ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu
avatar_ตับหวานจ้วย

ลองใจก่อนแต่ง 5 ลองใจใคร

เริ่มโดย ตับหวานจ้วย, สิงหาคม 17, 2021, 11:10:34 หลังเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

ตับหวานจ้วย

   "ปับๆๆๆๆ...."
   "อูยยย....ใกล้ยังพราว" ผมถาม
   "โอย...อีก...นิดเดียว...ค่ะ..." พราวตอบ
   "ฮูย....โอ้ย......อ้าาาาา....." ........พราวครางเสียงดัง
   "โอ้ย....ถ...ถึง...ถึงแล้ว....ถึงแล้ว....อ้าาาาา..." พราวร้องครางเสียงดัง พร้อมกับกระตุก 4-5 ครั้ง ร่องสวาทพราวก็ยิ่งตอดรัดแท่งชายผมแน่นขึ้น มันทำให้ผมทนไม่ไหว ถึงสวรรค์ไปตามๆกัน ปล่อยน้ำรักเต็มถุง หลายระลอก แล้วเราก็กอดรัดกันแน่น
   พอไฟราคะเริ่มลดลง เราก็ยังกอดจูบกันอยู่ซักพัก แล้วพราวก็ขอตัวไปล้างตัว ในขณะที่พราวเข้าห้องน้ำผมก็แอบสงสัยว่าทำไมวันนี้พราวถึงได้มีอารมย์ร้อนแรงกว่าทุกครั้ง หรือว่าเธอคงเริ่มพัฒนาขึ้นเอง หรือไปเรียนรู้ หรือแอบดูหนังโป้ ผมก็คิดเดาไปเรื่อยเปื่อย แต่ก็ช่างเหอะ เพราะพราวเป็นแบบนี้ผมว่าก็เพิ่มบทสวาทของเราให้มีสีสันบ้าง และผมก็ชอบด้วย ผมนั่งคิดไปเรื่อยเปื่อยจนลืมไปเลยว่าพราวเข้าห้องน้ำนานจัง กำลังจะเดินไปถามที่หน้าห้องน้ำ พราวก็เปิดประตูออกมาพอดี พราวออกมาก็ใส่ชุดนอนเรียบร้อยแล้วเดินมานอนบนเตียง แล้วบอกผมว่า
   "ฝันดีนะคะพี่โนช พราวง่วงมากเลย พราวขอนอนก่อนนะ" พราวบอก
   "ฝันดีครับ" ผมบอกพราวพร้อมกับจุ๊บที่หน้าผากหนึ่งที แล้วผมก็เดินเข้าห้องน้ำไป
   ผมออกจากห้องน้ำมองไปที่เตียงก็เห็นพราวยังไม่นอน แต่กำลังเล่นมือถืออยู่ แล้วก็ยิ้มไปด้วย เหมือนกำลังคุยกับใครอยู่
   "อ้าว...พี่นึกว่าหลับไปแล้ว ไหนบอกว่าง่วงไงครับ" ผมถาม พราวสะดุ้งเล็กน้อย แล้วก็กดปิดมือถือ วางไว้ที่ข้างเตียง
   "อ้อ...พอดีเพื่อนมันทักมาค่ะ ไม่ได้คุยกันนานเลยคุยกับมันซะหน่อยค่ะ" พราวบอก
   "แล้วคุยเสร็จแล้วเหรอ" ผมถามต่อ
   "เสร็จแล้วค่ะ" พราวบอกแล้วห่มผ้านอนตะแคงหันหลังให้ผม
   ผมก็ขึ้นเตียงไปนอนข้างๆพราว ไม่นานผมก็หลับ...........ZZzzz...
   ..........
   ผมรู้สึกตัวกลางดึก คอแห้งหิวน้ำ คงเป็นเพราะจากการดื่มเหล้าเมื่อตอนค่ำกับเจ มองดูนาฬิกา ประมาณตี 5 กว่าๆ ข้างในห้องยังคงมืดอยู่แต่ก็พอมองเห็นขวดน้ำที่อยู่ในห้องอยู่ ผมมองดูพราวคิดว่าคงจะหนาวแอร์เพราะนอนเอาผ้าห่มคลุมตั้งแต่หัวถึงเท้าเลย ผมลุกขึ้นไปดื่มน้ำเสร็จแล้วก็ลงมานอนข้างๆพราว แล้วก็โอบกอดพราว
   "แต่...เอ๊ะ...ทำไมกอดแล้วมันนิ่มจัง ผ้าห่มก็ยุบลงมากเหมือนไม่มีคนอยู่ในนี้เลย" ผมคิดในใจ
   ผมก็เลยค่อยๆเปิดผ้าห่มดูจากด้านที่เป็นหัว ค่อยๆขยับผ้าดึงขึ้นทีละนิดๆ...
   "เอ๊ะ..ยังไง..." ผมคิดในใจ
   ดึงผ้าห่มออกจนจะครึ่งผืนแล้ว ก็ต้องแปลกใจ
   "พราว..." ผมพูดเบาๆเรียกพราว เพราะไม่มีพราวนอนอยู่ใต้ผ้าห่มนี้เลย แล้วพราวไปไหน?... ผมงงและสงสัยว่าพราวไปไหนดึกๆดื่นๆแบบนี้ หรือว่าพราวเข้าห้องน้ำ ผมมองไปที่ห้องน้ำ ก็ไม่ได้เปิดไฟ เดินไปดูก็ไม่มี พราวไปไหนเนี่ย ผมชักรู้สึกไม่ดีแล้วสิ ผมเดินออกจากห้องนอนมาดูที่ห้องโถงก็ไม่มี รู้สึกกังวลมาก ทำอะไรไม่ถูก เดินออกมาจากห้อง ลงมาชั้นล่างจนถึงที่จอดรถของคอนโด ผมเดินหาไปเรื่อยโดยไม่รู้ตัวเลยว่าทำไมถึงเดินมาทางนี้ แล้วผมก็ไปสะดุดกับรถคันหนึ่งที่จอดอยู่ด้านในสุดของลานจอดรถ
   "รถคันนี้ผมว่าคุ้นๆนะ เหมือนเคยเจอที่ไหนนะ..." ผมคิดในใจ แล้วมองไปที่ทะเบียน นึกออกแล้ว ใช่เลย นี่มันรถของ "เจ" นี่ แล้วทำไมถึงมาจอดอยู่ที่นี่หล่ะ แต่เอ๊ะ...เหมือนจะยังไม่ดับเครื่องเลย
   ผมเลยเดินไปดูว่ามีคนอยู่ในนั้นใหม พอเดินไปใกล้ผมสังเกตุเห็นเป็นเงาคนผมยาวน่าจะเป็นผู้หญิงอยู่ในรถ 1 คน นั่งเบาะหน้าฝั่งตรงข้ามคนขับ แต่ทำไมนั่งหันหน้าไปทางเบาะหลัง กำลังขยับตัวช้าๆเหมือนกำลังทำอะไรอยู่ ผมอยากรู้จึงค่อยๆเดินเข้าไปใกล้ๆแล้วนั่งแอบอยู่ข้างรถอีกคันที่จอดอยู่ข้างๆกัน หลังจากนั้นผมก็ค่อยๆโผล่หัวขึ้นเพื่อดูก็ยังเห็นเป็นเงาคนมืดๆอยู่ มีบางจังหวะที่ไฟจากรถด้านนอกคอนโดสาดแสงเข้ามาก็เห็นเลยว่าเป็นผู้หญิงเปลือยเห็นหน้าอกทั้งสองข้างชัดเจน ยอดอกเป็นเม็ดชูชัน แต่ผมยังไม่เห็นหน้า ซักพักมีมือเอื้อมจากด้านล่างมาจับเนินอกของหญิงสาวนั้น แล้วก็มีคนลุกขึ้นมาอ้าปากดูดยอดอกนั้นอย่างมูมมาม คราวนี้ชัดเลยเป็นเจนั่นเอง กำลังเริงสวาทกับสาวอยู่ ผมว่าคงทำกันนานแล้วหล่ะเพราะฝ่ายหญิงเริ่มโยกเร็วๆ ร้องครวญครางได้อารมย์มาก จนตอนนี้ผมก็แข็งเต็มที่จนปวดตุบๆอยู่เป้ากางเกงแล้ว แล้วไม่นานก็เป็นไปตามที่คาด หญิงคนนั้นหยุดโยกแล้วกระตุก 4-5 ครั้งคงถึงสวรรค์ไปแล้วหญิงคนนั้นก็ก้มลงมาดูดปากกับเจแบบดูดดื่ม ผมเพ่งเล็งอยู่นานก็ยังเห็นหน้าไม่ชัด ผมกำลังจะลุกเดินไปที่อื่นแต่ก่อนไปผมหันไปมองหญิงคนนั้นอีกที แล้วก็จังหวะเดียวกันกับมีไฟจากรถยนต์ขับเข้ามาในลานจอดรถ ทำให้ผมได้เห็นหน้าผู้หญิงคนนั้นอย่างชัดเจน แต่มันทำให้ผมถึงกับแท่งชายหด เข่าอ่อนทรุดตัวลงกับพื้นทันที...
   "พราว...." ผมพูดออกไปอย่างลืมตัวเพราะเธอคือพราว.....
   "ม่ายยยย...."
   .....
   .....
   .....
   ผมสะดุ้งตื่น ใจเต้นรัว เหงื่อออกจนตัวแทบเปียก มองดูรอบๆ นี่มันห้องนอนเรานี่ มองไปข้างๆก็เห็นพราวนอนหลับอยู่
   "นี่เราฝันไปเหรอเนี่ย...เฮ้อ..ค่อยยังชั่วที่เป็นแค่ความฝัน...สงสัยคงหึงพราวกับเจมากไปเลยเก็บมาฝัน...แต่ฝันแบบนี้รู้สึกใจไม่ดีเลย" ผมคิดในใจ
   มองดูนาฬิกาเพิ่งจะตี 3 ผมนอนลงข้างพราวแล้วก็เอื้อมมือไปกอด พราวรู้สึกตัวขยับนิดหน่อยแต่เหมือนยังหลับอยู่ ส่วนผมยังไม่หลับเลย เพราะยังตกใจกับความฝัน ยิ่งฝันแบบนี้มันทำให้ผมหวงและรักพราวมากขึ้นไปอีก ผมรู้สึกเลยว่าชีวิตนี้ผมคงขาดพราวไม่ได้ ผมจะต้องดูแลพราวให้ดีที่สุด อะไรพอที่จะยอมได้ก็คงต้องยอมตามใจพราว เพื่อพราวจะได้รักผมและอยู่ด้วยกันไปจนแก่เฒ่า ผมนอนกอดพราวอยู่นานพอสมควร แล้วก็เผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้.....
   เช้าวันต่อมา ผมตื่นสายคงเพราะผมตื่นกลางดึกเมื่อคืน แต่วันนี้เป็นวันหยุดก็เลยไม่รีบร้อนอะไร ส่วนพราวคงตื่นก่อนผมเพราะไม่เห็นที่เตียงนอน พอผมเดินออกมานอกห้องก็เห็นพราวแต่งตัวเสื้อกล้ามกางเกงขาสั้นนั่งเล่นมือถืออยู่หน้าทีวี

   "อ้าวพี่โนช ตื่นแล้วเหรอคะ หิวใหมคะ เมื่อเช้าพราวลงไปซื้อข้าวต้มมาให้แล้วค่ะ" พราวเก็บมือถือแล้วหันมาพูดกับผม
   "ดีจัง พี่กำลังหิวอยู่เลย" ผมบอก แล้วเดินไปนั่งข้างๆพราว แล้วพราวก็แกะข้าวต้มใส่ถ้วยที่วางอยู่ใกล้ๆ ยื่นมาให้ผม
   ผมนั่งกินข้าวต้มไป ดูทีวีไป กำลังเพลินๆ อยู่ๆพราวก็พูดขึ้นมา
   "พี่โนชคะ...คือ...เอ่อ.." พราวพูดติดๆขัดๆ
   "อะไรเหรอพราว" ผมถาม
   "วันก่อนที่เราตกลงกันเรื่องที่พราวจะไปเที่ยวกับคนอื่นน่ะ" พราวบอก ผมต้องหยุดกินเพราะเริ่มกังวลว่าพราวจะพูดอะไรต่อ
   "ด..ได้สิ...จำได้" ผมบอก
   "แล้วพราวจะไปเที่ยวที่ไหน ไปกับใคร ไปกี่วัน ไปวันไหน ไปยังไง" ผมถามพราวเป็นชุด เพราะผมร้อนใจอยากรู้
   "ใจเย็นๆค่ะพี่โนช... คือพราวต้องให้พี่ช่วยด้วยค่ะ" พราวบอก ผมก็งง ว่าพราวจะให้ผมช่วยอะไร
   "ช่วยอะไรเหรอ" ผมถามกลับ
   "คือ...เอ่อ...ช่วยพูดให้เขาเข้าใจหน่อยค่ะ เกี่ยวกับข้อตกลงของเรา" พราวตอบ แต่ไม่มองผม ก้มหน้าเหมือนเขิลอายที่จะต้องพูด
   "แล้วทำไมต้องเป็นพี่ด้วยล่ะ แล้วพูดกับใคร" ผมงง ว่าทำไมพราวถึงต้องให้ช่วย
   "ต้องเป็นพี่โนชนี่แหล่ะค่ะ เหมาะที่สุด เพราะ...เอ่อ..." พราวหยุดพูด เหมือนอายที่จะพูดต่อ
   "เพราะอะไรเหรอพราว" ผมถามต่อ
   "เพราะเขาน่าจะเกรงใจพี่โนช ถ้าพี่โนชไปคุยเขาคงไม่กล้าทำอะไรเกินขอบเขตที่เราตกลงกันไว้ค่ะ" พราวบอก แล้วผมก็คิดว่าใครล่ะที่เกรงใจผม แล้วพราวก็คงรู้จักด้วย จะว่าไปคนในที่ทำงานผมก็ไม่สนิทกับพราวเลย แล้วใครล่ะที่สนิทจนพราวอยากไปเที่ยวด้วย เอ๊ะ....ผมก็สดุดกับความคิดตัวเองกับคำว่า สนิท หรือจะเป็น
   "พราวอย่าบอกนะว่าเป็น...." ผมถามพราวแล้วเว้นให้พราวตอบเอง เพราะผมไม่อยากให้เป็นคนนั้น
   พราวพยักหน้า
   "ใช่ค่ะ....พี่เจค่ะ" พอพราวบอกว่าเป็นเจผมก็เสียวสันหลังเลย แล้วผมก็คิดถึงความฝันเมื่อคืน ไม่นะ...มันเป็นแค่เรื่องบังเอิญ... พราวก็รู้อยู่ว่าเจเขาชอบพราว แล้วก็รู้อยู่ว่าผมไม่ชอบอีตาคุณเจเนี่ย พราวก็ยังจะเลือกอีก
   "ย๊าาาา..." ผมอยากตะโกนออกไปดังๆแต่ก็ทำได้แค่ในความคิด
   ผมนั่งเงียบอยู่ซักพักเพราะกำลังกลุ้มใจ ไม่อยากให้เป็นเจเลย
   "เราคุยกันแล้วนะคะ อย่าลืมนะคะ และที่เราตกลงกันแบบนี้ก็เพราะพี่โนชเองนั่นแหล่ะคะเป็นต้นเหตุ" พราวบอกด้วยน้ำเสียงที่ดูแข็งขึ้น
   ผมคงต้องยอมรับสภาพใช่ใหม จะห้ามก็คงยากแล้วหล่ะ เฮ้อ... คิดหนักเลยทีนี้
   "ก็ได้ๆ...แล้วจะคุยให้" ผมบอกพราวไปแบบเซ็งๆ ส่วนพราวดูเหมือนจะยิ้มออกแล้ว
   "แต่พี่ว่า จะให้พราวไปเที่ยวกับเจแบบนี้มันจะดูง่ายไปใหม พี่ว่ามันออกจะน่าเกลียดไปนะ" ผมพูดแบบนี้ก็เผื่อพราวจะเปลี่ยนใจ
   "มันก็จริง... แต่ยังไงก็ต้องทำตามที่ตกลงกันไว้ค่ะ" พราวยังคงยืนยันเหมือนเดิม
   "เอาจริงๆเหรอพราว ไม่คิดดูอีกซักหน่อยเหรอ" ผมพยายามเบี่ยงเบนให้พราวเปลี่ยนใจ แต่ก็ดูเหมือนจะไม่เป็นผล
   "งั้นเอาแบบนี้ดีกว่า...เปลี่ยนเป็นให้เจเข้ามาจีบเฉยๆได้ใหม แต่ให้ทำเป็นว่าพี่กับพราวไม่ได้เตี้ยมกัน" ผมไม่รู้คิดอะไรถึงพูดไปแบบนั้น แต่จะว่าไปก็ดีเหมือนกัน ผมจะได้ลองดูว่าถ้ามีคนมาจีบพราวจริงจัง พราวจะหวั่นไหวหรือเปล่า
   "อืม....งั้นก็ได้ค่ะ...น่าสนุกดี...อิอิ..." พราวตอบพร้อมกับยิ้มแบบมีเลสนัย
   "งั้นบอกพี่เจวันนี้นะคะ" พราวเสนอขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ทำเอาผมตั้งตัวไม่ทันเลย
   "โห...วันนี้เลยเหรอพราว" ผมบอก
   "ใช่ค่ะ...นัดมาคุยกันก่อนที่ห้องเราเลยก็ได้ค่ะ" พราวบอก ผมก็คงต้องทำตามพราว เพราะเราตกลงกันไว้แล้ว เฮ้อ...
   แล้วผมก็กดโทรศัพท์โทรไปหาเจ
   "สวัสดีครับเจ วันนี้ว่างใหม มาห้องผมหน่อยได้ใหม คือผมอยากคุยอะไรบางอย่างกับเจน่ะ แต่ถ้าไม่ว่างก็ไม่เป็นไรนะ คือผมไม่รีบหรอก" ผมบอกไป พร้อมกับพูดเป็นนัยต์ว่าไม่ต้องมาก็ได้
   "ว่างครับ เดี๋ยวผมไปตอนนี้เลย พี่โนชแชร์โลเคชั่นมาเลยครับ เดี๋ยวผมออกไปเลยครับ" เจตอบ แล้วก็รีบวางสายไปเลย เหมือนกลัวว่าผมจะเปลี่ยนใจอย่างงั้นแหล่ะ
   "โอเค...เดี๋ยวเจมา" ผมบอกพราวหลังจากที่วางสายไปแล้ว
   "พี่ขอตั้งกฎเพิ่มเติมนะพราว" ผมบอกข้อห้ามต่างๆที่ผมคิดได้ในตอนนั้นเพราะไม่อยากให้เหตุการณ์มันเกินเลย
   "1.ห้ามไปไหนด้วยกันตามลำพัง"
   "2.ห้ามจูบกัน"
   "และ 3.ที่สำคัญที่สุดคือ ห้ามมีอะไรกัน"
   "แน่นอนค่ะ พราวไม่ทำอยู่แล้วค่ะ แต่พราวก็มีข้อห้ามเหมือนกัน แต่แค่ข้อเดียวก็พอ" พราวรับปากและบอกสิ่งที่ตัวเองต้องการด้วย
   "คือห้ามพี่โนชเข้ามายุ่งถ้าพราวไม่อนุญาต" พราวบอก ผมคงต้องยอมรับสินะ
   "ได้จ้ะ...ตกลงตามนี้" ผมรับปาก แต่ในใจไม่อยากรับเลย
   "ถ้างั้นตอนที่พี่คุยกับเจ พราวออกไปข้างนอกนะ ไปรอที่ร้านกาแฟหน้าปากซอย" ผมบอก
   "ค่ะ..." พราวพูด แล้วก็เปลี่ยนชุดเตรียมตัวออกไปรอข้างนอก
   "พราวไปก่อนนะคะ ถ้าคุยเสร็จแล้วโทรบอกพราวด้วย" พราวบอก แล้วก็เดินออกจากห้องไป
   พออยู่ในห้องคนเดียวมันทำให้ผมคิดกังวลไปต่างๆนานา กลัวเจทำนอกกติกา กลัวมันเกินเลยจนควบคุมไม่ได้ กลัวที่จะต้องเห็นภาพพราวและเจจู๋จี๋กัน และที่สำคัญคือกลัวเสียพราวไป ผมนั่งคิดวนไปวนมาอยู่แบบนี้กี่รอบก็ไม่รู้.... เฮ้อ.... เอาวะมาถึงขนาดนี้แล้ว มันคงไม่มีอะไรหรอกมั้ง พราวแค่ทำประชดผมเฉยๆละมั้ง ถ้าผมทำตัวดีๆ พราวอาจจะสงสารผม และยกเลิกกลางคันก็ได้ อาจจะแค่ 1-2 วันเท่านั้น ผมยังเชื่อว่าพราวก็ยังรักผมอยู่... แต่...เอ...จะว่าไปแล้วมันก็มีส่วนดีเหมือนกัน จะได้เป็นการลองใจพราวดูด้วย ว่าจะยังรักและซื่อสัตย์กับผมอยู่ใหม ผมพยายามคิดในแง่ดีเอาไว้.... อยู่ๆก็มีเสียงเคาะประตู ผมสะดุ้งตกใจ
   "มาแล้วสินะ..." ผมบอกตัวเองเบา แล้วลุกขึ้นเดินไปดูช่องส่องที่ประตู ก็เห็นเจยืนอยู่หน้าห้องคนเดียว ผมเปิดประตูให้เจเข้ามาในห้อง
   "สวัสดีครับคุณโนช" เจพูดทักทายผม แล้วเจก็เหมือนยืนหันซ้าย หันขวา และมองมาในห้อง เหมือนกำลังหาอะไร จนผมต้องเรียกเจให้มานั่งที่โซฟายาวหน้าทีวี   
   "น้องพราวไม่อยู่เหรอครับ" เจนั่งลงแล้วถามหาพราวทันที
   "ไม่อยู่ครับ พราวออกไปซื้อของที่ตลาดหน้าปากซอย....ที่เรียกเจวันหยุดแบบนี้ต้องขอโทษด้วยนะ" ผมบอก
   "ไม่เป็นไรครับ ผมไม่ได้ไปไหนอยู่แล้วครับ ยินดีมากครับ" เจตอบ พร้อมกับถามต่อ
   "แล้วมีเรื่องอะไรให้ผมทำเหรอครับ บอกมาได้เลย ผมยินดีช่วยน้องพราว...และพี่โนชครับ" เจถาม ผมไม่อยากจะบอกเลยว่าเรียกมาทำไม แต่ยังไงก็คงต้องบอก
   "คือ...ผมกับพราวเรากำลังจะแต่งงานกัน เจก็รู้แล้ว" ผมบอก
   "ครับ" เจบอก
   "ตั้งแต่ผมรู้จักกับพราวมา ผมไม่เคยเห็นหนุ่มๆคนไหนมาจีบพราวเลย ก็อาจจะเป็นเพราะส่วนใหญ่ถ้าไม่ทำงานเราก็จะอยู่ด้วยกันตลอด" ผมพูด ส่วนเจยังคงนั่งฟังด้วยสีหน้าท่าทางงงๆอยู่
   "คือผมอยากลองใจพราวดู ว่าถ้ามีคนมาจีบพราวช่วงนี้ พราวจะทำยังไง พราวจะหวั่นไหวหรือเปล่า" ผมอธิบาย
   "ครับ...แล้วยังไงครับ อย่าบอกนะครับ ว่าที่เรียกผมมา เพื่อจะให้ผมจีบพราว" เจบอก พร้อมอธิบาย ดูเหมือนว่าเจจะเข้าใจ
   "ใช่ครับ" ผมพูดพร้อมกับพยักหน้าให้รู้ว่าเจเข้าใจถูกแล้ว
   "คุณโนชพูดจริงๆเหรอครับ" เจถามย้ำเพราะยังไม่เชื่อ
   "จริงครับ" ผมย้ำ
   "แต่...เป็นการสมมติเฉยๆ ไม่ได้ให้ทำจริงๆ" ผมบอก
   "งั้น...ก็ได้ครับ" เจรับปากแล้วยิ้มเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ ผมไม่ชอบรอยยิ้มแบบนี้เลย มันชวนให้ผมคิดถึงความฝันเมื่อคืน
   "แต่...อย่าลืมว่าเป็นการสมมติเท่านั้นนะครับ เพราะฉนั้นห้ามล่วงเกินพราว และให้เวลาแค่ 7 วันเท่านั้นนะครับ" ผมย้ำเพื่อไม่ให้เจทำเกินเลย
   "ก็ได้ครับ ผมจะไม่ล่วงเกินพราว..." เจตอบรับ
   "แล้วถ้าพราวเป็นคนทำเองล่ะครับ" เจถามกลับมาแบบนี้ผมก็ไม่รู้จะตอบยังไง
   "เอ่อ...ผมว่าคงไม่เป็นแบบนั้นหรอกครับ" ผมว่า ผมบอกเจแบบนี้เพราะผมได้ตกลงกับพราวก่อนแล้ว ผมจึงมั่นใจว่าพราวจะไม่ทำเกินกว่าที่เราตกลงกันไว้
   "โอเคครับ สิ่งที่ผมต้องทำมีแค่นี้ใช่ใหมครับ" เจถาม
   "ใช่ครับ" ผมตอบ
   "งั้นจะให้ผมเริ่มวันไหนครับ" เจถาม
   "เอ่อ...วันไหนก็ได้ครับ หรืออีกซัก 2-3 วันค่อยเริ่มก็ได้ครับ" ผมบอกไปเพราะยังหวงพราวอยู่ อยากจะขอเวลาทำใจซักหน่อย
   "ครับ" เจตอบ
   "งั้นผมว่าผมกลับก่อนนะครับ กลับไปคิดดูก่อนครับว่าจะจีบพราวยังไง...หึหึ.." เจพูดพร้อมกับทำท่าทางเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ แต่ผมไม่ชอบเลย
   หลังจากที่เจออกจากห้องไปได้ซักพัก กะให้เจขับรถเลยร้านพที่พราวนั่งแล้ว ผมก็โทรบอกพราวว่าคุยเสร็จแล้ว... ไม่นานพราวก็กลับมาที่ห้อง แล้วก็เดินไปเปลี่ยนชุดเป็นกางเกงขาสั้น เสื้อยืด เพราะพราวบอกว่าร้อน หลังจากนั้นเราก็พักผ่อน ดูทีวี อยู่ในห้องเกือบทั้งวัน เพราะเป็นวันหยุดของเรา
   15.00 น. ขณะที่ผมกับพราวกำลังดูทีวีก็มีเสียงเคาะประตู ผมกับพราวก็มองหน้ากัน
   "พี่โนชใครมา พี่ไปดูหน่อยสิ" พราวบอก
   ผมเดินไปที่ประตู แล้วส่องที่ช่องเพื่อดูว่าข้างนอกคือใคร ผมเห็นผู้ชายยิ้มแฉ่งยืนอยู่หน้าประตู
   "เจ..." ผมอุทานออกมาเพราะตกใจ ไม่คิดว่าเจจะมาวันนี้อีก
        >>>>>>>

sutee seechart

ทำรวมเล่มขายเลยครับ ผมจะตามไปซื้อเลย

ตับหวานจ้วย

อ้างจาก: sutee seechart เมื่อ สิงหาคม 17, 2021, 11:28:29 หลังเที่ยง
ทำรวมเล่มขายเลยครับ ผมจะตามไปซื้อเลย
ขอบคุณครับ ::Thankyou::
เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ผมแต่งครับ
ผมตั้งใจไว้ว่า จะให้อ่านฟรีทุกตอนครับ
แต่....เรื่องนี้มีภาค 2 ซึ่งผมจะลงไว้ใน ธัญวลัย ครับ (ต้องจ่ายตังเป็นบางตอน)
ถ้าภาค 1 จบ ถึงจะลง ภาค 2 ครับ
::Thankyou::

asdf4321

เอาแล้ววววว ผมว่าแบบนี้มันเป็นแผนซ้อนแผน เตี้ยมกันสองคนก่อนหน้ามานานล่ะ แล้วเนียนตาใส
แม้ว่าใครจะประเมินตัวเราให้ต่ำต้อย แต่คุณค่าของเราไม่ได้ด้อยตามไปด้วย

Prik110927

ผมว่าแบบนี้มันเป็นแผนซ้อนแผน เตี้ยมกันสองคนก่อนหน้ามานานล่ะ แล้วเนียน

ตับหวานจ้วย

อ้างจาก: asdf4321 เมื่อ สิงหาคม 17, 2021, 11:49:40 หลังเที่ยง
เอาแล้ววววว ผมว่าแบบนี้มันเป็นแผนซ้อนแผน เตี้ยมกันสองคนก่อนหน้ามานานล่ะ แล้วเนียนตาใส
ความจริงจะเป็นไง ยังไม่รู้ครับ มันอาจจะแค่บังเอิญก็เป็นได้ .อิอิ.

ตับหวานจ้วย

อ้างจาก: alldikuy123 เมื่อ สิงหาคม 18, 2021, 12:01:15 ก่อนเที่ยง
ผมว่าแบบนี้มันเป็นแผนซ้อนแผน เตี้ยมกันสองคนก่อนหน้ามานานล่ะ แล้วเนียน
ตลอดทั้งเรื่องโนชจะเป็นคนดำเนินเรื่องครับ ดังนั้น ก็ตามที่โนชเล่านั่นหล่ะครับ..อิอิ.. ::HoHo::

วีรการณ์ นาคชุ่มนุม

ถ้าชีวิตจริงง แฟนขอแบบนี้และยอมเรื่องแบบนี้ก้อไม่ต้องแต่งกันหรอก

Thanee_samsung

ลงเมื่อไหร่ ผมตามไปซื้อแน่นอนครับท่าน

NTRSLAYER

เนื้อเรื่องชวนตามติดมากขอรับ ข้าน้อยจะขอตามไปอุดหนุนยาวๆเลย แต่ขอให้ภาค 1 ลุ้นยาวๆได้มั้ยขอรับ อยากหวิวท้องนานๆนนนนนนค้าป

::Hungry::  ::Hunger::  ::Shy::  ::WooWoo::

1819

แผนของพราวกับเจ ที่จะนอกใจแหงะ ประเภทแผนซ้อนแผนให่โนชเชื้อจาทใจ   คนรักกันปกติจะไม่ขอกันแบบนี้หรอก โนชกำลังตกเป็นเหยื่อการมีชู้ของพราวกับเจ  แบย สมยอม แต่จะเต็มใจไหม ยังไม่แน่ ที่ชัวร์ พราวไม่แค่ ที่รับปากไว้แน่      โนชโง่เกินกับคนรัก พราวใช้ส่องนี้สบโอกาส เลย   สุดท้ายเสียพราวโดนพราวขอมีผัวสองคน       พล็อตคงมาแบยนี้  แต่ แนวนี้ทีไรตับพังทุกที่  ผู้ชายโง่เกิน
กรุงเทพเป็นเมืองที่มีคนเหงา มากกว่าเสาไฟฟ้า

err

กว่าจะได้แต่ง ตับโนชคงได้พังเพราะตามหึงนายเจนี้แหละ  

Sittipong Kengchai


kpnttn


swss2511

แผนของพราวมาเหนือเมฆจนผัวตามไม่ทัน