เรื่องของวี 20 – สวรรค์ของเหล่านางฟ้า1

[Victor19]

อื้อหือ เห็นยอดตอบโพสของน้องบานเย็นที่มายืนแอคเคาน์ผมโพสแล้ว ทำเอาไฟลุก ต้องรีบปั่นเรื่องพี่วีมาสู้ ในตอนนี้จะอ้างอิงย้อนไปถึงตอนที่ 7 ถ้าใครอยากอ่านย้อน อ่านย้อนได้ที่ลิงก์ หรือใครจะอ่านต่อไปเลยก็ได้นะครับ เพราะเนื้อเรื่องแค่อ้างอิงยืมตัวละครมาต่อกันนิดหน่อย

เรื่องของวี 1 - เมียนักบิน เรื่องของวี 2 - เลี้ยวซ้ายแวะข้างทางแป๊ป เรื่องของวี 3 - ในห้องน้ำ เรื่องของวี 4 - เลี้ยวซ้ายเจอทางตัน เรื่องของวี 5 - เลี้ยวซ้ายสั่งลา

เรื่องของวี 6 - หมูกระทะใต้ดิน เรื่องของวี 7 - นางฟ้านักวิ่ง เรื่องของวี 8 - ผลที่ตามมา เรื่องของวี 9 – นางฟ้ามาโปรด เรื่องของวี 10 - Rehab บำบัดพักฟื้น

เรื่องของวี 11 - เรียวกังสวาท เรื่องของวี 12 – พิชิตสุรานารีสยบ เรื่องของวี 13 - แซนวิชแอนวา เรื่องของวี 14 - สยบสองนารี เรื่องของวี 15 - เสียวเล็ก ๆ อำลาเรียวกัง

เรื่องของวี 16 - การกลับมาของวี และน้ำนารีสยบปฐพี เรื่องของวี 17 – กู้ชีพกัปตันนักบิน เรื่องของวี 18 – NTR หฤหรรษ์ เรื่องของวี 19 –ซาโยนาระนิปปอน ซาโยนาระแอน

เรื่องของวี 20 – สวรรค์ของเหล่านางฟ้า1
กลับจากเที่ยวปีใหม่ที่ญี่ปุ่น เด็ก ๆ ก็เปิดเทอมกันตามปกติ ตอนเช้าผมไปส่งเด็กเหมือนเคย และแวะร้านกาแฟ เจอแอนแว๊ป ๆ เพราะแอนจะรีบไปเข้าคลาสโยคะของนาง เพราะนางไม่ได้เข้าเสียหลายวัน ถามเรื่องย้ายบ้านได้ความว่า กัปตันอ๊อดไปบิน ยังไม่ได้คุยให้เป็นเรื่องเป็นราว และไม่อยากถามในไลน์ จะทะเลาะไม่เข้าใจกันเสียเปล่า ๆ รอให้กัปตันกลับจากบินมาพักสักวัน แล้วค่อยนั่งคุยกันสองคนดี ๆ
วี "ดีแล้ว แอน ค่อย ๆ คิด ค่อย ๆ พูดค่อยจา ตัดสินใจกันให้ดี ไม่หุนหันพลันแล่น"
แอน "ค่ะพี่ แอนได้ฟังพี่ตอนก่อนบินกลับ มานั่งคิดนอนคิดบนเครื่องบินก็เริ่มเข้าใจที่พี่บอกว่า ร้อนใจไป ก็ยังทำอะไรไม่ได้ ตอนนี้ก็ทำอะไรเหมือนเดิมไปก่อน คงไม่ย้ายฉุกละหุกแบบที่แอนคิดไปเองนั่นแหละ"
วี "อืม ดี ๆ แล้วนี่ทุกคนปกติดีใช่ไหม เห็นข่าวไล่หลังเรามาว่าเริ่มมีโรคทางเดินหายใจที่ระบาดที่ญี่ปุ่น" (ตอนนั้นทาง WHO ยังไม่ได้ตั้งชื่อว่าโควิด-19)
แอน "ค่ะ แข็งแรงกันดี กลัวแต่ว่าจะมาติดอะไรจากที่โรงเรียนนี่แหละ"
วี "คอยสังเกตดูละกัน ขอให้ปลอดภัยกันทุกคน"
แอน "ค่ะพี่ แอนรีบไปเข้าคลาสก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ"
แล้วนางก็รีบเดินไปฟิตเนสอย่างเร็วจี๋ ส่วนผมก็นั่งละเลียดกาแฟ คิดว่าหมดแก้วก็จะลุก ขับรถไปออฟฟิศ ระหว่างดูข่าวในมือถือ ก็มีโทรศัพท์เข้ามาทางไลน์ เอมนั่นเอง
วี "ฮัลโหล เอม ตื่นแล้วเหรอ ไม่เพลียเหรอ"
เอม "ไม่หรอกค่ะพี่ ได้พักเต็ม ๆ ไปวันนึง เช้านี้ตื่นได้ปกติแล้วพี่ ว่าแต่พี่ก็ไปญี่ปุ่นนี่นา ทำไมให้เอมไปรับหัวไม้กอล์ฟให้ล่ะ" (ใครจำไม่ได้ ขอให้ย้อนกลับไปอ่านตอน 7 – นางฟ้านักวิ่ง)
วี "พี่ไปโตเกียวน่ะ แต่หัวไม้ที่พี่ฝากวานให้เอมไปรับ โรงงานและร้านที่เขาวางจำหน่ายอยู่โอซาก้า"
เอม "อ๋อ มิน่า เอมเห็นพี่ที่สนามบินเมื่อวันก่อน ยังถามยัยฟ้าเลยว่าพี่บินมาจากรูทไหน"
วี "นี่เอมรู้จักคุณฟ้าด้วยเหรอ แต่พี่บินกับคุณฟ้าตอนขามา แต่ขากลับพี่ว่าไม่ได้บินมาด้วยกัน"
เอม "รู้สึกสิคะ ตกระกำลำบากโดนข่าวลือมาด้วยกัน จริง ๆ เอมโดนคนเดียว มีแต่ฟ้าคนเดียวนี่แหละ มาคอยแก้ข่าว เข้าข้างเอม เลยโดนลือไปด้วย"
วี "เรื่องนั้นอีกแล้ว ขอให้เวลาผ่านไป ผู้คนก็ลืม ๆ กันไปเนอะ"
เอม "ค่ะพี่ เอมก็หวังแบบนั้น แต่คนที่ไม่ชอบเอม ก็คอยกระพือข่าวลือนี้เป็นระยะ ๆ"
วี "ว่าแต่เอมโทรมา จะเร่งให้พี่ไปรับหัวไม้กอล์ฟเหรอคะ"
เอม "ค่ะ แต่พี่อย่าพูดคะสิคะ เอมฟังแล้ว........มีอารมณ์"
ผมหลุดขำ แล้วพูดต่อ "หึหึ ตรงเข้าประเด็นดีจ้า เย็นนี้ดีไหมคะ พี่จะไปเอาทั้งไม้ทั้งคนเลย"
เอม "อืมมม จริง ๆ เอมก็ว่างอยู่ แต่พี่มาสักบ่ายสาม เพราะตอนเย็นเพื่อนเอมจะมาบ้าน จะได้ไม่จ๊ะเอ๋กัน"
วี "จ๊ะเอ๋เหรอ ศัพท์น่ารักจัง แต่ถ้าเจอกันจัง ๆ ก็ชวนเพื่อนเล่นด้วยกันเลยสิ"
เอม "บร้า พี่ เอมหวงพี่นะ ไม่ให้หลอก"
วี "ล้อเล่น ๆ แหะ ๆ งั้นประมาณบ่ายสามโมงเจอกันที่บ้านนะคะ"
เอม "ค่ะพี่ แล้วเจอกันค่ะ"

ผมวางสาย แล้วรีบเช็คบิล เพื่อเข้าบริษัท จัดการงานที่คั่งค้างมาตั้งแต่สิ้นปี เปิดปีใหม่มา ทั้งงานที่ค้างไว้ งานที่มีปัญหารอตัดสินระหว่างที่เปิดปีใหม่ งานใหม่ที่จะเริ่มหลังปีใหม่ ก็ประดังประเดเข้ามา จนผมลืมหิว ไม่ได้ทานข้าวเที่ยง ได้แค่แซนวิชจากร้านสะดวกซื้อที่เลขาฯคู่ใจ หาซื้อมาให้ลองท้อง พอสักบ่ายสองกว่า ผมก็เคลียร์งานเสร็จในระดับหนึ่ง แล้วส่งไลน์บอกให้วาไปรับเด็กเย็นนี้ เพราะผมคาดว่าจะทำงานเสร็จเย็น แล้วก็บอกเลขาฯ ว่าผมจะออกไปทานข้าวแล้วไปธุระต่อเลย ไม่เข้าออฟฟิศแล้ววันนี้ ก่อนจะขับรถออกมา ตรงไปที่บ้านของเอม

ผมขับเลี้ยวเข้าไปในซอยแยกที่จะไปบ้านเอม ซอยแยกนี้เป็นระเบียบเรียบร้อยดี อย่างที่เอมเคยบอก เพราะมีเจ้าถิ่นคอยกวดขันไม่ให้คนในหมู่บ้านทำผิดเกะกะคนอื่น แต่ก่อนถึงบ้านเอมเล็กน้อย มีร้านขายของชำที่มักจะฝังตัวอยู่ตามตรอกซอกซอย มีมอเตอร์ไซค์สามล้อ แบบที่มีล้อ 2 ล้ออยู่ด้านหน้าจอดขวางถนนอยู่ แบบไม่ชิดกับขอบฟุตบาทด้วย ทำให้ผมต้องเบี่ยงขวาเพื่อแซงไป แต่พอเบี่ยงขวาไปดันเจอเสาไฟอยู่ด้านซ้าย ผมต้องระวังค่อย ๆ ขับไปจนด้านขวาก็ดันไปเจอกระถางต้นไม้ที่ยื่นออกมามากกว่าเสาไฟอีก ทำให้ไปต่อไม่ได้ จะเปิดประตูลงไปเลื่อนรถมอเตอร์ไซค์ ตอนนี้ประตูก็อยู่ติดกับเสาไฟพอดี เปิดก็ไม่ได้ จะข้ามที่นั่งไปเปิดด้านซ้ายก็ติดมอเตอร์ไซค์

ผมเลยคิดว่าจะถอยหลัง เลยแตะเบรกใส่เกียร์ถอยก่อนจะมองกระจกหลัง เพื่อถอยให้ออกจากเสาไฟนี้ ก็มีเสียงแตร ปี๊ด สั้น ๆ เตือนว่าข้างหลังมีรถตามมา ผมมองกระจกหลัง มีรถกระบะยกล้อสูง ติดไฟสปอร์ตไลท์ด้านบน มีสติกเกอร์ติดกระจกหน้ารถว่าเป็นรถในสังกัดมูลนิธิกู้ภัยแห่งหนึ่ง ผมเลยเปิดกระจกด้านซ้าย เพราะเห็นป้าเจ้าของร้านขายของชำยืนลุ้นอยู่ พอเปิดกระจกลง ยังไม่ทันได้พูดอะไร ป้าก็ตะโกนสวนมาว่า "รอแป๊ปนะหนู ลุงมันปวดขี้ จอดรถแล้วก็วิ่งไปขี้แล้ว ป้าก็ขยับรถไม่ไหว รถรุ่นนี้มันหนัก" ผมได้แต่พยักหน้า แล้วคิดว่าจะทำยังไงต่อดี ก็ได้ยินเสียงปิดประตูรถจากด้านหลัง แล้วคนขับรถก็เดินลงมา แล้วบอก "ป้านิด ผมบอกหลายหนแล้วว่าให้จอดรถให้ดี ๆ อย่าขวางทางคนอื่นเขา"
ป้านิด "โอ๊ย ขอโทษที พ่อน็อต คือลุงแหวงเขาปวดขี้ จอดรถได้ก็วิ่งเข้าส้วมไปแล้ว"
หนุ่ม "ป้า ผมชื่อหนุ่ม ไม่ใช่น็อต ดาราที่ป้าชอบ"
ป้านิด "แหม ป้าว่าหนุ่มเหมือนออก ไม่เหมือนแค่ตัดผมสั้นสกินเฮด"
หนุ่ม "สกินเฮดอะไร นี่บวชเพิ่งสึกมาหรอกป้า ลืมเล้วเหรอ"
ป้านิด "เออ ๆ ไม่ลืมหรอก แต่ป้าว่าหนุ่มไว้ผมสั้นแบบนี้ดีกว่าผมยาวประบ่าแบบแต่ก่อน"
หนุ่มเดินลงมาขยับคอรถ พบว่าไม่ได้ล็อก ก่อนจะบอกป้าว่า "ป้า ผมขยับรถนะ พี่เขาจะได้ไปได้ นี่ติดไปหมดทั้งซอยแล้ว"
ป้านิด "เอาเลย ๆ ช่วยหน่อยนะ ขอบใจ ๆ"
หนุ่มหันหน้ามาทางกระจกที่ผมเปิดอยู่ แล้วพูด "สักครู่นะครับ ผมจะขยับให้พี่ไปได้ ว่าแต่พี่มาบ้านไหน ไม่เคยเห็นหน้า"
วี "ขอบคุณครับ ผมจะลงไปช่วยขยับ แต่ประตูด้านนี้ติดเสาไฟ ด้านโน้นก็ติดรถ ออกไม่ได้เลย ผมจะมาบ้านเอมน่ะครับ"
หนุ่มหักคอรถ เดินหน้าถอยหลัง แล้วพูดไปด้วย "อ๋อ บ้านเอม แอร์โฮสเตสสวย ๆ ชอบขี่จักรยาน"
วี "ครับ ใช่ครับ"
หนุ่มหมุนรถไปได้เกือบ 90 องศาแล้ว แล้วถามต่อ "แล้วพี่เป็นอะไรกับเอมเหรอครับ"
วีอึ้งไปนิดนึง แต่ก็บอกไปว่า "เป็นพี่ชายน่ะครับ มาหาน้องเขาหน่อย"
หนุ่มยกมือไหว้ "อ๋อ สวัสดีครับพี่ ไม่ยักรู้ว่าเอมมีพี่ชาย"
ผมคิด พี่ชายท้องติดกันน่ะสิ แล้วได้แต่ยิ้ม ตอนนี้รถมอเตอร์ไซค์ไม่ขวางแล้ว ผมเลยยกมือขึ้น พลางพูด "ขอบคุณนะ ไปก่อนนะครับ"
หนุ่มยกมือเหมือนทักตอบ แล้วผมก็ขับเลยมาเล็กน้อย ก็ถึงหน้าบ้านเอม เอมเปิดประตูบ้านคอยเอาไว้ แต่เจ้าตัวไม่อยู่ คงจะหลบแดดอยู่ในบ้าน

ผมขับเลยประตูบ้านแล้วถอยหลังเข้าเพื่อที่ตอนออกจะได้เลี้ยวออกได้สะดวก แล้วเดินไปปิดประตูบ้าน หนุ่มก็ขับรถมาถึงหน้าบ้านพอดี แล้วบอก "พี่ครับ ฝากบอกคุณเอมว่า ตอนที่คุณเอมไปบินให้เก็บรถจักรยานที่แขวนไว้หน้าบ้านเข้าไปในบ้านดีกว่าครับ"
วี "ได้ครับ มีอะไรหรือเปล่าครับ"
หนุ่ม "คือว่า เมื่อวันก่อนผมมาไล่เด็ก 2 คนที่ปีนเข้าบ้านไปจะลักรถจักรยานคุณเอม แต่ติดที่คุณเอมเอาโซ่ล่ามไว้ ผมเตะตูดไล่มันไปละ มันคงจะไม่กล้าอะไรอีก แต่เก็บเข้าไปในบ้านจะดีกว่าตั้งล่อตาล่อใจคนอื่นเขาครับ จักรยานตั้งแพง เวลาไม่อยู่บ้านหลายวันผมก็คอยมาดูให้เรื่อย ๆ แต่คงดูไม่ได้ตลอด"
วี "ได้เลยครับ ผมจะบอกเอมให้เก็บให้เรียบร้อยก่อนบิน"
หนุ่ม "ขอบคุณครับพี่ เอ่อ พี่ชื่ออะไรครับ ผมชื่อหนุ่มครับ"
วี "ผมวีครับ" แล้วยกมือขึ้นลา ยิ้มให้ก่อนหันหลังเข้าไปในบ้าน มาถึงประตูหน้าบ้าน ผมเคาะประตู แล้วได้ยินเสียง "เข้ามาเลยค่ะ พี่วี"
ผมเลยเปิดประตูเข้าไปแล้วปิด เห็นเอมเก็บของอยู่ที่ห้องรับแขก
เอม "พี่วีคุยกับใครที่หน้าบ้านคะ" พูดพลางเก็บหนังสือนิตยสาร ของอื่น ๆ ให้เข้าที่
วี "อ๋อ เขาชื่อหนุ่ม ขับรถกู้ภัย เขาช่วยขยับรถมอเตอร์ไซค์ที่จอดขวางทางอยู่หน้าร้านขายของชำน่ะค่ะ"
เอม "หนุ่ม ที่ผมยาว ๆ ท่าทางนักเลง ๆ น่ะเหรอคะ"
วี "ไม่รู้สิ แต่ตอนนี้ผมเขาสั้นแล้วนะ เห็นพูดกับป้าร้านขายของชำว่าไปบวชมา"
เอม "เหรอคะ เอมก็ไม่ค่อยอยู่บ้าน เลยไม่ค่อยรู้สักเท่าไหร่"
วี "อ้อ เอม คุณหนุ่มเขาฝากบอกเอมว่า มีเด็ก 2 คนปีนเข้ามายุ่งกับจักรยานเอมอีกแล้ว น่าจะเป็นเด็กกลุ่มที่เราเคยเจอ หนุ่มเขาไล่เตะก้นเด็กไปละ แต่เขาฝากบอกให้เอมเก็บรถเข้าบ้านเวลาไปบินน่ะค่ะ"
เอม "พี่วี พูดคะ ค่ะอีกแล้ว หนูเสียวนะ"
วี "เสียวอะไรเหรอคะ" แล้วท้องเจ้ากรรมของผมก็ร้อง โครกกก
เอม "อุ๊ย พี่วีหิวเหรอคะ ทานอะไรมั้ย เอมมีขนมจีบ ซาลาเปาเจ้าดังของตลาดบองมาเช่ เดี๋ยวเอามาให้ทานก่อน"
วี "ขอบคุณค่ะ พี่มัวแต่เคลียร์งาน แล้วรีบมาหาเอม ยังไม่ได้ทานข้าวเที่ยงเลย"
เอม "หูยยย ทำตัวดีแบบนี้ เอมต้องสมนาคุณให้เต็มที่ซะแล้ว" แล้วเอมก็ไปหยิบแล้วยื่นกล่องซาลาเปามาให้ ก่อนจะเอาขนมจีบไปอุ่น
ผมรับกล่องซาลาเปาไว้ แล้วเดินมานั่งที่โซฟา แล้วขยับหมอนที่วางบนโซฟาออก แล้วพบกับดิลโด้ที่วางซ่อนไว้อยู่ใต้หมอน
ผมหยิบดิลโด้ขึ้นมาดู ก่อนที่อีกมือจะหยิบซาลาเปาเข้าปาก ผมลองกดปุ่มดู ดิลโด้ก็สั่นพร้อมกับส่งเสียงเครื่องออกมา
เอมหันขวับมาจากในครัว "อร๊ายยย พี่วี เอามานี่" ก่อนเอมจะวิ่งมาแย่งดิลโด้ไปจากมือผม ก่อนผมจะกอดเอวของเอมเอาไว้ให้เอมนั่งอยู่บนตักผม ผมเคี้ยวแล้วกลืนซาลาเปา ก่อนจะบอก "อะไรอ่ะ เอม"
เอมอายม้วนต้วนก่อนจะซุกหน้ามาที่อกผม ขณะที่เอาดิลโด้ซ่อนไว้ด้านหลังแล้วหัวเราะ ผมก็หัวเราะตามไปด้วย
ก่อนจะซุกหน้าไปที่หน้าอกของเอม แล้วพบว่าเอมใส่แต่เสื้อยืดไม่ได้ใส่บราด้านใน เอมหัวเราะแล้วจับหัวผมกดไว้
ผมเลยแซวว่า "ตอนพี่มา เอมอุ่นเครื่องอยู่เหรอ"
เอมที่ตอนนี้หน้าแดง ก่อนพูดแบบอาย ๆ ว่า "ค่ะ ก็เอมรอพี่อยู่ทั้งวัน คิดถึงพี่ว่าจะทำอะไรกัน เอมก็มีอารมณ์อ่ะ มีตั้งแต่พี่พูดคะขาในโทรศัพท์แล้ว" ผมได้ยินเอมวางดิลโด้ลงบนโต๊ะ ก่อนจะเอาสองมือมาจับหน้าผมแล้วจูบแลกลิ้นกัน
 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[Raymond]

โอ้โห วันนี้พี่วีใจดี ไม่ซ่อนโพสเหรอครับ

[thongdaeng_skk]

เล่นอุ่นเครื่องรอเลย

[kodzilla]

แอนกลัวหอยเหงา...

[Victor19]

โอ้โห วันนี้พี่วีใจดี ไม่ซ่อนโพสเหรอครับ

ซ่อนแล้ว ขอบคุณครับ มิน่าชั่วโมงแรก ไม่มีคนตอบสักโพส

[Victor19]

แอนกลัวหอยเหงา...

คนนี้ "เอม" ครับ หุหุ

[chaiwatpu1]

แตกแน่อิอิ

[wjoe44]

ฉลองชดเชยปีใหม่ซะเลย

[FRA5M2]

  น้องพร้อมขนาดนี้ ต้องจัดให้งามๆสักสามดอกแล้วครับ

[ones26421]

นางฟ้าขี้เงี่ยน

[pankea]

เอมก็ขี้เงี่ยนเหมือนกันนะแค่วีพูดคะขาก็มีอารมณ์ถึงขนาดต้องใช้ดิลโด้พลางๆระหว่างรอวีมาซึ่งคาดว่าวันนี้คงต้องจัดให้อิ่มแต่ติดที่เพื่อนจะมานี่สิหรือว่าชวนเพื่อนมาร่วมด้วยซะเลย

[ylnox xonly]

เข้าบ้านมาทีรู้กันทั้งซอยเลย 

[เสพสม]

พึ่งมาอ่านครับ 

[newsky]

รออยู่แล้ว

[pui10000]

มาสานต่อให้จบ