หมอผีมาดเข้มกับผีสาวบ้ากาม 6 (ตอนจบ)

[twintower]

จากที่ตั้งใจจะลงพร้อมกับนายรุตตอนจบ แต่ผมมีแก้ตอนจบนายรุตอยู่พอสมควรเพราะอ่านแล้วขัดใจ เลยเอาตอนจบของเรื่องนี้มาลงก่อนเพราะทิ้งช่วงจากตอนที่แล้วร่วมเดือน

--------------------------...

ในช่วงบ่ายวันรุ่งขึ้น ขณะที่อำนวยกำลังแพ็คของเพื่อเตรียมส่งให้บริษัทขนส่งที่จะมารับเพื่อไปส่งให้ลูกค้าที่สั่งซื้อทางออนไลน์ เสี่ยยิ้มได้ติดต่อมาว่าบุญยอดนั้นยอมรับตามข้อเสนอและให้มาเล่นไพ่เดิมพันกันที่บ่อนตอน 4 ทุ่มคืนนี้แถมด้วยเงินเดิมพันอีกฝ่ายละ 2 ล้าน  ซึ่งเรื่องเงินเสี่ยยิ้มนั้นรับผิดชอบ จนถึงช่วงค่ำอำนวยนั้นปิดร้านและขับมอเตอร์ไซด์กลับบ้าน พอถึงบ้านอำนวยอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าและเข้าไปทำพิธีในห้องพระ ถึงจะรู้ว่าอีกฝ่ายนั้นใช้วิธีไหนและอาคมนั้นสู้ตนเองไม่ได้อำนวยก็ไม่ประมาท อำนวยจัดการทำน้ำมนต์จากไพลดำ พร้อมตั้งจิตบอกกล่าวไปยังหลวงลุงว่าที่ทำครั้งนี้ไม่หวังผลตอบแทนอะไรทั้งสิ้นแต่ทำเพื่อชดใช้สิ่งที่ตนเองเคยทำมา  อำนวยทำพิธีจนเรียบร้อยพร้อมเอาน้ำมนต์จากไพลดำมาป้ายที่ตาตนเอง พอเดินลงไปชั้นล่าง อุษานั้นยังนั่งดูซีรียส์อยู่แต่พออำนวยจะเดินออกจากประตู เสียงของเธอได้ขึ้น

"เฮ้ยฉันไปด้วยคนสิ ฉันไม่เคยบ่อนเลยฉันอยากเห็นว่ามันเป็นยังไง"

"แต่อย่ามายุ่งอะไรละ ดูเฉยๆ"

อำนวยหันไปมองแล้วพูดเพราะรู้ว่าห้ามไม่ได้ อุษาลอยหน้าลอยตารับคำของอำนวย ภายในรถระหว่างทางที่ไปบ่อนอุษานั้นอดไม่ได้ที่จะยั่วสวาทอำนวย อุษาเบียดกายเข้ามาพร้อมพูดด้วยน้ำเสียงที่ยั่วยวน

"พี่นวยขาแวะข้างทางก่อนไหม เวลายังเหลืออีกเยอะ ฉันจะได้จัดให้พี่สมใจยาก จะได้รู้ว่าลองกับผีแล้วมันมันขนาดไหน"

"ป้านี่บ้ากามจริงๆนะ ถ้าทนไม่ไหวก็ไปหาลุงมั่นแกที่รอที่จะตั้มป้าอยู่"

วิญญาณเธอผละออกจากที่เบียดอำนวยอยู่ทันที

"โว้ยอารมณ์เสีย ไอ้นี่ก็ปากเสียพูดถึงไอ้แก่หัวงูนั่นทำไม เดี๋ยวถีบตกรถเลยนี่"

น้ำเสียงที่ไม่พอใจดังออกมา แต่อำนวยไม่ตอบโต้เพราะรู้ว่าไม่มีประโยชน์อะไร พอไปถึงบ่อนคนของเสี่ยยิ้มพาอำนวยไปที่ห้องVIPที่เตรียมไว้ ฝ่ายบุญยอดยังมาไม่ถึงอำนวยนั้นไม่สนใจว่าอุษาจะไปตรงไหนบ้าง รออยู่นานพอสมควรบุญยอดถึงมา มันไปแลกชิปมาเรียบร้อยแล้ว คนของเสี่ยยิ้มเดินตามเพื่อเอาชิปของมันมาวางบนโต๊ะ  ท่าทีของมันดูแปลกๆจากตอนแรกที่เดินเข้ามาดูมันหวาดๆแต่พอมาถึงโต๊ะบุญยอดนั้นมองไปรอบๆก่อนแล้วรีบทำท่าทีแบบยโสโอหัง

"จะเล่นกันแบบไหนบอกมา"

น้ำเสียงที่วางโตของมันดังขึ้นหลังจากที่มันนั่งบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามอำนวย ทั้งคู่นั้นนั่งอยู่บนหัวโต๊ะคนละด้าน

"ก็อย่างที่บอกไป เราเล่นไพ่กันแต่จะเล่นแบบไหนจะใช้วิธีจับสลากในแต่ละเกมส์ ใครชนะ 3เกมส์ก่อนคนนั้นชนะหรือใครหมดเงินเดิมพัน 2 ล้านก่อนคนนั้นแพ้"

เสี่ยยิ้มที่นั่งอยู่ตรงกลางเป็นคนบอก

"ยุติธรรมดี งั้นเริ่มเลย ผมไม่อยากเสียเวลา"

อำนวยให้บุญยอดเป็นฝ่ายจับสลากก่อนว่าเกมส์แรกจะเล่นอะไร มันจับได้ไพ่รัมมี่ เสี่ยยิ้มบอกให้คนแจกไพ่เริ่มแจก บุญยอดโยนชิปมูลค่า5หมื่นลงไปตรงกลางโต๊ะ

"ความจริงเล่น 2 ล้านเลยก็ได้ แต่ผมอยากให้ตื่นเต้นมันจะได้มีรสชาติ เมื่อคืนผมประมาทคุณไปหน่อยแต่คืนนี้ไม่มีทาง"

มันพูดด้วยท่าทียียวน ถึงอำนวยจะดูว่ามันฝืนๆแต่ก็ไม่สนใจ อำนวยไม่ตอบมัน โยนชิปมูลค่าเท่ากันลงไป อำนวยหยิบไพ่ขึ้นมาดูและมองไปที่ฝ่ายบุญยอด ซึ่งมีวิญญาณของเด่นยืนอยู่ข้างๆ อำนวยนั้นสามารถที่จะร่ายอาคมกันไม่ให้วิญญาณของเด่นเข้ามาก็ได้ แต่อำนวยไม่อยากทำเพราะอยากจะอโหสิกรรมและแผ่เมตตาให้ แต่ตอนนี้วิญญาณของเด่นนั้นกลับดูอาฆาตมาดร้ายอำนวยมากขึ้น เด่นคงรู้แล้วว่าอำนวยนั้นเป็นคนมีอาคมและมองเห็นวิญญาณอย่างแน่นอน อำนวยถอนหายใจเบาๆและเริ่มแผ่เมตตาไปให้เด่น แต่ดูแล้วเด่นไม่ยอมรับแต่กลับกล่าวคำอาฆาตอำนวยไม่หยุด จนอำนวยทนไม่ไหวต้องใช้คาถาขับวิญญาณของเด่นออกไป และด้วยท่าทีที่หยิ่งยโสพูดจากวนไม่หยุดของบุญยอดแต่มันดูแปลกๆ ที่พูดเหมือนคนท่องบทละครที่ไม่คล่อง จากที่อำนวยอยากจะเลี้ยงไว้ให้ดูเป็นเกมส์ที่ตื่นเต้น เมื่อเจอแบบนี้อำนวยเลยไม่เลี้ยงไว้  ทั้งฝีมือที่เหนือกว่าพร้อมเห็นไพ่ของคู่ต่อสู้รวมไปถึงตัวช่วยที่เผ่นแน่บหลังจากที่เริ่มคาถาไปได้ท่อนเดียว ทำให้บุญยอดแพ้อำนวยอย่างราบคาบรวมไปถึงเงิน 2 ล้านที่เสียให้อำนวยจนหมด ไพ่ที่เล่นไม่ว่ารัมมี่ บาคาร่าและปิดท้ายด้วยโปกเกอร์ บุญยอดนั้นไม่มีทางสู้อำนวย มันกลับทันทีหลังจากที่แพ้อย่างราบคาบ เสี่ยยิ้มหัวเราะออกมาอย่างพอใจแล้วเดินมาหาอำนวยพร้อมยื่นเช็คให้อำนวย

"อะไรหรือครับเสี่ย"

อำนวยถามด้วยความสงสัยและยังไม่รับ

"รับไปเถอะครับคุณอำนวย ถือเป็นค่าแรงที่มาช่วยงานผม ไม่ใช่เป็นการใช้หนี้บุญคุณนะครับ เรื่องนี้ผมยังเป็นหนี้บุญคุณ คุณอยู่แต่นี่คือค่าแรงครับ ผมไม่ยอมที่จะใช้ให้คุณทำฟรีๆครับ รับไว้เถอะครับ"

น้ำเสียงที่วิงวอนทำให้อำนวยยอมรับ แต่พอเห็นตัวเลขแล้วอำนวยนั้นตกใจอย่างมาก

"เสี่ยครับมันมากไปตั้ง 2 ล้าน ผมไม่กล้ารับหรอกครับ"

"ไม่มากครับ ถ้าคุณไม่ช่วยผมเสียเยอะกว่านี้ รับไว้เถอะครับผมของร้องไม่อย่างนั้นผมไม่สบายใจ"

อำนวยนั้นนิ่งคิดอยู่ชั่วขณะแล้วบอกเสี่ยยิ้ม

"ก็ได้ครับแต่ผมบอกเสี่ยไว้ก่อน ผมจะเอาเงินก้อนนี้ไปบริจาคให้วัดที่ผมเคยอยู่ ทางวัดกำลังหาเงินสร้างเมรุใหม่อยู่พอดี"

"ถ้าอย่างนั้นผมขออนุโมทนาด้วยครับ"

เสี่ยยิ้มยกมือไหว้พร้อมพูดออกมาด้วยความจริงใจ อำนวยรับไหว้ หลังจากนั้นไม่นานอำนวยได้ออกมาจากบ่อนเพื่อจะกลับบ้านถึงจะมีอะไรบางอย่างนั้นคาใจอยู่ พอเข้าไปในรถอุษานั้นนั่งคอยอยู่แล้ว

"โห น่าดูเหมือนกันนะ ทั้งๆที่มันผิดกฎหมายแต่คนก็แห่มากันร่วมร้อยบ่อนใหญ่จริงๆ"

อำนวยปล่อยให้เธอพูดอยู่ฝ่ายเดียว จนถึงซอยที่เข้าหมู่บ้านซึ่งตรงกลางซอยนั้นมีที่ว่างรกร้างอยู่ อำนวยนั้นต้องหักรถหลบเข้าข้างทางด้วยความตกใจที่จู่ๆร่างของเด่นมาปรากฎยืนขวางหน้ารถ ยังดีที่รถไม่ชนกับอะไร อำนวยลงจากรถด้วยความฉุนเฉียว

"ไอ้ห่าเด่นไอ้ผีเวรกูอุตส่าห์แผ่เมตตาให้แล้วไม่รับกูไม่ว่า นี่ยังจองเวรไม่เลิกดีได้เห็นดีกันกูไม่สงสารแล้วไอ้เด่นกูเอามึงให้ตายอีกรอบแน่"

อำนวยพูดด้วยความโมโหพร้อมมองไปบนถนน ร่างของเด่นนั้นหายไป แต่ก่อนที่อำนวยจะเริ่มบริกรรมคาถามีเสียงหัวเราะจากกองขยะที่ชาวบ้านแถวนั้นเอาทิ้ง  อำนวยหันไปมองทันทีทำให้รู้ว่าเสียงหัวเราะนั้นเป็นเสียงของบุญยอดนั่นเอง

"ไอ้ๆๆหนู มึงกำแหงมากที่มามีเรื่องกับกู  กูไม่ปล่อยมึงไว้แน่ กูๆๆรู้ว่ามึงเองก็มีอาคมเหมือนกู"

ท่าทีของมันยังดูแปลกๆอยู่แต่อำนวยไม่ทันได้ใส่ใจ

"อย่าเลยลุงวิชาของลุงนะสู้ผมไม่ได้หรอก ต่างคนต่างไปเถอะลุงผมไม่ได้ทำอะไรให้ลุงเสียหายเลย เงินลุงก็ได้ไปเยอะแล้วเลิกแล้วต่อกันเถอะ ต่างคนต่างไปผมไม่อยากให้ลุงเจ็บตัว"

บุญยอดยกมือขึ้นมาชี้หน้าอำนวย

"ไม่ต้องมาพูดมาก กูไม่สนใจที่มึงพูด กูจะเอาชีวิตมึง"

มันพูดจบ วิญญาณของเด่นนั้นปรากกฎตัวออกมาทันทีพร้อมพุ่งเข้าใส่อำนวย อำนวยนั้นสติยังดีร่ายคาถาสั้นๆทำเอาวิญญาณของเด่นผงะออกไปพร้อมร้องด้วยความเจ็บปวดและหายไป และบุญยอดอาศัยจังหวะนั้นใช้คาถาเพื่อปล่อยของมาที่อำนวย แต่อำนวยใช้อาคมของตนสกัดได้ทันเช่นกัน  เมื่อเห็นคาถาของตนถูกสกัดอย่างง่ายดายหน้าของบุญยอดนั้นถอดสี ตัวมันถอยหลังไป2-3ก้าวจนเกือบจะล้มลงไปบนกองขยะ  แต่เหมือนจะมีอะไรมากระตุ้นทำให้หมอยอดฮึดสู้ มันตั้งหลักแล้วทำท่าจะร่ายคาถาเข้าใส่ต่อ แต่อำนวยไม่รอช้าร่ายคาถาเพื่อจะตรึงมันไว้แต่ คาถานั้นถูกปัดออกไปอย่างง่ายดาย อำนวยไม่ทันมองว่ามันร่ายคาถาหรือยังอำนวยลองร่ายคาถาอื่นอีก2-3ครั้งมันไม่ได้ผล บุญยอดนั้นหัวเราะออกมาไม่หยุด

"ไอ้หนู มึงๆ ทำอะไรกูไม่ได้ วิชามึงนะยังไม่ถึง ที่กูพลาดเพราะกูประมาท"


มันพูดไม่จบประโยค วิญญาณไอ้เด่นที่หายไปนั้นโผล่มาอีก อำนวยส่งคาถาที่จะขับไล่มันก็ไม่ได้ผลเหมือนทุกครั้ง พอร่ายคาถาเพื่อตรึงวิญญาณแต่ไม่ได้ผล คาถาถูกปัดไปอีก และวิญญาณไอ้เด่นตรงเข้ามาหาอำนวยอย่างประสงค์ร้าย อำนวยนั้นโดนอาคมกระแทกเข้ามาที่ตัวจนกระเด็นมาชิดรถ ทำให้อำนวยจุกพร้อมเหงื่อนั้นเต็มใบหน้าด้วยความตกใจและความกลัวอย่างมากที่อาคมของตนเองทำอะไรไอ้ 2ตัวนี้ไม่ได้  จังหวะนั้นอำนวยหันไปเห็นอุษาที่ยืนกอดอกดูอย่างเฉยๆอยู่ไม่ห่างออกไปนัก

"เฮ้ย คุณช่วยกันบ้างสิผมแย่แล้ว"

อำนวยร้องตะโกนออกไปอย่าลืมตัว เธอเอียงคอแล้วยิ้มพร้อมพูด

"จะให้ช่วยอะไรละพ่อคนเก่ง"

"ยังมาถามอีก"

"แหมแต่มันต้องมีค่าจ้างนะถ้าให้ฉันช่วย"

อำนวยไม่ทันคิดอะไร ตอบไปทันทีเพราะร่างของไอ้เด่นมันใกล้เข้ามา

"ได้อยากได้อะไรก็แล้วแต่คุณ"

อำนวยพูดจบร่างของอุษามายืนขวางหน้าทันพร้อมเอามือชี้ไปที่วิญญาณไอ้เด่น ซึ่งมันหยุดชะงักทันที

"หยุดตรงนั้นไอ้เลว อย่ามายุ่งกับคนของกู"

"ไอ้เลวเลยหรือ เอ้ยไม่ใช่ มึง-เป็น-ใคร อีผีสาวจู่ๆมายืนขวาง กูจะไปฆ่ามัน มันทำกูเจ็บไว้เยอะ"

"บอกว่าอย่ามายุ่ง อย่าหาว่ากูไม่เตือน"

อุษาพูดไม่ทันขาดคำวิญญาณของไอ้เด่นนั้นตรงเข้ามาอีก สิ่งที่อำนวยเห็นคืออุษาเตะเข้าไปที่วิญญาณของไอ้เด่นเหมือนที่เคยเห็นตอนเตะวิญญาณของกุมารทอง ร่างของไอ้เด่นนั้นปลิวไปทันที แต่ร่างของมันไม่ทันหายเพราะอุษาร่ายเวทย์ให้มีเชือกอาคมไปคล้องคอดึงมันกลับมา ร่างของมันลงมากระแทกกับพื้นจนนอนฟุบอยู่ครู่หนึ่งแล้วค่อยๆลุกขึ้นมา

"อย่าหนีไปไหนนะมึง กูรู้ที่อาคมทำอะไรมึงไม่ได้เพราะอาจารย์หัวล้านของมึงช่วยไว้ แต่อาคมกูเหนือกว่า แล้วมึงละไอ้หัวล้านจะเอายังไง ลูกน้องมึงนกกระจอกไม่ทันกินน้ำ ก็แทบสลบคาตีนกูแล้ว"

ประโยคหลังเธอหันไปตวาดบุญยอด ที่ดูจะหวาดๆเธออยู่ชั่วครู่ก่อนจะทำท่าไม่กลัว

"โถอีผีร้าย อย่านึกว่าจะแน่ไปกว่ากู อย่างนี้มึงต้องโดนดีจากกู"

มันชี้หน้ามายังอุษาและเริ่มร่ายเวทย์ทันที ทั้งสองต่างร่ายคาถาใส่กันจากตอนแรกในสายตาของอำนวยที่ดูจะสูสี แต่ไม่นานนัก อุษาเริ่มถลุงบุญยอดอยู่ฝ่ายเดียว จนในที่สุดมันลงไปนั่งพับเพียบกับพื้นข้างๆวิญญาณของไอ้เด่นแล้วพนมมือขึ้นมา

"กลัวแล้วครับ ผมยอมแล้วครับท่าน

อุษายิ้มดุๆเดินเข้าไปใกล้ เธอยืนอกเชิดเอามือข้างหนึ่งท้าวเอวอีกข้างชี้ไปที่บุญยอดที่ดูจะสิ้นลาย

"นี่แค่เตือนมึงนะไอ้หัวล้าน ถ้ามึงไม่เข็ดมึงตายแน่ จำไว้อย่ามายุ่งอีกไปตามทางของมึงครั้งนี้กูละเว้นให้ก่อน จะไปไหนก็ไป"

"ครับมะมะมะ เอ็ยคุณท่านครับ ผมจะไม่มายุ่งเกี่ยวอีกแล้ว"

บุญยอดพูดพร้อมก้มลงกราบแล้วรีบลุกเดินกึ่งวิ่งออกไปทันที อำนวยนั้นไม่ได้ไปสนใจว่ามันจะไปทางไหน เพราะวิญญาณของไอ้เด่นยังอยู่มันพูดอย่างวิงวอน

"คุณผู้หญิงครับปล่อยผมไปเถอะครับ"

"พลั่ก"

ร่างของไอ้เด่นที่พูดครวญครางยังไม่จบต้องผงะเพราะเท้าของเธอเสยไปที่คางแต่มันไปไหนไม่ได้เพราะมันถูกตรึงอยู่ ถ้าเป็นคนคงสลบไปแล้ว

"ไอ้ห่า กูยังไม่มีผัวมาเรียกกูคุณผู้หญิงปากหมานะมึง หรือจะเอาให้ตายอีกรอบ"

เสียงตวาดของเธอดังขึ้นทำเอาร่างของมันสั่นด้วยความกลัว

"กลัวแล้วจ้า กลัวแล้วครับ จะทำอะไรกับผมก็ตามสบายครับ ผมอยู่ในกำมือของท่านแล้ว"

"มึงไม่ต้องห่วง กูจะพามึงไปดัดสันดานกับหลวงพี่"

เธอพูดจบมือของเธอนั้นดึงไปเชือกอาคมที่ผูกอยู่กับคอของเด่น แล้วหันมาพูดกับอำนวยด้วยเสียงที่อ่อนหวาน

"พี่นวยกลับบ้านไปก่อนเถอะจะ ไปอาบอาบน้ำอาบท่าให้สบายใจก่อนพักเยอะๆ ส่วนวิญญาณไอ้ตัวนี้ฉันจะเอาไปส่งให้หลวงพี่เอง"

อำนวยยังไม่ทันพูดอะไรร่างของเธอกับไอ้เด่นนั้นหายไปแล้ว อำนวยนั้นยังดูงงๆกับเรื่องที่เกิดขึ้น

"อะไรวะ บทจะง่ายมันก็ง่ายจริงๆ แต่ทำไมคาถาเราถึงทำอะไรมันไม่ได้"

อำนวยพึมพำด้วยความสงสัย มือนั้นจับไปที่หน้าอกที่ยังมีอาการแน่นจุกเสียดอยู่ อำนวยค่อยๆหายใจเข้าและถอนหายใจออกเพื่อบรรเทาอาการ จนค่อยยังชั่วขึ้นและเดินไปขึ้นรถ ขณะขับรถกลับบ้านอำนวยนั้นยังสับสนและจับต้นชนปลายกับเรื่องที่เกิดขึ้นสดๆร้อนๆไม่ได้ แต่นึกขึ้นได้ว่าตนเองต้องตอบแทนบุญคุณอะไรให้อุษา เพราะถ้าไม่ทำเธอคงอาละวาดไม่เลิกแน่

"เสร็จอีผีบ้ากามจนได้กู"

พอไปถึงบ้านอำนวยที่นั่งอยู่บนโซฟาอย่างไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นัก เงยหน้าไปมองเห็นวิญญาณของอุษาที่มาปรากฏอยู่ตรงหน้า ครั้งนี้เธออยู่ในชุดกางเกงขาสั้นสีขาวรัดรูปที่เวลาขยับตัวนั้นทำให้เห็นร่องหีอย่างชัดเจน ส่วนเสื้อเป็นเสื้อกล้ามแบบที่นักวิ่งใส่ แต่มันเห็นจุกที่ดันออกมาชัดเจน ถึงจะเห็นมาหลายครั้งแต่อำนวยก็กลืนน้ำลายลงคออีกครั้ง

"บอกให้ไปอาบน้ำก่อนไงคะพี่นวย จะได้ตัวหอมๆ แล้วเราค่อยมาสนุกกัน"

อุษาเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ยั่วยวน อำนวยไม่ตอบแต่ลุกขึ้นเพราะตนเองนั้นต้องทำตามสัญญาที่ให้ไว้เพราะยังไงเธอก็ได้ช่วยชีวิตตนเองไว้ อำนวยเดินขึ้นไปชั้นบนส่วนอุษานั้นส่งเสียงตามขึ้นไปด้วย

"อย่าลืมคลายมนต์ของไพลดำนะคะพี่นวย งั้นพี่จะอดสนุก"

อำนวยถอนหายใจอย่างอึดอัด และหลังจากนั้นอำนวยทำตามที่เธอบอก ทันทีที่มนต์ของไพลดำคลาย ร่างของอุษามาปรากฏใกล้เตียง และเธอนั้นอยู่ในชุดนอนที่ไม่ได้นอนชุดนั้นบางมากจนเห็นด้านในอย่างชัดเจน หัวนมสีน้ำตาลที่ชูชันอ่อนนั้นดันเสื้อออกมาให้เห็นอย่างชัดเจน เหมือนกับท่อนล่างที่เห็นหมอยที่ดกดำปกคลุมโคกหีขนาดพอดีตัว อำนวยเผลอตัวกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดๆ  อุษานั้นไม่รอช้าเธอเดินขึ้นมาบนเตียงที่อำนวยนั่งอยู่ มือของเธอดันอำนวยให้ลงไปนอนหงายทันที

"พี่นวยอยู่เฉยๆหนูทำให้เอง"

พอพูดจบร่างของเธอลงมาทาบบนตัวอำนวยทันที ทั้งๆที่รู้ว่ามันเป็นกายหยาบที่ถูกสร้างขึ้นมาด้วยอาคมชั้นสูงแต่จากสัมผัสที่อำนวยได้รับตอนนี้มันคือร่างกายของคนจริงสัมผัสได้ถึงอุณหภูมิในร่างกาย อำนวยเหมือนคนถูกมนต์สะกด พอริมฝีปากที่อ่อนนุ่มของอุษามาประกบที่ริมฝีปากของตน อำนวยนั้นจูบตอบพร้อมแลกลิ้นกับเธอทันที  รสจูบของผีสาวนั้นปลุกอารมณ์สวาทของอำนวยนั้นลุกโชนทันที มือของอำนวยลูบไล้ไปตามแผ่นหลังของอุษาลงมาถึงก้นที่เนื้อแน่น อำนวยขยำไปแรงๆ ทำเอาอุษานั้นเงยหน้าขึ้นมาคราง ไม่นานนักเสื้อผ้าของทั้งคู่นั้นต่างหลุดออกจากตัว

หน้าของอุษาเลื่อนลงมาที่หัวนมของอำนวยพร้อมเอามือไปรูดควยที่เริ่มจะแข็งตัว ริมฝีปากเธอสัมผัสบนหัวนมของอำนวยทั้งสองข้าง เธอดูดสลับไปมา ทำเอาอำนวยครางออกมาไม่หยุดจนหน้าเธอเลื่อนลงไปด้านล่าง ควยของอำนวยนั้นแข็งตัวเต็มที่ในมือของเธอ อุษาพึมพำออกมา

"ควยใหญ่เต็มมือจริงๆ"

เธอเคยแต่เห็นแต่ครั้งนี้ได้สัมผัส ผีสาวตะแคงหน้าแล้วเอาลิ้นเลียตั้งแต่ส่วนหัวลงไปมาโคนแล้วเลียขึ้นไปอีก เธอเลียขึ้นลงไปมา3-4ครั้งจนลิ้นเลียลงมาด้านล่าง อุษาเอาริมฝีปากเม้มไปที่ลูกกระโปก

"อูยยย ซี๊ดดดด"

มือทั้งสองข้างของอำนวยขยุ้มไปที่หัวของผีสาว ที่กำลังขยับหัวขึ้นมาเพื่อเอาปากครอบควย ถึงตอนที่เธอเป็นคนอุษาจะเคยใช้ปากกับผู้หญิงด้วยกันอย่างเดียว แต่กับควยของอำนวยนั้นลีลาการใช้ปากของก็ใช่เล่น ทำอำนวยนั้นครางไม่หยุด จนอุษาละจากควย เธอเลื่อนตัวขึ้นมาเอาหน้าอกที่อวบอิ่มขึ้นมาจ่อที่ปากของอำนวย

"ดูดให้ฉันบ้างสิ"

อำนวยผงกหัวขึ้นมาเอาปากไปสัมผัสที่หัวนม ส่วนมือนั้นยกขึ้นไปสัมผัสอีกเต้าที่ยังแข็งอยู่ อำนวยดูดสลับไปมา แล้วจับตัวอุษาให้พลิกตัวลงไปนอนบนเตียง อำนวยพลิกตัวลงไปนอนทาบบนตัวผีสาว เต้านมที่อวบอิ่มพอดีตัวถูกอำนวยดูดสลับไปมาทั้งสองเต้า พร้อมด้วยการกัดไปบนหัวนมทั้งสองข้าง ทำเอาเธอครางออกมาบ้าง และอุษาไม่รอนานเธอดันหัวอำนวยลงไปที่โคกหีของเธอ อำนวยเอาปากเม้มไปตามขนหมอยที่ดกดำแล้วเอาจมูกไปฝังที่ร่องหีก่อนจะเอาลิ้นกวาดเข้าไป ทำเอาอุษาครางลั่น

"อูยยย เสียวกว่าที่คิด"

มือเธอจิกไปบนที่นอน ถึงเธอตอนเป็นคนจะถูกเลียมาแล้วแต่เป็นจากเพศเดียวกัน และรู้ทันทีว่าทำไมเก๋กับตาลนั้นถึงหลงไหลให้อำนวยเลียให้ตลอด เพราะลีลาการใช้ลิ้นของอำนวยนั้นเหลือร้ายจนเธอเผลอตัวแอ่นก้นรองรับลิ้น จนอารมณ์เงี่ยนของเธอนั้นเต็มที่

"นวยเย็ดเถอะ"

เสียงครางกระเส่าของเธอร้องบอกอำนวย ซึ่งตัวอำนวยนั้นอารมณ์ก็เต็มที่พอๆกับอุษา อำนวยเลื่อนตัวขึ้นมาเอาหน้าซุกไปเต้านมของเธอครู่หนึ่งแล้วถึงเลื่อนตัวเอาควยมาจ่อที่รูหี อุษานั้นขยับตัวกางขาออกแถมเอามือไปจับควยให้มาตรงกับรูหีของเธอ พอมือเธอทั้งสองข้างมาโอบรอบคออำนวยดันควยเข้าไปทันที

"โอ๊ยๆๆ เบาๆหน่อยเจ็บ"

เธอร้องออกมาอำนวยค่อยๆดันควยเข้าไปเพราะช่องทางนั้นยังฟิตอยู่

"อูยย หีฟิตจริงๆ"

อำนวยร้องออกมาอุษานั้นตอบทันที

"ก็ฉันไม่เคยเจอควยไง เบาๆหน่อย"

ตัวเธอนั้นขยับรองรับจนอำนวยดันควยเข้าไปสุด  อำนวยผ่อนลมหายใจแล้วเริ่มกระเด้าช้าๆ ส่วนอุษามือที่โอบรอบตัวอำนวยนั้นเปลี่ยนลงมาจิกที่นอน ควยที่อยู่ในรูหีนั้นทำเอาผีสาวแทบจุกถึงจะเป็นกาบหยาบที่เสกขึ้นมาด้วยมนตราแต่มันก็มีความรู้สึกเหมือนคนเป็นๆ ยิ่งอำนวยเย็ดลงมาแต่ละทีทำเอาเธอทั้งแสบทั้งจุก แต่ทำยังไงได้ในเมื่อตัวเธอเป็นฝ่ายถวิลหาความเสียวแบบนี้เองและมันได้รสชาติกว่าสมัยที่เธอเป็นคนที่ได้รับรสสวาทจากเพื่อนหรือหัวหน้าโขลนที่อยู่ในวังฝ่ายใน จนเธอเริ่มคุ้นชิน อุษาเริ่มเด้งรับกับจังหวะการกระเด้าของอำนวย

"อูยยยย โอ้วววว แบบนั้นพี่นวยควยโตขา ฉันไม่เจ็บฉันเสียวววววววววว อู้ววววววววว"

พอผีสาวครางออกมาแบบนี้ อำนวยยิ่งกระเด้าเร็วและแรงขึ้น ในเมื่อทำอะไรไม่ได้แล้วทั้งๆที่ตัวเองพยายามหลีกเลี่ยงไม่ให้เกิดขึ้นมาตลอด ทั้งที่รู้ว่าผีสาวต้องการอะไรอำนวยไม่อยากทำอะไรที่มันฝืนก้าวข้ามเส้นขั้นระหว่างคนกับผี แต่ในใจส่วนลึกกับจิตใต้สำนึกนั้นอำนวยเองก็มีความอยากลองเหมือนกัน กับคนทั้งสาววัยรุ่นสาวแก่อำนวยเคยผ่านมาแล้ว แต่ทำไมกับผีสาวที่ยั่วสวาทตนเองมาตลอดอำนวยไม่อยากจะลอง ในเมื่อต้องทำตามที่รับปากไว้เหมือนตกบันไดพลอยโจน อำนวยจึงสนองตอบความต้องการส่วนลึกของตนและความต้องการของอุษาที่ยั่วสวาทตนเองมาตลอด ยิ่งกระเด้าแรงอุษายิ่งเด้งรับ จนช่วงท้ายอำนวยซอยเร็วและแรงขึ้นมันเหมือนเย็ดกับคนจริงๆ เพราะร่างที่อยู่นอนรับการเย็ดของตนเองนั้นครวญครางส่ายตัวไปมาพร้อมกับเสียงเนื้อที่กระทบกันไม่หยุด จนอำนวยนั้นปล่อยน้ำกามเข้าไปในรูหีของเธอ ที่มีการตอดรัดเหมือนกับคนจริงๆ พร้อมกับมือทั้งสองของอุษายกขึ้นมาโอบรอบตัวอำนวยที่ซบหน้าลงมาแนบกับหน้าของเธอ ทำเอาอำนวยนั้นขนลุกเพราะตอนนี้เธอเหมือนคนตัวเป็นๆ เพราะตัวเธอนั้นมีลมหายใจอุ่นๆพร้อมกับหน้าอกที่ขยับขึ้นลงตามจังหวะหายใจ อุษาเธอช่างเป็นผีที่มีอาคมแข็งกล้าสามารถจำลองร่างให้เหมือนสมัยที่เป็นคนได้สมบูรณ์แบบ อำนวยนอนซบตัวเธออยู่ครู่หนึ่งแล้วพลิกตัวลงมานอนข้างๆ

"โอ๊ยเสียวเกินความคาดหมาย มิน่าอีกเก๋กับอีตาลถึงถวิลหาแต่พี่นวย"

อำนวยนั้นนอนหลับตาไม่ตอบเธอ ผีสาวดูจะไม่สน สักพักเธอพลิกตัวไปนอนคว่ำอำนวยนั้นลืมตาขึ้นมามองแผ่นหลังที่เปลือยเปล่าของเธอ ถึงเธอจะไม่ผิวขาวเหมือนสาวในยุคนี้แต่เป็นผิวของเธอนั้นสวยเนียนตามประสาลูกผู้ดีมีเงินในยุคนั้น อำนวยขยับตัวเข้าไปใกล้พร้อมเอามือลูบไปตามแผ่นหลัง จนมาลงมาถึงสะโพกที่อวบอิ่มและเนื้อแน่น อำนวยลูบไปมาก่อนจะเริ่มขยำ แล้วขยับตัวลุกขึ้นนั่งพร้อมก้มหน้าลงไปจูบที่แผ่นหลังของผีสาว ทำให้เธอเริ่มครางออกมา อำนวยพรมจูบไปทั่ว จนลงมาถึงก้น อำนวยกัดไปแรงทำเอาเธอร้องครางออกมาดังกว่าเดิม อำนวยกัดไปที่ก้นเนื้อแน่นทั้งสองข้าง แล้วเลื่อนหน้าลงไปจูบที่โคนขาไล่ลงไปถึงข้อเท้าแล้วขยับไปที่ขาอีกข้างไล่จากข้อเท้าขึ้นไปโคนขา โดยที่อุษานั้นครางไม่หยุด

อำนวยจับตัวเธอให้พลิกขึ้นมานอนหงายแล้วเอาลงไปเกลือกกับเต้านมที่เต่งตึง  อุษาแอ่นกายพร้อมเอามือกดหน้าอำนวยให้แนบกับเต้านมเธอ อำนวยดูดสลับมาไปทั้งสองเต้ายิ่งสร้างความเสียวให้กับเธอเพิ่มขึ้นแถมอำนวยเอานิ้วไปเขี่ยที่ร่องหีที่ยังเต็มไปด้วยคราบน้ำกามและน้ำเงี่ยน แล้วล้วงเข้าไปก่อนชักเข้าชักออก ทำเอาผีสาวครวญครางไม่หยุด จนอำนวยจับเธอพลิกไปนอนคว่ำอีกครั้ง แล้วขึ้นไปนอนทาบบนตัวอุษา อำนวยใช้จมูกไซร้ไปมาที่แก้มและซอกคอของเธอ ตอนนี้ควยของอำนวยนั้นแข็งเต็มที่และมันทาบไปกับร่องก้นของเธอ จนไฟสวาทของทั้งคู่นั้นระอุขึ้นถึงขีดสุด อำนวยขยับตัวขึ้นเอาควยไปจ่อที่รูก้นของอุษาและดันเข้าไปทันที ทำเอาผีสาวนั้นถึงกับกรีดร้องด้วยความเจ็บ

"โอ๊ยย เจ็บเอาควยออกเจ็บอูยย เบาๆหน่อยสิ"

ความรู้สึกของเธอนั้นคือทั้งเจ็บทั้งเสียว เธอเห็นเก๋กับตาลถูกอำนวยเล่นรักทางประตูหลังมาหลายครั้งซึ่งดูแล้วมันสร้างความเสียวกับกับทั้งสองสาวแต่พอเจอกับตัวเองนั้นมันมีความเจ็บและความจุกเข้ามา แต่อำนวยไม่สนใจดันควยเข้าไปจนสุดพร้อมจับตัวเธอไม่ให้ดิ้น อำนวยเริ่มกระเด้าอย่างช้าๆ ปล่อยให้อุษาร้องครางด้วยความเจ็บผสมความเสียวมือทั้งสองจิกลงไปบนที่นอน จนอำนวยจับก้นเธอให้ยกสูงขึ้น ซึ่งอุษาไม่ขัดขืนเพราะตอนนี้ความเจ็บนั้นแทบหายไปมีความเสียวเข้ามาแทน แขนทั้งสองข้างนั้นยันบนที่นอนก้นยกขึ้นแถมอำนวยเอานิ้วมาล้วงหีเธอด้วย โดนเข้า 2รูพร้อมกันทำเอาผีสาวนั้นเจอกับความเสียวที่ไม่เคยเจอมาก่อน ยิ่งเจอลีลารักชั้นครูของอำนวยเข้าให้ทำเอาเธอนั้นสำลักความเสียวที่ได้รับมากเกินกว่าที่คิด จนอำนวยพาเธอไปถึงจุดหมายอีกครั้ง

"โอ๊ยจุกจริงๆไม่นึกว่าจะแสบขนาดนี้ แต่โดน 2รูพร้อมกันนี่เสียวจริงๆ"

เธอร้องออกมาขณะที่อำนวยนั้นยังนอนซบบนแผ่นหลังเธอ

"ก็เห็นส่ายยั่วมาตลอดไม่ใช่หรือ ก็เอาให้สมใจอยากแล้วไง"

อำนวยตอบเธอพร้อมเอาจมูกซุกไซร้ไปตามแก้มและลำคอ

"อย่ามาพูด"

เธอพูดเพียงเท่านี้พร้อมผลักตัวให้อำนวยลงจากตัวเธอ หลังจากนั้นทั้งคู่ต่างระเริงรักกันอย่างสุดเหวี่ยงทั้งหลายท่ามีอยู่ช่วงหนึ่งทั้งคู่ต่างทำรักกันในท่า 69 ต่างฝ่ายต่างใช้ปากกับลิ้นบรรเลงรักกันอย่างเต็มที่ แถมอุษายังโดนอำนวยใช้นิ้วช่วยล้วงอีกด้วยจนผีสาวเป็นฝ่ายทนไม่ไหว เธอเงยหน้าจากควยที่แข็งตัวเต็มที่ของอำนวย แต่ยังก้มหน้าไปใช้ลิ้นเลียอีกครั้งด้วยความเสียดาย ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้อำนวยพึ่งแตกคาปากเธอมาแล้ว และเธอเป็นฝ่ายปลุกอารมณ์อำนวยให้ลุกโชนอีกครั้งอีกครั้ง อุษาจัดการเลื่อนตัวไปทางปลายเท้าของอำนวย จนรูหีมาถึงควยที่แข็งตัว

มือของเธอนั้นจับที่ควยพร้อมเลื่อนตัวเอาหีไปครอบควยของอำนวย อุษาค่อยๆดันตัวไปจนสุดแล้วแอ่นตัวพร้อมเอามือทั้งสองมายันบนที่นอน แล้วเริ่มโยกตัวไปมาอย่างช้าๆ ส่วนอำนวยเอามือทั้งสองไปขยำที่สะโพกแรงๆและยังอดคิดไม่ได้อีกว่าเธอเป็นผีที่มีฤทธิ์เยอะจริง เพราะที่สัมผัสได้นี่มันเนื้อคนที่มีชีวิตชัดๆ มีทั้งส่วนที่เต่งตึงและอ่อนนุ่มแถมยังมีตัวนั้นยังมีอุณหภูมิเหมือนคนทั่วๆไป และที่ก้อนเนื้อที่สะโพกทั้งสองข้าง รวมไปถึงที่นมทั้งสองเต้านั้นยังมีรอยฟันของอำนวยที่งับไปลงอย่างมันเขี้ยวด้วย  อำนวยนอนปล่อยให้ผีสาวโยกตัวไปมาครู่ใหญ่ถึงขยับตัวลุกขึ้นมานั่งมือทั้งสองเลื่อนไปขยำที่เต้านมทั้งสองข้าง ส่วนอุษานั้นเปลี่ยนมาขย่มตัวแทน แถมบางครั้งที่อำนวยนั้นเด้งตัวรับทำใหมีเสียงเนื้อที่กระทบกันประสานกับเสียงครวญครางของทั้งคู่ บทรักครั้งนี้ใช้เวลาอยู่พอสมควร

ทั้งคู่นั้นต่างเล่นรักผลัดกันขึ้นไปอยู่ข้างบน อุษานั้นถูกอำนวยจับเย็ดทั้งประตูหน้าประตูหลังแถมอำนวยเอาปลัดขิกดุ้นใหญ่ดันเข้าไปที่รูหีเธอขณะที่เธอกำลังถูกเย็ดตูด จังหวะที่เธอนั้นนอนหงายอำนวยเอาขาทั้งสองข้างของเธอพาดบนบ่าแล้วดันควยเข้าไปในรูตูดเธอ พร้อมหยิบเอาปลัดขิกดุ้นใหญ่ที่มีอยู่ในห้องยัดเข้าไปในรูหีของเธอทำเอาเธอร้องครางไม่หยุด

"อูยยย พี่นวยคนบ้า ฉันเสียวอูยยย เล่นแบบนี้เลยหรือซี๊ดดดด 2 รูพร้อมๆกันอูยยย โอ้วแรงๆๆหน่อยอูยยยย"

อำนวยสนองตามความต้องการของผีสาวอย่างต่อเนื่อง อุษานั้นรีดอำนวยไปจนหมดจริงๆจนอำนวยนั้นแทบหัวใจวายและรู้ว่าอาการฟ้าเหลืองนั้นเป็นยังไง ขนาดครูอำภาที่ว่าเซ็กส์จัดแล้วยังเทียบกับอุษาไม่ได้ จนในช่วงเช้ามืดอุษานั้นกลับไปอยู่ในชุดเดินตอนที่เธอถูกจับมา กิริยาท่าทางของเธอนั้นแสดงออกอย่างเห็นได้ชัดว่าเธอนั้นอิ่มเอมจากสิ่งที่ได้รับ เธอยืนอยู่ปลายเตียงมองไปยังอำนวยที่นอนเปลือยกายหมดแรงอยู่บนเตียง

"ได้เวลาที่ฉันต้องไปแล้ว ขอบคุณมากนะที่ดูแลฉันอย่างดี ฉันไปละ แต่ถ้าพี่นวยควยโตแต่ อุ๋ย!! ตอนนี้ไม่โตแล้วเหลือนิดเดียว เอาอีกคงไม่ไหวแล้ว แต่วันหน้าเบื่ออีเก๋อีตาลแล้วอยากจะเสียวกับผีอีกละก็นึกถึงฉันได้เลยนะ จะได้มาเสียวกันใหม่ฉันจะถ่างขารอให้เย็ดอย่างสบายใจแบบครั้งนี้ แต่แหมเล่นเอาซะระบมทั้งหน้าทั้งหลัง ถ้าเป็นคนนี่สงสัยเดินขาถ่างแน่เจอควยใหญ่ๆเข้าไปแต่ตอนนี้พี่นวยคงใช้เวลาพักเป็นอาทิตย์มั้งฉันรีดมาหมดตัวแล้ว ไปก่อนนะคะผัวขา"

เธอพูดออกมายาวเหยียดแล้วก้มลงไหว้พร้อมย่อตัวด้วยอาการที่ล้อเลียน พอยืดตัวขึ้นมาเธอทำหน้าเจ้าเล่ห์พร้อมชูมือขึ้นทั้งสองข้างและตะโกนออกมา

"ดีใจโว้ยยย มีผัวแล้วโว้ยยยยยยยย"

แล้วร่างของเธอค่อยสลายๆ ไป อำนวยนั้นนอนมองอย่างหมดแรง และไม่ใส่ใจกับคำพูดของเธอเท่าไหร่นัก

"เฮ้อไปสักทีเล่นเอากูฟ้าเหลือง"

อำนวยคิดในใจแล้วนอนหลับไปอย่างคนหมดแรง อำนวยหลับเป็นตายและตื่นขึ้นมาในช่วงบ่ายหลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยอำนวยลงไปข้างล่างและมองไปที่โซฟาที่อุษานั้นนั่งดูซีรียส์อยู่ประจำ อำนวยสัมผัสได้ว่าไม่มีวิญญาณเธออยู่ในบ้านแล้วเธอนั้นไปจริงๆแล้ว อำนวยมองไปรอบๆด้วยความรู้สึกแปลกๆบ้านนั้นกลับมาเงียบเหมือนเก่า อำนวยเดินออกไปนอกบ้านเพื่อจะไปที่ร้านทั้งๆที่ยังมีความรู้สึกมึนงงแต่อำนวยห่วงของที่จะส่งเพราะบริษัทขนส่งจะเข้ามารับในช่วงเย็น แต่ขณะที่เปิดประตูบ้าน ป้านานั้นรีบเดินมาหาทันทีเพราะแกได้ยินเสียงเปิดประตูรั้ว

"พ่อนวยไม่สบายหรือเปล่าป้าไม่เห็นตั้ง 3 วัน เห็นบ้านปิดเงียบแต่ยังได้ยินเสียงโทรทัศน์กับไฟเปิดตอนกลางคืนป้าก็เบาใจหน่อย แต่ถ้าวันนี้ไม่ออกมาป้ากำลังตัดสินใจจะมาเรียกแต่พอดีพ่อนวยออกมาพอดี"

อำนวยเกือบหลุดปากว่า 3 วัน แต่ดีที่ยั้งปากทันเลยตอบป้านาไป

"ไม่ค่อยสบายนะครับป้าผมเป็นหวัด เลยกินยาแล้วนอนอย่างเดียวสงสัยเป็นไข้หวัดใหญ่นะครับ แต่ตอนนี้ค่อยยังชั่วแล้วว่าจะไปร้านนะครับ"

อำนวยนั้นโกหกป้านาไปเพื่อไม่ให้แกสงสัย และพูดกับแกอีก2-3คำก่อนจะขับมอเตอร์ไซด์ไปที่ร้าน พอไปถึงที่ร้านมีป้ายกระดาษติดที่หน้าร้านมีข้อความ "หยุด 3วัน" ทำเอาอำนวยนั้น"งง"เพราะจำได้ว่าตนเองนั้นไม่ได้ทำป้ายนี้มาติด อำนวยดึงป้ายออกแล้วก้มลงไปไขกุญแจเพื่อจะเปิดประตู เสียงเลื่อนของประตูทำให้เจ้าของร้านข้างๆนั้นได้ยินจึงเดินออกมาถาม

"เป็นไงไปส่งของถึงไหนละ ถ้าจะยอดสั่งเยอะนะไปตั้ง 3 วัน"

อำนวยที่ยังงงๆและไม่ทันที่จะตอบแต่อีกฝ่ายนั้นพูดต่อ

"เด็กที่มาช่วยนี่เก่งนะ รู้ไปหมดว่าของที่จะส่งอยู่ไหน"

ประโยคนี้ยิ่งทำให้อำนวยประหลาดใจมากยิ่งขึ้น แต่ไม่ได้ทำกิริยาอะไรให้เห็นส่วนอีกฝ่ายนั้นคุยต่อไปว่า เห็นเด็กผู้ชายวัยรุ่นมาเปิดร้านเมื่อวันก่อนเพื่อจะเอาของที่อำนวยเตรียมส่งให้กับบริษัทขนส่ง อำนวยได้แต่พยักหน้าแล้วบอกปิดท้ายสั้นๆว่า

"เป็นเด็กแถวบ้านนะ ให้มาช่วยงาน"

พออำนวยเข้าไปในร้าน หลังจากปิดประตูอำนวยมองสำรวจไปรอบๆพบว่าร้านนั้นสะอาดอยู่เหมือนมีคนมาทำให้ ไม่มีฝุ่นจับที่ตู้ชั้นวางของ พอไขกุญแจเข้าไปในห้องสต็อกเก็บของ ทุกอย่างเรียบร้อยและสะอาดเหมือนด้านนอก อำนวยเอาไอแพดมาดูรายการรับสินค้าของบริษัทขนส่ง ทุกอย่างเรียบของถูกส่งให้ลูกค้าและเงินนั้นถูกโอนมาเข้าบัญชีเรียบร้อย อำนวยพยายามตั้งสติ และเปิดดูกล้องวงจรปิดย้อนหลังในวันที่มีบริษัทมารับของ ถ้าคนทั่วๆไปดูคงผวาเพราะในภาพที่เห็นนั้นมีแต่คนของบริษัทขนส่งมารับของเท่านั้น แต่เหมือนกับคุยกับใครอยู่ตอนที่มารับของ อำนวยดูอีก2-3รอบ และนั่งคิดทบทวนถึงเรื่องที่เกิดขึ้น อำนวยนั่งนิ่งทำสมาธิตามที่ตนเองได้เรียนรู้กับหลวงลุงตั้งแต่เด็ก จนสตินั้นกลับมาสมบูรณ์ ทำให้อำนวยนั้นกระจ่างขึ้นมาทันที ว่าอุษานั้นอยู่เบื้องหลังเรื่องพวกนี้

อำนวยนั้นด่าตัวเองว่าทำไมไม่เฉลียวใจได้ตั้งแต่การเล่นไพ่เดิมพันกับบุญยอดในคืนที่ 3 ตั้งแต่มันเดินเข้ามาในห้องท่าทีมันไม่เหมือนกับ 2 คืนแรกที่เจอ ที่ท่าทางอาการของมันดูหงอยๆและจู่ๆเหมือนจะนึกขึ้นได้ว่าต้องทำตัวแบบไหนเหมือนกับหวดกลัวอะไรบางอย่าง รวมไปถึงการพูดการจาที่มันดูจะพูดติดๆขัดๆถึงจะเหมือนกวนเพื่อทำลายสมาธิเหมือน 2คืนแรกแต่มันไม่เป็นธรรมชาติ เหมือนคนท่องบทละครไม่คล่องหรือมีใครคอยบอกให้พูดตาม แถมตอนที่แพ้มันก็ดูจะไม่ค่อยยินดียินร้ายและรีบกลับไปทันที แต่อำนวยนั้นยังไม่เฉลียวใจเช่นเดียวกับวิญญาณของไอ้เด่นที่ดูฝืนๆ เหมือนกับนักแสดงหน้าใหม่เวลาด่าอำนวยเหมือนจะมีคนคอยบอกบทให้ จนมาถึงตรงที่อำนวยได้ปะทะกับบุญยอด

ที่จู่ๆทั้งผีไอ้เด่นกับอาคมของบุญยอดนั้นสามารถสู้กับอาคมของอำนวยได้สบาย ถ้าอุษาไม่ช่วยไอ้ 2 ตัวนี้ยังไงมันก็สู้อำนวยไม่ได้ แถมท่าทีในตอนนั้นที่อำนวยสงสัยว่ามันดูแปลกๆ มันทั้งคู่ต้องถูกบังคับอย่างแน่นอน และตอนที่ถูกอาคมมากระแทกที่ตัวมันต้องเป็นอาคมของอุษาอย่างแน่นอน และสิ่งที่เกิดขึ้นมันต้องมาจากอาคมส่วนหนึ่งของเธอ ตั้งแต่ที่อำนวยคลายมนต์ของไพลดำ ทำให้เธอควบคุมสติของอำนวยได้ง่ายขึ้น ทั้งๆที่ผ่านมาอำนวยนั้นระวังตัวตลอดแต่มันอาจมาจากจิตใจสำนึกของตนเองที่อยากจะเอากับผีสาว ทำให้ตัวเองประมาทจนถูกเธอครอบงำ และต้องสนองตัณหาเธอถึง 3 วัน โดยที่ตนเองไม่รู้ว่าเวลานั้นผ่านไปกี่วัน และที่ป้านาเห็นไฟในป้านเปิดพร้อมเสียงจากทีวีทุกอย่างมาจากอิทธิฤทธิ์ของอุษาทั้งนั้น

"เสียรู้จนได้กู ฝากไว้ก่อนเถอะอีผีบ้ากาม ถ้าเจอจะจับตัวเอามาให้ดูหนัง X 7วัน7คืนให้หายบ้ากามแล้วค่อยเอาไปถ่วงที่ปากแม่น้ำ"

อำนวยพูดออกมาด้วยความแค้นที่เสียรู้ให้กับอุษา ความเข้าใจของอำนวยนั้นถูกแล้วแม้จะไม่กระจ่างในรายละเอียดเท่าไหร่นัก เรื่องที่เกิดทั้งหมดเป็นแผนของอุษา ตั้งแต่ที่เธอรู้ว่าเสี่ยยิ้มมาขอให้อำนวยช่วย โดยที่เด่นนั้นต้องการที่จะแก้แค้นเสี่ยยิ้มหลังจากคืนที่ 2 ที่บุญยอดแพ้อำนวยอย่างหมดรูป บุญยอดนั้นกลับมาที่ยังบ้านที่เช่าไว้ในกรุงเทพด้วยความหัวเสียเพราะรู้ว่าตนเองนั้นสู้อีกฝ่ายไม่ได้ และไม่ต้องการที่ไปเล่นอีกตามที่เสี่ยยิ้มเสนอมา แถมวิญญาณของเด่นนั้นจู่ๆก็หายตัวไปเรียกก็ไม่ยอมกลับมา 

"ไอ้เด่น ไอ้เด่น หายไปไหนวะ จู่ๆก็หายหัว กูหมดตูดเลยไว้เวร ไอ้เด่น"

บุญยอดส่งเสียงเรียกเด่นด้วยความฉุนเฉียวที่วิญญาณของเด่นนั้นหายไปอย่างไร้ร่องรอย แต่พอเดินขึ้นไปที่ชั้นบน บุญยอดนั้นตกใจอย่างมากเพราะเห็นวิญญาณของเด่นนั่งคุกเข่าอยู่มีเชือกอาคมนั้นมัดมือไพล่หลังและล่ามอยู่ที่คอ ส่วนที่ยืนอยู่ข้างๆเด่นบุญยอดรู้ทันทีว่าเป็นวิญญาณ ที่ร่างนั้นเป็นผู้หญิงที่อยู่แต่งตัวด้วยชุดสมัยโบราณยืนกอดอกอยู่ วิญญาณดวงนั้นคืออุษานั่นเอง อุษามองมาที่มันด้วยสายตาที่แดงวาว มันชะงักไปชั่วขณะแล้วเริ่มร่ายคาถาขับไล่ แต่ไม่เป็นผล อีกฝ่ายนั้นยักไหล่อย่างไม่สะทกสะท้าน

"คาถามึงทำอะไรกูไม่ได้หรอกไอ้ขุนช้าง"

เสียงของอุษาพูดขึ้นอย่างเหยียดๆ ทำให้บุญยอดนั้นร่ายคาถาไม่หยุด จนเธอยกมือทั้งสองขึ้นมากางระดับไหล่

"เหลว ท่องคาถาก็ยังไม่ครบบท วิชามึงไม่ถึงนี่หว่า"

"อีผีมึงอย่าอยู่เลย"

บุญยอดตะโกนออกมาด้วยความโมโหที่ถูกเหยียดหยาม พร้อมร่ายคาถาเข้าใส่อุษา แต่เสียงของไอ้เด่นนั้นดังขึ้นมาทันที

"พี่ยอดอย่า"

แต่ไม่ทันคาถานั้นพุ่งใส่อุษาแต่ถูกเธอปัดทิ้งไปอย่างง่ายดาย และร่างของบุญยอดนั้นกระเด็นไปชิดผนังบ้านทันทีไม่ใช่เพราะอาคมแต่มาจากการถีบของเธอ ตัวมันลงไปนอนบิดไปมาด้วยความจุก ความเจ็บที่ได้รับเหมือนคนเป็นๆถีบเข้าให้ที่ท้อง

"นี่แค่เตือน อย่าให้กูลงมือแรงกว่านี้ไม่อย่างนั้นมึงได้เป็นผีชั้นสวะเหมือนไอ้เด่นแน่นอนลุกขึ้น"

เสียงของเธอตวาดไปยังร่างที่นอนบิดไปมาของบุญยอด ทำให้มันค่อยๆประคองตัวขึ้นมานั่ง แต่ในใจเริ่มบริกรรมคาถาแต่แค่เริ่ม เสียงดังฉาดดังขึ้นอีกครั้งคราวนี้มันถูกตบเข้าที่หัว ทำเอามันหน้าคะมำลงไป

"ไอ้เวรกูเตือนแล้ว ยังมีหน้ามาขับคาถาไล่กูอีกอย่าให้กูลงมือมากกว่านี้ บนกบาลนี่ก็ก็ไม่ค่อยมีผมแล้วถ้าทำอีกครั้งหนึ่งผมมึงร่วงหมดกบาลแน่นไอ้ขุนช้าง"

บุญยอดลุกขึ้นมานั่งอีกแต่ครั้งนี้มันขยับตัวไม่ได้ ตัวของมันถูกตรึงไว้ด้วยคาถาจากอุษา

"ไหนมึงลองขยับตัวสิ ถ้ามึงทำได้กูยอมเป็นทาสมึงเลย"

มันลองขยับตัวแต่ไม่เป็นผลยกเว้นที่แขนกับมือที่ยังขยับไปมาได้ ทำเอามันเหงื่อแตกออกมาทันทีเพราะรู้ว่าเจอของจริงเข้าให้แล้ว บุญยอดนั้นเกิดความหวาดกลัวมากที่สุดในชีวิตเพราะไม่เคยเจออะไรแบบนี้ เจอผีรูปร่างที่น่ากลัวยังจะดีกว่านี้ ทำให้มันรีบยกมือที่ยังขยับได้ขึ้นมาไหว้เหนือหัว

"ผมกลัวแล้วจ๊ะแม่จ๋า"

พลั่กเสียงดังขึ้นอีกคราวนี้เป็นหน้าแข้งสัมผัสไปที่ก้านคอมันเบาะๆ

"ไอ้เวร พ่อมึงไม่เคยมาเอากับกูมาเรียกกูแม่ แต่เอ๊ะเดี๋ยวนะ"

อุษากอดอกแล้วมองไปที่ใบหน้าที่มีเหงื่อท่วมหน้า แล้วหลับตาไปชั่วขณะก่อนจะลืมตาขึ้นมาพร้อมรอบยิ้มที่ดุๆ

"กูว่าแล้ว คุ้นๆหน้านึกว่าใคร ที่มึงชอบอวดอ้างว่าได้วิชามาที่ตกทอดมาจากปู่ทวด กูรู้แล้วปู่ทวดมึงคือใคร ทวดมึงชื่อคำเป็นหัวหน้าทาสในบ้านลุงกู ลุงกูไว้ใจมากถึงมันจะซื่อสัตย์แต่ก็สันดานกะล่อนเหมือนกับมึง ลุงกูคงสอนวิชาให้เล็กน้อยและตัวมันก็คงใช้วิธีครูพักลักจำมาด้วยแต่ได้มาไม่หมด แต่ยังกล้าถ่ายทอดให้คนอื่นอีก วิชามึงเลยได้แค่นี้ไม่ถึงเศษขี้เล็บในซอกเล็บตีนกู แล้วอีกอย่างที่ดินที่บ้านของมึงที่นครนายกนี่ลุงกูสั่งป้ากูไว้ก่อนตายว่ามอบให้กับทวดมึงไปทำกินหลังจากที่เลิกทาส แต่ถ้ามึงไม่เชื่อลองดูก็ได้ คาถาบทที่มึงจะขับกูแต่มันไม่ครบบทแต่ต่อให้มึงสวดได้ครบมึงก็ทำอะไรกูไม่ได้เพราะวิชามึงไม่ถึง มานี่กูจะท่องให้ฟัง "

พอเธอเริ่มท่อง บุญยอดนั้นสั่นไปทั้งตัวเพราะรู้มันทีว่าที่ผีสาวตนนี้พูดนั้นจริง เพราะมันรู้ว่าทวดมันชื่อคำและที่ดินตรงนั้น ทวดของมันได้จากเจ้านายที่มอบให้ไว้ทำกินหลังจากการเลิกทาส มันยกมือขึ้นมาไหว้อีกครั้งพร้อมพูดด้วยเสียงที่สั่นที่แสดงถึงความกลัวอย่างเห็นได้ชัด

"ไม่ต้องท่องแล้วครับท่าน ผมรู้ว่าท่านพูดจริง ผมกลัวแล้วครับ จะให้ผมทำอะไรผมก็ยอม ไว้ชีวิตผมเถอะครับ"

อุษาปรายตาไปที่วิญญาณของเด่นที่แสดงความกลัวออกมาเหมือนกัน

"มึงทั้ง 2 ตัวรู้ไหมกำลังเล่นกับใครอยู่ กูหมายถึงที่คนที่มึงไปเจอในบ่อนไม่ใช่ตัวกู กูรู้ว่าไอ้เด่นมันอยากแก้แค้นนายเก่าของมัน แต่ทำอะไรไม่ได้เพราะมันไม่ฤทธิ์มากพอ ส่วนมึงไอ้ยอดก็เป็นหมอผีชั้นสวะแต่อวดอ้างสรรพคุณ หลอกลวงกะล่อนเหมือนทวดมึงจนชาวบ้านหลงเชื่อ พอมึง 2 ตัวมาเจอกันทำอะไรกันไม่ได้เลยมาสบคบคิดกันใช่ไหมละ ไอ้เด่นสอนให้มึงเล่นไพ่แล้วแอบไปดูไพ่ของคนในวงแล้วมาบอกมึงไอ้ยอด ทำให้มึงเหมือนเซียนไพ่คนหนึ่งทั้งๆที่ไม่มีห่าอะไรเลย แต่วันนี้มึงเจอของจริงเข้าให้เลยเผ่นหางจุกตูด"

อุษาพูดแล้วมองไปที่ไอ้เด่นที่พนมมือไหว้เหนือหัว

"ท่านครับผมไม่รู้จริงๆว่าคุณอำนวยท่านเป็นคนมีวิชา ผมพึ่งรู้วันนี้ พอท่านอำนวยขับคาถาไล่ยังไม่ครบบท ผมก็เผ่นแล้วครับ ผมสู้ไม่ได้จริงๆ แต่ผมก็ถูกท่านจับมา ปล่อยผมไปเถอะครับ ผมจะไม่มายุ่งกับพวกคนอีกเลย"

พอเด่นพูดจบ บุญยอดนั้นพูดต่อทันที

"ผมเหมือนกันครับท่าน ผมเข็ดแล้ว ผมไม่กล้ายุ่งอีกแล้วยิ่งอีกฝ่ายมีวิชาที่เหนือกว่า ผมยิ่งไม่กล้ายุ่งครับ ผมตั้งใจว่าผมจะไม่สู้ต่อแล้วผมจะกลับบ้านครับ คนของเสี่ยยิ้มเก่งจริงๆครับ"

"เขาเป็นคนของกูไอ้เวร เขานะมีวิชาอาคมเหมือนกว่ามึงหลายเท่าตัว ที่ไอ้เด่นโดนนะแค่เบาะๆ แต่ที่กูจับไอ้เด่นไว้และมาดักพบมึงนะกูมีเรื่องจะใช้มึงทั้ง 2 ตัว"

"จะให้พวกผมทำอะไรหรือครับ"

เสียงอ่อยๆจากบุญยอดถามไปที่อุษา เธอยิ้มดุๆแล้วถึงบอก

"พรุ่งนี้มึงทั้งสองตัวต้องไปที่บ่อนอีกครั้ง ตอนสายๆไอ้ยอดมึงโทรไปหาเสี่ยยิ้มรับคำท้าของเสี่ยยิ้มว่ารับเดิมพัน  แล้วมึงไปเล่น แต่มึงคงรู้นะว่ายังไงมึงก็สู้ไม่ได้ แต่มึงต้องไปเล่น เหมือนกับมึงไอ้เด่นมึงต้องตามไปช่วยไอ้ยอดแล้วพอถูกขับมึงก็เผ่นออกมา อย่ามีพิรุธหลังจากนั้นมึงทั้งสองต้องมาดักรอกูกับพี่อำนวยที่ทางเข้าหมู่บ้าน"

เธออธิบายแผนการของเธอให้ทั้งสองตัวฟังจนจบ วิญญาณของเด่นนั้นเงียบมีแต่บุญยอดที่พูดออกมา

"งั้นเท่ากับว่าผมต้องเสียเงินไปถึง 2 ล้านนะสิครับท่าน แล้วต้องเจ็บตัวอีกหรือนี่"

"ไอ้เวร มึงก็ได้จากไอ้เสี่ยยิ้มมาเยอะแล้วไม่รวมถึงบ่อนอื่นๆเสียไปแค่ 2 ล้านทำมาเป็นโอดครวญ แล้วมันก็ต้องเจ็บบ้างเพื่อความสมจริง แต่เอาละไหนๆกูใช้งานมึงแล้ว กูต้องให้ค่าจ้างมึง อีก2วันหวยออกเอ้านี่เลข 6 ตัวกูให้ตรงๆ จำให้ได้และจำไว้วันพรุ่งนี้มึงเจอแผงล็อตเตอรี่แผงแรกมึงเข้าไปซื้อเลยรับรองเจอเลขนี้ แต่มึงจำไว้ให้ดีให้ซึมลึกลงไปในสมองที่มีรอยหยักอันน้อยนิดของมึงกูให้ซื้อแค่ 2 ใบ ถ้ามึงซื้อมากกว่านั้นเพราะความโลภมึงอดโชคที่กูให้ และมึงไม่ต้องกลัวว่ามึงจะจำไม่ได้ พอเห็นมึงจะนึกออกทันทีว่าเป็นเลขที่กูบอก"

เธอบอกตัวเลข 6ตัวให้บุญยอดแต่มันยังมีคำถามมาอีก

"แล้วผมจะสู้ท่านอำนวยได้ยังไงครับ วิชาผมสู้ไม่ได้ท่านก็รู้"

"กูบอกแล้ว ว่ากูจะคอยช่วย มึงไม่ตายหรอกน่า แล้วจำไว้อย่าปริปากหรือมีพิรุธเป็นอันขาดแล้วหลังจากคืนพรุ่งนี้มึงก็หายหัวไปเลยอย่ามาจองเวรยุ่งเกี่ยวกันอีก อย่านึกว่าทำอะไรลับหลังกูแล้วกูจะไม่รู้ แค่ความคิดของมึงกูก็อ่านได้ อย่างเมื่อกี้มึงมองนมกูแล้วมึงคิดว่านมกูใหญ่กูยังรู้เลยไอ้ขุนช้าง ถ้ามึงไม่ทำตามที่กูบอกรับรองกูเอามึงมาเป็นคู่หูไอ้เด่นแน่นอน  นี่กูยังปราณี"

ไอ้ 2ตัวนั่งนิ่งเหมือนยอมรับว่าต้องทำตาม มันทั้งสองตัวนั้นไม่กล้าหืออีกต่อไป เพราะฤทธิ์ที่เจอแถมอีกฝ่ายนั้นยังสามารถอ่านไปถึงความคิดของมันด้วย ทั้งคู่ต่างฟังเธอพูดต่อ

"อย่างที่กูบอกหลังจากนี้เลิกจองเวรจองกรรมซะ แล้วมึงจะพบกับความเจริญ ไอ้ยอดมึงก็เอาเงินที่ได้ไปต่อยอดทำสวนทำไร่ ทำมาหากินอย่างสุจริตไม่ต้องไปหลอกลวงชาวบ้านเชื่อกู ส่วนไอ้เด่น ทั้งๆที่พี่อำนวยเขาไม่ได้ทำอะไรมึงนอกจากที่แกล้งดูถูกให้มึงเจ็บใจเล่นๆ  แต่มึงกลับไปอาฆาตหวังจะฆ่าเขาแต่มึงทำตัวเองจนติดคุกและตายในคุกมึงยังกลับมาแก้แค้นแล้วไงเจอของจริงเข้าไป เชื่อกูเถอะอโหสิกรรมให้แก่กันแล้วมึงไม่ต้องห่วงกูมีที่ ที่จะให้มึงพบกับหนทางของความสงบก่อนที่มึงจะไปรับกรรมที่มึงก่อไว้ เฮ้อเป็นคนดีเหมือนกันนะเรา"

ประโยคเธอพูดกับตัวเองพร้อมยกมือทั้งสองมากอดอกและมีรอยยิ้มอย่างภูมิใจ ก่อนจะพูดต่อ

"ย้ำอีกครั้งถ้ามึงบิดพลิ้วกูเอามึงตายทั้งคู่ อย่าคิดหนีและอีกอย่างถ้ามึงไม่เชื่อที่กูสอนยังติดจะจองเวรอาฆาตกูกับพี่อำนวยพวกมึงคิดให้ดี นอกจากอาคมที่สู้ไม่ได้แล้ว กูยังมีพวกอีกเอ้ามึงดูซะนี่พวกกู"

 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[rstyx]

ผีสาวได้ปลดปล่อยซักที ได้ความรู้สึกเหมือนจึ้นสวรรค์

[wic]

น่ารักนะรู้จักวางแผนด้วย

[tong2929]

นายอำนวยของเรา เสร็จ ผีสาวจนได้

[jojo2005]

สี่เท้ายังรู้พลาด เสียรู้ผีที่วางแผนมาอย่างดี อย่างนี้อย่าไปยอมต้องมีเอาคืน

[Matsudaira777]

เหลี่ยมจัดซะด้วย มาราธอนสามวันสามคืน ดีนะไม่ฟ้าเหลืองตายก่อน5555

[tonfearne]

โดนจนได้พี่นวย

[ตรี1131]

สุดยอดเลยแม่ผีสาวอุษานี่วางแผนให้ได้มีผัวได้สุดยอดมากๆ

[outsider]

ได้ซักที โดนซะหลายดอกเลยนะเจ้

[Asura4237]

แอบขำ อำนวย x อุษา

[Am1112mA]

เอ้าเสียรู้อุษาซะแล้วอำนวย 3วันเน้นๆ

[nort]

อุษานี่ จอมเจ้าเล่ห์จริงๆ อยากได้พี่นวยเป็นผัว วางแผนทุกอย่าง เด็ดมาก

[cobra888]

ผีหลอกคนเป็นๆ ก็งานนี้แหละ

[fufu22]

เอาน่า เอาผีก็คงไม่ต่างกับเอากันน่าอำนวย

[ijfkdory]

เสร็จผีจนได้พี่นวยจวยโต