ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu
avatar_ΜoNoTΩИ∑ ★★★

ครั้งหนึ่ง ณ ร้านคาราโอเกะ [ Part 7 ] ตอนที่ 104 ( ประสบการณ์ของนายโทน )

เริ่มโดย ΜoNoTΩИ∑ ★★★, ตุลาคม 16, 2022, 12:22:16 ก่อนเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

ΜoNoTΩИ∑ ★★★

สวัสดีครับ สวัสดี ร้านเกะมาละครับ

ขออภัยด้วยคร๊าบบบบ

ยินดีต้อนรับสมาชิกร้านเกะท่านใหม่ๆด้วย

แล้วก็ขอบคุณสำหรับลูกค้าผู้ที่มาเยี่ยมร้านเกะตั้งแต่ตอนที่ 1 จนถึงปัจจุบัน

รู้สึกขอบคุณมากๆเลยคร๊าบบบบบบ ขอบคุณทุกคอมเมนต์จริงๆครับ  ผมอ่านทุกตอมเมนต์นะครับ สั้นยาวผมก็อ่านหมด

และขอบคุณทุก EDIT และแสดงความคิดเห็นเพิ่มหลังอ่านจบ  มันเป็นกำลังใจอย่างดี

อย่างที่บอกครับกระทู้นี้ Free STYLE คอมเมนต์อะไรก็ได้ครับ เพื่อจะอ่านเนื้อหาที่ซ่อนไว้

ไม่จำเป็นต้อง EDIT ไม่ต้องกลัวผิดกฎใดๆ แต่ระวังกระทู้อื่นๆ หมวดอื่นๆด้วยนะครับ

เราต้องทำตามกฎของบอร์ดและกระทู้นั้นๆนะครับ เพราะเวลา MOD ลงดาบก็เด็ดขาดมา



ปล. สำหรับท่านที่ต้องการอ่าน ซีรีย์คาราโอเกะ หรือ ทุกซีรีย์ย้อนหลัง



สามารถคลิกที่ภาพ เพื่อวาร์ปไปห้องสมุดนายโทนได้เลยครับ








★★★★★★★★★★★



ปล.2 สำหรับใครสมาชิกใหม่ที่พึ่งสมัครเมมยูซเซอร์เข้ามาแล้วพออ่านเรื่องนี้แล้วอยากอ่านต่อก็ง่ายๆครับ
ตามภาพเลย ขั้นตอน 1 2 3  แต่ระวังการคอมเมนต์ไว้ให้ดีๆ อย่ามาแต่ อีโม นะ






★★★★★★★★★★★


แนะนำ พี่สาวครับ พี่ฮยอน-อา นามสมมติ




★★★★★★★★★★★


พี่แท-โอ ..  ช่างเถอะครับเราจะไม่ลงรูปผู้ชาย 5555+
ให้นึกถึงคุณ โซ จีซบ ตอนแสดงซีรีย์ The Master Sun ครับ



★★★★★★★★★★★



ความเดิมตอนที่แล้ว

ผมกับพี่แท-โอ มาที่บริษัทของผมครับ

แล้วก็แยกกันเพราะต้องไปกินข้าว ไอ้ผมจะไปกินกับพี่เขา

มันก็คงไม่สะดวกใจผมล่ะ เลยแยกออกมาก็เจอทีมงานอีก

สุดท้ายพี่ฮยอน-อา ก็มาหาครับ และไปๆมาๆ

ก็มาสำรวจที่แผนกที่ผมทำงาน และก็ !!!!



★★★★★★★★★★★


นายโดนไดอารี่ 104


อูยย อยู่ดีๆก็เอื้อมมือลงมาขยำเฉยเลย พี่ฮยอน-อา เธอสูงเท่าผมนะ เธอกอดคอ มองหน้ามือก็ล้วงลงไปคลึง ผมก็อูยย มาปลุกอะไรตอนนี้


พี่ฮยอน-อา บอกว่าอยากรู้จังว่าตอนนี้เก่งขึ้นขนาดไหนนะ พี่ฮยอน-อา เธอจูจุ๊ปผมอีกที อูยยย สัมผัสของสาวเกาหลีนี่ตื่นเต้นดีจังล่ะครับ แล้วยิ่งเป็นคนที่เกรี้ยวกราดแบบพี่ฮยอน-อาด้วย


แต่เดี๋ยวก่อน !!! ผมกอดพี่ฮยอน-อาไว้จนเธอต้องเอียงหน้ามองแล้วบอก เห... เดี๋ยวนี้กล้าขนาดนี้เชียว ผมบอกว่าพี่ฮยอน-อา ครับเดี๋ยวผมงานเข้านะครับ ที่ทำงานด้วยแบบนี้ กล้องมังจับภาพผ่านหัวไปได้นะ ผมนี่นึกถึงตอนเหมียวเข้ามาเลยครับ ผมคงไม่ใจกล้าบ้าบิ่นแบบนั้นอีกแล้ว


แต่พอผมบอกไปแบบนั้น แทนที่พี่ฮยอน-อา จะตกใจแต่เธอก็ทำหน้าไม่ยี่หระไม่รู้ร้อนรู้หนาว แล้วบอกว่าแค่เปลี่ยนกล้องวงจรปิดเอง เงินขี้ประติ๋ว ผมบอกเดี๋ยวววว พี่จะทำแบบนี้ไม่ด้ายยยย พี่ฮยอน-อา คลึงๆ แล้วบอกหืมม สู้มือดีนะ



แต่แปปนึงพี่ฮยอน-อา ก็ปล่อยมือและดึงออกมา เธอบอกขอบกางเกงยีนทำเจ็บข้อมือหมดเลย สงสัยต้องถอด ผมจับมือไว้ก่อนเลย แล้วบอกพี่ฮยอน-อา ใจเยนนนน  แล้วพี่ฮยอน-อา ก็หัวเราะ ก่อนจะรั้งต้นคอผมไปจูบอีกครั้งนึง อย่างดูดดื่ม


พอจบบทจูบ เธอก็บอกเดี๋ยวนี้ดื้อกับพี่สาวเหรอ ผมก็บอกโหยยย ถ้าอยู่สองคนในที่ส่วนตัวกว่านี้ ผมก็คงปล้ำพี่ฮยอน-อา แล้วคร๊าบบ พี่ฮยอน-อา ยิ้มเหมือนจะพอใจในคำตอบครับ แต่เธอก็บอกว่าเมื่อก่อนไม่เห็นกล้าอะไรแบบนี้เลยนี่นา หรือเพราะตอนนั้นมีแฟนแล้วหืม ผมก็บอกอื้อ พี่ฮยอน-อาก็รู้นี่นา ว่าพ่อผมมีเรื่องที่ขอผมแค่อย่างเดียว



พี่ฮยอน-อา เธอก็รู้แหละครับ เธอก็พยักหน้าแล้วบอกว่างั้นตอนนี้ก็ไม่ติดอะไรแล้วสิ่ ผมก็บอกช่ายยย แล้วก็ง่ำที่ซอกคอเบาๆแล้วบอกว่า ถ้ามีโอกาสล่ะก็ ผมพูดข้างหูเบาๆว่า ไม่ให้ลงจากเตียงแน่ๆ พี่ฮยอน-อา มองหน้าแล้วบอกว่าให้จริงเถอะ แล้วบอกอีกว่าโอเค๊ คราวนี้ปล่อยไปก่อน อีกอย่างที่แคบๆแบบนี้ พี่ไม่ปลื้มนะ 



โอยย รู้สึกดีใจที่ห้องทำงานมันแคบนิดเดียว แล้วพี่ฮยอน-อา ก็หยิบๆ เอกสารบางชิ้นออกมา แล้วก็เริ่มบ่นว่าทำงานประสาอะไรเนี่ย ไม่เหมือนที่บรีฟให้เลย เอ๊ะผมก็งง คืออะไรวะเนี่ย แล้วพี่ฮยอน-อา เธอก็เปิดประตูเดินออกไป ผมก็มองรอบๆตัว เก็บมังกรตาเดียว แท่งเดี่ยวๆ เข้าซองเรียบร้อย ดึงเสื้อมาปิดนิดหน่อย แล้วเดินตามออกมา



พอออกมาพี่ฮยอน-อา ก็ยืนบ่นผมอยู่ ซึ่งผมก็งงๆนะ บ่นไรหวาา แต่ว่าแปปเดียวก็มีคนเดินไปๆมาๆ เหมือนชะโงกดูแฮะ พี่ฮยอน-อา พูดมาคำนึงว่าหัดเป็นผู้ฟังที่ดีมั่ง เธอหันหน้ามาหาผมแล้วขยิบตา ซึ่งก็เข้าใจได้ไม่ยากครับ


เธอบ่นผมต่อไป แล้วไม่ได้ผมทำพลาดบ่อยๆโดนพูดออกมาเป็นชุดๆเลย แล้วพี่ฮยอน-อา ก็เริ่มเดินไป ผมก็เดินตาม เอาจริงๆนะคุณผู้อ่าน ตอนนี้ผมไม่ต้องแกล้งซึมหรอก เพราะตอนนี้ก็ซึมเป็นหมาป่วยเลย บ่นแต่ละดอกจุกๆทั้งนั้น


ทำงานช้า อึ้กกกก !!!  บริบทหลวมเกิน เอื้อกกกก !!!  ชอบคิดแต่ไม่ลงมือทำ อ่ะเฮื้ออออ !!! สภาพผมตอนนี้เหมือนในอนิเมะอ่ะครับ ที่ตัวละครโดนลูกศรทิ่ม ฉึ้ก ๆ ๆ ๆ ๆ



แล้วต้องยอมมอบแต่โดยดีไงครับ เพราะที่พี่ฮยอน-อาพูด มันถูกทุกอย่าง อูยย เจ็บแท้ แล้วพอเดินออกมาจากห้อง จากที่คิดว่ามีไม่กี่คน ปรากฎว่าเพียบเลยครับ พี่ฮยอน-อา มองไปที่พวกนั้น พวกนั้นก็ก้มหน้าเลย บางคนก็หันหน้าหนีเลย ระบบชนชั้นชัดๆ ทั้งๆที่หลายคนอายุมากกว่าแท้ๆ



แต่ก็ต้องยอมรับว่านอกจากบ้านพี่ฮยอน-อา จะบารมีล้นเหลือ ความสามารถส่วนตัวของเธอเองก็เป็นที่ประจักษ์แก่ทุกคน ชื่อพี่แท-โอ กับพี่ฮยอน-อา ขึ้นนิตยสารบ่อยๆ ก็คิดเอาแล้วกันครับคุณผู้อ่าน



แค่ออกข่าวว่ามาแสดงความยินดีที่งานเลี้ยง มูลค่าหุ้นบริษัทก็พุ่งเลยครับ พี่ฮยอน-อา ยื่นเอกสารให้ผมแล้วบอกว่าเอาไปแก้มาใหม่ เธอทำหน้าดุมากๆเลยล่ะ แล้ว... การ์ดก็มารอรับและเดินไปพร้อมกัน.. ไอ้พวกนี้มีตาทิพย์หรือไงนะ มาถูกจังหวะตลอด



พอเธอเดินไปซักพัก ผมนี่ซึมเป็นส้วมเลย ก็รู้แหละว่าที่เธอตำหนิ มันเป็นการเล่นละครเพื่อช่วยกลบเกลื่อนที่ว่าอยู่กันสองต่อสอง  แต่เล่นด่าแบบตรงเป้า ติดคริติคอลทุกดอกแบบนี้ ก็แย่สิ่คร๊าบ นูน่าาาาาา



ผมกุมขมับถอนหายใจ เกาหัวแกร่ก ๆ ๆ  ผมหันไปมองใคร พวกเขาก็มองผมด้วยสายตา ที่สงสารและเวทนาเหลือเกิน มึงคุณมึงเข้าใจแล้วใช่มั้ยว่าการรู้จักคนใหญ่คนโต มันไม่ใช่เรื่องดีเสมอไป แล้วไอ้ชาติหมาเพื่อนรักก็เดินเข้ามาถามว่า มึงโดนพักงานแล้วจะมาทำไม



ผมก็เลยถามว่าแล้วทำไมมึงไม่ลงไปตามที่หัวหน้ารวมพลล่ะ มาทำอะไรตรงนี้หรือเพราะมันไม่ได้เกี่ยวกับงานเลยไม่ให้ความร่วมมือ พอบอกไปแบบนั้นมันก็เงียบเลยตอนนั้น แล้วก็มีคนแผนกอื่นๆ มาถามผมน้อง ๆ  คนเมื่อกี้ใช่ฮยอน-อามั้ย ผมก็บอกใช่ครับ พวกนั้นก็ทำท่าตื่นเต้นสุดๆ ก็นะมันไม่แปลกหรอกที่จะออกอาการแบบนี้



ยกตัวอย่างถ้าอย่างผมที่ชอบฟังเพลง ไม่มีทาง ขอเป็นตัวเลือก เธอเป็นแฟนฉันแล้ว บอกสักคำ  แล้วถ้าได้เจอพี่หนุ่ม กะลา คนที่ร้องเพลงพวกนี้ ผมก็คงตื่นเต้นแหละครับ พวกนี้ทำงานสายนี้การได้เจอบุคคลที่กำลังจะก้าวมาเป็นเบอร์ต้นๆของเอเชียแบบใกล้ๆ จะตื่นเต้นก็ไม่แปลก ผมนี่เกาหัวแกร๊ก แกร๊ก แกร๊กกก



พวกนั้นถามผมอีกว่า แล้ว ๆ ๆ วันก่อนที่ออกข่าวจริงมั้ยที่พวกเขาไปแสดงความยินดีกับบริษัทเรา ผมก็บอกใช่ครับ พวกนั้นถามแล้วคุณแท-โอล่ะ ผมก็บอกอยู่ข้างบนครับ พวกนั้นฮือฮา ๆ ๆ  กันเลย นี่ถ้าผมบอกว่านั่งรถมาด้วยกัน จะไม่เป็นลมกันเหรอ


พอเถอะ พอแล้วไม่อยากจะเป็นจุดเด่นแล้ว... เอ่อ... แต่ผมลืมอะไรไปรึเปล่าวะ ผมมาที่นี่เพื่อคุยอะไรกับพี่แท-โอ แล้วแม่จ้าว แม่จ้าวแบบพี่โน๊ต อุดม  ไม่ถึง 30 วินาทีหลังจากที่บ่นๆไป จำสาวสวยคนที่เอาข้าวกล่องมาให้ผมได้มั้ยครับ







เธอเดินมา เดินมา เดินมา มาถึงก็ยืนโค้งหัวให้นิดนึง แค่โค้งหัวยังไม่ได้พูดอะไร ในใจผมก็คิดว่าบรรลัยแล๊วววว และเธอก็พูดว่า


" คุณแท-โอ ให้มาตามไปพบค่ะ "


ตอนนั้นบรรยากาศจากที่คุยกันอื้ออึงเรื่องอยากเจอคุณแท-โอ  คุณฮยอน-อา ตัวจริงสวยมากๆมจากที่คุยกัน ๆ พอบอกว่าคุณแท-โอ ให้มาตามเท่านั้นแหละ ทุกคนพร้อมใจกันเงียบโดยมิได้นัดหมาย ได้ยินเสียงรอบๆชัดเจน แต่เสียงคนรอบๆนี่เงียบฉี่ เฮ้ออ ผมก็มองแล้วถามว่าพี่แท-โอ ให้มาตามที่นี่เหรอครับ



เธอบอกค่ะ เชิญค่ะ ผมก้มหน้ากุมขมับเลยนะ แล้วเธอก็ทำตัวเหมือนหุ่นยนต์ที่รับคำสั่งมาอย่างเดียวเลย ตอนที่เอาข้าวกล่องมาให้ก็เหมือนกัน ตอนนี้ถึงไม่ต้องมองก็รู้ว่าทุกคน คงจ้องมาที่ผมแล้วล่ะครับ คุณแท-โอ ให้มาตามงั้นเหรอ เฮ้ออ สงสัยต้องยอมกับคำพูดของพระบิดาแล้วครับ


" เตรียมใจกับคำว่าเด็กเส้นเอาไว้ด้วย "


โอยยยย มีแต่ต้องยอมรับมันแล้วล่ะแบบนี้ ผมก็ถามว่าแล้วตอนนี้พวกเขาอยู่ไหนกันครับ เธอก็ตอบว่าอยู่ห้องนี้ ๆ ๆ ผมยิ่งกุมขมับเข้าไปใหญ่เลยครับ นี่มันห้องที่มีแต่ระดับบิ๊กๆถึงจะเข้าไปได้นี่หว่า ผมก็ตอบครับๆๆ แล้วไม่รู้สิ่นิดนึงอ่ะ เหมือนที่พี่แมนสอนเอาไว้ว่า ถ้าบรรยากาศมันตึงเกินไปก็หาทางทำให้มันผ่อนๆบ้าง



แล้วตอนนี้บรรยากาศนี่กำลังตึงเลยครับ ตึงเหมือนตอนเจอโอโมเนีย แล้วยิงไม่เข้าต้องรอให้3 ถึงมือสก็อต แมคโทมิเนย์  90+3 ถึงจะยิงเข้า อูโซโฮ๊ !!!  ก็เหนียวจริงโว๊ยย  ตึงเลยครับตึงจัดตอนนี้ก็ตึง ผมก็มองไปที่รอบๆแล้วถามว่าอยากให้ผมถามอะไรพี่แท-โอ มั้ยครับ พวกนั้นก็นิ่งเงียบ แต่ผมก็บอกว่างั้นผมจะถามอะไรดีๆมาเผื่อแล้วกันนะครับ ผมเกาหัวแกร่กๆ แล้วก็มองไปที่พนักงานหญิง แล้วก็รีบเดินตามไปเลยก่อนที่เธอจะพูดอะไรไปมากกว่านี้



แล้วเธอก็ยื่นมาแล้วบอกว่าดิฉันถือเอกสารให้ค่ะ ผมก็มองกระดาษในมือแล้วบอกว่าไม่ต้องหรอกผมถือเองได้ แล้วผมก็หันไปข้างหลังอื้อหือมีแต่คนมอง ผมก็เดินนำไปเลย แทนที่เธอจะเดินนำผม จนเธอบอกว่าให้รอเธอด้วยเดี๋ยวหลงนะคะ



ผมก็บอกว่าไม่หลงหรอก เธอก็น่าจะรู้แล้วนะว่าผมทำงานที่นี่ อิหยังหว่า แล้วผมก็เดินไป เดินๆ ๆ แต่เธอก็บอกว่าเธอได้รับมอบหมายหน้าที่มา อย่าทำให้หน้าที่ของเธอบกพร่องสิ่ ผมก็บอกว่าก็ไม่ได้รับมอบหมายจากผมนี่ครับ แล้วก็ไม่ต้องทำเหมือนตัวเองได้รับการตั้งโปรแกรมมาหรอก ผมก็เดินไปหน่ายใจไป แล้วก็พูดกับตัวเอง เฮ้ออ อยากกลับบ้าน



พอยิ่งเดินเข้าใกล้ห้องนั้น คนก็เริ่มเยอะขึ้น เพราะมารอพบกับพี่แท-โอ แน่ๆล่ะท่าทาง แล้วแต่ละคนก็ระดับผู้บริหารทั้งนั้นเลย พอผมเดินมาแน่นอนแหละครับพวกเขาก็จำผมได้ เพราะผมก็คือการ์ดคนที่ดูแลคุณรุกะ และเป็น 1 ในทีมงานที่ไปคุยธุรกิจที่เหนือมา เอาจริงๆถึงผมจะรู้ว่า ดีลสำคัญนี้ทางผู้ใหญ่น่าจะคุยๆกันไว้แล้ว



แต่ในสายตาคนอื่นไม่รู้ไง เขาก็คิดว่าผมไปทำผลงานมา ผมเดินมาก็ยกมือไหว้ ไหว้ ไหว้ พวกเขาก็รับไหว้แล้วตบไหล่ปั้ปๆๆ แล้วถามว่ามาทำอะไรล่ะคุณ ( ชื่อจริง ) ผมก็เอ่อ... เอ่อ....  เอี๊ยดดดด โอย มันจะละครเกินไปละเฮ้ยยย ผู้หญิงที่มาตามตัวผมยังไม่ทันพูดเลยครับ



ประตูห้องก็เปิดแล้วคิดดิ่ว่าเป็นใคร ไม่ต้องเดาครับพี่ฮยอน-อา นั่นแหละ เปิดประตูออกมาคนที่ยืนเกะๆกะๆ ก็ยืนเข้าข้างๆเรียบร้อยเลย พี่ฮยอน-อา พอเห็นผมก็เดินมาถามว่าทำไมมาช้า แล้วก็หันไปมองที่พนักงานผู้หญิง ผมก็รีบบอกว่าผมเดินช้าเองแหละไม่เกี่ยวกับใครหรอก แล้วพี่ฮยอน-อา ก็คว้ามั่บเข้าที่ปกเสื้อเลย แล้วบอกมานี่เลยมา



โอ้ยยย ไม่รู้จะอาย จะเขิน หรือจะอะไรดี พี่ฮยอน-อา ลากไปเลย สายตาผมส่งไปวิงวอนกับท่านผู้ที่คุยกับผมเมื่อกี้ แต่เขาก็เหมือนจะบอกให้ผมทำใจ พอปิดประตูมาปั้ง !!!  พี่แท-โอ ก็นั่งคุยอยู่กับอดีตผู้ถือหุ้นใหญ่ครับ เขาเห็นผมก็แปลกใจครับว่ามาทำไม เขาก็ถามว่าคุณ ( ชื่อจริงผม ) มีธุระอะไรหรือเปล่า



พี่แท-โอ ก็บอกว่าผมเรียกตัวมาเองครับ มีธุระจะคุยนิดหน่อย ท่านอดีตก็งงๆว่ามีธุระอะไรถึงตามมาคุยที่นี่ ท่านคงเหวออ่ะว่าเดี๋ยวนะ ไอ้คนนี้เมื่อไม่กี่เดือนก่อนมันยังเป็นแค่หัวหน้าทีมสันทนาการของสัมมนาเลยไม่ใช่เหรอ แล้ววันนี้อะไร ยังไง ทำไม อยู่ดีๆถึงมานั่งในห้องนี้ได้



แล้วมิหนำซ้ำคนอย่างคุณหนูฮยอน-อา ถึงได้ทำแบบนี้ล่ะถึงกับเปิดประตูมารับด้วยตัวเองเลย นางมารร้ายอย่างฮยอน-อา น่ะนะ แล้วพี่แท-โอ เหมือนจะรู้นะครับ พี่แท-โอก็พูดว่า มิสเตอร์ ( ชื่อของท่าน ) ไม่ต้องแปลกใจหรือสงสัยอะไรหรอก โทนน่ะเป็นน้องชายของผมกับฮยอน-อาเอง



ผมได้ยินก็สะดุ้งเลย แต่ที่ยิ่งสะดุ้งกว่าก็คือ ท่านอดีตผู้ถือหุ้นนั่นเองครับ โอยชื่อยาวจังโว๊ยขอเรียกว่าท่านอย่างเดียวแล้วกันครับ ท่านก็มองแบบเหวอๆนิดนึง แล้วพูดว่าเดี๋ยวนะครับนอกจากคุณแมนกับคุณหมิวแล้วยังคุณแท-โอด้วยเหรอ พี่แท-โอ ไม่เหมือนพี่แมนครับ พี่แมนเขาจะยิ้มๆแล้วพูดแบบอารมณ์ดี


แต่พี่แท-โอ ทำหน้านิ่งๆแล้วมองเลย คืออย่างที่พี่เตยบอกไว้ที่หน้าแชทครับ ใครนึกถึงมาดการทำงานของพี่แท-โอไม่ออก ลองนึกถึงคุณ โซ จีซ๊อบ ตอนที่แสดงซีรีย์ The Master Sun ครับ แบบนั้นแหละอย่างที่ผมบอกว่าพี่แท-โอ จะเนี๊ยบตลอดเวลาทำงานครับ เขาก็รู้ว่าตัวเขาเองมีอำนาจในวงการธุรกิจแค่ไหน



เขาใช้อำนาจตรงนั้นมาลดความห่างด้านอายุและชนชั้นครับ พูดง่ายๆคือตอนนี้เขาไม่ได้คิดว่าตัวเองอายุน้อยกว่าท่านเลยครับ มองว่าคนทำธุรกิจก็คือคนทำธุรกิจ จะไม่ประณีประนอมเด็ดขาด แต่เขาก็ไม่ใช่คนที่มองคนแบบเหยียดๆ แค่คิดว่าตัวเองไม่ด้อยกว่าใคร



มาต่อครับมาต่อ พี่แท-โอ มองไปที่ท่านแล้วพูดว่า แต่ขอให้สบายใจได้ผมไม่คิดจะใช้เส้นสายเพื่อให้น้องชายเจริญก้าวหน้าในหน้าที่การงานหรอกครับ ถ้าเขาทำพลาดผมก็จะเสียไปด้วย ซึ่งถ้าผมใช้เส้นสายจริงๆ ผมคงจะดึงตัวเขาไปทำงานแล้วล่ะนะ จริงมั้ย พี่แท-โอ พูดแล้วก็มองหน้าท่านแหละครับ



ท่านก็ถอนหายใจแล้วบอกผมเองก็ไม่ได้สงสัยอะไรในตัวคุณแท-โอนะ แล้วก็รู้ว่าระดับคุณแท-โอ คงไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอก แล้วอีกอย่างผลงานของคุณ ( ชื่อจริงผม ) ในการจัดสัมมนาก็ถือว่าออกมาเป็นที่พึงพอใจสำหรับหลายๆฝ่ายด้วย พี่แท-โอ ก็บอกขอบคุณที่เข้าใจครับ เพราะว่าผมเองก็อยากจะให้เคลียร์กันไปเลยว่า ถึงจะบอกว่าเป็นน้องชายแต่ผมก็ไม่ช่วยเหลือเรื่องการทำงานเด็ดขาด




แล้วพี่แท-โอ ก็บอกว่าอนาคตผมก็อยากจะลองเข้ามาคุยกับที่นี่ดูนะ การร่วมลงทุนกับบริษัทที่กำลังเจริญเติบโต มันน่าสนใจกว่าการไปร่วมทุนกับบริษัทที่แข็งแกร่ง แบบนั้นมันไม่ท้าทายเท่าไร



ท่านก็บอกว่าถ้าเป็นแบบนั้นผมก็อุ่นใจที่จะพักผ่อนได้เต็มที่เลยล่ะ เพราะคุณ ( ชื่อคุณท่าน ) เอง ก็มีคุณธรรมที่ผมไว้วางใจ พี่แท-โอ ก็บอกว่านั่นเป็นส่วนนึงที่ผมสนใจด้วยครับ เพราะเรื่องคุณธรรมของคุณอา  พ่อผม รวมถึงผมเองก็รู้เป็นอย่างดี รวมถึงแมน รวมถึงหมิว  2คนนี้ก็เป็นน้องชายกับน้องสาวที่ดี เก่ง และยังสามารถเติบโตไปได้อีกไกล



แหม ผมฟังแล้วก็ปลื้มใจจริงๆ  แล้วพี่แท-โอ ก็ถามว่า ว่าแต่คุณอาไปไหนเหรอครับ  ท่านก็ตอบว่าไปธุระแถวๆ ( ชื่อแถวบ้านผม )  อยู่ดีๆผมที่กำลังดื่มน้ำก็พรืดด ออกมา บอกเลยว่าแบบนี้โคตรแย่ โคตรเสียมารยาท การ์ดของพี่แท-โอ ก็กวาดสายตามองเลย ยิ่งพนักงานหญิงที่ไปตามผมมาก็คือมองตาขวางเลย



พี่ฮยอน-อา ก็เอาทิชชู่มาซับๆๆ แล้วถามเป็นอะไรไปเนี่ย อยู่ดีๆก็สำลักน้ำ ผมก็ลุกขึ้นเลยแล้วถามท่านว่า คุณท่านไปที่... ครับ ท่านก็มองหน้าผมแล้วก็อืมใช่ ชิบหายละแบบนี้ พี่แท-โอ ก็มองผมแล้วบอกว่า บ้านอยู่แถวนั้นสิ่นะโทน ผมก็บอกครับ บ้านผมเลยนั่นน่ะ แล้วภาพที่แม่บอกว่าอีก 2 วันมาบ้านพี่ด้วยมันแฟลชแบ็คขึ้นมาเลยครับ




วันนี้ อา5 กับอา6 จะไปบ้านผมนี่หว่า แล้วคุณท่านก็ไปที่บ้านผมอีก มันไม่บังเอิญหรอกมั้งแบบนี้ แล้วท่านอดีตผู้ถือหุ้นก็พูดขึ้นมาว่า จะว่าไปแล้วคุณ ( ชื่อจริงผม ) ดูจะสนิทกับคุณ ( ชื่อพ่อพี่แมน ) เหมือนกันนะครับ เพราะผมเองก็ไม่เคยเห็นท่านพูดคุยกับใครเป็นพิเศษ แล้วแทนที่ผมจะได้ตอบ



แต่พี่แท-โอ ก็ตอบไวมากเลยครับ พี่แท-โอ เขาก็พูดว่า โทนเคยทำงานที่บ้านนั้นตอนที่ยังเรียนมหาวิทยาลัยน่ะ อยู่แผนกของแมน แต่ว่ามีอุบัติเหตุทำให้บาดเจ็บต้องรักษาตัว คุณอาก็เลยดึงตัวไปเรียนรู้งาน ท่านอดีตทำท่าตกใจครับแล้วถามว่า สอนงานด้วยตัวเองเลยงั้นเหรอ แล้วท่านก็หันมามองที่ผม



ผมก็บอกใช่ครับ แต่ก็แค่ ระยะ 1 ปีเท่านั้นครับ เพราะตอนขึ้นปี3 ปี4 ผมไม่ได้ไปทำงานพิเศษที่บริษัทคุณท่านแล้ว แต่ก็ได้ไปฝึกงานที่บริษัทพี่แท-โอ แทนครับ พอยิ่งพูดแบบนี้ท่านก็ยิ่งนิ่ง พี่แท-โอ ก็นั่งแล้วมองหน้าท่านเหมือนเดิม ประมาณว่าไม่หลบสายตาน่ะครับ แล้วท่านก็บอกว่า ผมไม่แปลกใจแล้วล่ะว่าทำไมทักษะการทำงานของคุณถึงโดดเด่นกว่าคนรุ่นเดียวกัน


เพราะได้ทั้งคุณ ( ชื่อคุณท่าน ) และคุณแท-โอ อบรมสั่งสอนมานี่เอง แต่พี่แท-โอ บอกว่าอย่าเข้าใจผิดครับ ถึงจะบอกว่าสอนงาน แต่มันก็ไม่ใช่ทั้งหมด วิชาที่ให้ไปถ้าไม่เอาไปใช้มันก็ไม่มีความหมาย และเรื่องการกิจกรรมต่างๆผมกับฮยอน-อา ก็ไม่ได้สอนอะไรเลย มันเป็นสิ่งที่โทนเรียนรู้และทำมันขึ้นมาเอง



ถ้าบอกว่าเก่งได้เพราะผมหรือคนอื่นๆสอน มันจะดูใจร้ายเกินไปนะครับ เด็กรุ่นใหม่ควรได้เติบโตโดยที่ไม่ต้องอยู่ภายใต้ชื่อของใคร คิดแบบนั้นมั้ยครับ พี่แท-โอ พูดได้น้ำเสียงทุ้มต่ำ โทนเสียงนี้คือได้ยินแล้วต้องตั้งใจฟัง


ท่านอดีตฯก็บอกว่า. นั่นสิ่นะ แต่ถึงจะได้รับการฝึกระดับสูงมาแต่คุณ ( ชื่อจริงผม ) ก็ยังทำงานหลวมๆอยู่นะครับ มันน่าจะดีกว่านี้ได้อีก เอ้า !!! วนเข้าเรื่องนี้เฉยเลย พี่แท-โอ ก็มองและบอกว่า ตามนั้นแหละครับ อ้าววว พี่ชายยย นี่น้องไงทำไมพูดแบบนั้น


แล้วท่านอดีตก็บอกว่า ผมต้องขอตัวก่อนครับต้องไปสะสางงานอีกนิดหน่อย ท่านยืนขึ้น พี่แท-โอ พี่ฮยอน-อา ยืนขึ้น ผมก็เด้งตัวขึ้นมาทันที พี่แท-โอ จับมือแล้วบอกว่า ผมดีใจนะที่คุณยังไม่ได้วางมือไป 100%  เพราะยังไงคนที่รู้จักบริษัทนี้ที่สุด คงไม่ใช่ใครนอกจากคุณ


แล้วท่านอดีตฯก็หัวเราะเบาๆ แล้วบอกว่า แต่ตอนนี้ผมสบายใจมากๆที่ขายหุ้นให้ถูกคน ผมจะได้พักผ่อนมากกว่าเดิมหน่อย ท่านอดีตมองผมนะ แล้วพูดว่า คุณ ( ชื่อจริงผม ) ต่อจากนี้ไปคุณเองก็อาจจะเหนื่อยหน่อยนะ



ผมตั้งใจฟังครับ ท่านบอกว่าความอิจฉาริษยามันมีอยู่ทุกที่ และไม่มีใคร หรือ หลักการไหนๆก็ไม่มีทางแก้ไขหรือทำให้หายไปได้ 100% เพราะงั้นก็ขอให้คุณอดทนเข้าไว้ ผมอาจจะพูดตรงไปหน่อยแต่ตอนนี้สถานะของคุณที่มีคนระดับนี้คอยสนับสนุน มันเข้าขั้น VIP เลยนะ



ผมกำลังจะพูดอธิบายแต่ท่านก็ยกมือปรามไว้แล้วบอกว่า ไม่ว่าคุณจะอธิบายคนที่ริษยาจะไม่ฟังเหตุผลหรอกนะ  ของพวกนี้สำหรับคนพวกนั้นมันจะเหมือนของแสลงและเหมือนน้ำมนต์ศักดิ์สิทธิ์ ที่พรมใส่สัมภเวสี มันต้องมีคนพูดลับหลังคุณแน่ๆนั่นแหละ


ท่านมองพี่แท-โอ กับพี่ฮยอน-อา และบอกว่า แต่เรื่องนั้นผมคิดว่าคงไม่มีปัญหาอะไรอะไร ภูมิคุ้มกันสำหรับเรื่องพวกนี้ มีแค่สองคำคือ


" ชั่งแม่ง "


ผมฟังฮึ๊ !!! คือกำลังฟังเพลินๆเลยครับ คำสอนดีๆทั้งนั้นเลย พอเจอคำว่า ชั่งแม่ง เหมือนตกหลุมอากาศอ่ะครับ สะดุ้งเลย ท่านบอกว่า แค่งานมันก็เหนื่อยพอแล้ว อย่าไปเอาคำพูดไร้สาระมาใส่ใจนะ ถ้าคนมาบอกว่าคุณเป็นเด็กเส้น มันก็เลี่ยงคำๆนั้นไม่ได้ เพราะรอบๆตัวคุณมีแต่ระดับบิ๊กๆทั้งนั้น


แต่จำเอาไว้ว่าคุณทำงานเพื่ออะไร เพื่อหัวหน้า เพื่อลูกค้า ไม่ใช่เพื่อคนพวกนั้น แล้วที่สำคัญคนที่จ่ายเงินคุณไม่ใช่พวกนั้น เพราะงั้นก็ไม่จำเป็นต้องแคร์อะไรมาก ผมมั่นใจว่าคนที่แผนกของคุณต้องเข้าใจเป็นอย่างดี แต่ที่สำคัญ.. พัฒนาให้มากกว่านี้ด้วยนะ เพราะสัมมนาครั้งต่อๆไป ผมก็อยากเห็นมันออกมาดีกว่านี้



ผมก็ตอบครับ ผมจะทำให้เต็มที่ครับ ท่านก็ตอบอื้ม ท่านทำท่าเหมือนจะเดินไปครับพี่แท-โอ กับพี่ฮยอน-อา ก็กำลังจะเดินไปส่ง ผมก็จะตามไปครับ แต่พี่แท-โอ บอกว่ารอนี่แหละ ผมก็ครับ ๆ พอพวกพี่แท-โอ เดินออกไป ผมก็นั่งลงถอนหายใจเฮ้อออออ แล้วผมก็มองไปที่พนักงานสาวคนนั้น ซึ่งผมพอจะรู้แล้วล่ะว่าคงทำงานตำแหน่ง หรือ หน้าที่คล้ายๆจอยนั่นแหละ แต่บอกได้เลยว่านิสัยจอยน่ารักกว่าเยอะ




เพราะอย่างแรกเลยจอยไม่เคยมองผมด้วยสายตาแบบนี้ครับ ถึงจะพึ่งเคยเจอกัน ถึงจอยจะยอมรับว่าตอนแรกก็ค่อนขอดในตัวผม แต่จอยไม่เคยมองผมด้วยสายตาแบบที่พนักงานคนนี้มอง ผมก็ถามว่ามีอะไรหรือเปล่าครับ จ้องผมด้วยหน้าแบบนั้นมาซักพักแล้วนะ ไม่ค่อยชอบแฮะมองหน้าแบบนั้น มันเหมือนสายตาที่ด่าว่าไอ้เด็กเส้นเลยวุ๊ย



นี่ยังผ่านไปไม่ถึง 10 นาทีหลังจากที่ท่านได้พูดกับผมเลยนะเนี่ย แล้วเธอก็บอกว่า ดิฉันไม่ค่อยชอบท่าทางที่คุณแสดงออกมา ทั้งความสบายเกินไป ความเป็นกันเองเกินไป ทั้งๆที่มันเป็นการพูดคุยอย่างเป็นทางการ


อ้อ .. รู้เรื่อง  แต่ผมก็ไม่ได้เดือนร้อนหรือกระวนกระวายใจอะไร เพราะยังไงเราก็คงไม่ได้ทำงานด้วยกันอยู่แล้ว ผมก็อ้อครับ มั้งนะ แล้วเธอก็บอกท่าทางและท่าทีของคุณแบบนี้แหละค่ะที่มันดูไม่ใช่มืออาชีพ


ผมก็บอกคร๊าบ คร๊าบ ผมก็แค่พนักงานเงินเดือนทั่วไปครับ ยังไม่ได้เทิร์นโปรอะไรนี่ครับ อื้อหืออออ หน้าเขียวปั้ดเลย ผมก็เลยถามว่า ว่าแต่คุณมาทำงานกับพี่แท-โอ นานยังครับ เธอยืนตอบด้วยหน้านิ่งๆว่า 1 ปีค่ะ



ผมก็ อ้อ... เอาเถอะช่างเขาแล้วกัน... แต่ไม่ดีมั้ง ถ้าไม่ทำอะไรเลย บรรยากาศมันจะกลายเป็นว่าเธอพยายามข่มผมซะมากกว่า แต่ผมเองก็ไม่ได้อยากจะเป็นจุดเด่นนี่นา... แต่เพื่อผลระยะยาว คงต้องทำอะไรซักอย่าง แต่จะทำไงดีล่ะ ให้ประกาศกันโต้งๆ มันก็ยังไงอยู่



ผมคงเขินอ่ะ ถ้าจะไปยกตนข่มท่าน แล้วก็เหมือนฟ้าประทานฟ้าส่งมาเลยครับ มีคนโทรมาหา ผมนี่อยากจะพูดจริงๆ พี่ชายยยยยยย  ใช่ครับพี่แมนโทรมาครับ ผมก็รับสาย พี่แมนถามเฮ้ย อยู่ไหน



ผมก็บอกอยู่บริษัทนี่แหละครับ มากับพี่แท-โอ พี่แมนบอกเอ้ออ พี่กำลังจะถึง นี่อยู่ในลิฟต์ แล้วเอ็งอยู่ไหน ผมก็บอกว่าอยู่ห้องนี่ ๆ ๆ ๆ  พี่แมนบอกเออเจอกันๆ พอวางสาย คุณล่ามคนนี้ก็มองแล้วบอกว่า ถ้าจะให้ดีควรเดินออกไปรับสายนะคะ



เออ.. มันก็จริงของเธานะ แต่จะให้กูเดินไปไหนล่ะข้างนอกก็มีแค่พวก เสือ สิง กระทิง แรด ระดับพระกาฬทั้งนั้น ออกไปก็ยืนเยี่ยวเหนียวสิ่... ผมก็เลยพูดออกไปเบาๆ ว่าน่ารำคาญจังเลยครับ จากที่เธอเก็บอาการมาตลอด เธอก็หน้าเปลี่ยนเลย



คงจะไม่คิดว่าเด็กหงิมๆ ที่ดูหงอๆต่อหน้าพี่ฮยอน-อา จะปากหมาแบบนี้ แปปนึงก็ก๊อกๆ ผมก็เดินไปที่ประตูเพราะรู้ว่าใครจะมา พี่แมนนั่นเองครับ พอเปิดออกมา ก็โอ้ เฮ้ยย ดีเลยจะได้ไม่ต้องโทรตาม พี่แมนเข้ามาก็ตบหลังปั้ปๆ แล้วถามกินข้าวยัง ผมก็บอกกินแล้วครับ



พี่รุจน์เข้ามา ผมก็ไหว้สวัสดีพี่รุจน์ แล้วพวกเอกสารก็มาครับ เลขาพี่แมนยื่นมาให้ ผมถามอะไรครับเนี่ยยยยย พี่เขาก็บอกว่า รับผิดชอบไปซะดีๆโทน คุณแท-โอ เขาให้คนส่งเมลล์นี้มา ผมก็ถามว่าคืออัลไลครับ ซึ่งคำตอบก็คือ


เอกสารเข้าร่วมฝึกซ้อมกับทีมเกาหลี โอ้ย !!! ผมถามไปว่าเดี๋ยวครับ ทำไมเร็วแบบนี้ล่ะ พี่แมนบอกว่าช่วยไม่ได้นี่หว่า ก็เล่นไปกระทืบการ์ดของพวกชิบะซะยับเลยนี่ แล้วพี่แท-โอ ก็ออกปากชวนด้วยตัวเองไม่ใช่ไงที่โรงแรมอ่ะ



ผมบอกเดี๋ยว ๆ ๆ  ผมยังไม่ได้ให้คำตอบพี่แท-โอ ไปเลยนะพี่แมน และพี่แมนก็ตบไหล่ปั้ปๆแล้วพูดว่า ทำยังกับไม่รู้นิสัยพี่แท-โอ  ยังไงก็มอบซะเถอะ อีกเดือนสองเดือนแหละ ผมกุมขมับต่อหน้าเลยครับ แล้วพี่แท-โอ กับพี่ฮยอน-อา และการ์ดก็เดินเข้ามาครับหลังจากที่ไปส่งท่าน อ้าวแล้วนี่พี่แมนไม่เจอพี่แท-โอข้างนอกเหรอ งงว่ะ


พอมาถึงพี่แมนก็ยืนตัวตรงโค้งหัวให้พี่แท-โอและทักทายสวัสดีครับก่อนเลย พี่แท-โอ ก็เดินทาตบไหล่ปั้ปๆ แล้วบอกว่าตามสบายเถอะแมนนี่ห้องทำงานแมนเลยนะ พี่แมนบอกยังๆครับพี่แท-โอ ยังไม่เต็มตัวเลย แล้วพี่ฮยอน-อา ก็เดินมาเท้าเอวแล้วบอก ว่าไงไอ้หนู เดี๋ยวนี้ทำงานเก่งขึ้นเยอะเลยนี่นาา


พี่แมนก็บอก แหม !!! เกิดก่อนไม่กี่เดือนเองนะ พี่ฮยอน-อา ก็บอกไม่รู้ล่ะ เกิดทีหลังก็เป็นรุ่นน้องในโลก พี่แมนก็ยกมือทำท่ายอมๆ โอเค นูน่าาา พี่ฮยอน-อา ก็บอก โอเค๊ หัดทำตัวให้น่ารักๆ เหมือนโทนได้มั้ย แล้วพี่ฮยอน-อา ก็เดินมากอด ต่อหน้าคนหลายๆคนนี่แหละ


ผมเขินนะ แต่คงทำอะไรไม่ได้ หน้าของพี่แท-โอ คือแบบเฮ้ออ คงเหนื่อยใจน่ะ พี่แมนก็นิ่งๆ พี่แท-โอ ก็บอกไปเปลี่ยนบรรยากาศนั่งคุยกันหน่อยดีกว่า นั่งในห้องนี้มันอึดอัดนะ พี่แมนบอกได้ครับ แต่พี่ฮยอน-อา เธอบอกว่า


พี่ชายน้องขอไปเดินดูหลายๆแผนกได้มะ แล้วเสียงคือเหมือนน้องสาวคุยเล่นกับพี่ชายอ่ะ เสียงน่ารักๆ พี่แท-โอ บอกได้สิ่ แต่เหตุผลล่ะ  พี่ฮยอน-อา ตอบว่า ก็มันไม่ได้มาตรฐานการทำงานน่ะ พี่แมนนี่สะดุ้งเลย พี่ฮยอน-อา มองไปที่พี่แมนแล้วก็บอกว่าไม่ต้องเกร็งไอ้หนูน้อย พึ่งเข้ามาดูแลในฐานะหุ้นส่วนไม่ใช่เหรอ ครั้งนี้ถือว่ายกประโยชน์ให้แล้วกัน



พี่แมนก็ตอบไปตามประสาว่าแหม่ ขอบพระคุณคุณพี่สาวมากๆเลยนะครับ พี่ฮยอน-อาก็บอกโอเค๊ นอบน้อมแบบนี้ไว้นะ พี่แท-โอ บอกอื้มงั้นไปเลย พนักงานผู้หญิงกำลังจะเดินตามครับ แต่พี่แท-โอ ยกมือห้ามแล้วบอก ไม่ต้องตามมา ขอความเป็นส่วนตัว หึหึหึหึ หน้าสั่นไปเลยครับ พี่สามคนก็เดินไปด้วยกัน แล้วพี่แท-โอ หันหลังมา แล้วเรียกมานี่โทน พาเดินทัวร์หน่อย


คำพูดของพี่แท-โอ ตอนนี้มันเหมือนฉีกหน้าพนักงานหญิงผู้สูงส่งคนนี้เลยล่ะครับ ต้องการความเป็นส่วนตัว แต่ตามให้ผมไปด้วยให้รู้ซะมั่งไผเป็นไผ  เอาล่ะผมรู้แล้วว่า ผมจะพูดอะไรดีกับพนักงานหญิงคนนี้ ปกติผมไม่ค่อยสนใจกับคำพูดคนนะ แต่ครั้งนี้ขอหน่อยแล้วกัน


ก่อนจะเดินไปหาพี่แท-โอ ผมก็เดินมาพูดกับพนักงานหญิงใกล้ๆว่า เราใจตรงกันสิ่นะครับ เพราะผมเองก็ไม่ค่อยชอบท่าทางที่ดูสูงส่งของคุณเหมือนกันครับ  แล้วผมก็เดินมาตามพี่แท-โอออกมา   


 





เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน



only1A

จองโต๊ะครับ
รอร้านเกะมานานเลย


หนีไม่พ้นแน่นอนกับคำว่าเด็กเส้น

eltas007

จองโต๊ะริมจ้า

-------

เส้นใหญ่แท้อยากเห็นฉาก 18+ กับพี่สาวฮยอน-อาแล้วสิ


ชายชรา

ฝนตกพร่ำๆนั่งจิบเบียร์ซิวๆทีร้านเกะโน๊ะริมด้านใน
Fcเจ้าหญิงน้ำแข็งครับ




akine

 ::HeyHey:: ปากจัดจริงเบยน๊า
edit : เครียดเยอะแล้วต้องอึ๊บๆให้หายเครียดละนะ

nagatobimaru



Otaza


minky way

เออ โทนจะมีศัตรูเป็นสาวสวยเหรอเนี่ย...ผมไม่เชื่อเด็ดขาด
ชอบคำเด็ดของท่านจริงๆ นำมาใช้ได้เลย!!