นักศึกษาหวานซ่อนเปรี้ยว ภาค 2 ตอนที่ 1

[Airflyline]

หญิงสาวกำลังง่วนกับการเคลียร์เอกสารช่วงสิ้นปี เธอนั่งพิมพ์งานอยู่หน้าแล็ปท็อป เสื้อเชิ้ตสีขาวพับขึ้นมาเกือบถึงข้อศอก เผยเรียวแขนกลมกลึงขาวสล้างหยิบจับเอกสารคล่องแคล่ว เส้นผมสีน้ำตาลเข้มถูกมัดขึ้นเสริมลุคสาวทำงานทะมัดทะแมง ชายกระโปรงรัดรูปสีกรมท่ายาวเกือบจรดหัวเข่าที่แนบชิดกัน รองเท้าส้นสูงพอเหมาะสีน้ำตาลอ่อนรับกับเรียวขาขาวโพลน

รอบคอระหงขาวผ่องมีสายคล้องระบุตำแหน่งรองผู้จัดการฝ่ายการตลาดในบริษัทแห่งหนึ่ง ทั้งฟลอร์ของสำนักงานแห่งนี้ยังมีพนักงานนั่งกันอยู่เกือบเต็มทุกโต๊ะ แม้จะเป็นเวลาใกล้หกโมงเย็นแล้ว ทุกคนต่างเร่งสะสางงานที่ค้างด้วยต้องการจัดการให้แล้วเสร็จก่อนถึงวันหยุดปีใหม่

เธอกำลังเคลียร์เอกสารชุดสุดท้ายใกล้เสร็จสิ้น เกือบจะหกโมงเย็นพอดี สาวสวยชั่งใจว่าเดี๋ยวจะไปออกกำลังกายดีไหมนะ

"เดี๋ยวจัดการเอกสารนี้ด้วยนะ คุณปาริชาต"

เอกภพยื่นเอกสารมาให้อีกหนึ่งแฟ้ม เธอรับมาพลางเปิดดูด้านใน ดูแล้วยังต้องนั่งเคลียร์อยู่อีกสักพักใหญ่เลยทีเดียว

"ได้ค่ะ คุณเอก" แบมตอบแล้วยิ้มรับจาง ๆ

เธอจัดการงานที่กำลังทำอยู่จนเสร็จสิ้น แล้วดำเนินการตามที่หัวหน้าสายงานของเธอสั่งต่อทันที แบมไม่ได้มีธุระเฉพาะเจาะจงอยู่แล้ว นิ้วเรียวสวยบนมือขาวผ่องนวลเนียนเปิดเอกสาร แล้วพิมพ์ต๊อกแต๊กบนแป้นคีย์บอร์ด

แบมครองตัวเป็นโสดมานานหลายปีนับตั้งแต่เรียนจบมหาวิทยาลัยมาจนถึงเริ่มทำงาน ชายหนุ่มที่เคยติดพันมาตั้งแต่ยังเป็นนักศึกษายอมยกธงขาวไปโดยปริยายเมื่อเธอไม่เปิดใจให้ชายใดเข้ามาใกล้ชิดสนิทสนมเป็นพิเศษ นอกเหนือจากการเป็นเพื่อนคุยหรือทานข้าวเป็นครั้งคราว ถึงแม้จะมีหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่แวะเวียนมาขายขนมจีบนับไม่ถ้วน

สาวสวยที่เพิ่งฉลองวันเกิดครบ 27 ปีไม่นานนี้ ยอมรับว่าบางครั้งเธอก็รู้สึกเปล่าเปลี่ยวอ้างว้างและต้องการใครสักคนมาเคียงข้าง คนที่สามารถให้คำปรึกษาเมื่อรู้สึกเหนื่อยหน่ายกับงานขึ้นมา เธอเคยคุยกับชายหนุ่มหลายคน แต่ก็ไปได้ไม่ถึงไหน ด้วยส่วนใหญ่คนที่เข้ามาหาล้วนมีพันธะแล้วทั้งสิ้น...หรือไม่ก็แสดงความต้องการอย่างออกนอกหน้าที่ทำให้เธอไม่พึงใจ

"ยังไม่เสร็จเหรอครับพี่แบม..."

เสียงทักเจ้ยแจ้วลอยมา แบมเงยหน้าขึ้นจากกองเอกสารก็พบเจ้า 'หนุ่ม' เด็กฝึกงานหน้าใส มานั่งอยู่ข้าง ๆ

"พี่เคลียร์งานเหลืออีกนิดหน่อยน่ะจ๊ะ ช่วงสิ้นปีแบบนี้ งานค่อนข้างเยอะ" แบมตอบแล้วนั่งดูเอกสารต่อ

"งั้นเหรอครับ" หนุ่มพูดเบา ๆ เธอเห็นเด็กหนุ่มยังไม่ลุกไปไหนจึงเอ่ยถามโดยไม่เงยหน้าขึ้นมา

"มีอะไรหรือเปล่าจ๊ะ น้องหนุ่ม"

"ไม่มีอะไรครับ แค่จะถามว่าสัปดาห์หน้ามีปาร์ตี้บริษัท พี่แบมอย่าลืมไปนะ..."

สาวสวยเงียบไปชั่วอึดใจ เธอไม่ชอบร่วมงานปาร์ตี้ของบริษัทเท่าใดนัก ที่ผ่านมา แบมมักหลีกเลี่ยงไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง หนุ่มนั่งฟังคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ

"จ๊ะ ค่อยว่ากันนะ เดี๋ยวพี่ขอเคลียร์งานแปปนึง" เธอตอบ เจ้าหนุ่มมองใบหน้างามงดนั้น ก่อนเอ่ยปากอ้อนต่อ

"น่านะพี่แบม...ไปเถอะ เขาไปกันหมดเลย คนเยอะ น่าจะสนุก"

แบมไม่ตอบอะไร เธอมองเจ้าหนุ่มแล้วพยักหน้าน้อย ๆ ให้เขาเป็นการตอบรับ เจ้าหนุ่มยิ้มกว้างแล้วลุกเดินจากไป แบมมองตามแผ่นหลังกว้าง หนุ่มมักมาชวนเธอคุยอยู่เสมอ หลายครั้งที่หนุ่มชวนสาวสวยรุ่นพี่ไปกินข้าวกลางวันด้วยกันบ่อย ๆ เขายังเคยชวนเธอไปออกกำลังกาย โดยเฉพาะว่ายน้ำที่เขาบอกว่าจะช่วยฝึกให้หลายท่าเลย แต่เธอยังไม่มีโอกาสได้ไปด้วยภาระหน้าที่การงาน

หนุ่มเป็นนักว่ายน้ำทีมมหาวิทยาลัย ไม่น่าแปลกใจที่เขาจะมีรูปร่างดีมาก ไหล่กว้าง ตัวสูงใหญ่ หน้าตาก็พอดูได้ แบมคิดว่าเขาน่าจะเป็นน้องชายที่น่ารักของเธอได้

เอกภพขยับแว่นพลางลอบมองอากัปกิริยาของหญิงสาวเป็นระยะ เขากวาดตามองเรือนร่างของแบม ติดใจในความกลมกลึงของสะโพกซึ่งสอดรับกับความเว้าของเอวที่คอดเล็กอย่างไม่น่าเชื่อ หนุ่มใหญ่วัยใกล้ 40 ปี อยู่ไม่เป็นสุขทุกครั้งที่ได้เห็นลูกน้องคนสวยของเขา

นับตั้งแต่เอกภพเข้ามาทำงานที่นี่เมื่อปีที่แล้วในตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายการตลาดซึ่งเป็นหัวหน้าสายงานโดยตรงของแบม เขาก็สะดุดตาเข้ากับสาวสวยคนนี้ทันที และยังทำให้เกิดคำถามที่เขามิอาจหาคำตอบได้ว่าทำไมผู้หญิงที่เพียบพร้อมทั้งหน้าตางามงดและรูปร่างที่เข้าขั้นสมบูรณ์แบบเช่นนี้ถึงยังโสด อย่าว่าแต่แต่งงานเลย เขาได้ยินว่าเธอยังไม่มีแม้แต่แฟนเป็นตัวเป็นตนด้วยซ้ำไป

แต่หลังจากทำงานไปได้ไม่นาน เขาก็พอคาดเดาสาเหตุได้ นั่นเป็นเพราะแบมไม่เปิดโอกาสให้ชายหนุ่มเพื่อนร่วมงานทั้งในองค์กรและบริษัทหุ้นส่วนได้มีโอกาสใกล้ชิด ผู้หญิงคนนี้สามารถรักษาระยะห่างโดยไม่ทำให้ดูเหมือนเป็นคนหยิ่งได้อย่างแนบเนียนที่สุด...นั่นทำให้เธอมีเสน่ห์น่าขุดค้นอย่างยิ่งยวด

แต่ประสบการณ์ของเอกภพทำให้เขาคาดว่าแบมต้องผ่านมือชายมาแล้วอย่างโชกโชน ด้วยรูปร่างหน้าตาและบุคลิกชวนมองเช่นนี้ ย่อมมีเพศตรงข้ามแสดงความสนใจและต้องการครอบครองตัวเธออย่างชนิดหัวกระไดไม่แห้งอย่างแน่นอน...และเขาเองก็เป็นหนึ่งในนั้น

เอกภพคิดพลางหมุนแหวนแต่งงานบนนิ้วนางของตนเอง เขาต้องหาโอกาสลิ้มรสความหอมหวานของหุ่นระทวยตรงหน้าให้ได้ก่อนใครหน้าไหนในบริษัทแห่งนี้...ไม่ว่าจะใช้วิธีการใดก็ตาม เขาคิดไปพลางมองรอยขอบตะขอบราที่ปรากฎขึ้นเลือนรางบนเสื้อเชิ้ตของแบม หนุ่มใหญ่หายใจแรงขึ้นอย่างไม่รู้ตัว

สาวนักศึกษาฝึกงานคนหนึ่งนำเอกสารมาให้เขาเซ็น เอกภพเหมือนเพิ่งตื่นจากจินตนาการถึงสาวสวยลูกน้อง เขาเงยหน้าขึ้นมองสาวแรกรุ่นตรงหน้า คิ้วงามของเธอยกสูงขึ้นเล็กน้อย ริมฝีปากอิ่มมีรอยเปื้อนยิ้ม เอกภพเซ็นเสร็จสรรพพลางเหลือบมองก้อนเนื้อกลมบนหน้าอกแล้วยิ้มตอบ

"มีเอกสารอะไรอีกหรือเปล่า" เอกภพเอ่ยถาม

"ไม่มีแล้วค่ะ" สาวในเครื่องแบบตอบพลางยิ้มหวาน "คุณเอกจะเลิกงานหรือยังคะ"

"อืม ใกล้แล้วล่ะ" เขาตอบ เธอคนนั้นพยักหน้ารับ โปรยยิ้มอีกครั้งก่อนเดินจากไป

เอกเก็บของแล้วลุกขึ้นจากโต๊ะ เขาเดินไปที่โต๊ะของแบม เหลือบมองหน้าอกอวบที่ใหญ่โตกว่าสาวนักศึกษาฝึกงานอย่างเห็นได้ชัด

"ถ้าเคลียร์เอกสารเสร็จแล้ววางไว้บนโต๊ะผมนะ" เอกภพพูด

"ได้ค่ะ"

แบมตอบรับด้วยรอยยิ้ม พลันสบสายตากับหัวหน้างานหนุ่มใหญ่ทำให้เธอต้องหลบตาวูบลงทันที สายตาคมกริบของเขามักทำให้เธอรู้สึกประดักประเดิดทุกครั้ง และนี่คือสาเหตุหนึ่งที่ทำให้เธอไม่ต้องการร่วมงานเลี้ยงใด ๆ ของบริษัท เพื่อนร่วมงานชายหลายคนมักส่งสายตาแสดงความปรารถนาอย่างไม่ปิดบัง โดยเฉพาะเมื่องานเลี้ยงนั้นมีสุราเข้ามาเกี่ยวข้อง

เอกภพเดินเข้าไปขึ้นรถ เขาสตาร์ทเครื่องยนต์ ไม่นาน สาวนักศึกษาฝึกงานคนเดิมก็เดินขึ้นมานั่งบนรถ

"วันนี้จะพาแนนไปไหนเหรอคะ พี่เอก" เธอถามเสียงหวาน

"ไปห้องหนูเลยดีกว่า" เขาตอบรวบรัด เธอหัวเราะคิกคัก

"อะไรกัน ไม่พาหนูไปกินอะไรอร่อย ๆ ก่อนหน่อยเหรอ"

"ไปห้องหนูก่อน อย่างอื่นค่อยว่ากัน" เขาตอบ แล้วเหยียบคันเร่ง หักเลี้ยวพวงมาลัยออกจากที่จอดรถอย่างรวดเร็ว

...............................................

ติดตามอ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่เลยค่ะ

https://www.readawrite.com/?action=user_page&user_id_publisher=10408364

[ponggunyuki2527]

ต้องติดตามเรื่องนี้

[yasa]

ภาค2มาแบบนี้ต้องติดตามอย่างใจระทึกสุดใจ

[longpipo]

ไปห้องหนูคงได้กลับเช้า

[Kk2540]

 

[champlerchai]

 

[xnaja]

เรื่องนี้ ปรับปรุงเนื้อเรื่องเดิม จาก แอน เป็น แบม เหรอครับ

ดูรายละเอียดย่อยๆยังคล้ายของเดิมอยู่บางส่วน