หนูน้อยหมวกแดง copy

[Phoenix]

กาลครั้งหนึ่ง มีเด็กหญิงตัวน้อยหน้าตาหน้ารักที่ชื่อว่า โรส อาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆแถบชานเมือง เวลาที่เธออกจากบ้านเธอมักจะสวมผ้าคลุ่มสีแดงที่มีหมวกฮูดอยู่เสมอ ทุกคนในหมู่บ้านจึงได้เรียกเธอว่า "หนูน้อยหมวกแดง"

"หนูไปหาคุณยายก่อนนะคะคุณแม่"

หนูน้อยหมวดแดงกล่าวก่อนที่จะก้าวเท้าออกจากบ้านไป

"อย่ากลับมาค่ำนักนะลูก ถนนเรียบป่าตอนกลางคืนมันอันตราย"

ด้วยความเป็นห่วงแม่ของหนูน้อยหมวกแดงที่กำลังทำกับข้าวอยู่ในครัวหลังบ้านจึงได้ตะโกนเตือนลูกสาวสุดที่รักไป

"ค่าาา หนูจะรีบกลับมาก่อนค่ำนะคะ"

หนูน้อยหมวกแดงตอบพร้อมกับวิ่งถือตะกร้าอาหารเข้าไปในป่า

บ้านคุณยายของหนูน้อยหมวกแดงนั้นตั้งอยู่ในป่าห่างจากหมู่บ้านไปราวๆ 2 กิโลเมตร เหตุที่ทำให้คุณย่าของหนูน้อยหมวกแดงต้องไปสร้างบ้านอยู่ในป่าลึกแบบนั้นเป็นเพราะท่านต้องการความเงียบสงบนั่นเอง

"อ่าวหนูน้อยหมวกแดงนิ? หนูกำลังจะไปหาคุณยายเหรอจ๊ะ?"

ในระหว่างที่หนูน้อยหมวดแดงกำลังเดินอยู่บนถนนเรียบป่าเธอได้ไปพบกับนายพรานวัยกลางคนเข้าโดยบังเอิญ ซึ่งดูเหมือนว่าเขาพึ่งจะกลับมาจากการล่าสัตว์เนื่องจากบนเกวียนที่เขาลากมาด้วยมีศพของหมาป่าตัวใหญ่นอนแน่นิ่งอยู่

"ใช่ค่ะหนูกำลังจะไปหาคุณยาย แล้ว? คุณลุงพึ่งจะไปล่าสัตว์มาเหรอคะ?"

หนูน้อยหมวดแดงตอบนายพรานไปด้วยรอยยิ้มใสๆและดูเหมือนว่าเธอจะสนใจศพของเจ้าหมาป่าบนเกวียนไม่ใช่น้อยเธอจึงเอาแต่จ้องมันอย่างไม่กระพริบตา

"หืม? หนูกลัวมาป่าไหมจ๊ะ"

เพราะเห็นว่าหนูน้อยหมวดแดงเอาแต่จ้องหมาป่านายพรานจึงกล่าวถามเธอไปด้วยความสงสัย

"กลัวสิคะ แต่เจ้าตัวนี้มันตายแล้วหนูเลยไม่ค่อยกลัวเท่าไหร่"

หนูน้อยหมวกแดงตอบอย่างซื่อตรง

"เก่งจังเลยนะตัวแค่นี้"

นายพรานลูบหัวหนูน้อยหมวดแดงเบาๆด้วยความเอ็นดู

"เอาล่ะ ถ้างั้นลุงต้องกลับบ้านก่อนละเดี๋ยวเมียลุงจะดุเอา หนูก็เดินทางระวังๆด้วยล่ะแล้วก็รีบกลับบ้านก่อนจะค่ำด้วยนะจ๊ะ"

นายพรานกล่าวลาหนูน้อยหมวกแดงด้วยรอยยิ้มก่อนจะลากรถเกวียนของตัวเองเข้าหมู่บ้านไป ส่วนหนูน้อยหมวกแดงนั้นก็ได้เดินมุ่งหน้าเข้าไปในป่าต่อ

หนูน้อยหมวกแดงใช้เวลาเดินราวๆ 40 นาทีจนในที่สุดเธอก็เดินมาถึงบ้านของคุณยายที่เป็นกระท่อมไม้หลังเล็กๆ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"คุณยายคะอยู่รึเปล่า? นี่หนูโรสเองค่ะ"

หนูน้อยหมวดแดงเคาะประตูบ้านพร้อมกับส่งเสียงเรียกคุณยาย

"จ้า มาแล้วๆ"

เสียงแหบแห้งของหญิงชราดังขึ้นก่อนที่ประตูบ้านจะเปิดเอง

"สวัสดีจ๊ะหลานรัก เข้ามาข้างในก่อนสิ ยายกำลังจะชงชาอยู่พอดี"

หญิงชราผิวเหี่ยวย่นกล่าวสวัสดีหนูน้อยหมวกแดงด้วยรอยยิ้มในแบบฉบับของคุณยายใจดี

"วันนี้คุณแม่ฝากให้เอาเบค่อนมาให้คุณยายด้วยค่ะ อันนี้พึ่งจะทำเสร็จใหม่ๆเลยนะคะ"

ทันทีที่เข้าไปในบ้านหนูน้อยหมวกแดงก็เปิดผ้าคลุมตะกร้าขึ้นเพื่อโชว์เบค่อนม้วนชิ้นงามให้กับคุณยายดู

"แหมๆ มันดูน่าอร่อยจัง ขอบใจมากนะหลานรัก"

คุณยายใช้มือที่แห้งเหี่ยวถอดหมวกฮูดของหนูน้อยหมวกแดงออกและเริ่มใช้ฝ่ามือลูบลงไปบนหัวของหลานรักอย่างรักใคร่เอ็นดู

พอทักทายกันเสร็จคุณยายก็เอาขนมหวานและชาให้กับหนูน้อยหมวกแดงทาน ใบหน้าที่ยิ้มแย้มและเปรี่ยมไปด้วยความสุขของหลานสาวตอนกินขนนนั้นมันทำให้หัวใจเหี่ยวๆของยายแก่ๆพองโต จนกว่าที่จะทันรู้ตัวคุณยายของหนูน้อยหมวกแดงก็ได้ตกหลุมรักช่วงเวลาที่ได้อยู่กับหลานรักคนนี้ไปเสียแล้วและเธอได้เฝ้ารอเวลาที่หนูน้อยหมวกแดงจะมาหาในทุกๆวัน

จนกระทั่งเมื่อเวลาผ่านพ้นไปหลายปี หนูน้อยหมวกแดงก็ได้เติบใหญ่ขึ้นกลายเป็นสาวงามผู้เลอโฉมแต่กระนั้นเธอก็ยังคงเป็นหนูน้อยหมวกแดงคนเดิม เธอยังคงเป็นที่รักของผู้คนและยังคงเดินทางไปหาคุณยายในทุกๆวันเฉกเช่นเดิม

"หนูไปหาคุณยายก่อนนะคะคุณแม่"

หนูน้อยหมวดแดงกล่าวก่อนที่จะก้าวเท้าออกจากบ้านไปเหมือนกับทุกๆวัน

"อย่ากลับมาค่ำนักนะลูก ถนนเรียบป่าตอนกลางคืนมันอันตรายนะ"

ด้วยความเป็นห่วงแม่ของหนูน้อยหมวกแดงที่กำลังทำกับข้าวอยู่ในครัวหลังบ้านจึงได้ตะโกนเตือนลูกสาวสุดที่รักไปเช่นเดิมเหมือนอย่างที่เธอทำในทุกๆวัน

แม้การเวลาจะเปลี่ยนไปแต่ชีวิตประจำวันของหนูน้อยหมวกแดงก็ยังคงเป็นเหมือนเดิมแทบที่จะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง แต่...มันก็ยังมีสิ่งหนึ่งที่เปลี่ยนไป

"หนูน้อยหมวกแดงจะไปหาคุณยายงั้นเหรอ? ผมไปให้ส่งเอาไหม? ถนนเรียบป่ามันอันตรายนะ"

"ไม่เป็นไรค่ะ"

"อ่าวหนูน้อยหมวกแดงไม่ใช่เหรอ? วันนี้มาทานข้าวเย็นที่บ้านผมไหม?"

"เกรงใจค่ะ"

"นั่นหนูน้อยหมวกแดงนิช่วยมาเป็แม่ขอ-"

"ไม่ค่ะ"

นั่นคือสิ่งที่หนูน้อยหมวกแดงจะต้องเผชิญในแต่ละวันตั้งแต่เธอแตกเนื้อสาว เนื่องจากหนูน้อยหมวกแดงนั้นเป็นคนสวย เหล่าชายหนุ่มในหมู่บ้านจึงหมายปองที่จะได้ครอบครองหัวใจของเธอกัน แต่กระนั้นก็ยังไม่มีใครสามารถเขย่าหัวใจของหนูน้อยหมวกแดงคนนี้ได้ เพราะ...

"วันนี้หนูมาช้าจังเลยนะโรส"

ที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ในป่าชายวัยกลางคนร่างสูงพูดทักหนูน้อยหมวกแดงหลังเห็นว่าเธอกำลังเดินเข้าไปหา

"ก็พวกผู้ชายในหมู่บ้านตามตื้นหนูไม่ยอมเลิกกว่าจะสลัดตัวออกมาได้ก็เล่นเอาเสียเวลาไปตั้งเยอะเลย เฮ้อ..."

หนูน้อยหมวกแดงว่างตะกร้าไม้ที่ถือมาลงและเดินเข้าไปซบอกชายร่างสูงคนนั้นอย่างเหนื่อยหน่าย

"งือ...กลิ่นเหงื่อคลุ้งเลยอะ นี่คุณลุงยังไม่ได้อาบน้ำก่อนที่จะมาที่นี่เหรอคะ?"

หนูน้อยหมวกแดงเดินถอยออกมายืนบีบจมูกหลังกอดชายร่างสูงตรงหน้าได้แค่แปบเดี๋ยว

"555 ขอโทษๆพอดีลุงรีบไปหน่อยเลยลืมอาบก่อนออกมาน่ะ ถ้าหนูเหม็นงั้น... เราไปอาบน้ำเล่นกันที่น้ำตกไหม?"

ชายร่างสูงยื่นมือไปให้กับหนูน้อยหมวกแดง

"ด้วยความยินดีค่ะ"

หนูน้อยหมวกแดงจับมือของผู้ชายคนนั้นก่อนทั้งคู่จะเดินจูงมือกันเข้าไปในป่า

จุดหมายที่ทั้งคู่เดินไปคือน้ำตกเล็กๆที่ตั้งอยู่ในป่าใกล้ๆกับหมู่บ้าน มันเป็นที่ๆเงียบสงบและไม่ค่อยจะมีคนมา น้ำตกแห่งนี้จึงเป็นกลายเป็นสถานที่ที่เหมาะมากสำหลับ คู่รัก ที่ต้องการความเป็นส่วนตัวและเหมาะสุดๆสำหลับการ เล่นชู้

"ไหน ลุงขอดูหน่อยซิว่ารูปร่างของหนูน้อยหมวกแดงของลุงมันเป็นยังไงบ้างแล้ว"

พอไปถึงน้ำตกชายร่างสูงก็ปลดกระดุมเสื้อของหนูน้อยหมวกแดงออกและคว้านเอาหน้าอกนุ่มคู่สวยออกมายลโฉม

"ดูเหมือนมันจะใหญ่ขึ้นอีกแล้วนะ"

ชายร่างสูงดึงตัวหนูน้อยหมวกแดงที่ยืนเปลือยอกอยู่ตรงหน้าเข้ามากอด

"ลุงไม่เคยคิดเลยนะว่าพรานจนๆอย่างลุงจะได้ผู้หญิงสวยๆแบบหนูมาเป็นเมียน้อย"

ชายร่างสูงพูดพร้อมก้มหัวลงไปไซร้คอของหนูน้อยหมวกแดง

"หนูก็ไม่เคยคิดเหมือนกันว่าจะได้มาทำอะไรแบบนี้กับผู้ชายรุ่นพ่อ แต่มันช่วยไม่ได้นิคะตั้งแต่คุณลุงเอาเจ้านี่ใส่เข้ามาตัวหนู ในหัวของหนูมันก็มีแต่หน้าของคุณลุงลอยอยู่เต็มไปหมดเลย"

หนูน้อยหมวกแดงที่กำลังถูกไซร้คอสอดมือเข้าในกางเกงของชายวัยกลางคนและดึงเอาเจ้าแท้งเนื้อร้อนที่อยู่ข้างในออกมาบีบนวดเล่น

ใช่แล้ว ผู้ชายคนที่หนูน้อยหมวกแดงกำลังพลอดรักอยู่ด้วยนั่นก็คือ นายพราน คนที่เธอเคยเจอสมัยที่ยังเป็นเด็กตัวน้อยๆ

ทุกๆวันที่เดินทางไปหาคุณยายหนูน้อยหมวกแดงก็จะได้พบกับนานพรานคนนี้อยู่เสมอจนเธอเริ่มที่จะสนิทกับเขา แต่แล้ววันหนึ่งก็ได้เกิดเรื่องขึ้น

หนูน้อยหมวกแดงถูกนายพรานฉุดเข้าป่า เธอถูกนายพรานขุมขืนอย่างโหดร้าย แต่ทว่าแทนที่หนูน้อยหมวกแดงจะเอาเรื่องที่เกิดขึ้นในตอนนั้นไปบอกพ่อแม่เธอกลับเก็บมันเอาไว้เป็นความลับเพราะกลัวว่าถ้าเธอบอกพ่อแม่และตัวเธอจะถูกนายพรานทำร้ายตามคำที่นายพรานได้พูดขู่เธอเอาไว้หลังเขาเสร็จกิจ

ในวันต่อมาหลังเกิดเรื่องหนูน้อยหมวกแดงก็ยังคงเดินทางไปหาคุณยายตามปกติเพื่อไม่ให้ผิดสังเกตแต่ในวันนั้นเธอก็ได้พบกับนายพรานอีกครั้งและเธอก็ถูกข่มขืนซ้ำ

วันแล้ววันเล่า ทุกวัน ทุกวัน ทุกๆวัน หนูน้อยหมวกแดงถูกนายพรานข่มขืนซ้ำๆจนเธอเริ่มที่จะสนุกไปกับการมีเซ็กส์

หนูน้อยหมวกแดงมีเซ็กส์กับนายพรานบ่อยมากจนเธอตกลงที่จะเป็นเมียน้อยของนายพรานเพื่อแลกกับการที่เธอจะได้มีเซ็กส์กับเขาในทุกๆวัน

จนกระทั่งเวลาผ่านมานานหลายปีเธอก็ยังมีความสุขอยู่กับการมีเซ็กส์กับนายพราน ถึงภายนอกหนูน้อยหมวกแดงจะยังคงเป็นเด็กสาวผู้น่ารักคนเดิมแต่ภายในนั้นเธอเป็นเพียงแค่ผู้หญิงร่านๆคนหนึ่งที่ในหัวมีแต่เรื่องเซ็กส์

"โอ๊ะ? นี่หนูมีน้ำนมด้วยเหรอโรส?"

หลังเริ่มไซร้คอของหนูน้อยหมวกแดงไปได้ไม่นานนายพรานก็สังเกตเห็นว่าที่หัวนมของหนูน้อยหมวกแดงมีน้ำขาวๆไหลออกมา

"ค่ะมันพึ่งจะเริ่มไหลออกมาเมื่อเช้านี่เอง หนูคิดว่าหนูคงจะ ท้อง อีกแล้วล่ะ"

หนูน้อยหมวกแดงยิ้มแล้วใช้มือลูบหน้าท้องของตัวเอง

"งั้นเหรอ? ไหนลุงขอชิมหน่อยซิว่ามันอร่อยรึเปล่า"

นายพรานพูดพร้อมกับก้มตัวลงไปดูดหน้าอกของหนูน้อยหมวกแดง เขาใช้ลิ้นเลียไปที่รอบๆหัวนอมของเธอและใช้ปากดูดเอาน้ำนมออกมา

"เป็นยังไงบ้างคะ?"

หนูน้อยหมวกแดงลูบหัวของนายพรานที่กำลังดูดนมของเธอเหมือนกับเด็กทารกอยู่ แต่นายพรานไม่ได้พูดตอบ เขาอมน้ำนมของหนูน้อยหมวกแดงเอาไว้จนเต็มปากและประกับปากจูบหนูน้อยหมวกแดงไป

นายพรานปลอยให้น้ำนมไหลเข้าไปในปากของหนูน้อยหมวกแดงจนหมด

"อร่อยไหมล่ะ?"

พอป้อมนมให้กับหนูน้อยหมวกแดงเสร็นนายพรานก็กล่าวถาม

"อึก! หวานค่ะ อร่อยมากเลย"

หนูน้อยหมวกแดงกลืนน้ำนมของตัวเองลงท้องแล้วกล่าวตอบนายพรานไปด้วยรอยยิ้มใสๆ

"เหรอ? ถ้างั้นหนูก็ไม่จำเป็นจะต้องกินน้ำนมของลุงแล้วเนอะ"

พอได้รับคำตอบจากหนูน้อยหมวกแดงนายพรานก็ใช้มือจับเจ้าแท่งเนื้อของเขาที่ห้อยอยู่นอกกางเกงและทำท่าว่าจะเก็บมันกลับเข้าไป

หงับ!

ริมฝีปากเล็กๆที่นุ่มนิ่มงับเจ้าแท่งเนื้อของนายพรานเอาไว้ก่อนที่มันจะได้มุดกลับเข้าไปอยู่ในกางเกง

"ไม่เอาค่ะ หนูชอบนมของคุณลุงมากกว่า"

หนูน้อยหมวกแดงที่ย่อตัวลงไปนั่งคุกเข่าพูดพร้อมกับใช้ลิ้นเลียเจ้าแท่งเนื้อร้อนแสนอร่อยตรงหน้า

เธอใช้จมูกสูดดมกลิ่นอับของมันและใช้ลิ้นสัมผัสกับรสชาติที่เค็มอมเปรี้ยวของดุ้นอย่างไม่รังเกียจ

"ไหนหนูบอกว่าตัวลุงเหมือนเหงื่อไง ทำไมถึงนั่งลงไปอมมันเข้าปากเฉยเลยล่ะ?"

นายพรานลูบหัวหนูน้อยหมวกแดงที่กำลังจดจ่ออยู่กับดุ้นของเขาอยู่เบาๆ

"อึก แพลบๆ อืมมม"

หนูน้อยหมวกแดงไม่ได้สนใจที่จะตอบคำถาม เธอยังคงตั้งหน้าตั้งตาใช้ปากทำความสะอาดดุ้นอันยาวของนายพรานต่อจนในที่สุดรสชาติเค็มอมเปรี้ยวก็หายไป

"อึก! สะอาดแล้วค่ะ"

หนูน้อยหมวกแดงกลื่นน้ำลายที่อยู่ในปากลงคอพร้อมกับลุกขึ้นยืนและถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก กระโปรง ผ้าคลุม เสื้อ และ ชั้นใน เธอถอดทุกอย่างออกหมดจนยืนตัวเปลือยอยู่ตรงหน้าของนายพราน

"หนูนี่กล้าขึ้นเยอะเลยนะ ทั้งๆที่เมื่อก่อนกว่าจะยอมถอดชุดก็เล่นเอาซะลุงเหนื่อยเลย"

นายพรานพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูภูใจ เขาเองก็ถอดชุดออกจนตัวเปลือยเหมือนกับหนูน้อยหมวกแดง ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินจูงมือกันกระโดนลงน้ำไป

"น้ำเย็นจัง ฮ่าๆ หนูขอไออุ่นหน่อย"

หนูน้อยหมวกแดงที่อยู่ในน้ำโผเข้ากอดนายพรานที่ยืนอยู่ข้างๆอย่างมีความสุข น้ำนั้นไม่ได้ลึกมากมันมีความสูงเพียงแค่ระดับหน้าอกของหนูน้อยหมวกแดงเท่านั้นเธอและนายพรานจึงไม่ต้องกลัวว่าจะจมน้ำ

"ถ้างั้นก็"

ฉึบ

"อ๊ะ!?"

หนูน้อยหมวกแดงสะดุ้งเฮือกที่จู่ๆเจ้าแท่งเนื้อร้อนของนายพรานก็แทงทะรุมุดเข้าไปอยู่ในร่องที่เปียกแฉะของเธอจนมิดด้าม

"โถ่ ถ้าจะเสียบก็ให้สัญญาณกันก่อนสิคะ หนูตกใจหมดเลย"

พอเริ่มปรับตัวได้หนูน้อยหมวกแดงที่กำลังทำหน้าเคลิ้มก็หอมแก้มของนายพราน ซึ่งเพราะอยู่ในน้ำทำให้ตัวหนูน้อยหมวกแดงสามารถลอยน้ำได้เธอจึงใช้ขาทั้งสองข้าล็อกเอวของนายพรานเอาไว้ในขณะที่เธอโยกเอวไปมา

"ก็หนูบอกเองนิว่าอยากได้ไออุ่น ดุ้นของลุงน่ะมันอุ่นที่สุดในตัวแล้ว"

"หนูรู้ค่ะ จูบหน่อย"

พอพูดกันจบหนูน้อยหมกแดงก็ประกับปากจูบนายพรานวัยกลางคนตรงหน้าอย่างรักใคร่

หนูน้อยหมวกแดงรู้ดีว่าความสำพันธุ์ของเธอกับเขาในตอนนี้มันไม่ใช่เรื่องดี แต่หนูน้อยหมวกแดงก็มิอาจที่จะยับยั้งอารมณ์อันร้อนรุ่มที่อยู่ในกายได้

หนูน้อยหมวกแดงโยกเอวไปมาราวกับหมาป่าที่ติดสัตว์ ในตอนที่เธอได้อยู่กับผู้ชายคนนี้แบบสองต่อสองในหัวของเธอจะมีเพียงแค่เรื่องเซ็กส์เท่านั้น

"อ๊าง รู้สึกดีจัง อ๊ะ!? ดุ้นของคุณลุงจะทำหนูบ้าแล้ว อ๊าง! อะ อะ"

เสียงร้องครางดังระงมขึ้นเรื่อยๆตามจังหวะการโยกเอวของหนูน้อยหมวกแดง

"อ่า ร่องหนูมันตอดดุ้นลุงไม่หยุดเลย ซีด! ไม่ไหวแล้ว!"

นายพรานอุ้มตัวของหนูน้อยหมวกแดงไปที่ริมฝั่งและจับเธอนอนอ้าขา

"ได้เวลาป้อมนมให้ลูกหนูแล้ว"

ปึก!

พอจัดท่าเสร็จเรียบร้อยนายพรานก็โยกเอวใส่หนูน้อยหมวกแดงอย่างแรงจนเกิดเสียงดัง ปึกๆๆๆ

"อ๊าง! เดี๋ยวคะ! เดี๋ยวก่อน! จะบ้าแล้ว หนูเสียวจะบ้าแล้วพอก่อนค่ะ!"

หนูน้อยหมวกแดงนอนดิ้นไปมาอย่างทรมานเพราะความเสี่ยวซ่านที่ได้รับนั้นมันมากเกินกว่าที่จะทนไหว เธอนอนครางแลบลิ้นน้ำลายฟูปากและพูดไม่เป็นภาษาเหมือนกับคนบ้า

ปึกๆๆๆ

"ซีดดด... จะแตกแล้ว! จะแตกแล้ว! รับน้ำเชื้อร้อนๆของผัวแก่ๆคนนี้ไปซะ!"

ปึก!

"อ๊างงงงงงง!!!"

น้ำรักสีขาวข้นของนายพรานถูกฉีดเข้าไปอยู่ในมดลูกของหนูน้อยหมวกแดงไม่หยุดจนมันล้นไหลออกมา

"อึก- ม้าย... ม้ายไหวแยว..."

หนูน้อยหมวกแดงนอนยิ้มตาเหลือกน้ำลายฟูมปากอย่างหมดสภาพ ผู้คนในหมู่บ้านคงได้ช็อกตายกันแน่ๆถ้าได้มาเห็นว่าผู้หญิงร่านที่ร้องครางเสียงเหมือนหมูคนนี้คือหนูน้อยหมวกแดงเด็กสาวที่น่ารักและงดงามของหมู่บ้าน

"อ๊า... ร่องหนูนี่ทำเท่าไหร่ก็ไม่เบื่อจริงๆ เล่นเอาซะหมดตัวเลย ลุงขอพักแปบนะ"

พอเสร็จกิจนายพรานก็ถอนดุ้นที่เริ่มเหี่ยวลงออกมาจากร่องของหนูน้อยหมวกแดงและล้มตัวลงไปนอนอยู่บนพื้นข้างๆตัวเธอ

ทั้งคู่นอนพักให้หายเหนื่อยอยู่แปบหนึ่งจนหนูน้อยหมวกแดงเริ่มดึงสติกลับมาได้หลังมันโดนถูกนายพรานกระแทกซะปลิวไปหายไปด้วยความเสียวซ่าน

"อ้ามมม หงับ!"

พอลุกขึ้นนั่งหนูน้อยหมวกแดงก็ก้มตัวลงไปอมเจ้าแท่งเนื้อที่เหี่ยวลงแล้วของนายพรานเพื่อทำความสะอาด เธอใช้ลิ้นเลียปาดเอาคราบน้ำที่ติดอยู่บนดุ้นเข้าปากไปจนหมดแล้วก็หันไปยิ้มให้กับนายพราน

"ทำความสะอาดให้แล้วค่ะ"

เธอกล่าวอย่างมีความสุข

"น่ารักจังเลยนะหนูเนี่ย"

เพราะเห็นรอยยิ้มน่ารักๆบนใบหน้าของหนูน้อยหมวกแดงนายพรานจึงดังเอาตัวเธอลงไปนอนกอดอย่างรักใคร่

พวกเขาทั้งสองนอนกอดกันอยู่ซักพักจนตัวแห้ง จึงกลับไปสวมเสื้อผ้าของตัวเองและทำเหมือนกับว่าไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น

"จะว่าไปหนูโรส หน้าท้องของหนูมันดูนูนขึ้นมากแล้วนะ หนูจะไปโบสถ์เมื่อไหร่ล่ะ?"

นายพรานถามขณะที่หนูน้อยหมวกแดงดึงหมวกฮูดขึ้นมาคลุมหัว

"อย่างห่วงไปเลยค่ะ เดี๋ยวหนูจัดการกับเด็กคนนี้เองคุณลุงไม่ต้องกังวลนะคะ ไม่มีใครรู้หรอก ถ้างั้นหนูไปหาคุณยายก่อนนะ เดี๋ยวท่านจะสงสัยถ้าหนูไปหาช้า จุ๊บ"

หนูน้อยหมวกแดงหอมแก้มชายผู้เป็นที่รักของเธอก่อนที่จะเดินลัดป่าออกไปที่ถนนเรียบป่าแล้วเดินมุ่งหน้าไปหาคุณยายที่บ้าน

"หวังว่าน้ำเชื้อของคุณลุงจะไม่ไหลออกมาตอนที่เราไปหายายนะ คิกๆ"

หนูน้อยหมวกแดงหัวเราะคิกคักขณะที่เดินเข้าไปเคาะประตูบ้านของคุณยาย

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"คุณยายคะอยู่รึเปล่า? หนูมาหาแล้วค่ะ"

หนูน้อยหมวกแดงเคาะประตูบ้านของคุณยายเหมือนอย่างที่เธอทำในทุกๆวัน แต่ในวันนี้คุณยายกลับไม่ได้เดินออกมาเปิดประตูตอนรับเธอเหมือนอย่างเคย

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"คุณยายคะหลับอยู่เหรอ?"

หนูน้อยหมวกแดงเคาะประตูซ้ำอีก แต่ก็ยังคงไม่มีเสียบตอบรับจากยายของเธอ

กึก

"เอ๊ะ? ประตูไม่ได้ล็อกนิ"

พอเรียกแล้วคุณยายไม่ตอบรับหนูหมวกแดงจึงรองใช้มือบิดลูกบิดประตูดูซึ่งดูเหมือนว่าคุณยายจะไม่ได้ล็อกประตูเอาไว้เธอจึงถือวิสาสะเข้าบ้านไป

แต่เมื่อปานประตูถูกเปิดออกหนูน้อยหมวกแดงก็ได้พบกับภาพที่น่าสยดสยอง

"กรรร"

เสียงร้องขู่ในรำคอดังขึ้นขณะที่อสูรกายร่างยักษ์ค่อยๆเดินออกมาจากเงามืด

ฟันสีขาว ดวงตาสีทอง และ  เส้นขนสิดำ สิ่งมีชีวิตที่กำลังเดินสองขาเข้าไปหาหนูน้อยหมวกแดงคือหมาป่าตัวใหญ่ที่สูงเกือบ 3 เมตรและมันยืนสองขาได้เหมือนกับมนุษย์

"กรรร"

เจ้าหมาป่าร่างยักษ์ใช้ดวงตาสีทองจ้องมองร่างของหนูน้อยหมวกแดงที่กำลังสั่นกลัว

ฟืด... ฟืด...

มันย่อตัวลงต่ำเพื่อใช้จมูกสูบดมกลิ่นกายของหนูน้อยหมวกแดง จนเมื่อเจ้าหมาป่าร่างยักษ์เดินเข้ามาใกล้จนแทบที่จะรู้สึกได้ถึงลมหายใจ

หนูน้อยหมวกแดงเข่าอ่อนทรุดตัวลงนั่งฉี่ลาดอยู่บนพื้นหน้าบ้าน เธอเคยเห็นหมาป่ามาหลายครั้งแต่นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้ยืนประจันหน้ากับหมาป่าตัวเป็นๆซึ่งมันน่ากลัวมากจนทำให้เธอขยับตัวไม่ได้เหมือนหนูที่ถูกงูจ้อง

"กรรร หงับ!"

"กรี๊ดดดด!!! เจ็บนะ! เจ็บ! อย่านะ!"

เจ้าหมาป่าใช้ฟันกัดเข้าที่ไหล่ของหนูน้อยหมวกแดงซะจมเคี้ยว ซึ่งมันสร้างความเจ็บปวดให้กับเธออย่างมาก

"ปล่อย ปล่อยนะ ปล่อยสิ!"

เพราะความกลัวหนูน้อยหมวกแดงจึงเอาตะกร้าไม้ที่ถืออยู่ในมือฟาดหัวเจ้าหมาป่าไปหลายครั้งเพื่อให้มันปล่อยแต่มันก็ไม่เป็นผลจนเธอเริ่มหมดแรงและเป็นลมสลบไป

หนูน้อยหมวกแดงไม่รู้เลยว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้น ทำไมเจ้าหมาป่าตัวนั้นมันถึงได้เข้ามาอยู่ในบ้านของคุณยาย และ คุณยายของเธอหายไปไหน จนเมื่อหนูน้อยหมวกแดงฟื้นเธอก็ได้ทราบข่าวที่น่าตกใจ

"ไม่... ไม่จริง..."

หนูน้อยหมวกแดงที่นอนอยู่บนเตียงในบ้านของตัวเองเบิกตากว้างหลังรู้ข่าวการเสียชีวิตของยายตัวเอง

แม่ของหนูน้อยหมวกแดงเล่าว่านายพรานได้ไปเจอกับหนูน้อยหมวกแดงเข้าโดยบังเอิญขณะที่เจ้าหมาป่าร่างยักษ์กำลังลากตัวเธอเข้าไปในป่า โดยไม่รอช้านายพรานใช้ขวานที่พกติดตัวอยู่เสมอสับเข้าที่ท้ายทอยของเจ้าหมาป่าทำให้หนูน้อยหมวกแดงรอดชีวิตมาได้อย่างปาฏิหาริย์ แต่ในความโชคดีก็ยังมีความโชคร้ายอยู่

นายพรานเล่าว่าก่อนหน้าที่จะเจอกับหนูน้อยหมวกแดงเจ้าหมาป่ามันได้บุกเข้าไปฆ่าคุณยายของเธอในบ้านและมันได้ทำการข่มขืนหนูน้อยหมวกแดง หลักฐานก็คือน้ำเชื้อของหมาป่าที่อยู่ในตัวของหนูน้อยหมวกแดงและน้ำเชื้อพวกนั้นมันทำให้หนูน้อยหมวกแดง ตั้งท้อง

ซึ่งหลังจากที่แม่ของหนูน้อยหมวกแดงเล่าเรื่องราวทุกอย่างจบ หนูน้อยหมวกแดงก็ยิ้มและหัวเราะออกมาทั้งน้ำตา

"คุณยายยังไม่ตาย... คุณยายอยู่ในตัวหนู แหะๆ ฮ่าๆ"

หนูน้อยหมวกแดงใช้มือกุมหน้าท้องของตัวเองและเริ่มหัวเราะออกมา

แม่ของหนูน้อยหมวกแดงพยายามพาเธอไปที่โบสถ์เพื่อไปนำเอาเด็กออกเพราะกลัวว่าลูกในท้องของหนูน้อยหมวกแดงจะเป็นหมาป่า แต่หนูน้อยหมวกแดงกลับไม่ยอมไป เธอยิ้มและพูดกับคนอื่นตลอดว่า คุณย่ายังไม่ตาย ท่านอยู่ในตัวหนู ท่านยังไม่ตาย

และเธอก็พยายามดิ้นรนขัดขืนอย่างหนักจนแม่ของหนูน้อยหมวกแดงไม่สามารถพาตัวหนูน้อยหมวกแดงไปที่โบสถ์ได้ จนในที่สุดหนูน้อยหมวกแดงที่อยู่ในสภาพเสียสติเพราะช็อกก็ได้คลอดเด็กในท้องออกมา เด็กคนนั้นเป็นเด็กหญิงตัวน้อยที่มีหน้าตาน่ารักดูคลายกับหนูน้อยหมวกแดงมากและเธอไม่ได้มีส่วนไหนของร่างกายที่ดูเหมือนกับหมาป่าเลย

แต่ผู้คนในหมู่บ้านต่างก็ไม่ยอมให้ลูกของหนูน้อยหมวกแดงอาศัยอยู่ในหมู่บ้านพวกเขาจึงได้ขับไล่หนูน้อยหมวกแดงที่เสียสติให้ออกไปอาศัยอยู่ในป่า

"แหะๆ นมของหนูอร่อยไหมคะคุณยาย? กินให้เยอะๆนะคะคุณยายจะได้โตไวๆและจะได้กลับมาเป็นคุณยายของหนูอีก"

หนูน้อยหมวกแดงนั่งยิ้มและป้อมนมลูกอยู่ในบ้านของคุณยาย เธอใช้ชีวิตอยู่กับลูกสาวเพียงแค่ 2 คนในป่าโดยบ้างครั้งก็จะมีผู้ชายจากในหมู่บ้านแวะเวียนเอาอาหารมาให้เธอบ้างโดยสิ่งตอบแทนที่เธอจะต้องจ่ายนั่นก็คือร่างกายของตัวเอง

ส่วนแม่ของหนูน้อยหมวกแดงนั้นหลังเห็นว่าคุณยายตายและลูกสาวเสียสติ เธอที่รับกับเหตุการณ์ที่ไม่ได้จึงหนีออกไปจากหมู่บ้านและไปทำงานเป็นแม่ชีอยู่ในโบสถ์

"โอ๊ะ? กำลังให้นมคุณยายอยู่เหรอหนูโรส?"

ผู้ชายกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาในบ้านของคุณยายที่ตอนนี้มันได้กลายมาเป็นบ้านของหนูน้อยหมวกแดงโดยมีแกนนำคนพามานั่นก็คือ นายพราน

"พวกเราทำกับเธอได้จริงๆเหรอลุงนายพราน?"

เด็กหนุ่มในกลุ่มพูดถาม

"ก็ได้น่ะสิไม่งั้นข้าจะพาพวกเอ็งมาที่นี่ทำไมวะ ช่างเหอะๆไม่ต้องไปคิดมายัง หนูน้อยหมวกแดงของเราน่ะ เธอไม่สนใจอะไรนอกจากคุณยายของเธอหรอกและฉันก็อยากให้เธอมีคุณยายตัวน้อยๆอีกซักคนเพราะงั้นพวกแกจะทำอะไรกับเธอก็ได้ตามสบายแต่ต้องจ่ายเงินข้ามาก่อน"

"รู้แล้วๆ เดี๋ยวพวกผมจ่ายน่าลุง แต่ก่อนอื่นพวกผมขอตรวจสิ้นค้าก่อนว่าใช้งานได้รึเปล่า"

พอพูดกันจบเหล่าชายหนุ่มก็ถอดเสื้อผ้าออกและเดินตรงเข้าไปหาหนูน้อยหมวกแดงที่กำลังให้นมลูก



จบ.....