ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu
avatar_Monchai-S

มลทินดอกไม้-ตอนที่50

เริ่มโดย Monchai-S, ธันวาคม 04, 2021, 07:54:10 หลังเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

Monchai-S




มลทินดอกไม้-ตอนที่50



           เฉยขัดไคลตามท่อนขาขาวอิ่มแช่น้ำของลูกเนียง
....ต่อจากขัดไคลก็เป็นการขัดไคลแม็กซ์


เขาวางข้อเท้าของเด็กสาวบนบ่า จูบไล้ปลีน่องพร้อมกับมือขวา
ลูบไปตามเนื้อโคนขา

"อุ้ย"   ลูกเนียงร้องออกมาและหัวเราะด้วยความจั๊กจี๊ เมื่อปลายนิ้ว
ของเขา...สอดเข้าไปในกลีบซอกเนื้อใต้น้ำ เด็กสาวเลื่อนขาให้หลุดจากบ่าของเขา

ร่างของเขาหายไปจากสายตาลงไปใต้น้ำ 
เด็กสาวดิ้นส่งเสียงบอกไม่ถูกว่าหัวเราะหรือร้องไห้...
ใต้น้ำนั้นเธอโดนเขาขย้ำและกัด...

พอเขาโผล่ขึ้นมาหายใจเด็กสาวก็ทุบเขาแรงๆ  พร้อมกันนั้นเธอก็ดําลงไป
บ้างโดยใช้มือคว้าเนื้อเหล็กของเขาเอาไว้ด้วยปากและกัด...กัดหยอกๆ
แต่เธอทําไม่ได้นานเหมือนเขา..อึดใจเล็กๆ   ต้องรีบโผล่ขึ้นมา พอพ้นน้ำ
ก็รับกับปากของเขาซึ่งรอคอยอยู่แล้วอัดลงมาที่ปากของเธอ แทบไม่มี
โอกาสหายใจ

เต้าขาวราวบัวปริ่มน้ำอยู่ในมือ  ขณะเดียวกัน เธอก็ไม่ยอมปล่อยมือ
จากเนื้อเหล็กของเขา

มันช่างเต็มไม้เต็มมือ เต็มปากเต็มคําเสียเหลือหลาย

เฉยโฉดประคองร่างของลูกเนียงเอาไว้แนบชิดกับตลิ่ง 
เป็นดินชุ่ม มันจึงนุ่มหลัง

"ทําไมนะ หนูสวยออกอย่างนี้"
ขาข้างขวาใต้น้ำของเด็กสาวถูกยกขึ้นตั้งฉากอยู่ในท่อนแขนขนหนาของเขา

"ทําไมเขาปล่อยให้หนูมาถึงมือของอา..จนได้"

เด็กสาวรู้สึกเนื้อเหล็กของเขาแม้จะอยู่ในน้ำ แต่มันก็มีความอุ่นเถลือกไถล
ไปมาอยู่ตามท่อนขาของตน

"เค้า..หลอกไม่เป็นมั้ง   เค้าหลอกไม่เก่งเหมือนอา นี่"
เด็กสาวจับไหล่ของเขาบีบหนักๆ  มันแน่นแข็งแกร่งไปหมด
ชวนให้เกิดความไว้เนื้อเชื่อใจ

"หลอกอะไร"
เขาใช้มือข้างที่ยังว่างอยู่ลูบไล้ไปตามสีข้างฐานของถัน
และซอกรักแร้เลื่อนไปตามหลัง
"หลอกว่าขอหนูแต่ข้างนอก..."  เด็กสาวแหงนหน้าขึ้นมองฟ้าแม้สายตา
จะเห็นดวงดาวแต่ก็ไม่เข้ามาในความรู้สึก เพราะเจ้าเนื้อเหล็กของเขามัน
ถูไถและมือของเขาที่โลมไล้มันเข้ามาปิดกั้นความรู้สึกอื่นใดทั้งหมด
นอกจาก...การสัมผัสของมัน...

"ทีแรก...อาก็คิดว่าอย่างนั้น"
"อาบอกของไม่ขึ้น"

"นั่นซี"
"แล้วทําไมมันเป็นอย่างนี้..."   เด็กสาวเอื้อมมือลงไปควานหาจนเจอ
เนื้อเหล็กแข็งๆ ของเขา
"มันโกหกแม้กระทั่งอา"   เขาใช้อุ้งมือเคล้นหน้าอกเด็กสาวเบาๆ
"โกหกอะไร"
"มันบอกว่าไม่ไหวๆ   แต่ที่ไหนได้"
"ไม่หวั่นไหวต่างหาก..." เด็กสาวค้อน..ยิ้มเห็นฟันขาวเรียงตัวกันสวย

"แบบนี้...ต้องใช้งานมันให้คุ้ม   ให้คุ้มสมกับที่มันโกหก"  เขาเปลี่ยนจากการ
เถลือกไถลทําท่าจะเสือกไสมันเข้ามา

"อย่าเลย สงสารมันบ้างเถอะ"   ลูกเนียงพยายามขยับตัวถอยหนี
แต่หลังมันติดตลิ่งเสียแล้ว
"สงสารมันทําไม"
"มันแก่ไม่ง่ายแต่จะตายเร็ว"
"ให้มันตายไปเถอะ  ยิ่งได้ตายคาอกของหนูนับว่าเป็นโชคอย่างที่สุดแล้ว..."

"ขออีกนะ"

"ขออะไร..."   เสียงลูกเนียงแผ่วเบาลงทั้งๆ ที่รู้อยู่แก่ใจ
"ขอให้เด็กของอามันได้กิน"
"นี่หรือเด็ก"   ลูกเนียงลูบหัวของมันที่ทําท่าจะมุดอยู่อย่างเดียว
"เด็กรุ่นเดอะ"
"อี๊ว์"    ลูกเนียงแหงนหน้าหัวเราะ
"ขออีกนะ"
"ในน้ำอย่างนี้น่ะเหรอ..."
"ที่ไหนจะแปลกเหมือนที่นี่ล่ะ"

เด็กสาวไม่ตอบแต่หายใจลึกๆ   เมื่อเฉยโฉดกดเจ้าสิ่งที่เขาเรียกว่าเด็ก
เข้ามา แรงอัดของน้ำช่วยให้มันเคลื่อนตัวเข้ามายากเย็นสักหน่อย
แต่ไม่เกินกําลังของมัน และเด็กสาวก็รู้ลู่ทางเสียแล้วเธอช่วยใช้มือ
เปิดทางสะดวกให้มันเข้ามา

ไม่ผิดอะไรกับเสือได้กินเนื้อคนสักครั้ง ก็ย่อมเกิดความอยากลองลิ้มอีก

ลู่ทางของเด็กสาวเปิดออกรับเอามันเข้ามาไว้เต็มเนื้อที่   ไม่พะวงถึง
ความสูญเสียอะไรอีกแล้ว ความต้องการมันมีมากกว่า

พอจัดการให้มันเข้าที่เข้าทางดีแล้วขาอีกข้างหนึ่งของลูกเนียง...
ก็ขึ้นมาลอยอยู่บนท่อนแขนของเฉยโฉด  ลูกเนียงจึงมีที่พึ่งเพียงเขา
เท่านั้นจําเป็นต้องกอดคอเขาเอาไว้ หลังยันตลิ่ง เนื้อทองใต้น้ำเริ่มถูก
ขยอกขย้อน เม้มเข้าและคายออก สาวออกและไสเข้า มันค่อนข้างจะโหด
แต่เป็นโหดเบาๆ เพราะมันมีการเบียดและบด...บางครั้งมันคว้าน

จุดศูนย์กลางของชีวิตรวมอยู่ตรงนั้น ระหว่างเขาและเด็กสาว
ราวกับเป็นหัวใจ มันร้อยเชื่อมประสาน มันซึมซึ้งเข้าไปให้แก่กันและกัน
แม้ขนาดเนื้อเหล็กของเฉยโฉดมันจะเหลือหลาย เกือบเกินกําแต่...
ธรรมชาติร่างกายของเด็กสาว ผ่านการคํานวณมาแล้ว สามารถรองรับ
น้ำหนักความหนาและช่วงของมันได้อย่างดีเยี่ยม อวัยวะภายในช่องหน้าท้อง
เริ่มมีความทนทานขึ้น แม้มันจะเข้าไปเหมือนทะลวงแต่ความสาว
ความเสียดสี อารมณ์อันร้อนรับ มันสามารถบรรเทาความเจ็บ...
กลายเป็นความร้อนร่านได้อย่างดีเยี่ยม

น่าเสียดาย  บาปกรรมสร้างไว้แต่ปางไหน จึงทําให้ชีวิตอันบริสุทธิ์ทั้ง
ร่างกายและจิตใจ เนื้อหนัง เปล่งปลั่ง แน่นราวกับขมวดตัวเองเอาไว้สนิท
ความสาวเนื้อหอมหวานปานเนื้อทิพย์  จึงต้องมาโดนมือของชายโฉด
ทั้งสองคนขม้ำเอา...จนยับเยิน

เจ้ากําบังคนแรกนั้น มันเป็นผู้บุกเบิก โดยที่ตนเองไม่รู้ว่าสิ่งที่มันทํานั้น
คืออะไร รู้แต่ว่ามันเป็นการช่วยเหลือเอาเลือดเสียออก การกระทําของมัน
ไม่มีปรานี ทําให้เกิดความเข็ดหลาบ บาดเจ็บ เนื้อของมันเข้ามาเหน็บ
เอาจนเกิดความเข็ดเขี้ยวเสียวและแหยง

แต่คนที่สอง...อาเฉย คนนี้   มันช่างตรงกันข้าม มันพลิกความคิดที่เคย
หวาด กลายเป็นตรงกันข้าม มันสร้างความงามให้เกิดขึ้นในอารมณ์...
มันงามเงียบเฉียบชื่น แต่ละก้าวที่มันสาวสอดเข้ามาเบียด เข้ามาเสียดสี
มันเป็นระดับมืออาชีพ จะเรียกว่าอินเตอร์ก็ย่อมได้ ทุกจังหวะที่เข้ามา
เสียดสี   ปีกเนื้อของเด็กสาวจะขยายออกรับด้วยความเชื่อมั่นว่าไม่เป็น
พิษเป็นภัย มันทําให้เนื้อทองลูกบวบของเด็กสาว อิ่มชุ่มราวกลีบดอกไม้
ดิ้นไหว รับสายฝนยามฤดูวสันต์

น่าสงสารที่เด็กสาวไม่รู้ว่ามันเป็นการป้อนสิ่งเสพติดให้ซึมเข้ามาเกาะติด
ในความรู้สึกทีละน้อย


ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีการใช้ขนหางม้าผูกใต้คางเจ้าเนื้อเหล็กเป็นหูกระต่าย
ใช้ยางฝิ่นชโลมผ่านเนื้อเหล็ก สอดเข้าไปป้ายในเนื้อทองอ่อนๆ ของเด็กสาว
ไม่ผิดอะไรกับนิยายพลังภายในที่โดนวางยาพิษ ต่อไปถึงเวลาจะต้องได้
ยาเพื่อบรรเทาความเจ็บปวดจากเจ้าสํานักผู้วางยาเอาไว้ มิเช่นนั้นจะปวด
ทุรนทุราย ที่สุดกลายเป็นเหมือนทาส ต้องทําตามบัญชาทุกๆอย่างของผู้วางยา
เพื่อแลกกับยาบรรเทาพิษ

แต่ยาพิษที่เฉยโฉดวางให้กับเด็กสาว ทั้งวาจา ลีลาลวดลาย ยางฝิ่น ขนหางม้า
เหล่านี้มันไม่ทรมานให้เจ็บปวดเจียนตาย แต่มันจะทรมานให้เกิดความร่าน
ทุรนทุราย  ถ้าไม่ได้การถอนพิษด้วยเนื้อเหล็กของเฉยโฉดแล้ว
คนอื่นไม่มีทางช่วยได้

เฉยโฉดไม่ได้วางยาเอาไว้แค่เฉพาะปัจจุบัน แต่มันวางยายาว
ไปถึงวันข้างหน้าด้วย


กามราคะ ลําพังตัวของมันเองเป็นความงามทั้ง รูปธรรมและนามธรรม
มันซื่อบริสุทธิ์ จึงถูกมนุษย์บางคนนํามันมาเป็นสื่อ เป็นเครื่องมือ
เพื่อประโยชน์นํามันเอาออกมาขาย เอามันออกมาหลอกลวงเป็นบ่วงล่อ
เหยื่อ ใช้เป็นเครื่องมือหลอกคนด้วยกันเอง

น่าเสียดาย...กรอบแก้วลายทองที่เทียมบ้วผู้เป็นแม่ ได้ตีกรอบล้อม
รอบลูกเนียงมาแต่เยาว์วัยต้องมาถูกมนุษย์โฉดทําลายกรอบ  กระชาก
เอาเด็กสาวออกมา ปู้ยี่ปู้ยําชําเราโดยชายคนแรก และชําแรกโดยชายคน
ที่สอง...ซึ่งรายนี้มันร้ายมากกว่าคนแรก

น่าสงสารความรัก ความหวัง ความแหนหวงของรองพลซึ่งพยายามถนอม
ความบริสุทธิ์ของเด็กสาวเอาไว้จนกว่าจะถึงวันวิวาห์...โดยหารู้ไม่ว่า
สิ่งที่เขาหวังเอาไว้...มันวินาศไปเสียแล้ว

เสียดายชาติสกุล เลือดเนื้อ คาวสาว สวยละไมในวัยกําดัด...
ทุกช่วงของส่วนสัดธรรมชาติจัดสรรมา เพื่อความรัก เพื่อจิตใจอันงดงาม
ของชายที่ดีๆ อย่างรองพล ต้องมายับเยินปี้ป่น  แหลกเหลวด้วยเปลว
แรงราคะของชายต่างวัย หัวใจไร้ธรรม มีแต่ความคิดโฉดชั่ว

เนื้อเหล็กของเขามันคมกริบ หากไม่ใช่คมมีดมันเป็นคมราคะ
คมราคี แต่ละครั้งที่ชําแรกเข้ามาตรงรอยแยกของเนื้อทองปริออก
เหมือนกลีบดอกไม้เผยอออกรับน้ำค้างเอาเข้าไปแทรกซึมไว้ในเกสร

สีสันของงานศิลปะที่ออกมาตัดกันในภาพเขียนนั้นเป็นความงาม แต่สีสัน
ของกามซึ่งเกิดจากจิตใจอันดีงามและจิตใจอันเลวทรามออกมาตัดกัน
นั้นมันจะงามไปไม่ได้

เป็นเคราะห์กรรมของเด็กสาว   อ่านไม่ออกตีความไม่แตก เนื้อดีๆจึงโดน
ขยี้แหลกเหลว หัวใจกระเจิงดังนกระเริงหลงฟ้า สุขสมเหมือนได้ฟังคํา
ร้องทํานองสอดสร้อย หอมดังร้อยมะลิเป็นพวงมาลา หวาบหวิวผวา
สะดุ้งเฮือกเกลือกกลิ้งใบหน้าอยู่กันหน้าหนาไปด้วยขนเคราของเขา
ทุกครั้งที่เจ้าเนื้อเหล็ก มันเดินเข้ามาข้างหน้า และผวารัดร่างเขาไว้
เมื่อยามเนื้อเหล็กมันถอยออก

เฉพาะในช่วงฝนสั่งฟ้า...คลื่นลาสมุทร...บทเพลงที่ขยี้ลูกเล่นอย่างรุนแรง
ในวรรคสุดท้ายก่อนจะโรยราแผ่วเบาค่อยๆ  กลืนหายไปในสายลม...



ฟ้าไม่ทันจะสางเห็นแสง   ในห้องเดิมเตียงเดิม  เนื้อตัวเครื่องเคราเช่นเดิม

เสียงไก่จากบ้านชาวนาโก่งคอขันมาแต่ไกล  เพราะดูเหมือนมันจะได้กลิ่น
ของวันใหม่มันจึงส่งเสียงร้องรับความสดชื่น

เสียงไก่ขันทิ้งจังหวะหยุดพัก   เฉยโฉดก็รู้สึกตัวสัมผัสแรกที่เข้ามา
ในความรู้สึกคือเนื้อแน่นๆ ของเด็กสาวหลับสนิทอยู่ในอ้อมกอดของเขา
แขนขวาของเขาทอดเป็นหมอนให้เธอหนุนนอน   ขาขวาของเด็กสาว
ก่ายอยู่บนท่อนขาของเขา   มันมีน้ำหนักสมเนื้อสมตัว  แค่เพียงเขาขยับ
ขาเบาๆ ก็รู้ถึงความเสียดสี ที่มีต่อกันนั้นมันแน่นหนัก

เด็กสาวอยู่ในสภาพหลับสนิท   ใบหน้าเหมือนจะยิ้มละไมด้วยความ
อิ่มอกอิ่มใจ แต่ก็ยังมีแววอ่อนเปลี้ยเพลียแรงให้เห็นอยู่บ้าง

จะไม่อ่อนเปลี้ยได้อย่างไร...ในเมื่อเด็กสาวต้องออกแรงรองรับเพื่อสูบ
เอาเลือดเนื้อของเขา และหลั่งเลือดเนื้อของตนเองให้เขาเกือบตลอดคืน
ราวกับจะประลองกําลังว่าใครจะเหนือกว่าใคร ใครจะสามารถยืนยงคงนาน
ได้กว่ากัน เป็นการต่อสู้ที่ไม่มีการพักยก


สําหรับเฉยโฉดนั้น แม้จะไม่อยู่ในขั้นอดอยาก แต่สาวๆ เนื้อดีๆ เช่นนี้หา
ได้ที่ไหน    เขาตักตวงเอาเหมือนตายอดตายอยากมานาน  แต่ก็ไม่ร้อนรน
จนเกินไปกระทั่งเด็กสาวทนไม่ได้ เขารู้วิธีปลุกเร้าเขาจะปล่อยให้เด็กสาว
ได้เห็นดาวเห็นเดือนระยิบระยับก่อนหลายครั้งหลายครา  เขาจึงปล่อย
น้ำยาออกมาเชื่อม

วันนี้แล้วลูกเนียงจะต้องกลับไปบ้าน เป็นการจากกันแต่จากแล้วต้องให้เด็กสาวจํา
จําเขาโดยไม่มีลืม

เฉยโฉดค่อยๆ เคลื่อนตัวของเขาออกจากการก่ายกอดของลูกเนียง
เขายังไม่ต้องการให้เด็กสาวรู้สึกตัว  ดังนั้นจึงต้องพยายามให้แผ่วเบา
ที่สุด ขาของเด็กสาวค่อนข้างจะหนัก กว่าจะขยับเอาออกไปได้ก็ต้องใช้
ความพยายามให้เบาที่สุด

ลมหายใจของเด็กสาวหอมออกมาแผ่วๆ เป็นความหอมที่บอกความ
สมบูรณ์ของเนื้อใน ไม่ได้สะสมสิ่งที่เป็นพิษเป็นภัยเอาไว้ แม้จะหลับ
ก็ยังมีกลิ่นหอม ตรงข้ามกับบางคน สูบบุหรี่ กินเหล้า ตลอดกระทั้ง
รู้จักการขี้ฉ้อตอแหล ลมหายใจจากปากตอนเช้าที่ยังไม่ได้ทํา
ความสะอาดออกมามักจะมีกลิ่นเหม็น

เฉยโฉดหันมามองเนื้อขาวๆ ไรขนอ่อนๆ ตามแขนและขาเฉพาะ
เนินเนื้อทองลูกบวบไหมพรมสีดําเพิ่งเริ่มประปราย ไม่รกหนาเป็นพงหญ้า
เข้าไปแล้วเหมือนหลงเข้าดงดิบ

เฉยโฉดไม่ยอมปล่อยโอกาส เขาจะต้องทําให้เด็กสาวอาลัยอาวรณ์
เป็นครั้งสุดท้ายก่อนสั่งลา ด้วยการวางยาให้มากกว่าเดิม

เขาลุกไปที่โต๊ะเล็กๆ เปิดลิ้นชักเอาตลับบรรจุยางฝุ่นสีดําออกมา
จุดเทียนลนจนกระทั่งมันเริ่มอ่อนตัว เขาปล่อยให้มันคลายความร้อน
ลงเล็กน้อย แล้วใช้นิ้วป้ายมันเอาชโลมเนื้อเหล็กของเขาให้หนา
มากขึ้นกว่าเดิม

และที่ใต้คางเนื้อเหล็กของเขาคงร้อยด้วยขนหางม้าผูกรัดเหมือนโบ
หูกระต่ายเหมือนเก่า

เขาทดลองใช้ความคิดบังคับมัน...มันไม่ทําให้เขาผิดหวังด้วยการชูคอ
ขึ้นมา เพียงแค่คิดไม่ต้องถึงกับใช้มือเค้นคั้น

เขาเก็บตลับฝิ่นและขนหางม้าเข้าที่เอาไว้อย่างเดิม แล้วลุกขึ้นหันมา
ทางลูกเนียงที่นอนเนื้อขาวหลับไหลอยู่เหมือนเดิม

เจ้าเนื้อเหล็กของเขามันชี้ไปที่ร่างของเด็กสาวราวกับเข็มทิศและ
มันยื่นหน้าออกไปทําเหมือนจะนําหน้าให้เขาต้องเดินตาม...

พอนาบเนื้อขาว...เขาก็เริ่มปลุกเด็กสาวด้วยปากทาบปาก

อากาศใกล้รุ่งค่อนข้างเย็น ช่วยซับเหงื่อกาฬที่ออกมาโชกชุ่ม
ในตอนดึกแห้งฝังหายอยู่ในเนื้อสาว ชวนให้กลิ่นตัวของลูกเนียง
หอมเหมือนข้าวกําลังเดือดใกล้จะสุกมิสุกแหล่

สภาพของลูกเนียงในตอนนี้จึงเปรียบเหมือนผู้ต้องหาถูกปลุกให้ลุกขึ้นมาสอบสวน
อีกครั้งก่อนที่ฟ้าจะสว่าง ด้วยเล่ห์เหลี่ยมเหนือชั้นของผู้สอบสวน

การสอบสวนเริ่มต้นในแบบเดิมก่อน เขาเริ่มต้นด้วยคําถามที่ใช้ภาษากาย
ไม่ได้ใช้ภาษาพูด แต่มันสามารถกล่อมให้ผู้ต้องหาอย่างเด็กสาวต้องตอบ
ตามที่เขาต้องการ

เขาเริ่มปลุกปลอบด้วยคําถามของภาษากายเบาๆ เป็นการปลอบขวัญมิ
ให้เด็กสาวตื่นตระหนกกับการสอบสวน

ผ้าถุงเก่าผืนเดิมซึ่งปกติมันก็หลุดลุ่ยปิดเนื้อขาวเต้าเต่งเนื้อทองลูกบวบ
ไม่มิดอยู่แล้ว ถูกเปลื้องออกไปเพื่อเปิดโอกาสให้เขาได้ตั้งคําถามและ
เด็กสาวตอบได้อย่างสะดวก

คําถามของเขาเน้นหนักด้วยภาษาของความใคร่ด้วยวิธีการอัน
ช่ำชอง แนบเนียน

เด็กสาวตอบด้วยภาษากายเช่นเดียวกับเขาทุกประโยคที่เขาถามออกมา

ปากของเขาถามไปที่ปากของลูกเนียง เธอก็ตอบตามความต้องการของเขา
เขาเปลี่ยนมาถามที่ซอกหู
เธอก็ตอบคําถามของเขาด้วยการขบไหล่ของเขาเบาๆ

มือของเขาเลื่อนมาลูบคลําเนินเนื้อทองลูกบวบ
เธอก็ตอบคําถามของเขาด้วยการลูบคลําเจ้าเนื้อเหล็ก

เขาปลอมือของเธอออกจากเนื้อเหล็กเพราะกลัวจะทําให้ยางฝิ่นสีดํา
เปรอะเปื้อนมือของเธอ พลางใช้หัวแม่มือคลึงกลางใจมือ
เธอก็กํามือของเขาตอบโต้

เขาใช้ปากถามที่เนื้อเต้าเต่ง เธอก็ตอบเขาด้วยการชูปลายเต้าชัน

สองมือเขาเลื่อนมาจับสองขาของเธอยก
เธอก็โอนอ่อนผ่อนตามความต้องการของเขา
แล้วเขาก็ส่งเจ้าเนื้อเหล็กเข้ามาสอบสวนเนื้อใน
ปากของเขาประกบปากของเธอเอาไว้พลางขยับ
สลับทั้งเนื้อเหล็กและปากด้วยความชํานาญของ
นักสอบสวนชั้นเยี่ยม

บางครั้งการสอบสวนของเขาจะหนักหน่วงรุนแรงเหมือนเธอจะให้คําตอบ
ไม่เป็นที่พอใจ   บางครั้งเขาจะอ่อนโรยแผ่วเบาเหมือนเห็นอกเห็นใจ
ที่เธอต้องถูกเขาสอบสวนมาเกือบตลอดคืน  และยังถูกปลุกลุกขึ้นมา
สอบสวนกันในตอนเช้าอีก

ราวกับเป็นคดีอุกฉกรรจ์อันเหลือหลาย
ลูกเนียงไม่มีอะไรที่จะปฏิเสธเขาอีกแล้ว เธอตอบทุกคําที่เขาถาม
เปิดเผยความจริงของหัวใจจนหมดสิ้นด้วยภาษากาย
มีเท่าไหร่สารภาพออกไปจนหมด

เขาหย่งตัวขึ้นขบปลายเต้า
เธอตอบเขาด้วยการกอดรัดและครางเบาๆ
เมื่อเขาขยําขยี้หน้าอกเธอแรงๆ เธอก็ตอบเขาด้วยความแข็งของเนื้อ
ที่เป็นไตไม่มียุบ

ครั้นเขาหยุดพักเจ้าเนื้อเหล็ก เธอก็กระซิบด้วยภาษาขมุบขมิบ...
เหมือนจะถามว่าเจ้าอ่อนระโหยโรยแรงสิ้นฤทธิ์แล้วหรือไฉน
เหน็ดเหนื่อยจะขาดใจหรือไงจึงได้หยุดเคลื่อนไหว

เขาไม่ตอบด้วยเนื้อเหล็ก แต่ตอบด้วยปากไซ้ไปตามใบหน้าซอกคอ
สองมือบดขยี้เต้า....และเขา เหมือนจะแกล้ง..เขาถอนตัวออก

เด็กสาวผวาคว้าร่างของเขาเอาไว้ เกลือกใบหน้าริมฝีปากไปตามหน้าอก
ที่รกไปด้วยขนเหมือนเด็ก อ้อนไม่อยากจากอก มือไขว่คว้าเจ้าเนื้อเหล็ก
ของเขาเอาไว้ มันแน่นบิ้กอยู่ในมือนุ่มๆ เนื้อตัวของมัน..มลังเมลืองไปด้วย
เมือก ยางสีดําของฝิ่นจางหายไป มันลื่นไปหมดทั้งตัว

ใครจะยอม...มันเข้ามาทําให้อวัยวะภายในของเธอเริ่มเดือดเป็นฟองฟอด
ไม่ทันจะได้ที่ก็ผละออกอย่างนี้...ได้หรือ

ลูกเนียงไม่ยอม ยอมไม่ได้ เด็กสาวคว้าเจ้าเนื้อเหล็กของเขาเอาไว้แน่น
ราวกับมันเป็นความหวัง เป็นสิ่งเดียวที่ช่วยปลดเปลื้องและเสริมสร้างพลัง
อันลี้ลับให้มันงามด้วยรูปร่าง มันช่วยสร้างให้เกิดสิ่งซาบซ่านในความรู้สึก
ลูกเนียงรู้จักมันแล้วอย่างทะลุปรุโปร่ง มันเป็นผู้ให้...มีสิ่งเดียวเท่านั้น
ที่สามารถให้ได้คือมัน

ความสุขชนิดนี้ไม่มีใครให้ได้นอกจากมัน มันกลายเป็นส่วนหนึ่งอันสําคัญ
ของเด็กสาวไปแล้ว...

มันเป็นทั้งซาตานและเป็นทั้งเทพบุตร

มันมีค่าศิลป์โดยตัวของมันเอง ไม่มีใครทําได้อย่างมัน มันงามจับความรู้สึก
โดยเฉพาะอาเฉย ผู้เป็นเจ้าของ...รู้จักวิธีใช้มัน

มันไม่ผิดอะไรกับสัตว์ที่ดุร้ายแต่เจ้าของสามารถฝึกให้มันเชื่อง
มันเชื่อฟังคําสั่งเจ้าของ มันสามารถพลิกแพลงบทบาท
บางครั้งตื่นเต้น รุนแรง บางครั้ง อ่อนโยน เชื่องช้าราวกับ
จะขอโทษขอโพยที่เผลอไผล รุนแรงออกมา

"เดี๋ยวนะ"    เฉยโฉดกระซิบเบาๆ
"ทําไม"
"อาไปห้องน้ำก่อน"
"ไม่ต้อง"
"อาอยากให้มันสะอาดกว่านี้"
"หนู...หนูจะทําให้เอง ..หนูจะทําความสะอาดให้เอง"

เฉยโฉดเข้าใจความหมายของเด็กสาว   ยิ้มโหดซ่อนใบหน้า
เขาเอี้ยวตัวเล็กน้อยกระตุกขนหางม้าออกจากใต้คางเนื้อเหล็ก

ลูกเนียงจูบที่หน้าอกขนหนาของเขา ใช้ปากงับดึงเส้นขนเล่นเบาๆ
ใช้ใบหน้าเกลือกเคล้าอยู่กับอกที่เต็มไปด้วยขนสีดําแซมขาว
แต่เนื้อเป็นแผ่นหนาไปด้วยกล้าม

ขนบนหน้าอกไม่ได้ทําให้เกิดระคาย แต่มันกลายเป็นเข้าไปกระตุ้นเซลล์
ทุกตัวในเนื้อสาวให้หวามไหว มันเริงร่ายไม่ผิดอะไรกับอวัยวะใดส่วนหนึ่ง
ของร่างกายกระดิกไปตามจังหวะของเสียงเพลงที่ถูกอกถูกใจ
มันร่านรนซัดส่ายกระทั่ง...

สุดท้าย...เธอเป็นฝ่ายถามมันด้วยภาษากายโดยการใช้จมูกจูบไซ้
เจ้าเนื้อเหล็กของเขา มันลื่นและมีกลิ่นแปลก

ช่างมันเหอะ...เราได้ให้เขาไปหมดแล้วนี่

เธอบอกกับตัวเอง เอาไปสิ...เธอลูบไล้มันด้วยปลายลิ้นเบาๆ ลิ้นของเธอ
มันดิ้นเหมือนลิ้นของอสรพิษ... เธอเคล้ามัน....อมมัน....และเลื่อนปากลง
ไปขบตรงที่พวงซึ่งห้อยไว้ราวกับจะถ่วงน้ำหนัก

เฉยโฉดเป็นฝ่ายคุมเกมอยู่แล้ว เขาเหนือกว่าเธอมากนัก
แต่ว่าจะหาเด็กสาวที่ไหนเล่า กล้าทําให้กับเขาถึงขนาดนี้ เขาจะปล่อยให้
ลูกเนียงทําให้ตนฝ่ายเดียวได้อย่างไร เนื้อตัวเจ้าเนื้อเหล็กของเขา
มันสะอาดไปแล้ว ...ด้วยปากของลูกเนียง เขาจึงจับร่างของเด็กสาว
ให้มันเข้าที่เข้าทางเสียใหม่...

...แล้วเขา  ก็เป็นฝ่ายเริ่มบทบาทใหม่ด้วยเครื่องหมาย  69

rinrin

บทบรรยายสละสลวยมาก ลูกเนียงไม่ไปไหนแน่ แต่จะได้พบเจอกันยังไงนี่ซิ น่าสนใจ

Darkreader

ท่าต่อไป คงสอนลูกเนียงให้ขึ้นให้ละ

peddo

เจอหลากหลายรูปแบบเลยลูกเนียง เจอทั้งบนเตียงในน้ำ ที่ขาดก็บนฟ้า บนเขา บทรักยาวนานถล่มสถิติ สามตอนแล้วยังไม่จบ อานี่อึดจริง สาวน้อยก็สู้ไม่ถอย ต้องตามดูว่า หลังจาก 69 แล้วจะเอาท่าไหนอีก
ขอบคุณครับ

1819

   เสียวซ่านพสเอาเคลิ้ม ที่มันคู่รัก ชัดๆ   วันข้างหน้า ถ้าลูกเนียง หาคน ที่มาแทน เฉย หรือเหนือกว่าเฉยไม่ได้ เนีนงจะต้องตกเป็นรัก ทาสวาท ค่อยป้อนกาม และเงินทองให้ เฉยมิขาด  ยาก นะที่จะให้สาวรุ่นตัดใจจากที่ที่หลงไหล 
กรุงเทพเป็นเมืองที่มีคนเหงา มากกว่าเสาไฟฟ้า

cdx

นี่กระมังที่เขาว่า หลง-วยจนโงหัวไม่ขึ้น/ถึงตอนนี้ ตอให้ตาเฉยถอดเอาแหวนในมือ ลูกเนียงก็ต้องยอมแน่ๆ

swss2511

ลูกเนียงติดทั้งฝิ่นติดทั้งความเสียว