หนุ่มหน้าตายกับสาวเจ้าเสน่ห์ 2

[Iamhero]

หนุ่มหน้าตายกับสาวเจ้าเสน่ห์

เอกก็ฝัง จูบลงบนต้นคอ ขาวสวยซุกไซ้หาความหอมหวาน จากร่างกายของน้ำผึ้ง มือเล็กๆของผึ้งยังคงทุบ ไหล่ ผลักไสอย่าง ต่อเนื่อง แต่ก็เริ่มอ่อนแรงลง และ เมื่อเอก ลากลิ้นไล้เลียใบหู ผึ้งก็ถึงกับครางออกมาอย่างลืมตัว "อู้ววววววว อ้าววว เอก ค่ะ อย่า ผึ้ง อู๋ยยยยยยยยยย" น้ำผึ้งครางอย่างสุดเสียว หน้าหงายแหงน เริด มือ น้อยจากที่ผลักไสก็กลายเป็นเกร็งจิกไหล่ แน่น เอก ดูเหมือนจะรู้จุดอ่อนของผึ้งแล้ว จึงไล้เลียใบหูอย่างรัญจวนใจ ผึ้งถึงแก่ตัวอ่อน เอก จูบไซร้ลำคอ ขาวผ่อง มือหนากอบกุม นมนุ่มๆที่ทำเค้าใจกระเจิงมาแล้วครั้งแล้วครั้งเล่า มันนุ่มอย่างที่จินตนาการเค้าคาดไม่ถึง เอก โอบอุ้มมันอย่างเบามือ ทั้งสองเต้า แล้วบีบเบาๆราวกับกลัวมันจะแตก ก่อนจะ ถอดเสื้อกล้ามของผึ้งออก อย่างเร็ว ผิวเนื้อขาวผ่อง เนื้อนมกลมเต่ง ถูกห่อหุ้มอยู่ใน เสื้อชั้นใน สีชมพูอ่อน ยิ่งทำให้เค้าใจกระเจิง ผึ้ง มองหน้าเอก อีกครั้ง เอกหน้าแดงก่ำ ด้วยความใคร่ ที่พร้อมจะระเบิดอีกครั้ง น้ำผึ้งเองก็ใจกระเจิงตั้งแต่โดนเล้าโลมแต่ยังรู้สึกอายจึงเอามือน้อยๆ บังหน้าอกอวบอิ่มนั้น แต่เอกกลับ ดึงมือออก กดไว้ข้างลำตัว แล้วก้มลง ดูด เนินอกนั้นอย่างหลงใหล จนเป็นรอยจ้ำแดงไปหมด ผึ้งหลับตาลงอย่างยอมจำนนความต้องการของตัวเอง ปล่อยให้เอกทำตามต้องการ เอก ปลดตะขอเสื้อชั้นในอย่างงุ่มง่าม ด้วยความไม่เคย พอถอดได้เค้าก็แทบกระฉูด นม น้ำผึ้ง ขาวกลมสวย หัวนมสีน้ำตาลอ่อน ที่ตอนนี้เริ่มแข็ง ยั่วยวนใจให้เค้า มองอย่างตะลึง "เอก อย่ามองค่ะ ผึ้งอาย"ผึ้งพยายามปิดบังนมสวยๆของตัวเองไว้ แต่เอกไม่ยอมให้ทำ เอกรวบมือผึ้งไว้แน่น
"งั้นเอกไม่มองแล้วน่ะครับ" เอกยิ้มให้น้ำผึ้งอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนจะ ก้มลงไปดูดดื่มปลายถัน มือ บีบคลึงนมสวยอย่าง เบามือ ทะนุถนอม น้ำผึ้งซูดปาก ครางอย่างเสียวสยิว ผู้ชายนิ่งๆ นี่ บทจะเจ้าเล่ห์ขึ้นมานี่ น่ากลัวจริงๆ
"เอกกกกกก อือออออออ ผึ้งเสียว" น้ำผึ้งครางระส่ำ ไหนบอกไม่เคยนอนกับผู้หญิงไงล่ะ ไหงเก่งอย่างงี้ล่ะเนี่ยะ
น้ำผึ้งคิดอยู่ในใจ เอกเล่นเลีย ดูดหัวนมอย่าง เมามันส์ ปากดูดหัวนมข้างนึง มืออีกข้างก็บดบี้ หัวนมอีกข้างนึง ปลายลิ้นเลียไล้ รัวเล่นที่หัวนมชูชันอย่างสนุกปาก ผึ้งเองก็เสียวสยิวไปทั้งตัว จนเอก ดึงตัวผึ้งขึ้น ให้ลุกยืน ดึงกางเกง กับกางเกงในของผึ้งออกอย่างรวดเร็ว มือไม้สั่นไปหมด "น้ำผึ้ง สวยจังครับ" เอกตะลึงจนแทบลืมหายใจ น้ำผึ้ง ยืนร่างขาวโพลน ผิวเนียนละเอียด ดั่งงาช้าง หน้าหวาน ที่ตอนนี้แดงกล่ำ ลำคอระหง หน้าอกใหญ่กลมสวย หัวนมชูชัน ที่กระเพื่อมขึ้นลงตามแรงหายใจแห่งความตื่นเต้นเอวคอด แล้วจึงผายรับกับสะโพก ผายอวบอิ่ม ขาอวบแน่น แล้วนั่น เนินเนื้ออวบอูมตรงหว่างขา ที่มีขนขึ้นรำไร เอก ตื่นเต้นจนใจแทนจะหลุดออกมานอกเบ้า 24 ปีเต็ม เกือบ25 ที่เค้าไม่เคยได้เห็น ร่างของผู้หญิงที่สมบูรณ์ ของจริงอย่างงี้มาก่อน จะดูก็แต่รูปภาพ ในจอคอมพิวเตอร์ แต่ที่ยืนต่อหน้าเค้าตอนนี้คือ หญิงสาวที่เรือนร่างสมบูรณ์ อวบอัดทุกสัดส่วน แถม กำลังยิ้มให้เค้าอย่างเขินอาย พยายามจะเอามือขึ้นมาบัง นมสวยๆกับเนินเนื้อความเป็นสาว แต่ก็ไม่มิด เอก ตรงเข้ารวบร่างอวบอิ่ม ตรงหน้าฟอนฟัดอย่าง ห้ามใจไม่อยู่อีกครั้งหนึ่ง คราวนี้น้ำผึ้งตอบสนองเค้า น้อยๆอย่างเอียงอาย มือเล็ก โอบรอบคอชายหนุ่มตรงหน้า เงยหน้าสวยตอบรับจูบอย่าง ร้อนแรงไม่แพ้กันมือนุ่มนิ่ม เลื้อยเข้าไปสัมผัสผิวกายร้อนระอุ พลาง ปลดกระดุม เสื้อเชิ้ตของเอกออก ทั้งห้องตอนนี้มีแต่เสียงหายใจ ของคนสองคน เอก เฝ้าจูบ เล้าโลม บีบคลึงนมไม่หยุดมือ ดูดจน คอ น้ำผึ้งเต็มไปด้วยรอยจ้ำแดงๆ ทั่วอกอิ่มขาวนั้น ก็เต็มไปด้วยรอยจูบ ก่อนจะเลื่อนตัวลงนั่งคุกเข่าหน้าน้ำผึ้ง จนหน้าหล่อนั่นอยู่ตรงกับเนินหี ที่น้ำผึ้งพยายามปกปิด แต่ก็ไม่สามารถบดบังความโหนกนูนได้ เอกดึงมือน้ำผึ้งออก ก่อนจะ ใช้มือตัวเอง แยกแย้มกลีบความสาวออก หีน้ำผึ้ง สีแดงฉ่ำ และเยิ้ม น้ำผึ้ง ไปด้วยน้ำเงี่ยนเต็มรูหี เอก ส่งปลายลิ้นไล้เลียไปที่ปลายติ่งแตด ที่ตอนนี้แข็งชันสู้ลิ้น กลีบแคมใหญ่อวบอิ่ม เอกไล้เลียไปทีล่ะข้างของกลีบแคม ร่องรูหีฉ่ำแฉะตวัดลิ้น เลียเร็วไปที่ปลายแตด ก่อนจะบดเลียลิ้น อย่างหนักหน่วง น้ำผึ้ง ได้แต่ขยุ้มผมเอกแน่น แหงนหน้า ซูดปาก ครางลั่น"เอกกกกกกกก อ๋างงงงงงงงงงง ผึ้งเสียว เอกอู้ยยยยยยย อย่าเลียค่ะอู้ยไม่ไหวแล้วค่ะ" ผึ้งครางลั่น เสียว หีเสียวแตดไปหมดแต่ไม่กล้าพูด เอกเลียลากลิ้นยาวๆทั่วแคมหี น้ำผึ้งร่างเกร็งกระตุก จิกผมเอกแน่น แต่เอกก็ยังไม่หยุด เค้าเคยแต่อ่านไม่คิดเลยว่าทำจริงแล้วมันจะเร้าอารมณ์เค้าได้ถึงเพียงนี้ เนินหีน้ำผึ้งหวานหอมเร้าใจ ยิ่งเสียงครางระส่ำ มือที่เกร็งจิกหลังไหล่เปลือยเปล่าของเค้า กริยาของน้ำผึ้งที่แอ่นเนินโหนกให้เค้าเลียอย่างลืมตัว มันทำให้เค้าไม่อยากหยุด เค้าเลียๆๆๆ อยากให้ผึ้งเสียว น้ำผึ้งนั่นเสียว จนเห็นสวรรค์รำไร "เอก อ๋างงงงง พอๆๆๆ โอ้ย ๆๆ ไม่ไหวแล้วอย่าค่ะอู้ย อย่า อย่าหยุดค่ะโอ้ยยยย เสียวโอ้ยไม่ไหวแล้วค่าอืออออออ อู้ยยยยยยยยยย"ปากบอกให้หยุด แต่ มือกับกดหัวเอกแน่น ริ้วความเสียว แล่น จากปลายเท้า ขึ้น มาทั่วทั้งตัวจนไปรวมอยู่ตรงร่องหี แล้วระเบิดความสุขน้ำรักหยกหยาดเยิ้มเต็มไปหมด น้ำผึ้งแทบจะสำลักความสุข ร่างกายอ่อนระทวยไปหมด เข่าอ่อน ยืนแทบไม่อยู่ จนเอกต้องลุกขึ้นมาประคอง ร่างนุ่มนิ่มนั้นไว้ แล้วร่างร่างที่อ่อนแรงจากความเสียว นั้นขึ้นมาอยู่ในวงแขน "ผึ้งไปที่เตียงดีกว่านะครับ" เอกกระซิบข้างหู พลาง อุ้ม ร่างน้ำผึ้งขึ้นไปที่เตียงนุ่ม วางร่างน้ำผึ้งลงอย่างเบามือก่อนจะ จัดการปลดเปลื้องเสื้อผ้าตัวเอง เค้าเคยคิดว่าเค้าจะไม่มีอะไรกับผู้หญิงคนไหนแน่ๆ เค้าจะต้อง รอให้มั่นใจ ก่อนว่าเธอจะเป็นคนที่เค้าจะแต่งงานด้วย
แต่ ณ เวลานี้ ร่างสาวงามเปล่าเปลือยเร้าอารมณ์เค้าอยู่เบื้องหน้า หน้าสวยนั้นแย้มยิ้มให้เค้าอย่างกึ่งเอียงอายแต่ก็มีแววเชิญชวนอยู่ในที ยิ้มนั้นทำให้ใจเค้าหลุดลอยไปทันที เหลือเพียงความต้องการทางร่างกายที่ต้องการปลดปล่อยเท่านั้น เค้าถอดกางเกง ออกพร้อมกางเกงใน ท่อนควยของเค้าผงาดแข็ง เต็มที่ เค้านอนลงกอดก่ายร่างนั้นทันที
"เอก ค่ะ เอก อืออออออ ดีจังผึ้งทำให้เอกมั้งน่ะค่ะ" ผึ้งครวญครางอย่างกระสันอยู่ข้างหูเค้าเสียงนุ่มหวานนั้น เนื้อตัวอุ่นๆ นุ่มนิ่มแน่นไปทั้งตัว ยิ่งกว่านั้นเค้าแทบจะละลายไปในทันที เมื่อน้ำผึ้งเริ่มจู่โจมส่วนกลางลำตัวของเค้า น้ำผึ้งไล้เลียหัวนม เรื่อยไปจนถึงสะดือ เนินหน้าท้องแกร่งของเค้า จนถึงปลายควยที่แข็งเต็มที่ น้ำผึ้งกลับไปสนใจมัน กลับไป ไล้เลียซอกขาอย่างช้าๆ เกร็งลิ้นเลียไล้ บริเวณซอกขา ใกล้พวงไข่ แล้วจึงฉกลิ้นไล้เลียพวงไข่ของเค้า เบาๆ ก่อนจะขบงับในจังหวะที่หนักขึ้น เลียไล้ เม้มดูดอยู่อย่างนั้น เอก แทบจะกระฉูดอยู่หลายครั้ง น้ำผึ้งรู้ดีว่าเลียไข่เนี่ยะ เสียวกว่าดูดควยอย่างเดียวซะอีก ผึ้งเลยจงใจแกล้งให้หนัก สมกับที่ด่าเธอไว้มาก ผึ้ง ไล้งับพวงกระโปกของเค้าอย่างสนุกปาก แต่เอกน่ะซิกำลังจะแย่ เค้ากลั้นไม่ไหวแล้ว นี้เป็นครั้งแรกจริงๆ ที่เค้าได้รับการสัมผัสอย่างนุ่มนวลหนักหน่วง เร้าร้อนและเร้าอารมณ์อย่างนี้จาก ปลายลิ้นนุ่มๆ ของสาวสวย ที่เค้าเฝ้ามอง พอน้ำผึ้งเลีย กระโปกพร้อมกับดูดอมไข่เข้าไปทั้งสองครางพร้อมกันในลำคอ เสียงครางนั่นสั่นสะเทือนไปทั้งพวงไข่ของเอก มือนุ่มๆ เลื่อนไป ชักท่อนควยแข็งนั้น ช้าๆแต่หนักมือ แค่นั่นล่ะ เอกก็ถึงแก่ทนไม่ไหว น้ำกระฉูดออกมามากมาย
"ผึ้งงงงงงงงงง อู้วววววววววววว ผึ้งครับ เอก โอ้ยๆๆๆเอกไม่ไหว"เอกครางอย่างสุดกลั้น น้ำเงี่ยนไหลทะลักออกมาเต็มไปหมด มัน หยาดหยดลงไปจนเยิ้มพวงกระโปกที่น้ำผึ้งกำลังดูดอมอยู่ น้ำผึ้งอมยิ้มอย่างสมใจ ก่อนจะไล้ลิ้นเลีย รับรสน้ำรักของผู้ชาย "บริสุทธิ์" มันทั้งคาว ทั้งร้อน เร้าอารมณ์เธอเต็มที่ ผึ้งไม่ปล่อยให้เอก พักเหนื่อยแต่คราวนี้ เธอ เริ่ม ปลุกเร้าท่อนควยที่เริ่มจะอ่อนตัวลงไปบ้าง "เด๋วซิค่ะ มันยังไม่ถึงขั้นสุดท้ายนะคะ เอก"สาวเจ้าเสน่ห์ยิ้มๆ ก่อนจะ จุ๊บปาก ชายหนุ่ม เบาๆ ก่อนจะก้มหน้าก้มตา ทำงาน ต่อ น้ำผึ้ง จูบปลุกเร้า ท่อนควย ปลายควยที่ยังมีน้ำรักเกาะเยิ้มอยู่ น้ำผึ้งก็ไล้เลีย ทั่วหัวควย บานใหญ่นั้น ดูดเม้มแค่คอหยัก แล้วดูด เบาๆ ก่อนจะ เม้มปากจนแน่น แล้วรูดลงไปจนสุดความยาวควย 6นิ้วครึ่ง แค่นั้น เอกก็แอ่นตัวเร่า กดหัวน้ำผึ้งแน่น ควยผงาดแข็งอีกทันที มันแข็งสู้ปาก น้ำผึ้ง น้ำผึ้งจึงดูดเลียอย่าง สนุกปากมือก็ไล้เล่นพวงไข่ ปากดูดควยจนสุดโคนแล้วจึงรูดเม้ม ขึ้นรูดปากขึ้นลงๆ จากช้าๆ ลิ้นเลีย รัวปลายหัวควย ตรงรูน้ำเงี่ยนอีกครั้งหนึ่งก่อนจะเม้มดูดรูดปากอย่างช้าๆแล้วจึงเร็วขึ้นๆ ขยุ้มผมสลวยนั้นอย่างลืมตัว ก่อนจะกดหัวให้จังหว่ะ ให้น้ำผึ้งดูด พร้อมกับแอ่นเอว สวนควยเข้าปากน้ำผึ้งอย่างเสียวซ่าน จนเค้าแทบจะกระฉูดอีกรอบ "ผึ้งง น้ำผึ้งอู้ยยยยยยยย เอกเสียว จะไม่ไหวแล้ว โอ๊ะๆๆ"เอกร้องลั่น กำลังจะน้ำแตกอยู่รอมร่อ ตาปรือ พอน้ำผึ้งเห็นว่าเอกกำลังจะถึง ก็หยุดมือหยุดปากทันที แล้วเลื่อนร่างอวบอิ่มขึ้นมา ทาบทับร่างของเอก "อืออย่าเพิ่งซิค่ะ ยังไม่หมดนะคะยัง" ผึ้ง ค่อยนั่งคร่อม ร่างของเอก เอาร่องหีอันฉ่ำเยิ้มถูไถไปตามท่อนควยของเอก จนมันเยิ้มฉ่ำไปทั้งลำ เอกมองหน้าสวยเย้ายวนนั่นอย่างหลงใหล น้ำผึ้งยิ้มให้อย่างอ่อนโยน เอกจับเนื้อหนั่นสะโพกไว้แน่น บีบคลึงก้นงอนๆนั่นอย่าง หมั่นเขี้ยว ก่อนจะฟาดฝ่ามือใส่เบาๆ แล้วขยำขยี้ก้นแน่นนั้นอีก จนน้ำผึ้งสะดุ้ง "นี่แน่ แกล้งเอกอยู่ได้"เอกพูดยิ้มๆ หน้าตาที่ปกติหยิ่ง นิ่งเฉย กลายเห็นยิ้มเจ้าเล่ห์ น้ำผึ้งไม่ตอบอะไรแต่ยิ้มอย่างเป็นต่อกว่า แล้วจึงเอามือดันแผงอกกว้างยกตัวขึ้น จน ปากรูหี จรดกับปลายควยร้อนผ่าว แล้วจึง ค่อยๆกด ร่องหีลงให้รูดควยลงไปช้าๆ "อืออออออ เจ็บจัง เอก ใหญ่จังค่ะ ผึ้งเจ็บ อู้ย เสียวจัง"ผึ้งกดรูหีลงช้าๆ ควยของเอก ใหญ่เต็มรูหีเธอ มันเสียวเจ็บจนแทบไม่ไหว ผึ้งหน้าตาเหยเกแต่ก็ไม่ยอมหยุด ยังคงกดรูหีลงมาเรื่อยๆช้าๆเอกนั้นไม่ต้องพูดถึง ความอ่อนนุ่มอบอุ่น คับฟิต ของรูหีน้ำผึ้งทำเอา เอก เกร็งแอ่นตัวและลืมตัว จับเอวอ่อนของน้ำผึ้งไว้แน่ แล้วจึง กระแทกควยสวนเข้าไปทันที น้ำผึ้ง ทั้งเสียวทั้งตกใจ ควยเอกคับเต็มรูหีเธอ "อ๋ายยยยยยยยยยยยยเอก น้ำผึ้ง โอ้ยเจ็บนะคะ"ผึ้งครางโอดโอยแต่ เอกห้ามใจไม่ไหวแล้ว เค้าจับตัวน้ำผึ้ง ไว้แนบอก พลิกร่างบาง นั้นไว้ใต้ร่างแล้ว แรงขับดันตามธรรมชาติก็สั่งให้เค้า ขยับท่อนควย เข้าออกช้าๆ รูหี ผึ้ง รัดควยเค้าแน่น ควยเค้าสัมผัสได้ถึงความอุ่นร้อน แนบแน่น ตลอดลำควย อย่างที่มือเค้าเทียบไม่ได้แม้แต่น้อย มันทำให้เค้าเร่ง กระแทกควยเร็วขึ้นๆๆ "ผึ้งจ๋า ดีจัง อู้ย เอกเสียวไม่ไหว อู้ยยยยยยยยยย"เอก ตาเริ่มปรือ ร่างเกร็งกระตุก แต่ช้ากว่าน้ำผึ้ง ที่รีบดันร่าง เอกให้ กลายเป็นท่านั่งแล้ว ผึ้ง นั่งคร่อมควยโดย พลางอมยิ้ม "เด๋วซิค่ะ กลั้นไว้ก่อนนะคะ รอผึ้งก่อน"ผึ้งกระซิบเสียงกระเส่า พลาง ขย่มหีใส่ควยเร็วขึ้นๆ ผึ้งเองก็แทบไม่ไหว แล้วควยเอก พอเหมาะกับรูหีเธอ มันเสียดสีไปทั่วรูหีอ่อนบาง ผึ้งเอาขา เกี่ยวกระหวัดรัดเอวเอกไว้ มือ น้อยเกร็งจิกหลังไหล่แน่น แล้วขย่ม ท่อนควยอย่างเสียวซ่าน เอกนั่น ยิ่งแล้วใหญ่ เสียวไปจนถึงทุกรูขุมขน มือเรียวแกร่ง รัดร่างนุ่มนิ่มไว้แน่น หลับตา เคลิ้ม แหงนหน้าอย่าสุดทน เตรียมจะฉีดน้ำเงี่ยนใส่ได้ทุกขณะ แต่ ต้องกลั้นไว้ จนเค้าเห็นว่าน้ำผึ้งเองแทบจะไม่ไหวนั้นแหล่ะ "น้ำผึ้ง เอกเสียว ครับ เอกไม่ไหวแล้ว" เอก พร่ำพูดบอกก่อนจะ ดันร่างบางนั้นให้นอนอยู่ใต้ร่างเค้าอีกครั้งโดยขาเรียวนั้นยังคงโอบรัดเกี่ยวเอวเค้าไว้แน่น ร่องหี แอ่น รับท่อนควยที่คราวนี้ ซอยกระแทกอย่างถี่ยิบ จนผึ้ง ทนไม่ไหว เล็บ จิกหลังเอก กรีดเป็นทาง"อ๋างงงงงงงงงงงง อู้ยยยยยยยยยยยยย เอกๆๆๆ เอกกกกกกกก ค่า ผึ้งอู้ยยยยยยยยยยย เสียวค่ะไม่ไหวแล้ววววว อ๋างงงงงงง อู้ย อืมมมมมมมมมมมมม" น้ำผึ้ง ครางลั่น รูหีตอดกระตุกรุนแรง ร่างเกร็งกอดเอกแน่น เอกเองก้ไม่ไหว กลั้นมาแทบแย่แล้ว "น้ำผึ้ง ผึ้งจ๋า เอกกกกกก ก็ไม่ไหวแล้ว เอก แตกกกกกกก แล้วววว อูยยยยยยยยยยยยยย ดีจัง อู้ยยยยยยยย" เอก ครางอย่างสุดเสียว ความเสียวแล่นพล่านทั่วตัวเค้า มันชายิบไปทั้งตัวก่อนจะ ค่อยๆ ผ่อนลง เหลือแต่ความ เสียวสบายตัว น้ำรักอุ่นๆ แตกเนืองนองฉีดพุ่งเข้าไปในรูหี ที่ยังไม่หยุดกระตุกของ น้ำผึ้ง ระลอกแล้วระลอกเล่า ก่อนที่ทั้งคู่ จะ กอดก่ายกันด้วยความเหนื่อยอ่อน จนท่อนควยเอกอ่อนตัวหลุดออกมาจากรูหี น้ำผึ้ง ตัวน้ำผึ้งนั้นเสียว สบายตัวจนหลับไปในอ้อมแขนของเอก แล้วเค้าก็ยังคงกอดก่าย ลูบคลำร่างน้ำผึ้งอยู่อย่างนั้นอย่างแสนรัก แสนหลงใหล แต่ต่อเมื่อ พายุความใคร่ พัดผ่านไป ความรู้สึกผิดก็เข้ามาแทนที่ นี่เค้าทำอะไรลงไป เค้าปลุกปล้ำผู้หญิงคนนึง ปล่อยตัณหา ปล่อยให้อารมณ์ดิบเข้าครอบงำ เค้าควรจะทำอย่างไ รแต่เวลานี้ เมื่อเอกมองใบหน้ายามหลับ สนิทของน้ำผึ้งแล้ว ความคิดอื่นก็มลายหายไปเหลือแต่ความ อ่อนโยน อยากทะนุถนอม หน้าหวานๆ เสียงใสๆของหญิงสาวตรงหน้าไว้อยู่กับเค้านานแสนนาน พรุ่งนี้จะเป็นยังไงก็ช่าง แต่ในเวลานี้ขอเค้าอยู่กับเธออีกหน่อย อย่างน้อยก็คืนนี้ เอกจึง ค่อยๆ เอนกายลงนอนกอดร่างบอบบางนั้นไว้อย่างหวงแหนแล้วหลับไปด้วยคนเช้านี้อากาศหนาวกว่าที่เคย น้ำผึ้ง ขยับร่างเปลือยเปล่า อยู่ใต้ผ้าห่มเนื้อนุ่ม หามุม อุ่นๆ นอนเพลินจนไม่รู้เวลา กว่าเธอจะตื่น ก็เกือบ 10 โมงเช้า ผึ้งลุกขึ้นบิดขี้เกียจอย่างเมื่อยๆ เมื่อคืน เอ่อ ไม่น่าเชื่อแฮะ ผู้ชายนิ่งๆคนนั้น จะร้อนแรงจนผึ้งคาดไม่ถึง แล้วแถม ยังหายตัวไปอีก หึหึ ผู้ชาย น้ำผึ้งคิดอย่างปลงๆ ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำ อาบน้ำ เฮ้อออออ แล้วพรุ่งนี่จะมองหน้ากันยังไงล่ะเนี่ยะ เอาเถอะลองหายตัวไปอย่างนี่น่ะคงไม่ได้เจอกันอีกแล้วมั้ง ถึงน้ำผึ้งจะดูเป็นสาวสมัยใหม่ แต่ไม่ใช่ว่าเธอจะทำใจกับเหตุการณ์นี่ได้ ผู้ชาย น่ะถ้าผึ้งไม่รักไม่ชอบ ไม่ได้คบหากันจนรู้สึกดีด้วยแล้วน่ะ อย่าหวังจะได้ตัวเธอง่ายๆ แต่นี่ๆ อีตาเอกนี่เพิ่งจะรู้จักกันแท้ๆ ก็มาโดนทำอย่างนี่เข้าแล้ว ผึ้งยิ่งคิดก็ยิ่งเศร้า จนน้ำตาไหล ก่อนจะปาดน้ำตาเรียก กำลังใจคืนมาได้ แล้วจึงเดินออกจากห้องน้ำ "น้ำผึ้ง ตื่นแล้วหรอ ผมออกไปซื้อ น้ำเต้าหู้ ก่ะปาต๊ะโก๋มาให้ ทานไม๊ครับ"เอก ยิ้มให้อย่างอบอุ่น ก่อนจะหาแก้วมาเทน้ำเต้าหู้ ให้น้ำผึ้ง ทำเอาน้ำผึ้ง งง แต่อีกใจนึงก็อดดีใจไม่ได้ นึกว่าเค้าจะหายไปจากชีวิตซ่ะแล้ว แต่ความน้อยใจยังมีอยู่มากกว่า จึง ทำหน้านิ่งๆ ดีใจมากไม่ได้ เด๋วมันได้ใจ
"ขอบคุณค่ะ เอก เด๋วทานเสร็จแล้วเอกกลับได้เลยน่ะค่ะ น้ำผึ้ง เก็บให้เอง" พูดจบแล้วผึ้งก้เดินหนีไปนั่ง ริมระเบียงหลังห้อง ทิ้งเอกยืน คว้างอยู๋กลางห้อง อย่างมึนงง น้ำผึ้งที่เคยสดใสร่าเริงคนนั้น หายไปไหน เค้าคิดว่าผึ้งจะดีใจซ่ะอีกที่เค้า ปฏิบัติต่อเธอดีๆ ไม่ดุเธออย่างเคย แต่น้ำผึ้งกลับเฉยชา ไม่น่ะ ทำไมหลัก ตรรกศาสตร์ของเค้าใช่ไม่ได้ผล "ผึ้ง เอก จะรอผึ้งที่หอสมุดเหมือนเดิมน่ะ ใกล้สอบแล้ว ผึ้งต้องไปอ่านหนังสือน่ะครับ" เอกเดินไปหาน้ำผึ้งที่นั่งรับลมอยู่ ด้วย ความไม่รู้จะพูดอ่ะไร เอกจิงได้แต่เตือนเรื่องที่เอกถนัดที่สุด แต่ไม่ใช่เรื่องที่น้ำผึ้งอยากได้ยิน "ไม่เป็นไรแล้วเอก ผึ้งไปเองได้ เอกไม่ต้องรอ ผึ้งหรอก" ผึ้งตอบเรียบๆไม่มองหน้าเอก เอาแต่ทอดสายตาไปยังสวนสาธารณะ ที่ปลุกต้นไม้ จนครึ้ม เลยไปเป็นดอยสุเทพ ตั้งตระหง่าน หลังหอพักของเธอ ผมยาวสวยที่ยังชื้นจากการสระ ส่งกิ่นหมอแตะจมูกเอก หน้าหวานใสที่ไร้การแต่งแต้ม แต่ดวงตากลับมีแววเศร้าหมอง "ผึ้งเป็นอ่ะไรไปครับ ถ้าเรื่องเมื่อคืนเอกขอโทษ แล้วก็ ขอรับผิดเอง" เอกงุนงง ไปหมด เค้าทำผิดไปใช่แต่เค้าก็แสดงความรับผิดชอบ แล้วนี่ทำไม น้ำผึ้งทำตัวเฉยชากับเค้าแบบนี้ คราวนี้น้ำผึ้งหันมามองเค้าเต็มตา ตาสวยนั่น ปิดความเศร้าไว้ไม่มิด "ขอบคุณเอกมากน่ะค่ะ ที่แสดงความรับผิดชอบ เอกเป็นคนดีจิงๆ น่ะแหล่ะ ชายใจหมา หลายๆคน น่าจะเอาเอกเป็นแบบอย่างน่ะค่ะเนี่ย" ผึ้ง ยิ้มน้อยๆ ทำให้เอกใจชื้นขึ้น แต่ก็ชื้นได้ไม่นาน "แต่ไม่ต้องหรอกค่ะ ความรับผิดชอบที่ ไม่มีใจให้ ไม่ต่างอ่ะไรกับ เครื่องจักร ผึ้งไม่ต้องการ เอกถามใจตัวเองดีนะค่ะ ว่า นอนกับผึ้งทำไม ถ้าไม่รัก แล้วจะมาอยู่กับผึ้งแค่ตัว ไม่เป็นไร หรอกค่ะ ผึ้งดูแลตัวเองได้ เอกกลับไปเถอะค่ะ ผึ้งอยากพักผ่อน" ผึ้งเอ่ยปากไล่ยิ้มๆ ก่อนจะ ทำเป็นไม่สนใจเอกอีก "ได้ ถ้างั้น ผมกลับก่อน แต่ ผมก็จะรอ น้ำผึ้งที่หอสมุดอยู่ดี" เอก ตกตะลึงกับคำตอบของน้ำผึ้งอยู่นาน ก่อนจะ เดินหันหลังกลับไป แต่กลับชะงักเท้าที่ประตู หลังห้อง ก่อนจะหันมาถาม น้ำผึ้งด้วยเสียงจริงจังไม่เพ้กัน "แล้วผึ้ง ล่ะครับ ถามใจตัวเองรึยัง ว่าทำไมถึง ยอมเอก รึผึ้งยอมกับทุกคน" ด้วยความงง สับสน และไม่เข้าใจ ทำให้เอก ด่วนตัดสินคนจากภายนอก ผึ้งคงไม่ต้องการเค้า เค้าก็แค่ ผู้ชาย น่าเบื่อ คนนึง แล้วจึงผลุนผลันออกจากห้องไป โดยไม่ได้ดูว่า น้ำผึ้งหันมามองเค้าด้วย สายตาปวดร้าวแค่ไหน คราวนี้น้ำผึ้ง ร้องไห้ สะอื้น ฮักอยู่คนเดียว เอกก็คงไม่ต้องการผึ้งเหมือนกัน คงคิดว่าผึ้งเป็นผู้หญิง ไม่ดี อย่างที่เอกเข้าใจมาตลอด มันเจ็บซ่ะยิ่งกว่า สิ่งใด ผึ้งร้องไห้อยู่อีกนานแสนนาน ก่อนจะ ตัดใจ เรียกความเข้มแข็งของตัวเองคืนมา เรื่องเมื่อคืน ผึ้งจะคิดว่าฝันไปแล้วกัน "เอก เฮ้ย เด๋วนี้เป็นอ่ะไรว่ะ หงุดหงิด จน รุ่นน้องไม่กล้าเข้าใกล้แกแล้วน่ะเว้ย" พจ เพื่อนร่วม ชั้นเรียนของเค้าถามเค้าในวันนึง หลังจากที่รุ่นน้องๆ มาบ่นให้ฟังหลายคนว่า พี่เอก หงุดหงิด จน เข้าใกล้ไม่ได้ เข้าไปถามอ่ะไรนิดหน่อย ก็โดนเทศนา ซ่ะ รีบถอยทัพกลับมาแทบไม่ทัน
"ก็ไม่เป็นไร เป็นเหมือนปกตินั่นแหล่ะ" เอก ตอบโดยไม่เงยหน้าจากตำรากองโตนั้น มีแค่เอกเท่านั่นที่รู้ว่า มันไม่ปกติ เค้าหงุดหงิด อ่านหนังสือก็แทบไม่รู้เรื่อง หลังจากวันนั้นมา 2 อาทิตย์เต็มๆ ที่เค้าไม่ได้เห็นหน้าน้ำผึ้ง ไม่ได้ยินเสียงหัวเราะที่สดใส นั่น เค้ามารอน้ำผึ้งทุกวันตามคำที่บอกไว้ แต่ไม่เคยเห็นแม้แต่ เงาของเธอ
บางครั้ง เค้านอนฝันถึง คืนนั้นที่ได้สัมผัสเป็นเนื้อเดียวกับน้ำผึ้ง ในฝันเค้ามีความสุขมาก จนไม่อยากจะตื่น ภายใต้หน้าตาอันนิ่งเฉย เอก กลับรู้สึก ไม่เป็นตัวของตัวเอง เรื่องแค่นี่มีหรอเพื่อนสนิทอย่าง พจ จะไม่รู้ เค้ารู้ตั้งนานแล้วว่าเอกน่ะแอบชอบน้ำผึ้ง แต่มันปากแข็ง ไม่รู้ได้ไง พอถึงเวลานัดกับน้ำผึ้งน่ะมันแทบจะเหาะมาหอสมุด กลับไปก้อารมณ์ดี ยิ้มบ่อย พอตอนนี้ไม่เจอผึ้งเข้าหน่อยล่ะหน้าเป็น ตูดเชียว พอคิดได้ พจ เลย จะหาทางพิสูจน์บางอย่าง
"เออ แกเห็น แฟนน้ำผึ้งรึยัง เค้าว่าขึ้นมาหาน้ำผึ้ง จากกรุงเทพน่ะ ตอนนี้เดิน ควงกันรอบ มหาลัยเลยน่ะ วันนี้เห็นว่าจะพากันดอยสุเทพด้วยกัน หวานกันน่าดู"พจ แกล้งหย่อนระเบิด แวบนึง เค้าเห็นเอก เกร็งมือแน่น ปากเม้ม สนิทก่อนจะทำเป็นไม่สนใจ แต่แค่นั่นก็กระจ่างแก่ใจ มันชอบ น้ำผึ้งแน่ๆ เอาล่ะว้อย คุณชายหน้าตาย มีความรัก
"ผึ้งโอ้ยยยยยยยยยย น้ำผึ้ง แกเดินช้าๆหน่อยยยยยยย พีคเดินไม่ไหว แล้วน่ะ" เสียง พีค โอดครวญ ดังมาข้างหลังน้ำผึ้ง "โห่ย อ่ะไร อย่ามาทำสำออย ชั้นรู้น่ะ แหมจิงๆน่ะวิ่งรอบเขาสามรอบแกยังไม่เหนื่อยเลย"ผึ้ง กระเซ้าเพื่อน อย่าง สนุกสนาน ก่อนจะพากันเดินไปไหว้พระ พีค ลอบมองหน้าน้ำผึ้ง หน้าสวยนั่น แม้จะมีรอยยิ้มกระจ่าง แต่ ตาบวมเป่ง อาทิตย์ที่แล้ว น้ำผึ้งโทรลงไป หาเค้าโดยไม่พูดไม่จาได้แต่ร้องไห้อย่างเดียว
พีคเป็นห่วงจนทนไม่ไหว จนต้องขึ้นมาหาที่เชียงใหม่ นึกว่าเพื่อนสาวตัวเองเป็นอ่ะไร ที่แท้ก็ โดนผู้ชายที่ชอบ เข้าใจผิดนี่เอง บอกให้ไปหาเค้าก็ไม่ไป มัวแต่คิดว่าเค้าไม่รักๆ เฮ้ออออ เพื่อนกุ บทจะเป็นนางเอกหนังไทย ก็เสือกเป็นนางเอกหนังน้ำเน่าไปด้ายยยยยยยย "พีค เด๋วเราต้องเข้าหอสมุดก่อนน่ะ ไปเอาหนังสือมาอ่านที่ห้อง น่ะ" ตอนนี้เลยกำหนด โทษห้ามเข้าหอสมุดของผึ้งไปแล้ว ผึ้งจึงไปใช้หอสมุดได้ตามปรกติ แต่ผึ้งไม่ยอมอยู่ที่หอสมุดนานเลย ได้แต่เอาหนังสือมาอ่านที่ห้อง โดยมีพีคนี่แหล่ะที่คอยปลอบใจ ...........................................................
"พีค รอตรงนี้ล่ะกัน เด๋วผึ้งมา" ผึ้งบอกให้พีค รอที่โต๊ะ ส่วนตัวเองวิ่งไปที่ชั้นหนังสือ มองหาหนังสือเล่มที่ต้องการ ที่เคยเอามาซ่อนไว้ แต่หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ "ไปไหนว้า เอามาซ่อนตรงนี้แล้วนี่น้า"ผึ้งหาไปบ่นไป ก่อนจะดีใจสุดขีดเมือ่ เห็นหนังสือ ที่อยากได้อยู่ตรงชั้นหนังสือที่สูงเลยหัวเธอไป ผึ้งเอื้อมสุดแขนแล้วแต่ก็ไม่ถึง กระโดด ๆ ตั้งหลายที ก็ยังไม่ถึง พลันก็มีมือคู่หนี่งมาหยิบหนังสือเล่มนั้นลงมาให้ "เล่มนี้ ใช่ไม๊" เสียงคุ้นหู ดังขึ้น ด้านหลัง น้ำผึ้งตกใจหันไปมอง "เอก" ผึ้งครางอย่างตกใจ ตั้งตัวไม่ถูก หลบหน้ามาตั้งหลายวัน ทำไม จู่ๆวันนี้ถึงมาเจอได้ "อือ ผมเองล่ะ สนุกมากใช่ไม๊ ปั่นหัวผม แล้วนั่น จะไม่แนะนำให้รู้จักแฟนตัวเองหน่อยหรอ"เอกถามด้วยน้ำเสียงเครียดๆ น้ำผึ้ง มองไปที่พีค ด้วย แววตาขอความช่วยเหลือสุดฤทธิ์ แต่พีคกลับ ทำเป็นไม่สนใจซ่ะนี่ แถมเดินหนีไปที่อื่นอีก หึหึ ปล่อยพระนาง ปรับความเข้าใจไปดีกว่า "อือ แฟนผึ้งเอง" ผึ้งตอบไม่เต็มเสียงนัก เอกหน้าสลดลงอย่างเห็นได้ชัด ก่อนจะเปลี่ยนเป็น ตาวาวโรจน์อย่างน่ากลัว ผึ้งเองถึงกับกลืนน้ำลายลงคออย่างลำบาก "งั้น ตลอดเวลาล่ะ ที่ผ่านมา คุณก็ เห็นผมเป็นตัวตลกน่ะซิ ดี งั้นผมขอเอาคืนคุณบ้างล่ะกัน" เอกพูดพร้อมกับ ดึงไหล่เล็กเข้ามากอดอย่างเร็ว มือเรียวเล็กแต่ แข็งแรง ดันคางน้ำผึ้งรับจูบ ที่กดบดขยี้ลงอย่าง ไม่ปราณี ผึ้งตกใจ จนทำอ่ะไรไม่ถูก ไม่เคยโดนใครใช้กำลังอย่างงี้มาก่อน โดยเฉพาะคนตรงหน้าที่ผึ้งเคยคิดว่าไม่มีพิษภัย
เอกกดจูบ ทั่วหน้าสวย ที่เอาแต่เบี่ยงหลบ แขนแข็งแรง รวบร่างเล็กนั้นไว้แนบอกเอาแต่พรมจูบ ทั่วหน้าใส ริมฝีปากสวยๆ สอดลิ้นเข้าลิ้มรส ความหวานฉ่ำ ไม่สนใจมือเล็กที่ ดันอกกว้างออกเต็มแรง จนหลุด พ้นได้ แต่พอจะวิ่ง หนี กลับ โดนรวบร่างจากด้านหลัง มือ เรียวนั่น ลูบไล้ไปทั่วร่างเย็นฉ่ำของน้ำผึ้ง ชายเสื้อเชิ้ต ถูกกระตุกออก จนพ้น จากขอบกางเกงผ้าเนื้อบาง ก่อนจะ เลื้อนมือขึ้นไปกอบกุม เนื้อนม นุ่มแน่น อย่าง ควบคุมตัวเองไม่อยู่ ผึ้งดิ้นหนีเท่าไหร่ก็ไม่หลุด จะร้องก็ไม่กล้า ไม่อยากให้เอกต้องลำบาก "อืออออออ เอกอย่า ไม่เอา ปล่อยผึ้งน่ะ"ผึ้งร้องอย่างน่าสงสาร มือเอกบีบคลึงนมสวย น้ำผึ้ง จนตัวอ่อน จมูกโด่งกดไซ้อยู่ที่ซอกคอ กดจูบ ไปทั่งจนเป็นรอย แต่เอกไม่หยุด มือ "ไม่ ไม่หยุด คุณน่าจะชอบนี่เรื่องแบบนี้"ตอนนี้ ทั้งความโกรธ ความน้อยใจเสียใจ ความเข้าใจผิด ทำให้เอก แทบคลั่ง จึงพูดในสิ่งที่ไม่รู้ตัวว่าทำร้ายใจผึ้งอีกครั้ง ผึ้งนั่น ปฏิเสธใจตัวเองไม่ได้ ว่า คิดถึงเอกแทบตาย อยากจะนอนกอดทุกคืน แต่ก็ได้แต่ทำใจ แต่วันนี้ มือนิ้ว ริมฝีปาก ทั้งหมด ที่ผึ้งเฝ้าคิดถึงกลับ ทำในสื่งที่ผึ้ง ไม่ต้องการ ผึ้ง ร้องไห้อย่าง อัดอั้นสุดทน จนเอกตกใจ หยุดมือ จับร่าง น้ำผึ้งที่ สะอิ้นตัวโยนเข้ามา กอดแนบอก ผึ้งซุกหน้าร้องไห้ ในขณะที่เอก ทำอ่ะไรไม่ถูกไม่แต่ ลูบผมปลอบใจ "เอกขอโทษ น่ะครับ" เอกดันร่างน้ำผึ้งออก ก่อนจะเช็ดน้ำตาให้อย่างนุ่มนวล เค้าไม่รู้หรอกว่าทำไมน้ำผึ้งถึงร้องไห้ เค้ารู้แต่ไม่อยากเห้นน้ำตา ของเธอ
"ถึงเอกจะไม่รักผึ้ง แต่ก็อย่า พูดจาทำร้ายกันได้ไม๊ ผึ้งพยายามทำใจ แล้วน่ะ ทำไมเอกต้องทำอย่างงี้กับผึ้งด้วย"ผึ้งรอ้งไห้ ตัดพ้อ ทำไมไม่รักก็ไม่เห็นต้องทำร้ายกันนี้ โธ่ น้ำผึ้ง เอกน่ะไม่ได้ จะทำร้ายหรอกแต่เค้าไม่รู้ต่างหากว่าจะ ต้องทำยังไง ชีวิตทุกวันอยู่แต่กับตำรา จะไปรู้วิธี บอกรักสาวมาจากหนาย พีค ที่แอบดูอยู่ตลอดเวลา คิดอย่างขัดใจ ไม่ได้ๆๆ เพื่อนนางเอกต้องออกโรง "ผึ้งเป็นอ่ะไรครับ ใครทำอ่ะไร" พีคเดินไปดึงผึ้งมากอดไว้เอง ผึ้งนั่นกอดพีค ร้องไห้ เงียบๆ ในขณะที่


ช่วยกันกดแนะนำเวปข้างล่างด้วยนะครับ ขอบคุณครับ
ถ้าชอบก็ให้คะแนนกันด้วยนะครับ วันหลังจะหามาให้อีก
ปล.เพื่อนๆคนไหนมี    รักยม โดย Assasin008 จอมแพทย์นิรนามภาค 2 โดย กระปี่หัก นักศึกษาฝึกงานถ่ายภาพ โดย ลองแต่งสักนิด  ดงสลัม
ตอนใหม่ๆช่วยลงให้หน่อยนะครับ ขอบคุณล่วงหน้า

[paradrop]

มีตอนต่ออีกใหมครับ

[aek01]

มันจบห้วนๆไปหน่อยครับ น่าจะมีต่ออีกนะ

[Run2020]

มีตอนต่อไปไหมครับ ดูมันยังขาดๆอยู่นะครับ