ปราบพยศ! น้องสาวดาวมหาลัยตัวแสบ 7

[wachira123]

ตอนที่ 7 สังคมไฮโซทิพย์



ฟ้ากำลังนั่งวินมอไซต์ไปที่ห้างหรูใจกลางเมือง มือข้างหนึ่งจับกระเป๋าไว้แน่น ส่วนอีกข้างกดโทรศัพท์มือถือเช็กเวลาอย่างเร่งรีบ

เธอไม่อยากมาสายเพราะวันนี้มีนัดช้อปปิ้งกับเพื่อนๆ ที่ห้างหรูกลางเมือง ซึ่งมักจะเป็นโอกาสที่เธอจะได้ทำตัวเข้ากับเพื่อนๆ ที่ดูเหมือนพวกเขาจะมีฐานะดีกว่าเธอมาก

"เร็วหน่อยได้ไหมคะพี่!"

ฟ้าพูดด้วยน้ำเสียงที่มีความกังวล

"โอ๊ย! น้อง! พี่เร่งจนบิดสุดปอกแล้วเนี้ย"

พอได้ยินแบบนั้นเธอหันกลับมามองไปที่หน้าจอมือถือที่กำลังแสดงเวลาที่ผ่านไปแล้ว ฟ้าก็ยิ่งรู้สึกเครียด เธออยากจะไปให้ถึงก่อนเวลา เพราะกว่าเพื่อนๆ จะรู้ว่าเธอนั่งวินมอไซต์มา

ขณะที่ใจร้อนรนเรื่องนัดกับเพื่อน ส่วนเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นกับดินเมื่อไม่นานมานี้ เธอนั้นปล่อยมันไปก่อน เรื่องนั้นค่อยเอาไปฟ้องพ่อทีหลังก็ได้ แต่ตอนนี้เธอจำเป็นต้องให้ความสำคัญกับการไปถึงห้างให้ทันเวลานัดก่อน

แต่สุดท้ายฟ้าก็มาถึงห้างไม่ทันเวลานัด เธอบอกให้วินมอไซต์ปล่อยเธอลงก่อนถึงห้าง แล้วรีบจ่ายเงินให้กับคนขับมอไซต์อย่างรวดเร็ว ก่อนที่เธอจะเดินไปอย่างเร่งรีบไปยังจุดนัดหมาย

เมื่อถึงจุดนั้น ฟ้าก็เห็นกลุ่มเพื่อนๆ ที่ยืนรออยู่แล้ว

"ฟ้า...เธอมาสายจังเลยนะ"

เพื่อนคนหนึ่งที่ยืนอยู่ใกล้ที่สุดทักขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูเหมือนจะแปลกใจเล็กน้อย

ส่วนฟ้ายิ้มอ่อนๆ แต่ก็แฝงไปด้วยความเกร็ง

"อ่า... พอดีคนขับรถเพิ่งทำงานวันแรกน่ะ เขายังไม่รู้ทางดีเท่าไหร่เลยมาส่งสาย"

เธอบอก พร้อมกับมองไปที่เพื่อนๆ คนอื่นที่ยืนอยู่ข้างๆ

เพื่อนๆ พยักหน้าเข้าใจ บางคนทำหน้าว้าวไปด้วยในใจ

"โอ้โห ฟ้ามีคนขับรถรับส่งเลยเหรอ?"

บางคนเริ่มคิดในใจว่าฟ้าอาจจะมีฐานะที่ดีกว่าที่พวกเขาคิดไว้

ฟ้าพยายามไม่ทำหน้าตึงหรือรู้สึกเขินอาย เธอแค่ยิ้มแล้วเดินไปที่กลุ่มเพื่อนๆ ที่ยังคุยกันอยู่เพราะรู้ดีว่าการมาสายคงไม่ใช่เรื่องใหญ่อีกต่อไปแล้ว เธอแก้ตัวได้อย่างหวุดหวิด

หลังจากพูดคุยกันเสร็จ เพื่อนๆ ก็ชวนกันเข้าไปเดินช็อปปิ้งในห้าง ฟ้ารู้สึกตื่นเต้นที่ได้ใช้เวลาอยู่กับเพื่อนๆ ในห้างหรู ท่ามกลางกลุ่มสาวๆ ที่แต่งตัวหรูหรากันทุกคน

ทุกคนต่างใส่เสื้อผ้าราคาแพงจากแบรนด์เนมดังๆ รวมไปถึงกระเป๋า รองเท้า และเครื่องประดับที่ดูน่าทึ่ง ฟ้าเองก็ไม่ได้แตกต่าง เธอสะพายกระเป๋าหลุยวิคตองที่เพื่อนๆ สังเกตเห็นได้ทันที

ทันทีที่เพื่อนคนหนึ่งสังเกตเห็นกระเป๋าของฟ้า ก็รีบถามอย่างตื่นเต้น

"โอ้ยยยยย! นั่นมันกระเป๋าหลุยวิคตองรุ่นใหม่เลยนี่! นี่มันแจ่มมากเลยนะ ฟ้า"

ฟ้าสำลักเล็กน้อย เธอไม่อยากให้ความรู้สึกผิดในใจหลุดออกมา แต่ก็พยายามยิ้มให้ดูธรรมชาติที่สุด

"อ๋อ... พี่ชายซื้อให้น่ะ เขาบอกว่าซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิด"

ฟ้าตอบเสียงเบา แต่ในใจเธอรู้ดีว่ากระเป๋าใบนี้ไม่ใช่ของขวัญจากพี่ชาย แต่เป็นการตัดสินใจใช้เงินทั้งหมดที่พ่อให้มาของเดือนนี้ นำมาซื้อกระเป๋าในราคามือสองจนหมดตัว เพราะกลัวว่าเพื่อนๆ จะมองว่าเธอจนและเข้ากับกลุ่มไม่ได้

เพื่อนๆ หลายคนที่ยืนรอบๆ ก็พยักหน้าเห็นด้วยและตอบด้วยน้ำเสียงที่ประทับใจ

 "ว้าว สวยจังเลย ฟ้ามีกระเป๋าหรูๆ ฉันละอิจฉาจริงๆ"

บางคนยิ้มให้กันอย่างเป็นกันเอง ขณะที่บางคนมองฟ้าด้วยความสนใจมากขึ้น โดยไม่สงสัยว่ากระเป๋านี้มาจากไหน

ฟ้าเงียบไปสักพัก เธอถอนหายใจอย่างโล่งอกและคิดในใจว่า ก็เอาเถอะ มันคุ้มแล้วที่ซื้อมาอย่างน้อยก็ทำให้รู้สึกว่าเข้ากับกลุ่มนี้ได้ แต่ยังคงรู้สึกกังวลในใจว่าเพื่อนๆ คงรู้ทันว่ากระเป๋านี้ไม่ได้มาจากการให้ของพี่ชายจริงๆ

ฟ้าเดินตามเพื่อนๆ เข้าไปในห้างที่เต็มไปด้วยร้านค้าแบรนด์เนมที่วางเต็มไปหมด ทุกสิ่งที่เธอเห็นทำให้เธอรู้สึกถึงความแตกต่างทางฐานะระหว่างตัวเองกับเพื่อนๆ ที่มีชีวิตที่ดูเหมือนจะสมบูรณ์แบบทุกอย่าง



 เสียงรองเท้าส้นสูงของพวกเธอกระทบกับพื้นหินอ่อนสะท้อนไปมา พวกเธอกำลังมุ่งหน้าไปที่โซนน้ำหอมที่หรูหรา



หน้าร้านเต็มไปด้วยน้ำหอมจากแบรนด์ดังต่างๆ ฟ้ารู้สึกสบายตากับการชมของสวยๆ แต่ในใจกลับนึกถึงเรื่องเงินในกระเป๋าอยู่ตลอด

"โอ้ย ดูดิ! นี่มัน ดิออร์ รุ่นใหม่ Dior Élégance นะ กลิ่นมันหอมมาก!"

เพื่อนคนหนึ่งร้องตื่นเต้นแล้วหยิบน้ำหอมมาแสดงให้ฟ้าเห็น



ฟ้าพยักหน้าให้แบบขอไปที สายตาของเธอหยุดอยู่ที่ป้ายราคาที่ติดอยู่ที่ขวดน้ำหอม ค่ะมันแพงจนอยากจะร้องไห้

"เฮ้อ...ราคาเท่านี้ ฉันคงต้องมองแค่ไกลๆ ละมั้ง..."

ฟ้าพึมพำกับตัวเอง พลางหยิบขวดน้ำหอมขึ้นมาดูอย่างระมัดระวัง ก่อนจะวางมันลงไปเหมือนเดิม

"เออๆ ฟ้า มาทางนี้หน่อยเร็ว!" เสียงเพื่อนอีกคนตะโกนเรียกฟ้าให้ไปเข้ากลุ่มของพวกเธอ

ฟ้าเดินไปหากลุ่มเพื่อน พวกเธอกำลังยืนอยู่หน้าชั้นวางน้ำหอมพร้อมกัน สีหน้าตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัด

"พวกเราคิดว่าเราจะซื้อน้ำหอมกลิ่นนี้แหละ"

เพื่อนคนหนึ่งพูดด้วยท่าทางมั่นใจ พร้อมกับชี้ไปที่ขวดน้ำหอม Dior Élégance ที่ยืนเป็นระเบียบอยู่บนชั้น

"มันเป็นกลิ่นของกลุ่มเราไง อยากให้มันเป็นกลิ่นประจำตัวของพวกเราไปเลยว่าไหม?"

"ใช่ๆ เราจะเป็นกลุ่มที่มีกลิ่นเดียวกัน!"

เพื่อนคนอื่นๆ พยักหน้าเห็นด้วย

ฟ้ารู้สึกเหมือนถูกดึงเข้ามาในวงสนทนา

"เธอจะเอาด้วยไหม?"

เพื่อนๆ หันมาถามฟ้า

ฟ้าพลางนึกถึงเงินในบัญชี รู้สึกเหมือนท้องไส้จะยุบไปหมดเมื่อเห็นยอดในบัญชี

 "หืม...ราคา...โอ๊ย...ฉันไม่มีเงินเหลือขนาดนั้น..."

เธอพึมพำอยู่ในใจ ทำท่าทางไม่สบายใจ พลางมองเพื่อนๆ ที่ยังคงยิ้มหวานและรอคำตอบ

แต่เมื่อฟ้าคิดดูดีๆ ก็พบว่า ถ้าใช้เงินค่าเทอมปีนี้ไปก่อน คงพอเอามาใช้ได้ ถึงแม้จะเสี่ยงที่จะโดนพ่อดุ แต่มันคงจะคุ้มกับการได้เป็นส่วนหนึ่งของกลุ่ม เดี๋ยวค่อยไปหมุนเงินทีหลังก็ได้

"ถ้างั้น...เออ...ต้องเอาด้วยอยู่แล้วสิ ของแบบนี้จะพลาดได้ไง"

ฟ้าตอบไปอย่างพยายามไม่ลังเล แต่ในใจก็คิดว่าคงต้องจัดการกับเรื่องนี้หลังจากนี้อีกมากมาย

หลังจากตอบตกลงกับเพื่อนเธอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อตรวจสอบยอดเงินในบัญชี มือถือมันค้างไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพบว่าเงินส่วนนี้ยังไม่ได้โอนเข้ามา มันทำฟ้าตาเบิกกว้าง

"ไม่ๆ ...ทำไมมันยังไม่โอนมาอีก?!"

ฟ้ารีบกดโทรศัพท์โทรหาพ่อในทันที

"ฮัลโหล พ่อค่ะ พ่อ...คือเงินค่าเทอมปีนี้ยังไม่โอนเข้ามาใช่ไหมคะ?"

ฟ้าพูดด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความวิตกกังวล

ปลายสายตอบกลับ

"เอ้อ...เงินส่วนนี้อยู่กับพี่ดินนั่นแหละ พ่อโอนให้พี่ดินไปแล้ว"

 พ่อของฟ้าพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูเหมือนจะไม่มีอะไรน่ากังวล

ฟ้าถึงกับลูบหน้าตัวเองแล้วถอนหายใจ เธอไม่รู้จะพูดยังไงดี

 "พี่ดิน...อีกแล้วหรอ..."

ฟ้าพึมพำเสียงแข็ง พลางกำมือแน่น

 "ทำไมต้องเป็นมันทุกทีเลย!"




นิยายเรื่อง : ปราบพยศ! น้องสาวดาวมหาลัยตัวแสบ

ติดตามอ่านได้ที่

readawrite : https://www.readawrite.com/a/276d79a507bf40d7a9bd4d1aafbb4e2c

fictionlog : https://fictionlog.co/b/67cd2ea3576799001c2dc5a5

ธัญวลัย : https://www.tunwalai.com/story/835102#

[therasak]

อ้าวอำนาจอยู่ในมือดินซะแล้ว

[swss2511]

ในกลุ่มจะมีคนรวยจริงกี่คน

[tantawanjames]

เงินอยู่กับพี่ดินเข้างทางเลยสิแบบนี้