ซิรีย์โรงเรียนในฝัน EP.9 ครูบิ๊ก

[Imagin_D]

ช่วงพูดคุยกับนักเขียน

หลังสงกรานต์ก็กลับมาตามสัญญาแล้วนะคะ มาต่อกันที่ EP.9 เห็นผู้อ่านหลายๆท่าน บอกว่าตึก 4 ชั้นทำไมขึ้นกันนานจัง รอบนี้ผู้เขียนเลยให้ครูบิ๊กรีบวิ่งอย่างรวดเร็วขึ้นตึกแทบจะทันทีเลย ดังนั้นเนือหาไม่มีอะไรมากค่ะ รีบคอมเม้น แล้วรีบมาอ่านสปอยด์ได้เลย เพราะรอบนี้มีแต่น้ำๆ เอ้ย เนื้อๆ ให้อ่านแบบ 18+ อย่างจุใจกว่าทุก EP.ที่ผ่านมา

อ๋อๆ รอบนี้อยากถามผู้อ่านว่าจะให้จบเนื้อเรื่องแค่ตรงนี้เลยดีไหม หรืออยากจะให้เขียน EP.10 ต่อจากนี้ ยังไงรอคอมเม้นและผลโหวตอย่างใจจดใจจ่อเหมือนทุกครั้งค่ะ.... 

ภาพยนตร์ตัวอย่าง

trailer scene

ฉากที่ 1 : ภาพที่เห็นตรงหน้า...มันคืออะไรกัน? ผมตะลึกงันไปทำอะไรไม่ถูก ในหัวมีหลายคำถามลอยผุดขึ้นมา ทำไมออยถึงมาอยู่ในสภาพเช่นนี้...กับเด็กชายที่ผมไม่รู้จัก...

ฉากที่ 2 :  เพียงไม่ไกลจากร่างที่นอนแผ่หราของออยและนักเรียนชาย แสงสลัวเรืองรองของห้องเผยให้เห็นร่างสองร่างยืนแนบชิดกัน โต๊ะนักเรียนสั่นคลอน เก้าอี้ล้มระเกะระกะ ราวกับเพิ่งผ่านพายุ ผมหันขวับไปมองด้วยความรู้สึกประหลาดที่ตีตื้นขึ้นมาอีกครั้ง

ฉากที่ 3 : ถ้าเพียงแค่ภาพออยกับเด็กชาย หรือครูบิ๋มกับนักเรียนอ้วน มันอาจจะยังพอทำใจ แต่โชคชะตาช่างโหดร้าย วันนี้ ความหวัง ความรัก และความรู้สึกดีๆ ที่ผมเคยมี มันแตกสลายจนแทบไม่เหลือชิ้นดี เมื่อสายตาผมกวาดไปพบกับภาพสุดท้าย...ไม่ใช่แค่คู่ แต่เป็นกลุ่ม เป็นฉากที่ทำให้โลกทั้งใบของผมถึงกับล่มสลาย

ซิรีย์โรงเรียนในฝัน EP.9
ครูบิ๊ก

"พี่บิ๊ก รอผมด้วย" ครูลาภตะโกนตามหลังมาจากชั้นล่าง เมื่อเห็นผมกำลังเร่งฝีเท้าขึ้นบันได

"รีบหน่อยลาภ พี่สังหรณ์ใจไม่ค่อยดี" ผมหยุดรอที่ชานพัก หันไปเร่งครูพละที่เดินขึ้นมาอย่างเอื่อยเฉื่อย "นี่เป็นครูพละจริงหรือเปล่านี่..." ผมอดไม่ได้ที่จะแซว

ครูลาภยิ้มกวนๆ ตอบกลับมา "โธ่พี่ ไม่มีอะไรหรอกน่า เด็กมันคงลืมปิดไฟน่ะ กลับกันเถอะ ไปดื่มเบียร์ให้ชื่นใจดีกว่า" เขาพยายามชักชวน "ไม่แน่ว่าครูฟ้าอาจจะสวนกับเรา แล้วไปรออยู่ที่ตึกอำนวยการแล้วก็ได้ กลับกันเถอะน่า" พร้อมกับบ่นพึมพำ เดินขึ้นบันไดตามมาเรื่อยๆ

ผมไม่รอช้า รีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งขึ้นบันได แทบจะก้าวข้ามทีละหลายๆขั้น พอถึงชานพักชั้นสาม ก็ยังเห็นครูลาภเดินขึ้นมาอย่างใจเย็น อดรนทนไม่ไหว ผมจึงต้องเร่งอีกครั้ง "เร็วหน่อยได้ไหมลาภ พี่อยากรู้ว่าทำไมไฟห้องนั้นยังไม่ปิด ไปดูให้มันเคลียร์ๆ พี่จะได้สบายใจ"

"ครับๆ" พร้อมเสียงถอนหายใจ ดังขึ้นมาแบบจงใจให้ผมได้ยิน ผมทำเป็นไม่สนใจวิ่งขึ้นจนไปถึงชั้นสี่ของตึกวิทยาศาสตร์.....

ในที่สุดผมก็มาหยุดยืนอยู่หน้าห้อง 408 มองไปยังบานประตูที่ปิดสนิท แต่มีแสงไฟลอดออกมาจากใต้บานประตูอย่างชัดเจน หัวใจผมเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก ความรู้สึกสังหรณ์ใจมันรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เพราะเสียงแปลกๆ ที่ดังลอดออกมา ผมเริ่มไม่แน่ใจว่าสิ่งที่รออยู่หลังประตูนั้นคืออะไรกันแน่ แต่ก็มีความรู้สึกที่ไม่ดีเท่าไร

"ถึงแล้วเหรอพี่" ครูลาภเดินตามมาถึงชั้นสี่ หอบเล็กน้อย "ไหน...ห้องไหนไฟไม่ปิด"

ผมไม่ตอบ แต่พยักหน้าไปยังประตูห้อง 408 แทน ครูลาภมองตามสายตาผมไป แล้วก็เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย

"แค่ไฟเปิดทิ้งไว้เองพี่ ไม่มีใครอยู่หรอก" ครูลาภพยายามพูดให้ผมคลายความกังวล แต่สีหน้าของเขาเองก็ดูแปลกๆ ชอบกล

"แต่ทำไมถึงยังเปิดอยู่ทั้งที่ไม่มีใครอยู่ในห้องแล้ว" ผมถามเสียงต่ำ "โรงเรียนเลิกงานกีฬาสีไปตั้งนานแล้ว และผอ.ก็ประกาศ ไม่ให้นักเรียนใช้ห้องต่างๆด้วยนี่"

ครูลาภเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงที่ไม่หนักแน่นเท่าเดิม "อาจจะมีใครลืมปิดไฟก็ได้มั้ง เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมบอกภารโรงให้มาดูให้แล้วกันน่า กลับไปกินเบียร์รอครูฟ้ากับผมดีกว่าพี่"

ครูลาภไม่พูดเปล่า เขายื่นมือมาคว้าแขนผมไว้ พยายามดึงให้ผมหันหลังกลับ "ไปเถอะพี่บิ๊ก ไม่มีอะไรจริงๆ ผมว่าครูฟ้าต้องรออยู่ที่กองอำนวยการแน่ๆ ไปกันเถอะ" น้ำเสียงของเขาดูร้อนรนผิดปกติ ดวงตาหลุกหลิกอย่างเห็นได้ชัด

ทีแรกผมก็คล้อยตามแรงดึงและน้ำเสียงคะยั้นคะยอของเขาอยู่เหมือนกัน เกือบจะหันหลังเดินตามลงบันไดไปแล้ว ทว่ายังไม่ทันที่เท้าจะก้าวพ้นหน้าห้อง เสียงแว่วจากข้างในก็ทำให้ผมหยุดชะงัก

"อาา.........อาาาาาา" เสียงครางของผู้หญิงดังลอดประตูออกมาจนได้ยินถนัดหู คราวนี้มันชัดเจนกว่าเดิม ฟังดูก็รู้ว่าไม่ใช่เสียงลม หรือเสียงที่ฟังดูปกติ มันมาพร้อมกับเสียงคล้ายมีบางสิ่งเคลื่อนไหวอยู่ข้างในเบาๆ ผสมกับเสียงโห่ฮาที่แตกพร่า ผมยิ่งรู้สึกถึงความผิดปกติไม่ชอบมาพากล

ผมชะงักเท้า หันกายกลับไปเผชิญหน้ากับประตูห้องหมายเลข 408 อีกครั้ง
ความสงสัยใคร่รู้เริ่มถักทอเป็นปมแน่นในความคิด ความรู้สึกหนักแน่นบางอย่างสั่งให้ผมต้องหยุดยั้ง "เดี๋ยวก่อนลาภ" ผมเอ่ยเสียงต่ำ ทอดสายตาจ้องเขม็งไปยังบานประตูไม้สีเข้มที่ปิดสนิท ราวกับต้องการจะมองให้ทะลุผ่านมันเข้าไปให้เห็นสิ่งที่ซ่อนอยู่ภายใน "พี่ว่าต้องมีอะไรบางอย่างที่ไม่ปกติอยู่ในห้องนั้นจริงๆ แล้วล่ะ"

ครูลาภยังคงออกแรงดึงต้นแขนผมเบาๆ ราวกับต้องการจะรั้งให้ผมเดินตามเขาไป "ไม่มีอะไรหรอกพี่ ผมว่าเราลงไปข้างล่างกันเถอะ" ท่าทีที่แสดงออกมานั้นดูผิดแผกไปจากปกติจนผมเริ่มจับสังเกตได้ ดวงตาของเขาหลุกหลิก และน้ำเสียงที่เอ่ยเริ่มแข็งกระด้าง คล้ายกับคนที่ไม่พอใจที่ถูกขัดขวาง

"ทำไมวันนี้ลาภถึงดูรีบร้อนผิดปกติ" ผมถามพลางชักแขนออกจากมือครูลาภอย่างช้าๆ ราวกับต้องการรักษาระยะห่าง "มีอะไรที่ลาภไม่ได้บอกพี่หรือเปล่า"

ครูลาภคิ้วขมวดมุ่น ร่องรอยของความกังวลฉายชัดบนใบหน้า แต่กระนั้นเขาก็ยังคงพยายามยกมุมปาก ฝืนยิ้มออกมาอย่างไม่เป็นธรรมชาติ "ไม่มีอะไรจริงๆ ครับพี่ ผมแค่อยากจะรีบไปดื่มเบียร์เย็นๆ เท่านั้นเอง"

ผมไม่เชื่อทั้งสายตาและท่าทางของเขา ตอนนี้ผมหันกลับไปจ้องมองประตูห้อง 408  อีกครั้ง เสียงครางเบาๆ และเสียงเฮฮาเริ่มแว่วให้ได้ยินถนัดขึ้น มันดังแว่วมาเป็นระยะๆ มันไม่ใช่เสียงของคนที่ลืมปิดไฟทิ้งไว้แน่นอน

"ไม่ลาภ พี่ต้องดูให้แน่ใจ" ผมตัดสินใจเด็ดขาด "พี่ได้ยินเสียงอะไรบางอย่างในห้องนั้น พี่ว่ามีคนอยู่ข้างใน"

ผมไม่สนใจเสียงทัดทานของครูลาภอีกต่อไป ความสงสัยและความรู้สึกไม่ชอบมาพากลมันกัดกินใจจนทนไม่ไหว ผมตัดสินใจเด็ดขาดว่าจะต้องเห็นกับตาว่ามีอะไรซ่อนอยู่ในห้อง 408 กันแน่

ถึงแม้ครูลาภจะพยายามเอาตัวเข้ามาขวางกั้นบานประตู "หลีกไปลาภ" แต่ผมก็บอกเสียงหนักแน่นพร้อมกับผลักเบาๆ ให้ครูลาภหลีกทาง

ครูลาภพยายามคว้าแขนผมอีกครั้ง "อย่าเลยพี่บิ๊ก ผมว่าอย่าเข้าไปเลย..." น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความกระวนกระวายอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

แต่ผมไม่ฟัง ผมรวบรวมความมุ่งมั่นที่จะเผชิญหน้ากับทุกสิ่งที่อยู่เบื้องหน้า เอื้อมมือไปจับลูกบิดประตูที่เย็นเฉียบ แล้วบิดมันอย่างช้าๆ เสียง "แกร๊ก" เบาๆ ดังขึ้นในความเงียบที่ปกคลุมทั่วทั้งชั้น ผมสูดลมหายใจเข้าลึกจนปอดขยายเต็มที่ กลั้นลมหายใจไว้ชั่วครู่ ราวกับเตรียมพร้อมสำหรับการเผชิญหน้า แล้วจึงออกแรงผลักบานประตูให้เปิดกว้างออกอย่างรวดเร็ว


 

END CREDIT

จากมุมที่ผมยืนอยู่ มันทำให้ผมเห็นรอยยิ้มกริ่มแห่งความภาคภูมิใจผุดขึ้นบนใบหน้าของเด็กหนุ่ม มันกอดครูฟ้าไว้แน่นราวกับเธอเป็นคู่ขา กระซิบพร่ำบอกอะไรบางอย่างข้างหูราวกับเธอเป็นคู่รัก คำกระซิบนั้นช่างแผ่วเบาจนผมจับใจความไม่ได้ แต่ท่วงท่าที่ใกล้ชิดสนิทสนมนั้นกลับบาดลึกในความรู้สึกของผม จนผมอดที่จะรู้สึกอิจฉาไม่ได้

และแล้ว ในที่สุด เด็กหนุ่มก็เงยหน้าขึ้น มองลอดจากแผ่นหลังเปลือยเปล่าของครูสาว มาสบกับสายตาของผมที่ยืนเหม่อมองตรงประตูห้อง

สายตาของเราสบกันอย่างจัง แววตาของเด็กหนุ่มแปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มเยาะเย้ยที่มุมปาก มันยกยิ้มให้ผมอย่างท้าทาย ราวกับต้องการประกาศชัยชนะที่ได้รับ
ครูฟ้าที่ถูกกอดรัดอยู่ก็รู้สึกตัว เธอค่อยๆ เงยหน้าขึ้นตามสายตาของเด็กหนุ่ม เมื่อเห็นผมยืนอยู่ที่ประตู ดวงตาของเธอเบิกกว้าง สีหน้าซีดเผือดลงอย่างเห็นได้ชัด ความตกใจและความอับอายฉายชัดบนใบหน้าสวยที่ยังเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำรักของเด็กหนุ่มทั้งสาม

ความเงียบปกคลุมห้องวิทยาศาสตร์อีกครั้ง มีเพียงเสียงหอบหายใจถี่กระชั้นของเด็กหนุ่มและเสียงครางแผ่วเบาที่ยังคงเล็ดลอดออกมาจากลำคอของครูฟ้าเท่านั้นที่ดังแว่วมา บรรยากาศอึดอัดและตึงเครียดจนแทบจับต้องได้

ผมยืนอยู่ที่เดิม ไม่ขยับเขยื้อน ไม่พูดอะไร เพียงแค่จ้องมองไปยังภาพอันน่าอัปยศตรงหน้าด้วยความรู้สึกที่หลากหลายประดังเข้ามาในอก ความรัก ความผิดหวัง ความโกรธ และความเสียใจ มันตีวนอยู่ในหัวจนผมแทบคลั่ง

ในที่สุด ครูฟ้าก็เป็นฝ่ายทำลายความเงียบ เธอค่อยๆ ผละออกจากอ้อมกอดของเด็กหนุ่ม พยายามดึงเสื้อผ้าที่หลุดลุ่ยขึ้นมาปกปิดร่างกายที่เปลือยเปล่า มือของเธอสั่นเทาอย่างเห็นได้ชัด

"ครูบิ๊ก..." เสียงของเธอแหบแห้ง สั่นเครือราวกับคนกำลังจะร้องไห้

เนื้อเรื่องตอนเก่าๆ ติดตามได้ที่นี่นะ   
นักศึกษาฝึกงาน EP1. ห้องน้ำที่ฝึกงาน
https://xonly8.com/index.php?topic=249590.0

นักศึกษาฝึกงาน EP2. เสียงโทรศัพท์พี่ธง
https://xonly8.com/index.php?topic=249883.0

นักศึกษาฝึกงาน EP3. วันเลี้ยงส่ง
https://xonly8.com/index.php?topic=250415.msg2272823#msg2272823

นักศึกษาฝึกงาน EP3.2 ระหว่างทาง
https://xonly8.com/index.php?topic=250499.0

นักศึกษาฝึกงาน ซีซั่น2 (ทรายเขียน) EP.1 : พลาดพลั้ง
https://xonly8.com/index.php?topic=250891.0

นักศึกษาฝึกงาน ซีซั่น 2 EP2: ห้องเย็น
https://xonly8.com/index.php?topic=252047.msg2322602#msg2322602

นักศึกษาฝึกงาน ซีซั่น 2 EP3.1 (ทรายเขียน) EP3.1 : รอย??
https://xonly8.com/index.php?topic=252871.0

นักศึกษาฝึกงาน ซีซั่น2 (ทรายเขียน) EP3.2:การแก้แค้นและการเอาคืน
https://xonly8.com/index.php?topic=253159.0

นักศึกษาฝึกงาน ซีซั่น2 (ทรายเขียน) EP4.1  จำใจ
https://xonly8.com/index.php?topic=256377.0

นักศึกษาฝึกงาน ซีซั่น2 (ทรายเขียน) EP4.2 ความลับไม่มีในโลก
https://xonly8.com/index.php?topic=257354.msg2486534#msg2486534

นักศึกษาฝึกงาน ซีซั่น2 EP5 รับภาระ
https://xonly8.com/index.php?topic=257672.msg2497258#msg2497258

นักศึกษาฝึกงาน ซีซั่น2 EP6.1 คืนบาปวันแต่ง
https://xonly8.com/index.php?topic=258231.0

นักศึกษาฝึกงาน ซีซั่น2 EP6.2 วันแต่งคืนบาป
https://xonly8.com/index.php?topic=258339.0

***ซีรีย์โรงเรียนในฝัน
ซิรีย์โรงเรียนในฝัน ตอนที่ 1 ครูบิ๋ม ฉบับ REMAKE
https://xonly8.com/index.php?topic=293700.0

ซิรีย์โรงเรียนในฝัน ตอนที่ 2 ไอ้อ้วน/นายอ้วน
https://xonly8.com/index.php?topic=293719.0

ซิรีย์โรงเรียนในฝัน ตอนที่ 3 ครูฟ้า
https://xonly8.com/index.php?topic=293902.msg3254821#msg3254821

ซิรีย์โรงเรียนในฝัน ตอนที่ 4 ครูฟ้า
https://xonly8.com/index.php?topic=294439.msg3276130#msg3276130

ซีรีย์โรงเรียนในฝัน (ภาคแยก) คุณกำพล/พ่อของฟ้า
https://xonly8.com/index.php?topic=294544.msg3280659#msg3280659

ซีรีย์โรงเรียนในฝัน (ภาคแยก2) คุณกำพล/พ่อของฟ้า
https://xonly8.com/index.php?action=post;msg=3286688;topic=294668.0

ซิรีย์โรงเรียนในฝัน ตอนที่ 5 โชค
https://xonly8.com/index.php?topic=294916.0 

ซิรีย์โรงเรียนในฝัน ตอนที่ 6 ครูบิ๊ก
https://xonly8.com/index.php?topic=295308.msg3306383#msg3306383

ซิรีย์โรงเรียนในฝัน ตอนที่ 7 ออย
https://xonly8.com/index.php?topic=295937.msg3324119#msg3324119

ซิรีย์โรงเรียนในฝัน EP.8 แว่น
https://xonly8.com/index.php?topic=296660.msg3347943#msg3347943

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[RedderRen]

หรือว่าทั้งหมดครูลาภรู้เห็นด้วย

[natt4556]

อ้าวววว ทำไงละนั่น เจอแบบนี้เข้าไปเต็มๆ

[Pongconchan]

แฟนโดนคนอื่นจัดหนักจนบานแน่ๆ

[artonio]

ครูลาภ ต้องมีอะไรแน่ๆ

[baitong haha]

โดนจัดกันเห็น ๆ คาตา

[ryg123456]

ในที่สุดครูก็ได้พบความจริง แต่จะยอมรับได้ไหมนะ

[Ohm Siri]

  เด็กต้องให้อะไรครูลาภแน่นอน

[khun krub]

งง กันทั้งห้อง 

[sschatut]

พวกเดียวกันรึเปล่า

[Mosser12345]

ครูลาภเป็นหัวโจกรึป่าว

[kowkow]

นึกว่าครูบิ๊กจะโดนซัดท้ายทอยละ

[Nobita Nobituta]

เห็นแบบนี้จะทำเช่นไรต่อ เสียใจมากแน่

[NongNso]

จะๆเลยแล้วจะทำไงละ

[Manazz]

จัดครูฟ้าคับ