โชคชะตา กามารมณ์ ตอนที่ 11 ความทรงจำ(ตอนจบ)

[pekopon66]

พูดคุยกับนักเขียน


    มาถึงตอนสุดท้ายแล้วนะครับ ขอบคุณทุกท่านมากๆ ต้องขอบอกเลยว่า โชคชะตา กามารมณ์ มาถึงขนาดนี้ได้ก็เพราะทุกท่าน ทุกคำขอบคุณและยอดวิว มีหลายๆท่านถามว่า ทำไมจบเร็วจัง นึกว่าจะมีอะไรมากกว่านี้ซะอีก ผมต้องบอกเลยว่า ผมไม่อยากให้นางเอกของผม เป็นเพียงนางโป๊คนนึงที่โผล่มาแล้วจากไป ผมอยากให้ทุกคนยังจดจำดรีมได้ ในขณะที่ยังสดใหม่อยู่ ถึงแม้ผมจะทำให้มันจบ แต่โชคชะตา กามารมณ์ ยังไม่จบอย่างแน่นอน เพราะว่าดรีมเพิ่งจบปีหนึ่งเท่านั้น ยังมีอีกหลายปีที่รอคอย ไหนจะชีวิตทำงานอีก ทุกท่านจะได้พบเจอเธออีกครั้งแน่นอนครับ เมื่อโชคชะตานำพา


    จะมีฉากอย่างว่าอยู่ย่อหน้านึง ที่ผมจะเขียนพรรณนาซะจนอ่านกันไม่ออก ถ้าใครอ่านแล้วเข้าใจ ผมนี้รักเลยนะครับ ลองมาพูดคุยกันได้ว่า โอเคไหมที่ผมลองเขียน ยังไงก็ขอกล่าวลาเพียงเท่านี้ ผมสัญญาจะกลับมาในไม่ช้านี้ ในนิยายชุดใหม่ที่ยิ่งใหญ่ยิ่งกว่าเดิม ขอขอบคุณทุกท่านอีกครั้งจากใจจริง


ส่วนขยายเนื้อเรื่อง


    ต้องบอกเลยว่า มันคือภาคต่อของโชคชะตา กามารมณ์ แต่ผมขอพับโปรเจ็คนี้เก็บไว้ก่อน จึงเขียนแค่รีวิวเล็กๆนำทาง เพื่อให้ทุกท่านได้พบกับนางเอกคนใหม่(?) ในเนื้อเรื่องเดิมกับ เงินตรา กามารมณ์ หรือจะเรียก โชคชะตา กามารมณ์ ภาคสองก็ได้ครับ

      ย้อนหลังงาน .
โชคชะตา กามารมณ์.....

ตอนที่ 1 ความลับ -      http://xonly69.com/read-xonly-tid-157502.html
ตอนที่ 2 ความสับสน -   http://xonly69.com/read-xonly-tid-157657.html
ตอนที่ 3 ความรัก -        http://xonly69.com/read-xonly-tid-157899.html
ตอนที่ 4 ความเชื่อ -      http://xonly69.com/read-xonly-tid-158185.html
ตอนที่ 5 ความสงสัย -    http://xonly69.com/read-xonly-tid-158412.html
ตอนที่ 6 ความจริง -       http://xonly69.com/read-xonly-tid-158583.html
ตอนที่ 7 ความขัดแย้ง -  http://xonly69.com/read-xonly-tid-158843.html
ตอนที่ 8 ความรู้สึก -       http://xonly69.com/read-xonly-tid-158999.html
ตอนที่ 9 ความต้องการ - http://xonly69.com/read-xonly-tid-159244.html
ตอนที่ 10 ความเจ็บปวด -http://xonly69.com/read-xonly-tid-159454.html




เรื่องย่อ


     เรื่องราวเกี่ยวกับ "ดรีม" สาวนักศึกษาผิวขาว ทรงโต ที่เข้ามาเรียนในตัวเมืองชื่อดังพร้อมกับคนรักของเธอ "เอก" ทั้งคู่ใช้ชีวิตร่วมกันอย่างมีความสุขโดยมอบคำสัญญาให้กับพ่อแม่ทั้งสองฝ่ายว่า "จะไม่ท้องก่อนเรียนจบ" ดั่งสวรรค์กลั่นแกล้ง สาวน้อยต้องเผชิญกับโชคชะตาที่เลวร้าย ต่ำทราม และลามก อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เธอจะฝ่าฟันและประคับประคองชีวิตคู่รักของเธอได้อย่างตลอดรอดฝั่งรึไม่ คำสัญญาที่มีให้กับพ่อแม่จะทำตามได้รึเปล่า โปรดติดตามใน โชคชะตา กามารณ์


--------------------------------------------------------------------------------------------------------


บทที่ 11 - ความทรงจำ


"ได้ค่ะ"

ดรีมมองตาชาติแล้วยิ้ม ฝ่ายชายก็รู้สึกดีใจเช่นกัน ชาติจับมือทั้งสองข้างของดรีม แล้วเขาก็พบว่า ดรีมไม่ได้ใส่แหวนที่นิ้วนางข้างซ้าย ทำให้ชาติโล่งอกเป็นอย่างมาก

"พี่ขอ...หอมแก้มหน่อยนะ"

"....อื้ม"

    ดรีมเขินไม่กล้าพูด ชาติค่อยๆยื่นหน้าเข้ามา ปลายจมูกสัมผัสกับแก้มอันแสนนุ่มของดรีมก็ทำให้ชาติแทบล่องละลอย ชายหนุ่มหอมฟอดใหญ่ กลิ่นหอมราวกับดอกไม้พวยพุ่งเข้ามาในตัวของชาติ ทำให้เขาเคลิบเคลิ้ม ไปชั่วขณะ สติของเขากลับมาอีกครั้งเมื่อสาวสวยหอมเขากลับ แล้วส่งสายตาชวนฝันมาหา หน้าผากของทั้งสองแนบชิดกัน

"ผิดไหม ที่พี่อยากจูบเราหนะ" ชาติประคองใบหน้าอย่างเบามือ

"เพิ่งเป็นแฟนกันเอง รีบไปหน่อยรึเปล่าคะ" ดรีมยิ้มหวาน

"ใจร้าย ไม่สนแล้ว"

    ชาติยื่นหน้าเข้ามา ดรีมไม่ได้หนีแต่อย่างใด ปากทั้งคู่ค่อยๆประกบกัน ถึงแม้จะเคยจูบกันมาแล้ว แต่ครั้งนี้ต่างออกไป ชาติสัมผัสได้ถึงความรู้สึกและความอบอุ่น ชายหนุ่มงับริมฝีปากบนของดรีมอย่างนุ่มนวล สาวน้อยตอบรับเป็นอย่างดี ดรีมล่องลอยราวกับบินอยู่ในห้วงแห่งความฝัน เธอลูบไล้ร่างกายของฝ่ายชายอย่างแผ่วเบา ส่วนชาติยังคงสุภาพบุรุษมือทั้งสองจับไว้ที่เอวของดรีมไม่ได้ขยับไปไหน

    ชาติสอดลิ้นเข้ามา โลมลันภายในปากของสาวน้อย ดรีมน้อมรับเป็นอย่างดี ทั้งสองแลกสสารภายในปากกันอยู่ซักพัก ชาติจึงถอนปากออก เขาใช้มือลูบใบหน้าของสาวน้อยที่อยู่ตรงหน้าอย่างทะนุถนอม ดรีมหลบสายตาเพราะเขินที่ถูกฝ่ายชายจ้อง

"พี่รู้แล้วทำไม พ่อแม่ถึงตั้งชื่อให้เราว่า ดรีม"

"เพราะเราเหมือนกับฝัน ฝันที่สวยมาก" ดรีมยิ้ม หน้าเธอแดงไปหมดแล้วตอนนี้

"หิวไหม"

"ก็นิดหน่อยค่ะ" ชาติพลิกข้อมือดูนาฬิกาก็พบว่าเย็นพอสมควรแล้ว

"งั้นเราไปหาอะไรทานกันนะ"

"ค่ะ"

    ชาติและดรีมออกไปหาอาหารเย็นทานกัน โดยตลอดเวลาทั้งคู่เดินจับมือกัน มีการหยอกล้อกันตลอดเวลา อย่างกับเป็นแฟนกันมา ดรีมเริ่มไม่มั่นใจเหมือนกันว่าสิ่งที่ตนเจออยู่ตอนนี้คือความฝันหรือความจริงกันแน่ พี่ชาติรู้สึกเช่นนั้นเหมือนกัน

    อีกด้าน แป้งสาวสวยกำลังพลิกตัวอย่างยากลำบาก เธอรู้สึกเจ็บช่วงล่างจนแทบไม่มีแรงขยับ แต่ด้วยแรงรักและตัณหาทำให้เธออดทนพลิกตัวและแอ่นก้นขึ้น จอห์นมองผลงานที่ตนก่อขึ้นแล้วยิ้ม รูสวาทของแป้งตอนนี้ไม่ได้ปิดสนิทอีกต่อไปแล้ว สาวสวยตัวสั่นเทาไปหมด เอกลูบศีรษะแป้งด้วยความเป็นห่วง

"พอก่อนไหมแป้ง"

"ไม่เป็นไร เค้ายังไหว" แป้งยิ้ม

    จอห์นเอาขีปนาวุธมาจ่อช่องสวรรค์ของแป้งแล้วค่อยๆดันเข้าไป คราวนี้เข้าง่ายกว่าครั้งแรก แต่ความฟิตยังคงอยู่ จอห์นกัดฟันดันเข้าไปต่อ แป้งตัวเกร็งอย่างเห็นได้ชัด มือทั้งสองข้างจิกผ้าปูที่นอนจนแทบขาด มังกรทมิฬค่อยๆเลื้อยเข้าไปในดินแดนต้องห้ามจนตัน พอเห็นว่าไปต่อไม่ได้ มันจึงถอยหลังแล้วเริ่มพุ่งชนกำแพง

"ซี้ดดดด โอ้ยยยยยย ซี้ดดดด" แค่จอห์นขยับเอวเบาๆ แป้งก็ร้องออกมาแล้ว

"สุดยอดจริงๆ เอก" จอห์นหันมาพูดแล้วเริ่มเร่งจังหวะ เอกยิ้มแหยๆ

"โอ้ยยย โอ้ยย เจ็บบ โอ้ยยย ซี้ดดดด อื๋ออออ" แป้งกัดฟันหลับตาปี๋เพื่อรับแรงกระแทกจากจอห์น

"ชอบแบบนี้ไหม" จอห์นถามพลางตีก้นงอนๆของแป้งหนึ่งที แต่สาวน้อยสติหลุดไปแล้วไม่ได้ตั้งใจฟัง

"ทำไมไม่ตอบ ชอบแบบนี้ไหม" จอห์นย้ำอีกครั้งพร้อมกระแทกเอวแรงขึ้นจนดัง ป๊าบป๊าบ ป๊าบ

"ซี้ดดด เยสสสสส" แป้งสติหลุดไปแล้ว จอห์นอารมณ์ขึ้นเขาซอยไม่ยั้ง

"โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยย เย*แม่เอ้ยยยยยยยยยยยยยย" แป้งร้องเสียงหลงเมื่อเจอจอห์นกระแทกแบบไม่บันยะบันยัง เตียงสั่นไปหมด

"ชอบแบบนี้ใช่ไหม ฮะ ชอบใช่ไหม กะ*รี่" จอห์นเมามันในอารมณ์มาก เขาฟาดก้นของแป้งไปอีกหลายที แป้งรับแรงกระแทกไม่ไหว มือเธอไม่สามารถยันตัวเองได้อีกต่อไป แต่ก้นยังคงโก่งรับ

"อื้ออออ เอกกก โอ้ยยยยยยยยยยยยย เอ๊กกกกกกก"

แป้งหันมามองเอก น้ำตาเธอเริ่มคลอน้ำลายไหลออกมาจากปากแบบห้ามไม่อยู่ ร่างกายเธอสั่นเป็นระยะ ดูท่าแป้งจะเสร็จอีกครั้ง เอกกลืนน้ำลายมองสลับระหว่างแป้งกับจอห์นที่ยังซอยอยู่ไม่หยุด เขาไม่รู้จะทำยังไงดี

"อีกนิด ผมขออีกนิด" จอห์นหยุดซอยแล้วเท้าแขนมาตรงข้างศีรษะของแป้ง

"ถ้าเข้าอีกนิดนะ ผมจะ..." จอห์นพยายามดันให้ตนมิดด้าม แต่มันสุดทางแล้ว

"เอ๊าะ...เอก อ...เอ ...ชะ..ช่วย" แป้งตาค้าง เธอเจ็บปวดจนพูดออกมาไม่ได้

"หยุดเถอะ ผมขอร้อง!!"

เอกตะโกนออกมาเป็นภาษาอังกฤษ จอห์นมา แล้วค่อยๆถอนขีปนาวุธยักษ์ออกจากฐานทัพลับ พอหลุดออกมาได้แป้งลงไปนอนพับเลย จอห์นพูดขอโทษอยู่สองสามครั้ง แต่เอกไม่ได้ฟัง เขามองแป้งด้วยความสงสาร เอกสำนึกได้ว่า ตนทำสิ่งที่ผิดพลาดครั้งใหญ่ไปแล้ว แป้งที่นอนหมดสภาพค่อยๆเอื้อมมือมาจับมือของเอก เธอพูดอะไรไม่ออกเพราะเจ็บข้างในไปหมด

"แป้ง.....เอกขอโทษนะ"

"มะ...ไม่..เป" แป้งพยายามพูดแต่เธอไม่มีเสียง

"พอแล้ว ไม่ต้องพูดแล้ว พักเถอะนะ"

    เอกลูบหัวแล้วจูบหน้าผากหนึ่งที แป้งยิ้มแต่ร่างกายเธอบอบช้ำมามากแล้ว เธอจึงผล็อยหลับไป จอห์นเดินมาขอโทษที่ทำแรงจนเกินไปแต่เอกปฏิเสธคำขอโทษ เพราะรู้ว่าตนผิดเองที่พาแป้งมาเจอกับเรื่องราวแบบนี้ เอกเดินเข้าไปในห้องน้ำ เขามองที่กระจกก็พบกับสัตว์ประหลาดที่น่าขยะแขยงสะท้อนออกมาจากในกระจก สัตว์ประหลาดที่ใช้ผู้หญิงเป็นเครื่องมือสนองตัณหาตนเอง เอกพยายามล้างหน้าแต่ล้างเท่าไหร่ความน่ารังเกียจของเขาก็ยังไม่หายไป

    เวลาผ่านไปประมาณชั่วโมง แป้งถึงค่อยๆฟื้นตัวขึ้นมา พอเธอลืมตาขึ้นมาก็พบว่ามีผ้าห่มมาคลุมตัวให้กับเธอ โดยมีเอกนั่งมองอยู่ข้างตัว เอกยิ้มพร้อมกับลูบหัว

"เค้าเผลอหลับไปหรอ"

"อื้ม ขอบคุณมากนะแป้ง"

"ไม่เป็นไร บอกแล้วไงถ้าเอกมีความสุข เค้าทำได้ทุกอย่าง"

"จะให้ทำอีกยกก็ไหวนะ" แป้งพยายามออดอ้อนกลัวฝ่ายชายไม่รัก

"พอแล้วแป้ง ไม่ต้องแล้วละ แต่งตัวกลับบ้านกันเถอะ"

    แป้งเข้ามากอดเอก เอกกอดตอบพร้อมลูบหลัง แป้งยิ้มกริ่มมีความสุข แต่เธอไม่รู้เลยว่าในใจของชายที่เธอรัก ไม่ได้มีเธออยู่เลยแม้แต่น้อย เอกยังคงวนเวียนคิดถึงแต่ดรีม เขารู้สึกโชคดีแล้วที่ไม่ได้พาดรีมมาทำอย่างงี้ ไม่งั้นเขาคงทรมานไปตลอดชีวิต แป้งหันไปหยิบเสื้อผ้าเข้าห้องน้ำไปแต่งตัว โดยมีจอห์นแอบนั่งมองก้นอยู่ตรงโซฟา แป้งทำเป็นไม่เห็นเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า

    ชาติกับดรีม หลังจากทานข้าวเย็นเสร็จก็กลับมาที่ห้องพัก ทั้งสองนั่งกันตรงปลายเตียงดูทีวีเรื่อยเปื่อย ชาติแอบมองสาวน้อยอยู่ด้านข้าง ผู้หญิงที่เขาถวิลหามาหลายปีในที่สุดก็มาอยู่ใกล้แค่เอื้อม แต่เขากลับกลัวที่จะคว้ามา กลัวที่จะทำร้ายจิตใจน้องชาย กลัวที่จะถูกปฏิเสธ ชาติจ้องนานจนดรีมรู้สึกตัว

"จ้องอะไรคะพี่"

"มองแฟนพี่ไม่ได้หรอ พรุ่งนี้ก็ต้องเลิกกันละ"

"บ้า ฮ่าๆ" ดรีมหัวเราะแก้เขิน

"เรามาหาไรทำแก้เซ็งกันมะ" ชาติพูดพลางเดินไปหยิบอะไรบางอย่างมา

"อะไรหรอ"

"พี่พกไพ่มาด้วย" ชาติชูมือที่กำสำรับไพ่อยู่

"คนบ้าอะไรพกไพ่ตลอดเวลา ติดการพนันรึไง"

"เฮ้ยยย ไม่ขนาดนั้น นิดหน่อยๆ"

"แล้วจะเล่นแบบไหน"

"ง่ายๆเลย ใครหยิบได้แต้มมากกว่าชนะ เอซมากสุด สองต่ำสุด"

"ชนะแล้วได้อะไร"

"สั่งให้คนแพ้ทำอะไรก็ได้ เอามะ" ชาติท้าทาย

"ได้ดิ สบาย" ดรีมยิ้ม ทั้งคู่เขยิบมานั่งขัดสมาธิกลางเตียง ชาติสับไพ่ในมืออย่างชำนาญแล้วยื่นให้ดรีม

"อะ พี่ให้จับก่อนเลย" ดรีมหยิบไพ่ใบบนสุดมาแล้วหงายลงบนเตียง

"แปดดอกจิก หูยยย เยอะนะเนี้ย" ดรีมคุยข่มทันที

"อ่อนดูพี่" ชาติหยิบไพ่แล้วปาลงบนเตียงอย่างมั่นใจ สามโพธิ์ดำ

"ว้าย จอก ฮ่าๆ" ชาติเสียหน้าอย่างแรงแถมเจอดรีมทับถมอีก

"อะๆ จะให้ทำอะไร"

"อืม ร้องเหมียวๆให้ฟังหน่อย" ชาติถอนหายใจ

"เหมียว เหมียว พอใจยังเหมียว"

"น่ารักที่สุดอะ มาๆต่อๆ" ดรีมเริ่มสนุกเธอหยิบใบต่อมา ได้สองโพธิ์ดำ

"ฮ่าๆ พี่ชนะชัวร์"

"ไม่แน่มั่ง ดูที่ดอกด้วย โถ่" ชาติไม่ฟังหยิบมาได้สี่โพธิ์แดง ชนะใส ดรีมทำหน้าเซ็ง

"ว้าย จอก ให้ทำอะไรดีน๊า" ชาติล้อเลียน

"เร็วๆเลย"

"หอมแก้มพี่ทีนึงได้ไหม"

"บ้า" ดรีมพูดเสร็จก็เขยิบตัวข้ามกองไพ่มาหอมแก้มชาติหนึ่งที แล้วกลับไปนั่งที่เดิม ชาติถึงกับหุบยิ้มไม่ได้เลย

"คราวนี้ไม่แพ้แน่นอน" ดรีมหยิบไพ่ขึ้นมาแล้วดูทันที แจ็คดอกจิก เธอโชว์ให้เอกดูอย่างภูมิใจ ชาติหงุดหงิดหยิบขึ้นมาก็ต้องเฮลั่นเพราะเขาได้ คิงดอกจิก

"หัวเราะที่หลังดังกว่านะจ้ะ" ดรีมทำแก้มป่องปากจู๋

"ไม่ต้องมาทำตัวน่ารักเลย อืม เอาไงดี" ชาติมองดรีมแล้วคิด

"ถอดเสื้อสิ" ชาติพูดแบบไม่เต็มเสียง เขาตื่นเต้นบวกกลัวจะโดนดรีมด่า

"เอาจริง" ดรีมถามย้ำ

"ไม่ทำก็ไม่เป็นไร"

ชาติยิ้ม สาวน้อยยิ้มตอบแล้วค่อยๆปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาที่ใส่มาจะสองวัน ทุกครั้งที่ดรีมปลดกระดุมออก ชาติกลั้นหายใจโดยไม่รู้ตัว ผิวขาวผ่องภายในของดรีมค่อยๆเป่งประกายออกมา จนกระดุมเม็ดสุดท้ายหลุดออก ดรีมถอดชุดนักศึกษาออก สายตาของชาติจับจ้องไปที่หน้าอกคู่โตภายใต้ชุดชั้นในสีขาว มันทั้งขาวและใหญ่ ยิ่งตอนดรีมหันตัวกลับมา ทำให้เขาเห็นแบบเต็มตา ชาติอดใจแทบไม่ไหว

"มองมากระวังเป็นตากุ้งยิงนะ" ดรีมพูดจบก็ดึงผ้าห่มมาห่อตัวเอาไว้

"แค่เนี้ย" ชาติเซ็ง

"พอแล้ว เล่นต่อๆ" ดรีมหยิบไพ่อีกครั้ง คราวนี้เธอได้เอชโพธิ์ดำ

"ไม่ต้องจับแล้วมั่ง" ดรีมยิ้มร่า

"จะให้ทำไงว่ามา"

"ถอดเสื้อมั่งสิ" ชาติถอดเสื้อยืดออก เผยให้เห็นร่างกำยำ ถึงแม้กล้ามจะไม่ฟิตเป้ะเหมือนหยวน แต่รูปร่างของชาติก็ดูดีไม่น้อย สาวดรีมก็เผลอมองเพลินเลย

"มองมากระวังเป็นตากุ้งยิงนะ" ชายหนุ่มกวนกลับ พร้อมหยิบไพ่ก่อน คราวนี้ชาติได้ เจ็ดโพธิ์แดง ดรีมกังวลเล็กน้อยเธอหยิบขึ้นมาได้เจ็ดโพธิ์ดำ ชนะแบบฉิวเฉียด

"เกือบไปแล้วนะเนี้ย" ดรีมหัวเราะคิกคักใหญ่

"ถอดกางเกงเลย"

"เฮ้ย พี่ใส่กางเกงในไม่ได้ใส่บ็อกเซอร์"

"ไม่รู้ไม่ชี้ถอดเลย" ชาติเอาผ้าห่มอีกฝั่งมาคลุมเอวแล้วค่อยๆถอด ก่อนจะโชว์กางเกงขาสั้นแล้วโยนทิ้งไป  ตอนนี้ทั้งตัวชาติมีเพียงกางเกงในและผ้าห่มเท่านั้นที่ปกปิดร่างกาย

"เดี๋ยวพอแก้ผ้าหมดนะ จะสั่งให้วิ่งกลางถนนเลยคอยดู" ดรีมคิดแผนชั่วร้ายพลางหัวเราะ

"เหอะ คอยดูเถอะ" ดรีมหยิบไพ่ขึ้นมาได้ ห้าข้าวหลามตัด ชาติหยิบตามทันทีได้หกข้าวหลามตัด

"เอากระโปรงมาให้พี่ซะดีๆ" ดรีมหงุดหงิดมุดเข้าไปในผ้าห่ม เธอขยุกขยิกอยู่ใต้ผ้าห่มซักพักก็โผล่ออกมาพร้อมโยนกระโปรงนักศึกษาให้ชาติ ฝ่ายชายก็กวนโอ้ยหยิบกระโปรงมาควงเล่น

"พอแก้ผ้าหมด พี่จะสั่งให้วิ่งโทงเทงรอบตึกเลยคอยดูสิ"

"ใจร้าย" ดรีมทำหน้าบู้ ชาติมองก็อดหัวเราะในความน่ารักไม่ได้ ดรีมหยิบขึ้นมาได้เก้าดอกจิก ชาติหยิบไพ่ขึ้นมาดูแล้วยิ้มก่อนชูให้ดู ควีนโพธิ์ดำ

"โกงปะเนี้ย"

"ไม่ได้โกง เอางี้ พี่ขอสั่งให้เรามาเล่นใกล้ๆพี่ห้ามห่างเกินสิบเซน"

"คนทะลึ่ง" ดรีมแลบลิ้นแล้วมุดใต้ผ้าห่มมาโผล่ข้างตัวชาติ ทั้งคู่แนบชิ้นกันแบบแขนแนบแขน

"ขอดูหน่อยก็ไม่ได้" ดรีมเอาผ้าห่มแนบอกซะแน่น จนชาติแทบมองไม่เห็นหน้าอก

"ไม่ให้ดูหรอก เล่นต่อๆ" ดรีมจับไพ่ขึ้นมาดู โดยมีชาติมองอยู่ข้างๆ สาวน้อยได้สามข้าวหลามตัด ชาติยิ้มแล้วหยิบไพ่ขึ้นมาได้สองดอกจิกซะงั้น ต่ำสุดในสำรับเลย

"ฮ่าๆ ถอดเลย ถอดเลย ถอดเลย" ดรีมหัวเราะใหญ่ ชาติหน้าบู้เอามือล้วงไปใต้ผ้าห่ม ยกขาขึ้นเล็กน้อยแล้วเจ้าตัวก็กลับมานั่งท่าปกติ

"ถอดแล้วจริงอะ" ดรีมสงสัย

"ถอดแล้ว" ชาติคว้ามือดรีมไปสัมผัสบางอย่างใต้ผ้าห่ม สาวน้อยสะดุ้งแล้วตีต้นขาชาติ

"คนบ้า" ดรีมหยิบไพ่มาได้สองข้าวหลามตัด ชาติหัวเราะ ดรีมโมโหหยิบอีกใบได้สองโพธิ์แดง

"อะไรเนี้ยยย สองมากระจุกอะไรกันอยู่ตรงนี้" ดรีมโวยวายหนัก ชาติหัวเราะจนท้องแข็ง

"หยิบสองครั้งก็โดนสองครั้งเลยนะงี้ ถอดเลย บนล่างเร็ว" ดรีมหันหน้ามาอ้อนวอน

"ไม่ต้องมาทำตาแบ๊วเลย ถอดๆ" ดรีมมุดเข้าไปใต้ผ้าห่มอีกครั้ง ชาตินั่งรออย่างใจจดใจจ่อ ไม่นานนักดรีมก็โผล่มาพร้อมร่างกายเปลือยเปล่า แต่ยังคงเอาผ้าห่มคลุมไว้

"ไหน ถอดจริงหรอ ขอดูหน่อย"

"ไม่เอา ไม่เอา นี้ไงถอดแล้ว" ดรีมใช้มือข้างนึงหยิบกางเกงในกับชุดชั้นในใต้ผ้าห่มออกมาให้ชาติดู

"อ่อ เชื่อก็ได้" ชาติลูบหลังเปลือยเปล่าของดรีมอย่างเอ็นดู สาวน้อยขนลุกไปทั้งตัวเลย

"เล่นต่อไหม" ชาติมอง

"ตาสุดท้าย" ดรีมอ้อมแอ้ม

"มา จัดไป หยิบก่อนเลย" ดรีมหยิบขึ้นมาได้คิงโพดำ ถือว่าแต้มสูงเลยทีเดียว ชาติกลั้นหายใจหยิบขึ้นมาเอชข้าวหลามตัด

"โกงเปล่าเนี้ย" ดรีมโวยวาย

"ไม่โกงดิ เมื่อกี้นึกว่าจะแพ้ด้วยซ้ำ" ดรีมเงียบ ชาติยิ้ม

"มา ขอพี่กอดเราหน่อยได้ไหม"

    ดรีมพยักหน้านิดๆ ชาติดึงดรีมลงไปกอดแบบเนื้อแนบเนื้อ มีเพียงผ้าห่มที่ปกปิดทั้งสองไว้ สาวน้อยรู้สึกถึงอะไรบางอย่างขนาดใหญ่ดุนอยู่ตรงช่วงล่างของเธอ ชาติดึงดรีมมาซบที่อก ตัวของสาวน้อยร้อนไปหมด ดรีมเงยหน้าขึ้นมาพบกับสายตาของชาติที่มองอยู่ เหมือนไฟสองสายสปาร์คกัน ชาติช้อนคางดรีมแล้วเริ่มจูบที่ริมฝีปากเบาๆ

"ดรีม เคยเล่นผีผ้าห่มไหม" ชาติยิ้ม

"บ้า ไม่เคย"

"ลองดูมะ"

    ชาติไม่รอฟังคำตอบจับดรีมนอนหงายแล้วตนเองก็มุดเข้าไปในผ้าห่ม ดรึมใช้มือทั้งสองข้างดึงผ้าห่มมาคลุมตัวเองไว้ ชาติที่อยู่ใต้ผ้าห่มก็พบภูเขาสีนวลลูกใหญ่สองลูก ชายหนุ่มใช้สองมือประคองหน้าอกทั้งสองข้างแล้วเริ่มพรมจูบรอบฐาน สาวน้อยขนลุกไปทั้งตัว ชาติค่อยๆพรมจูบพลางเลียบ้างอย่างอ่อนนุ่ม ดรีมไม่เคยสัมผัสรสรักแบบนี้มาก่อนเลย มันทำให้เธอเคลิบเคลิ้มจนลืมตัว ปลายลิ้นของชาติเลื้อยขึ้นมาโลมเลียตรงปทุมถัน

    ชายหนุ่มค่อยๆขบปากบนยอดเนิน พร้อมปล่อยลมร้อนออกมา ชาติดูดอากาศพร้อมยอดบัวนางเข้าไปในปาก พลิกพลิ้วรสนาอย่างชำนาญ จนดรีมเริ่มออกอาการ มือที่ใหญ่โตบีบนวดอย่างนุ่มนวล สาวน้อยรู้สึกเหมือนกำลังล่องลอยอยู่ในห้วงแห่งความร้อนลุ่ม ผ้าห่มยังคงขยุกขยิกไปมาสลับซ้ายขวา สาวน้อยกัดรีมฝีปากอย่างสุขสรรค์ ปทุมถันทั้งสองข้างเปียกปอนไปด้วยน้ำลาย หลังจากดื่มด่ำอย่างเต็มที่ผีผ้าห่มตัวดีก็ขอสัญจรลงสู่ป่าสงวน ลิ้นของมันยังคงเลียไปทั่วระหว่างทาง

    ร่างของสาวน้อยบิดไปมาด้วยความเสียว ชาติลงลิ้นไล่ลงมาจนถึงระหว่างขาของดรีม ชายหนุ่มไม่รีบร้อนที่จะจู่โจม เขาไล่ชิมรสขาอ่อนอันเรียวบางของดรีมทั้งสองข้างก่อนจะไล่กลับมาจุดสำคัญ สาวน้อยถูกกระทำอย่างกับเป็นอาหารมื้อค่ำที่เลิศรส ชาติค่อยๆชิมลิ้มรสอย่างสุภาพ ดูดกลืนน้ำรักที่ไหลออกมาอย่างกับดื่มไวน์ ดื่มอย่างไม่รีบแต่ไม่ให้ตกหล่นซักเม็ด พลางดูดชิมเชอรี่เม็ดน้อยเป็นกับแกล้ม
"อื้มมม พี่ชาติ" เสียงสาวน้อยคร่ำครวญถึงผีผ้าห่มแบบเขินอาย

    สะโพกของสาวน้อยล่องลอยราวกับติดปีก เธอมิอาจอดกลั้นความรู้สึกภายในได้ จึงปล่อยให้มันโบยบินตามที่ต้องการ ชาติพาเธอมาเฉียดประตูสวรรค์อยู่หลายรอบ แต่เทวดาคงใจร้ายจึงยังไม่ยอมเปิดประตูรับ ชาติเลยลองแหย่กุญแจแห่งมัชณิมาเข้าไปในรูสลัก หวังเปิดประตูสุราลัยด้วยตนเอง ชาติทั้งแยงทั้งไขพลางใช้ลิ้นอ้อนวอนเทวา ไม่นานนักเทพยดาก็ใจอ่อนแง้มอานนพ่นน้ำรัก พาสาวน้อยขึ้นสู่สวรรค์ชั้นที่หนึ่ง

"พ...พี่ชาติ ค.คน...บ้า" ดรีมพูดแทบไม่รู้เรื่อง ตัวเธอสั่นไปหมด

"พี่ขอเถอะนะดรีม" ชาติโผล่ออกมาจากผ้าห่มแล้วพูดเบาๆข้างหู สาวน้อยไม่ตอบอะไร

    ชาติแหกขาสาวน้อยแล้วจ่อขีปนาวุธ ไม่นานชายหนุ่มก็สั่งยิง แต่ด้วยขนาดที่ใหญ่โตมหึมา มันจึงไม่ได้สะดวกโยธินอย่างที่คิด ถึงแม้จะมีน้ำรักคอยส่งก็ตาม ดรีมกัดฟันด้วยความเจ็บปวด ชาติไม่ยอมแพ้ลองดันเข้าไปอีกครั้ง คราวนี้มังกรของเขาค่อยๆคลืบคลานเข้าไปในแดนพิศวงอย่างช้าๆ น้ำรักเคลือบตัวของมันจนเหนียวเหนอะหนะ สาวน้อยหลับตาปี๋ มือทั้งสองข้างจิกแผ่นหลังของชาติ ไม่นานมังกรยักษ์ก็มุดเข้าไปจนมิดตัว ดรีมรู้สึกอึดอัดไปหมดจนหายใจแทบไม่ออก

    ชายหนุ่มค่อยๆโยกเอวอย่างช้าๆ ปากก็พลางจูบสาวสวยที่อยู่ตรงหน้าอย่างดูดดื่ม หน้าอกของทั้งสองแนบชิดกัน จนได้ยินเสียงเต้นของหัวใจ ตอนนี้ใจทั้งคู่เต้นเป็นจังหวะเดียวกัน บรรเลงเป็นดนตรีพร้อมกับมีเอวเป็นตัวคุมจังหวะ ชาติและดรีมกำลังสรรค์สร้างเพลงรักที่นุ่มนวลและเร้าร้อน พร้อมคำร้องที่แสนเย้ายวน

"อ๊า อ๊า พี่ชาติ อ๊า อ๊า" ดรีมร้องออกมาเป็นจังหวะ

"เจ็บไหม" ชาติกระซิบที่ข้างหู

"อ๊า อ๊า เจ็บ อื้ม อื้มมม" เตียงสั่นเป็นจังหวะ

"อดทนหน่อยนะ"

ชาติยังคงแทงอย่างช้าๆแต่หนักหน่วง ดรีมได้แต่นอนคร่ำครวญด้วยความเสียวซ่าน ชาติปัดผ้าห่มทิ้ง ตอนนี้เทวดาบนสวรรค์คงมองเห็นทั้งสองคนสมสู่กันได้อย่างชัดเจน ชาตินั่งคุกเข่า ยกขาของดรีมขึ้นมาพาดบ่าแล้วเริ่มซอยอีกครั้ง คราวนี้มีจังหวะที่เร็วกว่าเดิมนิดนึง หน้าอกของสาวน้อยกระเพื่อมไปมาเย้ายวนจนชาติทนไม่ไหว เอามือไปขยำเสียให้เข็ด บั้นเอวของชาติกระแทกกับต้นขาของดรีมจนเกิดเสียง ผสานกับเสียงเสียดสีออกมาเป็นบทเพลงที่พิลึกชอบกล

"ซี้ดดดด อ๊า อ๊า อ๊า" ดรีมใช้มือทั้งสองบีบมือของชาติให้ขยำหน้าอกตนเองแรงขึ้น ชาติก็จัดให้พร้อมโยกเอวแรงขึ้น

"ชอบไหม"

"ชอบบ ซี้ดดดด อื้มมม แรงอีก แรงงงง" ดรีมร้องขอชาติจึงโยกแบบไม่บันยะบันยัง

"โอ้ยย พี่ชาติ อื้มมม อื้มมมมมม" ชาติโน้มตัวมาข้างหน้า ขาของดรีมงอโค้งกลับมาหาตัว โชคดีที่ยังมีความตัวอ่อนอยู่บ้าง ไม่งั้นปวดหลังแน่นอน ยิ่งทำท่านี้ มังกรของชาติก็ยิ่งมุดเข้าไปลึก

"พี่ชาติ อื้มมมม พี่ชาติ ซี้ดดดด" ชาติตำหนักขึ้น แรงขึ้นจนเสียงดัง แปะ แปะ แปะ

"โอ้ย ซี้ดดดด พี่จ๋า พอแล้วว โอ้ยยยยย พี่ชาติ อื้มมมมมม" ชาติไม่สนแทงต่อแถมเร่งจังหวะเร็วขึ้น สาวน้อยเกร็งจนทนไม่ไหว เธอเสร็จไปเป็นครั้งที่สอง

    ชาติยังไม่เสร็จ แต่เริ่มเมื่อยจึงหยุด ชาติกระซิบบอกดรีมว่าช่วยพี่หน่อย แล้วเจ้าตัวก็นอนลงไปบนเตียง ดรีมรู้งานขึ้นคร่อมร่างอันใหญ่โตของชายหนุ่มแล้วจับเจ้ามังกรยักษ์จ่อที่ดรีมน้อย พอเล็งได้ดรีมก็กดเอวลงไป สาวน้อยกัดฟันกลืนจนหายไปทั้งด้ามภายในรวดเดียว ดรีมใช้มือยันอกของชาติไว้แล้วเริ่มโยกเอวโดยมีชาติช่วยเด้งรับ หน้าอกของดรีมโยกขึ้นลงจนแทบตีคางเธอเอง

"อู้ยยย ดรีม สุดยอดเลยยย" ชาติถึงกับครางขึ้นมาเลย เมื่อเจอลีลาของดรีมเข้าไป

"อื้มมม ชอบไหมม ดรีมทำไม่ค่อยเป็น "

"ชอบสิ เอวดีจะตาย"

"อื้มมมม คนบ้า ซี้ดดดด" ดรีมบ่นแต่ยังโยกไม่หยุด ชาติใช้มือทั้งสองคลึงยอดปทุมถันของดรีมอย่างมันมือ

"สูงขึ้นนิดนึงนะดรีม" ดรีมยกเอวสูงขึ้นแล้วลงต่ำสุด คราวนี้ชาติและดรีมยิ่งเสียวกว่าเดิม

"อย่างงี้หรอ อื้มมมม"

"สุดยอดเลย คนเก่งของพี่" ชาติเด้งเอวรับ ทั้งสองเร่งจังหวะขึ้น

"ซี้ดดดด โอ้ยยยย อื้มมมมม สุดยอดด" ดรีมร้องครางออกมา

"ดรีมจ๋า ให้พี่ช่วยนะ" ดรีมโค้งตัวมาด้านหน้าจูบปากกับชาติปล่อยให้ชาติโยกจากด้านล่างด้วยความเร็วสูง

"โอ้ยยยย พี่ชาติ โอ้ยยยยย"

"ชอบแรงๆแบบนี้ไหม บอกพี่สิ" ชาติกอดเอวของดรีมที่อยู่ด้านบนไว้แล้วโยกรัว

"อื้มมมมมม คนบ้า ซี้ดดดดด"

"บอกหน่อยนะ คนดี"

"อื้มมมม ชอบบบ" ดรีมหัวสั่นหัวคลอนตอบกลับมา ทั้งสองบดริมฝีปากระบายความเสียว

    เอกเดินออกมาจากโรงแรม โดยมีแป้งเดินตามออกมา สาวสวยรู้สึกห่างไกลเอกยิ่งกว่าเดิม สิ่งที่เธอทำมันไม่ช่วยอะไรเลย แป้งเร่งฝีเท้าแล้วเอื้อมมือไปจับมือของเอก ชายหนุ่มหยุดเดินแล้วก้มหน้า แป้งอ้อมมายืนตรงหน้า เอกหลบสายตา

"มีอะไรก็พูดออกมาสิเอก"

"เราขอโทษนะที่พาแป้งมาทำเรื่องแบบนี้ แต่เราจะทำตามสัญญา เราสองคนเป็นแฟนกันนะ"

"ถามจริง เอกขอเราเพราะชอบเราจริงๆหรือแค่ทำตามที่สัญญาไว้"

"ก็....ทั้งสองละ จะคิดอะไรมากละ" เอกยิ้มแต่สายตาอ่อนแรงเต็มที่

"แล้วสรุปที่เราไปเอากับคนอื่น ตกลงเอกชอบรึเปล่า" เอกเงียบ

"เราถามว่าเอกชอบรึเปล่า"

"ไม่ชอบ เราเพิ่งรู้ว่าเราไม่ชอบเลย มันไม่สนุกอย่างที่คิด มันทรมาน แล้วยิ่งถ้าเป็น....."

"ถ้าเป็นอะไร เป็นดรีมใช่ไหม"

"ช่างเหอะ เราขอโทษ ไปหาไรกินกันไหม"

"หยุดก่อนเลยเอก คุยกันให้รู้เรื่องตรงนี้ละ ตกลงใจของเอกมีที่ว่างให้เราบ้างรึเปล่า"

"มัน...ก็ต้องมีบ้าง"

"เอาความจริง เอก มองหน้าเราแล้วตอบสิ"

"เราไม่รู้โว้ย" เอกปลดปล่อยความทุกข์ออกมาเป็นเสียง แป้งที่ยืนอยู่รู้ความหมายทันที น้ำตาเธอไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว

"เราทำอะไรไปก็ไม่สามารถเข้าไปในใจเอกได้เลยใช่ไหม ต่อให้ตายก็คงไม่ช่วยอะไร"

"ไม่ใช่อย่างงั้นดิแป้ง"  เอกเข้ามาปลอบ แต่แป้งยันอกของเอกไว้

"พอเถอะ ไปไหนก็ไป"

"จะให้เราไปไหนละ เราจะอยู่กับ.."

"ไปหาดรีมสิเว้ย ไอ้คนบ้า" แป้งกรีดร้องออกมาทั้งน้ำตา

"แต่..เรา..."

"ไม่ต้องแต่ บอกให้ไปก็ไปสิวะ"

"....ขอโทษนะแป้ง"

    เอกก้มหน้าแล้ววิ่งออกไป แป้งทรุดลงไปนั่งกับพื้น เธอร้องไห้ออกมาหนักแบบไม่สนใจสายตาชาวบ้าน เธอไม่ได้เจ็บปวดที่ไปมีอะไรกับคนอื่น แต่เธอเสียใจที่พยายามเท่าไหร่เอกก็ไม่สนใจเธอเลยแม้แต่น้อย ทุกวินาทีที่อยู่ข้างกัน เอกมองเธอเป็นแค่ภาพเสมือนแทนผู้หญิงอีกคน ไม่มีคุณค่าใดๆทั้งสิ้น

    หนุ่มน้อยตัดสินใจแล้วว่าเขาต้องกลับไปง้อดรีม และอยากขอโทษจากใจจริง เอกโบกแท็กซี่ไปที่ห้องพักของชาติ เขารู้ว่าอยู่ตรงไหน เพราะชาติเคยบอกแล้ว ไม่นานนักรถแท็กซี่ก็มาจอด เอกจ่ายไปเกินราคา เขาวิ่งลงจากรถแบบไม่สนตังทอน ตอนนี้สมองโล่งไปหมดแล้ว คำตอบกระจ่างภายในใจว่า ดรีมคือทั้งหมดสำหรับชีวิตของเขา เขาจะไม่ทำร้ายคนที่เขารักอีกเป็นครั้งที่สอง เอกยืนอยู่หน้าห้องของพี่ชาติเงื้อมมือจะเคาะแต่เขากลับได้ยินเสียงที่คุ้นเคยลอดออกมาจากในห้อง

"โอ้ย พี่ชาติ โอ้ยย โอ้ยย โอ้ยย" เอกยืนตัวแข็ง

"ดรีมไม่ไหวแล้วว พี่ชาติ โอ้ยยยยยยยย"

    ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปมากเท่าไหร่ที่เอกยืนอยู่ตรงนั้น ร่างกายของเขาเหมือนถูกเวทมนต์สะกดไว้ เสียงดรีมยังคงครวญครางออกมาอย่างต่อเนื่อง นานจนเอกคิดว่าคงไม่มีวันจบสิ้น ด้านในดรีมกำลังโดนชาติสอยในท่าโปรด ท่าสุนัขนั่นเอง สาวน้อยเสร็จมาจนนับครั้งไม่ถ้วนแล้ว แต่ชาติยังไม่เสร็จซักครั้ง ถึงแม้จะเปิดแอร์แต่ทั้งสองเหงื่อแตกอย่างกับออกกำลังกายกลางแจ้ง

"ซี้ดดดด ดรีม พี่จะไม่ไหวแล้วววว" ชาติยังคงตะบี้ตะบันเด้าไม่หยุด โดยไม่รู้เลยว่ามีใครบางคนยืนอยู่นอกห้อง

"โอ้ยยยย พี่ชาติ อื้มมมมมมมม"

"พี่จะเสร็จแล้วววววววววววว"

    เสียงเคาะประตูดังขึ้น ชาติถึงกับชะงัก ดรีมก็เช่นกัน ชายหนุ่มถอนมังกรยักษ์ออกเอาผ้าขนหนูพันเอวแล้วเดินมาที่หน้าประตู ส่วนดรีมก็เอาผ้าห่มคลุมตัวเอาไว้ ชาติแง้มประตูมาเห็นคนที่ยืนอยู่เจ้าตัวแทบจะลมจับ

"อ....เอก" ดรีมสะดุ้งเช่นกัน

"ผมขอคุยกับดรีมหน่อยได้ไหมพี่"

"อ...อื้ม"
    ชาติหลบ ข้างหน้าเอกมีผู้หญิงอันเป็นที่รักนั่งอยู่โดยมีผ้าห่มปิดบังของสงวน ดรีมตกตะลึงเธอไม่คิดว่าเอกจะรู้ที่อยู่ของชาติ เอกค่อยๆเดินมาแล้วคุกเข่าลงข้างเตียง

"เตง เค้ารู้ว่าเค้าผิดแบบไม่น่าให้อภัย แต่ตอนนี้เค้าสำนึกได้แล้วนะ ต่อไปนี้เค้าจะไม่ทำอะไรตามใจตัวเอง เค้าจะดูแลตัวเองมากขึ้น มากขึ้น...." เอกพูดไม่จบน้ำตาของเขาไหลออกมา ทุกคำที่เขาเตรียมมา พยายามพูดออกไป

"เค้าขอโอกาสอีกครั้งได้ไหม กลับมาคบกันเถอะนะ" เอกอ้อนวอน

"เตงก็เห็นแล้วนี้ เค้ามันผู้หญิงไม่ดี เตงจะเอาเค้ากลับไปอีกทำไม" ดรีมร้องไห้ออกมา เธอไม่คิดว่าเอกจะพูดแบบนี้

"ผู้หญิงไม่ดี ก็ต้องคู่กับผู้ชายไม่ดีไม่ใช่หรอ เค้าไง เค้ามันคนไม่ดี" เอกจับปลายขาของดรีม ชาติหันหน้าหนีไม่อยากมอง

"พอเถอะเตง ตอนนี้เค้าไม่ใช่ของเตงแล้ว เค้าคบกับพี่ชาติ"

"งั้นเตงบอกเค้าสิ ว่าเตงไม่รักเค้าแล้ว" ดรีมร้องไห้ เธอไม่ตอบอะไร

"จำแหวนวงนี้ได้ไหม ที่เค้าเคยให้" เอกหยิบแหวนหมั้นที่มีรอยร้าวขึ้นมา

"เตงเก็บเอาไว้นะ เค้าสัญญา เค้าจะกลับมาแย่งเตงคืนจากพี่ชาติ ขอร้องเก็บมันเอาไว้"

"ทำไมเตงไม่ไปหาคนใหม่ คนที่ดีกว่าเค้า" ดรีมโวยวายออกมา

"เพราะในใจเค้า มีแต่เตงไง" เอกวางแหวนไว้ที่ตักของดรีม แล้วลุกขึ้นไปหาพี่ชาติ

"เอ็งจะทำอะไรพี่ก็ทำ พี่มันผิดเองละ"

"ผมฝากดรีมด้วยนะพี่ และผมจะมาเอาคืน"

เอกเดินออกจากห้องไป ชาติเรียกแต่เอกไม่หันกลับมา ดรีมปล่อยโฮออกมาหนัก เธอกำแหวนแนบไว้ที่อก ชาติเข้ามาปลอบ

"ทำไมถึงพูดอย่างงั้นฮะ ดรีม"

"หนูจะเอาหน้าที่ไหนกลับไปคบกับเอก"

"พี่ขอโทษนะ พี่ผิดเอง"

"หนูก็ผิด....ผิดที่ยังแอบรักพี่อยู่"

"แล้วเราไม่รักเอกรึไง"

"รัก...รักสิ แต่......ไม่ทันแล้ว" ความเจ็บปวดถาถมใส่ดรีมอย่างต่อเนื่อง ชาติทำได้แค่เพียงปลอบและเช็ดน้ำตาเท่านั้น

    เย็นวันต่อมานะสนามกีฬาแห่งหนึ่งแถวรังสิต มีการจัดฟรีคอนเสิร์ตพร้อมกิจกรรมมากมาย แดนกับมายด์ต่างสนุกสนานกับการกิน และช็อปปิ้ง แดนพยายามโทรศัพท์หาพี่สาวของตน แต่ก็ไม่รับ เด็กน้อยเริ่มรู้สึกเป็นห่วงพี่สาว แต่มายด์เข้ามาออดอ้อนจนทำให้แดนลืมเรื่องของดรีมไป แป้งวันนี้เธอมากับเมฆและกลุ่มเพื่อน สาวสวยถูกเพื่อนลากมาอย่างไม่เต็มใจนัก เธอยังคงปวดร้าวกับสิ่งที่พบเจอมาอยู่

    หยวนชายหนุ่มร่างบึ้กควงหญิงแฟนสาวมาเดินในงานนี้เช่นกัน หยวนเดินชนไหล่กับพีอย่างจัง ทั้งสองแทบจะมีเรื่องกัน ดีที่มีชายหน้าตาดุดันมาห้ามเอาไว้ ผิวของเขาแดงฉาน ผมหยักศกใส่ชุดขาวเหมือนนักบวช อาจารย์ช้างนั่นเอง ด้านหลังเวที ต้น ชายหนุ่มผู้จัดการวงกำลังจัดแจง ไม่ช้าศิลปินก็พร้อมแล้ว โฆษกด้านบนก็พร้อมแล้วเช่นกัน

"ศิลปินที่ทุกท่านรอคอยก็พร้อมที่จะแสดงแล้ว ขอเชิญทุกท่านพบกับวง J"

    คนดูด้านล่างต่างเฮกันลั่น มีเพียงชายคนหนึ่งที่ยืนนิ่งไม่เฮเหมือนชาวบ้านเขา สายตาของเอกมองไปที่เวทีอย่างล่องลอย ดนตรีค่อยๆเริ่มบรรเลง

"ทุกคนคงจะรู้จักเพลงนี้กันดีนะครับ ความทรงจำ"

"วันเวลาที่ผ่านมา จะเร็วจะช้าไม่เคยลบ

[review1972]

ขอบคุณครับ สำหรับหนึ่งในเรื่องที่ดีที่สุดทีได้เคยอ่านมา แล้วมีผลงานมาให้เราได้อ่านกันอีกนะครับ

[pchavee]

เขียนได้สนุก ครับ ขอบคุณที่เขียนมาให้อ่านครับ รอติดตามผลงานใหม่ครับ ถ้าเป็นไปได้อยากให้เอาส่วนที่ขาดหายไปในแต่ละตอน มา post หรือใส่เพิ่มเข้าไปให้เรื่องสมบูรณ์ทกตอนครับ

[Panuwat Sangmongkon]

ไม่อยากให้จบเลย

[devilzoa]

โอ้จะเป็นอย่างไรต่อไปนะน่าติดตามมากๆ