นักแก้ปัญหาภายในบริษัท 10

[kupong]

มติที่ประชุมเรียบร้อยดีไม่มีใครคัดค้านอะไรมากกับการเอาฝ้ายมาดูแลแทน ถือเป็นคนมาดูแลบัญชีอย่างไม่เป็นทางการในช่วงนี้ และจะประกาศหลังพี่ฟ้าลาคลอดลูกแล้วนั้นเอง ส่วนพวกทางบอร์ดบริหารกับกรรมการบริษัทก็ไม่กล้าค้านมาก เพราะโดนล๊อบบี้ไปทั้งในที่ส่วนตัวและการขู่อ้อมๆ จากทางพี่ฟ้าและพี่นกนักกฎหมายที่ออกหน้ามาช่วย พวกทีมภายในแผนกบัญชีก็ไม่กล้าคัดค้านมาก แม้จะมีพวกป้าๆ แผนกบัญชีที่ไม่พอใจจนไปร้องเรียนกับ hr แต่ก็คงทำอะไรมากไม่ได้เพราะเป็นเรื่องของผลประโยชน์บริษัทและการสนับสนุนคนที่ทำงานเก่งจริงๆ ก็เป็นเรื่องที่ดีกว่า ทำให้พนักงานที่หวังผลประโยชน์ทำอะไรไม่ได้

"หรือจะส่ง เอไปปิดปากพวกป้าๆ นั่นแทนดี" พี่ฟ้าแกล้งแซวผมไป ทำเอาผมได้แต่ยิ้มแหย่ๆ ระหว่างที่เราสามคนอยู่ในห้องประชุมชั้นบนที่จองไว้ส่วนตัวสำหรับเราสามคน เพื่อประชุมฉลองการโปรโมทครั้งนี้
พี่ฟ้าอยู่ในกระโปรงออฟฟิศสีแดงถลกขึ้นมามือเขี่ยหีตัวเองเล่นเบาๆ ก่อนก้มไปจูบเลียโคนขาขาวๆของฝ้ายไล่ขึ้นมาจนถึงเนินหีโหนก ส่วนฝ้ายนอนโดนเราสองคนรุมทั้งบนและล่าง 
.
.
.
"นี่ เรื่องไอโรคจิตนั่นจะจัดการยังไง พี่ไม่ได้เชี่ยวชาญเรื่องคดีอาญาด้านนี้นะ"
พี่นกโผล่งขึ้นมาจนผมสะดุ้งหลังจากผมเหม่อๆ คิดถึงเหตุการณ์ในห้องประชุมช่วงเช้า

"เรื่องไหนนะพี่" ผมแอบเสียวเหงื่อตก นึกว่าเธอหมายถึงสิ่งที่ผมไปก่อเรื่องไว้จะแดงขึ้นมาแล้ว

"ก็ไอเรื่องแอบถ่ายไง ไอพวกโรคจิต...แค่คิดก็ขนลุกแล้วเนี่ย"

"อ่อออ" โล่งอกไป ก่อนผมจะนึกทบทวนถึงต้นเหตุที่ทำให้ผมจับพวกโรคจิตในบริษัทได้ มันก็มาจากวีรกรรมของผมเองเหมือนกัน


เรื่องก็คือ มีไอพนักงานชาย 2-3 คนรวมหัวกันแอบติดกล้องแอบถ่ายใต้กระโปรงตรงทางเดินกับในห้องน้ำหญิง และดันถ่ายไปติดมุมที่พี่เกดกำลังแก้ผ้าเดินยั่วผมกลางทางตอนปลอดคนพอดี แถมยังติดช่วงที่เธอกำลังขึ้นคร่อมผมด้วย โชคดีที่ทั้งสองมุมต่างไม่เห็นหน้าผม แต่ไอพวกนั้นดันพลาดส่งคลิปสั้นๆ มาเพื่อแบล็คเมลพี่เกดโดยไม่ระบุตัวตน ซึ่งทางพี่เกดสาวใหญ่ก็ไม่กลัว แล้วยังบอกอีกว่าถ้าเอาไปปล่อยแล้วได้เงินก็อย่าลืมจ่ายส่วนแบ่งมาด้วย แต่ผมก็แอบกลัวว่าเรื่องมันจะบานปลายจึงไปดูตำแหน่งจากมุมกล้อง แล้วไล่สืบย้อนไปดูคนที่น่าสงสัยจากกล้องวงจรปิดที่ผมเข้าถึงได้ (ใครลืมลองไปย้อนอ่านดูนะครับ) จนได้ผู้ต้องสงสัยมา 2 คน จากนั้นก็ไปเช็คดูว่ามันวางกล้องแอบถ่ายไว้ที่ตำแหน่งอื่นอีกไหม ก็เลยทำให้รู้ว่ามันแอบเอากล้องไปติดไว้ที่ห้องน้ำหญิงหลายชั้น ผมจึงให้พี่แนทไปเก็บกล้องมาและส่งหลักฐานบางส่วนให้พี่นก ก่อนที่พี่นกจะบุกไปลากคอไอพวกนั้นมาพร้อมกับขู่จนพวกนั้นไม่กล้าพูดเรื่องการโดนไล่ออกของตัวเองหรือแม้กระทั้งปล่อยคลิปพวกนั้นไป
ส่วนคลิปพวกนั้นพอดูแล้วผมก็จัดการทำลายหลักฐานทันที เพราะยังไงก็มีของจริงให้ดูอยู่แล้ว จะมาสนใจไอภาพแอบๆ ในมุมทำไม

แต่ก็มีที่ไม่ได้เอาให้พี่นกดูก็คือห้องน้ำโซนที่แกอยู่ก็โดนไปด้วย ภาพพูหีอวบๆ ขนฟูๆ กับหน้านิ่งๆ ตอนกำลังปลดทุกข์ของพี่นก ก็ทำเอาผมแอบเสียดายที่ต้องทำลายมันทิ้งเหมือนกัน
.
.
.
เรื่องมันต่อจากนั้นเพราะสองในสามตัวนั้นเป็นเจ้าหน้าที่ไอทีคนหนึ่งเป็นถึงระดับอาวุโส อีกคนก็คอยดูและระบบฐานข้อมูลภายใน พอโดนไล่ออกทันทีแบบนี้ก็เลยทำให้งานของทีมแผนกนี้โหลดเยอะขึ้นไปอีก

คนบางส่วนคิดว่าไอทีจะทำหน้าที่แค่คอยซ่อมคอมในบริษัท ดูแลอินเทอร์เน็ต หรือคอยเขียนโค๊ดตามที่ลูกค้าขอ แต่ในความจริงสมัยนี้โลกมันซับซ้อนขึ้น มีทั้งการออกแบบระบบบริหารจัดการ คอยดูแลระบบทั้งบริษัทให้ดำเนินได้ต่อไป หรือยิ่งบริษัทระดับใหญ่ๆ ขึ้นไปจะมีทั้งการรักษาความปลอดภัยไซเบอร์และทีมออกแบบแอพพลิเคชั่นโดยเฉพาะ โชคดีที่ไอสองคนที่โดนไล่ออกนั้น ไม่ได้เป็นส่วนของทีมใหญ่ๆ เท่าไหร่ แต่เมื่อโดนไล่ออกไม่บอกกล่าวคนในทีมถึงสองคนก็ควรต้องมาดูหน่อยว่ามีผลกระทบแค่ไหนกับแผนกบ้าง พี่แนทจึงฝากผมมาช่วยดู นั่นเพราะทีม hr มีเรื่องสำคัญระดับคอขาดได้ นั่นก็คือ...การประเมินขึ้นเงินเดือน

การทำฟร้อนเอนด์แบ๊คเอนด์เพื่ออกโปรดักส์ใหม่ การประสานงาน ยิ่งต้องทำงานกับฝ่ายบัญชีเพื่อคอยทำรายงานสต๊อคสินค้า หรือโฟลว์การรายงานความคืบหน้าโครงการ บลาๆ ๆ นอกจากนี้พวกแผนกไอทียังเป็นพวกที่ต้องคอยรับกับความไม่ทันสมัยของมนุษย์ออฟฟิศและอีกทางก็ต้องคอยทำให้การใช้คอมเป็นเรื่องง่ายกับทุกๆคนให้ได้ รวมถึงว่าจัดการสายงานทุกสายงานของธุรกิจให้สามารถเข้าถึงข้อมูลได้อย่างรวดเร็ว และได้ข้อมูลที่ถูกต้องแม่นยำ สามารถนำไปใช้ประกอบการดำเนินกิจกรรมของธุรกิจได้ และผู้บริหารสามารถเรียกดูข้อมูลและตรวจสอบข้อมูลสถานะของบริษัทได้ พวกนี้ทั้งเดปเก่งๆ โปรแกรมเมอร์เก่งๆ ต่างก็เป็นที่ต้องการตัว แต่น้อยที่นักที่จะรั้งคนเก่งไว้ได้นาน

หนึ่งในความรู้ที่ผมได้มาใหม่คือ เจ้าหน้าที่ไอทีที่วางระบบ พัฒนาโค๊ดเก่งๆ และสามารถรู้เรื่องการบริหารธุรกิจได้นั้น นับว่ายากมาก และพอเป็นผู้หญิงแล้วยิ่งหายากขึ้นไปอีก และพอเป็นผู้หญิงหน้าตาดี ก็แทบจะเป็นช้างเผือก หนึ่งในช้างเผือกนั้นก็คือน้องนุ่นสาวโปรแกรมเมอร์


พนักงานคนที่ 7 น้องนุ่นสาวโปรแกรมเมอร์

น้องนุ่นโปรแกรมเมอร์ สาวหน้าคมออกแนวแขก  ตากลมโต ดัดฟันดูน่ารัก ริมฝีปากมชมพู ผิวขาวเนียน ผมยาวมีหน้าม้ายิ่งทำให้ดูหน้าเด็กเข้าไปอีก ถือว่ารูปร่างเล็กกระทัดรัด แต่ไม่ถึงกับเตี้ย หน้าอกดูพอดี จัดว่าที่ควรมีก็มี ที่ควรบางก็บางรับกันหมด

"อ้าวว ไอพี่สองคนนั่นออกไปแล้วเหรอคะ" ดูเธอจะไม่ตกใจเท่าไหร่ที่สองคนนั้นหายไปทั้งที่เป็นทีมเดียวกัน

"ใช่ครับ ดูจะไม่แปลกใจเลยนะ เอ่ออ"

"ชื่อนุ่นค่ะ อย่างสองคนนั้นออกไปได้ก็ดีแล้ว" เธอตอบโดยไม่ละสายตาจากจอคอมมือก็รัวแป้นไป

"ทำไมละครับ" คงเพราะผมรีบถามอย่างล้วงลึกไปจนเธอเริ่มสงสัยจึงหันหน้าจากจอคอมมาถามผม

"พี่ไม่ได้มาจาก hr ใช่ปะ" นัยตากลมโตแบบแขกๆ จ้องผมอย่างคาดขั้น

"อ่อเปล่าๆ พี่มาจากทางประธานนะ ไม่เกี่ยวกับฝ่ายไหน" ดูเธอจะยังงงๆ กับคำตอบผมแต่ก็ไม่ได้ถามอะไร

"แต่ทำไมหนูไม่เคยเห็นหน้าพี่เลยละ"

"ก็เรามันอยู่คนละชั้น"

"..."

"อะย้อเย้น...คืองานฝั่งพี่มันค่อยเกี่ยวกับการใช้ไอทีเท่าไหร่นะ" ดูเธอจะไม่รับมุข ตาคล้ำเป็นหมีแพนด้า หน้าตาน่ารักแต่ไม่รับแขก เอาผ้าห่มห่อตัวเป็นข้าวต้มมัด ก็แอร์ในนี้มันค่อนข้างเย็นกว่าที่อื่นละนะ

พอคุยกันก็ทำให้ได้รู้ว่าเธอเป็นสาวไอทีคนเดียวท่ามกลางพวกผู้ชายกลัดมันที่จ้องจะฟันเธอหรือคอยลวนลาม ซึ่งเธอก็ใช้ชีวิตรอดมาได้ด้วยความเก่งของเธอและการระมัดระวังตัวเองขั้นสุด โชคยังดีเพราะถ้าเธอเป็นอะไรไปหรือหยุดทำงานก็จะทำให้หลายๆ โปรเจ็คชะงักได้ พวกนั้นเลยยังไม่ทำอะไรและรอช่วงงานไม่หนักค่อยหาทางรวบหัวหรือแบล็คเมล์เธอ แต่เพราะงานมันดันกระหน่ำเข้ามาไม่หยุดทำให้ไม่มีโอกาสได้ สองคนนั้นเลยได้แต่ทำทีมาช่วยงานบ้างเล็กๆน้อยๆกับหาโอกาสลวนลามแทะโลมไปบ้าง
"หืมม แล้วไม่ร้องเรียนหัวหน้าหรือ hr ละ"

"โอ๊ยยย พี่ ก็ไอพวกหัวหน้าข้างบนมันก็ซี้กันหมดร้องเรียนอะไรไปก็เท่านั้น นี่ถ้าหนูไม่ได้เป็นคนดูแลทั้งเว็บกับระบบหลังบ้านนะ ป่านนี้คงโดนไอสองคนนั้นมอมเหล้าข่มขืนแล้วละ" เธอบ่นออกมาแสดงท่าทางชัดเจนจนผ้าห่มหลุดเผยให้เห็นชุดกระโปรงผ้าพลิ้วๆ นั่งโชว์ขาอ่อนเห็นเส้นเลือดชัดเจน

"แต่ถึงพวกมันไม่โดนไล่ออกหนูก็กะว่าจะลาออกไปสิ้นเดือนนี้ละ" เธอบ่นต่อหลังสาธยายชีวิตสุดรันทดเธอ

"ทำไมละ"

"ถึงยังไงมันก็เหมือนอยู่คนเดียวอยู่แล้ว นี่หนูต้องกลับบ้าน 3 ทุ่มทุกวันมาจะปีละนะพี่ นอนก็แทบจะไม่พออยู่ละ" อืมมม โชคดีลูกหว้าไม่ได้ตรวจมาถึงตรงนี้ไม่งั้นผมคงโดนแจ้งจับไปแล้ว

"แล้วเรามีงานอะไร..." ก่อนที่ผมจะพูดจบเธอก็โชว์ตารางกับปฏิทินซึ่งเรียงโปรเจ็คติดๆ กันชนิดที่ว่าถ้าหยุดไปสัก 2-3 วันพวกหัวหน้าโปรเจ็คช็อคตายแน่ แต่งานทุกอย่างดันมากองอยู่ที่เธอคนเดียว

"เอ่ออ นี่มันไม่ใช่ระดับคนๆเดียวทำแล้วนะ"

"ก็ไอที่มันควรจะช่วยหนูมันถูกไล่ออกไปแล้วไง"

"...งั้นเอางี้..."
ผมกล่อมให้เธอยอมรับเรื่องยืดเวลาลาออกและบอกให้ hr กับหัวหน้าของเธอยอมรับฟรีแลนซ์มาช่วยงาน ส่วนผมก็ย้ายมานั่งในห้องประจำแผนกที่ตอนนี้เหลือเพียงเธอคนเดียว ส่วนหนึ่งเพื่อคอยมาปลอบสภาพจิตใจของนุ่น แต่อีกอย่างก็คือมาเพื่อคอยดูว่าพวกหื่นๆ จะพยามมาจัดการเธอแบบไหน
มีพวกติ๋มๆ พยายามเข้ามาคุยบ้างกับพวกรุ่นพี่แก่ๆ วางตัวข่มรุ่นน้องพยามวนไปวนมา ยิ่งพอรู้ว่าเธออยู่แผนกนี้คนเดียวก็ยิ่งมากันใหญ่ ผมจึงแกล้งบอกไปว่าช่วงประเมินเงินเดือนนี้ถ้าไม่มีธุระอะไรก็ไม่ต้องมาไม่งั้นจะมีผลกระทบกับการขึ้นเงินเดือน เท่านั้นละ ห้องทำงานเธอกลายเป็นศูนย์ปฏิบัติธรรมอันเงียบสงบทันที ถึงจริงๆ แล้วผมจะไม่มีอำนาจไปประเมินเงินเดือนใครเลยก็ตาม
กว่าจะเข้าที่เข้าทางได้ก็กินเวลาเป็นอาทิตย์ๆ ทำให้ผมต้องมาสิงอยู่ที่ห้องทีมไอทีทั้งๆที่ไม่มีความรู้อะไรเลย โดยทำตัวเป็นเสมือนเลขา คอยแจกงานให้ฟรีแลนซ์ยืดหยุ่นเส้นตายบ้าง ทำให้ในที่สุดเธอก็ได้กลับบ้านโดยที่พระอาทิตย์ยังไม่ตกจนได้ แถมยังร่าเริงขึ้นจนถึงขนาดกวนผมกลับด้วย ตาที่คล้ำๆ ก็กลับมาสดใสและยิ้มแย้มจนหลายคนต้องมอง

แต่ยังไงก็ตามเธอก็ยังคงยืนยันจะลาออกอยู่ดี ในช่วงสุดท้ายก่อนเธอออกเราสนิทกันมากถึงขนาดแกล้งกันบ้างไปกินข้าวเย็นกันบ้าง เพราะยังไงก็ถือว่าไปเลี้ยงส่งในตัว จนเกือบๆ วันสุดท้าย ผมกะว่าจะแกล้งเธอครั้งสุดท้ายเป็นของขวัญสั่งลาขำๆ ด้วยการอัดภาพตอนเธอกินน้ำบอระเพ็ดเข้าไปจนพุ่งออกมา

ผมเริ่มแผนการด้วยการแอบติดกล้องเพื่อรอดูรีแอคชั่นของเธอในห้องทำงาน แล้วจึงไปเอาแคปซูลมาทั้งแผงเพื่อบดผสมในชานมไข่มุกแก้วพิเศษที่ผมเตรียมไว้ โดยมันเป็นบอระเพ็ดสกัดเข้มพิเศษ ตามปกติถ้ากลืนทั้งเม็ดจะไม่รู้รส แต่ถ้าเทผงผสมน้ำแค่เม็ดเดียวรับรองขมระดับร้องขอชีวิต พอเดินไปกะจะเอาที่ห้องพยาบาลก็ไม่มีเหลือ แต่เหมือนนึกขึ้นได้ว่าฝ้ายบ่นๆ เรื่องไข้ กับหาวิตามินบำรุงจึงหยิบไป พอไปที่ออฟฟิศบัญชีก็พบกล่องยารวมบนโต๊ะฝ้าย พอคุ้ยๆ ดูก็เจอแผงยาสีน้ำตาลเข้ม ข้างในมีเม็ดแคปซูลขนาดใหญ่สีเขียว
อันนี้ละ ผมลองแกะมันเทผงออกมาแค่ชิมก็ขมจนจะอ้วกละ

หึ หึ หึ ได้ของขวัญอำลาจนไม่ลืมพี่แน่นุ่นเอ๋ย
พอจัดการคนจนมันละลายดีเสร็จ ก็ปิดให้เนียนที่สุดวางไว้ที่ห้องนุ่นพร้อมปิดข้อความไว้ว่าของขวัญอำลา ก่อนออกมาดูรีแอคเธอในห้องทำงานตัวเอง
'อืดดดดดด' เสียงไลน์เด้งมาเป็นข้อความพี่ฟ้า

Fah "เอ ยาปลุกเซ็กส์พี่หาย" ห๊ะ เรื่องใหญ่ละ
Fah "พี่เอาใส่ไว้ที่กระเป๋าไม่รู้ยัยฝ้ายคิดว่าเป็นยาบำรุงหรือเปล่าเลยเอาไปกิน"
A "ใจเย็นๆ ก่อนครับ"
Fah "เกิดคนอื่นกินไปละเรื่องใหญ่เลยนะ"
A "...แค่ช่วยตัวเองก็น่าจะหายนี่ครับ"
Fah "มันตัวแรงนะแค่ช่วยตัวเองไม่พอหรอก"
A "หน้าตามันเป็นยังไงเดี่ยวผมช่วยหา" งานเข้าไม่คาดฝันละ
Fah "เป็นแผงยา 12 เม็ดมีแผงห่อสีน้ำตาล"
A "น้ำตาลอ่อนหรือน้ำตาลเข้ม"
Fah "เข้ม"
A "เม็ดทรงกลมหรือแคปซูล"
Fah "แคปซูล"
A "ขนาดเล็กหรือใหญ่"
Fah "ใหญ่"
Fah "สี..." ผมไม่ทันอ่านข้อความจบก็วิ่งหน้าตื่นไปที่ห้องไอทีของนุ่นทันที ไอนั่นเป็นยาปลุกเซ็กส์หรือวะ
                                                                                                                 

ช่วงบ่นๆ ชีวิตออฟฟิศกับนายเอ
ต้องเข้าใจละว่าบริษัทใหญ่มากๆ คนมันก็เยอะเรื่องเลยเยอะตาม แผนกหนึ่งอาจมีเป็น 10-100 คน ฝ่ายซัพพอทก็ต้องรับเรื่องจากพวกฝ่ายอื่นๆ เป็นร้อยๆเรื่อง คนเดียวมันจะไปแก้ให้ทุกคนหมดคงไม่ไหว ทำเท่าที่ทำได้ไปละกัน 5555

ปล. ซ่อนช่วงฉลองขึ้นตำแหน่งนิดหน่อย แต่ไม่กระทบกับเนื้อเรื่องหลัก

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[vi vo]

ก่อนลาออกโดนยาปลุกเซกเข้าไปจะรอดไหม

[Sak2563]

นุ่นโดนไปกี่เม็ด

[wolfsburg7]

ขอให้ไปไม่ทันนะ รอดูผลเลยนุ่นจะรอดจากยามั้ย

[dawdom]

โอกาสเครมไอทีมาล่ะทีนี้ ดันเป็นยาปลุกซะได้

[FRA5M2]

  ของขวัญวันลาออกดันเป็นยาปลุกซะงั้น

[peddo]

มีน้องนุ่น​มาน่าจะกระชุ่มกระชวยหน่อย ดีกว่าพวกป้าๆ แต่ที่เหมือนผิดพลาดทางเทคนิก อาจทำให้กลายเป็นเรื่องคอขาดบาดตายได้ วางยา ข่มขืนนี่ ติดคุกจนหัวโต หำเหี่ยวได้นะครับ

[Icebabi]

นุ่นจะโดนหนักกว่าพี่ๆไหมเนี่ย

[mawinxxx104]

จะโดนใครตัดหน้าเคลมก่อนไหม

[game smith]

สบายละคับ จัดหนักเลย

[ssorameoww]

ไปทุกแผนกตามแผน

[jirasakgolf7]

หาเรื่องเหนื่อยเพิ่มเองแท้ ๆ ตาเอเอ๊ย

[Jim Lord]

โดนยาปลุกแน่เลยน้องนุ่น

[bluenavy]

ไม่ได้ออกแน่

[wjoe44]

แบบนี้เรียกว่าเป็นอุบัติเหตุจริงๆ