ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu

เธอ ฉัน และ เขา 98

เริ่มโดย ✰✰✰ 𝓢𝓽𝓪𝓡𝓓𝓊𝓼𝓣 ✰✰✰, มกราคม 22, 2023, 09:22:50 หลังเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

✰✰✰ 𝓢𝓽𝓪𝓡𝓓𝓊𝓼𝓣 ✰✰✰

ต่อจากตอนที่แล้ว อยู่ดีๆคนงานที่จัดสถานที่ก็พากันวิ่งเหมือนวิ่งหนีอะไรออกมาจากสวน พ่อทศก็บอกให้ไปในบ้าน แล้วแปปนึงรถตู้คันใหญ่ก็มา เป็นพ่อเจมส์เป็นคนขับมาเองด้วย แล้วแปปนึงอ่ะ ผู้หญิงคนนึงก็ลงมาคือย่าหอมนั่นเอง เราก็ยืนนิ่งเลย ย่าหอมก็เดินเข้ามา เข้ามา เข้ามา แล้วมาถามเราว่า ไหน มีอะไรจะฟ้อง เราคือนิ่งเลยตอนนั้น ย่าหอมถามว่าไหนจะฟ้องอะไรบ้าง คือเรายังไม่ได้แนะนำตัวเลยว่าเราเป็นใครแล้วย่ารู้ได้ยังไง อย่าบอกนะว่าสิ่งนั้นน่ะไปบอกกับย่าหอมจริงๆ เราก็ยืนอ้ำๆอึ้งๆเลยตอนนั้น ไม่รู้ว่าย่าหอมเขาโกรธที่เราบอกว่าหลานเขาดื้อไหมนะ


ตอนนี้คือกลัวไปหมดแล้วคือทุกคนแบบยังไงดีอยากให้ทุกคนนึกภาพออก เอางี้ใครเคยดูทายาทอสูรมั่ง น่าจะเคยดูกันแหละให้นึกถึงท่าทางและบุคลิคของคุณยาย วรนาท เวอร์ชั่น คุณสินจัยอ่ะ แต่เป็นในเวอร์ชั่นที่มีอายุตามกาลเวลาไม่ได้สวยปังแบบนั้น แต่ย่าหอมก็ดูไม่ได้มีอายุมากนะ


ผิวพรรณย่าก็ไม่ได้เหี่ยวย่นมากถ้าพูดกันตรงๆ นั่นแหละที่ย่าหอมกำลังจ้องเราอยู่ เราก็อึกอักเลยทุกคนตอนนั้นอ่ะ เง้ออ เราที่ใช้ชีวิตแบบวัยรุ่นทั่วไปมาตลอด แต่ตอนนี้เหมือนทะลุมิติมาอยู่กับอีกโลกนึงที่เราไม่คิดว่าจะได้มาอยู่เลย เราอึกๆอักๆไม่รู้จะตอบยังไงดี ย่ามองหน้าเราแล้วก็บอกว่างั้นถ้านึกออกค่อยมาบอกนะ ชั้นยังอยู่อีกหลายวัน เพราะต้องจัดการอะไรหลายๆเรื่องด้วย

ปู่เทียนก็พูดว่า มาเหนื่อยๆ ไปนั่งพักข้างในหน่อยไหมล่ะแม่หอม คือน้ำเสียงปู่เทียนดูผ่อนคลายและอบอุ่นมากๆ จากที่เราเกร็งๆ เพราะย่าหอมมาคุยด้วย แปปเดียวก็รู้สึกดีขึ้นเลย บรรยายผ่านตัวหนังสือคงไม่ได้อรรถรสมากคือยังไงดี แบบปู่เทียนพูดช้าๆ ใจเย็นแบบคนสมัยก่อนเลยจริงๆ เหมือนทุกอย่างมันผ่านน้ำเสียงของปู่เทียนออกมา


เรียกภรรยาว่า แม่หอมด้วย ทุกคนลองผันเสียงตามนี้นะ แม่หอม ให้ผันเป็น แหม่ แล้วคำว่าหอมคือผันเสียง จากเต็มร้อยค่อยๆลดลงมาราวๆ 50 ก่อนจบคำ ฟังดูนุ่มนวลมากก เพราะชื่อจริงๆของย่าหอมก็ไพเราะมากเหมือนกัน ย่าหอมมองที่ปู่เทียนนะ แล้วหันมามองเราคือสายตาย่าดุนะ แต่เรากลับไม่รู้ว่าย่าหอม ประสงค์ร้ายอะไรเลย ย่าบอกค่อยกันคุยกันนะแม่หนู


ใช้คำว่าแม่หนูด้วย เราไม่คุ้นเคยกับคำพูดนี้จริงๆ เง้ออ ลืมว่าเห็นปู่แล้วปู่ยังไม่ไปด้วย ปู่ยังยืนที่เดิมยืนเอามือไขว้หลัง เหมือนกำลังมองทุกสิ่งอย่างที่กำลังเกิดขึ้น แล้วเนี่ยจังหวะนี้เลย ย่าหอมเดินไปกับปู่เทียนนะ พอเข้าใกล้ปู่อ่ะ ย่าก็ยกมือไหว้เหมือนที่ไหว้ปู่เทียน ขอยืนยันอีกครั้งย่าหอมไหว้สวยมากๆ ก.ไก่ พันล้านตัว แล้วเนี้ยจังหวะนี้หัวใจจะวาย


ปู่เจ้าที่หันมามองเราทเรารีบก้มหน้าเลย ขนาดมองเห็นยังขนาดนี้เลย ถ้าเผลอไปสบตาเราเองก็ไม่อยากคิดเหมือนกัน เราก้มหน้าทันทีเลย คือแค่ไม่กี่วินาทีแต่รู้สึกเหมือน นานมากๆ จนแม่ทิพย์มาสะกิดเราแล้วบอกป่ะ หนูหมิวไปช่วยแม่ทำใบตองต่อไหม เราเงยหน้ามาอีกที มองไปทางเดิม ปู่เจ้าที่ ปู่เทียน กับย่า ก็เดินเข้าไปในสวนแล้ว พ่อทศเดินนำเข้าไปก่อนแล้วเหมือนตบมือเรียกรวมอ่ะ



เพราะมีคนงานหลบอยู่ในบ้าน เกือบ 10คนเลย พอทศบอกวันนี้กลับบ้านไปก่อนไป พรุ่งนี้ค่อยมาทำงานเช้าๆหน่อยหน่อย พวกคนงานก็มอง เข้าไปในสวนแบบเลิ่กลั่ก แม่ทิพย์ก็บอกกินข้าวกินปลาก่อนกลับล่ะ จะได้ไม่หิวกัน  พวกคนงานก็มอง ๆ แล้วยกมือไหว้ขอบคุณ จนมีคนนึงแบบสะกิด  ๆ ๆ เพื่อนอ่ะ แล้วมีคนถามขึ้นมา เมื่อกี้อะไรก็ไม่รู้เดินเต็มสวนเลย ไม่รู้โผล่มาจากไหน แม่ทิพย์ก็มองๆ ใจเราอ่ะคิดว่าแม่ทิพย์คงพูดว่าไม่มีอะไรหรอก แต่ไม่เลย


แม่ทิพย์พูดว่า ก็ผีบ้าน ผีเรือนนั่นแหละ เห็นคาตากันแล้วก็ไม่น่าถาม . . . . เรานี่แบบ ย๊ากกกกกกก แม่ทิ๊พพพพพพพ  ทำไมพูดแบบนั้น แต่พ่อทศก็บอกว่า วันนี้กลับไปเร็วๆก่อนแล้วกัน ถึงอยู่ก็คงทำงานกันไม่สะดวก พรุ่งนี้ก็ไม่มีอะไรแล้ว เดี๋ยวโทรบอกไอ้ - ชื่อคนสนิทของเสี่ย – ให้


พวกนั้นตอบครับๆๆ แต่ยังดูผวาๆกันอยู่นะ แม่ทิพย์เลยพูดขึ้นว่า ไม่ว่าที่ไหน ทุกที่ก็มีหมดแหละ อยู่ที่ว่าจะได้เห็นกันไหมแค่นั้นเอง แม่ทิพย์ถามอีกว่า เคยไปติดงาน ทำงานต่างจังหวัดกันไม่ใช่เหรอ ไม่เคยเจออะไรแปลกๆเหรอ พวกนั้นก็บอกเคยครับ แต่ไม่เคยเห็นเยอะขนาดนี้


เง้อออ แม่ทิพย์คือพูดเหมือนมันเป็นเรื่องปกติธรรมดาเลยอ่ะทุกคน แล้วที่บอกว่าไม่เยอะขนาดนี้คือขนาดไหนง่ะ แต่พวกคนงานก็หน้าตาแบบผ่อนคลายเฉยเลยพอได้แม่ทิพย์พูดบอกน่ะ แล้วแม่ทิพย์พูดอีกว่า มาทำงานกันสอง สามวันแล้ว ยังทำได้สบายๆเลย พวกเขาไม่ได้จะมาไล่ พวกเขาไม่ได้มาทำให้กลัว พวกเขายินดีใจด้วยซ้ำที่จะมีงานบุญ


แล้วแม่ทิพย์ก็มองพ่อทศอ่ะ แล้วพ่อทศก็บอกว่าเออๆ ข้าผิดเองแหละเพราะไม่คิดว่าแม่ข้าจะมาวันนี้ แต่ก็ไม่มีอะไรแล้วล่ะ ยังไงพวกเอ็งกินข้าวกินปลากันก่อนแล้วค่อยกลับก็ได้ แต่ว่าพวกนั้นก็พูดกันว่า ถ้าน้าทศบอกว่าไม่เป็นอะไรก็ไม่เป็นอะไรครับ พวกนั้นมองๆหน้ากันแล้วเหมือนพยักหน้าๆอ่ะ แล้วก็บอกว่าพวกผมทำงานให้จนถึงเวลาเลิกดีกว่าครับ


พ่อทศบอกเห้ยๆ ถ้าวันนี้จะกลับก็กลับได้เลย แต่พวกนั้นบอกว่าไม่เป็นไรครับพวกผมทำงานได้ พวกนั้นก็กลับไปทำงานต่อ คือด้วยความที่เป็นทีมงานที่จ้างมา น่าจะไม่ใช่คนพื้นที่อ่ะการที่เจออะไรพวกนี้แล้วกลัวมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอ่ะทุกคน เป็นเรื่องที่เข้าใจได้ แต่ว่าแม่ทิพย์พูดนิดเดียวคือจบเลยอ่ะ


พ่อทศก็หันมาแล้วเขย่าหัวไหล่แม่ทิพย์เบาๆ ง่ะ ซีนนี้น่ารักมากเลยอ่ะ แล้วแปปนึงพ่อของเจมส์ก็เข้ามานะ แล้วบอกโอ้ยยย มดกัดเว้ยย เง้อออ นี่คุณอาเขาเป็นคนขี้เล่นแบบนี้ด้วยเหรอ แม่ทิพย์ก็หันไปบอกอ่ะไร – ชื่อคุณอา – แซวเหรอ  คุณอาก็บอกเปล่า มดมันกันจริงๆทิพย์ พ่อทศบอกเอ้าไอ้นี่ ว่าแต่ลงทุนขับรถมาเองเลยเหรอ คนขับรถที่บ้านมีไม่ใช้มาล่ะ



คุณอาก็มองเรานะ แล้วพูดไปตรงๆว่า ทำยังกับไม่รู้ว่าแม่ย่านิสัยยังไง นี่มึงลูกชายเขาจริงๆป่ะเนี่ย พ่อทศบอกเออรู้ แต่ต้องถึงขั้นที่เอ็งขับรถมาเองเลยเหรอ มันเกรงใจเว้ย ให้ประธานใหญ่มาขับรถให้แบบนี้ คุณอาก็บอกว่า นิดๆหน่อยๆน่ะ ยังไงแม่ย่าก็มีเรื่องจะคุยกับข้าอยาแล้ว พ่อทศถามห๊ะ! แม่ข้าน่ะเรอะ คุณอาบอกเออ แล้วบอกอีกว่า


แม่เอ็งจะพักที่เรือนไทยบ้านข้านะ พ่อทศพูดบอกเออดีเลยยยย แค่พ่อมาคนเดียวรอบๆบ้านก็นอนกันไม่ได้แล้ว ถ้าแม่มาอีกคน เตรียมโต้รุ่งกันไปเถอะ แม่ทิพย์ก็บอกว่าเอ้าๆ สองคนนี้คุยกันนานนะ แล้วก็มองไปข้างนอกแล้วพูดว่า จะให้พวกนั้นอยู่สองคนหรือไง พ่อทศมองไปข้างนอกแล้วบอกเอ้อ แล้วหันมาถามว่า เอ็งกลับตอนไหนเนี่ย พ่อเจมส์บอกก็รอรับแม่ย่ากลับนั่นแหละ พ่อทศบอกเอ้อๆ



แล้วพ่อทศก็เดินไปข้างนอกอ่ะ แม่ทิพย์ก็หันมาบอกพ่อเจมส์ว่า คราวหลังก็หาคนที่ไว้ใจได้สักคนแล้วขับรถมาส่งแม่ก็ได้ เจมส์ก็ได้มั้ง แต่คุณอาบอกว่า เจมส์มันยังไม่ไหวหรอกตอนนี้ ห๊ะ! อะไรเนี่ย อะไรอี๊กกกก แล้วคุณอาก็หันมามองเราแล้วบอกว่า โทษทีนะหนูหมิวว เราส่ายหัวบอกไม่เป็นอะไรค่ะ แต่แม่ทิพย์ก็ตีหัวไหล่พ่อเจมส์เบาๆแล้วพูดว่าไม่เป็นไรหรอก ปู่ก็ออกมาให้เห็นแล้วนี่


พ่อเจมส์บอกอื้มลืมไป แล้วแม่ทิพย์ก็บอกเอ... ใบตองจะหมดเดี๋ยวไปตัดเพิ่มก่อนนะ เราก็รีบบอกเดี๋ยวหนูช่วยค่ะแม่ทิพย์ แม่ทิพย์หันมาบอกว่า ไม่ต้องเลยหนูหมิวนั่งพักในนี้แหละ เราก็หันมองๆ แล้วบอกหมิวใส่รองเท้าบู๊ทนั่นก็ได้ค่ะ แม่ทิพย์มองแล้วก็บอกอ่ะๆตามใจ แล้วพ่อเจมส์ก็มาด้วย บอกมาๆเดี๋ยวช่วย แม่ทิพย์บอกไม่ต้องๆ แต่พ่อเจมส์ก็จะมาด้วย โห เอาจริงๆนี่คือเป็นบุญตาอ่ะ เพราะไม่คิดว่าจะได้เห็นคุณอามาใช้วิถีชีวิตแบบนี้


คุณอาเปลี่ยนมาใส่รองเท้าบู๊ทแล้วเดินตามไปใน ส่วนเราก็ต้องเปลี่ยนแหละเพราะส้นสูงไม่น่ารอด แต่มันไม่ถนัดเลยใส่แปปเดียวก็ร้อนนนน แต่ต้องอดทน ๆ ๆ ๆ  แม่ทิพย์ก็มอง ๆ ๆ แล้วบอกต้นนี้ตัดได้ เราก็มองตามคือก็ไม่เข้าใจแหละว่าทำไมต้นนี้ตัดได้ ต้นนั้นตัดไม่ได้ แต่ที่เห็นน่ะคุณอาคล่องมาก ตัดฉับ ๆ ๆ  เราก็พูดไปว่าคุณอาดูคล่องมากเลยค่ะ


คุณอาบอกว่ามันไม่ได้ยากเลยหมิว สมัยก่อนหลังบ้านครู วงเล็บครูมวยพ่อแม่ทิพย์  หลังบ้านครูก็มีต้นกล้วยเยอะแบบนี้ เอามาห่อข้ามต้มมัดบ้าง ขนมอื่นๆบ้าง แม่ทิพย์บอก เอ้อ จะว่าไปแล้วทำข้าวต้มมัดเลี้ยงแขกเลยดีกว่า



คุณอาบอกก็ดีนะ ทำง่ายดี เราก็เดินตาม ตาม ตาม แล้วก็มาถึงต้นๆนึงอ่ะทุกคนทคือแตกต่างจากต้นอื่นมากๆทเอาปค่มองด้วยสายตาแว๊ปแรกนะ คือพื้นที่รอบๆต้นสะอาดมาก ไม่มีหญ้าหรือวัชพืชเลย แล้วแม่ทิพย์ก็ยื่นมือไปขอมีดจากคุณอาแล้วแม่ทิพย์ก็พูดว่าเอาไปทำยอดบายศรีเป็นมงคลให้โทนสักหน่อยนะ  แล้วก็ตัดรูด แต่แปลกที่ตัดไม่หมดตัดแค่บางส่วนของก้านเท่านั้น


แล้วตอนนั้นคุณอาก็ถามว่าแล้วตอนโทนทำงานอยู่ที่บ้าน เป็นไงบ้างหนูหมิว เราก็บอกว่า. . . ก็ดีค่ะคุณอา เรียนรู้งานเร็วค่ะ แม่ทิพย์ถามว่าแล้วได้ทำงานเต็มที่ไหมหนูหมิว เราบอกค่ะ เพราะถ้าทำไม่เต็มที่และสอบไม่ผ่านในแต่ละอาทิตย์ พ่อก็ขู่ว่าจะไม่จ่ายเงินค่าจ้างค่ะ แต่ก็จ่ายอยู่ดีแหละค่ะ


แม่ทิพย์ก็หัวเราะเบาๆนะ คุณอาบอกอื้มแบบนั้นก็คงสบายใจแล้วนะทิพย์ . . . เดี๋ยวนะเราฟังแล้วมันแปลกๆ เราก็เลยถามว่า . . มีอะไรที่ไม่ดีหรือเปล่าคะ หรือคุณพ่อดุไปคะ แม่ทิพย์บอกเปล่า ๆ ๆ แบบนั้นแหละดีแล้ว ที่ลุงกับป้า ให้โทนไปทำงานที่บ้านหนูหมิว เพราะอยากให้เรียนรู้นั่นแหละ เราก็ค่ะ แต่ค่ะนี่คือ ค่ะแล้วรอคำตอบนะ เพราะไม่กล้าถาม


แม่ทิพย์เดินนำเข้าบ้านแล้วบอกโรคอคติกับคนรวยนี่แก้ยังไงก็ไม่หาย คุณอาก็บอกว่าเอาเถอะต้องใช้เวลานั่นแหละทิพย์ คุณอาเขาก็บอกเราว่าจริงๆแล้ว ทศกับทิพย์เขาอยากให้โทนเปลี่ยนมุมมอง เปลี่ยนความคิดน่ะ เพราะคิดมาตลอดว่าที่บ้านนี้ล้มเพราะพวกคนรวยเอาเปรียบ


แม่ทิพย์ก็บอกว่าส่วนหนึ่งมันเพราะ ลุงกับป้าที่ทำอะไรแล้วไม่ศึกษาด้วย การไปเชื่อใจผิดคนมันก็ส่วนนึง แต่ก็ต้องยอมรับว่าส่วนนึงเพราะตัวพวกเราด้วย แต่ตอนนั้นโทนยังเด็กก็เลยไม่เข้าใจ ตอนแรกคิดว่าพอโตขึ้นแล้วจะดีขึ้น ที่ไหนได้ฝังใจจนแก้ยากเลยคราวนี้ ป้าอยากให้โทนรู้น่ะ ว่าคนรวยที่ดีๆก็มีเยอะแยะ แต่แผลมันบังตาน่ะซิ่ ถ้ายังเป็นแบบนี้การต้องเข้าหาคนใหญ่คนในการทำงานคงลำบาก


เราก็มอง มอง ที่มองนี่คือคิดอะไรไม่ออกนะ ตามไม่ทัน เราก็เกาหัวบอกแหะ ๆ ๆ พ่อเจมส์เหมือนจะรู้ก็เลยบอกว่า อย่างที่อาเรียกตัวให้โทนมาทำงานกับอาน่ะ ทศกับทิพย์ก็เห็นด้วย สองคนนี้เองก็อยากให้โทนรู้ว่าคนรวย หรือคนที่มั่งมี เขาก็ไม่ใช่ว่าจะอยู่เฉยๆ เขาต้องทำงานเหมือนกันไม่ต่างจากพวกเขา


แล้วก็คงจะเป็นโชคดีของโทนนะที่ได้เจอกับหมิว เจอกับแมน แล้วได้เข้าไปทำงานในบ้านของหมิวแบบใกล้ชิดแบบนั้น ได้ทำงานทั้งทีมการ์ด ทั้งงานในบริษัท และได้ทำงานกับพ่อของหมิว ได้พ่อของหมิวสอนงานด้วย โทนเองก็คงรู้แล้วนั่นแหละว่าคนรวยที่ทำงานจริงๆ เขาไม่ใช้เวลาให้มันสูญเปล่าจริงๆ เขาเองก็ทำงานไม่ต่างจากคนอื่นหรอก แต่นั่นก็หมายถึงคนที่ทำงานจริงๆแบบพ่อของหมิวนั่นแหละนะ


 



เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

ประดิษฐ์ ธรรมเวช

อ้างจาก: ✰✰✰ 𝓢𝓽𝓪𝓡𝓓𝓊𝓼𝓣 ✰✰✰ เมื่อ มกราคม 22, 2023, 09:22:50 หลังเที่ยง
ต่อจากตอนที่แล้ว อยู่ดีๆคนงานที่จัดสถานที่ก็พากันวิ่งเหมือนวิ่งหนีอะไรออกมาจากสวน พ่อทศก็บอกให้ไปในบ้าน แล้วแปปนึงรถตู้คันใหญ่ก็มา เป็นพ่อเจมส์เป็นคนขับมาเองด้วย แล้วแปปนึงอ่ะ ผู้หญิงคนนึงก็ลงมาคือย่าหอมนั่นเอง เราก็ยืนนิ่งเลย ย่าหอมก็เดินเข้ามา เข้ามา เข้ามา แล้วมาถามเราว่า ไหน มีอะไรจะฟ้อง เราคือนิ่งเลยตอนนั้น ย่าหอมถามว่าไหนจะฟ้องอะไรบ้าง คือเรายังไม่ได้แนะนำตัวเลยว่าเราเป็นใครแล้วย่ารู้ได้ยังไง อย่าบอกนะว่าสิ่งนั้นน่ะไปบอกกับย่าหอมจริงๆ เราก็ยืนอ้ำๆอึ้งๆเลยตอนนั้น ไม่รู้ว่าย่าหอมเขาโกรธที่เราบอกว่าหลานเขาดื้อไหมนะ


ตอนนี้คือกลัวไปหมดแล้วคือทุกคนแบบยังไงดีอยากให้ทุกคนนึกภาพออก เอางี้ใครเคยดูทายาทอสูรมั่ง น่าจะเคยดูกันแหละให้นึกถึงท่าทางและบุคลิคของคุณยาย วรนาท เวอร์ชั่น คุณสินจัยอ่ะ แต่เป็นในเวอร์ชั่นที่มีอายุตามกาลเวลาไม่ได้สวยปังแบบนั้น แต่ย่าหอมก็ดูไม่ได้มีอายุมากนะ


ผิวพรรณย่าก็ไม่ได้เหี่ยวย่นมากถ้าพูดกันตรงๆ นั่นแหละที่ย่าหอมกำลังจ้องเราอยู่ เราก็อึกอักเลยทุกคนตอนนั้นอ่ะ เง้ออ เราที่ใช้ชีวิตแบบวัยรุ่นทั่วไปมาตลอด แต่ตอนนี้เหมือนทะลุมิติมาอยู่กับอีกโลกนึงที่เราไม่คิดว่าจะได้มาอยู่เลย เราอึกๆอักๆไม่รู้จะตอบยังไงดี ย่ามองหน้าเราแล้วก็บอกว่างั้นถ้านึกออกค่อยมาบอกนะ ชั้นยังอยู่อีกหลายวัน เพราะต้องจัดการอะไรหลายๆเรื่องด้วย

ปู่เทียนก็พูดว่า มาเหนื่อยๆ ไปนั่งพักข้างในหน่อยไหมล่ะแม่หอม คือน้ำเสียงปู่เทียนดูผ่อนคลายและอบอุ่นมากๆ จากที่เราเกร็งๆ เพราะย่าหอมมาคุยด้วย แปปเดียวก็รู้สึกดีขึ้นเลย บรรยายผ่านตัวหนังสือคงไม่ได้อรรถรสมากคือยังไงดี แบบปู่เทียนพูดช้าๆ ใจเย็นแบบคนสมัยก่อนเลยจริงๆ เหมือนทุกอย่างมันผ่านน้ำเสียงของปู่เทียนออกมา


เรียกภรรยาว่า แม่หอมด้วย ทุกคนลองผันเสียงตามนี้นะ แม่หอม ให้ผันเป็น แหม่ แล้วคำว่าหอมคือผันเสียง จากเต็มร้อยค่อยๆลดลงมาราวๆ 50 ก่อนจบคำ ฟังดูนุ่มนวลมากก เพราะชื่อจริงๆของย่าหอมก็ไพเราะมากเหมือนกัน ย่าหอมมองที่ปู่เทียนนะ แล้วหันมามองเราคือสายตาย่าดุนะ แต่เรากลับไม่รู้ว่าย่าหอม ประสงค์ร้ายอะไรเลย ย่าบอกค่อยกันคุยกันนะแม่หนู


ใช้คำว่าแม่หนูด้วย เราไม่คุ้นเคยกับคำพูดนี้จริงๆ เง้ออ ลืมว่าเห็นปู่แล้วปู่ยังไม่ไปด้วย ปู่ยังยืนที่เดิมยืนเอามือไขว้หลัง เหมือนกำลังมองทุกสิ่งอย่างที่กำลังเกิดขึ้น แล้วเนี่ยจังหวะนี้เลย ย่าหอมเดินไปกับปู่เทียนนะ พอเข้าใกล้ปู่อ่ะ ย่าก็ยกมือไหว้เหมือนที่ไหว้ปู่เทียนมเรา ขอยืนยันอีกครั้งย่าหอมไหว้สวยมากๆ ก.ไก่ พันล้านตัว แล้วเนี้ยจังหวะนี้หะวใจจะวาย


ปู่เจ้าที่หันมามองเราทเรารีบก้มหน้าเลย ขนาดมองเห็นยังขนาดนี้เลย ถ้าเผลอไปสบตาเราเองก็ไม่อยากคิดเหมือนกัน เราก้มหน้าทันทีเลย คือแค่ไม่กี่วินาทีแต่รู้สึกเหมือน นานมากๆ จนแม่ทิพย์มาสะกิดเราแล้วบอกป่ะ หนูหมิวไปช่วยแม่ทำใบตองต่อ เราเงยหน้ามาอีกที มองไปทางเดิม ปู่เจ้าที่ ปู่เทียน กับย่า ก็เดินเข้าไปในสวนแล้ว พ่อทศเดินนำเข้าไปก่อนแล้วเหมือนตบมือเรียกรวมอ่ะ



เพราะมีคนงานหลบอยู่ในบ้าน เกือบ 10คนเลย พอทศบอกวันนี้กลับบ้านไปก่อนไป พรุ่งนี้ค่อยมาทำงานเช้าๆหน่อยหน่อย พวกคนงานก็มอง เข้าไปในสวนแบบเลิ่กลั่ก แม่ทิพย์ก็บอกกินข้าวกินปลาก่อนกลับล่ะ จะได้ไม่หิวกัน  พวกคนงานก็มอง ๆ แล้วยกมือไหว้ขอบคุณ จนมีคนนึงแบบสะกิด  ๆ ๆ เพื่อนอ่ะ แล้วมีคนถามขึ้นมา เมื่อกี้อะไรก็ไม่รู้เดินเต็มสวนเลย ไม่รู้โผล่มาจากไหน แม่ทิพย์ก็มองๆ ใจเราอ่ะคิดว่าแม่ทิพย์คงพูดว่าไม่มีอะไรหรอก แต่ไม่เลย


แม่ทิพย์พูดว่า ก็ผีบ้าน ผีเรือนนั่นแหละ เห็นคาตากันแล้วก็ไม่น่าถาม . . . . เรานี่แบบ ย๊ากกกกกกก แม่ทิ๊พพพพพพพ  ทำไมพูดแบบนั้น แต่พ่อทศก็บอกว่า วันนี้กลับไปเร็วๆก่อนแล้วกัน ถึงอยู่ก็คงทำงานกันไม่สะดวก พรุ่งนี้ก็ไม่มีอะไรแล้ว เดี๋ยวโทรบอกไอ้ - ชื่อคนสนิทของเสี่ย – ให้


พวกนั้นตอบครับๆๆ แต่ยังดูผวาๆกันอยู่นะ แม่ทิพย์เลยพูดขึ้นว่า ไม่ว่าที่ไหน ทุกที่ก็มีหมดแหละ อยู่ที่ว่าจะได้เห็นกันไหมแค่นั้นเอง แม่ทิพย์ถามอีกว่า เคยไปติดงาน ทำงานต่างจังหวัดกันไม่ใช่เหรอ ไม่เคยเจออะไรแปลกๆเหรอ พวกนั้นก็บอกเคยครับ แต่ไม่เคยเห็นเยอะขนาดนี้


เง้อออ แม่ทิพย์คือพูดเหมือนมันเป็นเรื่องปกติธรรมดาเลยอ่ะทุกคน แล้วที่บอกว่าไม่เยอะขนาดนี้คือขนาดไหนง่ะ แต่พวกคนงานก็หน้าตาแบบผ่อนคลายเฉยเลยพอได้แม่ทิพย์พูดบอกน่ะ แล้วแม่ทิพย์พูดอีกว่า มาทำงานกันสอง สามวันแล้ว ยังทำได้สบายๆเลย พวกเขาไม่ได้จะมาไล่ พวกเขาไม่ได้มาทำให้กลัว พวกเขายินดีใจด้วยซ้ำที่จะมีงานบุญ


แล้วแม่ทิพย์ก็มองพ่อทศอ่ะ แล้วพ่อทศก็บอกว่าเออๆ ข้าผิดเองแหละเพราะไม่คิดว่าแม่ข้าจะมาวันนี้ แต่ก็ไม่มีอะไรแล้วล่ะ ยังไงพวกเอ็งกินข้าวกินปลากันก่อนแล้วค่อยกลับก็ได้ แต่ว่าพวกนั้นก็พูดกันว่า ถ้าน้าทศบอกว่าไม่เป็นอะไรก็ไม่เป็นอะไรครับ พวกนั้นมองๆหน้ากันแล้วเหมือนพยักหน้าๆอ่ะ แล้วก็บอกว่าพวกผมทำงานให้จนถึงเวลาเลิกดีกว่าครับ


พ่อทศบอกเห้ยๆ ถ้าวันนี้จะกลับก็กลับได้เลย แต่พวกนั้นบอกว่าไม่เป็นไรครับพวกผมทำงานได้ พวกนั้นก็กลับไปทำงานต่อ คือด้วยความที่เป็นทีมงานที่จ้างมา น่าจะไม่ใช่คนพื้นที่อ่ะการที่เจออะไรพวกนี้แล้วกลัวมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอ่ะทุกคน เป็นเรื่องที่เข้าใจได้ แต่ว่าแม่ทิพย์พูดนิดเดียวคือจบเลยอ่ะ


พ่อทศก็หันมาแล้วเขย่าหัวไหล่แม่ทิพย์เบาๆ ง่ะ ซีนนี้น่ารักมากเลยอ่ะ แล้วแปปนึงพ่อของเจมส์ก็เข้ามานะ แล้วบอกโอ้ยยย มดกัดเว้ยย เง้อออ นี่คุณอาเขาเป็นคนขี้เล่นแบบนี้ด้วยเหรอ แม่ทิพย์ก็หันไปบอกอ่ะไร – ชื่อคุณอา – แซวเหรอ  คุณอาก็บอกเปล่า มดมันกันจริงๆทิพย์ พ่อทศบอกเอ้าไอ้นี่ ว่าแต่ลงทุนขับรถมาเองเลยเหรอ คนขับรถที่บ้านมีไม่ใช้มาล่ะ



คุณอาก็มองเรานะ แล้วพูดไปตรงๆว่า ทำยังกับไม่รู้ว่าแม่ย่านิสัยยังไง นี่มึงลูกชายเขาจริงๆป่ะเนี่ย พ่อทศบอกเออรู้ แต่ต้องถึงขั้นที่เอ็งขับรถมาเองเลยเหรอ มันเกรงใจเว้ย ให้ประธานใหญ่มาขับรถให้แบบนี้ คุณอาก็บอกว่า นิดๆหน่อยๆน่ะ ยังไงแม่ย่าก็มีเรื่องจะคุยกับข้าอยาแล้ว พ่อทศถามห๊ะ! แม่ข้าน่ะเรอะ คุณอาบอกเออ แล้วบอกอีกว่า


แม่เอ็งจะพักที่เรือนไทยบ้านข้านะ พ่อทศพูดบอกเออดีเลยยยย แค่พ่อมาคนเดียวรอบๆบ้านก็นอนกันไม่ได้แล้ว ถ้าแม่มาอีกคน เตรียมโต้รุ่งกันไปเถอะ แม่ทิพย์ก็บอกว่าเอ้าๆ สองคนนี้คุยกันนานนะ แล้วก็มองไปข้างนอกแล้วพูดว่า จะให้พวกนั้นอยู่สองคนหรือไง พ่อทศมองไปข้างนอกแล้วบอกเอ้อ แล้วหันมาถามว่า เอ็งกลับตอนไหนเนี่ย พ่อเจมส์บอกก็รอรับแม่ย่ากลับนั่นแหละ พ่อทศบอกเอ้อๆ



แล้วพ่อทศก็เดินไปข้างนอกอ่ะ แม่ทิพย์ก็หันมาบอกพ่อเจมส์ว่า คราวหลังก็หาคนที่ไว้ใจได้สักคนแล้วขับรถมาส่งแม่ก็ได้ เจมส์ก็ได้มั้ง แต่คุณอาบอกว่า เจมส์มันยังไม่ไหวหรอกตอนนี้ ห๊ะ! อะไรเนี่ย อะไรอี๊กกกก แล้วคุณอาก็หันมามองเราแล้วบอกว่า โทษทีนะหนูหมิวว เราส่ายหัวบอกไม่เป็นอะไรค่ะ แต่แม่ทิพย์ก็ตีหัวไหล่พ่อเจมส์เบาๆแล้วพูดว่าไม่เป็นไรหรอก ปู่ก็ออกมาให้เห็นแล้วนี่


พ่อเจมส์บอกอื้มลืมไป แล้วแม่ทิพย์ก็บอกเอ... ใบตองจะหมดเดี๋ยวไปตัดเพิ่มก่อนนะ เราก็รีบบอกเดี๋ยวหนูช่วยค่ะแม่ทิพย์ แม่ทิพย์หันมาบอกว่า ไม่ต้องเลยหนูหมิวนั่งพักในนี้แหละ เราก็หันมองๆ แล้วบอกหมิวใส่รองเท้าบู๊ทนั่นก็ได้ค่ะ แม่ทิพย์มองแล้วก็บอกอ่ะๆตามใจ แล้วพ่อเจมส์ก็มาด้วย บอกมาๆเดี๋ยวช่วย แม่ทิพย์บอกไม่ต้องๆ แต่พ่อเจมส์ก็จะมาด้วย โห เอาจริงๆนี่คือเป็นบุญตาอ่ะ เพราะไม่คิดว่าจะได้เห็นคุณอามาใช้วิถีชีวิตแบบนี้


คุณอาเปลี่ยนมาใส่รองเท้าบู๊ทแล้วเดินตามไปใน ส่วนเราก็ต้องเปลี่ยนแหละเพราะส้นสูงไม่น่ารอด แต่มันไม่ถนัดเลยใส่แปปเดียวก็ร้อนนนน แต่ต้องอดทน ๆ ๆ ๆ  แม่ทิพย์ก็มอง ๆ ๆ แล้วบอกต้นนี้ตัดได้ เราก็มองตามคือก็ไม่เข้าใจแหละว่าทำไมต้นนี้ตัดได้ ต้นนั้นตัดไม่ได้ แต่ที่เห็นน่ะคุณอาคล่องมาก ตัดฉับ ๆ ๆ  เราก็พูดไปว่าคุณอาดูคล่องมากเลยค่ะ


คุณอาบอกว่ามันไม่ได้ยากเลยหมิว สมัยก่อนหลังบ้านครู วงเล็บครูมวยพ่อแม่ทิพย์  หลังบ้านครูก็มีต้นกล้วยเยอะแบบนี้ เอามาห่อข้ามต้มมัดบ้าง ขนมอื่นๆบ้าง แม่ทิพย์บอก เอ้อ จะว่าไปแล้วทำข้าวต้มมัดเลี้ยงแขกเลยดีกว่า



คุณอาบอกก็ดีนะ ทำง่ายดี เราก็เดินตาม ตาม ตาม แล้วก็มาถึงต้นๆนึงอ่ะทุกคนทคือแตกต่างจากต้นอื่นมากๆทเอาปค่มองด้วยสายตาแว๊ปแรกนะ คือพื้นที่รอบๆต้นสะอาดมาก ไม่มีหญ้าหรือวัชพืชเลย แล้วแม่ทิพย์ก็ยื่นมือไปขอมีดจากคุณอาแล้วแม่ทิพย์ก็พูดว่าเอาไปทำยอดบายศรีเป็นมงคลให้โทนสักหน่อยนะ  แล้วก็ตัดรูด แต่แปลกที่ตัดไม่หมดตัดแค่บางส่วนของก้านเท่านั้น


แล้วตอนนั้นคุณอาก็ถามว่าแล้วตอนโทนทำงานอยู่ที่บ้าน เป็นไงบ้างหนูหมิว เราก็บอกว่า. . . ก็ดีค่ะคุณอา เรียนรู้งานเร็วค่ะ แม่ทิพย์ถามว่าแล้วได้ทำงานเต็มที่ไหมหนูหมิว เราบอกค่ะ เพราะถ้าทำไม่เต็มที่และสอบไม่ผ่านในแต่ละอาทิตย์ พ่อก็ขู่ว่าจะไม่จ่ายเงินค่าจ้างค่ะ แต่ก็จ่ายอยู่ดีแหละค่ะ


แม่ทิพย์ก็หัวเราะเบาๆนะ คุณอาบอกอื้มแบบนั้นก็คงสบายใจแล้วนะทิพย์ . . . เดี๋ยวนะเราฟังแล้วมันแปลกๆ เราก็เลยถามว่า . . มีอะไรที่ไม่ดีหรือเปล่าคะ หรือคุณพ่อดุไปคะ แม่ทิพย์บอกเปล่า ๆ ๆ แบบนั้นแหละดีแล้ว ที่ลุงกับป้า ให้โทนไปทำงานที่บ้านหนูหมิว เพราะอยากให้เรียนรู้นั่นแหละ เราก็ค่ะ แต่ค่ะนี่คือ ค่ะแล้วรอคำตอบนะ เพราะไม่กล้าถาม


แม่ทิพย์เดินนำเข้าบ้านแล้วบอกโรคอคติกับคนรวยนี่แก้ยังไงก็ไม่หาย คุณอาก็บอกว่าเอาเถอะต้องใช้เวลานั่นแหละทิพย์ คุณอาเขาก็บอกเราว่าจริงๆแล้ว ทศกับทิพย์เขาอยากให้โทนเปลี่ยนมุมมอง เปลี่ยนความคิดน่ะ เพราะคิดมาตลอดว่าที่บ้านนี้ล้มเพราะพวกคนรวยเอาเปรียบ


แม่ทิพย์ก็บอกว่าส่วนหนึ่งมันเพราะ ลุงกับป้าที่ทำอะไรแล้วไม่ศึกษาด้วย การไปเชื่อใจผิดคนมันก็ส่วนนึง แต่ก็ต้องยอมรับว่าส่วนนึงเพราะตัวพวกเราด้วย แต่ตอนนั้นโทนยังเด็กก็เลยไม่เข้าใจ ตอนแรกคิดว่าพอโตขึ้นแล้วจะดีขึ้น ที่ไหนได้ฝังใจจนแก้ยากเลยคราวนี้ ป้าอยากให้โทนรู้น่ะ ว่าคนรวยที่ดีๆก็มีเยอะแยะ แต่แผลมันบังตาน่ะซิ่ ถ้ายังเป็นแบบนี้การต้องเข้าหาคนใหญ่คนในการทำงานคงลำบาก


เราก็มอง มอง ที่มองนี่คือคิดอะไรไม่ออกนะ ตามไม่ทัน เราก็เกาหัวบอกแหะ ๆ ๆ พ่อเจมส์เหมือนจะรู้ก็เลยบอกว่า อย่างที่อาเรียกตัวให้โทนมาทำงานกับอาน่ะ ทศกับทิพย์ก็เห็นด้วย สองคนนี้เองก็อยากให้โทนรู้ว่าคนรวย หรือคนที่มั่งมี เขาก็ไม่ใช่ว่าจะอยู่เฉยๆ เขาต้องทำงานเหมือนกันไม่ต่างจากพวกเขา


แล้วก็คงจะเป็นโชคดีของโทนนะที่ได้เจอกับหมิว เจอกับแมน แล้วได้เข้าไปทำงานในบ้านของหมิวแบบใกล้ชิดแบบนั้น ได้ทำงานทั้งทีมการ์ด ทั้งงานในบริษัท และได้ทำงานกับพ่อของหมิว ได้พ่อของหมิวสอนงานด้วย โทนเองก็คงรู้แล้วนั่นแหละว่าคนรวยที่ทำงานจริงๆ เขาไม่ใช้เวลาให้มันสูญเปล่าจริงๆ เขาเองก็ทำงานไม่ต่างจากคนอื่นหรอก แต่นั่นก็หมายถึงคนที่ทำงานจริงๆแบบพ่อของหมิวนั่นแหละนะ


กำลังทดสอบโทนว่าสู้งานไหม

lamom

เห็นปู่เจ้าที่มองมาด้วย
ถ้าได้สบตา สกิลเจ๊หมิวตื่นแน่

wjoe44

น้องหมิวเริ่มคุ้นเคยกับบรรดาปู่กับเจ้าที่เจ้าทางแล้ว 

au2000

เจ๊หมิวเริ่มจะเข้าใจบ้านสวนมากขึ้น
แต่คนงานคงไม่กล้าอยู่ จะเผ่นหมด

guang_k

#5
คิดว่าจะตอบย่ายังไงกันนะ สรุปไม่ได้ตอบเฉยเลย รอบนี้เจอแบบจะๆ เพียบภูมิต้านทานคุณหมิวน่าจะสูงขึ้นแล้ว

ใครละคนนี้ พี่มิไรหรือเปล่านะ ปกติคิดว่าอิมเมจที่เอาไปสร้างพี่มิไรนี่คือคุณหมิวนะ ถึงจะเรียกแม่ทิพย์ว่าพี่แต่ก็ไม่แน่ใจเลยว่าเป็นคนอยู่ในรุ่นเดียวกันกับแม่ทิพย์หรือรุ่นเดียวกับคุณหมิวกันแน่

Ttum1188

ถ้าหยั่งนี้เจ๊หมิวมีสิทธิ์ได้เป็นหลานสะใภ้ใหญ่ไหมครับแหะๆ เหมือนปู่กับย่ากำลังทดสอบอยู่เลย

zamzam

สติดีมาก เจอขนาดนี้ยังคุมสติไม่ลนลาน

jeab2504

มาตอนรับย่าหอมกันเพียบเลย

Joepure~☆

#9
เจอแต่ละคนเหมือนเจ๊หมิวทำเควสอัพจ็อบอัพเลเวลเลยครับ

ปล. กลับหมู่บ้าน!! ความรู้สึกเหมือนลูกผู้ใหญ่หนีมาอยู่เมืองหลวงแล้วถูกตามกลับไปรับตำแหน่งต่อจากพ่อเลยแหะ

Nong5670

ดี๋ยวรอดูแม่หนูคนสวยจะมีอะไรฟ้องย่าหอมมั่ย

gusjung111

แล้วจะมีอะไรแปลกๆมาอีกไหมล่ะเนี่ย

pddy2545

สรุปว่าตอนนี้พี่หมิวกำลังโดนปู่กับย่าสแกนอยู่ซินะ เดาว่าน่าจะผ่านและย่าหอมคงให้ช่วยคุมโทนไปด้วย ตอนหลังโทนถึงหงอยเลยเวลาเจอพี่หมิว

singkanong

โอยยบ้านโทนมีอะไรแปลกๆผิดยุคผิดสมัย

veget

โชคของโทนที่เจอแต่คนรวยดีๆสอนงานให้
บ้านโทนมีเบื้องหลังสุดยอดมาก ถ้าไม่มีเธอ ฉันและเขา มาขยายเรื่องเกะ คงไม่เข้าใจความเป็นไปเป็นมาของโทนกับบ้านเจ้หมิว