สาวนักล่า ตอนที่ 2

[Kurokiba]

นิยายเรื่องนี้ หัดเขียนแนวนี้เป็นเรื่องแรก หลังจากที่อ่านมาหลายเรื่อง จากทุกท่าน
อาจจะลงช้าบ้างต้องขออภัย ไว้ล่วงหน้าด้วยนะครับ
***ตอนที่ 1 เนื้อหามันเหมือนไม่ครบครับ ผมแก้ให้แล้วนะครับ ใครที่รู้สึกตอนที่ 1 ค้างคากลับไปดูได้นะครับ***
_______________________________________________________________________________________________________________
ตอนที่ 2: "ระบายความเครียด"
ผ่านไปสองสัปดาห์หลังค่ำคืนเร่าร้อนในห้องน้ำและโรงแรมกับพีท ทว่าโลกของฝนยังคงหมุนวนอยู่ในความจืดชืดของออฟฟิศ—เอกสารที่ไม่มีที่สิ้นสุด หัวหน้าที่ไม่เคยพูดขอบคุณ และสายตาเพื่อนร่วมงานที่มองเธอผ่านราวกับอากาศ และพีทเพื่อนร่วมงานหนุ่ม ไม่รู้ตัวเลยในว่าคนที่เขาเจอในคืนนั้น ก็คือพนักงานสาวเพื่อนร่วมงานที่นั่งอยู่ไม่ไกลจากเขา
วันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่เธอต้องเก็บงานแทนทั้งทีม หัวหน้าฝ่าย "คุณอัครพล" มอบหมายงานด่วนซ้อนงานเก่า ตั้งคำถามแบบดูแคลน ปากพร่ำเพ้อเรื่อง "ประสิทธิภาพ" และ "ต้องยืดหยุ่น" จนถึงหกโมงเย็น
ฝนหอบกระเป๋ากลับคอนโด พอถึงห้องเธอทิ้งตัวลงบนเตียง ทอดตามองเพดาน ลมหายใจถี่ด้วยแรงอารมณ์ ไม่ใช่ความเศร้า แต่คือความคั่งแค้นปนตึงเครียด ที่หัวหน้าตัวดีเล่นโยนภาระทั้งหมดมาให้ราวกับเธอเป็นเครื่องจักร
ความคิดหนึ่งแล่นวูบขึ้นในหัว—เธอต้องระบาย และวิธีระบายแบบเรนนี่...คือการลงโทษผู้ชายด้วยร่างกาย
เธอจำได้แม่นยำว่าเคยเห็นคุณอัครพลในชุดกีฬา วิ่งอยู่ในสวนสาธารณะใกล้คอนโดเกือบทุกคืน โดยเฉพาะช่วงสามทุ่มถึงสี่ทุ่ม เขาวิ่งอยู่คนเดียวเสมอ และมักจบด้วยการนั่งยืดเส้นตรงม้านั่งแถวมุมสวนใต้ต้นจามจุรี
เรนนี่ลุกขึ้นทันที
เธอสวมสปอร์ตบราสีดำสนิทรัดแน่น เน้นทรวงอกอวบเด้งจนแทบจะระเบิดออกมา ข้างล่างเป็นเลกกิ้งผ้ายืดแนบเนื้อสีเทาอ่อนจนมองเห็นแนวจีสตริงลูกไม้ที่สวมไว้ข้างในทุกลมหายใจ ผมหางม้ารวบตึง เครื่องสำอางบางเบาเฉพาะดวงตาที่เฉี่ยวขึ้น และลิปมันกลิ่นพีชฉ่ำเย้ายวน
เรนนี่ปรากฏตัวในสวนเวลา 21:30 น. เดินเหยาะ ๆ ไปตามทางเดินปูแผ่นหินที่เปียกนิด ๆ จากฝนที่ตกช่วงหัวค่ำ
และที่นั่น—เขาอยู่ตรงนั้นจริง ๆ
อัครพลในเสื้อกล้ามสีกรมเข้มเปียกเหงื่อจนแนบไปกับอกกว้าง กล้ามแขนสั่นไหวทุกครั้งที่เขาวิ่งผ่าน เธอเฝ้ามองเขาอยู่ห่าง ๆ สายตาเหมือนนักล่าที่กำลังอ่านจังหวะของเหยื่อ
เธอรอให้เขาวิ่งเข้าใกล้ แล้ว...
"อ๊ะ!" เธอแกล้งสะดุดขอบหิน ล้มลงไปด้านหน้า มือยันพื้นไว้ทันแบบพอดิบพอดี สะโพกลอยสูง เส้นเลกกิ้งตึงแนบก้นกลม
"เฮ้! เป็นอะไรมั้ยครับ?" เสียงเขารีบเข้ามาใกล้ เธอแหงนหน้าขึ้นช้า ๆ ใบหน้าแดงระเรื่อจากความร้อนปะปนเหงื่อ
"พอดีมันลื่นนิดหน่อยค่ะ ขอโทษนะคะ ทำคุณตกใจรึเปล่า..."
เขายื่นมือมาช่วย เธอจับมือเขาขึ้นอย่างเบา มือเขาหยาบแต่นุ่มในเวลาเดียวกัน และนั่นคือจุดเริ่มต้น
"ผมชื่ออัครพลครับ วิ่งแถวนี้บ่อยเหรอ?"
"เรนนี่ค่ะ...เพิ่งเริ่มมาได้ไม่กี่วัน คุณคงวิ่งเก่งแน่เลย กล้ามเนื้อแข็งแรงแบบนี้..." เธอยิ้มแผ่ว สายตาก้มมองที่แขนเขา แล้วเลื่อนไปยังแผงอกแน่นภายใต้เสื้อเปียก
เขาหัวเราะ "ก็พอไหวครับ"
อัครพลพาเธอไปนั่งที่ม้านั่งใต้ต้นไม้ใหญ่ เขาหยิบขวดน้ำส่งให้ เธอจงใจจับมือเขาเบา ๆ เวลารับ
สายตาเขาเริ่มมองต่ำ แอบมองทรวงอกที่สปอร์ตบราบางเฉียบแทบจะเก็บไว้ไม่อยู่ ขณะที่เธอจงใจโน้มตัวพยุงเข่าด้วยมือ ยกอกขึ้นจนชิดหน้าของเขา
"แน่ใจนะคะ ว่าคุณไม่ได้วิ่งเพื่อดูวิวอย่างเดียว..." เธอกระซิบเสียงแหบ
เขาหันมา "คุณก็ไม่เหมือนคนมาออกกำลังกายเท่าไหร่นะ..."
"ก็...บางคนก็วิ่งไล่เหยื่อมากกว่าวิ่งเพื่อสุขภาพ" เธอเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้แล้วจูบเขาทันที ริมฝีปากบดขยี้อย่างหิวกระหาย
เขาตอบสนองอย่างรุนแรง จูบกลับทันที มือหนาเลื่อนขึ้นบีบหน้าอกผ่านสปอร์ตบราที่เปียกเหงื่อ เสียง "อื๊อว์..." เล็ดออกจากลำคอเรนนี่
มือเขาบีบเคล้นจนเนื้อแทบจะทะลัก นิ้วกรีดรอบหัวนมที่ดันออกมาราวกับมันอยากหลุดออกมาเอง "ซี๊ด...เรนนี่...แม่ง นมเธอมันแน่น...สุดว่ะ"
เธอกระซิบใกล้หู "แถวนี้มีที่เงียบกว่านี้มั้ย..."
เขาลุกทันที จูงมือเธอไปทางมุมสวนที่ต้นไม้หนาทึบ เสียงหรีดหริ่งดังแว่วราวกับเป็นพยาน
ต้นไม้สูงเสียดฟ้าโอบล้อมพื้นที่เล็กแคบตรงมุมสวนจนดูคล้ายโพรงลับ ทั้งสองคนเดินแทรกเข้ามาจนสุดทางเดินลาดซีเมนต์ ใต้เงาจามจุรีใบหนาทึบ เสียงลมพัดผ่านยอดไม้เป็นจังหวะเงียบสงัด เสียงฝีเท้าคนวิ่งออกกำลังกายเลือนหายไปหลังแสงไฟถนนด้านนอก สถานที่นี้กลายเป็นแดนเงียบงันที่ความลับถูกซุกไว้ระหว่างรากไม้และกลิ่นดินชื้น
เรนนี่หอบหายใจเบา ๆ ดวงตาวาวในแสงสลัว เธอเอนหลังพิงต้นไม้ใหญ่ เปลือกไม้หยาบแตะหลังเปลือยเปล่าที่ชื้นเหงื่อ อัครพลยืนประจันหน้า สายตาเขาเปล่งประกายเร่าร้อนราวกับเสือที่ได้กลิ่นเลือด
"เธอแน่ใจเหรอ?" เขาถามเสียงพร่า
เรนนี่เอียงคอช้า ๆ ยิ้มบาง "ลองสิ แล้วจะรู้..."
เขาไม่รออีกต่อไป มือหนาคว้าเอวเธอแน่น แล้วก้มลงฝังจูบแรง ๆ ที่ริมฝีปาก ลิ้นเขาสอดเข้าทันที ไล่ลึกจนเธอครางในลำคอ "อื๊ออว์..." เสียงดังลอดมาแม้ปากยังแนบแน่น
มือเขาเลื่อนลงข้างลำตัว ไล้สะโพกกลมแน่นอย่างหลงใหล ก่อนจะล้วงใต้เลกกิ้ง สัมผัสผิวเนื้อเนียนร้อนจัดที่เปียกอยู่ใต้จีสตริงชื้นเฉอะแฉะ
"เธอไม่ใส่กางเกงในเหรอ..." เขาครางในคอ
เธอกระซิบ "ใส่...แต่บางแค่พอให้ถอดง่าย"
มือหนาสอดจีสตริงออกด้านข้าง นิ้วกลางดันเข้าไปแหวกกลีบเนื้อแล้วแตะปลายนิ้วที่เม็ดละมุนที่ตุ่ยออกมาเล็กน้อย—ปลายนิ้วที่แตะสัมผัสทำให้เธอสะดุ้ง
"อ๊าาา...เบา...แตะตรงนั้นเลยเหรอ..." เธอกัดฟัน
เขาไล้นิ้ววนช้า ๆ ก่อนจะค่อย ๆ สอดเข้าไป "สวบ..." กลีบภายในตอดรัดแน่นจนเขาต้องกัดฟันกรอด
"ซี๊ดดด...โคตรฟิต..."
เธอโยกสะโพกเบา ๆ รับจังหวะที่เขาแทงนิ้วเข้าออก "อื๊อว์...อัครพล...อย่าแกล้งสิ...ทำเลย..."
เขาดันเธอหันหลังให้ต้นไม้ แอ่นก้นขึ้นเล็กน้อยตามแรงจับ จากนั้นก็คุกเข่าลงหลังเธอ ใช้นิ้วแหวกกลีบกลางที่บวมแดงแล้วซบหน้าลงไปทันที
"อ๊าาาาา!!" เรนนี่กรีดร้องเบา ๆ มือขยุ้มเปลือกไม้แน่น เมื่อรู้สึกลิ้นเขารัวเร็วที่ปุ่มกระสัน ลากขึ้นลงอย่างหิวโหย
เสียง "จ๊วบบบ...แจะ...แจะ..." ดังชัดในความเงียบ ทุกครั้งที่เขาดูดเม้ม เขาก็ได้ยินเสียงครางจากลำคอเธอสะท้อนกลับอย่างบ้าคลั่ง
"จะ...จะเสร็จอีกแล้ว...อย่าเลียแบบนั้นนน...อ๊าาาาา!!"
เขาดึงหน้าออกอย่างเร็ว แล้วลุกขึ้นยืน จับเธอแนบต้นไม้ ขาเธอสั่นจนยืนไม่ไหว เขาจับเอวเธอไว้ แล้วปลดกางเกงวอร์มลง ท่อนเอ็นขนาดใหญ่ยื่นชี้ออกมาอย่างพร้อมรบ หัวแดงเปียกเงาวับ ร้อนจนแทบไหม้
เขาดันหัวเข้าไปกดช้า ๆ เธอครางเสียงต่ำ "อื๊ออว์..." แรงตอดจากกลีบอ่อนตอดรัดปลายลึงค์เขาแน่น เขาขยับสะโพกอัดเข้าไปแรงเดียว "สวบ!"
"อ๊ากกกกก!!! ลึก...ลึกเกินไป...อัครพล!!"
เขากัดฟัน กระแทกเบา ๆ "ปั่ก...ปั่ก...ปั่ก..." ช้าแต่ลึก
เสียงฝีเท้าคนวิ่งผ่านไม่ไกลดังขึ้น ทำให้ทั้งสองหยุดขยับ เรนนี่หายใจถี่ กัดริมฝีปากแทบจะห้ามเสียงครางไม่ไหว
อัครพลกระซิบเสียงพร่า "อย่าเสียงดังนะ...เดี๋ยวมีคนได้ยิน..."
เขากระแทกต่อแต่เบาลง กลีบเนื้อเธอที่แฉะยิ่งทำให้เสียง แจะ...แจะ... ดังน่าละอาย เขาเลื่อนมือมาบีบหน้าอกผ่านสปอร์ตบราอีกครั้ง ขณะที่กระแทกช้า ๆ ซ้ำจุดเดิมจนเธอแทบจะสะดุ้งทุกที
"อัครพล...เร็ว...แต่อย่าแรง...อ๊าาาาห์..."
เขาเร่งจังหวะขึ้นนิดเดียว แต่คงจังหวะเน้นลึก ปลายหัวควยชนปากมดลูกจนเธอแอ่นตัวตาม น้ำเธอไหลทะลักเปื้อนขา เขารู้ตัวว่าใกล้แล้ว
"จะเสร็จแล้ว...พร้อมยัง..."
"พร้อม! อัดเข้ามาเลย! อ๊าาาาห์!!!"
"อ๊ากกกก!!!" เขากระแทกสุดแรง "สวบ!!!" แล้วฉีดน้ำร้อนฉ่าเข้าโพรงที่ยังขมิบอยู่
เธอกระตุก ร้องเสียงขาดห้วง มือยังยึดต้นไม้อย่างแน่น กลีบเนื้อตอดรับน้ำที่ทะลักเข้ามาไม่หยุด
ทั้งคู่ยืนนิ่งหอบหายใจ อากาศอบอ้าวแต่ความร้อนบนผิวหนังยิ่งกว่าเปลวไฟ
คุณอัครพลพูดกระซิบ "สุดยอด...ไม่เคยรู้สึกดี...แบบนี้...มาก่อน"
เรนนี่หันกลับมา ยิ้มเย้ายวนก่อนจะโน้มปากลงกระซิบ
"แน่จริง...เปิดห้องสิ เดี๋ยวจะรู้สึก...มากกว่านี้อีกหลายเท่า..."
 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[KBMD]

out door ไปยก

[dick1050]

เห็นวิธีระบายความเครียด เก็บกดจากที่ทำงานของเรนนี่แล้ว น่าไปทำงานด้วยจัง จะทั้งกด ทั้งดันฝนทิพย์ทุกวันเพื่อเจอเรนนี่เลย

[kibong]

เวลาเครียดต้องจัดบ้างแล้ว

[Meen Nirawit]

เก็บกด จนโดนกด

[Sonheungmin]

เรนนี่ระบายได้ถูกคน

[natt4556]

วิธีแก้เครียดที่ดีที่สุด ปล่อยจอยแล้วใส่ให้สุด

[Giggok]

ออกกำลังเย็ด

[Skindiew]

 

[bybee]

เรนนี่ ลงโทษผู้ชายด้วยร่างกายหลุมสวรรค์

[หมาเขี้ยวหัก]

ขอบคุณที่แบ่งปัน

[therasak]

เป็น​การเอาคืนที่น่าอภิรมย์​มาก

[gt2010a]

เปิดเลย

[[email protected]]

Wow

[ryg123456]

กล้าใช้ร่างกายล้างแค้นเลยหรือนี่ สงสัยแค้นมาก