soul land เกมพระราชาของเจ็ดประหลาด 1

[Oumale]

แปลเรื่องใหม่อีกสักเรื่อง เป็นแฟนฟิคจากตำนานจอมยุทธ์ภูติถังซานนะครับ

เกมพระราชาของเจ็ดประหลาด

เรื่องย่อ เมื่ออาจารย์ใหญ่ตั้งใจจะส่งพวกถังซานไปฝึกฝนที่ค่ายพิเศษเพื่อเพิ่มพูนทักษะและยกระดับความไว้เนื้อเชื้อใจกัน แต่แล้วกลับเกิดพายุหนักหลังจากไปถึงค่ายฝึก ทำให้กำหนดการต้องถูกระงับ พวกถังซานไม่สามารถออกไปนอกหอพักได้เนื่องจากติดอยู่ท่ามกลางพายุ ด้วยความเบื่อหน่ายหม่าหงจวิ้นจึงเสนอให้เล่น 'เกมพระราชา' แก้เบื่อ ซึ่งพวกถังซานก็ตกลง โดยหารู้ไม่ว่าผลลัพธ์ของเกมนี้ได้อยู่เหนือจินตนาการของพวกเขาไปไกลลิบ

ซึ่งเรื่องนี้จะมีทั้งหมด 8 ตอนนะครับ และผมได้แปลครบหมดแล้ว

----------------------------------------------------------------

ตอนทั้งหมด
Soul land ความผิดพลาดของเสี่ยวอู่
ตอนที่ 1 : https://xonly8.com/index.php?topic=287099.0
ตอนที่ 2 : https://xonly8.com/index.php?topic=297128.0
ตอนที่ 3 : ในกลุ่มลับเท่านั้น
ตอนที่ 4 : ในกลุ่มลับเท่านั้น
ตอนที่ 5 : ในกลุ่มลับเท่านั้น
ตอนที่ 6 : ในกลุ่มลับเท่านั้น

soul land เกมพระราชาของเจ็ดประหลาด
บทที่ 1 จุดเริ่มต้น
อ่าน : กำลังอ่าน
บทที่ 2 ยกระดับความยาก
อ่าน : ในกลุ่มลับ
บทที่ 3 สามัญสำนึกที่หายไป
อ่าน : ในกลุ่มลับ
บทที่ 4 สถานการณ์เลยเถิด
อ่าน : ในกลุ่มลับ
บทที่ 5 ถังซานและจูจู่ชิง
อ่าน : ในกลุ่มลับ
บทที่ 6 ไต้มู่ไป๋และเสี่ยวอู่
อ่าน : ในกลุ่มลับ
บทที่ 7 หม่าหงจวิ้น เอ้าซื่อข่า และนิ่งหรงหรง
อ่าน : ในกลุ่มลับ
บทที่ 8 จุดจบที่ไม่อาจลืมเลือน
อ่าน : ในกลุ่มลับ

ใครอยากเข้ากลุ่มลับสามารถแอดมาพูดคุยได้ที่ FB : Art atowai  https://www.facebook.com/profile.php?id=100085587786380
ค่าเข้า 100 บาท และอ่านได้ล่วงหน้าแบบไม่ต้องรอนาน
[/size]

--------------------------------------------------------------------------------------------

ภาพประกอบจินตนาการ

--------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 1 จุดเริ่มต้น

     หลังจากได้เข้าสำนักสื่อไหล่เค่ออย่างเป็นทางการ เพื่อให้เหล่าเจ็ดประหลาดได้สร้างความสนิทชิดเชื้อและเพิ่มพูนความเชื่อใจต่อกันและกัน อาจารย์ใหญ่จึงได้ตัดสินใจจัดค่ายฝึกขึ้นเป็นพิเศษเพื่อให้ทั้งเจ็ดคนได้รับการฝึกฝนและปรับตัวเข้าหากันอย่างเป็นธรรมชาติ

     หม่าหงจวิ้นเมื่อได้ยินว่าจะได้ไปเข้าค่ายกับหญิงงามทั้งสามนาง ก็พลันแย้มยิ้มกว้างจนแทบถึงใบหู

     หม่าหงจวิ้นลิงโลดใจจนถึงกับเดินไปหยุดอยู่หน้าเตียงของไต้มู่ไป๋ที่กำลังนอนพักอย่างสบายอารมณ์ ตบไหล่ไต้มู่ไป๋เบาๆ เอ่ยว่า "ลูกพี่ไต้ ท่านเองก็อยากไปใช่รึไม่"

     ไต้มู่ไป๋แย้มริมฝีปากเล็กน้อย แสดงท่าทีไม่คัดค้าน

     วันเวลาผันผ่าน เผลอครู่เดียวก็ถึงวันเสาร์ตามที่ได้นัดหมายไว้

     เพื่อให้การเข้าค่ายได้รับผลประโยชน์จากการฝึกมากที่สุด ถังซานจึงตั้งใจเตรียมการหลายอย่าง ทั้งของตัวเอง และของสหายอีกหกคน 

     อาจารย์ใหญ่จัดหารถม้าที่จุคนได้หลายที่นั่ง มารอพวกเขาอยู่หน้าประตูสำนักตั้งแต่เช้าตรู่ แต่เนื่องจากมีธุระด่วนต้องไปสะสาง อาจารย์ใหญ่จึงให้พวกเขาทั้งเจ็ดล่วงหน้าไปก่อน จากนั้นตัวเขาก็จะตามไปภายหลัง

     ฝ่ายชายนั้น ประกอบด้วย ถังซาน ไต้มู่ไป๋ หม่าหงจวิ้น และสุดท้ายก็คือเอ้าซือข่า     

     เมื่อเห็นไต้มู่ไป๋ปรากฏกายพร้อมถังซาน หม่าหงจวิ้นชำเลืองมองรอบกายไต้มู่ไป๋ ไม่เห็นผู้ใดอื่น ดวงตาของเขาฉายแววผิดหวังอยู่บ้าง

     ทว่า ชั่วพริบตา ดวงตาของเขาก็กลับมาเปล่งประกายอีกครั้ง

     เพราะเขาเห็นสามดรุณีที่เจิดจรัสที่สุดในสำนักกำลังเยื้องย่างเข้ามา หนึ่งคือเสี่ยวอู่ผู้ร่าเริงสดใสดุจกระต่ายน้อย อีกหนึ่งคือนิ่งหรงหรงผู้มีท่วงท่างดงามสูงส่งแบบโบราณ

     นิ่งหรงหรงที่ปกติมักจะควงแขนเสี่ยวอู่ ครั้งนี้กลับควงแขนสตรีผู้งดงามแต่เย็นยะเยือก ชื่อของนางคือ จูจู่ชิง

     เมื่อสามสาวงามเดินเข้ามาใกล้ ไต้มู่ไป๋ผู้หลงใหลในอิสตรี ย่อมอดมิได้ที่จะจ้องมองจนตาค้าง

     หม่าหงจวิ้นกลืนน้ำลายอึกใหญ่ เอ่ยว่า "เอาล่ะ เอาล่ะ คนพร้อมแล้วก็ออกเดินทางกันเถิด"

     การเดินทางจากตัวเมืองไปยังภูเขามู่ฮวาใช้เวลาประมาณสองชั่วยาม ภูเขามู่ฮวาเป็นค่ายฝึกลับที่อาจารย์ใหญ่ใช้เวลาในการพัฒนาเพื่อสร้างการฝึกฝนที่เหมาะสมกับเหล่าวิญญาจารย์รุ่นเยาวน์ อันที่จริงแล้ว ค่ายฝึกนี้ยังมิได้เสร็จสมบูรณ์ทั้งหมด เพียงแต่สร้างสิ่งอำนวยความสะดวกพื้นฐานบางส่วนขึ้นมาเท่านั้น รวมถึงที่พักอาศัยที่พร้อมเข้าอยู่ ครั้งนี้เป็นเพราะบารมีของอาจารย์ใหญ่โดยแท้ พวกเขาจึงมีโอกาสได้เข้าไปฝึกฝนในค่ายฝึกก่อนที่วิญญาจารย์คนอื่นจะหลั่งไหลเข้ามาจนเนืองแน่น

     ตลอดการเดินทาง ทุกคนต่างมีความคิดคำนึงเป็นของตนเอง หม่าหงจวิ้นมีโอกาสได้อยู่ร่วมรถกับเหล่าบุปผางามแห่งสำนักซือไหลเค่อเป็นครั้งแรก จึงอดมิได้ที่จะพูดคุยเจื้อยแจ้วกับพวกนางตั้งแต่เริ่มนั่ง แม้จะเป็นการสนทนาฝ่ายเดียวเสียส่วนใหญ่ก็ตาม
 
     เอ้าซือข่าเมื่อเห็นนิ่งหรงหรงผู้เลื่องชื่อในความงามสง่าดุจเทพธิดาผู้บริสุทธิ์มาอยู่บนรถคันเดียวกัน ก็ถึงกับตาเบิกโพลง ตลอดการเดินทางสายตาของเขามิได้ละไปจากนิ่งหรงหรงเลยแม้แต่น้อย ยามรถวิ่งผ่านเนินชะลอความเร็ว เห็นทรวงอกของนิ่งหรงหรงสั่นไหว เอ้าซือข่าก็รู้สึกได้ถึงความร้อนแรงที่พุ่งพล่านขึ้นในกายส่วนล่าง แอบหยิบกล้องถ่ายรูปขึ้นมาบันทึกภาพเคลื่อนไหวสั้นๆ ไว้หลายครั้ง

     ส่วนนิ่งหรงหรงนั้น ตั้งแต่ขึ้นรถมาก็นั่งกอดอกหลับตา พิงกายพักผ่อนอยู่เงียบๆ มิได้สังเกตเห็นสายตาโลมเลียที่กวาดมองเรือนร่างของนางนับร้อยครั้งนั้นเลย

     ส่วนสายตาของถังซานนั้น มิเคยละไปจากเสี่ยวอู่เลยแม้แต่วินาทีเดียว

     ทุกครั้งที่นางสังเกตเห็นว่าถังซานกำลังมองนาง ใบหน้าของเสี่ยวอู่จะพลันแดงระเรื่อ รีบเบือนหน้ามองออกไปนอกหน้าต่างทันที

     ทว่า พวกเขาทุกคนกลับมิได้สังเกตเห็นว่า อันที่จริงแล้ว สายตาของไต้มู่ไป๋ก็จับจ้องอยู่ที่ร่างของเสี่ยวอู่เช่นกัน เขานึกถึงภาพร่างกายอันอรชรได้รูปของเสี่ยวอู่ยามออกท่วงท่าด้วยสัดส่วนที่โค้งเว้ายืดหยุ่นนั้น

     ทันทีที่รถมาถึงหอพัก เสี่ยวอู่เป็นคนแรกที่วิ่งลงไป พลางอุทานออกมาด้วยความชื่นชม

     "สวยจังเลย"

     จากนั้นทุกคนก็ทยอยลงจากรถ หอพักหลังนี้ใหญ่โตโอ่อ่า ร่มรื่นไปด้วยแมกไม้ อาจารย์ใหญ่เตรียมห้องเตียงคู่ไว้ให้พวกเขาถึงสี่ห้อง เพียงพอสำหรับทุกคน

     เสี่ยวอู่เพิ่งมาถึงหอพัก ก็อดรนทนไม่ไหวอยากจะออกไปสำรวจ แต่พอกำลังจะเปลี่ยนเสื้อผ้า กลับเห็นทุกคนยืนนิ่งอึ้งอยู่หน้าจดหมายด่วน

     "พายุไต้ฝุ่น 'ยวี่ทู่'  เมื่อเวลาช่วงบ่ายของวันนี้ อยู่ห่างจากชายฝั่งตะวันออกของเมืองไป 200 ลี้ คาดว่าพายุจะเคลื่อนตัวเข้าหาตัวเมืองด้วยความเร็วสูง และจะขึ้นกระทบบริเวณภูเขามู่ฮวาในคืนนี้เวลาประมาณยามจื้อ ..."

     "ไม่จริงน่า" เสี่ยวอู่ก้มหน้าถอนหายใจยาว ทรุดกายนั่งลงบนเก้าอี้ "เหตุใดจึงโชคร้ายเช่นนี้ อุตส่าห์ออกมาฝึกทั้งทีกลับเจอพายุไต้ฝุ่น ดูท่าคงหมดโอกาสเที่ยวเล่นแล้ว"

     เหล่าบุรุษต่างก็พากันถอนหายใจเฮือกใหญ่

     ในบรรดาพวกนั้น หม่าหงจวิ้นคือผู้ที่ถอนหายใจออกมาอย่างจริงใจที่สุด เขาอุตส่าห์ลำบากลำบนใช้เงินเก็บทั้งหมด วางแผนหลายประการสำหรับการเข้าค่ายครั้งนี้ เพียงเพื่อหวังว่าวันนี้จะมีโอกาสได้ยลโฉมชิดใกล้กับเหล่าบุปผางามแห่งสำนักซือไหลเค่ออย่างสนิทสนม แต่พายุลูกเดียวกลับพัดพาความหวังทั้งหมดไปสิ้น ตนเองกลายเป็นความพยายามที่เสียเปล่าโดยแท้

     เมื่อออกไปข้างนอกมิได้ ทุกคนจึงแยกย้ายกันหากิจกรรมทำในหอพัก นิ่งหรงหรงผู้ชื่นชอบความงามแบบขนบโบราณ เมื่อเห็นกู่เจิงหลังงามในหอพัก ก็อดมิได้ที่จะนั่งลงบรรเลงเพลง ส่วนหม่าหงจวิ้นและเอ้าซือข่าก็นั่งอยู่บนเก้าอี้ยาวข้างๆ จ้องมองอย่างเหม่อลอย ไม่รู้ว่ามองกู่เจิงหรือมองคนกันแน่ ถังซานเห็นเสี่ยวอู่เดินขึ้นไปยังระเบียงชั้นบน จึงค่อยๆ ตามขึ้นไปอย่างเงียบเชียบ

     "เจ้าสบายดีหรือไม่" ถังซานเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง นางคาดหวังการค่ายฝึกครั้งนี้ยิ่ง 

     "อืม... ข้าสบายดี" เสี่ยวอู่แย้มยิ้มบางเบา ทว่าเพียงรอยยิ้มอันนุ่มนวลนั้น ถังซานก็รู้สึกราวกับความขุ่นข้องหมองใจทั้งมวลได้มลายหายไปสิ้น

     "ต่อแต่นี้ไป... หากเจ้ามีเรื่องอันใด ก็มาหาข้าได้เสมอ ข้ายินดีช่วยเหลือเจ้า" สีหน้าของถังซานแปรเปลี่ยนเป็นแน่วแน่    

     "อืม... ขอบคุณพี่ซาน สัญญาแล้วนะ หากท่านมีปัญหาอันใดก็มาหาข้าได้เช่นกัน" เสี่ยวอู่พลันยื่นนิ้วก้อยออกมา ถังซานหน้าอมยิ้ม ยื่นนิ้วก้อยออกไปเกี่ยวก้อยสัญญากับนาง

     ครั้นถึงยามค่ำ เวลาประมาณหนึ่งทุ่ม ลมพายุก็โหมกระหน่ำรุนแรง

     พวกเขาช่วยกันเตรียมอาหารเย็นในหอพัก ที่แท้แล้ว จูจู่ชิงผู้ซึ่งปกติในสำนักซือไหลเค่อดูเงียบขรึม กลับเป็นผู้ที่มีฝีมือในการปรุงอาหารมากที่สุดในหมู่พวกเขา จูจู่ชิงบอกว่ายามว่างอยู่ที่บ้าน นางก็มักจะศึกษาตำราอาหารอยู่เสมอ

     นิ่งหรงหรงผู้สูงศักดิ์ราวกับสิบนิ้วไม่เคยต้องสัมผัสงานบ้าน และเสี่ยวอู่ผู้เก่งแต่เรื่องกิน ทำอะไรไม่เป็นเลย ได้แต่คอยเป็นลูกมืออยู่ข้างๆ

     เพื่อเฉลิมฉลองการเดินทางที่หาได้ยากครั้งนี้ หม่าหงจวิ้นได้นำสุราและกับแกล้มทั้งหมดออกมา เมื่อเห็นทุกคนมีความสุข แม้แต่นิ่งหรงหรงและเสี่ยวอู่ผู้ซึ่งปกติไม่แตะต้องสุราเลยสักหยด ก็ยังยกแก้วขึ้นดื่มร่วมกับทุกคนอย่างเบิกบานใจ

     ทุกคนต่างพูดคุยถึงความใฝ่ฝันและอนาคตของตนเอง

     หลังอาหารเย็น ลมฝนไม่เพียงไม่ลดลง แต่กลับยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้น ทุกคนต่างขดตัวอยู่บนพรมขนแกะในห้องนั่งเล่นใหญ่ของหอพัก
วันนี้เสี่ยวอู่ยังคงสวมชุดกระโปรงสีชมพูอันเป็นเอกลักษณ์และเสื้อรัดรูป ถุงน่องสีชมพูขาวขับเน้นเรียวขาที่งดงามยาวระหง

     ส่วนนิ่งหรงหรงนั้นเปลี่ยนมาสวมชุดกระโปรงสั้นผ้าไหมสีเขียวหยก ชุดที่เข้ารูปขับเน้นส่วนโค้งเว้าอันงดงามและบุคลิกอันสง่างามของนาง ส่วนคอเสื้อรูปตัววีเผยให้เห็นไหปลาร้าอันขาวผ่องและร่องอกที่ปรากฏเพียงรำไร

     จูจู่ชิงยังคงสวมชุดรัดรูปสีดำและกระโปรงสั้น เผยให้เห็นรูปร่างอันเย้ายวนและสง่างามเติบใหญ่ยิ่งกว่าสตรีวัยเดียวกัน

     ระหว่างอาหารเย็น ทุกคนต่างดื่มสุราไปไม่น้อย บัดนี้ใบหน้าของทุกคนต่างแดงระเรื่อ ผิวพรรณอันผุดผ่องดุจหยกของสามดรุณีเมื่อถูกแต่งแต้มด้วยสีชมพูจางๆ ยิ่งดูน่ารักน่าใคร่ ชวนมองยิ่งนัก

     หม่าหงจวิ้นกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ดูเหมือนเขาได้ตัดสินใจในเรื่องที่ครุ่นคิดมานานแล้ว

     "เอ่อ... พวกเรามาเล่นเกมพระราชากันดีหรือไม่?"

     "นั่นคืออะไรหรือ?"

     เสี่ยวอู่ผู้รักสนุกที่สุดรีบยกมือถามเป็นคนแรก

     หม่าหงจวิ้นสังเกตเห็นว่าทุกคนในที่นั้นต่างมีสีหน้างุนงง จึงเผยรอยยิ้มออกมาทันที กล่าวว่า "ง่ายมาก เกมนี้แต่เดิมใช้ไพ่ราชา รับตำแหน่งเป็นพระราชา แล้วสั่งให้คนที่จับได้หมายเลขอื่นทำตามคำสั่ง เช่น เลียนเสียงสุนัข เลียนแบบเต่าคลาน หรือตอบคำสั่งตามความจริง"

     "อันนี้ดี อันนี้ดี!!! ข้าอยากเล่นอันนี้"

     เสี่ยวอู่ยกมือขึ้นทันทีโดยไม่ลังเล "ข้ามีความคิดลงโทษเยอะแยะเลย! ข้าขอเล่น ข้าขอเล่น!"

     หม่าหงจวิ้นตกใจเล็กน้อยกับท่าทีตื่นเต้นของเสี่ยวอู่ รีบกล่าวเสริมว่า

     "ตอนนี้ไม่ต้องให้คนคิดบทลงโทษแล้ว ข้ามีเกมสำเร็จรูปอยู่ ทุกคนเพียงแค่ทำตามบทลงโทษที่จับได้จากในกล่องก็พอแล้ว"

     ในบรรดาคนทั้งเจ็ด พวกเขาฝ่ายชายทั้งสี่คนไม่มีใครคัดค้าน เสี่ยวอู่เป็นผู้หญิงที่กระตือรือร้นที่สุดที่จะเข้าร่วม นิ่งหรงหรงเบิกตากลมโตด้วยความไม่รู้ คิดว่าเมื่อมีเสี่ยวอู่อยู่ เล่นอะไรก็ไม่เป็นไร มีเพียงจูจู่ชิงที่ลังเลเล็กน้อย นางผู้ซึ่งปกติไม่ค่อยเข้าร่วมกิจกรรมกลุ่มที่มีคนมากมายเช่นนี้ รู้สึกต่อต้านอยู่บ้าง

     "เอาอย่างนี้แล้วกัน จูจู่ชิงของเรากลัวว่าพวกเจ้าจะแกล้งนางด้วยบทลงโทษที่ทำลายภาพลักษณ์ของนาง ถ้าพวกเราไม่สามารถรับบทลงโทษได้ ก็ให้ดื่มเหล้าหนึ่งจอกเป็นการลงโทษแทน ดีหรือไม่"

     หม่าหงจวิ้นไม่ค่อยเต็มใจนัก แต่เพื่อให้สามารถดึงจูจู่ชิงเข้ามาร่วมเล่นได้ ก็ยอมรับข้อเสนอนี้

     หม่าหงจวิ้นหยิบกล่องเกมของตนออกมา ภายในนั้นมีคำสั่งและบทลงโทษไว้เรียบร้อยแล้ว แต่ละครั้งจะสุ่มคำสั่งออกมา

     สามสิบคำสั่งแรกล้วนเป็นเรื่องง่ายๆ เช่น หมายเลขสองกับหมายเลขเจ็ดกอดกัน หมายเลขสี่แตะจมูกหมายเลขหก ทว่าจูจู่ชิงผู้ซึ่งปกติค่อนข้างเย็นชา แม้แต่บทลงโทษง่ายๆ เช่นนี้ก็ยังรับไม่ได้ กลับดื่มเหล้าร้อนแรงเข้าไปเองถึงห้าจอก

     ครอบครัวของนิ่งหรงหรงอบรมสั่งสอนอย่างเข้มงวด ตั้งแต่เล็กจนโตนางไม่เคยแตะต้องสุราเลย วันนี้เมื่อถูกเพื่อนร่วมสำนักคะยั้นคะยอให้ดื่มเข้าไปหลายจอก ความรู้สึกที่ถูกกักเก็บมานานก็เริ่มค่อยๆ ปลดปล่อยออกมา

     "เฮ้อ คำสั่งพวกนี้น่าเบื่อจริงๆ หม่าหงจวิ้น เจ้าอ้วนเอ๊ย ช่วยหาคำสั่งที่น่าสนใจกว่านี้หน่อยได้หรือไม่" เสี่ยวอู่เบะปาก

     หม่าหงจวิ้นหัวเราะแหะๆ กล่าวว่า "ข้ามีคลังคำสั่งขั้นสูงอยู่ แต่ข้าเกรงว่าพวกเจ้าจะไม่กล้าเล่น"

     "เจ้าว่าใครไม่กล้าเล่น" เสี่ยวอู่ทุบโต๊ะอย่างตื่นเต้น "ใครจะไม่กล้าเล่นก็ยังไม่รู้"

     หม่าหงจวิ้นยังคงหัวเราะแหะๆ ไม่ได้โต้เถียง แล้วหยิบกล่องเกมอีกกล่องจาก "ง่าย" เป็น "เร้าใจ" ขึ้นมา

     คำสั่งแรกก็สุ่มโดนไต้มู่ไป๋ ไต้มู่ไป๋คาดเดาความยากของระดับใหม่ไม่ออก จึงเลือกตอบคำสั่งตามความจริง

     "ขอถามว่า ท่านเคยมีจินตนาการทางเพศกับหญิงสาวในที่นี้หรือไม่"

     ทุกคนต่างจ้องมองไปที่ไต้มู่ไป๋ ไต้มู่ไป๋หน้ากระอักกระอ่วน พยักหน้ายอมรับ

     หม่าหงจวิ้นส่งเสียงจิ๊จ๊ะอย่างดูแคลน "ลูกพี่ไต้ มีสาวอยู่ในอ้อมแขนไม่เว้นวัน ยังจะมาจินตนาการถึงสหายร่วมสำนักอีกหรือ"

     คำสั่งที่สองสุ่มโดนหม่าหงจวิ้น หม่าหงจวิ้นไม่ใส่ใจ เลือกตอบคำสั่งตามความจริงเช่นกัน

     "ขอถามว่า ท่านเคยจินตนาการถึงการร่วมอภิรมย์หมู่กับหญิงสาวในที่นี้หรือไม่"

     หม่าหงจวิ้นหัวเราะแหะๆ กล่าวว่า "แน่นอน เคยสิ"

     "ร่วมอภิรมย์หมู่คืออะไรหรือ?" นิ่งหรงหรงถามทุกคนด้วยความสงสัย

     เสี่ยวอู่โน้มตัวไปกระซิบข้างหูนิ่งหรงหรงสองสามประโยค นิ่งหรงหรงพลันหน้าแดงตั้งแต่หูจรดแก้ม ก้มหน้าลงต่ำทันที

     คำสั่งที่สามถึงตาถังซาน หลังจากเห็นความรุนแรงของสองคำสั่งแรก ถังซานจึงเลือกทำตามคำท้า เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกถามถึงจินตนาการทางเพศอีก

     เพียงแต่คาดไม่ถึงเลยว่า คำท้านี้ก็ไม่ง่ายเช่นกัน

     "ขอให้ผู้ที่ถูกเลือก ช่วยผู้เล่นหมายเลขสามในที่นี้ ถอดเสื้อชั้นในออก และนำออกมาจากตัวผู้เล่น"

     

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[Studio_r]

น่าสนใจ

[wind124]

ได้อภิรมย์หมู่แน่

[BirD]

เรื่องดีๆ

[Fluck.45678]

สนุกมาก

[ryg123456]

เป็นเกมที่เล่นแล้วคนคุมเกมสนุกนะครับ

[pongsap]

เล่นเกมจะลามไปเป็นเล่นคนไหม

[Zxcvbnm1651]

สุกั้หม้อรวมรึปล่าว 

[Gpl]

 

[gran134]

 

[ijuinrei]

จากเล่นเกม จะกลายเป็นเล่นเพื่อนแทน

[kowkow]

เกมเข้าใจง่ายดี

[Pramelove555]

เรื่องดีๆ

[Kylin k]

น่าสนใจมาก

[sammyadong]

เกมเริ่มแรงขึ้นแล้ว