ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu

out of ammo Ep1 เปิดม่านงานนองเลือด

เริ่มโดย cd13579, กันยายน 10, 2016, 10:08:52 ก่อนเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

cd13579

          พูดคุยก่อนอ่าน
     เรื่องแรก พยายามจัดหน้าให้อ่านง่ายขึ้นแล้วนะครับ จัดไปตาลายไป ::Orz:: ( ใครมีเคล็ดลับช่วยบอกที )
     เรื่องที่สอง วางโครงจริงๆจังๆ พบว่าไอเดียมันไปหมดราวๆ 20 ตอนเลย ( ถ้ายังมีปัญญาเขียนอะนะ ) ::Sobad::
     เรื่องสาม อยากซ่อนข้อความทำไงอะครับ รู้สึกไม่ซ่อนยอดคนตอบมันน้อยจนท้อใจ ไม่ได้ต้องการให้ยอดมันเยอะ
( กู )ต้องการให้ตอบให้บอกความรู้สึกให้ตอมเม้นต์จะได้ไปแก้ถูก ( ยอดตอบแมร่งไม่ถึง1:10::Angry::
     เรื่องสี่ ตอนนี้ฉากที่พวกท่านรอก็ยังไม่มีอยู่ดีละ รอตอนหน้าเนอะ ( เสร็จชาติไหนก็ไม่รู้ ) ::Evil::

        สุดท้ายขอบคุณที่มาอ่านครับ แถมอีกนิดลงรูปไงวะครับ ?


...............................................................

        ตอนที่ 1  เปิดม่านงานนองเลือด
   
        กรุงเทพ พ.ศ.2563 เมืองหลวงของประเทศเล็กๆ ที่พึ่งผ่านช่วงผ่านความวุ่นวายทางการเมืองในช่วงหลายปีก่อนการเลือกตั้งรัฐบาลชุดใหม่ขึ้นมาแทนคณะทหารนั้นผ่านไปด้วยดี เกิดการพัฒนาขึ้นในทุกๆด้านแม้ว่าจะไม่เติบโตอย่างก้าวกระโดดแต่เป็นช่วงที่เรียกได้เต็มปากว่าประเทศกำลังพัฒนาขึ้นแม้ว่าภายนอกประเทศจะมีความตึงเครียดของจีนในปัญหาในทะเลจีนใต้และปัญหาการก่อการร้ายที่นับวันก็ยิ่งขยายตัวในหลายๆประเทศ
ทั้งในยุโรป,อเมริกา, ตะวันออกกลาง,เอเชียแม้กระทั้งรัสเชีย 

แม้ทุกครั้งผู้ก่อการจะถูกกวาดล้างสังหารหรือโดนตามไปถล่มแต่จำนวนกลับไม่ลดลง แต่ในประเทศไทยก็ยังไม่มีเหตุ การณ์รุนแรงใดๆมากนัก

    18/07/2564 ณ.สถานนีรถไฟฟ้าในย่านเอกมัย เวลา11.40 น

     รถไฟฟ้าขบวนหนึ่งจอดเข้าสถานนีตามปกติ ประตูรถไฟฟ้าเปิดออกผู้คนต่างขึ้นลงรถไฟฟ้าเหมือนเช่นทุกวัน
แต่สำหรับวันนี้มีชายหนุ่มในชุดคล้ายพนักงานออฟฟิตก้าวลงจากรถไฟฟ้าพร้อมอ่านข่าวออนไลน์ในมือถือของเขา

    ชายหนุ่มคนนั้นเดินลงจากชานชลาพร้อมกับวิจารณ์ข่าวที่ตนอ่านคนเดียว
    ช: " เจ้าหน้าที่จับกุมผู้มีอิทธิผลได้อีกราย ตามคำสั่งกวาดล้างอาชกรรมทั่วประเทศของรัฐบาลพบมีกลุ่มข้าราชเกี่ยวพันด้วยจำนวนมาก " เค้าไล่ดูบทความของสำนักข่าวพึมพำกับรายละเอียดของข่าว

    ช: " มีการปะทะกับชุดปฏิบัติการจับกุม คนร้ายตาย13 บาดเจ็บ8 ตำรวจบาดเจ็บ1 ไม่มีใครตาย "

     พลางเลื่อนลงมาดูความคิดเห็นในสื่อออนไลน์ ซึ่งวิจารณ์การกระทำของเจ้าหน้าที่อย่างดุเดือดชายหนุ่มยืนอ่านความคิดเห็นต่างๆจนรู้สึกเหมือนมีคนกำลังจ้องมองมาชายหนุ่มหันกลับไปทางที่ตนรู้สึก กลับเจอสายตาเย็นชาหลายคู่มองมาทางตน

     ช: " เค้ามองกูทำไมวะ เราก็ไม่น่าหล่อขนาดยืนจ้องตาขวางปะวะ " ปี๊ดดดดดด!
     " คุณครับอย่าเล่นมือถือขวางประตูเข้าออกครับ " ยามบนสถานีได้กล่าวขึ้น

     ชายหนุ่มจึงรู้สึกตัว่ายืนขวาวประตูเข้าออกของรถไฟฟ้าอยู่ ชายหนุ่มหันมายิ้มแห้งๆให้แก่ประชาชีข้างหลังก่อนหยิบบัตรออกมาแล้วรีบออกไปจากบริเวณอย่างรวดเร็วเข้าไปในห้างทันที ชายหนุ่มคนนี้หน้าตา ออกทางกลางๆค่อนไปทางดี สูงแค่ 170 นิดๆ ตาโตคิ้วหนาผิวคล้ำเล็กน้อยจากแดด รูปหน้าออกกลมๆ ริมฝีปากอมยิ้มแสดงถึงเป็นคนอารมณ์ดี แต่รวมๆไม่ได้หล่อหรูอะไร ก็แค่พนังงานออฟฟิตบ้านๆธรรมดาๆ

เค้ามีชื่อว่า ดนัย เป็นชายผู้ที่พึงได้รับปริญาจากมหาลัยย่านหัวหมาก ในสาขานิติศาสตร์มาแบบสดๆร้อนๆ ชายหนุ่มเลยกำลังสัมผัสชีวิตของผู้ใหญ่ที่กำลังหางานทำอย่างลำบากลำบน จะสอบทนายก็ต้องรอเปิดอบรมจะสอบข้าราชการก็ยังไม่เปิดรับสมัครต้องวิ่งวุ่นหิ้วประวัติไปสมัครตามบริษัท กฏหมายหรือสำนักทนายความเท่าที่ตนจะไปได้  ยังดีที่ชายหนุ่มยังมีเงินเก็บจากสมัยยังเรียนอยู่ ไม่งั้นต้องเป็นภาระที่บ้าน

ดนัยกลางเข้ามาในตัวห้าง แอร์เย็นๆในห้างช่วยให้อากาศร้อนตับแตกข้างนอกมลายหายไปทันที แต่ในห้างกลับมีงานจัดแสดงอาวุธของกองทัพไทยที่ผลิตขึ้นมาเองในหลายปีที่ผ่านมางานมีแต่ ข้าราชการ,ทหาร,ตำรวจและนักข่าวจำนวนมากไม่นับประชาชนที่มุ่งกันจนเป็นกลุ่มใหญ่ ดนัยกุมขมับด้วยความเซ็ง เค้าลืมไปว่าวันนี้มีงานจัดแสดงที่ห้างนี้พอดี ซึ่งวันนี้ดนัยจะมากินอาหารเย็นที่ศูยน์อาหารของห้างที่อยู่ชั้นบนให้สบายใจเป็นรางวัลปลอบใจตัวเองในโอกาสแตะฝุ่นอย่างเป็นทางการ

     และการที่คนเยอะแสดงว่าเค้าต้องต่อคิวซื้อข้าวกินนานขึ้นอีกด้วย
     ดนัย: " เอาวะก็ยังดีกว่าไม่ได้กินยังไงๆเราก็หาจังหวะชมนิศการนี้อยู่แล้ว " ชายหนุ่มให้กำลังใจตัวจบก็ก้าวขึ้นบรรไดเลื่อนไปยังชั้นสามชั้น

     งานจัดแสดงเป็นชั้นสองที่เชื่อมกับรถไฟฟ้ามุมมองที่สูงขึ้นทำให้เขาเห็นงานได้กว้างขึ้น ดนัยรู้จักอาวุธในงานหลายอย่าง
     ดนัย: " รถหุ้มเกราะลำเลียง,รถกันกระสุน หืมแบกจรวดนำวิถีมาโชว์ด้วยวุ้ย " ทันใดนั้นเสียงพิธีกรก็ดังขึ้น
     พิธีกร: " ขอตอนรับเข้าสู่งานแสดงอาวุธของกระทรวงกลาโหม   ในโครงการของไทยใครไม่ใช้แต่ไทยใช้ค่ะ
     ดนัย: " ใครมันคิดชื่องานวะนั้น "  ดนัยบ่นขึ้นเบาๆ
     พิธีกร: " วันนี้เราได้รับเกียรติจากท่านรัฐทนตรีกระทรวงกลาโหมมาเป็นประธานในงานค่ะ "

     ชายหนุ่มจึงหายสงสัยว่าทำไมมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอยู่ทั่วงาน ทั้งทีมอารักขาตำรวจทั้งนอกและในเครื่องแบบและทหารในชุดอาวุธครบมือยืนอยู่รอบๆงานเต็มไปหมด ชายหนุ่มละสายตาจากงานและก้าวขาออกจากบรรไดเลื่อนที่พาตนมายังชั้นสามทันใดนั้นก็มีเสียงใสๆดังมาทักตน

     ???: " ดนัยใช่มั๊ยเนี่ย "

     เมื่อเขาหันหน้ามาทางต้นเสียงก็พบกับคน คนที่เค้าเฝ้าอยากเจอมาตลอดหลายปีดวงตาคู่เดิมที่ยังฝังตราตรึงใจวงหน้าที่เค้า( ได้แต่ )ฝันถึงอยู่ทุกคืนทุกวัน เขาตะลึงไปชั่วขณะก่อนจะตั้งสติตอบคำถามไป

     ดนัย: " มายด์...ไม่เจอกันนานแล้วนะ " 
     มายด์:" อืม......ก็น่าจะหลายปีแล้วละ ดนัยสบายดีมั๊ย ทำไมหน้าแดงๆไม่สบายเหรอ "
     ดนัย:( เฮ้ยมองนานใจลอยไปนิด ) " สบายดีๆหน้าแดงเพราอากาศมันร้อนเฉยๆ "

     หญิงสาวมองหน้าเหมือนไม่เชื่อชายหนุ่มลอบกลืนน้ำลายก่อนจะรีบเปลี่ยนประเด็น
     ดนัย: " อ้อแล้วมายด์สบายดีมั๊ย "
     มายด์: " ไม่สบายจะมายืนคุยกับแกได้ไงละ " ชายหนุ่มกระพิบตาปริบๆก่อนจะตอบ
     ดนัย: " เออเนอะไม่น่าถามเลย สมัยนี้หัดแซวคนนะเรา "

     มายด์หัวเราะเบาๆแต่แค่นี้ก็แทบจะกระชากใจของชายที่ตนยืนคุยด้วยไปแล้ว ดนัยเค้าแอบชอบเธอตั้งแต่สมัยเจอกันในโครงการค่ายระหว่างโรงเรียนตอน ม.5 แล้ว การมาเจอกันโดยบังเอิญ ครั้งนี้สร้างความตื่นเต้นแก่เขาไม่น้อย แต่ใช่ว่าเค้าจะอ่อนเชิงขนาดไก่อ่อนขนาดนั้นเมื่อลอบหายใจเข้าลึกๆเรียก สติได้อีกครั้งก็เริ่มบทสนนสนาอีกครั้ง

     ดนัย:" ว่าแต่นี้มันไม่ใช้แถวบ้านมายด์นิมาทำไมแถวนี้ละ "
     มายด์: " อ้อเรามาเป็นเพื่อนคุณพ่ออะ พ่อมาคุยกับเพื่อนข้างล่างอะ นู้นไงตรงข้างไอ้รถใหญ่ๆอะ "

     ดนัยมองตามไปทางที่นิ้วเธอชี้ก็เห็นชายวัยกลางคนในชุดสูธคุยกับทหารคนนึงอยู่ดนัยสังเกตุเครื่องหมายแสดงยศพบว่าไม่น่าต่ำกว่าพันโท แต่ด้วยระยะห่างที่ไกลทำให้เห็นไม่ชัดและเสียงหวานๆของเธอจะดังขึ้นขัดจังหวะมาว่า

     มายด์:" แล้วทำไมวันนี้ไม่ใช่ชุดนักศึกษาละวันนี้หยุดเหรอ "
     ดนัย: " อ้อเรารอรับปริญาแล้วอะสิ่งหาๆงานทำอยู่เลย "
     มายด์: "อ้อๆใช่เราเรียนหกปี "

     เธอหัวเราะเฮะๆ ส่วนดนัยจำได้ว่าเธอติดคณะสัตว์แพทย์ของมหาลัยแถวสามย่านเค้าจึงไม่แปลกใจที่วันนี้มายด์จะใส่ชุดนักศึกษามาและเธอในชุดนี้ยิ่งทำให้เธอดูเรียบร้อยน่ารักขึ้นไปอีกเขาก่อนจะถามต่อไปว่า

     ดนัย: " แล้วเรียนเป็นไงบ้างอะ " เธอเบ้หน้าก่อนจะตอบ
     มายด์:" ขึ้นฝึกงานยุ่งมากทั้งสัตว์เล็กสัตว์ใหญ่แทบไม่พักเลยเหลือต้องเกือบปี "

     หลังจากพูดคุยมาสักพักก็ถึงเวลาที่ดนัยไม่ชอบที่สุดก็มาเยือนเขาจนได้
     มายด์: " เราไปแล้วนะแล้วเจอกันใหม่นะบาย "
     ดนัย: " อ้าวจะไหนต่ออะ "
     มายด์: " อ้อเรานั่งกินขนมหวานกับเพื่อนอยู่ตรงนู้นอะ "
     ดนัย: " กินของหวานๆไม่กลัวอ้วนไง "
     มายด์: " เอานะเราไม่ขึ้นคานแน่ๆ ไปก่อนนะ "
   
     ( บอกมาคำเดียวตรงนี้ก็พร้อมเป็นละฮะ )ดนัยคิดขึ้นในหัวก่อนที่เธอจะโบกเมื่อลาก่อนจะเดินกลับไปยังกลุ่มเพื่อนของเธอ( คำว่าไว้เจอกันใหม่ครั้งที่แล้วนี้มันก็เกือบ 5 ปีเลยนะ )ชายหนุ่มคิดและยืนมองเธอจนลับสายตาไปแล้วก็หลับตาทำใจสลัดความคิดฟุ้งซ่านออกไปหลังจากหลับตาสักพัก แล้วเค้าก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ในหััวคิด( ดอกฟ้ากับหมาน้อยชัดๆ ) เมื่อปลงเสร็จก็หันไปเจอชายร่างหนายืนจ้องมองตนอยู่จากสายตาที่มองมาดนัยรู้สึกได้ว่าชายคนนี้ต้องการอะไรสักอย่าง ชายคนนั้นใส่เสื้อคลุมสีดำสีดำสวมแว่นดำและสูงกว่าตนราวๆ 5-8 เซนติเมตรได้

     ชายร่างใหญ่จ้องมองจนเขารู้สึกกลัวขึ้นมาซึ่งโดยปกติเค้าไม่คนขี้กลัวบ่งบอกถึงรังสีคุกคามจะลอยออกมารอบๆตัวชายผู้นี้
     ช: " ไอ้น้อง " เสียงห้าวใหญ่ออกมาจากปากชายตรงหน้า
     ดนัย: ( มาเฟียมาไถ่เงินกูแน่ๆงานนี้ ) ก่อนเค้าจะตอบไปว่า " ครับพี่ มีอะไรเหรอครับ "
     ช: " รักเค้าชอบเค้าทำไมไม่หาโอกาสบอกละเอ็ง "

     ดนัยได้ยินคำถามของพี่แกก็อึ้งรับประทาน เขาคิด( แล้วมันเกี่ยวอะไรกับพี่ฟะ ไม่ๆนี้มันใช่คำถามของคนที่พึ่งเห็นหน้ากันเหรอวะ ) ชายนิรนามข้างหน้าเห็นอีตาดนัยยืนใบ้แดกอยู่จึงพูดขึ้นต่อ

     ช: " มึงไม่ต้องสงสัยห่าอะไรทั้งนั้นแหละก็กับมึงไม่เคยรู้จักกัน กูเสือกเองแหละ แมร่งหน้าทำหน้าบื้อเชียวแค่อยากบอกไว้ว่า อย่ายอมแพ้ทั้งที่ยังมีโอกาส ไปไหนก็ไปดิกูพูดจบแล้ว "

     เมื่อโดนไล่อัดหน้าด้วยงงงวยและความเกรง( กลัว ) ดนัยจึงรีบเผ่นขึ้นบรรไดเลื่อนหนีไปทันใด ในหัวของดนัยมีเพียงประโยคเดียวเท่านั้นในตอนนี้
     ดนัย: " คนแบบนี้ก็มีเหรอวะ " เค้ารำพึงก่อนจะมองชายลึกลับจนลับตาไป

     ชายลึกลับยืนอยู่หน้าทางลงบรรใดไม่นานก็มีชายสองคนเดินเข้ามาหา
    ชายนิรนาม: " ดาบกับหมู่นาเก็บของที่รถเรียบร้อยดีนะ ของไม่ครบซื้อขาดไปดาบชัยโดนน้านลด่า ผมไม่อยู่ช่วยนะ "
     ดาบชัย: " หมวดอย่าพึ่งพูดชื่อนี้สิครับ ผมนี้ขนลุกยังไงชอบกลเลย "
     หมู่นา: " หมวดเข้มเอาเมียไปแกล้งดาบแบบนี้ดาบกลัวขี้เยี่ยวหดหมด "
     ดาบชัย: " กูไม่กลัวเมีย กูแค่.....เกรงใจเฉยๆ "
     หมู่นา: " เกรงจนเมียตะโกนเรียกทีสะดุ้งที "
     หมวดเข้ม: " พอๆเดะก็เถียงกันอีก ผมมีธุระนะอย่าลืมรีบเข้างานได้แล้ว " ก่อนพี่แกจะเดินดุ่มๆนำเข้างานจัดแสดงกลางห้างทันที

     ทั้งคู่มองหน้ากันก่อนจะพูด
     ดาบชัย: " มาอีหรอบนี้เครียดแน่ๆ "
     หมู่นา: " อาการแบบนี้คงไม่ใช่มีความความสุขแน่ๆ " ก่อนทั้งสองจะเดินตามหัวหน้าตนไปในงาน

.............................................

       25 นาทีก่อนหน้านี้  รถ Ford SUV สีดำ  แล่นความยังลานจอดก่อนที่ตำรวจทั้งสามจะลงจากรถ
     ดาบชัย:" จะเข้าไปในงานจริงๆเหรอหมวด " เสียงใหญ่ตอบกลับแข็งๆ
     หมวด:" ดาบถามผมเกือบจะสิบรอบแล้วนะ "
     ดาบชัย: " ผมว่าเราเลื่อนนัดคุณน้ำไปก่อนก็ได้นะครับ "
     หมู่นา: " เห็นด้วยครับหมวดท่านรัฐมนตรีคงไม่พอใจแน่ "

     หมวดเข้มกระชากเสียงตอบไป
      " มันก็เรื่องท่านสิวะกูมาหาลูกสาวไม่ใช่มาท่าน พวกดาบไม่สบายใจก็โบกแท็กซี่กลับไปเลย ผมไปคนเดียวได้ " ก่อนแกจะเดินเข้าไปยังลิฟภายในอาคารทันที ทั้งสองมองตากันก่อนถอนหายใจแล้วเดินตามหมวดแกเข้าไป

     หมวดเข้มตำรวจไฟแรงเป็นว่าที่ลูกเขยของท่านรัฐมนตรีกระทรวงต่างประเทศ  ซึ่งคุณพ่อตานั้นไม่ชอบหมวดหนุ่มอย่างรุนแรงแต่ด้วยตามใจลูกสาวมาตลอด ดังนั้นทั้งสองจึงคบกันอยู่ท่ามกลางความแตกต่าง แล้วความแตกต่างนั้นก็เล่นงานหมวดหนุ่มหน้าเข้มจนปวดหัว ก็เพราะตอนนี้เค้าอยู่ท่ามกลางภายในงานและภายในดงเหล่าไฮโซโบว์ใหญ่ ทั้งหลายที่ต่างเมาท์กันน้ำลายแตกฟอง ถึงความร่ำรวยความฟุ้งเพ้อของตน

และที่แย่ที่สุดคือพวกลูกคนรวยเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อทั้งหลายที่ตนต้องทนอยู่ในวงสนนทนาที่แสนดัดจริตนี้ด้วย
ทั้งยกยอความรวยความฟุ้งเฟ้อและใครที่ด้อยกว่าก็กดจนแทบไม่เป็นคน มิหนำซ้ำหลายคนยังแขวะมาแซะตัวเค้าด้วย โชคดีที่เค้ายังมีร่างอรชรที่ควงแขนด้วยช่วยพูดช่วยตอบคำถามแทน ถ้าไม่มีหญิงสาวแสนสวยข้างตัวคนแบบเค้าก็ไม่มางานแบบนี้หรอก

ใช่ เธอเป็นแฟนของเขาเองหญิงสาวผู้ร่ำรวยแสนสวยสมบูรณ์แบบไม่ว่าจะหน้าตากิริยาหรือคุณสมบัติ ความสวยของแฟนตนนั้นหากในงานนี้คนข้างตัวเค้าบอกว่าเธอสวยเป็นที่สองคงไม่มีใครบอกว่าตนเป็นที่หนึ่งแน่นอน คิดได้เช่นแล้วแขนที่คล้องกันก็ย้ายไปที่เอวแทนแล้วยังยักคิ้วให้อีพวกคุณชายพ่อรวยในวงสนนทนาเพิ่มดีกรีความริษยาไปอีกระดับ แต่แม้จะมีกำลังใจดีแค่ไหนสุดท้ายเขาก็ทนไม่ไหวที่อยู่ในงานในวงสนนทนาดัดจริตไร้แก่นสารแบบนี้

     ว่าแล้วหมวดหนุ่มก็ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกง แปปนึงเสียงโทรของตนก็ดังขึ้นจังหวะที่เค้าโหยหามาถึงแล้ว
     หมวดเข้ม:" ดาบชัยเหรอ อ้อๆเรื่องคดีไอ้เสี่ยฮกเหรอ แปปนะตรงนี้เสียงดังมากเลย " ก่อนหันหน้ามาบอกคนข้างๆต่อ

     " น้ำครับ ผมขอตัวแปปนะครับ " ก่อนยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มแล้วรีบชิ่งหนีออกจากบริเวณเขตดัดจริตหนาแน่นทันที

     เมื่อฝ่าฝูงชนออกมาก็พบลูกน้องทั้งสองยืนคอยท่าอยู่
     หมู่นา:" มุขเดิมเล่นซ้ำนะครับระวังทางนั้นจะงอนเอานะครับ "
     หมวด: " มึงก็อย่าให้รู้สิวะ "
     ดาบชัย: " แล้ว เอาไงต่อครับ "
     หมวดหนุ่มยักไหล่ก่อนจะเดินนำไปก่อนพูดว่า " วันนี้ยังอีกยาวไกล "   

     ทั้งสามหนุ่มจึงจำต้องเดินชมงานไปพลางๆก่อน ขณะเดินชมงานนวัตกรรมที่จัดแสดงอยู่บริเวณเวทีก็กลุ่มนักข่าวรีบกรูเข้าไปเพื่อถ่ายรูป
     หมู่นา: " เอ จะรีบไปไหนกันว่าแต่ตาลุงคนนั้นใครนักข่าวตอมแกเป็นขบวนเลย ท่านรัฐมนตรีนักข่าวยังไม่เบียดเสียดเท่านี้เลย "
     หมวดเข้ม: " ทหารแก่ๆชื่อว่า ท่านพลโทอนุวัติ "
     ดาบชัยขมวดคิ้วก่อนจะพูด " ที่ว่าเป็นกุนซือลับๆในรัฐบาลช่วงที่แล้ว? "
     หมวดเข้ม " เค้าว่ากันว่าแบบนั้น เฮ้ย! "

     ก่อนที่หมวดหนุ่มจะพูดจบก็มีนักข่าวสวมหมวกคนหนึ่งเบียดร่างเค้าไปทางเวที แต่ไหนเลยหมวดหนุ่มจะปล่อยให้คนที่เดินชนหนีไปเฉยๆ มือหยาบคว้าไปจับไหล่กระชากร่างคู่อริให้หมุนกลับมา ด้วยแรงปานควายคลั่งและร่างคู่กรณีสูงเพียงหัวไหล่ตนเท่านั้นเมื่อโดนกระชากก็เสียหลักหน้าเกือบทิ่มพื้นหมวกที่ใส่หลุดออกก่อนจะตั้งหลักยืนตรงได้

ร่างเล็กกว่าปัดผมยาวปะบ่าสีน้ำตาลออกจากใบหน้าตนเผยใบหน้าใสไร้สิว ตาคม จมูกโด่งรับกับรูปหน้าและองค์ประกอบอื่นของหน้าที่จัดวางอย่างเหมาะสม ส่งให้เธอนั้นดูมีความมั่นใจและยังดูมีชีวิตชีวา แต่ตาคมๆตวัดมายังหน้าของหมวดหนุ่ม สายตาของทั้งสองประสานกันชั่วครู่ขณะที่หมวดหนุ่มยังคงตะลึงกับภาพตรงหน้าเสียงของเจ้าของตาคมๆที่เค้าจ้องก็ดังขึ้น

     นักข่าว: " นี้คุณมากระชากไหล่ฉันทำไมค่ะ ยังยืนจ้องหน้าฉันอีก เฮ้! "
     หมวดหนุ่มจึงหลุดภวังค์ " ก็มึง..เฮ้ยคุณเดินชนผมแล้วไม่ขอโทษ "
     นักข่าว " ฉันชนคุณ "

     ก่อนจะเอามือปิดหน้าหัวเราะเบาๆและพูดต่อ
     " โอยพอหนุ่มผู้บอบบาง โดนชนนิดหน่อยก็ไม่พอใจ ตัวคุณยังกะช้างกะม้าตัวฉันเล็กเท่าแมวชนคุณ จะไปรู้สึกอะไรค่ะ " หมวดหนุ่มได้ยินก็คิ้วกระตุกทันที
     " เฮ้ คุณนักข่าวไม่เจ็บหรอกที่ชนผมแต่รู้จักมารยาทบ้างมั๊ยครับ หรือรู้จักแก่เสรีภาพสื่อจนเคยตัวเสียนิสัยกันหมด "

     ฝั่งหญิงสาวที่กำลังจะอ้าปากขอโทษ แต่อีตายักษ์ข้างหน้าตนดันมาว่าอาชีพตน ความฉุนเฉียวจึงบังเกิดขึ้น
หล่อนจึงสวนกลับไปว่า
     " เป็นนักข่าวแล้วผิดมากใช่มั๊ย ทีคุณกระชากไหล่ฉันแทบล้มละ อ้อลืมไปพวกตำรวจมันก็บ้าอำนาจกันหมด "
      หมวดหนุ่มถลึงตาใส่ก่อนจะพูดว่า: " นี้คุณจะมากไปแล้วนะ..." 
      " คุณจะทำไมฉัน ห๊ะ มากกว่านี้ฉันก็กล้าทำ " ก่อนนักข่าวสาว จะจ้องกลับอย่างไม่ลดละ

     ก่อนที่เถียงกันต่อชายคนหนึ่งก็เดินมาหานักข่าวสาว
     ชายนิรนาม: " ยัยเลนส์เธอไปไหนมาทำไม ไม่มาถ่ายรูปเมื่อกี๊ แล้วนี้ทะเลาะกลับใครเสียงดังไม่อายรึไง " ก่อนหันมาทางกลุ่มตำรวจทั้งสาม

      

..........................................

          5 นาทีก่อนหน้านั้น

     ตึกสูงขนาดใหญ่ห่างจากห้างไม่มาก มีร่างหนึ่งยืนมองหน้าต่างลงไปที่ตึกด้านล่าง ก่อนที่จะพูดกับปลายสายในโทรศัพท์
     " นายใหญ่ยืนยันแล้วพวกคุณเตรียมตัวเลยผมจะเปิดม่านงานแล้ว "

     ก่อนที่ร่างนั้นจะวางสายแล้วกดหน้าจอมือถือตน แล้วเค้าก็หันหน้าไปยังห้างข้างล่างก่อนจะกดปุ่มพร้อมพูดว่า
     " ตูม! "

     ภาพข้างล่างนั้นคือกระจกประตูห้างแตกกระจายบางส่วน พร้อมแสงและเสียงติดๆกัน บึมๆ ตูมมม! แล้วก็เสียงกรีดร้องและผู้คนที่หนีตายออกจากห้าง ที่มีกลุ่มควันพวยพุ่งออกมาเป็นกลุ่มใหญ่ ร่างในตึกสูงยิ้มก่อนกดข้อส่งไปข้อความนั้นมีอยู่ว่า

     " เริ่มงานได้เลย " ก่อนที่ร่างนั้นจะมองตึกที่มีเสียงปืนรัวสนั่น ออกมาแล้วเดินจากไปอย่างไม่ใยดี

................................................

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
ใครหื้อใครซ่า ข้าแบนเรียบ

kokokol

ขอบคุณที่มีงานเขียนดีๆมาให้อ่านครับ

whitebag

จั่วหัวเรื่องสนุกมากครับ พอลงรายละเอียดน่าสนุกและน่าติดตาม แต่แนะนำตัวละครเยอะจนแทบจำไม่ได้ ขอเป็นกำลังใจให้ครับ ::Reader::

naitoom

ฉากเรทพิเศษยังไม่มาไม่เป็นไร กำลังสนุก มาช้าไปบ้าง ก็รอได้
ปูเรื่องไว้ดีครับ กำลังดุเดือด ขอบคุณครับ

areja

#4
เดียวจองที่ไว้ก่อนนะคะ เดียวแวะมาดูอีกรอบ อ้า เรียบร้อยจัดเรียงเคาะ วางรูปแบบให้เรียบร้อยจร้า แหม่ ตอนนี้เกดิวินาศกรรมกลางห้าง   ::Horror::
และแถมว่า น้ำจะเป็นอย่างไร เพื่อนเก่าที่แอบชอบ กับนักข่าวใครเป็นตัวจริงแต่ดูท่าแล้ว น้ำ หมดลมแน่แล้ว
ขอบคุณมากนะคะ คุณ cd13579 เดินเรื่องได้ดี ถ้ามีต่อเนื่องจะไม่ขาดตอนการติดตาม มาเร็วๆนะ อิอิ เป็นกำลังใจจร้า
::DookDig::



          ขอฝากกฏหน่อย ยังมีพวกไม่อ่าน กฏ ก่อนรีพลาย

การตอบ รีพลายอย่าง พอเหมาะพอควรถ้าเจ้าของกระทู้แจ้งมา จะพิจารณา เป็นรายกรณี

ถ้าตอบ เช่น zzzzddd xxxx2222 อิอิ,ลุ้นๆ,555, ดีดี,ดี, ต่อ,ติดตาม,ty,thx,thx kub(Thx ขี้หมาThanx พิมพ์ไม่ถูก
ห้ามใช้ทุกกระดานที่ฉันดูแล
),ใจจร้า,ใจครับ,แจ่ม,เยี่ยม,สนุกดี,สุดยอด,อ่านต่อ,Good (เฉยๆ)
emo  ::Crying:: เปล่าๆ
อาจเตือนเห็นอีก ถ้าเตือนไปแล้ว ผิดซ้ำซากก็จะแบนเหมือนกัน รีพลายตอบซั่วๆ ตอบแล้ว mod ไม่เข้าใจ จะโดนแบนทันที
มักง่ายต่างๆ จะแบนครั้งแรก 3 เดือน คราต่อไปแบนยาวขึ้น แล้วจะหายเมื่อไม่ปรับปรุง

พวก ก๊อปตอบ รัวๆรวดเดียวเป็น 10 กระทู้ โพสต์ละ 1 นาทีนะเจอจะ แบน ถ้ามักง่ายเช่นนี้  ถือว่าไม่ให้เกียรติ
คนแบ่งปัน/คนลงงาน..ยังไม่อ่านมักง่าย ก๊อปตอบ เปิดรัวๆ ประโยคเดียวเป็น 10 มันควรหรือ?และห้ามใช้
ข้อความจากระบบตอบรีพลายเด็ดขาด มักง่ายประเภทเดียวกับก๊อปตอบ (อนุโลมใช้ได้ เฉพาะตอนให้คะแนนเท่านั้น)

แบน 90 วัน ครั้งต่อแบนเพิ่มขึ้นอีก และ หายจากบอร์ด


          และ ตอบซ้ำมาหลาย ดอกใน กระทู้เดียวกัน นะอาจโดนพักใช้ได้เหมือนกัน เมื่อ คุณได้โพสต์แล้ว
มันคิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้นอกจากปั้มกระทู้ ระวังหน่อย โดนลบบ่อยๆ จะแบนนะรู้ไหม?
,


            ผลงานที่ สมาชิก อุตสาห์ นำมาลง ไม่ว่าจะเขียนเอง หรือขอมาลงล้วนได้มาด้วยการสละเวลา
            ถ้าจะตอบมามักง่ายอย่างนั้น..ก็ อย่าใช้ห้องนี้ เสพผลงานเลยไปหาเสพที่ใดแล้ว รีพลายตอบ
            อย่างนั้นได้ ก็ไป..มา เปรี้ยว มา เกรียน ลอง  สด ,เก๋า อย่าเลย จะเสียน้ำใจเสียความรู้สึกเปล่าๆ
            เพราะถึงคุณมี 100 ยูส 1000 ชื่อ ถ้ารีพลายผิดกฏ-กติกากระดานนี้ ฉัน ก็จะแบนหมด

...................................................................

ถ้าถูกแปะเตือนที่ กระทู้คุณและส่งไปที่ pm คุณ จงรีบปรับปรุงรีพลายซะ ขอบคุง ขอบหี ขอบควย ขอบหมา ขอบแมว
ขอบคุน
เตือนนะอย่าลองของ ใครโดนเตือนไปให้ปรับปรุงการรีพลายเจอ ครั้ง 2 จะลบทุกกระทู้ที่ตอบ และพบอีกรอบ
แบน 3 เดือนเหมือนโทษ ป้วนเกรียนอื่นๆ....

คำขอบคุณยังเขียนไม่ถูกความหมายจะถูกไหม? ที่ต้องมาเข้มงวดเรื่องนี้ เพราะชักเยอะพวกมักง่าย เยอะ
ไรต์ คนลงงาน ก็ติมาด้วย..เครนะ ขอกันดีๆ จะไม่โดนลบของเก่าทิ้ง แต่ยังรีพลายอีก ถ้าเตือน เตรียมหาที่อ่านใหม่เลย..
แว่น ยกตัวอย่างคำ ขอบคุณเขียนไม่ถูกชัดไหม?

ใคร ขอบคุณ รีพลาย เขียนไม่ถูกต้องแบนแล้วนะ ให้โอกาสเตือน 1 ครั้ง ..เดือนที่ผ่านมาแปะบอกล่วงหน้าเพื่อปรับตัวกันมาพอล่ะ..
มันเป็นคำขอของ ไรต์ และ คนลงงาน เรื่องความมักง่าย เพราะ ขอบคุณ เฉยๆก็ดูเอียนจริงๆ แต่ก็เป็นคำสากลในการตอบแทนน้ำใจ
ฉะนั้น ขอเถอะเขียนให้ถูก เมื่อต้องปรับเปลี่ยนก็ต้องคล้อยตามกัน กฏไม่ได้ใช้กับใคร? เพียงคนเดียว และไม่ยากเกินไปเนอะ
คิดว่าสร้างมาตรฐาน กันใหม่อีกสิ่ง ถ้ายากก็ไม่ต้องเข้ามาใช้ กระดานนี้ เพราะ ฉัน แบนแน่.. 

อ๋อ thx ขี้หมานี้หรือ เขียนไม่ครบ thank กระดาน แว่น ดูแลอย่าให้เห็นนะ แบน ย้ำซะขนาดนี้พิมพ์มาอีกถือว่าลอง

กฏที่ว่างนี่ไม่ได้เขียนเอาฮา เนอะ แบนจริงใครอยู่นานแล้วคงรู้จัก แว่น ดี..คิดว่า ฉัน แบนจริง
หรือเตือนเอาสนุกเล่นๆ..อย่าๆ จะเสียความรู้สึก ด้วย รีพลาย คุณเองเลย เขียน ขอบคุณ ให้ถูก
ทำตามเงื่อนไข ยากอะไร หรือ จะโชว์เกรียน..เตือน,ขอร้อง,ขอความร่วมมือแล้ว
ไม่รักษาสิทธิ์-ประโยชน์คุณเอง ก็แบนไป..



sun_307


boymm

อ่านแล้วน่าติดตามมากครับ ขอบคุณนะครับ

wchai


anupan_2764

ขออ่านด้วยคนนะ อ่านบทนำไปแล้วเลยต้องตามอ่านต่อ
ดุเดือดดี ขอบคุณครับ

wsxc


darkerside69

น่าติดตามมากครับ ขออ่านต่อเลยนะครับ

phaii


พัดลม

การจัดหน้า ไปดูพัดลมจิ๋วสิ จัดหน้าสวย  ::Shy:: ยอตัวเองไำปป่ะเนี่ย อิอิ

ซ่อนก็กวนมาก โหด เขี้ยวลาก เลย  ::Oops::

น่าจะรู้นะเพราะเคยเข้าไปอ่านนี้น๊า  ::Oops::

แต่ถ้าดูใน โทรศัพท์ไม่ต่างกันเท่าไรนะครับ เพราะมันยาว ก็เลยขึ้นเป็นพรืดอยู่ดี

เว้นแต่ว่า เว้นวรรคขึ้นบรรทัดใหม่ ก็พอจะดูดีขึ้นในโทรศํพท์

การจัดหน้าในเวปไม่ต้องเกรงใจ ว่ามันจะยาวขึ้นแค่ไหน
ยังไงก็ไม่มีค่ากระดาษที่ต้องประหยัดอยู่แล้ว
ยกเว้นแต่พวกที่พิมพ์ไปอ่าน (ไปอ่านที่น๊ายม่านรุ ::Oops::)

เอาให้สวย อ่านง่ายเข้าว่า เรื่อสั้นช่างมัน อ้าว  ::Sobad::

ผมค้างไปหลายเรื่อง พรอตนะมีจบแล้ว เรื่องใหม่ก็มี แต่ยังไม่มีอารมณ์เขียน
บวกกับ feature board ที่ต้องใช้ม่ายมี 
รอกันต่อไป  ::Waiting::
แถมมาติดเกมอีก ได้รอกัน ::Elder::
::JubuJubu::

ยังไงก็ไม่มี fc กะเค้าอยู่แล้ว ม่ายสนใจ ทำตามอารมณ์  ::DookDig::
กฏ-กติกา เงื่อนไขข้อปฏิบัติหลักๆเวป xonly
1.ห้าม emo เปล่า, ไม่เป็นคำ   do not use emoji only - Banned
2.ห้ามตอบเฉพาะคำย่อในเวปนี้ disallow short massage like lol thx ty omb omg etc. - Banned
3.ตอบ 3 คำไม่ใช่ 3 พยางค์ ๆๆๆๆๆ ไม่นับเป็นคำ if you comment less then 3 words as 'thank,wow,good,like,love' - Banned

4.ตอบมักง่าย ไม่ว่าจะยาวแค่ไหนก็โดนแบน

ananda

มีเรื่องใหม่มาให้ติดตามแล้ว ท่าทางจะมันส์  ::Fighto::

pitsanume

ขอบคุณครับ น่าสนใจครับ รอติดตามครับ