อักขระวิเศษ SS3 บทที่ 2

[joker socool]

แจ้งข่าว  งดลง  'คุณแม่แสนหวานเนื่องจากมีคนทำผิดไม่อ่านกติกา'  เตือนไว้ก่อนนะครับ  ถ้าไม่อ่านกติกาก็อย่าเข้ามาอ่านเดี๋ยวจะได้อ่านไม่จบเพราะโดนแบน

::Grimace::ขอบคุณครับ

โดนไปแล้วและอาจมีโดนอีกนะครับ

บทที่ 2





กว่าจะสวมเสื้อผ้าเปียกๆกลับเข้าไปและพยุงพาแต้วกลับขึ้นรถบัสได้ก็ลำบากพอดู


ผู้คนต่างมองกันเป็นแถวถึงสภาพเปียกแฉะตัวเหม็นฉี่และไร้สติของสาวงามในอ้อมแขนแข็งแรงของหนุ่มร่างกำยำ  ต่างแอบซุบซิบนินทากันเป็นตาเดียวกับสภาพก่อนและหลังลงรถของหญิงสาว






แน่ล่ะว่าคนในรถพอจะเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น  โดยเฉพาะกับเหล่าผู้ชายที่เข้าห้องน้ำไปเจอกับเสียงประหลาดมาด้วยก็เดาได้เลยว่าเจ้าของเสียงนั้นต้องมาจากทั้งคู่แน่


แต่เนก็ไม่ได้สนใจต่อสายตาเหล่านั้นเท่าไหร่นัก  เขาพาครูสาวกลับไปพักยังตำแหน่งเดิมก่อนจะนั่งคิดทบทวนด้วยความสงสัยว่าทำไมคาถาสิงฝันที่เรสอนมาถึงใช้ไม่ได้ผล






...ข้าก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงไม่ได้ผล  แต่ข้าสงสารนางนะถ้าจะให้มาเป็นร่างสิงของข้า  นางดูจะรักเจ้าและต้องการเจ้ามากไม่แพ้ข้าเลย...


เสียงจอมเวทย์สาวดังก้องในหัวจนทำให้เขาผวาตกใจเล็กๆ


...คุณพูดในความคิดผมได้ด้วยเหรอ...


...อย่าลืมสิว่าเมื่อเจ้านึกถึงข้า  เราสองคนก็จะเชื่อมต่อกันได้...


...แต่ผมไม่อยากแค่คุยกับคุณในความคิดนี่นา  ผมอยากอยู่กับคุณ  คุณตัวเป็นๆ  ไม่ใช่ในความคิด...


...เจ้าต้องการให้ข้ามีร่างกายเพื่ออะไรล่ะ  ข้ารู้หรอกนะเจ้าคนลามก...


...ก็ใช่  เพราะงั้นผมถึงอยากให้คุณมาสิงในร่างพี่แต้วไง...


...แต่นางอยากมีลูกกับเจ้านะ  และข้ารู้ว่าข้ายึดร่างนางไม่ได้หรอกในเมื่อคลื่นจิตของเรามีจุดหมายเดียวกันก็คือเจ้า  ถ้าวันไหนที่นางควบคุมร่างแล้วใช้ร่างหาความสุขกับเจ้าเพื่อตั้งท้องขึ้นมา  ข้าคงจะถูกดูดไปเกิดแน่...


...เรื่องนั้นคงไม่ต้องห่วงแล้วล่ะ  ในเมื่อผมใช้คาถาสิงฝันไม่ได้น่ะ...


...เพราะอะไรกันนะ  ข้าไม่เข้าใจเลย  ในเมื่อตอนข้ายังมีร่างเนื้อ  ทุกคาถาที่ร่ายออกมาก็ได้ผลทุกครั้ง  แต่กับเจ้าทำไมมันถึงไม่ได้ผล...


...นั่นสิ  ในเมื่อแต่ก่อนก็เคยใช้คาถาแล้ว  มันก็ยังได้ผลอยู่เลย...


...เกราะต้านสสารน่ะเหรอ  เจ้าต้องใช้ได้อยู่แล้วล่ะ  มันเป็นคาถาระดับต่ำสุดที่พวกข้าเรียนรู้และใช้ได้เป็นอย่างแรกเลยนะ...






ระหว่างที่จอมเวทย์สาวกำลังคุยหาสาเหตุการใช้คาถาไม่ได้ของหนุ่มมหาลัยอยู่นั่นเอง  รถบัสก็จอดอีกครั้งพร้อมกับเสียงพนักงานประจำรถที่ประกาศว่ารถได้มาถึงปลายทางแล้ว


เนกลับมาสู่โลกแห่งความจริงอีกครั้ง


สองหนุ่มสาวนักเดินทางต้องต่อรถสองแถวจากในเมืองสู่พื้นที่ชนบทของหมู่บ้านอันแสนไกล


จากบ้านเรือนที่อยู่เรียงชิดติดกันก็เริ่มจะห่างจากกันมากขึ้น  มีพื้นที่ทุ่งหญ้า  มีคอกวัว  บางบ้านก็เป็นสวนกว้างไกลสุดลูกหูลูกตา  กระทั่งที่สุดรถสองแถวก็มาจอดส่งทั้งสองลงยังบ้านหลังหนึ่ง


"ถึงแล้วครับ  บ้านพ่อแม่ผม" เนเรียกครูสาวผู้อ่อนล้าพร้อมกับจับพยุงเธอให้ลุกลงจากรถมา


"ถึงแล้วเหรอคะ  บ้านสวยน่าอยู่จัง" แต้วชมด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม "พาเมียเข้าไปไหว้คุณพ่อกับคุณแม่สิคะ"


"ใจร้อนจังนะ  อยากรีบทำคะแนนแล้วเหรอครับ"






"ใครมาเจี๊ยวจ๊าวอะไรอยู่หน้าบ้านกันฮะ!  อ้าว!  เน  จะมาทำไมไม่โทรบอกแม่ก่อนล่ะลูก" เสียงจากสาวใหญ่เจ้าของบ้านดังต้อนรับแขกอย่างฉะฉาน


เธอเปิดประตูไม้บานเฟี้ยมออกพร้อมรอยยิ้มกว้างด้วยความดีใจที่ได้เจอลูกชายหัวแก้วหัวแหวนอีกครั้ง


"สวัสดีครับแม่  พอดีตัดสินใจเร็วไปหน่อยก็เลยไม่ได้โทรมาน่ะครับ  ส่วนนี่พี่แต้ว  พี่สาวผมน่ะครับ"


"สวัสดีค่ะคุณแม่"


"สวัสดีค่ะ" ปุ้ยรับไหว้อย่างมีมารยาทพร้อมกับแอบลอบสังเกตุกิริยาท่าทางของทั้งสองด้วยสายตาอันแหลมคม "อย่าบอกนะว่าเราเป็นแฟนเจ้าเนน่ะ"


"อ-เอ่อ..." แต้วถึงกับใบ้กินที่เจอคำถามตรงไปตรงมาจากว่าที่แม่ยายอย่างนี้  เธอได้แต่หันมองเนด้วยอาการเขินอายก่อนจะตัดสินใจเงยหน้าขึ้นแอ่นอกรับด้วยความสุข


...อย่างน้อยถึงจะไม่ใช่เมียหลวงแต่ก็ได้เป็นสะใภ้คนแรกที่ได้มาไหว้แม่ยายล่ะนะ...


"ค่ะคุณแม่"


"อ่ะๆๆ  เข้าบ้านไปคุยกันก่อนดีกว่า  ยืนคุยตรงนี้เดี๋ยวยุงจะหามซะเปล่าๆ"


ปุ้ยชวนทั้งสองเข้าบ้าน  พยายามวางมาดเข้มขรึมแม้ใจจริงจะอยากกอดลูกชายให้หายคิดถึงมากๆก็ตาม


เธอนำทั้งสองเข้ามานั่งพักบนโต๊ะอาหารก่อนจะทำหน้าที่คุณแม่ผู้หวงลูก  ไล่เนไปอาบน้ำเพื่อจะได้อยู่กับแต้วสองคน


"ไปอาบน้ำก่อนเลยเรา  ตัวเหม็นหึ่งเชียว"


"ให้พี่แต้วอาบก่อนสิครับแม่"


"ลูกนั่นแหละไปอาบก่อนเลย  ผู้หญิงอาบน้ำนาน  เราจะได้ไม่ต้องรอ"


เนยอมแม่แต่โดยดี  เขาหยิบผ้าขนหนูกับเสื้อผ้าเดินเซ็งเข้าห้องน้ำไป  ด้วยกลัวว่าผู้เป็นแม่จะไปกดดันอะไรว่าที่ลูกสะใภ้ในระหว่างที่เขาไม่อยู่  ซึ่งก็จริงดังคาด






"เราชื่อแต้วใช่มั้ย"


"ค่ะคุณแม่"


"เห็นเจ้าเนเรียกเราว่าพี่  แปลว่าเราเป็นรุ่นพี่ที่มหาลัยของลูกแม่เหรอ"


"อ-เอ่อ..." แต้วถึงกับประหม่าเมื่อเจอกับการยิงคำถามใส่อย่างไม่มีพัก "คือว่าหนูไม่ใช่รุ่นพี่ของน้องเนหรอกค่ะ  หนูเป็นเพื่อนบ้านข้างๆ  แค่หนูอายุเยอะกว่าน้องเท่านั้นเอง"


"อ้าว! เหรอ  แม่ก็นึกว่ารุ่นพี่  เจ้าเนนี่ร้ายจริงๆนะ  ว่าแต่หนูอายุเท่าไหร่ล่ะ"


"...32 ค่ะคุณแม่" แต้วเอ่ยตอบเสียงอ้อมแอ้มด้วยรู้ว่าตนไม่ได้อายุไล่เลี่ยกับแฟนหนุ่มเลยสักนิด


"ว่าแล้วเชียว  ดูเราเรียบร้อยมีมารยาทมาก  แม่ก็ว่าแล้วว่าน่าจะไม่ใช่วัยเรียน  แล้วหนูแต้วทำงานอะไรล่ะ"


แม่ปุ้ยถามต่อไปแม้ในใจจะแอบตำหนิลูกชายเล็กๆว่าทำไมหาแฟนทั้งทีถึงเลือกคนที่อีกนิดเดียวก็จะเป็นน้องเธอได้แบบนี้


"ครูโรงเรียนมัธยมค่ะ"


"อ้าว!  เป็นครูเหมือนกันเหรอคะ  สอน ม.ใหนล่ะเนี่ย"


"ม.4 ค่ะ เห็นน้องเนว่าคุณแม่ก็เป็นครูเหมือนกัน..."


"ใช่ค่ะ  ชั้นสอนอยู่ ม.6  เมื่อก่อนจริงๆก็เคยสอนเด็ก ม.ต้นอยู่นะ  แต่พอมาสอน ม.ปลายแล้วรู้สึกไปอีกแบบเลย  เจ้าพวกลูกศิษย์ก็โตเร็วกันมากเลย  ปุบปับก็เข้ามหาลัย  บางคนเรียนจบไปทำงานเป็นครูแล้วก็มี  พูดก็พูดนะคะ  อายุรุ่นครูแต้วเนี่ยพอๆกับศิษย์รุ่นแรกๆที่ชั้นสอนเลย"


นอกจากจะไม่แทนตัวเองว่าแม่เพื่อให้แต้วได้รู้สึกใกล้ชิดแล้ว  ปุ้ยยังจงใจเท้าความถึงเรื่องอายุของแฟนลูกชายซะอีก  ซึ่งมันทำให้แต้วรู้สึกกระอักกระอ่วนไม่น้อยทีเดียว






"ค่ะ  พอได้เห็นเด็กที่ตัวเองสอนจบไปหนูก็ใจหายเหมือนกัน  แต่ละคนโตเร็วกันมากเลย"


"นั่นสิคะ  เจ้าเนเองก็โตเร็ว  ปุบปับก็เข้ามหาลัยแล้ว  ชั้นยังรู้สึกเหมือนเพิ่งเห็นวิ่งซนอยู่เมื่อวานเองแท้ๆ  แต่เด็กก็คือเด็กนั่นแหละเนอะ  บางทีก็หุนหันพลันแล่นทำอะไรแบบไม่ทันคิดไปบ้าง  ผู้ใหญ่อย่างเราก็ต้องคอยจูงมือไม่ให้ออกนอกลู่นอกทาง"


แม่ปุ้ยจงใจพูดกระทบให้ว่าที่ลูกสะใภ้สาวได้รู้สึกว่าเธอเองแก่เกินไปและไม่เหมาะสมที่จะมาเป็นคู่ชีวิตลูกชาย  ซึ่งมันก็มากพอที่จะทำให้แต้วถึงกับสะอึกหน้าชา  น้ำตาร้อนๆเอ่อรื่นขึ้นมารอบขอบตาทีเดียว


"แล้วนี่คบกับลูกชายชั้นมานานรึยังคะ"


"...ยังไม่ถึงปีค่ะ  แต่หนูรักเขามากนะคะคุณแม่" แต้วรีบบอกความรู้สึกในใจออกไปให้มารดาของชายคนรักได้รู้พร้อมกับความหวังที่จะให้แม่ปุ้ยได้ยอมรับ


"แล้วนี่อยู่ด้วยกันรึยังล่ะ"


"..."


ความเงียบคือคำตอบจากปากหญิงสาว  ซึ่งมันก็มากพอที่จะทำให้เข้าใจได้ว่าคืออะไร


"...ถ้ายังไงก็ฝากดูแลเจ้าเนด้วยนะคะ  ลูกชั้นมันยังเด็ก  คงไม่ทันโลกของผู้ใหญ่  จะคบกันยังไงชั้นก็ไม่ว่าหรอก  แค่ให้ทุกอย่างมันเหมาะสมก็พอ  คุณก็โตแล้ว  ผ่านช่วงเวลามหาลัยมาแล้ว  คงรู้แหละว่าอะไรสมควรไม่สมควร"  แม่ปุ้ยเอ่ยถากถางในความสัมพันธ์ของทั้งสองด้วยสีหน้าและสายตายิ้มแย้ม  ไม่ได้แสดงออกถึงความรังเกียจ


แต่นั่นก็มากพอให้แต้วหน้าร้อนผ่าวราวกับถูกตบหน้าอย่างจังเมื่อคิดถึงเรื่องที่ตนร้องขอกับชายคนรักให้เขาใช้ร่างกายเธอบ่มเพาะชีวิตน้อยๆขึ้นมา


ถึงแม้จะคิดดีแล้วว่าเธอจะดูแลลูกเองไม่ให้ลำบากถึงเขา  แต่การจะปล่อยให้ท้องก่อนแต่งก็ไม่เหมาะสมในสายตาผู้ใหญ่  ซึ่งเธอเข้าใจเลยว่าถ้าทำจริง  มารดาของชายคนรักที่รู้สึกว่าเธอมาหลอกลูกชายตัวเองอยู่แล้วจะยิ่งรู้สึกว่ามันคือการหลอกลวงจริงๆ


แต่แต้วก็แอบน้อยใจอยู่ดีเพราะมันเท่ากับว่าเธอไม่มีสิทธิ์ในตัวของเน  ทั้งๆที่เขาเคยทำให้ขวัญ  แม่บ้านสาวรุ่นใกล้กับเธอให้ตั้งท้องไปแล้ว  ไหนจะแพรอีกที่ประกาศกร้าวเลยว่าตั้งใจจะอ้าขารับน้ำเชื้อเขาในฐานะบ้านใหญ่เพื่อให้มีลูกด้วยกัน


พอคิดแล้วก็ทั้งเจ็บใจทั้งรู้สึกผิด  ทำไมเธอซึ่งมีสิทธิ์พิเศษได้มาไหว้แม่สามีเพียงคนเดียวจากบรรดาผู้หญิงของเขาถึงไม่อาจทำอะไรตามใจเหมือนคนอื่นได้ล่ะ


บรรยากาศกำลังอึมครึม  แต้วกำลังนั่งน้ำตาคลอขณะที่ตัวต้นเหตุเดินนุ่งผ้าขนหนูออกมาจากห้องน้ำพอดี


"นั่งคุยกันอยู่เหรอครับ  ป่ะพี่  ไปอาบน้ำได้แล้วจะได้ไม่ดึก...เอ้อ!!  แล้วพ่อล่ะครับแม่"


"พ่อเราน่ะเหรอ  ก็ไปดื่มกับน้ากำนันบุญส่งน่ะสิ  ดื่มมันอยู่ได้ทุกวัน  เตือนก็ไม่เคยฟัง  แม่ล่ะเบื่อ"


ระหว่างที่สองแม่ลูกคุยกันอยู่นั่นเอง  แต้วก็พยายามเก็บอาการความเสียใจเอาไว้และรีบลุกเอากระเป๋าเข้าห้องน้ำไปทันทีเพื่อไม่ให้ใครทันได้เห็นหยดน้ำตาที่ไหลรินอาบแก้มลงมาเป็นสายของเธอ







ขณะเดียวกัน  ณ กลางลานของบ้านไม่เรือนไทยหลังใหญ่ภายในหมู่บ้านก็กำลังมีเสียงพูดคุยเอะอะกันอย่างสนุกสนานมาจากชายสี่คนที่กำลังดื่มกันจนดีกรีขึ้นสูงได้ที่


สองคนในวงดูปราดเดียวก็รู้ว่ายังหนุ่มอยู่  ในขณะที่อีกสองคนเริ่มมีผมขาวแซมบนศีรษะแล้ว


"คำแก้ว!  คำแก้วจ๋า!  พ่อขอยำนี่เพิ่มอีกจานสิลูก  อร่อยจริงๆ  รสมือดีเหมือนแม่มันเลย" บุญส่ง  กำนันผู้มีแต่คนนับหน้าถือตาในตอนนี้กำลังส่งเสียงดังสั่งลูกสาวด้วยอาการเมาปลิ้น  หมดสิ้นซึ่งบารมีแต่อย่างใด


"พ่อคะ  เกินไปนะบางที  เบาๆหน่อยสิ  เดี๋ยวชาวบ้านเขาก็มาบ่นเอาหรอก"


หญิงสาวร่างเนียนขาวราวกับคนเมืองผู้มีจุดเด่นคือหน้าอกหน้าใจขนาดใหญ่ที่ดันเสื้อยืดออกมาเป็นลูกเดินออกจากบ้านมาบ่นผู้เป็นพ่อก่อนจะปรายตามองไปยังชายหนุ่มหัวเกรียนคนหนึ่งในวงแล้วยิ้มให้


"ถ้าอยากกินเร็วๆก็ให้พี่เปรมมาช่วยแก้วสิคะพ่อ"


"เออๆ  ไอ้เปรม  ทำหน้าที่ลูกเขยหน่อยเว่ย" ชายผมหงอกอีกคนซึ่งก็คือพ่อของเนเอ่ยแซวเมื่อเห็นสายตาของลูกสาวเพื่อนรัก






"เร็วไปไอ้ชัย  ไอ้เพื่อนเชี่ย  มันยังเป็นแค่ว่าที่ลูกเขยโว้ย" กำนันเอ็ดเพื่อน  แต่ก็โบกมือไล่นายตำรวจหนุ่มให้ไปช่วยลูกสาวตัดรำคาญ


"อีกหน่อยก็เรียกลูกเขยอยู่ดีป่ะพ่อ  มาๆๆชนแก้วกันดีกว่า" ชายหนุ่มอีกคนในวงเอ่ยแทนผู้เป็นพี่สาว  ด้วยรู้ใจดีว่าทั้งสองรักกันมากแค่ไหนก่อนจะตัดบทด้วยการยกแก้วเครื่องดื่มสีอัมพันเย็นเฉียบขึ้นมาชนกับผู้ใหญ่ทั้งสอง


"ไอ้เคน  มึงนี่นะ  พูดแบบนี้พ่อเสียผู้ใหญ่หมด  มันยังไม่แต่งกันก็ยังเรียกลูกเขยไม่ได้สิวะ...ไอ้เปรม! มึงรีบๆมาขอนะโว้ย!  กูจะได้เรียกมึงว่าลูกเขย!!!" กำนันบุญส่งแซวว่าที่ลูกเขยอย่างออกรสก่อนจะกระดกแก้วรวดเดียวหมดให้หายคอแห้ง


"พ่อนี่ล่ะก็!!!" คำแก้วเอ่ยยิ้มๆก่อนจะจูงมือแฟนหนุ่มเข้าไปในบ้านด้วยความเขินอาย


"สองคนนี้มันรักกันดีจริงๆ  เห็นแล้วอิจฉาว่ะ  คู่กูตีกันทุกวัน  นี่แทบไม่อยากจะกลับบ้านแล้ว"


"มึงยังดีน่ะไอ้ชัย  กูสิ  ตั้งแต่คำหล้าตายกูก็ไม่มีใครให้คุยด้วยเลย  บอกเลยนะ  ไม่มีคนคุยน่ะมันเหงากว่าเยอะ" กำนันเฒ่าตัดพ้อ  นึกถึงเมียรักที่จากไปอย่างไม่หวนกลับมาร่วมสิบปีจากโรคร้ายแล้วได้แต่ถอนหายใจ


"พ่อไม่ต้องมาพูดเลย  ผมเห็นนะว่าเมื่อวันก่อนพ่อยังแอบพาใครมาบ้านน่ะ"


"กูก็เหงาของกูบ้างสิวะ  โตๆกันแล้ว  มึงก็รู้ว่าเรื่องแบบนี้มันต้องมีคนช่วยไม่งั้นมันไม่สุด  แต่ผู้หญิงพวกนี้ก็แค่เอาไว้ใช้ตอนจำเป็น  ไม่มีใครสู้แม่เอ็งได้หรอก"


"พูดซะซึ้งเลยนะมึง  แต่พูดก็พูดนะ  อย่าถือสากูล่ะ  โสดอย่างมึงน่ะดีกว่าตั้งเยอะ  เลือกได้ว่าจะเอาใคร  กูสิเลือกไม่ได้  ใช้ของเดิมมาทั้งชีวิต  กูเบื่อจะตายอยู่แล้ว"


"อะไรวะ  ปุ้ยก็ออกจะสวย  นมก็ใหญ่  ตูดก็ใหญ่  อายุรุ่นนี้แต่ยังดูอย่างกับสาวๆนี่ถือว่าบุญของมึงเลยนะ"


"ก็กูอยากได้สาวๆแบบมึงบ้างนี่หว่า  สาวจริงๆไม่ใช่แค่ดูสาวน่ะ" ชัยบ่นกับเพื่อนสนิทก่อนจะหันมาทางหนุ่มมหาลัยร่างใหญ่ "ดูน้าไว้นะเคน  พอมีเมียก็อย่าไปหาเมียเป็นครู  แล้วอย่าไปยอมมันแต่แรกด้วย  แค่ได้ครูเป็นเมียก็ปากเก่งพอแล้ว  พอยอมมันด้วยนี่บ่นเช้าบ่นเย็นจนน้าอยากได้เมียใหม่เลย"






"ฮ่ะๆๆๆ  มึงนี่นะสอนเด็กได้เชี่ยจริงๆ  เป็นครูสิวะถึงจะดี  ยิ่งปากแจ๋วแบบนี้นะกูจะจับลากเข้าห้องเอาให้ร้องจนคอแตกไม่ให้มันมีเสียงไปสอนเด็กเลย  ยิ่งนมใหญ่ตูดใหญ่แบบเมียมึงด้วย  รับรองถ้ากูได้นะจะกำหราบให้มันไม่กล้าพูดมากอีกเลย"


"เออมึงเก่ง  แน่จริงก็ทำให้ได้สิวะ  อย่างเมียกูน่ะไม่มีทางเป็นแบบที่มึงว่าแน่  ขนาดกูพยายามมาจนลูกโตยังทำให้มันหยุดบ่นไม่ได้เลย"


"...เมียเพื่อนว่ะ  กูไม่ทำหรอก...เคน  มึงลุกไปดูพี่มึงหน่อยสิ  กูอยากกินกับแกล้มแล้ว" กำนันบุญส่งเปลี่ยนเรื่องคุยทันทีเมื่อรู้ว่าตัวเองเมาจนเริ่มเลยเถิดกับเพื่อนรักเข้าแล้ว


"โถ่! ไอ้เพื่อนรัก  กูคบมึงมาตั้งแต่ยังหนุ่มนะ  และกูรู้อย่างนึงว่ามึงขี้โม้  ต่อให้ทำมึงก็ทำไม่ได้หรอก"


"เมาแล้วมึงน่ะ  มาพูดแบบนี้กันเดี๋ยวตื่นมาก็กระดากกูพอดี"


"กูไม่เมา  และกูยินดีให้มึงลองกับเมียกูด้วย  กูจะขอพิสูจน์หน่อยซิว่ามึงจะทำให้เมียกูเป็นอย่างที่พูดได้มั้ย  ถ้ามึงมั่นใจว่าทำได้ก็รับปากมา  แต่ถ้าแค่โม้ก็เงียบๆไป" ชัยเสนอกับเพื่อนรักด้วยเสียงอันดังอย่างหมั่นใส้


"กูมั่นใจสิวะ  ระวังเถอะถ้ากูเอาจริงเดี๋ยวเมียจะลืมมึงเอา"





 

เรื่องเก่า แก้วตาดวงใจโพสในเว็ปไหนครับ อยากไปติดตามผลงานครับ

ใน fictionlog meb ookbee readAwrite ตามนี้ครับ


fictionlog


MEB


readAwrite


ookbee



ส่วนด้านล่างอักขระวิเศษ  ขอฝากผลงานสักนิดนะครับ





อักขระวิเศษ-หมอวิปลาส                   อักขระวิเศษ-มนต์มืด

--------------------------------------------------------------------------------------------

เข้าสู่ห้องสารบัญหนังสือ

อักขระวิเศษ SS3 บทนำ

อักขระวิเศษ SS3 บทที่1


ห้องสารบัญหนังสือ

---------------------------------------------------------------------------------------------

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[shuya]

น่าสงสารแต้วจริงๆ

[102030]

ตาเน ไม่ดูแลแต้วเลย  สงสารจัง 
เรื่องแบบนี้ ถึงแม่ของเนจะเข้าใจ แต่ก็ไม่ใช่จะรับได้นะ ตีก้นตาเนซักที 
ขอบคุณครับ

[Horing]

ได้เสียเมียจริงแน่เลย

[testman]

อายุนี่มีผลต่อความรู้สึกจริง ๆ กลัวพ่อเนกลับมาแล้วจะมาเอาแต้วแทนสิเนี่ย

[terapoong48]

เจอแม่เนพูดแบบนี้กลับบ้านเถอะครูแต้ว

[Jim Lord]

"อ-เอ่อ..." แต้วถึงกับใบ้กินที่เจอคำถามตรงไปตรงมาจากว่าที่แม่ยายอย่างนี้  เธอได้แต่หันมองเนด้วยอาการเขินอายก่อนจะตัดสินใจเงยหน้าขึ้นแอ่นอกรับด้วยความสุข

...อย่างน้อยถึงจะไม่ใช่เมียหลวงแต่ก็ได้เป็นสะใภ้คนแรกที่ได้มาไหว้แม่ยายล่ะนะ...

ด้วยความเคารพนะครับ เค้าเรียกแม่สามีหรือแม่ผัวครับ ไม่ใช่แม่ยาย

[chana chana]

อย่างนี้ต้องลอง

[natt4556]

กลับมาปัญหาแม่ยายกับลูกเขยอีกแล้วรึ 

[เอี้ยเกี้ย]

  ดูท่าแล้วเดี๋ยวพ่อเนคงได้แต้วแน่นอนล่ะวานนี้

[Pong Sak]

มาเจอพ่อแม่ผัวแล้ว คืนนี้จะจัดอีกมั้ย

[kodzilla]

ครูปุ้ยจะมีโอกาศลองของใหม่ๆบ้างมั้ยนะ...

[Khuna]

งานนี้ได้เสียเมียจริงๆแน่

[phurin84]

ปากดีทีไร ซวยทุกที ท่าทางเสียเมียแน่นอนครับ

[turie]

สงสารครูแต้ว จะเอาชนะใจแม่ได้มั้ย