7 Sin : Wrath "ฟ้าปิดนรกเปิด" (EP.0)

[cd13579]

ฮัลโหลๆ
วันนี้เป็นเวลาอันสมควรที่จะปล่อยเรื่องที่ 2 ของสู่ประชาคมโลก

อันดับแรก ขอขอบคุณท่านgodersoul ก่อนเลยที่มอบพล็อตบาปตนนี้ให้ จริงๆก็ต้องบอกว่าอยากแต่งแนวๆนี้มาพักแล้ว แต่พล็อตที่คิดๆมันไม่ลงตัว ประจวบกับที่ได้จังหวะโดดไปร่วมงานกันกับโปรเจค 7 Sin ต้องขอขอบคุณสำหรับโอกาสใหม่ๆ 
แน่นอนว่ามันจะออกช้าออกแร็วก็ขึ้นอยู่กับจังหวะ ออกสลับๆกับ OUT OF แหละขึ้นอยู่ที่อารมณ์ของผมนี้ละ 55555
เนื้องจากเป็นเรื่องแรกที่มาแต่งแนวนี้ใครมีอะไรก็เสนอมาเลย อยากได้มุมมองจากทางฝั่งผู้อ่านเช่นเคย

ลืมพูดจาโอ้เอ้กันดีกว่าเชิญเสพ Enjoy
ตอนแรกอ่อยเหยื่อไม่ซ่อนด้วย ใจๆ


โทสะ ความโกรธเคืองและพยาบาทที่ขาดความเหมาะสม การทนรับสภาพในบางสิ่งบางอย่างไม่ได้
การแสวงหาหนทางผิดกฎหมายบ้านเมือง ในศีลธรรมในการล้างแค้น การมุ่งร้ายที่จะทำสิ่งต่างๆแก่บุคคลที่ตนไม่ชอบ รวมถึงการไม่ชอบบุคคลอื่นโดยไร้เหตุผล เช่น สีผิว เชื้อชาติ ศาสนา นำไปสู่การฆ่าและฆาตกรรมผู้อื่น, ความฉุนเฉียว, ความคิดร้าย, ความคิดที่จะทำลายผู้ที่ทำให้ตนโกรธ เช่น คิดจะด่า คิดจะฆ่า เป็นต้น โทสะเป็นสิ่งที่จะเผาจิตให้หมองเป็นเครื่องกิเลสเป็นดังไฟสุมอก ในศาสนาพุทธก็เปรียบโทสะเหมือนดังก่อเพลิงผู้ที่อยู่ใกล้ก็จะแสบร้อนกายแสบร้อนใจหาความสงบร่มเย็นมิได้


ทว่า!  ทั้งแต่เกิดมามนุษย์ก็ล้วนเปี่ยมล้นด้วยกิเลสต่างๆ พวกมันแฝงเร้นอยู่ในตัวเราทุกคนขึ้นทุกวินาทีอยู่กับแต่ละบุคคลว่าจะมากจะน้อยแต่หากมีใครบ้างคนสามารถเอากิเลสไปใช้เป็นพลังได้ละสามารถใช้อำนาจของมันหาความสุข หาความสำเร็จ หรืออาจเติมเติมช่องว่างในจิตใจด้วยอำนาจนั้นๆ
หรือบางคนก็อาจจะใช้มัน  ล้างแค้น



ณ โกดังท่าเรือเก่าร้างในภาคใต้
ภายนอกที่ดูทรุดโทรมดูแล้วไม่น่าจะใช้ประโยนช์อะไรได้อีกแต่ภายใต้เปลือกนอกจอมปลอมที่ใช้ลวงตาบุคคลภายนอกแต่ที่นี่ถูกใช้เป็นโรงงานผลิตยานรกออกมาทำลายสังคมมาแสนนานโดยที่อำนาจอิทธิพลช่วยอำพรางปิดบังการกระทำของพวกมันมานานนับปีๆแต่ไม่ใช้วันนี้ ตอนนี้เจ้าหน้าที่หลายสิบนายต่างกระจายตัวอยู่รอบนอกรอคำสั่งบุกเข้าไปทำลายเครือข่ายนรกนี้ให้สิ้นซากซึ่งทุกคนจะบุกมื่อเจ้าพ่อยาเสพติดรายใหญ่ที่ชื่อว่าเสี่ยอินมาปรากฎตัวที่นี้

กลุ่มยามที่เฝ้าหน้าประตูที่กำลังจะฝุบหลับผงกหัวขึ้นเมื่อได้ยินเสียงรถยนต์กำลังวิ่งฝ่าความมืดเข้ามามันคว้ากล้องส่องทางไกลมาส่องดูเมื่อมันเห็นขบวนรถวิ่งเข้ามาชัดตามันก็รีบคว้าวิทยุขึ้นกรอกเสียงลงไป
"ลูกพี่เจ้านายมาแล้ว"
บรืนนนนน เสียงรถหลายคันวิ่งมาจอดที่หน้าโรงงาน ก่อนชายชราวัยราวๆ50กลางๆในชุดภูมิฐานจะลงจากรถตู้เดินเข้าไปในโรงงาน
ชายชราคนนั้นคือเสี่ยอินเป้าหมายในการจับกุมเขาคร่ำหวอดในวงการนี้มานานถ้าไม่จับเขาคาหลักฐานก็ยากที่จะเอาผิดเค้าได้และในวันนี้เสี่ยผู้มากด้วยอิทธิพลจะเข้าชมหัวหน้าสาขาคนใหม่ที่จะมาประจำอยู่ที่นี้ ทันทีที่เสี่ยเดินเข้ามากลุ่มชายจำนวนหนึ่งก็รีบกุลีกุจอเดินมาให้การต้อนรับในทันทีเสี่ยเห็นกลุ่มคนที่มาก็รีบทักขึ้นก่อน


เสี่ยอิน: "มึงคือไอ้สิงห์ หัวหน้าสาขาคนใหม่ใช่มั้ย"
เสี่ยทักชายหนุ่มหน้าตาดีรูปร่างสูงกำยำแววตาฉายความฉลาดออกมาบ่งบอกว่าเป็นคนมีฝีมือมากคนหนึ่งชายคนนั้นพยักหน้ารับคำก่อนที่เขาจะพนมมือไหว้เสี่ยอิน
สิงห์: "ผมไอ้สิงห์เป็นเกียรติที่ได้พบเจ้านายครับ ผมอยากเจอหน้าเสี่ยมานานแล้วครับ"
เสี่ยอินเถิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัย
เสี่ยอิน: "ทำไมมึงถึงอยากเจอกูวะ คนแก่ๆแบบกูน่ารู้จักตรงไหนกันวะ?"
สิงห์: "เสี่ยครับใครๆก็อยากรู้จักคนแบบเสี่ยกันทั้งนั้นเป็นนักธุรกิจดีเด่นเป็นฉากหน้าเป็นพ่อค้าเป็นนักธุรกิจอันดับต้นๆของอาเซียนที่หลายคนอยากจะฆ่าและตำรวจหลายประเทศอยากจะจับ ขนาดพวกตำรวจสากลยังให้เสี่ยติดตัวแดงเป็นชื่อต้นๆเลยยังไม่นับอำนาจด้านเส้นสายและการเงินอีก"
เสี่ยอิน: "แล้วมึงก็ได้เจอแล้วไงแล้วทีนี้ยังไงต่อวะ ไอ้หนุ่ม" เสี่ยอินถามต่อมันเองก็อยากรู้ว่าทำไมลูกน้องที่พึ่งไต่ระดับขึ้นมาจะอยากเจอตนขนาดนั้นไปเพื่ออะไรกัน สิงห์สบตากับเสี่ยอินแล้วยิ้มเย็นวูบขึ้นก่อนจะควักปืนพกคู่ใจออกมาถืออย่างคล่องแคล่ว
สิงห์: "เพื่อกูจะได้จับมึงซักทีไง"


ปังๆ ปังๆ ปังๆ เสียงปืนดังเป็นชุดเล็กๆติดต่อกันไม่กี่ชุดร่างกายของลูกน้องที่มากับเสี่ยและลูกน้องที่ยืนข้างๆตัวก็ต่างมีรูตามตัวทรุดลงไปแน่นิ่ง เลือดแดงฉานค่อยๆไหลทะลักออกมาจากศพพวกมันจนพื้นแถวนั้นถูกย่อมเป็นสีแดงฉานกลื่นคาวคละคลุ้งไปทั่ว
สิงห์: "คุณถูกจับแล้วในข้อหามียาเสพติดในครอบครองเพื่อจำหน่าย คุณมีสิทธิที่จะไม่พูดเพราะคำพูดของคุณจะถูกนำไปใช้ในศาล คุณมีสิทธิ์จะเรียกทนายหากไม่มีเราจะหาให้ เอ้าหันหลังมอบตัวซะ" สิ้นเสียงผู้กองสิงห์ นายตำรวจสายลับที่มาแฝงตัวในนี้เกือบปีเพื่อจับเจ้าพ่อยาเสพติดรายนี้ เหล่าเจ้าหน้าที่ตำรวจสวมเกราะอีก 3 คนก็ต่างโผล่มารอบกรอบเสี่ยพร้อมจรดปืนใส่เสี่ยที่ดูไม่มีทีท่าตกใจ
เสี่ยอิน: "100ล้านพวกมึงไปแบ่งกันโอกาสสุดท้ายแล้วนะ"
"ละเมออะไรของมึง พวกกูไม่เคยรับเงินใคร"เสียงจ่าภูมิลูกน้องคนสนิทตวาดเจ้าพ่อใหญ่
เสี่ยอินยักไหล่ "ก็ตามใจ" มันยังตีหน้าสบายๆ ไร้แววทุกข์ร้อนใดๆ

แปะๆๆ เสียงตบมือดังขึ้นพร้อมกับร่างอ้วนในชุดตำรวจที่เดินเข้ามาหากลุ่มตำรวจ
ทุกคนรีบยืนตรงทำความเคารพทันทีเขาคือผู้การอนันต์ผู้บังคับบัญชาของพวกเขา
ผู้การอนันต์: "สุดยอดๆ พวกคุณทำงานได้ดีมากรับรองพวกคุณจะหายเหนื่อยแน่ๆ"
ผู้กองอากาศ: "แล้วท่านเข้ามาตั้งแต่ตอนไหนครับแล้วการบุกกวาด.."
ผู้การอนันต์ยกมือให้เงียบก่อนจะพูด
ผู้การอนันต์: "ใจเย็นผู้กองทุกอย่างจะจบลงในไม่ช้านี้แน่นอน" ก่อนผู้การจะหยิบปืนในซองออกมาจ่อหัวเสี่ยอิน แล้วยกนาฬิกาขึ้นดูก่อนจะนับถอยหลัง
" 5 4 3 2 1" ปัง

เสียงปืนพกระเบิดกระสุนออกมาแต่เป้าหมายกลับไม่ใช่เสี่ยอิน
"ท่านทำบ้าอะไร วะ" ดาบทนงหันไปหาผู้การด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดอย่างสุดระงับเมื่อเหยื่อกระสุนมันกลับเป็นหัวของจ่าภูมิแทน เปรี้ยง เสียงปืนลูกซองสั้นดังสนั่นพร้อมๆกับร่างดาบที่ปลิวไปตามแรงปืน ด้วยหัวลูกโดดเจาะเกราะในระยะที่เรียกว่าเกือบเผาขนทำให้เกราะกันกระสุนกลายเป็นผ้าขี้ริ้วผืนหนึ่งคมกระสุนเด็ดชีพเขาไปเสียแล้ว ทันทีลูกน้องตายต่อหน้าต่อตาจากผู้บังคับบัญชาและลูกซองของพ่อค้ายา สองนายตำรวจก็พลันขยับตัวหันปืนเพื่อล้างแค้น แต่มันสายเกินไปแล้ว แกร็ก
ปืนสองกระบอกจ่อหัวนายตำรวจทั้งสอง ทั้งเสี่ยทั้งผู้การสบตาแล้วยิ้มให้กันขณะจ่อปืนไปที่ทั้งคู่ อากาศ: "นี้ท่าน ร่วมมือกัน! ตั้งแต่เมื่อไหร่"
สิงห์: "คงนานพอดูแล้วล่ะเพื่อน มึงคิดดีๆสิกาศ ที่กูหวั่นใจว่าพวกเราจะมีสายในหน่วย แต่ใครจะคิดว่าจะเป็นอีอ้วนนี้ละ"


ผู้การ: "เฮอะ มึงมันโง่เองกูพยายามเตือนมึงหลายครั้งแล้วแต่มึงมันดื้อด้าน รู้ไว้ซะพวกกูอะคุมวงการนี้ไว้นานแล้ว เส้นสายก็แน่นหนาเรื่องปิดข่าวก็ง่ายๆสำหรับพวกกูวะ ไม่มีใครระแคะระคายก็ไม่ใครขุดคุ้ย เรื่องก็เงียบพวกกูก็นับเงินกันสบายๆ"
เสี่ยอิน: "คิดจะปราบพวกกูเฮอะ ไอ้พวกเด็กน้อยไร้เดียงสา รู้ไว้ว่าโลกนี้อำนาจคือความถูกต้อง"
สิงห์: "มั่นใจไปแล้วไอ้หน้าเหี่ยววันนี้พวกกูพลาดวันหน้าก็จะมีคนแบบพวกกูออกมาจับมึงอีก เชื่อสิมึงหนีกรรมที่ทำไม่พ้นแน่ๆ" นายตำรวจทั้งสองยังมีความแน่วแน่ในแววตาอยู่
เสี่ย: "เออ เอาที่มึงสบายใจ นันต์เด็กมันหัวแข็งจริงๆวะ ดีนะเราเตรียมแผนสำรองไว้แล้วอย่าคิดว่าพวกกูจะโง่สิ คิดเหรอว่ากูจะฆ่าพวกมึงสองคนพร้อมๆกัน นายตำรวจน้ำดีสองคนตายห่าพร้อมกันเรื่องแบบนี้ไอ้พวกจมูกไวๆมันตามกลิ่นได้แน่ๆ ดังนั้นเราจึงมีข้อเสนอ"
ผู้การดีดนิ้วทีหนึ่งเหล่าชายติดอาวุธปืนครบมือก็กรูกันออกมา หนึ่งในนั้นหยิบโน็ตบุ๊คมากางเปิดต่อหน้าตำรวจทั้งสอง ภาพจากกล้องติดหมวกเผยให้เห็นกลุ่มชายติดอาวุธซุ่มรออยู่รอบพื้นที่ที่แตกต่างกันและตำรวจน้ำดีทั้งสองจำได้ชัดเจนว่ามันคือบริเวณแถวบ้านของพวกเขาเอง
ผู้การ: "มีสองทางให้พวกมึงเลือก ใครตอบก่อนได้สิทธิ์ก่อน ทางแรกยอมมาเป็นพวกกู นอกจากจะรอดแล้วยังจะได้ทั้งเงินทั้งอำนาจสมบัติทรัพย์สินต่างๆจากเครือข่ายเรา กับอีกทางคือยังโง่ทำตัวเป็นพระเอกผลคือพวกพี่ๆทหารรับจ้างจะกรูกันเข้าไปในบ้านพวกท่านและทุกคนจะพบชะตากรรมที่ไม่น่าพิศสมัยก่อนตายกันทุกคน อย่าลืมนะว่ามีคนรอดได้แค่คนเดียว ตอบก่อนมีสิทธิ์ก่อนนะ เคิ้ยกๆ"
สิงห์: "เฮอะพวกลอบกัดพวกเราสองคนไม่มีวัน.."
อากาศ: "กูตกลง!อย่ายุ่งกับครอบครัวกู"


คำที่หลุดออกจากปากเพื่อนรักที่ร่วมกันสู้กับคนอย่างพวกมันมานานทำเอาสิงห์เหมือนถูกทุบด้วยค้อนยักษ์เข้าที่กลางอก
สิงห์: "มึงว่าไงนะเพื่อน นะ นี้กูหูไม่ได้ฝาดใช่มั้ย" เขาหันไปหาเพื่อนรักที่ตอนนี้ก้มหน้าหลับตาหลบหน้าตน เพื่อนรักของตนยังก้มหน้านิ่งเงียบ
สิงห์: "กูถามว่า มึงตอบมันว่าอะไร!!" สิงห์ตะคอกเพื่อนตนด้วยความสับสน
อากาศ: "เออ กูตกลง เชี่ย! มึงต้องเข้าใจว่ากูยังมีครอบครัวที่ต้องดูแล มึงรู้ดี รู้ดีกว่าใครทั้งหมดเลย" คำตอบของอากาศทำให้สิงห์อึ้งและจากความตะลึงก็เป็นความผิดหวังและโทสะ
สิงห์: "ไอ้เหี้ยมึงทรยศกู ไอ้ชิงหมาเกิด ไอ้คนไร้สมองมึงบ้าไปแล้วหรือไง!!!"
สิงห์ตะคอกใส่เพื่อนของตนและจะพุ่งเข้าไปหา
ผัวะ เสียงด้ามปืนที่พาดดักหน้าเล่นเอาผู้กองสิงห์ทรุดฮวบลงไป
เสี่ย: "มึงสิโง่ กูกะไว้แล้วเชียว" ก่อนที่มันจะเดินไปกอดไหล่เพื่อนทรยศของสิงห์เบาๆ และพาเพื่อนรัก ไม่สิ...อดีตเพื่อนรักของตนออกไปจากตรงนี้


ผู้การอนันต์หยิบวิทยุขึ้นมากรอกคำสั่งที่บัดซบที่สุดในชีวิตของสิงห์ "จากวังหลวง ทุกหน่วยถอนกำลัง ย้ำถอนกำลังทั้งหมดเลย ที่นี้เป็นเป้าลวง หืม รองถวิล คุณจะขัดคำสั่งผมเหรอ ไม่มีแต่ หน่วยที่เข้าไปจะลอบออกมาทีหลังไม่ต้องห่วง แค่นี้ละ" ก่อนไอ้คนขายชาติจะตัดบทวางสายทิ้งไป "กูละเกลียดคนแบบพวกมึงจริงๆน่ารำคาญชิบหายตอนเกิดแม่มันแดกพระไปรึไงวะ"
ก่อนร่างของสิงห์จะถูกรุมกระทืบจนสะบักสะบอม ตำรวจร่างอ้วนเดินมาดูสภาพสิงห์อย่างชอบอกชอบใจ ผู้การอนันต์: "เออดูสภาพมึงสิ รู้รึเปล่าว่าพวกกูกะอยู่แล้วว่าเรื่องราวจะเป็นแบบนี้ คนเรามันมีห่วงมีภาระมีครอบครัวมันจูงจมูกง่ายกว่าคนไร้ญาติขาดมิตรแบบมึงเยอะ อีกอย่างมึงฉลาดและลูกเล่นเยอะไป มันเสี่ยงเกินไปที่จะให้มึงมีชีวิตอยู่ แต่ก่อนจะฆ่ายังมีโชว์เด็ดๆให้ดูก่อน ไปเอาตัวมา" ทันทีพวกมันลากผู้หญิงคนหนึ่งมามาสิงห์ก็ตะโกนลั่น
"ไม่จริงทำไมนุ่นมาอยู่ที่นี้"

แต่เมื่อสังเกตุดีๆก็พบว่าเสื้อผ้าที่ใส่ขาดวิ่นและเธอปราศจากกางเกงในและยกทรง
ผู้การ: "ตกใจละสิว่าเมียมึงทำไมมาอยู่นี้ได้กูไปลากตัวมันมาตั้งแต่เย็นแล้ว ไม่ต้องกลัวคนที่เฝ้าบ้านมึงก็ตายห่าตามไอ้ตัวเมื่อกี๊ไปแล้ว แต่พอดีเมียมึงสวยสะบึมระหว่างรอก็เลยจัดหนักไปแล้ว แต่ไม่ต้องกังวลมึงจะได้เห็นจ๊ะๆแน่ เริ่มบรรเลงเลย" พวกชายฉกรรจ์หลายคนต่างกันพร้อมใจฉีกกระชากเสื้อผ้าเธอจนไม่เหลืออะไรปิดกายพร้อมๆกับกดเธอลงกับพื้นและจ่อจรวดหัวบานเข้าไปตรงกลีบที่บวมช้ำเพราะผ่านการโดนเสียบมาหลายสิบครั้งก่อนจะถึงที่นี้ ชายใจโหดกดควยซวบเดียวมิดก่อนกระเด้าอย่างตายอดตายอยาก
นุ่น: "ยังไม่พออีกเหรอ ไม่เอาแล้วมันระบมกริ๊ดดด สิงห์ช่วยด้วย" เสียงเมียรักผู้เป็นอดีตดาวมหาลัยสุดสวยทำให้ผู้กองสิงห์ดิ้นรนอีกครั้งจนพวกมันต้องประเคนเข่า ตีน และด้ามปืนใส่สิงห์จนบอบช้ำและสิ้นฤทธิ์อีกครั้ง


ลิ่วล่อ: "อ้ากกกกมันชิบหายพวกมึงโกหกปะวะนี้มึงโทรมมันมาหนักจริงๆเหรอวะทำไมมันยังตอดควยแทบขาดแบบนี้วะ เอาไปอีกเลยนังกระหรี่"
ลิ่วล้อ2: "เออสิวะเวียนเทียนกันตั้งแต่ในบ้านยันมาถึงนี่ทั้งท่าลิงท่าหมาท่ายากทั้งตูดทั้งปากน้ำควยพวกกูก็อัดไปแน่นๆหมดแล้ว"
ลิ่วล้อคนที่ซอยก็หัวเราะชอบใจก่อนจะอัดน้ำกามใส่ร่องรักของนุ่นอีกครั้งก่อนที่รายอื่นๆที่จ่อคิวกันยาวเหยียดควยแล้วควยเล่าต่างย่ำยีเมียตนต่อหน้าต่อตาโดยที่เขาได้แต่มองอย่างไม่อาจทำอะไรได้ หลังจากนั้นไอ้คนต่อไป จับเปลี่ยนพลิกเธอไปท่าต่างๆพวกมันย้ำยีทุกรูไม่ว่าปากตูดหีท่ามกลางเสียงโหยหวนครวญครางและเสียงร้องขอให้เขาช่วย
นุ่น: "สิงห์ สิงห์ช่วยด้วย อ้อก" ก่อนลิ่วล้ออีกคนจะยัดควยท่อนใหม่ใส่ปากและเริ่มซอยเข้าออกอย่างรุนแรง
ลิ่วล้อ: "โอยย ปากมันแจ่มจริงๆด้วยวะ โอยๆกูจะตายแล้วเนี่ย" การรุมโทรมยังดำเนินต่อไป
แต่ในหัวสิงห์กลับมีแค่คำถาม นี่หรือความยุติธรรมนี่หรือสิ่งที่คนดีๆแบบเขาได้นี่เขาเอาชีวิตไปเสี่ยงหลายปีกับเงินเดือนน้อยนิดเพื่อมาเจออะไรแบบนี้เหรอ นี่เขาทำอะไรอยู่นี่เขาสู้กับอะไรกันแน่ เขาผิดเหรอที่ยึดความดี นี่หรือคือการตอบแทนของสวรรค์ต่อเขา


"เฮ้ยอีดอกเอาปืนกูคืนมา อย่านะมึง"
พวกมันเผลอเอาปืนไว้ใกล้ๆเธอหล่อนจึงฉวยมันมาได้แต่เมื่อมีปืนในมือเป้าแรกที่เธอเล็งคือ
สิงห์: "นุ่นอย่า อย่ายิง" เปรี้ยง ร่างเธอล้มลงสิ้นใจทันที ด้วยมือตัวเอง ต่อหน้าสิงห์เศษเลือดและสมองที่ไหลออกมาจากแผลกระสุนเป็นสิ่งยืนยันว่า นี่คือความจริง เธอเลือกจะฆ่าตัวตายหนีความอับอายอัปยศที่เกิดขึ้น


สิงห์: "อ้ากกกกกกกก นุ่นนนนน กูจะฆ่ามึงไอ้พวกเหี้ย" ผัวะ เสียงพานท้ายปืนกลหวดอัดกระแทกสิงห์ เขามองมันด้วยสายตาอาฆาตไอ้ฝรั่งทหารรับจ้างอดีตKGBของรัสเชียผู้เห็นแบงค์ดีกว่าประเทศมองสิงห์ด้วยความรังเกียจ
ผู้การอนันต์: "โห เสือกฆ่าตัวตายซะงั้นอดสนุกเลยกำลังจะไปเรียกอากาศมาร่วมวงเลยไม่ทันเวลาซะแล้ว คารอฟเอาไปฆ่าอย่าลืมทรมานให้มันร้องขอความตายก่อนฆ่าละ กูขอตัวไปจัดการน้องใหม่ก่อน อ้อ ลาก่อนไอ้สิงห์ เกิดชาติหน้าจำไว้ว่าอย่าขวางทางอำนาจใคร อำนาจคือความถูกต้องและเป็นเช่นนี้เสมอ" ก่อนมันจะย้ายร่างออกไปราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย คารอฟดีดนิ้ว ลูกน้องมันก็ลากสิงห์ออกไป
หลังจากนั้นก็เป็นรายการของการทรมานแบบต่อเนื่อง ทุบนิ้วด้วยค้อน ตอกเล็บด้วยเหล็กแหลม ใช้สว่านเจาะหน้าแข้ง บีบขมับ กดน้ำช็อตไฟฟ้าสารพัดที่มันจะนึกออกแม้ว่าจะเจ็บปวดร้องทุรนทุรายอย่างไรทุกครั้งสิงห์ก็จะมองมันอย่างอาฆาตเสมอ และสายตาคู่นั้นก็ยิ่งดูแกร่งกร้าวขึ้นจนไอ้คารอฟต้องใช้วิธีสุดท้าย


คารอฟ: "มึงไปเอาท่าไม้ตายกูมาดิ จะตายห่าไม่มีที่ฝั่งอยู่แล้วแต่มึงยังทำสายตาแบบนั้นอีกเหรอ มึงคิดว่าจะมีปัญญาแก้แค้นกูงั้นเหรอ ถุยกระจอกสิ้นดี" ก่อนกล่องใหญ่ๆใบหนึ่งจะถูกยกมาวางตรงหน้ามัน ใบมีดยาวถูกดึงออกมาช้าๆ
คารอฟ: "มาดูสิว่ามึงจะอึดแค่ไหน"
ก่อนจะให้สมุนจับแขนขวาของสิงห์ฟาดบนกล่องแถวนั้น
สิงห์: "มึงคิดจะทำอะไรวะ" เสียงสั่นๆดังออกจากปาก
คารอฟฟันแขนขวาข้างนั้นขาดสะบั้น
คารอฟ: "หายสงสัยแล้วรึยังละ" เสียงร้องอย่างทรมานแสนสาหัสที่สุดในชีวิตพรั่งพรูออกมาจากปากพอๆกับหยาดโลหิตที่พุ่งทะลักสาดกระเซ็นไปทั่ว ลูกน้องมันบ้างคนยังอ้วกแตกเดินหนีออกห่างไม่กล้าดูเลยด้วยซ้ำไป ยาครีมชนิดหนึ่งถูกพอกอัดไปที่รอยตัด ผลของมันน่าอัศจรรย์ใจเลือดค่อยๆหยุดไหล จนกระทั่งมันแทบจะไม่เลือดออกมาจากแผลขนาดใหญ่ซึ่งนับว่าเป็นยาที่ห้ามเลือดได้ชะงักยิ่ง แต่ความเจ็บปวดมันยังเหลือ สิงห์ไม่รู้สึกอีกแล้วว่ามีแขนขวามันเป็นความรู้สึกที่ถ้าไม่โดนก็ไม่มีทางเข้าใจเขากัดฟันแทบแตกเพื่อกลั้นเสียงร้องของตนเอง เหลือบมองชิ้นส่วนที่เคยติดกับตัวเขาถูกโยนลงแม่น้ำอย่างไม่ใยดีและเหลือบมองคนตัดมันอย่างเกรี้ยวกราด


คารอฟ: "ใจยังสู้วะ ตาขว้างเชียวเจ็บจนบรรยายไม่ถูกเลยใช่มั้ย เฮ้ยแขนซ้ายก็ไม่ต้องใช้หรอก" ก่อนลูกสมุนจะยกแขนซ้ายไปวางพาด
สิงห์: "ยะ หยุดๆ ไอ้พวกนรกส่งมาเกิด อย่าตัด"
ฉับ สิงห์เห็นแขนซ้ายขาดเสมอศอก ส่วนแขนปลิวหลุดไปออกจากตัวเป็นข้างที่สอง ยาห้ามเลือดถูกใช้ทันทีเลือดที่ไหลทะลักพลันค่อยๆหยุดเหมือนเมื่อกี้ แต่ความเจ็บปวดทางใจนั้นสาหัสกว่าสิงห์กลายเป็นคนแขนด้วนไปโดยสมบูรณ์ นาทีนี้เป็นใครมาจากไหนก็ต้องผวากันบ้าง
คารอฟ: "อ้าวพ่อตำรวจไทยใจหาญทำไมปอดแหกซะแล้วละ พวกลิงเหลืองก็กากแบบนี้ละ"
คำพูดนั้นทำให้สิงห์ฮึดขึ้นอีกครั้ง ก่อนใช้จังหวะที่มันเผลอถีบมันเต็มยอดอกส่งพี่ใหญ่จากแดนหมีขาวล้มกลิ้งไม่เป็นท่าท่ามกลางสายตาลูกน้องนับสิบ เลือดชาวไทยใครหยามก็ต้องเจอดีแบบนี้
สิงห์: "อ้าวไอ้ควายยักษ์ตาขาว ทำไมโดนแค่นี้ไปนอนแล้วละ นี้ขนาดกูต่อให้ไม่ใช่มือแล้วแท้ๆ ก็อย่าที่บอกละพวกไอ้ฝรั่งก็มีดีแค่ตัวสมองกลวงซะไม่มี" คารอฟทั้งเจ็บทั้งเสียหน้ามันลุกพรวดขึ้นมาถีบสิงห์จนล้มก่อนให้สมุนยกขาสิงห์ขึ้นทั้งสองข้าง สิงห์ผู้ไร้ทางต่อสู้ได้แต่เห็นมีดยาวค่อยๆฟันใส่ขาช้าๆ
ฉัวะ เสียงขาทั้งสองถูกฟันขาดสะบั้น
สิงห์นอนดิ้นพล่านด้วยความเจ็บปวดเขาต้องเสียแขนขาไปพร้อมกันในวันเดียว สิงห์ทุรนทุรายจนเลือดนองอยู่พักหนึ่งก่อนคารอฟจะให้ยาห้ามเลือด มันเดินไปเหยียบสิงห์ที่นอนหน้าซีดขาวจากการเสียเลือดมาก
โดยปกติแล้วคนเราจะตายหากเสียเลือดในร่างกายเกินครึ่งโดยฉับพลันและดูจากปริมาตรที่ไหลนองทั่วบริเวณนี้ก็ประเมินได้ว่าเลือดที่เสียไปไม่ครึ่งก็เกือบครึ่ง มันกระชากตัวสิงห์ขึ้นมา จับง้างปากออกและตัดลิ้นสิงห์ทิ้งอย่างไม่ปราณี


คารอฟ: "โทษฐานปากดีใส่กู" สภาพตอนนี้ของสิงห์เหมือนศพที่หายใจได้ไม่อาจช่วยตัวเองได้แถมลิ้นก็ยังขาดวิ่นไปเหลือเพียงดวงตาที่เลือนลอยไร้ซึ่งความหวัง แต่ความโรคจิตของมันก็ยังไม่สิ้นสุด
สิงห์: "อ๊าาาาาาา  โอออออออ อื้อออออ" เสียงร้องอย่างเจ็บปวดร้าวดังออกจากลำคอของสิงห์อีกครั้งเมื่อมันฟันเข้าไปใบหน้าเป็นแนวยาวลึกบริเวณดวงตา
โลกของสิงห์มืดบอดทันที ตอนนี้จากตำรวจหนุ่มรูปหล่อกลายเป็นชายพิการอนาถาไปโดยสมบูรณ์ ตอนนี้สิงห์ไร้ซึ่งแรงความหวังใดๆอยากเพียงขอให้ใครสิ้นสุดชีวิตอันแสนทรมานนี้ซักที
คารอฟ: "มึงนี้ทนจริงๆเป็นคนอื่นนี่บ้าไปแล้ว แต่ก็เท่านั้นแหละมึงมาได้แค่นี้แหละ ลากันตรงนี้ละกัน แค้นมากก็ค่อยฆ่ากูชาติหน้าละกัน ลาขาดเลยนะผู้กองสิงห์"
ปังๆ กระสุนสองนัดเข้าที่อกของร่างไร้จิตใจของสิงห์ก่อนเขาจะถูกโยนลงแม่น้ำ


ร่างอันพิการบอบช้ำค่อยจมดิ่งลงในแม่น้ำ
ความเย็นของกระน้ำทำให้ตัวเขาชาขึ้นอากาศก็กำลังจะหมดไปสิงห์เห็นอดีตของตนทีละฉาก
ตอนเรียน ตอนเป็นตำรวจ การช่วยเหลือคนดีในสังคม การจับคนร้ายไปกับเพื่อนรัก การแต่งงานกับภรรยาแสนสวย คืนที่เขานอนกอดเธอวาดฝันอนาคตร่วมกัน จนภาพที่เพื่อนรักตกลงยอมเป็นสมุนพวกมัน นุ่นเมียรักโดนรุมโทรมจนยิงตัวตาย ภาพวินาทีที่เธอลั่นไกยังวนเวียนในหัว การทรมานของไอ้คารอฟยังทำให้เขาเจ็บแค้น ไอ้ผู้การอนันต์ ไอ้เสี่ยอิน ทำไมเป็นพวกมันที่ได้อยู่ต่อเสวยสุข ทำไมเขาตัวมาตายที่นี้ ภาพความเลวร้ายทั้งหมดวนเวียนในหัวจนสติของสิงห์ดับลง
"แค้นเหลือเกิน แค้นพวกมันเหลือเกิน" เป็นความคิดความรู้สึกสุดท้ายที่สิงห์นึกออกก่อนจะสิ้นสติลง

ภายในความมืดมิดสิงห์คล้ายกับได้ยินเสียงเบาๆ
???: "แค้นเหรอ เจ้ามีความแค้นเหรอ เหอะๆ อยากแก้แค้นมั้ย" เสียงแหบชราดังขึ้นในห้วงความคิดของเขา
สิงห์: "ใช่กูแค้น ถ้ากลับไปกูจะแก้แค้นกูสาบาน"
???: "โอววว มนุษย์ผู้น่าสงสารเจ้ามีความแค้นที่แข็งแกร่ง อาาา ไม่ได้เชื่อมนุษย์เยี่ยงเจ้ามานานนับร้อยปีแล้ว เอางี้ข้ามีขอเสนอ ฮ่าๆๆ" เสียงหัวเราะดังสนั่นอัดหูเขา มันทั้งดูเจ้าเล่ห์และบ้าคลั่งที่สุดที่เขาเคยได้ยินราวกับเป็นเสียงจากนรกเบื้องล่าง เสียงแห่งหายนะ
ก่อนสิงห์จะตื่นขึ้น เขาเพียงรู้สึกตัวและได้ยินเท่านั้นไม่อาจเขยื้อนอะไรได้เลยทันใดนั้นเสียงพูดคุยกันก็ดังขึ้น
"โหรอดได้ไงเนี่ย อยู่แบบนี้กูตายดีกว่า"
"เออ แขนขาไม่มีพูดไม่ได้ ตาบอดแถมปอดติดเชื้อ น่าจะตายๆไปเลยอยู่ต่อก็ทรมาน"
"พี่ค่ะ คนไข้ได้ยินจะเสียใจเอาน่ะค่ะ อีกอย่างนี้เคสฟางเอง ฟางจะรักษาเขาให้รอดค่ะ ชีวิตยังไม่ตายก็ยังมีหวังเสมอ"
เสียงหวานไพเราะดังขึ้นพร้อมมือนุ่มๆมาลูบเขาด้วยความกรุณา สิงห์พลันนึกออกว่าตนพึ่งเจออะไรมาความแค้นจากเบื้องลึกของหัวใจทะลักออกมา แต่ในสภาพแบบนี้มันกลับทำให้ร่างกายทำงานผิดปกติ
หมอฟาง: "คนไข้ความดันขึ้น แย่แล้วเตรียมเครื่องมือเลย เขากำลังจะตายแล้วทุกคนเร็วเข้า"
???: "มาคุยกันหน่อยดีกว่า" เสียงปริศาดังขึ้นที่ปลายเตียงก่อนสิงห์จะรู้สึกว่ามายืนดูร่างตัวเองที่มีผ้าพันไปทั่วพร้อมท่อและสายโยงยางไปทั้งห้อง


???: "เจ้าดูสภาพเจ้าสิ จะไปแก้แค้นใครได้"
สิงห์: "แล้วกูต้องทำไง ไอ้เสียงปีศาจ ออกมาคุยกันดิว่ะจะซ่อนทำไมหรือกว่ากลัวคนพิการแบบกู"
???: "ช่างปากกล้านัก เจ้ามนุษย์อยากเจอข้าเหรอ หึอย่าจิตสลายไปก่อนละ"
จู่อากาศรอบตัวสิงห์ก็ร้อนขึ้นเรื่อยๆ จนปวดแสบไปทั้งตัวก่อนเงามืดสีดำจะผุดขึ้นกลางพื้นและส่งวัตถุประหลาดออกมาช้าๆ บรรยากาศอัปมงคลค่อยๆเพิ่มขึ้นช้าๆ กลิ่นเลือดกลิ่นเหม็นสาป ความชั่วร้ายความบ้าคลั่งเกลียดชั่งและความเกรี้ยวโกรธโกรธา แผ่กระจายออกจากประตูราวกับพวกมันโหยหามิตินี้มานานนับแสนปีก่อนวัตถุเงาดำจะคลายเป็นประตูโบราณบานหนึ่งทำจากศิลาแกร่งหนาสีดำมีลวดลายภาพอสูรกายสารพัดรอบขอบมีภาษาแปลกๆสลักแน่น
สิงห์มั่นใจว่าไอ้บรรยกาศสยดสยองนั้นมาจากข้างในประตูแน่นอน
???: "ทำใจแข็งๆไว้ละ อย่าให้ข้าเสียเวลาฟรีๆ"


ประตูบานนั้นแง้มเปิดออกพร้อมๆกับความร้อนละลายออกมาจากข้างในร้อนจนสิงห์เชื่อว่าจะละลายเหล็กได้ก่อนร่างชายอาวุโสในชุดเกราะหนังหมีก้าวออกมาช้าๆดวงตาเต็มไปด้วยเล่ห์เหลื่ยมชั่วร้ายแต่ลึกในแววตาล้วนแฝงด้วยอำนาจอันแสนอันตรายเกินมนุษย์จะหยั่งถึง พอร่างนั้นออกมาสิงห์ก็เหมือนโดนมือยักษ์กดร่างและนอนลงบนพื้น สืงห์เหมือนกำลังถูกบดขยี้จากอำนาจที่เขาไม่รู้จัก
ชายชรา: "เอ้า ยังอยู่เหรอ ดีๆนึกว่าสลายไปซะแล้ว"
สิงห์: "แกไม่สิ ท่านเป็นตัวอะไรหรือต้องถามว่าเป็นมารจากขุมไหนกัน?" สิงห์ที่พยายามลุกถามขึ้นมา
ซาตาน: "ทายเก่งดี ข้าคือซาตานเจ้าแห่งนรก ผู้ครอบครองอำนาจแห่งโทสะ เจ้าอยากล้างแค้นใช่มั้ย" ซาตานไม่รอช้าเอ่ยเข้าเรื่องทันที
สิงห์: "ใช่ผมอยากล้างแค้น แต่ท่านดูสภาพผมสิแค่เอาชีวิตรอดไปวันๆยังยากเลย" สิงห์พูดออกมาอย่างอัดอั้น ภายในคืนเดียวชีวิตของเขาก็ถูกทำลายจนพินาศไปหมดเพราะพวกมันจะไม่ให้เขาแค้นก็คงยาก
ซาตาน: "นั่นไม่ใช่ปัญหาหรอกเจ้ามนุษย์ หากเจ้าตกลงเจ้าจะได้ล้างแค้นอย่างแน่นอน"
จอมปีศาจแย้มปากบอกสิงห์อย่างมั่นใจ
สิงห์: "แล้วข้าจะเชื่อท่านได้ยังไง ท่านอาจหลอกข้าก็ได้" ซาตานสะบัดมือภาพรอบข้างก็ตัดไปเป็นที่อื่น


     (ชุดเกราะประมาณนี้ วาดเองก็ไม่ไหววะ)

ซากศพมนุษย์นอนตายอยู่เต็มบริเวณพวกมันบางคนตาเบิกโพลงก่อนตายมันคงไปเจออะไรที่น่ากลัวมากที่สุดในชีวิตมา รอบด้านมีแต่ความเสียหายไฟลุกท่วมไปทั่วห้อง
"ได้โปรด อย่าฆ่าฉันเลยจะเอาเงินเท่าไหร่ก็บอก" เสียงร้องอย่างอ่อนแรงดังขึ้นใกล้ๆ สิงห์ถึงรู้ตัวว่ามือสองข้างขยุมคอคนสองคนอยู่
และที่มาของเสียงคือเสี่ยอินที่หายใจรวยรินสภาพของมันอยู่ไม่ไกลมรณะกาล ร่างอ้วนพยายามยกแขนก็ที่บิดหักจนเสียรูปขึ้นไหว้อย่างแสนน่าสมเพช
หันไปดูมือขวาก็พบร่างไร้ลมหายใจของเพื่อนทรยศ ใต้ฝ่าเท้าก็เป็นผู้การอนันต์ที่ถูกเหยียบจนตัวยุบลงไป สิงห์รู้สึกสะใจที่ได้เห็นพวกมันในสภาพนี้ นี้สิสิ่งที่เขาปรานานี้คือสิ่งที่เขาอย่างทำที่สุด
นี้สิสิ่งที่เรียกว่าการล้างแค้น
แต่ขณะที่สิงห์กำลังดื่มดำกับความรู้สึกอันแสนจะมีความสุขสภาพรอบด้านก็กลับมาในห้องผู้ป่วยอีกครั้ง
เสียงแหบพร่าดังขึ้นอีกครั้ง
"ตกลงจะยอมรับของเสนอของข้ารึยังละ?"

"เซ็นชื่อตรงไหนละ"


คำตอบสิงห์ทำให้ซาตานหัวเราะอย่างบ้าคลั่งก่อนดวงตามันจะลุกโชนด้วยเปลวไฟ บรรยากาศพลันระอุขึ้นมาจิตของสิงห์โดนอำนาจที่มองไม่เห็นพัดปลิวไปตามพลังนั้นสิ่งสุดท้ายของสิงห์ที่ได้ยินคือเสียงของซาตาน
"ยินดีต้อนรับกลับ ตัวแทนตัวแทนแห่งข้า ฆ่าให้สนุกนะ"
ก่อนทุกอย่างจะดับลง

--------------------------------------------------------------------
อิอิๆ ทุกคนเค้ามีเรื่องข้อร้องหน่อย

เค้ายังหารูปนางเอกเรื่องยังไม่ได้เลย เป็นพี่น้องสองสาวอะใครมีคนไหนในใจอยากเสนอจะเสนอ1หรือ2คนเลยก็ได้ จะส่งเป็นชื่อหรือรูปมาก็ได้ (ไม่ใช้แฝดนะครับ)
อะๆ ถ้าไม่รบกวนขอแนวๆหมอสาวมาให้อีกคนนะ เสนอมาเยอะๆไม่งั้นไม่มีไรดูประกอบความฟินนะโว๊ย   

[joker socool]

จะมาถามว่า  ใครดีครับแฝดเนี่ย  หมอก็พอหารูปให้ได้นะครับ 555

หมอผมขอเสนอคนนี้ครับ



ออม  สุชา

หรือคนนี้ก็เข้าตา


ซี ฉัตรปวีร์ ... นามสกุลนางเปลี่ยนแล้วไม่รู้ใช้นามสกุลอะไร

ฝาแฝดต้องนี่เลย  ยินดีนำเสนอ

น้ำทิพย์




น้ำหวาน

[Pongsathorn Weerahong]

การล้างแค้นที่น่ากลัวเริ่มขึ้นแล้ว มาต่อตอนใหม่ไวๆครับ

[cd13579]

จะมาถามว่า  ใครดีครับแฝดเนี่ย  หมอก็พอหารูปให้ได้นะครับ 555

หมอผมขอเสนอคนนี้ครับ



ออม  สุชา

หรือคนนี้ก็เข้าตา


ซี ฉัตรปวีร์ ... นามสกุลนางเปลี่ยนแล้วไม่รู้ใช้นามสกุลอะไร

ฝาแฝดต้องนี่เลย  ยินดีนำเสนอ

น้ำทิพย์




น้ำหวาน

พี่น้องครับ ไม่ต้องแฝดแต่ขอคล้ายๆ

[gritkin]

เป็นใครเจอแบบนี้ก็เเค้นเเน่นอน ตอนเเรกน่าสนใจดีครับ เปิดเรื่องได้ดี อยากเห็นฉากเสียวๆในตอนต่อไปจังครับ

[pain12]

หืมมมม สตอรี่น่าสนใจ แขนขาขาดแล้วไปไงต่อ อำนาจซาตานรึ

[acropobia899]

เริ่มเรื่องมานี้ ดาร์ก จนแทบทนไม่ไหว อ่านๆไปเริ่มสนุกขึ้นเรื่อยๆ มีเสียวหน่อยๆ

แต่ๆ ตอนจบตอนนี่ ลั่นเลย  มีหยอดมุข ปรับอารมณ์แทบไม่ทัน

ขอ เสนอชื่อ น้อง เฟียร์  Thanyarat   เบนจิ : Phatthira แล้วก็ น้ำหวาน ตามท่านข้างบนเลยครับ

[sunnyman]

ขอบคุณมากครับ บรรยากาศทำให้นึกถึง การ์ตูนเก่าๆเรื่องนึง ที่พระเอกโดนทรยศ โดนรุมฆ่า แต่ไม่ตายแล้วกลับมาล้างแค้นพร้อมแขนจักรกลเลยครับ

[newblogspot]

ตอนใหม่ออกมาซักที ตอนที่ rewrite มาผมยังไม่อ่านเลย รอตอนเขียนใหม่อย่างเดียวครับ 

[ppyyaa]

ปูพื้นเรื่องลื่นไหลสนุกดีครับ

[gaingane]

ผมชอบ Series เรื้องนี้จัง เหมือนอ่านหรือดูหนัง Marvel มีภาคแยกของแต่ละตัวละคร โดยมีคนกำกับ(เขียน) คนละคน เป็นคนละสไตล์กัน ชอบมากๆครับ

ผมจะรอวันที่มารวมกันเป็น Avenger นะครับ 

[winds]

สายดาร์ก เหมาะกับงานของ wrath
ซีรีย์ที่รวมหลายๆท่านเขียน สุดยอดครับไอเดียแจ่มมาก ติดตามครับ

[may_290607908]

เริ่มมาก็สนุกแล้วครับตาต่อตาฟันต่อฟันแน่นอนถ้ามีจับเมียเพื่อนรักเอาคืนมันแน่

[artmanna]

เปิดเรื่องมาก็มันส์น่าดู มีทั้งฉากแอคชั่น หักหลังเต็มไปหมด ถูกใจจริงๆ ขอติดตามผลงานต่อเนื่องเลยครับ

[strikef.]

ขอบคุณครับ แค้นไหม ต้องแค้นซิ แต่อยากรู้จังหลังจากแก้แค้นเสร็จแล้วคนดีอย่างสิงห์จะเป็นยังไงต่อ แล้วคนที่เลือกทำทุกอย่างเพื่อครอบครัวอย่างอากาศควรได้รับผลแบบไหน หรือแผนการจับกุมต้องถูกวางให้ดีกว่านี้ สู้ๆ นะสิงห์