ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 5 (copy) (เมื่อผมมีความสุข ภาค 2 )

[~De[@]tH_[N]oTe~]

เจ้าของบทประพันธ์ Adslman เครดิต anot

ตอนที่ 5  2 พี่น้องเทวกรนันท์...สุรีย์พรรณ...ชื่อนี้จงจำไว้อย่าลืมเลือน...อันตราย!!!

"พี่แคท!!..."
ผมอุทานได้แค่คำเดียวเท่านั้นเพราะตกอยู่ในอาการตกใจจนทำอะไรแทบไม่ถูกแต่ สมองยังออกคำสั่งให้มือรีบโยนหนังสือลงบนโต๊ะ...ร่างของบุตรสาวคนโตของคุณอา ซึ่งสุดแสนอวบอัดอรชรขาวผ่องสวยสะพรั่งไปทั่วเรือนกายยืนตระหง่านอยู่ตรง ประตูห้องหลังจากทำภารกิจอาบน้ำเสร็จสิ้น...เส้นผมเปียกชื้นยาวเหยียดตรงถูก ตวัดรวบมารวมกันที่ไหล่ซ้ายเผยต้นคอขาวๆสวยๆ...สีดำขลับเป็นมันเหลื่อมมีสี เหลืองแดงแซมเพราะได้สะท้อนอาบรับแสงแดดยามเย็นที่สาดส่องเข้ามาในห้องและ ผ่านการสระล้างด้วยแชมพูรวมทั้งสบู่อาบน้ำทำให้หลงเหลือกลิ่นติดตรึงกายหอม กรุ่นจรุงใจแผ่ซ่านความหอมหวนโชยมาถึง...หยดน้ำใสเม็ดเล็กๆเกาะพราวไปทั่วหัว ไหล่ขาวเนียนโผล่พ้นเหนือผ้าเช็ดตัวสีชมพูอ่อน...งามหยาดเยิ้มมากเหลือเกิน กว่าจะพรรณนาออกมาเป็นคำพูด...ไม่ผิดแม้แต่นิดเดียว...ก็ต้นแขนไล่ไปถึงปลาย เรียวยาวราวกับแขนของเทพธิดาผู้สูงศักดิ์เลอโฉม...นิ้วทั้ง 5 เรียงเป็นระเบียบในมืออันบอบบางทั้ง 2 ข้าง...ส่วนสัดต่างๆ ในร่างกายไม่ว่าจะเป็นหน้าอกอวบอิ่ม...สะโพกผายงาม...เอวขอดกิ่วสะโอดสะองและ ส่วนลี้ลับต้องห้ามทั้งหลายล้วนถูกปิดบังไปด้วยผ้าขนหนูบางๆเพียงผืนเดียว เท่านั้นและที่สามารถเห็นได้อีกคือต้นขาอ่อนกลมกลึงรับสัดส่วน พอดิบพอดีกับท่อนบนของร่างกายซึ่งไม่ใหญ่โตจนดูอวบอ้วนมากเกินไป...ปลีน่องขา ยาวขาวสะอาดไล่เรื่อยไปถึงปลายนิ้วเท้าเปรียบราวกับหยวกกล้วยตามแบบสาวเมือง เหนือ...ใบหน้าอิ่มเอิบผ่องใสไร้ซึ่งสิวฝ้าและริ้วรอย...แก้มเปล่งปลั่งเจือสี ชมพูเรื่อซึ่งเต็มเปี่ยมไปด้วยความสดชื่นจากการอาบน้ำชำระร่างกาย...ขนตาดำ งอนกระพริบเป็นจังหวะช้าๆอยู่เหนือดวงตาสดใสกลมโตทั้ง 2 ฉายวับอย่างแหลมคมปานมีดกรีดตรงมายังร่างผู้รุกล้ำห้องส่วนตัวจนยืนนิ่งขา ตายไม่อาจเคลื่อนไหวขยับตัวได้...แย่แน่...พี่แคทต้องด่าผมด้วยความโกรธเกรี้ยว อย่างแน่นอนโทษฐานบุกรุกเข้าห้องนอนสถานที่รโหฐานโดยไม่ได้รับอนุญาต...โธ่... รู้งี้ไม่เข้ามาซะก็ดีหรอก...??...อะไร!!...เธอแค่เดินผ่านผมอย่างเชื่องช้าและ หน้าตาที่เหม่อลอยราวกับว่าไม่มีตัวผมอยู่ตรงนั้นตั้งแต่แรกไปเปิดประตูออก สู่ระเบียงเอาผ้าขนหนูผืนเล็กที่ใช้เช็ดหน้าไปตากเท่านั้น...อ้า...บั้นท้ายเว้า โค้งสุดโดดเด่นงามงอนได้สัดได้ส่วนของพี่สาว ลูกพี่ลูกน้องเคลื่อนผ่านไป...ความงดงามสุดจะระงับใจนี้ได้ทําให้ต้องเหลียว ศีรษะมองตามอย่างกับถูกใครบางคนจับให้หันหรือบังคับขู่เข็ญ...ร่างกายที่ไม่มี อาภรณ์ชิ้นใดๆนอกจากผืนผ้าเพียงชิ้นเดียวและยังปราศจากการสวมใส่ชุดชั้นใน ทั้งชิ้นบนและชิ้นล่าง...เหลือเพียง...มะ...ไม่...สะ...สาบานได้ว่าผมไม่เคยเห็นหญิง สาวรุ่นพี่ในสภาพเช่นนี้มาก่อนนับตั้งแต่ได้เจอกันอีกครั้งและอาจยังไม่มี บรุษผู้ใดพบกับความโชคดีปนความโชคร้ายแบบที่ผมกำลังประสบอยู่ในขณะนี้ก็เป็น ไปได้เช่นเดียวกัน...พี่แคทเดินกลับเข้ามาในเวลาไม่นาน...ผมรู้สึกเหมือนเพิ่ง ตื่นนอนสะบัดหัวเบือนหน้าหนีรีบสาวเท้าไปที่ประตูห้องก่อนเอ่ยปากขออภัยลูก พี่ลูกน้องหญิงวัย 21...ให้เธอยกโทษในความบังอาจก่อความผิดในครั้งนี้ของผม..."...พี่แคท...ผมขอโทษ...ขะ... เข้าห้องโดยพลการ...เอ่อ...ผมขออภัยพี่อย่างมากเลยครับ..."
สิ้นคำขอโทษ...พี่แคทไม่ได้ตอบอะไรกลับมาทันทีเพียงเอาแต่ยืนหันหลังทำกิริยา นิ่งเงียบ...จริงแท้เลยว่าสถานการณ์ตอนนี้ไม่ดีสำหรับผมแน่...สักพักเธอหยิบ หนังสือเล่มนั้นขึ้นมาดูก่อนหันเผชิญหน้าคนร้ายและพูดตอบช้าๆไม่มีอาการ ร้อนรนเขินอายหรือตื่นเต้นอะไรแม้แต่นิดเดียว...น้ำเสียงที่เอื้อนเอ่ยออกมา ไม่ดังมากจนใครคนอื่นนอกจากเรา 2 คนจะมาได้ยิน..."...กล้าดีนี่...แต่พี่ขอพูดอะไรสักอย่างนะบอล...เมื่อก่อนห้องนี้ เป็นของพี่กุนและเธออาจเคยเข้านอกออกในได้ตามชอบใจแต่ตอนนี้มันเป็นห้องของ พี่!!...ถ้าไม่ได้รับอนุญาตจากพี่ไม่ว่าใครก็ห้ามเข้ามาทั้งนั้น!!...แม้แต่ฝน ยังต้องเคาะประตูและขออนุญาตก่อนจะเข้ามา...รู้ไว้ซะด้วย..."
น้ำเสียงของพี่แคทในขณะนี้ช่างมั่นคง...เยือกเย็น...หนักแน่น...ทําไมล่ะ??...ผมล่วง ล้ำเข้าห้องส่วนตัวโดยไม่ได้รับอนุญาต...พี่แคทน่าจะรู้สึกไม่พอใจมากและนอก จากนี้ร่างกายที่มีเพียงผ้าขนหนูปกปิดเพียงชิ้นเดียวอยู่ในสภาพกึ่งเปล่า เปลือยของเธอยังถูกชายหนุ่มเห็นอย่างเต็มๆตาอีกด้วย...ควรแสดงความอาย...ความ โกรธออกมาให้เห็น...เปล่าเลย...พี่แคทไม่ได้มีกิริยาทั้ง 2 อย่างนั้น...ใบหน้า...ดวงตา...คิ้ว...ลักษณะคำพูด...ท่าทาง...การกระทำทุกอย่างของลูกพี่ ลูกน้องสาวตรงหน้าดูเฉยเมยไม่ค่อยมีความตื่นตัวต่อเหตุการณ์ที่เกิดราวกับ ไม่รู้สึกยินดียินร้ายอะไรมากมายนักและพี่แคทยังพูดด้วยน้ำเสียงตามแบบปกติ เช่นเดิมแต่หัวใจของผมไม่ได้เต้นเป็นจังหวะปกติตามไปด้วยทั้งมันและผมลุ้น ระทึกอยู่แค่ว่าจะโดนเฉ่งจนหน้าแตกยับเยินเมื่อไหร่?...ให้ตาย...ออกปากด่าอะไร ก็ได้เพราะมาแบบนี้ดูไม่ออกสักนิดว่าโกรธผมหรือเปล่า?...และกำลังคิดอะไรแต่ อยู่ๆหญิงสาวก็พูดสวนกลับมาแบบนี้..."...ถูกต้องหรือเปล่าที่พี่พูดมาทั้ง หมด??..."
"...ชะ...ใช่ครับ...พี่แคทพูดถูกต้องทุกอย่าง...ผม...ผมเป็นฝ่ายผิดและจะไม่ทำแบบนี้ อีกแล้วครับ..."
พี่แคทฟังแล้วนิ่งไปอีกครั้ง...สาวสวยรุ่นพี่กระ พริบตา ช้าๆบางทีก็หลับตาลง เป็นช่วงๆเหมือนครุ่นคิดอะไรอยู่...เธอยืนกอดอกนิ้วมือแตะปลายคางสีหน้าเครียด ลงเล็กน้อย...แลเห็นดอกบัวคู่งามเต่งตูมซ่อนในผ้าเช็ดตัวส่วนที่โผล่เหนือขมวด ปมของผ้าที่หญิงสาวห่มมองเห็นเป็นฐานเนินเนื้ออกขาวผ่อง...เต้าสวรรค์ในร่มผ้า นูนเด่นแต่ซ่อนหัวนมบนยอดอกไว้อย่างมิดชิดและถูกประคองอยู่ในวงแขนจนมองเป็น ลูกเป็นเต้าขนาดสัก...เว้ย!!!...ภาวะตึงเครียดอย่างนี้ผมยังมัวดูอะไรอยู่ได้ เนี่ย??...สาววัย 21 ปล่อยท่อนแขนลงข้างตัวปรายตามองไปรอบๆห้องสุดท้ายมาหยุดอยู่ตรงหน้าผมและพูด ต่อไป..."...เธอรู้เพราะได้ศึกษาเล่าเรียนแต่ไม่ใช่สักว่าเรียนเพียงอย่างเดียว ต้องจดจำใส่สมองและหัดรู้จักเอาออกมาใช้ด้วย...ถ้าไปกระทำแบบนี้นอกบ้านคนอื่น เขาจะคิดยังไง?...บอลเคยคิดถึงจุดนี้บ้างมั้ย?" อึ๊ก...พี่แคทพูดประชดว่าเราไม่มีมารยาทและไม่รู้จักเอาสิ่งที่ร่ำเรียนมาใช้ ให้เกิดประโยชน์ต่อตัวเองน่ะสิ...พูดแบบเน้นๆเนื้อๆไม่มีอ้อมค้อมไปเลยว่าขนาด น้องสาวแท้ๆต้องเคาะประตูบอกแล้วผมเป็นใครเล่า??...ก็แค่ลูกพี่ลูกน้องเท่า นั้นเอง...ถึงไม่ได้ด่าหยาบแต่คำพูดแต่ละคำมันช่างทิ่มแทงความรู้สึกอย่าง เจ็บแปลบแสบสันต์ยิ่งกว่าอีกมากมายนัก...พี่แคทวางหนังสือลงบนโต๊ะตามเดิมและ ยืนพิงโต๊ะมองหน้าผม...แก้มก้นโค้งเว้าสุดอวบอั๋นของสาวงามผู้เยือกเย็นถูกวาง เกยอยู่บนโต๊ะนั่นเองจากนั้นก็เอ่ยถามในสิ่งที่ผมสงสัย...
"เรื่องนั้นน่ะพอแล้วแต่เธอเห็นหนังสือเล่มนี้แล้วคงสงสัยว่าพี่เอามา ทำไม??..."
"ชะ...ใช่ครับ...ความจริงไม่ใช่เรื่องที่ผมจะแปลกใจอะไร...แต่มัน..." (เสือกอยากรู้ไม่เข้าเรื่อง)
"...หึ!!...นั่นสิ...แต่...พี่ไม่คิดว่าจะมีเหตุผลที่ต้องบอกเพราะมันเป็นเรื่องส่วน ตัวของพี่ไม่ใช่เรื่องของเธอ...เมื่อวานนี้พวกเธอไปที่ไหนกันบ้างพี่ไม่เคย อยากรู้และไม่เคยคิดสนใจเพราะบางเรื่องที่เป็นเรื่องส่วนตัวของตัวเองย่อม ไม่ต้องการให้คนอื่นล่วงรู้ซึ่งพี่ก็เหมือนกัน...เอาล่ะ!!...ไม่มีธุระอะไรที่ เธอจะอยู่ในห้องนี้อีกและหวังว่าคงทําตามที่ตัวเองพูดในวันนี้ได้...เชิญ!!..."
พูดจบพี่แคทก็แบมือมาข้างหน้าเป็นการเชิญให้ผมออกจากห้องตามอย่างที่สุภาพชน ทำกัน...อือ...แต่รู้สึกเจ็บปวดทั้งกายและใจจริงๆ...ผมออกจากห้องตามที่เธอสั่ง (ไล่)โดยไม่ชักช้าราวกับถูกมนต์ดำหรือไม่ก็ยาสั่ง...
"...ถ้ายังไม่ได้ไปไหนก็จงฟังไว้...คราวนี้เธอโชคดีมหาศาลแต่เกิดมีครั้งต่อไป อาจจะถึงกับน้ำตาร่วงก็ได้...เพราะถือว่าวันนี้เธอรู้แล้ว..."
??...พี่แคทพูดอะไรจากข้างใน?...ผมยังอยู่หน้าห้องของเธอจึงยังพอได้ยินชัดแต่ ไม่เข้าใจสักนิดเดียวว่าพี่เขาหมายถึงอะไร?...และไม่ได้รู้สึกโกรธอะไรหรอกแต่ แค่รู้สึกผิดในใจอย่างบอกไม่ถูก...เข้าห้องส่วนตัวของผู้หญิงโดยไม่ได้รับ อนุญาต...ข้อหานี้ผมเป็นฝ่ายผิดเต็มประตูและมีสิทธิ์อะไรไปว่าพี่เขาได้แต่เธอ ควรไว้หน้ากันบ้าง...นี่พูดประชดประชันกันซะ...ไม่...คราวนี้พี่แคทพูดแบบไว้หน้า ผมสุดๆแล้วต่างหาก...มันต้องดีกว่าเธอจะด่าประจานให้ชาวบ้านชาวช่องหรือคนใน บ้านได้ยินจนอับอายแทบมุดหัวแทรกแผ่นดินหนีเป็นไหนๆ...หลังจากทำธุระส่วนตัว เสร็จก็พบสากลับมาแล้ว...ผมถือโอกาสถามความเคลื่อนไหวของฝนซึ่งยังอยู่ที่มหา ลัยทำหน้าที่กองเชียร์ปี 1...สาถอนหายใจยาวทีนึงก่อนตอบแบบเซ็งๆ..."...เมื่อวานฝนไม่ได้ถามอะไรอีกเพราะ สาตอบว่าน่องไปกระแทกกับผนังห้องตอนช่วยแม่ขนของ..." "...อืม...คงไม่สงสัยอะไรแล้วล่ะมั้ง...ให้ตายสิ...ประมาท 2 คนนี้ไม่ได้เลย..."
ปากพูดแบบนี้แต่ในใจกลับไม่คิดว่าพี่น้อง 2 สาวจะหายสงสัยกันง่ายๆ...ยิ่งพี่แคท...แววตาของเธอขณะมองอ้อยในร้านไอศกรีม Swensen`S เมื่อวันวานที่ผ่านมา...รู้สึกมันไม่ธรรมดาสักนิดเดียว...
"...กลัวจังเลยว่าพี่แคทกับฝนจะรู้เรื่องของพวกเรา...ถึงรู้ว่าสากับพี่กุนเป็น แฟนของบอล...
แต่สาไม่อยากให้รู้เรื่องไปถึงอ้อย...แม่และป้าศรีน่ะ..."
...ใช่...ฝนกับพี่แคทฉลาดแถมช่างสังเกตกันทั้งคู่...พวกเธอต้องนึกสงสัยอะไรบ้าง ไม่มากก็น้อยแล้วรีบบอกเรื่องนี้กับกุนและป้าศรีไว้ล่วงหน้าก่อนจะดีกว่า...สา ฟังผมบอกก็มีทีท่าเห็นด้วยเต็มที่...
"...อื้อ...งั้นสารับหน้าที่คุยกับพี่และป้าเอง...เวลากลับมาบ้านจะได้วางตัวกัน ถูก...แย่จริง...เพราะสาแท้ๆ...ไม่ควรออกความคิดชวนบอลกับอ้อยออกไป...น่าอยู่แต่ใน บ้าน..."
"ไม่เป็นไรๆ...ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรหรอก...เออ...บอกอ้อยกับแม่ด้วยนะสา..."
ระหว่างทางผมพูดกับตัวเองขณะขี่รถมุ่งหน้าไปร้าน...ใช่แล้วสา...น่ากลัวจริงๆโดย เฉพาะพี่แคท...ต่อไปนี้การพูดคุยกับเธอแต่ละครั้งคงเปรียบได้กับการออกไปรบใน สงคราม...ถ้าเกิดพลาดพลั้งเสียทีให้กับความเฉลียวฉลาดรู้เท่าทันคนของสาวงาม ผู้แสนอันตรายนางนี้แม้แต่นิดเดียว...ดูไม่จืด...ศพไม่สวย...อยู่ด้วยกันแค่ไม่ถึง 2 เดือนแต่ผมชักเริ่มรู้ถึงตัวตนแท้จริงของพี่แคทแล้วถึงจะเพียงแค่เศษเสี้ยว เดียวก็เถอะ...ยังไงวันนี้ได้รู้ล่ะว่าการเข้าไปยุ่มย่ามในชีวิตส่วนตัวของพี่ แคทเป็นสิ่งที่ไม่สมควรทำอีกต่อไป...??...ลืมเตือนสาอีกเรื่อง...เรื่องนี้สำคัญ และน่ากลัวมากซะด้วยคือให้ระวังจะโดนฝนหลอกถามล้วงเอาความลับ...ก็สาวน้อยนาง นี้ธรรมดาซะที่ไหนกัน?...เจ้าเล่ห์...ตาไว...หูไว...หัวแหลมอย่างกับลิงแถมตื๊อเก่ง สุดๆ...สาก็ยิ่งมีนิสัยซื่อๆชอบพูดอะไรตรงๆอยู่ด้วยทำให้มีความเสี่ยงสูงว่า อาจจะพลาดท่ายัยหูผีจมูกมดผู้เป็นคู่หูดูโอ้เพื่อนร่วมห้อง...เพื่อนเล่นและ รวมไปถึงเพื่อนสนิท...
.....................................................................................................................

วันต่อมาหลังจากหมดชั่วโมงเรียนและเป็นเวลาพักเที่ยง...ผมนั่งเซ็งอารมณ์บ่จอ ยหัวซบนอนเกยโต๊ะเรียนไม่อยากลุกไปไหน...จิตใจตอนนี้เต็มไปด้วยความขุ่นข้อง หมองใจเพราะเหตุการณ์เมื่อเย็นวานมันตราตรึงในหัวสมองอยู่...แทบไม่รู้ตัวด้วย ซ้ำว่าไอ้เชนเพื่อนรักเข้ามานั่งใกล้ๆตั้งแต่เมื่อไหร่...หมู่นี่มันร่าเริง เบิกบานดีจริงๆคงเป็นเพราะเที่ยวหลีน้องใหม่สาวๆทุกวันและสาวคนไหนดวงดี (ซวย)บุญหล่นทับโชคดี(ร้าย)มหาศาลได้เป็นแฟนมันบ้างนะ??...เจ้าเชนกระซิบบอกผม ตามประสาคนมีความลับเฉพาะซึ่งบอกใครคนอื่นอีกไม่ได้...
"...คืนนี้กูนัดน้องขวัญกับน้องโบว์ไว้นะเว้ย...ไปด้วยกันมั้ยเล่า??..."
พอได้ยินเจ้าเชนพูดว่านัดกับ 2 เด็กหญิงวัยใสพราวเสน่ห์เพื่อนรักเพื่อนสนิทของอ้อย...ผมยังจดจำรสรักกลิ่นอาย สวาทอันแสนหอมหวานซึ่งน้องๆน่ารักหยิบยื่นให้ เชยชม ทั้งกายและใจเมื่อตอนปิด เทอมหน้าร้อนที่ผ่านมาได้อย่างตราตรึงแม่นยำทำให้เกิดอาการหูผึ่งด้วยความ สนใจ...หืม?...น้องขวัญกับน้องโบว์...อยากไปเจอเหมือนกันแฮะ...แต่จิตใจผมตอนนี้มัน ไม่สนุกรื่นเริงเอาซะเลย...คำพูดบาดใจบาดความรู้สึกของพี่แคทเมื่อเย็นวานมัน ดังก้องกังวานในหัวไม่รู้ลืมและยังฝนอีกเล่า...เกิดยัยจอมยุ่งปูดเรื่องผมจับ เธอนอนหงายและตัวเองขึ้นคร่อมทำท่าเหมือนปลุกปล้ำกระทำชำเราให้ใครรู้ล่ะก็... ตาย!!...โดยเฉพาะพี่แคท...เธอซัดผมตายคาที่แน่ๆ...ดังนั้นเมื่อจิตใจมันไม่พร้อม จึงจำต้องตอบปฎิเสธคำชวนของเพื่อนรักทั้งที่อีกใจอยากตอบ "ไป" ใจจะขาด...
"เฮ่ย!!...ลางานสักวันจะเป็นอะไรวะ?...น้องๆเขาชวนเองนะโว้ย...อย่าให้น้องๆน่ารัก เสียใจดิ..."
"...แล้วพ่อแม่น้องเขาไม่ว่าหรือไง?...ออกจากบ้านดึกๆดื่นๆ..."
"ใครว่า...นัดกันตอน 6 โมงเย็นเนี่ย...หาอะไรกินและไปดึ๊กดึ๋ยกันไง...2 – 3 ทุ่มก็กลับแล้ว..."
ดึ๊กดึ๋ย?...พูดซะกูเกิดอยากขึ้นมาเลยนะมึง...แต่ผมยังทำใจแข็งตอบปฎิเสธไปอีก ครั้งซึ่งเชนมันก็ยังตื๊อ...
"...เหอะน่า...ไปเป็นเพื่อนกัน..."
"...บอกว่าไม่ไปก็ไม่ไปซี่...มึงอย่ามาเซ้าซี้กูมาก..."
"...มึงแน่ใจ??..."
"........................"
...เมื่อเห็นว่าผมไม่เปลี่ยนใจแน่...
"...เอ้า...ตามใจๆ...งั้นคืนนี้กูขอรับไปคนเดียวแล้วมึงอย่ามาบ่นเสียดายให้ได้ ยินทีหลังนะ..."
เชอะ...นึกอิจฉามันตงิดๆ...ฮี่โธ่...ใช่ว่าผมไร้ซึ่งสาวงามแวดล้อมข้างกายแต่มัน ไม่มีอารมณ์เว้ย...ไอ้เคย์เพื่อนสนิทในกลุ่มอีกคนหนึ่งเก็บของลงกระเป๋าเสร็จ ก็เอ่ยปากชวนพวกเราในก๊วนไปกินข้าว...ระหว่างทางไอ้เชนมันย้ำถามอีกครั้งว่า ไม่เปลี่ยนใจไปสวิงกิ้งกับเด็กสาวๆสักหน่อยหรือ...ผมก็ยืนยันหนักแน่นว่าไม่ไป เหมือนเดิม...(แต่ในใจรู้สึกเพียงอย่างเดียว...เสียดายๆ)...พวกเราเดินออกจากลิฟท์ ตั้งใจจะไปกินข้าวในโรงอาหารใกล้ๆอาคารเรียน...ไม่ต้องไปไหนไกลเพราะตอนบ่าย ยังเรียนอยู่ห้องเดิมก่อนไปดูแลน้องปี 1 ร้องเพลงเชียร์ในตอนเย็นจากนั้นไปทำงานที่ร้านตามปกติ...
......................................................................................................................
"...บอลคงคิดมากไปเองแหละ...กุนว่ามันไม่มีอะไรที่ต้องเอามากังวลใจสักนิด..."
"...แต่...ยังไงดีล่ะ...พี่แคทต้องเริ่มเอะใจแล้วนะกุน...ฝนด้วย...บอลกับสาไม่ต้องการ ให้ 2 คนนั้นรู้เรื่องอะไรไปมากกว่านี้..."
"...บอลทําใจให้สบายและทําตัวไปตามปกติเถอะจ๊ะ...อย่าแสดงพิรุธอะไรออกมา โจ่งแจ้ง...ระงับความอยากของตัวเองไว้บ้าง...ฮิ...สาโทรบอกว่าบอลพาเธอกับอ้อยไปทำ อะไรกันนอกบ้าน...ช่างเข้าใจคิดกันจริงเล้ย...แล้วเป็นไงล่ะจ๊ะต้องมานั่งกลุ้ม แถมยังก่อเรื่องจะปล้ำฝน...แอบเข้าห้องแคทอีก...หึๆ...ร้ายหาตัวจับยากนัก..."
"ก็บอลบอกนี่ว่าไม่ได้ตั้งใจ...ไม่เคยคิดทำแบบนั้นกับฝน...ส่วนพี่แคทบอลขอโทษไป แล้ว..."
"แหม...กุนล้อบอลเล่นน่า...คิกๆ...แต่ห้ามบอลไปเจ๊าะแจ๊ะกับ 2 คนนั่นเด็ดขาดนะ...อันนี้พูดจริงๆ"
โธ่...กุนไม่ได้มาเจอแบบผมน่ะสิถึงยังทำใจเย็นพูดเล่นๆได้และผมไม่มีทางทำ รุ่มร่ามด้วยแน่ๆก็หน้าของพี่แคทเวลานั้นน่ากลัวจะตายนึกถึงทีไรเสียว สันหลังวาบใจคอไม่ดีทุกทีแต่เป็นอย่างที่กุนเตือนคืออย่าแสดงพิรุธอะไรออกมา โจ่งแจ้งแล้วระงับความอยากของตัวเองไว้บ้าง...รวมทั้งต่อไปทําอะไรต้องระมัด ระวังยิ่งกว่าเดิมเพื่อให้รอดพ้นจากพี่สุรีย์พรรณหญิงสาวผู้ฉลาดหลักแหลมชอบ จับผิด(มั้ง)และสาวน้อยจอมเจ้าเล่ห์แสนกลฉลาดเป็นกรดซนเป็นลิงนามหยาดฝน..."... หรือถ้าบอลยังกังวลอยู่...ไว้กลับไปบ้านกุนจะคุยกับแคทเขาเองแต่ให้รู้แบบค่อย เป็นค่อยไปก่อนดีกว่า...แคทเป็นคนมีเหตุมีผลและโตเป็นผู้ใหญ่พอ...กุนเชื่อว่า เธอต้องเข้าใจและยอมรับได้..."
"ขอบคุณมากจ๊ะ...บอลจะเฝ้ารอกุนกลับมาทุกวัน...รักกุนมากนะ..."
ผมนึกถึงตอนโทรไปหาแฟนสาวสุดรักเมื่อเย็นที่ผ่านมาขณะนั่งพักเหนื่อยหลังจาก ไม่มีลูกค้าเข้าร้านเพิ่ม...กุนยังกำชับทิ้งท้ายว่าอย่าแอบเข้าห้องพี่แคทโดย พลการอีก...คราวนี้เพราะเห็นผมไม่รู้จึงยกให้แต่ต่อไปรับรองว่าไม่มีโชคดีแบบ นี้แน่...กุนพูดอย่างกับเธอเป็นพี่แคทซะเองแถมเตือนคล้ายๆกัน??...อืม...แต่ยังไง ผมควรจะเชื่อคำตักเตือนของแฟนสาวไว้เป็นดีคือกันไว้ดีกว่าแก้...อุ!!...เพิ่งทำ งานได้ไม่เท่าไหร่แต่ตามันจะปิดซะแล้ว?...นี่คิดว่าพักผ่อนเพียงพอแล้วนะ...
"...บอลไม่สบายหรือเปล่า??...ดูหน้าตาเซียวๆ"
"...ไม่นี่ครับพี่แก้ว...ผมสบายดีแต่แค่รู้สึกง่วงนิดหน่อยครับ....."
พี่แก้วเอาฝ่ามือแนบหน้าผากผม...สักครู่เธอก็บอก..."บอลตัวอุ่นๆนี่...กลับไปนอน พักดีกว่า...หน้าฝนคนมักเป็นหวัดกัน...ถ้าเป็นแล้วมันจะไม่ดี" ผมแย้งกลับไปว่าไม่เป็นอะไรมากขนาดต้องลาหยุดแค่มันไม่สบายใจเท่านั้นแต่ไม่ ได้บอกพี่แก้ว..."เอาน่าวันนี้ลูกค้าคงไม่มาก...เชื่อพี่...ไปพักเถอะ...รับรองพี่ ไม่หักเงินเดือนบอลหรอกจ๊ะ...วางใจได้..." ...ไม่ได้ห่วงเรื่องเงินหรอก...หรือว่าเราจะไม่สบายไปจริงๆ...งั้นสบโอกาสกลับไป นอนพักที่บ้านคงดี...วันนี้ดันขี้เกียจไม่ค่อยอยากทำงานซะแล้ว...โชคดีพรุ่งนี้ เรียนบ่ายนอนตื่นสายได้...ผมรีบขี่รถออกจากร้านมุ่งหน้ากลับบ้าน...ตอนติดไฟแดง มองนาฬิกาข้อมือซึ่งสาวกับเก๋ซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิด...เวลาเกือบ 2 ทุ่มแล้ว...ป่านนี้ไอ้เชนคงกำลังสนุกสุขเสียวกับขวัญและโบว์อยู่ล่ะสิ...ฮึ่ย!!... โม้หรือเปล่าวะ...ลองโทรไปหามันซิ...คิดแล้วจึงขี่รถต่อไปจนใกล้ถึงแต่จอดเพียง หน้าปากซอยทางเข้าบ้านกดมือถือยิงเบอร์ไปหามัน...รอสายอยู่นานเชียว?...
"อะ...อะไรวะ...โทรมามีไร...อูววว...ดูดเก่งจังน้องรักของพี่...อุ...นะ...นั่นแหละ...โอออ"
ผมได้ยินก็เผลอร้องอุทานความตกใจแต่เริ่มจะทราบแล้วว่ามันกำลังเกิดอะไรขึ้น ในขณะนี้...มันพูดจริงไม่ได้โกหก...ไอ้เพื่อนสนิทคนนี้ของผมมันกำลัง...รู้สึกว่า จะให้ผู้หญิงอมควยให้นี่นา??...
"อาาา...พะ...พี่ขา...หนูได้ที่แล้ว...เร็วๆหน่อย...นะ...หนูเงี่ยน...โอวววว...มา...หนูจะแหก หีรอ"
เจอแบบนี้เข้าผมชักตาลายหูอื้อแต่ยังได้ยินเสียงหายใจหอบและเสียงครางอย่าง ซ่านเสียวแกมขอควยเย็ดของ เด็กสาวดังแทรกมาด้วย...แต่เป็นใครล่ะ??...หัวใจเริ่มพองโตด้วยความตื่นเต้น โลหิตมันลงไปหล่อเลี้ยงเจ้าท่อนเอ็นประจำตัวจนมันแข็งโด่..."ไอ้บอล...กูเพิ่ง เล่น 69 เสร็จกำลังอัดควยเย็ดหีว่ะ...มาได้จังหวะพอดีเลยนะมึง...อาาา...เสียวหัวควยชิบ..." "อาาาาา...พี่บอลขา...พี่อยู่ไหน...รีบมาเย็ดขวัญเถอะ...อื๊ออออออ...อูยยยย...เอาปลาย ควยสะกิดแตดหนูด้วย...เขี่ยมันก่อนแล้วค่อยเอาเข้า...แหม...พี่เชนน่ารักจัง... ฮิๆๆ..."
"ขะ...นี่ขวัญ...ขวัญอยู่กับเชนหรือ??...แล้ว...โบว์มาด้วยมั้ย??..."
"ค่ะ...พี่...อืมมม...แต่โบว์...ไม่มาค่ะ...ซีดสส...อ๊าา...พี่เชน...หัวควยทิ่มหีทิ่ม มดลูก...ขะ...ขวัญเลย...อูยยยย...อาาาา..." "หีน้องขวัญร้อนดีจัง...รูหีครูดควยพี่ม๊าก...โอออออ...สุดยอด...ได้ฟันหีเด็ก...กูตาย ไม่เสียดายแล้วววว..." "ซีดสสสส...ถ้าชอบก็แรงขึ้น...แรงอีกสิค่ะ...ขวัญสู้ไม่ถอยนะ...สุด...สุดยอด...โอยย...หี หนูบานหมดแน่..."
"พี่จะเย็ดทั้งหีทั้งตูด...เอาให้พรุ่งนี้ไปเรียนไม่ได้เลย...ใช่มั้ยวะบอล?..."
โอ่ย...บรรเลงเพลงเย็ดกันถึงพริกถึงขิงเชียวนะ...ไอ้เชน...น้องขวัญ...ห่าเอ้ย...ได้ ยินแบบนี้ควยผม แข็งเต็มเป้ากางเกงซะแล้ว...ทรมานชิบหาย...ไม่เกรงใจกู...
"อึบบบบ...ท่าหมาแบบนี้ขวัญชอบมั้ยจ๊ะ..."
"ค่ะพี่...ควยมันเข้าลึก...เต็มรูเลยอ่ะ...อึ๊ยยยยย...กระโปกพี่เชนมันตีหนอกของหนู ...เสียวจังเลยพี่จ๋า...หนูชอบท่านี้จัง"
บรรยายจนเห็นภาพเชียวนะน้องขวัญ...ให้ตายเถอะ...นี่ทำไมกูต้องขี่รถกลับมาทาง บ้านตัวเองด้วยวะ?...
"พี่บอลขา...ฟังอยู่หรือเปล่า?...อืมมมม...ตอนนี้หนูนอนโก่งตูดแหกหีให้พี่เชน กระเด้าอยู่...มาสนุกกับหนูสิ...โอวววว"
เสียงของน้องขวัญยามได้เสพรสเสียวช่างยั่วยวนอารมณ์กำหนัดมากซะเหลือเกิน... ทําให้ควยมันแข็งแบบไม่เกรงใจเจ้าของ...ผมใจเต้นถี่ระรัวเหงื่อกาฬแตกซิกทั่ว ตัว...
"บอล...ก้นน้องขวัญสวยมากเลยนะโว้ย...ทั้งขาวทั้งอวบ...นมก็ใหญ่เกินตัว...รูหีนี้ แดงแจ๋สุดๆ...
น้ำหีก็ออกเยอะด้วย...อาาาา...เยิ้มเลยนะเฟ้ย...ลื่นควยดีจริงว่ะ"
"บีบนมขวัญด้วยสิ...พี่เชนบอกเองไม่ใช่หรอว่าใหญ่...ซีดสสส...กระเด้าควยมาอีก ...ลึกๆเลยค่ะ...อ๊าาาาา...สุดควยเลย..."
โธ่เว้ย!!...ผมไม่น่าโทรหามัน...ดันต้องมาได้ยินเสียงอันบาดตาบาดใจ(บาดกระดอ)... ฟังเสียงคนร้องครางตอนกำลังเย็ดกันอย่างมีความสุข...จะปิดมือถือก็ไม่กล้า เพราะมันอยากฟังต่อจนจบ...แต่ว่า...
"สะ...สนุกจัง...เปลี่ยนท่ากันเถอะพี่เชน...ขอหนูขย่มบ้างนะ..."
ผมแนบหูกับโทรศัพท์อย่างลุ้นระทึก...พยายามนึกภาพตามไปด้วยตลอดและได้ยินเสียง ไอ้เชนดัง...
"บอล...น้องขวัญจะขย่มตอกูว่ะ...หูย...ส่ายสะโพกยั่วร่านผู้ชายสุดๆเลยโว้ยย...ฟังสิ ...โอ้วววว...ควยถูกหีกลืนไปแล้ววว..."
"แฮ่กๆ...พี่บอล...พี่เชนจะโดนหนูขย่มอยู่ร่อมร่อ...ไม่คิดจะมาช่วยเพื่อนบ้างหรอ ?...อุ๊บบ...อืออออ...เข้าไปแล้ว...ควยเข้ารูหมดแล้วค่ะ..."
"เอาเลยน้องรัก...พี่จะเด้งสู้แบบไม่มีถอยแม้แต่ก้าวเดียว..."
"อึ๊กกกก...พี่จ๋า...เย็ดมันส์อย่างนี้...ขวัญต้องมาให้พี่เย็ดบ่อยๆ...คันหีเมื่อ ไหร่ขวัญจะมาหาพี่อีก...โออออ"
"อูวววว...ได้เลยได้...มาเวลาไหนก็ได้...พี่เชนจะแกว่งควยรอน้องทุกวัน..."
ทําพูดดีไปนะไอ้บ้า...แล้วหมอนวดของมึงล่ะเอาไปไว้ไหน?...โอ้โห!!...เสียงเนื้อต่อ เนื้อกระแทกกันดังก้องมาตามโทรศัพท์...สนั่นหวั่นไหวเชียว...หรือขวัญเอามือถือ ไปจ่อใกล้ๆหีถึงได้ยินเสียงแจะๆชัดเจนขนาดนี้หนอ??...
"ได้ยินมั้ยค่ะพี่บอล?...หีขวัญไม่เล็กนะ...เย็ดควยใหญ่ๆได้มิดดุ้นเลยล่ะ...อือออ ...ถ้าพี่มาหาก็ต้องโดนแบบนี้แหละ...อืมมมมม...เสียวหีจังเลย..."
"พี่...พี่ก็อยากไปหาขวัญ...ควยพี่แข็งจะตายแล้ว..."
"ไอ้บอล...มึงก็มาสิ...มาที่ห้องกูเลย...น้องขวัญอยากเจอมึงนะ..."
"กู..."
"พะ...พี่บอล...มาเถอะ...มาเย็ดกับหนู...ซีดสสส...จะเย็ดหีหรือเย็ดตูดก็ได้...มาสิคะ ...ขวัญจะแหกหีแหกตูดรอพี่...โอ้ยยยยย..."
"บอลมึงต้องมานะ...อ๊ออออ...สนุกจริงโว้ยยย..."
เอาไงดี??...ได้ยินน้องขวัญออดอ้อนเสียงอ่อนเสียงหวานจนควยแทบจะระเบิด...ผมอยาก จะบึ่งรถกลับไปที่หอของเจ้าเชนซะเดี๋ยวนี้แต่มันใกล้ถึงบ้านแล้ว...ขณะยังหัน รีหันขวาง 2 จิต 2 ใจอยู่นั่นเอง...
"พี่...พี่เชน...ขะ...ขวัญจะไม่ไหวแล้ววว...ใกล้จะออกแล้วค่ะพี่...อึ๊ยยยยย...อะ...ออก แล้ววว..."
"อะ...ออกมาเลยน้องจ๋า...อ้ากกก...น้ำหีน้องขวัญอุ่นจังเลย...อูยยย...หีบีบตอดควยแรง จริงๆ..."
ผมนั่งตัวสั่นมือกุมเป้ากางเกงบนรถขณะฟังทั้ง 2 ร้องครางออกมาเกือบพร้อมๆกันและก็มีเสียงหายใจหอบของทั้งคู่ดังผสานตามมาไม่ ขาดระยะ...เสร็จสมกันไปแล้วแต่คงไม่มีทางหยุดแค่นี้...ต้องเล่นเกมส์เสียวใต้ สะดืออีกแน่ๆเพราะชอบเย็ดกัน ทั้ง 2 คนนี่นา...ไม่ได้...เราต้องไปบ้างสิโว้ย...ขอไปแจมด้วยอีกสักคนเถอะ...จะยอมให้เจ้า เชนมีความสุขกับน้องขวัญแค่ 2 คนได้ยังไงกันเล่า...ทว่า??...
"บอลทำอะไรอยู่ตรงนั้น...ตอนนี้เวลาทำงานไม่ใช่หรือ?....แล้วมาถึงนี่ทําไมไม่ เข้าบ้านล่ะจ๊ะ?..."

>>> วันนี้ ครบ 5 กระทู้ละ เดะ โผล่ มาใหม่ ตอนเที่ยงคืน เน้อ ทุกคน คุคุคุคุคุคุ <<<