พรแห่งเทพธิดา ทำผมกลายเป็นสาวสวยในต่างโลก 7

[ตัวต่อสายมืด]

คำเตือนเนื้อหานิยาย NTR

เนื้อหานิยาย NTR นั้นมีความรุนแรงทางเพศ และอาจกระตุ้นอารมณ์ทางเพศ เนื้อหาประเภทนี้อาจไม่เหมาะสมสำหรับทุกคน

สำหรับผู้ใหญ่เท่านั้น

นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาที่รุนแรง มีเนื้อหาทางเพศ และการทำร้ายร่างกาย ผู้ที่อ่อนไหวต่อเนื้อหาเหล่านี้ควรใช้วิจารณญาณในการอ่าน

เนื้อหาในนิยายเรื่องนี้ไม่เหมาะสำหรับเด็ก

เนื้อหาในนิยายเรื่องนี้อาจกระตุ้นให้เกิดความรุนแรงหรือความเกลียดชัง

⚤ ⚤ ⚤ ⚤ ⚤ ⚤ ⚤ ⚤ ⚤⚤ ⚤ ⚤ ⚤ ⚤ ⚤ ⚤ ⚤ ⚤⚤ ⚤ ⚤ ⚤ ⚤ ⚤ ⚤ ⚤ ⚤



ตอนที่ 7 จุดที่ผู้ชายมักรู้กัน NC

ตื่นเช้ามาทุกคนก็เตรียมอุปกรณ์ในการรับมือกับพวกฟายเออร์ต่อ วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่พวกมันจะออกล่าตามฤดูกาล และจะต้องเผชิญหน้ากับฝูงพวกมันจำนวนมากกว่าเมื่อวาน ต้องตระเตรียมทั้งร่างกายและอุปกรณ์ให้ดี

ผมก็เตรียมดาบอยากดีเช็ดคราบเลือดให้ใสเหมือนใหม่ มองความใสของมันจากด้านถึงปลาย

แต่ว่า...

พอนึกได้ว่านี่เป็นดาบที่ไนส์ซื้อให้ ยิ่งกลับทำให้ขุ่นเคืองใจมากกว่าเดิมอย่างบอกไม่ถูก

"..."

พอมองไปทางเขา ก็เห็นนั่งผิวปากมือพลางเช็ดคทาอย่างสบายอกสบายใจ เหมือนไม่รู้ตัวเลยว่าทำอะไรลงไป ยิ่งทำให้น่ากำหมัดเข้าไปอีก

แต่ก็มีสิ่งที่แปลกไป จำได้ว่าเมื่อวานไนส์โดนโจมตีจนมีรอยแผลที่หน้าผาก แต่ตอนนี้กลับหายไปแล้ว เหมือนกับเมื่อวานที่แผลผมถูกฟื้นฟู หรือว่าพรก็มีผลกับคนรอบข้างเช่นกัน ได้แต่นึกสงสัย

...พอมองแบบนั้นเขาก็รู้สึกตัวหันหน้ามาพูดคุย

"อะ! นัท นายหิวหรือเปล่า เอาขนมปังฉันไปทานก่อนก็ได้นะ"

เขาหยิบขนมปังก้อนกลมมาให้

"ฉันไม่หิวเว้ย!! แกกินไปคนเดียวเถอะ"

ผิดรีบปัดมือเขาออกมาไปจนขนมปังหล่นลงกับพื้น แล้วหันหลังเกิดหนีไปอย่างฉุนเฉียว

ไนส์เกาหัวมึนงงพลางหยิบขนมปังขึ้นมาปัดฝุ่นทิ้ง

"นายไปทำอะไรให้เจ้านัทไม่พอใจกันล่ะเนี้ย?"

".ใช่ๆ คุยกันดีๆ สิ ฉันไม่อยากให้เพื่อนทะเลาะกันนะ"

เบสกับเกมเข้ามาถาม

แต่ไนส์ก็แต่ทำหน้ามึนงงพร้อมกับส่ายหัวพร้อมกับแบมือออกมา ว่าไม่รู้เรื่องอะไรเลย



*

*

*



พวกฟายเออร์มาตามนัด บุกเข้ามาช่วงเวลาเดิมเย็นเกือบจะมืดค่ำ พวกโผล่ออกมามากกว่าเมื่อวานถึงสองเท่า

แต่สำหรับพวกเราตอนนี้แล้วยังดูแทบไม่มีผลกระทบอะไรมากมายยังคงพอรับมือได้อยู่ คิดถูกแล้วจริงๆ ที่รับคำร้องนี้มา เดิมทีลังเลว่าอาจจะเกิดตัวมากไปหน่อย แต่ถ้าระดับนี้ละก็...

ความคิดยังไม่ทันได้หลุดออกมาจากหัว

เงาของท้องฟ้าก็ดำมืดลง บดบังเงาของพวกเรา 4 คนจนหายไป ท้องฟ้าที่มืดมิดกะทันหันมันดูแปลกๆ ถึงแม้จะใกล้มืดค่ำแต่มันไม่ควรมืดลงทันตาเห็นขนาดนี้

"อย่าบอกนะว่า...นั้นคือพวกมันทั้งหมดเลย!?"

คำพูดของเบสทำพวกเราผวา จำนวนมากขนาดนั้นจนปิดบังท้องฟ้าได้มันต้องมีมากกว่า 100 ตัวเป็นแน่

พวกมันบินหมุนวนไปทั่วทั้งท้องฟ้า แล้วก็พุ่งลงมาโจมตีใส่พวกเรา

"ทุกคนเตรียมต่อสู้!"

"ลุยเลย!"

"ย้ากกก!"

แต่ถึงยังไงพวกเราก็ใจสู้ เทียบกับโดนเมก้าครีปรุมถล่มบ้านในเกมแล้ว ต่างกันเป็นไหนๆ

เบสใช่โล่พุ่งเข้ากระแทกฝูงของมันที่พุ่งมาเหมือนกระสุน พวกมันบินมากระแทกกับโล่จนแตกกระเจิง

"ย่า ย่า ย้า!"

ผมฟาดฟันพวกที่กระเด็นเสียศูนย์จากโล่ ส่วนเกมก็คอยเก็บกวาดพวกที่เหลือตกลงพื้น

"ไฟส์เออร์บอล!"

ไนส์ที่ร่ายเวทย์ด้านหลังคอยกำจัดศัตรูที่เกาะกลุ่มจำนวนมากด้านหน้าด้วยเวทย์ไฟ พวกมันถูกเผาจนร่วงเป็นนกย่าง

เราทำแบบนี้ด้วยแผนนี้ ซ้ำไป ซ้ำมาจนเริ่มเหนื่อย จำนวนของมันก็ลดลงเรื่อยๆ จนเบาบางบินวนอยู่กลางอากาศ

วันบินวนอยู่แบบนั้นไม่ลงมาสักที คนอื่นได้แต่ยืนมองขึ้นฟ้ารอมันลงมาให้กำจัด

ส่วนผมคอยตามเก็บพวกมันตามพื้นที่ยังคงดิ้นอยู่

"ก๊าาาาา!"

เสียงร้องแสบหูเมื่อดาบของผมทิ้มแทงกำจัดมัน มันดื้นรุนแรงจนเลือดมันกระเซ็นใส่หน้าจนเปื้อนเล็กน้อย

"นายเนี้ย เข้มงวดไปหรือเปล่า?"

ไนส์เดินเข้ามาพลางยื่นผ้าเช็ดหน้าให้

"หึ!"

ผมคว้าผ้ามาอย่างหยาบคายไม่เหมือนกับคนที่น่าช่วยเหลือเท่าไหร่ ทำเขายิ้มออกมาอย่างฝืนๆ

"ทำไมถึงหลบหน้าอยู่เรื่อยล่ะ ฉันอะไรให้นายไม่พอใจหรือเปล่า?"

"ไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่หงุดหงิดนิดหน่อยไม่มีอะไรหรอก"

พอได้ยินแบบนั้นเขาก็ยิ้มมุมปากออกมา พร้อมกับใช้นิ้วดันแว่นขึ้น

"แสดงว่าโกรธเรื่องเมื่อคืนสินะ..."

พอเขาพูดแบบนั้นทำผมยั้วจนขมวดคิ้ว มือกำหมัดแน่นอย่างจะซัดหน้าให้หายแค้นสักที

"ว้ากกกก!"

ขณะที่พูดกันก็ได้ยินเสียงร้องของเบสจากด้านหลัง มองเห็นพวกฟายเออร์หลายตัวบินเข้ามาจับตัวอ้วนๆ ของเบสพร้อมบินยกขึ้นจนเท้าเหนือพื้น

"เบส! ฉันจะไปช่วยเดี๋ยวนี้แหละ"

"เดี๋ยวก่อน! นัท"

ผมไม่รีรอวิ่งชักดาบออกมาพุ่งเข้าไปกระโดดฟันใส่พวกมันกลางอากาศ

จัดการมันได้สองสามตัว ตัวอื่นก็แบกร่างกายของเบสไม่ไหวปล่อยให้เขาร่างลงกับพื้นเหมือนกับลูกโป่งใส่น้ำ

"เป็นอะไรหรือเปล่า? เบส"

ผมยื่นมือออกไปจะดึงเขาลุกขึ้น

เขาเงยหน้ามองมาก็ทำตาโต

"ระ ระวังด้านหลัง!"

ฟายเออร์บินเข้ามาโจมตีทางด้านหลัง ฟันแหลมคมที่กัดวัวให้ตายได้ทั้งตัวตอนนี้กำลังที่จะพุ่งเข้ามาที่ต้นคอขาวเนียนอันนี้

เสียงกรีดร้องของเบสอยู่ด้านหน้า ผมชักดาบขึ้นสวนแต่ดูเหมือนจะไม่ทัน

เลือดสาดกระเด็นไปทั่วจนอาบไปทั่วหน้าของเบส ชิ้นเนื้อของมนุษย์กระเด็นออกมาจากแรงกัดของฟันที่แหลมคม

ผมได้แต่หน้าซีดเผือด

"อย่าทำร้ายเพื่อนฉันนะโว้ย! วินคัสเชอร์!"

สายลมรุนแรงเป็นคมมีดพุ่งไปตัดจนตัวขาดครึ่ง ส่วนท่อนบนกัดลงไปยังมือจนนิ้วขาดวิ่น

ต้นคอของผมยังอยู่ดี และนิ้วมือที่ขาดก็ไม่ใช่ของผม

"ปลอดภัยดีหรือเปล่า?"

ไนส์หันหน้ามาถาม ทั้งๆ ที่มือของตัวเองยับชุ่มไปด้วยเลือดจนไหลนองลงกับพื้น



*

*

*



พวกเรากำจัดมอนเตอร์จนหมด ทำภารกิจตามคำร้องได้อย่างดี แต่ตอนนี้ทุกคนกลับคล่ำเครียด นั่งล้อมรอบ มองดูหมอประจำหมู่บ้านพันผ้าพันแผลให้กับไนส์

ตอนนี้มือเขาด้วนไปเกือบครึ่ง นิ้วมือขาดวิ่นไปจนหมด

"แย่เลย นิ้วดันมาขาดเสียได้ แต่ก็ยังดีที่เหลืออีกข้าง"

ไนส์พูดออกมาอย่างสบายใจ แต่ทุกคนก็รู้ว่าเขาพูดเพียงปลอบใจตัวเองเท่านั้น

"ถ้าอย่างนั้นวันนี้ฉันขอนอนพักก่อนนะ บางทีตอนกลางคืนนิ้วมืออาจจะงอกมาก็ได้"

"เข้าใจแล้ว นอนพักผ่อนเยอะๆ ล่ะ"

"มีอะไรก็เรียกพวกเราได้นะ"

"..."

ทั้งที่อีกสองคนให้กำลังใจ แต่ผมกลับนิ่งเงียบ

หลังจากนั้นพวกเราก็เดินจากห้องไป ท่ามกลางสายตาของไนส์ที่หลบซ่อนไว้ใต้แว่นหนาๆ บางทีเขาอาจจะกำลังร้องไห้อยู่ก็ได้

"แย่เลย มือข้างหนึ่งใช่ไม่ได้แบบนี้ ใช้ชีวิตลำบากแย่"

ขณะเดินกลับห้องเบาก็พูดขึ้นมา

"จริงด้วย เป็นจอมเวทย์แต่มีมือข้างเดียวแบบนี้ คงยิงเวทย์ไม่ได้แน่ๆ"

เกมก็พูดเสริมพร้อมกับก้มหน้าลงเศร้าไปด้วย

ผมเองก็เช่นกัน ถ้าเขาไม่มีมือแบบนี้จะใช้ชีวิตต่อไปอย่างไร เควสคงทำต่อไม่ได้ เหรียญทองก็คงจะเก็บด้วยตัวเองไม่ได้ พอคิดแบบนั้นก็ยิ่งนึกถึงภาพตัวเองตอนที่เลเวลยังไม่อัพเลย

"..."

อยู่ๆ ก็นึกขึ้นได้ แผลที่แขนหายไป แผลที่หน้าผากของเขาก็หายไป บางทีพรของผมอาจจะ...

"นี่ พวกนายกลับไปก่อนเลย ฉันว่า...ฉันมีเรื่องต้องคุยกับเขาสักหน่อยนะ"

ทั้งสองคนมองหน้ากันอย่างมึนงง

ผมหันหลังขวับรีบเดินไปที่ห้องพักของไนส์

เปิดประตูออกไปเสียงดังทำไนส์ตัวสะดุ้งตื่นตกใจ

"นัท นะ นายมีอะไรงั้นเหรอ?"

"ฉันว่าฉันมีวิธีรักษานิ้วของนายได้แล้ว"

พอได้ยินแบบนั้นตาของเขาเบิกกว้าง ลุกขึ้นมาจากเตียงด้วยความตื่นตกใจ

ผมเปิดหน้าต่างสเตตัส



'สกิล [อีโรติก ฮีลลิ่ง] [เพลเชอร์ ออร่า] [ลัสต์ฟูล ลิงค์]



ดูจากชื่อแล้วสกิลอีโรติก ฮีลลิ่งคงเป็นสกิลที่ใช้ฟื้นฟูเป็นแน่ ส่วนสกิลยังมีสกิลอื่นที่เพิ่งจะได้มา

การที่ไม่สามารถดูความสามารถของสกิลได้ลำบากเป็นบ้าเลย

พออธิบายไปแบบนั้นก็ทำไนส์ตาลุกวาว

"เข้าใจแล้ว! ถ้างั้นก็ขอรบกวนด้วยนะเพื่อนยาก"

เขารียถอดเสื้อผ้าออกจนหมดแล้วนอนแผ่ราบไปบนเตียง ยกวงแขนขึ้นเอามือรองใต้ศีรษะเหมือนอย่างกับนายแบบในโฆษณา ใบหน้ายิ้มแฉ่งดีใจ

ผมได้แต่ขมวดคิ้วถอนหายใจอย่างเอือมระอา

"...!"

ตัวเขาเปลือยเปล่าลำตัวผอมแห้ง แถมแท่งเนื้อของเขายังคงผอมแห้งแถมยังอ่อนยวบ ไม่ตั้งแข็งขันเอาเสียเลย

ผมใช้มือนุ่มลูบคลำหวังปั่นมันให้แข็งขึ้นมา แต่ไม่ว่าจะแต่ลูบไล้หรือเล่นที่พวงสวรรค์สองลูกจนเสียงกระเส่าคราญครางออกมา แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะลุกฮือขึ้นมาเลย

"เห๊ย! ทำไมมันอ่อนยวบแบบนี้ล่ะ ปืนของนายไม่มีลูกแล้วหรือไง?"

"เออ...คือว่าก่อนหน้านั้น...ฉันจัดไปหนึ่งน้ำแล้วน่ะ"

ไนส์พูดอย่างเขินอาย ไม่กล้าสบตา นิ้วชี้เขี่ยหน้าเบาๆ

"อ้ากกก! อย่าบีบสิโว้ย! มันเจ็บนะ!"

"คนอื่นเขานึกเป็นห่วงแก แต่แกกลับมาทำเรื่องแบบนี้เนี้ยนะ!? บ้าจริงเลย!"

"ขอโทษ ขอโทษปล่อยมันก่อนเถอะ ได้โปรด"

พอผมปล่อยมือเขาก็ได้แต่ร้องซี๊ดซ๊าด มือกุมไข่ตัวเองอย่างเจ็บปวด

ส่วนผมก็ได้แต่นั่งคิดว่าจะทำอย่างไรต่อดี ถ้าทำมันวันอื่นก็กลัวว่าแผลมันจะสมานก่อน จะให้เวทย์ฮิลใช้ไม่ได้ผล ลองใช้สมองคิดถึงเวลาที่ช่วยตัวเองจนอ่อนยวบแต่ยังอยากจะทำต่อ ตอนนั้นเราทำยังไงนะ...

"คิดออกแล้ว!"

"เหวอ..."

ผมกดไหล่ของเขาให้นอนลงบนเตียง จ้องมองไปยังหน้าอกที่ผิวแห้งเหลือแต่กระดูก พลางหลับตาทำใจสักพัก

"อย่ารุนแรงนักสิ นายเป็นพวกมาโซเหรอไง?"

"หุบปาก แล้วทำตัวนิ่งๆ ซะ"

ผมก้มหน้าลงแลบลิ้นเล็กปลายเรียวแต่ยาวชวนดูสยิว ลงไปเลียที่หัวจุกเม็ดกลมสีม่วงคล้ำบนแผ่นอกของไนส์

สิ่งเนียนนุ่มสีชมพูเปียกชุ่มพร้อมลมหายใจร้อนๆ แผ่ซ่านลงกลางอก สะบัดปลายลิ้นเบาๆ ไปมา เขี่ยไปยังเม็ดหัวจุกจนสั่นไหว กระตุ้นความเสียวซ่านทำอีกฝ่ายเกร็งไปทั้งตัว

"อา...อ๊า...ตรงนั้นมัน รู้แปลกๆ นายทำอะไรของนาย!? อา..."

"แฮร่ แฺฮร่! เอาคือไง ทีแกยังเล่นของฉันจนช้ำได้เลย"

ผมพูดไปขณะที่ยังลงลิ้นที่หัวจุกของเขาอยู่ ในอีกด้านดุ้นของเขาก็ขันแข็งสู้มือขึ้นมาตามคาด ผมรีบสาวมันขึ้นลงอย่างชำนาญ

ไนส์ร้องคราญครางหลับตาปี๋ เมื่อถูกเล่นงานทั้งจากอุ้งมือและปลายลิ้นพร้อมกัน

"...!"

แต่ทันใดนั้นเสียงของระบบก็ดังขึ้นในหัว



'สกิล [ลัสต์ฟูล ลิงค์] ทำงาน'



อยู่ๆ ก็รู้สึกใบหน้าร้อนผ่าวจนแดง รู้เสียวแปล๊บๆ บริเวณหัวจุกข้างหนึ่ง

ไม่เพียงแค่นั้นยังรู้สึกหน่วงๆ บริเวณใต้ท้องน้อย

"อา...ตรงนั้นแหละโคตรดีเลย นายมีพรสวรรค์ด้านนี้หรือไง?"

ปลายลิ้นยิ่งตวัดไปที่หัวจุกของอีกฝ่าย แต่กลับรู้สึกเหมือนเลียไปโดนของตัวเองไปด้วย

ทุกครั้งที่มือที่ชักขึ้นชักลง ร่องสวาทภายในก็กางเกงก็ตอบสนอง การสั่นไหวภายในทำให้ตัวเองรู้สึกดีไปด้วยจนไม่อยากไปหยุดมือ

ไม่นึกว่าการช่วยคนอื่นมันเหมือนการช่วยตัวเองไปด้วย

ยิ่งชักยิ่งเคลิบเคลิ้ม ยิ่งลงลิ้นเลียยิ่งเสียวซ่าน เร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆ จนไม่อาจหยุดขยับปาก

"อา...ฉันทนไม่ไหวแล้ว มันจะแตกแล้ว"

"อ๊า...ฉันต่างหากที่จะเสร็จ อร๊าง!!!

น้ำกามของเขาพรวยพุ่งขุ้นมาเป็นน้ำพุ จากนั้นก็ร่วงลงชุ่มไปทั้งนิ้วมือของผม

ส่วนของผมรู้สึกอบอุ่นไปทั่วร่าง ความรู้สึกผ่อนคลายแผ่ซ่านไปทั้งตัว พร้อมกลางเกงที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำหล่อลื่นของการถึงจุดสุดยอดไหลออกมา

[ตัวต่อสายมืด]

ตามอ่านต่อได้ที่
Readawrite :
https://www.readawrite.com/a/20d20a1a51367fa3a8309cdc7b5c423d
fictionlog :
https://fictionlog.co/b/66c4af8166f5ba001cc1637b

[therasak]

สกิลแบบนี้เท่ากับรับอารมณ์เพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ ยิ่งเร้าอีกฝ่ายมากเท่าไหร่ อารมณ์ตัวเองยิ่งพุ่งทะยาน  แบบนี้คงได้ช๊อคกันบ้าง