Wayfarer Guardian C9:ค่ำคืนแห่งการถ่ายพลังเวทย์

[DRACULolitA]

Wayfarer Guardian เพื่อนนักเดินทาง
Chapter 9: ค่ำคืนแห่งการถ่ายพลังเวทย์
By DRACULolitA

หลังจากพักผ่อนพอให้หายเหนื่อยแล้ว ข้าประคองโดโรธีขึ้นมาอย่างทนุถนอม ช่วยจัดเครื่องแต่งกายของนางให้ดูไม่มีพิรุธ โดยไม่ลืมที่จะส่งยิ้มให้นางอย่างที่คู่รักควรจะทำต่อกัน 

เมื่อข้าและโดโรธีกลับมาถึงจุดตั้งแคมป์ของครอบครัว  พ่อของนางก็เพิ่งกางเต้นท์เสร็จพอดี  ส่วนแม่ของนางต้มซุปเอาไว้พักใหญ่แล้ว  แต่เตาไฟดูไม่ค่อยร้อนเท่าที่ควร
"ฮึบ!"
โดโรธีใช้เวทย์มนตร์ที่นางถนัดจุดฟืนให้ร้อนขึ้น  พลังของนางในตอนนี้สามารถเผาเต้นท์ได้ทั้งหลัง  แต่เด็กสาวก็สามารถคุมพลังไฟที่นางใช้ได้อย่างคล่องแคล่ว
"อา...ช่วยได้เยอะเลย ไปไหนมาเนี่ยลูก"
"ท่านมาร์คัสช่วยสอนเวทย์มนตร์ให้ข้าค่ะ"
โดโรธีอ้างการซ้อมเวทย์ตามที่ข้าแนะนำไว้ไม่มีผิด นี่เท่ากับว่านางใช้ข้าเป็บข้อแก้ตัวใช่ไหมนะ
"ข้าขออภัยที่ไม่ทันได้บอกพวกท่านก่อน  พอดี...นางบอกว่า นางชอบเรียนกับข้า อยากเรียนกับข้าให้ได้น่ะ"
ข้าถือโอกาสแซวนางด้วยคำที่นางใช้ร้องครางระหว่างที่ร่วมรักกับข้า  คำพูดข้าทำเอาเด็กสาวหน้าแดงขึ้นมาได้อีก  แต่คราวนี้ข้าไม่โดนนางทุบแก้เขินแล้ว
"โดโรธี  เจ้านี่เหลือเกินจริง ๆ ท่านมาร์คัสขับรถเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว ยังไปรบกวนเขาอีก มานี่เลย...มาช่วยแม่เตรียมอาหารเร็วเข้า"
เด็กสาวเดินตามแม่ของนางขึ้นรถม้าไป  ข้าจึงมีเวลานั่งพักและมองไปทางเต้นท์ที่พ่อของนางกำลังตอกสมอยึดเต้นท์อยู่
"ท่านมาร์คัส...ดูสิ เต้นท์เบ้อเร่อเลย  คืนนี้ท่านพ่อจะให้ข้ากับท่านพี่โดโรธีนอนที่นี่ล่ะ"
โดโรเธียร์ดูตื่นเต้นกว่าใคร  เด็กน้อยนอนเกลือกกลิ้งบนที่นอนให้ข้าชมว่าที่นอนนั้นนุ่มขนาดไหน  บอกตามตรงว่าข้าไม่ได้สนใจที่นอนนั่นเลย  เพราะกางเกงในของนางที่โผล่แพลมออกมาขณะที่เด็กน้อยกลิ้งตัวโชว์ข้านั้น  มันน่าสนใจกว่ามาก

"ท่านมาร์คัส...แน่ใจนะว่าไม่อยากนอนเต้นท์  ข้าจ่ายเพิ่มให้กับท่านอีกหลังนึงก็ได้นะ"
พ่อของเด็กสาวเอ่ยถามข้าอีกครั้งให้แน่ใจ  ข้ารีบปฏิเสธไปในทันที  ข้าไม่ถนัดที่นอนนุ่ม ๆ แบบนั้นหรอก  แต่ถ้าได้นอนกอดเด็กเนื้อนุ่ม ๆ อย่างลูกสาวของเขาล่ะก็  ข้าไม่ปฏิเสธแน่นอน

อาหารค่ำคืนนี้ใช้เวลาตระเตรียมไม่นาน  เพราะพ่อกับแม่ของสองสาวได้เตรียมวัตถุดิบเอาไว้ตั้งแต่มื้อเที่ยงแล้ว  หลังจากก่อไฟและตั้งหม้อต้มน้ำครู่เดียว  อาหารทั้งหมดก็พร้อมเสิร์ฟให้กับทุกคน
"วันนี้กินกันให้เต็มที่เลยนะ  ไม่มีเห็ดแน่นอน  ปลอดภัยร้อยเปอร์เซ็นต์"
แม่ของเด็ก ๆ เกริ่นนำก่อนทานอาหาร  ราวกับจะย้ำเตือนข้าไม่ให้ใช้แผนเดิมซ้ำอีก  อันที่จริงข้าก็เบื่อแผนเก่าแล้วล่ะ  และข้าก็เพิ่งนึกแผนการใหม่เตรียมไว้เรียบร้อยแล้วด้วย



ในคราวนี้ ข้าเลือกนั่งข้างพ่อของพวกนาง  ซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับโดโรธีพอดี  คาดหวังว่าจะมีอะไรดี ๆ ให้ดู  แต่ก็ต้องผิดหวังเพราะนางเล่นเอากระโปรงซุกหว่างขาตัวเอง  ไม่ยอมให้ข้าเห็นพื้นที่ใต้ร่มผ้าเลยแม้แต่นิดเดียว 
"พอโดโรธีใช้เวทย์ไฟเป็น ช่วยประหยัดเวลาก่อไฟได้เยอะเลย ต้องขอบคุณท่านมาร์คัสที่ช่วยสอนนางจริง ๆ"
พ่อของเด็กสาวเอ่ยชมข้าครั้งแล้วครั้งเล่า จนข้าขี้เกียจปฏิเสธแล้ว  ข้าไม่ค่อยได้สนใจฟังเขาสักเท่าไหร่ เพราะถึงแม้ไม่ได้เห็นของดีของพี่สาว  แต่โดโรเธียร์คนน้องก็นั่งขยับขาเผยวิวงาม ๆ ให้ข้าได้เห็นเป็นการทดแทนตลอด  น่าแปลกที่ทั้งโดโรธีและแม่ของเธอไม่มีใครห้ามหรือดุนางเลยสักคน
"ท่านแม่ก็มีพลังเวทย์แล้ว  ทำไมท่านไม่.."
"เอ่อ...ฮะ...ฮะ...ฮะ  ท่านมาร์คัส  เดี๋ยวข้าขอพาโดโรเธียร์ไปห้องน้ำแป็บนึงนะ"
"แต่ข้าไม่ได้..."
แม่ของเด็กสาวลุกขึ้นจูงมือโดโรเธียร์ไปอย่างเร่งรีบ  ดูเหมือนใบหน้าของนางจะแดงเรื่อ ๆ ด้วย

"เอิ่ม...นางคงเห็นข้ากับภรรยาร่วมรักกันที่ทุ่งหญ้าน่ะ  เป็นท่านใช่ไหม ที่บอกนางว่า...ข้ากับภรรยากำลังถ่ายพลังเวทย์กันอยู่"
พ่อของเด็ก ๆ หันมากระซิบข้าให้พอได้ยินกันเพียงสองคน  ทำให้ข้าเข้าใจสถานการณ์แล้ว  เจ้าตัวเล็กคงหลุดปากว่าเห็นพวกเขาร่วมรักกันในทุ่งหญ้า  ในระหว่างที่ข้ากำลังพรอดรักกับโดโรธีเป็นแน่  ข้ารู้สึกผิดเลยที่ไปหลอกเด็กน้อยเช่นนั้น
"ข้าต้องขออภัยด้วย  ข้าห้ามนางไม่ทันจริง ๆ แล้วก็ไม่นึกด้วยว่าจะไปเจอพวกท่านในสภาพนั้น"
"ไม่...ไม่...ไม่ ท่านมาร์คัส  แบบนั้นดีแล้วล่ะ  ข้ารู้สึกขอบคุณท่านด้วยซ้ำที่ช่วยแก้ต่างให้นางเข้าใจแบบนั้น  ลูกสาวข้าเพิ่งจะ 9 ขวบเอง คงยังไม่ถึงเวลาที่จะบอกความจริงกับนาง  ท่านว่าจริงไหมล่ะ"
พ่อของนางพูดถูกทีเดียว  นางยังไม่ถึงวัยที่ต้องรู้เรื่องพวกนี้  แต่ที่เขายังไม่รู้ก็คือนอกจากฝีปากในการพูดของนางจะเก่งแล้ว  ฝีปากในการดูดควยของนางก็ยอดเยี่ยมด้วย  ข้าได้แต่หวังว่าความลับที่ข้าฝากให้นางเก็บจะไม่รั่วไหล แบบที่นางกำลังทำกับความลับของพ่อแม่เช่นนี้

"ข้ากลับมาแล้ว"
โดโรเธียร์วิ่งนำหน้าแม่ของนางกลับมานั่งที่เดิม สีหน้ายิ้มแย้มราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น  แม่ของนางย้ายที่มานั่งใกล้ลูกสาวคนเล็ก  ดูก็รู้เลยว่ามานั่งกำกับไม่ให้ปากโพล่ง
"เมื่อกี้เจ้าว่าอะไรนะ  ท่านแม่มีพลังเวทย์เหรอ"
"เอ๋!...เปล่านะ  ข้าไม่ได้พูดอะไรซักหน่อย"
มีเพียงคนเดียวในที่นี้ที่ไม่ได้รู้เรื่องการถ่ายพลังเวทย์อะไรนั่น  แม่ของเด็กสาวคงอยากให้เป็นแบบนั้นต่อไป  ในสายตาของทั้งพ่อและแม่ของนาง  โดโรธีเองก็ยังคงเด็กเกินไปที่จะรู้เรื่องนี้เช่นกัน  แต่พวกเขาจะรู้ไหมนะ  ว่าไม่เพียงแต่นางจะรู้เรื่องนี้แล้ว  นางยังดูจะชอบเอาเสียด้วย 
หลังจากทานอาหารกันเสร็จ  พ่อกับแม่กำลังนั่งดูโดโรเธียร์วาดรูปบนพื้นด้วยกิ่งไม้เล่น  ระหว่างนั้นโดโรธีก็ยกจานชามไปล้าง  ข้าเห็นว่าเป็นโอกาสดี  จึงขอลุกออกไปเดินเล่น  แล้วเดินอ้อมตามโดโรธีไป

ห่างจากกระท่อมเชิงเขาไม่ไกล  มีบ่อน้ำแห่งหนึ่งอยู่  นักเดินทางที่มาพักที่นี่สามารถใช้บ่อน้ำนี้ร่วมกันได้  ข้าเห็นโดโรธีพยายามดึงถังน้ำในบ่อน้ำขึ้นมาอย่างทุลักทุเล  ข้าจึงรีบเข้าไปช่วยนาง
"อ๊ะ! ท่านมาร์คัส...เอ่อ...ขอบคุณค่ะ"
ข้าดึงถังน้ำขึ้นมาจากบ่อ  แล้วเทให้นางใช้ล้างจาน  ในไม่ช้าจานทุกใบก็สะอาดเอี่ยมพร้อมใช้งานได้อีกครั้ง  โดโรธีกำลังจะยกชามข้าวกลับไปเก็บ แต่ข้าสวมกอดนางจากเบื้องหลัง  ไม่ให้นางรีบจากไปไหน
"อุ๊ย! ท่านมาร์คัส"

"ข้าคิดถึงเจ้าอีกแล้ว ข้าอยากจะเย็ดเจ้าตรงนี้ ได้หรือไม่"
ในเมื่อเด็กสาวตกเป็นของข้าแล้ว ข้าไม่มีความจำเป็นต้องพูดอ้อมค้อมอะไรอีก ในบรรดาเด็กสาวที่ข้าเคยเย็ดมา  ไม่เคยมีใครทำให้ข้ารู้สึกอยากเย็ดได้ขนาดนี้เลย

"ตรงนี้ไม่ได้ค่ะ..."
"เจ้าบอกข้าว่าที่ไหนเมื่อไหร่ก็ได้"
"เอ่อ...แต่เดี๋ยวใครมาเห็นเข้านะคะ"
"ก็ดีสิ  เขาจะได้รู้ว่าข้ารักเจ้าขนาดไหน"
"ดีที่ไหนกันล่ะ...ข้าอายนะ"
"เจ้าดื้อกับข้าอีกแล้ว"
"เอ่อ...ปละ...เปล่านะคะ  ข้าไม่ได้ดื้อ  ข้าแค่...ไม่อยากทำตรงนี้"
หลังจากหยอกล้อนางพอเป็นพิธีแล้ว  ข้าพานางหลบเข้าไปในป่าข้างบ่อน้ำ  ยังมีแสงจากดวงจันทร์พอให้เห็นกันและกันอยู่บ้าง  แต่ก็มืดเกินกว่าที่คนที่มาถึงบ่อน้ำจะมองเห็นได้

"ถ้าเป็นตรงนี้ล่ะ  ได้หรือยัง"
"ท่านมาร์คัส...เราแค่มาล้างจาน ถ้ากลับไปช้า ท่านพ่อท่านแม่จะสงสัยเอานะคะ...อุ๊ย!"
ข้าแทบรอไม่ไหวแล้ว  จึงไม่ค่อยสนใจคำคัดค้านของนางสักเท่าไหร่  ข้าเริ่มด้วยการไซ้คอของโดโรธีสูดดมกลิ่นกายของนางให้ชื่นใจ
"ถ้าเจ้ากลัวช้า  เจ้าก็ต้องช่วยข้าแล้วล่ะ"
"อา...ท่านมาร์คัสแกล้งข้าอีกแล้ว"

จานที่ล้างเสร็จแล้วถูกวางทิ้งไว้  ข้าสวมกอดเด็กสาวจากเบื้องหลัง  ขยำหน้าอกและล้วงโหนกเสียวจุดอารมณ์ใคร่ให้กับนาง  และเมื่อต้องการให้ไวที่สุด  ข้าเพียงรูดกางเกงในของนางลงมาถึงแค่หัวเข่าเท่านั้น  ดุ้นควยของข้าใช้เวลาตื่นตัวไม่นานก็พร้อมใช้งาน  ทั้ง ๆ ที่ข้าก็เพิ่งให้มันได้พักผ่อนไปไม่ถึงชั่วโมง
"อา...ท่านมาร์คัส...ข้าว่าเรากลับกันก่อนดีกว่า...จุ๊บ!"
ข้าเบื่อที่จะฟังนางคร่ำครวญแล้ว  จึงปิดปากนางด้วยจูบของข้า
"จุ๊บ! อา...ท่านมาร์คัส..."
"ถ้าเจ้าดื้ออีก ข้าจะจับเจ้าแก้ผ้าตรงนี้ซะเลย"
"อ๊ะ! อย่านะคะท่านมาร์คัส  ข้าไม่ดื้อแล้ว...ข้าไม่ดื้อกับท่านแล้ว"

ไม่มีเสียงรบกวนจากใครแล้ว  ข้าจึงแหย่ควยเข้าไปในหีที่เริ่มชื้นแฉะของโดโรธีอีกครั้ง  เรี่ยวแรงในการตอดรัดควยไม่เคยทำให้ข้าผิดหวังเลยสักครั้ง  ข้าเอ่ยชมนางด้วยความจริงใจเป็นที่สุด
"อา...โดโรธี  หีของเจ้าช่างคับแน่นและตอดควยข้าเก่งจริง ๆ"
"ฮือ...ท่านมาร์คัส ได้โปรดอย่าพูดแบบนี้เลย  ข้าอาย...อา"
"เจ้าจะอายไปทำไมกัน ที่แห่งนี้มีเพียงเจ้ากับข้าเพียงสองคน...อา  ข้าชอบหีของเจ้าที่สุด  ให้ข้าเย็ดกับเจ้าทั้งวันก็ยังไหว"
ทันทีที่ได้ยินว่าข้าจะเย็ดนางทั้งวัน หีของนางกลับยิ่งตอดรัดข้ารุนแรงขึ้น ข้าชอบการตอบสนองของนางจริง ๆ
"อา...ไม่ไหวหรอกท่านมาร์คัส  ขืนเป็นแบบนั้น...อา...ข้าตายแน่ ๆ"
"เจ้าโกหกข้าอีกแล้ว หีของเจ้าบอกข้าว่ามันก็ต้องการแบบนั้นเหมือนกัน"
"อา...ไม่จริงนะ...ท่านมาร์คัส...ข้า...ข้า...อา...ท่านมาร์คัส..."

"เคร้ง!"



ใกล้ถึงเวลาที่เราทั้งคู่จะสุขสมอีกครั้ง  เสียงใครบางคนเตะจานชามที่วางเอาไว้  จนข้าและโดโรธีต้องหันไปมอง  เด็กน้อยโดโรเธียร์ยืนมองเราทั้งคู่ร่วมรักกัน  ดูจากแววตาของนางแล้วท่าทางจะยืนดูอยู่ได้พักใหญ่แล้วด้วย
"โดโรเธียร์...เอ่อ...มันไม่ใช่อย่างที่เจ้าคิดนะ  คือ...ข้ากับท่านมาร์คัส...เอ่อ"

เด็กสาวคนพี่กำลังคิดหาเหตุผลแก้ตัวให้กับพฤติกรรมของนางเต็มกำลัง ส่วนข้าที่ได้รับประสบการณ์จากทั้งสองสาวมาแล้ว  ไม่ได้รู้สึกกังวลเท่าใดนัก
"ท่านมาร์คัสกำลังถ่ายพลังเวทย์ให้ท่านพี่โดโรธีใช่ไหม ข้าขอโทษที่มาขัดจังหวะ แต่ว่าท่านแม่ให้มาตาม  ข้าก็เลยยืนรอให้พวกท่านเสร็จธุระก่อน"
โดโรเธียร์ตอบอย่างใสซื่อสมกับเป็นนาง  ไม่เสียแรงที่ข้าสอนนางมาเป็นอย่างดี

"เจ้าทำถูกต้องแล้ว โดโรเธียร์ เวลาที่ผู้ใหญ่กำลังถ่ายทอดพลังเวทย์กัน  เจ้าต้องรอให้เสร็จธุระก่อน  พอดีว่าท่านพี่ของเจ้าอยากได้พลังเวทย์จากข้า  ข้าก็เลยต้องจัดให้นางสักหน่อยน่ะ  จริงไหม โดโรธี"
ข้าหันไปถามเด็กสาวที่ตอนนี้กำลังอึ้งกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจนทำอะไรไม่ถูก  ก่อนจะกระเด้านางแถมอีกครั้งจนได้สติ 
"เอ่อ...อ๋อ...ใช่ ๆ คือ พี่...พี่อยากเก่งขึ้นน่ะ...ทะ...ท่านแม่เรียกใช่ไหม  งั้น...ข้าไปเดี๋ยวนี้แหละ"
เด็กสาวขยับหนีข้าไปจนทำให้ควยของข้าหลุดออกจากรูหีของนาง  ข้ายืนยิ้มมองดูโดโรธีรูดกางเกงในขึ้นใส่ตามเดิม  ก่อนจะรีบก้มเก็บจานชามทั้งหมดแล้วเดินจากไป  ทิ้งข้าไว้กับโดโรเธียร์กันสองต่อสอง

"เจ้ารู้ใช่ไหม ว่าหากเจ้าเห็นใครถ่ายพลังเวทย์กัน  เจ้าต้องห้ามเอาไปเล่าให้คนอื่นฟัง  มันเสียมารยาท  คนจะมองเจ้าว่าเป็นเด็กไม่ดีนะเข้าใจไหม"
"อา...ข้ารู้แล้ว  เมื่อกี้ข้าโดนท่านแม่ดุจนหูจะแตกอยู่แล้ว"
อารมณ์ใคร่ยังไม่ทันจะถึงจุด  ดันมาโดนหยุดเอาไว้เสียก่อน  โดโรธีก็วิ่งหนีไปแล้วด้วย  เห็นทีคงต้องใช้บริการของน้องสาวแทนเสียแล้ว
"เจ้ามาขัดจังหวะที่พลังเวทย์ของข้ากำลังจะออกพอดีเลย"
"จริงเหรอท่านมาร์คัส...ข้าขอโทษ  ข้าไม่ได้ตั้งใจ"
"ช่างเถอะ...ไหน ๆ ข้าก็ตั้งใจจะให้พี่เจ้าแล้ว  เจ้าก็มารับไปแทนก็แล้วกัน  จะได้ไม่เสียของ"
ข้ากวักมือเรียกเด็กน้อยเข้ามาหา  ดุ้นควยที่ข้ายังไม่ทันได้เก็บเข้าที่หมดแรงไปพอสมควร  แต่เมื่อนางเอามือจับมันราวกับของคุ้นเคย  ไม่นานนักดุ้นควยของข้าก็กลับคึกคักขึ้นมาอีกครั้ง
"ทำไมท่านถึงมอบพลังเวทย์ให้ข้าทางปาก  แต่กับท่านพี่โดโรธี...ท่านกลับมอบใส่หีนางล่ะ"
"เออน่า...อย่าเพิ่งสงสัยเลย  รีบ ๆ ดูดซะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า  เจ้าจะอดได้พลังนะ"
ข้าไม่อยากเสียเวลาไปมากกว่านี้  ยื่นควยจ่อที่ริมฝีปากนาง เมื่อเด็กน้อยอ้าปาก  ข้าก็ยัดควยเข้าปากนางโดยไม่ต้องมีพิธีการอะไรอีก

"จ๊วบ!"
"อา...เพราะเจ้าดูดควยเก่งเช่นนี้ไงล่ะ ข้าถึงได้ชอบปากของเจ้านัก"
โดโรเธียร์สามารถดูดควยของข้าได้ดีแม้เพิ่งสอนนางเพียงครั้งเดียว แรงดูดด้วยความตั้งใจของเด็กน้อย  กลายเป็นความสุขสันต์ที่กำลังพอเหมาะสำหรับข้า  ข้าเอามือลูบหัวนางราวกับลูกแมวน้อยที่แสนเชื่อง ในขณะเดียวกันก็ดูลาดเลาไปด้วย  โชคยังดีที่ ณ ตอนนี้ไม่มีใครมาที่บ่อน้ำเลยสักคน

"จ๊วบ! ท่านมาร์คัส ทำไมคราวนี้ควยของท่านรสชาติไม่เหมือนเดิม"
อา...ข้าไม่นึกเลยว่าโดโรเธียร์จะรับรู้ถึงความแตกต่างได้ว่า ควยของข้าที่เพิ่งแหย่หีพี่สาวนางไปหมาด ๆ ต่างจากควยรสชาติปกติของข้าอย่างไร
"แล้ว...เจ้าชอบแบบไหนมากกว่ากันล่ะ"
"ไม่รู้สิ แบบไหนก็ได้ ถ้าท่านมาร์คัสอยากให้ข้าดูดแบบไหน ข้าก็จะดูด"
เป็นคำตอบที่ช่างใสซื่อและน่ารักที่สุด  ข้าทนไม่ไหวแล้วจึงยัดควยกลับเข้าปากเด็กน้อย  กระเด้าใส่เธอไม่ยั้ง  จนเมื่อความเสียวพุ่งถึงจุดสูงสุด น้ำควยของข้าก็พุ่งเข้าปากของนางเช่นกัน
"อา...กลืนเข้าไปเยอะ ๆ ล่ะ  ของดี ๆ ทั้งนั้น อา..."
ข้าจับมือของนางมารองใต้คาง เพื่อไม่ให้น้ำควยส่วนที่ล้นออกมาจากปากเธอต้องตกพื้นเสียเปล่า  แม้โดโรเธียร์ตั้งใจจะกลืนน้ำควยทั้งหมดให้ได้ แต่ก็มิวายล้นปากไหลย้อยลงมือน้อย ๆ ของนาง  ข้าจึงรีดควยให้น้ำควยที่ค้างอยู่หยดลงไปในมือของเด็กน้อยแถมไปด้วย  โดโรเธียร์ก้มมองน้ำควยข้าบนฝ่ามือนางด้วยความใสซื่อ  นางคงไม่รู้จะทำอย่างไรกับมันต่อดี  คงเป็นหน้าที่ข้าที่จะช่วยสอนนาง

"เจ้าจำเวทย์ที่ข้าสอนให้ได้ไหม เวทย์เรียกน้ำน่ะ"
เพื่อเป็นการสอนนางไปในตัว  ข้าชักชวนให้นางทบทวนความจำในการใช้เวทย์ควบคุมน้ำ  โดยใช้น้ำควยของข้าเป็นเป้าหมาย  โดโรเธียร์นิ่งไปสักพักก่อนจะตั้งสมาธิและลองทำตามที่ข้าสั่ง



"อา...โดโรเธียร์ เจ้าช่างเก่งจริง ๆ"
น้ำควยในมือของนางค่อย ๆ ลอยขึ้นมาเป็นเม็ดกลม ๆ เด็กน้อยพยายามรวบรวมสมาธิจ้องมองมันไม่วางสายตา  อา...เด็กคนนี้ช่างมีเรื่องให้ข้าประหลาดใจได้เสมอเลย
"ข้าควรทำอย่างไรต่อดี ท่านมาร์คัส"
โดโรเธียร์ถามข้าไปพลาง ควบคุมน้ำควยข้าให้ลอยไปมาระหว่างสองมือของนางไปพลาง ให้ความรู้สึกเหมือนนางกำลังโยนน้ำควยข้าเล่นอยู่  ข้าได้แต่แนะนำในสิ่งที่นางควรทำที่สุด
"ควบคุมน้ำควย...ข้าหมายถึงพลังเวทย์ของข้า  ให้มันลอยเข้าปากเจ้า กินมันเข้าไปให้หมด นี่คือสิ่งที่ข้าตั้งใจจะมอบให้เจ้า  อย่าให้เสียไปแม้แต่หยดเดียวนะ"
เด็กน้อยยิ้มร่าด้วยความดีใจ  ก่อนจะควบคุมน้ำควยที่นางเล่นอยู่ให้ลอยเข้าปากนาง  และกลืนมันเข้าไปในที่สุด

"อร่อยไหม"
"หึ!...ไม่อร่อยเลย ท่านมาร์คัส มันขม ๆ ลื่น ๆ แปลก ๆ"
โดโรเธียร์ตอบตามความจริงที่นางรู้สึก
"เจ้านี่เสียมารยาทจริง ๆ มันคือของล้ำค่าที่ข้ามอบให้เจ้านะ ถึงจะไม่ถูกใจเจ้า แต่เจ้าก็ควรตอบว่าอร่อย  ข้าจะได้อยากให้เจ้าได้กินอีก"
"อา...ท่านมาร์คัส ข้าขอโทษ ข้าไม่ได้ตั้งใจ  มันอร่อยค่ะ อร่อยมาก ๆ เลย"
ข้ายิ้มให้กับนางด้วยความพึงพอใจ ก่อนจะจูงมือพากลับไปหาพ่อกับแม่ของนาง

เมื่อไปถึง ข้าพบเพียงโดโรธีกับแม่ของนางเท่านั้น  พวกนางกำลังนั่งปอกผลไม้กันอยู่  เมื่อทั้งสองเห็นข้า  แม่ของนางก็ให้เด็กสาวเอาผลไม้มาให้ข้ากิน  โดโรธีถือชามผลไม้มามอบให้ข้า  ใบหน้าของนางยังคงแดงเรื่ออยู่เล็กน้อย



"ผลไม้หลังอาหารค่ำค่ะ ข้ากับท่านแม่ช่วยกันปอก"
ข้าก้มลงมองผลไม้ในชาม  พิจารณาจากความปราณีตแล้วรู้เลยว่าชิ้นไหนใครเป็นคนปอก  ข้าลองเลือกชิ้นที่คิดว่าน่าจะเป็นของโดโรธีขึ้นมาชิม
"เป็นไงบ้าง ท่านมาร์คัส อร่อยไหม"
"อืม...อร่อยดี หวานเหมือนคนปอกเลย"
ข้าแกล้งแซวให้นางเขินเล่น  ก่อนจะส่งชามให้โดโรเธียร์หยิบไปกินด้วย โดโรธีแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน  แต่ข้าไม่ถือหรอก
"อร่อยค่ะท่านพี่โดโรธี อร่อยมาก ๆ เลย"
คำชมที่เด็กน้อยพูดทำเอาข้าไม่แน่ใจเลยตั้งใจชมจริง ๆ หรือแกล้งชมเพราะข้าสอนไว้กันแน่

"แล้วท่านพ่อของเจ้าล่ะ"
"ท่านพ่อบอกว่าจะออกไปลาดตระเวณแถว ๆ นี้ อีกเดี๋ยวก็คงจะกลับ"
ข้าได้ยินดังนั้นก็ไม่ได้ไถ่ถามถึงพ่อของนางอีก  เราทั้ง 4 นั่งทานผลไม้ไปคุยกันไปสักพัก  โดโรเธียร์ก็เริ่มหาวแล้ว  แม่ของนางเห็นเช่นนั้นจึงพาเด็กน้อยไปนอน  ทิ้งให้ข้านั่งผิงไฟกับโดโรธีกันสองต่อสอง  จังหวะนั้นเองโดโรธีก็เปิดฉากยิงคำถามใส่ข้าทันที

"ถ่ายพลังเวทย์ที่โดโรเธียร์พูดถึง มันคืออะไรกันแน่ ท่านมาร์คัส"
อันที่จริงข้าก็ไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังนางหรอก เพียงแต่ไม่เห็นจำเป็นต้องรีบบอกนี่นา  ข้าจึงเล่าให้นางฟังตั้งแต่ช่วงเวลาที่พ่อกับแม่ของนางลงไปพรอดรักกันในทุ่งหญ้า โดยที่โดโรเธียร์ตามไปแล้วเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ข้าเลือกที่จะหลอกว่าสิ่งที่พ่อแม่ของนางทำก็คือการถ่ายพลังเวทย์  นางจะได้ไม่ตกใจ
"แล้วตอนที่ข้าเย็ดกับเจ้าในรถ นางเองก็น่าจะเข้าใจว่าข้าถ่ายพลังเวทย์ให้กับเจ้า อา...นึกถึงเสียงร้องของเจ้าตอนนั้นแล้ว  มันช่าง..."
"เข้าใจแล้ว...ข้าเข้าใจแล้ว  ท่านมาร์คัสหยุดเล่าเถอะ  ข้าไม่อยากฟังแล้ว"
แรก ๆ นางก็ตั้งใจฟังดี  แต่ทำไมตอนจังหวะสำคัญนางต้องมาห้ามข้าไม่ให้รำลึกถึงความหลังด้วยนะ

"ว่าแต่...เมื่อกี้ยังไม่เสร็จพิธีเลย  เรามาถ่ายพลังเวทย์กันต่อดีไหม...โดโรธี"
แม้ข้าจะอัดน้ำควยให้โดโรเธียร์กินไปเรียบร้อยแล้ว  แต่หากมีโอกาสข้าก็อยากเย็ดโดโรธีอีกสักครั้งเหมือนกัน  ข้าไม่ได้พูดเปล่า  แต่ยังเอามือโอบไหล่นางดึงให้เข้ามาใกล้ข้ามากขึ้นด้วย
"ไม่ได้ค่ะ...เดี๋ยวท่านแม่มาเห็นเข้า"
น้ำเสียงนางดูหนักแน่นไม่เบา เห็นทีจะกล่อมยากสักหน่อย
"ให้ข้าจูบเจ้าก็ยังดี...ข้าขอครู่เดียวเท่านั้น"
ข้อเสนอที่ดูเป็นไปได้มากกว่าถูกนำเสนอ  เปลี่ยนท่าทีปฏิเสธเสียงแข็งของโดโรธีให้นุ่มนวลลง
"เอ่อ...ครู่เดียวจริง ๆ นะท่านมาร์คัส"
"ไม่เอาดีกว่า ข้าจูบเจ้ามันดูง่ายไป  เปลี่ยนเป็นเจ้าจูบข้าดีกว่า"
"หา!...มะ...มะ...ไม่เอาหรอก ท่านจูบข้าเถอะนะ ข้าทำไม่เป็น"
ได้ยินโดโรธีเถียงเพื่อให้ข้าจูบนาง ข้าก็ได้แต่แอบยิ้มให้กับความน่ารักของเด็กสาว
"ต้องให้ข้าสอนไหม"
"อ๊ะ!...ท่านมาร์คัส ท่านแกล้งข้าอีกแล้ว"
ดูเหมือนนางจะฉลาดพอที่จะรู้ว่าถ้าให้ข้าสอนนาง มันจะกลายเป็นข้าจูบนางและนางจูบข้า  แทนที่จะเป็นนางจูบข้าเพียงอย่างเดียว ซึ่งไม่ว่านางจะเลือกทางไหน ข้าก็ชอบการตัดสินใจของนางอยู่ดี
"ก็ได้ ๆ ...ข้าจูบท่านก็ได้  ท่านหลับตาก่อนสิ"
"หลับตาแล้วข้าจะรู้ได้ไงว่าเจ้าจูบข้าแล้ว"
"โธ่! ท่านมาร์คัส ข้าไม่หลอกท่านหรอก  เร็ว ๆ สิ หลับตา"
ข้ายิ้มอย่างพึงพอใจที่ได้หยอกล้อนาง  ก่อนจะยอมหลับตารอให้เด็กสาวทำตามที่ตกลงกันไว้

"เฮ้อ! กว่าจะหลับได้  ยิ่งโตยิ่งหลับยากขึ้นทุกที"
เสียงแม่ของโดโรธีดังขึ้น ทุบความฝันของข้าแตกกระเจิง  โดโรธียิ่งตกใจกว่าข้า  นางถึงกับกระโดดตัวลอย หันหลังเดินวนไปวนมา ดูมีพิรุธสุด ๆ
"เจ้าเป็นอะไรน่ะ โดโรธี"
"อ๊ะ! เอ่อ...มะ..มะ..ไม่ได้เป็นอะไร ข้าไม่ได้เป็นอะไรค่ะท่านแม่  เอ่อ...อ๋อ! ขะ...ขะ...ข้านึกขึ้นได้ว่า  ข้าง่วงแล้ว  งั้น...ข้าขอตัวก่อนนะ  ท่านมาร์คัส"
โดโรธีพูดจบนางก็เดินสวนแม่ของนางเข้าไปในเต้นท์ทันที
"อะไรของนางเนี่ย  ทำตัวแปลก ๆ"

ข้านั่งรอกับแม่ของโดโรธี  ชวนคุยกันไปสักพัก พ่อของนางก็กลับมา  เขาไปลาดตระเวณและได้ไก่ป่ากลับมาเป็นของฝากถึงสองตัวทีเดียว
"แหม...พรุ่งนี้เช้าข้าคงมีวาสนาได้กินไก่ป่าด้วย  จบทริปนี้ข้าคงอ้วนตายแน่ ๆ"
"ฮ่า...ฮ่า...ฮ่า  เดินทางกับครอบครัวของเรา เรื่องอาหารการกินไม่มีทางขาดตกบกพร่องอยู่แล้ว"
หลังจากพ่อของเด็กสาวขอตัวไปล้างไม้ล้างมือที่บ่อน้ำกลับมา  ทั้งคู่ก็ขอตัวลาข้าตามลูก ๆ ของพวกเขาเข้าไปนอน บรรยากาศยามค่ำคืนที่เพียงข้านั่งผิงไฟเพียงลำพัง  ช่างเหงาเสียจริง ๆ ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้ข้าไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลย

...เพราะเจ้าทีเดียว...โดโรธี...
ถ้าไม่ติดว่าพ่อกับแม่ของนางนอนอยู่ด้วย  ข้าคงมุดเข้าเต้นท์ของนาง  จับนางเย็ดทั้งคืนไม่ปล่อยให้หลับสบายง่าย ๆ เป็นแน่  อา...ยิ่งคิดก็ยิ่งอยาก

ข้านั่งผิงไฟคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยอยู่พักใหญ่ก็มีความเคลื่อนไหวเกิดขึ้นภายในเต้นท์  ในใจข้าลุ้นว่าคนที่ออกมาจะเป็นใคร  หากเป็นหนึ่งในลูกสาวสองคนก็คงดี  เพราะในช่วงเวลาเหงา ๆ เบื่อ ๆ เช่นนี้จะเป็นใครก็ได้  ข้าจะจัดให้หนำใจทีเดียวเชียว

"อา...ท่านมาร์คัส ยังไม่นอนจริง ๆ ด้วย"
ไม่ใช่ทั้งสองสาว แต่เป็นทั้งพ่อและแม่ของพวกนางที่ออกจากเต้นท์มา  พ่อของพวกเธอเดินตรงมาหาข้า ในขณะที่แม่ของพวกนางยืนทำท่าดูเขินอายแปลก ๆ
"เอ่อ...พอดีข้ามีเรื่องจะรบกวนหน่อย ไม่ทราบว่าท่านพอจะช่วยข้าได้หรือไม่"
พ่อของพวกนางเองก็ดูมีลับลมคมในแปลก ๆ เหมือนกัน แน่นอนว่าข้ายินดีช่วยพวกเขาเต็มที่ ถ้าเป็นเรื่องที่ช่วยได้ 

"คือ...ข้ากับภรรยา เอ่อ...อยากจะสานสัมพันธ์กันสักหน่อยน่ะ..."
แค่เกริ่นนำข้าก็เริ่มเดาออกแล้วว่าท่าทีแปลก ๆ ของพวกเขามีสาเหตุจากอะไร
"ท่านก็รู้ว่าข้าไม่อยากให้เด็ก ๆ เห็น  พวกนางยังเด็กอยู่เลย"
พวกนางอาจจะยังเด็กสำหรับเขาก็จริง  แต่สำหรับข้าแล้วพวกนางโตพอที่จะมีอารมณ์ใคร่ และไม่ได้ไร้เดียงสาอย่างที่เขาคิด  แต่การปล่อยให้เขาเข้าใจผิดแบบนี้ก็ดูมีประโยชน์กับข้ามากกว่า
"ข้าก็เลย อยากจะขอยืมรถม้าของท่านสักหน่อย แบบว่า...ใช้ทำกิจกรรมน่ะท่าน"
"ข้าไม่มีปัญหาหรอก แต่ว่ามันจะไม่ค่อยสบายนักหรือไม่  รถม้าข้ามีแต่เศษหญ้าเศษฟาง"
ถึงจะพูดเช่นนั้น แต่กับลูกสาวทั้งสองของพวกเขาข้าก็ฟาดจนเสร็จคารถม้ามาแล้ว
"อา...ไม่เป็นไรเลย พวกข้าเป็นนักล่า นอนในป่าเป็นเรื่องปกติ ในรถม้าของท่านสะดวกสบายกว่านอนในทุ่งหญ้าเสียอีก"

ข้าเหลือบมองไปทางแม่ของเด็ก ๆ นางสบตาข้าแล้วก็ทำหน้าแดงเรื่อ หลบสายตาข้าไปมองทางอื่น ดูท่าทางทั้งสองคนคงอยากจะบรรเลงเพลงรักกันเต็มที่แล้ว
"ถ้าเช่นนั้น ขอเวลาให้ข้าจัดรถม้าสักครู่ได้หรือไม่  พวกท่านจะได้มีเวลาส่วนตัวกันได้อย่างเต็มที่"

ที่ข้าขอเข้าไปจัดรถม้าเป็นเพียงข้ออ้าง  จุดประสงค์เดียวที่ข้าเข้าไปในรถม้าคือเตรียมของสำคัญ  นั่นก็คือเจ้าหญ้าวิเศษที่ข้าเก็บมาจากทุ่งหญ้าแห่งคู่รัก  ข้าเทหญ้าออกมาจากถุง  จากนั้นก็เอาเศษฟางบนรถม้ากลบมันไว้ข้างใต้อย่างเบามือ  จนแน่ใจแล้วว่าทุกท่วงท่าที่พวกเขาบรรเลงเพลงรักกัน  จะถูกมนตร์แห่งหญ้านี้ครอบงำความเงี่ยนให้พวกเขาปลดปล่อยได้อย่างเต็มที่
"ข้าอภัยที่ทำให้รอ รถม้าข้าเรียบร้อยแล้ว  เชิญพวกท่าน...ถ่ายพลังเวทย์กันตามสบาย"
คำพูดนี้เรียกรอยยิ้มจากแม่ของเด็กสาวได้  พ่อของนางเองก็เอามือเกาหัวแบบเขิน ๆ เช่นกัน
"ถ้าเช่นนั้น  ข้าขอฝากลูก ๆ ด้วยนะท่าน  อย่าให้พวกนางมาเห็นเข้า  ข้าเชื่อใจท่าน"
พวกเขาเชื่อใจได้ถูกคนจริง ๆ หลังจากทั้งสองเข้าไปในรถม้าของข้าแล้ว  ช่วงเวลาแห่งการถ่ายพลังเวทย์ของสามีภรรยาก็เริ่มต้นขึ้น

 

...อา...โอกาสเช่นนี้ ข้าเองก็อยากถ่ายพลังเวทย์ให้กับลูกสาวทั้งสองของพวกเขาบ้างแล้วสิ... 
   

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[ponchan80]

แบบนี้ฝากปลาย่างไว้กับแมว

[Don]

ต่างคนต่างถ่ายพลังกัน คนละมุม

[ryg123456]

ได้เวลาถ่ายพลังเวทย์แล้วนะ

[natt4556]

ถ่ายอย่างอื่นมากกว่าเหอะ พลังหายไประหว่างถ่ายด้วยยย

[Pramelove555]

ได้เวลาสิแล้วนะ

[Coleman]

ฝากปลาย่างใว้กับแมวเสียแล้วล่ะ น่าจะฟาดเรียบทั้งพี่ทั้งน้อง

[tuktong21]

จะเหลือเหรอสองพี่น้อง

[lungpee]

งานนี้เข้าทางมาคัสเต็ม ๆ คงได้ฟาดสองสาวน้อยแน่

[BirD]

โอกาสมา

[kodzilla]

เก็บให้หมด

[Pap Nuttawut]

ได้ค่ายืมรถม้าแน่ๆ

[nakako]

ได้เวลาถ่ายพลังเวทย์

[Wichana]

ใครจะถ่ายพลังนานกว่ากัน

[Wing666]

คนไว้ใจร้ายที่สุด