เจ้าพ่อระบายมาละโครตยาวเหมือนเดิม

[veronica]

แก้ไขล่าสุด veronica เมื่อ 2010-1-12 03:44

เอาละน่ะ คือผมบอกตรงๆเลยผม มีปัญหาทางครออบครัวอีกละ เมื่อวานนี้ แม่ผมออกไปกินหมูกระทะกับเพื่อนๆ แต่ผมไม่รู้ไรมากหรอก แล้วพ่อมาบอกว่าแม่ไปกินกับกิ๊ก เอาระเห้ย ทะเลาะกันบ้านแตก แม่มีก็มีพยานแต่พ่อก็ไม่เชื่อ ก็ทะเลาะ อย่างน่าเบื่อ แล้วพ่อผมก็บอกตรงๆว่าไร้เหตุผลเป็นคนด่ากราดแม่ก็ชอบประชดในบางครั้ง แล้วปัญหาการเงินก็ไม่ดี แล้วยังไม่สามัคคีกันอีกจะเอาเงินไหนมาส่งลูกเรียน น้องมก็ ปวช2 น้องคนเล็กก็ ม.1 ผมก็ ปี1 แล้วทีนี้ทำไงละผมเลยคิดว่าถ้าเป้นยั้งงี้ไม่รอดแน่ หนี้สินก็เยอะ6แสนกว่าๆละมั้ง แล้วครอบครัวผม ปลูกอ้อยทำนา ที่เป็นเยอะไม่ใช่ไรหรอกสร้างบ้านนี้ละ แต่สมัย17ปีก่อนโน้นคิดว่าเงิน 7แสนเยอะเปล่า พอผมก็ทำอ้อยราวๆ50ไร่ละมั้ง ได้เงินมาก็ไม่พอใช้ ซื้อโน้นซื้อนี้ตลอด แล้วเมื่อกี้ขายอ้อยไป25ไร่ ก็เอาไปซื้อรถไถซะละ อันเดิมก็มีแต่อยากได้อันใหม่ ผมว่าถ้าเป็นแบบนี้ส่งผมต่อไม่ไหวแน่ๆนี้ผมก็ประหยัดละอาทิตละ400 พอดีผมไม่ชอบกินเหล้าเท่าไรบุรี่ไม่สูบเกมส์ไม่เท่าไรนานๆเล่นแล้วก็ไม่ชอบเที่ยว*0* เลยใช้แค่นั้น แฟนไม่มีอีกฮ่าๆ ผมเลยว่าผมจะดอปเรียนไว้ก่อนแล้วไปทำงานไม่ก็ทำงานแล้วหาที่เรียนทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยเลย แต่เรื่องพ่อแม่ ต่างฝ่ายก็ต่างไม่ยอมพ่อเราพูดก็บอกว่าเรื่องผู้ใหญ่อีก โอ้ยแสนล้านจะเบื่อ คงไม่ต้องบอกน่ะว่าพ่อแม่ทะเลาะกันคนเป็นลูกเจ็บปวดแค่ไหน ตอนนี้แม่ก็เก็บของเตรียมออกจากบ้านไปละ..........ไร้เหตุผลสิ้นดี+แต่บางคนเค้าก็เจอหนักกว่านี้อีก แต่ว่าผมก็มีความรู้สึกนี้น่า ถึงเอาคนอื่นมาเทียบมันก็ไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นมาเลย
แค่ว่าผมก็สงสารแม่ น้องคนกลางก็ไม่มีไรหรอกรายนั้น เที่ยวๆขอเงินแต่งรถ แต่งแล้วขาย ขาดทุนตลอด ติดเพื่อน พ่อแม่บอกไม่ฟังฟังแต่เพื่อนมีไรก็เอาไปให้แต่เพื่อน ร้องคนเล็กขิเกียด เป้นผู้หญิง งานบ้านผมกับแม่ทำตลอด น้องมันดูแต่ทีวีบ้าดาราเก่สหลีของมัน แล้วตอนนี้ พี่ผมมันก็มีแฟนเป็นตัวเป็นตนไปละรักกันมาตั้ง4ปีก็จบเอาดื้อๆ เสียดายช่างเถอะได้แล้วละก๊ากๆ ตอนแรกผมก็ไม่ยอมคิดว่ามันจะผิดๆ แต่ผมมันก็ลูกผู้ชายน่ะโดนยั่วบ่อยๆมันก็ทนไม่ได้ฟิวขาด ครั้งงแรกนี้ เลือดพี่ผมออกเยอะมาก ส่วนผมก็เข้าไม่ได้สักทีแสบ พอมีไรเสร็จ ไม่เสร็จละแต่ละคนต่างเจ็บเลยเลิก ผมสงสัยว่าที่เรียกว่าสามสลึงนี้มันขาดเป็นหรือเปล่า เพราะว่าผมเจ็บมากๆอละแสบมาห แต่มันไม่ได้ขาดน่ะ แล้วถึงพี่เค้าจะมีแฟนเป็นตัวเป็นตนไปละ แต่ผมก็มีแฟนเป็นตัวเป้นตนของคนอื่นอยู่ แต่ว่ามันเย็นชายังไงๆไม่รู้ บอกตรงๆว่าไม่เคยเจอกันเลยเจอทางเอ็ม ไม่รู้จะจริงจังแค่ไหน ไม่คิดบอกคำว่าคิดถึง คำว่ารัก บอกแค่รู้สึกดี พอผมจะหนีก็มารั้งไว้แต่รั้งไว้ผมก็อยู่ แต่ไม่สนใจผมเลย ถ้าผมไม่ทักไปเค้าก็ไม่ทักตอบ พอผมบ่นๆก็ว่าผม แต่ก็มันรักนี้นะทำไงได้ ก็เลยยอมๆไปไม่รู้ว่ามันจะจบลงเมื่อไร ปัญหารุมเร้ารอบด้าน.....ถ้าวันนี้ หลับลงไปโดนไม่ลืมตาขึ้นมาอีกก็คงจะดี ถึงมันจะไม่ได้แก้ปัญหาแต่มันก็ทำให้ลืมปัญหา บางทีคิดอยากจะไปให้พ้นๆ แต่พอเจอเข้าจริงๆใครๆมันก็กลัวทั้งนั้นละ ว่าไหม แค่นี้ถึงผมท้อผมก็ลมเฉยๆงั้น ถึงผมจะล้ม ผมจะยืนด้วยสองขอผมนี้ละถึงยืนไม่ไหวผมก็จะคลาน คลานไม่ไหวผมจะตะเกียดตะกายไปถึงจุดๆนั้นให้ได้