ถ่ายหนังเพื่อครอบครัว2

[ขุนดัน]

"อ้าวเหรอ..พี่ขอโทษ..ถึงว่าอะไรนุ่มๆ"บุญมีขอโทษพร้อมถกมือกลับอย่างเสียดาย

"รีบไปโรงพยาบาลเถอะค่ะ...ปูเป็นห่วงพี่ก้อง"ปรียานุชบอกอย่างเร่งรีบ

"ได้ๆ"บุญมีบอก เขารีบขับรถพาหญิงสาวไปโรงพยาบาลโดยมีอกอวบนุ่มนิ่มกระแทกข้างหลังอยู่ตลอดทาง

"พี่ก้องเป็นยังไงบ้างคะ"ปรียานุชถามอาการของสามีทันทีที่ถึงห้องผู้ป่วย

"มีแขนขาหักทั้งสองข้างและก็ปอดแตกด้วยครับ"แพทย์ ที่ตรวจดูอาการอธิบาย

"แล้วค่ารักษาล่ะคะประมาณเท่าไหร่"ปรียานุชถามพร้อมกับรอฟังคำตอบ

"เดี๋ยวให้ญาติไปสอบถามกับฝ่ายการเงินของโรงพยาบาลดูนะครับ"แพทย์ที่ตรวจดูอาการแนะนำ

ปรียานุชจึงเดินไปยังห้องการเงินของโรงพยาบาลก่อนจะได้รับคำตอบว่า

"ประมาณสิบล้านบาทครับรวมค่ารักษาของลูกชายคุณด้วย"พนักงานการเงินอธิบายพร้อมกับยื่นบิลค่าใช้จ่ายใก้แก่ปรียานุช

"สิบล้าน!"ปรียานุชอุทานเสียงดัง

"ใช่ครับ"พนักงานการเงินตอบสั้นๆ

ปรียานุชเข้าไปเยี่ยมทั้งลูกสาวและก็สามีอีกครั้งก่อนนั่งรถมอเตอร์ไซค์รับจ้างกลับห้อง พอกลับมาถึงห้องเธอไม่มีกระจิตกระใจจะทำอะไรเลย มันคิดไม่ออกมืดแปดด้านไปหมด จนปรียานุชได้ยินโทรศัพท์ในกระเป๋าเสื้อดังขึ้น

"อย่าให้ถ่าดลหลายรับสายแน่ๆโอยน้อ♪ ♬"เสียงริงโทนเรียกเข้า

"ฮัลโหล..สวัสดีค่ะ"ปรียานุชพูดสายด้วยเสียงพูดอันไร้เรี่ยวเเรง

"ฮัลโหล..นี่ใช่เบอร์ของปูรึเปล่าคะ"ปลายสายตอบกลับมา

"ใช่ค่ะ...ไม่ทราบว่านี่เบอร์ใครคะ"ปรียานุชถามออกไปอย่างไม่แน่ใจ เพราะเสียงฟังดูคุ้นๆจังเลยเหมือนเสียงที่เธอเคยรู้จักมาก่อน

"ชั้นเอง...ดายังไงล่ะ"ปลายสายตอบกลับมา

"ดา...ดาไหนกัน"ปรียานุชรู้สึกปวดหัวมึนตึบไปหมด

"โธ่เอ๊ย...ก็ดาหวันเพื่อนเธอยังไงล่ะยายบ๊องเอ๊ย..ฮิๆ"ปลายสายตอบกลับมาอย่างอารมณ์ดี

"อ๋อ...ดา...ใช่ๆจำได้เเล้ว"ปรียานุชพยายามคิดทบทวน จนจำได้ว่าดาเพื่อนของเธอนั้นเคยทำงานเป็นสาวโรงงานเหมือนอย่างเธอมาก่อนๆที่ดาเพื่อนของเธอจะผันตัวเองไปเล่นหนังผู้ใหญ่ เมื่อเห็นว่ารายได้ดีเป็นกอบเป็นกำกว่าจึงลาออกจากการเป็นสาวโรงงาน และไปเป็นนักแสดงเต็มตัว ก่อนจะประสบความสำเร็จอย่างสูงในสายอาชีพนี้จนมีเงินทองมากมายก่ายกอง เมื่อหมดสัญญากับทางค่ายดาเพื่อนของเธอก็เลือกที่จะไม่ต่อสัญญาเพื่อออกจากวงการไปแต่งงานมีครอบครัวที่อบอุ่น