ครอบครัวพิลึก-มือใหม่ หัดแต่ง ใช้ai เขียน(ต่อ5)

[Narong69]

- [ ] ตอนที่30: สายฝนยังคงกระหน่ำซัดสาดนอกหน้าต่าง บรรยากาศในบ้านเงียบเหงาวังเวง เอกยังคงนั่งเหม่อมองออกไปอย่างไร้จุดหมาย ความเปลี่ยวเหงาในอกมันกัดกินหัวใจอย่างรุนแรง
เสียงน้ำดังซู่ๆ จากห้องน้ำดึงให้ความคิดของเอกกลับมา เขานึกขึ้นได้ว่าแม่ยังอยู่บ้าน วันนี้ท่านไม่ได้ออกไปไหน อาจจะกำลังอาบน้ำอยู่ ความปรารถนาที่เคยซ่อนลึกกลับปะทุขึ้นมาอีกครั้ง เอกลุกขึ้นอย่างช้าๆ ราวกับถูกสะกดจิต ก้าวเท้าแผ่วเบาไปยังห้องน้ำ หัวใจเต้นระรัวจนแทบทะลุออกมา
เสียงน้ำกระทบผิวกายดังต่อเนื่อง ภายใต้แสงสลัวจากหลอดไฟในห้องน้ำ เอกค่อยๆ ชะโงกหน้ามองผ่านรอยแง้มของประตู ภาพที่เห็นเบื้องหน้าทำให้ร่างกายของเขาชาวาบ
แม่นายืนอยู่ใต้ฝักบัว สายน้ำอุ่นไหลรินลงมาตามเรือนร่างเปลือยเปล่า ผิวขาวเนียนละเอียดต้องหยดน้ำดูราวกับประดับด้วยอัญมณี ผมยาวสลวยเปียกชื้นแนบไปกับแผ่นหลังที่ยังคงโค้งเว้าอย่างได้รูป แม้จะมีร่องรอยของกาลเวลาอยู่บ้าง แต่ก็กลับขับเน้นเสน่ห์ที่น่าหลงใหล
หยดน้ำไหลลงมาตามลำคอระหง บ่าเนียนมน และไหล่ลาด เอื่อยลงมาจนถึงเนินอกอวบอิ่มที่ยังคงตั้งชันอย่างน่าประหลาด หัวนมสีชมพูอ่อนชูชันท้าทายสายตา เอกกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก
แม่นายกแขนทั้งสองข้างขึ้นเหนือศีรษะ ปล่อยให้สายน้ำชำระล้างเรือนร่างอย่างช้าๆ การเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อยนั้นกลับเผยให้เห็นทรวดทรงองค์เอวที่ยังคงคอดกิ่ว สะโพกผายมนได้สัดส่วน งอนงามอย่างที่หญิงวัยกลางคนไม่น่าจะมีได้
สายตาของเอกไล่ตามหยดน้ำที่ไหลลงมาตามหน้าท้องแบนราบ ไร้ไขมันส่วนเกิน ก่อนจะหยุดอยู่ที่เนินลับที่ถูกปกคลุมด้วยไรขนสีดำขลับ แม้จะมองเห็นเพียงรางๆ แต่จินตนาการของเอกก็เตลิดเปิดเปิงไปไกล
แม่นาค่อยๆ ลดมือลงมาลูบไล้ไปตามต้นแขนเรียว นิ้วเรียวลากผ่านผิวเนื้ออย่างแช่มช้อย ก่อนจะวกกลับมาสัมผัสทรวงอกอวบอิ่มอีกครั้ง ปลายนิ้วเขี่ยเบาๆ ที่ยอดอกที่แข็งขัน ราวกับกำลังปลุกเร้าความรู้สึกบางอย่าง
เธอหลับตาพริ้ม สูดลมหายใจลึก ปล่อยให้สายน้ำอุ่นชะล้างความเหนื่อยล้า แต่สำหรับเอกแล้ว ทุกการเคลื่อนไหวของเธอกลับเป็นการยั่วยวนที่แสนอันตราย
แม่นาค่อยๆ เอียงศีรษะเล็กน้อย หันข้างให้เอกอย่างจงใจ แสงไฟในห้องน้ำสาดส่องให้เห็นส่วนโค้งเว้าของแผ่นหลัง เอวคอด และสะโพกผายอย่างชัดเจน ร่องลึกตรงกลางแผ่นหลังดูเซ็กซี่อย่างประหลาด
เอกยืนตัวแข็งทื่ออยู่หลังประตู ความรู้สึกผิดบาปและความปรารถนาที่ถาโถมเข้ามาพร้อมๆ กันทำให้เขารู้สึกเหมือนกำลังจะคลั่งตาย ภาพของผู้หญิงที่ให้กำเนิดเขากำลังยืนเปลือยกายอยู่ตรงหน้า ความงามที่ซ่อนเร้นภายใต้เสื้อผ้าในชีวิตประจำวันถูกเปิดเผยออกมาอย่างหมดเปลือก มันเป็นภาพที่ทั้งงดงามและบาปหนาในเวลาเดียวกัน
ความเงียบงันในห้องน้ำมีเพียงเสียงสายน้ำที่ไหลริน แต่ในห้วงความคิดของเอกกลับเต็มไปด้วยเสียงกึกก้องของความปรารถนาที่ยากจะควบคุม ความเปลี่ยวเหงาในบ่ายวันที่ฝนตกหนักได้แปรเปลี่ยนเป็นความเร่าร้อนที่แผดเผาจิตใจของเขาอย่างรุนแรง

สายตาของเอกจับจ้องอยู่ที่ทรวงอกอวบอิ่มของแม่นา ไม่ละไปไหน ภาพหยดน้ำที่เกาะพราวระยิบระยับบนผิวเนื้อขาวเนียนละเอียด ยอดอกสีชมพูที่ชูชันท้าทาย ราวกับเป็นภาพสะกดจิตที่ทำให้ห้วงความคิดของเขาหยุดนิ่ง
ภาพในอดีตหวนคืนมาอย่างรวดเร็ว... ความทรงจำวัยเด็กที่แอบซ่อนอยู่ในมุมมืดของจิตใจ วันแรกที่เขาได้ค้นพบความลับของร่างกายตัวเอง ความรู้สึกแปลกใหม่ ตื่นเต้น และเร่าร้อนที่ถาโถมเข้ามาพร้อมกัน นิ้วน้อยๆ ที่สัมผัสกับส่วนอ่อนไหว ปลดปล่อยความรู้สึกที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน ภาพทรวงอกของแม่นาในความทรงจำนั้นเลือนราง แต่ความรู้สึกกระสันในตอนนั้นกลับชัดเจนราวกับเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน
สัญชาตญาณดิบกระตุ้นให้มือของเอกขยับอย่างห้ามไม่อยู่ ราวกับถูกแรงดึงดูดลึกลับ นิ้วมือสากไล้ไปตามหน้าขาของตัวเองอย่างแผ่วเบา สัมผัสผ่านเนื้อผ้าบางเบา หัวใจเต้นระรัวแรงขึ้นเรื่อยๆ ตามจังหวะความปรารถนาที่ก่อตัว
ในห้องน้ำ แม่นายังคงเคลื่อนไหวอย่างเชื่องช้า ราวกับเป็นการแสดงที่จัดฉากขึ้นเพื่อเขาโดยเฉพาะ มือเรียวลูบไล้ไปตามเนินอกอิ่มอย่างจงใจ ปลายนิ้วเขี่ยวนเบาๆ ที่ยอดอกที่แข็งขันขึ้นมาอีกครั้ง ดวงตาหลับพริ้ม ราวกับกำลังดื่มด่ำกับความรู้สึกที่เกิดขึ้นภายใน แต่รอยยิ้มบางๆ ที่มุมปากนั้นกลับบ่งบอกว่าเธอกำลังรับรู้ถึงสายตาที่จับจ้องอยู่
แม่นาแกล้งยกมือขึ้นทั้งสองข้าง ราวกับกำลังสระผม แต่การเคลื่อนไหวที่แช่มช้อยนั้นกลับเผยให้เห็นทรวงอกด้านข้างที่ยังคงยกกระชับ ยอดอกที่ตั้งชันภายใต้หยดน้ำยิ่งดูเย้ายวน เธอจงใจบิดตัวเล็กน้อย เผยให้เห็นส่วนโค้งเว้าของสะโพกที่ยังคงงอนงาม ราวกับต้องการยั่วเย้าให้ความปรารถนาที่ซ่อนอยู่ในใจของคนที่แอบมองอยู่ทวีความรุนแรงขึ้น
เอกกัดฟันแน่น ความรู้สึกผิดบาปและความต้องการที่ถาโถมเข้ามาพร้อมๆ กัน มันตีกันจนแทบคลั่ง ความเร่าร้อนที่แผดเผาในอกมันรุนแรงจนแทบจะทนไม่ไหว มือที่ลูบไล้หน้าขาก็เริ่มเร็วขึ้นและหนักหน่วงขึ้นตามจังหวะหัวใจที่เต้นระรัว ภาพทรวงอกของแม่นาที่ปรากฏอยู่ตรงหน้ามันช่างงดงามและยั่วยวนจนยากจะต้านทาน
แม่นาลดมือลงมาอีกครั้ง ปลายนิ้วลากเบาๆ จากยอดอกลงมาตามร่องอก แล้ววกกลับขึ้นไปใหม่ สัมผัสแผ่วเบานั้นราวกับเป็นการกระซิบที่เร้าอารมณ์อย่างที่สุด เธอเหลือบสายตาไปยังรอยแง้มประตู แววตาเป็นประกายเล็กน้อย ราวกับกำลังสนุกกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น
เอกหายใจหอบถี่ ความรู้สึกเสียวซ่านแล่นพล่านไปทั่วร่างกาย มือที่ลูบไล้หน้าขาก็เริ่มเคลื่อนไหวเร็วและแรงขึ้น จินตนาการถึงสัมผัสที่ร้อนรุ่ม ร่างกายของเขาเริ่มสั่นเทิ้ม ความอดทนใกล้จะถึงขีดจำกัด
แม่นายังคงเล่นกับทรวงอกของตัวเองอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว ปลายนิ้วเขี่ยวนคลึง ย้ำเน้นไปที่ยอดอกที่แข็งขัน ราวกับต้องการปลุกเร้าความรู้สึกที่ซ่อนลึกที่สุด ความรู้สึกเสียวแปลบแล่นลึกจนถึงช่องท้องน้อย มันเป็นความรู้สึกที่ทั้งทรมานและสุขสมในเวลาเดียวกัน

เอกแนบตาตรงช่องไม้แคบ ๆ ที่ผนังเรือน มือที่วางแนบพื้นเริ่มสั่นไหวเล็กน้อย ไม่ใช่เพราะกลัว... แต่เป็นความตื่นเต้นที่แล่นพล่านไปทั้งตัว

เงาร่างเปลือยของ แม่นา อยู่ห่างจากเขาเพียงไม่กี่เมตร... แม่ของเขาเอง — แต่สิ่งที่เห็นตรงหน้า กลับทำให้เขากลืนน้ำลายไม่ลง

เต้าใหญ่ที่เปียกชุ่ม ขยับขึ้นลงตามแรงมือของเธอ
เสียงนิ้วสะกิดหัวจุก... พร้อมเสียงพึมพำแผ่วเบา

   "อื้มม... แน่นอยู่เลย... เดี๋ยวนี้ยิ่งไว..."

เอกเบิกตากว้าง มือข้างหนึ่งกดลำตัวแนบแน่นกับฝาไม้ ส่วนอีกข้างรูดกางเกงลงช้า ๆ อย่างไร้สติ

แท่งเนื้อของเขา... แข็งชูเด่นจนปวดตุบ ๆ มือรีบกำรูดแน่นตามแรงหัวใจ

   "ชะ... ชิบหาย... แม่... ทำไมถึง..."
"แม่ลูบตรงนั้น... ลูบแบบนั้น... เห็นหมดแล้ว..."
"โอย... หัวนมแม่... สีโคตรน่าดูดเลย..."

เขาเริ่มรูด... ทีละจังหวะ... ช้า... หนัก... แล้วเปลี่ยนเร็วขึ้นตามจังหวะที่เธอสะกิดปลายนิ้วที่จุกของตัวเอง

   "อ๊า... แม่นา... แม่จะรู้มั้ยว่า... ลูกเสียวจนทนไม่ไหว..."
"แม่อย่าทำหน้าแบบนั้น... อย่าแลบลิ้นเลียริมฝีปากแบบนั้น..."
"โอยยย... กูแตกแน่... แตกแน่ ๆ ถ้าแม่บีบแรงกว่านี้อีกนิด...!"

เสียงน้ำหยดตามร่างเธอ... ผสมกับเสียงหอบจากลำคอของเขา...

มือกำแน่น เส้นเลือดปูดชัดที่ข้อมือ ทุกแรงที่รูดลำเนื้อคือภาพเต้านั้น... จุกนั้น... เสียงนั้น...

   "แม่... แม่โคตรน่าเย็ด... โคตร... โคตร...!"
"ถ้าแม่หันมาเจอ... แล้วเปิดประตูให้เดินเข้าไป... แม่จะยอมให้ลูกดูดมันมั้ย...?"

ภาพในหัวเริ่มพร่า... เสียงครางของเธอชัดเจนราวกับอยู่ตรงหน้า มือของเขาเร่งเร็วขึ้นอีก...

   "แตก... แตกแน่... โอยย... ไม่ไหวแล้วแม่..."
"แม่นา... อ๊าาาาาาาา!!!"

เขากัดฟันแน่น ขาสั่น มือกำแน่นปลดปล่อยออกมาพร้อมเสียงหายใจหอบหนัก

ร่างเขาทรุดเบา ๆ ติดกับผนังเรือน แต่หัวใจยังเต้นรัว... สายตายังมองช่องแคบนั้นไม่วางตา
- [ ] ตอนที่31 :ไม่ได้ตั้งใจ....แต่ไม่ได้ห้าม
เอกนั่งจมกับตัวเอง หลังปล่อยน้ำพุ่งครั้งแรกด้วยความอายปนรู้สึกผิด

แต่สายตายังแนบอยู่กับรูเล็ก ๆ ริมผนังไม้ ไม่อาจละออกได้

ทันใดนั้น... ภาพตรงหน้าก็เปลี่ยนไป

แม่นาหันมาหารูนั้น แล้ว... ยกนิ้วจุ๊ปากเบา ๆ

   "ชู่... อย่าเสียงดังนะลูก... แม่รู้นานแล้ว ว่ามีสายตาคนขี้มอง... แอบดูแม่อาบน้ำ..."

คำพูดนั้นทำเอาเอกหัวใจเต้นรัว
แต่ยังไม่ทันตกใจจบ — แม่ก็เอื้อมมือไปหยิบของบางอย่างจากตะกร้าผ้า

เป็นชุดว่ายน้ำสีดำบางเฉียบของพลอย — ลูกสะใภ้เขาเอง

แม่คลี่มันออก แล้วพูดเสียงกระเส่าเหมือนนักแสดงในคลิปที่เขาดูบ่อย ๆ

   "พลอยใส่ชุดนี้... น่ารักเนอะ ลูกเคยดูใช่มั้ย...?"
"แต่นี่... แม่แอบหยิบมาลองดูหน่อย... ไม่ว่ากันนะลูก..."

แล้วเธอก็... ถอดผ้าออกจากตัวจนหมดจด
เปลือยเรือนกายที่สุกงอมตามวัยแม่บ้านผู้ขยันขันแข็ง

จากนั้นยกสายบิกินีขึ้นมาคล้องบ่า
ผ้าท่อนบนนั้นเล็กจนบังอะไรแทบไม่มิด
ปลายแนม ที่ขยายออกตามวัยดันออกมาจนแทบหลุดขอบ

   "แน่นไปนิด... อาจไม่พอดีเหมือนพลอย... แต่แม่ว่ามัน... แหย่ใจลูกได้นะ..."

เธอกระซิบเสียงหวาน หันอกแนบตรงช่องรู — จนเอกต้องกลืนน้ำลาย

แม่นาค่อย ๆ โน้มตัวลง มือข้างหนึ่งดันบิกินีให้แหวกออก
เผย จุกสีเข้มชุ่มน้ำ ที่สะท้อนแสงไฟในห้องน้ำจนวาววับ

   "แม่จะขยี้ให้ลูกดูนะ... แค่ดูพอ อย่าเสียงดังล่ะ..."

มือเธอขยับวนปลายนิ้วรอบหัวจุกช้า ๆ
อีกมือก็ลูบไล้หน้าท้อง สะโพก พลิกตัวโชว์มุมที่ชุดปิดไม่มิด
เชือกบาง ๆ ขึงตรงร่องกลางกลีบเนื้อที่บวมเป่งชุ่มน้ำ

เสียงจากปลายนิ้วดัง "แฉะ... แฉะ..." จนเอกมือสั่น น้ำลายเหนียว

เขารีบกำตัวเองแน่นอีกครั้ง แรงเงี่ย*ขึ้นมาจนทนไม่ไหว

   "เอก... ลูกกำลัง... อย่ากให้แม่จริง ๆ ใช่มั้ย..."
"แม่รู้... แม่เห็น... แล้วแม่ก็ชอบ..."

เธอหันหลังให้กล้อง พูดกับรูเหมือนเขาคือสามี
เสียงยั่วเย้า... ท่าทางเกินแม่ลูก
และทั้งหมดนี้คือ โชว์ ที่แม่ทำเพื่อลูกชายเพียงคนเดียว

มือเอกรูดถี่ยิบ น้ำในหัวแทบปะทุ

แม่นาคุกเข่า ยกเต้าแนบชิด จนแทบ แหน็บ อะไรได้จริง
แล้วกระซิบเบา ๆ

   "แม่ไม่รู้ว่าแม่บ้าไปรึเปล่า... แต่เห็นลูกแอบดูแม่แบบนั้น... แม่มันก็อย่ากให้ดูต่อ..."
"ดูจนเสร็จเลยนะ... แม่จะทำช้า ๆ ให้ลูกจำไปทั้งชีวิต..."

เอกไม่ไหวแล้ว...

   "แม่... ผม... ผมเสียว... ผมจะแตกอีกแล้วววว!!"

พรึ่ด!! น้ำจากร่างกายแตกทะลักใส่พื้นเป็นรอบที่สอง
แรงกว่าเดิมจนหัวเบลอ

ขณะที่แม่นา... ยิ้มบาง หายใจช้า เดินมาที่รูอีกครั้ง

   "จบแล้วเหรอลูก..." จุ๊... "งั้นคืนนี้... ฝันดีนะ"

แล้วเธอก็ทำมือโบกเบา ๆ "บ๊าย บาย"

พร้อมประโยคสุดท้ายที่เอกจะไม่มีวันลืม...

   "แม่นา... ก็แค่ลองชุดว่ายน้ำของลูกสะใภ้... แค่นั้นเอง"
- [ ] ตอนที่32: ลึกกว่าที่คิด ร้อนกว่าที่เคย]
เอกกับการยอมให้ "จุดต้องห้าม" กลายเป็น "จุดตาย" ของความเสียว

เสียงพัดลมในห้องยังส่ายหัวซ้ายขวา
แต่เอกหยุดนิ่ง
นอนตะแคง กอดหมอนหนุนแนบหน้าอก ใจเต้นแรงแต่เงียบมาก
เหมือนทั้งห้องรอเวลาอะไรบางอย่างจะเริ่มต้น

ร่างกายเขาเหมือนรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
เพราะตอนนี้เขาไม่ได้แค่คิด
เขาตั้งใจจะ "ทำ"

เอกลุกขึ้นนั่งช้า ๆ
เขาเปิดลิ้นชัก หยิบ [หลอดลื่น] ขึ้นมาวางไว้ข้างตัว
ห้องยังเงียบ แต่ใจเขาดังเหมือนกลอง
มือซ้ายค่อย ๆ เลื่อนลงหน้าขา ส่วนมือขวา...

   "...ขอแค่เจ็บนิดเดียวก็ได้... แต่ขอให้มันเสียวจริง ๆ..."

เขาค่อย ๆ ขึ้นท่าคุกเข่าก้มตัว
หมอนใบใหญ่ถูกขยับให้พิงอก
ก้นแนบพับอย่างเปิดเผย ไม่เหลือความอายใด ๆ อีก

มือเขาเริ่มแตะที่ รู
ปลายนิ้วไล้ไปช้า ๆ
ความเย็นของเจลทำให้สะดุ้ง แต่เขาไม่หยุด
เขากดลงเบา ๆ ... ลมหายใจขาดช่วง

   "อื้อ... มัน... โคตรรู้สึก..."

เขากดนิ้วเข้าไป 1ข้อนิ้ว
ร่างกระตุกเบา ๆ
ขาทั้งสองข้างเกร็งแน่น
เสียงครางในลำคอดังเบา ๆ แต่ร้อนระอุ

   "ถ้าพลอยมาเห็นตอนนี้... เธอคงไม่เชื่อว่าผัวตัวเองจะกล้าทำแบบนี้..."

นิ้วค่อย ๆ ลึกขึ้นเป็น 2ข้อ
ความแน่นตึงทำให้เขาต้องกัดปาก
แต่ความรู้สึกซ่านที่แผ่ออกจากด้านใน... มันเล่นงานเขาจนแทบขาดใจ

   "ตรงนั้น... มันไม่ใช่แค่เจ็บ... มันเสียวจนสะโพกร่อนเองได้เลย..."

เอกเริ่มขยับนิ้วเข้าออกช้า ๆ
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดัง "ปึบ... ปึบ..." เบา ๆ
เจลลื่นไหลจนรู้สึกแฉะ เยิ้ม ไปหมด
เขาไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเอง ผล่อยใจไปขนาดไหนแล้ว

เขาเพิ่มความลึก...
นิ้วที่ 2กำลังจะตามเข้าไป
แต่ตอนนี้แค่ 1นิ้วก็ทำให้กล้ามท้องเกร็งจนขึ้นเส้น

มืออีกข้างเริ่มรูดช้า ๆ
แต่ไม่ใช่เพื่อ "เสร็จ"
เป็นเพื่อ "ดึง" ความเสียวให้วนลูป ไม่ให้หลุดก่อนเวลา

   "อ๊า... ตรงนั้น... มันเหมือนโดนดูดเข้าไป..."

เขาขยับเร็วขึ้น...
เสียงเจลเริ่มดัง
ก้นแนบแน่นกับฝ่ามือ
นิ้วชอนไชวนในเป็นจังหวะ
แรงขึ้น
ลึกขึ้น
สะโพกร่อนเอง
เอวกระตุก
หน้าอกแนบหมอนแน่น
ปากกัดปลายแขนเสื้อจนขึ้นรอย

   "อื้ออออ... ใกล้แล้ว... ใกล้จะ..."

เสียงครางถูกกลั้นไว้ในลำคอ
เอกขยับรัว... รัว... แล้ว...

น้ำของเอกแตกทะลักด้วยความเสียว

ร่างกระตุกอย่างแรง
ขาแทบหมดแรง
นิ้วยังคาอยู่ด้านใน
แต่ตอนนี้เขาไม่รู้แม้แต่จะดึงออก
เขาแค่หอบ... แล้วหลับตา

น้ำขาวขุ่นเลอะหมอน
เหงื่อซึมทั้งตัว
แต่ใบหน้ามีเพียงรอยยิ้ม... เบา ๆ

   "ถ้า 'ตรงนั้น' มันคือจุดอ่อน... งั้นคืนนี้เรายอมแพ้ก็แล้วกัน..."

- [ ] ตอนที่ 33: – ไลน์กลุ่มครอบครัว

แม่นาเดินช้าๆ ริมชายหาด ท่ามกลางสายลมทะเลที่พัดมาเบาๆ ร่างสูงเพรียวในชุดบิกินี่สีดำที่มีเสื้อคลุมลมยาวสีน้ำตาลบางเบาที่ปลิวตามลม เธอก้าวไปทีละก้าว ท่ามกลางหาดทรายละเอียดที่ร้อนจากแสงแดด แต่ความเย็นของลมทะเลทำให้รู้สึกสบาย เธอยิ้มเล็กน้อยให้กับความงามรอบตัว และคิดถึงเรื่องราวที่เคยผ่านไป ก่อนจะหยุดตรงจุดหนึ่งที่มีหินใหญ่ให้พิง พื้นทรายที่นุ่มทำให้เธอนั่งลงได้อย่างสบาย

แม่นาเลื่อนมือถือขึ้นมาพร้อมกับยิ้มให้กับตัวเองเบาๆ ก่อนที่จะถ่ายภาพตัวเอง ท่ามกลางวิวทะเลที่เป็นพื้นหลัง เธอกดถ่ายและทบทวนว่าภาพนี้คงจะพอดีกับความรู้สึกที่เธอมีในตอนนี้ ก่อนจะเลือกส่งภาพลงกลุ่มครอบครัวในทันที

แชทกลุ่ม: ครอบครัว
แม่นา: (ส่งภาพตัวเองนั่งบนหินริมทะเล ท่ามกลางแสงแดดยามเย็น พร้อมพื้นหลังเป็นทะเลกว้าง)
"มุมนี้สวยดี ทะเลก็เย็นสบาย นึกถึงทุกคนที่บ้านนะ"

พล: "อืม... ทะเลดูสวย แต่แม่ท่านดูสวยกว่าทะเลอีกนะครับ"

แม่นา: "แหม พ่อหยอดแบบนี้ก็ยังงี้แหละ คิดถึงลูกสาวหรือเปล่า?"
พล: "คิดถึงสิ คิดถึงมากเลย... โดยเฉพาะเวลามองไปที่ภาพนี้"

แม่นา: "พ่อก็พูดไปเรื่อยเลยนะ รู้ตัวไหม?"
พล: "ก็อยากจะบอกว่า... ทะเลสวย แต่ที่ตรงนี้ดูมีเสน่ห์กว่ามาก"

แม่นา: "เสน่ห์ที่ไหนเหรอ? ก็แค่ทะเลลมเย็นๆ นี่เอง"

พล: "พอเห็นแม่ในชุดนี้แล้วก็ไม่อยากบอกเลย... แต่ถ้าจะพูดก็คงต้องบอกว่า... ชุดนี้ทำให้ทะเลอาจจะต้องหันมามองบ้าง"

แม่นา: "โอ๊ย! พ่อไม่หยุดเลยนะ เดี๋ยวก็หวิวไปหมด"
พล: "ก็มันอดไม่ได้... ยิ่งเห็นแม่ในมุมนี้ยิ่งอยากจะให้เห็นใกล้ๆ จริงๆ"

แม่นา: "พ่อแกล้งแม่ไปเรื่อยเลยนะ"
พล: "ก็อยากจะบอกให้รู้ว่าทะเลก็ยังไม่เท่าที่นี่"

เอก: "แม่ไปเที่ยวทะเล ใส่ผ้าถุงไปเดินริมทะเลไม่เอานะครับ เดี๋ยวทะเลเขากลัว!"

พล: "หืม... นี่พ่อไม่กลัวอะไรเลยนะ คำพูดแบบนี้ทำให้คนละสายตา"

แม่นา: "เอาล่ะ! ก็แค่ผ้าถุงใส่เล่นๆ ริมทะเล น่าจะสบายดีออก"

เอก: "สบายเหรอครับ? ถ้าแม่ใส่ชุดแบบนี้ เดี๋ยวคนจะมองหมดแหละ"

พล: "แค่เห็นทะเลแล้วอยากไปหยุดตรงนี้ก็พอแล้ว บอกเลยไม่มีใครอยากมองทะเลหรอกเมื่อเห็นอะไรแบบนี้"

แม่นา: "โอ๊ย! แม่ยังไม่แก่ขนาดนั้นนะ จะไปนั่งใส่ผ้าถุงให้คนมองทำไม"

เอก: "แหม แม่พูดแบบนี้แสดงว่าไม่อยากรู้ว่าผมคิดอะไรอยู่ใช่ไหม?"
พล: "อะไรของพวกคุณเนี่ย! สงสารทะเลก็พอ

แม่นา: (ส่งภาพถ่ายตัวเองมุมเดิม แต่เปลี่ยนเป็นมุมเอียงข้าง ให้เห็นเรียวขาชัดขึ้น)
"ตรงนี้เงียบมากเลย ไม่มีคนเดินผ่านสักคน มีแต่ลมกับเสียงคลื่น..."

เอก: "แม่เริ่มไม่ธรรมดาแล้วนะครับ รูปเมื่อกี้ดูเรียบง่าย แต่รูปนี้เริ่มซนขึ้นเรื่อยๆ"
พล: "แม่ท่านนี่แหละตัวดี... รู้ตัวไหมว่าทำให้พ่อใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลยตอนนี้"

แม่นา: "ก็แค่รูปนั่งเล่นเฉยๆ เองนะ ทำไมทุกคนต้องคิดไปไกลด้วยล่ะ?"
(ตามด้วยภาพใหม่ – แม่นาถอดเสื้อคลุม เหลือชุดบิกินี่เต็มตัว นั่งไขว่ห้างมุมเฉียงกับแสงแดด ยิ้มมุมปากนิดๆ)
"ร้อนจังเลย เลยถอดเสื้อคลุมออกนิดนึง"

เอก: "โห... แบบนี้มันไม่ใช่นิดนึงแล้วนะครับแม่ แบบนี้ทะเลคงเดือดแน่"
พล: "อยากจะวาร์ปไปตรงนั้นเดี๋ยวนี้เลยจริงๆ... มีที่ว่างให้พ่อนั่งข้างๆ ไหมจ๊ะ?"
แม่นา: "มีสิ แต่นั่งแล้วต้องห้ามแกล้งแม่นะ ไม่งั้นแม่จะกลับก่อนเลย"
พล: "ถ้าแกล้งแล้วแม่จะยอมกลับจริงเหรอ? หรือจะยิ่งแกล้งกลับหนักกว่าเดิม"

เอก: "พ่อกับแม่คุยกันแบบนี้ ระวังลูกจะเริ่มคิดลึกนะครับ..."
แม่นา: "ก็ไม่มีใครอยู่แถวนี้นี่จ๊ะ... แถมหินก็ใหญ่ บังลม บังสายตาดีมาก..."
(ตามด้วยภาพใหม่ – คราวนี้เป็นภาพแม่นาเอนตัวพิงหิน แขนข้างหนึ่งดันตัวเบาๆ ชุดแนบตัวกับผิว สายตาหวานยั่วยวน)
"สงสัยแดดจะทำให้แม่ใจอ่อนแฮะ...
[ตัดภาพในหัวแม่นา – POV]

ทะเลตรงหน้า...เงียบเกินไป ลมพัดเบาแต่กลับทำให้ร่างกายสะท้านขึ้นเรื่อยๆ ฉันนั่งอยู่ตรงหินใหญ่นี่มาสักพักแล้ว ไม่มีใคร ไม่มีเสียงผู้คน มีเพียงเสียงคลื่นกับหัวใจตัวเองที่เริ่มเต้นผิดจังหวะ

ฉันไม่รู้ว่าเพราะแสงแดด หรือเพราะสายตาที่นึกถึงลูกชายที่บ้านกันแน่... แต่ภาพในหัวมันกลับย้อนกลับไปวันนั้น—วันที่เอกแอบมองแม่ด้วยแววตาแปลกๆ วันที่ฉันลอง "แหย่กลับ" ด้วยคำพูดที่ควรเป็นแค่ล้อเล่น... แต่ทำไมตอนนี้มันกลับติดอยู่ในหัวไม่ไปไหน

ริมฝีปากฉันยกยิ้มเองแบบไม่รู้ตัว ยิ่งปลายนิ้วเลื่อนแตะที่จอมือถือ ยิ่งรู้สึกว่ามันไม่ใช่แค่รูปธรรมดาๆ ที่จะส่งลงกลุ่ม

'อยากให้เขาเห็นตอนนี้จัง...'

ตัวฉันมันร้อน ไม่ใช่เพราะแดดแน่ๆ...

แม่นา: (ส่งภาพใหม่ – คราวนี้เป็นภาพกึ่งเงาเงียบๆ แสงเย็นยามบ่ายทอดผ่านเรียวขาและไหล่เปลือยบางๆ เธอหันหน้าออกทะเล แต่ปล่อยให้แสงสะท้อนโครงร่างชัดเจนพอจะทำให้ใจแกว่ง)

"ทะเลทำให้ใจคนอ่อนลงง่ายๆ แบบนี้เหรอเนี่ย..."

พลอย: "แม่มาอวดอะไรคนเดียวแบบนี้ล่ะคะ? แบบนี้ไม่ยุติธรรมเลยนะ"
พลอย: "หรือจะท้าทายใครบางคนในกลุ่มกันแน่?"
แม่นา: "หืม? แม่ก็แค่พักผ่อน... ไม่ได้ชวนใครแข่งซะหน่อยนี่นา"
พลอย: "งั้นถ้าใครอยากลงสนามกับแม่ ต้องเตรียมให้พร้อมใช่ไหมล่ะ?"

พล: "โอ้โห... ลูกสะใภ้เริ่มลุกขึ้นมาแล้วเหรอเนี่ย?"
เอก: "...อากาศวันนี้มันร้อนขึ้นแปลกๆ เลยครับ"

แม่นา: (ส่งภาพใหม่ – มุมใกล้ครึ่งตัวบน แม่นานั่งหันเอียงกับแสง แสงแดดยามเย็นสาดพาดผ่านหน้าอกในบิกินี่ตัวจิ๋วเนื้อบาง พร้อมสายคล้องที่เหมือนไม่แน่นนัก ลมปลิวชายผมเล็กน้อย)
"แดดยามเย็นมันดีเนอะ... ยิ่งลมเย็นผ่านตรงหน้าแบบนี้ แม่ยิ่งรู้สึก...โล่งใจจังเลย"

พล: "อืม... โล่งแค่ใจ หรือโล่งที่อื่นด้วยครับ?"
เอก: "แม่... แบบนี้ผมขอเงียบไว้ก่อนละกัน เดี๋ยวพูดอะไรไปจะโดนหมด"

พลอย: (พิมพ์มาแบบไม่รอใคร)
"แม่เล่นบิกินี่กับแสงแดดไปเลยนะคะ นี่ถ้าแดดแรงกว่านี้อีกนิด บางอย่างคงละลายแน่ๆ"
แม่นา: "อ้าว...ก็แม่อยู่ทะเลนิจ๊ะ ไม่ใส่แบบนี้จะให้ใส่สูทเดินเหรอ?"

พลอย: (แนบภาพ – ภาพเซลฟี่ครึ่งบนในชุดทำงาน เสื้อเชิ้ตพอดีตัว กระดุมบนปลดลง 1-2 เม็ด เปิดให้เห็นแนวอกขาวเนียนแอบโผล่กับเงาแสงไฟในออฟฟิศ เธอเอียงกล้องเล็กน้อย แต่แววตาจิกนิดๆ)
"แม่เล่นแสงแดด... พลอยก็มีแสงหลอดไฟนะคะ ไม่ร้อน แต่บางทีก็ทำให้หัวใจเต้นได้เหมือนกัน"

เอก: "...อือหือ"
พล: "ลูกสะใภ้พ่อคนนี้ น่ากลัวขึ้นทุกวันนะเนี่ย"
แม่นา: "แหม... แสงหลอดไฟก็แค่แสงหลอดไฟสิจ๊ะ แต่ลมทะเลกับสายลมแถวนี้ มันพัดโดน...แทบทุกจุดเลยนะลูก"
(แนบภาพใหม่ – มุมบนจากด้านข้างให้เห็นบิกินี่แนบเนื้อกับทรวดทรงชัดกว่าเดิม สายคล้องไหล่ข้างหนึ่งเริ่มตกหลวมๆ)

พลอย: "เอ๊ะ หรือแม่ตั้งใจให้มันตกกันแน่คะ?"

แม่นา: "บางทีลมมันก็ซนนิดๆ น่ะลูก แม่ไม่ได้ตั้งใจหรอก จริงๆ นะ..."

แม่นา: (ส่งภาพใหม่ – มุมบนชัดเจนขึ้น สายบิกินี่ข้างหนึ่งหล่นต่ำลงกว่าปกติเล็กน้อย หน้าอกแน่นแนบกับผิวที่มีหยดน้ำเกาะจากละอองทะเล)
"ลมแรงอีกแล้วสิ... พัดเสื้อแม่เกือบปลิวแน่ะ"
พล: "แม่จ๋า... พ่อขอเตือนว่าอีกนิดเดียว จะไม่ใช่แค่เสื้อนะที่ปลิว"
เอก: "...นี่ทะเลหรือสนามประลองเนี่ย แม่เล่นแรงทุกคลื่นเลยนะครับ"

พลอย: (แนบภาพใหม่ – อยู่ในห้องประชุม เธอนั่งไขว้แขนใต้หน้าอกเล็กน้อย ทำให้เสื้อมันแนบเข้าไปอีก เงาไฟสะท้อนพอดีกับเนินอกแบบจงใจ)
"ประชุมยังไม่เริ่ม... แต่พลอยก็อยากให้ใครบางคนรู้ว่า แสงออฟฟิศก็มีดีเหมือนกันนะคะ แม่"

แม่นา: "อุ๊ย... ลูกสะใภ้แม่วันนี้ดูจะกล้าขึ้นนะ น่าสนใจจังเลย"
พลอย: "ถ้าแม่กล้าเล่นทะเล... พลอยก็กล้าเล่นไฟค่ะ แค่คนละแบบ"
เอก: "...ผมขอปิดตาแป๊บ เดี๋ยวใจจะเต้นจนหัวใจพัง"
พล: "ไม่ต้องปิดลูก... พ่อก็เต้นอยู่ข้างๆ นี่แหละ แถมร้อนกว่าแดดตอนบ่ายอีก"

แม่นา: (ส่งภาพอีกใบ – ก้มกล้องเล็กน้อย หน้าอกดันแน่นจากมุมเอียง แขนพาดพิงเข่าหลวมๆ พร้อมรอยยิ้มเย้ายวน)
"แดดมันตกลงเรื่อยๆ แต่รู้สึกว่าตัวเองร้อนขึ้นทุกทีเลย... เป็นอะไรหว่า?"

พลอย: (ตามติด – ถ่ายมุมเงาสะท้อนจากกระจกห้องประชุม เป็นภาพจากด้านข้าง หน้าอกแนบเสื้อชัดเจน เธอแกล้งยืดตัวพอดี ทำให้มันดูอึดอัดขึ้นอีกนิด)
"แม่ร้อนเพราะแดด... แต่พลอยร้อนเพราะต้องแอบเล่นในที่ที่คนเดินผ่านตลอดเลยค่ะ... ตื่นเต้นดีเหมือนกันนะ"

พล: "โอ๊ย... จะให้พ่อยังทำงานต่อยังไงไหวเนี่ย!?"
เอก: "...อยากจะสลบ...แต่ก็ไม่อยากพลาดซักข้อความเลยครับ"

แม่นา: (แนบภาพใหม่ – มุมต่ำใกล้ช่วงอก กล้องเบลอพื้นหลังนิดหน่อย เธอเอนหลังพิงหิน มือข้างหนึ่งยกแตะเส้นผม ส่วนอีกข้างประคองผ้าคลุมที่เหมือนจะหล่นอยู่รอมร่อ บิกินี่ตัวจิ๋วที่บางชื้นแนบผิวอยู่ในสภาพ "ลื่นไหล" จากคลื่นทะเล ภาพนั้นชวนให้ใจหวั่นไหว เพราะสายตาเธอ... เหมือนชวนให้มองเลยกว่าที่กล้องถ่ายมา)

"คลื่นซัดแรงอีกแล้ว... แม่ก็เลยต้องคอยจับผ้าไม่ให้หลุดตลอดเลยจ้ะ"

พล:
"แม่... พ่อจะเป็นลมแล้วนะ เหมือนภาพจะหยุดแค่ตรงนั้น แต่สายตาพ่อมันเผลอเลยไปไกลมาก..."

เอก:
"...พูดตรงๆ ว่าผมกำโทรศัพท์แน่นมากตอนนี้ ไม่งั้นอาจจะหลุดแรงไปกว่าแค่สายตา"

พลอย: (แนบภาพกลับทันที – คราวนี้เป็นมุมเอียงจากบนโต๊ะประชุม เธอวางโทรศัพท์ให้ถ่ายเงาสะท้อนในกระจกด้านหลัง เสื้อเชิ้ตตัวเดิมถูกถอดออกครึ่งหนึ่ง ด้านในเหลือเพียงสายสปาเก็ตตี้บางเฉียบแนบตัว สายเสื้อลื่นหลุดจากไหล่ข้างหนึ่ง หน้าอกดันแน่นเกินจะบรรยาย เงาไฟสะท้อนบางจุดที่เหมือนจะเผลอเผยให้จินตนาการได้เกินกว่าเดิมนิดหนึ่ง)

"แม่โชว์ลมทะเล... พลอยขอโชว์ลมแอร์ในห้องประชุมแทนนะคะ บางที... มันก็เย็นแต่ใจกลับร้อนขึ้นทุกวินาทีเลย"

เอก:
"...จะให้ลูกชายคนนี้ยังไงดีครับแม่พ่อ ผมใจจะขาด..."

พล:
"พ่อว่า... ทั้งแม่ทั้งพลอยไม่ได้แข่งกันเรื่องภาพแล้วล่ะ... แต่แข่งกันทำให้พ่อกับลูกแทบระเบิดในใจเนี่ยแหละ..."

แม่นา: (แนบภาพสุดท้ายของค่ำนี้ – มุมเงาสะท้อนจากผิวน้ำทะเล เธอก้มหน้าเล็กน้อย ผมเปียกแนบผิว บิกินี่ด้านบนเหมือนจะถูกดันลงเพราะแรงน้ำ แค่เงาและแสงที่สะท้อนหน้าอกที่แทบหลุดจากตัวเสื้อก็ทำเอาใจเต้นรัว แสงเย็นพาดผ่านปลายไหล่และเนินอก รอยยิ้มเล็กๆ มุมปากเหมือนจะสื่อบางอย่างที่ไม่มีในคำพูด)

"ภาพสุดท้ายก่อนกลับห้องจ้ะ... คลื่นซัดแรงมากเลย แม่ต้องรีบก่อนจะมีอะไร 'หลุด' ไปมากกว่านี้"

พลอย: (แนบภาพปิดท้าย – ภาพมุมเงากระจกแบบจงใจ แต่ไม่เปิดเกิน เธอหันหลังเล็กน้อย สายเสื้อในข้างหนึ่งหลุดตกแขน เห็นแผ่นหลังขาวนวลกับแนวด้านข้างของหน้าอกที่เบียดกับต้นแขนอย่างตั้งใจ เธอพิมพ์แคปชั่นปิดท้ายด้วยรอยยิ้ม)

"คืนนี้พอแค่นี้ก่อนก็ได้ค่ะ... เพราะถ้าให้เลยกว่านี้ ใครบางคนคงไม่ได้นอนแน่ๆ"

เอก:
"...ผมว่า... ผมก็คงไม่ได้นอนแล้วครับ"

พล:
"พ่อขอเปิดแอร์ก่อน เดี๋ยวไฟลุกบ้าน..."

[ตัดภาพ – บรรยากาศเย็นริมทะเล]

แสงสุดท้ายของวันพาดผ่านเกลียวคลื่นที่สงบลง แผ่นฟ้าค่อยๆ กลืนแสงสีส้มเข้มไปกับสีคราม... ราวกับบทสนทนาในแชทที่แม้จะเร่าร้อนเพียงใด ก็ยังจบลงด้วยความรู้สึกอบอุ่นปนวาบหวามในหัวใจ

ภาพสุดท้ายจากแม่นาและพลอยเหมือนสะกดทุกสายตา... แต่สิ่งที่ค้างอยู่ในใจมากกว่าภาพ คือ "ความรู้สึก" ที่ไม่อาจหาคำใดมาแทนได้

ตอนที่ 34:ส่วนตัว ที่จริงใจ
แม่นาทักแชทส่วนตัวถึง [เอก])

[แม่นา]: (ส่งสติกเกอร์รูปหัวใจเต้นแรง พร้อมข้อความกระซิบ)
เอก... ลูกชายคนดีของแม่ ยังไม่หลับอีกหรือคะ?
คืนนี้ทะเลเงียบจัง... แต่ในใจแม่กลับ ร้อน กว่าแดดตอนกลางวันอีกนะ

[เอก]: (พิมพ์ตอบด้วยมือสั่น)
แม่ครับ... ทำไมแม่ถึงพูดแบบนี้... ผม... พยายามจะไม่คิดถึงภาพของแม่เมื่อวาน...

[แม่นา]: (ส่งภาพแรก – มุมใกล้ เน้นช่วงอกในชุดบิกินี่สีดำ เปียกชื้นจากน้ำทะเล ละอองน้ำพราวระยิบ)
"แม่แค่อยากให้ลูกได้ชมความงามของทะเล...
แต่แม่ว่า... ลูกคง มองอย่างอื่น มากกว่าใช่ไหมคะ?"

(เอกกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก ใจเต้นถี่จนรู้สึกเสียววูบที่ลิ้นปี่ มืออีกข้างขยับไปแตะหน้าจอเบาๆ เพื่อซูมรูปเข้าใกล้โดยไม่รู้ตัว)

[เอก]:
ผม... ห้ามใจไม่อยู่เลยครับแม่ ภาพของแม่มัน... ทำให้ผมหายใจไม่ทั่วท้องเลย...

[แม่นา]: (ส่งภาพที่สอง – มุมเสยเห็นแนวร่องอกชิด แสงจันทร์ตกกระทบให้ดูเป็นเงาลึกน่าค้นหา)
"ลูกรู้สึกตรงไหนเหรอคะ? บอกแม่สิ...
แม่รอฟัง ความรู้สึกของลูก อยู่นะ"

(มือของเอกเริ่มบีบโทรศัพท์แน่นขึ้น ขณะจ้องรูปในจอ เขารู้สึกถึงแรงเต้นของหัวใจที่สะท้อนผ่านมือ เสียงหายใจเริ่มขาดช่วง)

[เอก]:
แม่ครับ... ผม... มันเหมือนทุกภาพของแม่ดึงผมไว้ไม่ให้ไปไหนเลย...

[แม่นา]: (ส่งภาพที่สาม – มุมข้าง เน้นความโค้งของทรวดทรง สายบิกินี่แนบกับผิวขาวเนียน เส้นผมปลิวไหวคลอใบหน้า)
"ถ้าลูกรู้สึกอยากจะ... สัมผัส ล่ะคะ?
แม่จะว่าอะไรไหม ถ้าลูกจะ... อยากรู้จัก ทุกส่วนของแม่ให้ลึกกว่านี้"

(เอกขบกรามแน่น หายใจถี่ขึ้น ลมหายใจร้อนๆ พ่นออกจากจมูก เสียงหัวใจดังรัวราวกับกลองรบ)

[เอก]:
ผมไม่ไหวแล้วครับแม่... ภาพพวกนี้มัน... มันทำให้ผมแทบ... หยุดตัวเองไม่อยู่

[แม่นา]: (ส่งภาพสุดท้าย – เงาของหัวนมในมุมแสงจันทร์ เผยเพียงเสี้ยว ราวกับเชิญชวนให้จินตนาการ)
- [ ] ตอนที่ 35-กลับมาก่อนใคร

บ้านช่วงเย็นเงียบสงบ มีเพียงเสียงแอร์กับนกร้องนอกหน้าต่าง

ประตูบ้านเปิดออกเบา ๆ พลอยก้าวเข้ามาในชุดทำงานกระโปรงเข้ารูปสีครีม เสื้อลินินแขนพองติดกระดุมมาถึงแค่กลางอก เพราะอยากให้ตัวเองดู "ผ่อนคลายแต่ยังน่ามอง" ตามที่เอกเคยชม

พลอย:
"พ่อขา...อยู่บ้านคนเดียวเหรอคะ?"

เสียงฝีเท้าในครัวขยับเบา ๆ ก่อนพลจะโผล่ออกมาพร้อมผ้าขนหนูพาดบ่า เหงื่อซึมเล็กน้อยเหมือนเพิ่งล้างจาน

พล:
"อ้าว กลับมาแล้วเหรอพลอย พ่อกำลังจะชงกาแฟพอดี เอาด้วยมั้ย?"

พลอย (ยิ้ม):
"ถ้าเป็นกาแฟจากมือพ่อ...ก็น่าจะอร่อยพิเศษนะคะ"

เธอวางกระเป๋าลง เดินเข้ามาในครัว จงใจยืนข้าง ๆ เขา ใกล้พอให้กลิ่นน้ำหอมจาง ๆ ลอยมาแตะจมูกของพล

พล (เหลือบมองนิดหนึ่ง):
"แต่งตัวแบบนี้...ทำงานหรือออกแบบให้คนใจสั่นกันแน่?"

พลอย (หัวเราะเบา ๆ):
"ตอนแรกแต่งให้สามีใจสั่นค่ะ แต่ตอนนี้ไม่แน่แล้วว่าควรให้ใครสั่นดี..."

เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนที่เธอจะเดินไปหยิบแก้วกาแฟ วางตรงข้ามกับเขาแล้วนั่งไขว่ห้างเบา ๆ กระโปรงเลื่อนขึ้นมานิด เผยต้นขาขาวเนียน

พล:
"รู้มั้ย...แม่ของเอกเพิ่งส่งรูปมาให้พ่อใจเต้นเล่นตอนบ่าย"
"แต่ตอนนี้...เหมือนพ่อต้องชงกาแฟแก้ใจสั่นอีกรอบแล้วนะ"

พลอย (ยิ้มมุมปาก):
"ถ้าแม่ยังอวดได้...พลอยก็ขออวดบ้าง จะได้แฟร์ ๆ เนอะ"

เธอเอนตัวพิงโต๊ะ แอบแง้มกระดุมออกอีกเม็ดอย่างจงใจ แล้วหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูปเซลฟี่ครึ่งตัว

พลอย:
"ไว้จะส่งเข้ากลุ่มตอนเอกถึงบ้านพอดี...ดูสิ ใครจะใจสั่นก่อนกันแน่"

หลังจากกาแฟหมดแก้ว พลอยก็ลุกขึ้นบิดไหล่เบา ๆ ยืดเส้นหลังจากนั่งรถกลับบ้านมาเกือบชั่วโมงเต็ม

พลอย:
"พลอยขอตัวไปอาบน้ำนะคะ รู้สึกเหนียวตัวจังเลย"

พล:
"ห้องน้ำชั้นบนน้ำแรงนะ จะใช้ห้องไหนก็เลือกเลยลูก"

พลอย (ยิ้มแปลก ๆ):
"งั้นพลอยขอใช้ห้องของแม่ก็แล้วกันนะคะ...เงียบดี แถมมีน้ำอุ่นพอดีเลย"

เธอเดินขึ้นบันไดไปโดยไม่หันกลับมามอง แต่เสียงส้นเท้าบนพื้นไม้ก็ยังจงใจให้ได้ยินเบา ๆ

เสียงประตูห้องนาถูกปิดลงตามด้วยเสียงล็อกคลิ๊กเบา ๆ แล้วเงียบไป...

...

พลนั่งอยู่ที่เดิม แต่สายตาเหลือบมองขึ้นบันไดเหมือนภาพเมื่อครู่ยังวนเวียนอยู่ในหัว บรรยากาศในบ้านเงียบลงอีกครั้ง

จนกระทั่ง...
เสียงน้ำฝักบัวค่อย ๆ ดังลอดลงมา พร้อมเสียงขยับตัวเบา ๆ เหมือนการเคลื่อนไหวของใครบางคนในห้องน้ำที่ไม่ได้รีบร้อน แต่มีจังหวะของความละเมียดละไม

กลิ่นสบู่หอมลอยมาจาง ๆ ตามทิศทางของไอน้ำที่เริ่มซึมผ่านช่องแอร์

พลลุกขึ้นยืน... ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าขามันพาไปเอง

...

หน้าห้องนอนแม่นา
เสียงน้ำยังไหลไม่หยุด มีเสียงสายฝักบัวปะทะกับร่างคนที่อยู่ข้างใน
พลยืนชิดประตู แทบไม่ได้หายใจ
สายตาก้มลงมองร่องประตูที่อ้าแง้มเล็กน้อยเพราะกลอนห้องน้ำเก่าล็อกไม่สนิท
แล้วเขาก็...ก้มลงส่อง

ภาพแรกที่เห็นคือขอบม่านพลาสติกสีขาวขุ่นเลื่อนพริ้วไปตามแรงลมจากพัดลมดูดอากาศ
และในแสงไฟนวลอุ่นนั้น พลก็เห็น...

...เงาร่างของพลอย ที่กำลังยืนอยู่กลางฝักบัว แหงนหน้าให้สายน้ำไหลจากหัวลงมาตามลำคอ ไล่ผ่านเนินอกขาวสะท้อนน้ำวาววับ

แสงเงาทำให้ทุกส่วนที่น้ำไหลผ่านมันชัด...ชัดจนเห็นเป็นแนวเว้าโค้งของน้ำตกที่ขยับตามจังหวะการหายใจของเธอ
และตรงกลางของน้ำตกนั้น...ก็ปรากฏหัวนมที่ยื่นชัดเหมือนกลีบดอกไม้ตอนโดนน้ำเย็นสัมผัส

เสียงสบู่ที่ลูบผ่านผิว
เสียงหอบเบา ๆ ที่เธอเปล่งออกมาทุกครั้งที่น้ำเย็นสัมผัสผิวบอบบาง
มันชวนให้จินตนาการวิ่งเร็วยิ่งกว่าสายลม

พลไม่รู้ตัวเลยว่าหัวใจเต้นแรงแค่ไหน...แต่รู้ว่าเขายังยืนอยู่ตรงนั้นนานกว่าที่ควรจะเป็น

- [ ] ตอนที่ 36 – "มืด แต่ชัด"
(มุมมองตาพล)

เงียบ...
ไม่มีเสียงอื่นนอกจากสายน้ำจากฝักบัว
ห้องน้ำของนาเงียบกว่าที่คิด ยิ่งเวลานี้ แสงแดดลับขอบตึก ห้องด้านหลังบ้านยิ่งดูมืดกว่าปกติ

ประตูแง้มไว้นิดเดียว
แต่พอเหมาะ
พอดีกับสายตาที่แนบมองผ่านเข้าไป

เงาร่างผู้หญิงกำลังยืนหันหลัง
เส้นผมยาวเปียกแนบกลางหลัง
หยดน้ำไหลตามแนวกระดูกสันหลัง
หยุดลงตรงช่วงสะโพกกลมกลึงที่กำลังขยับเบา ๆ ตามจังหวะฝักบัว

พลอยเริ่มถูสบู่
ฟองสีขาวไหลลู่ตามผิวเนียน
มือข้างหนึ่งยกขึ้นลูบไหล่ แล้วลากช้า ๆ ผ่านกลางอก

เธอเอียงหน้า หลับตา เงยคางขึ้นเล็กน้อย
มืออีกข้างวางพาดที่หน้าท้อง แล้วไล้ลงช้า ๆ
เสียงลมหายใจของเธอค่อย ๆ หนักขึ้น...แม้จะเบา แต่ได้ยินทุกจังหวะ

พลเริ่มหายใจแรงขึ้น...

น้ำตกทั้งสองข้างเริ่มขยับตามแรงหอบ
จุดสูงแตะกับไอน้ำจนดูชัดกว่าเดิม ราวกับจงใจให้เด่นออกมาในม่านขาว

แล้วเธอก็ยกขาข้างหนึ่งพาดขอบอ่าง
ร่างเอนนิด ๆ
มุมมันพอดีกับสายตาเขาเกินไป

นิ้วเรียวยาวของเธอค่อย ๆ ขยับตรงกลางร่างกาย
ไม่เร็ว
ไม่รุนแรง
แต่มีจังหวะ
ชัดเจน...

พลกลืนน้ำลาย ไม่ละสายตาแม้เสี้ยววินาที
มือเขาก็ขยับเองอย่างไม่รู้ตัว
ตามแรงที่อยู่ตรงหน้า
ตามเสียงหอบเบา ๆ
ตามจังหวะนิ้วของเธอที่กำลัง พาตัวเองล่องลอย

เธอเงยหน้า...เผยคอระหง
น้ำตกกระเพื่อมตามแรงสั่น
พลอยแลบลิ้นเลียริมฝีปากเบา ๆ แล้วเผยอริมฝีปากออก เสียงครางหลุดจากในลำคอเบา ๆ ว่า...

"อื้มม...พ่อ..."

ตาพลสะดุ้งเล็กน้อย
แต่มือเขาไม่หยุด
จังหวะกลับเร็วขึ้น หนักขึ้น
ภาพตรงหน้าก็เหมือนจะเร่งขึ้นตาม

เสียงน้ำ ฝ่ามือ เสียงคราง เสียงหอบ

แล้วเขาก็...
ถึงจุดนั้น
ทุกอย่างภายในพุ่งออกมารุนแรง
จนเขาต้องรีบเอียงตัวพิงข้างฝา มือกดแน่น กลั้นเสียง

ลมหายใจยังหอบแรง
เหงื่อซึมหน้าผาก
แต่เขาไม่มีเวลาพัก

เสียงฝักบัวหยุดลง
เสียงเท้าเปล่าเหยียบบนพื้นเริ่มดังใกล้ประตูมากขึ้น

เขารีบถอยออกมาเงียบ ๆ
ใจเต้นรัว...
มองพื้นเห็นคราบบางอย่างเปื้อนอยู่แถวพรมเช็ดเท้า

แต่ไม่มีเวลาทำอะไร
เขาหายตัวเข้าเงามืด ทิ้งเพียง "ร่องรอยของการแอบมอง" ไว้ให้ใครบางคนอาจจะสังเกตได้ทีหลัง...


——คนเขียนขอไปหาพาสชั่นใหม่ๆก่อนนะครับ—-

[xmanza]

  รีบๆมาต่อนะครับ เสียวมาก