แฮรี่ พ่องตาย กับศิลาหื่นกาม 1-13 (cop)

[ฟัก อยู่แม้น]

Chapter 1 ===


ในยามวิกาลของเมืองแห่งหนึ่ง ที่ซึ่งผู้คนต่างพากันหลับไหล แต่ก็มีคนแก่ประมาณ 2 คนเป็นโรคนอนไม่หลับออกมาคุยกันกลางดึก คนผู้ชายชื่อว่า ศาสตราจารย์ ดับเบิ้ลกะดอ และคนผู้หญิงชื่อว่า ศาสตราจารย์ ชีกหีหำกันเเล้วเรียจนเปลื่อยทุกคนคงคิดว่าคนแก่แล้วยังมีอารมณ์อยากเย็ดกันอีกเหรอ ไม่ใช่หรอก เขารอการกลับมาของเพื่อนเขาคนหนึ่ง ศาสตราจารย์ดับเบิ้ลกะดอกล่าวเบาๆว่า "เจ้าแฮกร่อย มันไปไหนของมันวะ..."ในขณะนั้นก็มีรถพ่อกับเเม่มึงเย็ดกันกลางถนนคันหนึ่งพุ่งมาปาดหัวเหม่งๆ ของศาสตราจารย์ดับเบิ้ล กะดออย่างเฉียดๆ ผู้ชายซูบผอมแบบอดข้าวมาหลายวันก้าวออกมาจากรถหงฉีอย่างช้าๆ เพราะไม่มีเรี่ยวแรง เสียงศาสตราจารย์ชีกอนากัลก็แทรกเข้ามาว่า "ต๊ายแฮกร่อย นี่เธอไปทำอะไรมา เธอถึงได้ตัวผอมอย่างนี้" เสียงตอบแบบแผ่วเบาของเขาว่า "ก็เก็บตังค์ซื้อหงฉีคันนี้ไงวะ แพงจริง จริ๊ง" แล้วเขาก็กล่าวต่อว่า "เออใช่ นายแฮรี่ พ่อตายอ่ะ ฉันไปรับมาจากสถานที่รับเลี้ยงขอทานแล้วนา เอาไปสิ" แล้วเขาก็โยนร่างอันบอบบางของแฮรี่อย่างไม่ปราณี แต่โชคยังดีของเขา ศาสตราจารย์ดับเบิ้ลกะดอใช้เท้ารับไว้ทัน ทำให้แฮรี่กะอักออกมาเพราะความเหม็น แล้วศาสตราจารย์ดับเบิ้ลกะดอก็บอกต่อไปว่า "แฮรี่เอ๊ย เจ้าต้องโตพอที่จะผสมพันธุ์ได้ก่อนเน้อ ถึงจะเข้าโรงเรียนข่อยได้" เขาพูดลงท้ายด้วยสำเนียงอีสาน แล้วก็จับแฮรี่โยนแบบพุ่งหลาวเข้าไปในบ้านหลังหนึ่ง เสียงเพล้ง~ ดังกึกก้องไปทั่วถนนแถวนั้น แต่ด้วยเหตุอะไรก็ไม่รู้ หน้าผากแฮรี่โดนกระจกบาดเป็นแผลเป็นรูปควยที่หน้าพ่อมึงเเหละควย ทั้ง 3 คนจากไปเหมือนพวกเขาไม่รู้ไม่เห็นกับสิ่งที่เกิดขึ้น
Chapter 2
11 ปีผ่านไป แฮรี่อาศัยอยู่กับครอบครัวเนิสซะรี่ ซึ่งเขาถูกปฏิบัติเหมือนกับ...พระเจ้า ครอบครัวเนิสซะรี่ถูกแฮรี่ขู่ว่า ถ้าไม่ทำเหมือนกับเขาเป็นเจ้านายละก็... (เหตุผลน่ากลัวมากกระผมเล่าให้ฟังไม่ได้) เพราะฉะนั้น ครอบครัวเนิสซะรี่จึงต้องจำใจยอมให้แฮรี่เป็นคนที่ใหญ่ที่สุดในบ้าน แต่เหตุการแปลกประหลาดได้เกิดขึ้นอยู่ที่นั่น มีอีเมล์ส่งมาถึงแฮรี่จนล้นจอคอมพิวเตอร์ แถมทุกเมล์ยังเป็นข้อความเดียวกันหมด แฮรี่อุทานออกมาเบาๆ ว่า "นายหมอนี่คงบ้าแหงๆ ไม่ก็ว่างจัด ส่งมาหาฉันทำไมฟะ" แล้วเขาก็จัดการลบออกให้หมด แต่เผอิญมากไปเครื่องคอมฯ เลยเออเรอร์ เจ๊งกะโบ๊ะไปเรียบร้อย เขาเลยตัดสินใจ ไปเที่ยว RCA ให้ลืมเรื่องที่เกิดขึ้น แต่แล้วเหตุเกิดพลิกผัน ตำรวจบุกรวบตัวเด็กอายุไม่เกิน 18 ปีไปเข้าซังเต แฮรี่หนีมาได้อย่างหวุดหวิดแต่มาชนกับคนคนหนึ่งโดยบังเอิญ เขาคือแฮกร่อยที่จากกันมา 11 ปีด้วยกัน แฮกร่อยวิ่งเข้าไปพร้อมกับให้หมัดไปเต็มๆ หนึ่งหมัดหร้อมกับบอกว่า "เดี๊ยะเด็กอะไรเป็นเด็กเป็นเล็ก มาเที่ยว RCA" แฮรี่ตอบกลับด้วยหมัดหนึ่งหมัด พร้อมกับพูดว่า "ก็เขาไม่ขายตัวเด็กอย่างผมนี่" แฮกร่อยตบบ่าเขาเบาๆ แล้วบอกว่า "มาที่นี่สิ แล้วเธอจะพบกับความสุขที่แท้จริง" พร้อมกับยื่นใบปลิว ร.ร.หอกหวอด พร้อมกับบอกว่า "นี่น่ะ ความลับสุดยอดเชียวนะเฟ้ย" แฮรี่ตอบกลับว่า ไม่ใช่ซ่องผมไม่ไป เออใช่ ใบปลิวนี่นึกว่าเคยเห็นที่ไหน ก็ตอนมาผมเพิ่งเห็นมันติดเต็มทางเลย ประมาณ 20-30 แผ่นอ่ะ" แฮกร่อยจากไปด้วยใบหน้าอายมาก และก็บอกว่าพรุ่งนี้เจอกันที่บ้านเธอนะ จะต้องเตรียมของมากเลยล่ะ แฮรี่คิดในใจว่า พ่อตายแล้ว แฮรี่เลยไปนั่งชักว่าวไปคิดไปว่า เผื่อมีอะไรสนุกๆ เมื่อตกท่อน้ำไปเเล้วเเล้วไปหานุ๊กเพื่อไปผสมพันเเล้วไปเเจ้งกับด็อกเตอร์ดับเบิ้ล กะดอ
Chapter 3
วันรุ่งขึ้น แฮกร่อยมาหาแฮรี่ที่บ้านแต่เช้าตรู่ พร้อมกับยื่นแคปซูลแล้วบอกว่า "สุขสันต์วันตายพ่อมึงสิอีสัส จังไร อีปลวกอยู่ในหีไดโนเสาร์11 ปี เอ้านี่ แคปซูลเค้ก เอาไปเเดกซะ" แฮรี่รับไปอย่างหน้าตาอึ้งในสิ่งที่เห็นเขากินเข้าไปพร้อมกับน้ำ เสียงเอื๊อกช้าของเขาดัง และเงียบลงในเวลาต่อมาก็มีเสียงของแฮรี่ดังขึ้นมาว่า "เฮ้ย!!! นี่มันอาหารหมาหรือเค้กวะ ถุย!" เขาไม่สำรวมกิริยาของผู้ดีเอาไว้แล้วแฮกร่อยก็บอกอย่างอารมณ์ดีว่า "อ๋อ สงสัยเขาคงเอาอาหารนายบุญเลิศมาเย็ดมั้ง ฮ่าๆๆๆ" แล้วพวกเขาก็เดินไปในที่ซื้อของแฮรี่อุทานออกมาว่า "อ่าว แล้วเราจะเอาเงินที่ไหนซื้อล่ะ" แฮกร่อยพาแฮรี่เดินเข้าไปในธนาคารพร้อมกับเบิกเงินให้แฮรี่ เจ้า!ตัวเล็กออกมาทักทายเขา แฮกร่อยบอกแฮรี่ว่า "นี่เขาเรียกว่า เกมบิน จำไว้นะแฮรี่ ธนาคารกิ๊กก็อก(กริงกอตส์) มีเจ้าพวกเนี้ยคุมอยู่ล่ะ พวกเขาเป็นคนคุมธนาคารที่ดีที่สุดในโลกนี้แล้ว" แฮรี่ พยักหน้าพร้อมกับเบิกเงินออกมา เกมบินพูดแทรกออกมาก่อนว่า "ขอประทานโทษครับ ครือว่า ผมไม่รู้จะพูดยังไงให้พวกคุณไม่ตกใจนะครับ" เกมบินกล่าวต่อ "เราเป็นพนักงานที่ดีที่สุดของเมืองด้วยนะครับ" เขาชมตัวเอง แฮกร่อยบอกว่า "ฮ่าๆๆ ไม่เป็นไรฉันรู้" เกมบินเลยกล่าวตอบว่า "เราจะคิดว่า เราพูดให้ท่านเข้าใจแจ่มแจ้งดีกว่านะครับ" แฮกร่อยตอบด้วยท่าทางไม่ค่อยพอใจว่า "เออน่า พูดอยู่ได้ตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว อยากพูดอะไรก็พูดมา" เกมบินตอบด้วยประโยคสั้นๆว่า "เราถูกปล้นครับ กะตังค์บ๋อแบ๋ครับ เหลือเพียงประมาณ 5 บาทครับ" แฮกร่อยอึ้ง พร้อมกับเดินออกไป แฮกร่อยบอกกับแฮรี่ว่า "เธอไปหาของที่จำเป็นเอาเองละกัน เอ้านี่ สิ่งที่จำเป็น ฉันจดไว้ให้แล้ว ฉันไปให้ข่าวสารเกี่ยวกับเธอผิดๆ น่ะ เดี๋ยวเขาก็ให้ของเธอฟรีๆ เองแหละ" แฮรี่ เดินไปอย่าง งง งวย แล้วเขาก็เข้าร้านนู้นที ร้านนี้ที แต่เสียงตอบของร้านทุกร้านเป็นเสียงเดียวกันว่า "แฮรี่ พ่อตายนั่นน่ะเหรอ" "ที่รอดจาก หลอดคอวอยอ มาได้น่ะ" "แต่ฉันไม่ให้ของหรอกนะ ฮ่ะๆๆๆ" แฮรี่ยัวะจัดเดินตรงเข้าไปในร้านขาย!แล้วก็เดินตรงเข้าไปหาเจ้าของร้านพร้อมกับบอกว่า ถ้าไม่ให้ของฉัน เธอหมดบริสุทธิ์แน่(เจ้าของร้านเป็นผู้หญิงแน่) เจ้าของร้านไม่เชื่อแฮรี่ได้การ จับเธออมน้องชายของเขาทันที จนเจ้าของร้านยอมให้ เลยได้เป็น นกฮูกที่ท่าทางอาเสี่ยมาก มาตัวหนึ่ง แล้วเขาก็ทำแบบนี้กับทุกๆ ร้านพร้อมกับขู่ว่า "ถ้าไปบอกเรื่องนี้กับใครล่ะก็...หึหึหึ จะโดนมิใช่น้อย" เขาเน้นพยางค์หลังสุดเลยทำให้ทุกคนกลัวกันเป็นแถบ แฮกร่อยก็เลยไปดูปรากฏว่าทุกคนพากันกลัวแฮรี่หางจุกตูด แฮกร่อยนึกว่านายข่าวลือผิดๆ ที่เขาให้น่ะมันจะทำให้ทุกคนตกใจ (ข่าวลือผิดๆก็คือ เหมือนกับที่เรื่องจริงที่เขาแต่งน่ะ รอดจากหลอดโวลเดอมอ แต่เรื่องนี้เปลี่ยนเป็น หลอดคอวอยอ) แล้วเขาก็นัดพบแฮรี่ที่ชานชาลาที่สถานีรถไฟ แฮรี่ยืนยิ้มแสยะให้แก่บรรดาเจ้าของร้านทั้งหลาย แล้วเขาก็เดินจากไปเล่นเกมที่ร้านพ่อตาย
Chapter 4
ณ ชานชาลา แฮกร่อยยืนรอแฮรี่ อย่างกระวนกระวายว่าทำไมเขาถึงมาช้าอย่างนี้ ในขณะนั้นแฮรี่ก็กำลังม่อสาวเป็นการใหญ่ โดยลืมจุดประสงค์ที่ตัวเองมาที่นี่เสียแล้ว ประมาณ 1 ชั่วโมงถัดมาแฮรี่ก็เดินไปพบแฮกร่อยโดยบังเอิญ แล้วเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าตัวเองมาทำอะไรที่นี่เลยอุทานออกมา "เชี้ย แฮกร่อยแล้วกูมาทำอะไรที่นี่ล่ะเนี่ย" แฮกร่อยโมโหอย่างแรงแล้วด่้าออกมาว่า เชี้ยสัสพ่อเมิงตาย เป็นไรโครตพ่อโครตแม่เมิงไม่รักแน่ะ ควาย!สงสารพ่อแม่เมิงเน๊าะแม่เมิงอ๊ขายหีอยู่ที่พัทยาพ่อเมิงอ๊แดกหมาอยู่ที่สกลนคร ควย!แล้วบอกแบบห้วนๆ ว่า "กูจะเย็ดตูดเมิงเตือนความจำให้เอามะ" ในขณะนั้นความกลัวได้เปลี่ยนเป็นความคิดฉับพลันแฮรี่กลัวตายเอามากๆ เลยนึกขึ้นได้ว่าแฮกร่อยจะพาไป ร.ร. หอกหวอดนี่หนา เขาจึงรอดตัวมาได้ แฮกร่อยบอกให้แฮรี่ไปขึ้นรถไฟตรงชานชาลาที่สามเศษหนึ่งส่วนแปดหารสองคุณเจ็ดยกกำลังสิบหกทั้งหมดคุณอินฟินิตี้นกกำลังรากที่สองของหนึ่ง "เอ้า เธอก็เดินเข้าไปสิ เห็นมั้ย พวกเขายังเข้าไปได้เลย" แฮรี่ตอบกลับว่า "ผมจะวิ่งเข้าไปได้ไหมครับ มันทำให้ตื่นเต้ลดีน่ะคับ" แล้วแฮรี่ก็รีบเดินเข้าไปแฮกร่อยพยายามห้ามแฮรี่ว่า "เฮ้ เดี๋ยว แฮรี่ อย่าเพิ่ง..." เสียงโครมที่แฮรี่ชนกับเสาทำให้ทุกคนสั่นสะท้านไปตามๆกัน แฮรี่อุทานด้วยความโมโห "แฮกร่อย! นี่มันอะไรกัน" แฮกร่อยจึงชี้ป้ายให้แฮรี่ดูในป้ายเขาเขียนไว้ว่า "กรุณาเดินเข้าไป โปรดอย่าวิ่ง" แฮรี่รู้สึกสำนึกผิดจึงเดินเข้าไปอย่างช้าๆ เมื่อไปถึงแฮรี่ตะลึงกับสิ่งที่เห็น บรรดาคุณป้ากำลังปากแตก(เม้าท์แตก)กันใหญ่เกี่ยวกับลูกๆ ของเขา แมงโม้บินว่อนไปทั่วชานชาลาจนเกือบกลืนแฮรี่เข้าไปในฝูงแมงโม้ซะแล้ว แฮรี่ตัดสินใจทำตัวตรงข้ามกับนิสัยตัวเอง(ลูกผู้ดี)และเฮ็ดหวิดซึ่งเป็นนกฮูกอาเสี่ยทำตัวดีอยู่แล้ว เขาก้าวขึ้นรถไฟอย่างช้าๆ พร้อมไปนั่งข้างๆ เด็กคนหนึ่ง พวกเขาถามชื่อกันและกันจึงทราบชื่อเขาว่ามอญ แฮรี่ทราบชื่อก็อุทานออกมาว่า "เฮ้ย ชื่อเหมือนนายวิชาประวัติศาสตร์ที่เราเรียนเลยแฮะ" มอญตอบว่า "คงงั้นมั้งฮะๆๆ" ทันใดนั้นก็มีผู้หญิงขาวสวยหมวยอึ๋มมานั่งข้างๆแล้วทักแฮรี่ว่า "ขอนั่งหน่อยได้ไหม มันไม่มีที่แล้ว" แฮรี่ด้วยความเจ้าชู้ก็ให้นั่งข้างๆได้ แต่พอเขาสังเกตหน้ากันและกันดีดี ก็ถามชื่อทราบว่าเธอชื่อ เห่ามั้ยนายนี่(ผมขอเรียกสั้นๆว่า เห่ามั้ยนี่)พวกเขาทั้ง 2 มองหน้ากันเป็นนาน แฮรี่คิดในใจว่า "สะ...สวยจริงๆเลย เดี๋ยวจับทำเมียเลยดีกว่า"เห่ามั้ยนี่ก็คิดในใจว่า "หละ...หล่อมากเลย จับทำผัวเลยดีกว่า"เขาคิดไปคิดมา ก็ถึงสถานี ร.ร.หอกหวอด เขายังจ้องหน้ากันแต่ละคน คิดไปเกินแต่งงานกันแล้ว ในขณะฝันหวานมานานก็เดินลงขณะเคลิ้มอยู่เลย นักเรียนทุกคนได้เดินเข้า ร.ร.หอกหวอดอย่างสบายใจ
Chapter 5
ณ ร.ร.หอนวอกนะครับ เด็กทุกคนดีใจแทบบ้าที่ได้มาเรียน ร.ร.นี้ หลายคนถูกส่งเข้ายันหีไปแล้ว แต่แฮรี่เดินเข้าไปเหมือนชาติก่อนเป็นลูกนายกมา ที่โรงอาหารอันกว้างใหญ่ราวกับแต่ก่อนเป็นห้องประชุม แฮรี่ถามด้วยความสงสัยว่า "ทำไมห้องนี้กว้างจังล่ะครับ" ศาสตราจารย์ชีกอนากัลผ่านมาเลยช่วยตอบว่า "อ๋อ เมื่อก่อนที่นี่มันเป็นที่ฝังศพน่ะ" เธอล้อแฮรี่เล่นๆ แต่แฮรี่ดั้นเชื่อ เลยกลัวฝังใจ ข่าวแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว ศาตราจารย์ชีกอนากัลกู่ไม่กลับแล้ว เลยปล่อยไปตามนั้น ศาสตราจารย์ชีกอนากัลได้นำหมวกเลือกสรรค์(ส่งเดช)ออกมาให้เลือกนักเรียนไปประจำในแต่ละบ้าน หมวกใบนั้นใช้วิธีหมุนปากกาเลือกนักเรียน แฮรี่โดนเป่าหูว่าบ้านขี้ไคลเทอรีนน่ะ ผู้หญิงสวยๆ ไม่มีเลย ในขณะที่เขาเดินขึ้นไปใส่หมวกเลือกสรรค์(ส่งเดช) ดราโก้ มันฝอย เดินชนไหล่เขาดังกร็อก เสียงแขนของมันฝอยหักดังกร๊อก ด้วยความที่เขาเป็นลูกผู้ดี เขาเลยช่วยแฮรี่และขอโทษเขา แฮรี่ไม่ได้คิดอะไร เดินไปหยิบหมวกขึ้นใส่ หมวกพึมพำในใจแล้วก็อ่านใจแฮรี่ ความคิดของเขาเกินบรรยายหมวกอึ้งกับความคิดที่เขาอ่านได้ก็เลยคิดในใจว่า "นี่มันเด็กอะไรของมันฟะ หนะ...ในหัวมันมีแต่เรื่องแบบนี้เรอะ โหสุดยอดเลยเพื่อน" หมวกกล่าวเหมือนแฮรี่เป็นเพื่อนต่อว่า "ในหัวมีแต่ผู้หญิงเหมือนกันเลยฟ่ะ อืม ไปอยู่ กริฟกะดอได้เลยหยั่งงี้" แฮรี่เผลอพูดออกมาว่า "หา จริงง่ะ" หมวกกระซิบเบาๆว่า "แล้วอย่าลืมถ่ายภาพหยั่งงั้นมาฝากด้วยหล่ะ" แฮรี่ ตอบกลับเบาๆว่า "Ok เลยเพื่อน"แล้วเขาทั้งคู่ก็จากไป จากนั้นศาตราจารย์ดับเบิ้ลกะดอก็ได้มาให้โอวาทแก่นักเรียน เขาพูดอยู่นานพอสมควรแล้วก็ให้ศาตราจารย์ชีกอนากัลพูดต่อ เธอพูดอยู่นานกว่าศาสตราจารย์ดับเบิ้ลกะดอเยอะ แล้วเธอก็ให้ภารโรงมาเตือนนักเรียนเกี่ยวกับชั้นบนสุดว่า "อย่าไปที่หอต้องห้ามเด็ดขาด มิฉะนั้น พวกเธออาจจะมีอะไรบางอย่าง ด้วน..." คำสุดท้ายที่เขาพูดทำให้นักเรียนชายทุกคนกลัวอย่างแรง พอกล่าวจบบรรดาผีประจำแต่ละบ้านก็ได้ มารับนักเรียนของแต่ละบ้านขึ้นห้องไปเก็บของ แล้วให้ลงมากินข้าวตอน 18.00 น.พอถึงเวลากินข้าว นกฮูกของแฮรี่บินโฉบคนนู้นทีคนนี้ที เหมือนมันอยากจะกวนตีนคนเล่นแล้วก็เอาจดหมาย และเดลี่นู้ด(หนังสือพิมพ์รวมภาพโป๊ของพวกพ่อมดแม่มดทั้งหลายแหล่ Daily Nude)มาให้แฮรี่ แฮรี่ตกใจมากเพราะว่า มีลงข่าวว่ามีคนไปปล้นที่ๆแฮรี่ซื้อของ เขาจึงทำเป็นไม่สนใจไป และลืมเรื่องนั้นซะ และแล้วเด็กทุกคนก็เข้าไปนอนในบ้านของตัวเอง เพื่อเก็บแรงไว้เรียนใน ร.ร. นี้
Chapter 6
ณ ร.ร.หอกหวอด ที่ซึ่งเด็กๆ ทุกคนเย็ดกันอย่างเมามัน แต่ถูกอาจารย์ชีกอนากัล ไล่ฟาดเด็กนักเรียนให้กลับไปเย็ดในห้องเรียน นักเรียนทุกคนต่างพากันเศร้านึกว่ามาอยู่ที่นี่แล้วจะได้เย็ดอย่างสบายๆเหมือน ร.ร. ใน กทม. อาชีวิตนี้ช่าง...ช่างมันเถอะครับ เรามาเจาะลึกถึงห้องเรียนของแฮรี่กันดีกว่า วิชาเรียนของอาจารย์จะเด็ด(สเนป) ช่างน่าเบื่อเสียจริง แฮรี่นั่งพลอดรักกับเห่าไหมนี่ อย่างหน้าเชี้ยๆ ตรงหลังห้อง ซึ่งอาจารย์จะเด็ดไม่เห็นเพราะมัวแต่ชมเด็กนักเรียนที่ตั้งใจเรียนอยู่หน้าห้อง มอญสะกิดเที่ยวที่ 17 แล้วคำตอบของทั้งคู่ก็ยังเหมือนเดิมคือ "น่าอีกแป็บเดียว" ซึ่งตอนนี้มันจะหมดคาบที่ 3 แล้ว เขานั่งมาตั้งแต่คาบแรก และยังไม่ได้เปลี่ยนห้องเรียนเลย มอญเริ่มสะกิดตั้งแต่เริ่มคาบแรกได้ไม่นาน ทันใดนั้นเพื่อนคนนึงก็กระซิบบอกว่า "เฮ้ยๆ ชั่วโมงต่อไปเรียนการบินนี่หว่า น่าเบื่อชะมัด ต้องเดินขึ้นเดินลง เดี๋ยวก็ต้องกลับมาห้องนี้อีก หลังจากกินข้าวกลางวันนะ" ทุกคนถอนหายใจอย่างแรง ก็ชั้นนี่มันชั้นที่ 10 นี่นาแถมโรงอาหารก็อยู่ชั้น 20 คือชั้นบนสุด แฮรี่บ่นตลอดทางว่า "เฮ้อ ร.ร. นี้กะจะให้นักเรียนอ้วกแตกตายเหรอฟะ ให้เดินลงชั้นล่างสุด แล้วค่อยเดินขึ้นชั้นบนสุด แล้วก็ยังจะให้เดินกลับลงมาชั้นกลางอีก ห้องพักก็อยู่อีกตึกนึง ทำไม ร.ร. มันรวยอย่างงี้วะ" มอญปลอบใจว่า "โถๆๆๆ นายมีแฟนแล้วนี่ ตอนกลางคืนอ่ะก็สบายไปอย่าง เฮ้อแต่ฉันสิ" แฮรี่ไม่ตอบกลับอะไร พอถึงเวลาก็เริ่มเรียนวิชาการบินเลย อาจารย์ที่สอนไม่ว่างเพราะมัวคุยกับอาจารย์คนอื่นอยู่ แฮรี่ได้โอกาส แล้วก็ไม่รอช้าฉุดเห่าไหมนี่ขึ้นฟ้าด้วยไม้กวาด ร่วมรักท่ามกลางเพื่อนร่วมห้อง เพื่อนๆอึ้งอยู่พักใหญ่จนพวกแฮรี่สังเกตเห็นอาจารย์ชีกอนากัลกำลังเขียนนิยายรักน้ำเน่าอยู่ อาจารย์ชีกอนากัลเห็นพอดีถึงกับอึ้งอยู่พักใหญ่ แล้วก็เรียกตัวทั้ง 2 มาห้องอาจารย์ดับเบิ้ลกะดอ ทั้ง 2 สั่นแบบผีเข้า พวกเขารำพันกับตัวเองว่า "ซวยแล้ว ชีวิตตูหาไม่แล้ว" อาจารย์ชีกอนากัลขออาจารย์ดับเบิ้ลกะดอใหญ่ว่า "ให้เด็ก 2 คนนี้ลงแข่งขันทีมควิสซาดิสม์ของบ้านกริฟกะดอนะคะ"อาจารย์ดับเบิ้ลกะดอตอบปัดๆ ไปเพราะเบื่อมากแล้ว พวกแฮรี่ตัวแข็งทื่อเพราะต๊กใจ แล้วเดินออกมาจากห้อง มอญจัดขบวนส่งแฮรี่กับเห่าไหมนี่กลับบ้านเสร็จแล้ว แต่ขบวนต้องล่มเมื่อแฮรี่เล่าความจริงให้ฟัง มอญเสียใจมากที่ไม่ได้ส่งเพื่อนกลับบ้าน แฮรี่กับเห่าไหมนี่เลยร่วมรักกันมากกว่าแต่เก่า แถมอ้างว่า เพื่อการฝึกอีกด้วย มอญเลยชินกับความเป็นอยู่ของ 2 คนนี่ซะแล้ว เพื่อนๆในห้องก็เริ่มเห็นมันธรรมดาไปเสียแล้ว ถ้าวันไหนไม่ได้เห็น ทุกคนก็จะบอกว่า "วันนี้ พวกนายไม่สบายเรอะ" ในขณะที่มันฝอยคอยแอบดูอยู่ห่างๆ
Chapter 7
ในที่สุด ฤดูกาลควิสซาดิสม์ก็มาถึง แฮรี่ดีใจมากที่จะอวดความรักที่มีต่อเห่าไหมนี่ให้ทุกคนรู้ ดีใจจนเขาเกือบตกมาจากโรงอาหาร(อยู่ชั้น 20) มันฝอยหงอยไปเลย เทียบรัศมีความรักของทั้งคู่ไม่ได้ (เรียกอีกอย่างว่ารัศมีหน้าด้าน ก็ดี) แต่ความเป็นลูกผู้ดีของเขาสาวๆ เลยมาจีบตรึม แต่จะเอาลงแข่งขันหมดคงไม่ไหว เขาเลยขอถอนตัว พอแข่งเสร็จ แฮรี่ก็เจอมอญรออยู่ที่หน้าสนามแข่งขันพอดี คุยไปคุยมาเห่าไหมนี่เดินมาตบแฮรี่เฉยเลย เสียงเผียะดังก้องเลย ถามเหตุผลเธอๆ ตอบกลับมาว่า "ก็เมื่อกี้เธอรุนแรงกับฉันก่อนนี่ ตอนอยู่บนนั้นน่ะ" แล้วเธอก็เดินจากไป เสียงปลอบใจจากมอญเบาๆว่า "เฮ้ๆ ไม่เป็นไรหรอก แค่โสดเป็นเพื่อนฉันเอง" แฮรี่แข็งทื่อเหมือนโดนแช่แข็งอยู่กับที่ มอญเลยปล่อยให้แข็งตายอยู่ตรงนั้นซะเลย แฮรี่รำพันกับตัวเองแบบหมดอาลัยตายอยากว่า "ต้องที่นั่นที่เดียว ห้องน้ำผู้หญิง อะหึๆๆๆ" เสียงรำพันเหมือนผีหมดกำลังใจค่อยๆลอยไปจนถึงห้องน้ำหญิง แฮรี่เดินเข้าไปแต่ในนั้นไม่มีคนอยู่กลิ่นหึ่งเต็มห้องน้ำเพราะมีเห่าไหมนี่มาปล่อยความทุกข์ทั้งหมดไปกับอึ แฮรี่แทบกระอัก แต่แล้วเสียงตูมดังลั่นห้องน้ำแล้วแฮรี่ก็ได้ยินเสียงอาจารย์ชีกอนากัลประกาศว่า "เด็กๆ ทุกคนกรุณากลับหอพักเดี๋ยวนี้ ตอนนี้ยักษ์ตัวใหญ่ได้หลุดออกมาจากเขาดินแล้ว ยักษ์ตัวนี้มีลักษณะสีเขียว ตัวโต ถือไม้เรียว ควยใหญ่เท่างวงช้าง มีชื่อว่านายทุย(โทรล) ขอซ้ำอีกครั้ง กรุณาอยู่ในหอพัก" ในขณะที่แฮรี่ฟังอยู่ตามลักษณะที่ประกาศก็เหมือนกับยักษ์ที่กำลังยืนจังก้าอยู่หน้าแฮรี่ตอนนี้ แฮรี่แทบฉี่ราดออกมา แต่ด้วยเขาต้องทำตัวให้เป็นลูกผู้ชายแล้วเอาไปอวดเห่าไหมนี่เลยต่อสู้กับทุย นายทุยเอาควยฟาดไปฟาดมา 2-3 ที แฮรี่หลบแบบสโลโมชั่น ไม่โดนสักทีนึง แล้วเขาก็จัดการเผด็จศึก อึใส่ปากทุยอย่างน่าไม่อาย "แพร่ด ปุ๋งๆ พรู่ด พรวด" เสียงสุดบรรยายเห่าไหมนี่อ้วกออกมาจากห้องน้ำ อ้วกพุ่งเข้าปากทุยผสมกับอึอย่างกลมกลืน รสชาติไปคิดเอาเอง ทุยสลบเหมือดคาที่ เสียงตึงดังก้องไปทั่ว ร.ร. อาจารย์ชีกอนากัลวิ่งมาด้วยความแก่เลยกระหืดกระหอบอย่างมาก เธอเลยให้คะแนนบ้านกริฟกะดอไปครึ่งคะแนน และลบอีก 50 คะแนนเพราะ แฮรี่บุกเข้าห้องน้ำหญิง แฮรี่เลยได้เดินควงเห่าไหมนี่เข้าบ้านกริฟกะดอเหมือนเดิม แล้วเขาก็เห็นพัสดุเขียนว่าเก็บเงินปลายทางมาถึงแฮรี่ แฮรี่แทบช็อกกับเงินที่เขาเรียกแต่พัสดุที่ส่งมาคือ ผ้าคลุมจิตหื่น(ผ้าคลุมล่องหน)!!!
Chapter 8
แฮรี่ตกใจมาก เมื่ออ่านวิธีใช้มัน มันเขียนว่า "ต้องคลุมผ้านี้ต้องแหกกะดอโชว์พ่อเมิงดูก่อน แล้วจะล่องหนได้" แฮรี่เลยจัดการล่อนจ้อนในห้องตัวเอง แล้วรีบคลุมออกไปทันที ความอยากรู้อยากเห็น ความจำดีขึ้นมากระทันหัน จำได้ว่าเมื่อต้นภาคเรียน ภารโรงสั่งห้ามไม่ให้ไปที่หอต้องห้าม แสดงว่าต้องมีอะไรที่มัน...ความคิดชั่ววูบของแฮรี่ไม่สามารถบรรยายได้ เขาเลยจัดการทันที เขาวิ่งไปที่หอต้องห้ามอย่างไม่รอช้า(แบบใส่ผ้าคลุมอยู่) ทันทีที่เขาไปถึงเขาต้องอึ้งกับสิ่งที่เห็น ป้ายขนาดพอประมาณเขียนไว้ว่า "ระวัง หมาพันธุ์ดุ name จุ๊กกะดุ๋ย" เขาคิดในใจเฉียบพลัน หมาอะไรวะชื่อทุเรศมาก เมื่อเขาไปถึงเขาก็เจอหมาตัวหนึ่ง ซูบผอมเกือบตายเพราะไม่มีใครมาให้อาหาร(ก็ถูกสั่งห้ามไว้อ่ะดิ) ร้องโหยหวนแบบซังกะตาย โบร๋ว แค่เสียงร้องก็ทำให้เขาขนหัวลุกแล้ว เลยโยนสเต็กชิ้นหนึ่งให้กิน จุ๊กกะดุ๋ยได้แต่มองแฮรี่วิ่งจากไปเท่านั้น ทันใดนั้นมันฝอยใช้กล้องตรวจจับความร้อน (ไปเอามาจากไหนเนี่ย) ตรวจเจอแฮรี่ เลยนำเรื่องนี้ไปฟ้องอาจารย์ชีกอนากัล อาจารย์ชีกอนากัลทราบเรื่อง เลยสั่งกักบริเวณแฮรี่ที่คุกใต้ดิน (ร.ร. ทันสมัย) แฮรี่ไม่ยอมแพ้ พยายามอดข้าวหลายๆ วันจนตัวผอมยิ่งกว่าผีตายโหง แล้วลอดกรงออกมา เมื่อออกมาได้แฮรี่ไปที่นั่นก่อนเลย โรงอาหารวิ่งขึ้นไปชั้น 20 แล้วซัดข้าวทั้งโรงอาหารจนเกือบหมด เลยถูกสั่งกักบริเวณที่คุกมืดชั้นใต้ดินที่ 17 แฮรี่อยู่ลึกลงไปห่างจากพื้นดิน 340 ฟุต เขานึกถึงพื้นดินมาก เมื่อเขาลงไปอยู่ได้ประมาณ 5 นาทีหลังจากโดนถีบส่งลงมา เขาไม่ยอมเข็ดหลาบวางระเบิกไดนาไมท์แล้วหนีมาที่บ้านแฮกร่อย ตั้งถิ่นฐานที่นั่นเป็นฐานทัพชั่วคราว เพื่อรอวันที่เขาถูกปลดปล่อย เห่าไหมนี่ติดเครื่องส่งสัญญาณไว้ที่แฮรี่ ตามตัวจนเจอ แฮกร่อยบอกเขาทั้ง 2 คนมาทันพอดีเลย แล้วข้างๆเขาก็มีไข่ที่แตกออกมา ข้างในมีลูกมังกรตัวหนึ่งฟักออกมาจากไข่พอดี
Chapter 9
มังกรตัวน้อยๆ ฟักออกมาจากไข่ ตัวมันเล็กประมาณไข่ใบนั้น ไฟน้อยพุ่งพวยออกมาจากควยของมัน แฮรี่กับเห่าไหมนี่ตะลึงอยู่พักหนึ่ง เจ้ามังกรน้อยตัวนี้ก็ได้พ่นไฟใส่ชุดของเห่าไหมนี่ "กรี้ดดดด" เธอร้องออกมาดังสนั่น ก่อนที่เสื้อเธอจะไหม้หมด แฮรี่ได้กระทืบมันไปหลายทีแล้ว ก่อนที่จะตะโกนออกมาว่า "เฮ้ย! เห่าไหมนี่ของชั้นคนเดียวใครอย่าแตะ" ก่อนที่เจ้ามังกรน้อยจะจมแทบเท้าแฮรี่ แล้วแฮรี่ก็ถอดเสื้อตัวเองมาใส่ให้เห่าไหมนี่ เธอรู้สึกดีใจบอกไม่ถูกว่าแฮรี่ทำอย่างนี้กับเธอ แต่เธอก็ได้ยินแฮรี่พูดเบาๆว่า "ฮึ่ม!!! ทุกๆคืนฉันอุตส่าห์พยายามถอดเต็มที่ แต่ก็ไม่สำเร็จซักที ฮ่วย" แล้วพอแฮรี่หันกลับมา เผียะ อย่างที่รู้ๆ กัน แล้วเธอก็งอนอีกตามเคย มอญปรากฎตัวออกมาเมื่อแฮรี่อกหักอีกครั้ง แฮรี่ตกใจมากนึกว่าผีหลอก แล้วความคิดก็แล่นออกมาจากหัวเขา เขาเลยเล่าเรื่องที่เขาไปที่หอต้องห้ามให้ทุกคนฟัง เห่าไหมนี่รีบกลับมาทันทีเพราะเธอชอบเรื่องแบบนี้มาก แฮกร่อยได้ยินดังนั้นเลยสีหน้าไม่ค่อยดีนัก แฮรี่ถามเหมือนพวกขี้ตื้อจนเขายอมบอก เขาเล่าว่า "ที่จุ๊กกะดุ๋ยเฝ้าอยู่มันคือศิลาหื่นกาม มันเป็นศิลาที่...อุ ฉันเล่าแค่ชื่อก็มากเกินไปแล้วสำหรับพวกเธอ" พวกแฮรี่ก็ไม่ได้คิดอะไรมากกับเรื่องนี้ ตอนกลางคืนแฮรี่ย่องเบาออกจากห้องไปโดยไม่มีใครรู้ตัว(ก็ทำบ่อยๆนี่นา) เขาไปที่หอต้องห้ามอีก คราวนี้เขาเจอกับ...กระจกแสนธรรมดา ป้ายเขียนไว้ว่า "นี่คือ กระจกแห่งความอยาก โปรดดูด้วยจิตใจที่แท้จริง" เขางงมากแต่ในหัวก็คิดอย่างเดียวคือผู้หญิง เขาเห็นตัวเองในกระจกกำลังเสพสุขกับผู้หญิงเป็นสิบๆ คน เขาพยายามดูรอบๆ ตัวแต่มันก็ทำให้เขารู้สึกดีขึ้น เมื่อเห็นตัวเองเป็นอย่างนั้น และลืมเห่าไหมนี่ไปเสียสนิทเลย


Chapter 10
แฮรี่หลงไหลกับกระจกแห่งความอยากมากจนไปเป็นพนักงานเช็ดถูให้มันซะแล้ว กระจกใสปิ๊งทุกวันเพราะแฮรี่มาดูมันอยู่ได้ทุกวัน แฮรี่ดูๆๆๆ ยิ่งกว่าดูหนังโป๊ที่บ้านซะอีก โถๆๆๆ ศาสตราจารย์ดับเบิ้ลกะดอมาเห็นเข้า แฮรี่นึกว่าเขาจะเห็นในกระจกเลยพยายามปกปิด แต่อาจารย์ดับเบิ้ลกะดอพูดตัดหน้าไว้ก่อนได้ว่า "แฮรี่เอ๊ย ไม่เป็นไรหรอก เรื่องน่าอายของเธอฉันไม่เห็นหรอก" แฮรี่ฉงนมากเลยถามกลับว่า "ทำไมล่ะครับ" ศาสตราจารย์กล่าวต่อ "แต่ละคนก็มีความฝันของตัวเองใช่มั้ย กระจกนั้นจะสะท้อนภาพที่เธอกำลังคิดอยู่ไงล่ะ" แฮรี่เพิ่งรู้สึกตัวว่าเห่าไหมนี่รักเขามากขนาดไหน ศาสตราจารย์ดับเบิ้ลกะดอจากไป แฮรี่นั่งดูอยู่สักพักมอญก็เดินมาหาเขา แฮรี่ก็ชวนมอญมานั่งดูเป็นเพื่อน มอญเห็นแฮรี่นั่งเหม่ออยู่นานก็เลยถามว่าเขาเห็นอะไรในนั้น เขาตอบกลับเฉยๆ ว่า "เห็นความฝันของตัวเองไง" มอญงงอยู่นานก่อนที่จะเดินออกไปพร้อมกับแฮรี่ ภาพในกระจกที่แฮรี่เห็นค่อยๆเลือนลางหายไป เป็นภาพที่แฮรี่กำลังยืนเข้าพิธีแต่งงานกับเห่าไหมนี่อยู่ โดยมีทุกคนมาร่วมแสดงความยินดีกับพวกเขา ในขณะนั้นมันฝอยได้เห็นการกระทำของพวกเขาทั้งคู่ เลยนำเรื่องนี้ไปบอกแก่อาจารย์ชีกอนากัลทันที อาจารย์โกรธมากเลยสั่งให้แฮรี่กับมอญไปที่ป่าอาถรรพ์ (มันฝอยแอบตามไปด้วย) อาจารย์ชีกอนากัลพาทั้งคู่มาปล่อยไว้ที่บ้านแฮกร่อย แฮกร่อยกลับดีใจที่ได้พาพวกเขาไปลุยในป่าอาถรรพ์ แฮรี่กับมอญกลัวยิ่งกว่าเจอผี เขาเดินไปพร้อมกันแต่แฮรี่พลัดหลงกับแฮกร่อยและมอญในระหว่างทาง เขากลัวจนแทบฉี่ราด เขาเดินต่อไปหวังว่าจะได้พบทางออก และเขาก็พบมัลฝอยที่สะกดลอยตามมา ทั้งคู่มองหน้ากันและเริ่มถอดเสื้อผ้าให้กัน และสุดท้ายแฮรี่ก็ตกเป็นของมัลฝอย 20 ครั้ง หลังจากมันฝอยจากไป แต่เขาต้องตกใจแทบช็อค เมื่อเห็นคนกำลังแทะผลไม้อยู่ คนนั้นใส่ผ้าคลุมมิดหัวจึงไม่ได้เห็นหน้า เมื่อเขาเห็นแฮรี่เขาก็จะมาทำร้ายแฮรี่ทันที แต่มี!อย่างหนึ่งกระโจนออกมาจากพุ่มไม้ เขาคือครึ่งคนครึ่งหมา เหม็นดอ(เซ็นทอร์ ครึ่งคนครึ่งม้า) เขากระโจนออกมาไม่ทำอะไร คนที่ใส่ผ้าคลุมอยู่ก็ตกใจรับหนีไปทันที และพวกเขาก็แนะนำตัวกันเสร็จเรียบร้อย แฮกร่อยก็ตามมาสมทบเลยทราบว่า นั่นอาจจะเป็นหลอดมอมอมอที่ชั่วร้าย แฮรี่แทบช็อคที่เจอเขาและก็ไต่ถามต่อไปว่าเขากำลังกินผลอะไรเข้าไป เหม็นดอตอบด้วยน้ำเสียงกังวลมาก "เขากำลังกินผลจากต้น X เข้าไป ฉันไม่รู้ว่าเขากินเข้าไปทำไม" แฮกร่อยร้องเสียงดัง "หา!!!!!!" แฮรี่ตกใจมากจึงถามต่อ เหม็นดอตอบกลับว่า "มันเป็นผลไม้ที่ช่วยให้สมรรถภาพทางเพศดีขึ้นเท่านั้นเอง" แฮรี่กับมอญอึ้งอยู่พักใหญ่ แล้วแฮรี่ก็บอกว่า "เอ่อ...ช่างเหอะ กลับ ร.ร.แล้วไปนอนกันเหอะ ฉันเริ่มคิดถึงเห่าไหมนี่ขึ้นมาแล้ว" มอญก็ไม่ได้พูดอะไร แล้วเหม็นดอก็จากไป พวกเขาทั้ง 3 จึงกลับ ร.ร.โดยสวัสดิภาพ :)
Chapter 11
เมื่อแฮรี่กลับมาถึงบ้านของแฮกร่อยแล้ว แฮรี่ใช้วิชามาร ตื้อสุดฤทธิ์ให้แฮกร่อยบอกวิธีกล่อมจุ๊กกะดุ๋ย ตื้ออยู่เป็นนานแฮกร่อยก็ไม่ยอมบอกซักที ตื้อจนมอญหลับไป 2 ตื่นแฮกร่อยถึงยอมปริปากบอกออกมา แต่วิธีนี้มันน่ากลัวมาก แฮรี่เลยตัดสินใจให้มอญรับหน้าที่นี้ และแฮรี่ตกลงใจที่จะปิดตาเห่าไหมนี่ไว้ในเวลาทำวิธีนี้ ให้ทายมันเป็นวิธีอะไร เดี๋ยวเฉลย มอญคิดว่าจะให้เห่าไหมนี่ได้ดู เลยพยายามซ้อมเต็มที่ แฮรี่ให้เวลามอญซ้อม 2 คืนก่อนแสดงจริง โดยแฮรี่จะอยู่ซ้อมให้ทุกคืน และแล้ววันจริงก็มาถึง เวลาประมาณ 8.30 น.ของวันเสาร์เด็กๆ ทุกคนเก็บตัวอยู่ในห้องเพื่อดูช่อง 9 การ์ตูน แฮรี่ตัดใจจากเจ้าปิกาจูไปได้เพื่อไปหาศิลาหื่นกาม เมื่อไปถึงหอต้องห้าม ทั้ง 3 คนเตรียมเผชิญหน้ากับจุ๊กกะดุ๋ยเต็มที่ แฮรี่บอกให้มอญเตรียมการได้เลย โดยที่เขาจะพยายามปิดไม่ให้เห่าไหมนี่เห็นอย่างสุดความสามารถ มอญถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ "เริ่มเลยนะ" แฮรี่บอกอีกครั้ง "เออ" ((เฉลย:ระบำเปลือยครับ)) มอญถอดเสื้อผ้าออกหมดตัว พร้อมเต็มที่ แฮรี่ให้สัญญาณ มอญออกลีลาอย่างไม่หยุดเหมือนเคยชินมาแต่ก่อน จุ๊กกะดุ๋ยอึ้งอยู่พักใหญ่แล้วก็ชอบใจมาก แฮรี่เลยฉวยโอกาสอ้อมไปด้านหลังเข้าประตูไปอย่างง่ายดาย มาถึงห้องนี้แฮรี่เห็นประตูถูกล็อคอยู่ แล้วนั่น...กุญแจเป็นฝูงบินไปบินมา หวอออออออ เสียงเหมือนรถพยาบาลดังลั่นเหมือนจะมาเอาศพใครไป แฮรี่ชักยัวะแล้วเมื่อไหร่จะได้กุญแจละเนี่ย แฮรี่จับกุญแจตัวหนึ่งมาเผาอย่างเลือดเย็นโดยมี เห่าไหมนี่มาดูอยู่ข้างๆ ไฟลุกท่วมตัวมันน่าสยดสยองมากเมื่อมันบินไปติดกับฝูงมันทุกตัว พรึ่บ พรึ่บ พรึ่บ เสียงมันร้องโหยหวนครวนครางผสมผสานกับเสียงหัวเราะชอบใจของแฮรี่ มอญยังสงสัยเสียงที่ดังมาในขณะที่ตัวเองยังเต้นอยู่เลย เสียงดังว่า "โอยยยยยย อะเอิ้กๆ ช่วยด้วยยยยยยยยย อะเอิ้ก กร้ากก ฮ่าๆๆๆ โอยยยยยย" เสียงที่น่าสยดสยองหมดลง เห่าไหมนี่เลยรีบถามก่อนเลย "อ่าว แฮรี่ แล้วเราจะเข้าไปได้ยังไงล่ะทีนี้" แฮรี่เดินเข้าไปที่ประตู ทันใดนั้น พรึ่บบบบ แฮรี่จุดไฟเผาประตูทิ้ง ควันขโมงพุ่งพวยออกมา แฮรี่เดินเข้าไปเห็นสิ่งนั้น มันคือ หมากรุกพ่อมดชนิดซาดิสม์สุดๆ


Chapter 12

หมากรุก(ไทย)ที่วางเรียงรายอยู่หน้าแฮรี่กับเห่าไหมนี่มัน...ใหญ่เท่ากับตัวพวกเขาเลย แฮรี่อึ่งอยู่พักใหญ่แล้วเดินสำรวจจนพบว่าฝั่งขาวและฝั่งดำขาดไปอย่างละตัว แฮรี่ตัดสินใจให้ตัวเองกับเห่าไหมนี่ไปยืนแทนตัวที่ขาด และผู้สั่งการตัวทั้งหมดคือทั้งคู่ หมากทั้งหมดเป็นรูปพ่อมดแม่มดเปลือยกาย แฮรี่สั่งเบี้ยเดินไปหาฝ่ายตรงข้ามสั่งไปสั่งมาไปประจันหน้ากับเบี้ยฝ่ายเห่าไหมนี่ แฮรี่สั่งเบี้ยฝ่ายตัวเองกินฝ่ายของเห่าไหมนี่ พวกเขาตะลึงเลย เบี้ยฝ่ายแฮรี่ชักควยออกมาอัดตูดอีกฝ่ายจนตายห่าคาที่ แล้วก็เดินไปแทนที่ตัวที่ถูกยิง พวกเขาคิดในใจพร้อมๆ กันว่า "ถ้าเป็นเราโดนเข้าไปล่ะ..." ความไม่อยากเล่น+ความกลัวตายเพิ่มขึ้นมากระฉูด อึกแต่เขาก็ยังเล่นต่อไป ภาพสยดสยองต่างๆ ฉายอยู่หน้าพวกเขาตลอดเวลา เช่น ม้าเย็ดเรือตายคาที่แล้วค่อยเดินเข้าไป โคนเอาควยฟาดไปเต็มๆหน้าม้ากระเด็นสลบเหมือดแล้วค่อยเดินเข้าไป ภาพสยดสยองได้หมดลงเพราะฝ่ายแฮรี่เหลือม้า และเรืออยู่เพียงสองตัวเท่านั้น(กับตัวเองด้วยนะ) และเห่าไหมนี่ เหลือแค่ขุนกับตัวเธอเองเห่าไหมนี่จงใจเดินเพื่อให้แฮรี่ชนะ โดยให้แฮรีเอาเรือและม้าไปดักแบบรุกฆาต และก่อนที่เธอจะแพ้เธอเดินไปหาแฮรี่ แล้วโผเข้ากอดแฮรี่ก่อนที่แฮรี่จะสั่งให้ม้าของตัวเองกินขุนฝั่งตรงข้าม แล้วเธอก็ให้แฮรี่จากไปในห้องถัดไป เมื่อ แฮรี่เข้ามาถึง เขาต้องประหลาดใจเมื่อเห็นกระจกแห่งความอยากมาอยู่ที่นี่ เขาสังเกตรอบๆ กระจกแห่งความอยากนี้และเขาก็ได้เห็น...มันมีป้ายติดเอาไว้ว่า!!! "นี่คือฝาแฝดของกระจกแห่งความอยาก สรรพคุณเหมือนกัน" แฮรี่แทบช็อคกับป้ายแผ่นนี้ และมีเสียงฝีเท้ากำลังใหล้เข้ามาหาแฮรี่ แฮรี่รีบหันกลับไปฉับพลันทันใดนั้น คนที่เขารู้จักดีก็ปรากฎตัวออกมา คนคนเดียวกับที่เขาเจอในป่าอาถรรพ์ หลอดมอมอมอ


Chapter 13

หลอดมอมอมอเดินเข้ามาหาแฮรี่อย่างใจเย็น แฮรี่พยายามถอนหายใจให้เบาที่สุด เพื่อทำให้เขารู้ว่าตัวเองไม่กลัวเขาแม้แต่นิด แต่แฮรี่กลับทำตามใจตัวเองคิดไม่ได้ ขาเขาสั่นเป็นเจ้าเข้า แถมหัวใจเต้นเสียงตะลึงๆๆ หลอดมอมอมอหัวเราะอย่างสมเพชแฮรี่อย่างมาก แล้วกล่าวว่า "โถๆๆๆ แฮรี่เอ๋ย เจ้าจะเกรงกลัวข้าไปทำไม ฉันแค่จะมาเอาศิลาหื่นกามจากเธอนั้นเอง" "จากผม?" แฮรี่ทำเป็นเด็กเอ๋อไม่รู้เรื่องแล้วตอบ หลอดมอมอมอตบแฮรี่หน้าหัน "กร๊อก!" แฮรี่กระอักออกมาหร้อมเห็นตัวเองในกระจกแห่งความอยาก แฮรี่อึ้งเมื่อเห็นตัวเองในกระจกกำลังล้วงศิลาหื่นกามออกมาจากเป้ากางเกงตัวเอง (ทุเรศไปหน่อยทนอ่านเอาเหอะ) แล้วทันใดนั้นแฮรี่ในกระจกก็...ปาศิลาออกมาจากกระจก "โป๊ก!" หน้าแฮรี่หันกลับมาอย่างเดิม "อุ..." แฮรี่แทบกระอักเลือดออกมาอีกครั้ง แต่แฮรี่รีบหยิบมันขึ้นมาก่อนที่มอมอมอจะหยิบไปได้ "เฮ้ย ส่งมานี่นะเฟ้ย" มอมอมอพูดออกมา แฮรี่รีบถามกลับ "ทำไมเจ้าจึงอยากได้มันไว้ในครอบครอง มันมีคุณสมบัติพิเศษอันใดหรือ" แฮรี่พูดเหมือนเรียนภาษาไทยมาหมาดๆ มอมอมอตอบกลับฉับพลัน "หึหึหึ นี่เจ้ายังไม่รู้สรรพคุณของมันสินะ" แฮรี่ตอบกลับอย่างกวนบาทา "เออเด่ะ ถ้าฉันรู้ฉันจะถามแกเรอะฟะ" มอมอมอตอบอย่างอวดรู้ "หึหึหึ ข้าจะบอกให้เจ้าฟังก็ได้ ศิลาหื่นกามนี้จะสามารถดึงเอาผู้หญิงที่อยู่บริเวณรอบๆ ตัวเราทุกคนหันมารักเราได้ ฮ่าๆๆๆ" แฮรี่ตอบกลับ "หนอยยย! ของอย่างนี้ฉันจะเก็บเอาไว้ใช้เอง" มอมอมออึ้งแล้วคิดในใจว่าทำไมเรื่องนี้มีพระเอกอย่างนี้ฟะ ทันใดนั้นแฮรี่ก็วิ่งแจ้นออกไปแล้ว มอมอมอเห็นดังนั้นก็โกรธมาก เลยไปขัดขา แฮรี่แย่งศิลากลับมา "ปึ้ก+" แฮรี่หน้าทิ่ม เลือดกำเดาพุ่ง อ๊อก แฮรี่กระโดดเตะก้านคอ แล้วแย่งกลับมา ทั้งคู่แย่งกันอยู่นาน จนเหนื่อย แล้วแฮรี่ตัดสินใจยัดใส่น้องชายตัวเอง มอมอมออึ้งแล้วคิดว่าทีนี้จะแย่งกลับมาไงเนี่ย แฮรี่ใช้ไม้ตาย ควักนายนั่นออกมาจากกระเป๋า แล้วก็มีแสงออกมาโดราเอมอน มันคือ...ยาถ่าย(โคตรแรง) มอมอมอเห็นก็อึ้ง แฮรี่อาศัยจังหวะเผลอโยนเข้าไปในปากมอมอมอทันที ทันใดนั้นมอมอมอก็...หายไปอย่างเร็วกว่าสายลม แฮรี่ก็เลยโล่งใจ สลบไปเพราะตดตัวเองเรียบร้อย ศาสตราจารย์ดับเบิ้ลกะดอเดินเข้ามาพร้อมเครื่องช่วยหายใจ(ก็ตดแฮรี่นี่หว่า) มาค่อยๆ ใช้เท้าเขี่ยแฮรี่ออกไปจากห้อง หลังจากนั้นแฮรี่ก็ฟื้นขึ้นมาท่ามกลางห้องพยาบาลที่ไม่มีคนอยู่ แฮรี่คิดไปคิดมาก็โกรธอย่างมาก พร้อมตะโกนบอกว่า "เฮ้ย!!! เพื่อนทั้งคนจะตายแหล่ไม่ตายแหล่ พวกแกไปไหนกันวะ" เห่าไหมนี่กับมอญเดินมาพอดีได้ยินเสียงแฮรี่โวยวายอยู่เลยคิดว่างานนี้ไม่รอดแน่อย่าเข้าไปดีกว่า และแล้ววันสิ้นสุดการศึกษาทุกคนอยู่ในห้องประชุมพร้อมหน้าพร้อมตาโดยศาสตราจารย์ดับเบิ้ลกะดอเป็นประธาน เขากล่าวเราได้เอาคะแนนทั้งหมดในเทอมนี้มารวมกันไว้ที่นี้แล้ว เขากล่าวต่อว่า "บ้านขี้ไคลเธอรีนมีคะแนนนำ 584 คะแนน บ้านดับเบิ้ลปั๊บได้คะแนน 5 คะแนน(ก็ไม่มีบทบาทไรเลยนี่หว่า) บ้านเรเวรครวย ได้คะแนน 4 คะแนน(ก็เหมือนกัน) และบ้านกริฟกะดอได้คะแนน 583 ½ คะแนน" แฮรี่ตะโกนแทรกว่า "เฮ้ยทำไมคะแนนครึ่งๆกลางๆอย่างนั้นฟะ" อาจารย์ดับเบิ้ลกะดอบอก "เออๆ เพิ่มให้มันหน่อยเด๊ะ" เขาตอบอย่างไม่สบอารมณ์ คะแนนเพิ่มมาครึ่งคะแนน ก็คะแนนเท่ากับบ้านขี้ไคลเธอรีน แต่ศาสตราจารย์ดับเบิ้ลกะดอกลับบอกว่า "งั้น บ้านขี้ไคลเธอรีนให้เป็นบ้านดีเด่นละกัน" แฮรี่โวยวายต่อ "เฮ้ย! คะแนนเท่ากันทำไมตัดสินงั้นฟะ" ศาสตราจารย์ดับเบิ้ลกะดอบอกต่อ "ก็บ้านกริฟกะดอมีตำแหน่งอื่นอยู่แล้วไง" แฮรี่เพิ่งรู้เลยถามว่าตำแหน่งอะไรล่ะ ศาสตราจารย์ดับเบิ้ลกะดอกล่าวอย่างพอใจว่า "ก็ตำแหน่งบ้านหื่นที่สุดไงล่ะ หึหึหึ" เขายิ้มแล้วก็ลงจากแท่นประธานหายหัวไปเลย แฮรี่อึ้งตัวแข็งทื่อจนถูกส่งกลับบ้าน เห่าไหมนี่จูบลาแล้วก็แยกย้ายกันกลับบ้าน อา...

จบ ยาราไนก้า