🧡 XONLY 🧡

GhostWriter ภาคเวนิสพิศวาส ตอนที่ 1 (Copy kankan)
----------------------------------------

ผู้โพสต์ : เข้าไปดูประตูลับข้ามมิติ เห็นเรื่องของ คุณ kankan มี 3 เรื่อง
1. จอมไสยสาว (16 จบ)
2. กุ้ง กับ ก้าน (9 จบ)
3. ความสุขของกะทะ (8)
ได้เก็บงานของคุณ kankan เรื่องนี้จากบอร์ดควายยิ้มนานมาแล้ว  อ่านแล้วชอบมาก ขอนำมาลงแบ่งปันกันอ่าน

----------------------------------------
คำนำ
----------------------------------------

เขียนเรื่องนี้ในเชิงท่องเที่ยวปนเสียว (น้อย ๆ) นักเขียนผีจะนำท่านไปสัมผัสกับสถานที่ บรรยากาศ ความรู้สึกของคนสองคนที่ชอบเวนิส ชอบศิลปะ ชอบจิตกรรม ปฏิมากรรม และก็ชอบวรรณกรรมเหมือนกันพบกับความอ่อนหวาน นุ่มนวล อ่อนหวาน ชวนฝันไปกับบรรยากาศที่เหมือนเดินทางย้อนเวลานับร้อยนับพันปี พบกับมนต์ขลังของ the kiss ที่แสนจะอบอวลไปด้วยเสน่หาล้ำลึก

"นายกาญจน์" ผู้เดียวดาย อ้างว้าง ไม่ใช่จอมยุทธที่ชักดาบแล้ววิ่งไปข้างหน้าฆ่ามันลูกเดียว 5555 หรือว่าวัยมันจะชราซะแล้วก็บ่ฮู้บ่หัน...........

อีกอย่างเรื่องนี้จะมีภาพประกอบบ้างเพื่อเสริมเนื้อเรื่องบ้างเพื่อความสมบูรณ์ (ภาพก็มาจากเน็ตนะ ของจริงเค้าสงวนลิขสิทธิ์เด็ดขาด)

"ก่อนโพสต์เรื่องนี้เป็นของนายกาญจน์ หลังโพสต์แล้วเรื่องนี้ก็เป็นของทุกท่าน"

ด้วยความขอบคุณจากใจ
kankan

----------------------------------------


   เรื่องนี้เริ่มต้นเมื่อไอ้โอ๊คมันโทรมาหาผมเรื่องการโอนเงินค่าเรื่องและโบนัสเข้าบัญชีให้ผมเรียบร้อยแล้ว จากนั้นมันก็คุยเรื่องงานหนังสือที่จะมีขึ้น แล้วพูดทีเล่นทีจริงเรื่องน้องโม๊ะของผม..แหะ ๆ ไม่ใช่ผมแต่เป็นของมันมันวกเข้ามายังประเด็นที่ผมคิดว่ามันต้องการพูดมากกว่า โดยถามคำถามผมเอาดื้อ ๆ ว่า

   "กาญจน์..เองชอบน้องโม๊ะใช่หรือเปล่าว๊ะ ?" เสียงมันกระเส่า ๆ ผ่านโทรศัพท์ ความจริงผมกับไอ้โอ๊คก็เป็นเพื่อนรักกันมาตั้งแต่เด็กจนบัดนี้
   "เออ..ถามทำไมว๊ะ ? จะยกให้กูหรือไง ? กูเอาจริงนะโว๊ย...อย่ามาพูดเล่น ไม่ชอบ ๆ" ผมพูดทีเล่นทีจริงแล้วก็หัวเราะ
   "ไอ้เหี้ยจะเคลมเมียกูแล้วไหมละ !!!!!" ไอ้โอ๊คหัวเราะลั่น แล้วกระซิบมาตามสายต่อว่า
   "วันนี้น้องโมไม่อยู่..กูให้ไปติดต่อธนาคาร..คุยได้เต็มที่โว๊ย..."
   "พูดง่าย ๆ อยากนินทาเมียว่างั้นเถอะ..ไอ้หอก" มันหัวเราะแล้วพูดต่อว่า
   "กูถามมึงจริง ๆ...มึงก็บอกความจริงออกมา..แค่นั้นจบ..."

   ผมนิ่งคิ้วขมวดไม่รู้เหมือนกันว่ามันจะมาไม้ไหนกันแน่ แต่ผมกับโมไม่เคยมีอะไรเสียหายให้ไอ้โอ๊คคิดระแวงได้ ผมจึงพูดว่า
   "ไอ้บ้า..มึงชอบพูดเล่นเรื่องนี้อยู่เรื่อยเลยว๊ะ เป็นไงเบื่อโมหรือไง มึงมีให้เล่นตั้งสามคนนี่หว่า..?" ผมพูดเย้ามันไปเพราะไม่รู้จะออกไม้ไหนดี

   "เออ..ถึงกูจะมีอีกสองคน แต่กูยุติธรรมเว้ย... โมนะเป็นคนหัวปี" พูดแล้วไอ้โอ๊คก็หัวเราะกับเหตุผลทื่อ ๆ ของมันเอง
   "มึงพูดเอาแต่ได้..โมเค้าหัวปี แต่มึงกับ่เล่นกลางปี ปลายปี หรือว่าเสือกมีสิ้นปีอีกคนแล้ว...?"
   "เฮ้ย...กูมีสามคนแค่นี้..หรือมึงจะหาให้กูอีกคน...?" มันร้องลั่นแล้วพูดจนผมหัวเราะ
   "หาให้มึง..ตัวกูเองยังหาที่ถูกใจไม่ได้เลย...แล้ววันนี้มีห่าไร...ทำเป็นอมพะนำ มีไรก็พูดมา หรือให้กูรับโมเมียมึงมาเป็นเมียกู...เพื่อนกูเอาจริง ๆ จะเว้ย.....พูดจริง......"

   โอ๊คนิ่งเงียบไปนานจนผมชักทนไม่ไหว
   "มีไรว๊ะ..ชักรำคาญแล้วเว้ย..."
   "คือ..คือ...คือ...." มันไม่เคยพูดกับผมแล้วอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ แบบนี้

   "คืออะไร...คือ ๆ อยู่ได้ กูจะรู้เรื่องของมึงยังไง หรือต้องให้เมาก่อน.." พอพูดถึงเรื่องเมาไอ้โอ๊คหัวเราะกิ๊กแล้วพูดว่า
   "มึงเลิกพวกนี้แล้วไม่ใช่หรือว๊ะ..ไอ้กาญจน์ หรือจะเอาซักหน่อย กูจะได้ไปหามึงตั้งวงกัน ?"
   "ไม่ต้อง ๆ กูเบื่อเต็มทีถึงได้เลือกไง มึงเองก็เพลา ๆ มั่งเถอะ..."
   "เออ..เรื่องนั้นไม่พูดว๊ะ แต่กูอยากถามมึงสักอย่าง มึงต้องรับปากกูก่อนว่าจะพูดความจริง"
   "ศาลหรือไงว๊ะนี่...มึงไม่ไว้ใจ...คิดว่ากูจะต้มมึงหรือไง ?"

   โอ๊คนิ่งเงียบไปอีก แล้วจึงถามผมช้า ๆ ชัดถ้อยชัดคำว่า
   "มึงชอบโม..ใช่ปล่าวกาญจน์..?"
   "เออ..ก็กูพูดกับมึงออกบ่อยไป เสียดายที่โมเป็นเมียมึง ไม่นั้นกูไม่ปล่อยไว้หรอกโว๊ย เสียดายได้แต่มองเป็นหมาเห็นเครื่องบิน..." ผมสารภาพกับมันตรง ๆ พร้อมหัวเราะแห้งแล้งเต็มที

   "มึงอยากนอนกับโมหรือปล่าวว๊ะ ?"
   ผมได้ยินแล้วแทบจะตกจากเก้าอี้ รีบถามสวนไปทันควัน
   "มึงคิดอะไรว๊ะนี่..ถ้ามึงเบื่อโมยกให้กูมาเลยดีกว่า กูไม่รังเกียจเค้าหรอก รับปากว่าจะดูแลอย่างดี..."
เสียงมันพูดอ่อย ๆ ว่า
   "กู..ว่าโม..เค้าชอบเองเหมือนกัน..."
   "อ้าว..ฉิบหายแล้วซิ..มึงจะหาเหามาใส่หัวกูหรือไงว๊ะเนี๊ย ?"
   "กูพูดจริง ๆ เว้ย..แต่โมเค้าไม่แสดงออก..กูรู้นะกาญจน์"

   ผมอึ้งไปเหมือนกัน
   "เฮ้ย..โอ๊คของแบบนี้อย่าทำเป็นเล่นน่า เราอย่ามาหมางใจเรื่องผู้หญิงเลย ถึงกูจะชอบโมอย่างที่กูเคยพูดให้มึงฟังแต่โมเป็นเมียมึงกูไม่เคยคิดอะไรมากกว่านั้นนะเพื่อน"
   "กูรู้ว่ามึงแค่แอบชอบ ไม่ได้เกินเลย แต่กูคิดว๊ะ.."
   "คิดเหี้ยอะไรอีก..มึงคิดว่ากูแอบตีท้ายครัวมึงหรือไง ?" ผมชักฉุน ๆ ขึ้นมาเหมือนกัน
   "ใจเย็นหน่อยซิ..กูยิ่งกลุ้ม ๆ อยู่เหมือนกัน" ผมหัวเราะแหะ ๆ รู้สึกสับสนกับอาการประสาท ๆ ของไอ้โอ๊คเต็มทน

   "ไหน ๆ มึงพูดออกมาแล้ว เราพูดกันอย่างเปิดอกเลยดีกว่า..เรื่องมันเป็นไงมาไง ?"
   "คือ..คือ..ว่ากูเห็นโมสนิทกับมึงมาก วันหนึ่งกูถามเค้าตรง ๆ ว่าเห็นมึงเป็นไง" มันเว้นวรรคนิดนึงผมจึงใส่มันไปทันที
   "มึงหึงละซิ...?"
   "เปล่า..กาญจน์..กูนะไม่หึงหวงกับมึงอยู่แล้ว มึงฟังกูก่อนซิแล้วจะเข้าใจเอง"
   "เออ..ว่าไป.."
   "โมเค้าสารภาพกับกูตรง ๆ ว่าเค้าชอบมึง แต่เค้าเจอมึงทีหลังก็ต้องทำใจ กับกูเค้าก็รัก กับมึงเค้าก็ชอบ มึงก็รู้นิว่าโมเค้าเป็นคนพูดตรง ๆ" ผมพยักหน้ารับ

   "กูแอบถามความสัมพันธ์ของมึงกับโมเรื่อยแหละ โมเค้าเปิดใจกับกูทุกเรื่อง เค้าบอกกูว่าเค้าชอบคุยเรื่องหนังสือหนังหากับมึง เค้าพูดเรื่อยว่ามึงกับเค้าธาตุเดียวกัน ชอบอะไร ๆ เหมือน ๆ กัน กูก็เลยถามเค้าตรง ๆ ว่าอยากเป็นเมียกาญจน์มั่งหรือเปล่า ?"

   ผมตัวเกร็งใจสั่นขึ้นมาทันที ปั่นป่วนอย่างบอกไม่ถูก
   "เค้าบอกกูว่าถ้าเค้าไม่มีพันธะกับกู มึงเสร็จเค้าไปนานแล้ว แต่นี่เค้าเป็นเมียกูจะให้เค้าแอบไปมีชู้คงทำไม่ได้ แล้วที่จะให้เลิกกับกู เค้ารู้อยู่เต็มอกว่ากูนะรักเค้า ทำไม่ได้อีกเหมือนกัน วันนั้นกูอึ้งไปเลย..."

   ผมฟังแล้วโล่งอกไปเปราะหนึ่ง เพราะผมรู้ว่าไอ้โอ๊คนะรักโมมาก ให้มันเลิกกับโมแล้วยกโมมาให้ผม มันมากก็เกินไป ผมรับสถานการณ์แบบนั้นไม่ได้จริง ๆ

   "เออดีแล้วละ..มึงก็รักเค้ามากไม่อยากเสียเค้าไป กูนะไม่คิดอะไรเกินเลยกว่านี้อยู่แล้วเพื่อน เมียมึงก็เมียมึง ขอร้องเถอะเพื่อน..อย่าผลักไสเค้าเลย สงสารโม..." มันร้องอึม ๆ แล้วหัวเราะลั่นมาตามสาย

   "ไอ้เพื่อนยาก...หลายปีมานี่บอกตามตรงกูไม่เคยระแวงมึงกับโมแม้แต่นิดเดียวให้ตายซิ..."
   "อ้าว..แบบนั้นกูก็สบายใจ..ยังมีห่าอะไรอีกละ..ไอ้เพื่อนเรื่องมาก..." โอ๊คมันหัวเราะแหะ ๆ ชอบกล

   "กาญจน์..เพื่อนช่วยเราหน่อยได้ไหมว๊ะ...??"
   "ช่วยอะไร...เรื่องงานที่กูรับปากกับมึงก็เสร็จเรียบร้อยก่อนเวลาทุกเรื่อง กูปั่นจนมือแทบหงิก ?"
   "ไม่ใช่เรื่องงานโว้ย อยากให้มึงช่วย เรื่องนี้เป็นเรื่องส่วนตัว...."
   "อมสากอะไรอยู่ละ มึงก็บอกกูซิเรื่องไร ถ้ากูช่วยได้กูไม่ปฏิเสธอยู่แล้ว..."
   "เรื่องน้องโม๊ะของมึงนั่นแหละ..."
   "ไอ้บ้า..เฮงซวยน้องโม๊ะนั้นกูเป็นคนตั้งเว้ย..เมียมึง..มึงต้องเรียกเค้าน้องโมซิว๊ะ..."

   ผมพูดแซวแล้วก็หัวเราะทำให้ไอ้โอ๊คหัวเราะไปด้วย หลังจากนั้นมันเสือกอ้อนผมต่อ
   "น่า...นะ...กาญจน์มึงช่วยกูหน่อย.." เสียงมันเหมือนอ้อนวอน
   "พิไรจริงไอ้หอกนี่ จะออกปกใหม่หรือไงก็บอกว่า..ขอเวลากูพักหน่อย..กูมีโปรแกรมจะไปพักผ่อน..ทุกอย่างเตรียมพร้อมแล้ว"
   "ไปที่ไหนว๊ะ..."
   "กูจะไปเวนิสอีก..."

   "ไม่เบื่อหรือไงมึงนี่..กูจำได้ว่ามึงไปมาหลายหนแล้ว..."
   "เออ..จำแม่นนี่หว่า...ไม่รู้เป็นไง..กูอยากไปนอนพักสมองที่นี้...ชอบว๊ะ...ชอบคลอง...คิดถึงกรุงเทพในอดีต..."
   "มันเกี่ยวกันเหรอว๊ะ....?"
   "เกี่ยวซิ...กูชอบคลองที่เวนิส...ชอบตึกรามบ้านช่อง ชอบความคลาสสิค..."
   "ตั้งแต่ไปครั้งแรก...ติดเป็นตังเมเลยมึง....ไปจนชำนาญเชียวมึง..." มันพูดเหมือนปลงสังเวชผม

   "มึงไม่คิดจะไปมั่งเหรอ ไปพร้อมกูไหม ? พาโมเค้าไปด้วย"
   "กูชอบจีน...ของปลอมมันเยอะดี...." พูดจบมันหัวเราะร่วน
   "แต่กูอยากนั่งกอนโดล่า..มีคนแจว...ร้องเพลงให้ฟังด้วย....ได้อามรมณ์ฉิบ..เลยมึง..."
   "กูไม่ได้ขัดไม่ให้มึงไปนั่งกอนโดล่า..กอนโดหอกอะไรของมึงหรอกเว้ย..." พูดแล้วมันก็หัวเราะลั่นมาตามสาย
   "กอนโดล่าเว้ย กอนโดหอกไม่มี..." แล้วผมก็หัวเราะไปกับมันอีกคน

   "ถามจริง...มึงไม่เบื่อเวนิสหรือไง ?"
   "เออ..กูไม่เบื่อ ก็กูมันคนชอบศิลปะ ชอบเก่าแก่คลาสสิค ชอบทะเล ชอบคลอง ที่นี่มีให้กูหมด"
   "ถ้าจะมีดี...." มันพูดแล้วหัวเราะหึ ๆ มีความนัย
   "ไม่เหมือนมึงนี่หว่า..เสือกมีเมียเอ๊าะ ๆ ตั้งสามคน ไม่แบ่งกูมั่ง.." พูดแล้วผมก็หัวเราะหึ ๆ ยั่วมัน

   "กิ๊กเว้ย..ยังไม่ใช่เมีย ก็กูรักทั้งสามคนนี่หว่า ทำไงได้ คนนี้ก็รัก..คนนั้นก็รัก รักไปหมด" ไอ้โอ๊คทำเสียงอ่อนเสียงหวานกวนอารมณ์
   "เออ..กูถามจริง..มึงรักใครมากที่สุด..."
   "โม..." มันตอบแทบจะทันทีโดยไม่ต้องคิด
   "ทำไมไม่แต่งเสียที...อยู่แบบนี้ไปได้.." ไอ้โอ๊คถอนหายใจพรืดยาวอย่างเหนื่อยอ่อน
   "กูชวนเค้าแต่งตั้งไม่รู้จะกี่หนแล้วมึงเอ๊ย..."
   "อ้าว...มาเกี่ยวอะไรกับกู..." ผมแกล้งหยอกมันเล่นจะได้ไม่เครียด

   "บ้า...กูหมายถึงตัวกูเองชวนโมแต่งมาหลายหนเต็มทีแล้ว แต่โมบอกกูว่ายังไม่อยากผูกมัด..." มันพูดแล้วด้วยเสียงละห้อย จนผมอดสังเวชไม่ได้
   "ทำไมว๊ะ...โมคิดยังไง...กูถามให้เอาปล่าว ?"
   "อย่า...อย่าได้คิดเชียวมึง" ไอ้โอ๊ครีบปฏิเสธลั่นจนผมหัวเราะอาการของมัน

   "เออ..ผงเข้าตาใครคนนั้นก็เขี่ยเอาเองก็แล้วกัน"
   "เออ..เรื่องของกู แต่มันก็มีเรื่องของมึงด้วยนี่ซิ...นี่ปัญหาใหญ่..."
   "เรื่องเหี้ยอะไรอีกละ..โมเค้ายังไม่อยากแต่งก็รอเค้าหน่อยซิว๊ะ ทำกันจนเตียงแทบหักแล้วยังไม่รู้ใจอีกเหรอ..." ผมพูดออกไปทำเอาไอ้โอ๊คหัวเราะเอิ๊ก ๆ ทีเดียว
   "ไอ้บ้า..กูจะเอาโมแบบทนุถนอมเว้ย เค้าไม่ชอบรุนแรง แค่ ๆ มีเสียงกุก ๆ กัก ๆ หน่อยเท่านั้นแหละ..." แล้วมันกับผมก็หัวเราะขึ้นพร้อมกันจนท้องคัดท้องแข็ง เหมือนคนเมากัญชา

   "เออ ๆ กูหูชาไปหมดแล้ว..มีไรให้ช่วยก็ว่ามา ไม่งั้นจะกลับไปจิบชาอู่หลงแล้ว..."
   "วันหลังกูลองสั่งมากินมั่งดีกว่า ชาเหี้ยมีดีอะไรว๊ะ..แม่งแพงฉิบหายขวดนึงหลายสิบ..."
   "ถูกกว่าเบียร์ของมึงนะเว้ย..." มันส่งเสียงงึมงำแล้วหัวเราะ

   "กูว่ากูไปเปิดเบียร์กระป๋องมากินดีกว่า มึงรอกูเดี่ยวนะ.." มันพูดจบผมได้ยินเสียงวางโทรศัพท์ ผมเลยถือโอกาสไปเปิดตู้เย็นหยิบขวดอู่หลงมาเปิดจิบไปด้วย
   "โหล...เองยังอยู่หรือเปล่า ?"
   "กูไปหยิบชา..อ้าว...ว่าไปเพื่อน"
   "เมื่อก่อนกูเห็นชอบพวกน้ำอัดลม..สมัยเด็ก ๆ เห็นชอบฉิบหาย...?"
   "นั่นมันเด็ก ๆ ตอนนี้กูไม่ชอบพวกหวาน ๆ กินแล้วดุ..." ไอ้โอ๊คหัวเราะแล้วกรอกเสียงหมั่นไส้มาทันที
   "เป็นหมาหรือไงว๊ะ..กินของหวานแล้วดุ..."
   "ก็กูกลัวดุเหมือนหมานะซิ..."

   เราทั้งสองเงียบกันไปครู่หนึ่ง แล้วไอ้โอ๊คก็พูดกรอกมาเข้าหูผมว่า
   "กาญจน์ถ้ากูให้มึงเอายายโมละ..มึงจะเอาหรือปล่าวว๊ะเพื่อน..."
   "หาาาา..."
   ผมร้องลั่นห้อง ผวาแทบตกจากเก้าอี้
   "ไม่ต้องหาละมึง..กูพูดจริง..." ไอ้โอ๊คกรอกเสียงจริงจังมาตามสาย

   "กูไม่เอาโว้ย...มึงหาเรื่องอื่นมาเล่นเถอะ..."
   "กูพูดจริง ๆ นะเพื่อน กูตกลงกับโมเรียบร้อยแล้ว..."
   "บ้านะโอ๊ค..เมียมึงนะ อย่ามาลองใจกูเล่นแบบนี้เลย..ไม่ดีหรอกเพื่อน..."
   "ไม่ใช่แผนห่าเหวอะไรทั้งนั้นเว้ย กูพูดจริงกาญจน์..."

   จากตระหนกที่คิดว่ามันลองใจ กลายเป็นว่าผมชักจะเกิดความอยากรู้แล้วว่ามันกับโมคิดอะไรกันแน่
   "ทำไม..ไหนมึงลองแถลงให้กูฟังหน่อย...?"
   "กูจะเล่าให้ฟังตั้งแต่แรกแล้ว..มึงก็ขัดคอกูเรื่อย คืองี้ว๊ะ...กูรู้ว่าโมเค้าปิ้งมึงอยู่เหมือนกัน กูเคยพูดทีเล่นทีจริงกับเค้านานแล้วละ กูบอกว่าถ้ากูจะอนุญาตให้โมไปนอนกับมึง แบบว่า..แบบว่าไปมีความสุขกับคนอื่นที่ไม่ผัวดูมั่ง เพราะเค้าชอบว่ากูนะเห็นแก่ตัวเอาเปรียบ นอนกับผู้หญิงตั้งสามคน ส่วนเค้านอนได้แต่กับกูคนเดียว"

   ไอ้โอ๊คหยุดกลืนน้ำลาย ผมเองก็ได้แต่ถอนหายใจยาว แต่เรื่องที่มันพูดกระตุ้นต่อมอยากของผมอย่างรุนแรง ผมกลั้นใจไม่กล้าถามปล่อยให้มันเล่าต่อ

   "ตอนเราอยู่บนเตียงกูเลยถามโมไปตรง ๆ ว่าถ้ากูอนุญาตให้ไปนอนกับมึงเค้าจะว่าไง ?"
   "โมตอบว่าไงว๊ะ..?" ผมอดใจไว้ไม่ไหวจริง ๆ ให้ตายซิ ไม่รู้ไอ้โอ๊คมันจะฟังผมหรือเปล่า มันเล่าต่อไปเรื่อย ๆ
   "ตอนแรกโมก็ปฏิเสธไม่ยอม บอกว่าเหมือนมีชู้ กูเลยบอกโมว่ากับคนอื่นกูไม่ยอมเด็ดขาด แต่กับมึง ถ้าโมอยากลองเปลี่ยนรสชาติกูตกลง หลังจากนั้นกูก็ถามเรื่องนี้เรื่อย ๆ กูว่ามันกระตุ้นอารมณ์ทั้งเค้าและกูว๊ะ กูก็เคยเล่าให้มึงฟังนานแล้วไม่ใช่หรือว่าเวลาอยู่บนเตียง กูกับโมคุยกับแบบตรง ๆ ดิบ ๆ"

   "แล้ว...แล้ว...มึ...มึงไม่หวงโมหรือไง ?" ผมติดอ่างขึ้นมาเพราะในคอเหนียวไปหมด
   "กับคนอื่นกูก็ไม่ยอมหรอก แต่กับมึงกูโอเค"
   "แล้วไงวะ...."
   "คือ..ซักประมาณเดือนที่แล้วนี่เอง ตอนอยู่บนเตียงกูถามอีก เล้าโลมไปมาสักพักโมเริ่มมีอารมณ์
กูรู้ว่าโมเค้าคงอยากลองนั่นแหละ แต่เค้าคงไม่กล้าพูดออกมา วันนั้นตอนจวนเสร็จแหล่ไม่เสร็จแหล่  กำลังพะงาบ ๆ กันอยู่ กูตัดสินใจถามเค้าอีกที..."
   พูดแค่นี้ไอ้โอ๊คถอนหายใจยาวจนผมได้ยินทางโทรศัพท์
   "ผล..ผล..เป็นไง...???" ผมถามแบบอยากรู้คำตอบใจจะขาด
   "กูถามเค้าว่า โม..ลองนอนกับกาญจน์ไหมละ...มันเอาเก่งเหมือนกันนะ...

   ตอนนั้นโมหัวเราะแล้วถามกูกลับมาทันทีว่า 'พี่กาญจน์เอาเก่งสู้พี่โอ๊คได้หรือเปล่า ?' กูก็ตอบเค้าไปว่ารับรองเพราะตอนเรียนเราไปเที่ยวผู้หญิงหากินกันบ่อย เด็กมันบอกว่าเสียวสุด ๆ โมถามอีกว่า '..เก่งจริง ๆ เหรอ...' แล้วหัวเราะ กูก็ตอบว่ารับประกัน

   ตอนนั้นโมนิ่งคิดอยู่นานเหมือนกัน จนกูคิดว่าโมคงปฏิเสธเหมือนเดิม กูไม่พูดอะไรต่อ รอ...จนครู่ใหญ่ต่อมาโมกระซิบข้างหูกูว่า 'ถ้าพี่โอ๊คโอเคอนุญาต..โมก็อยากจะลองกับพี่กาญจน์ดู แหม..พี่โอ๊คเชียร์เหลือเกิน..' กูก็เลยบอกเค้าไปว่า โมลองมีอะไรกับกับกาญจน์นะไม่ว่าหรอก จะลองวันไหนให้บอกก็แล้วกัน"
ผมถอนหายใจยาว เกร็งและเครียดไปหมด น้องชายผมลุกแข็งเป็นท่อนไม้

   "มึงละจะว่าไง...?"
   "กูสารภาพกับมึงตามตรงนะเพื่อน มึงชอบถามกูบ่อย ๆ ว่า อยากเอาโมไหม กูไม่เคยตอบมึงตรง ๆ วันนี้เรามาพูดกันอย่างเปิดอกก็แล้วกัน เอาเป็นว่าถ้าโมไม่ใช่เมียมึง...ป่านนี้กูฟันโมไปนานแล้ว.."
   "เออ...แสดงว่ามึงก็โอเคซิ...."

   "กูไม่ทำร้ายจิตใจมึงนะเพื่อน...?"
   "ไอ้บ้า..คิดว่าช่วยเมียเพื่อนให้สมใจก็แล้วกัน...เค้าทดลองกับคนอื่นดูจะได้ไม่จำเจกับกูคนเดียว"
   "มึงเอากับโม..มีความสุขกันดีอยู่หรือเปล่าโอ๊ค..?" ผมถามันตรง ๆ
   "อื้อ..โมไม่เคยอารมณ์ค้าง กูเอาจนเค้าถึงสองสามทุกที่เลย ไม่น่ามีปัญหา.."
   "กูก็รู้ว่ามึงมีฝีมือ..."

   "กุขอมึงอย่างนึงนะกาญจน์..." น้ำเสียงไอ้โอ๊คจริงจัง
   "ขออะไรว๊ะเพื่อน..." ผมถามงง ๆ เสียงมันสะเส่าด้วยอารมณ์ที่ตัวมันเองและตัวผมไม่สามารถอธิบายออกมาได้

   "ถนอม ๆ เมียกูหน่อยนะเว้ย..มึงยิ่งไม่ค่อยได้ใช้อยู่ด้วย..กูกลัวจะลุยแหลก เป๊กมึงนิหว่า" มันพูดเสร็จแล้วหัวเราะมาตามสาย
   "เออ...กูไม่ใช่คนซาดิสต์อยู่แล้ว ชอบแบบนุ่มนวลโรแมนติก..แบบมึงนั่นแหละ"

   มันยังไม่หยุดส่งเสียงหัวเราะปร่า ๆ จนผมสงสัย
   "หัวเราะห่าอะไรเป็นวักเป็นเวร"
   "กูกำลังจิตนาการเห็นภาพมึงกำลังปล้ำโมอยู่นะ..."
   "ไอ้บ้า..เห็นเมียถูกปล้ำกลับหัวเราะ ประหลาด.."
   "กูใจดีเว้ย..สำหรับมึงเท่านั้น"

   "ต่อไปถ้าโมเกิดอยากลองกับคนอื่นอีกละ...ไม่แย่...?"
   "กูเชื่อใจโมเท่า ๆ กับกูเชื่อใจมึง...เพื่อน..." มันพูดเสียงจริงจังจนผมร้อง เฮ่อ...แล้วแอบถอนหายใจยาว เอาไงเอากันซิว๊ะ

   ผมเองนะใจจริงอยากเอาโมอยู่แล้วแต่ต้องหักห้ามใจเพราะโมเป็นเมียของเพื่อน ผมเป็นคนมาทีหลัง ในเมื่อโอ๊คกับโมตกลงกันแบบนี้ เอาเป็นว่าวิน ๆกันทั้งสองฝ่าย คิด ๆ แล้วก็ดีเหมือนกัน

------------------------------
โดย kankan

 

เรื่องนี้มาแนวใหม่ไปถึงเวนิสน่าสนใจดี

ขอบคุณครับ 
เคยอ่านแต่ไม่ครบครับ คราวนี้จะได้อ่านให้จุใจ
สรุปโมจะอยู่กับใครในตอนจบ

อยู่ๆได้เอาเมียเพื่อนซะงั้น

เรื่องนี้ไม่เคยอ่านเลยครับ น่าติดตามมากมาย ขออนุญาติอ่านนะครับ 

แค่เริ่มอ่านก็สนุกละ อยู่ๆก็จะได้เอาเมียเพื่อนซะงั้น รอลุ้นครับ

อยากอ่านเรื่องแนวนี้มาก  ดูแนวดำเนินเรื่องน่าสนใจ  น่าติดตามครับ

ขอบคุณคับ มาแหวกแนวเลยเรื่องนี้

รอเลย รอดูคู่นี้ น่าจะสนุก

มาแนวไหนครับนี่... แต่ก็ดูแล้วน่าติดตามต่อครับ

แหม่ มีเพื่อนดี แบ่งเมียให้เพื่อน55555

รู้สึกหวาดๆยังไงก็ไม่รู้เนอะ เดิมๆนี่ยายโมก็เป็นคนดีนะ ลองดูตอนต่อไปดีกว่าว่าจะเป็นไง

ขอบคุณครับ ที่นำมาแบ่งปันกัน เนื้อหาแปลกดีครับ

แนวท่องเที่ยวแบบนี้ไม่ค่อยมี น่าติดตามมากครับ

ชอบครับ อยู่ๆได้ลาภลอยจากเมียเพื่อนซะงั้น