เสน่ห์ซาตานอาจารย์เรือง ภาค 2 ตอน 1 ฟ้า ชนะชัย เรื่องยาวจาก ไทยเพลย์บอย มินิ(ก๊อปมา)

[samorb]

เสน่ห์ซาตานอาจารย์เรือง ภาค 2 ตอน 1


เรื่องอาจารย์เรือง นี้เป็นภาค 2 ของ ฟ้า ธนะชัย ที่เคยลงในไทยเพลย์บอยสมัยก่อน
ตอนนที่อาจารย์เรืองกับพวกออกจากคุกมาแล้ว คราวนี้อาจารย์เรืองเจ๋งกว่าเดิม แถมฝังมุกมาเพียบ
มาตั้งสำนักแห่งใหม่ มีเจ๊เฮียงมาปรึกษาว่าจะหาทางจับเสี่ยเปี้ยง
ที่มีเลขาคนสวย อาจารย์เรืองวางแผน ล่อทั้งตัวเจ๊เฮียง แถมเงินจากเจ๊ด้วย แล้วยังฟันลูกสาวเจ๊
หลอกเอาเงินจากเสี่ยเปี้ยง แถมฟาดเลขาคนสวยของเสี่ยอีกต่อ
ผมมีต้นฉบับแต่ไม่ครบ จะพยายามลงไปเรื่อยๆ บางตอนก็ขาดไป หากใครมีช่วยลงต่อที
3 วันต่อมา อาจารย์เรืองก็เริ่มแผน หลังจากรอเจ๊เฮียงนำเงินมาให้ก่อน 1 หมื่นบาท
"เจ๊เฮียงต้องช่วยผมอีกแรงนะ" อาจารย์นับเงินไปพูดไป
"จะให้ช่วยยังไงละค่ะ อาจารย์" เจ๊เฮียงขมวดคิ้วถามอย่างสงสัย
"มันเป็นแบบนี้เจ๊ คือว่าไอ้น้ำมันพรายนี่นะ จะต้องใช้สดๆ ไม่เกิน 3 วัน
และถ้าได้ผลร้อยเปอร์เซ็นต์และเร็ว ก็จะต้องใช้เด็กสาวบริสุทธิ์เป็นคนเดินเรื่อง รู้เรื่องทันทีเลย"
อาจารย์เรืองจีบปากพูดด้วยแววตาส่อประกายเจ้าเล่ห์แฝงแววไว้อย่างน่ากลัว
"โอ้ย! อาจารย์แล้วจะไปหาเด็กสาวที่ไหนช่วยละ ฉันไม่รู้จักใครเลยละ" เจ๊พูดตอบพยายามคิดหา
"แต่ผมมองเห็นทาง ว่าแต่ไม่รู้ว่าเจ๊จะยอมหรือเปล่าเท่านั้น เรื่องนี้ต้องร่วมมือกันด้วย"
อาจารย์เรืองพูด
"แหม! ก็อาจารย์จะพูดอะไร แบบไหนก็ว่ามาเลย ฉันจะได้รู้แจ่มแจ้ง" เจ๊เฮียงชักฉุน
"ก็ที่ว่าคือ อยากได้ลูกสาวเจ๊มาช่วย เป็นตัวเอาน้ำมันพรายป้ายเสียจะได้แนบเนียน"
อาจารย์เรืองเสริม
"หมายความว่าอย่างไรกัน แล้วทำไมต้องเอาลูกสาวเข้ามายุ่งละ" เจ๊เฮียงชักตวาดทำตาเขียว
"มันอย่างนี้ครับ คือว่าน้ำมันพรายนี้จะต้องให้ผู้ถูกใช้มีจิตเสน่หาด้วย ถ้าเจ๊หรือคนอื่น
มันจะธรรมดาไม่ค่อยได้ผล แต่ถ้าลูกสาวเจ๊ได้ข่าวว่าสวยน่ารักอวบอั๋น และเห็นว่าเสี่ยชอบเด็กเอ๊าะๆ
ถ้าลูกสาวเจ๊ช่วยมันคงผ่านสำเร็จแน่นอน" อาจารย์เรืองเสริม
"ยังไม่เข้าใจอยู่ดี ลองอธิบายให้ชัดและวิธีการเถอะ" เจ๊เฮียงเร้า
"หมายความว่าอย่างนี้ คือให้ลูกสาวเจ๊เอาน้ำมันพรายไปแตะตัวเสี่ยแค่นั้น"
อาจารย์เรืองอธิบาย
"มองไม่เห็นทางจะไปแบบนั้นเลย" เจ๊เฮียงซัก
"พูดง่ายๆ คือจะแนะวิธีการสอนให้ลูกสาวเจ๊เท่านั้น มันไม่ยากเลย รับรองไม่มีการเสียหาย"
อาจารย์เรืองพยายามชักจูง
"ได้นะมันได้ แต่ลูกจะยอมหรือเปล่าเท่านั้น" เจ๊เฮียงพูดไม่ค่อยมั่นใจ
"ยังไงเจ๊ก็ต้องพยายามหรือถ้าอย่างไร ขอให้เจ๊พาลูกสาวมาพบหน่อยเถอะ
อาจารย์จะได้ข่วยพูดให้แต่เจ๊ต้องร่วมมือเท่านั้นแหละ"
"ลองดู แต่ไม่เห็นทางเลยว่าลูกจะร่วมมือด้วย และอีกอย่างลูกสาวก็ซื่อไม่ค่อยจะทันคน
เป็นเด็กอยู่ในโอวาทมาตลอด" เจ๊อธิบาย
"นั่นแหละ เราต้องการแหละ เอาเถอะน่าอาจารย์รับรองว่าลูกสาวเจ๊ต้องยอมร่วมมือ พรุ่งนี้ขอให้พามาให้ได้
อาจารย์จะมีวิธีทำให้ลูกสาวเจ๊ร่วมมือได้เชื่อเถอะ"
อาจารย์กล่าวอย่างมั่นใจ
ส่วนไอ้สม ไอ้วุฒก็ได้แต่นั่งมองและฟังคำของอาจารย์เรืองอย่างไม่มั่นใจนัก
มันมองไม่ออกเลยว่าอาจารย์เรืองจะมาไม้ไหนกันแน่ แต่มันก็มีสายเลือดของอาจารย์
จึงกล่าวเสริมอย่างเติมความให้มั่นใจ
"โธ่!เจ๊ เชื่ออาจารย์เถอะ อาจารย์ช่วยคนได้สำเร็จมามากต่อมากแล้ว เจ๊ไม่ต้องห่วงเลย"
"งั้นพรุ่งนี้จะลองพาลูกสาวมาดู แต่ไม่มั่นใจว่าลูกจะยอมร่วมมือด้วยหรือเปล่านะ จะลองดู"
เจ๊เฮียงพูดตอบอย่างไม่มั่นใจนัก
หลังจากเจ๊เฮียงกลับไป ไอ้สมละสายตาที่มองตามหลังเจ๊เฮียงจนลับออกประตู จึงหันกลับมาถามอาจารย์
"อาจารย์! จะเอาวิธีไหนที่จะให้ลูกสาวเจ๊ยอมร่วมมือด้วย ผมว่ามันยาก เอาวิธีอื่นไม่ดีกว่าหรือ"
"เฮ้ย! เอ็งเชื่อมือข้าเถอะ ข้าวางแผนไว้แล้ว พรุ่งนี้เอ็งคอยดูเถอะ แล้วก็จะรู้เอง"
อาจารย์พูดอย่างมั่นใจ พร้อมกับเอนหลังลงนอนพัก
"เกมส์มันใหญ่และยาวโว้ย"
ไอ้สมไอ้วุฒิได้แต่มองหน้ากัน แล้วลุกเดินออกจาห้องไป
เช้าของวันใหม่ ตกสายหน่อยเจ๊เฮียงและสาวก็มายืนกดออดเรียกที่หน้าประตู
"ว๊าว! เสียงไอ้สมชะโงกดูแล้วหันเข้ามาบอกไอ้วุฒิที่กำลังปัดฝุ่นตรงหิ้งบูชาครู ไอ้วุฒิก็โผล่หน้าดู
"วู๊ สวยจริงๆ รูปร่างผิวขาวสมส่วนหน้าตาซื่อไร้เดียงสาเด๋อด๋า มันน่าฟัดจริงๆ "
ไอ้สมเดินไปเปิดประตู ไอ้วุฒิรีบเดินไปบอกกับอาจารย์ขณะอยู่ในห้องน้ำ
อาจารย์เรืองก้าวเข้ามาในห้องก็ต้องตะลึงกับความสวยงามน่ารักอวบอั๋น เล่นเอาใจสั่นหวิวสยิวกับความสาว 8
ปีที่ยังไม่เคยเจอเลยแบบนี้
"ไหว้อาจารย์สิลูก" เสียงเจ๊บอกลูกสาวรู้ ขณะอาจารย์นั่งลงประจำที่
อาจารย์เรืองมองตาไม่วางจากใบหน้าเรือนร่างของลูกโบว์ชนิดเยิ้มหยดย้อย ละห้อยกับความกระหือลือ
จนใจอยากจะลุกขึ้นปล้ำเอาอย่างหื่นกระหาย
"อ้อ มาแต่เช้าเชียว ไหนนี่ใช่มั้ยที่เจ๊ว่าลูกสาว โตแล้วนี่ แต่อย่างที่ว่าไง ดวงของเจ๊กำลังอับโชค
กิจการค้าที่กำลังทำไม่ค่อยจะพบกับความสำเร็จ ก็เพราะเจ๊ขาดดวงสมพงษ์อุปภัมภ์
ไอ้ที่ขอให้เจ๊พาลูกสาวมานี่ก็จะได้ดูและผูกดวงแก้ไขสถานการณ์ก่อน"
อาจารย์เรืองพูดยาวเป็นชุด ชนิดเจ๊เฮียงงุนงงต่อคำพูดว่าอาจารย์พูดเรื่องอะไร ขณะที่จะเอ่ยปากค้านคำพูด
ก็เห็นอาจารย์เรืองขยิบตาบุ้ยใบ้ชนิดเจ๊เฮียงต้องงงต่ออีก
"อ้อ! เจ๊ อาจารย์จะพยายามช่วยให้สุขสมหวังในสิ่งที่คิดที่ต้องการนะ ทำใจให้สบายเถอะ
เอ้าไหนหนูชื่ออะไรจ้ะ"
เสียงอาจารย์เรืองเล่นบท ทำทีถามชื่อเพื่อคลายความงุนงงเจ๊กับลูกสาว
"ลูกโบว์คะ " เจ๊เฮียงตอบแทน ขณะที่ลูกโบว์ยังไม่เข้าใจรู้เรื่องอะไรเลย
"หนูเรียนอยู่ชั้นไหนแล้วละลูก" เสียงอาจารย์คงซักต่อ
"ชั้นไหนละลูก บอกอาจารย์สิ" เจ๊เฮียงพยายามคะยั้นคะยอให้ลูกโบว์ตอบ เพื่อให้คลายความวิตกแคลงใจ
"มหาลัยปี 1 แล้วค่ะ" เสียงลูกโบว์ตอบตะกุกตะกักอย่างตื่นๆ
"อ้อ! ปี 1 เอ้าไหนๆ ขอดูลายมือหน่อยเถอะ แบออกมาดูใกล้ๆ"
ลูกโบว์มองหน้าอาจารย์ทีแล้วหันมามองเจ๊เฮียงผู้เป็นแม่
"ยื่นมือให้อาจารย์ดูเถอะ เผื่อเส้นดวงยังไงไม่ดี อาจารย์จะได้ช่วยไง ไม่มีอะไรแค่ดูเฉยๆ"
เจ๊เฮียงพยายามหนุนให้ลูกสาวยื่นมือออกไปให้อาจารย์ดู ได้ผลที่ลูกโบว์ค่อยๆ ยื่นมือออกอย่างสั่นๆ
"อืม! ลายเส้นดี แต่ว่าแววตาหนูมันบ่งบอกว่าถูกเพื่อนอิจฉา วางของเข้าตัวแน่นอน
เพราะแววตามันหมดแววของความรุ่งโรจน์ในชีวิต ก็พลอยทำให้คนใกล้ชิดต้องรับรัศมีบดบังไปด้วย
มิน่าละเจ๊ถึงดวงไม่ดี การค้าหดหาย"
ลูกโบว์หันกลับมามองหน้าเจ๊เฮียงผู้เป้นแม่ คล้ายกับจะเป็นคำถามว่าจริงหรือไม่
เจ๊เฮียงพยักหน้ารับอย่างรู้ทัน พร้อมนั้นก็งุนงงไม่มั่นใจตัวเองว่าที่อาจารย์พูดนี้ละครหรือเรื่องจริง
"แต่หนูคงไม่เชื่อ เอายังงี้สิ อาจารย์จะเรียกของออกจากตัวหนูให้ดูว่าหนูถูกวางของจริงหรือไม่
เอ่อสมเอาแก้วน้ำใส่น้ำฝนมา 1 แก้ว"
อาจารย์เรืองสั่งไอ้สมที่นั่งเฝ้ารออยู่หน้าประตู ไอ้สมก็เร็วทันใจสั่งปุ๊บได้ปั๊บ แก้วใส่น้ำฝนใสแจ๋ว
"นี่หนูดูแก้วน้ำนะลูกแล้วเอานิ้วกลางมือซ้ายนั่นค่อยๆ จุ่มลง 2 ข้อ แล้วปล่อยคาแก้วเอาไว้"
ขณะที่อาจารย์เรืองพูดให้ดูที่แก้ว แต่มืออาจารย์เจ้าเล่ห์ก็ขยุกขยิกอยู่ตรงตลับใส่ของอะไรสุดจะเดา
"ไม่ๆ เอานิ้วลงไปอีกนิด" อาจารย์เรืองพูดพลางเอานิ้วมือจับนิ้วลูกโบว์กดลงอีกข้อ
ฉับพลันเกล็ดเล็กๆ ก็ร่วงจากบริเวณนิ้วของลูกโบว์เป็นเส้นลงสู่ก้นแก้วสีม่วงเป็นทางลงอย่างดาวตกหลายสาย
จนลูกโบว์ก็ต้องตกใจแปลกใจ อาจารย์เรืองหดมือกลับมาชี้ให้ดู
"เห็นมั้ย นั่นแหละคือเกล็ดม่วงที่เพื่อนอิจฉาวางเข้าตัวแบบนั่งทับ หรือใส่ในของกิน"
สีในแก้วออกเป็นสีม่วงจนเข้มข้น ท่ามกลางความตกใจของลูกโบว์และเจ๊เฮียง
"เอ้า! ไอ้สมเอาแก้วมาเปลี่ยนอีกใบ ดูซิว่าของออกหมดตัวหรือยัง"
ไอ้สมรับคำยิ้มในใจ
"เฮ้อ! อาจารย์เรายังเขี้ยวงาเต็มตัว น่ากลัวๆ ไอ้สีม่วงเป็นเกล็ดนะ
ก็เมื่อวานอาจารย์ใช้เราไปซื้อด่างทับทิมนี่เอง ร้ายกาจจริงๆ ก็คงจะซ่อนในเล็บแล้วสะกิดลง"
ไอ้สมรู้หลักคิดถูกเป๋ง แก้วน้ำใสใหม่ยกมาตั้งแทนแก้วม่วง หนูโบว์เอานิ้วจุ่มใหม่
แต่คราวนี้ไม่มีสีอะไร น้ำยังคงใสอยู่อย่างเดิม
"เอาล่ะ เป็นอันว่าหมดของแล้ว" สิ้นเสียงอาจารย์ หนูโบว์ถึงกับถอนหายใจลึกๆ
สีหน้าค่อยคลายความวิตกจากใจค่อยยิ้มน้อยๆ ก้มกราบอาจารย์อย่างนับถือ อาจารย์เรืองยิ้มอย่างมีชัยในแผน
เจ๊เฮียงป่านนี้ยังงงว่ามันอะไรกันนี่ งจริงๆ
"ทางที่ดี อยากให้หนูโบว์อาบน้ำมนต์ล้างตัวจะได้หมดเสี้ยนเสนียด
ส่วนเจ๊ต้องนั่งสมาธิภาวนาขอพรเป็นสิริมงคลจนกว่าหนูโบว์จะอาบน้ำมนต์เสร็จ"
หนูโบว์ก็พยักหน้ารับอย่างเร็ว เจ๊เฮียงก็ยอมรับ
ครับ! เกมส์เริ่มอีกแล้วจากอาจารย์ที่เฟื่องด้วยความเจ้าเล่ห์แอบแฝง
"เอ้านี่หนูโบว์ ผ้าถุงไว้เปลี่ยนเสื้อผ้าซะ แล้วนี่คำสั่งให้คำพิธีที่อาจารย์เขียนสั่งทำพิธี
ต้องทำตามคำสั่งในข้อเขียนทุกข้อนะ ไม่งั้นมันจะไม่บริสุทธิ์สำหรับหนู"
ลูกโบว์รับคำสั่งเป็นกระดาษแผ่นหร้อมกับผ้าถุงเดินเข้าห้อง ส่วนเจ๊เฮียง
อาจารย์เรืองก็สั่งให้นั่งสมาธิหลับตาภาวนาจะลืมตาได้จนกว่าลูกโบว์จะเสร็จพิธีอาบน้ำมนต์
และแน่นอน อาจารย์เรืองพร้อมไอ้สม ไอ้วุฒิ จองรูด้านข้างไว้คนละรู แอบดูเช่นเดิม
หนูโบว์ก้าวเข้าห้องล็อคกลอนเสร็จหันสำรวจรอบๆ ก็ปกติมีอ่างน้ำมนต์
มีหยดเทียนและดอกกุหลาบประปรายในอ่างน้ำ หนูโบว์ผลัดเสื้อผ้าเป็นใส่ผ้าถุงกระโจมอก พร้อมกันนั้นจึงค่อยๆ
คลี่กระดาษที่อาจารย์ให้มา
ข้อ 1 คือให้แก้ผ้าเปลือยออกหมด ไม่ให้มีอะไรเป็นผ้าติดตัว หนูโบว์ถึงกับตีหน้าเหยๆ
แต่ก็ยังอุ่นใจว่าเป็นห้องมิดชิด กลืนน้ำลายตัวเองพร้อมค่อยๆ คลายปมผ้าถุงออก
ว๊าว! ไอ้สม ไอ้วุฒิ พร้อมทั้งอาจารย์เรือง ตาลุกวาวเมื่อผ้าถุงหลุดกองอยู่ที่ปลายเท้า
โอ้โฮ อะไรจะขนาดนั้น
หนูโบว์ ค่อยๆ บรรจงก้มลงหยิบผ้าถุงจากพื้นมาผลัดแขวนตรงราวไม้ แสงในห้องจะไม่สว่างนัก
แต่แสงที่สาดมาต้องร่างหนูโบว์ขาวโพลนดั่งแสงน้ำนมสาดขาวละเอียดดังหยกขาว สูงสมส่วน ผมสยายประบ่า
หน้าอกกระเพื่อมตั้ง 2 เต้า อวบอูมชูชันยอดจงอยชันงอนเว้าขึ้นบนเป็นติ่งไตสีชมพูเรื่อ
กะๆดูตามคาดเดาคงเต็มกำกางนิ้วมือพอดี
เอวองค์คอดกิ่วเว้าอวบอูมลงจนถึงเนินเนื้อสามเหลี่ยมมีฝอยขึ้นประปรายกระจายฟูฟ่อง
ต้องแสงเป็นสีทองอมเทาเร้าอารมณ์ ช่วงก้นงอนโด่งเว้า สองแก้มก้นเป็นปั้นคล้ายเนื้อสันเป็นก้อน
กระดิกดึ๋งคล้ายติดสปริง เรียวขา ปลีน่อง โอ้ยมีนสุดบรรยาย
ทั้งอาจารย์เรืองและไอ้สม ไอ้วุฒิ
แทบพังข้างฝาเข้าไปปล้ำฟัดซะให้สมกับความสุดสยิวกับอารมณ์ตัวเองจริงๆ
หนูโบว์ยืนเปลือยกายกางกระดาษอ่านต่อข้อ 2 ให้เอาน้ำมนต์โดยใช้นิ้วจุ่มแตะตรงปลายจมูก 3 ครั้ง ตรงสะดือ
3 ครั้ง และสุดท้ายให้เอาฝ่ามือจุ่มทั้งฝ่ามือลงในโอ่งน้ำมนต์แล้วมาลูบตรง 3 เหลี่ยม
โดยการลูบจากปลายทราวเลื่อนมาข้างหน้าแล้วเรื่อยขึ้นมาถึงสะดือ 99 ครั้ง ทุกครั้งต้องจุ่มน้ำมนต์ด้วย
หนูโบว์ถึงกับทำคอย่นปากเหย คิดในใจอะไรมันจะวิตถารแบบนี้
แต่ผลเมื่อกี้ที่อาจารย์เรียกของออกมาจากตัวก็น่าเชื่อถือออกจะตายไป
แล้วอีกอย่างก็เราอยู่ในห้องมิดชิดคนเดียวก็ไม่เห็นน่าอายแปลกตรงไหน ว่าแล้วหนูโบว์ก็ค่อยๆ
ใช้นิ้วทำตามคำสั่งบนแผ่นกระดาษที่อาจารย์ให้มาจนถึงขั้นสุดท้าย
ที่หนูโบว์ต้องเอาฝ่ามือจุ่มลงในอ่างน้ำมนต์แล้วกางขาตัวเองออก เพื่อให้ฝ่ามือล้วงเข้าไปถึงร่องก้น
แต่การถ่างขาท่านี้ อาจารย์เรืองไอ้สมไอ้วุฒิยิ่งเพิ่มความกำหนัดเงี่ยนง่านขึ้นเป็นพันเท่า
มันเป็นภาพสุดจะบรรยาย หนูโบว์ค่อยๆ
เอามือลูบจากตรงร่องหลังลูบไล้ผ่านมาข้างหน้าตรงรอยแยกยาวขึ้นมาถึงสะดือ แล้วเอามือจุ่มน้ำมนต์ในอ่าง
กระทำอย่างต่อเนื่อง ปากก็ทำมุบมิบนับจำนวนครั้ง ยิ่งลูบยิ่งทำยิ่งเร็วขึ้นเรื่อยๆ
จากปากนับมุบมิบเริ่มมีริมฝีปากบิดเบี้ยวตามเมื่อลูบผ่านรอยแยกร่องหี ติ่งแตด นิ้วกลางเริ่มที่จะผิดปกติ
จากเสมอทุกนิ้วเริ่มจะกดนิ้วกลางลงผ่านร่องรอยแยก อีกมือเริ่มจะขยับกุมนมตัวเองและจำนวนนับเริ่มลืม
เมื่อหนูโบว์ไม่จุ่มน้ำมนต์แล้วและไม่ลูบตามระยะพิธีที่บอกแล้ว
ลูบขยับนิ้วมือขึ้นลงไปมาอยู่แต่ตรงกลางร่องหีตัวเอง แสดงว่าหนูโบว์เกิดอารมณ์จากนิ้วมือตัวเอง
แน่นอนที่หนูโบว์รู้ว่าการลูบขยุกขยิกนิ้วตรงนั้นมันสนุกมันเสียวอย่างบอกไม่ถูกทำแล้วสบายดี
ทั้งที่ตัวเองยังไม่เคยรู้ว่าทำแบบนี้แล้วมันเป็นอย่างนี้
หนูโบว์ยังไม่เคยรู้วิธีการช่วยตัวเองที่เรียกว่าตกเบ็กมาก่อน ขนาดอาบน้ำแค่ฟอกสบู่แล้วรีบๆ
มันกลัวว่าจะเป็นอะไรถ้าไปถูกมัน แต่ตอนนี้หนูโบว์รู้แล้วว่ามันมันส์ขนาดไหน
อาจารย์เรืองดูไปกัดฟันกรอด ส่วนไอ้สมไอ้วุฒไม่อาย เอาควยออกมาชักว่าวหน้าตาเฉย
จนหนูโบว์ตัวเริ่มเกร็ง มือขยุกตรงสามเหลี่ยมก็เร็วขึ้นจนเอานิ้วทิ่มเข้าออกรูหีตัวเอง
จนกดเหมะนิ่งอยู่คารู หนูโบว์โก่งตัวสูงขึ้นหลับตาพริ้ม
ตัวสยิวสั่นอยู่หลายครั้งแล้วค่อยๆผ่อนตัวลงถอนหายใจดังเฮือก
แล้ววักน้ำมนต์มาล้างถูตรงนั้นจากนั้นเอาผ้าเช็ดตัวผืนเล็กที่อาจารย์ให้มาซับเช็ดตรงเนินเนื้อตรงนั้นอย่
างทนุถนอมแผ่วเบา แล้วสวมกางเกงในตัวจิ๋วแต่งตัวดังเดิม เล่นเอาไอ้วุฒไอ้สมเสียดายภาพนั้น
มันรู้ตัวดีว่ามันได้แค่ดูเท่านั้น ของจริงเป็นของอาจารย์
อาจารย์เรืองกลับออกมานั่งที่เก่าตรงหน้าเจ๊เฮียงที่ยังนั่งสมาธิหลับตาพริ้ม
"ฮะแฮ่ม " เสียงอาจารย์กระแอ่ม "เอ้า ลืมตาได้แล้วละ ลูกโบว์เสร็จพิธีออกมาแล้ว"
เจ๊เฮียงจึงลืมตาขึ้นก็พอดีกับลูกโบว์ก้าวออกมาจากห้องแล้วนั่งตรงข้างเจ๊เฮียง
อาจารย์เรืองถึงกับลืมตัวจับจ้องตรงเรือนร่างหนูโบว์ พาลให้นึกถึงภาพหนูโบว์ตอนเปลือย
"ไหนดูซิ อือ...แววตาแจ่มใสขึ้นเยอะเลยละ ได้พักผ่อนคืนนี้ พรุ่งนี้ก็จะสดใสหมดแววทุกข์เสียที
แต่ถ้าให้ดีมาอาบน้ำมนต์อีกสักครั้ง 2 ครั้งก็จะทำให้ตัวเองสะอาดบริสุทธิ์ปราศจากสิ่งใดๆ "
อาจารย์พูดย้ำ อย่างกับกลัวว่าหนูโบว์จะไม่มาอีก
"ดีเหมือนกันค่ะอาจารย์ ลูกต้องมาอาบอีกสัก 2 ครั้งนะลูก" เจ๊เฮียงพูดพร้อมหันหน้ามองลูกโบว์
"ค่ะแม่ หนูโบว์รับคำพลางก้มหน้า
"อ้อ ! ส่วนเรื่องเคราะห์ของเจ๊ อาจารย์ว่าถ้าพรุ่งนี้มีเวลาขอให้มาปรึกษากันอีกครั้ง
บางทีอาจจะต้องให้ลูกโบว์ช่วยอีกแรงก็ได้ ถ้าได้ลูกโบว์ช่วยละก็รับรองเจ๊จะหายโชคร้าย
จะรวยเป็นเศรษฐีร้อยล้านเชียว"
อาจารย์เรืองพูดจบหันไปมองหนูโบว์ด้วยแววตาพิศวาสหื่นกระหาย
"งั้นพรุ่งนี้ดิฉันจะมาใหม่นะคะ อ้อ ! ลูกโบว์พรุ่งนี้คงมาไม่ได้เพราะต้องไปเรียน " เจ๊เฮียงพูดต่อ
"ไม่เป็นไร ว่างวันไหนก็มาแล้วกัน
แต่ตัวเจ๊เองพรุ่งนี้ต้องมาปรึกษาพิเศษเพราะเรื่องที่สั่งไว้เรียบร้อยแล้ว"
"ค่ะ อาจารย์" เสียงเจ๊เฮียงรับคำ พร้อมกับกราบลาทั้งลูกโบว์ด้วย
หลังจากที่เจ๊เฮียงกับลูกโบว์กลับไป อาจารย์เรืองก็หันมาคุยกับไอ้สม ไอ้วุฒ
"พรุ่งนี้อย่าลืมเรื่องเตรียมน้ำมันพราย แล้วก็ผู้หญิงที่จะมาเล่นละคร รู้ๆกันนะ แนะนำสอนให้แนบเนียน
อย่าเผลอให้จับได้ล่ะ"
ไอ้สมพยักหน้ารับ "ไม่ต้องห่วง ว่าแต่พรุ่งนี้จะให้ผมหรือไอ้วุฒลงละครับ"
"ก็ให้ไอ้วุฒลงก่อน แล้วถ้าเผื่อยายเจ๊ทนไม่ไหวค่อยว่ากัน
แต่ว่าเอ็งต้องได้แน่แต่เป็นใครเหตุการณ์มันบอกเอง อย่าทำอะไรให้มันแสดงออกจนเหยื่อรู้ทัน
จะเสียแผนใหญ่"
อาจารย์เรืองพูดกันไว้ก่อน

[naluk888]

ขอบคุณครับ

[suriyamahajit]

อาจารย์นี่จะกินเด็ก