เรื่องเล่าจากนายโทน " แฟนฉัน "

[ΜoNoTΩИ∑ ★★★]

สวัสดีครับ ย้อนเวลากันหน่อยครับ

เรื่องเล่าของนายโทน ตอน ม.5

วัยใสๆ หัวใจเบิกบานยิ่งกว่าเจ้าขุนทอง

เรื่องนี้ผมไม่ปิดเนื้อหา ซ่อนข้อความนะ

อยากให้คอมเมนต์ด้วยความสนุกและเต็มใจกัน

ตอนแรกผมอาจจะตั้งเป้าหมายมากเกินไป ที่25

เฮ้อ เอาเป็นว่าแค่ครบ 13 หน้า ก็พอครับ ครึ่งๆเลย


★★★★★★★★★★★


ปล. น้องดรีมก็ตามสไตล์ลูกคุณหนูครับ ขาวๆ หมวยๆ ตอนนั้นสูง 160 มั้ง ตาโตๆ หัวเถิกนิดๆ
เอ่อ ไม่ได้งามถึงขนาดในรูปนะ ให้หารครึ่งนะครับ แล้วก็หน้าเด็กกว่านี้







ปล. 1  การลงจะสลับกันครับ ตอนเลขคี่ผมจะลงในนี้ แต่ว่าตอนเลขคู่
ผมจะลงในกระทู้ ห้องสมุดเท่านั้น Exclusive สำหรับสมาชิกห้องสมุดครับ



★★★★★★★★★★★


ปล.2 กระทู้ห้องสมุด คือกระทู้ที่ผมรวบรวมงานเขียนไว้ครับ มีทั้ง












ใช้ 1 คอมเมนต์ เพื่อเปิดห้องสมุดครับผม


★★★★★★★★★★★



ปล.3 เอ่อเรื่อง เธอ ฉัน และ เขา นั่นพี่หมิวตัวจริงครับ -..- อาจแล้วสะดุ้ง



★★★★★★★★★★★



ความเดิมตอนที่แล้ว


ผมก็รับหน้าที่เจเนอรัลเบ๊ครับ ทำแม่งทุกอย่าง

ตั้งแต่สากกะเบือยันเรือรบ แล้วต้องดูแลคณะลีดเดอร์

ดรัมเมเยอร์  และ พาเหรดด้วย

ผมพาน้องดรีมไปลองชุดที่ประตูน้ำครับ ขากลับจึงต้องมาส่งเธอด้วย

แล้วตอนที่มาส่งและกำลังจะกลับนั้น ก็ได้มีชายคนนึงเข้ามาหาดรีม

ถามว่ากลับมาแล้วเหรอ และดรีมก็ตอบกลับไปว่า

" ค่ะ คุณพ่อ "



★★★★★★★★★★★


เรื่องเล่าของนายโทน " แฟนฉัน "



กึ๋ย !!! ค่ะพ่อเหรอ ผมหันมองตามที่น้องดรีมเรียกครับ ชายตรงหน้าผมท่าทางท่านเข้มขรึมมากครับ ไว้หนวดเหมือนกับอาดาม ดัสกร ก็มิปาน


โอยอยากกลับบ้าน ผมยกมือไหว้สวัสดีครับแล้วขอตัวทันที เดี๋ยวก่อน !!! โอ้ว งานมาบอกตามตรงนะครับ ผมนี่เสียวสันหลังว่าบ ว่าบ เลยจริงๆ


[ พ่อตา ]  :  รุ่นพี่เหรอดรีม


[ น้องดรีม ]  :  ค่ะพ่อ พี่เขามาส่งน่ะค่ะ


[ พ่อตา ]  :  มาส่ง ไปไหนมาถึงต้องมาส่ง



เอาว่ะถ้าไม่พูดบ้าง เขาจะหาว่าเป็นไม่แมน ผมจึงบอกไปว่า ผมเป็นทีมงาน Staff กีฬาสี หน้าที่ดูแลจัดการฝ่ายลีดเดอร์ ดรัมเมเยอร์ และพาเหรดครับ


พูดตรงๆก็เจเนอรัลเบ๊ นั่นแหละครับ ผมก็พูดนะบอกว่า วันนี้ผมต้องพาน้องดรีมกับลีดเดอร์ไปลองชุดที่ประตูน้ำครับ


พอเสร็จธุระแล้วก็เลยมาส่งครับ ไม่มีอะไรเกินเลยไปมากกว่านี้ครับ


[ พ่อตา ]  :  ....... อืม


คำสั้นๆครับ อืม แต่รู้สึกว่าโล่งครับ พอเห็นว่าไม่มีอะไรแล้ว ผมก็ยกมือไหว้โค้งหัวอีกครั้งและขอตัวกลับทันที


พอเดินออกมา อื้อหือราวกับอากาศหายใจกลับมาอีกครั้ง ผมนั่งเล่นอยู่แปปนึงครับ ส่วนกลางของหมู่บ้านร่มรื่นมาก ไม่แปลกเลยครับก็หมู่บ้านคนรวยนิ



เอาล่ะกลับเลยดีกว่าตั้งใจจะขึ้นรถเมล์กลับครับ เดี๋ยวพี่เดี๋ยวๆๆ เสียงที่คุ้นๆดังมาจากข้างหลังครับ น้องดรีมวิ่งดุ๊กๆๆมาอย่างไวเลย


มาถึงก็หอบแฮ่กๆๆ แล้วบ่นว่าผมเดินไว ไม่หยุดรอเลย ผมถามหืมรอ รออะไรใครเรียก ดรีมบอกว่าตะโกนแล้วไม่ได้ยินเหรอ ผมก็บอก หึ แล้วถามว่ามีไร


ดรีมยื่นน้ำขวดมาให้ครับ น้ำดื่มตรา " โพลาริส " ขวดสีขุ่นมาให้ แน่ะเกิดไม่ทันอ่ะสิ่ Nokia เคยครองตลาดมือถือฉันใด โพลาริสก็ครองตลาดน้ำดื่มฉันนั้นครับ




แล้วเมื่อก่อนนี่เวลาไปกินข้าวตามร้านข้าว มันก็จะมีน้ำเปล่าใส่ขวดแก้วตั้งอยู่ข้างๆเหยือกน้ำ อย่าเผลอไปดึงฝาเชียวล่ะ 8 บาทเลยนะนั่น เพื่อนผมแม่งก็เปิดกันสนุกเลยป๊อก ๆ ๆ  ส่วนผมน่ะเหรอ กินน้ำเหยือกดิ่เปลืองตังทำไม






แต่ตอนนี้ก็คงจะมีแต่ คริสตันแล้วล่ะมั้งครับ แล้ว อ้อสมัยก่อนตอนเรียนวิชาดาราศาสตร์ คุณครูถามว่ารู้มั้ยดาวเหนือมีชื่อภาษาอังกฤษว่าอะไร


ผมนี่นั่งเอ๋อเลยครับ อะไรวะดาวเหนือ ครูก็ใบ้ว่าน้ำดื่มๆๆ แล้วก็ไม่มีใครตอบได้แหละครับ และครูก็เฉลยว่า ดาวเหนือ มีชื่อว่าโพลาริส ผมก็หื๊อจริงเหรอ โพลาริส แปลว่า ดาวเหนือเหรอ


ครูก็บอกว่าใช่ และบริษัทที่ผลิตน้ำก็ชื่อ ดาวเหนือ ด้วย ผมก็ฮึ๊ หน่านี๊ ดาวเหนือ อ่ะจ๊า จั๊กๆๆๆๆๆๆๆ วั๊ดช่า ไม่ใช่ละ คนละดาวเหนือละ อ่ะกลับมาต่อครับ น้องดรีมยื่นน้ำมาให้


ผมก็หืม เอามาให้ทำอะไร และวิ่งมาทำไมเนี่ย ดรีมก็บอกเอ๊า !!! คนมีน้ำใจมาว่าทำไมเนี่ย ผมก็ถามว่าผมว่าตรงไหน ดรีมก็บอกเนี่ยๆพี่ว่าดรีมอยู่ เฮ้อ ขี้เกียจเถียงว่ะ


ผมรับน้ำมาและอื้มๆขอบใจนะ แล้วผมก็เดินกลับมา เอาล่ะกินน้ำๆ ขวดน้ำห่านี่ก็แน่นเปรี๊ยะเชียว ผมบอกเลยนะว่าความคลาสสิคของขวดน้ำแบบขุ่นๆคือมันสากมือ




Texture ที่ข้างขวดเนี่ยมันทำให้เราหยิบจับได้กระชับ ถึงแม้ขวดมันจะใหญ่ชิบหายก็เหอะ หึหึไม่เคยกันสิ่นะ เวลาเปิดขวดแล้วต้องดึงซีลออก ดังกรี๊กกก อ่าส์ชิบหายละดึงขาดลำบากเอาเล็บแงะอีก


ก็นั่นแหละครับน้ำดื่มขวดขาวขุ่นที่เมื่อก่อนคือ นัมเบอร์วัน วันดีคืนดีมือเลอะๆก็เอาฟันกัดจุกและหมุนขวดเอา แล้วถ้าวันไหนซวยก็ตกพื้นไปสาดเอย อ่ะกลับมาต่อๆ ๆ ๆ


ผมดึงจุกขวดน้ำดึงและเปิดฝาออกดื่มอึ้กๆๆๆ โอยเย็นเจี๊ยบเลย ผมกินได้ครึ่งขวดก็ต้องทิ้งครับ เพราะขวดมันใหญ่มากไม่เหมือนกับขวดสมัยนี้ ผมกลับมาที่บ้านแล้วก็โทรรายงานไอ้คิงว่าเออกูส่งน้องเขาแล้วนะ


มันก็อื้มๆ แล้วเงินเหลือมะ ผมก็บอกว่าเหลือเท่านี้ ๆ ๆ ๆ พรุ่งนี้จะเอาไปคืนอาจารย์มันก็ อื้ม โอเคตามนั้น สมัยก่อนผมนอนไม่เกิน 4 ทุ่มนะ ยกเว้นว่าคืนไหนดูชิงร้อยชิงร้าน หรือ มิติลี้ลับ โอ๊ยสมัยก่อนนี่อย่างหลอน


มันจะมีเครื่องอะไรก็ไม่รู้ พอเดินเข้าไปในบ้านร้างมันก็จะดังติ๊ด ๆ ๆ ๆ  ตอนนั้นแหละน่ากลัวชิหายเลย ผมนอนหลับแหละครับ ตื่นมาก็มานั่งดูช่อง 9 การ์ตูนจำไม่ได้ว่าตอนนั้นเรื่องอะไรกำลังดัง


วันอาทิตย์บอกเลยครับคือเข้าสวนอย่างเดียวสำหรับผม ปีนต้นไม่เล่นมั่ง ออกกำลังกายแปลกๆ วิ่งเล่นนู่นนี่นั่น กระโดดลงคลองมั่ง เฮ้อสนุก ชีวิตสมัยก่อนที่ยังไม่มีมือถือแบบต่อเนตได้


มันทำให้ชีวิตวันนึงใช้คุ้มมากครับบอกเลย แต่ไม่ว่าจะคุ้มค่าอย่างไรมันก็ไม่เคยพอสำหรับการทำการบ้านเลย วันจันทร์ผมก็มาเรียนปกตินะ เช้ามาก็อื้อหือ คือเคยป่ะ แบบเจอคนที่เรากลัวแบบไม่มีเหตุผลแล้วต้องหลบอ่ะ พ่อน้องดรีมนี่โคตรจะ MAFIA



วันเสาร์ว่าดูโหดละนะ พอวันนี้แต่งตัวจัดเต็ม เชรดเข้ แทบจะยื่นกระเป๋าตังส์ให้อย่าทำอะไรผมเล๊ย ผมเห็นแล้วแบบเฮือก หลบแบบดิจิตอลทันที แว๊ป ๆ ๆ ๆ   เพื่อนผมก็ถามว่ามึงเป็นอะไรวะ



ผมก็บอกไม่มีไร ไม่มีไร วันนี้วิชาไรวิชาแรกวะ คำตอบคือพระพุทธศาสนา โอ้ว !!! ลืมเลย ผมนี่รีบขึ้นไปขอลอกเพื่อนเลยครับ รีบโว๊ยย รีบบบบบ     ไม่นานนักเสียงออดก็ดัง ผมยังมีเวลาอีก 10 นาที


ก่อนที่เพลงจะปิด และถ้าใครลงมาหลังจากเพลงปิดจะโดนจับไปยืนหน้าแถมครับ พอใกล้ถึงเวลานี่ผมสับตีนแตกเลย พั่บ ๆ ๆ ๆ ๆ   เฮ้ออออ รอดตัวไปเว้ย ซะที่ไหนล่ะ กึ๋ย


ผมโดนอาจารย์พละเรียกตัวครับ ผมก็ว่าเอ๊า !!!  ผมไม่ได้ลงมาเกินเวลานี่ แล้วรู้มั้ยคำตอบคืออะไร เป็นนักกีฬาโรงเรียน ต้องทำตัวเป็นแบบอย่างสิ่ เฮ้อ เอ๊า !!! รับผิดก็ได้


ผมนี่โคตรอายเลยครับ นั่งซะหน้าเลย หลังจากร้องเพลง สวดมนต์ ผมก็อยากจะกลับขึ้นไปบนห้องนะ แต่ว่าอ่าส์ ผ.อ. พูดอะไรอีกเนี่ย ผมก็ไม่ใช่แวมไพร์นะ แต่ทำไมแดดมันแสบแบบนี้


ชะกึ๋ย !!!  ผมลืมไปว่า ม.4 กับ ม.5 เข้าแถวใกล้กันครับ แล้วผมนั่งหน้าเนี่ย น้องๆแม่งก็แซวกันเต็มเลย หวายพี่โทนโคตรสด นั่งหน้าด้วย ผมก็เลยถามว่ามึงคิดว่าพี่อยากสดเหรอวะ อายชิบหาย


เฮ้อพอนั่งว่างๆไม่มีอะไรทำ ก็นั่งแคะหินที่มันติดร่องพื้นรองเท้าครับ แคะแม่งไปงั้นแหละไม่รู้จะแคะทำไม ก็มันไม่มีอะไรทำนี่หว่า พอเข้าร่มได้อ่าส์เหมือนเจอโอเอซิสเลย


ชั่วโมงโฮมรูมวันนั้นไม่มีอะไรมากครับ แค่เช็ดชื่อแล้วผมก็คืนเงินให้อาจารย์โดยอาศัยเพื่อนๆเป็นพยานกันทุกคน เอ้า !!! วิชานี้ว่างอาจารย์ไม่มายะฮู๊ววววว  ผมนี่เดินไปหาเพื่อนเลยครับ


มันเหมือเป็นห้องสมุดของเพื่อนๆ เฮ้ยๆกูยืมนารูโตะ หน่อยดิ่ มันก็มองหน้าผมแล้วบอกว่าอย่าเปิดสุดนะเว้ย เดี๋ยวสันมันฉีก ผมก็เออๆๆแล้วก็รับหนังสือการ์ตูนเล่มนั้นมา


ไอ้นี่มันมีทุกแนวแหละครับ นารูโตะ บากิ HunterXHunter  Berserk สัดเอ๊ย ไอ้กรีฟีซ มึงนะมึง มึงทำพระเอกกู !!!  อ่ะกลับมาๆๆ ผมนั่งอ่านหนังสือจำได้ติดตามันเป็นตอนที่ แสงอุษากำลังประชุมกัน


แล้วไอ้คิงก็เดินมาครับถามทำไรวะ ผมก็บอกแดกข้าวมั้ง เห็นๆอยู่ว่าทำอะไร มันบอกเออๆ อ่านถึงตอนไหนวะ มันก็ชะเง้อมามองแล้วก็พูดขึ้นมาครับ กูว่าเพนนี่ต้องเป็น รุ่นที่สามแน่เลยว่ะ


ผมก็บอกเฮ้ยเป็นไปได้ไง รุ่นที่สามโดนโอโรจิมารุฆ่าตายห่าไปละ มันก็บอกเฮ้ย มึงเชื่อกูดิ่มันคืนชีพได้ เนี่ยมึงดู หัวตั้งๆแบบนี้ รุ่นที่ 3 แน่นอน





เนี่ยมันเป็นเงาแบบเนี้ยตอนอ่าน ไอ้คิงมันก็บอกว่าห่านี่ รุ่นที่สามแน่นอน ผมเถียงกับมันไปๆมาๆ จนกระทั่งหมดเวลาเรียนแหละครับ เฮ้อเวลาพักกูแท้ๆ แล้วอาจารย์วิชาเลขก็มาต่อทันที


ผมนี่จำศีลเลยโคตรเซ็งวิชาเลข อ่ะฮืออ แคลลูลัส อ่ะเฮื้ออออ ผมนั่งทนเรียนไป 50 นาที จนถึงวิชาต่อไปจำได้ว่าเดินลงไปข้างล่างครับ เป็นวิชาช่างไม้ อื้อหือนั่งขัดไม้ นั่งทาแลคเกอร์ซะฟินเชียว



โป๊ก !!!  โอ๊ย อยู่ดีๆหัวก็ลั่นครับ ซี๊ดเลยทีเดียว พวกเชี่ยเพื่อนในห้องมันโยนไอ้นี่เล่นกันครับ ไม่ฉากด้ามเหล็ก โอ้วโห แล้วมันรับพลาดไง หมุนลงเข้ากบาลผมเต็มๆ ดีนะที่โดนด้าม


ถ้าไปโดยตัวไม้บรรทัดผมว่าผมได้เลือดแน่ๆ เอ๊ะ ทำไมเย็นๆ เอ้าไอ้ห่าได้เลือดวะ รู้หรือยังครับว่าผมเนี่ยได้เลือดง่ายๆมาตั้งแต่ไหนแต่ไรละ แต่มันไม่ลึกมากครับ โดนปลายคิวพอดี


อื้อหือ คือลุกขึ้นไปกระชากคอมันแล้วนะ ผมถามเล่นเหี้ยไรกันเนี่ย ในตอนที่ง้างหมัดนั่นแหละครับ ทำไรกันอ่ะ !!! แล้วเสียงนั้นเหมือนระฆังห้ามยกอ่ะ


หันไปเฮือก !!!  อาจารย์มาอื้อหือ แล้วหลักฐานคาคิ้วแบบนี้ผมว่าผมรอดนะ แต่สุดท้ายก็ไม่รอดครับ อาจารย์ด่ารวมหมด ผมเกลียดคำๆนี้จัง เขาทำเธอ เธอก็ไม่จำเป็นต้องเอาคืน เราเป็นสัตว์ประเสริฐที่คิดได้


อื้อหือ จี๊ดเลย ไอ้โทนวัย 17 จี๊ดเลยตอนนั้น ทำอะไรไม่ได้อ่ะครับบอกตรงๆ นอกจากยอมโดนด่า พออาจารย์ไป ไอ้สองตัวนั้นแทบจะมากราบเลยบอกไอ้โทนก็ขอโทษมือมันลื่น


ผมก็เลยถามว่างั้นกูลื่นหมัดใส่หน้ามึงซักทีดีมั้ย เพื่อนผู้หญิงก็เลยพูดว่าแหม แก ถ้าแกทำมันหมัดเดียวก็ตายแล้วมั้ง แรงยังกับวัวกับควาย ต่อยควายตายเลยมั้ง


ผมก็เออๆๆ เฮ้อซวยสัดๆ แม่ง แล้วดูเหมือนว่า วิบากกรรมของผมจะไม่จบแค่นั้นนะ เพราะคนที่คุณก็รู้ว่าใครก็มาครับ เขาเป็นอาจารย์ประจำวิชางานช่าง เอ้าไอ้โทนเป็นไรอีกนั่น


เขาเรียกผมว่าไอ้เลยนะ เพราะว่าค่อนข้างสนิทกันครับ ผมมาสิงอยู่ที่ห้องวิชาช่างบ่อยมากๆ แล้วอีกอย่าง เอ่อเขาค่อนข้างจะสนิทกับพวกห้าวเป้งทุกคนในโรงเรียน คืออาจจะฟังแล้วอวยตัวเอง


แต่ผมช่วงมัธยมก็ถือว่าจี๊ดพอตัวเลยแหละครับ เป็นนักกีฬาโรงเรียนแต่ไม่เคยทำตามกฎโรงเรียนเลย เสื้อผ้าก็ไม่เอาใส่ในกางเกง รองเท้าก็เหยียบส้น มีอย่างเดียวที่ถูกระเบียบคือ ถุงเท้าที่เป็นแบบปกติ


ปกติแล้วไอ้พวกจี๊ดๆคนอื่นจะใส่ถุงเท้าลูกฟูกครับ แต่ผมรู้สึกว่ามันร้อน โห้ !!!  กูหลุดพ้นวิชาลูกเสือมาแล้ว ยังจะให้ใส่ถุงเท้าลูกฟูกอีกเหรอไม่เอาอ่ะ อ้อแล้วอีกอย่างเข็มขัดผมก็เป็นแบบถูกระเบียบนะ


พวกคนอื่นๆมักจะใส่เข็มขัดโดมอนหนังแก้วกัน เงางับเลยล่ะครับ ไม่ใช่ไรนะครับที่ไม่ใส่ เพราะว่าจะโดนยึดยังไงล่ะครับ ผมไม่มีเงินจะซื้อใหม่ เลยใช้แบบถูกระเบียบนั่นแหละ


ภาพลักษณ์ของผมเลยเป็นแค่เด็กที่ไม่แค่ไม่ชอบเอาเสื้อใส่ในกางเกง เหยียบส้น และย่นถุงเท้าแค่นั้นเองครับ โอยใครจะไปถุงเท้าแบบตึงๆได้ล่ะ อายตายห่า อ่ะกลับมาๆๆๆ



หลังจากอาจารย์เดินเข้ามาแล้วรู้มั้ยใครตามมา พ่อของน้องดรีมกับดรีมครับ เคยป่ะเคยแบบสะดุ้งอ่ะ แล้วทุกคนเหมือนรู้จักพ่อของน้องดรีมหมดเลยนะ ผมนี่สวมวิญญาณซุนหงอคง ชะแว๊ปแฮ๊ปเลยครับ แต่ไม่ทันแล้ว


เดี๋ยว โทน !!!


เฮือก !!! มันก็ไม่น่าเฮือกหรอกเว้ยถ้าคนเรียกเป็นอาจารย์น่ะ แต่คนเรียกคือพ่อน้องดรีมไงล่ะครับ พอพ่อเขาเรียกผมก็อ่าส์ เหมือนโดนสตั๊น !!! แล้วหันไปครับ !!!


เพื่อนๆผมหน้าเหวอกันหมดเลยล่ะครับท่านผู้อ่าน พวกมันคงคิดในใจว่าพ่อน้องดรีมรู้จักผมได้ยังไง และคำถามแรกก็คือ อายุแค่นี้หัดมีเรื่องชกต่อยเหรอ โอ๊ย !!! อิหยังน๊อ ผมเลยบอกเปล่าครับ ฉากวัดไม้ตกใส่ครับ


โชคดีที่เพื่อนผมในห้องช่วยกันพูดครับ โอยยย กูจะบ้า เขาคุยกับอาจารย์ผมครับแล้วบอกว่าผมกลับแล้วนะพี่แล้วก็ยกมือไหว้ หือ ??? พี่เหรอ รุ่นพี่รุ่นน้องกันเรอะ


พอพ่อน้องดรีมจะกลับ ผมแม่งเหมือนโดนไฟลนตูดอ่ะ เด้งดึ๋งขึ้นทันที ขวาตาย ซ้ายสลบ สองมือประกบ สวัสดีครับ ไหว้ลาครับ พ่อของดรีมก็อื้มๆ


พอดรีมกับพ่อเดินไปแล้ว เพื่อนแม่งก็มาถามเฮ้ย !!!  พ่อน้องดรีมรู้จักมึงเหรอวะไอ้โทน ผมก็ถามกลับว่าเฮ้ยพวกมึงก็รู้จักพ่อน้องดรีมเหรอ พวกมันก็บอกเหี้ย รู้จักดิ่ขาโหดเลยนะมึง


ผมก็อูย แย่ว่ะงานเข้าละ แบบนี้กูจะคิดอกุศลไม่ได้แล้วล่ะ ซึ่งก็ต้องยอมรับว่าน้องดรีมมันก็น่ารักจริงๆนะครับ ผมยาวผูกโบว์สีขาว อื้อหือแหล่มสัด แล้วแปปนึงไอ้คิงแม่งก็กลับมาที่ห้องครับ


เอ้า !!! ไปทำไรมาวะ


ผมบอกว่าพวกห่านั่นโยนฉากเล่นกันอ่ะดิ่ โดนกูเนี่ย มันก็ถามผมด้วยความเป็นห่วงว่าฉาก เป็นอะไรไหมวะ บุบไหมวะ โอ้ไอ้เพื่อนทรยศ ผมไปห้องพยาบาลและขอล้างแผลครับ แผลมันก็ไม่ลึกนะ แผลเจาะนิดเดียวเอง

ผมไปเจอน้องดรีมครับ นี่มันบุพเพชัดๆ บุพเพอาละวาดชัดๆ ดรีมมองแล้วก็พูดก่อนเลยว่าซุ่มซ่าม ผมก็เอ่อไม่เถียงครับ ผมเดินไปขอน้ำเกลือกับเบตาดีน คอตตอนบัต และไปยืนหน้ากระจกครับ


เพราะตอนนั้นอาจารย์ก็ไม่ว่างเพื่อนน้องดรีมปวดท้องเมน ผมก็นะเงอะๆงักๆ ตรงหน้ากระจก จนสุดท้ายเหมือนว่าน้องดรีมจะทนรำคาญไม่ไหวมั้งครับ มานี่ทำให้


แล้วแม่คุณก็ดึงคอตตอนบัตไปเลย ดรีมหันไปหาอาจารย์ของพยาบาลแล้วบอก หนูทำให้พี่เขานะ อาจารย์ก็อนุญาตครับ ผมก็หืออะไรวะ แล้วก็โดนผลักให้นั่งลงเบาะนั่งครับ


เอ่อ รู้สึกแปลกๆ ทำไมใจสั่น เต้นตุ้บๆแปลกวะท่านผู้อ่าน ตอนนี้ผมต้องรู้สึกหน่วงๆเรื่องพี่พลอยสิ่ แต่ทำไมพอดรีมมาทำให้แบบนี้แม่งรู้สึกแปลกๆวะ ตุ้บๆๆๆๆๆๆ ใจเต้นไม่หยุดเลย


[ ดรีม ]  :  ไปทำไรมาเนี่ย แผลเจาะแบบนี้


ผมก็บอกก็บอกไปแล้วไม่ใช่เหรอ ถามไรอีกเนี่ย โอ๊ยยยย แม่คุณเขาเอาคอตตอนบัตจิ้มแผลผมครับ สะดุ้งเลย แล้วเธอก็บอกว่าโตแล้วนะ ไม่ใช่เด็กๆเล่นอะไรกันก็ไม่รู้


เฮ้ออ หลังจากที่ทำแผล ทาเบตาดีนแล้วผมก็ลงมากินข้าวกลางวัน อ่าส์เขียวหวานไก่ไข่ดาวนี่แหละ คือที่สุดแล้ว


ผมก็นั่งกินกับเพื่อนห้องอื่นๆครับ อย่างที่บอกว่าผมนั่งไปทั่ว ทั้งห้อง 1 ยัน ห้อง 8  แต่ส่วนมากผมจะสนิทกับพวกห้อง 6-8 มากกว่า เพราะเรามันถูกตราหน้าว่าเป็นเด็กไม่ดีเหมือนกัน


แค่ไม่ได้เรียนห้องวิทย์ – คณิต พวกผู้ใหญ่ก็ตราหน้าเราแล้วล่ะครับว่าเป็นเด็กฉลาดน้อย เฮ้อ เซ็ง เฮ้ยโดนอะไรมาอีกแล้ววะ คำถามก็ถูกถามมาเรื่อยๆ ผมก็บอก ฮู๊ ช่างแม่งเหอะ เตะบอลกันดีกว่า


หลังจากกินข้าวกันแล้ว แน่นอนครับว่าต้องมีเป๊ปซี่ 1 แก้ว เราเดินมากลางสนามเพื่อจะเตะบอลกัน ไม่มีโกล เอาไงดี นี่ไงอิฐตัวหนอน ตั้งเลย แล้วที่แม่งฮาคือพอยิงเข้า พวกเราก็จะบอกเฮ้ยออกๆๆ มันเฉียงออก


ชีวิตตอนนั้นสนุกมากครับ เลอะก็แค่ล้าง ไม่เหมือนสมัยนี้ที่ทุกอย่างต้องเป๊ะๆ ๆ  ไปซะหมด ผมเตะบอลกันจนเหลือ 10 นาทีก็แยกย้ายไปล้างตัวและกลับขึ้นมาชั้นเรียนครับ


จนกระทั้งจบตอนเย็นผมก็เดินไปที่ห้องยูโดอีกครั้ง พอเห็นว่าคิ้วแตกน้องๆมันก็ถามกันว่าเป็นไงมั่งละนั่น พอเล่าให้พวกมันฟัง ก็โดนหัวเราะใส่อีก เฮ้อ นับถือกูจริงจริ๊ง


วันนั้นผมกลับบ้านเลยครับไม่มีอารมณ์เล่นเค๊าเตอร์ละ แต่พอเอาจริงๆกำลังจะเดินผ่านร้านเกมส์ โอ้โหว ใจมันเรียกร้องอยากเข้าไป กด b31 b13 อยากปาระเบิด ฮึ่มมม ฮึ่มมม


แต่ว่าไม่เอาดีกว่า ไปนั่งปวดคิ้วแบบนี้ไม่ดีมั้ง เสียดายค่าชั่วโมง ผมก็เลยจะกลับบ้านครับ แต่เฮ้ย !!! แวะซื้อสแตปก่อนดีกว่า แต่แถวบ้านผมร้านขายยาใหญ่ๆไม่มีเลย


ผมก็ต้องนั่งรถเลยไปหน่อย อ่าส์ร้านแบบนี้มีแน่นอน เอ่อพอมองดีๆแล้ว มันหมู่บ้านน้องดรีมนี่หว่า กึ๋ย !!! จะซวยซ้ำซวยซ้อนอะไรแบบนี้เจอว่าที่แฟนอีกจนได้



มาทำไรเนี่ย น้องดรีมเปิดประเด็นมาก่อนเลย ผมก็บอกมาซื้อสแตปน่ะ แล้วผมก็เดินเข้าไปในร้านขายยา และพูดด้วยความมั่นใจ ซื้อสแตปม้วนนึงครับ


[ เภสัช ]  : . . . . . .


[ ผม ]  :  . . . . . . .


เวนละไงความเงียบเข้าปกคลุมละ เภสัชถามผมอีกครั้งว่าอะไรนะคะ ผมก็บอกว่าสแตปน่ะครับ เภสัชก็บอกว่ามันคืออะไรค่ะ ชิบหายละหน้าแห้งเลยผม ผมก็แบบเอ่อ เอ่อ ที่เอาไว้พัดรัดกล้ามเนื้อ

ของนักกีฬาน่ะครับ เภสัชก็อ๋อๆๆ แล้วก็เดินไปหยิบมา มันเป็นผ้ายืดสีเนื้อครับ






ผมก็บอกว่าไม่ช่ายครับ คือโอยอธิบายไม่ถูกเลยกู แล้วน้องดรีมก็เดินเข้ามาอีก ใส่เสื้อนักเรียน กางเกงขาสั้นด้วย หึ้ยน่ารักแท้ ผมพูดกับเภสัชต่อครับว่า อ่อ ที่เอาไว้พันล็อคข้อต่อของนักกีฬาน่ะครับ


เภสัชก็อ๋อๆๆแล้วเดินไปไปหยิบมา ผมก็คิดในใจว่าเฮ้อเจอซักที แต่มันก็ไม่ใช่อีก เพราะเขาหยิบแบบนี้มาให้



โอยแบบนี้มันไม่ใช่ไม่ได้หรอกครับ คือมันอาจจะดีสำหรับกีฬาบางประเภทแต่กับยูโดไม่เวิร์คครับ กีฬาปะทะแบบยูโด รับรองแปปเดียว เทปพวกนี้ม้วนๆพันๆเละหมด


ผมก็แบบโอย ทำไมไม่รู้จักสแตปวะ แล้วดูเหมือนน้องดรีมเขาจะหงุดหงิดครับ เขาเดินมาแล้วจับแขนผมขึ้นมาให้เภสัชดูแล้วบอกว่า คือเป็นผ้าสีขาวๆกว้างประมาณ 1 นิ้วค่ะ


มีกาวไว้แปะเพื่อบล็อกพวกข้อมือ เนี่ยค่ะแพ้กาวมาเนี่ยเลยขึ้นผื่น อุ้ยจับมือผมด้วยแหละ อร๊าย พอดรีมพูดแบบนั้นไปเภสัชก็ อ๋อ นีโอเทป เหรอคะ แล้วเขาก็เดินไปหยิบกระบอกๆนึงมา โอ๊ววว นี่แหละตามหา



เขาเทมันออกมาและก็ใช่จริงๆด้วยนี่แหละ สแตปของผม ผมบอกใช่ครับๆๆอันนี้แหละ เภสัชก็บอกว่า แบบนี้เรียกว่า นีโอเทปค่ะ ส่วนอันนี้ขนาด 1 นิ้ว ผมก็บอกครับๆๆๆ


ผมเองก็ไม่รู้เพราะพวกผมเรียกสแตปกันมาตลอด หมอเขาก็ถามว่าแพ้อะไรมาเหรอคะที่ข้อมือ ผมเลยบอกว่า ปกติแล้วผมก็ใช้ตัวนี่ยี่ห้อนี่แหละครับก็ไม่มีปัญหา


แต่ตอนนี้ที่โรงเรียนเปลี่ยนมาใช้อีกแบบนึงเพราะมันฉีกง่าย ขออธิบายก่อนนะครับท่านผู้อ่าน ไอ้นีโอเทป หรือ สแตปของผมเนี่ย มันเหนียวมาก เหนียวชนิดว่าเหนียวเหี้ยๆเลย ฉีกยากมาก ขอบมันจะเรียบๆๆ


ถ้าคนพึ่งตัดเล็บมาแล้วทะลึ่งมาฉีกแบบบไม่ระวังล่ะก็ เล็บเปิดแน่นอน ที่โรงเรียนเปลี่ยนมาใช้อันใหม่ เพราะตรงขอบมันเป็นรอยบากครับทำให้ฉีกง่าย





อ่ะแล้วลองดูแบบเก่าที่ผมใช้นะ






เรียบเนียนสนิท มันฉีกยากนะบอกตรงๆ แต่ผมใช้แล้วไม่แพ้ไงครับเลยต้องซื้อแบบนี้


[ น้องดรีม ]  :  เซ่อซ่า ใช้เองแท้ๆยังเรียกชื่อไม่ถูก


[ ผม ]  :  เอ้า ก็เรียก สแตปมาตลอดนี่หว่า จะไปรู้เหรอ


[ น้องดรีม ]  :   ก็ถึงบอกไงว่าพี่อ่ะเซ่อซ่า


ผมเดินออกมาจากร้านแล้วก็เถียงกันอีกแปปนึงครับ ผมก็เดินมาส่งดรีมที่หน้าหมู่บ้าน ผมถามว่านี่ออกมาทำไมเนี่ย ดรีม บอกออกมาส่งจดหมายครับ ผมก็อ่อ อื้ม อื้มๆ


ซึ่งพอมาถึงหน้าประตูหมู่บ้านผมก็บอกกลับดีๆล่ะ แล้วรู้มียครับท่านผู้อ่านน้องดรีมตอบกลับว่าอะไร

ดรีมอ่ะกลับดีอยู่แล้ว ไม่เหมือนพี่หรอก อย่าเซ่อซ่าลงผิดป้ายล่ะ ฮึ่ม ผมกำลังจะเถียงกลับแต่ก็ไม่ทันละครับ ดรีมเดิมไปแล้ว ผมนี่กำหมัดเลย !!!  เฮ้อ นี่แหละครับ ว่าที่แฟนคนแรกของผม

[ัuffa555]

  เป็นผมนะ  น้องดรีมหัวยุ่งหมดแล้ว  กวนติงเกินนนนน 5555

[mercuryzx]

สมัยก่อนเป็นวัยที่สนุกมากสำหรับผมนะ เฮฮากับเพื่อน เอ่ยแซวสาวๆ อยากเล่นบอลแต่ไม่มีลูกบอลก็เอากระดาษมาปั้นเป็นก้อนกลมๆแล้วเอาหนังยางรัด พูดแล้วก็คิดถึงเหมือนกัน 

[Thekid34]

บรรยากาศมุ้งมิ้งมาก

[petergg]

น้ำขวดสีขุ่น 700ml 5บาท  คุ้มค่าที่สุดในสมัยเรียน 1 ขวด แย่งกันกิน 3-4 คน

[freedom-more]

น่ารักมากมายเลยน้องดรีม

อยากรู้จริงๆปัจจุบันโทนลงเอยกะครายย 🤔🤔

[wink]

ดรีมน่ารักจริงๆพ่อตาดุด้วยนะโทนอิอิ

[Evolution PK]

น้องดรีมก็น่ารักใสๆดีนะแต่พ่อตานี้น่ากลัว555

[1819]

มาแบบไม่มีปี่มีขลุยว่าจะลง แฟนฉันวันนี้เลยนะครับเทพโทน อย่างนี้ ต้องจัด ทะเลเหมียว เดินชายทะเลกับเจ้พลอยต่อเลยครับ     
ว่าแต่พูดถึงเรื่องอ่านการตุน นี่ ชาว hunter x hunter นี่จะมีโอกาสได้อ่านจนจบภาควาฬดำก่อนตายไหมนี่  เมื่อก่อน   อ่านโตะ  ยังคิดว่ามีวันจบ และ จนมันจบจริงๆแล้วมาต่อภาคโบรูโตะ  แล้ว  แต่   เหล่า สาวก hunter   ไม่มีแววเลย จะได้อ่านเลย ค้างเติง มาเป็นปีๆแล้ว ( กลับมาเขียนซะืี่ทีเถอะอาจาร์ย โทงาชิ  ป่วยนานไปแล้ว😭😭😭)​

ส่วนในเรื่อง มาเจอน้องดรีมว่าทีแฟนแบบนี้    นิสัยยอกย้อนก๋ากั้นมาก คล้ายๆมินตํเลย ชอบจังนิสัยกวนๆแบบนี้

[pd19811983]

ย้อนอดีตเหมือนกันครับ รู้จักเหมือนกันเลย น้ำดื่มยี่ห้อนี้หายไปไหนแล้วพอจะทราบไหมครับ

[chanky2007]

น่ารักครับ น้องดรีมนิสัยน่ารักมาก
ส่วนพ่อตาก็ไม่ธรรมดา จำชื่อได้ด้วย

คาดว่าน่าจะมีอะไรกันอีกเยอะ แม่ยายยังไม่ออกด้วย

ขอบคุณครับ

[pliwds]

ลูกสาวเจ้าพ่อซะด้วย ตอนจีบพอเข้าใจแต่ตอนจิ้มนี่ดิชะตาขาดง่ายๆเลยนะ

ไม่น่าเชื่อว่า น้ำขวดขุ่นจะเขียนบรรยายได้หน้านึงเลย

[vongola9th]

ดรีมนิสัยคล้ายๆมิ้นต์เลยนะครับทำให้ รู้สึกคันในหัวใจได้เรื่อยๆเลย

[thongdaeng_skk]

น้องดรีมยั่วโมโหเก่งนิ

[spty24]

สมัยนี้อะไรๆมันก็เปลี่ยนไปหมดละครับ พูดละก็คิดถึงสมัยก่อนน