แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 7 แสบซ่ามหาลัย ตอน 7 น้องใหม่

[magna67t]

แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 7 แสบซ่ามหาลัย ตอน 7 น้องใหม่

แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 1 THE ORIGINAL   https://xonly8.com/index.php?topic=229016.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 2 วัยแห่งความรัก   https://xonly8.com/index.php?topic=236192.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 3 เพื่อนคุย   https://xonly8.com/index.php?topic=228587.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 4 โกอินเตอร์   https://xonly8.com/index.php?topic=231757.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 5 ส่งท้ายวัยมัธยม   https://xonly8.com/index.php?topic=249713.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 6 เฟรชชี่ปีหนึ่ง    https://xonly8.com/index.php?topic=266132.0

แฟนกู ภาค 1  https://xonly8.com/index.php?topic=240071.0
แฟนกู ภาค 2  https://xonly8.com/index.php?topic=242119.0
แฟนกู ภาค 3  https://xonly8.com/index.php?topic=244070.0
แฟนกู ภาค 4 https://xonly8.com/index.php?topic=254649.0

ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 https://xonly8.com/index.php?topic=278193.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 4 https://xonly8.com/index.php?topic=284920.0

วันธรรมดาของชีวิต https://xonly8.com/index.php?topic=264654.msg2658058#msg2658058

ดูรายละเอียดได้ตามลายแทงที่แอดมินทำไว้ให้
https://xonly8.com/index.php?topic=173287.0

หรือดูเรื่องที่เคยโพสทั้งหมด
https://xonly8.com/index.php?action=profile;area=showposts;sa=topics;u=404393
*********************************************************************************
*********************************************************************************


   ชีวิตในช่วงปิดเทอมปีหนึ่งของผม  มีเวลาก็มาขลุกอยู่กับพี่ตาลเป็นส่วนใหญ่....

ยิ่งช่วงเสาร์อาทิตย์...ผมย้ายมาค้างกะพี่ตาลตั้งแต่วันศุกร์  เก๋ไม่เห็นหน้าผมในวันเสาร์มาสองอาทิตย์แล้ว  แต่ผมโน้ตบอกว่าไปหาเพื่อนทุกครั้ง  ผมห่างเหินทุกคนไปหมด  ใช้เวลาทุ่มเทกะพี่ตาล...พี่สาวน่ารักตาบอดแต่จิตใจดีงาม  ผมพาพี่ตาลไปเที่ยวที่ต่างๆมากมายหลายแห่งที่พี่ตาลไม่เคยไป เช่นขึ้นรถไฟไปเที่ยวน้ำตกไทรโยค   แม้กระทั่งลงเรือด่วน  ลงเรือหางยาวที่พี่ตาลอยากนั่ง  ผมพาพี่ตาลขึ้นเครื่องบินไปภูเก็ต  เพื่อให้พี่ตาลรู้จักกับเครื่องบินและทะเล  พี่ตาลอยากรู้สึก..แต่ไม่กล้า  ผมมีความสุขที่ได้ทำให้พี่ตาลมีความสุขและยิ้มตลอดเวลาที่อยู่กะผม   

ใกล้สิ้นเดือนพฤษภา  เกือบสามเดือนแล้วที่ผมรู้จักกับพี่ตาล   วันนี้ผมไปหาพี่ตาลเหมือนปกติ
"พี่คงไม่ได้อยู่เจอซาย่าแล้วนะ"
"อ้าว...พี่ตาล  ทำไมล่ะครับ"
"พี่จะย้ายไปขอนแก่นแล้วค่ะ  น้องก้อง  อาทิตย์หน้าพี่ไปแล้วนะ"

ผมช้อคสุดๆในคำพูดของพี่ตาล....

ผมยื่นมือออกไปจับมือพี่ตาลไว้แน่น  แต่สิ่งที่เกิดขึ้นคือพี่ตาลค่อยๆดึงมือออกไปจากมือผม
"ทำไมอ่ะครับ พี่ตาล   ผมทำอะไรผิดหรือเปล่า..."
"ไม่หรอกก้อง  ก้องเป็นคนดีมากๆ  ดีมากกะพี่  พี่รู้และเข้าใจก้องดี  แต่ที่พี่ต้องไปก็เพราะแบบนี้แหละ  พี่รู้สึกว่าพี่เองเริ่มจะขาดก้องไม่ได้  ช่วงระหว่างอาทิตย์ที่ก้องไม่มา  พี่ก็คิดถึงมากนะ  นั่งรอเวลาเจอกะน้องรักของพี่   แต่พี่เข้าใจดีนะก้อง  พี่รู้ว่าก้องรักพี่เหมือนพี่เสมอ  ดูแลเอาใจใส่พี่เป็นอย่างดีทุกครั้งที่เราเจอกัน  พี่เข้าใจดีนะ  ก้องยังมีอนาคตอีกไกล  พี่จะอยู่แบบนี้ไม่ได้  และทางเดียวที่พี่จะตัดใจจากก้องได้คือ...พี่ต้องไปไกลจากก้อง..."
"พี่ตาล  พี่อย่าคิดแบบนี้สิครับ  ผมรักพี่เหมือนพี่คนนึงของผม  ผมยินดีทำให้พี่เสมอนะ  แล้วพี่จะไปอยู่ไหน  ผมไปส่งมั๊ย"
"ครูใหญ่ให้พี่ไปช่วยสอนที่โรงเรียนคนตาบอดขอนแก่นนะ  แล้วจะให้คนขับรถตู้ของโรงเรียนไปส่งพี่ที่นั่น  ก้องไม่ต้องไปหรอก  พี่จัดการได้  ทางโน้นมีบ้านพักให้ด้วย  ก็ดีกว่าที่นี่นะที่พี่ต้องเสียเงินค่าห้องเอง  เอาเป็นว่า  เรายังติดต่อกันนะคะ น้องก้อง   ไปเยี่ยม ไปเที่ยวหาพี่มั่งนะ...."

ผมมาส่งพี่ตาลขึ้นรถตู้  พี่ตาลเข้ามาสัมผัสหน้าผมอย่างถ้วนทั่วอีกครั้ง  ก่อนที่จะโบกมือให้ผมก่อนจะขึ้นรถไป  และนั่นคือครั้งสุดท้ายที่ผมได้เจอกับพี่ตาล  ผมเชื่อว่าพี่ตาลรักผม  แต่เธอไม่กล้าปล่อยใจให้รักผมมากกว่านี้  พี่ตาลคิดเสมอว่าเธอตาบอด  ผมน่าจะมีโอกาสที่ดีกว่ากับผู้หญิงตาดีคนอื่น  พี่ตาลจึงตัดสินใจจากผมไปอย่างถาวรอย่างที่ผมไม่เต็มใจนัก
...............................................................................

ผมเหงาคิดถึงพี่ตาลอยู่ไม่กี่วัน    จนใกล้เปิดเรียนมากแล้ว...ไอ้โอ๋โทรมาตามเพื่อไปช่วยกันทำงานรับน้องใหม่

   "ไอ้ก้อง....หายหัวไปไหน  ทำไมไม่ค่อยไลน์ค่อยคุยเลยอ่ะ  ตกลงแกเลือกไฟฟ้าใช่มั๊ย"
   "เออ ก็ตามนั้น แกอ่ะ ไปเรียนเครื่องกลกะไอ้เอ็มหรือเปล่า"
   "ไม่...ชั้นเรียนกะแก ชั้นชอบแก ชั้นรักแก ชั้นจะเรียนไฟฟ้ากะแก..."

   เดี๋ยวนี้ไอ้โอ๋เริ่มกวนตีนมากขึ้นทุกวันเมื่อเห็นผมไม่สนใจมัน   โอ๋มันจะพูด "รัก" กะผมตลอดเลย  ถ้าไอ้เอ็มได้ยินล่ะ..มีเรื่องอีก   พวกกิจกรรมทั้งหลาย...ผมไม่มีไอเดียอะไรเป็นพิเศษหรอก  ใครให้ผมทำไรก็ทำหมดอยู่แล้ว  ในที่สุดเหลือฝ่ายนึงที่ไม่มีใครอยากทำคือฝ่ายสถานที่  ผมเลยต้องรับผิดชอบฝ่ายนี้  ไอ้โอ๋มาบรรยายภายหลังว่า รับไปแล้วเนี่ย แปลว่าต้องทำทุกงาน  สถานที่ไรต้องทำหมด  โอ้ว..มันยากมั๊ยวะ 

   น้องใหม่ของเราน่ารักสดใสทุกคน  ปีที่แล้วผมคงเป็นแบบนี้มั๊ง   ปีนี้ผมไปรอน้องๆและผมก็เจอน้องคนนึง  หน้าตาคล้ายๆกอหญ้าเลย  สเปคผมจริงๆ 

   "สวัสดีคับ  น้องอะไรนะคับ  พี่ชื่อก้องนะ ปี 2 คับ  ยินดีต้อนรับคับ  น้องเขียนชื่อตรงนี้นะ"
   "ชื่ออิ๊บค่ะ  แบบอุ๊บอิ๊บอ่ะค่ะ"
   "โห  ชื่อน่ารักมากอ่ะครับ  ยินดีที่ได้รู้จักนะคับ"

   แล้วอะไรไม่รู้ที่ทำให้ผมยื่นมือออกไปขอน้องอิ๊บจับมือ  น้องอิ๊บยื่นมือมาจับมือผมพร้อมกับรอยยิ้มที่มีลักยิ้ม ที่เข้ากับผมม้า หน้ารูปไข่  ลงตัวสุดๆ  ผมรีบๆดูชื่อน้องอิ๊บและรีบเมมเบอร์เอาไว้....

จากวันนั้น ผมก็มีโอกาสเจออิ๊บอีกหลายครั้งช่วงตลอดรับนิสิตใหม่  แต่ผมพยายามไม่ทำให้อิ๊บรับรู้ว่าผมสนใจเธอ  ผมทำเหมือนว่าอิ๊บเป็นน้องคนนึงเท่านั้นแหละ  แต่ทุกครั้งผมจะต้องหาอิ๊บและเดินเข้าไปคุย   และทุกครั้งที่กินข้าว  ผมจะไปยกอาหารมาให้   การกระทำของผมไม่พ้นสายตาของไอ้โอ๋  และพี่ปีสามอย่างพี่แอลหรือแม้กระทั่งพี่ดอม

   "เฮ้ย...มึง  ออกนอกหน้าไปปะ  น้องนะมึง...น้อง   น่ารักแบบเนี้ย เดี๋ยวมึงก็เจอตีนเข้าโรงบาลอีก"
   "ไร...กูทำไร   ก็เทคแคร์เท่ากะน้องคนอื่นอ่ะ"
   "มึงอย่ามา...   ทีกูชอบมึง   ไม่เห็นมึงดูแลกูเลย"
   "อย่าหาเรื่องให้ไอ้เอ็มมาชกกูดิ..."
................................................................................

   ก่อนเปิดเทอมหนึ่งสัปดาห์รายชื่อนิสิตใหม่พร้อมเลขประจำตัวก็ออก  และที่น่าแปลกใจคือ...น้องอิ๊บเป็นน้องรหัสผม   มันทำให้การเข้าถึงอิ๊บเป็นไปได้ง่ายขึ้น  แต่จะว่าไป...มันก็ไม่ง่ายมากมายนัก  วันนึงอิ๊บพาแฟนมาที่คณะ  แฟนของน้องอิ๊บเรียนอยู่ ม เกษตร ซึ่งห่างไกลกันมาทีเดียว    แต่ไอ้โอ๋เตือนให้ระวังตีนไว้  ผมก็คงต้องเชื่อมันแหละเพราะเคยโดนมาแล้ว   ผมเลยระวังตัวมากขึ้นและขีดเส้นสำหรับอิ๊บให้เป็นเป็นน้องรหัสเท่านั้น  แต่ยังไง...ผมก็สนใจอิ๊บอยู่ดี

   "น้องอิ๊บ... เสาร์นี้มีรับน้องมหาลัย  มามั๊ย  ต้องค้างนะ"
   "พี่ก้องคะ  อิ๊บไม่สะดวกเลยค่ะ  แม่ไม่อยากให้มาค่ะ  แฟนก็ไม่อยากให้มา"
   "พี่ว่ามาเหอะ..  ยังมีเวลา   อาทิตย์หน้าแน่ะ  ขอแม่เลย...  กลัวไรเหรอ  พี่ๆผู้หญิงตั้งหลายคน  พี่โอ๋ช่วยดูแลก็ได้นะ  มาเหอะนะ"
   "อืมม์ อิ๊บอ่ะอยากมา  แต่คนอื่นๆเค้าห่วง..."
   ............................................................................

   วันนี้พฤหัสแล้ว... และพรุ่งนี้จะรับน้องมหาลัย
วันนี้ผมเลิกเรียนคาบสุดท้ายก็สี่โมง  ระหว่างผมรอไอ้โอ๋และไอ้เอ็มเพื่อไปหาอะไรกินนิดหน่อยก่อนกลับมาเตะบอล   น้องอิ๊บก็เดินเข้ามาหวัดดีผม  สีหน้าเธอวันนี้ไม่ค่อยแจ่มใส  ผมทักทายและถามสารทุกข์สุกดิบซึ่งมันเป็นเรื่องเรียนซะมากกว่า   ผมคุยกะน้องรหัสครู่นึงจนอิ๊บขอตัวกลับบ้าน  เธอเดินออกไป  ผมมองตามหลังเธอ  จนน้องไปเจอกะผู้ชายคนนึง    อ้อ... อิ๊บไปกะแฟนของเธอนี่เอง....

เอ๊ะ...แต่เหมือนมีไรผิดปกติอยู่..

การคุยของสองคนแม้มันจะห่างไกลจากที่ผมนั่งอยู่และผมไม่ได้ยินที่ทั้งสองคุยกัน  แต่เหมือนสองคนนั้นไม่ได้คุยด้วยกันดีๆเท่าไรนัก  น้องอิ๊บเอามือไปผลักแฟนอย่างจริงจัง  ส่วนผู้ชายก็ผลักอิ๊บแรงๆเหมือนกัน  ผู้ชายพูดอะไรไม่ได้ยิน  แต่ท่าทางมันกระโชกใส่น้องอิ๊บ  ที่ผมนั่งอยู่มันไกลพอควร  ผมเห็นท่าไม่ดี  ผมลุกขึ้นยืน  แล้วไม่นานนัก  ผู้ชายก็โยนหนังสือใส่หัวน้องอิ๊บจนกระดาษปลิวกระจาย  ก่อนจะผลักหน้าเธออย่างรุนแรง  จนอิ๊บเสียหลักลงไปฟุบกับพื้น   เฮ้ย...แม่ง  มากไปแล้ว....   ผมพรวดพราดวิ่งไปทันที  แต่ช้ากว่าที่ไอ้ผู้ชายนั่นวิ่งหนีไป

   "อิ๊บ  อิ๊บ  อิ๊บ  เป็นอะไรหรือเปล่า..."

   น้องรหัสผมร้องไห้น้ำตานองหน้า เสื้อผ้าเธอเลอะเปื้อนฝุ่นดิน  หนังสือ สมุด  ชีท  กระดาษ ปลิวไปทั่ว  อุปกรณ์เครื่องเขียนเธอตกกระจายเต็มพื้น    ผมตรวจสอบว่าอิ๊บโดนทำร้ายมากกว่าที่ผมเห็นหรือเปล่า

   "อิ๊บ  เจ็บตรงไหนมั๊ย"

   เธอร้องไห้สะอื้น  เธอส่ายหน้าแล้วลุกขึ้นตามเก็บกระดาษที่ปลิวไปอย่างน่าสงสาร   ไอ้โอ๋และไอ้เอ็มวิ่งตามมาช่วยกันเก็บกระดาษและสิ่งของที่หล่นกลาดเกลื่อน  ก่อนพวกเราพาอิ๊บกลับมาที่โต๊ะประจำ.... ไอ้โอ๋ช่วยน้องปัดเสื้อผ้าจากฝุ่นที่เลอะเต็มตัว   อิ๊บผู้สดใส  กลับกลายเป็นเงียบ ซึม และไม่พูดอะไร  ไม่ว่าใครจะถามอะไรก็ตาม  เธอเอาแต่ร้องไห้ๆๆๆๆ และ ร้องไห้

   "แกสองตัวไปโรงอาหารก่อนเลย  เดี๋ยวชั้นคุยกะน้องเอง  ให้ผู้หญิงเค้าคุยกัน"

   ผมพยักหน้าชวนไอ้เอ็มเดินออกมา
   "มึงอย่าบอกนะว่าฟันน้องเค้าไปแล้วผิดใจกัน..."
   "เชี่ย  ไอ้เอ็ม  มึงเห็นกูเป็นไงวะเนี่ย  กู...ไม่เกี่ยวเลย  กูเป็นพระเอก...ไปช่วยน้องเค้า"
   แล้วผมก็เล่าเรื่องที่ผมเห็นให้ไอ้เอ็มฟัง 
"สงสัยทะเลาะกะแฟนแหละ  คงไม่มีไรมากหรอก"
"แล้วมึงทะเลาะไอ้โอ๋นี่...ก็แบบนี้เหรอ   เชี่ย มันมากไปนะ....ผลักหน้าจนหกล้มเนี่ย"

   เรามาถึงโรงอาหาร  ผมสั่งลูกชิ้นมานั่งรออยู่ครู่นึง  โอ๋ก็เดินกอดน้องอิ๊บมาร่วมโต๊ะ  แต่ก่อนมาถึง...
   "เฮ้ย...เอ็ม  เดี๋ยว..ไม่คุยเรื่องเมื่อกี้นะ  น้องไม่สบายใจ  แล้วเดี๋ยวเราคุยถามกะโอ๋ทีหลังละกัน"
   ......................................................................

   หลังจากกินอะไรนิดหน่อย  เราส่งน้องอิ๊บขึ้นรถเมล์กลับบ้าน  แล้วเราสามคนก็นั่งคุยกันที่ป้ายรถเมล์นั่น
   "คืองี้... แฟนของน้องอิ๊บเค้ามารับ  แต่เค้าทะเลาะกันมาก่อนแล้ว  คือไอ้แฟนอ่ะ..จะมาขอคืนดี  แล้วคุยกันเรื่องไรยังไง   อิ๊บไม่ยอมบอก  แล้วก็เลยทะเลาะกัน  แล้วแฟนก็ขอเลิก..."
   "โธ่...ไอ้ห่าโอ๋  มึงเนี่ย  กูอ่ะ ฝากความหวังเต็มเปี่ยม  แล้วมึงไปสืบได้มาแค่เนี้ย"
   ผมผลักหัวไอ้เพื่อนหลังสวนของผมอีกครั้งโดยไม่เกรงใจแฟนมันที่นั่งใกล้ๆ  ไอ้เอ็มก็เลยผลักหัวผมกลับแก้แค้นให้แฟน  ก่อนเราจะเตะกันไปมาอีกแป๊บนึง
   "แต่อย่างนึงคือ น้องเค้าบอกว่าเค้าจะมารับน้องหละนะ  พรุ่งนี้จะเอาของมาเลย....  พวกแกช่วยกันดูแลแล้วกัน"

   ผมดีใจนะครับที่น้องรหัสผมจะมางาน  ผมว่าน้องเค้าตัดสินใจถูกแล้วละ  เวลาที่เศร้า...อย่าอยู่คนเดียว จะได้ไม่ฟุ้งซ่าน  น้องอิ๊บก็มาจริงๆ  เธอแบกเป้สีชมพูใบโตมาแต่เช้า  ผมเจอเธอก็เลยรับเป้เพื่อเอาไปเก็บไว้ที่ห้องกิจกรรมให้ก่อน   วันนี้เราเรียนกันตามปกติ  งานรับน้องในมหาลัยของเราเริ่มกันตอนเย็น  พอเลิกเรียน 4 โมง..ก็เหมือนกดปุ่มปล่อยม้าแข่งแหละครับ   ทุกคนร้องเล่นกระโดดโลดเต้นอย่างมีความสุขสนุกสนานทั้งพี่ทั้งน้อง   เรื่องสถานที่ของผมเสร็จเรียบร้อยก็ไม่มีอะไรมากแล้ว  ผมใช้เวลาที่เหลือสังเกตการณ์น้องอิ๊บของผมอยู่ห่างๆ  ไอ้โอ๋และไอ้เอ็มก็ทำอะไรของมันเยอะแยะ  ผมไม่ค่อยอยากไปยุ่งกะมัน

   ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีจนถึงช่วงที่จะต้องอาบน้ำ  โอ๋พาน้องอิ๊บไปกะน้องๆผู้หญิง  ส่วนผมกะไอ้เอ็มก็ดูแลจัดการน้องๆผู้ชาย  มันน่าจะเรียบร้อยดี  แต่ว่า....

   "พี่ก้อง  เป้ของอิ๊บอยู่ไหนคะ...."
   "อ้าว  พี่กองรวมไว้ไงกะกองผู้หญิงไง..."
   "กองไหนกัน...ไอ้ก้อง  เนี่ยเค้าย้ายของผู้หญิงไปหมดแล้ว  กูไม่เห็นจะมีเป้ชมพูเลย"
   
   ผมตัวเย็นวาบ  รีบวิ่งขึ้นไปดูที่ผมวางเป้ไว้พร้อมกับน้องอิ๊บและไอ้โอ๋   มันไม่มีแล้ว...  ผมเดินหาจนทั่วห้องก็ไม่เจอ   ด้วยความบังเอิญ..ผมสะดุดผ้าม่านทำเวที  และเห็นเป้น้องอิ๊บจมอยู่ในกองผ้านั้น  ผมยื่นคืนให้  ไอ้โอ๋รีบลากน้องหายไปทันที  แต่ไม่นานนักมันก็ลากน้องกลับมาที่ผมใหม่

   "ก้อง  ทำไงดี  ห้องเต็มแล้วอ่ะ  ไม่มีช่องจะให้น้องอิ๊บลงเลย... แกเป็นฝ่ายสถานที่อ่ะ  จัดการให้น้องหน่อยดิ"
   "เฮ้ย  ห้องต้องพอสิวะ   กูเผื่อแล้วนะ  มีตั้ง 4 ห้องแล้ว"
   "เผื่อห่าอะไรวะ  มึงเอ๊ย...กูให้รายชื่อไปแล้ว  เสือกขอยืมห้องมาแค่ 4   มึงควรเตรียมไว้ 5 สิวะ  เผื่อไว้หน่อย  มิน่า  กูว่าทำไมแม่งแน่นชิบหายแต่ละห้อง....  เอาหละ  แต่ของอิ๊บทำไง...."
   "เออ เดี๋ยวกูจัดการให้  มึงไปดูน้องเหอะ"

   ผมผิดเองจริงๆครับ  ผมลืมเผื่อไว้  อย่างว่าแหละ  ผมไม่เคยจัดงานแบบนี้ 
   "อิ๊บ  ไปนอนที่อื่นได้มั๊ย"
   "อิ๊บไม่กล้านอนคนเดียวนะ  อิ๊บกลัว"
   "เออ....เดี๋ยวพี่ให้พี่โอ๋ไปนอนเป็นเพื่อน"
   
   ผมจัดการโทรศัพท์หาไอ้นุ้ยเพื่อนซี้หัวหน้าชมรมคนนึง  โชคดีที่มันมางานรับน้องมหาลัยครั้งนี้ด้วย  และโชคดีที่มันเอากุญแจห้องชมรมมันมาด้วย  ผมไปสิงห้องชมรมนี้บ่อยเมื่ออยู่ค้างมหาลัยเพราะว่ามันใกล้คณะผม  และที่ดีมากที่ผมชอบมากคือมีห้องน้ำและห้องอาบน้ำด้วย  แต่ที่ไม่ดีคือยามคอยจะไล่พวกเรากลับตอน 3 ทุ่ม  แต่ผมแอบมาอยู่บ่อยๆจนผมรู้ว่ามีทางขึ้นได้อีกทางนึง   ผมพาอิ๊บมาและขึ้นทางลับไปชั้นสาม  เรามาถึงก็หกโมงกว่าแล้ว  ทั้งตึกเริ่มมืดและเงียบสนิท แม้ข้างนอกจะได้ยินเสียงตีกลองร้องรำทำเพลงอยู่ก็ตาม

   "พี่ก้อง อิ๊บกลัวนะ..."
เธอเดินเข้ามาจับมือผมแน่น  ผมจูงเธอขึ้นบันไดมา  ผมรู้ว่าไฟเปิดตรงไหน  แต่ผมไม่เปิดไฟ เพราะว่ายามจะเห็นทันที   จากจับมือเธอเดินเข้ามากอดแขนผม
"พี่ก้อง  อิ๊บไม่อยู่ที่นี่ได้มั๊ย  อิ๊บกลัวจริงๆนะ"
"ไม่ต้องกลัว...  เดี๋ยวพี่โทรตามไอ้โอ๋มานอนเป็นเพื่อน"
"พี่โอ๋เค้าคงไม่ว่างมาหรอกพี่  เค้าต้องดูทางโน้น..."
"ไอ้โอ๋ไม่มา  พี่จะมานอนเป็นเพื่อนแทน  อิ๊บรังเกียจพี่มั๊ยอ่ะ"

อิ๊บยังไม่ทันตอบ  เรามาถึงหน้าห้องก่อน  ผมไขกุญแจเข้าไปและเปิดไฟในห้อง  น้องอิ๊บเห็นสภาพห้องแล้วก็ดูสบายใจขึ้น  ห้องก็เป็นสี่เหลี่ยม 4 เมตรคูณ 5 เมตร  แม้จะเล็กแต่สะอาด..ไม่รกเป็นรังหนู  ข้าวของเป็นระเบียบ  มีโซฟาอยู่ตัวนึงที่ผมใช้นอนเป็นประจำ  และก็มีเตียงพับ 1 ตัว  โต๊ะกลางและเก้าอี้สี่ห้าตัว  พัดลม 2 เครื่อง  มีตู้ใส่เอกสาร 2 ใบ ด้านหลังตู้ก็ไว้ข้าวของต่างๆ  ที่ดีคือห้องนี้มีหน้าต่าง   

"น้องอิ๊บนอนหลังตู้นี้นะ เย็นหน่อย  พี่นอนตรงนี้ประจำแหละ  เดี๋ยวพี่นอนที่โซฟาก็ได้  พี่จัดที่ให้นะ  ตอนนี้อิ๊บไปอาบน้ำก่อน  เร็วๆหละ  เพราะเหลือครึ่งชั่วโมงเค้าจะรวมกิจกรรมกลางคืนแล้ว"
ผมพาอิ๊บไปห้องอาบน้ำแม้จะเปิดไฟ  แต่ถ้าอยู่คนเดียวมันก็เงียบน่ากลัวเหมือนกัน  อิ๊บเอาเป้ของเธอเข้าห้องน้ำไป
"พี่ก้อง  อย่าไปไหนนะคะ  อยู่กะอิ๊บที่นี่แหละ  รออิ๊บด้วย  อิ๊บกลัว..."
"ได้  พี่รอหน้าประตูที่อิ๊บอาบน้ำแล้วกัน..."

อิ๊บกดล้อคประตูห้องอาบน้ำ  ผมนั่งลงกับพื้น  แล้วจากนั้น..ผมได้ยินทุกอย่างเพราะมันไม่มีเสียงอะไรอื่นอีกแล้ว  ได้ยินเธอถอดเสื้อ  ถอดกางเกงของเธอ  ถอดกางเกงใน   ผมจินตนาการตาม..แล้วผมเองก็ขนลุกขึ้นมาทันที  ส่วนล่างผมเริ่มมีอาการน้อยๆ   เฮ้ย...ผมทำไรวะเนี่ย   น้องอิ๊บเปิดน้ำแล้ว  ที่นี่ไม่มีน้ำอุ่น  เธอเปิดน้ำและเริ่มอาบ  ผมได้ยินเธอเอามือถูตัว  ได้กลิ่นสบู่เหลวที่เธออาบน้ำ  ผมเห็นฟองจากที่เธอล้างตัวไหลตามพื้นออกมา  เธอปิดน้ำแล้ว  และเธอกำลังเช็ดตัวอยู่  ผมได้ยินเธอกำลังใส่กางเกงใน  และเธอกำลังคุ้ยเสื้อผ้า  และกำลังใส่มัน 

"เสร็จแล้วพี่ก้อง  ขอบคุณนะคะ"
"อืมม์  ไปๆ  เร็วๆ  อีก 15 นาทียังเดินไปทัน"
...................................................................

"ไอ้ก้อง  แกเอาน้องอิ๊บไปไว้ไหน...."
"เออ น่า บอกไม่ได้   แต่จัดหาที่นอนให้ได้แล้วกัน..."

ผมตัดสินใจไม่ให้ไอ้โอ๋มานอนเป็นเพื่อนอิ๊บแล้ว  ผมคิดว่าผมน่าจะมานอนเอง  เพราะไม่งั้น จะมีคนรู้ทางลับเข้าชมรมมากขึ้นอีกคน  เดี๋ยวหากยามจับได้จะเป็นเรื่องมากมายและผมอาจมาที่นี่ไม่ได้อีก

"เฮ้ย..แก  แล้วใครนอนเป็นเพื่อนน้อง"
"ไม่ต้องห่วงหรอก  ปลอดภัยแน่นอน  เอาน่า...เชื่อกูสิ  กูพาไปนอนอีกตึกนึง  ไม่ต้องห่วง  มึงมีเบอร์น้อง  โทรตามได้แหละ"

ไอ้โอ๋ไม่มีเวลามาติดใจเอาความและวิ่งไปทันทีเมื่อรู้ว่าอิ๊บมีที่นอนแล้ว   เธอเชื่อใจผม  เธอก็ไม่สนใจว่าเกิดอะไรขึ้นอีก  ไอ้โอ๋มันไปรับงานฝ่ายบ้าอะไรของมันไม่รู้  ประสานงานอะไรนั่นนี่  เห็นยุ่งชิบหายวุ่นวายไปหมด    กิจกรรมเย็นนั้นก็ไม่มีอะไรมากมาย  น้องๆก็กินข้าวกันและมีซุ้มภาคกลางคืนอีกเล็กน้อยที่ไม่ได้เรียกเหงื่อมากมายนัก  ทุกคนแยกย้ายตอนสี่ทุ่ม  ไอ้โอ๋พาน้องเดินเป็นแถวไปส่งที่ห้อง   ผมดึงมืออิ๊บออกจากกลุ่มและเดินลัดเลาะตึกไม่ให้มีคนเห็น และพาเธอขึ้นห้องชมรมไป   แม้ว่าน้องอิ๊บเริ่มคุ้นเคย แต่ขากลับมันก็ยิ่งมืดและน่ากลัวกว่าช่วงเย็น  ทั้งมืดและเงียบ  และยิ่งผมไม่เปิดไฟทางเดินด้วยแล้วมันยิ่งน่ากลัวมากเป็นพิเศษ จนน้องอิ๊บกอดแขนผมแน่น   พอขึ้นมาถึงห้องชมรม  ผมเข้าไปจัดที่ทางให้เธอ  กางเตียงพับ  เอาผ้าห่มและหมอนมาให้  ก่อนที่จะดึงเธอมานั่งกินน้ำคุยกัน  ผมแกะถุงมันฝรั่งทอดออกและยื่นให้เธอ

"อิ๊บ...   น้องอิ๊บจะเล่าให้พี่ฟังมั๊ยว่า...เมื่อวานเกิดอะไรขึ้น"
"อืมม์  พี่ก้อง  อิ๊บยังไม่ได้ขอบคุณพี่เลยที่เมื่อวานช่วยอิ๊บ"
"เออ ไม่เป็นไรหรอก  แต่ว่าเมื่อวานเกิดอะไรขึ้น...."

อิ๊บเล่าเรื่องราวของเธอให้ผมฟังหมดทุกอย่าง  น้องอิ๊บกะแฟนของเธอคบกับมาตั้งแต่เรียน ม 6 ที่ต่างจังหวัด   แฟนไปเรียนคณะประมง อีกมหาลัย  แต่ยังไปมาหาสู่  อิ๊บเล่าว่า แฟนเธอพยายามที่จะขอมีอะไรกะเธอมานานแล้ว  แต่อิ๊บผลัดผ่อนเรื่อยมา   ยิ่งตอนที่ทั้งสองคนเข้ามหาลัยได้ด้วยแล้ว  แฟนยิ่งรบเร้า  จนวันนึงเธอไปหาแฟนที่มหาลัยของแฟน  ก็เห็นแฟนเดินจูงมือกับผู้หญิงคนนึง   เธอก็เริ่มไม่พอใจ  หลังจากที่ไปเคลียร์กันที่หอของผู้ชาย  น้องอิ๊บก็มีอะไรกะแฟนเป็นครั้งแรกโดยที่เธอไม่เต็มใจนัก   แฟนเธอไม่ได้ป้องกันอะไร  และกลายเป็นน้องอิ๊บเองที่ต้องแบกหน้าไปซื้อยาคุมฉุกเฉิน  น้องอิ๊บเลยอยากลองใจแฟนว่ารักเธอจริงหรือต้องการแค่เรื่องแบบนั้น  วันที่เกิดเรื่อง...อิ๊บก็เลยแกล้งบอกแฟนว่าท้อง  ซึ่งแฟนเค้าปฏิเสธว่าไม่ใช่ลูกเค้า  ยิ่งไปกว่านั้นยังต่อว่าอิ๊บว่าเอาลูกมาข่มขู่และอีกหลายเรื่องจนถึงขั้นที่แฟนเธอบอกเลิกไป  เธอถึงรู้ว่าแฟนเธอไม่ได้รักเธอเพราะรักเธอ  แต่เพียงแค่ต้องการตัวเธอเท่านั้น  เธอก็เลยเสียใจมาก  แต่ตอนนี้ทำใจได้แล้ว  อิ๊บเล่าแล้วน้ำตาก็ไหลออกมา 

ผมไม่น่าไปรื้อแผลใจของเธอเลย  มันเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานนี้เอง    ผมเดินเข้าไปที่อิ๊บและโอบตัวเธอไว้เพื่อให้กำลังใจสาวน้อยน้องรหัสผม  ผมไม่รู้จะมีคำพูดอะไรไปปลอบน้อง  ผมก็ไม่ใช่คนดีอะไร  มิหนำซ้ำน่าจะเลวกว่าแฟนน้องอิ๊บอีก  แต่...เอ๊ะ....น้องอิ๊บไม่ปฏิเสธที่ผมกอดเลยแฮะ  เธอยอมให้ผมกอดนานเท่านาน

ผมเอามือจับอิ๊บหันหน้ามาหาผม  ผมมองตาสาวน้อยและยิ้มให้
"ช่างมันเหอะอิ๊บ  อดีตมันแก้ไม่ได้แล้วหละ  เดินหน้านะ  ในมหาลัยยังมีคนดีๆอีกหลายคน"
"พี่ก้องไม่มีแฟนเหรอคะ"
"5555 เอากี่คนล่ะ  เฮ้ยยยยย ล้อเล่น  มีสิ..."
"เฮ้ย...พี่ก้อง  จะว่าไป  อิ๊บแอบคิดว่า...พี่โอ๋ชอบพี่นะ  แต่พี่โอ๋เป็นแฟนพี่เอ็ม..."
"ช่าย  ไอ้โอ๋เป็นแฟนไอ้เอ็ม"
"พี่..  ผู้หญิงเค้าดูกันออก  พี่โอ๋มาหาพี่บ่อยมากๆ  เวลาคุยกะพี่เนี่ย...น้ำเสียงก็บอกได้... พี่ชอบพี่โอ๋มั่งมั๊ย"

ผมเงียบไป  จริงสินะ  ผมชอบไอ้โอ๋มั่งมั๊ย  ชอบสิ  แต่ผมตัดใจเพราะไอ้เอ็มเคยขอ  ผมเลยคบโอ๋เป็นแค่เพื่อนที่ผมรักเท่านั้นแหละ  แฟนผมมีคนเดียวคือซาย่า  ผมเคยคิดว่าสักวันหนึ่งหากผมมีซาย่าเป็นภรรยาผมจริงๆ  ผมจะเอาแฟนที่มากมายของผมไปไว้ที่ไหนยังมั่ง  คงต้องมีคนเสียใจมากมาย

"ไม่หรอก  โอ๋เป็นแฟนเอ็มจริงๆ  ไอ้เอ็มก็เพื่อนพี่  เราสนิทสนมเพราะเป็นเพื่อนกันมาก่อน  แล้วโอ๋มันก็เรียนกะพี่ค่อนข้างบ่อยเพราะเลขที่ใกล้กัน  เอาหละ  พี่ก้องจะไปอาบน้ำแล้ว  อิ๊บอยู่ห้องได้มั๊ย"

สาวน้อยมองรอบห้อง
"ไม่เอาอ่ะ  ขออยู่ใกล้ๆพี่นะ"
 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[magna67t]

แฟนคลับของสาวญี่ปุ่นเรียกร้องช่วงที่ก้องไปหาพวกเธอ
รอแป๊บนะครับ  ภาคหน้า เต็มๆ..เลยครับ

ชีวิตของก้องยังคงเดินต่อไป
แม้ว่าพี่ตาลจะเป็นสาวซิงคนที่ 23 แล้ว
แต่ยังมีสาวๆที่ไม่ซิงอีกมากมายก่ายกองที่ก้องยังคงต้องไปเจอ

ค่อยอ่านกันไปนะครับ
ยังไม่จบง่ายๆครับ สำหรับภาค 7

ขอบคุณทุกคอมเม้นต์นะครับ

[catoon]

จัดปลอบใจให้น้องเค้าหน่อย

[natt4556]

เพราะรักเพื่อน เลยต้องห้ามใจที่รัก

แต่เท่าที่มีก็เยอะแล้วนาาาา

[Kompaphat]

มีน้องใหม่มาให้อีกแล้ว

[Chananon Therdsitti]

อิ๊บได้สามีคนที่สองชื่อก้องแน่ๆๆ

[bisovon]

จัดไปสักทีปลอบใจน้อง

[Narong Jaidee]

น้องอิ๊บไม่รอดแน่นอน

[xtazy]

น้องคงตามเข้าไปอาบน้ำด้วยสิ อยู่นอกห้องแล้วกลัว ตามเข่าไปเสียวกว่า

[cobra888]

ก้อง สุดจะฮ้อต

[test1234]

ได้น้องรหัสแล้วมั้งคืนนี้

[SK0001]

จะได้รับน้องคืนนี้เลย

[xxabxx]

เสร็จสิ มีน้องรหัสถูกใจสเปคแบบนี้ ไม่น่ารอดเสือก้อง

[sakornsaeng]

เรียบร้อยโรงเรียนก้อง

[tuktong21]

ชะตาหมึขาด