ร้อนรักใต้ปีก ตอนที่ 6

[livelightly]

หลังจากกลับจากสนามบิน พิม กลับมาห้องพักในใจยังคงครุ่นคิดถึงชีวิตที่ผ่านมา เธอเป็นคนที่ทำเพื่อคนอื่นมาตลอด จนบางครั้งลืมนึกถึงความสุขของตัวเอง

พิมนั่งอยู่ในห้องพัก มองออกไปนอกหน้าต่าง "ตั้งแต่เรียน... ฉันเอาแต่ช่วยรุ่นพี่ เพื่อน ๆ ที่โรงพยาบาล... แม้แต่หมอตั้ม" เธอนึกถึง หมอตั้ม ที่เคยเข้ามาในชีวิต "ทุกคนเข้ามา... เพราะถูกดึงดูดด้วยหน้าตา รูปร่างของฉัน" เธอถอนหายใจ

รุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัย เพื่อนรุ่นเดียวกัน หรือแม้แต่คนที่โรงพยาบาล ต่างมองเธอด้วยสายตาชื่นชม แต่ก็มักมาพร้อมความคาดหวัง "ฉันสวย... ฉันต้องสมบูรณ์แบบ ต้องเป็นที่รักของทุกคน" เธอรู้สึกกดดัน "แต่... มีแค่ไทด์คนเดียวที่มองฉันในแบบที่ฉันเป็น"

ไทด์ รู้จักเธอในแบบที่เป็นธรรมชาติ เขาคอยอยู่ข้าง ๆ ในช่วงเวลาที่ยากลำบาก โดยเฉพาะตอนเรื่องคลิปหลุด "ไทด์ไม่เคยมองฉันแค่หน้าตา... เขาพูดคุยกับฉันเหมือนเพื่อน เหมือนคนที่เข้าใจ" เธอยิ้มให้ตัวเองในความทรงจำ

แต่พิมก็ยอมรับว่าเธอเคยเว้นระยะห่างจากไทด์ เพราะเขาเป็นรุ่นน้อง 1 ปี "ตอนนั้น... ฉันคิดว่าเรายังอยู่ในรั้วโรงพยาบาล ฉันต้องเป็นรุ่นพี่ที่ดี" เธอส่ายหน้า "แต่นี่ไม่ใช่ในรั้วมหาวิทยาลัยอีกแล้ว... เราเท่ากัน ฉันทำงาน เขาก็เริ่มต้นชีวิตการทำงานแล้ว"

ความรู้สึกหวั่นไหวเกิดขึ้นเมื่อ น้ำผึ้ง จะเริ่มกลับเข้ามาในชีวิตไทด์ "น้ำผึ้ง... เธอดูสวยหวาน เรียบร้อยแต่มีเสน่ห์" พิมรู้สึกถึงแรงกดดัน "ฉันกลัว... กลัวว่าไทด์จะเลือกน้ำผึ้ง" ทั้งๆ ที่เธอรู้ว่าไทด์ชอบเธอแต่ไม่เคยเปิดโอกาส แต่ครั้งนี้เธอตัดสินใจแล้ว "ฉันจะไม่สร้างกำแพงกับเขาอีกแล้ว... ฉันจะเปิดโอกาสให้ไทด์ และที่สำคัญให้ตัวเองด้วย"


โทรศัพท์ของพิมมีข้อความเข้ามา "พรุ่งนี้ไปกินข้าวกันไหมพี่พิม" ไทด์ส่งมา พรุ่งนี้เป็นวันหยุด ไทด์ตกลงใจแล้วว่าเขาจะทำตามเสียงหัวใจ ไม่ว่ายังไง เขาจะให้ความรู้สึกบอกว่าใครคือคนที่เขาอยากอยู่ด้วย

พิมตอบกลับ "ได้สิ... เจอกันที่ไหนดี" เธอยิ้มให้ตัวเองในกระจก วันรุ่งขึ้น พิมแต่งตัวสบาย ๆ เสื้อยืดสีขาว กางเกงยีนส์เข้ารูป แต่แค่นี้ก็ดูดีมาก ผมยาวสีน้ำตาลอ่อนปล่อยสลวย หนุ่ม ๆ ที่เดินผ่านมองตามด้วยความชื่นชม

ไทด์รออยู่ที่ร้านอาหารญี่ปุ่นเล็ก ๆ ในห้าง เขาสวมเสื้อยืดสีเทา กางเกงยีนส์ ดูสะอาดสะอ้าน วันนี้เขารู้สึกมั่นใจขึ้น "ตอนนี้ฉันเป็นนักเรียนทุนนักบินพาณิชย์... ไม่ใช่เด็กฝึกงานที่เดินตามพี่พิมอีกแล้ว" เขาคิด

เมื่อพิมเดินเข้ามา ไทด์ยิ้มกว้าง "สวยจัง..." เขาคิดในใจ แต่พูดออกไปว่า "พี่พิม... วันนี้ดูสดใสดีนะครับ" พิมยิ้ม "ขอบคุณ... ไทด์ก็ดูดีเหมือนกัน" ไทด์จับมือพิมแบบสบาย ๆ มือของเขาที่ใหญ่และเรียบเนียน ทำให้พิมรู้สึกอบอุ่น เธอไม่รู้จะทำยังไง แต่ก็ไม่อยากปล่อยมือจากเขา

ทั้งคู่กินอาหารญี่ปุ่นง่าย ๆ ซูชิและราเมง พูดคุยกันอย่างเป็นธรรมชาติ "ไทด์... เรียนนักบินเป็นยังไงบ้าง" พิมถาม "ยากครับ... แต่ผมตั้งใจ อยากทำให้พี่พิมภูมิใจ" ไทด์ตอบ พิมยิ้ม "ฉันเชื่อว่าเธอทำได้... เธอเป็นคนตั้งใจทุกอย่าง"


หลังกินข้าว ทั้งคู่เดินผ่านหน้าร้านหนังสือ ไทด์เห็นหญิงสาวที่ดูคุ้นๆ เดินออกมา "รัตน์..." เขาเผลออุทาน สาวผิวสีน้ำผึ้ง ใบหน้าคม ตาโต หันมาตามเสียง "คะ?!"

ไทด์ลืมไปว่าเขาไม่เคยคุยกับรัตน์ แค่เห็นบ่อย ๆ ที่ร้านกาแฟของ พี่มินต์ และรู้ชื่อเธอจากพี่มินต์ เขาไม่รู้จะแก้ตัวยังไง ต้องเลยตามเลย "ยังไปซื้อกาแฟที่ร้านพี่มินต์ไหมครับ" เขาทักไป รัตน์หายตกใจ ยิ้ม "พี่มินต์กับพี่พลขายร้านให้ลูกน้องแล้ว... ย้ายไปทำธุรกิจที่จังหวัดทางเหนือแล้วค่ะ ถ้าอยากได้ข้อมูล ลองไปถามเจ้าของร้านคนใหม่ดูนะคะ"

รัตน์ขอตัว เพราะเห็นไทด์มากับหญิงสาวสวย "ใครเหรอไทด์" พิมเอียงคอถาม ดูเหมือนอยากรู้ แต่ในใจเต็มไปด้วยคำถาม ไทด์ตัดสินใจเล่าความจริง "พยาบาลทหารน่ะพี่พิม... ช่วงที่ฝึกงาน ผมไปร้านพี่มินต์บ่อย พวกพยาบาลทหารก็ชอบไปซื้อกาแฟเหมือนกัน"

พิมพยักหน้า แต่เริ่มรู้สึกว่ารอบตัวไทด์มีแต่สาว ๆ สวย ๆ "แหม... คนนี้หุ่นดีจังนะ เหมือนนางงามเลย ตัวสูงใหญ่ หน้าก็คม" เธอพูด ไทด์ยิ้มแห้ง ๆ ขาอยากให้วันนี้เป็นวันพิเศษของเขากับพิม แต่ต้องมาสะดุดซะได้ "ดูหนังกันไหม... ผมเรียนหนัก ไม่ค่อยได้ดูเท่าไหร่" ไทด์ชวน พิมตกลง


ที่โรงหนัง ไทด์และพิมนั่งติดกัน กาย และ แก้ว ไปดูหนังเรื่องเดียวกัน นั่งบนแถวบนถัดไป 2 แถว กายสังเกตเห็นไทด์จูงมือพิมเข้ามา "ไอ้ไทด์มากับพี่พิม..." เขาคิด แต่ตัดสินใจไม่บอกแก้ว เพราะเขาเป็นเพื่อนไทด์ ไม่ใช่เพื่อนน้ำผึ้ง

ระหว่างดูหนัง ไทด์เอาแต่มองหน้าพิมจากด้านข้าง จนเธอรู้สึกได้ "มองอะไร... ดูหนังรู้เรื่องไหมนั่น บนหน้าเรามีอะไรเหรอ" พิมหันมาดุ ไทด์ยิ้ม "มีคนสวยไง..." พิมแอบหน้าแดง แต่ความมืดทำให้ไทด์ไม่สังเกตเห็น เขาจับมือเธอไว้ มือของเธอนิ่มเนียนและอุ่น

ไทด์ทนไม่ไหว หอมแก้มพิม และไล่สูดดมตามไรผม จูบที่ติ่งหู "อ๊ะ..." พิมรู้สึกจั๊กจี้ แต่ท้องน้อยเริ่มปั่นป่วน "ครั้งสุดท้ายที่รู้สึกแบบนี้... คือตอนกินค็อกเทลที่พัทยาแล้วเมา" เธอจำความรู้สึกเสียวจากหมอตั้มได้ แต่หลังจากเรื่องราวเครียด ๆ เธอลืมเรื่องแบบนี้ไป

ไทด์สอดมือเข้าใต้เสื้อยืดสีขาว บีบเต้าจากข้างนอก "อืม..." พิมครางเบา ๆ กายเห็นเงาตะคุ่ม ๆ หัวชนกัน "เอาแล้วไง... เพื่อนกู" เขาคิด ไทด์สอดนิ้วชี้ขวาควานหาหัวนม บี้ให้พิมเสียว หัวนมของพิมไม่ใหญ่ เพราะแทบไม่เคยถูกกระตุ้น แต่เริ่มแข็ง เขาดันยกทรงขึ้นเพื่อบีบเต้าได้ถนัด เต้าที่เขาเคยใฝ่ฝัน... ตอนนี้คว้ามาอยู่ในมือแล้ว ไทด์คิด

"รู้สึกดีกว่าในความฝันเป็นล้าน ๆ เท่า..." ไทด์ตื่นเต้น หัวโล่ง ไม่มีช่องว่างให้คิดถึงน้ำผึ้งหรือมิลลี่ในตอนนี้ พิมคิด "ฉันจะมีชีวิตที่อิสระ... ไม่ติดกรอบอีกแล้ว ฉันทำงาน ดูแลตัวเองได้... เซ็กส์เป็นแค่การแสดงความรักต่อกัน" เธอรู้สึกดีกับไทด์ และเขาก็เช่นกัน

ไทด์จูบแก้มพิม ประกบจูบริมฝีปากร้อนผ่าวของเธอ "อืม..." พิมครางในลำคอ เธอเป็นคนสดใส เป็นมิตรกันคนทั่วไป แต่มีความต้องการที่เก็บกด "เพราะฉันไม่อยากวุ่นวายเรื่องความรัก... ทั้งตอนเรียนและทำงาน" เธอคิด ไทด์ละมือขวาจากเต้า 34C อย่างเสียดาย แต่เขามีเป้าหมายยิ่งใหญ่ที่อยู่ต่ำลงไป

ไทด์พยายามสอดมือขวาเข้าใต้กางเกงยีนส์ มือใหญ่ของเขาติดที่ขอบ พิมแขม่วท้องน้อยนิดนึง ช่วยให้มือเขาเข้าไปได้ เขาได้สัมผัสโหนกหีที่ฝันถึง โคกงามเต็มมือ อุ่นและชื้นแฉะ ไทด์ใช้ปลายนิ้วกลางเขี่ยตามรอยผ่าขึ้นลงจากนอกกางเกงใน "อ๊า..." พิมครางเบา ๆ ถ่างขากว้างให้ไทด์เขี่ยแตดได้สะดวก

พิมเสียวตั้งแต่ปลายแตดไปถึงหัวนมเลยไปจนโพรงหีด้านใน "ฉันเบื่อที่ต้องอยู่ในกรอบ... คอยทำภาพลักษณ์ให้ดีมาตลอด" เธอรู้สึกทั้งเสียวและสะใจ "ได้เป็นอิสระจากสังคม... โดยคนที่ฉันไว้ใจ" เธอคิด

"พี่พิม..." ไทด์กระซิบข้างหู "ไม่ต้องเรียกพี่แล้วนะ... เราทำงานเหมือนกันแล้ว" พิมกระซิบตอบ เสียงหวานกระเส่า "พิม..." ไทด์เรียกด้วยความรัก "ขา..." เสียงหวานสดใสที่ทำให้ไทด์อบอุ่นหัวใจ กลายเป็นความอยากซุกเข้าไปในร่องอุ่น ๆ ของเธอ

ไทด์สอดมือเข้าใต้กางเกงใน สัมผัสหีฉ่ำแฉะแบบไม่มีอะไรกั้น สำรวจโหนกหีของเธอ พิมแอ่นหี ยกก้นงามจากเบาะ ส่ายรับมือของเขา ไทด์ตัดสินใจสำรวจร่องด้วยนิ้วกลาง "คับชิบหาย..." เขาคิด นิ้วเข้าไปได้ยาก เหมือนมีอะไรกั้น แต่ด้วยน้ำหล่อลื่น เขาดันนิ้วเข้าไปสุด

"อ๊ะห์..." พิมระบายลมออกจากปากด้วยความเสียว กายที่แอบเงี่ยหูฟังได้ยิน "ไอ้ไทด์..." เขาส่ายหน้า ไม่รู้จะชมหรือด่าเพื่อนดี รูหีที่ไม่เคยมีอะไรผ่านเข้าไป แม้นิ้วของตัวเอง ทำให้พิมรู้สึกเติมเต็ม ทั้งคันทั้งมันส์ในรูหี "อยากได้มากกว่านี้..." เธอคิด แต่ความเสียวที่เอ่อล้นไม่ทันตั้งตัว ทำให้ตัวเธอกระตุก รูหีตอดขมิบนิ้วของไทด์

พิมนิ่วหน้า ฝืนสู้ความเสียวสุดยอดครั้งแรกในชีวิต ไม่ให้ร้องครางจนคนในโรงได้ยิน ไทด์เอามือออก ช่วยจัดเสื้อผ้าพิมให้เรียบร้อย ทั้งคู่จูบกันดูดดื่ม คราวนี้เป็นธรรมชาติมากขึ้น "รักเค้าไหม" ไทด์กระซิบ พิมยิ้มเขิน "ก็ชอบนะ... ไม่งั้นไม่ให้ทำแบบนี้หรอก" ไทด์หอมแก้มเธอ เอามือโอบตัวเธอมาแนบอก

[1819]

 โหย พิมนำหน้า น้ำผึ้งไปแล้ว  แต่กำแพงฐานะ ของร้ำผึ้งกับไทด์มันสูงมาก คนที่จะใกล้เคียงก็ มีพิม กับ รัตน์ มั้ง ส่วนมิลลิ น่าจะเป็น  แค่ สนุกๆกัน

[bergkamp10]

โรงหนังหรือโรงเชือด

[therasak]

ช่าง​กล้า​แสดงออก​นักนะ​ พิมคงกลัวเสียไทด์ไปแน่เลยปล่อย​ใจกายแบบนี้

[swss2511]

พิมล่วงหน้าไปก่อนหนึ่งน้ำ