บ่นอะไรไปเรื่อยเปื่อยตามประสานักเขียน เกี่ยวกับ.... ซ่อนหรือไม่ซ่อนดีนะ

บ่ายแก่ๆ ระหว่างกำลังคร่ำเคร่งกับงาน บางทีมันก็ต้องการการผ่อนคลายซะบ้าง
การนั่งอ่านคอมเม้นต์ของนักอ่าน หลังจากที่เราปล่อยผลงานที่นั่งกลั่นกรองมานาน(หรือบางทีก็ไม่นานนะ)
นับได้ว่าเป็นอีกหนึ่งความสุขความผ่อนคลายของนักเขียนสมัครเล่นอย่างผม
มันทำให้เราได้รับรู้อะไรหลายๆอย่างจากสิ่งที่พวกเขาสื่อผ่านประโยคสั้นๆ(บางคนก็แอบยาว)

ผมเองเป็นคนหนึ่งที่นั่งอ่านทุกคอมเม้นต์ที่นักอ่านเขียนให้ตั้งแต่ลงงานที่เว็บนี้แรกๆแล้ว
ถึงทุกวันนี้ก็ยังย้อนกลับไปดูกระทั่งกระทู้งานเก่าๆทุกตอนอยู่เสมอ
ได้พบ ได้อ่านอะไรดีๆมาก็มาก (ที่ชุ่ยๆก็ไม่น้อยคิดว่าคงรู้กัน อันนี้ต้องขอบคูณบรรดา MOD ทั้งหลายที่อุทิศตนมาคัดกรอง)

นึกถึงตัวเองสมัยแรก ที่ลงงานแบบซ่อนข้อความ
นักเขียนหลายท่านอาจจะซ่อนด้วยหลากหลายเหตุผล
แต่ของผมก็คือ มันสามารถวัดจำนวนคนอ่านหรือติดตามงานที่แท้จริงของเราได้(ต้องเม้นถึงจะได้อ่านเนื้อหา 100%)
ผมยึดถือมันเป็นตัววัดคุณภาพงานเขียนของตัวเองอยู่เสมอโดยเทียบกับนักเขียนรุ่นพี่รุ่นน้องหรือรุ่นเดียวกันหลายๆท่านเป็นบรรทัดฐาน
กด F5 ดูมันซะแทบทุก1นาทีด้วยซ้ำครับ (ฮ่า)

แต่กับปัจจุบัน ทุกท่านคงจะทราบดีว่าผมแทบจะไม่ซ่อนงานเลย
เหตุผลนะเหรอครับ เพราะผมรู้สึกว่าจำนวนคนอ่านมันไม่ใช่ตัววัดคุณภาพผลงานของผมอีกต่อไป(ความคิดส่วนตัวนะครับ)

ผมรู้สึกว่า คนที่เข้ามาอ่านและชื่นชอบผลงานของผม คือคนที่คอมเม้นต์คุณภาพเท่านั้น(อันนี้ทุกท่านคงรู้ดีอยู่แล้วว่าคือยังไง)
พวกเขาคือคนที่ชอบที่จะอยู่ในโลกที่ผมสร้าง(นิยาย)
พูดคุย คาดเดา ร่วมแสดงความคิดเห็นในเรื่องเดียวกัน(แบบจักรวาลของท่าน MAN)
มันทำให้ผมรู้สึกดีเสมอเวลาอ่านคอมเม้นของพวกเขาเหล่านี้
เพราะมันมาจากคนที่อ่านจริงๆไม่ใช่แค่ผิวเผินหรือพอเสียว(ก็บอร์ด18+นี่นะ)

กลับกัน เมื่อผมไปอ่านผลงานของคนอื่น
สารภาพตามตรงว่า นับเป็นอัตราส่วนไม่ถึงครึ่งที่ผมจะแสดงความคิดเห็นครับ
และเมื่อผมแสดง ผมจะไม่สนว่ากระทู้นั้นๆจะซ่อนหรือไม่
ผมสนแค่เนื้อหาในกระทู้เท่านั้นครับว่าถูกจริตของผมหรือไม่
คืออ่านแล้วชอบ อ่านแล้วถูกใจไหม
งานเขียนบ้างเรื่อง ผมก็อ่านและเม้นแค่บางตอนซะงั้น
เพียงเพราะชื่อตอน หรือเนื้อเรื่องที่ผมไปอ่านมันถูกจริต
แต่จะว่าไปหลังๆก็แทบไม่ได้คอมเม้นใครเพราะไม่มีเวลาอ่าน (อย่างซีรี่ย์ท่าน MAN ท่าน DEC หรือบางงานของท่านฮิปที่ผมเล็งไว้)

ทั้งหมดนี้ไม่ได้สื่ออะไรเลยนอกจากบ่นลอยๆ(และแอบอู้งาน)

อ่าาา.....

จริงๆก็อยากได้ความคิดเห็นของหลายๆท่านที่แวะเข้ามาอ่านที่ผมบ่นบ้าง

ว่าถ้าท่านเป็นนักเขียนและเลือกที่จะลงผลงานของท่านที่นี่ (เอาแค่ที่นี่ก็พอครับ)
ท่านจะซ่อนผลงานของท่านไหม และถ้าซ่อน ซ่อนเพราะอะไรครับ

*อันนี้เป็นการแสดงมุมมองที่แตกต่างแต่ห้ามแตกแยกนะครับ(ฮ่า)*

ไว้ว่างๆจะมาบ่นให้อ่านใหม่
ขอบคุณครับ


**ตัวอย่างคอมเม้นน่าชื่นใจ อ่านแล้วน้ำตาจะไหล**

ขอบคุณที่มาแสดงความคิดเห็นให้ฟังครับ ผมเป็นแค่นักอ่านไม่ใช่นักเขียน บางทีก็ไม่เข้าใจอารมณ์นักเขียนเหมือน ๆ กัน ว่าจะให้คอมเม้นต์ไปทำไม แต่เรื่องให้กำลังใจนี้ ผมว่าหลาย ๆ ตอน หรือ หลาย ๆ บทความ ถ้ามันโดนใจ ไม่ซ่อนก็ได้คอมเม้นต์ครับ แต่อย่างบางเรื่อง บางทีซ่อน จนไม่รู้จะเม้นต์แบบไหน เพราะ อันที่โชว์ มันก็น้อยเกิน เดาไม่ออกว่าจินตนาการของ ไรต์ แต่ละท่านจะสูงส่งปานใด   ผมชอบของนักเขียนท่านหนึ่ง ที่บอกซ่อนข้อความ ผมอ่านจนจบตอน และอยากอ่านต่อมาก คิดว่าหลังจากการซ่อนคงได้อ่านต่อ ปรากฏว่า แต้นๆ แต้น ขึ้นข้อความว่า โปรดติดตามตอนต่อไป  มันถูกใจผมมากเลยครับ

พอเห็นคอมเม้นที่เกี่ยวข้องกับเนื้อหาที่เราลงไป มันก็ชื่นใจจริงๆแหละ

ร้อยละ90 ส่วนใหญ่จะตอบแนวขอบคุณที่ลงผลงาน(ซึ่งก็ไม่ผิดอะไรนะ เพราะการขอบคุณก็เป็นกำลังใจแบบนึงให้ผมทำงานต่อๆไป)

แต่เมื่อไหร่ที่คำคอมเม้นเป็นคอมเม้นที่จริงจังกับเนื้อหาที่ลงไป มีคำถาม คอมเม้นที่สงสัย หรือปลายเปิด ผมจะชอบมากๆเลย ซึ่งถ้ามีเวลา ผมก็จะสนทนาด้วยในกระทู้เลย

แล้วการสนทนานี่แหละ ที่จะเป็นตัวนำพาไอเดียใหม่ๆกลับมาสู่นักเขียนอีกที

พูดก็พูดนะ บางทีผมคิดไม่ออกๆ ผมกลับมานั่งอ่านกระทู้เก่าๆ บางคอมเม้นก็มีประโยชน์มากเลย สร้างแรงบันดาลใจในการดำเนินเรื่องต่อๆไปได้ด้วยซ้ำ

เป็นนักเขียน ถ้าเงียบกริบ คนอ่านไม่พูดไม่จาอะไร ก็คงจะเหงาพิลึก
อารมณ์เหมือนส่งข้อความไปหาสาว แล้วสาวไม่กดอ่านอย่างไรอย่างนั้น 

แต่ถ้ามีคนพูดถึงรายละเอียดเนื้อหาสักคน แค่นี้ก็พอใจมากแล้ว 
บางทีนักเขียนอย่างเรา ๆ ก็จะได้มุมมองที่แตกต่างมาปรับปรุงด้วย
หรือบางทีเราก็อาจจะเผลอลืมบางอย่าง แล้วมีคนช่วยแก้ให้

โดยส่วนตัว ผมซ่อนบ้าง ไม่ซ่อนบ้าง ส่วนใหญ่ที่ซ่อนคือต้องการดูว่ามีคนติดตามแค่ไหน (เชคยอด)
แต่ปกติก็จะไม่ค่อยซ่อนเท่าไหร่ เพราะว่าซ่อนแล้ว มักจะเป็นการตอบก่อนอ่านเนื้อหา
ซึ่งคนเขียนไม่ได้อะไรเลย นอกจากคำขอบคุณ บรา บรา บรา ไปตามเรื่องตามราว

บอร์ดนี้ถือว่าคนตอบเยอะพอสมควรอยู่นะ แอดมินงานดี ต้องชม 

รู้สึกดีใจมากครับที่ไรต์ ชื่นชอบรีพรายของผม แถมยังนำมากล่าวเป็นตัวอย่างด้วยยิ่งรู้สึกยินดีครับ ส่วนตัวจะเป็นผู้เสพผลงานของไรต์ที่ปั้นงานมาลงในบอร์ด ตลอดเกือบๆทุกวันที่มีเวลา ก็จะเข้ามาอ่านครับ แล้วทุกๆครั้งที่อ่านผลงานของไรต์. ก็จะตอบคอมเมนท์เพื่อให้กำลังใจต่อไรต์ทุกครั้ง เพื่อเป็นสิ่งตอบแทนและขอบคุณที่ไรต์ทุกท่านได้รังสรรค์ปั้นงานมาให้เราเสพได้อ่านได้ติดตาม เพราะเข้าใจว่าชิ้นงานทุกชิ้นงานที่ท่านได้ปั้นมานั้นกว่าจะเป็นบทนิยายที่เป็นเรื่องราว นั้นได้ผ่านการสืบค้นหาข้อมูลบวกจินตนาการ หลายขั้นตอนมากกว่าจะได้หนึ่งตอน เขียนมาให้อ่านเป็นพันๆตัวอักษร
   จึงคิดว่าต้องตอบรีพรายให้เป็นน้ำใจและเป็นกำลังใจ ที่ไม่ควรห้วนสั้น เพราะนั่นยิ่งจะเป็นการบั่นทอนกำลังใจ เสียมากกว่า. ดังนั้นจึงเห็นได้ว่า ทุกๆรีพรายของผมนั้น จะหยิบยื่นไมตรีและกำลังใจให้กับไรต์. ทุกๆผลงาน อย่างจริงใจทุกๆครั้งไป
    ครั้งนี้ก็เช่นกันครับไรต์. ขอบคุณไรต์เตอร์ทุกๆท่านที่รังสรรค์ปั้นงานมาลงให้อ่านทุกๆท่านเลยนะครับ.

ผมเลือกที่จะไม่ซ่อนนะ เพราะเป็นการทดสอบดูว่างานที่ลงไป ถ้าวัดออกมาจริงๆแล้วมีคนอ่าน

หรือมีคนคอมเมนต์จริงๆกี่คนกันแน่ อยากรู้เหมือนกัน แต่ส่วนมากก็ไม่เยอะ สงสัยอาจเป็นเพราะ...
เดี๋ยวนี้ผมก็ไม่ค่อยได้เขียนแนวมีฉากวาบหวามเท่าไหร่นัก เพราะหันมาเขียนแนว Action/Sci-fi

อันที่จริงผมเข้าใจ ว่าคนเขียนก็ต้องอยากได้กำลังใจ อยากได้ความคิดเห็นมากๆ
(โดยเฉพาะความคิดเห็นที่เกี่ยวข้องกับจักรวาลในเนื้อเรื่อง) เพราะนั่นหมายถึงการเติมเชื้อไฟ
ให้กับคนเขียน มีแรงจูงใจที่จะเขียนผลงานต่อไป ได้ทดสอบ ได้ท้าทาย...

เพราะกว่าจะเขียนออกมาได้แต่ละบรรทัดมันก็ค่อนข้างใช้เวลา ใช้แรงกาย แรงใจ

เข้าใจมากครับ

ไหนๆท่านก็เอ่ยถึงผม  ผมก็มาตอบสักหน่อย  555555


เปอร์เซ็นต์คนที่ตอบดีๆแบบ ท่าน phoowadol gollasut    น้อยยิ่งกว่างมเข็มในมหาสมุทรอีกท่าน

นักอ่านกลุ่มนี้ (ขอเรียกเป็นกลุ่มที่ 1) ต่อให้ซ่อนหรือไม่  เค้าก็จะรีพลายแบบ เสนอความคิดเห็น มีส่วนร่วม อ่านแล้วคนเขียนนี่ยิ้มแก้มปริยิ่งกว่าเมียอนุญาตให้มีกิ๊กได้


แต่ก็จะมีนักอ่านที่แบบ (ขอเรียกเป็นกลุ่มที่ 2) อ่านผ่านๆ เพื่อเอาไปตอบ จะได้อ่านเนื้อหาเต็ม  ซึ่งเค้าก็อาจจะตอบแบบมีความเกี่ยวเนื่องกับเนื้อเรื่องบ้าง  แต่มักจะเป็นแบบ 5-6 พยางค์ เพื่อจะได้ไม่โดนม็อดแบน


และกลุ่มสุดท้ายที่ตอบแบบผิดกฎไปเลย (ขอเรียกกลุ่มที่ 3) ซึ่งกลุ่มนี้....มีความน่าสนใจ....

ผมบอกไว้เลยครับ   ใครที่โดนม็อดแบน ส่วนหนึ่งเป็นเพราะ ผมคอยตามอ่านตามเช็คย้อนหลัง  แม้แต่ตอนเก่าๆตลอด   ถึงจะนานมากแล้ว ม็อดคงไม่ได้ไปดู แต่ผมทำ  แล้วผมส่งรายชื่อให้ม็อดแว่นเชือด     บางวันก็คนนึง  บางวันรายชื่อก็ 4-5 หน้ากระดาษ A4  และ  ผมดันจำชื่อคนที่ผมส่งไปได้ด้วยไง!!


ผมไม่รู้หรอกว่า รายชื่อที่ส่งม็อดไป ใครโดนแค่เตือน ใครโดนแบนนานเท่าไร   แต่ผมจำชื่อเหล่านั้นได้   บอกเลย!!!!!


มันน่าสนใจตรงนี้ครับ  ตรงที่.....บุคคลที่ผมเคยส่งชื่อให้ม็อด หลายๆท่านตอนนี้ ได้กลายเป็นนักอ่าน  กลุ่มที่ 1!!!!!!   (ไม่ขอเอ่ยนาม  แต่ผมดีใจมาก)  คนกลุ่มนี้พัฒนาตัวเอง แก้ไขจนก้าวกระโดดไปเป็นคนกลุ่มน้อย  แต่เป็นคนกลุ่มน้อยที่เป้นแรงขับเคลื่อนให้เหล่านักเขียนยังเขียนต่อไป    แต่ก็มีอีกหลายๆคนที่ไม่ได้ปรับปรุงตัว กลับมารีพลายกากๆ  ผมก็ส่งรายชื่อใหม่อยู่ดี 5555555


ผมเป็นคนที่ซ่อนทุกตอนในผลงาน    ไม่ได้ต้องการจะเช็คเรตติ้งอะไรหรอกครับ    แต่....ผมอยากมีความสุข   ความสุขของผมคือ นั่งอ่านคอมเม้นจากนักอ่านกลุ่มที่ 1 ซึ่งมีไม่น่าจะถึง 10%   เม้นของนักอ่านกลุ่มที่ี 2.....ก็มีบางอันที่อ่านแล้วถูกใจ   อันที่ไม่ยาว แต่แตกต่างจากคนอื่น   ไม่ต้องพูดถึงกลุ่มสุดท้ายเลย 5555555  และที่ซ่อนเนี่ยจะได้เป็นการคอยกำจัดพวกนักอ่านกลุ่มที่ 3 ไปในตัว 


ถึงนักอ่านทั่วไปเลยครับ  สำหรับผมนะ   ผมไม่ต้องการคำขอบคุณ  ไม่ได้ต้องการคำเยินยอ แต่งดี สนุก น่าติดตาม  ไม่ต้องครับ  คำเหล่านี้ผมมองว่า มันเสแสร้ง ไม่จริงใจ   ถ้าคุณอยากขอบคุณผมจริง  เม้นแบบตัวอย่างของ ท่าน phoowadol gollasut    ถ้ามันสนุกจริง เม้นแสดงความรู้สึกเลยครับ   เคยมีรีพลายแบบ  "เกลียดพระเอกว่ะ   ทำไมเหี้ยอย่างนี้"   เห้ย ผมชอบนะ  คืออ่านแล้ว  คุณอินกับงานของผมไง   ไมใช่มาแบบ   ขอบคุณครับ ติดตาม สนุกมาก  -*-  อันนี้ส่งให้ม็อดแบนแบบไม่คิดมากเลยครับ


แต่ก็เข้าใจ....คนที่ผ่านเข้ามาเว็บนี้  ก็อยากมาอ่านฉากตับ ตับ ตับ  กันทั้งนั้น  ก็บอร์ด 18+   ก็พยายามจะไม่สนใจ   ผมจำคนที่ตอบดีๆได้   และจะเห็นได้ว่า ผมจะตอบกลับคนอ่านกลุ่มนี้ตลอด


ยังไงก็อยากขอบคุณนักอ่านกลุ่มที่ 1    พวกคุณทำให้นักเขียนมือสมัครเล่นยังอยากส่งเรื่องลงต่อๆไป   และก็หวังว่า จะมีนักอ่านกลุ่มที่ 2 และ 3 ได้พัฒนาตัว Evolve กลายพันธุ์มาเป็นนักอ่านกลุ่มแรกมากขึ้นนะครับ   ไม่ต้องมาครึ่งหน้ากระดาษ A4    แรกๆขอสักบรรทัดสองบรรทัดนี่ก็ชื่นใจละ 55555

บ่นไรเยอะแยะวะเนี่ย....ไปปั่นตอน 61 ต่อดีกว่า

ผมเข้าใจไรต์นะ ในมุมกลับกันผมว่าไรต์ก็เข้าใจมุมนักอ่านด้วย

ในมุมนักอ่านดี ๆ ก็อยากคอมเมนต์อะไรดี ๆ

แต่ถ้าไรต์แต่ละคนมีงานออกมาเยอะ ๆ แล้วซ่อนข้อความเพื่อจะเอาคอมเมนท์

บอกตรง ๆ ผมก็ไม่รู้จะเม๊นท์อะไรได้ทุกอันเหมือนกัน

คอมเมนต์ดี ๆ เรื่องงานบางที มันต้องใช้เวลาพิจารณางานไปสักพัก หรืออ่านไปให้คุ้นเคย บางคนมาแค่สองย่อหน้าแล้วซ่อน ก็ไม่รู้จะเม้นท์อะไร
บางคนเม้นท์มี่อยากบอกไปแล้ว พอมาอีกตอน อ้าวซ่อนอีกละ ทีนี้จะเม้นท์อะไรดีล่ะ

มันเลยกลายเป็นปัญหาเม้นท์คุณภาพมีน้อย

ดังนั้นถ้าไรต์เข้าใจประเด็นนี้ ผมจะบอกว่า อย่าน้อยใจไปเลยครับ ทำไปเรื่อย ๆ วันนึงถึงเวลา นักอ่านที่สุกงอม ก็จะเม้นท์อะไรดี ๆ กลับมาเป็นช่วง ๆ แน่นอน

แรกๆจะมาตอบ แต่พออ่านผู้อ่านหลายๆท่านแสดงความรู้สึกแล้วได้แง่คิดเล็กๆกลับไปคิดฮะ

แต่ที่ผมซ่อนเพราะผมยึดคติ ไม่มีอะไรได้มาฟรีกว่าจะเขียนเนอะ
 จะเม้นต์ชอบหรือขอบคุณซื่อๆบ้านๆผมก็โอเคนะ รู้ปะว่าบางทีเวลาเราท้อแท้ตันหัวไม่ไหล บางทีข้อความสั้นๆนี้แหละ มันคืนพลังงานฟื้นฟู ให้เราอยากเขียนต่อ (แต่ยาวๆอินๆก็ดี) 

บางทีเราก็อยากเห็นนะครับว่าคนอ่านคิดยังไงกับเรื่อง เพราะฉะนั้นน

ซ่อนแหลกกกกกกก 55555
ม้าจะดีต้องลงแส้ครับ อยากอ่านงานก็เม้นท์แลกดีๆซะ เจ้าคนอ่าน!!!

แรกๆจะมาตอบ แต่พออ่านผู้อ่านหลายๆท่านแสดงความรู้สึกแล้วได้แง่คิดเล็กๆกลับไปคิดฮะ

แต่ที่ผมซ่อนเพราะผมยึดคติ ไม่มีอะไรได้มาฟรีกว่าจะเขียนเนอะ
 จะเม้นต์ชอบหรือขอบคุณซื่อๆบ้านๆผมก็โอเคนะ รู้ปะว่าบางทีเวลาเราท้อแท้ตันหัวไม่ไหล บางทีข้อความสั้นๆนี้แหละ มันคืนพลังงานฟื้นฟู ให้เราอยากเขียนต่อ (แต่ยาวๆอินๆก็ดี)

บางทีเราก็อยากเห็นนะครับว่าคนอ่านคิดยังไงกับเรื่อง เพราะฉะนั้นน

ซ่อนแหลกกกกกกก 55555
ม้าจะดีต้องลงแส้ครับ อยากอ่านงานก็เม้นท์แลกดีๆซะ เจ้าคนอ่าน!!!

ใช่ๆต้องลงแส้หนักๆ. แล้ว. out ตอนใหม่ จะมาเมื่อใดครับ.  5555555. รอน้องมายโดนรุมโทรมต่อหน้าดนัยอยู่นะท่าน.     เอางี้ดีกว่า.  out ลงตอนใหม่ตอนไหน. เวคเตอร์ค่อยลงตาม ดีมั้ยท่าน. ลงแส้ๆๆๆ

จิ๋วชอบซ่อนนะคะ  มันสนุกดี ประมาณว่า ถ้าอยากจะเห็นอะไรข้างในเสื้อ  หรือใต้กระโปรงจิ๋ว
ก็ต้องลงมือทำอะไรบางอย่างด้วยสิ อิอิ  แลกกัน
 

แล้วก็นะคะ จิ๋วก็มีความสุขเหมือนท่าน GoDeRsOuL คือ บางทีเหนื่อยงานมา
ก็ล็อคอินวนกลับเข้ามาอ่านคอมเมนท์ของนักอ่าน มีความสุขอ่ะค่ะ ที่มีคนสนใจงาน
คุยกัน แล้วก็ มีท่านนึงที่ให้ความร่วมมือ ตามแก้ปริศนาที่จิ๋วแทรกไว้จนครบ อย่างท่าน
Pongsan  หรือตามอ่านตั้งแต่งานแรกยันงานสุดท้ายอย่างท่าน olemantu
หรือตามมาจากอีกเว็บ อันนี้ นี่สุด ๆ เลย อย่างท่าน likestory   ท่าน mox
เล่นเอาปลื้มไปเป็นปีได้เลยค่ะ   แต่ท่านไม่ต้องคิดอิจฉาจิ๋วกันนะคะว่าเป็นนักเขียนหญิง
น่าสนใจ คนน่าจะสนเยอะ เอาเข้าจริง ๆ นักอ่าน+ตอบชั้น 1 ของจิ๋ว ก็คงมีอยู่สัก
ยี่สิบกว่าคน เท่านั้นแหละค่ะ (เคยทำกระทู้ตามหาไว้ละ ได้เท่านั้น) แล้วเขียนงานทิ้งๆ
ขว้าง ๆ อย่างจิ๋วนี่คงหายกันไปหมดแล้ว  แหะๆ 

แต่เพราะช่วงหลังมีปัญหาหลายอย่างที่ยังจัดการไม่ได้ หน้าที่การงานก็เปลี่ยนระดับไป
จนเบียดบังอารมณ์อันอ่อนไหวของจิ๋วให้กลับมาพรมนิ้วลงเรื่องได้ยากเหลือเกิน
และการเล่นเว็บบอร์ดก็ใช้เวลาค่อนข้างมากสำหรับจิ๋ว  แถมผิดจรรยาบรรณในใจด้วย (เห้อ)
จิ๋วเคยพยายามบริหารจัดการ แต่ว่าจิ๋วทำไม่สำเร็จ  สักที...ผิดที่จิ๋วนั่นแหละนะ ช่างเถอะ

จิ๋วคงเป็นโรคย้ำคิดย้ำทำ อ่านแต่ละกระทู้หลายรอบ และอ่านเรื่องของตัวเองเกือบร้อยรอบ
บางเรื่องคงถึงร้อย ก่อนจะเอามาให้ทุกคนได้อ่านกัน มันเลยค่อนข้างเสียเวลามาก
ในการแต่งอะไรสักเรื่องนึง และถึงแม้ว่าจิ๋วจะโพสไปเป็นปีแล้ว ก็ยังกลับไปอ่านคอมเมนท์
ของนักอ่านอีกเหมือนท่าน man.in.shadow7  มันรู้สึกดีจริง ๆ นะคะ แต่ความจำจิ๋วแย่
จำได้บางคนบางเรื่องเท่านั้น (ขนาดย้ำคิดย้ำทำแล้วนะ แต่กลับไม่ย้ำจำ เจ็บก็ไม่เข็ด)

และก็อย่างสุดท้าย จากที่จิ๋วเคยลงงานทั้งแบบซ่อนและไม่ซ่อน ก็พบว่า การซ่อนนี่มันก็
หนุกดีนะคะ   อิอิ    ได้แกล้งรี๊ด (Reader) ใครยอมให้จิ๋วแกล้งก็อ่านกันไป อิอิ

อาจไม่ยุติธรรม ตรงที่เหมือนบังคับเขาให้ตอบกัน ทำไมไม่ให้เขาทำด้วยความสมัครใจ
แต่เราไม่ได้อยุ่บนโลกสวยงาม ทุกคนมีคุณธรรมในใจมีความดีเท่ากันหมดทุกคน
(ถ้าเป็นอย่างนั้น โลกคงสงบสุขกว่านี้) แต่เราอยู่บนโลกความจริง อยู่ในสังคมมนุษย์
ที่มีคนหลากหลายความคิด อารมณ์ และระดับคุณธรรมในหัวใจที่ไม่ได้เหมือนกันเลย
เหตุผลเดียวกับที่ ทำไม ต้องมี  "กฎหมาย"  ใช้แค่ "จริยธรรม" "คุณธรรม"  มันไม่พอ
 

สำหรับจิ๋วนะคะ พอไม่ซ่อนแล้ว บางครั้งรู้สึกเหมือนตัวเองไร้ค่าไงก็ไม่รู้ คนโน้นจับที
คนนี้ล้วงที แล้วก็หนีไป เหมือนมาทำให้จิ๋วอารมณ์ค้าง แต่ก็ไม่ออกแรงต่อจนเสร็จสักที
(ไม่ได้บ่นใครนาาาา  อิอิ) อยู่เว็บโป๊นิ  ต้องเปรียบแบบนี้จะได้เห็นภาพชัดๆ  เอิ๊กๆ

สรุป.. เรามาสนุกกันเถอะ  ซ่อนบ้าง ไม่ซ่อนบ้าง ตามอารมณ์   
จะได้มีหลาย ๆ สไตล์  หลาย ๆ เรื่องให้เรามาร่วมวง บ่นกัน
 

ผมเป็นนักเขียนหน้าใหม่ ผมก็ซ่อนเนื้อหาเพื่อดูเมนท์เหมือนกันครับ แม้จะเม้นท์ไร้สาระส่วนใหญ่ แต่อย่างน้อยก็เป็นกำลังใจให้ผม ผมขื่นชมท่าน phoowadol เหมือนกันครับ อ่านละเอียด วิเคราะห์ได้โดนใจ แล้วก็มีอีกหลายท่านที่เมนท์ได้ดีครับ อยากให้ทุกคนเมนท์แบบนี้ แต่คงไม่ได้ ไม่เป็นไร ใน 400 คน เมนท์แบบท่าน poowadol สัก 10 คนก็ชื่นใจแล้วครับ

ขอชื่นชมนักเขียนทุกท่านจากใจจริง ผมเป็นผู้อ่านมาโดยตลอด คอมเมนต์อาจยาวบ้างไม่ยาวบ้าง อาจดีบ้างไม่ดีบ้าง แต่ตั้งใจคอมเมนต์ บ้างครั้งอ่านจบแล้วไป edit เพราะข้อความที่อ่านได้คอมเมนต์อะไรเป็นชิ้นเป็นอันได้ยาก แต่อยากบอกท่านนักเขียนทุกคน รวมถึงพี่ๆ ที่แปลการ์ตูนให้อ่าน และพี่ๆ ที่นำรูปสวยๆ มาให้ดูด้วยว่า ขอบคุณมากครับ และผมจะพยายามคอมเมนต์ให้ดีที่สุดครับ ^_^

ในฐานะผู้เสพ  จะซ่อน หรือจะเสียว..เอ้ย..ไม่ซ่อน..ไม่สำคัญนัก เพราะเมื่ออ่านก็จะอ่านจนถึงที่สุด 
ซ่อนก็มีลุ้นตื่นเต้นดี..เสียเวลานิดนึง..คือต้องเม้นท์ก่อนแล้วมาแก้ไข หรือเพิ่มเติมความเห็น, และบางที..แก้ไขแล้วแก้ไขอีก  เมื่อกลับมาอ่านใหม่ทั้งอีกครั้ง  หรือบางก็กลับมาเพิ่มเติมความเห็นใหม่เขาไปอีก เมื่อนึกประเด็นใหม่ได้ หรืออ่านเมนท์คนอื่นบ่อยครั้งก็คิดอะไรได้..แก้อีก

ถ้าไม่ซ่อนก็ได้อารมณ์ต่อเนื่องตั้งแต่อ่านในครั้งแรก..บันเทิงไปอีกแบบ

ผู้หญิงอาจจะไม่เก่งเท่าผู้ชายในการตีประเด็น..และอาจจะมีความต่างในมุมมองของผู้หญิง..

สำหรับเรื่องอ่าน..จะเป็นคนที่ชอบอ่านทั้งเนื้อเรื่องและเม้นท์ทุกเม้นท์..เพื่อเรียนรู้ว่าผู้ชายท่านใด..เป็นเช่นใด..แหม..จะพูดว่าใครฉลาด..ใครโง่  ใครอ่อน..ก็ดูจะเกินไป..

มาร่วมสนุกนะคะ..อย่าคิดมาก..นู๋เขียนไม่เก่งอะ.

อ้างจาก: cd13579 ที่ มิถุนายน 12, 2018, 11:18:14 am

แรกๆจะมาตอบ แต่พออ่านผู้อ่านหลายๆท่านแสดงความรู้สึกแล้วได้แง่คิดเล็กๆกลับไปคิดฮะ

แต่ที่ผมซ่อนเพราะผมยึดคติ ไม่มีอะไรได้มาฟรีกว่าจะเขียนเนอะ
 จะเม้นต์ชอบหรือขอบคุณซื่อๆบ้านๆผมก็โอเคนะ รู้ปะว่าบางทีเวลาเราท้อแท้ตันหัวไม่ไหล บางทีข้อความสั้นๆนี้แหละ มันคืนพลังงานฟื้นฟู ให้เราอยากเขียนต่อ (แต่ยาวๆอินๆก็ดี)

บางทีเราก็อยากเห็นนะครับว่าคนอ่านคิดยังไงกับเรื่อง เพราะฉะนั้นน

ซ่อนแหลกกกกกกก 55555
ม้าจะดีต้องลงแส้ครับ อยากอ่านงานก็เม้นท์แลกดีๆซะ เจ้าคนอ่าน!!!

ใช่ๆต้องลงแส้หนักๆ. แล้ว. out ตอนใหม่ จะมาเมื่อใดครับ.  5555555. รอน้องมายโดนรุมโทรมต่อหน้าดนัยอยู่นะท่าน.     เอางี้ดีกว่า.  out ลงตอนใหม่ตอนไหน. เวคเตอร์ค่อยลงตาม ดีมั้ยท่าน. ลงแส้ๆๆๆ

ไม่ดีม้างงงงง อย่าลงแส้ อย่าเอาเทียนหยดผม ผมไม่ใช่สายนั้น อ๊าาาาาา // ผิด
ใจเย็นครับลูกพี่ อีกนิดเดียวเท่านั้น มาลุ้นกันว่ารอดไม่รอดอย่างไร วะฮาๆๆๆๆ พี่น่าจะเดาออกอยู่ละว่าจะจบยังไง