สะดุดเสียว ยัยจอมเปิ่น 29 โดนจนได้เพราะเฝ้าไข้แท้ๆ ราตรี 2

[fataris]

สะดุดเสียว ยัยจอมเปิ่น

https://fictionlog.co/b/634bea747523ae001cd97bff
https://www.tunwalai.com/story/684288

ตอนที่ 29 โดนจนได้เพราะเฝ้าไข้แท้ๆ ราตรี 2

แสงแดดอ่อนๆยามเช้า อากาศที่เหมือนจะดี แต่กับเป็นเพียงเวลาสั้นๆเท่านั้น..  เพียงแค่เก้าโมงกว่าๆเท่านั้น เมฆฝนก็เริ่มปกคลุม และไม่นานนักฝนก็ตกลงมา มันตกหนักขึ้นเรื่อยๆ และสุดท้ายก็ไม่ต่างจากเมื่อคืน.

ราตรีมองออกไปที่นอกกระจก แขนยังคงกอดไอทีจนแน่น ดีที่เธอเปิดผ้าม่านไว้เพียงนิดเดียว เธอจึงไม่ต้องลุกเดินลงไปปิด เพราะเวลานี้ ยัยเปิ่นไม่อยากลุกออกไปไหนอีกแล้ว ความสุขที่ได้นอนกอดเขา เธอไม่อยากไปไหนอีกแล้ว..  ราตรีนอนกอดเขา สายตาก็จ้องมองใบหน้าหล่อๆของเขาแบบไม่ละสายตา มือน้อยๆเริ่มลูบไล้ไปมาบนเรือนร่างของแฟนหนุ่มอย่างหลงใหล..  อากาศก็ช่างดีเป็นใจให้เธอจริงๆ มือของเธอเลื่อนลงไปด้านล่าง และจับเข้าไปที่แท่งเนื้อนิ่มๆ ที่ยังอ่อนตัว  ใจเธอเต้นแรงแบบสุดๆ..  ราตรีจับแท่งเนื้อเล่นเบาๆ แต่ยิ่งจับ อะไรๆก็เริ่มเปลี่ยน แท่งเนื้อนิ่มๆเริ่มแข็งตัวขึ้นมาตามการสัมผัสจากมือของเพศตรงข้าม และสุดท้ายแท่งเนื้อนิ่มๆก็แข็งเต็มมือของราตรี.

ราตรียังนอนมองใบหน้าหล่อๆของเขา ที่ช่วงล่างเปลี่ยนไป และแข็งเต็มมือของเธอเวลานี้..  แต่ไอทียังคงหลับสนิท..  ราตรียิ้มออกมา และหลับตาลง ปล่อยมือจากตรงนั้น และนอนกอดเขาเหมือนเดิม..  ..อากาศดีๆในวันที่ฝนตก ราตรีจึงหลับตามไอทีไปอีกคน.


... 13:20 ...

ไอทีลืมตาและตื่นขึ้นมา กับอาการปวดหัวเล็กๆ และอาการเป็นไข้ที่ลดลง..  ไอทีลืมตามองสิ่งที่เปลี่ยนไป เพดานสีชมพู ที่ไม่ใช่ห้องเขา ก่อนจะนึกขึ้นได้ ว่านี่คือห้องนอนของยัยเปิ่น เธอเป็นคนประคองเขาขึ้นมา เช็ดตัวให้ หายาให้ทาน สิ่งที่ไอทีคิดในตอนนี้ ไม่มีใครดีไปกว่าเธออีกแล้ว ราตรี..  ไอทีมองไปรอบๆห้อง แต่ราตรีไม่อยู่  ก่อนจะเริ่มรู้สึกตัว เหมือนมีใครคนนึงนอนซุกอยู่ที่หัวไหล่ และกอดเขาจนแน่น..  และคนที่อยู่ที่นี่ก็คงมีแค่เธอคนเดียว ราตรี..  ไอทีหันลงมามอง สาวสวยที่อยู่ใต้ผ้าห่ม ก่อนจะค่อยๆเปิดผ้าห่มออก จนเห็นใบหน้าใสๆที่ไร้แว่นสายตา และยังหลับสนิท..  ไอทียกมือขึ้น และลูบไปที่หัวของเธอเบาๆ จนราตรีขยับตัว แต่ไม่ตื่น เธอกอดและซุกหน้าเข้ามาแนบชิดกว่าเดิม ยิ่งทำให้เขาเอ็นดูเธอ..  ..เด็กเปิ่นๆข้างบ้านคนนึง ที่เขาเคยมองข้าม แต่เวลานี้ เขารักเธอแทบหมดหัวใจ..

ไอทีนอนมองใบหน้าของราตรีที่ยังหลับสนิท เขาอดยิ้มไม่ได้เลยที่ได้เห็นหน้าเธอเวลานี้ เธอทั้งสวยทั้งน่ารัก น่าทะนุถนอมไปซะทุกอย่าง..  ไอทียังคงนอนยิ้มไม่หุบ แล้วสักพักเขาก็รู้สึกแปลกๆ กับสิ่งที่อยู่ใต้ผ้าห่ม ไอทีเพิ่งรู้สึกว่าที่ตัวของเขาไม่มีเสื้อผ้าติดอยู่เลยสักชิ้น และที่ยิ่งไปกว่าคืออะไรนิ่มๆที่กดทับอยู่ข้างลำตัวของเขา และขาข้างนึงของราตรีที่กำลังก่ายอยู่บนหน้าขา มันเหมือนมีเส้นไหมอะไรนิ่มๆทิ่มแทงอยู่ที่ต้นขาของเขา..  ไอทีหันมองหน้ายัยเปิ่นที่ยังหลับสนิทแบบแปลกใจ ก่อนจะค่อยๆเปิดผ้าออกช้าๆเบาๆ จนเขาได้เห็นสิ่งที่อยู่ใต้ผ้าทุกอย่าง..


: ยัยเปิ่น เธอทำอะไรของเธอเนี่ย เสื้อผ้าก็ไม่ใส่ แล้วยังถอดของชั้นออกไปจนหมด..  เธอจะปล้ำชั้นเหรอ แต่คงเป็นไปไม่ได้หรอก คงไม่ได้เห็นชั้นหนาว เลยถอดเสื้อผ้าตัวเองจนหมดแล้วมานอนกอดชั้นหรอกนะ ..เฮยยย.. คงจะใช่แหละ ยัยนักเขียนเอ้ย เขียนนิยายเยอะเกิน หรือดูหนังมากไปล่ะเนี่ย ..เฮ่ยยย.. ยัยเปิ่นเอ้ย..  หึหึ..    ...ไอทีคิดอะไรในใจ ก่อนจะขำออกมากับสิ่งที่เธอทำ.. แต่เขาก็ก้มลงมาหอมที่หน้าผากของราตรี แล้วยิ้มออกมาอีกครั้ง ..แต่ทุกอย่างที่ไอทีเห็น มันก็ทำให้เขาอดคิดไม่ได้

: เฮ้ย.. ใจเย็นสิ อย่าเพิ่งตื่นตอนนี้ ไม่นะ.    ...ไอทีบ่นในใจ สิ่งที่กำลังจะตื่น ไม่ใช่ราตรี แต่เป็นไอ้น้องชายตัวแสบของเขา ที่มันกำลังตื่นตัว และกำลังจะแข็งแบบสุดๆ.


และแล้วของเขามันก็แข็งแบบสุดๆ..  ไอทีเปิดผ้าห่มเบาๆ แอบมองเรือนของราตรีอีกครั้ง ทุกสิ่งที่สวยงาม เขาเองก็แทบจะอดใจไม่ไหว ผู้หญิงที่เขาอยากได้ที่สุดในเวลานี้ แต่ก็กลัวที่สุดในเวลาเดียวกัน..  ไอทีห่มผ้ากลับไปที่เดิม เขาไม่กล้าทำอะไรเลยจริงๆกับผู้หญิงคนนี้ ถ้าเธอคนนี้ยังไม่ต้องการ..  ไอทีนอนมองเพดานสีชมพู และคิดจินตนาการอะไรไปเรื่อย  แล้วสักพักคนสวยของเขาก็ขยับตัว และกำลังจะลืมตาขึ้น  ไอทีหันมองก่อนจะรีบหลับตาลงทันที เพราะไม่อยากให้ราตรีรู้ว่าเขาตื่นขึ้นมานานแล้ว จนเห็นอะไรทุกอย่าง อย่างชัดเจน.

... ราตรีลืมตาขึ้น และหันมองเขาทันที ...


" ยังไม่ตื่นอีกเหรอคะ พี่ไอที ไข้ลดหรือยังนะ    ...ราตรีพูดออกเสียง ก่อนจะเลื่อนมือขึ้นไปแตะที่หน้าผากของไอที

" ห๊ะ..อิอิ..หน้าผากไม่ร้อนแล้ว ไข้ลดแล้ว..อิอิ    ...เธอพูดออกเสียงอีกครั้ง ก่อนจะยื่นใบหน้าขึ้นไป และหอมไปที่แก้มของเขา.. สิ่งที่ราตรีทำ มันทำให้เขารู้ว่า ยัยเปิ่นคนนี้รักเขามากแค่ไหน แต่ในใจของไอทีกับรู้สึกแย่ แย่กับสิ่งที่ตัวเองทำ

" เฮยยย.. หนูไม่ได้โกรธพี่มากขนาดนั้น ไม่น่านั่งตากฝนทั้งคืนเลย.. หน้าตาก็ดี ไม่น่าโง่เลย..อิอิ.. !!! อ่ะ..ห๊ะ..อะไรแข็งๆ.    ...แล้วยัยเปิ่นของเราก็ด่าไอทีไปซะอย่างงั้น.. แต่พอเธอด่าเขาเสร็จ ที่ตรงหน้าขาของเธอก็สัมผัสเข้ากับอะไรแข็งๆ เธอเลื่อนมือไปจับมันทันที เธอรู้ว่ามันคืออะไร เพราะเธอเคยปลุกมันให้ตื่นขึ้นมาด้วยมือของเธอ ก่อนที่เธอจะหลับ

" เฮยยย.. ขนาดหลับ ยังคิดร้ายกับหนูเลยนะ    ...ราตรีบ่นแบบออกเสียง แต่คำพูดของเธอเกือบทำให้ไอทีหลุดขำ ดีที่เขายังฝืนเอาไว้ได้


ไอทีแกล้งขยับตัว ทำให้ราตรีรู้ว่าเขากำลังจะตื่น เพื่อที่เธอจะได้ปล่อยมือออกจากแก่นกายของเขา ที่แข็งเป็นลำอยู่เต็มมือของเธอ..  แต่มันกับไม่เป็นเช่นนั้น ราตรีไม่ปล่อยมือ และยังจ้องมองหน้าของไอที ที่กำลังจะลืมตา

... แล้วไอที ก็ลืมตาขึ้น ...


" ตื่นแล้วเหรอคะ พี่ปวดหัวมั้ย หิวข้าวมั้ยคะ    ...ราตรีถามทันที ขณะที่เขาลืมตาขึ้น แต่มือก็ยังคงจับไม่ปล่อย

" ปวดนิดหน่อยน่ะ.. ..ราตรี..    ...ไอทีบอก ก่อนจะเรียกชื่อเธอ และดึงเธอเข้ามากอดจนแน่น

" พี่ไอที.. เป็นอะไรคะ    ...ราตรีถาม

" ชั้นขอโทษ ชั้นไม่ได้ตั้งใจ.. ชั้นไม่รู้จะแก้ตัวกับเธอยังไง เพราะสิ่งเธอเห็นมันชัดมาก ต่อให้ชั้นพูดแก้ตัวยังไง เธอก็คงไม่มีทางเชื่อ.. แต่ยังไง ชั้นก็ต้องพูดว่า ชั้นขอโทษ ชั้นจะไม่ทำอีกแล้ว ให้โอกาสชั้นนะ ราตรี    ...ไอทีพูดอะไรออกมาหลายๆอย่าง กับคำว่าขอโทษ.. และคำพูดพวกนี้ มันก็ออกมาจากใจของเขา

" พี่ไอทีคะ.. ราตรีไม่โกรธพี่หรอกค่ะ ราตรีรู้ค่ะ ว่าพี่แค่เกือบเสร็จผู้หญิงคนนั้น หึหึ    ...ราตรีพูดออกไป กับเสียงหัวเราะเบาๆ

" ห๊ะ !! เธอรู้ เธอรู้ได้ยังไง ถ้ามองจากตรงมุมที่เธอเห็น ให้มองยังไง ก็คิดว่าชั้นกำลังมีอะไรกับนิชา    ...ไอทีถามกลับแบบงงๆ

" ก็พี่กับเธอคุยกันเสียงดังขนาดนั้น ราตรีอยู่ในบ้าน ก็ได้ยินสิคะ    ...ราตรีบอก

" ที่ได้ยิน เพราะแอบฟังใช่มั้ย แล้วเสียงที่เหมือนมีคนทุบกระจก ก็คงเป็นเธอสินะ    ...ไอทีถามกลับ แบบรู้ทัน

" แหม..ก็เล่นมีจูบลากันด้วย น่าโมโหชะมัด    ...ราตรีบ่นออกมาอีกครั้ง

" หึงเหรอ    ...ไอทีถาม

" หึงเหรอ..ไม่รู้สิ แต่ราตรีรู้สึกแย่ยังไงก็ไม่รู้.. พี่อย่าทำแบบนี้อีกได้มั้ยคะ    ...ราตรีพูดบอก พรางมองตาเขา

" ได้สิ.. ชั้นจะไม่ทำอีกแล้ว    ...ไอทีบอก ก่อนจะลูบหัวราตรีแบบทะนุถนอม

" อิอิ.. จริงนะคะ    ...ราตรีถามกลับ

" จริงสิ..หึหึ.. ..เอ่อ..แต่ว่า เธอลืมอะไรหรือเปล่า    ...ไอทีตอบ และถามกลับ.. ไอทีคิดว่ายัยเปิ่นคงลืมตัว เพราะมือของเธอยังจับอยู่ที่ตรงนั้นของเขา

" ลืมอะไรเหรอคะ    ...ราตรีถาม แต่มือเธอกับค่อยๆรูดแก่นกายของเขาเล่นเบาๆ

" ก็มือเธอไง เธอลืมตัวหรือเปล่า เหมือนวันนั้น วันที่เธอนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียว แล้วออกมาหาชั้น    ...ไอทีว่า

" แล้วพี่คิดว่าหนูลืมตัวหรือเปล่าล่ะ    ...ราตรีถามกลับ มือเธอรูดแก่นกายของเขาเร็วกว่าเดิม


ไอทีไม่พูดอะไรต่อ พรางมองตาของเธอ ที่วันนี้ดูจะเจ้าเล่ห์เป็นพิเศษ


" หึหึ.. แล้ววันนี้จะปล่อยให้ชั้นอารมณ์ค้างแบบคืนนั้นหรือเปล่า    ...ไอทีถาม และพูดถึงเรื่องคืนนั้น

" อิอิ.. คืนนั้นถ้าพี่ใจแข็งอีกนิด หนูคงเสร็จพี่ไปแล้วล่ะค่ะ    ...ราตรีตอบ ..น้ำเสียงและแววตาของราตรี ช่างน่ารัก จนไอทีแทบจะอดใจไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว

" หึหึ.. เธอนี่นะ จริงๆเลย.. แต่คืนนั้นชั้นก็ห่วงเธอด้วยแหละ ชั้นเลยไม่อยากฝืนเธอ    ...ไอทีบอก

" ค่ะ..ราตรีรู้ แต่วันนี้ ราตรีพร้อมนะคะ    ...ราตรีบอก เธอปล่อยมือออกจากตรงนั้น และเลื่อนไปลูบไล้บนตัวของเขาเล่นเบาๆ

" งั้นวันนี้ชั้นจะไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆอีกแล้ว    ...ไอทีบอก แล้วพลิกตัวยัยเปิ่นลงไปนอน และขึ้นคร่อมทับร่างบางๆของเธอทันที แขนทั้งสองข้าง ตั้งศอกยันอยู่กับที่นอน โดยมีราตรีอยู่ตรงกลางระหว่างท่อนแขน


ราตรีนอนมองเขา หัวใจของเธอเต้นแรง ตัวสั่นเล็กน้อย แต่เธอก็รู้สึกอบอุ่น และมีความสุข เพราะผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าคือไอที คนที่เธอรักที่สุด


" ไม่ปล่อยหนูไป ไม่ปล่อยตลอดชีวิตได้มั้ย    ...ราตรีถามพร้อมจ้องตาเขา

" หึหึ.. ชั้นสัญญา    ...ไอทียิ้มและหัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนจะสัญญากับราตรีไป


... ไอทีก้มลง และจูบแรกของวันนี้ก็เริ่มขึ้น ...

 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[ดดกก]

รอบนี้คงไม่รอดแล้วสินะ

[Chava]

 ::ChuChu::ราตรีเสร็จไอทีจริงๆใช่ไหม

[@$$$@]

ราตรีจะได้เป็นของไอที แน่ไม่น่าพลาด

[จรัญ บุญชู]

สถานการณ์เป็นใจมาก

[Darkreader]

คราวนี้พร้อมแล้ว ก็จัดเลย

[znow]

เอาแล้ว ราตรีสู้แล้ววว

[navy868]

ราตรีคงโดนจริงๆแล้วซินะ 

[sirasit khamsom]

จะเสร็จไอทีจริงมั้ย อย่าพลาดหล่ะ

[tum696969]

เย็ดให้ถึงใจไปเลยนะ

[Taizen]

เริ่มตอนเช้า จบค่ำๆเลยแบบนี้

[ptmgm]

วันนีี้ไม่น่ารอด

[xtazy]

พร้อมทั้งคู่แล้ว จัดให้จบเกมเลย

[Khuna]

รอบนี้คงไม่ผิดหวัง

[pin1969]

เมือปัญหาจบ โลกสวย