ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu

บันทึกความชั่ว ของผมและเมียน้อยที่ใช้ร่วมกับลูก ๆ (เล่ม 2) ตอนที่ 8

เริ่มโดย ChopdoojimMui, มิถุนายน 27, 2025, 11:56:16 ก่อนเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

ChopdoojimMui

"หนูไม่คุ้นปากเลยอ่าา ไม่ใช่ว่าไม่อยากเรียก 'ที่รัก' นะคะ" มนอธิบายระหว่างที่เราอยู่บนแท็กซี่ นั่งจากสนามบินกลับมาบ้าน เธอหลุดเรียกผมว่าเจ้านายหลายครั้งตั้งแต่ขึ้นเครื่อง มันเหมือนกับว่าเรากำลังตื่นจากความฝันกลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง กลับมายังสถานที่ซึ่งเราไม่อาจแสดงความเป็น ผัว-เมีย ได้อย่างเต็มที่ มนมีสีหน้ารู้สึกผิดมาตลอดทางหลังจากนั้น เธอกลัวว่าสี่วันที่ผ่านมาจะเป็นแค่ภาพลวงตา จึงพยายามอธิบายออกมาเมื่อสถานที่เหมาะสม ? หรอ ???

"เข้าใจครับ ค่อยเป็นค่อยไปเน้อ ที่รักจะเรียกผมว่า 'ที่รัก' หรือ 'เจ้านาย' ก็ได้นะ เป็นที่รักเรียกผมก็ชอบทั้งนั่นแหละ" ผมสังเกตุเห็นคนขับรถมองกระจกหลังบ่อยขึ้น แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจและโอบเธอเข้ามาให้แน่น จูบหน้าผากเธอทีนึง

"ค่ะ เจ้านาย" มนยิ้มตอบอย่างซาบซึ้ง เธอขอบคุณเสมอที่ผมไม่เรียกร้องอะไรให้เธอลำบากใจ แม้กระทั่งเรื่องเย็ดๆ เพราะผมทำให้เธอชอบได้เสียก่อนน่ะสิครับ หึๆ มนซบลงมาที่ผม มือข้างหนึ่งลูบไล้อย่างซุกซนในอก จนผมกระแอ่ม มนจึงตระหนักได้ว่าอยู่บนแท็กซี่ เธอลืมตัวไปชั่วขณะจึงมีสีหน้าอายย ฮ่าๆๆ น่ารักกกก

ผมให้แท็กซี่จอดห่างจากบ้านมาสองหลัง นับว่าเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้อง เพราะตอนที่มนลงไปก่อนเพื่อเอากระเป๋าจากท้ายรถ ส่วนผมจ่ายเงินอยู่ข้างใน คนขับจึงเปิดเผยสีหน้าเจ้าเล่ห์ออกมาและถามอย่างไม่สุภาพ..

"เด็กเฮียน่ารักจัง เป็นผมจะจัดทุกวันแน่ เฮียได้จัดรึเปล่า ระวังนะเฮีย ถ้าไม่ยอมแปลว่าโดนหลอกแล้ว"

หึ ๆ ผมขำกับท่าทีคนขับรถอยู่ในใจ เรียกผมว่า เฮีย แต่ไม่มีหางเสียงเลย ทำเป็นห่วงผม หรืออยากพูดจาหมาๆถึงผู้หญิงที่เพิ่งเห็นหน้าครั้งแรกกันแน่ แถมยังถามอ้อมๆถึงเรื่องส่วนตัวทั้งๆที่ไม่ได้รู้จักกัน มันช่าง..กล้า สะใจดีจังเลยนะ !!

"เห็นแค่นี้ก็ชมว่าน่ารักแล้วหรอ ตอนอ้อนๆน่ารักกว่านี้อีกนะ.." ผมหลีกเลี่ยงที่จะตอบเรื่องเชิงลึก แต่ก็ทำเป็นหาคุ้ยหาเงิน ทั้งๆที่เจอนานแล้วเพื่อเปิดโอกาสให้เขาพูด

"แล้วเฮียจัดทุกวันเลยรึเปล่า อย่าหาว่าอย่างงี้อย่างงั้นนะเฮีย แต่ผมได้ยินที่เฮียคุยกัน เคยเห็นแบบนี้มาเยอะแล้ว ปกติผมขับกะดึกนะ ผู้หญิงอ้อนเก่งๆทำเป็นยอมเรียกผัวเรียกเมียตอนอยู่กันสองต่อสอง แต่พอมาข้างนอกไม่กล้า แบบนี้คือไม่จริงใจแล้วนะเฮีย แล้วพอจะเอาก็ทำเป็นขอนั่นขอนี่ก่อน แต่สุดท้ายไม่ยอมหรือเล่นตัว มีเยอะนะ" มันพูดเป็นน้ำไหลไฟดับ พยายามถามถึงเรื่องนั้นจังเลยนะ "สวยๆอย่างเด็กเฮียต้องมีเล่นตัวบ้างแหละ ผมพูดถูกใช่ไหมหล่ะเฮีย" เขามองผมผ่านกระจกมองหลัง

ผมได้แต่ยิ้มและหยิบเงินขึ้นมาจ่าย เขาแกล้งทำเป็นหาเงินทอนนานเช่นกัน แล้วพูดออกมาอีก

"คือผมเห็นว่าเฮียใจดีกับน้องเขามากเลยไง นี่เฮียยอมปล่อยให้เขามีแฟนได้ด้วยรึเปล่า ถ้าเฮียไม่สร้างข้อผูกมัดเดี๋ยวน้องเขาก็ไม่อยู่ด้วยแล้วนะเฮีย"

"อื้อ ผมยอมให้มีแฟนได้"

"นั่นไง .. เฮียย แบบนี้น้องเขาจะยิ่งได้ใจนะ"

"แล้วเฮียต้องทำไง" ผมถาม

"เฮียต้องจัดให้ได้อะ เอาให้ยอมให้ได้"

เขาแนะนำด้วยอาการที่จริงจังมาก ตอนแรกอาจถามเพราะความหื่น แต่ตอนนี้เหมือนอยากช่วย ดูจริงใจดี กล้าพูดกล้าคุย น่าจะมีประโยชน์ ผมจึงขอเบอร์ติดต่อไว้ ถามว่าวิ่งแถวนี้ไหม เผื่อเรียกใช้บริการอีก

"เบอร์นี้นะเฮีย ผมชื่อ ยศ นะ อันที่จริงก็ไม่ได้ขับแถวนี้หรอก แต่ถ้าเฮียเรียกผมก็มาได้ บอกล่วงหน้าหน่อยแล้วกัน"

.
.
.

ผมยืนรอให้รถออกตัวไปไกลเสียก่อน แล้วค่อยเดินต่อมาอีกหน่อยจนถึงบ้านตัวเอง ซันกับเพื่อนๆเห็นว่าเป็นพวกเราจึงรีบวิ่งออกมาต้อนรับและช่วยถือกระเป๋าเข้าบ้าน พวกเด็กๆเตรียมของสำหรับปาร์ตี้ไว้พร้อมแล้ว หมายถึง น้ำ ขนม และอาหารสดที่อยากจะกิน แต่ไม่มีใครปรุงหรือทำเป็น ภาระจึงมาตกที่ มน

แต่เธอไม่เคยบ่ายเบี่ยงการงานในบ้านหลังนี้เลย แม้เหนื่อยล้ากับการเดินทางมนก็ฮึดสู้ เธอขึ้นชั้นสองเปลี่ยนเสื้อผ้า รวบผม และกลับลงมาทำทุกอย่างในฐานะคนรับใช้

ผมขึ้นห้องมาอาบน้ำและหลับเอาแรงสักหน่อย ตื่นมาอีกทีตอนค่ำๆ มนกลับขึ้นมาอีกรอบเพื่ออาบน้ำ ซันตามมาด้วย เห็นสายตามันก็รู้แล้วว่าอยากทำเรื่องลับหลังอีกแล้ว ตอนนี้ฟ้ามืดสนิท ทุกอย่างกำลังเข้าที่ ยกเว้นผม

"อึ๊ออออออย์" ผมบิดขี้เกียจ "กี่โมงละเนี่ย พ่อต้องไปตามงานที่ค้างหน่อยละ" พูดแล้วก็ลุกออกจากห้องลงมาชั้นล่าง มนรู้ดีว่าผมกำลังเปิดทางให้ลูกชาย เธอจึงเตรียมตัวเล่นละครต่อหน้าเขาอีกครั้ง..

คืนนั้นมนอาบน้ำนานมาก เธออ้างว่าเพิ่งกลับมาจากทะเล ตัวเหนียว ผมเหนียวไปหมด ต้องแช่น้ำ พอกหน้า ขัดผิว และหมักผม รวมถึงอื่นๆอีกหลายอย่าง

ผมจึงได้โอกาสเดินออกมายังห้องหลังบ้าน หยิบกุญแจสำรองมาไขตู้ข้างหัวเตียง ผมหลับไปสองสามชั่วโมง มนไม่พลาดโอกาสที่จะเขียนได้อารี่แน่ ยิ่งมีข้ออ้างว่าออกมาซักผ้าอย่างงี้

.
.
.

.
.
.

"เขาเป็นที่รักของฉันแล้วนะ"

ไดอารี่หน้าล่าสุดของเธอเริ่มไว้อย่างงี้ หัวใจผมเต้นอย่างปิติยินดี แล้วค่อยๆอ่านต่อไป
 
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน



1819

กรุงเทพเป็นเมืองที่มีคนเหงา มากกว่าเสาไฟฟ้า