กามาพลิกชะตา : รุ่งอรุณแห่งพันธสัญญา (EP2)

[GoDeRsOuL]

แถมอีกตอนครับ

ลงให้อ่านที่นี่ที่แรก ซึ่งจะไม่เหมือนกับที่ลงตามเว็บแบบเก็บเงินตรงการใช้ภาษาที่หยาบคายดิบเถื่อนกว่านิดหน่อยครับ

**ซ่อนตรงSex Scence นะครับ ไม่มีผลต่อเนื้อหาตอน คอมเม้นได้ตามสะดวก**


อ่านตอนก่อนหน้า หรือผลงานเรื่องอื่นๆ ได้ที่ (ห้องสมุด) ของผมครับ
และสามารถสนับสนุนให้กำลังใจในการเขียนงาน และอ่านตอนใหม่ ๆ ล่วงหน้าได้ตามช่องทางดังนี้ครับ

(Fictionlog)
(ธัญวลัย)
(readAwrite)
(Hongsamut)

EBOOK ผู้คุมจิต
เล่ม1
เล่ม2
เล่ม3
เล่ม4
เล่ม5

***ท่านใดติดขัด ไม่สะดวกในการอ่านผ่านเว็บอื่นๆ หรือทำไม่เป็น สามารถเข้ากลุ่ม Line OPENCHAT มาสอบถามหรือพูดคุยเรื่องอื่นๆ ได้ครับ (ไม่ระบุตัวตน)***
กดเข้ากลุ่มที่ Link นี้ >>> OPENCHAT


อย่าลืมเข้าไปพูดคุยกันได้ที่เพจนะครับ
(FACEBOOK PAGE)



แสงแดดยามเช้าสาดส่องผ่านผนังกระจกบานใหญ่ ปลุกเอกให้ตื่นขึ้นจากห้วงนิทราที่ลึกที่สุดในชีวิต
เขาลืมตาขึ้นช้าๆ ความรู้สึกแรกคือความ "สบาย" อย่างที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อนในความทรงจำ
แผ่นหลังของเขาจมอยู่ในฟูกที่นอนที่นุ่มและแน่นในเวลาเดียวกัน ราวกับกำลังลอยอยู่บนปุยเมฆ
ผ้าห่มนวมที่คลุมกายก็เบาและอุ่น กลิ่นหอมสะอาดๆ ของเครื่องนอนราคาแพงที่ผ่านการซักรีดอย่างดีที่สุด ผสมกับกลิ่นกายจางๆ ของผู้หญิง

กลิ่นของแพร... ลอยอบอวลอยู่ในอากาศ

มันคือโลกคนละใบกับห้องเช่าสี่เหลี่ยมที่เหม็นอับและฟูกแข็งๆ ที่เป็นโลกทั้งใบของเขามาตลอดหลายปี

เอกค่อยๆ พยุงตัวลุกขึ้นนั่ง ความรู้สึกปวดเมื่อยแล่นไปทั่วร่างกาย
แต่เป็นความปวดเมื่อยที่น่าพึงพอใจ เหมือนกล้ามเนื้อที่ไม่เคยถูกใช้งานได้ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมาอย่างเต็มที่
ความทรงจำจากค่ำคืนที่ผ่านมาถาโถมเข้ามาในหัว

ภาพของแพร...
เรือนร่างอันงดงามของเธอ...
เสียงร้องครางของเธอ...
สัมผัสที่ร้อนแรง...
ทุกอย่างมันชัดเจน...ชัดเจนเกินกว่าจะเป็นความฝัน

'เรื่องจริงเหรอวะ...'
เขาพึมพำกับตัวเอง พลางมองไปรอบๆ ห้องนอนที่กว้างใหญ่และตกแต่งอย่างหรูหราแต่เรียบง่าย
ไม่มีร่องรอยของแพรอยู่เลย บนเตียงมีเพียงเขาคนเดียว

เขาก้มลงมองร่างกายของตัวเอง มันก็ยังเป็นร่างกายผอมแห้งของเขาเหมือนเดิม ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
แต่ทำไม ทำไมเขากลับรู้สึกถึงพลังงานบางอย่างที่ไหลเวียนอยู่ภายใน
ความรู้สึกกระปรี้กระเปร่า ความรู้สึก "เต็ม" อย่างประหลาด
มันไม่ใช่แค่ความรู้สึกทางกาย แต่เป็นความรู้สึกทางจิตวิญญาณ
เหมือนชิ้นส่วนที่ขาดหายไปในชีวิต จู่ๆ ก็ถูกเติมเต็ม

แกร๊ก...

เสียงประตูห้องน้ำในห้องนอนเปิดออก ร่างของแพรในชุดคลุมอาบน้ำผ้าไหมสีขาวบริสุทธิ์เดินออกมา
ผมยาวสลวยของเธอยังคงเปียกหมาดและถูกรวบไว้ด้วยผ้าขนหนู
ใบหน้าที่ปราศจากเครื่องสำอางยังคงงดงามไร้ที่ติ ผิวของเธอเปล่งปลั่งดูมีน้ำมีนวลกว่าเมื่อคืนเสียอีก

แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปคือ "แววตา" ของเธอ
แววตาของผู้ควบคุมที่เยือกเย็นและท้าทายเมื่อคืน บัดนี้มันหายไปแล้ว ถูกแทนที่ด้วยแววตาที่ซับซ้อนอย่างยิ่งยวด
มันมีความทึ่ง ความสงสัยใคร่รู้ และความปรารถนาอันลึกซึ้งที่ไม่อาจปิดบังได้

เธอมองเขาไม่ใช่ในฐานะ "วัตถุดิบในการวิจัย" อีกต่อไป
แต่เหมือนกำลังมองดู "สิ่งมหัศจรรย์" ที่เธอเป็นผู้ค้นพบ

"ตื่นแล้วเหรอคะ"
เธอเอ่ยทัก น้ำเสียงของเธอนุ่มนวลกว่าเดิมอย่างเห็นได้ชัด แต่ก็ยังคงรักษาระยะห่างไว้อย่างมีชั้นเชิง
"เมื่อคืน...คุณนอนหลับสบายไหม"

"คะ...ครับ สบายดีครับ"
เอกตอบอย่างตะกุกตะกัก เขายังไม่ชินกับสถานการณ์นี้ ไม่ชินกับแพรในเวอร์ชันนี้

"หิวหรือยังคะ อยากทานอะไรเป็นอาหารเช้า แพรทำให้ได้ทุกอย่างเลยนะ"
เธอเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าแบบวอล์กอินขนาดใหญ่ เลือกหยิบชุดลำลองสบายๆ ออกมา

"เอ่อ...อะไรก็ได้ครับ ผม...ผมไม่รบกวนดีกว่า"
เอกรู้สึกประหม่าจนทำตัวไม่ถูก

แพรหันกลับมามองเขา เธอยิ้ม เป็นรอยยิ้มที่อ่อนหวาน แต่แววตากลับยังคงวิเคราะห์เขาอยู่
"ไม่รบกวนเลยค่ะ แต่ก่อนอื่น...ไปอาบน้ำก่อนดีไหมคะ ในห้องน้ำมีทุกอย่างเตรียมไว้ให้แล้ว"

เธอเดินออกจากห้องนอนไป ทิ้งให้เอกนั่งอึ้งอยู่บนเตียงคนเดียว

'เกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย'
เขายกมือขึ้นสัมผัสหน้าผาก เขายังคงสับสน
ผู้หญิงที่หยิ่งยโสและมองเขาเป็นของเล่นเมื่อคืน ทำไมถึงได้ดู...เปลี่ยนไปขนาดนี้?

เขาใช้เวลาอีกพักใหญ่ในการตั้งสติ ก่อนจะลุกจากเตียงแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ
ทุกอย่างในนั้นใหม่เอี่ยมและหรูหรา มีแม้กระทั่งแปรงสีฟันอันใหม่ที่ยังไม่แกะจากซีลวางเตรียมไว้ให้
เขามองภาพสะท้อนของตัวเองในกระจก เขายังเป็นไอ้เอกคนขี้แพ้คนเดิม
แต่ทำไม... ความรู้สึกข้างในมันถึงได้แตกต่างออกไป

หลังจากจัดการธุระส่วนตัวเสร็จ เขาก็เดินออกมาที่ห้องนั่งเล่น
กลิ่นกาแฟหอมกรุ่นและขนมปังปิ้งลอยมาแตะจมูก แพรยืนอยู่ที่เคาน์เตอร์ครัวในชุดเสื้อยืดสีขาวเรียบๆ กับกางเกงขาสั้นผ้าเนื้อดี
เป็นลุคที่ดูสบายๆ แต่กลับยิ่งขับเน้นให้เห็นสัดส่วนที่สมบูรณ์แบบของเธอชัดเจนยิ่งขึ้น

"มาพอดีเลยค่ะ...แพรทำ American Breakfast ง่ายๆ นะคะ...ไม่รู้จะถูกปากคุณหรือเปล่า"
เธอบอกพลางยกจานอาหารมาวางไว้ที่โต๊ะกินข้าว

เอกนั่งลง มองดูอาหารตรงหน้า
ไข่ดาว เบคอน ไส้กรอก ทุกอย่างดูธรรมดา
แต่เมื่อมันถูกจัดวางอยู่บนจานพอร์ซเลนราคาแพง ในเพนท์เฮาส์หรูใจกลางเมือง มันกลับดูเหมือนอาหารทิพย์

พวกเขานั่งกินข้าวกันในความเงียบ เอกกินไปอย่างเกร็งๆ ในขณะที่แพรกลับเอาแต่จ้องมองเขาราวกับจะกลืนกินเข้าไปทั้งตัว
เหมือนนักวิทยาศาสตร์ที่ไม่สามารถละสายตาจากสิ่งมีชีวิตที่เพิ่งค้นพบได้

"เมื่อคืน..."
ในที่สุดเธอก็เป็นฝ่ายทำลายความเงียบ

"มันคืออะไรคะ...เอก"

เอกที่กำลังจะตักไข่เข้าปากถึงกับชะงัก คำถามของเธอตรงไปตรงมาเสียจนเขาตั้งตัวไม่ติด

"บอกแพรมาตามตรงเถอะค่ะ"
สายตาของเธอจริงจังมาก

"แพรอยากรู้...แพรต้องรู้...คุณรู้สึกเหมือนที่แพรรู้สึกหรือเปล่า ความรู้สึกที่ มันไม่น่าจะเป็นไปได้"

"ผม...ผมไม่รู้ครับ"
เอกตอบตามจริง เขาวางส้อมลง ไม่มีอารมณ์จะกินอีกต่อไป

"ผมแทบไม่เคย...มีอะไรกับใครมาก่อน เมื่อคืนมัน...มันเป็นครั้งแรกของผม"

คำตอบของเอกทำให้แพรเบิกตากว้าง
ความประหลาดใจฉายชัดขึ้นมาบนใบหน้าของเธออีกครั้ง คราวนี้มันรุนแรงกว่าเดิม

"เป็นไปไม่ได้..."
เธอดูเหมือนจะพูดกับตัวเองมากกว่า
"คนที่...ไม่เคย...จะทำได้ขนาดนั้น... จะทำให้ฉันรู้สึกแบบนั้นได้ยังไง...มันไม่มีเหตุผล"

"รู้สึกแบบไหนเหรอครับ"
เอกถามกลับ ตอนนี้ความอยากรู้ของเขามีมากกว่าความประหม่าแล้ว

แพรหน้าแดงขึ้นมาเล็กน้อย เธอลดสายตาลงมองจานของตัวเอง
"มัน...มันเหมือน... ร่างกายของแพรไม่ใช่ของแพรอีกต่อไป... ทุกสัมผัสของคุณ... ทุกการสอดใส่... มันรุนแรง...มันลึก...มัน 'พอดี' อย่างที่ไม่ควรจะเป็นไปได้... มันเหมือน...คุณรู้ว่าต้องทำยังไงถึงจะทำให้แพรรู้สึกดีที่สุด ทั้งๆ ที่อย่างที่คุณบอก... คุณทำอะไรไม่เป็นเลย"

เธอเงยหน้าขึ้นมาสบตาเขาอีกครั้ง แววตาของเธอเต็มไปด้วยความสับสนและหลงใหล
"มันเหมือนมีเวทมนตร์ เอก...คุณมีพรสวรรค์อะไรบางอย่างอยู่ในตัว คุณไม่ใช่คนธรรมดา"

เอกนิ่งอึ้ง พรสวรรค์เหรอ? เขาไม่รู้
สิ่งที่เขารู้คือเมื่อคืน เขาก็แค่ทำตามสัญชาตญาณดิบ สัญชาตญาณของผู้ชายที่ถูกเก็บกดมาทั้งชีวิต

แพรจ้องมองเขา สมองที่เปี่ยมด้วยตรรกะของเธอกำลังพยายามประมวลผลปรากฏการณ์ที่อยู่ตรงหน้า
เธอเป็นนักเล่นเกม เธอรู้ว่าโลกนี้มีเรื่องที่อธิบายไม่ได้อยู่ แต่เธอไม่เคยคิดว่าจะได้เจอกับตัวเอง
และตรรกะของเธอก็เริ่มหาข้อสรุป ข้อสรุปที่ถูก "อิทธิพล" บางอย่างชี้นำโดยไม่รู้ตัว...

เขาไม่ใช่คนธรรมดา...
เขาคือปรากฏการณ์...
เขาคือพรสวรรค์ที่ยังไม่ถูกค้นพบ...
เขาคือเพชรที่ล้ำค่าที่สุดที่ซ่อนอยู่ในกองโคลน...

และเธอ...คือผู้ค้นพบ

แววตาของนักวิจัยที่สับสน ค่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็นแววตาของนักลงทุนที่เจอโอกาสทอง
แววตาของนักสะสมที่เจอของหายากที่สุดในโลก

"คำพูดอย่างเดียว คงพิสูจน์อะไรไม่ได้"
แพรพูดขึ้นมาเบาๆ เหมือนตัดสินใจอะไรบางอย่างได้แล้ว

เธอจ้องมองเขาด้วยสายตาที่ลุกโชน
เป็นแววตาที่ทั้งท้าทาย...และเชื้อเชิญ

"เราคงต้อง...เก็บข้อมูลเพิ่ม"

คำพูดนั้นของแพร แม้เธอจะกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แต่กลับแฝงไปด้วยความปรารถนาที่ร้อนแรงจนเอกสัมผัสได้
มันคือคำประกาศ คำเชื้อเชิญ และคำสั่งในประโยคเดียวกัน

เอกมองลึกเข้าไปในดวงตาของเธอ ดวงตาที่เคยเต็มไปด้วยความเยือกเย็น บัดนี้กลับลุกโชนไปด้วยไฟแห่งความหลงใหลใคร่รู้
เขากลืนน้ำลาย หัวใจที่เคยสงบลงแล้ว กลับมาเต้นรัวอีกครั้ง
แต่ครั้งนี้ มันไม่ใช่ความประหม่า มันคือความตื่นเต้น

"คุณหมายความว่า..."

"ฉันหมายความว่า...คำพูดอย่างเดียว มันพิสูจน์อะไรไม่ได้"
แพรพูดตัดบท

เธอลุกขึ้นจากโต๊ะอาหาร ดวงตาของเธอไม่ละไปจากเขาเลยแม้แต่วินาทีเดียว
เธอกำลังจ้องมองเขา เหมือนกับที่นักล่าจ้องมองเหยื่อ

เธอเดินอ้อมโต๊ะ มายืนอยู่ข้างหลังเขา ก่อนจะวางมือทั้งสองข้างลงบนบ่าของเอก
สัมผัสของเธอนุ่มนวล แต่ก็หนักแน่น เต็มไปด้วยอำนาจ

"ฉันต้องพิสูจน์อีกครั้ง...เดี๋ยวนี้"
เธอกระซิบ ลมหายใจอุ่นๆ ของเธอเป่ารดที่ข้างหูของเขา ทำให้ขนทั่วร่างของเอกลุกชัน

"ฉันต้องรู้ว่าความรู้สึกเมื่อคืน มันไม่ใช่แค่เรื่องบังเอิญ"

เธอไม่รอให้เขาตอบ แต่ใช้แรงดึงเขาให้ลุกขึ้นยืน แล้วจูงมือเขาเดินกลับเข้าไปในห้องนอน
ห้องที่เพิ่งเป็นสมรภูมิรักเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน แต่บรรยากาศในตอนนี้กลับแตกต่างออกไป
มันไม่ใช่ความไร้เดียงสาของครั้งแรก แต่มันคือความตึงเครียดของ "การทดลอง" ครั้งสำคัญ


เริ่มซ่อนตรงนี้ครับ

 

......


หลังจากบทรักซึ่งเป็นดั่ง "การทดลอง" อันดุเดือดจบลง ความเงียบก็เข้าครอบงำห้องนอนหรูอีกครั้ง
เหลือเพียงเสียงหอบหายใจของคนสองคนที่ร่างกายชุ่มไปด้วยเหงื่อ

แพรนอนนิ่งอยู่ข้างกายเอก ดวงตาของเธอยังคงเหม่อลอย
แต่ในสมองของเธอนั้น ไม่ได้ว่างเปล่า
มันกำลังประมวลผล "ข้อมูล" ทั้งหมดที่เพิ่งได้รับด้วยความเร็วสูงสุด

'มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ' เธอคิด
'ความรู้สึกนี้...มันเกิดขึ้นซ้ำ...และรุนแรงกว่าเดิม...พรสวรรค์ของเขาคือของจริง...เป็นปรากฏการณ์ที่วิทยาศาสตร์อาจจะยังหาคำตอบไม่ได้'

ทฤษฎีของเธอได้รับการยืนยันแล้ว...
ตอนนี้ สมองของ "นักวิจัย" ได้หยุดทำงาน และสมองของ "นักลงทุน" กำลังเริ่มทำงานอย่างเต็มรูปแบบ

เธอค่อยๆ พยุงตัวลุกขึ้น เรือนร่างที่เปลือยเปล่าของเธองดงามราวกับรูปสลัก
เธอมองร่างของเอกที่ยังคงนอนอยู่บนเตียงด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป
มันคือสายตาของนักล่าที่เจอขุมทรัพย์ สายตาของราชินีที่เจอเครื่องราชกกุธภัณฑ์ชิ้นใหม่ที่คู่ควรกับเธอ

"ลุกขึ้นค่ะ แล้วไปอาบน้ำแต่งตัว"
เธอบอกเขาด้วยน้ำเสียงที่กลับมาเรียบเฉยและทรงอำนาจอีกครั้ง
"เรามีเรื่องสำคัญต้องคุยกัน"

เอกที่ยังคงมึนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น ทำตามที่เธอบอกอย่างว่าง่าย

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ทั้งสองคนกลับมานั่งเผชิญหน้ากันที่ห้องนั่งเล่น ในสภาพที่สวมชุดคลุมอาบน้ำเรียบร้อย
บรรยากาศเปลี่ยนจากความเร่าร้อนมาเป็นความตึงเครียดของการเจรจาครั้งสำคัญ

แพรเป็นฝ่ายรินบรั่นดีราคาแพงใส่แก้วคริสตัลสองใบ
เธอยื่นให้เขาหนึ่งใบ ซึ่งเอกก็รับมาอย่างงงๆ

แพรไม่ได้นั่งลงข้างเขา แต่เธอกลับเลือกนั่งบนเก้าอี้เดี่ยวฝั่งตรงข้าม ยกขาขึ้นไขว่ห้าง จิบบรั่นดีช้าๆ
มันคือการสร้างระยะห่าง การเปลี่ยนบรรยากาศจาก "คู่รัก" มาเป็น "คู่เจรจา" อย่างชัดเจน

"ฉันจะพูดตรงๆ นะคะ...เอก"
เธอเริ่มต้น น้ำเสียงเรียบเฉยแต่ทรงอำนาจ

"แพรเป็นนักลงทุน และตอนนี้...แพรก็ได้เจอกับ 'สินทรัพย์' ที่น่าสนใจที่สุดเท่าที่เคยเจอมาในชีวิต"

เอกกำแก้วในมือแน่น เขารู้ว่า "สินทรัพย์" ที่เธอพูดถึง ก็คือตัวเขา

"แพรใช้ชีวิตอยู่กับความเบื่อหน่ายมาหลายปี"
เธอพูดต่อ สายตาเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง เหมือนกำลังเล่าเรื่องของคนอื่น
"ผู้ชายรวยๆ... ผู้ชายหล่อๆ... ผู้ชายมีอำนาจ... สำหรับแพร พวกเขาก็เหมือนๆ กันหมด คาดเดาได้... น่าเบื่อ... เซ็กส์ของพวกเขาก็เหมือนกัน เต็มไปด้วยเทคนิค แต่ไร้ซึ่งจิตวิญญาณ มันเป็นแค่การแสดง ไม่ใช่ของจริง"

เธอหันกลับมาสบตาเขา ดวงตาของเธอเป็นประกายอย่างน่าประหลาด

"แต่คุณ...เอก สิ่งที่คุณมีมันต่างออกไป... เมื่อคืนนี้ และเมื่อสักครู่นี้ มันคือ 'ของจริง' มันคือพรสวรรค์ดิบ มันคือความรู้สึกที่แท้จริงที่เงินซื้อไม่ได้ แม้แต่ตัวคุณเองก็ยังไม่เข้าใจมันด้วยซ้ำ และนั่น...คือสิ่งที่ทำให้มัน 'มีค่า' ที่สุด"

เอกนั่งฟังเงียบๆ หัวใจของเขาเต้นรัว เขาไม่เคยถูกใครประเมินค่าแบบนี้มาก่อน

"แพรเห็น 'ศักยภาพ' ในตัวคุณ"
เธอกล่าว
"แต่ตอนนี้...คุณยังเป็นแค่เพชรที่ยังไม่ถูกเจียระไน คุณยังติดอยู่ในเปลือกของความล้มเหลว คุณยังเป็นแค่เศษฝุ่น และแพร...รังเกียจการลงทุนที่ถูกปล่อยปละละเลย"

เธอวางแก้วบรั่นดีลงบนโต๊ะ แล้วประสานมือไว้บนตัก เข้าสู่โหมดนักธุรกิจเต็มตัว

"นี่คือข้อเสนอของแพรค่ะ แพรจะ 'ลงทุน' ในตัวคุณ...ลงทุนทุกอย่าง เพื่อปั้นคุณให้กลายเป็นคนที่คู่ควรกับ 'พรสวรรค์' ที่คุณมี"
เธอเริ่มแจกแจงข้อเสนอของเธอแต่ละข้อ เหมือนค้อนที่ทุบลงมาบนโลกใบเก่าของเอกจนแตกละเอียด

"หนึ่ง...เรื่องเงิน"
เธอชี้ไปที่บัตรเครดิตสีดำที่วางอยู่บนโต๊ะกาแฟ
"บัตรใบนั้น...ไม่มีวงเงิน คุณอยากได้อะไรก็แค่ซื้อมัน แพรต้องการให้คุณเลิกกังวลเรื่องเงิน แล้วไปจดจ่อกับเรื่องที่สำคัญกว่า"

"สอง...ที่อยู่"
เธอกวาดสายตาไปรอบๆ เพนท์เฮาส์
"ห้องนี้...คือบ้านของคุณแล้ว ถ้าคุณต้องการ เลิกกลับไปอยู่ในห้องเช่าเน่าๆ นั่นซะ สภาพแวดล้อมที่ดี...จะสร้างคนที่ยิ่งใหญ่"

"สาม...ภาพลักษณ์"
แพรกล่าวต่อ
"เสื้อผ้า... นาฬิกา... รถ... ทุกอย่างที่จำเป็นในการสร้าง 'เปลือก' ของคุณให้สมบูรณ์แบบ แพรจะจัดการให้ทั้งหมด คุณจะต้องดูเหมือนราชา เพราะนั่นคือสิ่งที่คุณจะเป็น"

"และสี่...ข้อที่สำคัญที่สุด ความรู้และคอนเนคชั่น"
แววตาของเธอคมกริบ
"แพรจะสอนคุณ... สอนทุกอย่างที่คุณต้องรู้เพื่อที่จะอยู่รอดและเติบโตในโลกใบนี้ เกมของผู้มีอำนาจ... จิตวิทยาการควบคุมคน... วิธีเปลี่ยนศัตรูให้กลายเป็นทาส... แพรจะมอบทุกอย่างที่แพรรู้ให้กับคุณ"

เอกอ้าปากค้าง เขาเหมือนเด็กกำพร้าที่จู่ๆ ก็มีนางฟ้าอุปถัมภ์มาเสนอพรให้ทุกอย่าง มันดีเกินกว่าจะเป็นความจริง

"แน่นอน..."
แพรพูดต่อ...ราวกับรู้ว่าเขากำลังจะถามอะไร
"...ทุกการลงทุน...ย่อมต้องมีผลตอบแทน"

เธอเอนตัวมาข้างหน้า ดวงตาของเธอจ้องลึกเข้ามาในดวงตาของเอก

"นี่คือสิ่งที่แพรต้องการเป็นการแลกเปลี่ยน"

"ข้อแรก...ความภักดี คุณต้องเชื่อใจแพร ทำตามแผนของแพร เราคือทีมเดียวกัน และในทีมนี้...แพรคือหัวหน้า"

"ข้อสอง...ความพิเศษ พรสวรรค์ของคุณ ร่างกายของคุณ ต้องเป็นของแพรคนเดียวเท่านั้น แพรไม่ต้องการแบ่ง 'สินทรัพย์' ที่ล้ำค่าที่สุดของแพรกับใคร"

"และข้อสุดท้าย...สิทธิ์ในการเข้าถึง"
น้ำเสียงของเธอแหบพร่าลงเล็กน้อย แววตาฉายความปรารถนาออกมาอย่างไม่ปิดบัง

"...แพรต้องมีสิทธิ์ในการ 'ศึกษา' และ 'ทดลอง' มัน...ทุกครั้งที่แพรต้องการ...ไม่มีข้อแม้...ไม่มีการปฏิเสธ"

ข้อเสนอทั้งหมดถูกวางลงบนโต๊ะแล้ว...

เอกรู้สึกเหมือนสมองของเขาหยุดทำงาน
นี่มันคือการยื่นข้อเสนอ หรือการทำสัญญาขายวิญญาณกันแน่?

เขากำลังจะถูกเปลี่ยนจาก "เศษฝุ่น" ให้กลายเป็น "ราชา"...
แต่เป็นราชาที่เป็น "สมบัติ" ของผู้หญิงคนนี้...

เขาจะมีทุกอย่าง...ยกเว้นอิสรภาพที่แท้จริง

เขามองลึกเข้าไปในดวงตาของแพร...
เขาเห็นความแน่วแน่...
ความต้องการครอบครอง...
และความหลงใหลที่รุนแรง...

แล้วเขาก็หวนนึกถึงชีวิตเก่าของเขา...
ภาพของพี่อาร์ตที่หัวเราะเยาะ...
ภาพของมิ้นท์ที่มองเขาอย่างเย็นชา...
ภาพของห้องเช่าที่อับเฉา...
ความรู้สึกของการเป็นคนไร้ค่า...

กรงทองที่แพรเสนอ มันอาจจะเป็นกรง แต่มันก็คือกรงทอง
และมันคงจะดีกว่านรกที่เขาใช้ชีวิตอยู่ตอนนี้...เป็นล้านเท่า

แพรเห็นความขัดแย้งในแววตาของเอก เธอจึงลุกขึ้นยืน และเดินมายืนอยู่ข้างๆ เขา
ก่อนจะโน้มตัวลงกระซิบข้างหู ลมหายใจอุ่นๆ ของเธอทำให้ขนทั่วร่างของเขาลุกชันอีกครั้ง

"แพรให้เวลาคุณคิด...แต่ไม่ต้องนานนักหรอก"
เธอกล่าว พลางใช้นิ้วเรียวยาวไล้ไปตามแผงอกของเขาเบาๆ

"ว่ายังไงคะ...คุณเอกพล คุณจะยอมรับ 'การลงทุน' ครั้งนี้ของแพรไหม?"

คำถามของแพรแขวนค้างอยู่ในอากาศที่ตึงเครียด
เอกไม่ได้ตอบในทันที ด้วยเพราะในหัวของเขากำลังเกิดสงคราม

ภาพของชีวิตเก่าฉายชัดขึ้นมาอีกครั้ง...
ห้องเช่าที่เหม็นอับ...
โต๊ะทำงานที่มุมห้อง...
สายตาเย็นชาของมิ้นท์...
รอยยิ้มเยาะเย้ยของพี่อาร์ต...
ความรู้สึกของการเป็น "ศูนย์"...การเป็นอากาศธาตุที่ไม่มีใครมองเห็น...
มันคือคุกที่มองไม่เห็น...คุกที่เต็มไปด้วยความอัปยศและความสิ้นหวัง

แล้วภาพก็ตัดมาที่ปัจจุบัน...
เพนท์เฮาส์ที่หรูหรา...
ผู้หญิงที่งดงามที่สุดเท่าที่เขาเคยเจอ...
และข้อเสนอที่จะมอบทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาไม่เคยมี...
แม้มันคือ "กรงทอง" ที่แสนจะงดงาม แต่ก็ยังคงเป็นกรง...
เขาจะต้องกลายเป็น "สมบัติ" ของเธอ เป็น "โปรเจกต์" ที่เธอจะปั้นแต่งตามใจชอบ

'แล้วมันต่างกันยังไงวะ' เสียงในหัวของเขาตะโกนขึ้นมา
'อยู่ที่ไหนก็เป็นนักโทษเหมือนกัน...สู้เลือกเป็นนักโทษในกรงทอง...ยังดีกว่าเป็นนักโทษในคุกโสโครมไม่ใช่เหรอวะ!'

ใช่...เขาไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้ว...

เอกเงยหน้าขึ้น สบตากับแพรอย่างแน่วแน่
ความลังเลทั้งหมดในแววตาของเขาได้หายไปแล้ว เหลือเพียงความเด็ดเดี่ยวที่เพิ่งก่อตัวขึ้น

"ผม..."
เขาเอ่ยขึ้น น้ำเสียงของเขาราบเรียบและมั่นคงกว่าที่เคยเป็น
"...ตกลงครับ"

วินาทีที่คำตอบนั้นหลุดออกจากปาก รอยยิ้มที่พึงพอใจที่สุดก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของแพร
เธอไม่ได้พูดอะไร แต่ค่อยๆ โน้มตัวลงมา แล้วผนึก "พันธสัญญา" นั้นด้วยจุมพิตที่ลึกซึ้งและร้อนแรง
มันไม่ใช่จูบของการทดลองอีกต่อไป แต่เป็นจูบของการ "ตีตรา" ความเป็นเจ้าของ

เธอดึงเขาให้ลุกขึ้น แล้วพาเดินกลับเข้าไปในห้องนอนอีกครั้ง
ครั้งนี้ บรรยากาศมันแตกต่างออกไปโดยสิ้นเชิง
มันไม่ใช่เซ็กส์แห่งการค้นพบ ไม่ใช่เซ็กส์แห่งการทดลอง
แต่มันคือ "เซ็กส์แห่งการทำสัญญา"

เมื่อมาถึงเตียง เอกเป็นฝ่ายเริ่มก่อน
เขาใช้ "บทเรียน" ที่เพิ่งได้สัมผัสมา จูบเธอด้วยจูบของราชันย์ สัมผัสเธอด้วยสัมผัสของผู้ครอบครอง
เขาพลิกร่างของแพรลงบนเตียง แล้วขึ้นคร่อมร่างเธอในตำแหน่งของผู้ควบคุม

แพรไม่ได้ต่อต้าน เธอยอมรับในอำนาจใหม่ของเขาโดยดุษฎี
เธอมองเขาด้วยแววตาที่เทิดทูน พร้อมที่จะเป็น "สมบัติ" ชิ้นแรกของเขาอย่างเต็มใจ

"พรสวรรค์ของคุณเป็นของฉัน..."
แพรกระซิบเสียงพร่า เป็นการย้ำเตือนถึงข้อตกลง

"ใช่...ทั้งหมดเป็นของคุณ"
เอกตอบ...ขณะที่ซุกไซ้ใบหน้าลงบนเนินอกอวบอิ่มของเธอ
"...แล้วร่างกายของคุณล่ะ...เป็นของใคร?"

"เป็นของคุณ...เอก...ทั้งหมด...เป็นของคุณคนเดียว"

คำตอบของเธอคือเชื้อไฟชั้นดี เอกเริ่มบรรเลงเพลงรักที่ดุเดือด
ทว่าครั้งนี้เขาไม่ได้ทำไปตามสัญชาตญาณที่เงอะงะอีกต่อไปแล้ว
เขาเคลื่อนไหวอย่างมีเป้าหมาย เขารู้แล้วว่าต้องทำอย่างไรให้เธอคลั่ง เขารู้จังหวะที่จะเร่ง และจังหวะที่จะผ่อน

เขากระแทกแก่นลำเข้าไปในโพรงนุ่มของเธออย่างเป็นจังหวะ... หนักแน่น... และลึกซึ้ง...

"อ๊าาา..าา.าาา...เอก ใช่...แบบนั้น...ดีเหลือเกิน...อื้อออ..อ.อออ.อ"
แพรครางไม่เป็นภาษา ร่างกายของเธอตอบสนองต่อทุกสัมผัสของเขา
เธอไม่เคยคิดเลยว่า "โปรเจกต์" ที่เธอเลือกมาจะกลายเป็น "ปรมาจารย์" ที่สอนบทเรียนรักให้เธอได้เร็วขนาดนี้

"พูดสิแพร...พูดว่าเธอต้องการควยของผม"
เอกสั่ง เขาชอบเสียงของเธอเวลาที่อ้อนวอน

"ต้องการ...แพรต้องการ...ต้องการควยของเอกที่สุดเลยค่ะ ได้โปรดเย็ดแพรแรงๆ ทำให้แพรลืมทุกอย่าง...อูยย..ย.ยย.ย!"

เอกทำตามคำขอ เขาเร่งจังหวะรักให้เร็วและรุนแรงขึ้น
เสียงเนื้อกระทบกันดังสนั่นไปทั่วห้อง
มันคือเสียงของการผนึกสัญญา เสียงของการหลอมรวมสองชีวิตให้เป็นหนึ่งเดียว

เขาใช้พลังความอดทนที่เขามี นำพาเธอไปสู่จุดสูงสุดครั้งแล้วครั้งเล่า จนกระทั่งแพรหมดสิ้นเรี่ยวแรง
ร่างกายของเธออ่อนระทวยอยู่ใต้ร่างเขา เหลือเพียงเสียงหอบหายใจที่แผ่วเบา

และเมื่อเขาเห็นว่าเธอได้รับผลตอบแทนจากการลงทุนอย่างเต็มอิ่มแล้ว
เขาก็ตัดสินใจที่จะปลดปล่อยความอัดอั้นของตัวเองออกมา
เอกคำรามลั่น พลันฉีดพ่นน้ำเชื้ออันร้อนระอุทั้งหมดเข้าไปในร่างกายของเธอ
เป็นการปิดผนึกพันธสัญญาครั้งสุดท้าย
ก่อนพวกเขาจะนอนกอดกันนิ่งอยู่บนเตียง ในอ้อมแขนของกันและกัน

ตอนนี้...สมดุลอำนาจได้เปลี่ยนไปแล้ว
เธอคือ "ผู้อุปถัมภ์" และเขาคือ "สินทรัพย์" ที่ล้ำค่าที่สุดของเธอ
เธอคือ "ผู้สร้าง"...และเขาคือ "ผลงานชิ้นเอก" ของเธอ

......

เช้าวันต่อมา...

แพรปลุกเอกขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม เธอยื่นกาแฟให้เขาถึงเตียง

"วันนี้...เราจะเริ่มสร้าง 'เอกพล' คนใหม่กันอย่างเป็นทางการนะคะ"
เธอบอก
"เราจะไปซื้อเสื้อผ้าที่ดีที่สุด นาฬิกาที่แพงที่สุด และทุกอย่าง ที่จะทำให้โลกทั้งใบต้องหันมามองคุณ"

เอกจิบกาแฟ ในใจของเขารู้สึกถึงความตื่นเต้นที่แท้จริงเป็นครั้งแรกในชีวิต
เขากำลังจะมีชีวิตใหม่ ชีวิตที่เขาสามารถควบคุมได้
และเมื่อเขานึกถึงอำนาจ ภาพใบหน้าของคนบางคนก็ผุดขึ้นมาในหัว

...ภาพของ "พี่อาร์ต" ที่เต็มไปด้วยความหยิ่งยโส
...ภาพของ "มิ้นท์" ที่มองเขาด้วยสายตาเย็นชา

รอยยิ้มที่เย็นเยียบปรากฏขึ้นที่มุมปากของเอก...

'บทเรียนจบแล้ว...' เขาคิดในใจ

'ทีนี้...ก็ถึงเวลา "ทำการบ้าน" เสียที... '

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[testman]

งานนี้ เอาจนแพรติดใจไปเลย

[Kittisak7751]

แสดงว่าเอกพลเด็ดจริง

[ryg123456]

ทำเหมือนได้เอกพลคนใหม่ ที่มีแพรเป็นเจ้าของเลยนะ

[targus]

รายการปั้นดินให้เป็นดาวชัดๆ