เกมรักภารโรงเฒ่า ปี 2 ตอนที่ 43 : เคลียร์ใจกับหมอพลอยและครูเบสท์ Part 7

[nato87]

พูดคุยก่อนอ่าน : ช่วงนี้มาถี่หน่อยครับ

ตอนนี้คือฉากสำคัญเลย ยาวมาก ดราม่าเข้ม ๆ เหมือนซดเอซเปรสโซ่หมดกระปุกในคราวเดียว นี่คือฉากที่หมอพลอยสุดที่รักของทุกคนใจสลายเพราะความรักที่มีต่อลุงพล เราเลยจะได้อ่านฉากสนทนาที่พร้่ำเพ้อ ตัดพ้อน้อยใจของหมอพลอย รวมถึงฉากดราม่าของครูเบสท์ ที่ฉากนี้ เราจะได้เห็นออร่าความเป็นนางเอกตัวจริงของเธอมากขึ้นเรื่อย ๆ

ผมจะพูดคำเดิมนะ 'ผมไม่ได้ทำลายหมอพลอย เพื่อดันครูเบสท์ให้ขึ้นมาเป็นนางเอก ทุกอย่างคือสิ่งที่ผมคิดไว้อย่างดีแล้ว โครงเรื่องผมวางมาเป็นแบบนี้ ถ้าผมเปลี่ยน โครงสร้างทุกอย่างที่ผมวางมาตั้งแต่แรก มันจะพังหมด'


ดังนั้น เพื่อเพิ่ม Impact ของเนื้อเรื่อง ผมเลยใส่ฉากเลิฟซีนหวาน ๆ ที่ตอนแรกจะใส่ในฉาก Deleted Scene แต่เอามาใส่ในฉากนี้แทน เพื่อให้ทุกคนได้เห็นว่าหมอพลอยยอมทุกอย่างจริง ๆ เพื่อลุงพล แล้วก็ลดทอนความเข้มให้มันอ่อนลงสักหน่อย ให้มันมีอะไรที่พอชุ่มชื่นหัวใจสักหน่อย




แล้วก็ มีตัวละครใหม่มาแนะนำครับ เธอคือ มะปราง กมลลักษณ์ ชื่นอุบล วัย 24 ปี จากอุบลราชธานี นักเทคนิคการแพทย์ (หรือเรียกสั้น ๆ ว่าหมอแลป) ที่จะมาสร้างสีสันให้เรื่องราวมันวุ่นวายขึ้นกว่าเดิม (หรือเปล่านะ 5555+)

ความเดิมตอนที่แล้ว

https://xonly8.com/index.php?topic=288124.0

เหตุการณ์เมื่อไม่กี่เดือนก่อน ที่คอนโดของหมอพลอย

ลุงพลมานอนค้างที่คอนโดของหมอพลอยเป็นวันที่สอง ทั้งคู่ร่วมรักกันอย่างหวานชื่น และนอนกอดก่ายคลอเคลียตามประสาคู่รักข้าวใหม่ปลามัน ก่อนที่หมอพลอยจะขอตัวไปกินยาที่เตรียมไว้

"น้องพลอยไม่สบายเหรอจ๊ะ?" ลุงพลที่นอนแก้ผ้าบนเตียง เอ่ยปากถามหมอพลอยในสภาพเปลือยเปล่าไม่ต่างกัน ที่ยืนหันหลังแกะซองยาจากถุงสีน้ำตาล

"ค่ะ" พลอยพรรณตอบสั้น ๆ "เป็นยาเซโรโทนิน (Serotonin) ช่วยปรับสารเคมีในสมองน่ะคะ มันช่วยให้พลอยรู้สึกสงบมากขึ้น

"เหรอจ๊ะ" ตาเฒ่าฟังแล้วเข้าใจบ้าง ไม่เข้าใจบ้าง ก็ตามประสาคนที่ไม่ได้มีความรู้อะไรมาก ในขณะที่หมอพลอยกำลังเทยาใส่ปากและดื่มน้ำตามลงไป

"เสร็จละ!!" หลังกินยา พลอยพรรณก็เดินกลับมาขึ้นเตียง และออดอ้อนลุงพลคนรักตามประสาสาวคลั่งรัก "ขอกอดหน่อยน๊า!!"

"ทำไมขี้อ้อนจังเลยจ๊ะ" ลุงพลยิ้ม พลางเอื้อมมือลูบแผ่นหลังของหมอพลอย "บางทีพี่ก็ไม่แน่ใจว่าพลอยเป็นคนยังไงกันแน่?"

"ก็แล้วอยากให้เป็นคนยังไงละ?" พลอยพรรณถาม "อยากให้เย็นชาหน้าบึ้ง พูดจาขวานผ่าซากเป็นมะนาวไม่มีน้ำ ถามคำตอบคำแบบเดิมใช่ไหม?"

"ไม่จ๊ะ!! ไม่เอา!!" ตาเฒ่าหัวเราะร่วน "แบบนี้ดีกว่ากันเยอะ พี่ชอบน้องพลอยแบบนี้มากกว่า ดูน่ารักกว่ากันเยอะ!!"

"กินยามันขมจัง" หมอพลอยที่เอาหน้าซุกตรงหน้าอกของลุงพล ชำเลืองมองเนินหัวหน่าวของชายชราอยู่เบื้องล่าง "อยากกินอะไรล้างปากจัง"

"กินอะไรเหรอจ๊ะ?" ลุงพลถาม

"กิน..." พลอยพรรณยิ้มหวาน ก่อนยกตัวกระซิบข้างหูบอกตาเฒ่าเบา ๆ "น้ำควยค่ะ"

"น้องพลอย..." พอได้ยินแบบนี้ ลุงพลถึงกับตาค้าง

พลอยพรรณยิ้มแก้มแดง พลางเหลือบมองเจ้าหนอนน้อยที่นอนสงบนิ่งใต้ผืนป่าสีดอกเลาด้วยนัยน์ตาซุกซน ก่อนเอื้อมมือลูบไล้หน้าท้องเหี่ยวย่นของลุงพล เลื่อนต่ำลงไปจนตาเฒ่าเริ่มหายใจไม่ทั่วท้อง

"พึ่งกินไปเมื่อกี้ยังไม่อิ่มอีกเหรอจ๊ะ" ลุงพลถาม "น้องพลอย"

"ก็อยากกินอีก" เจ้าหญิงน้ำแข็งเวอร์ชั่นร่านแตกตอบ "น้ำควยพี่พลอร่อย ทำไมเหรอคะ? หวงเหรอ? หรือว่าจะเก็บไว้กินคนเดียว?"

ลุงพลถึงกับเงียบ พูดอะไรไม่ถูก เมื่อได้ยินหมอพลอยพูดแบบนั้น และสักพัก คู่รักต่างวัยก็หลุดขำออกมาพร้อมกัน

"มันน้ำเงี่ยน น้ำว่าว พี่จะกินน้ำของตัวเองทำไมละจ๊ะ"

"แล้วให้พลอยกินได้ไหมคะ? พี่พล"

"คือ" แล้วตาเฒ่าก็เหลือบมองหนอนน้อยที่นอนสงบนิ่งเบื้องล่าง "มันไม่แข็งตัวแล้วน่ะจ๊ะน้องพลอย"

"ไม่เห็นเป็นไรเลย" พลอยพรรณทำหน้าออดอ้อน "หลับได้ก็ปลุกให้ตื่นได้นิคะ เอาเป็นว่า นอนอยู่เฉย ๆ ค่ะ เดี๋ยวพลอยจัดการเอง"

แล้วหมอพลอยก็เขยิบตัว คุกเข่าหันหลังให้ลุงพลได้เห็นบั้นท้าย รูบุ๋มสีน้ำตาลตรงกลางร่องก้นงามงอน และกลีบเนื้อสีชมพูอ่อนด้วยความจงใจ ก่อนจะเสยผมที่ปิดใบหน้า และทำรักด้วยปากให้ลุงพลคนรักของเธอ แม้ตอนนี้ แท่งเนื้อที่เคยผงาดอย่างยิ่งใหญ่ จะหมดสภาพกลายเป็นมะเขือเผาเหี่ยว ๆ ไปแล้วก็ตาม
"เวลาเหี่ยวแล้วน่าเอ็นดูจัง!!" หมอพลอยใช้นิ้วดึงหนังหุ้มหัวถอกที่ตอนนี้แฟบและเปียกเยิ้มไปด้วยน้ำเงี่ยนและน้ำเชื้อที่ตกค้าง ด้วยความที่ปลดล็อคความร่านในตัวเอง หมอพลอยเลยใช้นิ้วโป้งคว้านวนรอบหัวถอกเพื่อกวาดเอาน้ำเงี่ยนที่ยังเหลือของตาเฒ่าขึ้นมาแล้วดูดดังจ๊วบ

"น้องพลอย..." ส่วนลุงพล ก็แหงนมองภาพที่ผู้ชายทุกคนอยากจะเห็น รูบุ๋มสีน้ำตาลอ่อนกลางร่องก้นงามงอนขมิบเป็นระยะ ไล่สายตาต่ำลงมา ก็เป็นพู่เนื้ออวบอูมขาวอมชมพูโหนกนูนเหมือนตาลโตนด แต่มีจุดสังเกตที่น่าสนใจ คือคราบน้ำสีขาวเปื้อนซึมตรงบริเวณช่องคลอด

"อื้ออ..." หมอพลอยครางเสียงหวาน เพราะตาเฒ่าคนรักใช้ฝ่ามือหยาบกร้านลูบไล้กลีบเนื้อเบื้องล่างของเธอ

"ยกขาข้ามหัวพี่มาเลยน้องพลอย" มาถึงขั้นนี้แล้ว เป็นไงเป็นกัน "เดี๋ยวพี่เลียหีให้นะ"

หมอพลอยยกตัวยกขาข้ามหัวลุงพลที่ไม่ได้ถือสาอะไร แล้วทั้งคู่ก็อยู่ในท่า 69 ที่ตอนนี้กลายเป็นหนึ่งในท่าโปรดของทั้งคู่

ฝ่ายลุงพลก็ชอบเลียหี เลียตูดหมอพลอย ส่วนหมอพลอยก็ชอบดูดควยลุงพล และบางทีพออารมณ์มันได้ เธอก็กล้าแม้กระทั่งเลียรูตูดของลุงพล ต่างฝ่ายต่างกลืนกินน้ำรักของกันและกันโดยไม่รู้สึกเคอะเขินอีกต่อไป

หากไม่ได้นับความแตกต่างด้านอายุ ชนชั้นวรรณะ ต้องบอกว่าชุมพลและพลอยพรรณ เข้ากันได้อย่างลงตัวแทบทุกอย่างราวกับเป็นคู่สร้างคูสมกันเลยทีเดียว

"บ๊วบ...บ๊วบ...บ๊วบ"

"ซู๊ด...ซู๊ด...ซู๊ด"

"แจ๊ะ...แจ๊ะ...แจ๊ะ"

พลอยพรรณใช้ปากของเธอปลุกมะเขือเผาเหี่ยว ๆ ของลุงพล จนเริ่มแข็งตัว ส่วนลุงพลก็เลียหีดูดเม็ดแตดของหมอพลอย จนเม็ดแตดของเธอแข็งชูชัน

ทั้งคู่ส่งเสียงครางซี๊ดซ๊าดประหนึ่งกินของเผ็ดร้อน ลุงพลเพลิดเพลินกับรสหวานคล้ายนมจืดของหมอพลอย จนต้องใช้มือแหวกพู่สวย และแยงลิ้นเลียเนื้ออ่อนสีชมพูเป็นมันวาวจนกายสาวสั่นสะท้าน ฝ่ายหมอพลอยก็ใช่ว่าจะยอมแพ้ เธอทำแก้มตอบห่อปากผงกหัวดูดแท่งศิวลึงก์ของลุงพลจนแข็งตัวเต็มที่ เพื่อรอคอยจะได้กลืนน้ำรักกลิ่นคาวเจือหวานของตาเฒ่าลงคอ

และท้ายที่สุด คู่รักต่างวัยก็ทำสำเร็จ ต่างฝ่ายต่างหลั่งน้ำรักใส่ปากของอีกฝ่าย ลุงพลได้กินน้ำของหมอพลอยเพื่อเพิ่มพลังชีวิต ส่วนหมอพลอยก็สมหวัง ได้กินน้ำอสุจิของลุงพล เพื่อเพิ่มความเปล่งปลั่งบนเรือนร่าง ชะลอริ้วรอยแห่งวัย และยืดช่วงเวลาวัยเยาว์ของตนให้นานขึ้นไปอีก

.....................

ณ สถานการณ์ปัจจุบัน

ลุงพลนึกถึงเหตุการณ์ที่คอนโดมิเนียม ที่หมอพลอยกินยาปรับสารเคมีในสมอง และทำให้ตาเฒ่าได้รู้ความจริงว่า ที่แท้แล้ว หมอพลอยป่วยเป็นโรคซึมเศร้าอยู่

"เก้า...แล้วนะ" พลอยพรรณถือปืนมือสั่นเล็งมาที่ลุงพล "Are you ready for this? ได้!! อยากให้ชั้นต้องทำจริง ๆ ใช่ไหม!!?? ได้!!! สิบ!!!"

"ว้าย!!" กลุ่มเด็กพยาบาลทั้งหมดร้องวี๊ดว๊ายตกใจ เพราะคิดว่าหมอพลอยกำลังจะลั่นไกใส่ลุงพล งานนี้กลายเป็นหนังฆาตกรรมไปเสียแล้ว

"พี่พลอย!!!" แล้วทันใดนั้น ภัคจิราก็รีบเอาตัวเข้ามาขวาง ไม่ให้พลอยพรรณยิงลุงพลได้ "หยุดเถอะค่ะ!!!"

"ทำบ้าอะไรของเบสท์!!" หมอพลอยเกือบลั่นไกใส่ครูเบสท์ไปแล้ว เธอจึงโวยวายอาจารย์รุ่นน้องชุดใหญ่ "จะไปปกป้องคนอย่างมันทำไม!! หลีกไปนะเบสท์!!! พี่บอกให้หลีก!!!"



"เบสท์ไม่ได้ปกป้องตาแก่ตัณหากลับคนนี้!! พี่พลอยเข้าใจผิดไปใหญ่แล้ว!!!" ครูเบสท์โต้ตอบ "ที่เบสท์กำลังทำอยู่ตอนนี้ เพราะเบสท์ไม่อยากให้พี่ทำผิดพลาดจนแก้ไขอะไรไม่ได้อีก!!"

"หลีกไปเลยนะเบสท์!! ไม่ต้องมาสอนพี่!!" หมอพลอยจ่อปืนใส่ครูเบสท์ที่ไม่ยอมหลบ "none of your business!! Get out of my way!!"

"No!! It's my fault too!! P'Ploy listen to me!!" ครูเบสท์ตอบเป็นภาษาอังกฤษ "พี่พลอยคะ!! ถ้าจะยิง ก็ยิงเบสท์ด้วยเถอะค่ะพี่!! เบสท์ก็มีส่วนผิดเหมือนกัน!! ถ้าเบสท์รู้ว่าพี่พลอยรักลุงพลมาก่อน!! เบสท์จะไม่เข้าไปใกล้ชิดผู้ชายคนที่พี่พลอยรักอย่างแน่นอนค่ะ!!"

"ครูเบสท์!!!"

"แน่นอนจริง ๆ"

"นางเอกตัวจริงนะเนี่ย!?"

กลุ่มใบเฟิร์นยืนซุบซิบนินทา ท่ามกลางสถานการณ์ที่ตึงเครียด ทุกคนต่างลุ้นระทึกว่าเรื่องราวครั้งนี้จะจบลงยังไง

"คิดว่าตัวเองเป็นใครเหรอเบสท์?" พลอยพรรณแสยะยิ้มทั้งน้ำตา ราวกับว่าความรู้สึกภายในของเธอมันแตกสลายไปหมดแล้ว "ไม่ต้องเลย!! ไม่ต้องมาทำตัวเสแสร้งเป็นคนดีอะไรทั้งนั้นเลยเบสท์!! หลีกไปซะ!! พี่ไม่ได้มีธุระอะไรจะเคลียร์ใจกับเรา!! หลีกไป!!"

"ไม่ค่ะ!!" ภัคจิราปฏิเสธ "พี่พลอยคะ!! พี่พลอยคิดให้ดี ๆ นะคะพี่!! พี่จะทำลายชีวิตตัวเอง ทำลายอนาคตตัวเองเพื่อผู้ชายแก่ ๆ เฮงซวยที่อยู่ข้างหลังเบสท์จริง ๆ เหรอคะ!! พี่ไม่เสียดายทุกสิ่งทุกอย่างที่พี่สร้างมากับมือของพี่เลยใช่ไหมคะ!?"

"เบสท์จะไปรู้อะไร!!" หมอพลอยเริ่มเกิดอาการลังเล กับคำเตือนของครูเบสท์ "เบสท์ไม่เคยรักใครเหมือนที่พี่รัก!!"

"แน่ใจเหรอคะพี่พลอย!?" นางฟ้าพยาบาลไม่เห็นด้วย ในที่สุด เธอก็ต้องยอมพูดปมในใจที่เธอไม่อยากจะพูดมันออกมา "พี่พลอยคะ!? พี่พลอยคงไม่รู้ซินะคะ ว่าทำไมเบสท์ถึงตัดสินใจเป็นครูสอนเด็กพยาบาล"

"ดูทรงแล้วน่าจะดราม่าว่ะ..." ยัยอุ๊หันมากระซิบกับโดนัท โดยมีใบเฟิร์น หมวย และนาถยืนฟังอยู่อย่างสงบนิ่ง

"สมัยที่เบสท์เรียนพยาบาล เบสท์เคยมีแฟนค่ะ" ภัคจิราย้อนอดีตที่แสนเจ็บปวดของตัวเอง "เราสองคนรักกันมาก เราสัญญากันว่าถ้าเรียนจบ เราจะแต่งงานกัน"

ทุกคนต่างตั้งใจฟังความหลังอันเจ็บปวดของภัคจิรา ที่เหมือนจะน้ำตาซึมกับความหลังอันน่าเจ็บปวดของตน

"แต่เป็นเพราะความเอาแต่ใจของเบสท์ เลยทำให้พี่วิน แฟนของเบสท์ต้องขับรถข้ามจังหวัดกลางดึกเพื่อมาง้อเบสท์ แล้วรู้ไหมคะว่าเกิดอะไรขึ้นกับพี่วิน" ใบหน้าของภัคจิราเต็มไปด้วยความโศกเศร้า "พี่วินเสียชีวิตเพราะอุบัติเหตุทางรถยนต์ เพราะเบสท์"

"สงสารครูเบสท์เลยว่ะ" ยัยอุ๊แสดงความเห็นขึ้นมา

"จริง..." ใบเฟิร์นและโดนัทต่างพยักหน้าเห็นด้วย

"ฮือ..." ส่วนยัยหมวย ที่เป็นพวกอินกับหนังรักเกาหลี พอได้ยินโศกนาฏกรรมชีวิตรักของครูเบสท์ ก็ทำเอาเธอน้ำตาซึม "สงสารครูเบสท์เลยอ่า!!"



ส่วนนาถลดา เธอยืนกอดอกเชิดหน้าไปทางอื่น ทำราวกับว่าเธอไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น แต่ใครจะรู้ละ ว่าลึก ๆ แล้วสาวปักษ์ใต้คนนี้ก็มีความรู้สึกเหมือนกัน

"เบสท์ ถูกนิด น้องสาวของพี่วินตั้งแง่รังเกียจมาเป็นสิบปี" ภัคจิราปล่อยโฮออกมา "ส่วนคุณป้านรารัตน์ คุณแม่ของพี่วิน ตอนหลังเบสท์ก็มารู้ว่าคุณป้าป่วยเป็นโรคมะเร็ง เพราะตรอมใจมานานจากการที่คุณป้าสูญเสียพี่วิน แล้วรู้ไหมคะพี่พลอย รู้ไหม? ที่เบสท์มาเป็นครูสอนเด็กพยาบาล เพราะเบสท์อยากจะชดใช้ความผิดที่เบสท์เคยทำกับพี่วิน กับครอบครัวพี่วิน"

"พี่เสียใจกับแฟนของเราด้วยนะเบสท์" พลอยพรรณดูสงบนิ่งลง เธอแสดงความเห็นใจอาจารย์พยาบาลรุ่นน้อง แต่ทุกอย่างมันเกินควบคุมไปแล้ว "แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น หลีกไปซะเบสท์"

"เบสท์ยังพูดไม่จบค่ะพี่พลอย" ภัคจิราปฏิเสธ "เบสท์สอบชิงทุน เพื่อไปเรียนต่อที่อเมริกา แต่เบสท์ก็ไม่ได้ไป เพราะลุงพล!!"

"อุ้ย!!" ตาเฒ่าถึงกับสะดุ้ง เมื่อครูเบสท์หันมามองทำสายตาโกรธแค้นใส่ "ตกใจหมดเลยครับครู!!"

"ลุงพล!! ลุงพล!!" อายเหลือเกินที่จะพูดมันออกมา แต่ก็ต้องพูด "ลุงพลฉวยโอกาสพาเบสท์เข้าโรงแรมม่านรูดแล้วข่มขืนเบสท์!!"

"Wait a minute!!" หมอพลอยแทรกขึ้นมา "แล้วเราไปนอนโรงแรมม่านรูดกับตาแก่นั่นได้ยังไง? สมยอม? ว่างั้น?"

"ไม่ใช่ค่ะพี่พลอย!!" เหมือนโดนดูถูก นางฟ้าพยาบาลเลยต้องรีบชี้แจง "วันที่เกิดเหตุ คือวันที่เบสท์ไปเยี่ยมคุณป้านรารัตน์ แล้วก็รู้ความจริงว่าคุณป้าป่วยเป็นโรคมะเร็งระยะสุดท้าย เพราะตรอมใจกับเรื่องของพี่วิน เบสท์ก็เลยนัดเพื่อนไปแฮงค์เอาท์ปรับทุกข์กัน จนมาเจอลุงพลนอนกองฟุตบาต เบสท์ก็เลยช่วย แต่เบสท์ไม่รู้จริง ๆ ว่าการช่วยลุงพลในวันนั้น มันจะกลายเป็นการทำคุณบูชาโทษ!!"

"เอ่อ...ครูเบสท์" ลุงพลพยายามอธิบาย ก่อนที่ทุกคนจะเข้าใจผิดกันไปมากกว่านี้ "ที่ผมทำแบบนั้น เพราะผมช่วยครูเบสท์นะครับ ผมบอกครูเบสท์ไปตั้งหลายครั้งแล้วไง ว่าถ้าครูเบสท์ไปอเมริกา เครื่องบินที่ครูเบสท์นั่งไปมันจะตกกลางทะเลไงครับ!!"

"โกหกละซิไม่ว่า!!" ครูเบสท์โวยใส่ลุงพล "ขอร้องได้ไหม!? ช่วยทำตัวเป็นประโยชน์ด้วยกันยืนเฉย ๆ ยืนเงียบ ๆ ได้ไหม!!??"

"ครูเบสท์ก็เห็นจากข่าวไม่ใช่เหรอครับ!!" ตาเฒ่าผู้มีพลังเหนือมนุษย์โวย "เมื่อเดือนก่อน ก็มีข่าวเครื่องบินตกกลางทะเล เครื่องบินลำนั้นต้องเป็นเครื่องบินที่ครูเบสท์จะได้นั่งไปอเมริกาแน่ ๆ ถ้าผมไม่ช่วยครูเบสท์ ครูเบสท์คงไม่มายืนด่าผมแบบนี้หรอก!!"



"เชื่อป่ะวะ?" ยัยอุ๊หันไปถามใบเฟิร์น โดนัท

"เหอะ" โดนัทตอบโดยไม่ต้องคิด "เรื่องบังเอิญมากกว่า ก็โยงไปเรื่อย"

"มันอาจจะเป็นเรื่องบังเอิญก็ได้เถอะ!!" นางฟ้าพยาบาลเถียง "เลิกเอา Fairy tale พล็อตนิยายจักร ๆ วงศ์ ๆ ช่องเจ็ดมาบอกให้คนอื่นเชื่อได้ไหม!!?? แล้วก็เลิกโยงเรื่องไม่เป็นเรื่องเข้าด้วยกันสักทีเถอะ!! ยิ่งฟังยิ่งปวดหัว!!"

"ก็ตอนที่ครูเบสท์อยู่กับผมที่ห้องเก็บของชั้นดาดฟ้าอาคารเรียน!!" สุดท้ายลุงพลต้องงัดไม้เด็ด "ครูเบสท์ก็สื่อถึงอดีตชาติได้ไม่ใช่เหรอครับ!!??"

"นี่!! เป็นคนแก่ภาษาอะไรเนี่ย!!??" ภัคจิราบทจะสู้ก็สู้ขาดใจ "เถียงข้าง ๆ คู ๆ อยู่ได้!!"

"นี่!! นี่!! นี่!!" พลอยพรรณถึงกับทำตัวไม่ถูก เมื่อจุดสนใจควรจะเป็นเธอ แต่ทำไปทำมา สถานการณ์กลับตาลปัตรเมื่อทุกคนหันไปสนใจการปะทะคารมณ์กันระหว่างครูเบสท์และลุงพล "จะทะเลาะกันอีกนานไหม!!?? ห๊ะ!!"

"ฮึ่ยย!!" ภัคจิราหันกลับมาด้วยท่าทางหงุดหงิด "พี่พลอย!! ก็ได้ยินแล้วใช่ไหมละคะ? ว่าเบสท์ไม่ได้คิดอะไรกับลุงพล เพราะฉะนั้นอย่างเข้าใจผิด เบสท์ไม่ได้ปกป้องลุงพล เบสท์ทำเพื่อปกป้องพี่"

"ปกป้องพี่เหรอ!?" พอได้ยินแบบนี้ พลอยพรรณถึงกับแสยะยิ้ม "เห๊อะ!! ปกป้องพี่จากอะไรมิทราบ!?"

"ก็ปกป้องพี่ จากตัวพี่เองไงคะ" ภัคจิราตอบ "พี่กำลังคิดอะไรตื้น ๆ อยู่นะคะ ตั้งสติให้ดี คิดถึงคนที่ยังรักพี่ ครอบครัวของพี่ เชื่อเบสท์นะคะ"

"ใช่!!" แล้วโดนัทก็แทรกขึ้นมา "พี่พลอย!! พี่จะทำลายอนาคตตัวเองเพราะไอ้แก่ตัณหากลับแบบนี้จริง ๆ เหรอคะ!! ชีวิตพี่มีคุณค่ามากเลยนะ!!! ได้โปรดคิดให้ดีเถอะค่ะ!!"



"ใช่ค่ะ!!" เมื่อโดนัทเปิดก่อน ใบเฟิร์นก็เดินตาม "หมอคะ!! โดนัทพูดถูกค่ะ!! ตั้งสติเถอะนะคะ!! อย่าทำลายตัวเองด้วยความคิดชั่ววูบนะคะ!!"

"คุณหมอคะ" คราวนี้ก็เป็นยัยอุ๊ "อย่าทำลายอนาคตตัวเองเพราะลุงพลเลยค่ะ คุณหมอฆ่าลุงพลไปมันก็ไม่ได้อะไรดีขึ้น มันจะเป็นบาปติดตัวในใจคุณหมอตลอดไปนะคะ เชื่อพวกเราเถอะค่ะ"

"บาปเหรอ?" คำพูดของหทัยรัตน์ สำหรับนาถลดาฟังแล้วรู้สึกขัดหูเหลือเกิน

"เชื่อพวกพี่ ๆ ของหนู เชื่อครูเบสท์เถอะค่ะคุณหมอ" และน้องเล็กอย่างหมวยก็ออกโรง "คุณหมอทั้งสวย ทั้งเก่งแบบนี้ ยังไงคุณหมอก็หาผู้ชายหล่อ ๆ รวย ๆ นิสัยดีมาเป็นแฟนคุณหมอได้อยู่แล้ว"

"ได้ยินแล้วใช่ไหมคะพี่พลอย" ภัคจิราพยายามเดินเข้าไปหาพลอยพรรณด้วยความระมัดระวัง "ทุกคนหวังดีกับพี่พลอยนะคะ ใจเย็น ๆ ตั้งสติ แล้วลดปืนเถอะค่ะ"

"ฮึ..." ในที่สุด หมอพลอยก็ยอมลดปืน และปล่อยโฮออกมา "Why me? Why me? WHY ME!!??"

"พี่พลอยค่ะ" ครูเบสท์ฉวยโอกาสนี้เข้าไปประกบติดหมอพลอย "ไม่เป็นไรนะคะ It's gonna be okay นะคะพี่"

"พี่เกลียดตัวเองตอนนี้ที่สุดเลยเบสท์" เจ้าหญิงน้ำแข็งเปิดเผยมุมที่อ่อนแอของตัวเองออกมา "พี่ไม่รู้ว่าตอนนี้พี่เป็นอะไร ฮือ ฮือ ฮือ"

"เก็บปืนนะคะพี่ เก็บปืนนะ" นางฟ้าพยาบาลกอดคุณหมอรุ่นพี่ "ขอเบสท์กอดพี่หน่อยนะคะ ไม่ร้องนะคะพี่พลอย ไม่ร้องนะ"

"ทำไมทำกันแบบนี้?" ลูกสาวคนโตของบ้านจารุศิริการกุลเงยหน้ามองตาเฒ่าผู้พรากหัวใจเธอไป "I gave you all I had และนี่เหรอ!? นี่คือสิ่งที่พลอยได้รับเหรอคะพี่พล?"

"น้องพลอย" ลุงพลเริ่มน้ำตาซึม เพราะแท้จริงแล้วตาเฒ่าก็เป็นคนจิตใจดี แต่ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเพราะเวรกรรมและการชักนำขององค์ตุลาการสวรรค์ "พี่ขอโทษ!!"

"ขอโทษแล้วมันได้อะไร!?" หมอพลอยปล่อยโฮออกมา "ก็ไหนสัญญากันแล้วไง!! ว่าจะไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่โคราช!! คิดว่าพลอยพูดเล่นเหรอ!!?? คิดว่าตัวเองเป็นใคร!! หล่อเลือกได้ใช่ไหม!! โถ่เอ้ย!!! พ่อณเดช!! พ่อมาริโอ้!!! พ่อเจมส์จิ!! พ่อเจมส์มาร์!!"




"พี่พลอย!! พี่พลอย!! หยุดเถอะค่ะ!!" ครูเบสท์พยายามปลอบหมอพลอยที่เริ่มเกิดอาการคลุ้มคลั้ง และกลัวว่าปืนในมือของหมอพลอยจะเกิดลั่นไปโดนใครเข้า "เอาปืนให้เบสท์นะคะพี่!! เอาปืนให้เบสท์!!"

"พลอยเป็นลูกหลานหลวงบูรพา!! ตระกูลของพลอยมียศมีเกียรติ!! คนอย่างพลอยมีแต่ผู้ชายมาตามตื้อตามจีบ!! แต่พลอยก็ไม่เอา!!" พลอยพรรณตัดพ้อด้วยหัวใจที่แตกสลาย "รู้ไหม!!?? พี่กร!! พี่กรที่เปิดร้านขายยาฝั่งตรงข้ามที่ทำงานของเรา เคยเป็นรุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัยของพลอย พี่กรตามจีบพลอยมาเป็นสิบปี!! แต่พลอยไม่เอา!! ไม่เชื่อถามโดนัทได้!!"




"พี่พลอย..." ก่อนหน้านั้น โดนัทแอบเคืองหมอพลอย ที่หักอกกรวิทย์ ญาติผู้พี่ของตน แต่ตอนนี้เธออดสงสารหมอพลอยไม่ได้ "หยุดเถอะค่ะพี่..."

"หรือแม้กระทั่งพี่บอย!! หนุ่มไฮโซบ้านรวย!! พลอยก็ไม่เอา!!" เสียงครวญของหมอพลอยแหบพร่า ราวกับคนที่ใจสลายเพราะรักที่เป็นพิษ "แต่พลอยเลือกพี่!! เพราะพลอยรักพี่พล!! ไม่ว่าพี่พลจะอายุมากแค่ไหน!! ไม่ว่าพี่พลจะเป็นใคร!! พลอยก็รัก!! พี่พลคือรักของพลอย!! Love of my life, Why you hurt me!!??"

"พี่พลอย!! สงบจิตสงบใจเถอะค่ะพี่!!" ครูเบสท์พยายามแย่งปืนจากหมอพลอย "เห็นหรือยังว่าทำอะไรลงไป!! สะใจหรือยัง!!"

"ผมไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้เลยครับ" ลุงพลพยายามพูดเพื่อให้สถานการณ์ที่ตึงเครียดมันผ่อนคลายลง "ถ้ามีอะไรที่คนอย่างผมจะแก้ไขหรือชดใช้ความผิดได้ ผมยินดีทำทุกอย่างเลยครับ"

"งั้นก็ไปอยู่กับพลอยนะคะพี่พล!!" หมอพลอยครวญถึงตาเฒ่า "ลาออกจากที่นี่!! แล้วไปอยู่กับพลอยที่โคราชนะคะ!! ไปสร้างครอบครัวเล็ก ๆ กันสองคนตายาย!! เราจะมีลูกเล็ก ๆ ด้วยกัน!! พลอยสัญญาว่าพลอยจะดูแลพี่พล!! ให้พี่พลอยู่ด้วยกันกับพลอยและลูกตลอดไป นะคะพี่พล!!"

"พี่พลอย!!" ครูเบสท์เองก็รับรู้ถึงความรักที่หมอพลอยมีให้ลุงพล จนอดน้ำตาซึมไม่ได้ "ตั้งสติก่อนนะคะพี่พลอย!! เอาปืนมาให้เบสท์ค่ะ!!"

"อย่ามาสอด!! เจ้าจักแย่งของรักของหวงของพี่ทั้งชาติภพก่อนแลชาติภพนี้ให้ได้เลยใช่หรือไม่!!??" แล้วหมอพลอยก็แผดเสียดดัง ทำตาขวางใส่ครูเบสท์ "ภัคจิราวดี!!"

"ปัง!!!"

"ครูเบสท์!! ว้ายย!!"

.....................

ณ ห้องพยาบาล

"วันนี้ร้อนจริง ๆ" มะปราง กมลลักษณ์ ชื่นอุบล หมอแลปสาว หรือนักเทคนิคการแพทย์สาววัย 24 ปี จากจังหวัดอุบลราชธานี ที่เพิ่งเข้ามาบรรจุที่วิทยาลัยพยาบาล กำลังเดินมุ่งหน้าไปยังห้องพยาบาล เพื่อนำผลตรวจเลือดคนไข้จากห้องแลปไปมอบให้หมอพลอยที่ประจำอยู่ที่ห้องพยาบาล



"สวัสดีค่ะ หมอปราง" พี่เปิ้ลผู้ช่วยพนมือไหว้หมอแลปปรางผู้มาใหม่ "มีธุระอะไรหรือเปล่าคะ?"

"พอดีปรางมาหาพี่พลอยน่ะคะ" หมอแลปสาวผิวเหลืองนวลยิ้มหวาน "ปรางเอาผลตรวจเลือดของผู้ป่วยมาให้น่ะคะ"

 


โปรดติดตามตอนต่อไป...

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[เดช12341]

แรงรักของหมอพลอยแรงมาก

[Skyioi]

ขอบคุณ​ครับ
ไม่ต้องแย่งกันตาแก่
มีแบ่งให้ทุกๆคน

[Popeye5555]

หรือความรัก มันทำร้ายทุกคนได้ จริงๆ

[Good]

 

[per2512]

ลุงจอมชั่วตายยัง เด็กจะได้เป็นอิสระ

[Suthut]

ลุงพล หรือ ครูเบสท์ ที่โดนยิงครับ

[Skchai]

แรงรักแรงหึงไม่ว่าหญิงคนไหนแรงจริง

แรงรักของหมอพลอยแรงมาก

[paoimpreza]

หมอพลอยยอมขนาดนี้เพราะรักลุงพลจริงๆแหละ

[xonly-1786]

ขอบคุณมากครับ พิษรักแรงหึงของหมอพลอยแรงจริงๆครับ

[Wintrans_Bowin]

จะมีใครมาเพิ่มอีกน้อ

[Golf88/3]

ลุงนี้ได้ใจจิงๆ ไม่เลือกใครซักคน

[Khonza]

อยากรวมมิตรทุกคนแล้วให้ลุงจัดให้คนละดอก 2 ดอกมากๆเลย ดูสิว่าลุงจะไหวมั้ย

[schareon]

เพิ่มหมอปรางมาอีกคน ลุงพลบอกสบายมาก รับจบ

[Nook6599]

ลุงพลจะรับหมดไหวหรา