Darkness Circle / วงจรแห่งความมืด ตอนที่ 1

[เจตภูติ]

Darkness Circle / วงจรแห่งความมืด ตอนที่ 1

หนุ่มใหญ่ ใบหน้าคมสัน จมูกโด่ง คิ้วเข้ม มีหนวดเคราขึ้นเป็นตอสั้นๆ ผมตัดสั้นเกรียน รูปร่างผอมสูง ผิวสองสี เดินก้าวผ่านประตูเล็กของเรือนจำออกมาด้านนอกพร้อมกับนักโทษชายอีกหลายคนที่มีกำหนดปล่อยตัวในวันเดียวกัน ท่ามกลางผู้คนมากมายที่มารอรับญาติพี่น้องกลับ คนรัก กลับไปใช้ชีวิตด้วยกันแต่ไม่มีแม้ซักคนที่มารอรับเขา

"ออกไปแล้วก็อย่ากลับเข้ามาอีกละ" พัศดีวัยใกล้เกษียณเอามือตบไหล่เหมือนจะให้กำลังใจและสั่งลาไปด้วยในตัว

"ครับนาย" หนุ่มใหญ่ยกมือขึ้นไหว้ แล้วเดินจากไปโดยไม่หันหลังกลับมามองสถานที่ที่เขาอยู่มาถึงสิบปี ไม่มีความอาลับหรือผูกพันใดๆ กับสถานที่ที่เหมือนนรกบนดินแบบนี้


เจษ หรือ เจษฎา อดีตนักธุรกิจหนุ่มต้องรับโทษให้จองจำในทัณฑสถานแห่งนี้ด้วยข้อหาฉ้อโกงประชาชน โดยโทษจำคุกของเขาความจริงนานยี่สิบปี แต่ด้วยเพราะจำนวนนักโทษในประเทศที่มากมายจนแทบจะล้นคุกออกมา นโยบายการลดวันต้องโทษจึงถูกนำมาใช้ อาจจะต้องขอบคุณที่ความเลื่อมล้ำของสังคมที่ขยันผลิตผู้ต้องหามาเข้าคุก จนทำให้เขาได้ออกมาพบอิสรภาพเร็วกว่าโทษที่เขาสมควรได้รับ

เขาในตอนนี้ไม่เหลือคราบนักธุระกิจหนุ่มบุคลิคดี หรือคนร่ำรวยให้เห็นอีกแล้ว ทรัพย์สินที่เคยมี ไม่ว่าจะบ้าน รถ ที่ดิน อสังหาริมทรัพย์ เครื่องประดับ เงินสด เงินฝากในบัญชีก็ถูกอายัติและขายทอดตลาดเพื่อชดเชยให้เหยื่อของเขา ตอนนี้เขาไม่เหลืออะไรอีกแล้วนอกจากชีวิตกับเงินที่ได้มาจากการทำงานในเรือนจำ

อดีตนักโทษในวัยสี่สิบปี สวมชุดเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีเข้มเก่าๆ ปล่อยชาย ติดกระดุมทุกเม็ดไม่เว้นแม้แต่กระดุมคอ กับกางเกงสแล็คสีดำซีด สวมร้องเท้าแตะหูคีบ ยืนมองสภาพบ้านเมืองที่เปลี่ยนไปมากต่างจากตอนที่เขาเข้าไปจนไม่คุ้นตา รถราคนละยุคสมัยกับเขาที่วิ่งไปมาตามท้องถนนทำเอาเขางุนงงอยู่ครู่ใหญ่ ก่อนจะเรียกแท็กซี่ให้พาเขายังวัดแห่งหนึ่งแถบชานเมือง


รถแท็กซี่แล่นเข้ามาจอดที่หน้าวัดเป็นเวลาเกือบค่ำ เจษฎาเดินตามทางมุ่งตรงไปที่ช่องเก็บอัฐิของวัดซึ่งยังตั้งอยู่เดิมเหมือนเมื่อสิบกว่าปีก่อน ทุกอย่างยังคงคล้ายเดิมในความทรงจำของเขา จะมีแตกต่างอยู่บ้างก็เพียงแต่ตอนนี้ช่องเก็บอัฐิถูกใช้จนเกือบเต็ม

ที่ตรงนั้นที่เขาจดจำได้ดี ช่องเก็บอัฐิที่มีรูปหญิงชราท่าทางใจดีในภาพขาวดำที่สีสันซีดไปตามกาลเวลา เรื่องราวทั้งหมดในโลกอันแสนยุ่งเหยิงของเขานั้น เขาอาจจะลืมบางเรื่องหรือหลายๆ เรื่องไป แต่ไม่ใช่ช่องปูนสี่เหลี่ยมเล็กๆ นี่แน่นอน ที่นี่เป็นที่เดียวที่เขาจะไม่มีวันลืม

เขาควักบุหรี่ออกมาจากกระเป๋าเสื้อขึ้นมาจุดสูบ อัดควันเข้าปอดแล้วพ่นออกมาอย่างผ่อนคลาย ทอดสายตาไปยังรูปหญิงชรา เขายืนสูบบุหรี่รอเวลาจนฟ้าเริ่มมืด มองไปรอบๆ บริเวณ จนเห็นว่าปลอดคน เขาก็ล้วงเอาค้อนที่แวะซื้อมาระหว่างทางออกมาจากถุงพลาสติก แล้วทุบเข้าไปที่ป้ายหินอ่อนบรรจุอัฐิอย่างแรง

ช่องเก็บอัฐิที่เคยปิดสนิทบัดนี้ถูกทะลวงเปิดออกเป็นรูกว้าง เขาใช้มือปัดเศษหิน เศษปูนออกให้พ้นทาง มองลอดเข้าไปในช่องสำรวจดู มือของเขากำค้อนเอาไว้แน่นจนสั่น ฟันขบกันจนเกิดเสียงดังกรอดๆ เส้นเลือดทีขมับปูดขึ้นมาจนสังเกตุได้  เลือดในกายเขาสูบฉีดแรงเพราะสิ่งของที่เก็บไว้ด้านในนั้นหายไป

ความหวังที่คอยหล่อเลี้ยงเขามาตลอดสิบปีได้สลายไปในพริบตา เขาพยายามข่มสะกดอารมณ์ที่เดือดพร่าน รีบเก็บข้าวของและทำลายหลักฐานต่างๆ ในที่เกิดเหตุก่อนจะเร้นกายออกจากวัดไป


ภายในห้องสี่เหลี่ยมแคบๆ โทรมๆ ไม่มีหน้าต่าง เตียงใหญ่ที่ตรงกลางของห้องกินพื้นที่เกือบจะทั้งหมดของห้อง ด้านปลายเตียงมีโซฟาวางติดผนังที่มีกระจกบานใหญ่ใกล้กับโต๊ะเล็กๆ ที่ใช้วางของ ถัดไปด้านบนของกระจกเป็นทีวีแบบแขวน

เจษฎานั่งอยู่บนโซฟา กระดกเบียร์จากขวดรวดเดียวเกือบครึ่งขวด นี่เป็นขวดที่สามแล้วตั้งแต่เขาเริ่มดื่ม เขาแหงนหน้ามองภาพตัวเองในกระจกที่ติดไว้บนเพดาน ควันจากบุหรี่ที่วางอยู่บนที่เขี่ยลอยฟุ้งไปทั่วห้อง ในห้องเปิดแอร์จนเย็นแต่ในใจผู้อาศัยกลับร้อนรนราวน้ำเดือด

...ฝีมือพวกมันแน่ๆ พวกเลวเอ้ย จะตามรังควานกันไปถึงไหน...

เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดหมายเลขแล้วโทรออก เขาฟังเสียงรอสายอยู่เพียงครู่เดียวก็ได้ยินเสียงตอบกลับมาจากปลายสาย

"ฮัลโหล นั้นใครพูดครับ" เจ้าของหมายเลขมีน้ำเสียงที่ฟังแล้วรู้ได้ทันทีเลยว่ามีความแปลกใจปนสงสัย ด้วยเบอร์ที่โทรเข้านั้นไม่คุ้นเคย

"นั้นอ๊อดใช่ไหม นี่เจษเอง"

'อ๊อด' หรือ อดีตนักโทษชายอนันต์ชัย เป็นชื่อของชายไทยเชื้อสายจีน รูปร่างผอม หน้าตาออกตี๋ๆ ผิวขาว เพื่อนรุ่นน้องร่วมเรือนนอนตอนที่เจษฎาอยู่ในเรือนจำ

อนันต์ชัยกับเจษฎาสนิทกันเหมือนพี่น้อง เพราะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันมาหลายปี ผ่านเรื่องใหญ่เรื่องเล็กด้วยกันมาก็มาก หลังจากอ๊อดพ้นโทษออกมาก่อน เขาได้กลับมาเยี่ยมเจษฎาบ้างเป็นครั้งคร่าว และได้ให้เบอร์โทรศัพท์ไว้ติดต่อยามเมื่อเจษฎาออกจากคุก

"ครับผมชื่ออ๊อด แล้วนี่เจษไหนครับ"

"นักโทษชายเจษฎา"

"อ้าวพี่เจษ ออกมาแล้วเหรอ" อ๊อดมีน้ำเสียงตื่นเต้น ดีใจขึ้นมาทันทีเมื่อทราบว่าเจ้าของเสียงที่โทรมานั้นเป็นใคร

"อืม...เพิ่งออกมาวันนี้นี่แหละ "

"แล้วอยู่ไหนเนี้ยพี่ มีที่หลับที่นอนรึยัง ให้ผมไปรับไหม" อ๊ออดรีบเสนอตัว ด้วยที่ตัวเขาเองก็อยากเจอเจษฎาอยู่แล้ว เพราะช่วงหลังๆ เขายุ่งจนไม่ได้เข้าไปเยี่ยมเลย

"ไม่เป็นไรพี่จัดการเรียบร้อยละ อ๊อดช่วยอะไรพี่หน่อยได้ไหม"

"ให้ช่วยอะไรพี่บอกมาได้เลย"

"ตามหาคนให้พี่หน่อย" เขารู้ดีว่าอ๊อดมีความสามารถทางด้านนี้ มีอยู่ครั้งหนึ่งอ๊อดใช้ความสามารถไปในทางที่ผิดจนได้มาเจอกันในคุกนั้นแหละ

"ได้ครับพี่ สมัยนี้แล้ว หาไม่ยากหรอก" อ๊อดรับปากด้วยน้ำเสียงมั่นใจ ด้วยเทคโนโลยีที่พัฒนามากขึ้นกว่าแต่ก่อนทำให้อะไรๆ นั้นง่ายขึ้น

"ถ้าอย่างงั้นก็ขอบใจมาก ไว้วันหลังพี่จะตอบแทนนะ"

"ได้เลยพี่ ไว้ได้เรื่องแล้วจะติดต่อไปนะ พี่ใช้เบอร์นี้ใช้ไหมจะเมมไว้"

"อืม...เบอร์นี้ละ แค่นี้ก่อนนะแล้วค่อยคุยกัน"

"ได้ครับพี่"


ในโครงการหมู่บ้านจัดสรรย่านชานเมือง บ้านเดี่ยวสองชั้นสไตล์อิงลิช คันทรีขนาดสามห้องนอนสามห้องน้ำหนึ่งห้องครัว จอดรถได้สองคัน ราคาหว่าเจ้ดหลัก สาวสวยวัยสามสิบกลางๆ กำลังง่วนอยู่กับทำอาหารเช้าสไตล์ฝรั่ง ไส้กรอกและเบคอนถูกวางลงในกระทะเทฟล่อนที่ตั้งไฟไว้จนร้อนได้ที่จนเกิดเสียงดัง มีขนมปังสี่ชิ้นอยู่ในเครื่องปิ้งขนมปัง

สายน้ำไหลผ่านฝักบัวเป็นเส้นฝอยกระทบร่างชายหนุ่มกำยำผิวพรรณสะอาดสะอาน ชำระฟองสบู่ขาวนุ่มออกจากร่างกาย ชายหนุ่มเอามือลูบปาดเอาหยดน้ำที่เกาะอยู่ที่หน้าก่อนจะเดินไปหยิบผ้าขนหนูมาเช็ดตัวแล้วเดินออกมาแต่งตัวเตรียมออกไปทำงาน

ด้านล่าง บนโต๊ะอาหารในห้องครัว อาหารเช้าได้ถูกจัดวางไว้อย่างเรียบร้อย ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาแต่งตัวดีในชุดเสื้อเชิตสีขาวสะอาดเนี้ยบ ผูกไทด์สีเข้ากันกับชุดสูท เดินลงมาจากชั้นสองของบ้าน ตรงเข้าไปหาภรรยาสุดที่รัก แล้วกอดเธอจากด้านหลัง พร้อมกับหอมไปที่แก้มเนียนนุ่มเบาๆ

"ทำอะไรทานครับที่รัก...เช้านี้" ชายหนุ่มแนบหน้าเข้าไปพูดอยู่ข้างหู

"เบรกฟาสต์ค่ะ ไปนั่งรอที่โต๊ะก่อน เดี๋ยวยกกาแฟไปให้" หญิงสาว​เอียงหน้าออกมายิ้มให้สามี ขณะเตรียทเครื่องดื่ม

"ครับ" ชายหนุ่มเดินไปที่โต๊ะอย่างว่าง่าย นั่งลงแล้วหยิบมือถือคุณมาดูข่าวสารเกี่ยวกับเรื่องเศษฐกิจ

"งานเป็นยังไงบ้างค่ะ" หญิงสาวชวนคุยพร้อมกับยิ้มสวย เสิร์ฟกาแฟให้สามีหนุ่มแล้วเดินไปนั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม

"กำลังไปได้สวยเลย วันนี้ก็มีนัดคุยเรื่องเซ็นต์สัญญา ถ้าเรียบร้อยสิ้นปีน่าจะได้โบนัสเยอะน่าดู" ชายหนุ่มท่าทางภูมิฐานตอบกลับภรรยาด้วยความภูมิใจในความสามารถของตนเอง ก่อนจะยกแก้วกาแฟขึ้นดื่ม

"ได้อย่างนั้นก็ดีเลย ดิวอยากให้พี่ได้พักบ้าง สองสามปีมานี้พี่ยุ่งตลอดเลย ดิวอยากมีลูกแล้วนะคะพี่ทศ" ดิว หรือ อริสา หญิงสาวใบหน้าหมวย ดวงตาสวยเฉี่ยว จมูกโด่งดูเด่น ปากที่คว่ำนิดหน่อยทำให้ดูเหมือนหยิ่งแต่ก็ทำให้ดูเซ็กซี่ในเวลาเดียวกัน ผมสีน้ำตาลเข้มยาวถึงหลังเข้ากับผิวขาวสว่างตา ยกเรื่องทายาทขึ้นมาเป็นหัวข้อสนทนา เพราะนี้ก็เข้าปีที่หกของการแต่งงาน ครอบครัวก็ยังไม่สมบูรณ์​ในความรู้สึกของเธอสักที ยิ่งตัวเธอนั้นก็อายุสามสิบสามปีแล้ว ถึงร่างกายของเธอจะยังแข็งแรงและดูออ่นกว่าวัย แต่การมีบุตรก็จะยากขึ้นเรื่อยๆ ตามอายุที่เพิ่มขึ้นทุกๆ ปี

"อืม...พี่เองก็มีคิดๆ ไว้บ้างเหมือนกัน กะเสร็จโปรเจ็ค​นี้ผมจะของพักร้อน แล้วเราจะได้ไปฮันนีมูน​รอบสองกัน" ทศ  หรือ ทศพลเห็นด้วยกับภรรยาเพราะเขาเองก็อายุสามสิบแปดปีแล้ว และตอนนี้หน้าที่การงานของเขาก็กำลังไปได้ด้วยดี

ทันทีที่เขาตอบรับก็ได้เห็นรอยยิ้ม​บนใบหน้าของเธอ เขารู้ดีถึงความต้องการมีลูกของภรรยา แต่ด้วยก่อนสถานะของเขาก่อนหน้านี้ค่อนข้างจะเป็นปัญหาถ้าต้องมีสมาชิกเพิ่มเข้ามา เข้าจึงโหมงานหนักมาตลอดจนถึงตอนนี้ที่ทุกอย่างเริ่มมั่นคงแล้ว

"ใกล้ได้เวลาแล้ว พี่ไปทำงานก่อนนะ อ้อ..แล้วเย็นนี้คงกลับช้าซักหน่อยไม่ต้องรอทานข้าวเย็นก็ได้นะ" ชายหนุ่มยกแขนซ้ายที่มีนาฬิการาคาแพงขึ้นมาดู

หลังจากผู้เป็นสามีได้ออกจากบ้านไป อริสาก็เริ่มเก็บทำความสะอาดโต๊ะอาหาร หลังจากนั้นก็ทำหน้าที่ของภรรยาที่ดี จัดการเก็บกวาด ซักล้าง ทำงานบ้านตามแบบแม่ศรีเรือนที่ดี เธอทำงานบ้านไปจนเวลาล่วงเลยไปถึงช่วงบ่ายก็มีเวลาว่างมาพัก  เธอนั่งเล่นดูทีวีบนโซฟาแล้วก็เผลอหลับไป


เจษฎาสะดุ้งตื่นขึ้นมาจากเตียงเป้นครั้งที่สอง หลังจากครั้งแรกที่เขาสะดุ้งตื่นขึ้นมาตอนตีห้าครึ่งด้วยความเคยชิน แต่ครั้งนี้เขาตื่นขึ้นมาเพราะเสียงข้อความที่ดังขึ้นจากมือถือ เขาหยิบมือถือขึ้นมาปลดล็อคแล้วกดเช็คข้อความ

'ได้เรื่องแล้วพี่' เป็นข้อความที่ส่งมาจากอ๊อดพร้อมแนบรูปผู้ชายคนหนึ่งมาด้วย เจษฎาจึงรีบกดโทรศัพท์ไปโทรหาอ๊อดทันที

"อ๊อดอยู่ไหนเดี๋ยวพี่ไปหา"

เขานั่งแท็กซี่กว่าหนึ่งชั่วโมงมาที่ร้านซ่อมมือถือของอ๊อดซึ้งเป็นห้องๆ หนึ่งของอาคารพานิชย์แบบสามชั้นหกคูหาในตลาด ด้านในมีตู้วางโชว์โทรศัพท์ เคสโทรศัพท์ ฟิล์มกันรอย และแบทเตอร์ลี่มือถือ ด้านในเป็นโซนช่างมีอุปกรณ์เครื่องมือต่างๆ สำหรับซ่อมมือถือ ส่วนอ๊อดก็มารอรับเขาที่หน้าร้านอยู่แล้ว

เขาเดินตามอ๊อดไปที่ชั้นสองร้าน ในห้องเต็มไปด้วยอุปกรณ์อีเล็กโทรนิควางเรียงราย มีจอคอมพิวเตอร์ตั้งเรียงอยู่บนโต๊ะถึงสี่จอ แต่และจอก็มีตัวเลขวิ่งไปมาจนเขาตาลาย อ๊อดเดินไปหยิบซองเอกสารกระดาษสีน้ำตาลแล้วส่งให้

"นี่...ที่อยู่กับข้อมูลของคนที่พี่ต้องการ"

"เร็วขนาดนี้เชียว" เจษรับซองเอกสารขึ้นมาเช็คดู ในซองมีรูปชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาดูมีอายุขึ้นกว่าตอนที่เขารู้จักนิดหน่อย แต่ก็เป็นคนที่เขากำลังตามหาตัวอยู่

"คนสมัยนี้มีอะไรมันก็โพสลงเน็ตกันหมดแหละ ผมนั่งเฉยๆ ยังรู้เลยว่าพวกมันอยู่ที่ไหน หรือทำอะไร" อ๊อดพูดอย่างภูมิใจ

"แล้วอีกคนละ ได้ข้อมมูลมาไหม" เจษหยิบรูปอีกใบที่อยู่ในซองขึ้นมาดู

"คนนี้แปลกพี่ เจอแต่ข้อมูลเมื่อสิบปีก่อน ไม่มีการติดต่อญาติพี่น้องอะไรเลยเหมือนหายตัวไปเฉยๆ ไม่ก็คงย้ายเข้าไปอยู่ในป่ามั้ง"

"ว่าแต่อ๊อดยังทำอาชีพเดิมอยู่ไหม"

"ทำอยู่พี่ งานง่ายๆ ได้เงินเยอะ ใครจะไม่ทำละ" อ๊อดตอบยิ้มๆ

"งั้นอ๊อดคอยจับตาดูความเคลื่อนไหวให้หน่อยนะ"

"ได้สิพี่ง่ายๆ เลย"

"งั้นจัดการเลย เดี๋ยวพี่ไปทำธุระก่อน"

"จัดไปครับผม"
   
เจษฎาหายไปจากร้านร่วมสองชั่วโมงก็กลับมาพร้อมกับรูปลักษณ์ภายนอกที่ดูเปลี่ยนไป ตอนนี้เข้าใส่เสื้อผ้าชุดใหม่ ดูสะอาดสะอ้านผิดกับตอนที่เข้ามาทีแรก เข้าเดินหิ้วถุงหลายใบเข้าไปที่ห้องทำงานของอ๊อด

"เป็นไงบ้าง" เขาทักอ๊อดที่กำลังตั้งออกตั้งใจทำงานที่เขาสั่งไปอยู่

"โหพี่ หล่อไปเลย" อ๊อดออกปากชมเจษฎาทันทีที่หันไปเห็น ตอนนี้เจษฎาไม่มีเค้าของคนคุกเหลือให้เห็นแล้ว เขาดูคล้ายๆ พนักงานบริษัทมากกว่า

"ไม่ใช่พี่ เรื่องที่ให้ทำนะเป็นยังไงบ้าง" เขารีบพาอ๊อดเข้าประเด็น

"อ้อ..ขอโทษๆ นึกว่าจะถามเรื่องแฟชั่น ที่พี่ให้ทำผมจัดเรียยบร้อยแล้ว ผมส่งลิ้งค์แนบไปกับข้อความปลอมของบริษัทการเงินไปให้มัน พอมันกดลิงค์ที่ผมส่งไป แอพที่ผมทำเองก็เริ่มติดตั้งตัวเองลงในเครื่อง พอแอพฝังลงในเครื่องเสร็จ มันก็จะเริ่ม..."

"ไม่ต้องอธิบายเยอะหรอก พี่ไม่ค่อยเข้าใจ" เขารีบตัดบทก่อนที่อ๊อดจะเริ่มร่ายยาว

"โอเค เอาเป็นว่าตอนนี้มันจะไปไหนติดต่อใครเราเช็คได้หมด"

"ดีมาก...เดี๋ยวคงต้องไปเยี่ยมใครซักหน่อย" เจษฎายิ้มออกมาที่มุมปากเล็กๆ ก่อนเอามือตบไหล่อ๊อดแทนคำขอบใจ


เสียงกริ๊งหน้าบ้านดังขึ้นหลายครั้ง ปลุกอริสาให้ตื่นขึ้นหลังจากที่เธอเผลองีบหลับไปได้ไม่นาน เธอลุกขึ้นมาตั้งสติ พยายามคิดว่าวันนี้มีของอะไรที่สั่งไว้มาส่งรึเปล่า แต่ก็นึกไม่ออก

"ใคร...คะ" อริสาเปิดประตูหน้าบ้านออกมา ตะโกนถามขณะสวมรองเท้าแตะเตรียมจะเดินไปที่ประตูรั้ว

"นี่ใช่บ้านคุณทศพลรึเปล่าครับ" เสียงผู้ชายถามกลับมาแบบเรียบๆ
อริสาเดินมาถึงประตูรั้วมองผ่านซี่เหล็ก มองร่างชายผอมสูงแต่งตัวสุภาพเรียบร้อย หน้าตาดูดีแต่ผิวหน้าผิวกายดูโทรมๆ เหมือนกรำงานหนักตากแดดตากลมมาตลอด แต่ก็มีทีท่าเป็นมิตร

"ใช่ค่ะ นี่บ้านคุณทศพล"

"คุณทศพลให้ผมมาเอาเอกสารนะครับ" เจษฎาโกหกออกไปด้วยสีหน้าเรียบเฉย หลังจากสอดส่ายสายตาเข้าไปในบ้านไม่พบว่ามีรถจอดอยู่ ด้วยวันนี้เป็นวันธรรมดา ทศพลจึงน่าจะไปทำงาน

"เอกสารอะไรคะ"

"เห็นว่าเป็นเอกสารสำคัญ ต้องรีบใช้นะครับ คุณทศพลบอกว่าเอกสารอยู่ในซองสีน้ำตาล ไม่แน่ใจว่าว่างไว้ที่ห้องนอน หรือห้องนั่งเล่นครับ" เจษฎายังคงทำการหลอกหญิงสาวต่อไป

"งั้นรออยู่ตรงนี้ก่อนนะคะ เดี๋ยวไปหยิบมาให้" อริสาแม้จะรู้สึกแปลกใจอยู่บ้าง เพราะเธอทำความสะอาดบ้านทั้งวันก็ไม่เห็นซองเอกสารที่ว่า แต่ด้วยความที่หนุ่มใหญ่บอกว่าเป็นเรื่องสำคัญ เธอจึงต้องลองไปหาดูก่อนอย่างเสียไม่ได้
เจษฎามองสาวสวยร่างเล็กแต่ อก เอว สะโพก ได้สัดส่วนในชุดอยู่บ้านสบายๆ เสื้อยืดตัวใหญ่กับกางเกงขาสั้นโชว์เรียวขา กำลังเดินกลับเข้าไปในบ้านหลังใหญ่

...คงจะมีความสุขมากสินะ มีเงินใช้ บ้านใหญ่โต เมียสวย ครอบครัวในฝันเลยนะมึง... เหมือนชีวิตที่ดีของผู้ต้องสงสัยจะทำให้เจษฎารู้สึกถึงความไม่ยุติธรรมและโทสะก่อเกิดขึ้นในจิตใจ

ตอนนี้เขามั่นใจแล้วว่าทศพลมีส่วนรู้เห็นกับของที่หายไปอย่างแน่นอน เพราะเขารู้จักทศพลดี นิสัยอย่างทศพลไม่มีทางหาเงินมาซื้อบ้านหลังใหญ่โตอย่างนี้ได้แน่นอน ประกอบกับข้อมูลของอ๊อด ที่ทศพลเคยไปเล่นพนันเสียจนเป็นหนี้หลายล้าน แต่กลับใช้เวลาแค่ไม่กี่วันในการเคลียร์หนี้ได้

ทันทีที่หญิงสาวหายลับเข้าไปในตัวบ้าน เจษฎาก็พาร่างปีนข้ามประตูรั่วตามเข้าไปอย่างรวดเร็ว แล้วลอบเข้ามาในบ้านได้อย่างง่ายดายเมื่อเจ้าบ้านไม่ได้ล็อคประตู เขากวาดสายตาไปรอบๆ มองเห็นร่างเล็กกำลังหันหลังให้เขา ก้มๆ เงยๆ หาของอยู่ที่ห้องนั่งเล่น

เจษฎาใช้มือดึงเข็มขัดรูดออกจากหูกางเกงมาถือไว้ เอาสายสอดเข้ากับหัวเข็มขัดคล้ายเลขแปดทำเป็นกุญแจมือ ก่อนจะย่องเงียบเข้าไปทางด้านหลังของเหยื่อ เร็วกว่าการตอบสนองของหญิงสาว

"โอ้ยยยย.....อุ๊บ..." หญิงสาวร้องลั่นเมื่อร่างเล็กถูกรวบกอดแล้วกดลงกับพื้น แขนเรียวสวยสองข้างถูกรวบไปไว้ด้านหลัง แล้วถูกสวมด้วยเข็มขัดที่เตรียมไว้

"โอ้ยยย....." และต้องร้องออกมาอีกครั้งเมื่อหนุ่มใหญ่ออกแรงดึงสายเข็มขัดให้รัดข้อมือทั้งสองข้างเข้าหากันจนแน่น

"แกเป็นใคร...ข้องร้องละอย่าทำอะไรฉันเลยนะ...อุ๊บ" อริสาผู้ถูกพันธนาการ เห็นว่าไม่มีทางต่อสู้ พยายามอ้อนวอนขอความเห็นใจแต่ก็ถูกชายร่างผอมกดร่างลงมาทาบทับอุ้งมือใหญ่เลื่อนเข้ามาอุดปากของเธอไว้

"เงียบๆ ไว้ จะได้ไม่ต้องเจ็บตัว" เขาก้มลงกระซิบที่ข้างหู ขู่เธอด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่ฟังแล้วน่ากลัว แล้วสูดดมเอากลิ่นกายของหญิงสาวที่ไม่ได้สัมผัสมานาน ความนุ่มนิ่มแต่เต่งตึงของเนื้อสาว ความขาวเนียนของผิวกาย ทำเอาท่อนเนื้อตรงหว่างขาของเขา ที่ตอนนี้บดเบียดอยู่กับบั้นท้ายเนื้อนุ่มอวบอิ่มนั้นผองโตขึ้นมาเป็นลำดับ

"อ่าอำอั้นเอย...ออออง...(อย่าทำฉัน...ขอร้อง...)" อาริสาส่งเสียงร้องอู้อี้อยู่ในอุ้งมือฟังไม่ได้ศัพท์ เธอพยายามดิ้นรนขยับร่างกาย แต่ก็สู้แรงและน้ำหนักตัวของหนุ่มใหญ่ไม่ไหว ความกลัวแล่นเข้าสู่หัวใจ เธอไม่ใช่สาวน้อยแรกรุ่นแล้ว เธอรู้ตัวดีว่ากำลังจะเจอกับอะไร
 
"อย่านอนเพลินละ เดี๋ยวผัวกับมาเห็นแล้วมันจะไม่ดีนะ" เจษเดินมากระซิบข้างหูของอริสาอย่างเลือดเย็น ก่อนจะเดินหายออกจากบ้านไป เหลือทิ้งไว้เพียงคราบสารพัดสารคัดหรั่ง และเสียงร้องไห้ของอริสา

หลังจากเจษฎาออกจากบ้านไป อริสาก็สะอึกสะอื้นพาร่างที่อิดโรยไปทำการชำระล้างคราบมลทินที่เขาทิ้งไว้ แม้ร่างกายจะได้รับการทำความสะอาดแล้วแต่จิตใจและความรู้สึกของเธอกลับไม่ได้ถูกชำระไปกับสายน้ำ

แม้แต่กระทั่งตอนนี้เธอยังรู้สึกเหมือนท่อนเนื้อรูปร่างประหลาดนั้นยังคงฝังอยู่ในร่างกายของเธอ นั้นทำให้เธอถึงกับต้องปล่อยให้น้ำใสไหลออกมาจากดวงตาไหลรวมไปกับสายน้ำที่ไหลผ่านตัวเธอ


"เป็นไงบ้างพี่" อ๊อดถามขึ้นมาทันทีที่เห็นเจษฎาเดินเข้ามาในร้านขณะที่เขากำลังนั่งชันเข่าหนึ่งข้างโซ้ยบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปอยู่บนเก่าอี้ในโซนซ่อมมือถือ

"เรียบร้อยดี"เจษฎาเดินเข้าไปหาอ๊อดแล้วหยิบมือถือขึ้นมาเปิดภาพถ่ายให้แล้วส่งให้อ๊อดดู

"รูปใครเนี้ย โอ้โหสวยยังกับดารา เห็นแล้วขึ้นเลย ว่าแต่ดูคุ้นๆ นะ" อ๊อดนั่งปัดลื่อนดูรูปถ่ายผู้หญิงที่ดูสาวสวยนอนแผ่หลา เปลื่อยท่อนล่างโชว์กรีบเนื้อนูนที่มีสภาพเพิ่งเสร็จกามกิจมีน้ำกามขาวขุ่นไหลออกมาจากกรีบสวย

"ว่าแต่พี่เอารูปโป๊ให้ผมดูทำไม.." อ๊อดเงยหน้าขึ้นมองด้วยความสงสัย

"นี่รูปเมียไอ้ทศพล"

"ถึงว่าหน้าคุ้นๆ แล้วพี่ไปเอารูปโป๊เมียมันมาได้ไงอะ" พอเจษฎาเฉลย อ๊อดก็นึกขึ้นได้ทันทีเพราะเคยเห็นรูปเธอตอนหาข้อมูลให้เจษฎา และจำได้ดีเพราะว่าใบหน้าของเธอคล้ายดารานางร้ายคนหนึ่ง

"พี่ก็ข่มขืนมันแล้วถ่ายรูปมานะสิ" เขาพูดเรื่องร้ายแรงอย่างหน้าตาเฉย

"โห...พี่ ออกมาไม่กี่วันก็หาเรื่องกลับเข้าไปอีกแล้วเหรอ" อ๊อดเหมือนจะไม่ค่อยเห็นด้วยกับการะทำของเจษฎาซัก
เท่าไหร่ เพราะเป็นการกระทำที่ค่อนข้างเสี่ยง

"มันไม่กล้าแจ้งความหรอก พี่ถ่ายมาทั้งรูปทั้งคลิป"

"ว้าว มีคลิปด้วย ผมดูได้ไหมพี่" อ๊อดตื่นเต้นขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด เพราะเขานั้นมีนิสัยนิยมชมชอบการดูคลิปโป๊ แบบที่ถ่ายทำกันเองหรือแอบถ่ายเป็นที่สุด และยิ่งนางเอกมีหน้าตาสวยและรูปร่างที่ดีเขายิ่งทำให้เกิดความอยากรู้อยากเห็น

"ได้สิ เดี๋ยวอ๊อดเอาคลิปไปตัดเป็นคลิปสั้นๆให้พี่หน่อย แล้วก็ช่วยปิดหน้าพี่ด้วย ทำเป็นไหม" เจษฎาไม่ขัดข้องเพราะเขานั้นก็ตั้งใจจะให้อ๊อดช่วยจัดการกับคลิปแต่แรกอยู่แล้ว

"ได้พี่สบายมาก"

"อ้อ...เอาไว้เดี๋ยวพี่มาเอามือถือนะ พี่ขอไปหาที่พักก่อน" เจษฎามองออกไปที่นอกร้านแสงสว่างจากดวงอาทิตย์นั้นลดลงไปและเริ่มแทนที่ด้วยแสงสว่างจากหลอดไฟข้างทาง

"นอนนี้ก็ได้พี่ จะไปเสียเงินทำไม" อ๊อดยื่นข้อเสนอ เขาเองก็อาศัยอยู่ที่ร้านเพียงคนเดียว สามารถเอื้อเฟื้อที่พักให้ได้สบายๆ

"จะรบกวนมากไปรึเปล่า" เจษฎารู้สึกขอบคุณอ๊อด แต่เขาก็ไหว้วานอ๊อดไปหลายเรื่องแล้ว

"ไม่เท่าไหร่หรอก ผมรบกวนพี่มากกว่าอีก" อ๊อดยังคงยืนกราน

"เอางั้นก็ได้" เจษฎาเห็นว่าจะปฏิเสธต่อไปคงจะทำให้อ๊อดเสียน้ำใจจึงตอบตกลงตามข้อเสนอ

"ดีเลย งั้นพี่รอแป๊บ เดี๋ยวผมไปซื้อของก่อน คืนต้องฉลองแล้ว" อ๊อดแสดงอาการลิงโลดแล้วออกจากร้านไป...


ทศพลขับรถเก๋งคันโตเข้ามาจอดตรงที่จอดรถหน้าบ้านก็ต้องเกิดความแปลกใจขึ้น เมื่อมองไปในในบ้านนั้นมืดสนิทราวกับไม่มีคนอยู่ ถึงเขาจะเป็นคนบอกกับภรรยาสุดที่รักเองว่าจะไม่กลับมากินข้าวที่บ้าน แต่ปกติเธอก็มักจะอยู่รอเขาตลอด

"ที่รักนอนแล้วเหรอ" ทศพลเข้าบ้านก็เรียกหาภรรยาทันที เขาก้มมองที่ข้อมือซ้ายนาฬิกาเรือนสวยบอกเวลาหนึ่งทุ่มครึ่ง

...ทำไมดิวนอนเร็วจัง เป็นอะไรรึเปล่า...
เข้าเริ่มรู้สึกเป็นห่วงขึ้นมาจึงรีบขึ้นไปตรวจสอบดูที่ห้องนอน ในห้องเขาพบร่างภรรยานอนนิ่งอยู่บนเตียงใหญ่มีผ้าห่มคลุม เข้ารีบตรงเข้าไปหา เปิดไฟที่หัวเตียง เขามองไปที่หน้าอริสาที่กำลังหลับอยู่ ใบสวยแต่มีร่องรอยของความเหนื่อยล้าและอ่อนเพลียปรากฏให้เห็น

"อืออ...กลับมาแล้วเหรอค่ะ..." อริสาหรี่ตาตื่นขึ้นมาทักทายทศพลเสียงแหบพร่า พร้อมยันตัวจะลุกขึ้นนั่งคุยกับสามี

"ไม่ต้องลุกหรอก ไม่สบายรึเปล่า ถ้าไม่สบายก็นอนต่อเถอะ" ทศพลจับร่างของภรรยาสาวที่พยายามจะลุกขึ้นมาไว้ ประคองให้เธอนอนลง ก่อนจะเอามือแตะที่หน้าผากเพื่อวัดอุณหภูมิแบบง่ายๆ

"ตัวรุมๆ เหมือนกันนะเนี้ย ทานข้าวทานยารึยังครับ ให้ผมไปทำให้ไหม"

"ทานแล้ว...ค่ะ แค่รู้สึก...เมื่อยเนื้อเมื่อยตัว..นิดหน่อย ไม่เป็นไรมาก..หรอกค่ะ" เสียงพูดยังคงแหบพร่า แต่เพิ่มเติมด้วยดวงตาที่มีน้ำตาคลอทำท่าจะไหลออกมา เพราะอาการของทศพลที่แสนดีแสดงความเป็นห่วงเป็นใย มันทำให้รู้สึกจุกที่หน้าอก และรู้สึกผิดที่ปล่อยให้ใครก็ไม่รู้มาย่ำยี

"ขี้แยจังเลย แค่นี้จะร้องไห้แล้วเหรอ" ทศพลหยอกล้อราวกับเธอเป็นเด็กๆ

"บ้า... อายุก็ไม่น้อย...แล้วนะ" อริสาฝืนยิ้มให้กับการแหย่ของทศพล เพื่อลดความกังวลให้สามี ทั้งที่ในใจเจ็บปวด

"งั้นผมไม่กวนคุณแล้วดีกว่า นอนต่อไปนะ เดี่ยวผมไปนอนห้องทำงานก็ได้" ทศพลจัดท่าทางให้อริสานอนได้สบาย แล้วห่มผ้าให้เธอก่อนจะปิดไฟแล้วเดินออกจากห้องไป ส่วนอริสาทันทีแสงไฟที่ลอดผ่านประตูมืดลง เธอก็พลิกร่างตะแคงไปอีกฝั่งเพื่อแอบร้องไห้...

จบตอนที่1
คุยกันท้ายตอน  หลังจากเรื่่องที่แล้วเขียนไม่จบ555 ก็หายไปลองผิดอยู่นานประกอบกับความอ่อนด้อยด้านการเขียนที่ยังต้องเก็บEXPอีกเยอะและเวลาที่ไม่ค่อยเอื้ออำนวย แต่ก็ถือว่าได้ประสบการณ์ เรื่องนี้ขอลองใหม่ ลงมือทำเต็มที่ ตั้งเป้าว่าจะลงให้ได้สัปดาห์ละตอน ถ้าได้คอมเม้นติชมด้วยก็จะเป็นผลดีกับตัวผมมากเลยจะได้นำไปปรับปรุง ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะครับ แล้วเจอกันใหม่ตอนต่อไปครับ *ซ่อนเนื้อหาช่วงกลางตอนไว้ลืมบอกขอโทษด้วยครับ

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[wiggo]

โครงเรื่องดี    มีอะไรให้ไปอีกเยอะเลย   เอาใจช่วยให้เขียนให้จบนะครับ

[elelle]

เนื้อเรื่องน่าสนใจมาก รบกวนลงให้ต่อเนื่องนะครับ สนุกมาก

[Jonah MTS]

เอาแล้ว มีเรื่องสนุกๆเพิ่มมาอีกแล้ว จะติดตามและอ่านกับเม้นให้เสนอนะครับ

[cides]

แนวการล้างแค้น

[aun2519]

 
เดินเรื่องสนุกดี
ยังเดาทางไม่ออหว่าจะเป็นอย่างไง
รอตอน 2 ครับ

[aekkung]

สงสัยว่าจากแก้แค้นกลายเป็นความรัก

[torl31]

เรื่องน่าติดตามต่อ เนื้อเรื่องตอนแรกเล่าถึงภาพรวมและการแก้แค้น

[sun_307]

เนื้อเรื่องแนวนี้น่าติดตามมาก เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจะทำให้เจษหรืออริสา มีความผูกพันกันไหม

[surway2532]

เนื้อเรื่องเปิดมาดีนะ เจตจะแก้แค้นยังไงต่อ ริสาหลังโดนข่มขืนจะทำยังไงต่อไป 

[cd13579]

โอเคแล้วในเรื่องการเรียบเรียง ที่เหลือก็เรื่องที่ต้องค่อยๆสะสม

เรื่องราวน่าสนใจดีนะครับ

[joshoo001]

โครงเรื่อง​น่าสนใจ​มาก​ครับ​

[automilo]

ดิว จะติดใจรึป่าวเนี้ย 555

[Fazz]

ล้างแค้นที ต้องให้ครบทุกคนนะครับ

[Matsudaira777]

น่าสนใจแฮะ ผูกเรื่องไว้น่าติดตามมากครับ