มนตรา สงคราม ความรัก ตอนที่ 23: ปกป้อง

[KaohomLM]

   ผ่านมาสองอาทิตย์แล้วหลังจากที่ข้าวหอมได้ดาบเล่มใหม่ เธอกับพี่เก่งได้ออกไปทดสอบอาวุธใหม่แล้วกับปิศาจสองตัวที่พยายามลักพาตัวหญิงสาวในซอยเปลี่ยวแห่งหนึ่ง ข้าวหอมเริ่มจะเข้าใจแล้ว ว่าทำไมพี่นทีถึงบอกว่าปิศาจราคะสู้กับใครไม่เป็นหรอก เพราะพวกมันตายง่ายอย่างเหลือเชื่อ เธอแทบไม่ต้องออกแรงด้วยซ้ำ
   "บอกไม่ได้ใช่ไหม ว่าดาบเล่มนี้มาจากไหน" เก่งถาม "พี่อยากรู้ใจจะขาดแล้วจริง ๆ นะ ว่าไอ้ 'พลังที่เหนือกว่า'นี่มันคืออะไรกันแน่ พี่ไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อนเลย"
   "บอกไม่ได้ค่ะ" ข้าวหอมตอบ สีหน้ายิ้มแย้มเมื่อนึกถึงพี่นที
   "ระวังไว้หน่อยก็ดีนะ" เก่งเตือน เขารู้สึกไม่ค่อยชอบไอ้รอยยิ้มใหม่บนหน้าน้องสาวเท่าไหร่ มันดูจะแฮปปี้ไป ปกติข้าวหอมจะขรึมเข้มกว่านี้ "ของดีมักไม่ได้ได้มาฟรี ๆ นะ"
   "ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ หนูรู้ดีว่าของนี้ต้องแลกด้วยอะไร แล้วมันก็เป็นอะไรที่หนูทำอยู่แล้วพอดีด้วย" ปราบปิศาจ ปราบปิศาจแทนพี่นที
   สองวันหลังจากนั้น
   ในช่วงพักเที่ยง โทรศัพท์ของข้าวหอมก็ดังขึ้นระหว่างที่สามสาวกำลังกินข้าวกันอยู่ เธอหยิบขึ้นมาดู
   ข้อความจาก ไม่ทราบ: ตรามาร์คหายไปแล้ว ระวัง
   ข้าวหอมรีบกดเบอร์ที่ส่งข้อความมา
   ตู๊ด ตู๊ด ข้าวหอมกลั้นหายใจ
   "ฮัลโหล เจ๊"
   "พี่นที!!!" ข้าวหอมร้องเมื่อได้ยินเสียงที่รับสายมา "พี่ส่งข้อความให้หนูเหรอ"
   "อืม อย่างที่บอก พี่รู้สึกว่าตรามาร์คมันหายไปแล้ว แล้วก็ แล้วก็สัมผัสได้ถึงบางอย่าง บางอย่างที่โกรธมาก ระวังตัวไว้ด้วย พี่ว่ามันจะต้องมีเหตุใหญ่เกิดขึ้นในไม่ช้านี้แหละ"
   "ขอบคุณที่เตือนนะคะ" ข้าวหอมบอก เธอตั้งท่าจะวางสายแต่ก็หยุด "เอ่อ หนูเมมเบอร์พี่ไว้ได้ไหมคะ"
   "ได้สิ ถ้ามีปัญหาอะไรจะได้โทรมาหา ถ้าไม่ได้รับก็แปลว่าพี่ไม่ว่างนะ" นทีบอก ก่อนจะวางสายไป
   ข้าวหอมรีบกดบันทึกเบอร์โทรศัพท์
   "เจจจจจจจจจจจจจจ๊" แตงโมส่งเสียงยาว
   "หือ อะไรเหรอ"
   "เจ๊หน้าแดงอ่าาาาาาา"
   "จริง" เบลบอก "ไม่เคยเห็นเจ๊ทำหน้าแบบนี้เลย...เจ๊ชอบพี่นทีเหรอ"
   "เอ่อ...เปล่าซะหน่อย"
   "เปล่าซะหน่อย แหม เจ๊ต้องได้เห็นหน้าตัวเองอ่า" เบลแซว "ยิ้มแก้มแทบแตก ตอนพี่เขาบอกให้เมมเบอร์ได้"
   "บ้า! ไม่พูดแล้ว กินข้าว" ข้าวหอมร้อง หน้าแดง แต่ก็ยิ้มกรุ้มกริ่มไปตลอดพักเที่ยง
   หลังกินข้าวเสร็จ สามสาวก็ขึ้นไปห้องสมุดเพื่อหาข้อมูลมาทำงาน แต่ผ่านไปไม่ถึงชั่วโมงดี โทรศัพท์ของข้าวหอมก็ดังขึ้นอีกครั้ง เธอรีบกระชากโทรศัพท์ออกจากกระเป๋ามาด้วยความเร็วชนิดที่เบลกับแตงโมเห็นแล้วก็มองหน้ากันยิ้ม ๆ แต่รอยยิ้มบนหน้าของข้าวหอมก็หุบลงไปทันทีเมื่อเห็นเบอร์ที่โทรมา
   "คะ พี่เก่ง"
   "เจ๊ ศูนย์ใหญ่โดนบุก" เสียงของเก่งฟังดูตื่นตระหนก "รีบมาหาพี่ที่รถด่วนเลย"
   ทันทีที่วางสาย ข้าวหอมก็รีบเก็บข้าวของ
   "ภารกิจเหรอ" แตงโมถาม
   "อืม"
   "ดูแลพี่เก่งแทนเค้าด้วยนะ" แตงโมบอก
   "อืม"

   ในสิบนาที รถของเก่งก็วิ่งฉิวไปบนถนน
   "คือ หนูว่าหนูรู้ว่าทำไมศูนย์ใหญ่ถึงโดนบุกนะ" ข้าวหอมพูดเสียงแผ่ว ๆ
   "หือ"
   "คือ พี่จำตรามาร์คได้ไหม"
   "จำได้สิ แล้วมันเกี่ยวอะไรด้วย หายไปตั้งเป็นอาทิตย์แล้วไม่ใช่เหรอ"
   "คือ ตอนลบตรามาร์คออก เพื่อไม่ให้พวกปิศาจรู้ตัวทันที หนูทำตรามาร์คตัวแทนไว้บนไม้บรรทัดอันนึง แล้วเอามันไปซ่อนอะค่ะ"
   "หืมมม"
   "แล้ว สัญญาณจากไม้บรรทัดมันเพิ่งหายไปตอนเที่ยงนี้เอง พวกมันคงโกรธมาก ที่ตามตรามาร์คไปแล้วเจออยู่บนไม้บรรทัด"
   "ก็เลยบุกศูนย์ใหญ่เลยสินะ" เก่งคำราม

   เมื่อมาถึงศูนย์ใหญ่ ทั้งคู่ก็รีบทะยานลงจากรถ และเรียกอาวุธชุดเกราะประจำกายออกมา เก่งเริ่มวาดวงเวทย์
   ที่หน้าสำนักงานใหญ่มีรถจอดอยู่เจ็ดแปดคัน คงจะเป็นของพวกผู้พิทักษ์ที่ไม่ได้อยู่ที่ศูนย์ แต่เร่งรุดกลับมาเมื่อได้ยินเรื่องการโจมตี เลยไปมีผู้พิทักษ์หกเจ็ดคนนอนอยู่เกลื่อนกลาด บางคนก็เสียชีวิตแล้ว บางคนก็บาดเจ็บนอนดิ้นทุรนทุราย มีผู้พิทักษ์ระดับเด็กฝึกหัดคนหนึ่ง ถูกศรดำแห่งตัณหาปักทั่วตัว เขานอนเอามือสาวแก่นกายอยู่อย่างเหนื่อยอ่อน น้ำอสุจิเจิ่งนองรอบตัว แต่ก็ยังหยุดพยายามช่วยตัวเองไม่ได้ ข้าวหอมรีบวาดตัวอักขระที่ในหนังสือของพี่นทีบอกว่าแปลว่า จบ หรือ ยุติ หวังว่ามันจะหยุดพลังเวทมนตร์ของปิศาจได้ ทันทีที่ตัวอักขระปรากฏขึ้น ศรสีดำก็สลายหายไป เด็กฝึกหัดหยุดมือและสลบไป
   "ไม่มีเวลาช่วยคนพวกนี้" เก่งบอก และเข้าไปในสำนักงาน
   ปิศาจเกือบห้าสิบเพ่นพ่านอยู่ทุกหนทุกแห่ง มีผู้พิทักษ์อย่างน้อยสิบคนอยู่บนพื้นในสภาพคล้ายกับด้านนอก ตายบ้าง บาดเจ็บบ้าง ช่วยตัวเองอยู่บ้าง และมีอยู่คู่หนึ่งที่กำลังร่วมรักกันอย่างดุเดือดโดยไม่สนใจสภาพรอบตัวเลย ปิศาจหลายตัวล้อมรอบคู่คนที่กำลังเสพกามกันอยู่และดูดกลืนพลังจากการเสพสังวาส
   "ลำแสงตัดฟ้า!" คาถาของเก่งสลายร่างปิศาจหกตัวไปในทันที
   "เพลิงขาวแห่งความพิสุทธิ์" ข้าวหอมดึงวงเวทย์แรกออกมาจากช่องเก็บพลังเวทย์และร่ายมันออกไป เปลวไฟสีขาวที่พวยพุ่งออกมาเผาร่างปิศาจเกือบยี่สิบตัวในครั้งเดียว
   "โหหหหห" เก่งร้อง "สอนพี่มั่งสิ"
   "กว่าจะวาดเสร็จนี่เป็นชั่วโมงค่ะ" ข้าวหอมบอก "บังเอิญเกราะหนูมันวาดแล้วเก็บเวทมนตร์ไว้ร่ายทีหลังได้"
   ลูกศรสีดำนับพันพุ่งเข้าใส่สองหนุ่มสาว แต่ข้าวหอมดีดนิ้วทีเดียวพวกมันก็สลายไปหมด
   พลังงานของชุดเกราะ: 99%
   ข้าวหอมยิ้ม เธอรักอัพเกรดที่พี่นทีให้มา เธอเรียกดาบพลังแสงออกมาจากข้อมือซ้าย และกระชับดาบแน่นในมือขวา ก่อนจะพุ่งตัวเข้าใส่ฝูงปิศาจที่ถาโถมกันเข้ามา ไม่ช้าทั้งห้องโถงก็ว่างโล่ง เหลือเพียงข้าวหอมกับเก่งสองคน
   พลังงานของชุดเกราะ:97%
   นี่มันดีกว่าที่เธอคิดคิดไว้เสียอีกนะเนี่ย เธอมีพลังที่จะปกป้องทุกคนได้
   จากบนชั้นสองยังมีเสียงการต่อสู้ดังแผ่ว ๆ ลงมา ข้าวหอมรีบถอนเวทมนตร์ให้ผู้พิทักษ์ที่ช่วยตัวเองและร่วมเพศกันอยู่ แต่ไม่มีใครอยู่ในสภาพที่จะตามขึ้นไปช่วยกันได้ ข้าวหอมกับเก่งจึงขึ้นไปที่ชั้นสองของสำนักงานใหญ่กันสองคน เก่งวาดวงเวทย์สำหรับลำแสงตัดฟ้าอีกเส้นเสร็จพร้อมไว้แล้ว
   ที่ชั้นบน มีผู้พิทักษ์ระดับสูงสองคนกำลังถูกปิศาจสิบเอ็ดตัวรุมล้อมอยู่ ข้ามหอมถลาเข้าไปแล้วฟาดพวกมันจนแหลกสลายละลายหายไปในพริบตา
   "ไม่มีใครเป็นอะไรนะคะ" ข้าวหอมถาม
   "ไม่เป็นไร" ผู้พิทักษ์คนที่ถือไม้เท้ายาวตอบ อีกคนที่มีดาบในมือลูบหัวที่แตกของตัวเองเบา ๆ แต่ก็พยักหน้าในเชิงว่าพร้อมสู้อยู่
ทั้งสี่เคลื่อนที่ต่อไป มุ่งหน้าไปทางห้องของผู้อาวุโสมงคล ที่มีเสียงต่อสู้ดังที่สุดอยู่
"น้องข้าวหอม คนที่ใช้เทพอาวุธใช่ไหม" ผู้พิทักษ์คนที่ถือไม้เท้าถาม
"ค่ะ"
"ถึงว่า ผู้อาวุโสมงคลตั้งความหวังกับหนูไว้มากเลยนะ แต่...ในที่ประชุมครั้งที่แล้ว ท่านบอกว่าเทพอาวุธหักไปแล้วนี่"
"หนูได้อันใหม่มาค่ะ"
"ให้ตายเถอะ ผมได้แต่ฝันถึงเทพอาวุธนะ" ผู้พิทักษ์ที่ใช้ดาบบ่น
รอยเปื้อนดำที่พื้นบ่งบอกว่าเคยมีปิศาจจำนวนมากถูกฆ่าตายและสลายร่างไปที่ตลอดทางเดิน ดูเหมือนว่าผู้พิทักษ์กลุ่มสุดท้ายจะตั้งแนวป้องกันกันตรงนี้ ก่อนถูกผลักดันให้ถอยร่นไปเรื่อย ๆ ข้าวหอมรู้สึกโล่งใจนิดหน่อยที่ไม่เห็นร่างของผู้พิทักษ์เลย
   "ระวังด้วยนะ" ผู้พิทักษ์ที่ใช้ไม้เท้าบอก "พวกมันมีมนุษย์คนหนึ่งอยู่ด้วย มนุษย์ที่ถือเทพอาวุธเป็นขวานอันใหญ่ มันฆ่าผู้อาวุโสไมเคิลตายที่ชั้นล่าง ก่อนหน้านั้นเรายังพอต้านทานพวกมันอยู่"
   "เสี่ยต้น" เก่งและข้าวหอมพูดพร้อมกัน
   ในห้องของมงคล ผู้พิทักษ์ราวยี่สิบคุดคู้กันอยู่บริเวณหลังห้อง ในจำนวนนั้นแทบไม่มีใครอยู่ในสภาพสู้รบได้เลย เหลือเพียงมงคล และผู้อาวุโสหญิงอีกคนหนึ่ง ที่ยังถืออาวุธเผชิญหน้ากับเสี่ยต้นและปิศาจอีกสิบสองตัว มงคลนั้นมีแผลใหญ่ที่ขาซ้าย แต่ก็ยังหยัดยืนตรงเด่นท้าทายอยู่
   "เพลิงขาวแห่งความพิสุทธิ์"
   "ลำแสงตัดฟ้า"
   "ดาวรัศมี"
   ข้าวหอม เก่ง และผู้พิทักษ์ที่บุกเข้ามาทีหลังระดมร่ายคาถาใส่พวกปิศาจทันที เสี่ยต้นปัดลำแสงตัดฟ้าและดาวรัศมีทิ้งด้วยสีหน้ารำคาญ แต่ก็ต้องเสกบาเรียร์ออกมาปกป้องเพลิงขาว ที่กวาดเอาปิศาจสิบตัวหายไปทันที
   "แก!!!" เสี่ยต้นร้องเมื่อเห็นข้าวหอมในชุดเกราะที่อัพเกรดมาใหม่และดาบเล่มงาม มันทะยานเข้ามาและเงื้อขวานลงฟาดเต็มแรง แต่ข้าวหอมปัดป้องไว้ได้ ดาบและขวานฟาดใส่กันหลายกระบวนท่า
   "คราวนี้ ไม่มีกับดัก ไม่มีปิศาจคอยช่วย" ข้าวหอมกระซิบ "ไม่มีวงเวทย์บังคับจิตใจ มาดูซิว่าแกแน่แค่ไหน"
   เสี่ยต้นยกเท้าขึ้นถีบข้าวหอม แต่แรงโต้กลับจากชุดเกราะผลักให้มันหงายหลังไปเสียเอง
   "อะไรว๊ะ!!!" เสี่ยต้นร้องด้วยความตระหนก มันเคยสู้กับข้าวหอมมาครั้งหนึ่ง แม้จะในสถานการณ์ที่มันได้เปรียบกว่านี้ และมันรู้ว่า เมื่อครั้งนั้น ข้าวหอมไม่ได้เก่งขนาดนี้แน่นอน เธอปัดป้องทุกการโจมตีของมันได้ อีกทั้งครั้งที่แล้ว อาวุธของทั้งคู่แตกหักลงเมื่อฟาดใส่กันสุดแรง แต่คราวนี้ มันรู้สึกได้ว่าขวานของมันอ่อนแรงลงแล้ว แต่ดาบเล่มนั้นยังคงส่องประกายเรืองรองราวกับกระเหี้ยนกระหือรือจะพิชิตศึกด้วยพลังที่เปี่ยมล้น มันไม่ได้คาดคิดว่าจะต้องมาเผชิญหน้ากับศตรูเก่าที่ถูกอัพเกรดมาขนาดนี้ หากได้เจอข้าวหอม มันคิดเอาไว้ว่าจะได้เจอข้าวหอมที่มีแต่เกราะอันเดิมและไม่มีดาบ เพราะเห็นได้ชัดว่าไม่มีใครในสภาที่มีความรู้ความสามารถพอจะซ่อมแซมวัตถุเวทย์ได้
   เพล้ง! ข้าวหอมสะบัดเอาขวานใหญ่หลุดกระเด็นออกจากมือของเสี่ยต้น แต่ทว่าเสี่ยต้นยังไม่อับจนหนทาง มันควักเอาศิลารูนออกมาจากกระเป๋าเสื้อ และโยนมันลงพื้น ลำแสงสีดำสาดส่องออกมาจากรูน เผาผลาญทุกอย่างที่มันสัมผัส ข้าวหอมรีบเสกบาเรียร์ออกมาก่อนที่ลำแสงจะไปโดนใครเข้า แต่แม้ด้วยพลังของเธอที่มากมายมหาศาล ก็ยังแทบสกัดพลังจากศิลารูนไว้ไม่อยู่ เมื่อพลังจากศิลารูนหมดไป เสี่ยต้นก็หายตัวไปแล้ว
   พลังงานของชุดเกราะ:27%
   ข้าวหอมหันกลับมามองรอบตัวพลางหอบหายใจ ผู้อาวุโสมงคลเพิ่งจะฆ่าปิศาจตัวสุดท้ายไป ขณะที่ปิศาจอีกตัวที่เหลืออยู่ถูกผู้พิทักษ์ที่ถือดาบกับไม้เท้าช่วยกันปราบลงไปได้ ทุกคนมองมาที่เธอด้วยสายตาที่ประหลาดใจ ทึ่ง และชื่นชม เธอเพิ่งจะเอาชนะผู้นำกองทัพปิศาจที่ทลายแนวป้องกันของสภาผู้พิทักษ์ไปได้สำเร็จ ด้วยตัวเธอเพียงคนเดียว

ที่ซ่อนคือ Sneak Peek ของตอนต่อไปนะครับ

 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[ball2112]

เก่งมากน้องข้าวหอม

[dwarf]

ขอบคุณ​ครับ.. น้องข้าวหอมควรที่จะต้องไปฝึกปรือฝีมือและวิขากับพี่นทีให้มากๆนะครับ

[mrzoom]

โถ อย่าบอกนะว่าแค่นี้เสี่ยต้นก็หมดฤทธิ์แล้ว 

[วสันต์ ชาญวิทย์]

อยากรู้พลังของนทีว่ามากขนาดไหน

[dawdom]

เด็ดดวงแน่ข้าวหอมตอนขึ้นเตียงนี่

[3hman]

แค่นี้ไม่พอ ต้องอัพเกรดขึ้นไปอีก

[Sawat Songprasop]

   เสี่ยต้นที่พ่ายแพ้หนีไป คงแค้นใจที่คราวนี้สู้ข้าวหอมไม่ได้

[jingjing199212]

ผู้พิทักษ์คนอื่นๆดูแล้วสู้อะไรไม่ได้เท่าไหร่ เหลือน้องข้าวหอมคนเดียว เหนื่อยแย่เลย

[จรัญ บุญชู]

ข้าวหอมเก่งขึ้นมาก...ของแบบนี้อยู่ที่ใจด้วย

[เฉลิมพล พรมจันทร์]

พี่นทีต้องออกโรงแล้วล่ะ

[peddo]

ตอนนี้พลังฝีมือก้าวหน้าแล้ว แต่ต้องระวังเกมการเมืองนะน้องข้าวหอม แถมเรื่องรักที่รบกวนใจด้วย พลังงานที่โกรธเกรี้ยวคงไม่ใช่แค่เสี่ยต้นแน่ เอาใจช่วยครับ

[เอกเอก]

นทีต้องมาช่วยแล้วมั้งเนี่ย

[Tom 2017]

เสี่ยต้นพลาดท่าจนได้ ข้าวหอมเก่งมาก

[เอเค]

แค้นนี้ต้องช้ำระ