ประธานนักเรียนสุดที่รัก (กิจกรรม mask writer รอบสองชิงแชมป์สาย B)

[kropkrap]

ขอนำผลงานที่ส่งประกวดกิจกรรม mask writer ในเว็บบ้านมาลงให้อ่านกันครับ หลังจากไม่ได้เขียนมาปีกว่า พอดีเห็นเว็บบ้านมีกิจกรรมน่าสนใจเลยลองส่งดูครับผม

ประธานนักเรียนสุดที่รัก
ผลงาน หน้ากาก Hamster กิจกรรม mask writer รอบสองชิงแชมป์สาย B


ผมชื่อโด้ครับ ชื่อเล่นจริง ๆ อย่าไปสนใจเลยครับ เพื่อน ๆ เรียกผมว่าโด้ตามนักเตะชื่อดังคนนั้นเพราะเราคล้ายกันหลายอย่าง ทั้งฝีเท้าและรูปร่างหน้าตา ผมเป็นนักเรียนมอหกโรงเรียนสหชื่อดังแห่งหนึ่ง โรงเรียนเรามีสาว ๆ หน้าตาน่ารักเยอะเลยครับ
บ่ายสามครึ่ง เลิกเรียนแล้ว หลังจากส่งน้องเนยสาวมอสี่เชียร์ลีดเดอร์ของโรงเรียนที่กำลังคั่วอยู่ขึ้นรถกลับบ้าน ผมก็ตรงรี่ไปเตะบอลที่สนามบาสตามปกติ ทำไมไม่ไปเตะที่สนามบอลน่ะเหรอครับ ก็ช่วงนี้สนามบอลกำลังปิดปรับปรุง เห็นว่าจะปูหญ้าใหม่ ท่าทางจะอีกนานพวกผมเลยต้องมาเตะที่สนามบาส อีกอย่างพอพวกเรามาเตะผิดที่ผิดทางแบบนี้ ยัยพลอยประธานนักเรียนจอมเฮี้ยบจะรีบมาไล่พวกเราทุกครั้ง ยัยพลอยเนี่ยจริง ๆ แล้วรูปร่างหน้าตาจัดว่าสวยที่สุดในโรงเรียนเลย ขนาดใส่แว่นดูเชย ๆ หน้าก็ไม่แต่ง ก็ยังสวยกว่าคนอื่นมาก คุณเธอนอกจากหน้าตาดีแล้ว ยังเรียนเก่งและนิสัยเรียบร้อยอีกด้วย สมกับที่เป็นประธานนักเรียนแหละครับ แต่ได้ยินมาว่ามีแฟนแล้ว เป็นหนุ่มรุ่นพี่วิศวะมหาลัยดัง แต่ถึงมีแฟนแล้วผมก็ไม่สนหรอกครับ หาทางจีบอยู่เหมือนกัน แต่ด้วยความที่เรามันคนละชั้นกัน แถมอยู่คนละห้องอีก ผมเลยเข้าหาเธอไม่ค่อยได้ ตกเย็นพลอยจะไปช่วยงานห้องสมุด สถานที่หวงห้ามสำหรับผมเลย ต่อให้เข้าไปหาเธอที่นั่นก็คงไม่ได้คุยกัน ผมก็เลยใช้จังหวะที่คุณเธอมาไล่นี่แหละครับ สีไปเรื่อย ๆ วันนี้ก็เป็นไปตามคาดเตะกันไปสักพักพลอยก็ตรงรี่มาไล่พวกเรา
"โด้จ๊ะ พลอยบอกแล้วไงคะว่าเตะทีนี่ไม่ได้ ผิดกฎโรงเรียนนะคะ แล้วถ้าลูกบอลไปโดนกระจกหน้าห้องผอ. จะทำยังไงคะ" เสียงหวานใสของพลอยทำให้พวกหนุ่มโสดในวงเตะบอลทั้งหลายเคลิ้มไปตาม ๆ กัน นี่แหละช่วงเวลาที่พวกมันรอกันมาทั้งวัน
"สนามบอลก็เตะไม่ได้ แล้วจะให้พวกเราไปเตะที่ไหนละครับ" ผมถามกลับ อันที่จริงบทสนทนาระหว่างเรามันจะเริ่มซ้ำ ๆ กันแบบนี้ทุกวัน พอพวกเราอ้อน ๆ หน่อยเดี๋ยวพลอยก็ยอมให้เล่นเอง แล้ววันต่อมาเธอก็มาเตือนเราใหม่
แต่วันนี้พลอยมาแปลก เธอไม่ยอมง่าย ๆ
"โด้ก็อย่าเล่นสิจ๊ะ อีกอย่างช่วงนี้ใกล้สอบแล้วด้วย พวกโด้ควรจะไปอ่านหนังสือได้แล้วนะ"
"เราได้โควตานักบอลแล้วนะ พลอยไม่ต้องห่วงหรอก" ผมได้โควตานักบอลที่มหาลัยดังแห่งหนึ่งแล้ว เลยไม่จำเป็นต้องใส่ใจเรื่องเรียนมากนัก เอาแค่สอบให้ผ่านก็พอ
"เราไม่ได้ห่วงโด้สักหน่อย ห่วงเพื่อนคนอื่นต่างหาก คนอื่นเขาไม่ได้โควตาเหมือนโด้นะ ต้องอ่านหนังสือกันนะจ๊ะทุกคน"
"คร้าบ คุณพลอย" ไอ้พวกเพื่อนเลวประสานเสียงกันตอบ พร้อมใจย้ายข้างกันซะงั้น ปล่อยไว้แบบนี้ไม่ดีแน่ ไอ้เรื่องเตะบอลไม่สำคัญหรอก ผมซ้อมทุกเช้าอยู่แล้ว แต่ถ้าเราไม่มาเล่นกัน พลอยก็ไม่มาไล่อีกแล้วสิ แล้วทีนี้ผมจะอดคุยกับเธอ ผมรีบเค้นสมองคิดแล้วก็ได้ไอเดียบ้า ๆ บอๆ มาอันนึง
"เอางี้ไหมพลอย เรามาแข่งกัน โด้จะยิงลูกโทษห้าลูก ถ้าพลอยกันได้สักลูกถือว่าโด้แพ้ แล้วเราจะไม่มาเล่นที่สนามบาสอีกเลย"
"จริงเหรอคะ?" พลอยยิ้มรับหน้าระรื่น ผิดกับที่ผมคาดไว้ ตอนแรกนึกว่าเธอจะไม่เล่นด้วยซะอีก
"จริงสิ เราจะต่อให้พลอยนะ เอาแค่ครึ่งโกล์ใหญ่ก็พอ แล้วเราจะไม่ยิงสูงเกินหัวพลอย โอเคไหม" ผมรีบเสนอต่อเพื่อยั่วให้เธอติดกับ
"โอเคค่ะ" พลอยรีบตอบรับ นี่เธอไปเอาความมั่นใจมาจากไหนเนี่ย ผมเป็นนักบอลโรงเรียนเชียวนะ
"เดี๋ยว ๆ ผมยังไม่ทันบอกเงื่อนไขเลย ถ้าพลอยแพ้ละ"
"พลอยก็จะไม่มายุ่ง ไม่มาเตือนอีกไงค่ะ ไม่ใช่เหรอ" มันต้องไม่ใช่อยู่แล้วสิ แบบนั้นใครจะไปต้องการ ผมรีบบอกเงื่อนไขทันที
"ไม่ใช่ๆ ถ้าพลอยแพ้ พลอยต้องไปเที่ยวหัวหินกับพวกเรา ชวนเพื่อนสาว ๆ ไปด้วยหลาย ๆ คนเลยนะ"
"โห เพื่อน ๆ จะมีใครยอมไปคะเนี่ย พลอยรับปากแทนเพื่อน ๆ ไม่ได้หรอกนะ"
"ถ้าไม่มีเพื่อนไป พลอยก็ไปคนเดียวนี่แหละ วางใจพวกเราได้" เข้าทางละแบบนี้ ไปทะเลด้วยกัน พอกลางคืนก็ให้เพื่อน ๆ หาจังหวะให้อยู่กันสองต่อสอง ผมไม่เคยพลาดมาก่อน แน่นอนว่าพวกเราไม่เคยฝืนใจผู้หญิง อย่างว่าถ้ายอมไปเที่ยวด้วยขนาดนั้นมันก็มีใจตั้งแต่แรกแล้วนี่ครับ จะไปฝืนทำไม
"งั้น... ต้องเพิ่มเดิมพันนะ ถ้าโด้แพ้ โด้ต้องมาอ่านหนังสือกับพลอยทุกวัน แล้วต้องมาช่วยงานพลอยที่ห้องสมุดด้วย เนี่ย พลอยต้องมาเตือนพวกโด้ทุกวันแบบนี้ จัดหนังสือเข้าชั้นไม่ทันแล้วนะคะ" พลอยเสนอเงื่อนไขเพิ่ม หน้าตาท่าทางมั่นใจเชียว
"โอเคตามนี้นะ โด้จะให้เวลาพลอยไปซ้อมมาก่อนอาทิตย์นึง พุธหน้าเจอกันที่สนามบอลบ่ายสามครึ่งนะ" ผมรีบรับปากทันที พลอยจะเสนอเงื่อนไขอะไรผมก็ไม่ได้สนใจ ก็งานนี้ผมชนะแหงอยู่แล้วนี่
"ไม่เป็นไรค่ะ พรุ่งนี้เลยก็ได้ ไม่งั้นพลอยก็ต้องมาเตือนพวกโด้อีกห้าวันเลยสิ"
ผมชักจะแปลกใจกับความมั่นใจของเธอแล้วสิ หรือว่าพลอยอยากไปหัวหินกับผมเหรอเนี่ย อืม แบบนี้ไปกันสองคนเลยดีกว่าสิ
"โอเค พรุ่งนี้เจอกันบ่ายสามครึ่ง ลูกผู้ชายคำไหนคำนั้นครับ" ผมรีบตอบรับด้วยความกระหยิ่ม
"ลูกผู้หญิงคำไหนคำนั้นค่ะ" พลอยตอบยิ้ม ๆ ทำหน้าเหมือนผมเสร็จเธอแน่นอน งานนี้ใครเสร็จใครพรุ่งนี้ก็รู้

บ่ายสามครึ่งผมรีบตรงไปที่สนามบอล น้องเนยอะไรไม่สนใจแล้ว ก็พลอยสวยกว่าเยอะนี่ครับ ทั้งสวย ทั้งเรียนดี เรียบร้อย เหมือนอยู่คนละเกรดกับสาวอื่น ๆ เลย พอเดินผ่านโรงอาหาร ไอ้พวกเพื่อนตัวดีก็เดินสวนมาพอดี "ทำไมมาช้าจังวะ ยัยวัวนมรอที่สนามนานแล้วนะ" ไอ้ตุ๋ยเร่งด้วยท่าทางเคลิ้ม ๆ แปลก ๆ ลืมบอกไป พวกเราเรียกยัยพลอยลับหลังว่าวัวนมครับ เพราะนมคุณเธอใหญ่มากอีกด้วย
เพื่อน ๆ รีบลากผมไปที่สนามบอล แล้วผมก็เข้าใจว่าทำไมไอ้ตุ๋ยทำหน้าแบบนั้น วันนี้พลอยมามาดใหม่ในชุดกีฬาเข้ารูป กางเกงยืดรัดรูปยาวถึงเข่า อวดเรียวขายาวสมส่วน ดูทะมัดทะแมงใช่เล่น แต่ไอ้ที่สะดุดตาก็คือหน้าอกคู่นั้นแหละครับ พอใส่ชุดกีฬามันก็ยิ่งดันออกมาชัดเจน เสื้อยืดแขนสั้นสีขาว รัดหน้าอกจนแทบปริ นี่คุณเธอเอาลูกบอลยัดลงไปในเสื้อด้วยหรือไงเนี่ย
ก่อนแข่งเราสองคนอบอุ่นร่างกายกันเล็กน้อย พลอยดูจริงจังกับการแข่งมาก แต่ผมนี่สิสมาธิกระเจิดกระเจิงหมดแล้ว ไม่ว่าจะเป็นท่าบิดตัวที่ทำให้เห็นรูปทรงของหน้าอกชัดเจนว่านอกจากใหญ่แล้วยังกลมแน่นอีกด้วย ท่ายืดเหยียดขาเห็นก้นแน่น ๆ พลอยดูหุ่นเฟิร์มเหมือนนักกีฬา ยิ่งไอ้ตอนก้ม ๆ เงยๆ เนี่ย หน้าอกเธอกระเพื่อมไปตามการขยับตัว เห็นแล้วอยากเรียนห้องเดียวกับเธอจริง ๆ จะได้ดูอะไรแบบนี้ทุกสัปดาห์
"เราจะให้คุณพลอยขยับตัวได้ตามใจชอบแต่ห้ามออกจากเส้นประตูนะครับ คุณพลอยพร้อมหรือยังครับ" ไอ้ตุ๋ยผู้ทำหน้าที่กรรมการถามเธอเสียงหวานเชียว ลับหลังเรียกเธอว่าวัวนม ต่อหน้าเรียกคุณพลอยเลยนะมึง
"พร้อมค่า" พลอยตอบเสียงขึงขัง ไอ้ตุ๋ยเป่านกหวีดให้ยิงได้ทันที ไม่ถามผมสักคำ อันที่จริงมันไม่หันมามองผมด้วยซ้ำ พลอยเต้นฟุตเวิร์คไปมาบนเส้นประตู หน้าอกเด้งดึ๋ง ๆ ดูเธอเหมือนจะเล่นเป็นเหมือนกันนะเนี่ย
ลูกแรกผมลองยิงไปทางซ้ายของเธอก่อน เพื่อความไม่ประมาทกันเสียฟอร์ม ผมยิงไม่แรงนัก ปรากฏว่าพลอยพุ่งเต็มที่ไปทางขวา ผมออกนำไปก่อน 1-0 แต่ท่าพุ่งเธอนี่ทำผมเสียวาบเหมือนกัน ถ้าพุ่งมาถูกทางแล้วยิงไม่มุมพอนี่เรียกได้ว่าเกือบถึงบอลเลย พลอยค่อนข้างสูง น่าจะเกือบ 170 เซนติเมตรได้ พอโกล์เหลือครึ่งเดียวแบบนี้นี่เธอพุ่งไปเกือบถึงเสาได้เลย หรือคุณเธอจะเล่นบอลเป็นเนี่ย ขณะที่ผมกำลังตะลึงอยู่ พลอยที่พุ่งไปนอนบนพื้นแป๊บเดียวก็ลุกขึ้นมาเล่นต่ออย่างรวดเร็ว
"พลอย อย่าฝืนมากไปนะครับ เดี๋ยวบาดเจ็บนะ" ผมอดเป็นห่วงไม่ได้ ถ้าหน้าเธอไถลแบบนี้แล้วบาดเจ็บขึ้นมา โดยเฉพาะใบหน้าเนี่ยคงจะแย่แน่
"ไม่เป็นไรค่ะ เต็มที่เลยนะโด้ พลอยไม่ออมมือให้นะคะ" พลอยตอบหน้าตาจริงจัง นั่นแน่มีการขู่ผมด้วย ลูกที่สองผมเลยเปลี่ยนไปยิงทางขวาของเธอ ตามคาดพลอยพุ่งไปทางซ้าย เห็นท่าพุ่งเธอแล้วเกิดภาพหลอนเหมือนมีบอลสามลูก คนเชียร์นี่เงียบกันหมด มัวแต่มองหน้าอกเธอไม่สนใจบอลกันเลยนะพวกมึง
ก่อนจะยิงต่อ ผมต้องเรียกสติกลับมาจากภาพหน้าอกล้นหลามที่เบียดกับพื้นจนล้นออกมาด้านข้างตอนพลอยนอนราบอยู่ที่พื้น ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าการยิงลูกโทษกับผู้หญิงนี่จะรวบรวมสมาธิยากขนาดนี้ ลูกที่สามนี่เสียวมาก ผมแปไปทางขวาเธออีกครั้ง คราวนี้พลอยพุ่งถูกทาง เกือบโดนลูกบอลแล้ว ยังดีที่ผมแปสูงนิดนึง ท่าพุ่งเธอดูดีมาก ดูเหมือนเธออ่านหน้าเท้าผมได้ด้วย ท่าทางผมจะงานเข้า งานนี้ไม่รู้ใครตกหลุมพรางใครแน่แล้ว แบบนี้คงต้องเอาจริงกันหน่อย
ลูกที่สี่ ตอนแรกผมกะจะแปวัดใจไปตรงกลางประตู แต่แล้วก็เปลี่ยนใจ ไม่ใช่กลัวเธอจะป้องกันได้หรอก แต่กลัวบอลโดนหน้าเธอมากกว่า หรือเกิดมันไปโดนหน้าอกเธอเข้านี่ไม่อยากคิดสภาพจริง ๆ ผมเลยเปลี่ยนเป็นยิงไปทางซ้ายเธออีกครั้ง คราวนี้เหมือนลูกที่สาม พลอยพุ่งไปถูกทาง เธออ่านหน้าเท้าเป็นจริง ๆ ด้วย บอลแฉลบปลายนิ้วเธอไปแบบเฉียดฉิว ผมถึงกับกลั้นหายใจลุ้นเลยทีเดียว ผู้หญิงอะไรกันนี่ เล่นบอลก็ได้ กะจะเก่งทุกอย่างเลยเหรอ
พอลูกที่ห้า การแข่งเอาฮาก็กลายเป็นจริงจังแล้ว เพื่อน ๆ ที่มามุงดูลุ้นเงียบกริบกันหมด สองลูกก่อนหน้าเฉียดฉิวมาก ถ้าเธอป้องกันได้ขึ้นมาจริง ๆ นี่เข้าขั้นหายนะแน่ ๆ ไหนจะเสียหน้า แถมยังอดเล่นบอลตอนเย็น แล้วผมยังต้องไปทำงานห้องสมุดอีก งานนี้คงต้องเอาจริงกันแล้ว
คราวนี้พลอยยืนจังก้ากางแขนออกสุดเหยียดทั้งสองข้าง หน้าอกใหญ่ ๆ ยิ่งทำให้เธอดูตัวใหญ่ขึ้นอีก ผมรีบสลัดความคิดฟุ้งซ่านออกจากหัว ตามองที่บอลเท่านั้น คราวนี้ผมกะยิงให้เบียดเสาขวามือเธอเข้าไป เพราะทางซ้ายของเธอเราแค่เอากรวยมากั้นให้ประตูเล็กลงเท่านั้น ไหน ๆ พลอยก็อ่านหน้าเท้าถูกมาสองลูกแล้ว ลูกนี้ผมกะยิงเน้น ๆ ไปเลย ถึงจะดูเสียฟอร์มที่ต้องเอาจริงกับผู้หญิงแบบนี้แต่ถ้าแพ้คงยิ่งอายหนักแน่ แน่นอนว่าการยิงกะให้เบียดเสามีความเสี่ยงสูง แต่เพราะประตูแคบลงครึ่งหนึ่งผมเลยไม่มีทางเลือกมากนัก จะมาเสียใจกับการต่อให้เธอตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว
เท้าขวาของผมไม่ทรยศเจ้าของ วิถีลูกบอลที่ออกจากเท้าก็สมบูรณ์แบบ ผมมองตามลูกบอลไปแบบลุ้นสุด ๆ จนไม่ได้หายใจ เงาร่างสีขาวพุ่งมาถูกทางจริง ๆ ด้วยแต่จากความเร็วของบอล เธอไม่น่าจะมาทัน ผมเห็นลูกบอลถูกปลายนิ้วของเธอ แต่ยังแรงพอจะพุ่งเช็ดเสาเข้ากระทบตาข่ายอย่างสมบูรณ์แบบ
แต่ยังไม่ทันจะดีใจ ผมก็ต้องตกใจจนหัวใจเกือบหยุดเต้น ตัวเย็นวาบไปหมด ผมรีบวิ่งไปที่ประตูทันที พลอยกระแทกเสาประตูอย่างจัง ผมดูไม่ทันว่าส่วนไหนของเธอชนกับเสา แต่พลอยนอนนิ่งอยู่กับพื้น ผมพุ่งตัวไปถึงเธอ แต่ยังมีสติพอที่จะไม่สัมผัสตัวเธอโดยวู่วาม
"พลอย!" ผมเรียกชื่อเธอเสียงหลง พลอยขยับศีรษะมามองผม หน้าตาเธอดูเจ็บปวดมาก น้ำตาเธอไหลออกมาทางหางตาด้วยความเจ็บ หัวใจผมตกวูบลง แต่ยังดีที่เห็นเธอยังขยับได้
"พลอยเจ็บตรงไหนครับ อย่าเพิ่งขยับนะ เผื่อกระดูกจะหัก"
"โด้ขา แขนขวาพลอยชาหมดเลยค่ะ ขยับไม่ได้เลย"
หรือว่ากระดูกแขนเธอจะหัก! ผมเจ็บจี๊ดในใจที่เห็นเธอได้รับบาดเจ็บ เพิ่งสำนึกได้ว่าผมไม่น่าเอาจริงกับเธอขนาดนี้
"พลอยอยู่เฉย ๆ ก่อนนะ อย่าขยับนะ เฮ้ยไอ้ตุ๋ยไปตามอาจารย์พยาบาลมาเร็ว"

เย็นนั้นพวกเราพากันไปโรงพยาบาล โชคยังดีที่แขนพลอยไม่ถึงกับหัก แต่กระดูกก็ร้าว ต้องใส่เฝือกสักพัก ถ้าผิวสวย ๆ ของเธอต้องมีแผลผ่าตัดผมคงไม่ให้อภัยตัวเองแน่ พวกไอ้ตุ๋ยกลับไปหมดแล้ว แต่ผมยังอยู่เป็นเพื่อนเธอรอพ่อแม่ของเธอมารับ ผมรู้สึกว่าต้องขอขมากับพวกท่านที่ทำให้ลูกสาวของท่านบาดเจ็บ
"พลอย ผมขอโทษที่เอาจริงขนาดนั้น ผมไม่น่ายิงเสี่ยง ๆ แบบนั้น ตอนนั้นผมไม่ทันคิดว่าพลอยอาจจะบาดเจ็บได้ ผมขอโทษ" ผมเกาะเตียงคนไข้ขอโทษเธอด้วยประโยคเดิม ๆ ซ้ำไปซ้ำมา ถึงตอนนี้เธอจะอยู่ในชุดคนไข้ที่ชวนฟุ้งซ่านแต่ผมไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นเลย
"ไม่เป็นไร อุบัติเหตุน่ะค่ะ พลอยก็ไม่น่าพุ่งเอาเป็นเอาตายแบบนั้นเองด้วย" พลอยยิ้มปลอบใจผม
"ผมลืมตัว เอาจริงไปหน่อย ผมขอโทษครับ"
"ขอโทษอีกแล้ว ครั้งที่ร้อยแล้วมั้งเนี่ย" พลอยแซวยิ้ม ๆ "พลอยก็ลืมตัวเหมือนกัน พลอยไม่เคยเล่นกับเพื่อนผู้ชายแบบนี้ สนุกดีนะคะ โด้เก่งจริง ๆ ยิงได้คม ๆ ทุกลูกเลย พลอยเลยฮึดอยากเซฟให้ได้ ไว้พลอยหายแล้วเรามาแข่งกันใหม่นะ"
ผมฝืนยิ้มให้เธอ พลอยน่ารักมาก ขนาดนี้เธอยังพยายามทำให้ผมไม่รู้สึกผิด ผมเริ่มรู้สึกแย่ที่ที่ผ่านมาคิดมิดีมิร้ายกับเธอมาตลอด ผมเริ่มมองเธอในมุมใหม่ ๆ ผมรู้สึกว่าพลอยไม่ได้สวยแค่หน้าตาอย่างเดียวเหมือนสาวอื่น ๆ ที่ผ่านมา
คุณหมอเข้ามาบอกให้คนไข้กลับบ้านได้ ไม่เกินหนึ่งเดือนพลอยน่าจะเอาเฝือกออกได้ พ่อแม่เธอยังมาไม่ถึง พลอยเลยโทรไปบอกท่านว่าเธอไม่เป็นอะไรมากจะกลับบ้านเอง ผมอาสาไปส่งเธอ คราวนี้ด้วยความห่วงใยเธอจริง ๆ
"พลอยครับ คราวนี้ถือว่าผมแพ้ก็แล้วกันนะ ผมจะไปช่วยงานพลอยที่ห้องสมุดนะ แขนพลอยเจ็บแบบนี้ ผมทำแทนให้ก็แล้วกัน"
"จริงเหรอคะ โด้จะมาอ่านหนังสือกับพลอยด้วยหรือเปล่า" พลอยยิ้มอย่างดีใจ ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงคิดว่าเธอให้ท่า แต่ตอนนี้ผมรู้สึกว่าเธอหวังดีกับผมจริง ๆ
"อืม แน่นอน ผมจะขยันให้พลอยดู" ผมรับปากเธอด้วยรอยยิ้ม

ที่บ้านพลอย ผมได้ขอขมากับคุณพ่อคุณแม่พลอยด้วยตัวเอง ท่านไม่ได้ถือโทษอะไรกับการเล่นของเด็ก ๆ ซ้ำยังชมผมว่าไอ้หนุ่มนี่ใช้ได้ที่รู้จักมารับผิดอีกด้วย ที่แท้คุณพ่อพลอยเป็นอดีตนายประตูทีมชาติ พ่อของเธอได้รับบาดเจ็บหนักก่อนจะรุ่ง ชีวิตเสียศูนย์ไปพักใหญ่ แต่พอพลอยคลอดออกมา พ่อเธอก็กลับมาเป็นผู้เป็นคนอีกครั้ง พลอยเลยอยากให้ผมตั้งใจเรียนด้วย เธอบอกว่าอนาคตมันไม่แน่ไม่นอน ถ้าผมบาดเจ็บเล่นบอลไม่ได้ขึ้นมาจะทำยังไง เธอพูดแบบนี้ผมยิ่งรู้สึกแย่ที่คิดว่าพลอยมาชวนอ่านหนังสือด้วยกันเพราะจะให้ท่าผม
คุณพ่อพลอยเล่นยิงลูกโทษกับพลอยบ่อย ๆ ตั้งแต่เธอยังเด็ก เธอเลยอ่านหน้าเท้าเป็น อันที่จริงฝีมือเธอดีพอเป็นตัวโรงเรียนฝ่ายหญิงด้วยซ้ำไป แต่เพราะเธอเรียนเก่ง เลยไม่ได้คิดจะเอาดีด้านฟุตบอล พลอยยิ้มขำ ๆ เมื่อเห็นผมทำหน้าเหวอตอนรู้ความจริง งานนี้ความจริงเปิดเผยมาว่าพลอยมั่นใจว่าผมจะต้องหลงกลเธอแน่ ๆ ถ้าลูกแรกผมยิงเล่น ๆ คงไม่ผ่านมือพลอยแน่นอน คืนนั้นผมเลยได้ทานข้าวที่บ้านพลอยก่อนจะกลับมานอนฝันหวานว่าต่อไปจะได้คุยกับเธอทุกวัน ไม่นึกเลยว่าคนอย่างผมที่มีผู้หญิงไม่ขาดมือจะมาตื่นเต้นดีใจกับการแค่ได้พูดคุยกับพลอย

หนึ่งเดือนต่อมาผมได้เจอเธอห้าวันต่อสัปดาห์ ตกเย็นผมรับหน้าที่เอาหนังสือเข้าชั้นตามคำบอกของพลอย ในห้องสมุดเราคุยกันไม่ได้มากนัก แต่ผมกลับรู้สึกว่าเราใกล้ชิดกันมากขึ้น จริง ๆ เธอเป็นคนพูดไม่เก่งเท่าไหร่ พลอยไม่ชอบสุงสิงกับเพื่อนผู้หญิง ไม่ชอบนินทาหรือคุยเรื่องผู้หญิง ๆ เธอชอบใช้เวลาอ่านหนังสือในห้องสมุด เวลาส่วนใหญ่ของเราหมดไปกับการทำงาน อ่านหนังสือ ระหว่างนี้พลอยแนะนำให้ผมอ่านหนังสือบางเล่ม เธอทำเหมือนครูที่ให้การบ้านนักเรียน ผมอ่านแล้วต้องไปคุยกับเธอด้วย เพื่อกันไม่ให้ผมไม่อ่านนั่นเอง แรก ๆ ผมก็ออกจะรำคาญ แต่ทนสายตาอ้อน ๆ แกมบังคับของเธอไม่ได้ พอผ่านไปสองสามเล่ม ผมก็เริ่มติดการอ่านเพราะหนังสือที่เธอเลือกมาให้น่าสนใจมาก หลัง ๆ ผมเริ่มเลือกอ่านเอง บางเล่มก็เกี่ยวกับฟุตบอลนั่นแหละ

เดือนต่อมาพลอยเอาเฝือกออกตามกำหนด แต่ผมยังมาทำงานห้องสมุดกับเธอต่อไป ผมพบว่าการได้อยู่กับเธอมันเพลินกว่าการไปเตะบอลหรือไปเดทกับสาว ๆ เป็นไหน ๆ
"โด้หยิบหนังสือจากชั้นนี้ต้องระวังนะจ๊ะ ชั้นมันง่อนแง่น ๆ ท่าทางจะล้มได้ง่าย ๆ" พลอยบอกผมขณะผมกำลังจะหยิบหนังสือรวมกลอน ห้องสมุดเรามีหนังสือรวมกลอนไม่มากนัก มันเลยมารวมอยู่ที่ชั้นเล็ก ๆ นี้ชั้นเดียว ผมหยิบหนังสือรวมบทกวีภาษาอังกฤษออกมาเล่มหนึ่ง ระหว่างนี้ผมพออ่านภาษาอังกฤษได้ดีขึ้นเพราะพลอยสอนให้ผมจับจุดได้ เลยซ่าอยากลองอ่านกลอนดู
"How do I love thee? ศัพท์ประหลาดจัง แปลว่าอะไรอะพลอย" ผมกะโชว์ป๋าซะหน่อย แต่เปิดมาประโยคแรกผมก็แปลไม่ออกซะแล้ว
"Thee คือ you น่ะค่ะ เป็นภาษาอังกฤษโบราณ" เธอตอบยิ้ม ๆ เก่งไปหมดนะสาวน้อย
"How do I love thee? Let me count the ways. ว้าว หวานจัง"
"หวานเนอะ แล้วโด้...เอ่อ..." พลอยเหมือนจะถามผมแล้วกลับเปลี่ยนใจ ท่าทีของเธอทำให้ผมฟุ้งซ่าน หรือเธอจะถามว่าผมรักเธอได้กี่แบบกัน
"อืม แบบเพื่อนสนิทมั้ง โด้ไม่เคยมีเพื่อนสนิทเป็นผู้หญิงเลยนะ พลอยเป็นคนแรก" ผมตอบแก้เก้อ ใจเจ็บแปลบเหมือนถูกบิด ผมเพิ่งนึกขึ้นมาได้ว่าเธอมีแฟนแล้วนี่นา
เราเงียบกันไปพักใหญ่ ผมไม่มีอารมณ์จะอ่านต่อ เลยเก็บหนังสือกลับชั้น ชั้นมันโอนเอนนิด ๆ เหมือนจะล้มอย่างที่เธอบอกจริง ๆ ด้วย

เย็นนั้นเราช่วยกันเอาหนังสือเข้าชั้นเหมือนเคย วันนี้อาจารย์บรรณารักษ์กลับบ้านเร็ว ในห้องสมุดเหลือเราอยู่แค่สองคน เราล็อกประตูหน้า แล้วเริ่มจัดหนังสือ วันนี้มีคนเอาหนังสือบทกวีมาคืนด้วย เล่มนั้นมันดันต้องอยู่ชั้นบนสุดเลย ผมเลยรับหน้าที่ปีนบันไดเอามันไปเก็บเข้าที
พอเก็บเรียบร้อย ลงจากบันไดมา พลอยหน้าตาตื่นร้องบอกผมว่า "โด้ระวัง!"
ผมไม่ทันได้หันไปดู ก็รู้สึกมีหนังสือหนังสือเล่มหนัก ๆ หล่นใส่หัว ปฏิกิริยาแรกผมคิดจะหลบแต่คิดได้ว่าแบบนั้น ชั้นจะล้มใส่พลอยแทน เลยตัดสินใจกอดเธอไว้ เอาหลังรับหนังสือที่หล่นใส่ โชคดีที่ชั้นมันไม่ได้ล้มลงมานอกจากเจ็บเล็กน้อยที่โดนหนังสือหล่นใส่แล้ว ผมก็ไม่เป็นอะไรมาก
"โด้ เจ็บหรือป่าว?" พลอยถามพลางใช้มือนุ่ม ๆ ของเธอลูบหัวผม
"ไม่เป็นไร โชคดีที่ชั้นมันไม่ล้ม พลอยโดนอะไรหรือป่าว" ผมตอบพลางมองตาของเธอ
"ขอบคุณนะที่ป้องกันพลอยไว้" พอหายตกใจผมก็พบว่าพลอยไม่มีทีท่าจะบอกให้ผมเลิกกอดเธอ หน้าอกนุ่มของเธอเบียดชิดกับหน้าอกของผม ผมค่อย ๆ ยื่นหน้าเข้าใกล้พลอย เธอไม่มีท่าทีขัดขืนหรือหลบหลีก ผมค่อย ๆ เชยคางพลอยขึ้น ตาของเราประสานกันแน่วนิ่ง
ผมค่อย ๆ โน้มหน้าเข้าใกล้ พลอยหลับตาพริ้มปากสีชมพูจิ้มลิ้มของเธอเผยอเล็กน้อยรอการจุมพิต
ผมจูบหน้าผากเธออย่างแผ่วเบา พลอยลืมตาขึ้นมองหน้าผมอย่างงง ๆ
"โด้ไม่ชอบพลอยเหรอ?" พลอยมีสีหน้าผิดหวัง
"โด้รักพลอยนะ แต่ว่าพลอยมีแฟนแล้วนี่นา" ผมบอกความในใจออกไป ไม่คิดมาก่อนว่าพอรักผู้หญิงจริง ๆ จังๆ สักครั้งดันรักคนมีเจ้าของ เกิดมาผมเพิ่งเคยรู้สึกอกหักนี่แหละ
"เอ๋? แฟนพลอย? ใครคะ? พี่กริชน่ะเหรอ?" พลอยทำหน้าสงสัย
"ผมไม่รู้ชื่ออะ แต่ได้ยินมาว่าเป็นรุ่นพี่"
"ไม่ใช่หรอกค่ะ อืม ตอนแรกพลอยก็คิดว่าชอบเขานะ โด้นี่ไม่ไหวเลย ตั้งแต่รู้จักกันมาพลอยอยู่กับโด้เกือบทุกวัน พลอยมีไปเดทกับใครหรือโทรหาใครมั่งไหมล่ะ?"
"เออ ก็จริงนะ" ผมยิ้มแห้ง ๆ
"ไหนสาว ๆ เขาว่าโด้เป็นหนุ่มร้อน ที่ไหนได้ซื่อบื้อนะจ๊ะ" พลอยพูดยิ้ม ๆ แล้วเอานิ้วชี้มาจิ้มจมูกผม ผมเลยจับมือนุ่มนิ่มของเธอเอาไว้
"แล้วพลอยไม่ได้ชอบเขาเหรอ" ผมเริ่มมีความหวัง
"พอเขารู้เรื่องโด้ เขาก็มาจูบพลอยอะ พลอยนี่อี๋มากเลย เลยรู้ตัวว่าไม่ได้ชอบนะ เลิกคบกันไปแล้ว"
"หา อะไรนะ จูบพลอยเลยเหรอ" ผมเริ่มหึง
"เรียกว่าจูบคงได้มั้ง"
"จูบก็จูบสิ เรียกว่าจูบคงได้มั้งอะไรกัน" ผมรู้สึกตัวว่าเสียงเข้มนิด ๆ แล้ว
"ก็เขาเอาปากมาชน ๆ..."
ผมก้มลงจูบพลอยเบา ๆ แบบผีเสื้อจุมพิต แตะแล้วแยกอย่างรวดเร็ว พลอยหน้าแดงซ่าน
"แบบนี้เหรอ?" ผมถาม
"อืม... ค่ะ" พลอยก้มหน้านิ่ง แอบชายตาขึ้นมามองหน้าผม แก้มแดงซ่านจรดใบหูเลย
"แบบนั้นไม่เรียกว่าจูบหรอก จูบน่ะต้องแบบนี้" ผมเชยคางพลอยขึ้นแล้วประทับจูบอย่างหนักหน่วง พลอยยืนตัวแข็งสักพักก็เริ่มจูบตอบ ริมฝีปากเราบดกัน ริมฝีปากพลอยช่างนุ่มนิ่มหวานฉ่ำ พลอยส่งเสียงครางเบา ๆ ตัวอ่อนระทวยอยู่ในวงแขนผม
"อันนี้ถึงจะนับเป็นจูบแรกนะพลอย เข้าใจไหม" ผมกระซิบข้างหูเธอ
"คนบ้า คงจูบมาเยอะละสิ ทำอะไรพลอยเนี่ย หวิวไปหมดเลย"
"ต่อไปเราจะจูบแต่พลอยคนเดียวนะ"
"ใครจะยอมให้จูบกัน เมื่อกี้พลอยไม่ทันตั้งตัวหรอก ขี้ขโมย" พลอยทำจมูกย่นล้อเลียน
ผมเชยคางของเธอขึ้น พลอยทำหน้าตกใจเล็กน้อย คงรู้ตัวว่าจะโดนจูบอีก ผมค่อย ๆ โน้มหน้าเข้าหา พลอยยืนนิ่งสักพักก็หลับตาพริ้ม ผมจงใจหยุดริมฝีปากก่อนที่จะจูบเธอ พลอยเป็นฝ่ายเสนอจูบให้ผมเอ ลมหายใจของพลอยเริ่มกระชั้นเมื่อผมบดริมฝีปากเนิ่นนาน เราชิมรสจูบซึ่งกันและกันอย่างไม่รู้เบื่อ มือผมเริ่มลูบไล้ไปตามแผ่นหลังพลอย เธอแอบอิงมายังอ้อมกอดของผมแนบแน่น ทรวงอกอิ่มแน่นเบียดกับแผงอกของผม
"พลอยหอมจัง" ผมชมเธอเมื่อไซร้ไปตามลำคอขาวผ่องงามระหง กลิ่นสาวน้อยบริสุทธิ์หอมระริน พลอยไม่แต่งหน้า ไม่ใช้น้ำหอม แต่กลิ่นกายเธอหอมสดชื่นประทับใจ พลอยเอียงคอให้ผมซุกไซร้จนทั่ว พลางส่งเสียงครางเบา ๆ มือน้อย ๆ ของเธอเริ่มขยุ้มเสื้อของผมด้วยความหวาบหวิว ลมหายใจกระชั้นเร่งร้อน
"พลอย ผมขอนะ" ผมกระซิบข้างหูเธอ
พลอยดันตัวผมออก ผมผิดหวังนิด ๆ แต่คิดได้ว่าตอนนี้เราอยู่ในห้องสมุดโรงเรียน อีกทั้งเราเพิ่งเริ่มจะเป็นแฟนกันเมื่อกี้เอง ไม่แปลกที่เธอจะยังไม่พร้อม
"ให้พลอยถอดเองนะ เดี๋ยวเสื้อผ้ายับหมด กลับบ้านไปพ่อรู้พอดี" พลอยตอบพลางก้มหน้างุด ๆ หน้าแดงเข้มจรดใบหู
ที่แท้เป็นห่วงเรื่องนี้เอง สบายมาก ผมมือระดับไหนแล้ว ผมดึงพลอยมากอดจูบอีกครั้ง ก่อนที่เธอจะรู้ตัว ร่างเธอก็เหลือเพียงชุดชั้นในสีขาวลายคิตตี้สองชิ้นเท่านั้น เสื้อผ้าเธอไปกองอยู่กับพื้น มันคงยับนิดหน่อยแต่ผมรับประกันว่าใส่กลับบ้านได้แน่นอน ผมมองเธออย่างขัน ๆ ถึงพลอยจะดูเป็นผู้ใหญ่แต่เธอก็ยังเป็นแค่เด็กมัธยม ท่าทางพลอยเขินเพราะคิตตี้มากกว่าเพราะเปลือยซะอีก
ผมไม่ปล่อยให้เธอเขินนาน รีบปลดคิตตี้น้อยออกจากตัวเธอทันที ทรวงอกอวบอิ่มเกินวัย และยอดสีชมพูสวยก็อวดโฉมอย่างท้าทาย ผมเริ่มลูบไล้หน้าอกกลมกลึงล้นมือที่เฝ้ามองมานาน ร่างเธอสั่นเทิ้ม พลอยครางอย่างรัญจวนใจเมื่อผมเริ่มฟอนเฟ้นเบา ๆ
ผมจับร่างพลอยยืนผิงตู้หนังสือ แล้วเริ่มลิ้มรสยอดถันหอมหวาน พลอยแอ่นอกให้ลิ้มรสอย่างเต็มใจ ยอดถันแข็งเป็นไตหยอกเย้ากับปลายลิ้นของผม นิ้วเรียวยาวขยุ้มท้ายทอยผมเบา ๆ ร่างงามของพลอยอ่อนปวกเปียกแต่ทรวงอกกลับคัดแน่นด้วยความเสียวซ่าน ผมเริ่มคลึงเคล้าทรวงอกเธอหนักมือขึ้นตามอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน มันแน่นทะลักล้นมือชวนให้ฟอนเฟ้นไม่รู้เบื่อ
ปลายนิ้วผมลูบไล้ลงต่ำผ่านหน้าท้องแบนราบลงไปยังเนินนูนที่มีขนอุยนุ่มมือ พลอยสั้นสะท้านเมื่อนิ้วมือผมลากผ่านกลีบบอบบาง ความชุ่มชื้นนั้นบอกผมว่าพลอยพร้อมแล้ว ร่างของพลอยเกร็งกระตุกเมื่อปลายนิ้วผมหยอกเย้ากับคลิตอริสอย่างแผ่วเบา เสียงหวานครางลอดผ่านริมฝีปากบางกระตุ้นให้ผมระรัวปลายนิ้วหนักขึ้น
"อุ๊ย!" พลอยอุทานออกมาเมื่อมือน้อย ๆ ของเธอเปะปะมาเจอแก่นกายร้อนฉ่า ที่กำลังพองตัวเต็มที่ เธอกำมันไว้หลวมๆ
"พลอยลองลูบไล้มันสิ นั่น อย่างนั้นแหละ เก่งมากครับ คนเก่งของผม" ผมกระซิบพลางบดปลายนิ้วหนักขึ้น พลอยเริ่มรูดมันขึ้นลงอย่างลืมตัว พลางส่งเสียงร้องครางออกมาอย่างไม่อาจข่มกลั้น เราจูบกันอย่างเร่าร้อน ผมสอดลิ้นเข้าไป พลอยตกใจในตอนแรก แล้วความเสียวซ่านก็เริ่มสอนเธอ ลิ้นเราก็กระหวัดกัน ไม่นานนัก พลอยก็ได้รับรู้ความสุขสุดยอดเป็นครั้งแรกของวัยสาว ร่างของเธอเกร็งกระตุกสั่นเทิ้ม แอ่นเนินบดกับปลายนิ้วของผมแนบแน่น แรงตอดรัดจากในโพรงสวาทนั้นรุนแรงจนผมรับรู้ได้
"โอย พลอยใจจะขาด โด้เก่งจังค่ะ" พลอยกอดผมไว้อย่างเหนื่อยอ่อน ใบหน้าแนบกับแผงอกของผม ผมลูบไล้ผมสลวยของเธอเบา ๆ
"นี่แค่เริ่มนะ ของจริงดีกว่านี้อีกนะพลอย" ผมยิ้มพลางดันร่างพลอยไปพิงชั้นหนังสือแล้วซุกไซร้ทรวงอกคู่งามอีกครั้ง พลอยกดศีรษะผมเข้ากับทรวงอกเธอเบา ๆ
"ทำกับพลอยในนี้นะคะ รู้ไหมตอนโด้มองหน้าอกพลอยตอนเราติวกัน พลอยรู้สึกร้อน ๆ หวิว ๆ เหมือนตอนโด้กินนมเลยอะ" พลอยพร่ำเพ้อ สาวเรียบร้อยอย่างเธอก็มีมุมหื่นเหมือนคนทั่วไปเหมือนกัน
"พลอยอย่าเกร็งนะ โด้รับรองว่าไม่เจ็บนะ" ผมปลอบใจพลอยพลางสอดมือขวาเข้าไปที่ใต้ข้อพับเข่าซ้ายของพลอยแล้วยกขาเธอขึ้นมาข้างนึง "อย่าเกร็ง วางขาสบาย ๆ บนแขนโด้นะ เขย่งเท้านิดนึง นั่นยังงั้น เก่งมากครับคนดี" ผมชมพลางจูบหน้าฝากเธอเบา ๆ แล้วค่อย ๆ ถูไถปลายหัวกับร่องเสียวของพลอยอย่างนุ่มนวล พลอยส่งเสียงครางอย่างพึงพอใจ มือน้อย ๆ ของเธอลูบไล้ไปตามแผ่นหลัง พลอยเอียงคอเชิญชวนให้ผมซุกไซร้อีกครั้ง ซึ่งผมก็ไม่ทำให้เธอผิดหวัง ฝ่ามือหยาบใหญ่ของผมตะโบมโลมไล้ทรวงอกคัดแน่นอวบอัดของเธอจนพลอยขนลุกซู่ ยอดถันแข็งเป็นไตกลอกกลิ้งไปมาอยู่ในใจกลางฝ่ามือ
ผมประทับจูบอย่างเร่าร้อนอีกครั้ง แล้วค่อย ๆ แหวกความคับแน่นนั้นเข้าไปทีละน้อย เมื่อพลอยเริ่มต่อต้านด้วยความเจ็บ ผมก็ถอยหนี แล้วเดินหน้าใหม่อย่างอดทน พลอยหอบกระเส่ากับการหยอกเย้าของผม ไม่นานนัก ส่วนหัวก็เข้าไปได้จนหมด ผมกัดกรามกรอด ความคับแน่นตอดรัดจนผมแทบระเบิด
ผมหยุดรอให้ร่องรักของพลอยคุ้นกับการลุกล้ำแล้วเริ่มเดินหน้าต่อช้า ๆ ฝ่ามือซ้ายกดแน่นกับแก้มก้นอวบแน่นของเธอแล้วรั้งมันเข้ามาเมื่อพลอยจะถอยหนี ริมฝีปากหยอกล้อยอดถันชูชันเพื่อให้พลอยลืมความตึงแน่นด้านล่าง
ความบริสุทธิ์ของพลอยที่บีบรัดแน่นทำให้ผมเกือบควบคุมตัวเองไม่ได้ ถึงผมจะเคยเปิดบริสุทธิ์สาว ๆ มาบ้าง แต่ไม่รู้ทำไม กับพลอยมันช่างวิเศษกว่ามาก อารมณ์เหมือนผมประสบความสำเร็จครั้งใหญ่ในชีวิต
"รักพลอยที่สุดเลย" ผมกระซิบข้างหูพลอย ถึงผมจะเคยพูดแบบนี้มาหลายครั้ง แต่ครั้งนี้มันเป็นความรักจริง ๆ ครั้งแรกของผม
พลอยกอดผมแนบแน่น แก้มเธอคลอเคลียกับแก้มผม ผมดันตัวเธอออกเบา ๆ แล้วสบตาเธอแน่วนิ่ง ตาของเธอบอกผมว่าเธอพร้อมจะเป็นหนึ่งเดียวกันกับผมแล้ว
แก่นกายผมค่อย ๆ คืบหน้าทีละน้อย การต่อต้านขัดขืนน้อยลงแต่กระนั้นผมก็แทบทนความคับแน่นนั้นไม่ไหว ร่างของพลอยเกร็งสะท้านกอดรัดผมแน่นเล็บมือจิกเข้าไปในแขนผมจนเจ็บ เมื่อผมทะลวงผ่านพรหมจรรย์ของเธอ ความเจ็บที่แขนช่วยผมไว้จากการทะลักทลายก่อนเวลา
"เจ็บมากไหมพลอย" ผมกระซิบออดอ้อนพร้อมแช่นิ่งไว้ให้เธอปรับตัว
"คนบ้า ไหนว่าไม่เจ็บไง พลอยนึกว่าจะตายแล้วเนี่ย โอย แน่นมากเลย เหมือนตัวจะแยกเป็นสองส่วนแล้ว"
"จากนี้จะไม่เจ็บแล้วนะ ไม่ต้องกลัว" ผมกล่อมพลางถอนออกจนเกือบสุด พลอยยกสะโพกตามมาเหมือนไม่อยากให้มันหลุดออกไป ผมรุกอีกครั้งอย่างช้า ๆ แต่หนักแน่น พลอยเสียวจนต้องกดหน้าครวญครางกับไหล่ผมแน่น
ผมเตลิดไปกับอกนุ่มแน่นที่เบียดชิดกับแผงอกผม ความคับแน่นตอดรัดถี่ยิบที่เสียดสีกับแก่นกายตามจังหวะเข้าออก เสียงครางเรียกชื่อที่ข้างหูหวานปานเสียงดนตรีจากสวรรค์ โพรงรักของพลอยเริ่มหลั่งน้ำทิพย์ออกมาต้อนรับผู้มาเยือนมากขึ้น จังหวะการโถมจู่โจมก็เริ่มเร่งร้อนตาม เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังถี่ยิบสะท้อนกังวาลในความเงียบของห้องสมุด
"รักโด้ที่สุดเลย โอย พลอยไม่ไหวแล้ว จะถึงอีกแล้ว ใจจะขาด โด้ปล่อยสักทีสิคะ อ๊า..." ร่องของพลอยบีบรัดตอดอีกครั้ง เสียงหวานกระเส่านั้นช่างยั่วยวนใจ แรงตอดรัดบีบให้ผมทะลักทลายเข้าสู่ตัวเธอทุกหยาดหยด พลอยกระตุกวาบด้วยความเสียวซ่านเมื่อน้ำอุ่น ๆ นั้นพุ่งรดตัวเธอจนเต็มล้น เรากอดรัดกันแนบแน่น
หยาดน้ำสีชมพูจาง ๆ ไหลรินออกมาเมื่อผมถอนแก่นกายออกจากตัวเธอ พลอยไม่ได้ร้องไห้เสียใจเหมือนในหนังหรือนิยาย เพราะเธอเต็มใจจะเป็นของผม และเธอมั่นใจว่าผมรักเธอจริง ๆ แต่อดบ่นไม่ได้ว่าผมทำให้เธอเกือบขาดใจ
ผมจดสกอร์ไม่ทัน พลอยเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองถึงไปกี่ครั้ง แต่คาดว่าตอนนี้ ไม่น่าจะต่ำกว่า 6-1 แล้ว
และแน่นอนว่าแมทช์นี้ยังไม่จบง่าย ๆ แน่นอน

[kaithai]

อยากรู้จัง
ตอนเขียนเรื่องนี้
พลอยคือใครใน ความจริง อิอิ




คำเตือน  ก่อนคอมเม้นต์ จากเจ้แว่น
................................................
ใครจะอ่านผลงานทุกตอนในห้องนี้ ถ้าทำตามกติกา-เงื่อนไขนี้ไม่ได้ แล้วรีพลายมักง่ายผ่านไปที หรือ รีพลาย ขอบคุณครับ,ขอบคุณ,ขอบคุณค่ะ,ติดตามครับ,สนุกมากครับ,ติดตามต่อ. อะไรประมาณนี้ จะแบนเลยนะ ขอบคุณมากๆครับ ก็ไม่ต้อง thank,thank you,thx ขี้หมาหลายแหล เหล่านี้ก็อย่าให้เห็น จัดรูดแบนไปยาวๆถ้าเจอ นี่เป็นข้อตกลงไว่ก่อนอ่านระหว่างเจ้าของงาน กับสมาชิก ถ้า รีพลายผิดเงื่อนไขมาหรือ โชว์พาล์วอยู่มานาน โชว์เก๋า โชว์สด โชว์เกรียน ทำมึนลองมาจะแบนเลย เพื่อสมาชิกอีกส่วนที่พร้อมทำตามกติกา เพราะไม่เช่นนั้น รีพลายคุณอาจทำให้ สมาชิกที่ปฏิบัติตามพลอยอดอ่านไปด้วย ฉะนั้นไม่แน่ใจ อย่าพิมพ์เอามักง่ายมั่วๆ..ถ้าคิดว่า กฏนี้มันยากก็ไปหาที่อื่นเสพนะ อย่าเข้ามาใช้มาอ่านงานที่ห้องนี้ อ๋อ ใครโดน pm เตือนถ้ายังมึนจะแบนจาก 6 เดือนเป็น 1ปี. .

กฎที่วางนี่ไม่ได้เขียนเอา ฮา เนอะ แบนจริงใครอยู่นานแล้วคงรู้จัก แว่น ดี..คิดว่า ฉันแบนจริงหรือเตือนเอาสนุกเล่นๆ..อย่าๆลอง เดี๋ยวจะเสียความรู้สึกด้วยรีพลายคุณเอง ทำตามเงื่อนไข ยากอะไร หรือ จะโชว์เกรียน..เตือน,ขอร้อง,ขอความร่วมมือ แล้วเมื่อไม่รักษาสิทธิ์-ประโยชน์คุณเอง ก็แบนไปใช้เวปอื่น. .
................................................................................................................

[kropkrap]

อยากรู้จัง
ตอนเขียนเรื่องนี้
พลอยคือใครใน ความจริง อิอิ

จินตนาการเอาสาวๆ หลายคนมารวมกันครับ :)

[exelier]

เรื่องสนุกมากครับ น่าติดตาม ขอถามนิดนึง ไม่ทราบว่ามีกี่ตอนครับ

[kropkrap]

เป็นเรื่องจบในตอนที่ส่งประกวดในเว็บบ้านครับ

[pinmonkey]

ประทับใจน้องพลอยมาก อยากได้แฟนแบบนี้จังเลย ขอบคุณมากครับ

[ทราย ไม่เปลี่ยนแปลง]

น่ารักดี ละมุ่นดีด้วยครับ ความรักวัยรุ่น

[hanabombam]

เป็นความรักที่น่าประทับใจจริงๆ ได้เปิดซิงที่ห้องสมุดด้วย

[dikky]

แบบว่าอ่านไปอ่านมาเหมือนหนังavบางเรื่องเลยครับจัดกันในห้องสมุด ขอบคุณครับ

[gaingane]

อยากให้มีภาคต่อเลยครับ

[pongsan]

อ่านแล้วนึกถึงสมัย...ความรักหวานแหว๋ว!   น้องพลอยเธอ...หน้าอกน่าฟัดขนาดนั้น   หวานๆเลยปนหื่นๆหน่อยๆ    ขอบคุณที่เรียบเรียงเนื้อเรื่องได้ละมุนละไม

[633sqd]

เขียนเรื่องได้สวยงามจริงๆ อยากไปห้องสมุดเลย

[werrlet]

รักในวัยเรียน

[strikef.]

ขอบคุณครับ เรื่องน่ารักมากเลย ชอบมากครับ ^_^

[johnywalker]

  ความรักวัยหวาน น่ารักจังเลยครับ