เกมรักภารโรงเฒ่า ปี 2 ตอนพิเศษ : Deleted Scene #4.3 เฒ่าแก่งคอยฮักสาวเจียงฮาย

[nato87]

พูดคุยก่อนอ่าน : มาตามกันต่อกับฉาก Deleted ฝ่ายครูเบสท์นะครับ ก่อนที่ผมจะพาทุกคนกลับไปสู่ตอนหลัก

ในตอนนี้ เป็นตอนที่เขียนแล้วผมรู้สึกอึดอัดแทน คือผมจะบอกแบบนี้ว่า ครูเบสท์น่ะ เนื้อแท้ของเธอไม่ใช่คนที่มีอีโก้แรงอะไรขนาดนั้น แต่มันเป็นผลพวงจากกรรมเมื่ออดีตชาติ เลยทำให้เธอเป็นแบบนี้ ฉากรักของเธอกับลุงพล เลยจะดูอึดอัด ๆ ดูบีบบังคับใจกันเสียหน่อย

แต่ผมไม่อยากให้มันดูอึดอัดจนน่าเบื่อ ก็เลยพยายามแทรกลูกเล่นใหม่ ๆ ของลุงพล ที่ไม่เคยปรากฏมาก่อนในเรื่องให้ทุกคนได้เห็น โดยเฉพาะท่า 'แก่งคอย 360 องศา' อันนี้แนะนำให้ไปอ่านดู 5555+

ลุงพลต้องปลดล็อคครูเบสท์ด้วยตัวเองครับ แล้วเราจะได้เห็นมุมอ่อนหวานของครูเบสท์ ซึ่งก็บอกตามตรงว่า ไม่แพ้หมอพลอย คือเอาจริง ๆ นะ สำหรับผม หมอพลอยกับครูเบสท์ พวกเธอสวย พวกเธอมีเสน่ห์ ไม่ได้แตกต่างกันมากเลย จะต่างกันคือเรื่องนิสัยส่วนตัว

สำหรับตอนหลัก วันนี้ผมคงไม่ไหวละ คงยกไปเป็นพรุ่งนี้ช่วงค่ำ ๆ ก็แล้วกัน บอกเลยว่า คุณได้เห็นการฟาดปากกันระหว่างสาว ๆ อย่างถึงพริกถึงขิงแน่นอน นี่มันไม่ใช่นิยายเสียวธรรมดา ๆ ละ

สำหรับตอนนี้ ก็ไปติดตามกันต่อครับ กับฉากเลิฟซีนที่น่าอึดอัดที่สุดในเรื่องอีกฉาก ระหว่างครูเบสท์และลุงพล

ความเดิมตอนที่แล้ว

https://xonly8.com/index.php?topic=286667.0

"หยุดนะ!!!" ภัคจิราที่นอนอยู่ รวบรวมเรี่ยวแรงที่ยังเหนืออยู่เพียงน้อยนิด ยกแขนกำหมัด ทุบไปที่แผงหน้าอกเหี่ยวย่นของลุงพล ที่กำลังพยายามคร่อมเธอ "ลุกไปเดี๋ยวนี้!!"

"มีแรงแค่นี้เองเหรอครับ" ลุงพลคว้าหมับเข้าที่มือที่ยังกำแน่นของครูเบสท์ ก่อนก้มตัวลงไปจูบหมัดที่เต็มไปด้วยความโกรธของครูสาวให้อารมณ์เบาบางลง "อย่าโกรธผมเลยนะครับครู ผมทำทุกอย่างเพราะผมรักครูนะครับ"

"ฮึ้ยย!!! ไม่รู้!!! ไม่รู้!!!" นางฟ้าพยาบาลทั้งโกรธและอาย หรือบางทีเธออาจจะเริ่มเขินเพราะคารมณ์และลูกตื้อของตาเฒ่าแก่งคอย ที่ขยันป้อนคำหวานจนเข้าขั้นเลี่ยนเต็มทน "ทำไมหน้าหนาแบบนี้ห๊ะ!! ไม่รู้จะด่าอะไรแล้วนะ!!"

"ก็ไม่ต้องด่าซิครับครู" ตาเฒ่าแก่งคอยแสดงความเห็น ก่อนทิ้งตัวนอนทาบทับบนร่างสาวเจียงฮาย ที่เบือนหน้านี้ไปทางอื่น แต่ใช่ว่าเธอจะหนีรอด เพราะตาเฒ่าจอมเจ้าชู้ได้จุ๊บเข้าที่แก้มแดงของเธอเข้าไปเต็มรัก "ด่าแล้วอารมณ์เสีย ด่าแล้วเจ็บคอ เปลี่ยนจากด่ามาเป็นบอกรักเถอะครับ"

"ใครจะไปรักแกได้ลง!!" ภัคจิราที่ยังเมินหน้าหนีตอบ "ไปให้พ้นเลย!! ไป๊!!! ลุกขึ้นไปซิ!! โอ้ยย!! ทำไมดื้อด้านแบบนี้!!"

"คนที่ดื้อคือครูต่างหากละครับ!!" แล้วลุงพลก็จับครูเบสท์ขึงพืด พร้อมกับซุกไซ้ซอกคอซ้ายทีขวาที "ครูเป็นเมียผมแล้วนะครับ!!"

"อื้ออ!!! อื้ออ!!! อื้ออ!!" ครูเบสท์พยายามดิ้นรนและเบือนหน้าหนี แต่จะทำได้อย่างไรเมื่อร่างกายและหัวใจของเธอถูกลุงพลผู้มีอำนาจเหนือกว่าพันธนาการไว้อย่างสมบูรณ์แบบ จนเธอเริ่มยอมจำนน และตัดสินใจนอนแน่นิ่งเหมือนร่างที่ไร้วิญญาณ

"ทำไมเหรอครับครู?" ลุงพลเอง พอเห็นครูเบสท์นอนแน่นิ่งเหมือนร่างที่ไร้วิญญาณ ก็ไม่รู้สึกอยากจะหักหาญน้ำใจอีก จึงเอ่ยปากถามไปตามตรง "ก็ครูหลุดปากบอกรักผมมาแล้ว แล้วทำไมครูถึงยังเป็นแบบนี้อีกละครับ"

"ลุงพล..." แล้วครูเบสท์ก็หันมาเผชิญหน้ากับลุงพลอย่างตรงไปตรงมา "ลุงพลทำแบบนี้กับเบสท์ แล้วเบสท์จะมองหน้าพี่พลอยติดได้ยังไง แล้วไหนจะลูกศิษย์ของเบสท์อีก เบสท์ไม่รู้จะทำตัวยังไง เบสท์วางตัวไม่ถูก"



"ก็ไม่เป็นไรนิครับครู" ตาเฒ่าจอมเอาแต่ได้ยิ้ม พร้อมกับใช้นิ้วชี้ลูบไล้พวงแก้มแดงของแม่สาวเจียงฮายด้วยความเสน่หา "ผมจะให้ครูเป็นพี่ใหญ่ของทุก ๆ คน ตกลงไหมครับ?"

"พี่ใหญ่เหรอ!?" ภัคจิราหรี่ตามองด้วยสีหน้าไม่พอใจ "นี่ลุง!!! อย่าบอกนะว่าลุงจะสร้างฮาเร็ม!! ขอร้องเถอะ!! ลุงจะทำอะไรลุงก็ทำไปเลย!! ไม่ต้องดึงเบสท์มายุ่งด้วยได้ไหม!!??"

"ไม่ได้ครับครู!!" ลุงพลปฏิเสธเสียงแข็ง "ครูเบสท์เป็นเมียผมแล้วนะครับ!! แล้วคนอย่างผม!! คนอย่างไอ้ชุมพลมันถือคติไว้ว่า ถึงมันจะเจ้าชู้ แต่มันจะรักผู้หญิงของมันทุกคน ครูเบสท์อย่าฝืนใจตัวเองเลยนะครับ ผมรู้ว่าครูเบสท์ก็รักผม!!"
"โอ้ยยย!!! ไอ้บ้า!!!" แล้วลุงพลก็เริ่มรุกเร้าครูเบสท์ต่อ "โอ้ยย!!! หยุด!!! หยุดซิ!!! อื้ออ!!"

สาบานได้เลย ว่าในชีวิตกว่าหกสิบปีเศษของชายที่ชื่อชุมพล ไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนที่ดื้อด้านได้มากเท่าภัคจิราอีกแล้ว มันเพราะอะไรกันนะ ที่ทำให้ผู้หญิงคนนี้ถึงได้ปากแข็งแบบนี้

"จุ๊บ...จุ๊บ...จุ๊บ"

"ครูเบสท์...น้องเบสท์...น้องเบสท์ของพี่"

"ป...ปล่อย...หยุด...หยุดนะ...อื้ออ"

ลุงพลไร้เมตตาต่อภัคจิราผู้ดื้อด้าน ตาเฒ่าแก่งคอยจับร่างที่เบาหวิวราวกับดวงวิญญาณได้หลุดลอยไปให้นอนคว่ำกับเตียงเก่า พร้อมกับก้มตัวลงไปซุกไซ้แผ่นหลัง และล้วงมือลงไปล้วงกลีบเนื้อเบื้องล่างเพื่อเป็นการทำโทษ

"ผมรู้นะครับ ว่าครูเบสท์เองก็รู้สึกดี ปลดปล่อยตัวเองเถอะครับครู"

"ไม่...ไม่...ไม่...ไม่มีทาง...เบสท์...แกจะยอมไม่ได้นะ"

"ทำไมต้องฝืนตัวเองขนาดนั้นครับครู?"

ไม่มีคำตอบจากภัคจิราที่ยังนอนคว่ำอยู่ ขณะเดียวกัน นิ้วกลางของลุงพลยังปักคาอยู่ในร่องเนื้อที่ชื้นแฉะของอาจารย์สาว ที่คิดได้ว่าต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว

"อุ้อ..." แล้วครูเบสท์ก็ร้องอุ้ยออกมา เมื่อลุงพลตัวเสียบกำลังงอนิ้วเบ็ดให้เธออยู่ ไม่ว่าเธอจะอนุญาตหรือไม่ก็ตาม "หยุดนะ!!"

"หยุดทำไมเหรอครับครู?" ลุงพลได้ทีก็ขี่แพะไล่ "ไม่ชอบเหรอครับ?"

"ใช่!!" สาวเจียงฮายตอบโดยไม่ต้องคิด "เอามือออกนะ!!"

"ไม่ได้ครับ!!" เอามือออกก็บ้าเต็มทน ตาเฒ่าแก่งคอยคิด พร้อมกับกดนิ้วชี้เข้าไปในร่องเนื้อ ให้มันคับแน่นเพิ่มขึ้นไปอีก "ต้องเพิ่มอีกนิ้ว แบบนี้ใช่ไหมครับ? ครูถึงจะชอบ!!"

"โอ้ยย!! โอ้ยย!! เหนื่อยที่จะพูดแล้วนะ!!" ภัคจิราโวยวายชุดใหญ่ แต่ไม่ทันไร เสียงครางของเธอก็ดังเล็ดรอดออกมา "อ๊า...อ๊า...อ๊า"

"ก็บอกแล้ว เดี๋ยวครูเบสท์ต้องชอบ" ลุงพลยิ้มที่มุมปาก ก่อนก้มตัวลงไปงับหูครูเบสท์เล่น "งัม ๆ ๆ ๆ"

"อ๊า...อ๊า...อ๊า" ครูเบสท์นอนตัวเกร็งส่งเสียงครวญครางแข่งกับเสียงฟ้าร้องด้านนอก พอรู้สึกตัวอีกที ลุงพลก็ลุกขึ้นจากร่างของเธอ แต่ใช่ว่าเธอจะได้กลับบ้านเสียหน่อย

ลุงพลจับครูเบสท์ที่ยังนอนคว่ำแยกขาออก จนเผยให้เห็นพู่เนื้อที่เลอะคราบอสุจิ ด้วยความเหนียมอายของแม่สาวเจียงฮาย เธอจึงรีบหุบขาและใช้มือขวาปิดง่ามก้นที่ขมิบเกร็งทันทัน

"ไม่ต้องอายนะครับครู" ลุงพลพยายามแกะมือที่ปิดง่ามก้นของครูเบสท์ออก "เห็นกันถึงไส้ถึงพุงแบบนี้ ยังจะอายอีกเหรอครับ เอามือออกนะครับ"

ภัคจิราพยายามต่อต้านอย่างสุดความสามารถ จนลุงพลต้องใช้พลังในการงัดแงะมือที่ปิดง่ามก้นของอาจารย์สาวออก จนเผยให้เห็นง่ามก้นเปลือยเปล่าที่ขมิบเกร็งจนเห็นริ้วรอย พร้อมกับรอยด่างดวงที่เกิดจากคราบน้ำอสุจิที่ถูกหลั่งในช่องทวารหนักของเธอ

"ครูเบสท์ครับ" ลุงพลคิดได้ว่าที่ผ่านมาเสียเวลาพูดมากเกินไปแล้ว อย่างครูเบสท์ต้องเจอของจริง ว่าแล้วตาเฒ่าก็ประคองแท่งเอ็นขนาด 8.5 นิ้ว จ่อเข้าที่รูก้นที่ยังบานอยู่ของอีกฝ่าย แทนที่จะเป็นร่องเนื้อสาวเบื้องล่าง "อู้ยย!!! ตูดครูเบสท์ยังฟิตอยู่เลยครับ!!"

"โอ้ย...โอ้ยย...โอ้ยย!!" นางฟ้าพยาบาลร้องโอดโอยเพราะความเจ็บปวด "ฆ่าเบสท์เถอะ...ฆ่าเบสท์...เบสท์ไม่อยากอยู่แล้ว"

"ครูเบสท์ต้องมีชีวิตต่อไปนะครับ" ตาเฒ่าแก่งคอยผู้หน้าด้านยิ่งกว่าคอนกรีตทางด่วนทิ้งตัวลงไปนอนทับร่างของครูเบสท์ แต่ทำแค่นั้นมันธรรมดาไป ว่าแล้วนักรักเทวดาก็ล้วงมือซ้ายแทรกผ่านท้องของครูเบสท์ที่นอนคว่ำอยู่ลงไปล้วงหอยสาว มือขวาก็คว้าหมับเข้าที่หน้าอกซ้าย

"หูครูเบสท์นุ่มมากเลยครับ" ลุงพลอ้าปากงับใบหูของครูเบสท์ พร้อมกับใช้ลิ้นเลีย จนสัมผัสได้ถึงรสขมที่ติดอยู่ตรงปลายลิ้น "งัม...งัม...งัม"

"โอ้ย...โอ้ยย...อืออ" ภัคจิราครางเสียงหลง บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าเธอเจ็บหรือเธอกำลังเสียวกันแน่ "อื้อ...อื้ออ...อื้ออ"

ตูดก็โดนลุงพลเสียบ หอยก็โดนลุงพลล้วง นมก็โดนลุงพลบีบ หูก็โดนลุงพลงับ ใจคอตาเฒ่าหื่นกะครองครอบทั้งร่างกายและจิตวิญญาณของครูเบสท์กันเลยทีเดียว

"จ๊วบ...จ๊วบ...จ๊วบ"

"โอ้ยย...โอ้ยย...โอ้ยย"

"ครูเบสท์...น้องเบสท์ของพี่"

"ป...ปล่อยย...หยุด...โอ้ยย" ภัคจิราที่นอนคว่ำและถูกลุงพลจับล็อคตัวด้วยวิชาจตุรทิศแห่งความเสียว อันเป็นเคล็ดลับวิชาที่แกคิดค้นขึ้นมาเอง ด้วยความจัญไรส่วนตัวล้วน ๆ

ปากมีไว้ดูดหูสาว มือข้างหนึ่งมีไว้บีบนมสาว มืออีกข้างมีไว้ล้วงหอยสาว และแท่งศิวลึงก์ มีไว้ปักตูดสาว โจมตีจุดตายของสาวทั้ง 4 ทิศทาง หากชายใดทำได้ หญิงผู้นั้นจักมีใจรักใคร่มิคิดหน่ายหนีไปมีชายอื่นตลอดไป

"อื้ออ...โอ้ยย...โอ้ยย" ครูเบสท์ร้องครางเสียงหลง ขณะกำลังถูกลุงพลโจมตีพร้อมกันสี่ทิศทาง "หยุด...เจ็บ...โอ้ยย"

"น้องเบสท์ของพี่" แล้วลุงพลก็ดึงมือขวาออกมาคว้าหมับเข้าที่เชิงกรานของครูเบสท์ เพื่อมอบจูบอันแสนตราตรึงใจ "แฮ่...แฮ่...แฮ่"

"อี๊!!! น่าเกลียด!!! อื้ออ!!!" สาวเจียงฮายหลับตาปี๋และเมินหน้าหนีตาเฒ่าแก่งคอย ที่แลบลิ้นรอไว้ก่อนแล้ว แต่สุดท้าย เธอก็ต้านอำนาจที่เหนือกว่าของชายชราไม่ได้อยู่ดี

"แผล๊บ...แผล๊บ...แผล๊บ"

"อ๊า...หยุด...หยุด...อย่าเลีย"

"แผล๊บ...แผล๊บ...งั่ม!!"

"อ๊า!! อย่างับจมูก!!" ครูเบสท์ร้องเสียงหลง เมื่อถูกลุงพลงับเข้าที่สันสมูก "เหม็นน้ำลาย!! อื้ออ!!"

"ม๊วบ!! ซู๊ด!! ซู๊ด!!" ลุงพลฉวยโอกาสที่ครูเบสท์เผลอ รีบประกบปากอย่างดูดดื่ม โดยที่อีกฝ่ายไม่ทันตั้งตัว

ภัคจิราพยายามดิ้นหนี แต่ก็ดิ้นไม่ได้ เพราะปากก็ถูกประกบ นมทั้งสองข้างก็ถูกตาเฒ่าบ้ากามล้วงแล้วบีบ แต่ที่เจ็บปวดที่สุดคือก้น ศิวลึงก์แท่งโตปักคารูก้นงามงอนที่ขมิบเกร็งด้วยความเจ็บปนสยิว จนทำให้เธอไม่อาจหลุดพ้นจากพันธนาการเสียวนี้ได้

"แจ๊บ...แจ๊บ...แจ๊บ"

"ครูเบสท์...อ้าปากครับ...อ้า"

"อื้ออ!!! ไม่!!! สกปรก!!!"

ลุงพลพยายามบ้วนน้ำลายรดใส่ปาก เพื่อให้ครูเบสท์ได้กลืนกินเพื่อซึมซับสารอาหาร ตัวตนและจิตวิญญาณของชาวแก่งคอย แต่ครูสาวกลับพยายามเบือนหน้าหนี

"ท่านท้าว ปลดเปลื้องทิฐิและอัตตาของภัคจิราวดี ท่านรู้ว่าต้องทำอย่างไร"

เสียงกระซิบขององค์ตุลาการสวรรค์ลอยแว่วผ่านหูเพื่อให้คำแนะนำ ลุงพลเข้าใจว่าท่านท้าวหมายถึงอะไร จึงคิดได้ว่า มาถึงขั้นแล้ว ถึงไม่อยากจะทำ แต่ก็ต้องทำ ทั้งหมดเพื่อภัคจิราผู้ดื้อดึง

"โอ้ยย!!! เหนียวตัวไปหมดแล้ว!!! เจ็บก็เจ็บ!! แสบก็แสบ!!" ภัคจิราบ่น "ถ้าจะทำ ไม่ต้องลีลาเยอะนักได้ไหม!? เบสท์ช้ำไปหมดทั้งตัวแล้วนะ!!"

"ไม่เป็นไรครับ" แล้วตาเฒ่าแก่งคอยเอ่ยปาก ก่อนล้วงมือทั้งสองข้างออกจากปทุมถันเบื้องล่างของแม่สาวเจียงฮาย "เดี๋ยวอดทนหน่อยนะครับครู มันจะเจ็บนิดนึง"

"อะไรอ่ะ?" ภัคจิราที่นอนคว่ำอยู่อดสงสัยไม่ได้ว่าลุงพลจะมาไม้ไหนอีก แล้วทันใดนั้น เธอก็พบว่าลุงพลกำลังพยายามหมุนตัว 360 องศา ในขณะที่แท่งศิวลึงก์ยังปักคารูก้นของเธออยู่ "โอ้ย!!! โอ้ยย!! ทำบ้าอะไรเนี่ย!!!"

"ครูครับ!!! อย่าดิ้นซิครับครู!!! อู้ยย!!"

มันคือกระบวนท่าแก่งคอย 360 องศา ที่จะพาสาวมุ่งหน้าจากถนนมิตรภาพช่วงแก่งคอยไปยังฟาร์มโชคชัยด้วยอารมณ์หวาม กับแท่งศิวลึงก์ที่เปรียบดั่งหลักชัยที่ปักคารูก้นแน่นกระชับของภัคจิรา ที่ร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บปวดปนระคนเสียว

"อู้ววว...อู้ววว...อู้ววว" ตาเฒ่าแก่งคอยผู้เป็นเจ้าถิ่น ที่นอนทาบทับบนร่างของแม่สาวเจียงฮาย ทำการหมุนตัว 360 องศา โดยใช้แท่งศิวลึงก์เป็นหลักชัย ความคับแน่นตรงช่องทวารหนักของฝ่ายหญิงปรากฎเป็นที่ประจักษ์ จนตาเฒ่าผู้มากรักส่งเสียงครางด้วยความเสียว "อู้ยย!! อย่าดิ้นซิครับครู!! อย่าดิ้น!!"




"มันเจ็บ!!!" ภัคจิราพยายามเขยิบตัวหนี จนแท่งเอ็นอุ่นเกือบหลุดจากรูก้น "เล่นท่าอะไรเยอะแยะก็ไม่รู้!!!"

"เพราะผมอยากทำให้ครูเบสท์ น้องเบสท์ของผมมีความสุขยังไงครับ!!"

"ตูดจะฉีกอยู่แล้วเนี่ย!! มีความสุขตรงไหนมิทราบ!!! ฮึ้ยย!!!"

"ไม่เป็นไรหรอกครับ" ตาเฒ่าแก่งคอยพยายามปลอบใจ "ทายาหม่องสิบกล่องเดี๋ยวก็หายนะครับ"

"พูดเป็นเล่น!!!" ภัคจิราดูอารมณ์เสียมากขึ้น "อยากทำก็ทำซะ!!! ทำให้มันจบ ๆ แล้วเบสท์จะได้กลับบ้านสักที!!!"

"ถ้าผมทำแล้ว" ลุงพลคนเร้ารือยังไม่ยอมหยุดพล่าม "ครูเบสท์ต้องมีความสุขด้วยซิครับ ถ้าผมมีความสุขเพียงคนเดียว แบบนั้นไม่ใช่ทางของผม!!"

"ทำไมเรื่องมากจังเฮ้ออ!!!" ครูเบสท์โวย "เป็นคนที่เร้ารือ ดื้อด้าน เซ้าซี้ งี่เง่า และสตอมากเลยนะลุงน่ะ!!"

"แค่ครูคนเดียวเท่านั้นแหละครับ" มนุษย์ลุงตอบ ก่อนจัดวางตำแหน่งร่างกาย ให้กลับมานอนทับอาจารย์สาวที่นอนคว่ำอยู่ ในขณะที่แท่งเอ็นยังปักคาในรูก้นที่ขมิบตอดอยู่เป็นระยะ "รัก รัก พี่พลจะบอกรักน้องเบสท์เป็นหมื่น เป็นแสน เป็นล้านคำนะครับ"

"บอกแบบนี้กับพี่พลอยด้วยใช่ไหม?" ภัคจิราเอ่ยปากถาม "บอกแบบนี้กับลูกศิษย์ของเบสท์ แล้วก็ผู้หญิงคนอื่น ๆ ที่เบสท์ไม่รู้ เห็นเบสท์เป็นแบบนี้ คิดว่าเบสท์ง่ายนักเหรอ?"

"สำหรับผม ครูเบสท์ไม่เคยง่ายครับ" ลุงพลพรอดคำหวานไป ก็บดเอวใส่บั้นท้ายของร่างของภัคจิรา ให้ท่อนเอ็นที่ปักอยู่คารูก้นได้ขยับเขยือนเพื่อเพิ่มความเสียว "ผมอาจไม่ได้เรียนสูง ผมจบแค่ ม.6 แต่ผมรู้ครับครู ผมรู้ คำว่าเบสท์ หมายถึงสิ่งที่ดีที่สุด ครูเบสท์ดีที่สุดสำหรับผมเสมอนะครับ"

"....." ภัคจิรานิ่งเงียบไป นัยน์ตาที่แข็งกร้าวของเธอเมื่อครู่ดูผ่อนคลายลงอย่างเห็นได้ชัด

"ครื้นนน...ครื้นนน...เปรี้ยงงง!!!" เสียงฟ้าคำรามดังมาจากด้านนอก ราวกับฟ้าเบื้องบนรับรู้ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นในห้องเก็บของบนชั้นดาดฟ้าอาคารเรียนวิทยาลัยพยาบาลแห่งนี้

"ภัคจิรา...ภัคจิราจ๋า" ตาเฒ่าชุมพลเรียกชื่อภัคจิราเสียงหวาน "ภัคจิราวดีของข้า จำข้าได้หรือเปล่า?"

"อุ้ยย!!" ภัคจิราที่นอนคว่ำอยู่ทำท่าทางเหมือนปวดหัว จนลุงพลอดใจเสียไม่ได้

"เป็นอะไรหรือเปล่าครับครู?"

"......"

"น้องเบสท์? ครูเบสท์ครับ? ได้ยินที่ผมพูดหรือเปล่า?"

ไม่มีคำตอบจากภัคจิรา หญิงสาวนิ่งเงียบไปเหมือนกับร่างที่ไร้วิญญาณ จนลุงพลต้องถอนแท่งศิวลึงก์ที่เป็นตัวเชื่อสัญญาณรักออกจากรูก้นของฝ่ายหญิง แล้วรีบลุกขึ้นนั่งจับพลิกร่างของอีกฝ่ายเขย่าเพื่อความแน่ใจว่าอาจารย์สาวยังมีสติอยู่

"ครูเบสท์? ครูเบสท์ครับ? อย่านิ่งแบบนี้ซิครับ ผมใจคอไม่ดีเลย"

"นี่!!! เลิกเขย่าได้แล้ว!!! เบสท์ไม่ใช่กาแฟกระป๋องนะ!!"

"อุ้ย!! ขอโทษครับ!!" พอถูกครูเบสท์ดุ ลุงพลก็หยุดเขย่า และปล่อยมือจากร่างของอีกฝ่าย ที่กำลังลุกขึ้นนั่งพับเพียบอยู่ตรงหน้า

"มันอะไรกันเนี่ย?" ภัคจิราหลับตา พร้อมกับเอื้อมมือขวากุมขมับของตัวเอง "เหมือนเมื่อกี้ เบสท์เห็นภาพอะไรก็ไม่รู้ มันแว้บเข้ามาในหัว"

"ภาพอะไรเหรอครับครู?" เอาแล้วไง ดูเหมือนว่าครูเบสท์จะระลึกชาติได้ ลุงพลคิดแบบนั้น จึงเอ่ยปากถามรายละเอียดต่อด้วยความสนใจ "ครูเบสท์จำเรื่องของเราเมื่อชาติที่แล้วได้ใช่ไหมครับ?"

"เบสท์ไม่รู้..." สีหน้าและท่าทางของภัคจิราดูสงบนิ่งกว่าที่เคย ราวกับว่าภาพที่แว้บเข้ามาในหัวของเธอ มันเริ่มทำให้เธอคล้อยตามคำพูดของลุงพลมากขึ้น "แต่เบสท์เห็น"

"เห็นอะไรเหรอครับ?" ลุงพลถาม "เห็นอะไรเหรอครับครู?"

"เบสท์เห็นตัวเองในชุดโบราณ" ครูเบสท์ตอบ ในขณะที่มือขวายังกุมตรงขมับทั้งสองข้าง "เบสท์ยืนอยู่กับใครก็ไม่รู้ เป็นผู้หญิง เกือบสิบคน ไม่ซิ สิบเอ็ดคน รวมเบสท์ก็เป็นสิบสอง ทุกคนสวมชุดขอมโบราณ ไม่ซิ เหมือนชุดไทยมากกว่า"



"เชื่อผมแล้วใช่ไหมครับ!!" พอได้ยินแบบนี้ ลุงพลก็เริ่มมีความหวัง "ผมบอกแล้วไงครับครู!!! ผมไม่ได้โกหก!! เชื่อผมแล้วใช่ไหมครับ!!"

"เบสท์ไม่รู้..." แล้วอารมณ์ที่สงบนิ่งของภัคจิราเมื่อครู่ ก็กลายเป็นอารมณ์เศร้าหมองเหมือนคนที่ผิดหวังอย่างรุนแรงกับเรื่องอะไรบางอย่างที่เข้ามากระทบจิตใจ "ทำไม? ทำไมมันรู้สึกปวดหัวใจแบบนี้ด้วย เบสท์ได้ยินเสียง เสียงของตัวเอง ฮือ..."

"ครูเบสท์?" ตาเฒ่าแก่งคอยรอลุ้นด้วยความหวัง "ได้ยินว่าอะไรเหรอครับ? บอกผมหน่อยได้ไหม?"

"ได้ยินว่า..." ภัคจิรามองหน้าลุงพลด้วยนัยน์ตาเศร้าสร้อย "ท่านท้าวมีท่านพี่อยู่แล้ว เหตุใดจึงมารักข้า ข้ามิอยากได้ชื่อว่าแย่งของรักจากพี่สาวของตนเอง เบสท์ได้ยินแบบนี้"

 


โปรดติดตามตอนต่อไป

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[moodum07]

ก้นสวยกลมกลึงขนาดนี้ เข้าใจลุงพลเลยครับ

[ryg123456]

ลุงพลนี่ท่าทางจะเป็นนักปราบม้าพยศนะ แต่ละคนเฮี้ยวทั้งนั้น
แต่นั่นแหละ ของดีต้องมีพยศนะ

[Popeye5555]

กลมๆ แน่นๆ ถูกใจตาลุงจริงๆ

[hunter4869]

ครูเบส จะระลึกชาติได้แล้ว

[Sassy Tommyboy]

สุดยอดมากครับต้องใช้แรงนิดนึงคนนี้

[chairat04]

บทขมขืนลุงพลถนัดที่สุด เอาให้สุดท้ายถ้ำสวรรค์ด้วยครับ

[holovelove]

ครูเบส เป็นคนแรกที่ระลึกชาติได้ จากนี้ตงรักลุงให้มาก ๆ แล้วล่ะ

[sincethai]

ปราบนางให้ราบคาบ

[Kitti2504]

ปลดจิตได้แล้ว

[Kaka Kaka]

ลุงพลจัดแบบสามรูครูเบสส์ตูดบานแน่ๆครับแต่ใจจริงของครูเบสส์ก็เริ่มจะชอบแล้วล่ะครับ

[PS2022]

กำลังเสียวอยู่เลย ย้อนกลับไปอดีตชาติ ทำเสียบรรยากาศ

[g9898]

ครูเบสท์น่าจะป็นคนแรกที่จำความของอดีตชาติได้ 

[bmaII]

สำเร็จ ลุงพลพาครูย้อนกลับไปนึกถึงอดีตได้ แต่จะเชื่อเปล่าลุงพลต้องอย่าหยุด

[atporn]

เห็นภาพอดีตชาติแล้ว ครูเบสท์ใจอ่อนได้แล้วนะ