Fireraka(ไฟราคะ4)

[adoyadoy]

ความเดิม>> สานั่งอยู่ในห้องพักครู มองออกไปนอกหน้าต่าง เธอรู้สึกขอบคุณที่ศักดิ์พยายาม แต่ในใจลึกๆ เธอยังคงกลัวว่าความไว้วางใจที่แตกสลายจะไม่มีวันกลับมาเหมือนเดิม เธอเริ่มเขียนไดอารี่เพื่อระบายความรู้สึก บันทึกทุกความคิดที่วนเวียนในหัว และพยายามค้นหาคำตอบว่าเธอจะสามารถก้าวข้ามอดีตได้จริงหรือไม่

บทที่ 13: รอยแผลที่ยังไม่หายสนิท

หลายเดือนผ่านไป ชีวิตของสาและศักดิ์ดูเหมือนจะเข้าที่เข้าทาง แต่รอยแผลจากอดีตยังคงทิ้งร่องรอยไว้ในใจของทั้งคู่ สายังคงฝันร้ายบางคืน ภาพของศักดิ์และนกวนเวียนอยู่ในหัวราวกับเงาที่ไม่อาจลบเลือนได้

 

ส่วนศักดิ์เองก็พยายามอย่างหนักเพื่อพิสูจน์ว่าเขาคือสามีที่ซื่อสัตย์ เขาจะโทรหาสาทุกครั้งที่ต้องขับรถไปส่งของนอกหมู่บ้าน และมักจะกลับมาพร้อมของเล็กๆ น้อยๆ เช่น ดอกไม้ป่าหรือขนมจากร้านในเมืองเพื่อทำให้เธอยิ้ม

สานั่งอยู่ในห้องพักครู เหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างใต้ท้องฟ้าสีคราม ในใจลึกๆ เธอยังคงกลัวว่าความไว้วางใจที่แตกสลายจะไม่มีวันกลับมาเหมือนเดิม เธอเริ่มเขียนไดอารี่เพื่อระบายความรู้สึก บันทึกทุกความคิดที่วนเวียนในหัว และพยายามค้นหาคำตอบว่าเธอจะสามารถก้าวข้ามอดีตได้จริงหรือไม่

วันหนึ่ง ขณะที่สากำลังสอนเด็กๆ ในชั้นเรียน เธอได้รับข้อความจากศักดิ์ "สา เย็นนี้ไปกินข้าวกันที่ร้านริมน้ำได้ไหม? อยากพาเธอไปเริ่มอะไรใหม่ๆ" สายิ้มให้กับโทรศัพท์ เธอรู้ว่าเขากำลังพยายาม และเธอเองก็อยากให้โอกาสนี้กับตัวเองและเขา

บทที่ 14: การจุดไฟครั้งใหม่

ร้านอาหารริมน้ำ เป็นสถานที่ที่เงียบสงบ มีเพียงเสียงน้ำไหลและแสงไฟจากโคมที่ห้อยอยู่ตามต้นไม้ สาและศักดิ์นั่งตรงข้ามกัน โต๊ะเล็กๆ สาแต่งตัวด้วยเดรสสีขาวรัดรูป โชว์เรียวขาอ่อนเบาๆ บรรยากาศร้านอบอวลไปด้วยเสียงเพลง บนโต๊ะเต็มไปด้วยอาหารพื้นเมือง—แกงฮังเล ข้าวเหนียว และน้ำพริกหนุ่ม ศักดิ์ยกแก้วน้ำขึ้น "สา...ฉันอยากให้คืนนี้เป็นจุดเริ่มต้นใหม่จริงๆ ไม่ใช่แค่คำพูด"

สามองตาศักดิ์ เธอเห็นความจริงใจในแววตาของเขา "ศักดิ์...ฉันก็อยากให้มันเป็นแบบนั้น แต่บางครั้งฉันกลัว กลัวว่าเราจะหลงไปในทางเดิมอีก"

ศักดิ์เอื้อมมือมาจับมือเธอ "ฉันรู้ และฉันจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นอีก ฉันอยากให้ไฟของเราเป็นแบบที่อบอุ่น ไม่ใช่ไฟที่เผาทุกอย่างให้วอดวาย"

คำพูดของศักดิ์จุดประกายบางอย่างในใจของสา เธอรู้สึกถึงความปรารถนาที่เคยหลับใหลเริ่มตื่นขึ้นอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันไม่ใช่ไฟราคะที่ร้อนแรงและอันตรายเหมือนในอดีต มันเป็นความรู้สึกที่ลึกซึ้งกว่านั้น—ความรักที่ผสมผสานด้วยความเข้าใจความใคร่และความมุ่งมั่น

หลังอาหารค่ำ ศักดิ์ชวนสาเดินไปตามริมน้ำ ทั้งสองเดินจับมือกันเงียบๆ ฟังเสียงน้ำและจิ้งหรีดที่ร้องระงม ศักดิ์หยุดเดิน หันมามองสา "จำได้ไหม สา สมัยที่เราคบกันใหม่ๆ ฉันเคยพาเธอมาที่นี่ แล้วบอกว่าเธอคือคนที่ฉันอยากใช้ชีวิตด้วยตลอดไป"

สาน้ำตาคลอ เธอพยักหน้า "จำได้...ตอนนั้นฉันเชื่อนายทุกคำ"

"แล้วตอนนี้ล่ะ?" ศักดิ์ถาม น้ำเสียงสั่นเล็กน้อย

สาก้าวเข้าไปกอดเขา "ฉันยังเชื่อ...แต่อยากให้เราสร้างทุกอย่างใหม่ ด้วยความซื่อสัตย์"

 

สารู้ว่าไฟราคะที่เคยร้อนแรงนั้นได้กลายเป็นไฟแห่งความรักที่อบอุ่นและยั่งยืน  ภายใต้ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว สาและศักดิ์เริ่มต้นใหม่—ด้วยหัวใจที่แข็งแกร่งกว่าเดิม ค่ำคืนนี้คงอีกยาวนานสำหรับเราทั้งสอง 

แต่ในใจของสา มีบางสิ่งที่เริ่มก่อตัว...ความรู้สึกที่เธอพยายามกดไว้แต่ไม่อาจควบคุมได้............โปรดติดตามตอนต่อไป

 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[biggiggog]

ความเร่าร้อนที่ถูกซ่อนไว้
มันจะดับได้หรือปล่าว
ขอบคุณครับ

[MAC]

ปล่อยหมดเลยครับ  

[The Hucky]

goodness

[7946410]

ปล่อยตามอารมณ์

[oniball]

 

[BirD]

ชอบ

[agRp17013]

 

[S0mjit]

เมื่อราคะสุมอกจะตัดยังไงได้

[leknps1234]

สายสวาทยังไม่สิ้น

[Wang8734]

ขอให้มีความสุขมากๆนะ

[nudchai]

  ชอบตรับ

[whizper]

สายสวาทมันตัดไม่ขาดหรอกนะ

[phon14]

ความสุขในวันข้างหน้า

[manote]

ไฟมันลามในใจแล้ว