ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu
avatar_nato87

เกมรักภารโรงเฒ่า ปี 2 ตอนที่ 5 : รางวัลสำหรับคนดี Pt3

เริ่มโดย nato87, พฤษภาคม 04, 2020, 11:33:19 หลังเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

ในกลุ่มนางเอกภาคสองที่ยังเหลือรอด อยากให้เมียคนต่อไปของลุงพลเป็นใครครับ

น้องหมวย - เดือนดารา
น้องทราย - ฉัตรพร
ลูกขวัญ - ภาสินี
แนนนี่ - นริศรา
ครูเบสท์ - ภัคจิรา

nato87

พูดคุยก่อนอ่าน : หายไปร่วมเดือน อย่างที่ทราบกันว่าช่วงนี้โควิทและเคอร์ฟิว ผมเองก็ต้องยึดงานหลักไว้ให้แน่น เลยไม่มีเวลามาเขียนนิยายเท่าไร ตอนนี้เริ่มว่างละ ก็เลยเอามาลงสักหน่อยครับ

ยังไม่จบนะครับ สำหรับบทรักของลุงพลและหมอพลอย ยังมีอีกหลายตอนครับ หมอพลอยหายไปนานก็เลยต้องจัดหนักหน่อย ใครที่คิดถึงน้องพิมมี่ เธอกำลังจะกลับมาแล้วนะครับ โดยเส้นเรื่องของเธอจะสัมพันธ์กับแนนนี่ เช่นเดียวกับน้องหมวยที่จะมีบทมากขึ้นหลังจากนี้

ตอนนี้มีไซด์สตอรี่เล็ก ๆ ของไอ้ลอยกับไอ้นันนะครับ มาลองติดตามกันว่าสองคนนี้จะอะไรยังไง 55555


######################


ขอประชาสัมพันธ์นิดนึง


สำหรับ "สอนเสียวครูมายด์คนสวย" ผมจำเป็นต้องแจ้งว่านิยายเรื่องนี้ ผมนำขึ้นบนดินแล้วในชื่อของ "โฉมงามและตาเฉื่อย" เป็นนิยายเสียวที่เขียนยากพอสมควร เพราะมันเกี่ยวข้องกับเรื่องการเมืองระหว่างประเทศด้วย แล้วก็มีกลิ่นอายความเป็นหนังแอ็คชั่นพอสมควร ถ้าใครเคยดูละครเก่า ๆ อย่างพวก "เก็บแผ่นดิน" หรือ "เมืองดาหลา" อาจจะรู้สึกทะแม่ง ๆ อยู่บ้าง ฮ่า.....



โดยปัจจุบันเขียนถึงตอนที่ 9 แล้ว (ไม่เกิน 15 ตอนจบ) ซึ่งผมจะวางขายบน MEB ในลำดับต่อไป

http://www.tunwalai.com/story/387382/%e0%b9%82%e0%b8%89%e0%b8%a1%e0%b8%87%e0%b8%b2%e0%b8%a1%e0%b9%81%e0%b8%a5%e0%b8%b0%e0%b8%95%e0%b8%b2%e0%b9%80%e0%b8%89%e0%b8%b7%e0%b9%88%e0%b8%ad%e0%b8%a2


https://fictionlog.co/b/5e461d17605496001a7a4891


######################


###############################

https://xonly8.com/index.php?topic=229452.0

อ้างถึงพลอยพรรณฝืนยิ้มเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ลุงพลกลับรู้สึกว่าลึก ๆ แล้ว หมอพลอยรู้สึกเสียใจเกี่ยวกับกรวิทย์ในเรื่องอะไรบางอย่าง

"แต่กับลุง อย่าโกรธหมอนะคะ ถ้าหมอจะบอกว่า ลุงไม่มีอะไรเทียบได้กับพี่กรเลย" พลอยพรรณตอบตามตรง "แต่หมอกลับรู้สึกแตกต่างจากที่รู้สึกกับพี่กร"

"หมอพลอยรักลุงใช่ไหมละครับ?" ลุงพลยิ้มหวาน กุมมือหมอสาวขึ้นมาหอมฟอดใหญ่

"ก็คงยังงั้น..." หมอพลอยตอบ "หมอคิดว่าเป็นไปได้ อาจจะเป็นความรักและความหลง มันมีเส้นด้ายบาง ๆ กั้นอยู่เหมือนกัน จะบอกว่ายังไงดีละ หมอเองก็ฟันธงชี้ชัดอะไรไม่ได้ซะด้วย บ้าจริง แต่ว่า ชีวิตหมอตั้งแต่เด็กจนตอนนี้จะใกล้เลขสามแล้ว หมอไม่เคยรู้สึกอะไรแบบนี้มาก่อนเลย จนกระทั่งมาเจอคนอย่างลุงเนี่ย จะบอกว่าเป็นป๊อปปี้เลิฟ ก็เกินวัยหมอไปเยอะแล้วด้วยซิ"

"ลุงบอกแล้วไงละครับ มันคือพรหมลิขิต"

"ก็อาจเป็นไปได้ค่ะลุง แต่หมอเชื่อในหลักการทางวิทยาศาสตร์มากกว่านะ" พลอยพรรณยิ้ม "ถ้าพูดกันแบบศาสนา คนเราจะรักกันได้ต้องมีศีล ศรัทธา ปัญญา จาคะ เสมอกัน ถูกไหมคะ? แต่กับลุง ลุงเหมือนทำลายทุกทฤษฎีที่หมอเชื่อจนหมดเลย เพราะถ้าเทียบลุงกับพี่กร ลุงสู้อะไรพี่กรไม่ได้เลย แต่หมอกลับรู้สึกดีกับลุงมากกว่าที่รู้สึกกับพี่กร มันแปลกดีไหมละคะ"

ลุงพลก็ยิ้มหวาน เคลิ้มฟังเมียหมอจนเพลิน น้ำเสียงของหมอพลอยก็นุ่มนวลอ่อนหวานราวกับเสียงบทเพลงขับกล่อมยังไงยังงั้นเลยทีเดียว

"แล้วพอจะบอกลุงหน่อยได้ไหมครับ ว่าบางครั้งทำไมต้องแกล้งทำเย็นชา ทำดุใส่ลุงด้วย?" ลุงพลถาม "หมอรู้ไหมว่านั่นทำให้ลุงน้อยใจนะครับ"

"คนแก่นี่ขี้น้อยใจทุกคนเลยใช่ไหมเนี่ย จะตอบยังไงดีละ?" หมอพลอยอมยิ้ม กลอกตาขึ้นบน "อือ...อาจจะเป็นเพราะหัวโขนก็ได้ ลุงพลคะ หมอคือหมอนะ หมอไม่ได้จะดูถูกลุงนะ แต่สถานะทางสังคมของเราต่างกัน ต่างกันมาก ๆ เลย"

"ครับ ลุงเข้าใจ..." ลุงพลยิ้มหน้าจ๋อย เหมือนถูกหมอพลอยดูถูก

"หมอยังพูดไม่จบค่ะ" พลอยพรรณยิ้ม "มันอาจจะเป็นอัตตา ทิฐิ หรืออีโก้ของหมอ เป็นหัวโขนและบทบาทที่หมอต้องแสดง เป็นค่านิยม ตามหลักจารีตประเพณี จะพูดยังงั้นก็ได้ แต่..."

"แต่อะไรเหรอครับ?"

"แต่ลุงพล ทำให้....จะพูดว่ายังไงดีละ?" หมอพลอยครุ่นคิด "มันเกี่ยวกับทฤษฎีโครงสร้างทางจิตของซิคมันด์ ฟรอยด์ น่ะคะ หลัก ๆ ก็จะมี สัญชาตญาณ อิด (Id) อีโก้ (Ego) แล้วก็ซุปเปอร์อีโก้ (Superego) จะอธิบายง่าย ๆ ก็น่าจะเป็น มนุษย์ทุกคนจะมีสัญชาติญาณดิบตามธรรมชาติ เช่น ความต้องการต่าง ๆ ต้องการอาหารมาประทังชีวิต ความก้าวร้าว แล้วก็กิเลศตัณหา แต่ว่าเราก็ยังมีสามัญสำนึกที่เกิดจากกฎเกณฑ์ทางสังคม จารีตประเพณี หลักแห่งความเป็นจริง แล้วก็ศีลธรรมเข้ามาคานเอาไว้"

"ลุงรู้สึกเหมือนตัวเองกลับไปเรียนหนังสือตอน ม.ปลาย ใหม่ยังไงไม่รู้เลยครับ" ลุงพลสารภาพ ตาเฒ่าหื่นเป็นไก่ตาแตก ที่อยู่ดี ๆ หมอพลอยมาอธิบายทฤษฎีทางวิชาการแบบนี้ "ขอโทษนะครับ ว่าบางอย่างที่หมอพูด ลุงอาจจะไม่เข้าใจทั้งหมด"

"ฮึๆๆๆๆ" หมอพลอยหัวเราะร่วน "เมื่อไม่กี่ปีก่อน หมอเคยเป็นติวเตอร์กวดวิชา ก็เลยติดนิสัยพูดอะไรออกแนววิชาการน่าเบื่อ ๆ สักหน่อยน่ะคะลุงพล แต่ว่า เอางี้แล้วกัน"

หมอพลอยหันไปเผชิญหน้ากับลุงพล มองลึกเข้าไปถึงก้นบึ้งของจิตใจ

"หมอจะถอดหัวโขนทุกอย่างออกให้หมด หมออยากให้ลุงพลทำกับหมอเหมือนที่เคยทำ" พลอยพรรณเอื้อมมือตาเฒ่ามาเกาะหน้าอกของตัวเอง "ได้ไหมคะ...ผัวขา...ผัวของพลอย"

พอได้ยินหมอพลอยเรียกตัวเองว่าผัว ก็ทำเอาลุงพลยิ้มแป้น ตาเฒ่าหื่นไม่พูดพร่ำทำเพลงอีกแล้ว เพราะคิดว่าเสียเวลากับการสนทนาในหัวข้อวิชาการมานาน ก็เลยอยากสานต่อในประเด็นเรื่องเพศศึกษาต่อ

ลุงพลและหมอพลอยโอบกอดและแลกลิ้นกันอย่างดูดดื่ม ฝ่ามือของทั้งคู่โอบกอดและซุกซนไปทั่วแผ่นหลังของอีกฝ่าย แม้แอร์ภายในห้องหมอจะเย็นฉ่ำสักเพียงไหน ก็ไม่อาจคลายร้อนเกมรักที่หมอพลอยและลุงพลช่วยสรรสร้างขึ้นมาได้

"อือ...." ลุงพลกลิ้งตัวนอนหงาย ปล่อยให้หมอพลอยขึ้นคร่อมด้านบน หญิงสาวยิ้มหวาน สะบัดผมไว้ด้านหลัง เผยให้เห็นหน้าอกสั่นกระเพื่อม

"ขอเมียขึ้นทำให้ก่อนนะคะ" พลอยพรรณยิ้ม ก่อนจัดแจงใช้มือจับท่อนเนื้ออวบอัดขนาด 8.5 นิ้วของลุงพลให้ตรงกับถ้ำสาวที่ร้อนฉ่าและชุ่มฉ่ำของตัวเอง

"อูยยยย...เมียรักของลุง...อูยยยย.....หวานเหลือเกินแม่คุณ" ลุงพลถึงกับซูดปาก จากรสรักที่แสนคับแน่นและตอดรัดภายในถ้ำสาวของแพทย์หญิงพลอยพรรณผู้สูงศักดิ์ เสียงเจ๊าะแจ๊ะที่เกิดจากการสอดใส่ดังขึ้นจากด้านล่าง

ส่วนหมอพลอยเอง ก็หลับตาพริ้ม ยิ้มหวานด้วยความสุขสม เหมือนได้เติมเต็มความต้องการของตัวเอง หลายวันมานี้ เธอใช้ทั้งนิ้วมือและฝักบัว เพื่อคลายความกำหนัดที่เกิดขึ้นในจิตใจและร่างกายของตัวเอง แต่มันยังไม่พอ เพราะเหตุนี้ เธอจึงร้องหาท่อนเอ็นอุ่น ๆ ของลุงพลที่เธอคุ้นเคย

รู้สึกดีเหลือเกิน ที่ท่อนเนื้ออวบอ้วนของลุงพลได้เข้าไปสำรวจภายในร่างกายของตัวเอง หมอพลอยคิด

.....ดีไม่ดี พรุ่งนี้สงสัยลุงพลและหมอพลอยคงต้องได้ลาหยุดกันบ้างแล้วล่ะ เพราะคืนนี้ลุงกับหมอจัดหนักแน่นอน


###############################


ใครจะคิดว่าแพทย์หญิงผู้สูงศักดิ์อย่างพลอยพรรณ กำลังร่วมรักกับคนขายน้ำเต้าหู้ผู้ต่ำต้อยอย่างลุงพลอยู่ภายในห้องพยาบาล โดยตอนนี้หญิงสาวกำลังสวมบทเป็นจ๊อคกี้สาวควบอาชาเฒ่าอย่างเร้าร้อนบนโซฟาห้องรับแขกของตัวเอง

"อูยยย....หวานเหลือเกินแม่คุณ" ลุงพลครางกระเส่า "เป็นบุญของไอ้พลจริง ๆ ที่ได้เมียเป็นหมอ หมอพลอยของไอ้พล เกิดมาชาตินี้ได้หมอเป็นเมียก็ตายตาหลับแล้ว"

"อือ...เหรอคะ?" พลอยพรรณยิ้ม "ถามจริง ๆ เถอะ พลอยดีกว่าผู้หญิงคนอื่น ๆ ขนาดนั้นเลยเหรอ?"

"หวานที่สุด งดงามที่สุดกว่าใครเลยจ๊ะ" ตาเฒ่าหื่นครางกระเส่า

ทั้งคู่ร่วมรักกันบนโซฟาจนเกิดเสียงดังเอี๊ยดอ๊าด ๆ จะว่าไปโซฟาห้องหมอพลอยก็อึด ถึก ทน ไม่น้อย ที่สามารถรองรับกิจกรรมเข้าจังหวะที่แสนเผ็ดร้อนของคู่รักต่างวัยได้ คราวนี้ลุงพลเลยลองเปลี่ยนท่านอนราบกับพื้น แล้วให้หมอพลอยขึ้นขย่มจากด้านบน



มือของทั้งคู่ก็ประสานกัน ตาจ้องมองตา ร่างกายของทั้งคู่ต่างเรียนรู้กันสอดประสานจังหวะของกันและกันจนเกิดความพร้อมเพรียง

"อืออออ...อูยยยย....อึมมม" พลอยพรรณหลับตาพริ้ม ครางกระเส่าในลำคอ ถึงแม้ว่าเธอจะพยายามแสดงความเร้าร้อนที่แท้จริงออกมา แต่จำเป็นต้องบอกว่าเธอยังมีความเนียมอายอยู่ในที เธอยังมีความเป็นกุลสตรี ไม่ได้เป็นสาวร้อนไฟแรงสูงแบบพิมมี่หรือใบเฟิร์น รสรักจากเรือนกายของหมอพลอยนั้นกลมกล่อม มีทั้งความหอมหวาน งดงาม และร้อนแรง ทุกอย่างถูกผสมกันอย่างลงตัว นับเป็นวาสนาของลุงพลเหลือเกินที่ได้เมียเป็นหมอ

ลุงพลเอื้อมมือจับหน้าอกของหมอพลอยแล้วบีบคลึงอย่างแผ่วเบา มันช่างนุ่มมือเหมือนฟองน้ำ พลอยพรรณแก้มแดงยิ้มหวานจนเห็นแผงฟันขาว งดงามเหลือเกิน งดงามราวกับนางฟ้านางสวรรค์จริง ๆ หมอพลอยของไอ้พล

"ชอบไหมจ๊ะเมียจ๋า?" ลุงพลเอ่ยคำถามกับหมอพลอย "ชอบที่ผัวเย็ดเมียไหม?"

"ข้อแรก ถ้าจะคุยกัน อย่าใช้คำหยาบ!!!" พลอยพรรณทำเสียงดุ "เห็นหมอยอมเรียกลุงว่าเมียนี่เอาใหญ่เลยนะ!!!"

"โถ...ผัวขอโทษ" ลุงพลตอบ "ก็ลุงมันคนความรู้น้อย ก็ไม่รู้จะต้องใช้คำพูดแบบไหนยังไง อย่าถือสาผัวเลยนะครับ"

พลอยพรรณยิ้มที่มุมปากเหมือนดีใจที่ได้ข่มตาเฒ่าหื่นให้หงอ เพราะเป็นลูกคุณหนู มีคนใช้คอยเอาอกเอาใจ ก็เลยทำให้เธอมีนิสัยชอบเอาชนะอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน

"แล้วจะให้ผัวพูดยังไงละครับ?" ตาเฒ่าหื่นถาม "ถ้าไม่พูดคำว่า...คำนั้นอ่ะ จะให้พูดว่ายังไง?"

"อืม...เล่นพ่อแม่ลูกดีไหมคะ?" หมอพลอยคิด "ไม่ซิ!!! ไม่ได้!! เรียกว่าเมคเลิฟแล้วกัน?"

"เมคเลิฟ?" ลุงพลร่นคิ้วใส่หมอพลอย "ภาษาอังกฤษเหรอครับ?"

"ค่ะ...ก็หมายถึง...ที่เรากำลังทำอยู่เนี่ย...อูยยยย" หมอพลอยเผลอคราง เพราะถูกลุงพลที่นอนราบกับโซฟากระเด้าสวน "แกล้งกันนะคะ!!!"

"โอ้ยยยย!!! ผัวขอโทษจ๊ะ!!!" พลอยพรรณพยายามหยิกแผงหน้าอกของลุงพลเป็นการเอาคืน ส่วนตาเฒ่าก็ปัดป้องมือของเมียสาว ต่างฝ่ายต่างหยอกเย้ากันอย่างมีความสุขราวกับคู่รักข้าวใหม่ปลามัน

พอการหยอกล้อกันตามภาษาผัวแก่เมียสาวจบลง ก็เหลือบเพียงแค่การเมคเลิฟเมครักระหว่างลุงพลและหมอพลอย ที่ต่างฝ่ายต่างกำลังร้อนฉ่าได้ที่

"อ๊า...อืออออ....อืมมมม" พลอยพรรณครางกระเส่าขณะกำลังถูกลุงพลที่นอนอยู่กระเด้าสวนถ้ำสาวของเธอ ในตอนแรกเธอเองก็พยายามเด้งเอวสู้ แต่ทำไปทำมาเธอไม่อาจต้านทานความแข็งแกร่งของหัวรบนิวเคลียร์รัสเซียลุงพลได้ มันเข้าไปลึก มักกระแทก มันแข็งแกร่งมาก จนช่องคลอดของเธอตอดรัดอย่างรุนแรง "อืออออ"

"อูยยย....ทั้งตอดทั้งคับ...แบบนี้ผัวรักตายเลย" ลุงพลซูดปากแน่น พลางเหลือบเห็นความเปียกแฉะตรงหน้าท้องของแก นี่ยังไม่รวมถึงสารคัดหลั่งเหนียว ๆ ติดเป็นพังผืดระหว่างเนินหัวหน่าวของแกและกลีบสาวอูม ๆ ของหมอพลอย มันช่างเป็นภาพที่เร้าอารมณ์เหลือเกิน



"ลุงพล...อือออ....หมอ....อือออออ" พลอยพรรณเริ่มกระตุกตัวเกร็ง โถ่เอ้ยย ปากทำเป็นเก่ง แต่สุดท้ายพอเจอลุงพลเอาจริง ก็อ่อนระทวยคาลำควยแข็ง ๆ ของแก

"รอผัวด้วยซิจ๊ะเมียจ๋า...อูยยยย" ลุงพลเกร็งตัวกระเด้าหมอพลอยยิก ๆ ส่วนหมอพลอยที่นั่งคร่อมอยู่ก็เกร็งตัว จนเส้นเลือดขึ้นลำคอ

"อ๊า!!!!! ลุงพล!!!! อือออออ!!!!" หมอพลอยร้องเสียงหลง จนในที่สุด หญิงสาวก็ถึงจุดสุดยอดอย่างรุนแรง ไม่เพียงเท่านั้น "อ๊า!!!! คนบ้า!!!! ทำอะไรลงไปเนี่ย!!!!"

เพราะความเสียวเบอร์สุดที่ได้รับ เลยทำให้หมอพลอยน้ำแตกออกมาเป็นสายรดใส่หน้าท้องของลุงพล เป็นโอกาสที่ดีของตาเฒ่าหื่นที่จะได้เพิ่มพลัง แกเลยเอามือรองรับน้ำที่ถูกปล่อยออกมาจากถ้ำสาวของพลอยพรรณมาดื่มกิน

"นี่ลุง!!! ทำอะไรน่ะ!!! ทุเรศ!!! อย่านะลุง!!! มันกินไม่ได้!!" หมอพลอยรับไม่ได้กับภาพที่ตัวเองเห็น มันคือภาพที่ลุงพละกำลังดื่มของเหลวที่หลั่งออกมาจากโยนีของพลอยพรรณ แต่เหมือนยิ่งห้ามจะยิ่งยุ ลุงพลเลยถอนควยออกแล้วจับหมอพลอยนอนหงายยกล้อ ก่อนจัดการสั่งสอนด้วยลีลาบีเหินขั้นเทพที่ไม่เคยใช้กับใครมาก่อน "อ๊า!!!!"

 

"ถามจริงเถอะ ลุงไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนเยอะแยะคะเนี่ย?" หมอพลอยถาม เธอรู้สึกว่าสมรรถภาพร่างกายของลุงพลมันโอเวอร์เกินคนรุ่นราวคราวเดียวกัน เธอพิจารณะตามหลักสรีรวิทยา มวลกล้ามเนื้อ เธอคิดว่าลุงพลดูเหมือนคนอายุห้าสิบต้น ๆ แน่นอน ลุงพลดูแลตัวเองดี เพียงแต่เรี่ยวแรงมหาศาลนี้มันยังไง พวกผู้ชายเวลายิ่งหื่น ยิ่งมีพลังมากงั้นเหรอ?



"ทั้งหมดเพราะหมอพลอยน่ารักไงครับ" ลุงพลสารภาพ พลางเอามือหมอพลอยมากุมหัวรบนิวเคลียร์รัสเซียขนาด 8.5 นิ้ว ที่ยังผงาดท้าทายอยู่อย่างนั้น "ดูซิ คว...เอ้ย!!!! จู๋ผัวแข็งใหญ่แล้ว เพราะเมียน่ารักไงครับ"

"ลุงนี่ตลกอ่ะ..." หมอพลอยอมยิ้มขำให้ลุงพล "เริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไมเด็กพยาบาลถึงชอบลุงเยอะขนาดนี้"

"เรียกผัวซิจ๊ะเมียจ๋า" ลุงพลหอมแก้มเมียรัก "เรียกผัวนะ"

"เปลี่ยนใจแล้ว ไม่เรียก" พลอยพรรณแกล้งอำตาเฒ่าเล่น "ไม่เรียกแล้วจะทำไม?"

"เรียกพี่พลก็ได้" มนุษย์ลุงยื่นข้อเสนอ "เรียกพี่ว่าพี่พลนะครับน้องพลอย เมียรักของพี่"

พอได้ยินแบบนี้ ก็ทำเอาหมอพลอยยิ้มเขิน คารมณ์คมคายในการจีบสาวนี่เรียกได้ว่าพลิ้วซะหาตัวจับยาก

"อือ...ก็ได้" หมอพลอยพยักหน้า "พี่พล พอใจยัง"

"พอใจแล้วจ๊ะ" ลุงพลยิ้ม ก่อนก้มลงดูท่อนเนื้อของตัวเอง "ดูซิ มันยังแข็งอยู่เลย เดี๋ยวเมีย เอ้ย!!! น้องพลอยต้องช่วยพี่พลหน่อยนะ"

พลอยพรรณหัวเราะร่วนจนเห็นฟันขาว เธอเริ่มรู้สึกแล้วว่าลุงพลเป็นผู้ชายที่ซับซ้อนเข้าใจยาก แต่ก็มีเสน่ห์อย่างน่าประหลาด แบบที่พี่กร สุภาพบุรุษแสนดีไม่มีวันเทียบได้

มันคงจะจริงซินะ ที่เค้าว่ากันว่าผู้หญิงมักชอบคนดี รักคนเลว แต่งงานกับคนรวย แต่สำหรับพลอยพรรณแล้ว ใช่ เธอชอบคนดี แต่เธอไม่ได้รักคนเลว และไม่ก็ไม่ได้สนใจจะแต่งกับคนรวย เพราะเธอคิดเสมอว่าบ้านเธอก็รวยอยู่แล้ว เรื่องจับผู้ชายรวย ๆ ไม่ใช่ประเด็น

แต่เธอเพียงแค่อยากจะเจอผู้ชายสักคนที่ใช่ เป็นผู้ชายที่เคมีตรงกัน และดูเหมือนว่า ผู้ชายคนนั้นก็คือลุงพลนี่เอง

"ก็ได้...แต่ขอพลอยพักก่อนนะ" หมอพลอยยิ้ม "ลุงพล เอ้ย!!! พี่พลทำพลอยเกือบขาดใจตาย นิสัยไม่ดี!!!"

........................

ตัดมาที่ไอ้ลอย ที่กำลังนั่งละเลียดเบียร์ข้างเซเว่นหน้าปากซอยบ้านไอ้เจ๋งฉลองในชัยชนะที่ได้เงินก้อนโตมาจากหมอพลอย ตอนแรกมันโทรหาไอ้เจ๋งญาติผู้น้อง แต่ไอ้เจ๋งมันติดงานแกรบ เพราะพ่อแม่มันไล่ให้ไปทำงานสุจริตเหมือนชาวบ้านชาวช่องเค้าทำกัน

"ไอ้เจ๋ง เมื่อไรมึงจะมาวะ?" ไอ้ลอยโทรตามญาติผู้น้อง

"กำลังกลับพี่ รอก่อน เดี๋ยวผมตามไป" ไอ้เจ๋งตอบ

หลังจากวางสาย ไอ้ลอยก็เลยนั่งอยู่ตรงม้านั่งข้างเซเว่นนั่งจิบเบียร์ชมวิวทิวทัศน์ของเมืองหลวงในยามค่ำคืน พลางคิดวางแผนว่าได้เงินก้อนนี้แล้วจะเอาไปทำอะไรดี

ที่คิดไว้ก็คืออาจจะเอาเงินก้อนนี้ไปทำทุนเปิดร้านขายของเล็ก ๆ ที่ต่างจังหวัด แต่ปัญหาคือจะทำอะไรขายดีวะ? ไอ้ลอยคิด งานอะไรที่มันเป็นงานสุจริตเหมือนคนทั่วไปทำ จริงอยู่ว่ามันอาจไม่ใช่คนดีอะไร แต่ก็คิดได้ว่าขืนลอยชายแบบนี้ต่อไป เงินที่ได้มาจากหมอพลอยคงต้องหมดแน่

ไอ้ลอยจุดบุหรี่สูบแก้เซ็งระหว่างรอไอ้เจ๋ง ระหว่างนั้นก็หยิบเบียร์มาดื่ม ก่อนพบว่าเบียร์ในขวดหมดไปแล้ว

"อ่าว เบียร์หมด?" ไอ้ลอยหยิบขวดเบียร์ขึ้นมาดู เหลือบหันไปข้าง ๆ ก็เห็นขวดเบียร์เปล่าวางอยู่สองขวด "ไอ้เจ๋งมันช้าจังวะ!! เดี๋ยวไปซื้อมาอีกสักสองขวดดีกว่า ถ้าแม่งไม่มา กูกลับบ้านนอนละ"

ทันใดนั้นเอง ไอ้นัน ทอมหน้าหล่อก็เดินออกมาจากร้านสะดวกซื้อหลังจากหมดเวร ไอ้ลอยส่งยิ้มให้ แต่ไอ้นันกลับทำเมินเฉยเหมือนไม่เคยเห็นไอ้ลอยมีตัวตนอยู่ตรงนั้นมาก่อน

"พึ่งเลิกงานเหรอคนสวย?" ไอ้ลอยแซวไอ้นันทอมหล่อ ตอนนี้มันเริ่มกรึ่ม ๆ สกิลปากหมอก็เริ่มทำงาน "มานั่งกินเบียร์กับพี่ก่อนไหมจ๊ะ?"

"ควย...เพื่อนเล่นเหรอ?" ไอ้นันด่าไอ้ลอย ก่อนเดินออกไป

ไอ้ลอยหัวเราะกับตัวเองเหมือนคนเมายาก แซวนิดแซวหน่อยทำมาเป็นหัวร้อน แล้วทันใดนั้นเอง ก็มีกลุ่มวัยรุ่นสีห้าคนขับรถมอเตอร์ไซค์แต่งมาจอดหน้าเซเว่น ไอ้ลอยสังหรณ์ใจว่าต้องเกิดเรื่องแน่

"มันอยู่นั่นไง!!!" กลุ่มเด็กแว้นและสก๊อยชี้หน้าไอ้นันทอมหล่อ "ไอ้นัน มึงตาย!!!"

"เชี่ยไรวะ!!! เห้ย!!!!!" สุนันทาสาวหล่อตกใจ พยายามจะวิ่งหนี แต่หนีไม่ทัน เพราะไอ้เด็กแว้นมันกระโดดถีบใส่จนทอมหน้าหล่อล้มลงไปนอนกลิ้งกับพื้น

"เล่นมันเลยพี่อ่ำ ไอ้เหี้ยนั่นมันจีบหนู!!!" สก๊อยสาวยุยง ยุแยงผัวให้กระทืบไอ้นัน



"มึงกล้าดียังไงมาจีบเด็กกูวะ!!! ห๊า!!!!" เด็กแว้นชื่ออ่ำกระชากเสื้อไอ้นันให้ลุกขึ้น ส่วนไอ้นันก็พยายามจะฮุคขวาสวนกลับ แต่ถูกพรรคพวกเด็กแว้นรั้งแขนเอาไว้ "มึงกล้าเหรอ!!!"

"มึงปล่อยกูนะเว้ย!!! แน่จริงมึงตัว ๆ กับกูไหมไอ้อ่ำ!!!" สุนันทาสาวหล่อ แม้กายจะเป็นหญิง แต่จิตใจห้าวหาญไม่แพ้ชาย มันท้าทายกลุ่มเด็กแว้นพวกนั้นอย่างไม่กลัวตาย

"ปากดีนะมึง!!!" ไอ้อ่ำจัดการฮุคขวาเข้าไปที่ท้องน้อยของไอ้นัน ทำเอาทอมหล่อร้องโอยด้วยความเจ็บ ส่วนพรรคพวกก็พยายามหิ้วปีกทอมหล่อขึ้นมา "มึงอย่าสำออย แค่นี้มันยังน้อยไป"

"ไอ้เหี้ยเอ้ย...." สุดท้าย ต่อมความเป็นคนดีฝังในของไอ้ลอยก็ทำงาน อดีตนักเลงหัวไม้จับขวดเบียร์กระแทกกับขอบม้านั่งเพื่อทำฟันฉลาม แล้วเดินปรี่เข้าไปหาเด็กแว้นเพื่อช่วยทอมห้าวที่ชื่อสุนันทา "พวกมึงหยุดเดี๋ยวนี้!!"

"มึงอย่าเสือก!!!!" แก๊งค์เด็กแว้นชี้หน้าด่าไอ้ลอย "ไม่ใช่เรื่องของมึง"

"ไม่ใช่เรื่องของกูยังไง นี่มันน้องกูไอ้สัตว์!!" ไอ้ลอยใช้ขวดปากฉลามชี้หน้าด่าเด็กแว้นและสก็อยทุกคนอย่างท้าทาย "ถ้าคิดทำอะไรน้องกู มึงมาเจอกูก่อนไอ้สัตว์!!!"

"ไปให้พ้นนะ!!! ถ้าไม่ไปจะแจ้งตำรวจ!!!" ผู้จัดการร้านเซเว่นออกมาพร้อมคำขู่ "ไป!!!"

สุดท้ายพอเห็นท่าไม่ดี พวกเด็กแว้นและสก๊อยก็รีบปล่อยตัวไอ้นันแล้วเดินกลับไป ไอ้อ่ำหัวหน้าเด็กแว้นชี้หน้าไอ้ลอยอย่างเอาเรื่อง

"อย่าให้กูเจอมึงนะไอ้แก่ กูเอามึงตายแน่!!"

"มึงมาตอนนี้เลยก็ได้ ไอ้เหี้ย!!" ไอ้ลอยนักเลงเก่าไม่กลัว มันท้าทายกลุ่มเด็กแว้นยังไม่หย่าน้ำนมแม่พวกนั้น "ข้องใจอะไรก็เข้ามา กูไม่อยากพูดมาก มันเจ็บคอโว้ย!!!"

สุดท้ายพวกแก๊งเด็กแว้นก็ขับรถหนีไป ส่วนพวกเด็กเซเว่นก็รีบเข้าไปพยุงตัวไอ้นันขึ้นมา

"ไอ้เหี้ย ไม่แน่จริงนี่หว่า แน่จริงอย่าหนีซิวะ มาต่อยตัว ๆ กับกูเหอะ!!!" ไอ้นันสบด้วยความฉุนเฉียว "ไอ้หน้าตัวเมีย"

"เห้ยย!!! ไอ้น้อง!!!" ไอ้ลอยเดินเข้ามาหากลุ่มเด็กเซเว่นและไอ้นัน "คราวหลังระวังตัวหน่อยนะ พี่อยู่ช่วยน้องตลอดไม่ได้ แล้วก็ขอโทษด้วยพวกน้องด้วย ที่พี่พูดหรือทำอะไรเละเทะเอาไว้" ไอ้ลอยหันไปมองที่ซากขวดเบียร์



"ไม่เป็นไรพี่" กลุ่มเด็กเซเว่นตอบ "พวกหนูต่างหากที่ต้องขอบคุณ เดี๋ยวพวกหนูทำความสะอาดให้นะ ถ้าไม่ได้พี่ ไอ้นันตายแน่"

"ไปขอบคุณทำไมว้า?" ไอ้นันบ่นด้วยความไม่พอใจ

"นี่!!! มึงยังจะปากดีอีกเหรอวะไอ้นัน!!" กลุ่มเพื่อนต่อว่าไอ้นันยกใหญ่ "ถ้าไม่ได้พี่ชายคนนี้มาช่วย กูว่ามึงโดนกระทืบตายหน้าร้านแล้วว่ะ!!!"

ไอ้นันทำหน้าไม่พอใจ เพราะรู้สึกเสียศักดิ์ศรีที่ไอ้ลอยมาช่วยเอาไว้ แต่ด้วยมารยาท สุดท้ายสุนันทาก็เลยต้องเอ่ยคำพูดที่ไม่อยากจะพูด

"ขอบคุณที่ช่วยแล้วกัน..." ไอ้นันตอบ "เดี๋ยวเศษแก้ว นันช่วยเก็บเองก็ได้"

"ขอบใจ..." ไอ้ลอยยิ้ม "ว่าแต่เดี๋ยวพี่ขอซื้อของหน่อยนะ เข้าไปขายของหน่อยเร็ว"

ว่าแล้วกลุ่มเด็กเซเว่นก็เดินเข้าไปพร้อมกับไอ้ลอย ที่ตั้งใจไปซื้อเบียร์มาดื่มรอไอ้เจ๋งมาหา ส่วนไอ้นันก็เดินสวนเข้ามาในร้าน

เจอไอ้ลอยกำลังจ่ายเงินอยู่หน้าแคชเชียร์ไอ้ลอยยิ้มยักคิ้วใส่ไอ้นัน ส่วนไอ้นันก็ทำหน้าบึ้งใส่แล้วเดินกลับไปในห้องน้ำด้านหลังเพื่อทำความสะอาดร่างกาย

หลังจากนั้นราวสิบนาที ไอ้เจ๋งก็มาถึงเซเว่น

"โทษทีเฮีย วันนี้มีออเดอร์ลูกค้าเยอะ" ไอ้เจ๋งทิ้งตัวนั่งข้างไอ้ลอย "เฮียไม่โกรธผมนะ"

"เออ ไม่โกรธหรอก แต่กูเริ่มเมาแล้วไอ้ห่า..." ไอ้ลอยตอบ "กูกินเบียร์หมดไปเกือบครึ่งโหลแล้ว มึงพึ่งมาเนี่ย"

"โทษที ๆ เฮีย" ไอ้เจ๋งขอโทษขอโพยญาติผู้พี่ยกใหญ่ "ผมว่านั่งกินที่นี่สักพักแล้วไปกินต่อที่บ้านเถอะ"

"เออ..." ไอ้ลอยหยิบไฟแช็คมาเปิดขวดเบียร์ส่งให้ไอ้ลอยดื่ม

ระหว่างนั้น สุนันทา สาวทอมก็เดินออกมาจากเซเว่น ไอ้ลอยที่ได้ช่วยเอาไว้ก็เลยแซวอย่างอารมณ์

"ระวังตัวด้วยนะน้องสาว จะวังจะเจอโจทย์เก่า"

 


โปรดติดตามตอนต่อไป
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
ฝากติดตามเพจเฟสบุ๊คของผมด้วยนะครับ

https://web.facebook.com/Nato87.The.Storyteller

Nobita Nobituta



beerrescue

ชอบ วิจารณ์มากครับ ไม่แชร์ต่อ

ขอนลอย บักเคียบ

เปลี่ยนอารมไม่ทันเลยสงสัยกรรไกจะเยอะเลยตัดบ่อย555

ponchan80



asper7352


นัทโตะ

แหม่ ศัพท์ระดับไฮโซด้วย เมคเลิฟ 
แต่ปกติตาพลก็ปากหวานอยุ่แล้ว เปลี่ยนคารมณ์นิดหน่อยหมอพลอยก็ชอบแล้วน่า

xxxboyz


doxswing

แหมๆ น้องพลอยกับพี่พลหวานกันจริงๆ  อิจฉานะเนี่ย

มนัส บุญหนุน


wawer nakorn


peemark


schareon