บทเรียนที่ไม่คาดฝัน บทที่ 45 (incest)

[anatomy051]

ร่องรอยเสน่หาและเงาที่คืบคลาน

.....เช้าวันใหม่มาถึงพร้อมกับแสงแดดอ่อนๆ ที่ลอดผ่านผ้าม่านเข้ามาในห้องนอนของป้านวล เธอลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึก อิ่มเอมใจอย่างเต็มเปี่ยม ความสุขสมจากค่ำคืนที่ผ่านมายังคงอบอวลอยู่ในกายและใจทุกอณูสัมผัส มันไม่ใช่แค่ความพึงพอใจชั่วคราว แต่เป็นความรู้สึกที่เติมเต็มช่องว่างที่ว่างเปล่ามานานแสนนาน แม้จะมี ความรู้สึกผิด แฝงเร้นอยู่บ้างเมื่อนึกถึงลุงไก่ที่ยังคงหลับไหลอยู่ข้างกาย แต่ความปรารถนาในตัวนัทก็ยังคงอยู่ไม่เสื่อมคลาย ป้านวลนึกถึงสัมผัสร้อนแรงของเขา ความดิบเถื่อนที่ปลุกเร้าทุกโสตประสาทให้ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง เธอ โหยหา การได้อยู่ใกล้ชิดเขาอีกครั้ง และเริ่มคิดถึง โอกาสที่จะได้พบกัน โดยไม่คาดฝัน เธอกลับรู้สึก โล่งใจอย่างไม่น่าเชื่อ ที่ได้เปิดเผยความรู้สึกจริงๆ ในเรื่องความต้องการร่างกายของนัทไปแล้ว มันเหมือนได้ปลดปล่อยพันธนาการบางอย่างออกจากใจ และได้รับอิสระในแบบที่เธอไม่เคยสัมผัสมาก่อน

เช้าวันนั้น ทุกคนลงมาทานอาหารเช้าพร้อมหน้า ยกเว้นรินดาที่ยังคงนอนอยู่ ป้านวลพยายามทำตัวให้เป็นปกติที่สุด แต่แววตาของเธอก็อดไม่ได้ที่จะชายมองไปยังนัทที่นั่งอยู่ตรงข้าม นัทเองก็เช่นกัน เขาเงยหน้าขึ้นสบตาป้านวลเพียงชั่วครู่ ก่อนจะรีบหลบสายตาอย่างรวดเร็ว สัญญาณลับ ผ่านสายตาที่อ่อนโยนและรอยยิ้มบางๆ ของนัท ทำให้ป้านวลรู้สึกอุ่นใจ การที่ทั้งคู่รอดจากเหตุการณ์เฉียดฉิวเมื่อคืนได้ ดูเหมือนจะทำให้พวกเขา กล้าหาญขึ้น และพร้อมที่จะเสี่ยงมากขึ้นเพื่อความปรารถนาของตัวเอง

หลังจากอาหารเช้า นัทเดินอ้อมไปทางด้านหลังของป้านวลที่กำลังเก็บจาน แผ่นหลังของนัทช่างดูมั่นคงและน่าพึ่งพิง ป้านวลรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆ ของเขาที่รดรินอยู่ใกล้ต้นคอ และแล้ว... ด้วยความระมัดระวังสูงสุด เขาก็ ลูบก้นของเธอเบาๆ ป้านวลสะดุ้งเล็กน้อย แต่ก็เป็นเพียงการสะดุ้งภายใน ความรู้สึกวาบหวามแล่นปราดไปทั่วร่าง ความร้อนผ่าวขึ้นมาที่แก้ม เธอเกือบจะหลุดเสียงครางออกมา แต่ก็กัดริมฝีปากแน่นไว้ทัน สัมผัสนั้นแผ่วเบา แต่เต็มไปด้วยความเร่าร้อน ราวกับกระแสไฟฟ้าอ่อนๆ ที่วิ่งตรงเข้าสู่จุดที่อ่อนไหวที่สุดในตัวเธอ ป้านวลรู้สึกเหมือนหัวใจเต้นระรัวจนแทบจะทะลุอก นี่คือการแสดงออกที่กล้าหาญและยั่วยวนจากนัท ซึ่งตอกย้ำถึงความสัมพันธ์ลับที่พวกเขาแบ่งปันกัน มันเป็นสัญญาณที่ชัดเจนว่าความปรารถนาของเขาไม่ได้ลดลงเลย ป้านวลได้แต่พยายามรักษาสีหน้าให้เป็นปกติที่สุดขณะที่นัทเดินออกไปจากบ้าน มุ่งหน้าไปยังบ้านของม่อน เพื่อนสนิทของเขา จุดประสงค์ที่แท้จริงของนัทคือการไปหา พี่เมย์ ลูกสาวของแม่แหม่ม ซึ่งเป็นคนที่นัทแอบปลื้มมานาน แต่โชคไม่ค่อยเป็นใจนัก เมื่อไปถึงกลับพบว่าม่อนอยู่ที่บ้านด้วย

วันนี้ นัทได้เจอทั้งแม่แหม่ม แม่ของม่อน และพี่เมย์ แม่แหม่มทำอาหารอร่อยๆ มาให้ทานมากมาย บรรยากาศอบอุ่นเป็นกันเอง ครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งที่ผ่านๆ มา เพราะจากสายตาของนัท จากเด็กซื่อๆ ไร้ประสบการณ์ทางเพศ บัดนี้มันเปลี่ยนไปไม่เหมือนเคย นัทมองแม่ของเพื่อน สายตาของเขาเลื่อนไล้ไปทั่วเรือนร่างของแม่แหม่มอย่างช้าๆ ราวกับกำลังสำรวจทุกส่วนโค้งเว้าของเธอ แม่แหม่มเป็นคนที่สวยในระดับหนึ่ง มีรูปร่างที่ส่วนโค้งเว้าชวนมอง จนแทบจะเรียกได้ว่าหุ่นนางแบบเรียกพี่ได้เลย ด้วย สายตาที่อยากเห็นเรือนร่างข้างใน อย่างอดไม่ได้ แต่นัทก็พยายามควบคุมความคิดไม่ให้เตลิดไปไกลกว่านี้ เพราะนี่คือแม่ของเพื่อนสนิท

นัทอยู่บ้านม่อนจนถึงเย็นก็กลับบ้าน วันนี้อากาศร้อนอบอ้าวเป็นพิเศษ เมื่อกลับถึงบ้าน นัทตรงดิ่งไปยังห้องน้ำเพื่อชำระร่างกาย ในขณะที่น้ำเย็นชื่นฉ่ำไหลรดกาย นัทก็นึกถึงเหตุการณ์น่าตื่นเต้นที่เกิดขึ้นเมื่อวานอย่างช่วยไม่ได้ ภาพสัมผัสจากป้านวล ความหวาดเสียวที่เกือบถูกจับได้ และความสุขสมที่ได้รับ ยิ่งทำให้ ลำเอ็นของเขาตั้งชูชันขึ้นมา อย่างรวดเร็ว

ทันใดนั้น เสียงประตูห้องน้ำก็เปิดผางออก รินดา ก้าวเข้ามาในห้องน้ำ สายตาของเธอเอง จ้องมองที่ลำเอ็นของนัทสายตาไม่กะพริบ จนนัทหันมาเห็นขณะที่กำลังเช็ดตัว "พี่ริน..." นัทเอ่ยเสียงแผ่วด้วยความตกใจ รินดาหันหลังกลับในทันที แล้วก็ตำหนินัทด้วยน้ำเสียงห้วนๆ "เข้าห้องน้ำทำไมไม่ล็อคประตู!" นัทรีบตอบกลับไปว่า "ผมเหนื่อยและร้อนมากๆ ผมเลยรีบจนลืมครับ" รินดาถามซ้ำอีกครั้งว่า "เสร็จหรือยัง ถ้าเสร็จ ก็รีบๆ ออกไปได้แล้ว" นัทรีบรับคำและเดินออกจากห้องน้ำไปอย่างรวดเร็ว

ค่ำคืนนั้น... เมื่อนัทเข้าสู่ห้วงนิทราได้ไม่นาน ประตูห้องของนัทก็เปิดออกอีกครั้ง... มีคนเข้ามา....


 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[anatomy051]

บทที่ 1
   
บทที่ 2

บทที่ 3
   
บทที่ 4

บทที่ 5

บทที่ 6   

บทที่ 7

บทที่ 8

บทที่ 9

บทที่ 10

บทที่ 11

บทที่ 12

บทที่ 13

บทที่ 14

บทที่ 15

บทที่ 16

บทที่ 17

บทที่ 18

บทที่ 19

บทที่ 20

บทที่ 21

บทที่ 22

บทที่ 23

บทที่ 24

บทที่ 25

บทที่ 26

บทที่ 27

บทที่ 28

บทที่ 29

บทที่ 30

บทที่ 31

บทที่ 32

บทที่ 33

บทที่ 34

บทที่ 35

บทที่ 36

บทที่ 37

บทที่ 38

บทที่ 39

บทที่ 40

บทที่ 41

บทที่ 42

บทที่ 43

บทที่ 44

[schareon]

ใครกันที่มาหานัท ลุ้นให้เป็นรินดา

[per2512]

น้องรินแน่นอน

[Wtwtwt]

รินต้องการล่ะเซ่

[kiti90]

มีคนเข้ามาลักหลับ

[Pramelove555]

น้องรินแน่นอน

[Boran Mark]

น้องรินดา มาทบทวนบทเรียนแน่ๆ
edit : เดาผิด 555

[auauto]

รินดาแน่ๆ

[jaja]

  สาวคนไหนที่ทนไม่ไหวให้นัทระบาย

[Roberto Baggio]

T

[The Hucky]

goodness

[bumblebee81]

รินลดาเข้ามาหาสิ่งที่พยายามปฏิเสธจนได้

[Skyioi]

ขอบคุณ​ครับ
ลืมส่งการบ้านใครละนั้น
ต้องให้ตามถึงห้อง

[ทิวลิป]

แม่แหม่มคือคู่แข่งป้านวลอีกแล้วครับท่าน