แสงสีมายาของราคาชีวิต (ฉบับพิเศษ) Vs. บทเรียนที่ไม่คาดฝัน บทที่ 78

[anatomy051]

แสงสีมายาของราคาชีวิต (ฉบับพิเศษ)
          Vs. 
บทเรียนที่ไม่คาดฝัน บทที่ 78


.....มื้อค่ำที่เต็มไปด้วยความลับได้สิ้นสุดลงแล้ว ผู้ใหญ่ต่างพูดคุยกันด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ พวกเขาต่างมีความสุขที่ได้พบปะพูดคุยกันอีกครั้ง แต่สำหรับนัทและฟ้าแล้ว ทุกวินาทีบนโต๊ะอาหารนั้นช่างทรมานอย่างถึงที่สุด

ในขณะที่ทุกคนกำลังเดินไปที่รถเพื่อเดินทางกลับบ้าน นัทก็แอบเดินช้าๆ และไปอยู่ข้างๆ ฟ้าอย่างเงียบๆ โดยที่ไม่มีใครสังเกตเห็น เขาไม่ปล่อยให้โอกาสนี้หลุดมือไป

เขาโน้มตัวเข้าไปกระซิบที่ข้างหูเธอเบาๆ ด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นจนทำให้เธอขนลุกซู่

"เดี๋ยวพี่ฟ้าส่งโลเคชั่นมาให้ผมนะครับ... เรามีนัดกันคืนนี้"

ฟ้าชะงักไปทั้งตัว ดวงตาของเธอเบิกกว้างด้วยความตื่นตระหนก เธอหันมามองเขาด้วยสีหน้าหวาดกลัวและพยายามจะขอร้องเขาอย่างสิ้นหวัง

"นัท... นายทำแบบนี้ไม่ได้นะ... ได้โปรด... มันไม่ดีนะที่นายต้องการแบบนี้"

ฟ้าพูดด้วยเสียงที่สั่นเครือ "สิ่งที่นายต้องการมันผิด... นายคิดอะไรอยู่"

นัทไม่ได้แสดงท่าทีโกรธเคืองเลยแม้แต่น้อย แต่กลับยิ้มออกมาอย่างเย็นชา ซึ่งมันน่ากลัวยิ่งกว่าความโกรธเสียอีก

"ไม่ดีเหรอครับ? แล้วสิ่งที่พี่ทำกับลุงไก่ล่ะ... มันดีเหรอครับ?"
นัทย้อนกลับด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสนิท "พี่อยากให้พ่อกับแม่ของพี่รู้เรื่องนี้เหรอครับ? อยากให้ครอบครัวที่รักและภูมิใจในตัวพี่ต้องผิดหวังไหมครับ?"

คำพูดของนัททำให้สีหน้าของฟ้าซีดเผือดลงกว่าเดิม เธอรู้ดีว่าคำขู่ของนัทมันรุนแรงเกินกว่าที่เธอจะรับไหว

"แล้วป้านวลล่ะครับ? ป้าที่ใจดีกับครอบครัวพี่มาตลอด... ถ้าป้ารู้... ป้าจะรู้สึกยังไงครับ?" นัทบีบเธอให้จนมุม "ผมมีหลักฐานนะครับ... ทุกอย่างอยู่ในโทรศัพท์ของผมหมดแล้ว"

ฟ้าทรุดตัวลงเล็กน้อยราวกับหัวใจหยุดเต้นไปแล้ว น้ำตาไหลอาบแก้มด้วยความสิ้นหวัง เธอรู้ดีว่าเธอไม่มีอำนาจใดๆ ที่จะต่อรองได้อีกแล้ว และทุกเหตุผลที่เขาพูดมาก็ล้วนเป็นอาวุธที่กำลังทิ่มแทงเธอ

ในขณะที่ฟ้ากำลังร้องไห้อย่างเงียบๆ เสียงของป้านวลก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง

"นัท! ฟ้า! คุยอะไรกันอยู่... มานั่งที่ได้แล้วลูก"

เสียงเรียกนั้นเหมือนเป็นการเตือนว่าเวลาของพวกเขากำลังจะหมดลงแล้ว ฟ้าเงยหน้าขึ้นมาสบตานัทด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความยอมแพ้และความตายใจ ก่อนที่เธอจะเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือและยอมจำนน

"ตกลง... ฉันจะทำตามที่นายต้องการ..."

...บทสนทนาจบลงเพียงเท่านี้ นัทส่งรอยยิ้มที่มุมปากให้กับฟ้าอย่างผู้มีชัย ก่อนจะเดินนำเธอกลับไปที่โต๊ะอาหารที่เต็มไปด้วยผู้คนที่ไม่มีใครรู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างพวกเขา... และเกมกระดานแห่งความลับบทใหม่ก็กำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว

บรรยากาศภายในรถระหว่างทางกลับบ้านเงียบสงัด ไม่มีใครพูดอะไรออกมา มีเพียงเสียงเพลงจากวิทยุที่ดังคลอเบาๆ แต่นัทกลับรู้สึกว่าเสียงเพลงนั้นช่างไพเราะราวกับเสียงแห่งชัยชนะ เขามองออกไปนอกหน้าต่างด้วยหัวใจที่เต้นรัวอย่างมีความสุข ในขณะที่ฟ้าที่นั่งรถคันอื่นกลับไปด้วยนั้นกำลังจมดิ่งอยู่ในความสิ้นหวัง

เมื่อมาถึงบ้าน นัทรีบลงจากรถและเดินเข้าไปหาลุงไก่ที่กำลังไขกุญแจประตูอย่างใจเย็น

"ลุงครับ... คืนนี้ผมไปเล่นเกมบ้านม่อนนะครับ... พรุ่งนี้เช้าผมจะกลับ"
นัทบอกด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบและเป็นธรรมชาติ

"โอเค... ขับรถดึกๆมันอันตรายนะขับระวัง ระวัง ด้วยละ" ลุงไก่ตอบกลับโดยไม่ได้คิดอะไร

...นัทยิ้มรับก่อนจะเดินกลับเข้ามาในบ้านเพื่อหยิบเสื้อผ้าและกระเป๋าเป้ เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้วเขาก็รีบเดินออกไปขึ้นรถมอเตอร์ไซค์และบิดออกไปจากบ้านในทันที เขาไม่ได้ไปบ้านม่อน... แต่เขากำลังเดินทางไปยังจุดนัดหมายที่กำลังจะถูกส่งมา

เขาขับรถไปเรื่อยๆ จนกระทั่งโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงสั่นขึ้นพร้อมกับข้อความจากเบอร์ที่ไม่คุ้นเคยเด้งขึ้นมา... มันคือโลเคชั่นของโรงแรมหรูแห่งหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลจากร้านอาหารเมื่อครู่

รอยยิ้มที่มุมปากของเขาปรากฏขึ้น ราวกับกำลังบอกว่า 'เธอทำตามที่ฉันต้องการแล้ว'

นัทเร่งความเร็วและขับรถไปยังโรงแรมตามโลเคชั่นที่ได้รับ เมื่อมาถึง เขาก็เดินเข้าไปภายในโรงแรมอย่างมั่นใจ ก่อนจะตรงไปยังห้องพักที่เธอระบุมา

เขาหยุดยืนอยู่หน้าประตูห้องพักหมายเลข 201 ก่อนจะใช้ปลายนิ้วเคาะที่ประตูเบาๆ


ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ... นัทจึงลองเปิดประตูเข้าไปอย่างช้าๆ ภายในห้องมืดสนิท มีเพียงแสงไฟสลัวๆ จากโคมไฟที่หัวเตียงเท่านั้นที่ทำให้มองเห็นทุกอย่างได้รางๆ

บนเตียงกว้าง... มีร่างของหญิงสาวนั่งอยู่ เธออยู่ในชุดคลุมอาบน้ำสีขาว ใบหน้าของเธอดูซีดเซียวและดวงตาของเธอดูว่างเปล่าราวกับไร้วิญญาณ เธอไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองเขาเลยแม้แต่น้อย

นัทปิดประตูลงและเดินเข้าไปหาเธออย่างช้าๆ ก่อนจะหยุดยืนอยู่ตรงหน้าเธอ

"ผมมาแล้ว... พี่ฟ้า"

ไม่มีคำตอบใดๆ จากเธอ มีเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศที่ดังขึ้นเบาๆ ในห้อง... นัทมองใบหน้าของเธอด้วยความรู้สึกเหนือกว่าและเริ่มที่จะปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของตัวเองออกอย่างช้าๆ

ประตูห้องปิดลง... และโลกอีกใบที่เต็มไปด้วยความลับก็กำลังจะเปิดฉากขึ้นแล้ว

นัทไม่ได้แสดงท่าทีคุกคามหรือเร่งรัดใดๆ เขาเดินเข้าไปใกล้ฟ้าอย่างเชื่องช้า ก่อนจะนั่งลงบนขอบเตียงห่างจากเธอประมาณหนึ่งช่วงแขน เขาไม่แตะต้องตัวเธอแม้แต่น้อย แต่สายตาของเขากลับจ้องมองเธอราวกับจะอ่านความคิดของเธอให้ทะลุปรุโปร่ง

"ผมรู้ว่าพี่กลัว... และพี่ก็คงกำลังเกลียดผมอยู่ด้วย" นัทเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลและแผ่วเบาจนน่าขนลุก

"แต่ผมแค่อยากให้พี่รู้ว่า... ผมไม่ได้จะทำร้ายพี่"

ฟ้าสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงของเขา เธอเงยหน้าขึ้นมามองเขาด้วยดวงตาที่แดงก่ำและเต็มไปด้วยความหวาดระแวง นัทเห็นดังนั้นก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย เป็นรอยยิ้มที่ไม่ได้อบอุ่น แต่เป็นรอยยิ้มที่แสดงออกถึงความเข้าใจในอำนาจที่เขามี

"พี่คงไม่คิดว่าเด็กอย่างผม... จะทำอะไรแบบนี้ได้ใช่ไหมครับ?"

นัทพูดพร้อมกับคลึงปลายนิ้วไปบนหลังมือของเธอเบาๆ ที่เขาเอื้อมไปจับไว้ "ผมไม่ได้สั่งให้พี่มาที่นี่เพื่อบังคับให้พี่ทำอะไรที่พี่ไม่อยากทำหรอกนะครับ"

คำพูดของนัททำให้ฟ้าสับสนอย่างที่สุด เธอไม่เข้าใจว่าเขาต้องการอะไรจากเธอกันแน่ เขาไม่ใช่คนเดียวกับคนที่คุกคามเธอที่ร้านอาหารเลยแม้แต่น้อย

"นัท... ต้องการอะไรกันแน่..." ฟ้าถามด้วยน้ำเสียงสั่นเทา

นัทคลึงปลายนิ้วไปบนหลังมือของเธอเบาๆ ราวกับจะปลอบประโลม แต่สัมผัสนั้นกลับทำให้เธอรู้สึกหนาวไปทั้งตัว

"ผมแค่ต้องการให้พี่... เชื่อใจผม" นัทกระซิบเสียงแผ่วเบา

"เชื่อใจเหมือนที่พี่เชื่อใจลุงไก่...
เหมือนที่ผมเห็นในวิดีโอ...
เหมือนที่พี่มอบทุกอย่างให้กับเขา..."

คำพูดของเขาทำให้ฟ้าตัวแข็งทื่ออีกครั้ง ความสุภาพและความอ่อนโยนที่เขาแสดงออกมานั้น เป็นเพียงหน้ากากที่ปกปิดความปรารถนาและอำนาจที่น่าสะพรึงกลัวไว้เบื้องหลัง นัทไม่ได้สั่งให้เธอทำอะไรในทันที แต่เขากำลังเล่นเกมที่ซับซ้อนยิ่งกว่าเดิม... เกมที่ใช้จิตใจของเธอเป็นเครื่องมือ

เขาปล่อยมือของเธออย่างช้าๆ ก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วมองลงมาที่เธอด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความต้องการ...

"ตอนนี้... พี่ก็รู้แล้วว่าผมไม่ได้มาที่นี่เพื่อทำร้ายพี่... ผมแค่ต้องการอยากทำแบบนั้นกับ... พี่"

นัทพูดพร้อมกับเริ่มถอดเสื้อของเขาออกอย่างเชื่องช้า...

คืนนี้จะไม่ใช่การบังคับที่โหดร้าย แต่จะเป็นการบีบบังคับทางจิตใจที่ทำให้ฟ้าต้องยอมจำนนด้วยตัวเธอเอง

นัทไม่พูดอะไรอีกหลังจากปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกอย่างช้าๆ เขาทิ้งเสื้อตัวนั้นลงบนพื้นอย่างไม่ไยดี เผยให้เห็นร่างกายช่วงบนที่สมส่วนและมีมัดกล้ามเนื้อที่สวยงาม เขามองฟ้าที่นั่งตัวสั่นอยู่บนเตียงด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง

"ตอนนี้... ถึงตาพี่แล้ว...
พี่จะทำตามคำสั่งของผม...
หรือจะทำตามใจของพี่เอง...?"

นัทถามด้วยน้ำเสียงที่ท้าทาย

คำถามของนัททำให้ฟ้าสับสนอย่างที่สุด เธอไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาต้องการ แต่ก็รู้ดีว่าเธอไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว นอกจากจะต้องทำตามคำสั่งของเขาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ฟ้าค่อยๆ คลานลงมาจากเตียงอย่างช้าๆ และเดินตรงไปหานัท เธอไม่รู้ว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้น แต่เธอก็พร้อมที่จะยอมจำนนต่อทุกสิ่งที่จะมาถึง

นัทมองฟ้าที่คลานมาหาเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความพึงพอใจอย่างที่สุด เขาไม่ได้แตะต้องตัวเธอเลยแม้แต่น้อย แต่กลับใช้คำพูดเพื่อควบคุมเธอ

"เก่งมากครับ... ตอนนี้... พี่จะทำอะไรให้ผมรู้สึกดีบ้างล่ะครับ...?"
นัทถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนนุ่ม

ฟ้ามองนัทด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความสับสน เธอไม่รู้ว่าเขาต้องการอะไรจากเธอ แต่เธอก็พร้อมที่จะทำตามทุกอย่างที่เขาต้องการ...

ในที่สุด ฟ้าก็ค่อยๆ เลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้เป้ากางเกงของเขาและใช้ริมฝีปากนุ่มๆ ของเธอสัมผัสกับส่วนที่นูนออกมา

และวินาทีที่ริมฝีปากของเธอแตะต้องกับความแข็งแกร่งภายใต้เนื้อผ้า ความตกใจก็เข้าจู่โจมเธออย่างรุนแรง ลำเนื้อนั้นใหญ่กว่าที่เธอเคยพบเจอมา... ใหญ่กว่าของลุงไก่... และใหญ่กว่าของลูกค้าคนอื่นๆ ที่เธอเคยรับมือมาทั้งหมด ความรู้สึกนั้นทำให้หัวใจของเธอเต้นระรัวด้วยความหวาดหวั่น... แต่ความตกใจนั้นกลับแปรเปลี่ยนเป็นความอยากรู้อยากเห็นที่รุนแรงอย่างประหลาด... มันทำให้ฟ้ารู้สึกอยากลิ้มรสชาตินี้จากเขา... แม้จะยังอยู่ภายใต้ความหวาดกลัวและขัดแย้งในใจ


ฟ้าหลับตาลงแน่น พยายามตัดขาดความรู้สึกทั้งหมดออกจากร่างกาย เธอทำไปตามสัญชาตญาณและประสบการณ์ที่ถูกฝึกฝนมาอย่างดีในฐานะ "ครีม" ไม่ใช่ในฐานะ "ฟ้า" ผู้บริสุทธิ์ เธอเริ่มใช้ริมฝีปากนุ่มๆ ดูดดึงและเลียไล้ความแข็งแกร่งที่ซ่อนอยู่ภายใต้เนื้อผ้าอย่างเชื่องช้า แต่ทว่าช่ำชอง

เสียงครางในลำคอของนัทดังขึ้นอย่างพึงพอใจ แววตาที่เคยเยือกเย็นของเขากลับมีประกายแห่งความปรารถนาวูบไหวขึ้นมา เขาไม่ได้คาดคิดเลยว่าหญิงสาวตรงหน้าจะมีความสามารถขนาดนี้ ความชำนาญที่เหนือความคาดหมายของเธอทำให้เขาแปลกใจอย่างที่สุด

"อ่า... พี่ฟ้า... เก่งมากครับ..." นัทครางออกมาด้วยน้ำเสียงแหบพร่า เขาใช้มือข้างหนึ่งจับศีรษะของเธอไว้เบาๆ ไม่ได้เป็นการบังคับ แต่เป็นการนำทางให้เธอปรนเปรอเขาได้อย่างถูกจุด "ผมไม่เคยคิดเลยว่า... พี่จะทำได้ดีขนาดนี้..."

เธอไม่ตอบโต้ด้วยคำพูดใดๆ แต่กลับตั้งใจดูดดึงให้เขาอย่างเต็มที่ เสียง

"จ๊วบ... จ๊วบ"

ดังขึ้นอย่างต่อเนื่องในความเงียบสงบของห้องพัก มันเป็นเสียงที่น่ารื่นรมย์สำหรับนัท แต่กลับเป็นเสียงที่ตอกย้ำความเจ็บปวดในใจของฟ้า

นัทส่งเสียงครางในลำคออย่างพอใจยิ่งขึ้น เขายิ้มอย่างผู้มีชัย เมื่อเห็นว่าหญิงสาวที่เขาควบคุมอยู่สามารถมอบความสุขที่เหนือกว่าความคาดหมายให้กับเขาได้

"ซี๊ดดดด... ดีมากครับ... เด็กดีของผม..."

นัทส่งเสียงครางในลำคออย่างพอใจ เมื่อถึงจุดสูงสุดแล้วเขาก็ไม่ได้ลุกไปไหน แต่กลับใช้มือจับศีรษะของฟ้าไว้อย่างมั่นคง ก่อนจะผละออกมาแล้วมองเธอด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความพึงพอใจอย่างที่สุด


ฟ้ายังคงนั่งตัวแข็งทื่ออยู่บนพื้นด้วยความรู้สึกที่ว่างเปล่า ไม่เหลือแม้แต่หยดน้ำตาให้ไหลออกมาอีก เธอทำตามคำสั่งของเขาอย่างสมบูรณ์ และตอนนี้เธอก็ไร้ซึ่งพลังใดๆ จะเหลืออยู่

นัทไม่ได้พูดอะไร แต่กลับใช้ปลายนิ้วเชยคางของเธอให้เงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างช้าๆ ใบหน้าของเขาดูเรียบเฉยและสงบนิ่ง ราวกับเมื่อครู่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยแม้แต่น้อย เขามองมาที่เธอที่ยังนั่งนิ่งอยู่บนพื้น ก่อนจะเอ่ยปากสั่งด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล

"ลุกขึ้น... มานอนบนเตียง"

ฟ้าคลานไปที่เตียงอย่างเชื่องช้าและนอนลงตามคำสั่งของเขา ร่างกายของเธอยังคงสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว นัทปีนขึ้นมาคร่อมเธอไว้...

ฟ้าเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เธอยกมือขึ้นมาจะปัดป้อง แต่เขากลับจับมือของเธอไว้แน่นด้วยมือเพียงข้างเดียว แล้วใช้มืออีกข้างลูบไล้ไปทั่วร่างกายของเธออย่างเชื่องช้า

นัทเอื้อมมือลงไปที่เป้ากางเกงของตัวเอง แล้วปลดกระดุมและรูดซิปลงอย่างช้าๆ เสียงโลหะที่เสียดสีกันดังขึ้นในความเงียบ ทำให้ฟ้ารู้สึกเหมือนหัวใจจะหยุดเต้น เธอหลับตาแน่นด้วยความหวาดกลัวสุดขีด แต่ภาพที่เธอเห็นเมื่อครู่ก่อนก็ฉายชัดขึ้นมาในหัวอีกครั้ง...

นัทใช้มือดึงกางเกงยีนส์และกางเกงในลงไปอย่างช้าๆ เผยให้เห็นลำเนื้อที่แข็งแกร่งและน่าตกใจในขนาดที่เกินกว่าที่เธอคาดเดาไว้ ฟ้าตัวแข็งทื่อราวกับถูกสาป เธอมองสิ่งที่อยู่ตรงหน้าด้วยความหวาดกลัวและสับสนอย่างที่สุด

"ต่อไป... ถึงตาผมที่จะทำให้พี่มีความสุขบ้างแล้ว..."
นัทกระซิบข้างหูเธอด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์
"ผมจะชำระล้างความรู้สึกแย่ๆ ที่พี่มีให้หมด...
และจะให้พี่ได้รู้จักกับความสุขที่แท้จริง..."

ทันทีที่พูดจบ นัทก็โน้มตัวลงมา ใบหน้าของเขาซุกไซ้ไปที่หว่างขาของเธออย่างช้าๆ ก่อนที่ลิ้นร้อนๆ ของเขาจะเริ่มสัมผัสกับกลีบเนื้อที่อ่อนนุ่มอย่างแผ่วเบา

ฟ้าสะดุ้งสุดตัวด้วยความตกใจ เธอไม่เคยถูกลูกค้าคนไหนปรนเปรอถึงขนาดนี้มาก่อน ความชำนาญของเขาเหนือกว่าที่เธอเคยเจอมาทั้งหมด สัมผัสที่คาดไม่ถึงราวกับกระแสไฟฟ้าที่แล่นพล่านไปทั่วทั้งร่างกาย ทำให้เธอส่งเสียงครางออกมาอย่างควบคุมไม่ได้

"อ๊ะ... อื้อออ..."

เสียงครางของเธอทำให้รอยยิ้มที่มุมปากของนัทปรากฏชัดเจนขึ้น เขาเพิ่มความเร่าร้อนในการเล้าโลมมากยิ่งขึ้น ลิ้นร้อนๆ ของเขาดูดดึงและสัมผัสกับจุดที่อ่อนไหวที่สุดในร่างกายของเธออย่างจงใจ

ฟ้าพยายามที่จะต่อต้านความรู้สึกที่พลุ่งพล่านในร่างกาย แต่เธอก็ไม่สามารถทำได้ ความสุขที่เธอไม่เคยได้รับมาก่อนถาโถมเข้ามาอย่างรุนแรงจนร่างกายของเธออ่อนระทวยและตอบสนองต่อสัมผัสของเขาอย่างเต็มที่

นัทรู้สึกได้ถึงการตอบสนองของเธอ เขาเงยหน้าขึ้นมามองเธอด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความพึงพอใจอย่างถึงที่สุด...

"เห็นไหมครับ... ผมบอกแล้ว... พี่จะชอบมัน..."

นัทไม่รอคำตอบ เขาเล้าโลมฟ้าอย่างต่อเนื่องและดุดันยิ่งกว่าเดิม ลิ้นร้อนๆ ของเขาตวัดดูดดึงอย่างรวดเร็วและวนเวียนอยู่ที่จุดอ่อนไหวของเธออย่างไม่หยุดหย่อน สัมผัสที่ถาโถมเข้ามาอย่างบ้าคลั่งทำให้ฟ้าแอ่นตัวขึ้นด้วยความกระสันต์อย่างควบคุมไม่ได้ เธอส่งเสียงครางออกมาไม่ขาดสาย ใบหน้าแดงก่ำไปด้วยความปรารถนาและหยาดน้ำตาที่ไหลลงมาไม่หยุด

นัทรู้สึกถึงการตอบสนองของเธอ เขาเลื่อนใบหน้าขึ้นมาเล็กน้อย มองดวงตาที่พร่าเลือนของเธอ... ก่อนจะยิ้มเยาะอย่างสมเพช

"หืมมม... หีพี่แม่งโคตรหวานเลย..."
นัทกระซิบด้วยน้ำเสียงหยาบกร้าน เสียงที่แหบพร่านั้นทำให้ฟ้ารู้สึกเหมือนถูกตบหน้าด้วยฝ่ามือที่มองไม่เห็น เธอเบิกตากว้างด้วยความตกใจ คำพูดหยาบคายที่หลุดออกมาจากปากของเด็กหนุ่มตรงหน้า ทำให้ความสุขที่พลุ่งพล่านในร่างกายแปรเปลี่ยนเป็นความรู้สึกอัปยศอดสูอย่างรุนแรง

"อ้าขาอีกสิครับ... อ้าให้กว้างกว่านี้..." นัทออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยอำนาจ เขาใช้มือข้างหนึ่งจับสะโพกของเธอให้เปิดกว้างออกไปอีก เพื่อให้เขาเข้าถึงตัวเธอได้มากขึ้น

"แฉะขนาดนี้... อยากโดนไอ้เด็กอย่างผมเอาจนหีพังเลยใช่ไหมครับพี่"

ร่างกายของฟ้ากระตุกอย่างรุนแรงเมื่อได้ยินคำพูดนั้น เธอพยายามที่จะหุบขาเข้าหากัน แต่ก็ทำไม่ได้ ร่างกายของเธออ่อนระทวยและไม่หลงเหลือเรี่ยวแรงใดๆ ให้ต่อต้าน ตอนนี้ฟ้ากลับรู้สึกดีกับสัมผัสของเขา... และเกลียดความจริงที่ว่าเขาได้ทำลายเธอลงอย่างสิ้นเชิงแล้ว

นัทยิ้มอย่างพอใจก่อนจะเร่งจังหวะในการเล้าโลมให้เร็วขึ้น... รุนแรงขึ้น... จนฟ้าถึงจุดสูงสุดและกระตุกเกร็งไปทั้งตัวด้วยความทรมานปนสุข

นัทมองใบหน้าของเธอที่ซีดเซียวและเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง... รอยยิ้มที่มุมปากของเขาปรากฏขึ้นอีกครั้ง... รอยยิ้มของผู้มีชัยที่สามารถครอบครองเหยื่อได้ทั้งร่างกายและจิตใจ

รอยยิ้มเย้ยหยันปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา... เด็กสาวที่ลุงไก่แสนรักและหวงแหน... ตอนนี้กลับกำลังแอ่นกายให้เขาอย่างเร่าร้อน... ภาพนี้มันช่างน่าอัศจรรย์ใจยิ่งกว่าวิดีโอใดๆ ที่เขาเคยเห็นมาเสียอีก... มันคือความสำเร็จที่เขาตั้งใจจะให้เกิดขึ้นกับผู้หญิงของลุงไก่ตั้งแต่แรก

เขาโน้มตัวลงมาเล็กน้อยแล้วใช้ปลายนิ้วสัมผัสกับกลีบเนื้อที่ยังคงบวมแดงและชุ่มชื้นจากการเล้าโลมก่อนหน้า ความรู้สึกที่ร้อนผ่าวและเปียกชื้นทำให้เขายิ้มอย่างพอใจ

"หี..พี่ฟ้าแฉะขนาดนี้... คงอยากให้ผมเข้าไปนานแล้วใช่ไหมครับ...?"
นัทกระซิบด้วยน้ำเสียงหยาบกระด้าง... แต่กลับแฝงความสุภาพที่น่าขนลุกเอาไว้ในคำพูดนั้น




....ทันทีที่พูดจบ เขาก็สอดนิ้วชี้ของตัวเองเข้าไปในตัวเธออย่างช้าๆ ความรู้สึกแปลกใหม่ที่รุนแรงทำให้ฟ้าสะดุ้งสุดตัว แต่ครั้งนี้ ร่างกายของเธอกลับไม่เพียงแค่กระตุกด้วยความตกใจ แต่ยังกระตุกและแอ่นสะโพกเข้าหาราวกับต้องการให้เขาเข้าไปลึกกว่านี้

นัทไม่รอช้า เขาขยับนิ้วชี้เข้าไปช้าๆ เพื่อให้เธอคุ้นชิน ก่อนจะสอดนิ้วกลางตามเข้าไปอีกหนึ่งนิ้ว ทำให้ร่างกายของฟ้ากระตุกอีกครั้งพร้อมกับเสียงครางที่ดังออกมาอย่างไม่ตั้งใจ

"อ๊ะ... อื้อออ... ไม่..." ฟ้าครางออกมาอย่างสับสน ความรู้สึกทั้งความสุขและความกระสันที่พลุ่งพล่าน ทำให้เธอไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกต่อไป

"ไม่? ไม่ได้ครับ... พี่โกหกผม... และโกหกตัวเอง... เพราะร่างกายพี่กำลังบอกผมว่า 'เอาอีก'" นัทพูดพร้อมกับเริ่มขยับนิ้วเข้าออกอย่างเป็นจังหวะ และเพิ่มความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ

นิ้วของเขาเคลื่อนไหวอย่างชำนาญ ราวกับกำลังสำรวจอาณาเขตแห่งความปรารถนาที่เขาเพิ่งปลดล็อกได้สำเร็จ ฟ้าเริ่มขยับสะโพกตอบสนองการกระทำของเขาอย่างเชื่องช้า ความสุขที่ถาโถมเข้ามาทำให้ร่างกายของเธอแอ่นโค้งตามแรงกระทำของเขาอย่างควบคุมไม่ได้ หยาดน้ำตาที่ไหลลงมาผสมกับเสียงครางที่ดังระงมไปทั่วทั้งห้อง

นัทใช้มืออีกข้างลูบไล้ไปตามร่างกายของเธออย่างช้าๆ แล้วใช้ริมฝีปากประทับลงที่ต้นคอของเธออย่างอ่อนโยน... ก่อนจะกระซิบข้างหูด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความต้องการ...

"ตอนนี้... พี่ก็รู้แล้วว่าของจริง... มันดีขนาดไหน... ใช่ไหมครับ...?"

นัทไม่รอคำตอบจากเธอ เขาค่อยๆ ขยับตัวออกจากร่างของฟ้าอย่างเชื่องช้า แล้วลงมานั่งอยู่ข้างเตียง โดยยังคงปล่อยให้ร่างของฟ้าเปลือยเปล่าอยู่บนนั้น ส่วนเขาเองก็อยู่ในสภาพที่เปลือยท่อนล่างเช่นกัน

ฟ้ายังคงนอนนิ่งอยู่กับที่ เธอไม่สามารถขยับร่างกายได้เลยแม้แต่น้อย มันเป็นความรู้สึกที่ผสมผสานกันอย่างลงตัวระหว่างความสุข ความเจ็บปวด ความอัปยศ และความต้องการที่พลุ่งพล่านอยู่ในร่างกายของเธอ

นัททอดสายตามองดูร่างของเธอด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความพึงพอใจ ก่อนจะใช้มือข้างหนึ่งจับเธอให้หันหน้าไปทางเขา

"มาครับ... มาดูสิ่งที่พี่จะได้รับต่อไป..." นัทเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล แต่ก็แฝงไปด้วยความเด็ดขาดที่เธอไม่อาจจะปฏิเสธได้

สายตาของฟ้าจับจ้องไปที่ลำเอ็นที่ผงาดขึ้นตรงหน้า รูปร่างของมันช่างสวยงามอย่างน่าประหลาด... เส้นเลือดที่นูนขึ้นตามลำเอ็นเป็นริ้วลายที่ดูแข็งแรงและทรงพลัง... ปลายดอกเห็ดสีคล้ำก็ดูอวบอิ่มและน่าสัมผัสอย่างบอกไม่ถูก

มันคือความงดงามที่น่าสะพรึง... เธอรู้สึกทั้งหวาดกลัวและปรารถนาในเวลาเดียวกัน เธอเกลียดความรู้สึกนี้จับใจ... แต่ร่างกายของเธอกลับไม่ยอมเชื่อฟังเลยแม้แต่น้อย

นัทสังเกตเห็นแววตาที่สับสนของเธอ เขายิ้มอย่างผู้มีชัย แล้วใช้ปลายนิ้วสัมผัสที่ปลายคางของเธอเบาๆ แล้วออกคำสั่ง

"มาทำให้มันสนุกขึ้นอีกนิดดีไหมครับ... มา... อมให้ผมหน่อย..."

ฟ้าไม่กล้าปฏิเสธ... เธอค่อยๆ ก้มหน้าลงอย่างเชื่องช้า... ราวกับหุ่นยนต์ที่ถูกควบคุมด้วยรีโมตคอนโทรล... เธอใช้มือทั้งสองข้างยันพื้นเอาไว้ เพื่อจะค่อยๆ คลานเข้าไปหาเขา

ในที่สุด ริมฝีปากนุ่มๆ ของเธอก็สัมผัสกับลำเนื้อที่แข็งแกร่งอย่างแผ่วเบา...อีกครั้ง

ทันทีที่ริมฝีปากของฟ้าสัมผัสกับลำเนื้อของเขา... สัญชาตญาณที่ถูกฝังลึกจากความเป็น "ครีม" ก็เข้าควบคุมร่างกายของเธออย่างสมบูรณ์ เธอไม่ได้กระทำสิ่งนี้ด้วยความปรารถนาส่วนตัว... แต่เป็นความชำนาญที่เคยใช้เพื่อหาเลี้ยงชีพ... และมันถูกปลุกขึ้นมาเพื่อทำตามคำสั่งของเขาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

เธอเริ่มใช้ลิ้นเลีย... ดูดดึง... และปรนเปรอ... อย่างช่ำชอง... การเคลื่อนไหวของริมฝีปากและลิ้นนั้นไร้ที่ติ... ราวกับเป็นบทเพลงที่ถูกบรรเลงออกมาอย่างสมบูรณ์แบบ มันเป็นความชำนาญที่ทำให้ชายใดๆ ก็ต้องยอมจำนนให้กับความสุขที่เธอสร้างขึ้น

นัทหลับตาลงแน่น... ครางฮือในลำคอด้วยความพึงพอใจ เขาใช้มือทั้งสองข้างขยำเส้นผมของเธอ... แล้วกดศีรษะของเธอให้ลึกลงไป... ความสุขที่ได้รับจากเธอนั้นเหนือกว่าทุกสิ่งที่เขาเคยสัมผัสมาทั้งหมด... มันเป็นความสุขที่เต็มไปด้วยความเย้ายวนและความร้ายกาจ

"อืมมม... โคตรดี... โคตรเก่งเลย..." นัทครางออกมาด้วยน้ำเสียงแหบพร่าปนความกระสัน

ฟ้าเร่งจังหวะในการปรนเปรอให้เร็วขึ้น... รุนแรงขึ้น... ตามแรงกดที่ท้ายทอยของเธอ... จนเสียงครางของนัทดังขึ้นราวกับเสียงคำราม...

"อ๊าาาาาาาา... ซี๊ดดดดดดดด..."

จังหวะการดูดดึงของฟ้าเร่งขึ้นเรื่อยๆ... จนเสียงครางของนัทดังลั่น... แต่ในจังหวะที่ฟ้าคิดว่าเขาจะถึงจุดสุดยอดนั้น... นัทกลับหยุดการกระทำทั้งหมดลงอย่างกะทันหัน

เขาดึงศีรษะของฟ้าออกอย่างรวดเร็ว แล้วพลิกร่างของเธอให้ขึ้นมาอยู่ด้านบนของเขาอย่างคล่องแคล่ว... โดยที่เขายังคงนอนราบอยู่บนเตียง

ตอนนี้... ใบหน้าของฟ้าอยู่ตรงกลางลำเอ็นของเขาพอดี... ในขณะที่ใบหน้าของเขา... ก็อยู่ตรงกลางหว่างขาของเธอ...

"ไหนบอกว่าชอบของจริง... ก็เอาสิครับ..." นัทเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แต่แฝงไปด้วยคำสั่งที่เธอไม่อาจปฏิเสธได้ "ทีนี้พี่ก็กินของพี่... ผมก็จะกินของผม..."

แล้วเขาก็เริ่มบรรเลงบทเพลงจากลิ้นของเขาอีกครั้ง... ในขณะที่ฟ้ากำลังสับสนกับสิ่งที่เธอต้องทำต่อไป... ทันทีที่นัทเริ่มบรรเลงบทเพลงจากลิ้นของเขาอีกครั้ง... ความรู้สึกที่ฟ้าคิดว่าเธอควบคุมมันได้แล้วก็กลับมาถาโถมใส่เธออย่างรุนแรงอีกครั้งหนึ่ง

ลิ้นร้อนๆ ของเขาตวัดอย่างรวดเร็ว ดูดดึง และสร้างจังหวะที่ทำให้ร่างกายของเธอสั่นสะท้าน เขาไม่ได้ใช้ความรุนแรง แต่กลับใช้ความชำนาญในการบงการความรู้สึกของเธออย่างเหนือชั้น

ฟ้าปิดปากแน่น กัดริมฝีปากตัวเองเพื่อไม่ให้เสียงครางเล็ดลอดออกมา แต่ก็ไร้ประโยชน์ ร่างกายของเธอเริ่มแอ่นโค้ง สะโพกของเธอขยับไปตามจังหวะที่เขาเป็นผู้กำหนด และเสียงครางที่เธอพยายามกลั้นไว้ก็ดังออกมาเป็นระยะ

ความสุขที่ท่วมท้นในครั้งนี้รุนแรงกว่าครั้งที่แล้วหลายเท่า มันเป็นความสุขที่ทรมาน และทำให้เธอต้องส่งเสียงครางออกมาอย่างไม่อาย เธอจิกเล็บลงบนที่นอน ขณะที่ร่างกายกำลังจะระเบิดออกด้วยความเสียวซ่าน เธอเกลียดที่ร่างกายของตัวเองยอมจำนนต่อเขาถึงขนาดนี้... แต่เธอก็ไม่สามารถหยุดมันได้เลย

แล้วร่างของเธอก็เกร็งกระตุกอย่างรุนแรง... ก่อนที่ความสุขจะเข้ายึดครองร่างกายของเธออย่างสมบูรณ์ เธอหอบหายใจอย่างหนัก และนอนแน่นิ่งอยู่บนเตียง... ราวกับไม่มีชีวิต
 
มันแน่น... อัดแน่น... และเต็มไปหมด... เธอไม่เคยรู้สึกเต็มขนาดนี้มาก่อน... ความรู้สึกนั้น... มัน... ดี อย่างน่าประหลาด...

เธอเกลียดตัวเองที่ร่างกายกลับรู้สึกดีกับสิ่งที่เธอหวาดกลัวที่สุด... มันราวกับเป็นความทรยศจากร่างกายของเธอเอง... ทุกส่วนของร่างกายกำลังกรีดร้องด้วยความสุขที่น่ารังเกียจ... แต่จิตใจของเธอกลับรู้สึกว่างเปล่าและยอมแพ้โดยสมบูรณ์
 

ตอนนี้... ความคิดของฉันว่างเปล่าจากทุกสิ่ง... มีเพียงความร่านที่แล่นพล่านไปทั่วร่างกาย... มีเพียงอย่างเดียวที่ฉันต้องการ... คือการจมดิ่งลงไปในความสุขที่เขากำลังจะมอบให้... มีเพียงนัท... และลำเอ็นของเขาเท่านั้น... ที่ฉันต้องการให้ครอบครองฉันตลอดไป...

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[anatomy051]

บทที่ 1  "มีการปรับปรุงเนื้อเรื่องใหม่"
   
บทที่ 2  "มีการปรับปรุงเนื้อเรื่องใหม่"

บทที่ 3  "มีการปรับปรุงเนื้อเรื่องใหม่"
   
บทที่ 4 "มีการปรับปรุงเนื้อเรื่องใหม่"

บทที่ 5 "มีการปรับปรุงเนื้อเรื่องใหม่"

บทที่ 6    "มีการปรับปรุงเนื้อเรื่องใหม่"

บทที่ 7 "มีการปรับปรุงเนื้อเรื่องใหม่"

บทที่ 8  "มีการปรับปรุงเนื้อเรื่องใหม่"

บทที่ 9  "มีการปรับปรุงเนื้อเรื่องใหม่"

บทที่ 10  "มีการปรับปรุงเนื้อเรื่องใหม่"

บทที่ 11  "มีการปรับปรุงเนื้อเรื่องใหม่"

บทที่ 12  "มีการปรับปรุงเนื้อเรื่องใหม่"

บทที่ 13

บทที่ 14

บทที่ 15

บทที่ 16

บทที่ 17

บทที่ 18

บทที่ 19

บทที่ 20

บทที่ 21

บทที่ 22

บทที่ 23

บทที่ 24

บทที่ 25

บทที่ 26

บทที่ 27

บทที่ 28

บทที่ 29

บทที่ 30

บทที่ 31

บทที่ 32

บทที่ 33

บทที่ 34

บทที่ 35

บทที่ 36

บทที่ 37

บทที่ 38

บทที่ 39

บทที่ 40

บทที่ 41

บทที่ 42

บทที่ 43

บทที่ 44

บทที่ 45

บทที่ 46

บทที่ 47

บทที่ 48

บทที่ 49

บทที่ 50


บทที่ 51

บทที่ 52


บทที่ 53

บทที่ 54


บทที่ 55

บทที่ 56


บทที่ 57

บทที่ 58


บทที่ 59

บทที่ 60


บทที่ 61

บทที่ 62


บทที่ 63

บทที่ 64


บทที่ 65

บทที่ 66


บทที่ 67

บทที่ 68


บทที่ 69

[anatomy051]

=- ฟ้าเป็นใครติดตามได้ตามลิงค์ด้านล่าง -=
แสงสีมายาของราคาชีวิต
(เรื่องราวของฟ้า)
EP.01   
EP.02
EP.03
EP.04
EP.05
EP.06
EP.07
EP.08
EP.09



=- เนื้อเรื่องแยกของ  ลุงไก่
ติดตามได้ด้านล่าง -=

ปรารถนาวัยใส...หัวใจวัยลุง EP.01
   
ปรารถนาวัยใส...หัวใจวัยลุง EP.02

ปรารถนาวัยใส...หัวใจวัยลุง EP.03
   
ปรารถนาวัยใส...หัวใจวัยลุง EP.04

ปรารถนาวัยใส...หัวใจวัยลุง EP.05

ปรารถนาวัยใส...หัวใจวัยลุง EP.06   

ปรารถนาวัยใส...หัวใจวัยลุง EP.07

ปรารถนาวัยใส...หัวใจวัยลุง EP.08

ปรารถนาวัยใส...หัวใจวัยลุง EP.09

ปรารถนาวัยใส...หัวใจวัยลุง EP.10

ปรารถนาวัยใส...หัวใจวัยลุง EP.11

ปรารถนาวัยใส...หัวใจวัยลุง EP.12

ปรารถนาวัยใส...หัวใจวัยลุง EP.13

ปรารถนาวัยใส...หัวใจวัยลุง EP.14

ปรารถนาวัยใส...หัวใจวัยลุง EP.15

ปรารถนาวัยใส...หัวใจวัยลุง EP.16

ปรารถนาวัยใส...หัวใจวัยลุง EP.17

ปรารถนาวัยใส...หัวใจวัยลุง EP.18











==========================================================================================

[kodzilla]

นัทตามเก็บให้หมด

[Orcus]

ปิดจ๊อบน้องฟ้า

[Pap Nuttawut]

นัทจีดคนเพิ่มแล้ว

[ไข่เจียว]

เล่นของลุงไปหนึ่งแล้ว ยังไปเล่นคนที่สองอีก ถ้าลุงรู้ ตุยอย่างเดียว

[ponchan80]

ฟ้าใด้สุขกับนัท

[Kompaphat]

ฟ้าจะหลงนัทอีกคน

[ryg123456]

คนแก่หรือจะสู้เด็กหนุ่มได้

[dick1050]

ฟ้าเจอนัทที่ถูกฝึกมาอย่างดีจากป้านวล และพี่ๆทั้งหลายมืออาชีพอย่างครีมยังละลาย

[The Hucky]

  goodness

[nii1234]

Good

[Pramelove555]

นัทตามเก็บให้หมด

[บ่าวเณร]

หลงนัดอีกคน