สางแค้นภาค 2(13/ถ้ำเสือ)

[twintower]

ขณะที่แคนกำลังรอรับคีย์การ์ดห้องพักอยู่หน้าฟอนต์ในโรงแรมแห่งหนึ่ง มีเสียงทักมาจากด้านหลัง

"สวัสดีคะผู้การ"

แคนหันไปมอง พบวาเจ้าของเสียงคือมุกดา

"อ้าวคุณมุก นึกไม่ถึงว่าจะเจอกันอีกที่นี่"

"มุกตั้งใจมาพบผู้การคะ  คือเจ้านายของมุกอยากจะเชิญผู้การไปทานอาหารค่ำวันนี้คะ ผู้การคงจำได้นะคะเมื่อ 2อาทิตย์ที่แล้วที่เราเจอกันที่สนามยิงปืน คุณนุ่มนิ่มเคยเชิญผู้การไปทานอาหารด้วยถ้าผู้การขึ้นมาที่เชียงราย แต่ว่าผู้การไม่ติดงานอะไรนะคะ"

แคนยิ้มๆก่อนจะตัดสินใจตอบรับ

"ได้ครับผมรับคำเชิญ งานผมเสร็จแล้ว"

"ถ้าอย่างนั้นประมาณ ทุ่มครึ่งมุกจะมารับไปที่บ้านเจ้านายมุกนะคะ"

"ไม่เป็นไรครับ ผมขับรถไปเองได้ครับ บ้านกำนันน้อมใช่ไหมครับ"

แววตาของมุกดานั้นดูสะดุ้งทันที ซึ่งแคนสังเกตเห็นได้ทัน

"ใช่คะ"

อีกฝ่ายตอบหลังจากปรับสติได้ทัน

"ผมจะไปถึงไม่เกิน 2 ทุ่มครับคุณมุกดา"

แคนไม่ประหลาดใจที่เจอมุกดาที่โรงแรมนี้ เพราะแคนขึ้นมาเชียงรายในนามเจ้าหน้าที่ ป.ป.ส.เพราะก่อนหน้านี้1วันมีการจับยาบ้าที่บ้านหลังหนึ่งโดยเจ้าหน้าที่ ป.ป.ส.ร่วมกับตำรวจ ป.ส. และช่วงบ่ายระหว่างที่แคนมาทานข้าวกับตำรวจท้องที่แคนเจอกับมุกดาที่มากับผู้หญิงคนหนึ่งที่หน้าร้านอาหาร ซึ่งมุกดาแนะนำว่าผู้หญิงที่มาด้วยเป็นเลขาของเจ้านายเธอ ก่อนที่แคนจะขอตัวไปทานข้าวกับพวกตำรวจ ซึ่งแคนรู้ว่ามุกดาคงไปรายงานเจ้านายเธออย่างแน่นอน  ซึ่งแคนเข้าใจถูกมุกดานั้นรีบโทรบอกนุ่มนิ่มทันที ก่อนจะกลับไปที่บ้านซึ่งนุ่นนิ่มสั่งให้มุกดามาดักรอแคนที่โรงแรม เพราะมุกดาถามแคนว่าพักที่ไหน  พอได้คำตอบตกลงมุกดารีบโทรไปรายงานเจ้านายสาวทันที  พอไปถึงบ้านขณะที่เดินเข้าประตูผู้หมวดสาวได้พบกับวิฑูรย์ที่เดินสะพายเป้สวนออกมา

"อ้าววิฑูรย์พึ่งมาถึงเมื่อเช้าจะไปแล้วหรือ"

"ครับคุณมุกคุณประพาสกับคุณนิ่มสั่งให้ผมไปที่หมู่บ้านครับ และอีกอย่างผู้การแคนจะมาทานอาหารมื้อเย็นที่นี่ด้วย คุณนิ่มไม่อยากให้ผู้การมาเจอผมครับ"

มุกดาพยักหน้าอย่างเข้าใจ มันมีอะไรหลายๆอย่างที่เจ้านายเธอไม่อยากให้วิฑูรย์อยู่ มุกดาดูออกว่าเจ้านายให้ความสนใจแคนเกินกว่าที่จะมองเป็นศัตรูทั้งๆที่นุ่มนิ่มนั้นเก็บอาการไว้อย่างดี  แต่วันที่เจอแคนที่สนามยิงปืนมุกดาดูออกได้ทันทีว่ากิริยาที่นุ่มนิ่มแสดงออกนั้นมันคืออะไร  อย่างเรื่องวันนี้ก็เช่นกันตอนแรกประพาสนั้นคัดค้านแล้วแต่นุ่มนิ่มบอกว่าเธอมีแผนอะไรบางอย่างเพื่อจะทดสอบแคนในบางเรื่องโดยขอให้ประพาสอยู่ก่อนเพื่อแอบสังเกตุดูอาการของแคน จนได้เวลานัดแคนนั้นมาตรงเวลา หลังจากที่จอดรถตามที่ รปภ.ที่เฝ้าประตูชี้ทางบอก แคนจอดรถที่ใกล้ๆกับบันไดหินอ่อน และเห็นเจ้าของบ้านนั้นยืนรอรับอยู่แล้วตรงเทอเรสพร้อมลิซ่าที่แคนจำได้จากที่มุกดาแนะนำว่าเป็นเลขา แคนเดินขึ้นบันไดหินอ่อน นุ่มที่นั้นยิ้มรับทันที

"ขอบคุณมากนะคะผู้การที่มาตามคำเชิญ"

"ยินดีครับ"

"คะผู้การ นิ่มแนะนำอีกครั้งนี่ลิซ่าเลขานิ่ม"

แคนหันไปรับไหว้จากหญิงสาวที่ยืนข้างๆนุ่มนิ่ม ก่อนที่เจ้าของจะเชิญเข้าในบ้าน พอเข้าไปถึงห้องรับแขกนุ่มนิ่มที่แอบสังเกตตลอดว่าแคนจะมีปฏิกิริยาอะไรเมื่อเห็นรูปวาดขนาดใหญ่ที่เหมือนจริงของพ่อและแม่เธอที่แขวนอยู่ในห้อง แต่ในสายตาของนุ่มนิ่มแคนนั้นไม่มีปฏิกิริยาอะไรออกมาเลยทั้งสีหน้าและววตา แค่มองเฉยๆแต่หญิงสาวหารู้ไม่ว่าในใจของแคนนั้นมองด้วยความสะใจพร้อมกับความคิด

"ไอ้น้อมอยู่ในนรกสบายดีไหมละ"

นุ่มนิ่มกับลิซ่าแอบลอบสบตากัน ก่อนนุ่มนิ่มจะเชิญแคนไปยังห้องอาหาร เธอจัดเตรียมอาหารอย่างดีไว้ ระหว่างการคุยซึ่งเริ่มจากเรื่องทั่วๆไปก่อนโดยลิซ่านั่งฟังอย่างเดียวจนนุ่มนิ่มเอ่ยขึ้นมา

"ผู้การคะ ต้องขอบคุณอีกครั้งที่มาตามคำเชิญคงจำได้ที่เราเจอกันในวันนั้น ที่นิ่มบอกว่ามีเรื่องที่อยากจะคุยด้วย"

"ใช่ครับ"

"เรื่องที่นิ่มอยากจะคุยด้วย คือเรื่องในอดีตที่เคยเกิดขึ้นมาก่อน กับครอบครัวลุงของผู้การนะคะ ถึงเรื่องมันจะผ่านมานานแล้วแต่พอนิ่มรู้เรื่องแล้ว นิ่มเองก็อดจะเสียใจไม่ได้"

"มีอะไรหรือครับ"

"นิ่มอยากจะบอกว่า ถึงมันจะย้อนเวลากลับไปแก้ไขไม่ได้อีก และเคราะห์กรรมเองก็ตกมาถึงครอบครัวนิ่ม พ่อหายสาบสูญ แม่ก็ตรอมใจตาย ทรัพย์สินเงินทองถูกยึด ครอบครัวถูกตราหน้าว่าเป็นพวกค้ายา ร่ำรวยเพราะยาเสพติดรวมถึงเรื่องผิดกฎหมายอีกหลายเรื่อง แต่เรื่องที่นิ่มอยากจะบอกกับผู้การคือ เรื่องที่ดินผืนนั้นนะคะ นิ่มรู้ว่าเป็นการบังคับให้ขายในราคาที่ไม่เป็นธรรมอย่างมาก แต่เป็นเพราะพ่อนิ่มใช้อิทธิพลบังคับ พ่อของผู้การเลยจำใจขายให้ ตรงนี้นิ่มอยากจะชดใช้ให้คะ"

แคนนิ่งคิดไปชั่วขณะก่อนจะตอบ

"แล้วคุณนิ่มคิดว่าทำแบบนี้มันจะช่วยอะไรได้ครับ"

"ช่วยเรื่องจิตใจของนิ่มคะ อย่างน้อยมันก็ทดแทนกับสิ่งที่พ่อทำไป กรุณาอย่าคิดว่ามันเป็นการดูถูกผู้การนะคะ นิ่มรู้ดีว่าผู้การเป็นคนยังไง ยิ่งตอนนี้ตำแหน่งหน้าที่ของผู้การก็ใหญ่โตใน ป.ป.ส.  และถ้าเป็นไปได้ก็อยากจะขอให้ผู้การอโหสิกรรมให้พ่อของนิ่มด้วยคะ"

"เงินมันไม่สามารถชดเชยได้ทุกเรื่องครับ ผมคิดว่าผมพอจะเข้าใจนะครับ ว่าเจตนาของคุณนิ่มคงอยากชดเชยแทนความผิดที่กำนันน้อมทำกับครอบครัวของผม แต่ทำแบบนี้ไปมันไม่มีประโยชน์อะไรครับ เพราะยังไงผมก็ไม่มีทางที่จะอโหสิกรรมให้กับไอ้จิตและกำนันน้อมแน่นอน ถ้าใครไม่เจอเองก็คงไม่มีทางรู้หรอกครับว่ามันเลวร้ายขนาดไหน  ครอบครัวชาวบ้านธรรมดาที่ทำมาหากินอย่างสุจริตมาตลอดต้องมาถูกฆ่าตายอย่างโหดเหี้ยมโดยกฎหมายทำอะไรพวกที่ฆ่าไม่ได้ แถมมีการสร้างตราบาปให้กับผู้หญิงคนหนึ่งก่อนด้วย ถ้าผู้หญิงคนนั้นยังมีชีวิตอยู่ป่านนี้ประเทศไทยคงได้แพทย์หญิงที่มีคุณภาพคนหนึ่งครับ แต่ว่าที่หมอคนนั้นต้องมาตายเพราะความบ้าตัณหาของไอ้คนเลวคนหนึ่ง แถมยังมีเจ้านายของมันคอยช่วยเหลือ อันนี้ว่าเลวร้ายแล้ว ตอนงานศพครอบครัวลุงกับป้าผม พวกมันยังมาข่มขู่ถึงงานอีก แบบนี้หรือครับที่จะให้ผมอโหสิกรรมให้ ผมต้องขอโทษคุณนุ่มนิ่มด้วยที่ต้องพูดความจริงในใจออกมา ผมกับคุณนุ่มนิ่มและพี่ๆของคุณนุ่มนิ่มไม่มีอะไรที่ติดค้างหรือขุ่นเคืองกัน พวกคุณไม่ได้ทำอะไรผิด คนที่ทำผิดคือ ไอ้จิตกับกำนันน้อมเท่านั้น ถ้ามีใครถามผมว่ารู้สึกยังไงกับการหายสาบสูญของ 2 คนนี้ ผมเฉยๆครับ และยังถือว่าทั้งคู่ยังไม่ตายจนกว่าจะได้เห็นหลักฐานที่แน่ชัด  ส่วนเรื่องเงินที่คุณนิ่มอยากจะชดใช้ผมว่าควรเอาไปทำบุญดีกว่าครับ  ไม่ใช่การที่เอาสร้างโบสถ์สร้างวัดนะครับ แต่ควรจะเป็นการทำบุญที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เด็กพิการจะได้บุญกว่าครับ หรือจะเอาไปเป็นทุนการศึกษานักเรียนแพทย์ก็ได้ครับ อย่างน้อยพี่สาวผมไม่มีโอกาสแล้ว คนอื่นๆก็ควรจะได้รับโอกาสแทนครับ"

ระหว่างที่พูดแคนสังเกตอาการของนุ่มนิ่มและสิซ่าไปด้วย ลิซ่านั้นหน้าซีดลงทันทีส่วนนุ่มนิ่มนั้นวางช้อนลงและกำมือแน่นมีอาการเครียดที่แสดงออกให้เห็นอย่างชัดเจน พอแคนพูดจบ นุ่มนิ่มดูจะพยายามปรับอารมณ์พร้อมทำสีหน้าให้เป็นปกติ

"นิ่มพอจะเข้าจะเข้าใจคะและเรื่องที่ผู้การบอกน่าสนใจคะ นิ่มจะรับไว้พิจารณา"

"ผู้การไม่คิดจะอโหสิกรรมบ้างหรือคะ การไม่จองเวร ไม่พยาบาทจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดนะคะ"

ลิซ่าเป็นคนพูดขึ้นหลังจากรวมรวบสติได้ แต่แคนส่ายหน้าพร้อมรอบยิ้มที่ทั้งคู่เห็นแล้วบอกว่ามันเป็นรอยยิ้มเหี้ยมเกรียมอย่างมาก

"สำหรับผมมันคงเป็นแค่คำพูดนะครับ คุณลิซ่าอาจจะคิดว่าผมเป็นผู้ชายที่ใจไม่กว้าง เจ้าคิดเจ้าแค้น แต่อย่างที่ผมบอกใครไม่เจอกับตัวไม่มีวันรู้ครับ ที่เด็กผู้ชายคนหนึ่งเห็นบ้านที่ตัวเองอยู่มาตั้งแต่เล็กๆถูกเผา ลุงกับป้าที่เหมือนพ่อกับแม่อีกคนและพี่สาวถูกฆ่าตาย จากไอ้พวกใจคออำมหิต ผมจำได้ว่าผมกอดพ่อร้องไห้จนน้ำตาไหลออกมาไม่หยุดพอเห็นภาพบ้านที่ถูกเผา หลายคนที่เกี่ยวข้องในตอนนั้นถึงจะไม่เอาผิดในคดีนี้ได้ แต่พวกมันส่วนใหญ่ก็ถูกวิสามัญไปเกือบหมดในคดีอื่น ยกเว้นไอ้จิตรที่ยังหายสาบสูญอยู่ เหมือนกับคนที่สั่งการครับ แล้วแบบนี้จะให้ผมอโหสิกรรมอีกหรือครับ ผมยังเสียดายเลยครับ วันที่บุกจับในรีสอร์ทผมกะจะมาจับกำนันน้อมกับไอ้จิตรด้วยตัวของผมเอง แต่ทั้งคู่ดันหนีหายสาบสูญถึงทุกวันนี้"

คำพูดที่ตอกย้ำของแคนทำเอา ลิซ่านั้นหลบตาพร้อมพึมพำคำว่าขอโทษออกมา ส่วนนุ่มนิ่มไม่ต้องพูดถึงเธอสะเทือนใจมากกับคำพูดของแคนถึงแคนจะพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆไม่ใส่อารมณ์ นุ่มนิ่มพยายามกลั้นน้ำตาและปรับอารมณ์ก่อนจะพูดออกมา

"เอาละคะเปลี่ยนเรื่องคุยดีกว่าคะ ผู้การ เพราะใจจริงของนิ่มที่เชิญผู้การมาก็เพื่อจะคุยเรื่องการชดเชยละคะ ในเมื่อผู้การไม่รับแต่นิ่มจะทำตามคำแนะนำของผู้การคะ อย่างน้อยนิ่มก็คงสบายใจขึ้น"

เธอพูดพร้อมกับพยายามฝืนยิ้ม ผิดกับอีกฝ่ายที่สีหน้านั้นปกติจนทานอาหารเสร็จนุ่มนิ่มเชิญแคนมาคุยต่อที่ห้องรับแขกโดยลิซ่าปลีกตัวออกไปตอนแรกแคนจะขอตัวกลับแต่หญิงสาวเหนี่ยวรั้งไว้โดยหาข้ออ้างว่ามีเรื่องที่อยากจะขอคำปรึกษาต่อ  หญิงสาวนำไวน์แดงชั้นดีมาดื่มกับแคน หลังจากที่ดื่มไปหลายแก้ว หญิงสาวสังเกตว่าแคนแอบมองเรียวขาของเธอ วันนี้นุ่มนิ่มนุ่งเดรสสั้นแขนกุด ยิ่งเวลานั่งยิ่งรั้งให้สูงขึ้น เธอจึงลองขยับขามานั่งไขว่ห้างและแคนก็ลอบชำเลืองมาบ่อย แต่ไม่มีปฏิกิริยาอะไรไปมากกว่านั้น

"โถพ่อไก่อ่อน เก่งแต่เรื่องบู๊เรื่องผู้หญิงกลับไม่กล้า"

นุ่มนิ่มคิดแบบนี้ เมื่ออ่อยแล้วฝ่ายชายยังไม่กล้าทำอะไร สาวมากประสบการณ์อย่างเธอควรเป็นฝายเริ่มก่อน เธอยิ้มให้แคนอย่างโปรยสวาทให้ พร้อมสายตาที่เชิญชวน และได้ผลแคนเหมือนจะอดใจไม่ไหวเดินมานั่งบนโซฟาตัวยาวที่เธอนั่งอยู่ ซึ่งเธอไม่รอช้านุ่มนิ่มดึงคอของฝ่ายชายเข้ามาหาทันที ริมฝีปากเธอเผยอขึ้นรองรับริมฝีปากของฝ่ายชายและมันสมหวังอย่างใจคิด ปากของแคนประกบเธอทันทีพร้อมรสจูบอันเร่าร้อน นุ่มนิ่มเอนกายลงไปนอนบนโซฟาตัวยาวพร้อมดึงตัวแคนลงมาด้วย ทันทีที่ร่างชองแคนทับบนตัวเธอ จมูกของแคนเริ่มไซร้ไปตามแก้มและลำคอ จนมาซุกไซร้ตรงอกที่อวบอิ่มของเธอ ริมฝีปากของแคนทำท่าดูดนมเธอผ่านเสื้อ ส่วนมือของแคนนั้นล้วงผ่านชายกระโปรงเข้ามาขยำก้นที่แน่นของเธอ โดยนุ่มนิ่มยกก้นให้แคนขยำก้นเธออย่างสะดวก จนชายกระโปรงเธอถูกถลกขึ้นมาที่เอว พอแคนทำท่าจะรูดกางเกงในเธอออกหญิงสาวร้องบอกว่า

"แคนคะถอดออกให้พ้นตัวดีกว่า นิ่มไม่อยากให้เสื้อผ้าเกะกะ"

แคนทำตามที่เธอบอก เสื้อผ้าที่เธอสวมใส่หลุดปลิวออกจากตัวอย่างง่ายดายก่อนที่แคนจะจัดการกับเสื้อผ้าของตนเอง หญิงสาวมองไปที่กลางลำตัวของฝ่ายชาย ซึ่งเธอนั้นดูจะสมใจกับขนาดความเป็นชายของแคนอย่างมาก พอแคนโถมตัวลงมานอนทับเธอ หญิงสาวกดหน้าของแคนให้ไปซุกไซร้เต้านมที่อวบอิ่มของเธอ หัวนมสีน้ำตาลสีน้ำตาลเข้าถูกแคนดูดสลับไปมา นุ่มนิ่มแอ่นตัวรองรับอย่างเต็มที่ ส่วนโคกหีของเธอนั้นถูกแคนใช้นิ้วละลวงเข้าไปจนตัวเธอส่ายไปมา และเธอนั้นดันหัวของแคนให้ลงไปที่โคกหีของเธอ ลิ้นของแคนลากผ่านหน้าท้องจนถึงสะดือจนไปหมอยที่ดกดำของเธอ พอลิ้นของแคนกวาดเข้าไปในรูหีเธอหญิงสาวสะดุ้งไปทั้งร่าง

"อู้ววววววว"

เธอร้องออกมาด้วยเสียงที่ดัง นุ่มนิ่มแอ่นกายรองรับลิ้นของแคนที่กำลังสร้างความเสียวให้กับเธอ จนเธอทนไม่ไหวได้ร้องขอออกมา

"แคนขาทำเถอะ"

แคนหยุดลงลิ้นกับหีเธอและเลื่อนตัวขึ้นมา ตาของทั้งคู่ประสานกันนุ่มนิ่มพยักหน้าเหมือนจะให้แคนเย็ดเธอและสายตาเธอเลื่อนไปที่รูปวาดของพ่อเธอ นี่เธอกำลังจะถูกผู้ชายที่เธอสงสัยว่าเป็นคนฆ่าพ่อเธอเย็ดเธอต่อหน้ารูปของพ่อกับแม่ เป็นจังหวะที่ความแข็งแกร่งของแคนทะลวงเข้ามาในตัวเธอ หญิงสาวเด้งรับทันที ยิ่งแคนกระเด้าแรงเท่าไหร่ตามคำร้องขอของเธอหญิงสาวนั้นเด้งรับแรงตาม จนเธอดึงหน้าของแคนให้ลงมาแนบกับหน้าเธอ แต่แคนเลื่อนหน้าลงมาที่เต้าคู่งาม พร้อมกัดแรงๆ

"อู้วววว"

เธอครางด้วยเสียงอันดังอีกครั้ง และทำให้เธอนั้นรู้สึกตัวทันทีเพราะรู้สึกเจ็บที่นม คนที่กัดนมเธอตอนนี้ไม่ใช่แคนแต่เป็นลิซ่า พร้อมกับควยปลอมที่ทะลวงอยู่ในรูหีเธอ

"โอ้วอะไรนี่ลิซ่า อู้วววๆเบาๆสิ"

"ตื่นแล้วหรือคะคุณนิ่ม นอนนิ่งๆเถอะคะลิซ่ากำลังมอบความสุขให้คุณนิ่มอีกครั้ง"

"บ้าอะไรนี่ จู่ๆมาลักหลับ"

เธอเริ่มมีสติและรู้ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น  จนเผลอตัวขยับตัวรับควยปลอมที่เลขาสาวกำลังจับทะลวงหีเธอพร้อมแอ่นอกให้ลิซ่าที่กำลังดูดสลับไปมาทั้งสองข้าง

"อู้วววววซี๊ดดดดดดด"

มือทั้งสองของนุ่มนิ่มตวัดรอบตัวเลขาสาวพร้อมเสียงครางออกมา จนลิซ่าเลื่อนหน้าขึ้นมาทั้งสองสาวต่างแลกจูบกันอย่างร้อนแรง นมอวบของทั้งคู่ต่างเบียดกันไปมาส่วนมือของลิซ่าจับควยปลอมแทงเข้าออกที่รูหีของเจ้านายสาวเป็นจังหวะและตัวของนิ่มนุ่มเองนั้นก็เด้งรับไม่หยุด จนเธอร้องบอกคู่ขาสาว

"โอ้ววว ลิซ่า อีกนิดนิ่มจวนแล้วซี๊ดดดดดด โอ้วววววววววววววว"

เธอร้องออกมาสุดเสียงเมื่อถึงจุดหมาย ร่างเธอเกร็งไปทั้งตัว ลิซ่าเอาควยปลอมออกจากรูหีของเธอแล้วหอมแก้มเจ้านายแรงๆ

"นึกยังไงนี่มาลักหลับฉัน ตอนก่อนนอนเราก็เอาจนเพลียไปแล้ว"

"ก็คุณนิ่มน่าเอานี่คะ ใครจะอดใจไหว"

เลขาสาวที่ร้อนแรงเรื่องเซ็กไม่แพ้เธอตอบมา พอได้ยินแบบนี้ นุ่มนิ่มจึงจับเลขาลงไปนอนหงายแล้วเธอพลิกตัวขึ้นไปนอนทับ

"ถ้าอย่างนั้นเธอก็น่าเอาเหมือนกัน คราวนี้นี้นิ่มจะทำให้บ้าง"

นุ่มนิ่มก้มหน้าลงไปที่เต้าอันอวบอิ่มของเลขา หัวนมสีทับทิมโดนเธอกัดไปเบาๆก่อนจะดูดสลับไปมาทั้งสองเต้า ส่วนนิ้วเขี่ยไปมาตามร่องหีของลิซ่า ที่เจ้าของอ้าขารอรับแต่นุ่มนิ่มกลับไม่ล้วงเข้าไป เธอยังใช้นิ้วเขี่ยเพื่อปลุกอารมณ์ของเลขาให้ลุกโชนขึ้นกว่าเดิม แล้วเธอเลื่อนหน้าลงไปที่หีของเลขาสาวหมอยที่ดกไม่เท่ากับของเธอ นุ่มนิ่มใช้ลิ้นเลียไปตามหมอยทีชื้นแฉะจนถึงรูหีที่ยังมีคราบน้ำรักของลิซ่าจากศึกรักก่อนหน้านี้อยู่ นุ่มนิ่มใช้ลิ้นเลียเข้าไปส่วนมือนั้นบีบไปที่เต้าอันอวบอิ่มของเลขาทำให้อารมณ์ของอีกฝ่ายลุกโชนขึ้นกว่าเดิมจนลิซ่าร้องขอออกมา

"คุณนิ่มขา ลิซ่าทนไม่ไหวแล้ว"

เธอจึงประคองให้ลิซ่าลุกขึ้นมานั่ง ซึ่งลิซ่ารู้ว่าเจ้านายต้องการอะไร เล่นรักกับเธอในท่าไหน เธอลุกขึ้นมานั่งพร้อมอ้าขาและแอ่นตัวไปด้านหลังใช้มือทั้งสองยันที่นอน  ส่วนนุ่มนิ่มเคลื่อนตัวเข้ามาชิดเลขาสาว พร้อมกับยื่นหน้าไปหาทั้งคู่ต่างแลกลิ้นกันอย่างเร่าร้อนของทั้งเริ่มขึ้นอีกครั้งจนนุ่มนิ่มทำท่าแบบเดียวกับลิซ่า  โคกหีของทั้งคู่นั้นประกบกันสนิท ก่อนที่นุ่มนิ่มจะเริ่มขยับตัวไปมาเหมือนกับลิซ่าที่ทำตามแบบเดียวกันพร้อมกับเสียงครางที่ดังประสานกันของสองสาว ใบหน้าของทั้งสองนั้นบ่งบอกถึงความเสียวที่ได้รับเป็นอย่างมาก ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ทั้งสองสาวพึ่งอิ่มเอมกับรสสวาทที่มอบให้กันมาแล้ว แต่ความโหยหาในรสสวาทของทั้งคู่นั้นไม่มีวันอิ่มเอม ต่างฝ่ายใช้หีสีกันไปมาเพื่อสร้างความเสียวให้อีกฝ่ายจนพากันไปถึงจุดหมายอีกครั้ง  ลิซ่าดึงเจ้านายสาวให้ลงมานอนทับบนตัวเธอ ทั้งคู่ต่างแลกจูบกันอีกครั้ง

"นึกยังไงถึงมาลักหลับนิ่ม"

นุ่มนิ่มถามไปยังเลขาหลังจากที่เธอพลิกตัวลงมานอนเคียงข้าง

"ไม่มีอะไรหรอกคะ ตอนค่ำนิ่มยังไม่อิ่มเท่าไหร่ ตื่นมาเห็นคุณนิ่มนอนโป๊อยู่เลยอดไม่ไหว"

นุ่มนิ่มยิ้มๆแล้วดึงเลขาเข้ากอดพร้อมหอมไปที่แก้ม หลังจากนั้นไม่นานนักลิซ่าได้หลับไปด้วยความอ่อนเพลีย ส่วนนุ่มนิ่มยังไม่หลับ เธอหวนไปคิดถึงเรื่องเมื่อกี้ มันช่างน่าอายจริงๆที่เก็บเอาแคนมาฝันว่าได้นอนกลับเธอ ถ้าเธอไม่ตื่นเพราะถูกลิซ่าปลุกด้วยการกัดนม เธอคงไปถึงสวรรค์กับแคนในความฝันอย่างแน่นอน จริงๆแล้วแคนกลับไปตั้งแต่ตอนค่ำหลังจากที่ทานอาหารเสร็จเรียบร้อย แต่แคนคงไม่รู้ว่าในกระถางช่อดอกไม้ที่ตั้งอยู่บนโต๊ะริมห้องมีกล้องขนาดเล็กซ่อนอยู่และประพาสกับมุกดาที่อยู่อีกห้องหนึ่งนั่งดูการสนทนาของแคนกับเธอและลิซ่า  เธอรู้ข่าวว่ามีการจับกุมยาบ้าที่เชียงราย จึงให้คนไปคอยดูว่าแคนนั้นเข้ามาสอบสวนด้วยหรือเปล่า และคนของเธอเห็นแคนเข้ามาสอบสวนด้วย เธอจึงให้มุกดากับลิซ่าไปทำทีเจอกับแคนที่หน้าร้านอาหารเพื่อเชิญมาทานอาหารที่บ้าน เธอมีแผนการที่วางอยู่แล้วว่าเชิญแคนมาเพื่ออะไร ถึงประพาสจะพยายามคัดค้าน แต่เธอมีเหตุผลของเธอ

พอรู้ว่าแคนตกลงรับคำเชิญแล้วเธอให้วิฑูรย์ที่ตอนแรกมาประชุมเพื่อวางแผนกับเธอและประพาสให้กลับไปหมู่บ้านตะวันลับทันที เธอบอกใครๆว่าไม่อยากเสี่ยงให้แคนเจอกับวิฑูรย์ แต่ในใจลึกๆเธอไม่อยากให้แคนอยู่ใกล้ๆหรือเจอกับคู่ขาของเธอ  นุ่มนิ่มบอกกับประพาสเรื่องที่เชิญแคนมา เพื่อหยั่งท่าทีอะไรบางอย่างพร้อมกับข้อเสนอที่เธอตั้งใจไว้ เพื่อหวังจะชดใช้ความผิดที่พ่อของเธอก่อไว้ถ้าแคนตกลงรับมัน อาจจะทำให้ความสัมพันธ์ของเธอกับแคนคืบหน้าถึงจะมีความหวังเพียงเล็กน้อยแต่เธอก็ยังหวัง เพราะที่แท้จริงการที่เชิญแคนมาเพราะเธออยากรู้จักแคนและได้ใกล้ชิดตามที่ใจปรารถนา

และต้องการเก็บข้อมูลการสนทนาและดูท่าทีของแคน เธอจึงตั้งกล้องแอบบันทึกเสียงและภาพของแคนโดยประพาสกับมุกดาคอยดูอยู่อีกห้องและนำมาประเมิน เพื่อจะได้นำมาเป็นข้อมูลว่าแคนมีส่วนร่วมกับการฆ่าพ่อของเธอหรือเปล่า ตั้งแต่การเห็นภาพของพ่อเธอ การสนทนาในเรี่องที่พ่อเธอกระทำกับครอบครัวของแคน ซึ่งเธอยอมรับว่าแคนนั้นนิ่งมากไม่มีปฏิกิริยาใดๆออกมายกเว้นรอยยิ้มที่เธอยอมรับว่าน่ากลัวมาก ส่วนลิซ่านั้นรู้สึกว่ากลัวแคนอย่างมาก ทั้งๆที่ไม่เป็นไปตามที่นุ่มนิ่มตั้งใจ แต่เธอดีใจพอสมควรทีได้ใกล้ชิดกับแคน ระหว่างที่เธอเดินไปส่งแคน ลิซ่านั้นเดินเข้ามาในห้องที่ประพาสกับมุกดาอยู่

"น่าจะวางยาฆ่ามันให้ตายไปเลย คุณนิ่มจะทำแบบนี้เพื่ออะไร ไหนๆมันก็มาที่บ้านแล้ว"

ลิซ่าพูดออกโดยไม่ระบุว่าพูดกับใคร ประพาสจึงเป็นคนตอบ

"อย่าคิดสั้นๆครับถ้าทำแบบนี้เราไม่ทุกคนไม่รอดแน่ครับคุณลิซ่า ผมไม่รู้ว่าข้างนอกจะมีตำรวจคอยตามมาดูด้วยหรือเปล่า ไม่แปลกใจบ้างหรือครับที่ทำไม ผู้การถึงตอบรับเราอย่างง่ายดายทั้งๆที่ไม่รู้จักกันมาก่อน แถมเป็นลูกสาวของศัตรูเก่าด้วย ผู้การเองก็คงอยากประเมินคุณนิ่มเหมือนกับเราที่อยากประเมินผู้การครับ"

ทำเอาลิซ่านั้นไม่พูดอะไรได้แต่นั่งลงอยากขัดใจ เพราะลึกๆเองเธอก็หึงนุ่มนิ่มที่เธอดูออกว่าให้สนใจในตัวแคนอย่างมากทั้งๆที่เจ้านายหรือคู่ขาเธอ พยายามเก็บอาการไว้ แต่ทำไมเธอจะดูไม่ออก จนนุ่มนิ่มเดินเข้ามาแล้วถามไปที่ประพาส

"พอจะประเมินแบบคร่าวๆได้ไหมคะคุณประพาส"

อีกฝ่ายถอนหายใจก่อนจะตอบ

"ยากครับ เก็บอาการได้ดีไม่มีพิรุธอะไรเลย ผู้การท่านนิ่งจริงๆ"

"เท่ากับเราไม่ได้อะไรคืบหน้า"

"จะว่าอย่างนั้นก็ได้ครับ แต่อย่างน้อยมันอาจจะทำให้ผู้การตายใจก็ได้เพราะคุณนิ่มเสนอที่จะชดใช้แต่ผู้การไม่รับแถมแนะนำให้ไปบริจาค มันก็ทำให้เห็นว่าคุณนิ่มจริงใจที่จะชดใช้ในเรื่องที่ผ่านมาครับ"

ระหว่างที่ประพาสคุยกับนุ่มนิ่ม มุกดานั้นไม่พูดอะไรแต่มีสิ่งหนึ่งที่มุกดาเห็นจากประพาสตอนที่แคนเรียก จิตรว่าไอ้จิตรมือของประพาสนั้นกระตุกอย่างเห็นได้ชัดพร้อมสีหน้าที่ไม่สู้ดี

"ถือว่าผู้การแคนแบ่งถูกครับไม่เหมารวมไปทั้งหมด"

ประพาสนั้นพูดต่อ แต่นุ่มนิ่มถามไปอีก

"อย่างที่บอกว่าไม่อโหสิกรรมให้ละคะ คิดว่ายังไง"

ประพาสนิ่งคิดไปชั่วครู่ก่อนจะตอบ

 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[birdramon2]

ถ้านุ่มนิ่มไม่หยุด และเินตามรอยพ่อ ก็คงมีจุดจบเดียวกันแน่

[gusjung111]

นึกว่าจะถึงตาผู้การบ้างละแต่ก็อด

[longman_44]

น่าจะหยุดเดินตามพ่อจะได้เจริญ

[ชายชรา]

รอมาหลายวันวันนี้สมปรารถนาได้อ่านตอนใหม่อยากรู้ผู้การกับคุณนิ่มจะวางแผนสู้กันแบบไหนครับ

[n_neng]

หาโอกาสกินผู้การ ยากหน่อยครับ ผู้การเอาตัสรอดได้สบายๆ

[thaiman1986]

นุ่มนิ่มถึงจะเก่งแถมมีลูกน้องที่เก่ง เช่น ประภาสที่มากเล่ห์เหลี่ยม ลิซ่าที่ฝีมือดี มุกดาที่เป็นนักสู้มืออาชีพ เมื่อมาเจอกับผู้การแคนที่มีฝีมือมากประสบการณ์และความสามารถระดับพระกาฬและทีมงานที่มีฝีมือทักษะประสบการณ์สูงและมีกองหนุนและเครื่องมือที่ทันสมัยแล้ว นับว่าเป็นคู่ต่อกรที่น่าลุ้นจริงๆ

[thongdaeng_skk]

แคนเก็บอาการได้เก่งจริงทำให้ดูไม่ออกว่ามีส่วนร่วมฆ่ากำนันกับไอ้จิตร

[terapoong48]

ต่างคนต่างมีเหลี่ยมให้ชนกัน

[rahoo99]

มือระดับพระกาฬเจอกันย่อมฟาดฟันรุนแรงทั้งๆที่ไม่ต้องใช้อาวุธ รอบนี้ผู้การนิ่งจนคู่ต่อสู้ลังเล มาดเยี่ยม ไรท์ให้ผู้การเป็นพระเอกนี่นา

[kodzilla]

อ่านสนุกมากเลย ถึงแม้บทวาบหวิวไม่มีมาก แต่ก็สนุกมาก

[แมว69]

ผู้การแคนนิ่งมาก ใจถึง

[treemiles]

เสียดายไม่ได้มุดถ้าสวาทเสือสาว คราวหน้ายังมีโอกาสล้างแค้น

[kk2016]

ผู้การแคนมาดนิ่งๆ แต่เฉียบขาดแบบนี้แหละโหดสุดๆ นุ่มนิ่มจะวางแผนรับมือไหวไหม

[typhoon4152]

ยังคงดูเชิงกันอยู่ทั้งสองฝ่าย