ความรักของผม ตอนที่ 17 ฉลองสอบเสร็จ

[Iamhero]

ความรักของผม ตอนที่ 17 ฉลองสอบเสร็จ

เวลามันผ่านล่วงเลยมาอีกเป็นอาทิตย์ครับ จนตอนนี้ก็ถึงเวลาสอบปลายภาคเรียนของเทอมที่1แล้ว ตลอดเวลาที่ผ่านมามันมีเรื่องเป็นพันเป็นล้านเรื่องที่มันผ่านมาและก็ผ่านผมไป เวลามันเหมือนสายน้ำครับ สายน้ำมันจะไหลจากที่สูงลงที่ต่ำเสมอไม่มีใครไปทำให้มันไหลย้อนกลับไปได้ก็เหมือนเวลาครับเมื่อมันผ่านไปแล้วไม่ว่าเราจะทำอะไรเอาไว้ถึงต่อให้อยากกลับไปแก้ไขมันแถบตายแต่ก็ไม่มีทางกลับไปได้ และสิ่งที่ผมสามารถทำได้ก็คือยอมรับสิ่งที่จะเกิดขึ้น
  ตลอดเวลานับอาทิตย์ที่ผ่านมาพี่พลอยสุดที่รักของผมจะคอยมาหาผมที่ห้องตอนกลางคืนเสมอ แต่ไม่ได้มาเรียนเพศศึกษา(เย็ด)กันหรอกครับ เธอมาพร้อมกับตำราเรียนเป็นตั้งๆ เธอมาติวให้ผมครับ เธอบอกว่าอยากให้ผมมีผลการเรียนที่ดี คุณพ่อของผมจะได้มองผมใหม่ พี่พลอยไม่ว่าจะยังไงเธอก็ยังรักและคอยเป็นห่วงผมเสมอ ผมก็ตั้งใจเรียนและอ่านหนังสือแบบไม่คิดชีวิตเลยครับ แต่ที่ผมทำไม่ใช่เพราะผมอยากให้พ่อมองผมใหม่แต่ที่ผมทำก็เพราะผมอยากให้พี่พลอยมีความสุข ผมสอบ3วันครับ สอบแบบวันเว้นวัน เพราะผมเรียนสายไทย-สังคม เพราะฉะนั้นวิชาที่เรียนจะเน้นหนักไปทางวิชาภาษาไทยกับสังคม หลายวันที่ผ่านมาผมไม่ได้มีอะไรกับใครเลยไม่ว่าจะเป็น พี่พลอย ยัยแพ็ท น้องพิมหรือแม้แต่น้องหลิน เพราะพวกเธออยากให้ผมอ่านหนังสือสอบก่อน ผมก็พยายามอดทนและข่มใจตัวเองไว้ทั้งๆที่ผมอยากจะเดินไปหาพี่พลอยและจับเธอถ่างขากระเด้าซะให้เข็ดแต่ผมก็ต้องอดทนรอต่อไปครับ แต่ผมห้ามใจตัวเองไปได้แค่ไหนกันนะ จนมาถึงวันนี้ครับ วันนี้คือวันศุกร์และมันคือวันสอบวันสุดท้ายครับ วันสอบ2วันที่ผ่านมาผมข้อนข้างพอใจกับผลงานของผมครับ  
  ผมแหกขี้ตาลุกขึ้นจากเตียงครับ ผมเงยหน้าขึ้นมาเวลาตอนนี้มันก็เกือบ6โมงเช้าแล้วครับ วันนี้มันคือวันสอบวันสุดท้ายก่อนปิดเทอมครับครับ ผมลุกขึ้นจากเตียงก็ทำเหมือนที่ผมทำทุกวันครับ คือเดินเข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัวแล้วก็เดินลงบันไดมาที่ห้องครัวเพื่อที่จะทำอาหารเช้าให้ทุกคน แต่เอ๊ะไฟห้องครัวมันเปิดอยู่นิแล้วก็มีเงาคนอยู่ในห้องด้วย แต่ก็คงเป็นน้องหลินไม่ก็พี่พลอยครับ แต่ไม่แน่อาจจะเป็นยัยแพ็ทหรือน้องพิมก็ได้ ผมค่อยๆเดินไปที่ประตูครัวเพื่อจะดูว่าเป็นใคร  ใช่จริงๆด้วยครับเธอคนนั้นนะเอง ผมยืนแอบมองเธอจากด้านหลังครับ เธอใส่แค่เสื้อนอนตัวใหญ่ตัวเดียวไม่ว่าจะดูยังไงก็น่ารัก ตั้งแต่เธอได้น้ำของผมไป เธอช่างขาวนวลเนียน ผิวพรรณเปล่งปลั่งจริงๆ และที่ขาดไม่ได้เต้าของเธอทั้งสองข้างจากที่มันกำลังดี พอได้น้ำผมไปมันก็อวบอิ่มขยายตัวโตขึ้นผิดหูผิดตาเลย แล้วยิ่งโหนกหีของเธอมันก็โหนกนูนขึ้นด้วยผมยังไม่ลืมรสชาติของน้ำรักของเธอ มันช่างหวานชุ่มฉ่ำและรื่นคอจริงๆ เธอยืนหันหลังอยู่บั้นท้ายของเธอมันช่างงอนงามได้รูปจริง ขาอ่อนของเธอมันก็ขาวจริงๆ ผมยิ่งดูเธอก็ยิ่งอยากจะจับเธอเย็ดให้หายอยากแต่เธอห้ามผมไม่ให้ผม จนกว่าจะสอบเสร็จซึ่งก็คือเย็นนี้ผมก็จะได้เย็ดเธอแล้วแต่ผมไม่ไหวแล้ว ผมยืนดูเธอกับกับข้าวส่ายก้นไปมา หน้าอกของเธอเวลาเดินไปหยิบของมันก็เด้งไปมาตามจังหวะการเดิน ตอนนี้เธอคงไม่ได้ใส่ชุดชั้นใน ถึงเธอจะห้ามผมไว้แต่ผมแค่เห็นเธอน้ำผมมันก็จะแตกอยู่แล้ว ผมไม่ไหวแล้วผมเงี่ยนเหลือเกินเป็นไงเป็นกันตอนนี้ผมจะเย็ดเธอให้ได้ ผมต้องเย็ดเธอคนนี้ให้หายอยาก ผมจะเย็ดพี่พลอย!!
  ผมงัดท่อนควยของผมออกมาจากกางเกงแล้วเดินเข้าไปหาเธออย่างไม่สนใจอะไรอีกต่อไป
"ว๊ายยย!!...เหลียง...." เสียงพี่พลอยร้องด้วยความตกใจเมื่อเห็นผมเดินเข้ามาจับเธอ
"พี่พลอยผมจะเย็ดพี่นะ พี่อย่าห้ามผมนะ" ผมขอเธอพร้อมกับจับเธอหันหลังโน้มตัวเอามือยันเค้าเตอร์ ถลกชายเสื้อที่บังร่องหีของเธอขึ้น
"นี่เหลียงเราตกลงกันแล้วไง ว่าต้อง.....โอ๊ยยยยย....โอ๊ยยย...เหลียงหีพี่.....อ๊อยยยย....เหลียง..อื๊อออ...โอ๊ยยยยย" ผมกระแทกท่อนควยเข้ารูหีเธอจากด้านหลังเต็มแรงเพราะผมอยากจะเย็ดเธออย่างรุนแรง ตอนนี้ในหัวผมมีแต่คำว่า เย็ด
"โอ้วว...หีพี่มันตอดควยผม....อื้ออออ....อาาาาา....มันควยจริงๆ....โอ้ววว...ซี๊สสสสส"  ผมเร่งกระแทกเธออย่างไม่สนใจอะไร ผมไม่สนว่าใครจะมาเห็นเราเย็ดกันมั๊ยเพราะผมจะต้องเย็ดพี่พลอยให้ได้ ผมยิ่งคิดก็ยิ่งตื่นเต้น ผมยิ่งเร่งกระแทกเธอ เอวผมกระแทกกับบั้นท้ายของเธอ ดัง ป๊าบ ป๊าบ ป๊าบ
"อื้ออออ...เหลียงทำไมทำอย่างนี้ละ...โอ๊ยยยยยยย....ก็เราตกลงกันแล้วไง...อ๊อยยยยย...หีพี่....แหกหมดแล้ว...โอ๊ยยยยย....โอ๊ยยย" คำพูดของพี่พลอยเหมือนจะห้ามผมแต่เธอกลับกระเด้งตูดเข้าหาท่อนควยของผมเต็มแรง ผมไม่สนใจอะไรยิ่งเร่งกระเด้าไม่ยั้ง ตอนนี้เสียงครางของเราสองคนดังระงมไปทั่ว
"ผมรักพี่ครับ...อู้วววว....อาาาา...พี่ต้องเป็นเมียผมคนเดียว...อื้ออออ....มัน...มันควยจริงๆ....โอ้ววว"  ผมจับเธอเปลี่ยนท่าครับ ผมจับเธอเอามือยันลงไปกับพื้นห้องโก่งตูดขึ้นมาทางผม ผมเริ่มกระเด้าเธอต่อเพื่อไม่ให้เสียจังหวะ ผมยิ่งกระเด้าเธอแบบไม่คิดชีวิตหีของเธอไม่ว่าจะผ่านควยผมมาเป็นสิบครั้งแต่มันก็ยังฟิตและตอดรัดผมเหมือนกับครั้งแรกที่เราได้กัน
"โอ๊ยยยย...เหลียงขา...ผัว....โอ๊ยยยย....โอ๊ยยย...อื้ออออ....ผัวขา....เย็ดลึกๆ...อ๊อยยยย....เย็ดหีเมียลึกๆเลย...โอ๊ยยยยย....อื้อออออ" พี่พลอยเธอครางไม่เป็นภาษาเลย เต้านมของเธอทั้งสองข้างเด้งไปมาตามแรงกระแทกที่ผมกระเด้าเธอ เธอคือที่1ในใจของผม ไม่ว่าจะเรื่องความรักและเรื่องบนเตียง เธอช่างร้อนแรงหาที่เปรียบไม่ได้เลย ผมยิ่งกระแทกเธอโถมแรงทั้งหมดที่มีเข้ากระเด้าเธอแบไม่คิดชีวิต
"อาาาา....หีฟิตๆ....ลีลาดีๆแบบนี้หาที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว...โอ้ววววว...ซี๊สสสสสส...นี่แหนะ"   ผมใช้มือตีก้นเธอ ดังเพี๊ยะ มันช่างได้อารมณ์จริงๆครับ
"โอ๊ยยยย....ผัวขา....ผัวทำไมไม่แตกอีกละ...โอ๊ยยยย...ดี...โอยยย....ตรงนั้นแหละค่ะ.....แรงๆ..โอ๊ยยยยยย...อ๊อยยยยย....ปล่อยข้างนอกนะเดี๋ยวเมียท้อง..โอ๊ยยยย....โอ๊ยยยยย"  ตัวเธอเกร็งและภายในรูหีของเธอมันก็ขมิบตอดรัดผมอย่างรุนแรง ผมไม่นับว่าเธอแตกไปกี่ครั้งแต่เธอคงเสร็จไปอีกครั้งแล้ว ผมจึงเร่งกระเด้าท่อนควยเข้าไปลึกจนผมรู้สึกว่าหัวควยของผมมันไปชนกับปากมดลูกของเธอเต็มๆ
"โอ๊ยย...โอยยย...ควยผัวมันชนมดลูกเมีย...อ๊อยยยย...โอ๊ยยย...หีเมียพังหมดแล้ว....อื้ออออ.....ผัวขา....โอ๊ยยยยยย...อ๊อยยยยย" ถึงเธอจะพูดหยั่งงั้นแต่เธอกลัยกระเด้งตูดสู้ควยผมเต็มแรง ผมใกล้จะแตกเต็มที รูหีเธอมันทั้งตอดรัดและบีบควยผมแน่น
"อาาาา....ผัวจะแตกแล้ว..โอ้ววววว....แตก....แตกแล้วจ้ะ...ซี๊สสสส....แตกแล้ว.....อู้วววว"  ผมดึงท่อนควยออกมากระตุกสองสามทีและฉีดน้ำว่าวเข้าไปเต็มปากพี่พลอยจนหมด  พี่พลอยเธอก็ใช้ลิ้นตวัดเลียคราบน้ำของผมแล้วกลืนมันลงคอไปผมกับพี่พลอยเราหอบแฮกๆเลย พี่พลอยเธอลงไปนอนคว่ำหน้ากับพื้นครัวเหมือนคนหมดแรง ผมเองก็ลงไปนอนข้างๆเธอเหมือนกัน
"เหลียงผิดสัญญากับพี่นะ...ทำไมถึงทำแบบนี้" พี่พลอยพูดกับผมโดยหลบหน้าไม่ยอมมองหน้าผม ผมละไม่เข้าใจเลยเมื่อกี้ยังร้องขอให้ผมเย็ดเธอแรงๆอยู่เลย
"ก็ผมคิดถึงพี่นิ แค่ผมไม่ได้มีอะไรกับพี่แค่วันเดียวผมก็จะขาดใจตายแล้วพี่รู้มั๊ย"
"ที่เธอรักพี่ก็เพราะที่เราได้มีอะไรกันสินะเหลียง เธอไม่ได้รักที่ที่หัวใจพี่เลยใช่มั๊ย" พี่พลอยพูดกับผมด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูแสดงถึงความน้อยใจอย่างชัดเจน ผมจึงเข้าไปกอดพี่พลอยและบอกเธอว่า
"ก็เพราะว่าผมรักพี่ไงครับ ผมถึงไม่อยากอยู่ห่างพี่ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเราได้นอนด้วยกันเกือบทุกคืนแล้วอยู่จู่ๆพี่ก็ไม่ยอมให้ผม พี่ไม่คิดถึงความรู้สึกผมบ้างหรอครับว่าผมคิดถึงพี่แค่ไหนอ่ะ พี่รู้บ้างมั๊ย" ผมบอกเธอจากใจจริงๆ พี่พลอยเธอค่อยๆหันมามองผม สายตาของเธอมันช่าง...
"พี่ขอโทษนะเหลียง แต่ที่พี่ทำลงไปทั้งหมดก็เพื่อเหลียงนะ" พี่พลอยเธอพูดกับผม สายตาของเธอมันช่างดูเศร้าศร้อยจริงๆ เหมือนว่าเธอขาดสิ่งสำคัญในชีวิตไป
"ตลอดเวลาพี่คิดถึงเหลียง ทุกคืนที่พี่ติวหนังสือให้เหลียงถึงจะเห็นหน้ากันได้อยู่ใกล้ๆกันแต่ก็เหมือนอยู่ห่างกันคนละโลก พี่คิดถึงเหลียงตลอดเวลา ทุกคืนพี่อยากจะมาหาเหลียงและมานอนกับเหลียง แต่พี่ก็ต้องห้ามใจตัวเองไว้เพราะที่พี่ทำไปทั้งหมดก็เพื่อคนที่พี่รักนะ"พี่พลอยพูดกับทั้งน้ำตาที่คลออยู่  ผมต้องถึงกับอึ้งเมื่อได้ยินคำพูดของพี่พลอย ที่เธอทำลงไปทั้งหมดก็เพื่อคนที่เธอรัก ซึ่งก็คือ ผมเอง แต่ผมกลับไม่เข้าใจถึงความหวังดีของเธอเลย ผมต่างหากที่ไม่เข้าใจความรู้สึกของเธอ ผมเข้าไปกอดพี่พลอยทั้งอย่างนั้น
"ผมรักพี่ครับ" ผมพูดกับเธอด้วยความรู้สึกที่มันออกมาจากใจจริง พี่พลอยเธอก็กอดผมแน่นเหมือนไม่ได้เจอกับผมมาสักสิบปีทั้งๆที่เราก็เจอหน้ากันทุกวัน เธอรักผมขนาดนี้แต่ผมกลับ........
  ตอนนี้ก็7โมงแล้วครับ หลังจาที่ทุกคนทานอาหารเสร็จก็กำลังจะไปโรงเรียนครับ แต่วันนี้มีแค่พี่พลอย ผมและยัยแพ็ทเท่านั้นที่ไป ส่วนพวกน้องพิมและน้องหลินพวกเธอปิดเทอแล้วครับเพราะ ม ต้นกับ ม ปลายสอบสลับวันกัน และวันนี้คือวันสอบวันสุดท้ายครับ  ส่วนแม่ฝ้ายเธอก็ต้องเข้ากรุงเทพจัดการเรื่องไอ้(เหี้ย)นพ
"เหลียงจ้ะ วันนี้พี่ขอไปรถเหลียงนะ" พี่พลอยบอกผมครับ
"ทำไมต้องไปกับเหลียงละค๊ะพี่ แล้วรถพี่ละ?" เสียงยัยแพ็ทจอมขี้หึงของผมครับ พอเธอได้ยินพี่สาวขอซ้อนท้ายรถผม เธอก็ออกอาการหึงหวงผมทันทีเลย
"รถพี่มันสตาทไม่ติดนะ สงสัยจะเสียเดี๋ยวพรุ้งนี้ค่อยเอาไปให้ร้านหน้าปากซอยเค้าดูให้" รถเธอเสียครับ
"ถ้างั้นพี่ก็ไปรถหนูก็ได้ ไม่เห็นต้องไปกับเหลียงเลยนิ" ยังครับ ยัยแพ็ทยังไม่ยอม เธอหวงผมสุดๆเลย เห้อออ
"ไม่เอาด้วยหรอก เธอน่ะขี่คนเดียวยังแถบแย่เลย พี่จะไปโรงเรียนนะไม่ใช่ไปวัด"
"ฮิฮิฮิ..." ผมเผลอหัวเราะออกไป
"หัวเราะอะไรของนาย!!" ยัยแพ็ทเธอดุผมครับ แต่เธอก็ดูน่ารักดี
พี่พลอยเธอก็เลยซ้อนท้ายรถผมครับ เธอใส่กระโปรงก็เลยต้องนั้งหันข้าง บ้านผมอยู่ห่างจากโรงเรียนไม่มากครับ แต่ผมแกล้งขับอ้อมไกลๆ เพราะพี่พลอยเธอเอามือมาโอบเอวผมแล้วซบหน้าลงกับหลังของผมครับ มันช่างอบอุ่นจริงๆเลย จนถึงโรงเรียนครับ
"พี่ไปก่อนนะเหลียง ตั้งใจทำข้อสอบนะ " พี่พลอยลงจากรถและพูดกับผมอย่างอ่อนหวาน
"คร๊าบบบ พี่พลอยไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ" ผมรับคำอย่างอารมณ์ดี ผมมองพี่พลอยที่ยืนอยู่กับผมเธอช่างน่ารักที่สุดเลย
"งั้น......." พี่พลอยพูดแล้วก็เขย่งมาหอมแก้มผมฟอดใหญ่
"พี่ไปนะเหลียง" พี่พลอยโบกมือให้ผมพร้อมกับหิ้วกระเป๋านักเรียนและเดินไป ผมยังตะลึงอยู่กับการกระทำของเธอ พี่พลอยเธอหอมแก้มผมแบบไม่กลัวว่าใครจะมาเห็นเลยและตอนที่เธอโบกมือให้ผมเธอช่างน่ารักจริงๆ ผมว่าผมหลงรักเธอจนโงหัวไม่ขึ้นแล้วสิครับ  พอถึงเวลาทำข้อสอบผมก็ตั้งใจทำเต็มที่เท่าที่ผมจะทำได้ผมพยายามทำให้ดีที่สุดแต่ที่ผมทำผมไม่ได้ทำเพื่อตัวเองหรอกครับแต่ผมทำเพื่อคนที่ผมรักครับ
เวลา12นาฬิกา
"เห้ยไอ้เหลียง วันนี่กูมีเรื่องดีๆมานำเสนอวะ" เสียงไอ้กายเพื่อนผมดังมาแต่ไกล มันวิ่งมาหาผม
"มึงจะแหกปากทำไมวะ"
"โทษทีๆ กูจะมาชวนมึงไปฉลองสอบเสร็จวะ ที่ร้านหมูกะทะข้างโรงเรียนตอน6โมง" มันจะมาชวนผมไปฉลองสอบเสร็จครับ
"แล้วมีใครไปมั้งอ่ะ?" ผมถามไอ้กาย เพราะถ้าหากไปกันเยอะผมจะได้ไปด้วย
"ก็เกือบทั้งห้องอ่ะ " ไปกันเกือบทั้งห้องครับ อืม อย่างงี้ก็ค่อยน่าไปหน่อย
"เออ งั้นกูไปด้วยคน" ผมก็เลยตอบตกลงมันไป เพราะว่ามันไปกันทั้งห้องผมก็เลยไม่อยากพลาด  แล้วจู่ๆผมก็คิดถึงใครคนนึงขึ้นมาครับ ตั้งแต่วันนั้นผมก็ทำตัวห่างๆเธอไป ถึงจะคุยกันแต่ก็ไม่ทำตัวสนิทสนมกันเหมือนเมื่อก่อน และตอนนี้เธอก็ทำตัวออกห่างผมเหมือนกันครับ ตอนนี้เราสองคนเหมือนไม่ใช่เพื่อนรักกันแล้วครับ เพราะผมไม่อยากจะกวนใจเธอ เธอคือเพื่อนสาวของผมที่ผมสนิทด้วยมากที่สุด วันนั้นผมทำให้เธอไม่พอใจแต่ที่จริงไม่ว่าด้วยเหตุผลอะไรผมก็ไม่ควรตีตัวออกห่างเธอ ผมอยากจะเป็นเพื่อนที่ดีกับเธอเหมือนเดิม ผมคิดได้อย่างงั้นก็รีบวิ่งไปหาเธอทันที ผมชวนเธอไปเลี้ยงฉลองด้วยกันดีกว่า ผมวิ่งไปหาเธอและผมก็เจอเธอนั้งอ่านหนังสือสอบอยู่ครับ เห้อออ เธอเนี่ยไม่ว่ายังไงการเรียนก็มาก่อนเสมอเลยนะ ดรีม
"ดรีม" ผมเรียกเธอพร้อมกับไปนั้งข้างๆเธอครับ
"มีอะไรหรอเหลียง" เธอพูดผมแต่ยังก้มหน้าอ่านหนังสือต่อไปเธอคงโกรธเพราะหลายอาทิตย์ที่ผ่านมาผมก็ทำตัวออกห่างเธอ เธอยังเหมือนเดิมไม่มีผิดทั้งการแต่งตัวที่ถูกระเบียบหมด และรวมถึงแว่นตาอันนั้นด้วย
"เย็นนี้ดรีมว่างมั๊ยอ่ะ" ผมถามเธอ
"มีอะไรหรอเหลียง?"  เธอพูดกับผมแต่เธอยังก้มหน้าอ่านหนังสืออยู่
"เราจะชวนไปกินหมูกะทะกัน ห้องเรามันไปกันเกือบหมดเลยนะ"
"หรอ แต่เรา......." เธอทำท่าจะปฏิเสธครับ แต่ผมไม่ยอมเด็ดขาด ผมต้องแก้ตัวเรื่องวันนั้นให้ได้
"ดรีม เราขอร้อง ดรีมไปเถอะนะ" ผมมองหน้าเธอและพูดกับเธออย่างจริงจัง
"ก็ได้เหลียง" เธอตกลงแล้วครับ
"งั้นดรีมรอเราที่โรงเรียนนะ เดี๋ยวเราส่งพี่พลอยแล้วจะมารับ " ถึงผมกับดรีมเราจะพูดกันแต่ว่าก็ไม่เหมือนเดิมเลย เราสองคนเหมือนอยู่กันคนละโลกเลยคงเพราะผมทำตัวออกห่างเธอเธอ ผมจะต้องหาทางขอโทษดรีมเรื่องวันนั้นและเรื่องที่ผมทำตัวออกห่างเธอให้ได้  ไม่นานพวกเราก็ขึ้นไปสอบครับ และในที่สุด  
"ไชโย ปิดเทอมแล้วเว๊ย" ไอ้กายแหกปากลั้น
"เห้ยไอ้เหลียงเจอกันที่ร้านนะเว๊ย อย่าผิดนัดนะมึง" ไอ้กายย้ำกับผมอีกที และมันก็หิ้วกระเป๋าวิ่งออกจากห้องไป สงสัยมันกลัวว่าไม่มีใครไปมั้งครับ
พวกเรานัดกัน6โมงที่ร้าน แต่นี่มันพึ่งจะ5โมง ผมก็เลยนับพี่พลอยกลับบ้านก่อนเพราะเธอไม่ได้เอารถมา พอกลับถึงบ้านทุกคนก็กลับมากันหมดแล้วครับ น้องพิมกับน้องหลินเธออยู่บ้านอยู่แล้วเพราะปิดเทอมแล้วส่วนยัยแพ็ทกับแม่ฝ้ายก็กลับมาถึงก่อนเราไม่นาน ผมก็ขึ้นห้องเพื่อจะไปเอาเงินเพิ่ม ผมหยิบเงินได้ก็กำลังจะออกจากห้อง
"เหลียงจะไปไหนหรอ" พี่พลอยเธอยืนอยู่หน้าประตูครับ
"ผมจะไปฉลองสอบเสร็จกับเพื่อนน่ะครับ" ผมก็บอกพี่พลอยไปตามตรง
"หรอ งั้นพี่ไปด้วยนะ"  ตายละ พี่พลอยเธอขอไปด้วยครับ ผมชวนดรีมไปด้วยเพื่อต้องการจะขอโทษเรื่องวันนั้นถ้าพี่พลอยไปด้วยผมคงไม่มีโอกาสได้คุยกับดรีมแน่
"ไม่ต้องหรอกครับผมไปไม่นาน หัวค่ำก็กลับแล้ว"
"แสดงว่าไม่อยากให้พี่ไปละสิ" เธอพูดประชดผมครับ
"เปล่าครับ ผมแค่อยากไปกับเพื่อน"
"อ๋อ เหลียงพูดอย่างนี้แสดงว่าพี่มันไม่สำคัญสินะ" โอ๊ย ไปกันใหญ่แล้วครับ ผมยิ่งพูดพี่พลอยยิ่งงอนผม
"โถ่พี่พลอยครับ พี่ก็รู้ว่าเพื่อนๆผมแต่ละตัวมันบ้าผู้หญิงแค่ไหน ถ้าผมพาพี่ไปมันได้มารุมจีบพี่แน่ แล้วผมจะยอมได้หรอครับ"  ผมไม่ได้พูดโกหกเพื่อเอาตัวรอดนะครับ แต่ผมพูดความจริง ลองคิดดูนะครับถ้าเกิดผมพาพี่พลอยไปมีหวังผมไม่ได้กินหมูกะทะแน่เพราะต้องคอยกันไอ้พวกเพื่อนหื่นกามของผมให้ออกห่างพี่พลอย
"งั้นหรอ พี่ก็นึกว่าเหลียงจะไปกับสาวที่ไหนซะอีก อืม งั้นไปเถอะจ้ะ แต่สนุกแค่พอประมาณนะเหลียง พี่เป็นห่วงนะ"  พี่พลอยเข้ามาพูดกับผมครับ สายตาของเธอมันบ่งบอกถึงความห่วงใยที่มีต่อผมจริงๆ  พอพี่พลอยอนุญาติ ผมก็บิ่งรถไปรับดรีมที่โรงเรียนทันทีเลย พอไปถึงร้านทุกคนก็มากันเกือบหมดแล้วครับ
"อ้าวไอ้เหลียง นี่มึงควงดรีมมาเลยหรอเนี่ย" ไอ้กายพูดกวนผมครับ มันนี้นิสัยไม่เคยเปลี่ยนเลย
"ป้ามึงสิ ดรีมเค้าอยากมาบ้างไม่ได้ไง"  แล้วพวกเราก็นั้งกินหมูกะทะกินคุยกันเฮฮาตามประสาวัยรุ่นครับ สนุกมากเลย ไอ้เพื่อนผมแม้งเสียกเอาเหล้ามาด้วย มันก็ดื่มกันมันเลยครับ แต่ผมเรื่องเหล้ายาบุหรี่ไม่เคยแตะครับ(คนดี) แต่ผมกับดรีมสิครับ ที่ผมชวนเธอมาก็เพื่อจะปรับความเข้าใจกันแต่เธอกลับนิ่งเงียบไม่พูดเลย ส่วนไอ้เพื่อนของผมมันก็สนุกได้ที่เลยครับ ไม่รู้เพราะฤทธิ์เหล้ารึเปล่าสิครับ แต่พวกมันก็สนุกันได้ครับ ดรีมเธอก็ทานอาหารบ้างครับแต่ไม่มากเธอยังไม่พูดกับผมเลยครับเราเหมือนคนไม่รู้จักกันเลย ไม่เหมือนไอ้พวกเพื่อนๆผม
"อ้าวไอ้เหลียง มากะเค้าด้วยหรอ" และแล้วก็มีคนเรียกผมครับเสียงนี้มันคุ้นหูผมจริงเลย  ไอ้ต้น!!
"ไอ้ต้น!!" เป็นไอ้ต้นครับ ซึ่งแน่นอนมันไม่ได้มาคนเดียวแน่
"ทำไมฉันต้องมาเจอนายทุกทีนะ" เสียงนี้มันก็คุ้นหูผมเหมือนกันครับ  ผมได้แต่หวังในใจว่าจะไม่ใช่ยัยนั้นนะ ผมค่อยๆหันไป
"อิง"  
"ต้นเราไปนั้งกันเถอะ อย่าเสียเวลาเลย" ผมรับรองได้ว่าแม่เนี่ยคือยัยอิงตัวจริงแน่ๆ  สองคนนั้นก็ไปนั้งตรงไอ้กายครับ ไอ้กายมันไม่ได้บอกผมเลยว่าชวนสองคนนั้นมาด้วย มันคงกลัวว่าถ้าผมรู้แล้วจะไม่มาก็ได้ แต่ก็ไม่มีอะไรมากผมก็ไม่ไปหาเรื่องพวกเค้าหรอก แต่ผมกับดรีมเราแถบไม่ได้พูดกันเลยครับ ผมมีเรื่องที่อยากจะพูดกับดรีมจะตายแต่ผมก็ไม่กล้าครับ
"เหลียงเราว่า เรากลับก่อนดีกว่านะ เหลียงไม่ต้องไปส่งหรอกเรากลับเองได้" ดรีมเธอเป็นเด็กเรียบร้อยครับเพราะฉะนั้นเธอคงอยากลับบ้านแล้ว
"ได้ไงละ มาเราไปส่งเอง" ผมอาสาไปส่งดรีมครับ ผมกับดรีมเราก็เดินมาที่รถด้วยกัน แต่ว่าผมยังไม่ได้พูดเรื่องที่ผมอยากจะพูดเลยครับ  ผมต้องพูดแล้วไม่อย่างงั้นก็หมดโอกาสแล้ว ผมหยุดเดินและหันไปหาดรีม
"เอ่อ...ดรีม เราขอโทษนะเรื่องวันนั้นน่ะ เราไม่รู้ว่าดรีมจะโกรธเราขนาดนั้น" ผมกลั้นใจพูดขอโทษเธอไปครับ
"เอ่อเราขอโทษจิงๆนะดรีม แล้วก็เรื่องที่เราทำตัวห่างๆกับดรีมด้วยเรากลัวว่าดรีมจะรำคาญเราอ่ะ เราก็เลยทำตัวห่างกับดรีมไป เราขอโทษจริงๆนะ" ผมพูดขอโทษเธอไม่ยั้ง
"ที่เหลียงทำตัวห่างเราเพราะอย่างนี้เองหรอ" ดรีมเธอก้มหน้าพูดกับผมครับ เธอพูดกับผมโดยไม่หันมามองหน้าผมเลย
"ใช่ เราไม่อยากให้ดรีมรำคาญใจเพราะเราอ่ะ"  
"ทำไมเหลียงถึงทำแบบนี้ละ เราไม่ใช่เพื่อนกันแล้วหรอ? เหลียงรู้มั๊ยว่าเรารู้สึกยังไงเรา เรายังเป็นเพื่อนกันอยู่รึเปล่า?"  ดรีมเธอยังก้มหน้าพูดกับผม แต่น้ำเสียงแต่มันมีเสียงสะอื้นปนมาด้วยและเสียงของเธอเริ่มสั่นเครือครับ  หรือว่าเธอจะ.....
"ดรีม!!"  ผมเอามือทั้งสองข้างจับไหล่เธอให้หันมาทางผม ผมจับเธอหันมาหาผมแล้วแต่เธอยังก้มหน้าอยู่  และมีเสียงสะอื้นออกมาหยุด
"ดรีมมองเราสิ" ผมบอกเธอ พร้อมกับใช้มือเชยหน้าเธอขึ้นมา ผมมองหน้า ใช่อย่างที่ผมคิดจิงๆด้วยครับ ตอนนี้เธอกำลังร้องไห้อยู่น้ำตาของเธอไหลพรากอาบแก้ม  แววตาของเธอมันช่างดูเศร้ามากเหมือนว่าเธอกำลังเจ็บปวดอยู่
"ดรีม" ผมเรียกเธออีกครั้ง พร้อมกับดึงเธอเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของผม
"เหลียง......" ดรีมเธอดูอึ้งไปครับแต่เธอก็กอดผมตอบ ตอนนี้เราสองกอดกันอย่างแนบแน่น ผมรู้สึกเหมือนกับที่ผมกอดพี่พลอยครับ
"เหลียงรู้มั๊ยตลอดเวลาที่เหลียงทำตัวห่างจากเรา เราเจ็บมากรู้มั๊ย ทำไมเหลียงต้องทำแบบนี้ด้วย ฮือ ฮื้อออ"   เธอพูดกับผมแล้วก็ร้องไห้ เธอคงจะเจ็บมากที่ผมทำกับเธอแบบนั้น
"ดรีมเราขอโทษ ต่อไปนี้เราเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมนะ ไม่ว่าจะยังไงเราจะเป็นเพื่อนรักกันนะ" ผมพูดกับเธออย่างหนักแน่น
"เหลียงสัญญานะ เหลียงสัญญากับดรีมสิ ฮือ ฮือออ "  เธอพูดกับผมทั้งๆที่ยังร้องไห้อยู่
"เราสัญญาดรีม" ผมสัญญาดกับดรีมทันที เราสองคนกอดกันอยู่อย่างงั้นจนดรีมเธอเชื่อผม  ผมอดคิดไม่ได้ว่าถ้าเกิดพี่พลอย ยัยแพ็ท น้องพิม น้องหลินมาเห็นเข้าผมตายแน่ๆ
ผมก็มาส่งดรีมที่บ้านครับ
"เหลียงขับดีๆนะ ทางมันมืด เราเป็นห่วง" ดรีมเธอช่างพูดเหมือนพี่พลอยเลยครับ ไม่ใช่แค่น้ำเสียงที่เธอพูดกับผมเท่านั้น แต่แววตาของเธอมันก็แสดงถึงความเป็นห่วงผมอย่างชัดเจน
"ไม่ต้องห่วงหรอกดรีม ดรีมเรากลับมาเป็นเหมือนเดิมกันนะ " ผมย้ำกับเธออีกครั้ง
"จ้ะ ก็เหลียงสัญญากับเราแล้วนิ"  ดรีมพูดกับผมด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนน่ารักเหมือนเดิมแล้วครับ
"งั้นเราไปนะ ไว้วันไหนว่างๆจะชวนไปเที่ยวกันนะ"  ผมลาดรีมเสร็จ ก็ขับกลับมาที่ร้านครับ เพื่อนๆของผมแม้ง คอโคตรแข็งเลยครับ หมดกันไปหลายขวดแล้วยังยืนเต้นกันอยู่ได้
"อ้าวไอ้เหลียง มึงมานี่ซะดีๆ เร็ว"  ไอ้กายมันแหกปากเรียกผมครับ
"นี่ไอ้เหลียงแดกซะ เพื่อมิตรภาพ" ไอ้ปอ มันยื่นแก้วใส่เหล้าให้ผมครับ มันจะให้ผมแดกครับ
"เห้ย!! กูแดกไม่เป็น"  ก็ผมกินไม่เป็นจริงๆครับ
"มึงต้องแดก ไม่งั้นไม่ใช่เพื่อนแท้" ไอ้ปอมันยกเพื่อนมาข่มผมครับ
"ใช่ไอ้เเหลียง มึงต้องแดก" ไอ้ต้นพูดขึ้นอีกคนครับ นี่ผมต้องแดกจริงๆหรือเนี่ย มันผิดศีลนะ และแล้วเสียงของใครคนนึงก็ดังขึ้นครับ
"นายป๊อดหรอ นายเหลียง"  เสียงนี้คือเสียงที่ผมไม่อยากจะได้ยินเลยครับ ยัยอิงเธอหยามผมครับ ลูกผู้ชายฆ่าได้หยามไม่ได้
"นี่เธออย่ามาดูถูกฉันนะ ก็ได้ฉันจะแดกให้ดู" ผมน่ะปากกล้าขาสั่นครับ ก็ผมไม่เคยแดกนิครับแล้วผมจะรอดมั๊ยเนี่ย ใครก็ได้ช่วยผมด้วยยยยยยยยย



ช่วยกันกดแนะนำเวปข้างล่างด้วยนะครับ ขอบคุณครับ
ถ้าชอบก็ให้คะแนนกันด้วยนะครับ วันหลังจะหามาให้อีก
ปล.เพื่อนๆคนไหนมี    รักยม โดย Assasin008 จอมแพทย์นิรนามภาค 2 โดย กระปี่หัก นักศึกษาฝึกงานถ่ายภาพ โดย ลองแต่งสักนิด  ดงสลัม
ตอนใหม่ๆช่วยลงให้หน่อยนะครับ ขอบคุณล่วงหน้า

[therasak]

ไม่ได้อ่านนานแล้ว ได้อ่านอีกครั้งไม่ผิดหวังเลย สนุกเหมือนเดิม ขอบคุณครับ

[johnywalker]

เรื่องชักจะซับซ้อนขึ้นมาทุกทีแล้วนะครับ ตามอ่านต่อ

[ch021]

หาไม่เจอนานละ

[badboy2522]

ขอบคุณครับ. อลเวงน่าดู จะสรุปยังไงนิ

[dan49]

ไม่กินเหล้าก็ดีอยู่แล้ว ยิ่งขับรถมาเองยิ่งไปกันใหญ่ คงกลับถึงบ้านนะ นายเหลียง

[myfino262903]

เมาไม่ขับนะท่านพระยา แต่อ่ะนะคงห้ามไม่ทันแหละ แต่อย่าลืมคนที่บ้านจะเป็นห่วงเด้อ

[rapin1995]

เป็นวัฒนธรรม​ไปแล้ว
สอบเสร็จต้องฉลอง