เกมรักภารโรงเฒ่า ปี 2 ตอนที่ 2.5 : ทุ่งลิลลี่น้ำแข็งบานสะพรั่ง

[nato87]

พูดคุยก่อนอ่าน : กลับมากับเกมรักในตอน 2.5 จริง ๆ ตอนนี้ไม่ได้เป็น Official เท่าไร คือเป็นฉากเสริมสำหรับตอนต่อไปเท่านั้น ถ้าอยากรู้ว่าทำไมผมพูดแบบนี้ ก็ลองอ่านดูแล้วกัน ธีมของตอนนี้เป็นแนวเลสเบี้ยน หญิงรักหญิงนะครับ เป็นการประกบคู่กันระหว่างหมอพลอยและครูเบสท์ ผมไม่รู้ว่าแถวนี้มีคนชอบแนวเลสเบี้ยนหรือเปล่า? แต่ผมชอบครับ ชอบเป็นการส่วนตัว 55555+


ก็ออกตัวก่อนว่าฉากเลิฟซีนในตอนนี้จะไม่ดุดันเหมือนเนื้อเรื่องหลักนะครับ จะออกแนวมุ้งมิ้ง ฟรุ้งฟริ้ง หญิงรักหญิงหน่อย ใครที่ชอบสายดุ ๆ อาจจะผิดหวังอยู่บ้าง

ผมซ่อนฉากอีโรติกบางส่วนเอาไว้และตอนจบที่เป็นคำตอบของตอนนี้ครับ ใครสงสัยว่าครูเบสท์กับหมอพลอยมาได้กันเองยังไง อยากรู้ก็ลองเมนท์ดู แต่ขอให้เมนท์อย่างสร้างสรรค์นะครับ ขอเตือน

ลิงค์ตอนที่แล้ว


https://xonly8.com/index.php?topic=225658.0

...................................................

ภัคจิรา นฤนารถไมตรี อาจารย์สาวประจำคณะพยาบาลศาสตร์วัย 26 ปี เธอคือสาวสวยจากดินแดนเหนือสุดของประเทศไทยอย่างเชียงราย ในช่วงวัยเด็ก เธอเป็นนักเรียนเรียนดี เป็นนักกิจกรรมของโรงเรียน และเคยมีโอกาสได้เข้าสู่วงการบันเทิงด้วยการเป็นนางแบบวัยใสที่กรุงเทพจากคำชักชวนของโมเดลลิ่ง

แต่ด้วยคำขอร้องจากพ่อและแม่ ที่ไม่อยากให้เธอเสียการเรียน และมองว่าวงการบันเทิงมันเป็นอะไรที่ฉาบฉวย ภัคจิราจึงเลือกที่จะเชื่อฟัง แล้วหันกลับมาตั้งอกตั้งใจเรียนจบในระดับชั้นมัธยมปลาย และเข้าเรียนต่อในมหาวิทยาลัยรัฐชื่อดังแห่งหนึ่งในสาขาพยาบาลศาสตร์ภาคอินเตอร์

เธอเข้ามาเป็นอาจารย์ที่วิทยาลัยพยาบาลแห่งนี้ได้พอสมควรแล้ว เธอกลายเป็นที่รักของลูกศิษย์ อาจารย์ และเจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวของ ด้วยความที่เป็นหญิงสาวที่มีจิตใจดี ยิ้มเก่ง มองโลกในแง่ดีและตั้งอกตั้งใจทำงาน เลยทำให้เธอกลายเป็นหนึ่งในสาวงามของวิทยาลัยพยาบาลแห่งนี้ โดยที่ทุกคนได้ตั้งฉายาให้เธอว่า "นางฟ้าภัคจิรา"

ภัคจิราเป็นสาวไทยรูปร่างผอมเพรียว สูงราว 165 เซนติเมตร เธอมีผิวขาวเหลืองนวล นัยน์ตาโศกของเธอมีเสน่ห์ดึงดูดใจอย่างน่าประหลาด แต่รอยยิ้มของเธอนั้นมหัศจรรย์ยิ่งกว่า มันงดงาม และทำให้โลกใบนี้สดใสขึ้นทันตา

แม้จะได้ชื่อว่าเป็นหญิงสาวที่งดงามและเพียบพร้อม ด้วยโปร์ไฟล์ขนาดนี้แล้ว คงเรียกได้ว่ามีผู้ชายมากมายหมายปองเธออยู่ แต่มันก็น่าแปลกใจที่ความจริงแล้วยังไม่มีผู้ชายคนไหนที่คิดจะเข้ามาจีบครูเบสท์อย่างจริงจัง อาจเป็นไปได้ว่าเพราะความเฟรนด์ลี่ของครูเบสท์เอง จึงทำให้ใครต่อใครคิดไปว่าเธออาจมีผู้ชายที่รู้ใจแล้ว หรือไม่ก็อาจจะ มีสาวหล่อที่ครองหัวใจของภัคจิราไปแล้วก็ได้

ความจริงแล้วภัคจิราไม่ใช่เลสเบี้ยน เธอเป็นผู้หญิงแท้ และไม่ได้คิดรังเกียจเรื่องเพศทางเลือกทีสาม เธอเคยมีคนรักที่ชื่อนพนันท์ หนุ่มหล่อดาวคณะที่มาเสียชีวิตเพราะผิดใจกับภัคจิรา จนทำให้เกิดปมในใจของอาจารย์สาวคนสวย เลยทำให้เธอไม่คิดจะเปิดใจให้ใครง่าย ๆ

ภัคจิรามีแผนการไปเรียนต่อปริญญาเอกที่สหรัฐอเมริกาในสาขาการแพทย์ ด้วยการขอชิงทุนเรียนต่อปริญญาเอกเพื่อนำความรู้กลับมาพัฒนาแวดวงการแพทย์ในประเทศไทยต่อไป และในวันสุดท้ายในฐานะอาชีพอาจารย์ มีนักเรียนพยาบาลจำนวนมากนำดอกไม้มามอบให้เธอแทนคำลาและต่างอวยพรให้ครูเบสท์เดินทางโดยสวัสดิภาพ และอยากให้ครูเบสท์กลับมาเป็นอาจารย์ที่วิทยาลัยพยาบาลแห่งนี้อีกครั้ง

"ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพนะคะครูเบสท์" เหล่าบรรดานักศึกษาพยาบาลทุกช่วงชั้นต่างอวยพรให้ครูเบสท์กันถ้วนหน้า และถ่ายรูปเป็นที่ระลึกก่อนร่ำลากัน

"ครูดีใจที่ได้เจอทุก ๆ คนนะ ทุกคนเป็นเด็กดี ขอให้โชคดีในอนาคตข้างหน้า และสมหวังในอาชีพการงานและเรื่องส่วนตัวนะคะ" ภัคจิราที่ยืนยิ้มหวานถือดอกกุหลาบอวยพรให้ลูกศิษย์ของเธอเป็นการตอบแทน

ภัคจิราในชุดเสื้อแขนสั้นสีขาวเผยให้เห็นเรียวแขนที่งดงาม กระโปรงสีม่วงอ่อน และรองเท้าส้นสูงสีขาว หญิงสาวจากแดนเหนือไว้ผมยาวทำไฮไลต์ตามยุคสมัย แต่ยังแฝงไว้ด้วยความสุภาพและเรียบร้อยสมกับเป็นกุลสตรี ริมฝีปากของเธอแดงจากลิปสติกแบรนด์เนมสุดหรู และเสียงกระทบกันของตุ้มหูที่สวมใส่ดังกรุ๊งกริ๊งชวนให้เพลิดเพลินใจ



เรียกได้ว่าภัคจิราคือหญิงสาวที่ดูงดงามและสูงศักดิ์ เธอคือกุลสตรีที่ดีพร้อมในทุก ๆ ด้าน ทั้งกิริยา ท่าทาง ความคิดและคำพูด เพียงแต่ในวิทยาลัยพยาบาลแห่งนี้ ยังมีอีกหนึ่งสาวงามที่ใครต่อใครเรียกเธอว่า "เจ้าหญิงน้ำแข็ง"

แพทย์หญิง พลอยพรรณ จารุศิริการกุล หรือหมอพลอย หญิงสาววัย 28 ปี ที่มีรูปร่างหน้าตางดงาม และมีผิวขาวเหมือนสาวญี่ปุ่น ในยามปกติแล้ว เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่ใครจะสามารถเข้าถึงได้ง่ายนัก จนใครต่อใครต่างคิดไปว่าเธอเป็นคนที่เย็นชาและไม่ค่อยมีปฏิสัมพันธ์กับใครเท่าไร

จากคำบอกเล่าของนักศึกษา กล่าวกันว่าหมอพลอยไม่ค่อยจะยอมออกจากห้องพยาบาลที่เป็นที่ทำงานของเธอโดยไม่จำเป็น หากไม่มีงานสำคัญอะไร หมอพลอยก็มักจะเปลี่ยนชุดแล้วขับรถไปเที่ยวชอปปิ้งที่ห้างหรูใจกลางเมืองด้านนอกกับเพื่อนสาวสมัยเรียน ม.ปลาย ลากยาวมาจนถึงระดับปริญญาตรี ที่ตอนนี้ได้กลายเป็นทนายความสาวคนเก่งไปแล้ว

หมอพลอยเป็นคนที่วางตัวเป็น เธอเป็นกุลสตรีที่สูงศักดิ์ทัดเทียมกับครูเบสท์ ความเย็นชาราวกับเจ้าหญิงน้ำแข็งคือเสน่ห์ที่ทำให้ผู้ชายหลายคนหลงไหลในตัวเธอ และอยากจะทะลายกำแพงน้ำแข็งที่แข็งแกร่งเพื่อพิชิตหัวใจของคุณหมอคนสวยรายนี้ให้ได้

หนึ่งในนั้นก็คือกรวิทย์ เภสัชหนุ่มที่ตกหลุมรักหมอพลอยมานานนับสิบปี เขาตามจีบหมอพลอยสมัยที่ยังเป็นนิสิตคณะแพทย์ศาสตร์ เฝ้ารัก เฝ้าหวง และคอยหวงไยเธอมานาน แต่กลับไม่มีวี่แววที่หมอพลอยจะรับรักกรวิทย์เลยสักครั้ง หรือแม้กระทั่งบอย ภูวนาท หนุ่มนักธุรกิจไฮโซที่เข้ามาขายขนมจีบ แต่หมอพลอยกลับเมินเฉยและไม่คิดจะรับรักชายใดอย่างจริงจังเสียที

"ค่ะ พลอย" ภัคจิรากดรับสายหมอพลอยที่โทรมาเรื่องงานเลี้ยงอำลาที่จะถูกจัด ณ ภัตตาคารแห่งหนึ่งใจกลางเมืองในช่วงหัวค่ำของวันนั้น "เดี๋ยวเบสท์จะออกไปแล้วค่ะ"

ภัคจิราขับรถยนต์ Honda Civic สีบลอนด์ จากวิทยาลัยพยาบาลมุ่งตรงสู่ภัตตาคารหรูใจกลางเมืองที่อยู่ไม่ห่างจากที่ทำงานของเธอนัก เมื่อขับรถไปถึง อาจารย์สาวคนสวยจอดรถแล้วเดินเข้าไปภายในภัตตาคาร ก็พบกับคณะครูบาอาจารย์ เพื่อนร่วมงานรวมไปถึงหมอพลอยที่รอคอยอยู่ก่อนแล้ว

"ไงจ๊ะเบสท์" พลอยพรรณในชุดเดรสกางเกงสีเทาเปิดไหล่ เข้าไปทักทายภัคจิราอย่างเป็นมิตร "พลอยคงเหงาแย่เลย ถ้าเบสท์ไปจากที่นี่แล้ว ยังไงก็อย่าลืมติดต่อกลับมาบ้างนะคะ"



"ได้ซิคะพลอย" ภัคจิรายิ้มตอบ ก่อนหน้านั้นเธอเคยได้ยินว่าหมอพลอยเป็นคนที่เย็นชา ไม่ค่อยจะวุ่นวายกับใคร แต่เมื่อเธอได้สัมผัสกับตัวตนที่แท้จริงของพลอยพรรณ ก็ทำให้ภัคจิรารู้ว่าความจริงแล้ว หมอพลอย เจ้าหญิงน้ำแข็งที่ใครต่อใครเรียกขานเป็นคนที่มีจิตใจดีและเป็นกันเองมากที่สุดคนหนึ่ง

ภัคจิราและพลอยพรรณสนิทสนมกันพอสมควร เรียกได้ว่าทั้งคู่เคารพในความสามารถของกันและกัน ถึงแม้นักศึกษาหลายคนจะจับทั้งคู่มาเป็นคู่แข่งกันในทุก ๆ ด้าน ไม่ว่าจะเป็นความสวย ความรู้ความสามารถ หรือชาติตระกูล แต่สุดท้ายก็ไม่มีใครหาข้อสรุปได้ เพราะต่างฝ่ายต่างก็โดดเด่นในแบบฉบับของตัวเอง หมอพลอยเป็นหญิงสาวไฮโซที่ดูแพง ส่วนครูเบสท์เองก็ถือว่าเป็นสาวสวยไฮโซอีกคน ที่มีโปร์ไฟลโดดเด่นไม่แพ้หมอพลอยเช่นกัน

แต่บางคนก็แอบจับกุลสตรีผู้เพียบพร้อมทั้งคู่มาเป็นคู่จิ้นกัน เพราะต่างฝ่ายต่างก็ยังไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตน ครูเบสท์โสดสนิท ส่วนหมอพลอย ก็ไม่เห็นมีท่าทีจะสนใจผู้ชายคนไหน จนบางครั้งหลายคนก็ร่ำลือกันว่าบางทีหมอพลอยอาจไม่ชอบผู้ชาย

................................

ภัคจิราเพลิดเพลินกับงานเลี้ยงอำลาของตัวเอง มันเป็นงานเลี้ยงที่เป็นกันเอง มีอาหารและเครื่องดื่มอร่อย ๆ พร้อมเสริฟ์ รวมไปถึงวงดนตรีโฟลค์ซองที่มาเล่นบทเพลงระหว่างมื้อค่ำที่แสนวิเศษในงานอำลาครูเบสท์เพื่อไปเรียนต่อที่เมืองนอก โดยภัคจิราได้ทุนไปเรียนต่อที่ Yale University รัฐคอนเนคติคัล ประเทศสหรัฐอเมริกา หนึ่งในมหาวิทยาลัยที่ดีที่สุดของโลก

"เบสท์คะ?" หมอพลอยที่นั่งอยู่ข้างโต๊ะครูเบสท์เอ่ยปากเรียกอาจารย์สาว

"คะพลอย?" ภัคจิราหันไป ก็พบกับใบหน้าของหมอพลอยที่กำลังแดงระเรือด้วยฤทธิ์แอลกอฮอลล์จากไวน์ชั้นดี

"ถ้าเบสท์ไปเรียนต่อที่อเมริกา พลอยคงไม่มีเพื่อนคุยด้วย คงเหงาแย่เลย" หมอพลอยสารภาพความจริง ขณะกำลังจิบไวน์องุ่นรสเลิศเข้าปาก

"เอาไว้เบสท์จะคิดถึงพลอยนะคะ มีอะไรก็ทักกันในไลน์ได้ เวลาที่ไทยกับอเมริกาน่าจะห่างกันประมาณ เอ่อ 12 ชั่วโมงมั้ง?" ครูเบสท์ตอบ

"อืม..." หมอพลอยวางแก้วไวน์บนโต๊ะ "ตอนที่พลอยไปเรียนต่อเมืองนอก พลอยเองก็เหงาเหมือนกันนะ แต่ว่ายังไงดีล่ะ ที่อเมริกามันไม่วุ่นวายดี บ้านเมืองเป็นระเบียบ แล้วก็พลอยชอบอากาศหนาว นี่ถ้าพ่อกับแม่ไม่ขอร้องให้กลับมา บางทีพลอยคงจะหาทางทำงานที่นั่นไปเลยก็ได้"

"ทำไมละคะพลอย?" ภัคจิราหรี่ตามองแพทย์หญิงคนเก่ง "ประเทศไทยไม่ดียังไงเหรอ?"

"ไม่ใช่ไม่ดี" หมอพลอยสารภาพ "แต่พลอยคิดว่าตัวเองไม่ค่อยเหมาะกับสังคมในประเทศนี้เท่าไร พลอยชอบอเมริกา รู้สึกว่าอเมริกาให้โอกาสทุกคน ทุกเพศอย่างเท่าเทียมกัน"

"ค่ะ เบสท์เข้าใจ" ครูเบสท์ตอบ "แต่เบสท์ไม่คิดว่าจะมีที่ไหนเพอร์เฟ็คเท่าบ้านเราหรอกค่ะพลอย"

ภัคจิรายิ้มหวานให้พลอยพรรณ ที่หน้าแดงระเรือ หรี่ตามองเธอด้วยสายตาหวานเยิ้ม จนฝ่ายที่ถูกมองอดเขินไม่ได้

"มองเบสท์มีอะไรหรือเปล่าคะ?" ภัคจิราถามด้วยรอยยิ้ม

"พลอยคิดว่าเบสท์น่ารักมากเลยนะ" พลอยพรรณสารภาพความจริงออกมา "พลอยคิดว่าเบสท์น่ารักกว่าพลอยซะอีก"

"เอ๋...อะไรคะพลอย?" พอโดนชมตรง ๆ แบบนี้ ภัคจิราก็แอบเขิน ไม่รู้ว่าคุณหมอคนสวยกำลังคิดอะไรอยู่ "ว่าแต่พลอยไหวนะคะ? หน้าแดงเชียว"

"อือ..ไม่เป็นไรหรอกค่ะเบสท์" พลอยพรรณตอบด้วยรอยยิ้ม "สงสัยพลอยต้องพอแล้วล่ะ ปกติพลอยดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอลล์ไม่เก่งเท่าไร นี่ก็ดื่มเยอะกินไปแล้ว เดี๋ยวขับรถไม่ไหว"

"ถ้าขับรถกลับไม่ไหว ให้เบสท์ขับไปส่งไหมคะ?" ภัคจิราเอ่ยปาก "ยังไงก็ปลอดภัยไว้ก่อน แล้วพรุ่งนี้เช้าพลอยค่อยมาเอารถกลับ ดีไหม?"

พลอยพรรณยิ้มให้ภัคจิรา อาจารย์สาวคนนี้เป็นคนที่งดงามทั้งกาย วาจาและใจ เรียกได้ว่าเป็นคนที่หมอพลอยไว้ใจมากที่สุดคนหนึ่ง แม้จะรู้จักกันได้ไม่นาน เช่นเดียวกับภัคจิรา ที่มีความรู้สึกดีกับพลอยพรรณเช่นเดียวกัน

สุดท้าย หลังจากจบงานเลี้ยง ครูเบสท์ก็เลยขับรถพาหมอพลอยไปส่งที่คอนโด หมอพลอยรูดการ์ดเพื่อเข้าประตูทางเข้าห้องโถงภายในคอนโด โดยมีครูเบสท์เดินตามมาด้วย พลอยพรรณและภัคจิราเดินเข้าไปในลิฟต์ ต่างฝ่ายต่างสงบเงียบ มองดูตัวเลขบนขอบประตูลิฟต์ที่กำลังเคลื่อนไหว พอประตูเปิด หมอพลอยก็เดินนำหน้าครูเบสท์เพื่อเข้าไปในห้องพักของตัวเอง



"เบสท์...พลอยไม่อยากให้เบสท์ไปเลย" พลอยพรรณหันไปโอบกอดภัคจิราและปล่อยโฮออกมา "ไม่ไปได้ไหมคะเบสท์"

"เบสท์ต้องไปค่ะพลอย..." ภัคจิราตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา "เบสท์ไปเพื่อการศึกษานะ ไม่ได้ไปเพื่อหาแฟนใหม่สักหน่อย"

"จริงนะคะเบสท์" พลอยพรรณเงยหน้ามองภัคจิราด้วยใบหน้าแดงก่ำ "เบสท์จะไม่ลืมพลอยใช่ไหม?"

"ไม่ลืมซิคะ ก็พลอยเป็นคนดีของเบสท์ไงล่ะ" ภัคจิรายิ้มหวาน ก่อนโน้มศีรษะจูบปากพลอยพรรณอย่างแผ่วเบา

"อือ!!! พลอยคะ อย่าซิคะ!!" ภัคจิราพยายามบ่ายเบี่ยงด้วยความเขินอาย ที่ถูกเจ้าหญิงน้ำแข็งรุกเร้าใส่ ริมฝีปากของพลอยพรรณช่างหวานละมุน ลมหายใจที่ร้อนผ่าวของหมอพลอย สัมผัสกับพวงแก้มของภัคจิรา จนทำให้เธอขนลุกซู่ด้วยความสยิว "เบสท์ไม่เคยนะคะ!!"

"งั้นเหรอคะ? เดี๋ยวพลอยสอนให้เอาไหม?" หมอพลอยยิ้มอย่างมีเลศนัยน์

"คนลามก!!" ภัคจิรายิ้มเขิน "ไม่คิดมาก่อนเลยนะคะ ว่าหมอพลอยจะเป็นคนแบบนี้"

"แบบนี้คือแบบไหนละคะเบสท์?" พลอยพรรณถาม "พลอยน่ะ ปกติแล้วไม่ใช่คนที่จะงอนง้อให้ใครนะคะ โดยเฉพาะกับผู้ชาย แต่กับเบสท์น่ะ แตกต่างกว่าใครที่พลอยเคยรู้จักมาเลยนะคะ"

ภัคจิรายิ้มเขิน จนพลอยพรรณทนความน่ารักของคุณครูสาวไม่ไหว ก็เลยหอมแก้มของอาจารย์คนสวยไปอีกฟอด

"แหน่!!! คนฉวยโอกาส!!" ภัคจิราประท้วง "เอาใหญ่แล้วนะคะพลอย นิสัยไม่ดี"

"ก็ใครบอกให้เบสท์น่ารักแบบนี้ละคะ" หมอพลอยจ้องมองครูเบสท์ตาหวานเยิ้ม "เป็นของพลอยนะคะเบสท์"

พอเจอคำพูดแบบนี้ ก็ทำเอาภัคจิราอดหวั่นไหวไม่ได้ ส่วนพลอยพรรณ ไม่ปล่อยโอกาสดีแบบนี้ให้หลุดลอยไป เจ้าหญิงน้ำแข็งคนสวยทำการรุกเร้านางฟ้าผู้แสนดีด้วยริมฝีปากที่ร้อนผ่าว ประทับตราแห่งความรักตรงริมฝีปากของภัคจิรา มือของเจ้าหญิงน้ำแข็งคนสวยเริ่มอยู่ไม่นิ่ง เธอเอื้อมมือลูบไล้ต้นแขนที่เนียนนุ่มของภัคจิรา จนคนร่างเล็กสั่นสะท้านและเบือนหน้าหนีด้วยความอาย



"พลอย...ไม่เอาคะ!!" ภัคจิรารู้สึกเนียมอายอย่างบอกไม่ถูก "เบสท์ไม่เคยกับเรื่องแบบนี้มาก่อน เบสท์กลัว"

"แต่เบสท์จะไม่อยู่กับพลอยแล้วนะคะ!!" เจ้าหญิงน้ำแข็งคนสวยประท้วง "พลอยแค่อยากจะอยู่ใกล้ ๆ เบสท์ ก่อนที่เราจะจากกัน"

พอเจอคำออดอ้อนเว้าวอนของพลอยพรรณ ก็ทำเอาภัคจิราอดหวั่นไหวไม่ได้ เธอไม่คิดมาก่อนว่าหมอพลอยที่เธอนับถือว่าเป็นรุ่นพี่ที่แสนดีคนนี้จะคิดอะไรกับเธอเกินกว่านั้น

"ถามจริงเถอะค่ะพลอย พลอยคิดยังไงกับเบสท์กันแน่คะ?" ภัคจิราเอ่ยปากถามตามตรง

"เบสท์ดูไม่ออกจริง ๆ เหรอคะ ว่าพลอยคิดยังไงกับเบสท์" พลอยพรรณร่นคิ้วใส่ภัคจิราด้วยความผิดหวัง "พลอยรักเบสท์ รักแบบผู้หญิงคนหนึ่งจะรักผู้หญิงอีกคนได้ พลอยไม่ได้ชอบผู้ชาย พลอยชอบผู้หญิง ผู้หญิงแบบเบสท์"

พอได้ยินแบบนี้ ภัคจิราก็ยิ่งอึ้งหนักกว่าเดิม ไม่คิดมาก่อนเลยว่า หมอพลอย เจ้าหญิงน้ำแข็งผู้สูงศักดิ์คนนี้จะคิดอะไรกับเธอมากกว่าคำว่าเพื่อนร่วมงาน

"แล้วเบสท์ล่ะ เบสท์ชอบพลอยบ้างไหมคะ?" พลอยพรรณออดอ้อนภัคจิราเสียงหวาน "พลอยไม่เคยรู้สึกอะไรแบบนี้มาก่อนกับผู้ชายคนไหน ยกเว้นกับเบสท์ ที่พลอยรู้สึกพิเศษกว่าใคร"

"แต่เราเป็นผู้หญิงเหมือนกันนะคะพลอย" ภัคจิราแย้ง

"แล้วไงคะ? ผู้หญิงกับผู้หญิงจะรักกันเองมันผิดตรงไหน สมัยนี้เขาไม่ถือกันแล้วนะคะเบสท์" พลอยพรรณประท้วง "นะคะเบสท์ พลอยรักเบสท์นะ"

หมอพลอยที่ปกติจะเย็นชา กลับแสดงท่าทีงอนง้อภัคจิรา เจ้าหญิงน้ำแข็งหยิบมือของนางฟ้าคนสวยขึ้นมาจุมพิตอย่างแผ่วเบา จนทำเอาภัคจิราอดยิ้มเขินไม่ได้

"พลอยรักเบสท์จริง ๆ เหรอคะ?" ภัคจิราถามคำถามเดิมใส่พลอยพรรณอีกรอบ "พลอยไม่ได้พูดเพราะขาดสติหรือเมาใช่ไหมคะ?"

"พลอยรักเบสท์จริง ๆ ค่ะ" พลอยพรรณตอบ "พลอยยืนยันคำเดิม พลอยรักเบสท์ในแบบที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะรักผู้หญิงคนหนึ่งได้"

พอย้ำแบบนี้ชัด ก็ยิ่งทำให้ภัคจิราแน่ใจแล้วว่าพลอยพรรณคิดกับเธอมากกว่าเพื่อนร่วมงาน สุดท้ายบรรยากาศภายในห้องก็เงียบ ภัคจิราก้มหน้าด้วยความเขิน ในขณะที่พลอยพรรณกำลังยิ้มหน้าแดงก่ำด้วยความเขินไม่ต่างกัน แต่เป็นฝ่ายเจ้าหญิงน้ำแข็ง ที่เริ่มต้นรุกเร้าใส่นางฟ้าผู้แสนดี เธอโน้มตัวหอมแก้มและจุมพิตที่ริมฝีปากของภัคจิราอย่างแผ่วเบา คราวนี้เป็นฝ่ายภัคจิราที่ยินยอมให้อีกฝ่ายได้รุกเร้าหนักขึ้นตามใจชอบ

พอเห็นอาจารย์สาวคนสวยยอมโอนอ่อนผ่อนตามเช่นนั้น พลอยพรรณก็เลยจูงมือภัคจิราไปที่เตียงนอนลูกฟูกสีขาวบริสุทธิ์ ฝ่ายหญิงสาวที่อาวุโสกว่าผลักร่างของหญิงสาวที่อายุน้อยกว่าลงไปนอนบนเตียง ก่อนที่ตัวเองจะขึ้นคร่อมร่างของคนร่างเล็กกว่า

"พลอย...อือ...." ภัคจิราครางกระเส่าขณะกำลังถูกพลอยพรรณซุกไซ้ซอกคอของเธอ ลากยาวไปถึงช่วงไหลโค้งมนที่งดงามและหอมหวาน



ไม่มีใครรู้ว่าพลอยพรรณเคยมีประสบการณ์ทางเพศมากแค่ไหน แต่สิ่งที่รู้คือตอนสมัยยังเด็ก เธอชอบอ่านหนังสือการ์ตูนแนวหญิงรักหญิงที่มีเนื้อหาวาบหวิว จนวันหนึ่งโดนแม่จับได้ ก็เลยถูกลงโทษอย่างหนัก และเพราะเหตุนี้เอง ที่ทำให้พลอยพรรณถึงได้เย็นชากับผู้ชายทุกคนที่เข้ามาจีบ เพราะเธอคิดว่าผู้ชายทุกคนยกเว้นพ่อและญาติพี่น้องของเธอไม่น่าไว้ใจ

แม้กระทั่งกรวิทย์ รุ่นพี่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย ที่ตามตื้อตามจีบเธอมานานนับสิบปี พลอยพรรณก็ไม่เคยยอมใจอ่อนเลยแม้แต่น้อย จนทำให้ถูกเพื่อนของเธอบ่นอยู่เป็นประจำถึงความหยิ่งของพลอยพรรณ

ความจริงแล้วไม่ใช่ว่าพลอยพรรณหยิ่งอะไรหรอก เพียงแต่เธอไม่รู้สึกรักพี่กรอย่างที่พี่กรได้รักเธอ เธอประทับใจในความเป็นสุภาพบุรุษของกรวิทย์ แต่ปัญหาคือ กรวิทย์ไม่มีสิ่งใดที่พลอยพรรณต้องการเลย

"พลอยคะ!!! พลอย!!! ไม่เอาคะ!!!! อย่า!!!" ภัคจิราตกใจเมื่อกำลังถูกพลอยพรรณพยายามถลกเสื้อสีขาวเปิดไหล่ "เบสท์อายนะคะ!!"

"อย่าอายเลยค่ะเบสท์ เพราะเดี๋ยวพลอยก็ต้องถอดเหมือนกัน" ภัคจิรายิ้มกริ่ม ใบหน้าของเธอแดงก่ำ เพราะคิดว่าเบสท์กำลังกลัวและอาย เธอเลยหยิบมือของเบสท์ขึ้นมากุมที่หน้าอกของเธอ "เดี๋ยวพลอยก็ต้องถอดเหมือนกัน ไม่ต้องกลัวนะคะเบสท์"

ภัคจิราดูเกร็งไม่น้อยขณะกำลังบีบคลึงหน้าอกของพลอยพรรณ มันทั้งนุ่มมือเหมือนกับเค้กคัสตาร์ดยังไงยังงั้น พอบีบคลึงไปเรื่อย ๆ พลอยพรรณที่นั่งคร่อมอยู่ด้านบนก็หลับตาพริ้ม หญิงสาวเผยอปากครางออกมาอย่างแผวเบ่า

"อือ...." พลอยพรรณยิ้มอย่างมีความสุข "ชอบไหมคะเบสท์ เดี๋ยวเบสท์จะชอบมากกว่านี้อีกนะ"

"พลอย!!! ว๊าย!!!" ภัคจิราถึงกับต้องเอามือติดตา เมื่อพลอยพรรณตัดสินใจปลดเปลื้องเสื้อเกาอกสีเทาของเธอออก จนเผยให้เห็นบราปีกนกสีเนื้อปกติดปทุมถันของเธอ

"ไม่ต้องอายหรอกค่ะเบสท์ เราเป็นผู้หญิงด้วยกันนะ" พลอยพรรณจัดแจงปลดเปลื้องบราปีกนกสีเนื้อออก จนเผยให้เห็นทรวงอกรูปหยดน้ำสวยได้รูป ที่แม้แต่ภัคจิราที่เผลอปิดตาอยู่ยังต้องเหล่มอง



"อย่าอายเลยค่ะเบสท์" พลอยพรรณเชิดอกเปลือยเปล่าให้ภัคจิราที่เห็นเป็นขวัญตา "จะลองจับดูไหมคะ?"

ภัคจิราเอื้อมมือไปจับหน้าอกเปลือยเปล่าของพลอยพรรณด้วยความกล้าปนกลัว มันเป็นครั้งแรกในชีวิตที่เธอได้เห็นผู้หญิงเปลือยช่วงบนในระยะใกล้ชิดขนาดนี้ โดยปกติแล้วนอกเหนือจากหน้าอกของตัวเอง ภัคจิราก็ไม่เคยไปแตะหน้าอกผู้หญิงคนไหนมาก่อน

นมของหมอพลอยอ่อนนุ่มเหมือนฟองน้ำ ฝามือของภัคจิราสัมผัสได้ถึงปลายถันสีชมพูอ่อนที่ชูชันท้าทายฝามือของพลอยพรรณ ที่กำลังเคลิบเคลิ้มไปกับฝ่ามือของภัคจิรา จนทำให้คนที่อยู่ด้านบนทนไม่ไหวอีกแล้ว ก็เลยอยากลองบีบนมของคนข้างล่างดูบ้าง

"อุ้ย!!! พลอย!!!" ภัคจิราตกใจไม่น้อย เมื่อพลอยพรรณกำลังพยายามล้วงมือเข้าไปบีบคลึงหน้าอกหน้าใจของเธอบ้าง "ทำอะไรคะ!!!?"

"ขอพลอยจับบ้างนะคะ" พลอยพรรณยิ้มหวานทำน้ำเสียงออดอ้อน "นะคะ"

ภัคจิราพยักหน้าอมยิ้มด้วยท่าทีเนียมอาย ปล่อยให้หมอพลอยที่นั่งคร่อมร่างเธออยู่ได้บีบคลึงหน้าอกของเธอบ้าง คนด้านล่างหลับตาปี๋ด้วยความตื่นเต้นปนสยิวขณะกำลังถูกพลอยพรรณบีบคลึงหน้าอกของเธออยู่

เพราะรู้สึกว่ายังไม่อิ่ม หมอพลอยก็เลยล้วงเข้าไปในเสื้อสีขาวและบราเซียของภัคจิรา จนฝ่ามือของเธอสัมผัสได้ถึงความอ่อนนุ่มของอีกฝ่ายได้ พลอยพรรณที่ปกติเป็นคนหน้านิ่ง ยิ้มที่มุมปาก ก่อนโน้มตัวจุมพิตที่เนินอกของภัคจิรา

"อือ..." ภัคจิราหลับตาพริ้ม ปล่อยให้พลอยพรรณได้ทำในสิ่งที่ตัวเองต้องการ เจ้าหญิงน้ำแข็งคนสวยกำลังละเลียดเรือนร่างของภัคจิรา

พอรู้สึกตัวอีกที ทั้งคู่ก็เหลือเพียงร่างกายเปลือยเปล่า ภัคจิรานอนเอามือปิดหน้าอกและปิดเนินสายด้วยท่าทีเนียมอาย ในขณะที่พลอยพรรณนั้นดูกล้าหาญกว่า เธอยืนมองคนร่างเล็กที่นอนบนเตียงด้วยเรือนร่างเปลือยเปล่า ก่อนโน้มตัวลงมาคร่อมร่างของภัคจิรา

"เบสท์หุ่นดีมากเลยรู้ตัวไหม?" พลอยพรรณกระซิบข้างหูภัคจิรา ก่อนหอมแก้มอีกฝ่ายเพื่อตอกย้ำถึงสิ่งที่ตัวเองพูด

"พลอยก็หุ่นดีเหมือนกัน" ภัคจิราตอบ "อุ้ย!!! ทะลึ่งอ่ะ!!"

พลอยพรรณที่อยู่ด้านบนบีบนมของภัคจิรา แล้วเอายอดปลายถันของตัวเองชนกับปลายถันของภัคจิรา ปลายถันของทั้งคู่ชูชันและทักทายกันท่ามกลางเสียงหัวเราะคิกคักของสองสาวที่สวยที่สุดในวิทยาลัยพยาบาล

"พลอยเล่นอะไรของพลอยคะเนี่ย!!!" ภัคจิรามองค้อนพลอยพรรณที่กำลังเพลิดเพลินไปกับการเอาปลายถันถูกัน "ทะลึ่งใหญ่แล้วนะคะพลอย!!!"

"แล้วเบสท์ไม่ชอบเหรอ?" หมอพลอยยิ้มเจ้าเล่ห์ "หรือว่าอยากโดนหนักกว่านี้"

"อ๋อยยย!!!! พลอย!!!! อย่าซิคะ!!" ภัคจิราร้องเสียงหลงเมื่อพลอยพรรณโน้มตัวลงดูดปลายถันของเธอ "มันจั๊กกะจี๊นะ!!!"



"ง่ำ ๆ อืมมมม จ๊วบ!!!" พลอยพรรณดื่มนมของภัคจิราอย่างเอร็ดอร่อย นัยน์ตาเจ้าชู้ของเจ้าหญิงน้ำแข็งเหลือบมองนางฟ้าคนสวยที่กำลังอายหน้าแดงก่ำ ก่อนที่จะโน้มตัวลงไปดื่มนมจากเต้าภัคจิราอีกครั้ง

"อ๊า!!!! จั๊กกะจ๊ะค่ะพลอย!!! อย่า!!!! อึ๋ย!!!" ภัคจิราหลับตาปี๋ แต่ที่จะสยิวกว่านี้คือการที่พลอยพรรณเอื้อมแขนลูบไล้ท้องน้องและเลื่อนลงไปจนถึงเนินสาวของเธอ "อย่าค่ะ พลอย!!!"

แม้จะร้องห้ามยังไง แต่ภัคจิราก็ไม่อาจต่อต้านเรี่ยวแรงของพลอยพรรณได้ ฝ่ามือของพลอยพรรณสัมผัสกับความอ่อนนุ่มของแผงไหมพรมสีดำ นิ้วกลางของเธอแหวกแทรกเข้าไปสัมผัสกับปุ่มสยิวที่ไว้ต่อความรู้สึก จนร่างของภัคจิรากระตุกเกร็ง

"ปากบอกว่าไม่ แต่ทำไมตรงนี้ถึงแฉะจัง?" พลอยพรรณโชว์นิ้วที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำหวานที่หลั่งออกมาจากถ้ำสาวของภัคจิรา ก่อนดูดเลียมันอย่างเอร็ดอร่อย

"พลอยค่ะ!! ไม่เอาซิคะ มันสกปรก!!!" ภัคจิรามองค้อนพลอยพรรณ ทั้งเสียงทั้งอายที่เห็นพลอยพรรณดูดเลียน้ำที่หลั่งออกมาจากช่องคลอดของเธอ

"น้ำของเบสท์หวานมากเลยรู้ไหมคะ?" พลอยพรรณโน้มตัวให้สูงขึ้น จนหน้าอกของเธอชนกับหน้าของภัคจิรา "ลองดูดดูซิคะ"

ภัคจิรามองปลายถันสีน้ำตาลอ่อนของพลอยพรรณตาแป๋ว มันชูชันและดูอ่อนนุ่ม ร่างเล็กที่นอนอยู่ด้านล่างใช้มือเขี่ยยอดปทุมถันของภัคจิรา มันแข็งชูชันสู้มือเธอ

"ลองดูดดูซิคะเบสท์ นะคะ" พลอยพรรณออดอ้อนเสียงหวาน ก่อนหย่อนตัวลงให้ปลายถันของเธอชนกับปากของครูเบสท์ "อือ...แบบนั้นค่ะ"

ภัคจิราหลับตาพริ้มขณะกำลังดูดเลียปลายถันของพลอยพรรณ รสชาตินมจากเต้าของหมอพลอยช่างหอมหวานเสียเหลือเกิน เพื่อตอบแทนในความน่ารักของครูเบสท์ หมอพลอยคนสวยก็เลยโน้มตัวจูบหน้าผากของร่างเล็กที่นอนอยู่ด้านล่างเป็นการตบรางวัล

พอรู้สึกว่าอารมณ์เริ่มเตลิดไปไกล หมอพลอยก็เลยพลิกตัวกลับท่าเป็นท่าหกสิบเก้า เป็นฝ่ายหมอพลอยที่สอนให้ครูเบสท์ได้ลองเลียโยนีของกันและกัน

ตอนแรกครูเบสท์ก็ดูเหนียมอาย จนกระทั่งปลายลิ้นของหมอพลอยสัมผัสกับปุ่มสยิวตรงกลางแก่นกายของครูเบสท์ คนร่างเล็กที่นอนอยู่ถึงกับกระตุกตัวเกร็งด้วยความเสียวซ่าน จนสุดท้ายเจ้าตัวต้องระบายด้วยการโลมเลียโยนีของพลอยพรรณเป็นการตอบโต้

"อือ....อ๊า...." พลอยพรรณและภัคจิราต่างหยอกเหย้าเครื่องเพศของอีกฝ่ายด้วยปลายลิ้นและนิ้วทั้งหน้า โดยเฉพาะพลอยพรรณที่ดูมีความสุขกับการได้โลมเลียและสูดกลิ่นกลีบเกสรดอกไม้ของภัคจิรา ได้เห็นน้ำหวานที่หลั่งออกมาจากกลีบเกสรจนเตียงสีขาวของเธอแฉะเป็นดวง



"อือ!!! อุ้ย!!" อดีตนางแบบสาววัยรุ่นร้องครางกระเส่า ขณะกำลังถูกหมอพลอยหยอกล้อกลับกลีบเกสรดอกไม้ด้วยปลายลิ้นและนิ้ว เจ้าหญิงน้ำแข็งกำลังจะฆ่าเธอด้วยความเสียวซ่านเกินห้ามใจ

"น้ำของเบสท์หวานมากเลย" พลอยพรรณที่ปกติจะนิ่งและเยือกเย็น พอมาเจอหญิงสาวที่สูงศักดิ์อย่างภัคจิราเป็นคู่นอนด้วย ก็ยิ่งทำให้เธอเพิ่มดีกรีความหื่นมากขึ้น เธอดูดเลียกลีบสาวของภัคจิราจนแฉะ

"พลอย!! พลอยคะ!!! อ๊า!!!!" ภัคจิรากระตุกตัวอย่างรุนแรง เธอถึงจุดสุดยอดอย่างรวดเร็วด้วยปลายลิ้นและนิ้วของพลอยพรรณ "อืออออ!!!!"

เจ้าหญิงน้ำแข็งหันหลังมามองภัคจิราที่กำลังนอนเหนื่อยหอบด้วยรอยยิ้มหวาน ก่อนใช้มือสางปอยผมที่ปิดหน้าของเธอ แล้วยิ้มหวานให้นางฟ้าผู้แสนดีอย่างมีความสุข

"มีความสุขไหมเบสท์?" พลอยพรรณถามไปตามตรง

"ค่ะ...เบสท์ไม่คิดว่ามันจะดีแบบนี้มาก่อน" ภัคจิราตอบด้วยน้ำเสียงแห่บพร่า "ปกติเบสท์แค่ช่วยตัวเอง แต่...แต่แบบนี้มันดีกว่าเยอะเลยค่ะพลอย"

"ถ้าเบสท์ชอบ พลอยก็ดีใจค่ะ" พลอยพรรณโน้มตัวลงไป เอามือทัดปอยผมไว้หลังหู แล้วดูดปากของภัคจิราและบีบคลึงหน้าอกของเธออย่างทะนุทะนอม "พลอยรักเบสท์จังเลยค่ะ? แล้วเบสท์รักพลอยบ้างไหมคะ?"



"เบสท์ยอมพลอยถึงขนาดนี้ พลอยคิดว่ายังไงล่ะ?" ภัคจิราออดอ้อนเสียงหวาน "เบสท์เป็นลูกมีพ่อมีแม่นะ อยู่ดี ๆ มารังแกเบสท์แบบนี้ เบสท์จะเอาหน้าไปไว้ไหน เห็นเบสท์เป็นคนแบบนี้ แต่เบสท์ก็ถือเรื่องพวกนี้นะคะ"

"ก็ไม่เห็นแปลกเลยนิคะเบสท์" พลอยพรรณปลอบประโลมภัคจิราด้วยรอยยิ้ม และรอยจูบตรงบ่าเปลือยเปล่า "ผู้หญิงกับผู้หญิงรักกันสมัยนี้ไม่เป็นแปลก"

"ก็คงยังงั้นมั้งคะ" อาจารย์สาวมองหน้าแพทย์หญิงรุ่นพี่ตาหวานฉ่ำ "ถ้าแบบนั้น...ทำอีกนะคะพลอย...สอนเบสท์ได้ไหม? สอนเบสท์ว่าความรักที่แท้จริงเป็นยังไง? ความรักกับเซ็กส์มันใช่สิ่งเดียวกันหรือเปล่า?"

"ได้ซิคะ คนดีของพลอย" ว่าแล้วพลอยพรรณก็โน้มตัวลงไปจุมพิตริมฝีปากของภัคจิรา ก่อนเริ่มต้นเกมรักในยกที่สอง

หมอพลอยลุกขึ้นแล้วแทรกตัวเข้าไปตรงกลางระหว่างขาของภัคจิรา เพื่อให้จุดเปราะบางที่ชุ่มฉ่ำของทั้งคู่ได้สัมผัสกัน

"อือ..." ภัคจิรามองหน้าพลอยพรรณตาหวานเยิ้ม "พลอยขา...อย่าทิ้งเบสท์นะคะ"

"พลอยไม่ทิ้งเบสท์ เมียรักของพลอย" พลอยพรรณยิ้มหวาน ก่อนเริ่มยกขาของภัคจิราขึ้นมาพาดบ่าแล้วบดเบียดกลีบดอกไม้ที่ชุ่มฉ่ำจนเกิดเสียงดังเจ๊าะแจ๊ะคลอเคลียไปกับเสียงร้องครวญครางของนางฟ้าและเจ้าหญิง "อือ!!!!"

"แหน่ะ!!! อยู่ดี ๆ มาถือวิสาสะเรียกเบสท์ว่าเมียได้ไงคะพลอย!!!" ภัคจิราทักท้วง พร้อมกับหัวเราะร่วนกับอีกฝ่าย

"อ๊า!!! อือ!!!!" หญิงสาวทั้งสองร้องครวญครางแข่งกันขณะกำลังร่วมรักกัน มันเป็นเกมรักที่แสนเร้าร้อนและอ่อนหวาน พลอยพรรณอ้าปากหวอขณะกำลังเหลือบมองจุดปะทะด้านล่าง และสิ่งที่เธอเห็นก็คือความเปียกแฉะและสารคัดหลั่งที่ไหลเยิ้มเป็นสาย

ไหมพรมสีดำของสองสาวแนบชิดติดกันโดยมีของเหลวที่ถูกหลั่งออกมาจากช่องคลอด พลอยพรรณซูดปากและร่อนบั้นเอวเปลือยเปล่าอย่างเร้าร้อน

"พลอยคะ!! อือ!!! ทำไมพลอยถึงร้อนแรงแบบนี้คะ!!!" ภัคจิราที่นอนอยู่ด้านล่างเอ่ยปากถามด้วยความสงสัย

"ไม่รู้ซิคะ อาจเป็นเพราะได้อยู่ใกล้เบสท์มั้ง?" พลอยพรรณยิ้มหวาน ก่อนเอื้อมแขนจับมือกับภัคจิรา "อือ!!! แต่มันดีมากเลยค่ะ อึ๋ยยย!!!!"

สองสาวช่วยกันบรรเลวบทเพลงดนตรีไทยที่แสนหวานด้วยความเพลิดเพลิน ก่อนพากันขึ้นสวรรค์ด้วยกันทั้งคู่ ต่างฝ่ายต่างนอนกอดก่ายและหยอกเย้ากันอย่างมีความสุข โดยมีหลักฐานคือรอยเปื้อนบนผ้าปูที่นอนที่เกิดจากสารคัดหลั่งของสองสาวและหยาดเหงื่อที่เกิดจากกิจกรรมรักที่แสนหวานเมื่อครู่



"พลอยมีความสุขที่สุดเลย ที่เบสท์ไม่ปฏิเสธพลอย" พลอยพรรณหยิบมือของภัคจิราขึ้นมาหอมด้วยความสุข

"พลอยนี่ดู ๆ ไปนิสัยเหมือนผู้ชายนะคะ" ภัคจิราถาม "ไม่แปลกใจเลย ทำไมพลอยถึงไม่ยอมมีแฟนสักที"

"ก็ไม่รู้ซิ" เจ้าหญิงน้ำแข็งตอบ "พลอยแค่รู้สึกว่าผู้ชายส่วนใหญ่นิสัยไม่ดี คิดเอาแต่ได้ แล้วก็หวังแค่เรื่องอย่างว่ากับผู้หญิง"

"พลอยพูดเหมือนที่ใจเบสท์คิดเลย" ภัคจิราตอบ "จะหาผู้ชายดี ๆ สมัยนี้มันยาก"

"ใช่ ผู้ชายเลวเหมือนกันหมด" พลอยพรรณตอบ พลางเอื้อมมือสางปอยผมที่ปิดหน้าภัคจิรา

"พลอยคะ ไหน ๆ เรามาถึงขั้นนี้แล้ว เบสท์มีอะไรจะบอก" อาจารย์สาวทำหน้าจริงจัง จนแพทย์หญิงคู่รักอดงสัยไม่ได้

"มีอะไรเหรอคะเบสท์?" พลอยพรรณเอ่ยปากถามด้วยรอยยิ้ม

"เบสท์ไม่เคยมีอะไรกับใครมาก่อน นอกจากพลอย" ภัคจิราตอบด้วยใบหน้าเอียงอาย "เบสท์อยากให้พลอยเอ่อ...พลอยเป็นคนแรกของเบสท์ จะได้ไหมค่ะ"

พลอยพรรณนิ่งไป เมื่อได้ยินคำขอร้องของภัคจิรา ที่ต้องการให้เธอเป็นผู้หญิงคนแรกในชีวิต

"นะคะพลอย" หญิงสาวร่างเล็กเอ่ยปากเสียงหวาน "มอบความทรงจำที่ดีให้เบสท์ ก่อนที่เบสท์จะไปอเมริกานะคะ"

"ได้ซิคะ พลอยยินดีที่จะเป็นคนแรกของเบสท์" พลอยพรรณยิ้มหวานให้ภัคจิรา แล้วทั้งคู่ก็โน้มตัวจุมพิตกัน มันช่างเป็นรอยจูบที่แสนหวาน ลมหายใจของทั้งคู่รดใส่ใบหน้าของกันและกัน ริมฝีปากของอีกฝ่ายได้แนบชิดกัน โดยมีสารคัดหลั่งไหลยืดออกมาเป็นสาย

และแล้วก็เป็นฝ่ายภัคจิรา ที่นอนหงาย อ้าขากว้างเผยให้เห็นโยนีที่มีไหมพรมสีดำที่ถูกตัดเล็มเป็นอย่างดี พลอยพรรณแทรกเข้าไปตรงกลาง ก่อนใช้มือแหวกกลีบเกสรดอกไม้ของภัคจิราจนเผยให้เห็นปากทางสวรรค์สีชมพูอ่อนที่แสนชุ่มฉ่ำ

"มันจะเจ็บหน่อยนะคะเบสท์ แต่พลอยจะทำเบา ๆ นะ" พลอยพรรณดูดนิ้วชี้ของตัวเอง ในขณะที่ภัคจิราพยักหน้าเฝ้าดูด้วยความตื่นเต้น ที่กำลังจะถูกพรากสิ่งที่น่าหวงแหนที่สุดในชีวิตของลูกผู้หญิงไป

 

โปรดติดตามตอนต่อไป

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[สงัด ชำนาญ]

ปีใหม่ขอท่านลงแถมเป็นโบนัสแฟนคลับซัก5ตอนได้มั้ยครับ ถือโอกาสอวยพรปีใหม่ให้ท่านnato87มีความสุขพบแต่สิ่งดีๆตลอดปี2563นะครับ

Nato87: ไม่ไหวหรอกครับ ผมเริ่มแก่ละ ไม่ได้มีไอเท็มลับเทวดาเหมือนลุงพล ไหนจะงานประจำอีก 555+

[solofancy2]

ชอบตอนนี้มากๆ หมอพลอย ครูเบสท์คือที่สุดแล้วจริงๆครับ

[Montakan]

 ::HeyHey::หมอพลอยเป็นเลสหรือนี้

Nato87: แค่ทิ้งเบาะแสให้คิดเล่น ๆ ครับ ไม่สงสัยเหรอว่าทำไมพี่กร สุภาพบุรุษแสนดีจีบหมอพลอยมาสิบกว่าปี แต่หมอพลอยไม่ได้ใจอ่อนเลยเพราะอะไร 555

[xonly-1786]

ขอบคุณมากครับ ผู้หญิงกับผู้หญิงไม่ได้อารมณ์เหมือนผู้ชายนะครับหมอ

Nato87: ผมแค่ทิ้งเบาะแสให้คิดเล่น ๆ ถึงรสนิยมทางเพศที่แท้จริงของหมอพลอยครับ 5555

[Danai Tee]

ยังคิดถึงหมอพลอยเสมอ ไม่ได้เจอกันนานละ

Nato87: เดี๋ยวก็กลับมามีบทแล้วครับ 555

[Sunan001]

2 สาวจัดกันเองเลย

[ronin21_xonly]

จะเป็นเมียลุงพลทั้งคู่ทำความคุ้นเคยกันไว้ก่อนก็ดี อนาคตเวลาโดนลุงพลสวิงจะได้ไม่เขิลใส่กันได้เต็มที่ 

Nato87: ช่ายยย ผมเลยซ้อมเขียนเอาไว้ก่อน 55555

[singkanong]

ว้าวววววพลิกล๊อกเลยงานนี้แห่ะๆ

[Phoowadol]

บอกตามตรงเลยครับ ว่า หมอพลอยสวมบทบาทนี้มันดูทะแม่งๆ. ไงไม่รู้อะครับ. อาจไม่ใช่จริตความชอบส่วนตัวของผมเองก็ได้อะนะ. แต่ว่าหมอพลอยเธอ ดูร้อนร่านดีนะครับ    นี่ถ้าเปลียนจากเบนท็อป เป็น ลุงพลแทน คงฟินกว่านี้เยอะเลยเนอะ อิอิ   นี่ดีนะที่ไม่ใช่เรื่องจริง........แหมครูเบสท์ก็ช่างฝันเนอะ

Nato87: ไม่ผิดหรอกครับ ผมเข้าใจว่าไม่ใช่ทุกคนจะชอบแนวนี้ 55555+

ประเด็นคือ ผมต้องการหาเหตุผลมารองรับว่าทำไมหมอพลอยถึงไม่ได้สนใจกรวิทย์ แม้อีกฝ่ายจะตามจีบมาสิบกว่าปี ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นก็น่าจะมีใจอ่อนบ้าง เพราะผมเคยบรรยายแล้วว่ากรวิทย์ก็หน้าตาดี มีฐานะ โปร์ไฟล์ก็จัดว่าไม่เลว เป็นสุภาพบุรุษ แล้วทำไมหมอพลอยถึงไม่ใจอ่อน ก็อาจจะมีเขวบ้าง แต่พี่กรดันไม่ปิดจ็อบเอง ช่วยไม่ได้

ในฐานะคนเขียนก็ตอบแบบฟันธงนะครับ หมอพลอยเป็นไบเซ็กช่วลครับ หญิงก็ได้ชายก็ดี แต่เธอแค่ไม่เปิดเผยรสนิยมที่แท้จริง ก็เท่านั้นเอง เพราะถ้าเธอเป็นเลสจริง เธอคงไม่ยอมลุงพลถึงขนาดนั้นในภาคที่แล้ว เลสเบี้ยนนี่คือไม่เอาผู้ชายเลยนะครับ บางคนก็อาจจะเคยมีอะไรกับผู้ชายบ้างเหมือนกัน แต่ไม่ชอบรสสัมผัสของผู้ชาย ชอบแบบผู้หญิงด้วยกันมากกว่า

แต่ยังไงก็ตาม ผู้หญิงก็คือผู้หญิงครับ หมอพลอยเป็นตัวละครที่ซับซ้อนมากถึงมากที่สุด ก็เลยเป็นอีกเหตุผลที่หลาย ๆ คนชอบตัวละครนี้ก็เป็นได้

[ชาญวุฒิ เนระภูสี]

สองสาวเล่นดนตรีไทยกันเสียแล้วเอาลุงพลไปทิ้งไว้ใหน

[seed1234]

มีตีฉิ่งกันด้วย เพลินมากครับ

[leo_attack]

คหสต ผมว่าตอนที่ 16 โดนัดใบเฟิร์น สนุกกว่านะครับ คือมันนุ้มไปจนจืดไปหน่อย ตอนที่ 16 มันมีความใส ความนุ่ม ความไร้เดียงสา ความอยากลองค่อยๆ ไล่ระดับจนจบที่ความร้อนแรง ผมว่ามันลงตัวครบรสกว่าความนุ่มอย่างเดียวนะครับ

Nato87: ความตั้งใจของผมเองครับ ผมอยากให้ตอนนี้มันออกมาโทนประมาณนี้แหละ ไม่อยากให้มันเผ็ดร้อนนัก ถ้าอยากเห็นแบบที่เคยอ่านจากฉากใบเฟิร์นและโดนัท คุณจะได้เห็นแบบนั้นอีกครั้งกับฉากพิมมี่และแนนนี่ครับ รวมถึงฉาก 3P ลุงพลxหมอพลอยxครูเบสท์ แต่เป็นช่วงท้าย ๆ เรื่องแล้วนะ 5555+

[moodum07]

ชอบหมอพลอยมาตลอด เฉยๆกะครูเบสท์

แต่ตอนนี้ ท่าน Nato ทำให้ความคิดผมเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง ....ขอรับ

โอยยยยยยยยยย

Nato87: ขอบคุณที่ชอบครูเบสท์ครับ ไม่แปลกที่ใครหลายคนชอบหมอพลอย ผมว่าเธอมีเสน่ห์ดี ซับซ้อนและคาดเดายาก ภายนอกดูเย็นชาแต่ก็แอบร้อนแรง

[xtazy]

โดนัทมีคู่แข่งแล้วนะ ไม่แน่ลุงพลจะโดนแย่งเมียเอานะ

nato87: โดนัทยังเด็ก ฮอร์โมนยังพลุ่งพล่าน เลยยังสับสนกับความรู้สึกทางเพศของตัวเองอยู่ครับ ตกลงจะทอม เลส หรือผู้หญิงดี 5555+

ส่วนหมอพลอยจะนิ่งกว่า เพราะโตแล้ว เธอจะออกแนวเปิดกว้างเรื่องเพศ คบได้หมด เพียงแต่ไม่เปิดเผยรสนิยมที่แท้จริง ก็เท่านั้นเอง