วุ่นรัก นักเปิดซิง ตอนที่ 25: กีฬาสี

[KaohomLM]

   "สีเหลืองสู้ ๆ พร้อม" ราชณิญาตะโกน
   "หา อะไรนะค๊ะะะะ" เสียงหลายเสียงจากบนและข้างอัฒจันทร์เชียร์ร้องถาม
   "สีเหลืองสู้ ๆ ไม่ได้ยินพี่สั่งรึไง" ราชณิญาตะโกน "ให้ดังด้วยนะ เมื่อกี้พี่คนเดียวเสียงยังดังกว่าน้องทั้งสแตนด์เลย เอ้า สีเหลืองสู้ ๆ พร้อม สาม สี่"
   "สีเหลืองสู้ ๆ สีเหลืองสู้ตาย สีเหลืองไว้ลายสู้ตายสู้ ๆ"
   "เอ๊าาาาาาา" น้องไก่แจ้ ม.4 ที่วันนี้มารับบทเป็นคนพากย์กีฬาฟุตบอลในกีฬาสีร้องใส่ไมค์ "กองเชียร์สีฟ้าทรยศแล้วครับ ขึ้นเพลงสีเหลืองสู้ ๆ มาเฉยเลย อะไรกันเนี่ย......อ๋อออออ พี่ญา ประธานเชียร์สีฟ้าเป็นแฟนกับพี่ชาคริตที่ลงแข่งให้สีเหลืองนะครับ ใครที่คิดจะจีบพี่ญาก็คงต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย นักกีฬาสีฟ้าจะเอายังไงล่ะ ทีนี้....."
   อธินนท์ หัวหน้าทีมฟุตบอลประจำโรงเรียนที่ลงแข่งให้สีฟ้าตอบโต้การแทงข้างหลังจากสแตนด์เชียร์ฝั่งตัวเองด้วยการพุ่งเข้าไปแย่งบอลจากน้องสุเมธมาได้ และพยายามส่งต่อให้สมาชิกในทีมอีกคน แต่ชาคริตพุ่งเข้ามาสกัดไว้ได้ แล้วส่งลูกกลับไปให้สุเมธ ที่ง้างขา และ.........
   "เข้าไปแล้วครับบบบบบบ สุเมธยิงประตูเข้าไปแล้ว!!!!" ไก่แจ้ตะโกน "เพื่อนห้องผมเองครับ เก่งมากเลย สีเหลืองนำสีฟ้าแล้ว 1-0 นะครับ เป็นแรงจากกองเชียร์สีฟ้าที่ส่งมาทีเดียว ที่ทำให้สีเหลืองฮึดสู้ขึ้นมาได้ พี่คริตต้องไปขอบคุณพี่ญาให้หนัก ๆ นะครับเนี่ย....."
   "มึงยังร้ายอยู่นะเว๊ย ชาคริต" อธินนท์ตะโกน
   "ก็ยังพอไหว" ชาคริตตะโกนตอบ จริง ๆ เขาไม่อยากจะกลับมาแข่งด้วยซ้ำ แต่ในสีเหลือง มีแค่เขากับน้องสุเมธที่เป็น หรือเคยเป็นนักกีฬาของโรงเรียน ขณะที่สีฟ้ามีสมาชิกจากทีมหลักถึง 5 คน กับตัวสำรองอีก 2 ชาคริตจึงทนไม่ไหวที่จะปล่อยน้องสุเมธให้ไปถูกรุมสกรัม จึงมาช่วยฝึกซ้อมสมาชิกคนอื่นในทีมสีเหลือง ก่อนจะลงแข่งด้วย ในครึ่งชั่วโมงแรกของแมตช์ สีฟ้าเป็นฝ่ายรุกหนัก จนดูเหมือนราชณิญาที่คุมสแตนด์สีฟ้าอยู่จะทนไม่ไหวต้องส่งกำลังใจมาให้เขาฮึดสู้ทำประตูนำได้ เขาชูนิ้วโป้งให้น้องสุเมธทีหนึ่ง ก่อนจะวิ่งกลับไปประจำที่ แผลที่ขารู้สึกตึง ๆ นิดหน่อย แต่ก็ยังไม่เจ็บอะไร น่าจะไหว
   "เอ๊า กิ่งกระเด้ง สีเหลืองเก่ง พร้อมมมมม" ราชณิญาตะโกนบอสแตนด์สีฟ้า
   อธินนท์เลี้ยงลูกผ่านชาคริตไปได้ก่อนจะส่งต่อให้สมาชิกทีมสีฟ้าอีกคนหนึ่งที่มาจากทีมฟุตบอลของโรงเรียนเหมือนกัน  มันพาลูกซอกแซกผ่านสุเมธกับนักกีฬาสีเหลืองสามคนไปได้อย่างง่ายดาย
   "ตาแดง ๆ พร้อมมมมม" ราชณิญาร้อง
   "เอาจริงดิ่" น้องหลายคนร้องถาม
   "แบบที่ซ้อมมาเลยเหรอคะ"
   "แบบที่ซ้อมนั่นแหละ เอ้า สาม สี่"
   "ตา แดง ๆ อย่ามาเย็ดน้องแรงน้องเจ็บหัวเข่า...."
   "ฮ๊ะะะะะ" ไก่แจ้ร้อง
   "เห้ยยยย" นักบอลสีฟ้าชะงักกึกเมื่อได้ยินเสียงเพลงจากสแตนด์ฝั่งตัวเอง เปิดโอกาสให้ชาคริตเข้าไปแย่งบอลมาได้ และนำกลับไปที่ประตูฝั่งสีฟ้า
   "ราชณิญา!!!!" เสียงดุดันร้องขึ้นพร้อม ๆ กับที่มือใหญ่คว้าแขนของราชณิญาไว้
   "หือ?" ครูปกครองจอมเฮี้ยบนั่นเอง
   "เธอเป็นคนซ้อมเพลงนี้ให้น้องเหรอ"
   "ค่ะ"
   "ตามครูมา"
   "แต่....."
   "ตามมา......."
   "ง่าาาาา"
   ชาคริตบุกถึงประตูฝั่งสีฟ้า และ....................
   โครมมมมมมม
   "อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก"
   อธินนท์พุ่งเข้าสกัดชาคริตสุดแรงเกิด รองเท้าหนาหนักไปกระแทกกับขาข้างที่บาดเจ็บของชาคริตเต็ม ๆ จนล้มคะมำกลิ้งหลายตลบ

   "เห้ น้องโอ๊ค" หนุ่มน้อยที่สะพายกล้องอยู่ ละสายตาจากช็อตเด็ดจากการแข่งฟุตบอลด้านล่างแล้วหันไปตามเสียงเรียก
   "ครับ พี่....เอ่อ...." เขาไม่รู้จักชื่อพี่แว่นหน้าจืดคนนี้ แค่จำได้ว่าเคยเห็นคุยกระหนุกระหนิงกับพี่ชาคริต เขาเคยคิดในใจว่าเหมือนหนุ่มหล่อเทวดากับหมาใส่แว่นไงไม่รู้
   "น้ำฟ้าค่ะ" พี่แว่นหน้าจืดบอก
   "พี่น้ำฟ้า หาโอ๊คมีอะไรหรือเปล่าครับ"
   "คือ จริง ๆ พี่หาตัวพี่ชัยอยู่นะ" น้ำฟ้าบอก "เห็นพี่เขาบ้างไหม"
   "อ๋อ" โอ๊คเกาหัว จริงสิ ถ้าพี่แว่นอยู่ห้องพี่ชาคริตก็ต้องอยู่ห้องพี่ชัยด้วย คงจะมีธุระกันนั่นแหละ "ขอโทษนะครับ ไม่เห็นเลย เมื่อเช้าพี่ชัยมาสั่งให้ผมถ่ายรูปแทน แล้วก็หายไปเลย"
   "แล้ว เอ่อ...." น้ำฟ้าลังเล "ช่วงหลัง ๆ มาเห็นพี่เขาทำอะไรผิดปกติบ้างไหม"
   "เอ่อ" โอ๊คหรี่ตา "จริง ๆ....ก็...."
   "ว่ามาเถอะ พี่อยากจะช่วยพี่ชัยนะ แต่กลัวว่าเขา...อาจจะยุ่งกับอะไรไม่ดีอยู่..." น้ำฟ้าอ่านจากสีหน้าของน้องโอ๊คว่าเด็กชายคงพยายามซ่อนเรื่องอะไรแบบนี้อยู่
   "ครับ คือ....หลัง ๆ มานี่ พี่ชัยหมกมุ่นอยู่กับโทรศัพท์ ติดต่อกับใครไม่รู้อยู่ตลอดเวลาเลย แล้วก็ไม่ยอมให้โอ๊คอยู่ด้วยเวลาคุยกันเลย" น้องโอ๊คเล่า "แล้วก็...พี่เขาไม่ค่อยใส่ใจกับการถ่ายรูปให้โรงเรียนเหมือนแต่ก่อน คือพออาจารย์เรียกไปก็ถ่ายแบบขอไปที คุณภาพรูปไม่ดีเหมือนที่เคยเลย แล้วงานอย่างอื่นก็สั่งโอ๊คทำหมด เขาบอกว่าให้โอ๊คเรียนรู้ไว้ เพราะพี่เขาจะจบแล้ว แต่โอ๊คว่า พี่เขาไม่ใส่ใจกับเรื่องถ่ายรูปแล้วมากกว่า....."
   โอ๊คเงียบไปอยู่นาน เหมือนจะลังเลว่าจะพูดดีหรือเปล่า แต่สุดท้ายก็โพล่งออกมา "แต่ก่อนพี่ชัยบ้าเรื่องผู้หญิงมาก อาสาออกไปถ่ายรูปทุกงานที่เป็นผู้หญิง หลีด นางรำ แข่งวอลเล่ย์ พอถ่ายมาก็มานั่งคัดรูป แต่งรูป ก็อปรูปที่ดูวาบหวิวเก็บไว้เอง แล้วส่งที่เหลือให้โรงเรียน"
   "พี่พอรู้อยู่" น้ำฟ้ากระซิบเบา ๆ
   "แต่หลัง ๆ มานี่....พี่เขาเลิกทุกยอ่างเลย แล้วโอ๊คก็ไม่รู้จริง ๆ ครับ ว่าเขาไปไหน ไปทำอะไร แต่โอ๊คว่าวันนี้พี่ชัยคงแอบออกจากโรงเรียนไปแล้วนะครับ"
   "ขอบคุณนะคะ.....ข้างล่างเกิดอะไรขึ้นเหรอ ทำไมคนโห่ร้องกัน"
   "พี่ชาคริตโดนเตะกลิ้งไปแล้วครับ"
   "เห้ย!!!!!! ชาคริต!!!!!!!!!!!!!!!!"
   "หลบ พี่แว่น!! โอ๊คจะถ่ายรูป!"

   หลังจากนั้นพักใหญ่ ๆ
   "พี่ชาคริตเป็นไงบ้างคะ" ราชณิญาถาม เมื่อมาเห็นชาคริตนั่งอยู่คนเดียวในสวนหย่อม "ที่ขาอะ"
   "กล้ามเนื้อฉีก" ชาคริตบอก "ทายาแล้ว ถ้าพักเยอะ ๆ น่าจะหายได้"
   "เดินไหวไหมคะ"
   "พอไหว แต่เจ็บอยู่"
   "แล้วบอล...."
   "สีฟ้าชนะ 4-2" ชาคริตบอก "พอพี่เล่นไม่ไหวก็โดนถล่มยับเลย ญาน่าจะดีใจนะ เป็นประธานเชียร์สีฟ้าไม่ใช่เหรอ"
   "ไม่ใช่แล้วค่ะ เค้าไล่หนูออกแล้ว อิอิ" ราชณิญาหัวเราะเบา ๆ
   "อืม"
   "เอ่อ....พี่ชาคริต"
   "หือ"
   "ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ไม่มี จริง ๆ หนูไม่ได้คิดจะเสนออะไรนะ"
   "อะ อ๋อ..." ชาคริตเข้าใจเมื่อเห็นประกายซุกซนในตาราชณิญา "งั้น ญา ถ้าเราสองคนไม่มีหน้าที่อะไรในกีฬาสีแล้ว....เราขึ้นไปสำรวจตึกเรียนกันไหม"
   "พี่เอาถุงยางมาใช่ไหม" ราชณิญากระซิบถาม
   "ห้ากล่อง" ชาคริตตอบและชี้ไปที่กระเป๋าเป้ที่ห้อยคออยู่
   ราชณิญากระพริบตาปริบ ๆ
   "หนูจะลงจากตึกไหวป่ะ"
   "ไม่รู้ ต้องลอง" ชาคริตบอก และลุกขึ้นยืน เดินกระเผลกนำราชณิญาไปที่ทางขึ้นตึก ที่มีประตูเหล็กดึงลงมาปิดไว้ครึ่งหนึ่ง แต่ทั้งคู่ก็แอบมุดเข้าไปได้ไม่ยากอะไร
   
   "พี่เคยอยากรู้ไหม ห้องนาฎศิลป์ เวลามืด ๆ ไม่มีใครอยู่น่ากลัวแค่ไหน" ราชณิญาถาม พลางก็เดินพยุงชาคริตขึ้นไปทางห้องนาฏศิลป์
   จริง ๆ ชาคริตก็เคยอยู่ในห้องนาฏศิลป์มืด ๆ มาแล้วครั้งหนึ่ง ในวันที่เขาเปิดซิงมิ๊งค์ แต่ก็พยักหน้าตอบรับราชณิญาไป "ต้องน่ากลัวมาก ๆ แน่เลย น้องญาคงจะกลัวจนกอดพี่ไม่ห่างแน่"
   "หุหุ เดี๋ยวก็รู้ค่ะ ว่าใครจะกอดใคร"
   ถึงห้องนาฏศิลป์แล้ว ราชณิญาเอากุญแจออกมาไขห้อง เปิดเข้าไป ก่อนจะรีบปิดประตู
   "พี่ชาคริต หนูเปลี่ยนใจแล้ว" เธอรีบพูด "ของเขามีครู สิ่งศักดิ์สิทธิ์เยอะ เราไปห้องอื่น.....เอ่อ ห้องพี่ดีไหม ขึ้นบันไดไปนิดเดียว"
   "เอาสิ"
   ราชณิญาไขกุญแจล็อคห้องนาฏศิลป์ตามเดิม ก่อนจะเดินตามชาคริตไป

   กริ๊กกก
   "มิ๊งค์ คิดว่าเมื่อกี้น้องญาเห็นเราไหม" พลถาม
   "จะเหลือเหรอ" มิ๊งค์ตอบ "แต่....น้องเขาไปแล้ว.....เรามาต่อกันเถอะนะพล"
   "น้องจะไปบอกครูไหม"
   "ไม่บอกหรอก ชั้นรู้จักน้องดี"
   สาวนางรำคนสวยปล่อยมือจากเสื้อกีฬาสีที่เธอรีบคว้ามาปิดตัวตอนที่ได้ยินเสียงกุญแจไขห้องเข้ามา เผยเต้าสวยงอนให้พลแฟนหนุ่มของเธอได้เห็นอีกครั้ง
   "เมื่อกี้ถึงไหนแล้วนะ"
   "ระ เรากำลังดูดนมให้มิ๊งค์"
   "มา มาดูดต่อสิ"
   พลก้าวเข้ามาหามิ๊งค์อีกครั้ง และพรมปากลงไปดูดที่ยอดปทุมที่แข็งปึ๋ง
   "อืออออ อย่างนั้นแหละ พล แรง ๆ อีก อืออออออ โอบเอวชั้น อืมมมมม นั่นแหละ"

   ปึง!!!
   แผ่นหลังของราชณิญากระทบถูกกระดานขาวเสียงดังลั่น แต่สาวสวยดื่มด่ำอยู่กับรสจูบของพี่ชาคริตเกินกว่าจะสนใจ แขนเรียวสองข้างยกชูขึ้นฟ้า เพื่อให้เสื้อยืดกีฬาสีถูกถลกขึ้นพ้นตัวได้ง่ายขึ้น
   "ยกทรงตัวเดียวกับที่ใส่วันที่เรามีอะไรกันครั้งแรกนี่นา"
   "จำได้ด้วยเหรอคะ"
   "พี่จำทุกรายละเอียดในคืนนั้นได้" ชาคริตบอก เขาโยนเสื้อกีฬาสีของเธอทิ้งก่อนจะเอื้อมมือไปปลดยกทรงของเธอด้วยความชำนาญ
   "อะไรเนี่ย หนูถอดเองยังไม่เร็วเท่านี้เลย" ราชณิญาโวย พลางก็ยกมือขึ้นปิดเตานมอิ่ม
   "ก็ต้องฝึกบ่อย ๆ" ชาคริตบอก "แล้วจะปิดทำไม พี่ก็เคยเห็น ยังจำได้ว่านุ่มแค่ไหน"
   เขาจับมือเธอออกและเริ่มสัมผัสเต้าเต่งของเธอเบา ๆ
   "แล้วก็ยังจำได้ ว่ารสชาติยังไง"
   จ๊วบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
   
   "โอยยยย ซี๊ดดดดดดดดดดดดด มิ๊งค์ดูดเก่งจังเลย อือออออออออออออออออ โอยยยยยย พลเสียววววววว อืออออออออออออออออ"
   "พอยัง" มิ๊งค์ถาม "จะได้เอามาใส่...."
   เธอชี้ไปที่กางเกงในที่ชุ่มฉ่ำ
   พลกลืนน้ำลายดังเอื๊อก แต่ก็ไม่เสียเวลา รีบก้มลงไปรูดกางเกงในของมิ๊งค์ออก

   "อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย" ราชณิญากรีดร้องสุดเสียง ดังลั่นห้องเรียนที่ว่างเปล่า ก่อนจะทรุดตัวลงไปนั่งหอบหายใจกับพื้น
   "ถามจริง พี่ชาคริต" เธอเอานิ้วจิ้มเต้านมเต่งที่ฉ่ำชุ่มไปด้วยน้ำลาย "นี่หนูมีแฟนหรือมีลูกเนี่ย ดูดนมเอา ดูดนมเอา"
   "ก็ให้พี่แตกในอีกสิ เผื่อจะได้มีลูกจริง ๆ" ชาคริตยิ้ม
   "ว๊ายยยยยย ไม่ได้นะ วันนี้ไม่ได้" ราชณิญาร้อง "รีบใส่ถุงเลยนะคะ"
   "โอเค โอเค ใส่ถุง" ชาคริตตอบรับ เขาเดินไปเปิดกระเป๋าสะพายแล้วหยิบกล่องเล็ก ๆ ออกมาตั้งเรียงบนโต๊ะเรียนห้ากล่อง "วันนี้ไม่หมดนี่ไม่กลับนะ"
   "งั้นเชิญอยู่ไปคนเดียวค่ะ หนูไปแล้ว" ราชณิญายันหัวลุกขึ้น
   "จะไปทั้งอย่างนั้นจริงสิ" ชาคริตถาม สายตาจับจ้องสองเต้าที่ส่ายไปมาตามการเคลื่อนไหวของสาวงามอย่างหื่นกระหาย
   ราชณิญาเหลือบไปมองเสื้อยืดกับยกทรงที่ตกอยู่มุมห้อง
   "ไม่เป็นไรมั้งคะ กางเกงยังใส่อยู่" เธอชี้
   "ไม่ได้ กลับมาเดี๋ยวนี้นะ!!!" ชาคริตร้อง และรีบคว้าข้อมือราชณิญาก่อนที่เธอจะไปถึงประตู   
   "แอ๊"
   "ดื้ออย่างนี้ ต้องปล้ำซะให้เข็ดดดดดด" ชาคริตอุ้มตัวราชณิญามาวางที่โต๊ะเรียนของเขากับน้ำฟ้า
   "อุ๊ยยยยยยยย" ชาคริตทรุดลงนั่งบนเก้าอี้ทันทีที่ปล่อยตัวราชณิญาลงได้ สายตาจับจ้องไปที่ขาข้างที่เจ็บ
   "เจ็บขาอีกแล้วเหรอคะ" ราชณิญาถาม
   "อืม"
   "งั้นพี่ขึ้นมานอนบนนี้ดีกว่า" เธอขยับตัวลงจากโต๊ะ ชาคริตขึ้นมานอนอย่างว่าง่าย
   "อย่าบอกนะว่าญา....."
   ราชณิญาไม่ตอบ แต่ดึงกางเกงของชาคริตลง และหยิบถุงยางมาสวมลงบนท่อนเอ็นที่ตั้งตระหง่าน
   "พี่คริต อย่างนี้ใช่ไหม" เธอถาม พลางชี้ไปที่ท่อนเอ็นในปลอกสีชมพู
   "ดึงลงไปอีกหน่อย อือ นั่นแหละ"
   เมื่อใส่ถุงยางเสร็จศัพท์ เธอก็ปีนขึ้นไปบนเก้าอี้ ดึงกางเกงกับกางเกงในลงหน่อยหนึ่ง จับแท่งสวาทจ่อไปที่ร่องรัก และค่อย ๆ ทิ้งตัวลงไป
   "อื๊อออออ" เธอกัดฟันนิดหนึ่ง เมื่อท่อนเอ็นครูดไปตามผนังรักของเธอ เธอกัดฟันสู้ความเสียว และค่อย ๆ เกร็งเข่าดันโต๊ะไม้แข็ง ๆ เพื่อให้ตัวลอยสูงขึ้น ท่อนเอ็นของชาคริตที่เปื้อนไปด้วยน้ำเมือกสาวค่อย ๆ หลุดไหลออกจากร่องสวาทอย่างแช่มช้า จนเมื่อปลายหัวบานใหญ่เริ่มแหวกที่ปากร่องเสียวอีกครั้ง เธอจึงทิ้งตัวลง ส่งเจ้าชาคริตน้อยแหวกครูดเข้าไปสุดความยาวในร่องรักอีกครั้ง
   "อึ๊กกกกกกกก"
     ผมดำยาวสยายกระเพื่อมไหวเป็นลอน ใบหน้าหวานงามบิดเบี้ยวไปด้วยแรงแห่งความเสียว อกนุ่มสะเทือนสะท้านด้วยแรงกระแทกแห่งความพิศวาส หัวนมที่ชูชันด้วยความเสียวซ่านสะบัดไปตามแรงสะท้อนได้ไม่นานก็ต้องเจอกับนิ้วมือสากที่เอื้อมขึ้นมาไขว่คว้า ขณะที่ร่างบางค่อย ๆ ดันตัวขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะทิ้งลง แล้วก็อีกครั้ง อีกครั้ง แล้วก็อีกครั้ง ด้วยจังหวะที่เริ่มด้วยความแช่มช้าประหนึ่งท่วงท่าร่ายรำของสาวสวย แต่ไม่นานก็ทวีความเร็วจนกลายเป็นการส่ายร่อนที่โยนเอาความงามแช่มช้อยทิ้งไปในสายลม แลกแทนมาด้วยความรุนแรงที่ราวจะบดบี้ให้พื้นพสุธาพังพินาศไปกับเสียงแห่งความสุขที่ดังลั่นไปทั่วห้องเรียนที่ร้างผู้คน

   "มิ๊งค์ไม่เจ็บใช่ไหม" พลถามด้วยความเป็นห่วง เมื่อรู้สึกว่าปลายองคชาติกระแทกถูกบางอย่างลึกเข้าไปในตัวสาวนางรำคนสวย
   "ไม่เจ็บหรอก นายทำนุ่มนวลมากเลยยยย" มิ๊งค์กระซิบใส่หูพล "แต่ตอนนี้ เร่งความเร็วได้แล้ว ซอยเลย"
   "ซะ ซอยเลยเหรอ"
   "อืมมม เอาเร็ว ๆ แรง ๆ แบบที่นายเคยเห็นในหนังโป๊อะ โอ๊ยยยยยยยยย อื๊อออออ นั่นแหละ อย่างนั้น อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"

   "อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย" ร่างของราชณิญาแข็งเกร็งกระตุกอย่างรุนแรงหลายครั้งก่อนจะล้มฟุบลงมาบนตัวชาคริต ชายหนุ่มไม่รอช้า พลิกตัวให้เธอนอนคว่ำราบลงไปกับโต๊ะนักเรียน มือหนึ่งล้วงลงไปเล่นกับของสงวนขณะที่อีกมือรูดถุงยางที่ใช้แล้วออกแล้วเหวี่ยงไปที่โต๊ะของไอ้ชัย และคว้าถุงยางอีกถุงมาสวมด้วยความชำนาญ ก่อนจะเสียบกลับเข้าไปในร่องรักของแฟนสาวอีกครั้งก่อนที่อารมณ์สวาทจะขาดตอน

   "อาาาาาาาาาาาาาา"  หยดน้ำขาวขุ่นไหลเป็นสายสาดลงบนหน้าท้องของสาวมิ๊งค์ที่นอนหอบหายใจ มองหน้าแฟนหนุ่มด้วยสายตาที่ฉ่ำชุ่มไปด้วยความรัก
   "แตกนอกเหรอ" หัวหน้านางรำถามเสียงหอบ ๆ
   "อืออ เรากลัวมิ๊งค์ท้องอ่ะ" พลบอก "เรายังเรียนหนังสือกันไม่จบเลย ขอโทษที่ทำมิ๊งค์เปื้อนนะ มา เดี๋ยวเราเช็ดให้"
   "ขอบใจนะ" มิ๊งค์ยิ้ม "นายทำเก่งมาก ชั้นมีความสุขมากเลยนะ ที่ได้เป็นของนายแล้ว"
   "เราก็มีความสุขมาก ขอบใจนะมิ๊งค์" พลยิ้ม และเอากระดาษทิชชู่เช็ดเอาคราบน้ำรักออกจากหน้าท้องเนียน "เราก็ดีใจที่ได้เป็นแฟนมิ๊งค์....มิ๊งค์เป็นคนแรกของเราเลยนะ"
   สีหน้ามิ๊งค์ตกไปวูบหนึ่ง
   "เรารู้ว่าเราไม่ใช่คนแรกของมิ๊งค์ รู้ว่ามิ๊งค์เคยคบกับไอ้หื่นชัย มันชอบคุยเรื่องผู้หญิงที่มันฟัน" พลบอก "แต่ตอนนั้นเป็นยังไงก็ช่าง ตอนนี้มิ๊งค์เป็นของเราเราก็ดีใจแล้ว"
   "อือ ชั้นก็ดีใจที่ได้นายเป็นแฟน" มิ๊งค์โผเข้ากอดแฟนหนุ่ม "ขอบใจนะ ที่เข้าใจชั้น ชั้นเสียใจมาก ที่เคยคบกับคนอย่างมัน....ถะ...ถ้าย้อนเวลาได้...ชั้นก็คงจะถนอมตัวไว้ให้คนดีดีอย่างนายนั่นแหละ"
   ทั้งสองแลกจุมพิตหวานดูดดื่มกัน
   "เรื่องอะไรแล้วไปแล้วก็ให้มันแล้วกันไป" พลบอก "เรารักมิ๊งค์ มิ๊งค์รักเรา แค่นั้นก็พอแล้ว มาเถอะ แต่งตัว เราไปหาอะไรกินกันดีกว่า"

   "เอ้า กินซะ!!!" ชาคริตดึงถุงยางอันที่หกออก เหวี่ยงไปกองรวมกับอันอื่น ๆ ที่บนโต๊ะไอ้ชัย ก่อนจะเอาชาคริตน้อยไปจ่อที่หน้าราชณิญาและสาวแก่นกายอีกสามสี่ที รีดเอาน้ำสวาทขาวไหลหยดลงในปากบางที่อ้ารอรับ
   "แหวะ" ราชณิญาร้องและถ่มน้ำอสุจิออกมา นี่เป็นครั้งแรกที่น้ำนี่เข้าไปในปากของเธอจริง ๆ ตอนที่เธออมให้เขาครั้งแรกเธอตกใจหุบปากสนิทตอนที่เขาแตก เขาเลยได้แต่แตกใส่หน้าเธอ ส่วนวันที่ได้กันครั้งแรกเขาให้เธออมนิดเดียวก็เปลี่ยนไปสอดใส่ ถึงจะรู้สึกถึงรสปร่า ๆ ของมันบ้างตอนอม แต่พอเข้าปากเป็นหยดแบบนี้รสชาติเฝื่อน ๆ ของมันรู้สึกน่าสะอิดสะเอียนขึ้นเยอะ
   "โห่ อะไรเนี่ย" ชาคริตโวย "เสียของหมด"
   "เสียของก็กินเองสิ แหวะ" ราชณิญาโวย "แล้วมันมีไว้กินที่ไหน ไอ่น้ำเนี่ย"
   "นั่นสินะ" ชาคริตรำพึง "หน้าที่ของน้ำอสุจิจริง ๆ คือ......."
   "พี่คริตอย่ามองหนูอย่างนั้นนะ....มะ ไม่ได้ ไม่เอา ใส่ถุงยางก่อน ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยย"  
   ไม่นานเสียงร้องครวญครางด้วยความกระสันเสียวก็ดังขึ้นอีกครั้งในห้องเรียนที่เคยเงียบสงบ ราวกับจะแข่งกับเสียงเชียร์ เสียงกลอง เสียงโห่ร้องที่ดังขึ้นมาจากสนามโรงเรียนอย่างไม่ขาดสาย จนเมื่อตะวันลับตาและเสียงจากด้านล่างค่อย ๆ แผ่วเบาลงชาคริตจึงลุกขึ้นแต่งตัว เอาถุงยางใช้แล้วยัดไว้ใต้เก๊ะไอ้ชัย กวาดถุงยางที่ยังไม่ได้ใช้ใส่กระเป๋าไปด้วยความเสียดาย และพาราชณิญาแอบลงจากตึกไปในสภาพที่แทบจะหุบขาไม่ลง

   ขณะเดียวกัน
   ไอ้ชัยพยักหน้าเบา ๆ ให้ชายฉกรรจ์สองคนที่ยืนขนาบข้าง ทั้งชมเชยผลงานของพวกมัน และบอกให้ออกไปในครั้งเดียวกัน พวกมันทั้งสองพยักหน้าตอบเป็นเชิงรับรู้ และออกจากห้องไป
   หลังจากเริ่มใช้อุปกรณ์ที่เสี่ยต้นทิ้งไว้ให้จนเกือบหมด ไอ้ชัยก็เริ่มติดต่อหาลูกน้องเก่า ๆ ของเสี่ยต้น ไม่ช้าก็ได้ทีมงานปฏิบัติการที่มีประสิทธิภาพอย่างไม่น่าเชื่อ พร้อมปฏิบัติทุกภารกิจกามให้มัน แลกกับแค่เศษอาหารที่เหลือจากบนเตียงของมันนิดหน่อย กับเงินส่วนแบ่งจากที่มันได้
   ว่าถึงเรื่องเศษอาหาร ไอ้ชัยก็หันไปมองที่อาหารจานหลักของมันในคืนนี้
   ร่างน้อยน่ารักที่มัดแน่นอยู่บนเตียง
   ไม่น่าเชื่อนะ กีฬาสีเมื่อปีก่อน มันยังเป็นเศษเดนมนุษย์ที่ไร้ค่า ต้องคอยไล่ถ่ายรูปพวกหลีดที่แต่งชุดเปิดนู่นเปิดนี่ พวกนักวอลเล่ย์ที่โดดตบแล้วเสื้อเปิดเห็นสะดือ เอามาสำเร็จความใคร่ด้วยตัวเอง
   แต่ตอนนี้ มันไม่ต้องลดตัวลงไปทำอะไรแบบนั้นแล้ว
   ตอนนี้ ชัยรัตน์ออกคำสั่งคำเดียว อยากได้ผู้หญิงคนไหนมันก็ได้
   มันออกเดินตรงเข้าไปหาร่างแน่งน้อยในพันธนาการช้า ๆ
   "พะ พี่ชัย พี่ชัย...." เสียงหวานใสร้องเรียกด้วยความตื่นตระหนก ไอ้ชัยยิ้ม ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมสาวน้อยคนนี้ถึงมีผู้ติดตามมากขนาดนี้
   "ริน" ปากมันกระซิบเบา ๆ
   "พี่ชัย....ชาคริตบอกให้พี่ทำแบบนี้ใช่ไหม ปล่อยหนูไปเถอะ" รินวิงวอน "พี่ไม่ต้องทำตามที่ชาคริตสั่งก็ได้นะ"
   ไอ้ชัยอดไม่ได้หัวเราะออกมาดังลั่น
   "ริน ริน ริน ริน ริน" ไอ้ชัยเอ่ยชื่อสาวน้อยด้วยน้ำเสียงชั่วร้าย หลังจากหยุดหัวเราะได้ "ทุกอย่างที่ไอ้คริตทำกับริน....ความคิดกูทั้งนั้น"
   ดวงตาของรินเบิกกว้างด้วยความกลัวสุดขีด
   "ใช่....เรื่องที่เข้าไปจีบริน กูคิด มุกที่ใช้จีบ กูก็คิด ถ่ายคลิปเปิดซิง กูคิด แอบหยอดนิดหยอดหน่อยให้ไอ้คริตมันคิดว่ามันคิดเองไม่ได้ยากขนาดนั้น ไอ้เหี้ยนั่นโง่จะตาย เสียดายแม่งเอาคลิปออกก่อนคืนกล้องกู มันคิดจะซื่อสัตย์กับริน รู้ไหม....แต่กูนี่แหละที่แอบหยอดแอบยั่ว หลอกให้มันไปมีคนอื่น"
   "แต่ก็ผิดแผนกูไปหน่อย.....ไม่นึกว่ารินจะเสียใจขนาดอาละวาดกลางโรงเรียนแล้วลาออกไปเลยขนาดนั้น.....ทั้ง ๆ ที่....อะแฮ่ม.....พี่ชัยที่แสนดีก็รอปลอบใจรินอยู่นะ"
   "พี่ชัย........"
   "แต่วันนี้ เราก็ได้อยู่ด้วยกันสองต่อสองจริง ๆ แล้วนะ.....ไม่สิ ไม่ใช่ ริน โบกมือทักทายกล้องหน่อย เป็นเน็ตไอดอลไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวจะเริ่มถ่ายแล้วนะ"
   "อย่า อย่าทำแบบนี้เลย ปล่อยหนูไปเถอะ มันผิดกฎหมายนะ ตำรวจ...."
   "ตำรวจไม่กล้ากับกูหรอก ไม่ต้องห่วง" ไอ้ชัยบอก "เอาหล่ะ....สาม สอง หนึ่ง แอคชั่น"
   มันกดเปิดกล้อง
   "สวัสดีผู้ชมทุกท่านนะครับ กลับมาพบกับผมอีกแล้ว วันนี้ ผมมากับแขกที่น่ารักคนใหม่ เน็ตไอดอลคนดัง...น้องมินิรินครับ"
   "และ.....ในมือผมตอนนี้ คือน้ำมันผีพรายสกัดเย็น มาดูกันดีกว่า ว่าน้องเขาจะตอบสนองกับของดีของเรายังไง"
   แต่ขณะที่ฉีดของเหลวสีดำเข้าไปในลำคอของเน็ตไอดอลคนสวย จิตของไอ้ชัยกลับคิดไปถึงสาวอีกคนหนึ่ง
   สาวนางรำเอวบางร่างน้อย ที่จิกกัดมันตลอด ก่อนจะมาแย่งชาคริตไปจากการเป็นเครื่องมือหาเหยื่อชั้นดีให้มัน
    ไว้ได้มึงมาอยู่บนเตียงนี้เมื่อไหร่ กูจะจัดให้หนักเลย คอยดู
   แล้วยิ่งจัดมึงแล้วไอ้ชาคริตเจ็บใจมากเท่าไหร่ ยิ่งสะใจกูเท่านั้น
   กับอีแว่นขี้เสือกอีกตัว อีนี่ถึงหน้าตาไม่น่าเย็ด แต่ได้ทรมานมันคงสะใจที่สุด
   แต่คิดอีกที อีแว่นแค่ไม่ได้เป็นแฟนชาคริตมันก็ทรมานพออยู่แล้ว นังโง่เอ๊ย
   ไอ้ชัยหัวเราะในใจเมื่อนึกถึงแผนการในอนาคต ก่อนจะหันไปจัดการกับรินต่อ

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[เดช12341]

ชัยเก็บเด็กของชาคริตกินเรียบแล้วญาดาจะรอดหรือ

[ones26421]

กีฬาสีสวาทแล้ว

[natt4556]

จองกรรมจองเวรไม่หยุด เจอแบบนี้ตลอดก็ไม่ไหวนะ

[mawinxxx104]

ใครจะเป็นเหยื่อรายต่อไป

[gunners]

ไอ้ชัยเริ่มวางแผนรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ แล้วแก็งพระเอกนางเอกจะจัดการยังไงดีเนี่ย

[kodzilla]

ชัยเลวยังงี้ น่าทุบจริงๆ

[ryg123456]

เรียกว่ากีฬาสีโรงเรียนนี้มีหลายสนามจัง

[เอเค]

แล้วเมื่อไรจะกำจัดตัวร้ายชัยได้ชักที

[Pitor]

ชัยจอมวางแผนมีเรื่องร้ายๆเสมอ

[mathewa747]

ชัยแผนสูงเสมอ

[yai79]

เข้าโหมดด้าร์กสมบูรณ์แบบแล้ว ชัย

[pongsap]

ชัยมีแผนจะงาบใครต่อไป

[banana_nakrab]

ชัยตามเก็บทุกคนเลย

[R-cup]

กีฬาสีหรือกีฬาอะไร...