อสูรพลิกฟ้า NTR ตอนที่ 18 แรกสัมผัสอู่ซิน

[Oumale]

----------------------------------------------------------------

ตอนทั้งหมด

อสูรพลิกฟ้า NTR
ตอนที่ 1 คำเชิญของราชินีมาร
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=268782.0
ตอนที่ 2 คำตอบของเชียนเย่หยิงเอ๋อร์
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=268805.0
ตอนที่ 3 สุนัขของจักรพรรดินี
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=268902.0
ตอนที่ 4 ปรมันตร์สิ้นท่า
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=268939.0
ตอนที่ 5 แดนลำนำเหมันต์
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=282706.0
บทที่ 6 ปิงหยุนผู้ร่วงหล่น
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=282999.0
บทที่ 7 วาสนาเทพอัคคี
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=284373.0
บทที่ 8 หั่วพั่วหยุนชำระแค้น
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=284474.0
บทที่ 9 ความอื้อฉาวของจักรพรรดินิปีศาจน้อย
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=285365.0
บทที่ 10 การตัดสินใจของมู่เซวียนหยิน
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=285490.0
บทที่ 11 เกลี้ยกล่อมหมาป่าสวรรค์
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=286536.0
บทที่ 12 พิธีสถาปนา
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=287533.msg3075079#msg3075079
บทที่ 13 พ่อและลูกสาว
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=288260.0
บทที่ 14 สองดรุณีหนึ่งผู้เฒ่า
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=288739.0
บทที่ 15 ไฉจือสิ้นพรหมจรรย์
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=289557.0
บทที่ 16 หมาป่าสวรรค์ที่เปลี่ยนไป
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=290317.0
บทที่ 17 มู่เซวียนหยินxฉืออู่เหยา
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=290560.0
บทที่ 18 แรกสัมผัสอู๋ซิน
อ่าน : กำลังอ่าน
บทที่ 19 คำสารภาพของใต้หล้าอันดับเจ็ด
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/12/2567)
บทที่ 20 เฟิงเสวี่ยเอ๋อร์ผู้ว่าง่าย
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/1/2568)
บทที่ 21 ทายาทหมาป่าสวรรค์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/2/2568)
บทที่ 22 มารยาปรมันต์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/3/2568)
บทที่ 23 นารีแพทย์ ซูหลิงเอ๋อร์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/4/2568)
บทที่ 24 บิดามารดาของหยุนเช่อ
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/5/2568) 
บทที่ 25 คำสารภาพและการล่อลวง
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/6/2568) 
บทที่ 26มารดาออกศึก
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/7/2568)
บทที่ 27 มู่หยูโหรวสมปรารถนา
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/8/2568)
บทที่ 28 ครั้งแรกของอู่ซิน?
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/9/2568)
บทที่ 29 ความด่างพร้อยของฉู่เยว่ชาน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/10/2568)
บทที่ 30 หนึ่งจักรพรรดินี สองบุรุษ
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/11/2568)
บทที่ 31 โอกาศของวายุเหมันต์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/12/2568)
บทที่ 32 พัฒนาการของอู่ซิน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/1/2569)
บทที่ 33 จัสมินอาบโลกีย์ ต้น
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/2/2569)
บทที่ 34 จัสมินอาบโลกีย์ ปลาย
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/3/2569)
บทที่ 35 ชางชูเหอผู้บริสุทธ์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/4/2569)
บทที่ 36 ความเสียสละของชางชูเหอ (ล่าสุด)
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/5/2569)

เนื้อหาในเว็บผมจะอัพเดทให้เดือนละตอนนะครับ ทุกวันที่หนึ่งของเดือน ส่วนในกลุ่มลับจะอับลงทุก 1-3 วันจนกว่าจะทันต้นฉบับ
ใครอยากเข้ากลุ่มลับสามารถแอดมาพูดคุยได้ที่ FB : Art atowai  https://www.facebook.com/profile.php?id=100085587786380
ค่าเข้า 110 บาท และอ่านได้ล่วงหน้าแบบไม่ต้องรอนาน
[/size]

--------------------------------------------------------------------------------------------

ภาพประกอบจินตนาการ

--------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 18 แรกสัมผัสอู๋ซิน
   
     ในเวลาเดียวกัน ด้านหยุนเช่อที่อาศัยอยู่บนดาวขั้วน้ำเงิน ช่วงระยะนี้นอกจากการใช้ค่ำคืนสุดหฤหรรษ์ร่วมกับเหล่าภรรยาที่มันพรากจากไปนาน ความสัมพันธ์ที่มีต่ออู๋ซินบุตรสาวของมันยิ่งมาก็ยิ่งพิสดารขึ้น มุมมองของนางต่อผู้เป็นพ่อคล้ายจะหลุดพ้นสามัญสำนึกดั้งเดิมไปทุกขณะ ทุกครั้งที่หยุนเช่อกับอู๋ซินออกไปเดินเล่น บทสนาของนางจะวนเวียนอยู่แต่กับเรื่องใต้สะดือ
   
     "ช่วงล่างของท่านพ่อช่างเล็กยิ่ง"
   
     "ท่านพ่อเห็นแกนกายของขอทานที่นั่งอยู่ตรงนั้นรึไม่ ขนาดดูผ่านกางเกง ของขอทานก็ยังยาวใหญ่กว่าท่าน ท่านพ่อนี่ไร้ประโยชน์จริง ๆ!!"
   
     "ท่านพ่อหาแท่งเนื้อที่ใหญ่ที่สุดในใต้หล้าให้ข้าได้รึยัง?"
   
     "ท่านพ่อ ข้าอยากเป็นสตรีส่ำส่อนมากราคะเหมือนท่านน้าเชียนหยิง (เชียนเย่หยิงเอ๋อร์) ท่านพ่อจะได้มีความสุขยามเห็นข้าถูกชำเราจากผู้ชายเยอะ ๆ"
   
     แม้ว่าจะเป็นถ้อยคำหยาบโลนอันไม่ควรหลุดจากปากลูกสาว แต่หยุนเช่อกลับตื่นเต้นยินดีทุกคราวที่ได้ยินนางเอ่ย เห็นได้ชัดว่านางไม่อาจกลับไปเป็นหญิงสาวผู้ใสซื่อบริสุทธิ์ได้อีกแล้ว
   
     วันเดียวกันนี้ หยุนเช่อไม่มีความตั้งใจจะทำงานเช่นเคย มันกางม่านพลังออกและโรมรันพัวพันเสวี่ยเอ๋อร์อยู่ข้างใน
   
     อู๋ซินที่พึ่งเสร็จสิ้นการฝึกมาถึง นางมองไปที่ม่านปราการซึ่งกำลังขวางกั้น พวงแก้มพลันแดงก่ำอย่างโกรธขึง นางไม่ได้โกรธบิดาที่ชอบทำตัวเหลวไหลใช้แต่หัวล่างคิดมากกว่าหัวบน แต่โกรธที่ท่านพ่อกลับผนึกม่านพลังไว้อย่างมิดชิด ไม่เหลือช่องว่างให้นางได้สอดส่องสักนิด ทั้งที่รู้ว่านางต้องอยากดูเอามาก ๆ
   
     "ฮึ่ม!! เกลียดท่านพ่อที่สุด...แล้วไปเถอะ ด้วยสภาพหนอนน้อยของท่านพ่อ ท่านอาจารย์ย่อมไม่รู้สึกดีอันใด ดูไปก็คงสงสารท่านอาจารย์เปล่า ๆ ไม่สู้ยกท่านอาจารย์ให้ท่านน้าเซี่ยวยังจะดีกว่า"
   
     ระหว่างที่อู๋ซินบนกระปอดกระแปด ทันใดนั้นก็มีแสงสว่างสองดวงปรากฏ อู๋ซินหรี่ตาลง ครั้นดวงแสงจากหาย ร่างของดรุณีน้อยสองคนก็เผยตัวต่อหน้านาง
   
     อู๋ซินกระพริบตาปริบ นึกสงสัยว่าเหตุใดเด็กหญิงสองคนจึงมาที่นี่ได้ แต่ก็หาได้ระแวงว่าอีกฝ่ายจะเป็นศัตรู
   
     ด้านซ้ายเป็นเด็กหญิงที่สวมใส่อาภรณ์และกระโปรงดำสนิท เช่นเดียวกับเส้นผมและดวงตา แม้จะจดจ้องโดยผิวเผิน แต่กลับรู้สึกเหมือนจิตใจและวิญญาณกำลังถูกดูดเข้าสู่หลุมดำ

   
     อีกด้านเป็นเด็กหญิงสวมชุดสีสดใส ใบหน้างดงามละเอียดอ่อนขาวน้ำนม ตรงข้ามกับดรุณีอีกคนที่ยิ้มแย้มอยู่เป็นนิจ นางมีกลิ่นอายสันโดษและเย็นชา
   
     แต่ที่แปลกคืออาภรณ์สีสดใสกลับเปิดเผยยิ่ง หน้าท้องของนางไร้สิ่งกำบัง แสดงผิวกายขาวกระจ่างราวกับหยกมันแพะ เว้าลึกลงไปถึงท้องน้อยโค้งนูนที่มีขนอ่อนโผล่อยู่รำไร แทบไม่อาจปกปิดส่วนสำคัญได้ อีกทั้งผืนกระโปรงที่ห่อหุ้มช่วงเอวก็ยังเปียกชุ่มและมีคราบเปรอะเปื้อน และถ้ามองไม่ผิดเหมือนจะมีหยดน้ำประหลาดหล่นลงมาจากใต้กระโปรงเป็นครั้งคราว
 
     ที่สำคัญบนท้องน้อยขาวนวลยังปรากฏลวดลายแปลกตา...คล้ายคลึงกับมดลูกสตรี...รังไข่สองข้างบานออกดุจกลีบบุปผาที่ผลิดอก

   
     "ท่านบอกว่าไม่ตั้งใจ? แต่ก็ยังมีอารมณ์ร่วมขนาดนั้น ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมพี่ใหญ่หยุนเช่อถึงคาดหวังในตัวท่านมากกว่าผู้อื่น เขามักชมท่านอยู่เสมอ"
   
     "เหอะ!! ทำเป็นพูดดีไปเถอะ รอให้ถึงตาของเจ้า สักวันเจ้าย่อมต้องประสบชะตากรรมเดียวกับข้าเช่นกัน!!"
   
     เด็กหญิงทั้งสองพูดคุยกันอย่างออกรส ฝั่งหนึ่งดูมีความสุขเริงร่า ขณะที่อีกคนหน้าตาบูดบึ้งดูฉุนเฉียวโมโหร้าย
   
     "ที่แท้ท่านสองคนคือ..."
   
     อู๋ซินสามารถคาดเดาตัวตนของทั้งสองได้ทันทีจากคำบอกเล่าที่หยุนเช่อเคยกล่าวให้ฟัง...
   
     "เม่ยอิน!! ไฉจือ!!"
   
     ม่านปราการที่กางอยู่ด้านหลังนางหายไป และหยุนเช่อก็ก้าวออกมาพร้อมสีหน้าอิดโรย ต่างจากเสวี่ยเอ๋อร์ที่เดินตามมา นางไม่มีเหงื่อแม้แต่หยดเดียวเหมือนแค่ไปนอนกินลม สิ่งเดียวที่ผิดปกติคือเสื้อผ้ายุ่งเหยิงที่ยังใส่ไม่เข้าที่เพราะจู่ ๆ หยุนเช่อก็ปลดม่านพลังออก
   
     "คิกคิก เหมือนว่าพวกเราจะมาผิดเวลาเสียแล้ว หืม...มีแค่พี่ใหญ่หยุนเช่อและพี่สาวแสนสวยในปราการเท่านั้นรึ? ข้านึกว่าจะมีชายอื่นร่วมสนุกอีกเป็นโขยง..."
   
     โชคดีที่เฟิงเสวี่ยเอ๋อร์อยู่ห่างไปมากนางจึงไม่ทันได้ยิน หยุนเช่อรีบส่ายมือด้วยอารามแตกตื่น
   
     "อย่าบอกนะว่าพี่ใหญ่หยุนเช่อยังไม่ได้บอกภรรยาในโลกนี้เรื่องนั้น? ทั้งที่อู๋ซินออกจะตระหนักดีถึงนิสัยท่าน เมื่อครู่นางถึงกับบอกว่าให้ท่านน้าเซี่ยวทำรักกับอาจารย์แทนท่านพ่อยังจะดีกว่า"
   
     "วะ หวา!!?"
   
     อู๋ซินอุทานอย่างขวยเขิน ถึงนางจะพ่นคำสัปดนต่อหน้าบิดาได้เป็นเรื่องปกติ แต่ต่อหน้าคนอื่นนางยังมียางอายอยู่บ้าง มิหนำซ้ำคนที่ได้ยินกลับเป็นท่านน้าทั้งสองที่พึ่งรู้จักกัน ความประทับใจครั้งแรกพังทลายป่นปี้หมดแล้ว
   
     เสวี่ยเอ๋อร์ที่จัดเสื้อผ้าเข้าที่เรียบร้อยพลันเข้ามาสมทบ หยุนเช่อแนะนำให้พวกนางรู้จักกัน ก่อนที่เสวี่ยเอ๋อร์จะมีธุระจนต้องปลีกตัวออกไป
   
     เมื่อแน่ใจว่าเสวี่ยเอ๋อร์ไม่อยู่แล้ว หยุนเช่อก็กล่าวพลางถอนหายใจ
   
     "เมื่อครู่เกือบความแตกเสียแล้ว...อันตรายนัก ว่าแต่พวกเจ้ามาได้เยี่ยงไร อีกทั้งเสื้อผ้าของไฉจือ...ตราประทับนั้นมัน!!"
   
     หยุนเช่อสังเกตเห็นลวดลายบนท้องน้อยของไฉจือก็ตะลึงงัน ท้ายที่สุด มันเป็นสิ่งที่หยุนเช่อสร้างขึ้นกับมือ เจ้าตัวย่อมรู้ดีว่ากลีบดอกที่เบ่งบานบนมดลูกหมายถึงสิ่งใด
   
     "หุหุหุ แน่นอนว่าข้ามาเพื่อนำของขวัญสุดประเสริฐมามอบให้พี่ใหญ่หยุนเช่อ แต่ของขวัญชิ้นนั้นท่านจะได้รับหลังจากผ่านไปประมาณ 9 เดือนเป็นอย่างน้อย"
   
     ครั้นได้ยินคำนี้ หยุนเช่อก็โผกอดไฉจืออย่างตื่นเต้นและหมุนตัวเป็นวงกลมพร้อมกับนาง
   
     "อ๊ะ!! เจ้า!! เจ้ากำลังทำบ้าอะไร!! รีบ..รีบปล่อยข้าลง...ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้!!"
   
     เนื่องจากถูกปฏิบัติราวกับเด็ก ไฉจือจึงร้องอย่างไม่ชอบใจ
   
     "ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ข้าขออภัย ข้าแค่ดีใจมากจนเผลอตัวไปหน่อย..."
   
     หยุนเช่อรีบวางไฉจือลงและถูกนางเตะเบา ๆ
   
     "ฮึ่ม!! รู้ทั้งรู้ว่าเป็นสายเลือดนอกคอกของเจ้าสารเลวฟ้าอนันตกาลนั้น เจ้าก็ยังมีหน้ามาดีใจ เจ้านี่มันวิปริต!! ผิดผี!! ผิดมนุษย์!!"
   
     ไฉจือด่ามันถึงสามครั้ง แต่สำหรับหยุนเช่อ มันมีความสุขจนไม่สะท้านสะเทือนต่อดำด่าดังกล่าว
   
     อู๋ซินที่อยู่ด้านข้างสับสนเล็กน้อย นางไม่เข้าใจว่าทั้งสามกำลังพูดถึงอะไร กระทั่งได้ยินไฉจือเอ่ยถึงสายเลือดนอกคอก นางจึงตระหนักได้ในที่สุด
   
     "เอ่อ...ท่านน้าไฉจือ..ข้า...ข้าขอลองจับ...ได้รึไม่?"
   
     "เจ้าอยากลองจับ...เอ่อ ก็ได้"

     ถึงแม้ไฉจือจะดูไม่ค่อยพอใจสภาพตัวเอง แต่นางก็แอ่นหน้าทองออกมา
   
     อู๋ซินลูบไล้มันอย่างระมัดระวัง ก่อนจะคุกเข่าลงและเอาหูแนบท้อง คาดหวังว่าจะได้ยินชีพจรของชีวิตเล็ก ๆ ข้างใน
   
     หยุนเช่อไม่ทราบว่าตนควรหัวเราะหรือร้องไห้หลังเห็นภาพดังกล่าว การกระทำเหล่านี้ แท้จริงควรเป็นสิ่งที่มันต้องทำในฐานะพ่อไม่ใช่หรือ ถึงมันจะไม่ใช่พ่อแท้ ๆ ก็เถอะ
   
     "ว้าว...เช่นนี้...ข้าก็จะมีน้องแล้ว...น้องที่ข้าเฝ้ารอมานาน!!"
   
     "...ใช่...แม้ว่ามันไม่มีความเกี่ยวข้องทางสายเลือดกับเจ้าแม้แต่เศษเสี้ยวก็ตาม"
   
     เห็นความยินดีของอู๋ซิน ไฉจือทั้งอับอายและกระอักกระอวนจนต้องกล่าวย้ำว่าสิ่งที่อยู่ในท้องของนางหาใช่เลือดเนื้อเชื้อไขของหยุนเช่อ
   
     "จริงอยู่...แต่ถ้าไม่ได้สายเลือดจากคนนอก อาศัยเพียงท่านพ่อ ข้าคงไม่มีทางมีน้องชายน้องสาวชั่วชีวิต ถึงจะเป็นลูกของผู้อื่น...ก็ไม่ใช่ปัญหา!!"
   
     ภาพนี้ควรเป็นฉากอันน่าอบอุ่นประทับใจ แต่ไม่รู้ทำไมหยุนเช่อจึงรู้สึกคันยุบยิบในใจละคนขุ่นเคือง
   
     ยามนี้อู่ซินยังตั้งใจฟังเสียงด้วยหูที่แนบท้อง แต่แล้วนางก็ตรวจพบกลิ่นสาบรุนแรงโชยมาจากใต้กระโปรง ทันทีที่ได้กลิ่นคาวนี้อู๋ซินก็ตื่นตัวจนช่วงล่างของนางคล้ายจะเปียกชื้น
   
     "เอ่อ...ข้าขอเสียมารยาทถาม คนที่ชื่อฟ้าอนันตกาลอะไรนั้น...แกนกายของเขาใหญ่โตขนาดไหน?"
   
     อีกสามคนฟังจบก็ตกใจ พวกเขาไม่เข้าใจเหตุใดอู๋ซินจู่ ๆ ก็ถามเรื่องพรรค์นี้
   
     "คิกคิก ข้าจะบอกให้!! แน่นอนว่าแท่งเนื้อของท่านปู่ฟ้าอนันตกาลนั้นใหญ่ยิ่ง ถึงข้าจะไม่รู้ว่ามันใหญ่กว่าน้าเซี่ยวที่เจ้าพูดถึงรึไม่ แต่มันใหญ่ยาวกว่าหนอนน้อยของพี่ใหญ่หยุนเช่อหลายเท่าทีเดียว ทุกครั้งที่พี่สาวไฉจือขึ้นขย่มมัน นางจะร้องคร่ำครวญราวกับแกนกายของท่านปู่ฟ้าอนันตกาลแทงทะลุออกจากปาก"
   
     "เฮ้!! อย่าพูดนะ!!"
   
     ไฉจือหยุดวาจาสุ่ยเม่ยอินด้วยน้ำเสียงโกรธขึง
   
     อึดใจนั้น หยุนเช่อเหลือบเห็นของเหลวที่หยดลงมาจากหว่างขาไฉจือก่อนจะอมยิ้ม

     "เม็ดยาที่ข้าให้เจ้านอกจากรับประกันการตั้งครรภ์ ยังช่วยเพิ่มความกระสันให้ผู้กินจนเสพติดเรื่องอย่างว่าเป็นชีวิตจิตใจ...ดูท่าจะใช้งานได้ดียิ่ง"   
   
     "ฮึ่ม!! เจ้าว่าใครเสพติด...ข้าเพียงไม่แน่ใจว่ายาอุบาทของเจ้าจะให้ผลกี่มากน้อย เลยจำเป็นต้องไปหาตาแก่สมควรตายนั้นอีกสักครั้งก่อนจะมาที่นี่"
   
     "ถ้าอย่างนั้น...สิ่งที่ไหลออกมาจากข้างล่างเวลานี้...จะบอกว่าเป็นน้ำเชื้อของบุรุษงั้นรึ!!? คือว่า...ให้...ให้ข้าลิ้มรสมันได้รึไม่?"
   
     อู๋ซินถามอย่างวาดหวังหลังประจักษ์ข้อเท็จจริง นับตั้งแต่ที่นางได้เรียนรู้งานอดิเรกสุดแปลกของบิดา นางก็อยากจะลองสัมผัสกับรสชาติของผู้ชายดูสักครั้ง
   
     "ลิ้มรส!? ไม่...อึก...หากเจ้าต้องการก็ตามใจเจ้า..."
   
     ไฉจืออยากจะปฏิเสธในทีแรก แต่เมื่อเห็นดวงตาสนอกสนใจของหยุนเช่อ นางก็ไม่มีทางเลือกนอกจากยินยอม
   
     "ขอบคุณ...ขอบคุณท่านน้าไฉจือ งั้นก็..."
   
     อู๋ซินค่อย ๆ เลิกชายกระโปรงสั้นเต่อขึ้นด้วยปลายนิ้ว พริบตาที่มันขึ้นจนสุด กลิ่นอายของบุรุษเพศอันเข้มข้นก็กระจายออกมา กลิ่นนี้กระทบจมูกอู๋ซินในระยะเผาขน นางถึงกับมึนงงไปชั่ววูบ ท้องน้อยกระตุกยิบราวกับต้องการอะไรบางอย่าง

     เป็นสัญชาตญาณของเพศหญิงยามประสบกับสายเลือดเพศผู้ที่ทรงพลัง ร่างกายจะตอบสนองตามธรรมชาติเพื่อสืบทอดทายาทของเขา ถ้าไม่ตั้งสติให้ดียากนักที่จะฝืนรั้ง กล่าวได้ว่า สตรีเกิดขึ้นพร้อมกับความปรารถนาที่จะคลอดบุตรของชายที่ยอดเยี่ยม เป็นความต้องการพื้นฐานที่ปลูกฝังอยู่ในจิตวิญญาณแต่กำเนิด
   
     กลีบเนื้อเปี่ยมไปด้วยเชื้อบุรุษไหลทะลักออกมา บางส่วนยืดย้อยเป็นเส้นสายลงมาตามต้นขาด้านใน
   
     ลมหายใจของอู๋ซินยิ่งมายิ่งกระชันถี่ นางอ้าปากและแลบลิ้นออกมาพลางหอบสะท้านดุจสุนัขตัวเมีย จังหวะที่ลมหายใจถ่ายออกไปกระทบกับช่องคลอด ไฉจือก็ตัวสั่นเป็นระวิงอย่างไม่อาจควบคุม   

     "อืม เชื้อบุรุษจากแกนกายใหญ่โตย่อมเข้มข้นมาก แตกต่างจากอันเล็กจ้อยของพ่อเจ้าอย่างสิ้นเชิง"

     สุ่ยเม่ยอินที่ยืนคู่หยุนเช่อถอดกางเกงของมันออก นางจับแท่งเนื้อที่ตั้งตรงแต่กลับอ่อนนุ่มไว้ด้วยสองนิ้วก่อนจะสาวมัน
   
     หยุนเช่อแน่นอนว่าเป็นสามีโดยชอบธรรมชองนาง ทว่านี่กลับเป็นครั้งแรกที่ไฉจือได้เห็นแกนกายอันน้อยของมัน ด้วยหน่อเนื้อที่มีเหมือนไม่มีอันนี้ นางไม่แปลกใจแล้วว่าเหตุใดมันถึงมีรสนิยมผิดแผก พี่สาวนางทำผิดพลาดครั้งใหญ่แล้วที่เลือกหยุนเช่อให้เป็นคู่ชีวิต
   
     ยิ่งนางมองนานเท่าไหน ความโกรธเกรี้ยวก็ทวีความรุนแรงขึ้น เป็นเพราะมันนางถึงต้องหลับนอนกับเจ้าสารเลวฟ้าอนันตกาลตั้งหลายครั้ง สูญเสียความบริสุทธิ์อันล้ำค่าให้คู่แค้น ทั้งยังต้องตั้งท้องกับมัน นางต่อต้านความอยากที่จะงัดดาบหมาป่าสวรรค์ออกมาเพื่อสะบั้นหนอนน้อยไร้ประโยชน์ตัวนี้ เพียงสบตาหยุนเช่ออย่างดุร้าย แต่นัยน์เนตรนี้เองปลุกกระตุ้นให้หยุนเช่อตื่นตัวจนเสร็จสม เชื้อบุรุษอันน้อยนิดพุ่งกลางอากาศ วาดเป็นเส้นโค้งก่อนตกลงบนพื้นหญ้า เคราะห์ดีที่สุ่ยเม่ยอินยกมือหลบทันไม่เช่นนั้นนิ้วของนางย่อมแปดเปื้อนไปแล้ว
   
     ตอนนั้นเอง ดาบหมาป่าสวรรค์ก็บินออกไปและแทงลงในจุดที่เชื้อบุรุษของหยุนเช่อกองอยู่ ระเบิดพลังลบมันหายจนไม่เหลือซาก ราวกับจะบอกว่าเมล็ดพันธุ์ชั้นต่ำเหล่านี้ไม่ควรค่าที่จะอยู่บนโลกให้ระคายตา
   
     "ไร้ค่านัก...อือออ..."
   
     พร้อมกับที่ไฉจือโยนดาบออกไป ปากของอู๋ซินที่อยู่กลางหว่างขาของนางก็ประเดิมลงลิ้นทันที
   
     "อึก...อา...โอ้วววว..."
   
     "อืม...แผล่บ...แผล่บ...น้ำรักพวกนี้...ช่างเหนียวเหนอะ...แต่รสชาติกลับดีกว่าที่คิด..."
   
     หลายวันมานี้นอกจากการไปหาจักรพรรดิฟ้าอนันตกาลเพื่อให้มันหลั่งในหลาย ๆ ครั้ง ไฉจือกับสุ่ยเม่ยอินก็ใช้เวลาที่เหลือเรียนรู้กันและกันบนเตียง ฉะนั้นไฉจือจึงมีประสบการณ์กับสตรีด้วยกันค่อนข้างมาก
   
     "อือออ...สมแล้วที่เป็นบุตรสาวของเจ้า...อ๊า...นางเลีย...ได้เก่งกาจไม่เลว...อู้ววว...แต่ว่า...มัวแต่ใช้ปากบนมันเสียเปล่านัก...อ่าห์...ครานี้มาลองใช้ปากล่างกันดีกว่า"
   
     ไฉจือจบคำก็ผลักอู๋ซินลง บั้นท้ายของอู๋ซินที่แนบอยู่บนพื้นถูกไฉจือยกลอย สองขาแยกออกแทบจะร้อยแปดสิบองศา ที่น่าทึ่งคืออู๋ซินกลับไม่สวมชุดชั้นในใด ๆ ใต้กระโปรง ตั้งแต่รับรู้รสนิยมของบิดา นางก็ทำตัวใจง่ายขึ้น เปิดเผยขึ้น ไร้ยางอายกว่าสตรีทั่วไป อวดร่องลับที่บริสุทธิ์ไร้มลทิน มีสีชมพูสวยและปิดสนิทมิดชิด นิ้วงามของไฉจือบรรจงแหวกส่วนสงวนให้อ้าออก
   
     "อ๊า!! ช้าก่อน...ท่านน้าไฉจือ...อือ...มันเจ็บ..ตรงนั้น..."
   
     ร่างกายของอู๋ซินมีรูปร่างดั่งตัว T กลับหัว นางเอื้อนเอ่ยด้วยความลำบาก
   
     นี่เป็นครั้งแรกที่หยุนเช่อสามารถยลโฉมโพรงสวาทของบุตรสาวตัวเอง มันต้องการเข้าไปใกล้เพื่อจะได้เห็นชัด ๆ น่าเสียดายที่ถูกร่างของไฉจือขวางไว้
   
     กระนั้นยังสามารถแลเห็นเยื้อพรหมจรรย์บาง ๆ ที่ยึดติดอยู่บนพนังเนื้อของร่องแคบ ต่อมาไฉจือก็นำส่วนสงวนของตัวมาจ่อให้ตรงกับรองของอู๋ซิน แม้จะอายุมากกว่า แต่รูปร่างของนางเด็กก็กว่าอู๋ซินหลายเท่า ทว่ารูรักเทียบแล้วทั้งบานและคล้ำกว่าอย่างไม่สมตัว ไม่นานจากนั้น...
   
     "อือ...อ๊า...อาาาา..."

     ไฉจือออกแรงกดท้องน้อย เชื้อบุรุษที่อัดแน่นในมดลูบพลันถูกบีบเค้นและไหลบ่าออกจากช่องคลอด น้ำรักเหล่านี้เข้มข้นมากจนจับตัวปานน้ำยางไม้ ทุกหยาดหยดที่ทะลักออกถูกถ่ายเทใส่อู๋ซินที่ประสานช่วงล่างเข้าหากัน นางเฝ้ามองเมล็ดพันธุ์ของบุรุษหลั่งรินใส่อวัยวะสำคัญของตัวเอง
   
     "เข้ามาแล้ว...น้ำของผู้ชาย...อือ...น้ำจากแท่งเนื้อใหญ่ ๆ ไหลเข้ามาเต็มเลย...ท่านพ่อ...ทั้งที่ข้ายังบริสุทธิ์อยู่แท้ ๆ...ไม่เคยแม้กระทั่งเห็นร่างเปลือยของบุรุษ...แต่บัดนี้ในท้องน้อยกลับอัดแน่นด้วยเมล็ดพันธุ์...เข้ามาสร้างความแปดเปื้อนในตัวข้า...มาครอบครองร่างกาย...อ๊าาาาา!!!"
   
      

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[ijuinrei]

หยุนๆ แม้แต่ลูกสาวก็ยังไม่เว้น กะเอาเข้ากลุ่มหมดเลย

[bigboom1]

อู่ซินมาแล้วววว

[zero008]

รวบหมดเลย

[pongsap]

ลูกสาวก็เริ่มเปลี่ยน

[Koung007]

ชอบคลับ

[freedom]

ฮู่ซินติดใจแน่ๆ

[Weedpop]

โถ่ๆลูกสาวพี่หยุนเราตกต่ำลงอีกขั้นแล้ว

[adios2nd]

ฮู่ซินตกต่ำลงอีก ...ติดใจ

[jetdo100]

ไม่ยักรู้ว่ามีวิธีการถ่ายน้ำแบบนี้ก็ได้ด้วย สุดยอดรับน้ำได้โดยไม่ต้องง้อท่อส่งน้ำ

[Wolfoxies]

ลูกสาวก็ไม่รอด

[21947000]

คนแต่งเกลียดพระเอกมากเลยนะเนี้ย

[godsexxx]

 

[saranchai]

ตกต่ำขนาดเอาลูกสาวเลยเหรอเนี่ย

[alasangel]

ลูกสาวยังลากมาด้วย หยุนนี่สุดๆ