ชะตาสวาท : EP.36

[bigaud]

" ตัวละคร สถานที่ องค์กร และเหตุการณ์ทั้งหมดในเรื่องเป็นเรื่อง สมมุติและแต่งขึ้น ผู้อ่านควรใช้วิจารญาณในการเสพ"


EP.36 : สงสาร/สมเพช/สังเวช


หลังจากจากกลับมาจากญี่ปุ่นมาได้นานกว่าสองเดือนแล้ว ถ้ารวมๆกับที่
ผมเกิดเหตุโรคร้ายมาได้เวลาก็ผ่านมาร่วมปีกว่าแล้วถึงแม้ว่าสภาพโดยรวมร่างกายของผมที่ก็เริ่มดีขึ้นสามารถยืนเดินทำกิจวัตรต่างๆได้แต่มันถึงจะเป็นอย่างนั้นมันก็ทำให้ชีวิตของผมนั้นเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง จากเคยเดินหรือวิ่งได้ ก็กลายมาเป็นต้องเดินด้วยความไม่มั่นคง มือซ้ายและแขนซ้ายจากเคยใช้งานหยิบจับได้ก็กลายเป็นอ่อนแรงเกร็งเหยียดหงิกงอจนหยิบจับอะไรไม่ได้ถนัดแบบปกติถึงแม้จะพอมีแรงก็ตามด้วยสภาพเส้นประสาทส่วนปลายของมือและนิ้วของคนเราที่ปกติก็จะฟื้นตัวยากอยู่แล้ว และนั่นเลยทำให้ผมขับรถเองไม่ได้มาตั้งแต่นั้นมา  มีเพียงแขนและขาขวาเท่านั้นที่ใช้งานได้ปกติ และแน่นอนกิจกามต่างๆของผมกับมน ก็ต้องเปลี่ยนแปลงไปด้วย
ข้อจำกัดของสภาพร่างกายของผมเอง จนกิจกรรมสวาทของเรากลายเป็นเรื่องรองในสายตาของมน ที่เธอแสดงออกมาเมื่อผมและพูดถึงเรื่องเซ็กส์ของเราด้วยเธอมุ่งห่วงสุขภาพและชีวิตของผมที่สำคัญกว่าเรื่องพรรค์นั้นไปแล้วในความคิดของเธอใน ณ ตอนนี้ แต่สำหรับผมนั้นกลับตรงข้ามตราบใดไอ้นั่นยังใช้งานได้ผู้ชายทุกคนก็คงยังมีความต้องการแต่ผมที่สภาพร่างกายเป็นแบบนี้จึงต้องเก็บความรู้สึกนั้นไว้เพียงคนเดียวไว้ภายในใจด้วยความไม่อยากให้มน ลำบากใจจนกลายเป็นพี่เหลียง ที่กลายมาเป็นคนคุยและคอยช่วยเหลือในด้านโลกด้านดาร์คไซด์ของผมนี้มาอย่างเต็มใจ อาจด้วยเพราะเขาอาจรู้สึกว่าต้องตอบแทนผมที่ทำให้เขาได้ผู้หญิงอย่าง แอน มาครอบครองก็ได้ กามกิจของผมและมน นั้นเราสองคนจึงเป็นอะไรที่เรียบง่ายมากๆและเป็นท่วงท่าอะไรที่ทำให้มน รู้สึกไม่ห่วงจะกระทบกับร่างกายของผมนั่นเอง โดยเธอยอมที่เป็นฝ่ายเสียสละให้ผมได้เสร็จกิจในทุกครั้งที่ผมเกิดต้องการพร้อมประโยคที่เธอเอ่ยทุกครั้ง
"มน ไม่อะไรหรอกเรื่องพวกนี้ เอาที่เติมโอเคแล้วกันนะ"
โดยเอาจริงๆ แล้วผมก็เห็นใจเธอไม่น้อยเช่นกันแต่ทำยังไงได้ร่างกายผมมันทำได้แค่นั้นในความคิดของมน ที่เธอมีความคิดที่ตั้งอยู่บนพื้นฐานของความเป็นห่วงสุขภาพร่างกายผมเป็นตัวตั้งนั่นเอง  ครั้นผมนึกสนุกอุตริจะทำเหมือนคนปกติเขาทำกันหรือจะทำอะไรแผลงๆขึ้นมามน ก็จะรีบร้องห้ามไปเสียทุกครั้งนั่นเอง 
จนมาถึงวันนี้ผมที่กำลังเก็บลิ้นชักบนโต๊ะทำงานของผมอยู่ ก็ไปพบกับสิ่งของบางอย่างที่มันหายไปจากความทรงจำของผมมาร่วม 8 ปี มันคือแฟลชไดร์ฟ ที่มีการเขียนกำกับไว้ว่า "pink" ผมหยิบมันขึ้นมามองอย่างสนใจ
.
.
.
.
ขณะเดียวกันนั้นตลอดเวลาที่ผ่านไปเป็นเวลาร่วม 8 ปีกว่า แล้ว นับจากที่พิงค์ ได้พบกับผมในวันนั้นที่เป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่ผมก็หายไปจากเธอไปเฉยๆ ด้วยคำพูดของพี่เหลียง เมื่อตอนวันนั้นจนมาในวันนี้
แต่ในขณะที่อีกฟากฝั่งหนึ่งในเมืองหลวง มีผู้หญิงหญิงคนหนึ่งที่ขณะนี้กำลังนั่งทำงานอยู่ ที่อาคารสำนักงานของเธอ ใช่แล้ว เธอคือ พิงค์ นั่นเองขณะที่เธอก็เหลือบไปอ่านข่าวที่พาดหัวใหญ่บนเวปไซต์หนึ่ง
'คลิปหลุดนางเอกฮอลลีวู้ดเกลื่อนอินเตอร์เน็ต'
พิงค์ ที่อยู่ๆเธอก็นึกถึงเรื่องคลิปของเธอกับเติม ที่เธอพยายามจะขอเอามาลบในตอนเมื่อ 8 ปีก่อนนั้นขึ้นมา หลังจากเธอที่เธอนึกนึกได้ว่าเติม มีคลิปของเธออยู่ ในตอนนั้นเธอก็พยายามติดต่อเพื่อจะลบคลิปนั้นให้ได้แต่ก็ไม่สามารถติดต่อเติม ได้ไม่ว่าจะช่องทางไหนที่เธอพยายามหาแล้วก็ตาม พิงค์ จึงถอดใจและคิดว่าเรื่องคงจบแล้ว  เธอเลยตัดใจจะลืมเรื่องราวและได้กลับมาใช้ชีวิตให้เป็นปกติจนได้แต่งงานกับชาติ  ไปเป็นภรรยาผู้ซื่อสัตย์ของสามีตามที่ตั้งใจไว้ถึงแม้จะมีบางช่วงเวลาที่เธอหวนคิดถึงรสสวาทของชายผู้เป็นอดีตแฟนเก่าในเหตุการณ์ครั้งนั้นบ้างก็ตาม แต่ตลอด 8 ปีกว่า ที่ผ่านมา พิงค์ ก็จะไม่เคยนึกถึงเรื่องราวเลวร้ายที่เกิดกับเธอให้ลำบากใจของเธอเลยแต่แล้ว
.
.
.
ในวันนี้ในวันที่เธอกลับมาถึงบ้านเร็วกว่าปกตินั้นจะทำให้การตัดสินใจของผมและเธอจะบังเอิญใจตรงกันอย่างไม่น่าเชื่อว่าจะเกิดเหตุการณ์เช่นนั้นได้
ในช่วงตอนเวลาบ่าย 2 โมง เมื่อเธอก็กลับมาถึงบ้าน
" ชาติ มายังจ๊ะ แม่ " พิงค์ ถามถึงสามีกับแม่สามีของเธอ
"กลับมาแล้วเมื่อสายๆ แต่ก็บินไปเชียงใหม่ต่อเลยน่ะพิงค์ ตาชาติ ไม่ได้บอกเหรอ" แม่สามี บอกผู้เป็นลูกสะใภ้ของเธอไป
พิงค์ ที่เพิ่งนึกขึ้นได้ ว่าก่อนชาติ จะกลับมาจากภูเก็ตเมื่อเช้า ได้ไลน์บอกเธอเรื่องไปเชียงใหม่ต่อเลยไว้
"แล้วที่บ้านเรียบร้อยมั้ย คะ แม่อย่างอื่นมีอะไรไหม" หญิงสาวถามไถ่แม่สามีความเป็นไปช่วงที่เธอไปทำงานเหมือนเช่นเคย
"ก็ไม่มีอะไร น่ะพิงค์" แม่สามีรายงาน
"แล้วจะทานอะไรหน่อยไหมลูก เดี๋ยวแม่ทำให้" แม่สามีเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
"พิงค์ ยังไม่ค่อยหิวค่ะ เดี๋ยวหนูขอขึ้นไปอาบน้ำก่อนนะคะ" พิงค์ เดินกลับขึ้นมายังชั้นสองพอเดินเข้ามาถึงห้อง เธอก็แทบจะทิ้งตัวลงกับเตียง เพราะความเหนื่อยจากการทำงานที่เธอต้องประชุมตั้งแต่แปดโมง คิดได้ดังนั้น พิงค์ จึงเริ่มถอดเสื้อผ้าเพื่อเตรียมอาบน้ำ เธอค่อย ๆ รูดซิปชุดเดรสสีอ่อนลงด้วย ก่อนจะปลดชุดชั้นในออกจากร่างจนตอนนี้บนเนื้อตัวเหลือแต่ความเปลือยเปล่า ทันทีที่ร่างอวบขาวตามสไตล์คนจีนเดินเลี้ยวผ่านประตูห้องน้ำเข้าไปเผชิญหน้ากับกระจกบานใหญ่ ภาพที่สะท้อนกลับมาก็ฉายให้เห็นเรือนร่างที่สามีของเธอยังคงมองว่าสมบูรณ์แบบไม่มีเปลี่ยน แต่ในเป็นจริงแล้วไม่ใช่เลย วันนี้อยู่ๆ พิงค์ ก็นึกถึงเหตุการณ์เมื่อ 8 ปีก่อน มันก็กลับมาสู่ความคิดของเธออีกครั้ง ตอกย้ำเรื่องราวฉาวโฉ่ที่เกิดขึ้นเมื่อ 8 ปีก่อน อย่างแจ่มแจ้งจนเธอต้องรีบเบือนหน้าหลบหนีจากกระจก ไม่กล้าแม้แต่จะรับความจริง ว่าในห้วงเวลานั้นเธอก็รู้สึกสุขสมรื่นรมย์ไปกับมันด้วยเช่นกัน เธอเอื้อมมือบิดก๊อกเพื่อปลดปล่อยกระแสน้ำจากฝักบัวราดรดลงมาตั้งแต่หัวจรดเท้า
สายน้ำที่อบอุ่นไหลตกลงตามแรงโน้มถ่วงโลกผ่านไปตามส่วนโค้งส่วนเว้าของเรือนร่างอวบอัดถึงวัยจะผ่านเข้าสู่วัย 40 ปีไปแล้วก็ตาม พิงค์ บรรจงอาบน้ำด้วยสบู่และแชมพู แต่สิ่งที่ เติม อดีตแฟนเก่าฝากรสชาดในแบบแปลกใหม่เอาไว้เมื่อหลายปีก่อนนั้น ตอนนี้อยู่ๆ พิงค์ ก็มีความรู้สึกถวิลหาในรสสวาทที่ถึงจะไม่โลดโผนนักแต่มันยังคงฝังรากฐานลึกซึ้งเอาไว้อย่างแนบแน่น ในวันนี้เพราะเพียงแค่ลำน้ำไหลกระทบเข้ากับจุดอ่อนไหว มันก็ส่งผลให้ เธอรู้สึกเสียววูบวาบขึ้นมาอย่างน่าประหลาดใจกว่าทุกครั้ง แม้พิงค์ จะฝืนสะกดกลั้นไม่ให้โอนอ่อนไปกับอารมณ์หวั่นไหว แต่ก็ไม่อาจจะสลัดให้หลุดพ้นจากความรู้สึกนั้นไปได้เสียที สมองที่พยายามจะสั่งการให้ลืมแต่ร่างกายกลับเลือกที่จะนึกถึงและจดจำช่วงเวลาสวาทเหล่านั้น จนความกระสันกลับมาเล่นงานเธออีกครั้ง พิงค์ เริ่มเคลื่อนย้ายมือของตนไปตามกระแสอารมณ์อย่างไม่รู้ตัว มือซ้ายของเธอค่อย ๆ เลื่อนเข้าเกาะกุมหน้าอกหน้าใจและบีบนวดมันอย่างเนิบช้า ส่วนมือขวาก็ถลาลงเบื้องล่างเข้าหารอยแยกตรงกลางหว่างขา ก่อนจะเริ่มจินตนาการไปว่านิ้วของเธอคือลิ้นของอดีตแฟนเก่า พลันสมองก็หวนนึกถึงเหตุการณ์ในคืนนั้นอีกครั้ง .แม้เหตุการณ์ในคืนนั้นจะเกิดขึ้นมานานมาก แต่เรื่องราวกับเด่นชัดแจ่มชัดเจนจนถึงวันนี้เธอจำได้ไม่ลืมเลือน แล้วเธอก็ต้องตกใจอีกครั้งที่ในตอนนี้นิ้วมือของตนไม่ใช่แค่ลูบไล้ไปตามรอยแยกของร่องสวาทแต่มันกลับปักคาอยู่ในร่องสวาทจนมิด แค่เพียงเธอหวนนึกถึงท่วงทำนองรักในคืนนั้นที่เติม ปรนเปรอให้เธอจน พิงค์ ถึงกับหลุดเอ่ยพูดคนเดียวออกมา
" นี่เราเป็นอะไรไปแล้วเนี่ยพิงค์ บ้าจริง ๆ"
เธอถึงกับบ่นตัวเองก่อนรีบถอนสองนิ้วของตนออกจากร่องสวาทและกลับไปอาบน้ำชำระล้างร่างกายต่อจนเสร็จ  ก่อนจะเดินออกมาด้วยสวมชุดชั้นในจนเสร็จแล้วสายตาของ พิงค์ เหลือบเห็นสายโทรเข้าที่เธอไม่ได้รับกว่า 10 สายจากเบอร์ที่เธอไม่รู้จัก
พิงค์ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ก่อนตัดสินใจกดโทรกลับไปยังเบอร์นั้น
"ฮัลโหล ไม่ทราบว่าโทรมาเบอร์นี้ ไม่ทราบว่ามีอะไรหรือเปล่าคะ"พิงค์  เอ่ยถามเมื่อปลายสายที่เธอโทรไปรับสาย
"เอ่อ พิงค์ นี่เติม เองนะ" ปรากฏว่าปลายสายเป็นผม เอ่ยขึ้นทักไป
" อ่าว เติม เหรอ เป็นไงบ้างหายไปเลย พิงค์ ติดต่อหาเติม ไม่ได้เลยตอนนั้น" พิงค์ เอ่ยถามต่อ
" เอ่อ เติม มีเรื่องเลยไม่สามารถติดต่อพิงค์ ได้ น่ะ เอ่อ พิงค์ เติม ว่าจะเอาคลิปเมื่อตอนนั้นมาให้ตามสัญญาน่ะ ขอโทษที่ช้าไปหน่อยนะ" ผมเอ่ยตอบเธอกลับไป
"ได้ๆ  งั้นเดี๋ยว เติม เอาคลิปคราวนั้นมาให้พิงค์ ได้ไหม" พิงค์ ที่ได้ยินถึงกับรีบตอบรับเพื่อจะได้จัดการเรื่องที่ค้างคาใจเธอมาตลอด 8 ปีนั้นได้ซักทีด้วย
ผมที่ได้ยินก็โล่งใจที่พิงค์ ไม่ได้มีความรู้สึกโกรธหรือไม่พอใจอะไรผม ออกมาเมื่อพูดถึงคลิปตอนที่ผมทำไม่ดีกับเธอไว้
" ได้ แต่ตอนนี้ เติมขับรถเอาไปให้พิงค์ ไม่ได้นะ ไว้สะดวกๆค่อยนัดกันอีกที่แล้วกันนะพิงค์" ผมเอ่ยตอบกลับด้วยน้ำเสียงราบเรียบกลับไป
" อ่าว ทำไมล่ะเติม มันเกิดอะไรเหรอ" พิงค์ เอ่ยถามกลับผมมาด้วย ผมคิดว่าเธอคงคงแปลกใจกับคำพูดที่เธอได้ยินหรือเธอคงอาจจะกลัวว่าผมจะตุกติกอะไรกับเธออีกหรือเปล่าผมก็ไม่แน่ใจ
" ไม่มีอะไรหรอก พิงค์ ไม่ต้องรู้หรอก งั้น เติม ขอวางก่อนนะ" แล้วผมก็วางสายไป ปล่อยให้พิงค์ ที่คงยังไม่เข้าใจ ในเรื่องที่เกิดขึ้นไปอยู่ต่อไป
"ตึ้ง"
จังหวะนั้นเองเสียงข้อความไลน์จากโทรศัพท์ของผมดังขึ้นมาต่อเนื่องทันที ผมหยิบโทรศัพท์ของผมขึ้นมากดอ่าน
"เติม วันนี้มนกลับดึกเลยนะ ไม่ต้องรอนะ งานเข้าขอเคลียร์งานก่อน"
เป็นมน ที่ส่งข้อความมาหาผม หลังจากผมอ่านข้อความแล้วผมก็พิมพ์ข้อความตอบกลับไป
"โอเค ขับรถดีนะ ตอนกลับ"
"จ้า"
มน ตอบกลับมาพร้อมสติกเกอร์ไลน์รูปตัวการ์ตูนจูบกันส่งมาตามหลัง
เวลาผ่านไปอีกไม่กี่อึดใจ เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้นอีกครั้ง
"กริ้งๆๆ"
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็เห็นเป็นหมายเลขเบอร์เดิมที่ผมไม่ได้เมมไว้ ซึ่งก็คือเบอร์ของ พิงค์ ที่เธอใช้โทรหาผมเมื่อสักพักที่ผ่านมานั่นเอง
"มีอะไรหรือพิงค์" ผมรับสายเสียงน้ำเสียงอันราบเรียบ
"ตะเติม เติม เติม"
พิงค์ เอ่ยปากพูดกับผมทันทีที่ผมกดรับสายด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นดูเธอดูจะร้อนรนกระสับกระส่ายไม่น้อย ผมที่ได้ยินน้ำเสียงของเธอก็เดาว่าคงเพราะความสงสัยเรื่องของคลิปและเรื่องของผมที่ผมทำให้เธอค้างคาในใจนั่นเอง ก่อนที่พิงค์ ก็เอ่ยต่อ
"เรื่องคลิปเดี๋ยวพิงค์ ไปเอาคลิปตอนนี้เองแล้วกัน จะได้จบเรื่องเติมจะได้" พิงค์ เอ่ยต่อกับผมแต่ด้วยความอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับผมด้วยเธอก็เลยเอ่ยต่อ
"เกิดอะไรไม่ดีขึ้นหรือเปล่าเติม ถึงขับรถเอาของมาให้ไม่ได้"
พิงค์ เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงความเป็นห่วงเป็นใยในอีกฐานะหนึ่งของเธอก็คืออดีตแฟนเก่านั่นเอง ผมที่ได้ยินก็เลยเอ่ยกลับ
" เติม ทำกับ พิงค์ ขนาดนี้แล้ว พิงค์ ยังเป็นห่วงเติมอีก ขอบคุณจริงๆ"
ผมที่เอ่ยด้วยความซาบซึ้งจากใจจริงไป ก่อนที่ผมจะพูดต่อ
"เอ่อ คือที่เติมบอกว่าขับรถไม่ได้นะ เพราะเติมตอนนี้อ่อนแรงซีกซ้ายน่ะ เติม ไปผ่าตัดหลอดเลือดสมองเมื่อปีก่อนน่ะ ตอนนี้เลยไม่ได้ติดต่อพิงค์ กลับไปเรื่องคลิป"
ผมยกเรื่องสุขภาพของผมมาเล่าให้พิงค์ ฟังในเรื่องที่เกิดขึ้นกับผมเมื่อตอนปีก่อนทั้งๆที่มันไม่เกี่ยวกับเรื่องคลิปที่ผมไม่ยอมเอาไปให้เธอตามคำพูดเมื่อ 8 ปีก่อนเลยด้วยซ้ำ
".............................."
ตอนนี้ พิงค์ ที่ได้ฟังถึงกับอึ้งจนพูดไม่ออกไปครู่นึง ก่อนที่ผมจะเอ่ยขึ้นต่อ
"งั้นเดี๋ยวเย็นนี้เติมขึ้นแท็กซี่ เอาคลิปไปให้พิงค์ ที่บ้านแล้วกัน"
ผม เอ่ยด้วยน้ำเสียงน่าสงสารออกไป ทั้งๆที่ผมตอนนี้ยังไม่รู้เลยว่าปัจจุบันบ้านของพิงค์ เธออยู่ที่ไหนด้วยซ้ำ
"ไม่ได้ " พิงค์ เอ่ยปฏิเสธออกมาทันที
"............................"
การเอ่ยออกมาของพิงค์ ด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าวทำเอาผมถึงกับนิ่งเงียบ แต่พิงค์ ก็เป็นคนทำลายความเงียบนั้น
"เอ่อ...เติม งั้น เดี๋ยวเติม ไปหาพิงค์ ที่คอนโดพิงค์ แล้วกัน คอนโดแคร์ไลน์ แถวบ้านเติม น่ะ  เติม รู้จักนะ เติม ไปตึก A ห้อง 14A นะ แล้วเติม แวะไปเอาคีย์การ์ดที่นิติ พิงค์ จะโทรบอกนิติไว้ แล้วเดี๋ยวพิงค์ ตามไป "
พิงค์ ที่พูดอย่างรวดเร็วออกมาจนจบแล้ว พิงค์ ก็วางสายทันที
ผมที่ได้ฟังก็ถึงกับงง ไปชั่วขณะว่ามันเกิดอะไรขึ้น พิงค์ คิดอะไรอยู่
'เธอจะทำอะไร หรือเธอจะเอาคืนผมโดยล่อซื้อพร้อมหลักฐานของกลางแบบที่พี่เหลียง เคยเตือนผม แต่อีกด้านผมก็คิดว่ามันคงไม่เลวร้ายขนาดนั้นมั้ง '
จบความคิด ผมก็ลุกขึ้นเดินลงมาเอ่ยบอกคนที่บ้าน
"แม่ เติมออกไปบ้านเพื่อนหน่อยนะแถวๆนี้ ค่ำๆกลับนะ"
ก่อนจะเรียกรถแท๊กซี่นั่งออกมามุ่งสู่คอนโดแห่งหนึ่งที่เป็นจุดนัดหมาย ซึ่งมันเป็นเรื่องบังเอิญอย่างไม่น่าเชื่อที่บังเอิญพิงค์  ซื้อคอนโดไว้ปล่อยเช่าเอาไว้โดยตอนนี้ยังว่างไม่มีใครเช่าอยู่ แถมเป็นคอนโดที่อยู่ใกล้บ้านผมอีก  ไม่นานก็มาถึงคอนโด  ผมเลือกที่จะนั่งรอพิงค์ ที่ลอบบี้คอนโด แทนที่จะไปขอกุญแจสำรองห้องของพิงค์ แล้วไปรอที่ห้องตามที่เธอบอกไว้ ไม่นานนักแล้วก็มีรถ BMW X5 คันหนึ่งก็ขับเข้ามาภายในคอนโด ผมที่เดาว่าคงจะเป็นพิงค์ และก็ไม่ผิดจากที่ผมคิดไว้ เป็นพิงค์ ที่ก้าวลงมาจากรถ BMW X5 เดินตรงมาที่ลอบบี้
"อ้าว เติม ทำไมไม่ไปรอข้างบน"  พิงค์ เอ่ยด้วยท่าทีร้อนรนราวกับว่ากลัวใครจะมาเห็นเธอตอนนี้ แต่จริงแล้วในเวลานี้ก็ไม่มีใครเลยตรงบริเวณนี้แท้ๆ
"งั้นพิงค์ ขอขึ้นไปเอาของข้างบนก่อนนะเติม"  พิงค์ เอ่ยออกมาด้วยท่าทางที่ดูร้อนรนจนลืมว่าจริงๆแค่ส่งของกันตรงนี้ก็จบแล้ว ผมก็คิดไปว่าเธอคงกลัวใครจะมาเห็นเลยอยากจะไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุดหรือเปล่า
V
V
v

 


* อย่าลืมขึ้นไปช่วยกลับไปตอบโพลด้านบนกันด้วยนะครับ    (มาร่วมแชร์ความเห็นกันครับ)

Q: จะเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นหลังจากนี้ ?

1 . เติม ยื่น แฟลชไดร์ฟ ให้พิงค์ แล้วขอตัวกลับ

2.  พิงค์ ที่วางแผนเอาคนมาดักรอที่ห้องเพื่อแก้แค้นที่เติม ทำกับเธอในอดีตที่เพราะทางกฎหมายนั้นคดีหมดอายุความไปแล้วเธอจึงต้องนัดให้เติม ขึ้นไปรอแต่ เติม ดันไม่ได้ขึ้นไปตามที่เธอบอกไปในโทรศัพท์ เธอจึงต้องให้เติม ขึ้นไปให้ได้

3.  พิงค์ เกิดเปลี่ยนใจไม่ขึ้นไปชั้นบน

4. ทั้งสองขึ้นไปคุยที่ห้องด้วยกันตามที่นัดกันโดย พิงค์ ไม่ได้มีการเอาคนมาทำอะไร เติม แต่อย่างใด



หากท่านที่สนใจอ่านเนื้อหาที่ครบถ้วนทั้งหมดสามารถอ่านฉบับแบบ UNCUT Edition ได้ที่


https://www.readawrite.com/c/9e874efc7acad66287c6ff5d117a6a1e

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[Maxi Lasteresterzer]

เติมน่าจะระแวงมากไป จนสับสนไปหมด

[Thank30]

ถ่านไฟเก่าจะลุกไหมนะ

[six]

พิงค์อยากทบทวนความหลังแน่ๆ

[n_neng]

อยากจบความสัมพันธ์แบบค้างคา คงสั่งลากันสุดท้าย

[jaja]

จากกันแปดปีแล้วยังโหยหากันอยู่

[banana_nakrab]

ถ่านไฟเก่ามาแน่

[คนริมทาง]

ถึงเติมไม่ค่อยสบายแต่ก็ได้ทวบทวนความทรงจำแน่

[Mongmong99]

 กลับมาหวนรำลึกความหลังอีกครั้งกับพิ้งก์

[sun_307]

พิงค์อาจจะเป็นตัวช่วยให้เติมหายกลับมาเป็นปกติก็ได้นะ สู้ๆนะเติม

[oat826]

ถ่านไฟเก่าน่าจะลุกโชน

[TUWATAR]

เรื่องบางเรื่องจะจบเมื่อไม่สานต่อไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใด

[Bus Diver]

  เติมจะมีอะไรพิเศษ ก่อนจากรึเปล่า

[Snutsu]

จะไก้ซ้ำก่อนลามั้ยนะ

[KonMol2]

ภาพจำไม่เคยลืมเลือนของพิงค์ละมั้ง สุดท้ายเติมจะดีขึ้นเพราะเหตุนี้รึเปล่า