ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu
avatar_KaohomLM

มนตรา สงคราม ความรัก ตอนที่ 71: สามยอดชายกับนายชาคริต

เริ่มโดย KaohomLM, พฤศจิกายน 05, 2024, 06:14:21 หลังเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

KaohomLM

    "พี่เจ๊คะ....พี่ต้อง....." เบญระล่ำระลัก แต่ก็หยุดชะงักเมื่อเห็นชุดนอนที่หลุดลุ่ย ผมที่กระเซอะกระเซิงและแก้มที่ยังแดงด้วยเลือดฝาดของสาวรุ่นพี่ "เอ่อ....เจ๊ช่วยตัวเองอยู่เหรอคะ"
    ข้าวหอมหน้าแดงก่ำขึ้นอีกห้าเฉด
    "น้องเบญ!!!!!! นี่ห้องพี่นะ บุกเข้ามาทำไม!" เธอดึงสาบเสื้อนอนเข้าหากันแล้วถามด้วยเสียงโกรธเคือง สายตาก็กวาดมองคนทั้งห้า ผู้หญิงของน้องชาคริตทั้งห้าที่อยู่ ๆ ก็ตกตุ๊บลงมาตรงหน้า แต่พอเห็นใบหน้าที่อาบเลือดของเบญชัด ๆ เสียงของเธอก่อนลงทันที "น้องเบญ...หน้าไปโดนอะไรมา...."
    "อะไรเนี่ย เบญ...." ราชณิญาถามงง ๆ พลางก็กวาดตามองไปรอบตัว "เรามาอยู่นี่ได้ไง"
    "เจ๊ข้าวหอม" น้ำฟ้าลุกขึ้นยืน "เบญ....อธิบายซิ"
    "เอ่อ.....เราเทเลพอร์ตทุกคนมาหาเจ๊ข้าวหอม" เบญบอก
    ริน ราชณิญาและน้ำฟ้ากระพริบตาปริบ ๆ
    ข้าวหอมอาศัยจังหวะนี้แอบติดกระดุมเสื้อนอน ก่อนจะดึงตัวเบญเข้ามาแล้วร่ายคาถาเยียวยารักษาแผลที่ศีรษะและใบหน้าให้
    "เจ๊ข้าวหอม....ทำอะไรเนี่ย....แล้วทำไมแผลของเบญ...." น้ำฟ้ามองสาวสวยทั้งสองอย่างงุนงงง
    "พี่เจ๊....หนูขอคืนความจำให้เพื่อน ๆ หนูนะคะ"
    เธอไม่รอคำอนุญาต ใช้พลังของเธอทำลายคาถาลบความจำจากวันที่เจ๊ข้าวหอมมาถามพวกเธอเรื่องไอ้ชัย
    น้ำฟ้ากระพริบตา
    "พี่ข้าวหอม....อยู่องค์กรลับพิทักษ์โลกเหรอคะ"
    "พี่ตามหาไอ้ชัยอยู่...." ราชณิญาบอก
    เบญพยักหน้า "ใช่ วันนั้นเจ๊มาถามพวกเรา แต่พอได้เรื่องแล้ว เจ๊ก็ลบความจำพวกเธอ เพื่อรักษาความลับ"
    "พูดอะไรกันคะ" รินถาม "แล้วนี่ใคร"
    "อ้าวววว โทษที ริน" เบญบอก "ลืมไป รินไม่เคยเจอเจ๊ใช่ไหม นี่เจ๊ เป็นรุ่นพี่ที่มหาลัย แล้วเค้าก็เป็นสมาชิกองค์กรลับพิทักษ์โลก เค้าตามล่าไอ้ชัยอยู่"
    "พี่เบญก็เป็นไม่ใช่เหรอคะ" ราชณิญาถาม
    "พี่เป็นแค่แนวร่วมอ่ะ ยังไม่ได้สมัครอย่างเป็นทางการ" เบญอธิบาย
    "ประเด็นนะคะ" น้ำฟ้าขึ้นเสียง "คือ ไอ้ชัยมาบุกบ้านเรา แล้วจับชาคริตไปค่ะ"
    ข้าวหอมขมวดคิ้ว "จับน้องชาคริตเหรอคะ ปกติ พวกมันเน้นจับผู้หญิงนี่"
    เบญหยักหน้า "จริง ๆ มันพยายามจับพวกเราหมดแหละค่ะ"
    "แต่พอผู้หญิงคนที่ไอ้ชัยเรียกว่านายหญิงเข้ามา มันตรงเข้าหาชาคริตเป็นคนแรกนะคะ" ราชณิญาแย้ง
    "เดี๋ยวก่อน ผู้หญิงอะไร เล่าให้พี่ฟังตั้งแต่ต้นซิคะ"
    "นั่นสิ เล่าให้พี่ฟังด้วย" เสียงทุ้มนุ่มทำเอาสาว(ที่มีสติ) ทั้งห้าสะดุ้งโหยง
    "พี่นที!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" ข้าวหอมร้อง และกระโจนเข้าไปในอ้อมกอดของชายหนุ่ม
    "เจ๊....." นทีกระซิบ และลูบหัวข้าวหอมเบา ๆ
    "คนนี้ใครอ่ะ" น้ำฟ้ากระซิบถาม
    "แฟนพี่เจ๊" เบญกระซิบตอบ
    "พี่นที พี่นที.....ฮือออออออ" น้ำตาไหลหลั่งออกจากตาข้าวหอม เสียงหวานสะอึกสะอื้นอย่างควบคุมไม่ได้ ใบหน้าสวยที่อาบน้ำตาซุกไซ้เข้ากับอกของชายหนุ่มคนรัก จนเมื่อพอคุมสติตัวเองอยู่ ข้าวหอมจึงเงยหน้าขึ้นมองหน้าพี่นที และเงื้อมือตบหน้าของชายหนุ่มสุดแรง
    เพี๊ยะ!!!!!
    "พี่ทิ้งหนู!!!! พี่ทิ้งหนู!!!!!!"
    "พี่ขอโทษ เจ๊ แต่......"
    "ไม่รู้เลยเหรอว่าหนูคิดถึงพี่แค่ไหน...."
    "พอรู้ว่าห้องเจ๊ถูกบุกพี่ก็รีบกลับมานี่ไง...."
    "แปลว่าพี่ห่วงแต่ว่าจะมีใครมาทำร้ายหนู แต่ไม่สนเลยสิ ว่าใจหนูจะเหงาจะว้าเหว่แค่ไหน!!!!"
    "อะแฮ่ม!!!! นี่แฟนหนูถูกจับไปอยู่นะ" ราชณิญาตะโกน "จะเคลียร์กันก็รอแฟนหนูปลอดภัยก่อนค่ะ!!!!!!"
    ข้าวหอมปาดน้ำตา "กะ....ก็จริง......"
    "หน้าที่ ต้องมาก่อนหัวใจ เจ๊ก็น่าจะรู้นะ" นทีถอนหายใจ
    "อย่างน้อยติดต่อกันหน่อยก็ได้นี่...." เสียงของข้าวหอมยังสั่นเครือ "แต่ใช่ค่ะ....เอาหละ น้องญา เล่ามา เรื่องมันเป็นมายังไง"
    "ก็....ชาคริตกับพวกหนูจัดปาร์ตี้กันอยู่....."
    "ถึงได้ใส่ชุดแบบนี้สินะ" นทีถาม
    "หะ....หือ.....ว๊ายยยยยยยยย" ราชณิญาร้อง เธอลืมไปสนิทว่าอยู่ในชุดเกือบเปลือยที่แต่งมาประกวดแข่งกับเพื่อนร่วมฮาเร็ม
    "พี่นที...." ข้าวหอมชำเลืองมองนทีเป็นการเตือน แต่ก็พอจะโล่งใจอยู่บ้าง ที่ได้เห็นว่าชายหนุ่มไม่ได้ทีทีท่าอะไรนอกจากขบขันกับความเกือบเปลือยของรุ่นน้องคนสวย
    "เอ้า ใส่ซะ" นทีบอก และโบกมือครั้งหนึ่ง เสกผ้าคลุ่มยาวขึ้นมาคลุมตัวราชณิญา
    "โห....เสกขึ้นมาอย่างนี้เลยเหรอคะ" เบญถาม "ล้ำมาก....หนูลองทำดูนะ"
    เบญปล่อยพลังออกมาแล้วพยายามควบคุมให้เป็นอย่างคาถาที่พี่นทีใช้เมื่อสักครู่ ไม่ช้า เสื้อคลุมสี่ห้าตัวก็ปรากฏขึ้นในอากาศ
    "ว้าววววว สุดยอด" เบญดูจะปลื้มกับผลงานของตัวเองไม่น้อย
    "บทเพลงทั้งห้าเหรอ" นทีเลิกคิ้ว "ควบคุมพลังของตัวเองได้แล้ว?"
    "ค่ะ...พี่เจ๊สอนหนูค่ะ" เบญบอก
    นทีอ้าปากจะซักถามต่อ
    "ทุกคน อย่านอกเรื่องค่ะ" ราชณิญาที่รัดเสื้อคลุมปกปิดความเปลือยของตัวเองเรียบร้อยดีแล้วตัดบท "เรากำลังปาร์ตี้กันอยู่ แล้วก็มีระเบิดดังตู้ม ไอ้ชัยก็เข้ามา"
    "แล้วก็มีไอ้ตี๋กับไอ้เป็ดด้วย" น้ำฟ้าบอก "ไอ้พวกนี้เคยทำผิดคดีลักพาตัวและล่วงละเมิดทางเพศ น่าจะถูกจับขังไว้กับไอ้ชัยนี่แหละ ก่อนไฟไหม้คุก"
    "แล้วก็มีลูกน้องเก่าเสี่ยต้นอีก 6 คน ค่ะ" ราชณิญาบอก
    "ไอ้พวกนี้ตายยากมากค่ะ" รินเสริม พลางก็สะบัดหัวเหมือนจะไล่ความทรงจำที่ไม่ดี เธอจำหน้าพวกมันได้ ตอนที่ไอ้ชัยจับตัวเธอไว้ ไอ้พวกนี้......เคยได้เธอทุกคน
    "ค่ะ ไผ่หลิวจะสู้กับพวกมัน ก็เลยโดนระเบิดควันยาสลบ(ของตัวเอง)ค่ะ" ราชณิญาชี้ไปที่ร่างในชุดนินจาที่ยังนอนแน่นิ่งอยู่
    "หนูใช้พลังสู้กับพวกมันค่ะ" "เบญบอก "หนูปล่อยพลังคาถาเป็นคลื่นทำลายล้าง แต่ มีผู้หญิงในชุดดำคนนึง มันมาหยุดหนูไว้ ไม่ได้ใช้เวทมนตร์ด้วยซ้ำ หรือ หนูสัมผัสไม่ได้เลย ว่าเค้าใช้เวทมนตร์ แต่พลังทุกอย่างของหนูไปไม่ถึงตัวเค้าเลยค่ะ"
    "ลองทำให้พี่ดูหน่อยซิ" นทีบอก "คาถาที่ใช้สู้กับผู้หญิงคนนั้นน่ะ"
    "จะดีเหรอคะ" เบญถาม นทีพยักหน้า
    เบญหลับตา รวบรวมพลัง แล้วปล่อยออกมาในแบบที่เธอใช้กับหญิงสาวชุดดำ คลื่นพลังเป็นลูก ๆ วิ่งเข้าหานที ที่ยกมือขึ้นสะบัดจนคลื่นพลังแตกกระจายหายไปหมด
    "ทื่อเกินไป" นทีบอก "พลังเรามีเหลือเฟือจริง แต่แค่โยนใส่ศตรูตรง ๆ แบบนี้สู้ใครที่เค้ามีฝีมือจริง ๆ ไม่ได้หรอก"
    "หนูเคยทำลายชุดเกราะพี่ได้ไม่ใช่เหรอ" เบญถามโกรธ ๆ
    นทีกัดฟัน "ฟังนะ....ตอนนั้นน่ะ เราปล่อยพลังออกมาโดยไม่ควบคุม คลื่นพลังมันไปกวนพลังเวทมนตร์อื่น วัตถุเวทย์ในระยะใกล้ ๆ เลยพัง คาถาของคนอื่นเลยใช้ไม่ได้ แต่ถ้าเราอยากจะใช้เวทมนตร์ให้เกิดประโยชน์หรือทำอะไรที่เราต้องการทำจริง ๆ เราต้องเรียนรู้ว่าใช้ยังไง ไม่ใช่เอาไปโยนใส่ใครทื่อ ๆ แบบนั้น .......แล้วถ้าพูดเรื่องทำชุดพี่พังอีกทีพี่จะคิดเงินค่าซ่อมจริงด้วย"
    "หนูขอโทษค่ะ" เบญบอก "แต่....ที่หนูอยากรู้คือ ทำไมหนูถึงสัมผัสถึงเวทมนตร์ของเค้าไม่ได้เลยคะ หนูมีพลังของบทเพลงทั้งห้าไม่ใช่เหรอ หนูควรสัมผัสถึงและควบคุมเวทมนตร์ทั้งหมดได้สิ"
    นทีไม่ตอบ เขาเดินไปทางโต๊ะทำงานของข้าวหอม เปิดกระเป๋าเรียนและหยิบเอากระเป๋าสตางค์ของข้าวหอมออกมา
    "พี่นทีจะทำอะไรคะ"
    นทีหยิบแบงค์ร้อยออกมาใบหนึ่ง แบงค์ใบนั้นลุกเป็นไฟในมือของชายหนุ่ม พร้อมกันนั้นร่างของเบญก็ถูกมือที่มองไม่เห็นดึงขึ้นไปลอยอยู่กลางอากาศ
    "ว๊ายยยยยยยย"
    "รู้สึกไหม" นทีถาม
    "รู้สึกว่าถูกยกค่ะ" เบญตอบ
    "รู้สึกถึงเวทมนตร์ที่ยกหรือเปล่า"
    เบญหลับตา พยายามเพ่งสมาธิ ก่อนจะส่ายหน้า
    "เวทมนตร์ปิศาจ" นทีบอก "บทเพลงทั้งห้าเป็นรากฐานของเวทมนตร์ของมนุษย์ เราไม่มีอำนาจใด ๆ ทั้งสิ้นเหนือเวทมนตร์ของปิศาจ"
    "เอ่อ....ปล่อยหนูลงได้หรือยังคะ"
    นทีดีดนิ้ว เบญหล่นตุ๊บลงบนพื้น
    "แปลว่า....ผู้หญิงคนนั้นเค้าใช้เวทมนตร์ปิศาจเหรอคะ"
    นทีพยักหน้า "น่าจะเป็นอย่างนั้น"
    "เอ่อ....." ราชณิญาเอ่ยปาก "หนูกลับเข้าเรื่องได้หรือยัง"
    "ว่าไป" นทีบอก
    "ค่ะ....คือ หนูไม่รู้จริง ๆ นะ ว่าตอนนั้นเกิดอะไรขึ้น หนูเห็นแหละ ว่าพี่เบญเค้าเสกลูกไฟกับคลื่นอะไรไม่รู้ใส่ผู้หญิงชุดดำ แต่อยู่ ๆ ตัวพี่เบญก็กระเด็น แล้วผู้หญิงชุดดำก็มาพูดอะไรไม่รู้กับชาคริตแฟนหนู แล้วชาคริตก็ทำหน้ามึน ๆ แล้วเดินตามเค้าไปเลยค่ะ"
    "เค้าบอกว่า มากับข้าเถอะ" น้ำฟ้าบอก
    "นั่นแหละค่ะ" รินพยักหน้า
    "แล้ว พวกผู้ชายมันจะเข้ามาจับพวกเราไปด้วย หนูก็เลยตัดสินใจเทเลพอร์ตพาเพื่อน ๆ หนีมาที่นี่ค่ะ"
    นทีทำหน้าประหลาดใจอีกครั้ง
    "ใช้คาถาเทเลพอร์ตได้เหรอ" ชายหนุ่มหันไปหาข้าวหอม "เจ๊ ตัวเจ๊เองคาถาเทเลพอร์ตก็ยังใช้ไม่คล่องไม่ใช่เหรอ ทำไมสอนน้องได้ล่ะ"
    แต่ชายหนุ่มก็ต้องแปลกใจที่เห็นความโกรธผสมงอนในสายตาที่ข้าวหอมจ้องกลับมา
    "หนูไม่ได้เรียนจากพี่เจ๊ค่ะ" เบญสารภาพ หน้าแดงก่ำ "หนู.....ได้เห็นมาจากในความทรงจำที่พี่นทีบันทึกไว้ในห้องนี้ค่ะ"
    นทีหน้าถอดสี
    .........................................   
    "เจ๊....." นทีหันไปส่งเสียงวิงวอน
    เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกว่าสีหน้าข้าวหอมของเขานั้นน่ากลัวได้แค่ไหน
    "อย่าฆ่าพี่นะ..........."

    ขณะเดียวกัน
    เพชรมายาทาวเวอร์ ตึกระฟ้าสุดหรูกลางกรุง สำนักงานใหม่ของพรชัยดอทพอร์น
    "เย็ดแม่!!!" ไอ้ชัยตะโกน "ได้ตัวแม่งมา ไม่ได้เมียแม่ง จะมีประโยชน์อะไรว๊ะ กูอุตส่าห์คิดจะข่มขืนเมียมันให้มันดูเรียงตัว แล้วก็อุตส่าห์เตรียมเครื่องแหกหี Mk2 เอาไว้ ทีนี้จะไปใช้กับใคร"
    "ใจเย็นครับ ทั่นชัย" ไอ้ตี๋ปลอบเจ้านายของมัน "นายหญิงบอกว่าได้ตัวไอ้ชาคริตคนเดียวก็พอแล้วนี่"
    "ทำไม มึงอยากเย็ดมันมากเลยเหรอ" ไอ้ชัยถามแดกดัน
    "อ่ะ เอ่อ...ไม่ใช่นะครับ"
    "มึงก็อยากให้ไอ้ชาคริตเจ็บไม่ใช่เหรอไง มันเป็นเหตุให้มึงต้องติดคุกเหมือนที่กูติดไม่ใช่เหรอ มันแย่งอีเบญของมึงไปไม่ใช่หรือไง"
    ไอ้ตี๋กัดฟันกรอด
    ถึงผู้หญิงส่วนใหญ่ที่ถูกแก๊งค์พรชัยดอทพอร์นจับมาได้จะถูกส่งไปขายตัวในซ่องลับต่าง ๆ แต่สมาชิกระดับสูงก็เลือกหญิงสาวที่ถูกตาต้องใจเก็บไว้เองได้ ที่ชั้นล่าง ไอ้ตี๋เองก็มีสาวในฮาเร็มหกคนล่ามโซ่ไว้ แต่ก็ไม่มีใครที่ทำให้มันอยากได้เหมือนที่มันเคยอยากได้เบญ แม้แต่น้องเอย ที่มันนับว่าหน้าตาดีที่สุดในฮาเร็มของมัน ยังหน้าตาดีสู้เบญไม่ได้เลย แถมน้องยังร้องไห้ทุกครั้งที่มันเย็ดอีกต่างหาก ไม่ได้อารมณ์เลย
    ทุกครั้งที่คิดได้ว่าเบญผู้แสนสวย แสนดี ต้องไปเย็ดกับคนเหี้ย ๆ อย่างไอ้ชาคริต มันก็ยิ่งเลือดขึ้นหน้า
    ไอ้เป็ดเดินกลับออกมาจากห้องส่วนตัวที่มันเข้าไปพักเหนื่อยมา ท่อนล่างไม่ได้ใส่อะไร ท่อนเอ็นแกว่งไปมาแบบไม่อายสาธารณะชน ในมือยังถือกระบองช็อตไฟฟ้าอยู่ ไอ้ตี๋ชะโงกหน้าเข้าไปดูในห้องไอ้เป็ด น้องเตย พี่สาวฝาแฝดของน้องเอยนอนสลบไสลอยู่บนเตียง แผ่นหลังเต็มไปด้วยรอยไหม้จากกระบองช็อตไฟฟ้าที่ไอ้เป็ดชอบใช้เวลามีเพศสัมพันธ์
    ถ้ากูอยากได้น้องเตยมาอยู่กับน้องเอยกูต้องเอาใครไปแลกว๊ะ ไอ้ตี๋สงสัย เย็ดฝาแฝดสองคนพร้อมกันก็สะใจดีนะ
    "ไง ไอ้เป็ด หายเหนื่อยหรือยัง" ไอ้ชัยถาม
    "หายเป็นปลิดทิ้งเลยครับ ทั่นชัย น้องเตยนี่ยอดจริง ๆ" ไอ้เป็ดยิ้มแฉ่ง "ว่าแล้ว อีหมวยของผมหายไปไหนล่ะครับ ไม่ได้เห็นมานานแล้ว ว่าจะจัดคู่กับน้องเตยสะหน่อย"
    "มึงจำไม่ได้จริงเหรอ" ไอ้ชัยถาม "มึงเล่นแตกในทุกรอบ สุดท้ายกูก็ต้องส่งแม่งไปทำแท๊งค์สิว๊ะ รอมันอาการดีก่อนเดี๋ยวกูให้ไอ้มิ่งส่งกลับไปห้องมึง มึงไม่ต้องห่วง"
    "เออ จริงด้วย ผมลืมไปเลย" ไอ้เป็ดเกาหัว    "แต่ทั่นชัยให้ส่งมาตอนนี้ไม่ได้เหรอครับ เย็ดตอนแม่งไม่มีแรงแบบนี้แหละ สะใจดี"
    "รอก่อน" ไอ้ชัยบอก "แต่ถ้ามึงหายเหนื่อยแล้ว พวกเราเข้าไปเยี่ยมไอ้เหี้ยชาคริตกันหน่อยเถอะ"
    "นายหญิงไม่ว่าเหรอครับ" ไอ้ตี๋ถาม
    "นายหญิงอยากได้ชีวิตไอ้ชาคริต อย่างอื่นไม่เกี่ยว" ไอ้ชัยบอก "อีกเดี๋ยวนายหญิงคงเตรียมพิธีเสร็จแล้ว อยากไปอัดมันให้หายแค้นก็ต้องไปตอนนี้แหละ"
   
    "โอยยยยย" ชาคริตครางเบา ๆ
    นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย
    เขาฝันไปหรือเปล่า เหมือนว่า ไอ้ชัย...ที่ตายไปแล้ว.....กับพวกไอ้ตี๋กับไอเป็ดบุกมาที่บ้านเขา.....หลังจากนั้นทุกอย่างก็เบลอไปหมด
    ไม่ ฝันไปนั่นแหละ เรื่องนั้นมันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว เขาาคงจัดสาว ๆ หนักไปหน่อย ก็เลยเพ้อ
    แล้ว....ทำไมขยับตัวไม่ได้ล่ะ น้ำฟ้านอนทับเหรอ
    ชายหนุ่มพยายามบังคับเปลือกตาที่หนักอึ้งให้เปิดออก.....
    แล้วสิ่งแรกที่เห็น คือดุ้นอันใหญ่ขนรุงรังที่ห้อยต่องแต่งอยุ่ตรงหน้า
    "เห้ยยยยย" ชาคริตร้อง และเงยหน้าขึ้น
    ไอ้ตี๋ ไอ้เป็ด ไอ้ชัย....ยืมรุมมองตัวเขาที่ถูกมัดอยู่
    เป็นเรื่องจริงเหรอเนี่ย
    "ไง ไอ้คริต คิดถึงกูมั้ย" ไอ้ชัยถาม
    "ไม่" ชาคริตรีบตอบ
    "ไอ้เป็ด เอาควยฟาดหน้ามัน"
    "ครับ ทั่นชัย"
    เพี๊ยะ!!!
    "ไอ้เหี้ยยยยย" ชาคริตร้องด้วยความขยะแขยง ที่ปลายอวัยวะเพศจองไอ้เป็ดยังเลอะไปด้วยคราบเมือกอยู่เลย
    "ไอ้คริต มึงรู้ไหม ว่ามึงมีความผิดอะไร"
    "อะไรของมึงว๊ะ ไอ้ชัย" ชาคริตร้องถาม
    "มึง แย่ง น้อง ญา ของ กู" ไอ้ชัยแค่นเสียงออกมาทีละคำ แล้วเตะชาคริตเข้าที่หน้าท้องอย่างแรง   
    "มึง แย่ง เบญ ของ กู" ไอ้ตี๋ตัดสินใจเอาอย่างไอ้ชัยบ้าง แล้วเตะชาคริตอีกที
    "มึง....." ไอ้เป็ดคิดอะไรไม่ออก เพราะไม่เคยชอบสาวของชาคริต (อยากเย็ดน่ะเคย เพราะอีพวกนั้นหน้าตาดีทุกคนยกเว้นอีแว่น แต่ไอ้เป็ดก็ไม่เคยนึกรักชอบพวกมัน) มันเลยเดินเข้ามาเอาควยฟาดหน้าชาคริตอีกรอบ "หล่อกว่ากู"
    ชาคริตมองจากใบหน้าหนึ่งสู่อีกใบหน้าหนึ่ง สายตาทั้งสามคู่รอบตัวเต็มไปด้วยความเกลียดชังและความมุ่งร้าย
    "พวกมึง....ต้องการอะไรจากกูว๊ะ" ชาคริตกัดฟันถามทั้งที่จุกคจนพูดแทบไม่ออก
    "กูอยากให้มึงตาย" ไอ้ชัยยอมรับ "แต่นายหญิงของกูอยากได้มึงเป็น ๆ ว่ะ เสียดายฉิบหาย"
    "กู.....ไปทำให้มึงเจ็บช้ำขนาดนี้ว๊ะ ไอ้ชัย...."
    เพี๊ยะ!!!!!!!!!!!!!
    "ไอ้สัส!!!!" ไอ้ชัยคำราม หลังหวดหน้าชาคริตไปสุดแรงจนหมัดชา "มึงยังไม่รู้ตัวอีกเหรอ....มึงนี่มัน....มึงนี่มัน....."
    ไอ้ชัยหายใจฟืดฟาดด้วยความเคียดแค้นสุดประมาณ
    "มึงมันเหี้ย เห็นแก่ตัว คิดถึงแต่ตัวเอง ไม่เคยเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ กูกับมึงเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ประถม มึงไม่คิดเลยเหรอว่ากูก็มีหัวใจน่ะ ว่าพอกูมีผู้หญิงสวย ๆ มาแนะนำคือกูชอบ กูอยากได้ ที่กูคิดแผนให้มึงคือให้มึงแบ่งปันให้กูบ้าง แต่นี่มึงเล่นเอาไปกินคนเดียวหมดเลย ไม่คิดถึงหัวใจกูเลยเหรอ ไม่คิดเลยเหรอว่ากูเห็นมึงเปิดซิงสาวในฝันกูไปกี่คน ขณะที่กูทำได้แค่แดกเศษเหลือของมึง แล้วอยู่ ๆมึงก็บอกจะเลิก แล้วมึงไม่คิดถึงกูเลยเหรอ กูจะให้มึงจีบน้องญาให้กูเป็นคนสุดท้าย ปากมึงบอกไม่ยอม แต่สุดท้ายมึงก็เอาน้องเองอีก ไอ้เหี้ย มึงนี่มัน....กูไม่รู้จะสรรหาคำอะไรมาด่าคนเห็นแก่ตัวอย่างมึงแล้ว ไอ้สัสเอ๊ยยยยยย"
    ชาคริตจ้องหน้าไอ้ชัย ไม่รู้จริง ๆ ว่ามันคิดไปขนาดนั้นได้ยังไง
    "ตอนนี้ กูมีปัญญาแล้ว มีกำลังแล้ว กูหาผู้หญิงของกูเองได้ ไม่ต้องมาหาเศษเหลือจากมึง กูได้เย็ดหญิงมากกว่าที่มึงเคยเย็ดมาอีก อยากจะทำอะไรกับพวกมันกูก็ทำได้ด้วย แต่กูก็ไม่เคยลืม ว่าตอนยังเป็นเพื่อนมึงอยู่มึงแล้งน้ำใจกับกูขนาดไหน เพราะอย่างนี้ไง มึงถึงต้องโดน....กับเมียของมึงทุกคนด้วย"
    "แล้วญาล่ะ....เบญ....น้ำฟ้า.............." ชาคริตระล่ำระลัก ถ้าพวกมันบุกบ้านจับตัวเขามาได้ ป่านนี้สาว ๆ อยู่ไหนแล้วล่ะ
    "กูไม่อยากได้อีแว่นหน้าจืดหรอก" ไอ้ชัยเยาะ "อีหน้าบากกูก็เย็ดมาจนเบื่อแล้ว แต่กูยอมรับนะ ว่าผู้หญิงของมึงอีกสามคนก็น่าเย็ดอยู่...เดี๋ยวกูจะให้มึงได้เห็น......"
    ชาคริตหน้าซีด "พวกมึงจับผู้หญิงของกูไปไว้ไหน"
    "พวกมันหนีไปได้ว่ะ" ไอ้เป็ดบอก
    เพี๊ยะ!!!! "แล้วมึงจะไปบอกมันทำไมว๊ะ" ไอ้ชัยตบกบาลไอ้เป็ดจนหัวแทบหลุด
    ลูกน้องกูทำไมมันโง่ขนาดนี้ว๊ะ ถ้าหลอกว่าจับเมียมันมาได้ บังคับไอ้เหี้ยชาคริตทำอะไรก็ได้ตามใจชอบ จะให้มันเดินขึ้นแท่นสังเวยเองยังได้เลย
    ชาคริตโล่งอก แต่พอได้เห็นสีหน้าของชายหนุ่ม ไอ้เป็ดก็ฟาดกระบองช็อตไฟฟ้าลงมาด้วยความโกรธ เหมือนอยากจะระบายที่มันโดนไอ้ชัยทำโทษ
    "อ๊ากกกกกกกกกกก" ชาคริตร้องเมื่อกระแสไฟฟ้าแรงสูงไหลเวียนไปทั่วร่าง
    "ทีนี้ ถ้าไม่อยากโดนอีก..." ไอ้ตี๋แค่นเสียง "บอกมา ว่าอีพวกนั้นหนีไปไหนได้"
    ชาคริตไม่รู้จริง ๆ
    โชคดีมากแล้ว ที่ผู้หญิงของเขาไม่มีใครโดนไอ้พวกเดนนรกพวกนี้จับได้
    แล้ว พวกเธอจะหนีไปไหนกันได้นะ
    หอของเบญเหรอ หรือบ้านพ่อไผ่หลิว
    บ้านพ่อแม่ของญาน่าจะไม่ปลอดภัย ไอ้ชัยน่าจะรู้จัก
    บ้านน้ำฟ้าก็เหมือนกัน ตอนเด็ก ๆ ช่วงที่ยังสนิทกันอยู่ ไอ้ชัยเคยไปบ้านน้ำฟ้าครั้งนึง บ้านรินยิ่งไม่ต้องพูดถึง ต่อให้ไอ้ชัยไม่รู้พ่อแม่รินก็คงไม่ให้ลี้ภัยอยู่ดี
    เขาไม่รู้จริง ๆ ว่าพวกเธอจะหนีไปไหนกันได้ ซึ่งนั่นก็ดีแล้ว เพราะไม่ว่าพวกมันจะทรมานเขาแค่ไหน เขาก็คงไม่มีทางบอกพวกมันได้
    "อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก" กระบองช็อตไฟฟ้าหวดขวับลงมาอีกครั้ง
    "บอกมา เมียมึงหนีไปไหนได้"
    "กู.....กูไม่บอก" ชาคริตกัดฟัน
    เปรี๊ยะะะะะ
 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

teerawatc

ตอนนี้เป็นการแก้แค้นของสามหนุ่มคู่อริชาคริต

อยากเห็นฉากสามหนุ่มพลาดท่าโดนเอาคืนเหลือเกิน

ว่าแต่เกราะขาวยังไม่มี จะใช้วิธีไหนมาสู้กับฝั่งปีศาจกันล่ะนี่



natt4556

แค่คนเดียวก็ปวดหัวแล้วววว แต่นี่มาเป็นกลุ่มเลยยยย  ::Hungry::


Mosser12345

เรื่องสาวๆไม่ต้องลุ้น เจอไรก็รอดหมดตามระเบียบ มาลุ้นตัวเอกหลายเมียดีกว่า

kk2016


testman

สรุป ชาคริตได้นายหญิงเป็นเมียอีกคน ส่วนไอ้สามหล่อ โดนนายหญิงตบ เพราะรังแกผัว

controlx


cd13579

ไอ้ตึกนี้ตั้งอยู่ย่านไหนเนี่ย 55555555555

เอาล่ะทีนี้นายท่านทราบเรื่องละ แต่น่าจะไปแล้วโดนกระทืบรึเปล่าไม่มีปีกแบบนี้
ใครหื้อใครซ่า ข้าแบนเรียบ

1819

ตรรกะไอ้ชัยป่วง ดี ความคิดของพวกขี้ และิกลับมามีพลังอำนาจ
กรุงเทพเป็นเมืองที่มีคนเหงา มากกว่าเสาไฟฟ้า

hunterkung